Een anti- (Charlie) Fischer betoog:
Eindelijk na bijna 13 jaar is het eindelijk gedaan met de meest afgrijselijke, hysterische, bitcherige, hypocriete, egoïstische en egocentrische familie in gtst ooit in mijn ogen: De Fischers.
Het begon nog redelijk leuk, eindelijk had Jef weer een moderne lieve vrouw, een rustige en serieuze stiefzoon en een opstandige, maar vrolijk stiefdochter. Die laatste vond ik meteen al een aanfluiting op personages als Kim en Hedwig, maargoed er was nog naar te kijken. Het verval begon bij Barbara die Jef inruilde voor haar ex, een huis met hem wilde kopen en toen hij haar letterlijk de bons gaf met hangende pootje naar Jef terugkwam. Hierna zou Barbara alleen nog maar erger worden, maar niet voordat Morris weer terug kwam inmiddels veranderd in een knullige en zeikerige kneus die de familie Fischer eer aan doet, maar de soap –mijn inziens- beslist niet. Toen Geert Hoes werd gerecast door Joris Putman werd het personage –wederom in mijn ogen- alleen maar asocialer en egoïstischer.
Hierna ging Barbara vreemd bij de vleet, begon Jef te terroriseren, jatte zijn huis, loog en bedroog en stond daarbij altijd in haar recht vond ze zelf, want het lag immers altijd aan de ander aangezien Fischers geen zelfkritiek hebben.
Ondertussen was de grootste ramp uit de gtst geschiedenis (eveneens in mijn ogen) geschied: Aukje van Ginneken was vervangen door Lieke van Lexmond.
Wat ooit een opstandig, experimenteel, naïef maar toch sociaal voelend en redelijk lief meisje was, verwerd tot een krijserige, hysterische, manisch-depressieve neuroot die helaas qua hypocrisie en egoïsme/egocentrische alleen maar meer op Barbara ging lijken.
Deze ramp werd extra pijnlijk doordat ze steeds in centrale rollen werd geplaasts waarbij het alleen om haar ging (Barbara-Valerie-Charlie), vooral de komst van Valerie was het teken dat Fischer epidemie pas begon en tevens betekende het een nog ergere vergroffing van de inmiddels mannelijk-geëmancipeerde kortgeknipte Barbara.
Hoewel tot mijn grote vreugde verdween eerst Valerie en daarna Morris, maar zat de kern van het probleem er nog steeds: Barbara. Haar verdwijning was in mijn ogen de meest vreugdevolle tot nog toe, vooral omdat het fenomeen standaardzinnetjes-hypocrisie eindelijk verzwakte en de enige overgebleven Fischer eindelijk minder centraal stond.
En nu eindelijk na 13 jaren, waaronder meer dan 8 afgrijselijke Lieke-jaren verdwijnt eindelijk maar dan ook eindelijk het laatste Fischer gedrocht van de buis. Dit zal zal voor mij een heugelijk en vreugdevol moment van pure triomf zijn.
Bij deze breng ik een negatieve ode uit aan de meest vreselijke gtst familie ooit: De Fischers.