abonnement bol.com Unibet Coolblue
pi_173167567
IJSLAND

Waar kennen we de IJslanders van?

Van de geisers en vulkanen natuurlijk. IJsland ligt op de breuklijn van het Amerikaanse en Euraziatische continent en dat zorgt voor een spectaculair landschap. Verder van Reykjavik, de noordelijkste hoofdstad ter wereld, van Björk, van de voetballers die ons uitschakelden voor het EK, Wie Is De Mol, van omvallende banken, van de strategische ligging tussen diverse militaire grootmachten, van achternamen die eindigen op -son of -dottir, van Sigur Rós en natuurlijk van de (wal)vissen.



Hoe doen ze het op het ESF?

Voor een land met maar 300.000 inwoners heeft IJsland bijzonder veel bereikt op het ESF. Zeker als je bedenkt dat ze, in tegenstelling tot veel andere kleine landen, altijd nationale artiesten sturen. Toch is de status van IJsland wellicht iets groter dan de werkelijke prestaties. In 32 deelnames werd de Top 10 maar zes keer gehaald. Daar staat tegenover dat het ook twee keer 2e werd en de finale vanaf 2008 zeven keer op rij werd bereikt. Veel traditionele Songfestivallanden kunnen daar niet aan tippen en het maakt IJsland na Malta het meest succesvolle ESF-land dat nog nooit wist te winnen.



Het is ook wel opvallend dat IJsland er bijna altijd in slaagt om een voorronde te organiseren met een redelijk niveau, waarin nog wat te kiezen valt. Deze nationale selectie wordt Söngvakeppnin genoemd. Logischerwijs is het wel meermaals voorgekomen dat artiesten na hun deelname nog eens terugkeerden of dat een familielid dat deed.

Hoewel IJsland nogal excentrisch ligt, heeft het een culturele relatie met Scandinavië en dat leidt tot punten over en weer. IJsland is hierbij net als Estland en Finland wel enigszins ondergeschikt aan Zweden, Noorwegen en Denemarken.

Tussen IJsland en Nederland is er historisch gezien niet zo’n sterke band. De beste scores waren voor ICY (5), Inga (7), Selma (7), Birgitta (6), Yohanna (7), Pollapönk (6) en Hatari (7 (p)). Andersom gingen de hogere scores naar Ruth Jacott (6), Marlayne (6), Anouk (8), Common Linnets (12), Douwe Bob (12 (j) + 6 (p)) en Duncan Laurence (7 (j) + 5 (p)).

Hoe ging het door de jaren heen?

Het land debuteerde op het ESF in 1986. In de nationale voorronde werd het winnende liedje gevonden en later werden de deelnemers bepaald. Dat werd namens IJsland een groep met de ietwat jeuk-opwekkende naam ICY. Het werd niet echt een spectaculaire binnenkomer, want ze werden slechts 16e. Die prestatie wisten de IJslanders in de twee jaren erna telkens te herhalen. Daarmee hebben ze vermoedelijk wel een record in handen, van het grootste aantal 16e plaatsen op rij. Ierland werd ooit drie keer achter elkaar 1e. UK pakte drie maal na elkaar de 2e plaats. Maar voor drie keer 16e moet je toch echt wat kunnen.

In 1989 werd nog een record gevestigd. De zanger Daniel Agust, een klein mannetje in een rare hoge broek, werd laatste, en deed dat zelfs met nul punten. Het was de vierde goedbedoelde poging, in een periode dat het ESF echt niet overliep van kwaliteit, en IJsland leek niet bepaald een aanwinst voor het deelnemersveld. In 1990 bleek dat dit wat al te snel geconcludeerd was. Het duo Stjornin deed mee met het lied Eitt Lag Enn. Een uptempo plaatje waar de ABBA-achtige vrolijkheid vanaf spatte. De punten stroomden binnen, waaronder 12 van Portugal en UK, en nog diverse tienen en achten (en helaas nul uit Nederland) en dat leidde tot een fraaie 4e plaats, 25 punten achter winnaar Italië.


Dat smaakte naar meer, en in 1992 kwam dit duo terug naar het ESF, samen met nog twee andere enthousiastelingen, die samen de groep Heart 2 Heart vormden. Nei eða já was de titel van andermaal drie minuten vrolijkheid, en deze keer werd het een 7e plaats, met weer 12 punten van de Britse jury. Hiermee was de naam van IJsland op het ESF in elk geval gevestigd en het land werd vanaf dan ook serieus genomen als deelnemer.

In 1991 had IJsland overigens ook wel meegedaan. Eyjólfur Kristjánsson & Stefán Hilmarsson waren de twee heren die het land vertegenwoordigden. De enige reden om hen zo veel jaar later nog aandacht te schenken, waren de ronduit spuuglelijke colbertjes die ze tijdens hun optreden hadden gekozen:



Hun liedje eindigde in de middenmoot, en in de daarop volgende jaren had IJsland een abonnement op die middenmoot, meestal met liedjes die erg makkelijk te vergeten waren. Hoewel de kwaliteit van de nummers best nog een zekere afwisseling vertoonde, strandden alle pogingen halverwege het scorebord. Een voorbeeld is de 15e plaats in 1995 van Bo Halldórsson, de vader van Svala, die later nog eens met Paper ging. We moeten naar 1997 voor weer een memorabele IJslandse inzending. Toen ging de zanger Paul Oscar, en hij had voor de gezelligheid vier schaars geklede dames meegenomen. Zijn liedje was iedereen direct vergeten, ondanks de laatste startpositie, maar de act was een voor het ESF vrij ongebruikelijke vertoning in die tijd. Dit was het eerste jaar waarin er met televoting werd geëxperimenteerd. Niet geheel toevallig kreeg IJsland 16 van de 18 punten uit het handjevol landen dat aan deze proef meedeed. De Zweden en Britten vonden deze act zelfs Top 5-materiaal.



Bij de jury's had alleen Estland 2 punten over voor deze onzin, en daarom moest IJsland in 1998 verplicht een jaar thuisblijven. Dat viel de IJslanders zwaar, want het ESF was ondertussen gegroeid in populariteit en in 1999 werd dan ook alles uit de kast getrokken om deze schande niet nog eens te laten voorkomen, en om een topprestatie te leveren. Dat moest gebeuren met de zangeres Selma en het nummer All Out Of Luck. En eigenlijk twijfelde voorafgaand aan het ESF nauwelijks nog iemand aan het feit dat zij een grote zege zou gaan boeken in Jeruzalem. Het was het eerste jaar met televoting, en dit uptempo liedje had alles waaraan een popliedje van die tijd moest voldoen. De voornaamste vraag was vooral hoe Reykjavik een invasie van Songfestivalfans ging organiseren.

Selma was dus de topfavoriete, en daarnaast werden de bookmakers ook wild van Charlotte uit Zweden en Marlain uit Cyprus. En van Precious uit Engeland, maar daar werd om gelachen. Door een wonderlijke speling van het lot, bepaalde de startvolgorde dat IJsland als 13e moest, Cyprus als 14e en Zweden als 15e. Niet de meest wenselijke volgorde voor de EBU, maar in elk geval had geen enkele favoriet een al te groot voordeel en waren de drie toppers goed te vergelijken. Heel vaak in dit soort situaties valt er minimaal 1 van die liedjes in zo'n situatie door de mand, en dat bleek in dit geval Cyprus te zijn. Het liedje van Marlain bleef niet overeind, zo gesandwicht tussen twee andere inzendingen van de buitencategorie.

Daarmee werd het dus een strijd tussen Zweden en IJsland. Charlotte had hierbij tiet-technisch twee duidelijke bonuspunten in vergelijking met Selma, maar die was juist weer de ideale girl-next-door, die tijdens haar optreden de sfeer van het liedje prima kon overbrengen. Tijdens de puntenverdeling werd het een zenuwslopende nek-aan-nekrace. IJsland pakte snel 10 punten voorsprong, maar zag Zweden inlopen, en mede dankzij 10 IJslandse punten de koppositie overnemen. Daarna kreeg Selma achter elkaar 12 punten van Cyprus en Zweden (dat zelf dus even niets kreeg) en nam zij weer het heft in handen met 7 punten verschil. Ook dat gat werd weer gedicht, en met nog 6 jury's te gaan hadden beide koplopers 111 punten. Zweden pakte hierna een minimale marge, die bij de voorlaatste jury uit Bosnië was opgelopen tot 3 punten. Zij gaven tot aan hun favoriet geen punten aan zowel Charlotte als Selma, maar toen sprak het Bosnische jurylid de verlossende woorden “Sweden twelve points” en was de strijd beslist. In punten werd het 163-146.

Er restte dus een 2e plaats voor IJsland. Nog altijd een schitterende prestatie, en All Out Of Luck is zeker goed blijven hangen bij de fans. Misschien iets minder dan Take Me To Your Heaven, en in dat opzicht is de uitslag wel de juiste afspiegeling van de voorkeur van de televoters. Toch had het kwartje ook zomaar goed kunnen vallen. Selma scoorde bij 12 landen Top 3, terwijl Charlotte daar maar 10 keer in slaagde. Het voornaamste verschil werd gemaakt bij de Ex-Joegoslavische deelnemers, waar Selma geen enkel punt kreeg. Kroatië gaf Charlotte opmerkelijkerwijs ook niets, maar Slovenië gaf wel 7 punten en Bosnië dus 12, waarmee het gat gemaakt is. Toch is deze 2e plaats het absolute hoogtepunt in de IJslandse ESF-historie.


Voor een klein land als IJsland is het natuurlijk niet zo makkelijk om structureel succes te boeken. Er zijn immers vrij weinig mensen beschikbaar, dus de kans op een topartiest met een topnummer is niet zo groot. Na een 12e plaats in 2000 voor August & Telma, volgde een laatste plaats voor het gezelschap Two Tricky in 2001. Hun Angel pakte maar 3 punten, wat een verplichte rustpauze in 2002 betekende.

Net als na de eerdere afwezigheid kwam IJsland in 2003 sterk terug. De zangeres Birgitta bracht het lied Open Your Heart, zonder twijfel een van de betere inzendingen. Haar dramatische performance was de ideale opening van het ESF, wat haar naar de 8e plaats leidde, met onder meer 12 punten uit Malta en Noorwegen. Later probeerde ze nog drie keer via Söngvakeppnin het ESF te bereiken, maar haar latere werk sloeg minder aan.


Nadat Jonsi in 2004 had gefaald met Heaven, besloot men Selma intern aan te wijzen voor een rentree op het ESF van 2005. If I Had Your Love was haar tweede poging tot een ESF-zege en voorafgaand aan het ESF werd dáár misschien niet meteen op gerekend, maar een goede uitslag lag wel in lijn der verwachtingen. Selma trad in de halve finale als 10e op, direct na Glennis Grace en voor de Belgische Nuno Resende en eindigde 1 punt achter Glennis op de 16e plaats, op grote achterstand van de kwalificerende Top 10. Dat was een verrassende non-qualifier. Het liedje was zo slecht niet, de act was echter wel duidelijk minder overtuigend dan 6 jaar eerder. De graatmagere Selma werd geflankeerd door vier achtergronddanseressen, en het geheel was in het goud aangekleed, waardoor het een tikkie goedkope girlband-uitstraling kreeg. Achteraf beschouwd is Selma's tweede plaats in 1999 een grote uitschieter gebleken, in een verder enigszins teleurstellende carrière, waar zelfs in eigen land de hitparadesuccessen al snel na All Out of Luck verdwenen. Toch wordt ze voor die prestatie uiteraard nog alom gerespecteerd, en is ze nog regelmatig actief in het IJslandse televisiewereldje.

In 2006 was er sprake van een inzending die tegenwoordig zou leiden tot #ophefoptwitter. Er werd gekozen voor Silvia Night, zeg maar de IJslandse Loes Luca, maar dan in een ordinaire versie. Ze probeerde op nogal vermoeiende wijze de aandacht te trekken in aanloop naar de halve finale rond de repetities en persconferenties, voornamelijk door allerlei anderen te beledigen in de hoop daarmee een rel te schoppen. Daar is in ESF-kringen een zeker publiek voor, en ook journalisten vinden het een dankbaar onderwerp om over te schrijven. Maar in die tijd was de voorbeschouwing meestal weinig meer dan een achtergrondartikel op pagina 16 van de krant. Velen zagen Congratulations pas op de avond zelf voor het eerst, en kenden de voorgeschiedenis niet. Wat resteerde was een gênant zwak optreden, wellicht het slechtste ooit op een ESF, dat onbegrepen bleef, en zelfs vanaf de laatste startpositie nog faalde om zich te kwalificeren. Blijkbaar hebben veel ESF-landen het nodig om een keer hard onderuit te gaan met een schijtlollige act. Een heel enkele keer slaagt dat, zoals LT United, maar meestal wordt het land in kwestie vooral zelf enorm voor schut gezet.

Ter compensatie stuurde IJsland in 2007 Eirikur Hauksson met een zeer onopvallende rockballad. Het enige bijzondere kenmerk, de taal, werd ook nog ingeruild voor een clichématige tekst in het Engels. Ondanks liefst 52 punten van de Scandinavische vrienden bleef kwalificatie uit.

De slechte reeks werd in 2008 ingeruild voor een zeer succesvolle serie. De gelegenheidsgroep Eurobandið bracht de sound van rond de eeuwwisseling terug naar het ESF, met het lied This Is My Life. Het nummer werd mede geschreven door Paul Oscar, de deelnemer van 1997, die ook nu weer een neusje voor televotingsucces had. In de finale werd het lied uiteindelijk 14e.


In 2009 werd de lat nog wat hoger gelegd. Het was de beurt aan Jóhanna Guðrún Jónsdóttir, kortweg Yohanna. Deze jonge zangeres uit Hafnarfjörður (dit zou de 1 miljoen euro-vraag kunnen zijn bij Weekend Miljonairs, en u als lezer weet het dan alvast) nam deel met Is It True. In tegenstelling tot de pogingen van Selma werd hier niet echt gerekend op al te groot succes. Wel op kwalificatie, maar het bleef vooraf een wat onopvallende ballad en in Scandinavië was de concurrentie voor onderlinge punten groot, vooral van topfavoriet Alexander Rybak, en het Estse Urban Symhony werd ook als een outsider beschouwd.

Op het ESF-podium bleek de IJslandse inzending echter uitstekend te werken. Omgeven door mist en wolken en in een opvallende blauwe jurk zong Yohanna de sterren van de hemel, en stroomden de 12 punten (7x) in de halve finale binnen, wat leidde tot een verrassende overwinning. Ook in de finale was deze inzending zeer geliefd en plaatsten 14 landen het in de Top 3. Helaas stond er geen maat op Fairytale die avond, en bleek al snel dat een tweede plaats het maximaal haalbare was. Een keurige evenaring van de beste prestatie ooit.


Ook in 2010 kwalificeerde IJsland zich voor de finale. Hera Björk was een bijzondere verschijning. In tegenstelling tot Selma had zij in elk geval geen last van ondergewicht. En omdat mooi rood niet lelijk is, verscheen ze met lange rode lokken en in een bijpassende rode galajurk op het podium. Ze zong het nummer Je Ne Sais Quoi, een Franse titel voor een verder Engelse plaat. Zo opgeschreven klinkt het nog niet als een kandidaat voor kwalificatie, maar in de eerste halve finale mocht ze als laatste optreden. HET DAK GING ER VANAF. Met een 3e plaats swingde Hera zich de finale in (bij de televoters zelfs 2e, 2 punten achter Griekenland). Daar in de finale kwam ze halverwege de show langs, en bleef het dak er gewoon op zitten, en resteerde een 19e plaats. Maar wel met een soort van ESF-klassieker en Hera zelf heeft aan het ESF ook al meerdere bezigheden te danken. Denk aan achtergrondzangeres, deelname aan de Deense voorronde, presentatieklussen en diverse Europese optredens. Een keer bij Mevrouw Björk op de koffie gaan, is tegenwoordig wel lastig. Ze woont sinds enkele jaren in Chili.


De inzending van 2011 is er een met een nogal heftig verhaal. De zanger Sjonni Brink zou deelnemen aan de voorronde, maar overleed vlak ervoor aan een beroerte. Hij werd slechts 36 jaar oud. In overleg met familie werd besloten dat als een eerbetoon aan hem, zijn vrienden zouden deelnemen aan Söngvakeppnin met het al geschreven liedje. En het kon natuurlijk niet mooier, Sjonni's Friends wonnen de voorronde met Coming Home. Een mooier gebaar van zowel vrienden als het land was nauwelijks mogelijk. Zelfs nu dat betekende dat er een liedje werd gestuurd dat eigenlijk kansloos was voor succes op het ESF. Maar dat viel nog reuze mee. Ook veelal zonder de voorgeschiedenis te kennen, stemde Europa dit lied verrassend de finale in, waar het 20e zou worden.


In 2012 was alleen het liedje zelf voorzien van veel drama. Greta Salóme & Jónsi, twee artiesten die ook solo de weg naar het ESF wisten te vinden, en nog veel vaker naar de voorronde, zongen Never Forget. Ook zij werden 20e in de finale, en dat was deze keer een stuk teleurstellender. In 2013 werd deze routine min of meer gekopieerd. De langharige Eyþór Ingi Gunnlaugsson verdiende echter waardering voor het feit dat hij in het IJslands zong en toch de finale haalde. Ég á líf werd daarin 17e, en het plaatje werd in de eigen taal zelfs een klein hitje in Nederland. De ogenschijnlijk eindeloze reeks kwalificatiesuccessen werd in 2014 afgesloten door één van de meest vermakelijke inzendingen uit IJsland. De groep Pollapönk zong No Prejudice. Een liedje waar weinig over te zeggen valt. Gewoon vrolijk swingen en dat bij voorkeur in felgekleurde pakken. De positieve tekst, die ongetwijfeld de televoters weinig boeide, zorgde voor de nodige juryliefde en daarmee was kwalificatie uiteindelijk totaal geen probleem. In de finale werd het 15e. Leuk gegeven is dat de groep bestaat uit normaal zeer burgerlijke heren, die allemaal getrouwd zijn en kinderen hebben, en daarnaast ook allemaal 'goede' banen. Zo is er één voorzitter van de lerarenvakbond en een ander lid van het IJslands parlement.


En daarmee was de IJslandse koek voorlopig even op. Sinds 2015 greep het zo succesvolle ESF-land opeens vier keer heel ruim naast kwalificatie. Eerst faalde Maria Olafs. Ze zong in een roze jurk en beschenen door het Noorderlicht een keer of 100 one step at a time, een liedje dat eigenlijk Unbroken heet, en slechts 14 punten verzamelde. In 2016 was de vroegtijdige uitschakeling verrassender. Hear Them Calling van de ervaren Greta Salóme was een algemeen verwachte qualifier, maar werd vanaf een late startpositie slechts 14e. De act met een interactieve achtergrond leek te veel geïnspireerd door de winnaar van het jaar ervoor, Zweden, en was ook nogal donker en somber. 2017 week enigszins af van de twee andere missers, doordat er nu een inzending werd gestuurd die eigenlijk vanaf het begin al hopeloos was. Het lied Paper werd gebracht door zangeres Svala, die onder de tattoos zat en een genre koos dat buiten Noordwest-Europa doorgaans maar heel matig aanslaat. Ze werd 15e van de 18 in de eerste halve finale.

De IJslandse gifbeker was daarmee nog niet leeg, want het dieptepunt moest nog komen. Ari Ólafsson, een protegé van Selma, won de voorronde in 2018 met Our Choice. Het is flauw om met de titel te spelen, maar hoe had dit ooit in IJsland hun keuze kunnen worden? Ari is ongetwijfeld de liefste deelnemer die het ESF ooit heeft gehad (na Ronnie Tober), maar dit liedje was zo kleurloos dat kijkers tijdens de show hun TV gingen bijstellen. Ari kon de laatste plaats eigenlijk niet ontgaan, en mede doordat de EBU hem de 2e startpositie gaf, gebeurde dat ook. Bij de televoters bleef de teller zelfs op 0 punten steken.


Hatari.

In 2019 trok de IJslandse inzending wederom de aandacht, maar deze keer in elk geval onder meer om commerciële redenen. De band Hatari bracht een uniek geluid naar het ESF, met hun inzending Hatrið Mun Sigra. Het was een aanstekelijke bak herrie die, als het dan toch ergens mee moest worden vergeleken, enigszins in het verlengde lag van het Hongaarse AWS, dat een jaar eerder voor veruit de meest luidruchtige inzending had gezorgd.

Bij gebrek aan sterke tegenstand op het matige ESF van 2019 werd het zelfs een schaduwfavoriet voor de overwinning. Dat was vrij onwaarschijnlijk met meestemmende vakjury’s, maar Hatari was er niet vies van om wat ophef te creëren. Voorafgaand aan de show probeerden ze de Israëlische organisatie meermaals te provoceren met Pro-Palestijnse uitspraken. Dit ging tot het punt dat Jon Ola Sand dreigde met diskwalificatie, indien ze ook het podium zouden gebruiken voor politieke statements. Dat bleef uit, al zwaaiden ze na het ontvangen van de punten wel met Palestijnse vlaggen. Dat was uiteindelijk een beetje laf protest, zoals eigenlijk in het hele verhaal gold dat Hatari zelf meer aan het gedoe had dan de Palestijnen. In een wedstrijdje wie het kinderachtigst was, plaatste de Israëlische vliegmaatschappij El Al de bandleden op hun terugvlucht verspreid over het vliegtuig in oncomfortabele middenstoelen. In de uitslag werd IJsland overigens 10e.

Zo gaat het momenteel wat moeizaam met IJsland. Het is te hopen dat ze na de recentste Top 10-score weer een goede reeks kunnen neerzetten.

---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Hier is een net overzicht van alle IJslandse inzendingen en hun resultaten te vinden of kijk naar het filmpje hieronder of klik anders op de spoiler:



SPOILER
Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.
Wat is jouw favoriete IJslandse inzending?
:)

In deze reeks verschenen de volgende topics:
Albanië - Armenië - Australië - Azerbeidzjan - België - Bulgarije - Cyprus - Denemarken - Duitsland - Estland - Finland - Frankrijk - Georgië - Griekenland - Hongarije - Ierland - IJsland - Israel - Italië - Kroatië - Letland - Litouwen - Malta - Moldavië - Montenegro - NEDERLAND (Jaren '50-60-70) - NEDERLAND (Jaren '80 en '90) - NEDERLAND (Jaren '00) - NEDERLAND (Het jaar 2010) - NEDERLAND (2011-2019) - Noord-Macedonië - Noorwegen - Oekraïne - Oostenrijk - Polen - Portugal - Roemenië - Rusland - San Marino - Servië - Slovenië - Spanje - Tsjechië - Verenigd Koninkrijk (1957-1987) - Verenigd Koninkrijk (1988-2019) - Wit-Rusland - Zweden - Zwitserland


[ Bericht 2% gewijzigd door Fred_B op 06-06-2022 09:53:37 ]
De Sahara is zonder meer erg droog.
  † In Memoriam † dinsdag 15 augustus 2017 @ 21:08:39 #2
368283 ato
pi_173168807
Mijn favoriete inzending is toch de gewaagde en ondergewaardeerde bijdrage uit 1997.

Verder:
Selma 1999
Inga 1993
Birgitta 2003
Einar & Thelma 2000
Selma 2005

Maar in het algemeen vind ik de meeste liedjes van IJsland een dikke voldoende hebben.
Life can be a bitch, so like it..
pi_173170877
Je ne sais quoi O+
Heerlijk nummer :Y
dag
  dinsdag 15 augustus 2017 @ 22:36:00 #4
350717 Redefine
Ignorance is bliss
pi_173171739
IJsland heeft inderdaad niet bijzonder vaak heel hoog gescoord, maar ik vind ze erg vaak leuke inzendingen hebben. En ook nog vaak liedjes die, als je er afstand van neemt, niet zo heel bijzonder zijn. Maar tegelijkertijd zo ontzettend leuk, meezingerig enz. zijn.

Ik vind het lastig te zeggen welke ik hun beste inzending ooit is. Maar ik luister nog steeds met veel plezier naar:
- All Out of Luck, een ontzettend aanstekelijk liedje dat ik best vaak kan opzetten en ik vind haar stem erg prettig.
- Is It True? Eigenlijk een niemendalletje, maar je gaat er zo lekker van meebleren. En Yohanna O+
- No Predjudice, gewoon een lekker liedje, wat eigenlijk anders is dan je gemiddeld hoort en geweldig gebracht

En dan verder nog prima liedjes:
- Coming Home, zelfs buiten het achterliggende verhaal voelde het heel oprecht en sympathiek aan. En ook best een leuk liedje, maar bovenal is de interactie onderling mooi. En dan nog het verhaal erachter ;(
- Je Ne Sais Quo, weer zo'n lekkere meezinger, niets meer niets minder
- This Is My Life, heeft weinig om het live, maar toch wel erg prettig om naar te luisteren
- Eit lag enn, leuk liedje
- Open Your Heart, idem, jammer dat de geluidskwaliteit van het optreden matig is
- Hear Them Calling, eigenlijk een erg sterk nummer, maar Greta Salome was nogal eng op het podium en vooral het optreden was niet best
- Never Forget, eigenlijk twee enge mensen bij elkaar, maar waar het bij Estland dit jaar de verkeerde kant op ging, kon het bij hen nog net. En een best aardig liedje.

Unbroken was retevals, anders had het best aardig kunnen scoren. En Paper was een middelmatig nummer.
Buren wordt doorgeschoven naar morgen.
Mensen vinden wel héél snel iets. Vaak met een minimum aan kennis en een maximum aan oordeel.
pi_173172622
IJsland is voor mij een beetje wisselvallig op het ESF, maar over het algemeen vind ik het geen geweldig land. Er zijn slechts een paar uitzonderingen die er voor mij uit springen.

Eg a lif van Eythor Ingi Gunnlaugsson (2013) is mijn favoriet. Heel mooi lied dat van mij veel hoger had mogen eindigen, zeker in zo'n zwak jaar.

Coming Home van Sjonni's Friends (2011) is ook nog een favoriet van mij. Ik ben het helemaal met Redefine eens: zo'n heerlijk nummer, oprecht, sympathiek, zelfs zonder het achtergrondverhaal. En met het achtergrondverhaal er nog bíj is het al helemaal mooi.

Is It True van Yohanna (2009) is ook erg mooi. Ik hou niet altijd van deze gepolijste ballades, maar dit vind ik wel een mooi nummer en ook heel goed uitgevoerd.

No Prejudice van Pollaponk (2014) moest even bij me groeien, maar de live versie overtuigde me en toen vond ik het gelijk een heerlijk nummer.

Never Forget van Greta Salome & Jonsi (2012) had voor mij het tegenovergestelde effect: dat was van tevoren een favoriet van mij, maar dat werd veel minder na de live uitvoering, ondanks dat zowel Greta als Jonsi het prima deden en de act er prima uitzag.

De andere IJslandse inzendingen doen me niet veel. Er zitten wel aardige liedjes tussen, maar ik heb er niet veel mee.
Op dinsdag 2 augustus 2022 22:02 schreef Domnivoor het volgende:
Jij bent een eindeloze bron van leuke quotes :D
  † In Memoriam † woensdag 16 augustus 2017 @ 00:28:25 #6
368283 ato
pi_173174210
Ik had ook het zelfde met never forget Aoibhin.
Ik vond de IJslandse versie mooier en eigenzinniger.

Ps de IJslandse voorrondes en finale is altijd leuk om te zien.
Ps 2 ik vond Paper geweldig (vooral de IJslandse versie) maar ik vond het wat tegenvallen in Oekraïne.
Life can be a bitch, so like it..
pi_173174369
Heerlijk land, en de voorronde is wat mij betreft ook altijd heel interessant om te volgen. Best knap dat een land met relatief weinig inwoners zoveel muzikale kwaliteiten in huis heeft.

Yohanna had van mij mogen winnen.
En ik vond Paper van dit jaar juist erg sterk, had het echt wel in de finale verwacht.
Ongeïnteresseerd maar toch aanwezig.
pi_173176024
'Congratulationsss I have arrived, I'm Silvia Night and I'm shining so brightttt'

Hoe verschrikkelijk dit ook was, dit zit dus nog steeds weleens in mijn hoofd. ;( :{
pi_173179395
quote:
9s.gif Op woensdag 16 augustus 2017 08:46 schreef Em31 het volgende:
'Congratulationsss I have arrived, I'm Silvia Night and I'm shining so brightttt'

Hoe verschrikkelijk dit ook was, dit zit dus nog steeds weleens in mijn hoofd. ;( :{
Haha, dan ben je niet de enige.
Ongeïnteresseerd maar toch aanwezig.
  † In Memoriam † woensdag 16 augustus 2017 @ 12:52:22 #10
368283 ato
pi_173181391
quote:
9s.gif Op woensdag 16 augustus 2017 08:46 schreef Em31 het volgende:
'Congratulationsss I have arrived, I'm Silvia Night and I'm shining so brightttt'

Hoe verschrikkelijk dit ook was, dit zit dus nog steeds weleens in mijn hoofd. ;( :{
Ik vond het wel grappig, ook haar acteer spel en zogenaamde haat naar de concurrentie toe.
Life can be a bitch, so like it..
pi_173193166
quote:
9s.gif Op woensdag 16 augustus 2017 08:46 schreef Em31 het volgende:
'Congratulationsss I have arrived, I'm Silvia Night and I'm shining so brightttt'

Hoe verschrikkelijk dit ook was, dit zit dus nog steeds weleens in mijn hoofd. ;( :{
Dat melodietje is nog best aanstekelijk ja :')
De Sahara is zonder meer erg droog.
  † In Memoriam † woensdag 16 augustus 2017 @ 21:49:59 #12
368283 ato
pi_173195136
Life can be a bitch, so like it..
  Eurovisie Songfestival Queen donderdag 17 augustus 2017 @ 09:31:58 #13
163650 Greys
pi_173201895
Dat zinnetje over Weekend Miljonairs _O- _O- O+

Nu even de rest lezen maar dat moest ik vast kwijt :P
IT'S GREYSIE IT'S PARTY
pi_173203477
Heerlijk ESF-land

This is my Life staat al jaren in mijn persoonlijke top 10.

Verder blijven All out of Luck, No Prejudice en Never Forget ook geweldig.

Met Is it True heb ik dan weer niet zoveel, al snap ik wel dat het scoorde
Op maandag voel ik me als Robinson Crusoë: Op zoek naar Vrijdag!
Het leven is als Lucille Werner: het kan raar lopen!
pi_173730278
Ook weer één van mijn favo ESF landen, en ook hier vind ik de taal fantastisch.
Enkele favorieten:

All out of luck;
Tell me (Onlangs nog geneuried. Vond de kledingstijl van die man ook geweldig.)
Open your heart (Misschien is dit wel mijn echte favoriet. Vind de IJslandse versie wel beter)
Is it true?
~The present is all there is~
  ESF Reporter zaterdag 25 november 2017 @ 15:17:41 #16
87554 Cee
Welluk?
pi_175300099
Zo, even deze topicreeksen naar boven trekken want op een regenachtige zaterdagmiddag zit ik de boel heerlijk bij te lezen. Dank nogmaals voor al je werk, Fred_B!

IJsland heb ik altijd een interessant land gevonden op dit festival. Het bracht niet mijn all time favourites voort maar ze hebben zeker wat persoonlijke subtoppers gemaakt. Eg a lif is erg mooi. En ik heb destijds op Pollaponk gestemd, een van mijn favorieten van de halve finale toen! *O*
pi_190329220
Deze is nu ook weer up to date.
De Sahara is zonder meer erg droog.
  † In Memoriam † zondag 8 december 2019 @ 17:05:43 #18
368283 ato
pi_190330041
De laatste inzending vond ik gewaagd en leuk.
Life can be a bitch, so like it..
  Moderator woensdag 5 augustus 2020 @ 23:52:08 #19
375570 crew  Cyan9
pi_194421725
Ongeïnteresseerd maar toch aanwezig.
  Moderator vrijdag 23 oktober 2020 @ 11:08:16 #20
375570 crew  Cyan9
pi_195802642
Het nieuwe overzicht is verdwenen, dus is er nu een nieuw nieuw overzicht!

Ongeïnteresseerd maar toch aanwezig.
pi_199011075
Nog niet gelezen, maar wat een mooi verhaal om een stukje over te schrijven @Cee O+
twitter
Op vrijdag 16 oktober 2020 11:18 schreef molloot200 het volgende: De ESF Playlist Hero :Y
Het ESF-playlist topic
  Moderator zaterdag 28 augustus 2021 @ 01:46:16 #22
375570 crew  Cyan9
pi_201104659
Ongeïnteresseerd maar toch aanwezig.
  Moderator woensdag 1 juni 2022 @ 13:56:10 #23
375570 crew  Cyan9
pi_204932641
Ongeïnteresseerd maar toch aanwezig.
  Moderator donderdag 1 juni 2023 @ 21:30:03 #24
375570 crew  Cyan9
abonnement bol.com Unibet Coolblue
Forum Opties
Forumhop:
Hop naar:
(afkorting, bv 'KLB')