abonnement bol.com Unibet Coolblue
pi_175674019
ISRAL

Waar kennen we de Isralirs van?

In de eerste plaats als het land van de Joden natuurlijk. Maar ook vanwege het conflict met de Palestijnen, de mooie Hebreeuwse taal, de Bijbelse steden, de Gazastrook, de vele Nobelprijswinnaars, de langdurige dienstplicht, de moeizame relatie met diverse andere landen in de regio, de Klaagmuur, Jeruzalem, Tel Aviv en natuurlijk ook als lange tijd het meest afgelegen land op het ESF.



Hoe doen ze het op het ESF?

Isral debuteerde in 1973 en heeft ondertussen 42 keer meegedaan. Het land is verantwoordelijk voor de nodige ESF-klassiekers. Met name in de vorige eeuw was Isral zeer geliefd bij de jury’s, en in totaal wist het land vier keer te winnen. Er waren ook nog twee 2e plaatsen en n 3e plaats. Sowieso eindigden de meeste inzendingen in het linkerrijtje. Na de eeuwwisseling ging het allemaal wat moeizamer. Door de gesoleerde ligging zijn er geen burenstemmen en Isral is als land ook niet even geliefd bij elke televoter. Ook waren de soms nogal sentimentele inzendingen zoals in het verdere verleden meer geschikt voor de vakjury dan voor het publiek. Toch waren er nog vier Top 10-scores en enigszins onverwacht volgde in 2018 zelfs weer een nieuwe overwinning. Sinds het introduceren van de halve finales in 2004 deed Isral 10 van de 16 keer mee aan de grote finale. De enige duidelijk mindere periode was tussen 2011 en 2014, toen de finale vier keer op rij werd gemist.

Sommige landen hebben moeite met de aanwezigheid van Isral op het festival. Zo deed Marokko maar n keer mee in 1980, toen Isral afwezig was. En recenter slaagde Libanon er niet in om te debuteren, omdat nationale wetten het verbieden om Isralische optredens op TV uit te zenden.

Bijna alle Isralische inzendingen zijn (gedeeltelijk) in het Hebreeuws gezongen. Het is pas van zeer recente aard (2015) dat er door de nationale omroep IBA ook liedjes worden gestuurd die van A tot Z in het Engels zijn.



Bij de puntenverdeling ontving Isral in het verleden vooral punten uit de traditionele Songfestivallanden, zoals Finland, Portugal en Nederland. Ook Duitsland gaf bovengemiddeld veel. De topdonateur is Frankrijk, dat ook na het beperken van de positie van de jury nog altijd veel punten geeft. In dat land wonen ook veruit de meeste Joden in Europa.
Andersom krijgt Frankrijk ook het n en ander terug. Verder televote de Russische minderheid hun vaderland meestal ook wel naar een mooie score. Zweden is, net als zowat overal, ook hier geliefd. De relatie met Duitsland is door wat strubbelingen in een grijzer verleden wat moeizamer. In de beginjaren gaf Isral nog normale punten. Maar in de voorbije 30 jaar heeft Duitsland nog maar drie keer Isralische punten mogen bijschrijven.

Nederland geeft vrij veel aan Isral. Andersom was dat ook een tijdje zo, maar met het verdwijnen van de onvoorwaardelijke politieke steun voor Isral is ook de liefde voor de Nederlandse liedjes verdwenen en sinds Esther Hart zijn er alleen nog voor Duncan Laurence punten deze kant op gekomen.
De meest gewaardeerde Isralische inzendingen in de finale waren van Ilanit (6), Shlomo Artzi (10), Izhar Cohen (12), Habibi (7), Avi Toledano (8), Ofra Haza (12), Dana International (6), Shiri Maimon (7), Harel Skaat (10), Hovi Star (7 (j)) en Netta (5 (j) + 10 (p)). Andersom waren de favorieten Teach-In (12), Sandra Reemer (8), Harmony (12), Xandra (7), Frizzle Sizzle (8), Gerard Joling (7), Edsilia (8), Marlayne (6), Linda Wagenmakers (8) en Duncan Laurence (12 (j) + 2 (p)).

Hoe ging het door de jaren heen?

Het eerste Isralische optreden op het ESF in 1973 werd uitgevoerd door de zangeres Ilanit. Dit was een dochter van Poolse ouders, die in haar kindertijd ook enkele jaren opgroeide in Brazili. Ten tijde van haar eerste ESF-deelname had ze al de nodige hits gescoord in eigen land. Ey Sham (NL: Ergens) was een rustige ballad, die door haar op prima wijze werd vertolkt vanaf de laatste startpositie. Bijzonder feitje is dat ze met Nurit Hirsh, de componiste van het lied, een vrouwelijke dirigent had, wat in de ESF-geschiedenis maar heel af en toe voorkwam. De jury’s besloten Isral collectief in de subtop te zetten. Ze kreeg n 4 van Spanje en n 8 van Luxemburg en voor de rest alleen maar 5-6-7 punten. Daarmee werd het voor Ilanit een fraaie 4e plaats. Zo was ze the best of the rest achter Anne-Marie David, Mocedades en Cliff Richard. In 1977 zou ze nog eens terugkomen, maar toen werd ze 11e.

Het zou enige tijd de beste uitslag voor Isral blijven. In 1974 werd de vrolijke rockgroep Kaveret 7e. In 1976 volgde nog een 6e plaats voor het damestrio Chocolate, Menta, Mastik. Maar het echte grote succes kwam in 1978. Izhar Cohen mocht Isral vertegenwoordigen met A-Ba-Ni-Bi. Izhar had toen al enige bekendheid nadat hij tijdens zijn militaire diensttijd muzikaal actief was en later shows gaf in het theater van Haifa. Het ESF werd zijn grote doorbraak. Met een ogenschijnlijk onzinnige tekst, die een verbastering vormt van Ik Hou Van Jou in het Hebreeuws, pakte Izhar alle jury’s in. Bij de puntentelling kreeg hij van bijna alle landen een hoge score. Dit was tot afgrijzen van de nationale omroep in Jordani, waar het Songfestival ook live werd uitgezonden. Hier was het optreden van Isral al uit de show geknipt, en nu was het duidelijk dat ze ook nog gingen winnen. Hierop werd de puntentelling afgebroken wegens& #8216;technische problemen’ en later meldde de omroep dat de Belgische Jean Valle het festival had gewonnen.

In de rest van de wereld kreeg A-Ba-Ni-Bi wel de nodige waardering. Izhar kreeg een mooie carrire, die hem in 1985 nog eens zou terugbrengen naar het ESF met Ol Ol, dat 5e werd. Tegenwoordig handelt Izhar in juwelen.


Nieuw succes zou bijzonder snel komen. Meteen in 1979 zou Isral immers weer winnen. Er werd gezongen door Gari Atari en de groep Milk & Honey. Gari met de leuke achternaam was de dochter van twee bekende Isralirs, maar haar eigen successen beperkten zich nog tot een derde plaats in de voorronde een jaar eerder. Het trio Milk & Honey (je zou zeggen, voeg nog een product toe aan de bandnaam) was ook nog niet echt bekend, dus voor allen werd het ESF de grote doorbraak.

Hallelujah was in alles een lied dat klonk als een winnaar. Hoewel het de nodige lage scores kreeg, onder meer 1 punt van Nederland, kreeg het met 6 stuks ook de meeste twaalven en daarmee was de nieuwe overwinning een feit. Het lied werd een grote hit in heel Europa, en in eigen land zouden in de rest van het jaar nog een aantal hits volgen. Toch eindigde het jaar in mineur voor het gezelschap, toen Gari besloot de manager van de groep aan te klagen, omdat ze nog geld tegoed had. Dit betekende het einde van de samenwerking tussen Gari en Milk & Honey en een langdurige rechtszaak volgde. Gari zou die rechtszaak uiteindelijk winnen en in eigen land nog veel succes hebben. Milk & Honey raakte enigszins in de vergetelheid, ondanks latere pogingen om nog eens naar het ESF te gaan.


In 1980 wilde Isral voor de hattrick gaan, maar vanwege de hoge kosten die het organiseren van het festival meebrengt, kon de Isralische omroep geen nieuwe show bekostigen. Het moest dus elders gebeuren. Nederland hielp Europa uit de brand en haalde het ESF naar Den Haag. Als meest geschikte datum werd 19 april gekozen. Een pijnlijke keuze, want dat was de Isralische versie van 4 mei, waardoor de winnaar dus niet zijn titel kon komen verdedigen. Deze misser kan toch wel als n van de grootste blamages in de geschiedenis van de EBU worden beschouwd. Het enige positieve aan dit verhaal is dat we de winnaars van de Isralische voorronde niet op het ESF hebben gekregen. Dat was immers een kwartet met de jeukopwekkende bandnaam The Brothers & The Sisters.

In 1981 was Isral terug en werd Hakol Over Habibi 7e. Deze band had twee jaar eerder de eerste keus gekregen voor Hallelujah, maar ze vonden het nummer niets. In 1982 werd de Marokkaanse Avi Toledano met het vrolijke Hora zelfs 2e. Dat was een mooie uitslag, al kon niemand het die avond winnares Nicole uit Duitsland echt moeilijk maken.

In 1983 werd Isral weer 2e, maar deze keer was het wel bijzonder spannend. Ofra Haza strandde op zes punten achter de Luxemburgse Corinne Herms. Haar lied Hi (Chai) was op de plaat zeker niet de beste inzending die Isral ooit stuurde maar Ofra deed een geweldig optreden, waarmee ze alles uit het liedje haalde. Het had een mooi verhaal kunnen zijn, een Isralische overwinning op Duitse bodem en zelfs in de stad Mnchen. Helaas waren Franse ballads toen het allerhoogste bij de jury’s, want zowel Hi als Carola’s Frmling, de nummer 3 van de avond, zouden veel grotere hits worden dan het ietwat oubollige Si La Vie Est Cadeau.

Ook met Ofra zelf zou het tragisch eindigen. Aanvankelijk was er een grootse carrire voor de Madonna van het Oosten, met vele platina platen, voor singles als Hageshem, Im Nin’alu en The Bimbo Song (h verrassend, het succes van die plaat volgde op een boycot op de radio). Het album van Hi is de bestverkochte CD allertijden in Isral. Ofra werkte ook samen met diverse grote artiesten en scoorde tot in Noord- en Zuid-Amerika. In 2000 was het verhaal voorbij. Ofra overleed op 43-jarige leeftijd aan aids. Een jaar later overleed ook haar echtgenoot, na een overdosis, waardoor de twee jonge kinderen opeens ouderloos achterbleven.


Na Hi werden de grote successen wat schaarser. In 1986 werd Yavo Yom zelfs 19e. In 1987 was er een relletje rond het satirische Shir Habatlinim. Satire in combinatie met Isral betekent meestal dat er iemand boos wordt en in dit geval was dat de Minister van Cultuur die dreigde met aftreden als dit lied zou gaan. Dit lied ging echter gewoon en werd 8e. De boze minister stapte daarentegen niet op.


In 1991 kwam Isral weer eens ouderwets dicht bij de overwinning. Het zingende echtpaar Duo Datz vertolkte het lied Kan (NL: Hier). Dat was een lied over het land Isral zelf en over alle omzwervingen die het Joodse volk eeuwenlang had moeten maken, voordat het eindelijk een eigen land had. Tegenwoordig kennen we de puntentelling van 1991 vooral vanwege het gelijkspel tussen Amina en Carola. Maar op het moment dat Itali zijn laatste 12 punten moest aankondigen, had Isral met een achterstand van 7 punten op Zweden nog alle kans op de winst. Die 12 gingen dus naar Frankrijk, dat op gelijke hoogte kwam met Zweden, waarbij Zweden won vanwege de tienen. Maar de Italiaanse jury was pas de derde die niets gaf aan Isral, dus niemand had raar opgekeken van een nieuwe Isralische zege. Of Kan echt beter was dan die nummers 1 en 2 is overigens de vraag. De ode aan Isral is in elk geval (nog) beter dan het afschuwelijke loflied op Brabant van Guus Meeuwis.
Ondertussen is het Duo Datz al weer heel wat jaren uit elkaar. Een echtscheiding bleek ook muzikale gevolgen te hebben.


In 1992 was er een aardige inzending van Dafna Dekel. Deze zangeres, die vooral in kinderprogramma’s schitterde, zong Ze Rak Sport naar de 6e plaats. Ze zou later nog eens in beeld komen rond het ESF als host van het festival in 1999.

Hierna ging het weer even wat minder en door zwakke scores mocht Isral niet meedoen in 1994 en in 1997 trok het land zich terug vanwege een feestdag. In 1996 sneuvelde Galit Bell ook nog in de besloten voorronde, dus in deze periode was in 4 jaar tijd maar n Isralisch optreden in beeld te zien en dat was ook nog de mierzoete jury-pleaser Amen van Liora. Een liedje dat vooral is blijven hangen door de weinig vleiende beoordeling van commentator Paul de Leeuw.

In 1998 was het wel weer eens tijd voor een nieuwe ESF-klassieker uit Isral. Dat werd Diva, gezongen door Dana International. Zij was geboren als Yaron Cohen en werd enkele operaties verder Sharon Cohen. Ze werd in eigen land razend populair en na een 2e plaats in de voorronde van 1995, mocht Dana in 1998 wel afreizen naar het ESF in Birmingham.

Een obligaat riedeltje over ophef bij Orthodoxe Joden slaan we vandaag even over, want ook zonder die aandacht was Diva een oorwurm die het in zich had mee te doen om de prijzen. De concurrentie in 1998 was ongebruikelijk sterk. Imaani uit UK, Chiara uit Malta, Edsilia uit Nederland en nog een hele serie outsiders als Danijela, Jill Johnson en Guildo Horn aasden ook op de gouden medaille. Bij de puntentelling streed Dana heel lang mee om de overwinning, maar vlak voor de laatste jury uit VJR Macedoni leek het erop dat een 2e plaats het maximaal haalbare was. Malta had op dat moment n punt voorsprong op Isral. Daarnaast had Diva nauwelijks punten gekregen uit Centraal-Europa (0 punten uit Kroati, Slowakije en Hongarije), terwijl Malta van alle jury’s behalve Roemeni punten had ontvangen. Toch kreeg Isral 8 punten uit VJR Macedoni. Dat betekende dat Malta de 10 of 12 moest pakken om te winnen. De 10 gingen naar het Verenigd Koninkrijk, dat naar de 2e plaats klom. De 12 gingen naar Kroati en Malta kreeg dus helemaal niets. De vlag kon uit, Diva had gewonnen.

Omdat Dana in eigen land al voor het ESF een ster was en de aandacht van de internationale pers rond haar overwinning gigantisch bleek, werd er verwacht dat ze ook in het buitenland zou doorbreken. Maar zulk succes bleef uit. Diva werd een aardige hit en een klassieker, maar de opvolgers scoorden zelfs in Isral nauwelijks. Haar meest memorabele optreden na haar zege was op het ESF van 1999, toen ze betrokken was bij de prijsuitreiking en vlak voor het overhandigen van de beker aan Charlotte Nilsson met bokaal en al lelijk onderuit ging. Daarna kon ze met dank aan haar hit Diva cashen in allerlei shows, prides en gala’s, maar nieuwe hits bleven uit. Ze schreef nog wel de Isralische ESF-inzending van Bo’az Ma’uda. In de hoop op een nieuwe stunt kwam ook Dana zelf nog eens terug op het ESF-podium. In 2011 zong ze Ding Dong. Dat werd een grote flop, die bleef steken in de halve finale. In eigen land blijft Dana nog altijd een veelbesproken TV-persoonlijkheid en zeker voer voor religieuze discussies.



In 1999 werd de groep Eden met het simpele Happy Birthday ietwat verrassend 5e. En van de heren, om precies te zijn Eddie Butler, zou enkele jaren later nog eens terugkeren naar het Songfestival.

In 2000 mocht Isral het ESF openen. Daarmee werd hun inzending Be Happy van Ping-Pong het eerste lied in het nieuwe millennium. Ping-Pong was een groep van vier vrouwen en twee mannen, die met elkaar gemeen hadden dat ze niet konden zingen en alleen heel houterig konden dansen. Kortom, een logische winnaar in een voorselectie met 84 deelnemers. De videoclip van hun lied vertoonde kussende mannen, en vrouwen die iets met een komkommer wilden doen en uiteraard leidde dat tot ophef. Op de ESF-repetities vonden de leden het wel een leuk idee om met Syrische vlaggen te zwaaien, aangezien Isral op dat moment in een conflict met Syri verwikkeld was over Libanon. Ook daar kwam weer ophef over, want het ESF werd gehouden op de Isralische Onafhankelijkheidsdag. De Isralische omroep trok haar handen af van de inzending en ondersteunde de groep niet meer (ook niet financieel). De rest van Europa kende de voorgeschiedenis niet, en zag vooral een bijzonder sneu optreden, waarvan iedereen Happy werd toen het voorbij was en het 22e werd met 6 punten van Frankrijk en 1 uit VJR Macedoni.


Zo slecht als in 2000 werd het niet, maar ook in de jaren erna konden de vele oubollige deuntjes uit Isral weinig potten breken in Europa. In 2005 kwam daar verandering in. Shiri Maimon won de voorronde met Hasheket Shenish’ar (NL: De Stilte Die Blijft). Shiri zong eerst in het leger, later als barvrouw in een nachtclub en nog weer later in de Israelische versie van Starmaker. Dat ging allemaal met veel succes en zo won ze ook de nationale voorronde om naar Kiev te gaan. De charmante zangeres legde al haar emotie in haar liedje over een verbroken relatie en kreeg waardering van de televoters uit heel Europa. In de finale zou ze 4e worden, een uitslag die sindsdien maar n keer verbeterd is door Isral. Na het festival bleef Shiri populair in eigen land en naast het scoren van diverse hits, werkt ze al jaren als coach bij verschillende talentenjachten.


In 2006 was het land daarmee rechtstreeks geplaatst voor de finale, zij het met de derde startpositie. Eddie Butler, oud-lid van Eden uit 1999, zong Together We Are One. Eddie is ongetwijfeld een heel aardige jongen, maar het mag toch een wonder heten hoe hij in drie minuten zoveel clichs in zijn tekst heeft weten te steken. En dat ging in zijn optreden gewoon door. Vier achtergrondzangeressen, eentje met de blouse een stukje open, een piano op het podium, allemaal dezelfde pakken en hetzelfde bewegingsritme, uithalen en woohoo’s naar het einde toe, iedereen die ritmisch meeklapt in de bridge en de onderkoelde rust in de slotzin. Hoe kregen ze het zo bij elkaar. Onze Butler serveerde ons een Love, Love, Peace, Peace avant la lettre en kreeg alleen 4 punten uit Frankrijk.

quote:
Together we are one
True love has finally come
I know that we, we can make it if we try
Look into your soul, listen to your heart
Ohav otach la’ad
And every moment of my life as long as I’m alive
I gotta hold you by my side girl, forever
(Gotta have you by my side forever)
Let me take away your pain ’cause love is not a game
Let me be the one to hold you
I know deep in my heart we’ll be forever
Every word I say – it’s true (Every word is true)
It is only me and you, yeah (Only me and you)

Eddie Butler op de vleugel.

In 2007 had Isral hun jaartje van lollig doen, maar Push The Button bleef kansloos in de halve finale steken. In 2008 werd dat ruimschoots gecompenseerd met een serieuzere inzending. Het is een clich-uitspraak, maar Boaz Ma'uda zong nu eens echt ouderwets de sterren van de hemel met zijn lied The Fire In Your Eyes. Zelfs in het televotertijdperk was er alom waardering voor zijn geweldige prestatie, en je vraagt je af hoeveel verder dan de 9e plaats hij nog had kunnen komen in de jurytijd. In zijn verdere carrire was het Songfestival vaak een rode draad voor Boaz. Zo coverde hij de Albanese inzending van 2008, nam hij duetten op met de Armeense Sirusho en de Servische Jelena Tomasevic en als klap op de vuurpijl speelde hij in een TV-serie de rol van Izhar Cohen.



Hoewel over Israel door de jaren heen weleens werd geroepen dat ze vooral veel punten krijgen omdat ze zogenaamd zo zielig zijn, hebben ze zelden echt liedjes ingestuurd die puur op dat zieligheidssentiment inspeelden, en als dat al gebeurde was het meestal met een luchtige ondertoon. In 2009 ging het land echter volle bak op de kwijltour, door een duet tussen de Joodse Noa en de Arabisch-Isralische Mira Awad te sturen. En samen zongen zij een liedje over de vrede, met de weinig originele titel There Must Be Another Way. Het verschil tussen de voorkeur van de jury en van de televoters werd deze avond goed duidelijk. De jury's vonden deze schreeuw voor vrede van de dappere dames geweldig, en plaatsten het als 9e in de finale. De televoters voelden massaal de stukjes kaas en bitterballen driftig opborrelen om zich klaar te maken voor een retourvlucht door de slokdarm. Bij het publiek werd het lied dan ook laatste, en gecombineerd werd dat een 16e plaats.

In 2010 deed Isral gewoon weer wat het moest doen, een goed liedje sturen. Dat werd Milim van Harel Skaat. Een inzending in vergelijkbare sfeer als in 2008. Het lied werd dan ook getipt voor de Top 10 en het kwalificeerde zich ook voor de finale. Helaas had Harel in die finale zichzelf vocaal niet helemaal meer in de hand naar het eind van het lied toe. Hij klonk alsof hij zijn vingers tussen de deur had, waardoor hij zich tevreden moest stellen met de 14e plaats. Leuk feitje is nog wel dat het lied als eerste in de historie meerdere verschillende Marcel Bezenon-awards won. Bij de prijsuitreiking kwam de matige score natuurlijk ter sprake, maar zowel de uitvoerende als EBU-verantwoordelijke Christer Bjrkman vermeden de elephant in the room angstvallig, en ze hielden het er maar op dat het lied de luisteraar niet in n luisterbeurt pakte en dat Isral een moeilijk artistiek hoogtepunt vormde op het ESF.

Hierna volgde onverwacht een mindere periode. Eerst faalde Dana International in 2011 bij haar terugkeer. Daarna in 2012 leek Izabo met hun retro-inzending Time op weg naar de finale, maar hun outfits vormden zo'n visuele puinhoop dat zelfs Esther Hart in de lach schoot. In 2013 ging het mis voor Moran Mazor en Rak Bishvilo. Ook hier was sprake van een minder gelukkige outfit, en dit had ook wel iets meer verdiend. In 2014 moest het dan gebeuren en Same Heart van Mei Finegold was vooraf de nummer 1 bij de fans van OGAE-fanclub. Maar de voorspellende waarde van dit soort polls is 0, en in een halve finale met 15 deelnemers werd Isral 14e, wat toch wel een schok door de ESF-wereld deed gaan.

Ook in 2015 leek het een vroegtijdige aftocht te worden voor Nadav Guedj en zijn lied Golden Boy. Het ietwat gedateerde deuntje, dat gebracht werd door een stel dansende jongens op het podium leek op voorhand geen puntenmagneet. Maar tijdens de live show viel opeens alles op zijn plek. Nadav, ook wel Kanye Middle East genoemd, voerde met zijn mannen een leuke act op vol vrolijkheid en zelfspot en de kreet “Before I leave, let me show you Tel Aviv” had door Shakespeare niet beter bedacht kunnen worden. Met het verdwijnen van de schijtlollige entries op de festivals van een aantal jaar eerder, is dit genre van feestmuziek een nieuwe niche geworden die televoters aanspreekt, maar in tegenstelling tot de mislukte pogingen tot humor niet wordt afgestraft door de jury's. In het sterke deelnemersveld van 2015 werd Golden Boy 9e.


Zo leuk en positief als de uitstraling van Nadav was, zo onsympathiek en afstotelijk was de indruk die Hovi Star in 2016 maakte. Maar zijn stem klonk als een klok. En ondanks het feit dat hij bij de televoters zowel in de halve finale als de finale bijna helemaal onderaan eindigde, zorgden twee zeer hoge noteringen bij de jury toch nog voor een 14e plaats. De inzending van 2017 was een soort van kopie van die van 2015. Imri Ziv, twee jaar eerder nog achtergrondzanger, trad nu op de voorgrond met I Feel Alive. Het haalde wel de finale, maar haalde het in alle opzichten niet bij het origineel van twee jaar eerder, en werd dan ook 23e.

In 2018 heeft Isral vermoedelijk een record gebroken als het om het aantal uitzendmomenten van de voorselectie gaat. In totaal waren er 32 shows nodig om de uiteindelijke winnaar te bepalen. In de finale kreeg winnares Netta in de negen stemrondes vervolgens zeven keer 12 punten en twee keer 10 punten, waarmee ze de concurrentie op enorme achterstand zette. Met andere woorden, die hele voorselectie was eigenlijk voor Jan-met-de-korte-Achternaam geweest, want ook in n losse show met alle deelnemers had Netta fluitend gewonnen. Maar goed, de bedenker van een winnende strategie heeft altijd gelijk, dus laten we niet te kritisch zijn.

Met Netta Barzilai is al wel meteen de winnares van het ESF van 2018 genoemd. Ze werd in 1993 geboren in Hod HaSharon in het noorden van het land. Haar ouders kwamen naar Israel uit Marokko en Polen en verlieten het land enige tijd met Netta voor een functie van haar vader in Nigeria. Terug in haar geboortestad ging Netta elektronische muziek studeren en nog vrij onbekend deed ze mee aan de hierboven beschreven voorselectie.

Vanaf dat moment is het een succesverhaal, want de zingende kip denderde al snel door naar de eerste plaats bij de bookmakers. Er kan daarbij de vraag gesteld worden of dat kwam doordat dit lied zo sterk was of doordat de concurrentie zo zwak was. Feit is wel dat Toy een enorme oorwurm is, en hoe dan ook uniek binnen het deelnemersveld. Pas tijdens de repetitieweek diende Cyprus zich als mede-favoriet voor de overwinning aan. Fuego ging zelfs als favoriet de finaleshow in, nipt boven Toy, en samen hadden zij een enorme voorsprong op de rest. Beiden lootten de tweede starthelft in de finale en om de kijkers een mooie climax te bieden, besloot de EBU ze kort na elkaar te programmeren richting het einde van de show. Netta moest als 22e aantreden, daarna was er een plaspauze met de krumpende gekken van Nederland en een saai Iers deuntje als opvulmiddel, en daarna kwam Eleni namens Cyprus als 25e.

Vooraf was al wel redelijk duidelijk dat de televoting bepalend ging zijn voor beide nummers, dus het was vooral een kwestie van niet te veel achterstand oplopen bij de vakjury’s. Wat toen nog niet duidelijk was, dat was dat het onopvallende lied van Oostenrijk daar een grote zege ging boeken. Bij het publiek waren die nergens, dus dat maakte niet uit. Wat wel uitmaakte, was dat Israel 3e werd en Cyprus 5e, met een verschil van 29 punten. Bij lange na niet genoeg om het nagelbijtende thuisfront gerust te stellen, maar de eerste slag was voor Netta. Bij de televoting werd het beslist. Isral werd 1 en Cyprus 2, waardoor het gat werd vergroot en de bloemen naar Netta gingen.


Zoals meestal bij dit soort winnaars met een gimmick werd het een bescheiden hitje in Europa. In eigen land werd het wel een nummer 1, en dat gold ook voor de opvolgers Bassa Sababa en Nana Banana. Het is niet veel artiesten gegeven om met hun eerste drie hits op 1 te komen, dus wat dat betreft gaan de zaken prima.

Na de overwinning was er de nodige discussie waar de show van 2019 moest plaatsvinden. Het werd uiteindelijk Tel Aviv en op een prima georganiseerd ESF deed Kobi Marimi mee namens het gastland. Kobi is ongetwijfeld een heel aardige jongen, maar zijn lied maakte onbedoeld toch wel duidelijk dat Isral er niet op uit was om de dure organisatiekosten twee jaar op rij op zich te nemen. Home was bijzonder, en goed gebracht, maar bovenal vrij saai, zeker als het twee liedjes na Arcade wordt opgevoerd. Van de jury kreeg Kobi precies nul punten, dat was wel erg hard, maar van de televoters ook maar 35 en daarmee werd het de 23e plaats.

Zo zijn de structurele successen uit de vorige eeuw wel duidelijk verdwenen voor Isral, maar maken ze van tijd tot tijd zeker nog indruk op het ESF. Het blijft een bijzonder creatieve deelnemer, met vaak inzendingen die de aandacht trekken.

------------------------------------------------------------------------------

Hier is een net overzicht van alle Isralische inzendingen en hun resultaten te vinden of kijk naar het filmpje hieronder of klik anders op de spoiler:



SPOILER
Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.
Wat is jouw favoriete Isralische inzending?
:)

In deze reeks verschenen de volgende topics:
Albani - Armeni - Australi - Azerbeidzjan - Belgi - Bulgarije - Cyprus - Denemarken - Duitsland - Estland - Finland - Frankrijk - Georgi - Griekenland - Hongarije - Ierland - IJsland - Israel - Itali - Kroati - Letland - Litouwen - Malta - Moldavi - Montenegro - NEDERLAND (Jaren '50-60-70) - NEDERLAND (Jaren '80 en '90) - NEDERLAND (Jaren '00) - NEDERLAND (Het jaar 2010) - NEDERLAND (2011-2019) - Noord-Macedoni - Noorwegen - Oekrane - Oostenrijk - Polen - Portugal - Roemeni - Rusland - San Marino - Servi - Sloveni - Spanje - Tsjechi - Verenigd Koninkrijk (1957-1987) - Verenigd Koninkrijk (1988-2019) - Wit-Rusland - Zweden - Zwitserland


[ Bericht 2% gewijzigd door Fred_B op 18-03-2022 20:27:29 ]
De Sahara is zonder meer erg droog.
  † In Memoriam † dinsdag 12 december 2017 @ 18:03:53 #2
368283 ato
pi_175674889
Hoe kan je deze prachtige inzending vergeten Fred ( geen woord over deze inzending
Althans ik vind het prachtig :) )

Ik was helemaal weg van dit liedje, de act, de zang de mysterie van het lied.
Voor mij nog altijd de beste Israelische inzending.

Verder is hun debuut prachtig, 1976 chocolate is ook geweldig.
De winnaar van 1978 vind ik niets, 1979 blijft een evergreen.

Ofra wat een triest verhaal he. In de jaren 80 vond ik Isral typische Isralische inzendingen hebben maar wel goed uitgevoerd.

Diva blijft goed, maar wat belabberd uitgevoerd. 2005 en 2008 vind ik wel goed.
Daarna werden de inzendingen van Isral matig voor mij. Time ((2012) )en Golden boy (2015) vond ik wel leuk.
Life can be a bitch, so like it..
pi_175676753
quote:
1s.gif Op dinsdag 12 december 2017 18:03 schreef ato het volgende:
Hoe kan je deze prachtige inzending vergeten Fred ( geen woord over deze inzending
Althans ik vind het prachtig :) )

Ik was helemaal weg van dit liedje, de act, de zang de mysterie van het lied.
Voor mij nog altijd de beste Israelische inzending.
Dat is een opvallende keuze, want die werd 18e, met 16 punten. Zonder negatief te willen doen, hoor ik het heel speciale er eigenlijk ook niet helemaal in.

Mijn favoriet is nog altijd Diva, maar Hi, Hasheket Shenish’ar, Hallelujah en Golden Boy vind ik ook erg leuk. :)
De Sahara is zonder meer erg droog.
  † In Memoriam † dinsdag 12 december 2017 @ 20:14:21 #4
368283 ato
pi_175678232
quote:
0s.gif Op dinsdag 12 december 2017 19:23 schreef Fred_B het volgende:

[..]

Dat is een opvallende keuze, want die werd 18e, met 16 punten. Zonder negatief te willen doen, hoor ik het heel speciale er eigenlijk ook niet helemaal in.

Mijn favoriet is nog altijd Diva, maar Hi, Hasheket Shenish’ar, Hallelujah en Golden Boy vind ik ook erg leuk. :)
Ik vergeef het je :)
Life can be a bitch, so like it..
  Moderator dinsdag 12 december 2017 @ 22:58:58 #5
375570 crew  Cyan9
pi_175683730
Isral is zo'n land waar ik eigenlijk altijd van verwacht dat ze een nummer sturen die ik toch niet leuk vind, en meestal klopt dat. Mei Finegold had dan weer wel echt veel meer verdiend.
Ongenteresseerd maar toch aanwezig.
  dinsdag 12 december 2017 @ 23:24:53 #6
345170 Roger_Epiales
Beheerder vd ijs_beer fanclub
pi_175684367
quote:
0s.gif Op dinsdag 12 december 2017 17:22 schreef Fred_B het volgende:
Wat is jouw favoriete Isralische inzending?
Toch wel deze, zelfs die onvergeeflijke uitschieter vergeef ik hem. O+

Reality is for people who can't imagine anything better.
--------------------------------------------------------------------
Feel free to insult me.
  woensdag 13 december 2017 @ 15:35:19 #7
351614 ijs_beer
ijskoud de lekkerste
pi_175695709
quote:
10s.gif Op dinsdag 12 december 2017 22:58 schreef Cyan9 het volgende:
Isral is zo'n land waar ik eigenlijk altijd van verwacht dat ze een nummer sturen die ik toch niet leuk vind, en meestal klopt dat. Mei Finegold had dan weer wel echt veel meer verdiend.
Mwah. Het liedjes was niet echt heel bijzonder goed of slecht ofzo, maar vooral dat Hebreeuwse stuk kon ik slecht hebben. Het liedje begint dan wel met 'you fill me up with poisoned love', maar ze had zelf juist een de uitstraling van een zwarte weduwe of femme fatale. Beetje beangstigend vond ik dr wel iig, alsof ze elke minuut je ballen er af kon gaan hakken. :X :@
Op donderdag 15 juni 2017 16:53 schreef Cyan9 het volgende:
IJsbeer is inderdaad officieel cute. :D
Op donderdag 30 juli 2020 16:27 schreef Guanabana het volgende:Houdt @:ijs_beer een beetje van ouder? En dan niet 40 jaar ouder, maar laten we zeggen bijvoorbeeld, iets van 5 jaar ouder?
  woensdag 13 december 2017 @ 15:36:26 #8
351614 ijs_beer
ijskoud de lekkerste
pi_175695730
Ik betwijfel of ik bovenstaande eigenlijk wel had moeten posten. :')
Op donderdag 15 juni 2017 16:53 schreef Cyan9 het volgende:
IJsbeer is inderdaad officieel cute. :D
Op donderdag 30 juli 2020 16:27 schreef Guanabana het volgende:Houdt @:ijs_beer een beetje van ouder? En dan niet 40 jaar ouder, maar laten we zeggen bijvoorbeeld, iets van 5 jaar ouder?
pi_175701317
* Cyan9 pakt bijl
Ongenteresseerd maar toch aanwezig.
  † In Memoriam † woensdag 13 december 2017 @ 21:52:23 #10
368283 ato
pi_175706999
quote:
10s.gif Op woensdag 13 december 2017 15:35 schreef ijs_beer het volgende:

[..]

Mwah. Het liedjes was niet echt heel bijzonder goed of slecht ofzo, maar vooral dat Hebreeuwse stuk kon ik slecht hebben. Het liedje begint dan wel met 'you fill me up with poisoned love', maar ze had zelf juist een de uitstraling van een zwarte weduwe of femme fatale. Beetje beangstigend vond ik dr wel iig, alsof ze elke minuut je ballen er af kon gaan hakken. :X :@
Je zegt het goed :)
Life can be a bitch, so like it..
  donderdag 14 december 2017 @ 00:16:53 #11
350717 Redefine
Ignorance is bliss
pi_175710817
Isral stuurt voor mijn gevoel voor de helft vergelijkbare degelijke ballads in en de andere helft redelijk diverse liedjes. Maar het is een land waar ik op het ESF zelden warm of koud van word. Veel inzendingen ben ik eigenlijk alweer vergeten. Dan toch maar een paar opmerkingen.

Dana International zong niet geweldig (maar wel nog goed genoeg) kreeg destijds vooral om andere zaken aandacht, maar dat Diva won vond ik niet onterecht. Nog steeds vind ik het een erg leuk liedje. Misschien zelfs wel mijn meest favoriete inzending.

Verder vooral veel saaie ballads. En soms nummers die ik zowel minder vind als toch best wel ok. There Must Be Another Way vind ik best aardig. En Harald Skaat had een goed liedje met ook een goede uitglijder bij de uithaal (die dan ook heel handig in elke recap zat :')).

De laatste jaren ontstijgen de liedjes de gezapigheid gelukkig wel wat meer. Al is er toch altijd wel wat op aan te merken. Golden Boy is nog steeds wel erg leuk. Al heeft dat vooral een hoog guilty pleasure gehalte voor mij. Dit jaar vond ik I Feel Alive wel aardig klinken, maar ook weer niet meer dan dat. Made of Stars had wat teveel herhaling, maar was naar het einde toe wel erg sterk.

Kortom weinig echte verheffende nummers voor mij. Het helpt ook niet echt dat ik het Hebreeuws een afgrijselijke taal vind om te horen. Daardoor (op een uitzondering na) moeten ze het toch vooral van de Engelstalige nummers hebben.
Buren wordt doorgeschoven naar morgen.
Mensen vinden wel hl snel iets. Vaak met een minimum aan kennis en een maximum aan oordeel.
pi_175738217
2005 kan ik mij nog wel herinneren. Dat was best leuk.

Dat nummer Golden Boy vond ik overigens verschrikkelijk. Wat een lelijke kebabsound. Ik vond Hovi Star een stuk leuker. Jammer van die verrotte persoonlijkheid.
  ESF Reporter zaterdag 16 december 2017 @ 23:45:34 #13
87554 Cee
Welluk?
pi_175774311
Als ik het overzicht zo eens bekijk valt het me nog mee dat er zo veel behoorlijke liedjes in staan. Ik had Isral nooit zo op mijn netvlies. Hallelujah is natuurlijk een klassieker. Er zit veel vrij aangename middenmoot tussen maar vooral niet veel rampzaligs.
De allereerste keer dat ik de clip van Golden Boy zag (als presentatie voor het ESF) werkte het op mijn lachspieren maar, zoals Fred omschrijft, het optreden tijdens de halve finale gaf het z'n boost dat het ineens geweldig leuk ging vinden. Toch echt een van mijn favorieten van dit land.
pi_175830903
Ik zie net dat ik hier nog niet eens gereageerd heb, maar Israel is juist een van mijn favoriete landen op het festival.

A-ba-ni-bi (1978), Hora (1982), Hi (1983), Ole Ole (1985), Kan (1991) en het recente Golden Boy (2015) vind ik echt heerlijke partynummers.

Verder is Hallelujah (1979) terecht een echte klassieker. Diva (1998) vind ik ook nog altijd een heerlijk nummer. Zeer recent vind ik vooral hun ballads erg mooi, zoals The Fire In Your Eyes (2008), There Must Be Another Way (2009), Milim (2010) en Made of Stars (2016).

En Isral was in 1987 verantwoordelijk voor een van mijn grootste guilty pleasures ooit. Lazy Bums met Shir Habatlanim zet ik nog wel eens op als ik in een melige bui ben.
Op dinsdag 2 augustus 2022 22:02 schreef Domnivoor het volgende:
Jij bent een eindeloze bron van leuke quotes :D
pi_190416925
Deze is nu aangevuld met onder meer de nieuwe overwinning.
De Sahara is zonder meer erg droog.
  vrijdag 13 december 2019 @ 15:28:41 #16
118453 Pinnenmutske
Tante Sara maal 7
pi_190418718
Lazy Bums O+
Koning, keizer, admiraal, schijten moeten ze allemaal by cafca.
pi_190420363
Izabo met “Time” is toch echt wel een guilty pleasure van me. En vind ik toch net even spannender dan wat Isral de jaren daaromheen gestuurd heeft
  vrijdag 13 december 2019 @ 19:08:45 #18
260796 DecoAoreste
aka Aleimon Thimble
pi_190422052
De winst van Toy is wel een zwarte bladzijde in de ESF-geschiedenis van Isral waardoor ik nu een beetje een zure bijsmaak heb bij hun andere inzendingen. Maar misschien wordt dat nog wat minder met de jaren.

Made of Stars vond ik altijd wel een fijn en gevoelig nummer. En Same Heart had best naar de finale gemogen.
  † In Memoriam † zaterdag 14 december 2019 @ 11:23:36 #19
368283 ato
pi_190433029
Laatste 2 jaar was Netta mijn grote favoriet, maar ik vond haar optreden tegenvallen en duikelde van plaats 1 naar 8. Liedje blijft leuk, uitvoering vind ik onvoldoende.
Afgelopen jaar was maar matig, prima uitgevoerd maar zo 'n cliche lied.
Life can be a bitch, so like it..
pi_190470926
quote:
0s.gif Op vrijdag 13 december 2019 17:25 schreef Pluto1975 het volgende:
Izabo met “Time” is toch echt wel een guilty pleasure van me. En vind ik toch net even spannender dan wat Isral de jaren daaromheen gestuurd heeft
Time and Hi staan in mijn Top 2, maar ik mis nummer 3:
  Moderator zaterdag 8 augustus 2020 @ 21:00:46 #21
375570 crew  Cyan9
pi_194464097
Ongenteresseerd maar toch aanwezig.
  Moderator zondag 27 juni 2021 @ 13:10:56 #22
375570 crew  Cyan9
pi_200088985
Ongenteresseerd maar toch aanwezig.
  Moderator woensdag 15 juni 2022 @ 13:27:19 #23
375570 crew  Cyan9
pi_205056917
Ongenteresseerd maar toch aanwezig.
  Moderator zondag 28 mei 2023 @ 12:44:38 #24
375570 crew  Cyan9
pi_209313099
Ongenteresseerd maar toch aanwezig.
pi_209313550
Wordt tijd dat ze weer iets volledig in het Hebreeuws sturen of iig een couplet ipv alleen 1 of zinnen
freedom comes when you learn to let go, creation comes when you learn to say no.
abonnement bol.com Unibet Coolblue
Forum Opties
Forumhop:
Hop naar:
(afkorting, bv 'KLB')