abonnement bol.com Unibet Coolblue
pi_172507381
BELGIE / BELGIQUE

Waar kennen we de Belgen van?

Frieten natuurlijk. En mayonaise, bier, Urbanus, wielrennen, slechte wegen, de taalstrijd, absurde plaatsnamen als Sint Job In ´t Goor, Kuttekoven, Wortel, Ukkel, Dikkebus en de anale driehoek Kontich-Reet-Aartselaar, de Ardennen, onmogelijke wegomleidingen, het Atomium, Eddy Merckx, Molenbeek, Studio 100, de saxofoon, Grote Nutteloze Werken, een ietwat rommelige openbare ruimte, en natuurlijk vanwege de Belgenmoppen.



Hoe doen ze het op het ESF?

België is een nogal gecompliceerd land, vanwege de taalgrens die het land in tweeën splijt. Op het ESF wordt dit probleem opgelost door jaarlijks om-en-om een Vlaamse en een Waalse inzending te sturen. Hierbij valt op dat met name de Waalse liedjes het heel aardig doen. Van de 31 Waalse inzendingen eindigden er 9 in de Top 5, waarbij er één gouden en twee zilveren medailles mee terug naar huis werden genomen. Vlaanderen daarentegen kwam in 30 pogingen niet verder dan twee 6e plaatsen als belangrijkste wapenfeiten. Voor beide landsdelen was er overigens wel sprake van een flinke wisselvalligheid in de uitslagen, met regelmatig lage eindposities. 8 keer werd een Belgische inzending laatste.

Tussen Nederland en België is er zoals bekend een flinke liefde over en weer op het ESF. Het valt hierbij wel op dat de liefde in het begin verre van vanzelfsprekend was, en pas in de recente jaren enorm is gegroeid, en dan uiteraard vooral bij de televoting. Nederland gaf België vier keer douze points, voor Dream Express (1977, een Nederlandse groep), Roberto Bellarosa (2013), Loïc Nottet (2015) en Laura Tesoro (2016, publiek).
Andersom gingen er vijf keer 12 punten van België naar Nederland voor Edsilia, Marlayne, Anouk, Waylon (p) en voor Duncan Laurence (p), die van de jury overigens maar 6 punten kreeg. Dat aantal had in beide richtingen overigens nog wat hoger kunnen zijn als de diaspora votes richting Turkije en Armenië niet regelmatig de puntenverdeling hevig hadden beïnvloed. Er lijkt daarnaast voor beide richtingen weinig verschil te zijn of de Belgische act (en daarmee vakjury) uit Vlaanderen of Wallonië komt.

Naast Nederland is het andere buurland Frankrijk ook een goede vriend van de Belgen, net als in mindere mate UK, Zweden en Portugal.

Hoe ging het door de jaren heen?

België is er al vanaf het begin in 1956 bij. Wallonië was in het begin zeer consequent door maar liefst vier keer achter elkaar de zanger Fud Leclerc te sturen. Buiten een (gedeeld) record in aantal deelnames leidde dit niet tot al te grote successen, sterker nog, hij werd de eerste inzending in de geschiedenis van het ESF die met 0 punten naar huis ging in 1962. Vlaanderen mocht het in 1957 voor het eerst proberen, en stuurde hun held Bobbejaan Schoepen (de man achter Bobbejaanland). Hij werd ondanks zijn fluitkunsten slechts 8e van de 10 met zijn Straatdeuntje. Achteraf was het misschien beter geweest om zijn tweede nummer uit de voorronde te sturen. A Summernight In Gay Paris was niet direct beter, maar had met zo’n titel in elk geval de potentie gehad om een zekere cultstatus te vergaren. Twee jaar later mocht Bob Benny uit Sint-Niklaas het proberen. Dat was nog zo’n echte ouderwetse galmende zanger, die met wijdopengesperde O-vormige mond kon zingen, zoals Willy Alberti dat bij ons deed. Hou Toch Van Mij werd 6e van de 11 in 1959, en dat resultaat zou Vlaanderen daarna nooit meer verbeteren. Ook Bob zelf niet trouwens, want 2 jaar later pakte hij de eerste Belgische rode lantaarn, waarna hij nog jarenlang op cruiseschepen zijn stemgeluid liet horen.


Bob Benny.

Pas bij de 10e Belgische deelname in 1965 mocht een vrouw het podium betreden. Of het door het gebrek aan vrouwelijke ervaring kwam is onduidelijk, maar Lize Marke en Als Het Weer Lente Is pakte de derde Belgische poedelprijs, met nul points nog wel.

Het eerste Belgische succes kwam in 1966, en had een Nederlands tintje. Zangeres Tonia, die eigenlijk Arlette heet, is geboren en getogen in Anderlecht, maar dochter van Nederlandse ouders. Als voorbeeldige Belgische werd ze perfect tweetalig Nederlands en Frans opgevoed, maar om de zaak te compliceren scoorde ze vooral hits in het Duits. Wat te denken van een klassieker als Texascowboypferdesattelverkäuferin. Ze zou in 1973 ook nog nipt de Duitse voorronde verliezen. Voor België zong ze echter in het Frans en behaalde ze met een 4e plaats de beste uitslag die België in de eerste 20 deelnames zou pakken, en dat met een liedje over een beetje peper en een beetje zout:


In de jaren erna bleef het veelal middenmoot en ‘ondermoot’ met de resultaten, ondanks het sturen van nationaal grote namen. Zo mocht Louis Neefs, vooral bekend van het prachtige Margrietje, de rozen zullen bloeien, het 2 keer proberen, wat in beide gevallen een 7e plaats betekende. Ik Heb Zorgen en Jennifer Jennings werden wel grote hits in eigen land. Eén van de betere Vlaamse inzendingen komt uit 1975. Ann Christy zong toen Gelukkig Zijn naar een onverdiend lage 15e plaats. Dit zou een regelrechte Vlaamse klassieker worden, net als haar Vlaamse versie van Bette Midler’s 'The Rose'. Een grote internationale carrière was haar echter sowieso niet gegund, want in 1984 overleed ze op 38-jarige leeftijd aan kanker. In 1977 was er weer een Vlaamse inzending met een Nederlands tintje. De groep Dream Express van de drie zusjes Maessen, die in 1970 als Hearts of Soul namens Nederland meededen, scoorden met A Million In 1,2,3 een verdienstelijke 7e plaats.

Ook de Walen konden in deze periode weinig indruk maken en behaalden vergelijkbare uitslagen. Dat veranderde in 1978. De zanger Jean Vallée werd gestuurd. Overigens was dat niet voor de eerste keer. In 1970 was hij al eens 8e geworden met Viens L’Oublier.

Jean, die eigenlijk Paul heette, werd geboren in Verviers. Tegenwoordig één van de meest deprimerende plaatsen van Europa, maar Wallonië heeft betere tijden gekend, en daarin groeide Jean op in weelde, want zijn vader was directeur van een kledingfabriek. Hij stortte zich op het schrijven en zingen van liedjes en dat leidde onder meer tot L’Amour Ça Fait Chanter La Vie. Dat was een ouderwetse Franse ballade, waarin hij een ode aan de liefde bracht. In Vlaanderen werd hier ietwat lacherig over gedaan, maar de jury’s gingen massaal plat en achter A-Bi-Ni-Bi eindigde België als 2e, duidelijk het beste resultaat tot dan toe.

In zijn latere carrière was Jean vooral actief in het theater, zowel in musicals als in het zingen van het repertoire van sterren als Jacques Brel. In 1999 werd hij op een bijeenkomst geslagen door Koning Albert II. Niet zomaar, maar tot Ridder in de Kroonorde.


Met dit succes kregen de Walen de smaak te pakken en zij niet alleen. Ook Stella Maessen, één van de zusjes van Dream Express, kreeg er geen genoeg van en deed aan diverse Belgische voorrondes mee. In 1982 won ze de Waalse voorronde met Si Tu Aimes Ma Musique. Dat was best opvallend, voor iemand die verder geen Frans sprak. Deze tekortkoming belemmerde haar niet om een fraaie 4e plaats te scoren op de eindronde, waarbij ze als enige die avond van alle landen punten ontving:


De Vlaamse resultaten konden ondertussen als nauwelijks anders dan bedroevend worden getypeerd, 2 keer laatste en een voorlaatste plaats werden afgewisseld met een 13e plaats voor Emily Starr met het nummer Samson.

Voor internationale successen bleef Wallonië aan de deur kloppen (want de bel doet het niet) en na een 5e plaats in 1984 voor Jacques Zegers was het in 1986 raak met de eerste Belgische zege. J’aime La Vie, gezongen door de toen pas 13-jarige Sandra Kim was natuurlijk de klassieker die daarvoor zorgde.

Voor de Pubquiz-liefhebbers nog even wat obligate feitjes over Sandra: Ze heeft via haar vader een Italiaanse achtergrond. Ze zong in haar lied dat ze 15 jaar was, wat dus gelogen was. Ze noemde zich ‘Kim’ naar haar idool Kim Wilde en ze groeide op rond Luik en verhuisde later naar Vlaanderen.


Wie dacht dat dit zou leiden tot onverdeelde feestvreugde, kent België niet goed genoeg. Door de jaarlijkse afwisseling tussen de landsdelen, beschouwde Vlaanderen het als hun recht om het ESF van 1987 te organiseren. Wallonië vond juist dat zij ervoor gezorgd hadden dat het ESF überhaupt naar België kwam, en zagen zichzelf daarmee als de logische organisator. Na een urenlang politiek debat kwam men met een compromis dat Wallonië de organisatie mocht doen en Vlaanderen verantwoordelijk zou zijn voor de inzending. Dat werd Liliane St.Pierre met Soldiers of Love, wat 11e zou worden.

De overwinning zorgde sowieso niet echt voor een internationale doorbraak op het ESF. In het restant van de vorige eeuw behaalde België nog maar één keer de Top 10. Sandra zelf kende een geleidelijk aflopende carrière richting het welbekende braderie-circuit, waarin ze in Nederland nog één hit scoorde, samen met Frank Galan in 1997. Later zou ze ook nog schitteren in een waspoederreclame, waarin de tekst was aangepast naar J’aime le blanc (ik hou van het wit), wat een vrij gênante vertoning was, maar ongetwijfeld veel Belgische Franken opleverde.
Van J’aime La Vie verschenen diverse covers, onder meer van de Bange Konijnen, die nogal dubieuze teksten zongen als Lekker stuk van 14 jaar/Voor de beeldbuis kwam men klaar. Met de latere Belgische geschiedenis in het achterhoofd, zullen we hier maar geen verdere opmerkingen over maken. Het nummer bleef sowieso steken in de kelder van de hitparade.

Namens de Vlamingen mocht Ingeborg Door De Wind naar het ESF van 1989. Het is de vraag of dit de juiste keuze was, want ze eindigde in de achterhoede, terwijl de nummer 2 van de voorronde, Anne van Clouseau, een grote hit werd in de lage landen. Anderzijds kunnen we ons ook afvragen of Ingeborg niet wat meer had verdiend, want het was een alleraardigste inzending. Die overigens geschreven was door Stef Bos (dat is in België nog altijd een zeer grote naam) en ze namen ook samen een versie op.


Clouseau mocht 2 jaar later alsnog, maar kon in 1991 geen potten breken met Geef Het Op. Enigszins vergelijkbaar met de 3JS lag hun kracht meer in de rustige nummers, dan in deze inzending.

De opvallendste Vlaamse inzending van de 90s was van Lisa del Bo. Zij heet eigenlijk Renilde en komt uit Mopertingen (met dank aan Wikipedia). Tegenwoordig is ze regelmatig actief op dorpsfeesten en braderieën (met dank aan veldwerk van uw schrijver). Liefde Is Een Kaartspel was haar inzending die in 1996 als 16e eindigde. Ze ontving slechts 22 punten, waarvan 12 uit Spanje, wat wel de eerste douze points sinds Sandra Kim in 1986 betekende. Opmerkelijk genoeg zou Zweden in 2001 het liedje coveren en met de act Friends het als Listen To Your Heartbeat naar de 5e plaats zingen. Het is nooit helemaal duidelijk geworden hoe dat financieel is gesettled.

Wallonië had in die tijd één uitschieter, maar omdat iedereen die al vergeten lijkt, verdient die ook wel de nodige aandacht. Op het sterke ESF van 1998 werd Melanie Cohl knap 6e met Dis Oui. Melanie begon haar carrière overigens met de artiestennaam Kelly Logan, wat op het ESF wellicht publicitair handiger was geweest. Maar ze is niet zo handig met namen, want haar kinderen heten Neo en Eos. Het is verder spijtig dat ze haar zangtalent niet echt benut heeft, want Melanie is al jaren gestopt met zingen en ze heeft tegenwoordig een broodjeszaak in de buurt van Tournai.


In 2003 kwam het Belgische succes opeens uit de lucht vallen. De band en eendagsvlieg Urban Trad nam deel met het folknummer Sanomi, dat in een fantasietaal werd gezongen. Vooraf hield niemand rekening met een al te speciale uitslag, maar in de puntentelling kwam naar voren dat België zeer geliefd was. Pas bij de laatste jury van Slovenië bleek dat Turkije net 2 punten meer gepakt had. Nederland gaf Turkije 12 punten en België 10, dus we weten meteen waar dat verschil vandaan kwam:


Een jaar later was België opeens één van de favorieten, met de zangeres Xandee, een fraaie verschijning van 26 jaar uit Tienen. Haar liedje 1 Life stond weken op 1 in de Ultratop en werd hit van het jaar 2004 en jaren eerder had haar zus al eens de Soundmixshow gewonnen. Wat kon er ESF-technisch eigenlijk nog misgaan? Om niets aan het toeval over te laten, riep de platenbaas van Xandee op om vooral niet op de Nederlandse inzending van Re-Union te stemmen, want naar alle waarschijnlijkheid zouden Nederland en België concurrenten worden in de strijd om de winst, en de uitslag van een jaar eerder had aangetoond dat ieder puntje telde! De ontnuchterende praktijk was een 20e plaats voor Re-Union en een 22e plaats voor Xandee, met respectievelijk 11 en 7 punten, waarbij meer van de helft van de Belgische en Nederlandse buren kwam. Xandee zelf kende mede door gezondheidsproblemen ook niet zo'n voorspoedige carriere.


Xandee.

Na deze teleurstelling volgde een periode van 8 deelnames aan de halve finale met maar één keer kwalificatie naar de grote finale. Onder meer de grote ster Kate Ryan (die haar kniezwengel vergat), een Elvis-imitator en een beatbox konden het Europese publiek niet enthousiast krijgen. De enige uitzondering in 2010 was wel meteen een zeer sterke. Na jaren van matige voorrondes werd de jonge zanger Tom Dice intern aangewezen door de VRT en zijn lied Me And My Guitar maakte met name bij de jury grote indruk. Na de eerste halve finale gewonnen te hebben, werd het in de finale uiteindelijk een 6e plaats, een evenaring van de beste Vlaamse score ooit. Er had overigens nog meer in kunnen zitten. Het Nederlandse publiek ging massaal voor de zuiderburen, maar de vakjury met onder meer Petra Berger, Vinzzent en Mandy Huydts, gaf België helemaal niets, waardoor 6 van de 12 Nederlandse punten wegvielen, en België 2 plaatsen lager eindigde dan als het die punten wel had gekregen.


Hoewel deze uitslag nog een incident was, kwam in 2013 de ommezwaai van jarenlang geploeter naar een nieuwe succesperiode voor de zuiderburen. Aan hen nu de glorie, het dal is het voorbij. De mensen staan weer in de rij voor Belgische inzendingen. Het moet wel gezegd worden dat de voortekenen in 2013 daar nog absoluut niet op wezen. The Voice-ster Roberto Bellarosa presenteerde zijn inzending Love Kills, en had daarbij de uitstraling van een angstig hertje. Naar het ESF toe fleurde de Waalse Bambi wel wat op, maar finale leek het maximum haalbare. Dat lukte uiteindelijk moeiteloos en hij behaalde zelfs het linkerrijtje met een 12e plaats. Wat we toen nog niet wisten, en nu wel, is dat de jury’s massaal plat gaan voor dit soort middle-of-the-road deuntjes in het Engels, en dat droeg ook bij aan het succes.

Twee jaar later werd een nieuwe eigenzinnige Waalse keuze één van de beste inzendingen uit de Belgische ESF-historie. Loïc Nottet, wederom een artiest uit The Voice, zong Rhythm Inside in het sterke ESF-jaar 2015 naar de 4e plek. Net als 2 jaar eerder waren de voortekenen daar in eerste instantie helemaal niet naar. Sterker nog, er waren niet eens voortekenen dat Loïc zo’n succesvolle artiest zou worden. Hij werd geboren in Courcelles, een voorstad van Charleroi, en om het nog deprimerender te maken, een plaats die vooral bekend is door een bloedbad in de Tweede Wereldoorlog.

Die malaise wist hij dus te ontgroeien, mede dankzij een 2e plaats in The Voice of Wallonia. Hij maakte daarna ook indruk met zijn uitvoering van Sia’s Chandelier. Maar aan de vooravond van zijn ESF-succes was er meer vrees dan hoop. Loïc hadeen nogal ingenieuze act bedacht voor zijn lied, waarbij hij onder meer liggend op de grond zong, en zowel die act als de zang waren tijdens de repetities niet best.

Tijdens de live-uitvoeringen ging alles echter vlekkeloos, en dat resulteerde in een 2e plaats in de halve finale en een 4e plaats in de grote finale, achter de duidelijke Top 3 van Mans Zelmerlöw, Polina Gagarina en Il Volo. Een mooie uitslag, maar het blijft heel nadrukkelijk de vraag hoe dicht bij de overwinning deze inzending had kunnen komen als die een paar jaar eerder of later was gestuurd, omdat er in de jaren ’10 toch de nodige ESF’s zijn geweest met veel minder kwaliteit.


Al dan niet geïnspireerd door het succes aan de andere kant van de taalgrens, deed ook Vlaanderen van zich spreken in 2016. Laura Tesoro deed mee met What’s The Pressure. Laura is een multi-talent, want ze timmerde op het moment van haar ESF-deelname al aan de weg als actrice in Vlaamse soaps en jeugdseries, als zangeres met enkele hitjes, als inspreekstem van tekenfilms en ze kan ook nog goed dansen en boksen. Haar liedje was voorzichtig gebaseerd op Another One Bites The Dust van Queen, maar in Stockholm beet Laura bepaald niet in het stof, want ze ging als 3e naar de finale, waar ze het bal moest openen, maar toch een knappe 10e plaats wist te bereiken.

In 2017 stuurde Wallonië weer een afvaller van The Voice. Blanche was haar naam. Dat wil zeggen, Blanche betekent wit en haar echte naam is Ellie. Maar haar artiestennaam en tevens derde voornaam in haar paspoort is Blanche. Als ze zingt is het dus Madame Blanche, wat overigens niet moet worden verward met het Frans voor “mijn vanille-ijs met chocoladesaus”, maar laten we niet te ver afdwalen.

Blanche had namelijk goud in handen met het liedje City Lights , geschreven door Pierre Dumoulin. Vooraf werd het beschouwd als een outsider voor de overwinning. Er was alleen één probleempje, Blanche was enorm zenuwachtig. Tot op het punt dat dit ook op beeld opviel. Dat kan vervelende consequenties hebben, zo had bijvoorbeeld Joan Franka vijf jaar eerder ervaren. Met de zenuwen van Blanche in het achterhoofd hield heel België de adem drie minuten in tijdens haar optreden.

Maar het zou goedkomen. Op een manier die niet te oefenen valt, veranderde Blanche’s nervositeit in haar charme, en vielen de televoters massaal voor haar optreden. Wel kreeg ze van de jury enige puntenaftrek vanwege haar minder goede zang, maar dat heeft haar hooguit één plek gekost ten opzichte van de fraaie 4e plaats die werd gehaald.


Waar Wallonië de sterren uit The Voice haalde, sleepte Vlaanderen in 2018 de Leuvense Sennek uit de IKEA van Zaventem. Ze zong A Matter Of Time, zeker geen slecht nummer, en geschreven door Alex Callier van Hooverphonic. Wat wel slecht was, dat was het optreden in de eerste halve finale. Sennek en regisseur Hans Panecoucke kregen het niet voor elkaar het lied goed in beeld te brengen, en wat resteerde was een bijzonder somber optreden. Een rampzalige televotingscore van 20 punten was het gevolg. Na drie Top 10-scores op rij was er nu niet eens een finaleplek en Sennek was op woensdag al weer terug in Zaventem.

In 2019 kopieerde Wallonië onbedoeld veel van de slechte punten van de twee voorgaande jaren. Het liedje Wake Up van Eliot was niet eens onaardig, maar de act was wederom bijzonder matig. En dat lag grotendeels aan de enorme zenuwen bij de uitvoerende. Het was ronduit ongemakkelijk om hem door zijn optreden te zien worstelen en dat leidde wederom naar een televotingscore van 20 punten en een terugreis op woensdag in plaats van zondag.


------------------------------------------------

ONBEGREPEN BELGISCHE GENIEËN

Hoewel de Belgen met hun soms gewaagde keuzes ons hebben laten kennismaken met bijzondere talenten, blijft het ook een land dat soms keuzes maakt die alleen door Belgen begrepen kunnen worden. Hieronder een Top 5 van geniale gekken (zotten) die door de jaren heen onze zuiderburen vertegenwoordigden:

5. Barbara Dex - Iemand Als Jij (1993, 25e (laatste), 3 pnt)

Als er een award naar je genoemd wordt op het moment dat je niets bijzonders hebt gepresteerd, is dat doorgaans een moment om te beginnen met je zorgen te maken. Het liedje van Barbara was niet eens zo slecht, voornamelijk vrij saai, maar haar zelfgemaakte outfit werd een onverwachts mikpunt van spot, wat zelfs zo ver ging dat sinds enige tijd na haar deelname de Barbara Dex-award voor slechtst geklede artiest op het ESF jaarlijks wordt uitgereikt. Tot de winnaars behoren onder meer Trijntje Oosterhuis, Moje 3 en Slavko Kalezić.
Barbara studeerde nog wel aan de mode-academie. “Maar daar is vanavond weinig van te merken”, aldus de immer correcte Willem van Beusekom tijdens zijn commentaar.


4. Ishtar - O Julissi (2008, 17e (in de semi), 16 pnt)

Nadat Urban Trad bijzonder goed scoorde in een fantasietaal, beseften de Vlamingen vijf jaar later dat dit de juiste weg was naar ESF-succes. Tijdens de voorronde waren Belgische ‘deskundigen’ als Bart Peeters en Marcel Vanthilt unaniem vol enthousiasme over deze geweldige inzending, die het laatste stapje zou gaan maken dat Sanomi niet kon maken. O Julissi betekent& #8220;Stop de show, we hebben de winnaar”, aldus die tweede. Waar niemand zich echt druk om scheen te maken, was dat het ingetogen en mooi opbouwende Sanomi van een heel andere aard was dan het hysterische lied van Ishtar. Dat de zangeres voor de gelegenheid een tent van Circus Renz had geleend om als outfit te gebruiken hielp ook al niet echt. Uiteindelijk pakte het lied minder punten, dan dat er andere landen meededen.
Toch viel het liedje ooit nog in de prijzen. Zes jaar later won het de verkiezing van irritantste Vlaamse plaat allertijden.


3. Nicole & Hugo - Baby Baby (1973, 17e (laatste), 58 pnt)

Als de Barbara Dex-award jaren eerder was ingevoerd, was de winnaar van 1973 vrij snel bekend geworden. Het zingende echtpaar Nicole & Hugo, dat twee jaar eerder vlak voor hun deelname moest afzeggen wegens geelzucht bij Nicole, besloot voor de gelegenheid knalpaarse pakken aan te trekken. Als dat was om vanaf de verfoeide 2e startpositie niet snel vergeten te worden, dan is die missie in elk geval geslaagd. Wat heet, we praten er 46 jaar later nog steeds over. Niet meer over het liedje, dat was even onbegrijpelijk als de pakken. De Europese jury’s, die in die tijd geen punten gaven, maar cijfers van 2 (slecht) tot 10 (geweldig), gaven de Belgen gemiddeld een 3,6. En dat is bepaald geen voldoende.


2. Axel Hirsoux - Mother (2014, 14e (in de semi), 28 pnt)

Nadat er een aantal jaren geen echte voorronde meer was georganiseerd, was het in 2014 weer prijs bij de VRT. Er werd een uitermate langdradige selectieprocedure bedacht, waarin de artiesten eerst werden getest op hun stemgeluid. Dat deden ze door in 2 voorrondes oude ESF-liedjes te zingen. De hoogst geklasseerden gingen door naar de halve finale, de subtoppers gingen naar een tussenronde, waarin ze dan weer andere ESF-klassiekers lieten horen, in de hoop alsnog door te gaan. Vervolgens waren er nog eens drie halve finales, alvorens het murw gebeukte Vlaamse publiek echt kon gaan beslissen in een finale met zes deelnemers.
De meest bijzondere deelnemer was 2 Fabiola. Deze hitmachine van de jaren& #8216;90 was voor de gelegenheid weer herenigd. Ook Silvy van de groep Sylver deed mee aan de voorronde.
De echte ster van de avond werd echter een klein menneke uit Wallonië. Axel Hirsoux is de naam, en zijn inzending Mother maakte grote indruk op de jury met onder meer Ruslana en de onvermijdelijke Bart Peeters. Ook de Vlamingen zelf dachten massaal dat dit liedje wel eens zou kunnen gaan winnen, en met een grote zege ging Axel naar Kopenhagen.



Daar bleek echter dat klassiek zelden scoort op een ESF, dat Axel eruit zag alsof iemand ooit een keer in de tram op hem was gaan zitten en bovenal dat het nummer hopeloos gedateerd was. En daarmee viel de droom op een ESF-zege al in de halve finale in duigen en van de uitvoerende is sindsdien weinig meer vernomen.
En de reünie van 2 Fabiola? Die werd een groot succes. Hun inzending She’s After My Piano werd door de jury de grond ingeboord, maar enkele weken later mocht de groep een gouden plaat in ontvangst nemen vanwege het grote hitsucces en daarnaast werd het in Vlaanderen de meest gedraaide single van het jaar.


1. Telex - Euro-Vision (1980, 17e, 14 pnt)

Waar het precies misging is onduidelijk. In de periode 1974-1986 scoorden de Walen louter Top 10-posities en werd 2 keer het podium gehaald. Deze inzending was de grote uitzondering. En dat was ook nog de bedoeling. De groep Telex ging namelijk niet voor de winst maar had zich tot doel gesteld om juist laatste te worden. Blijkbaar sloeg die ambitie in Wallonië aan, want dit liedje wist zowaar de nationale voorronde te winnen. En of dat nu kwam door de futuristische keyboards, de charismatische bebaarde zanger of de Jiskefet-typetjes die de keyboards bedienden. We zullen het nooit weten. Misschien was het het zwaaien met de sjaal op de maat van de muziek, het strooien met de confetti als uiting van vreugde of anders het foto-moment met de uiterst hippe camera aan het einde van het lied. Als je het zo optelt, was dit lied zijn tijd eigenlijk ver vooruit, en had het gewoon moeten winnen. Dat gegeven begrepen ze helaas alleen in Portugal, dat hier 10 punten voor overhad, en het daarmee ruim boven klungelaars als Johnny Logan, Katja Ebstein en onze Maggie MacNeal plaatste. Met nog 3 punten van Griekenland, en 1 van de UK (ook bij de BBC wordt gedronken), wist Telex uiteindelijk nog boven Marokko en Finland te eindigen, waarmee zelfs het ultieme doel dus niet gehaald werd.


Zo blijft België een bijzonder land, zowel op als buiten het ESF. Ondanks de recente missers, lijkt het er wel op dat de lat nu een stuk hoger ligt dan hoe het er vroeger aan toeging.
----------------------------------------------

Hier is een net overzicht van alle Belgische inzendingen en hun resultaten te vinden of kijk naar het filmpje hieronder of klik anders op de spoiler:



SPOILER
Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.
Wat is jouw favoriete Belgische inzending?
:)

In deze reeks verschenen de volgende topics:
Albanië - Armenië - Australië - Azerbeidzjan - België - Bulgarije - Cyprus - Denemarken - Duitsland - Estland - Finland - Frankrijk - Georgië - Griekenland - Hongarije - Ierland - IJsland - Israel - Italië - Kroatië - Letland - Litouwen - Malta - Moldavië - Montenegro - NEDERLAND (Jaren '50-60-70) - NEDERLAND (Jaren '80 en '90) - NEDERLAND (Jaren '00) - NEDERLAND (Het jaar 2010) - NEDERLAND (2011-2019) - Noord-Macedonië - Noorwegen - Oekraïne - Oostenrijk - Polen - Portugal - Roemenië - Rusland - San Marino - Servië - Slovenië - Spanje - Tsjechië - Verenigd Koninkrijk (1957-1987) - Verenigd Koninkrijk (1988-2019) - Wit-Rusland - Zweden - Zwitserland


[ Bericht 5% gewijzigd door Fred_B op 06-06-2022 09:42:11 ]
De Sahara is zonder meer erg droog.
  † In Memoriam † dinsdag 18 juli 2017 @ 18:37:59 #2
368283 ato
pi_172509582

Prachtig en zo ondergewaardeerd.


Ook prachtig en ondergewaardeerd en door Steff Bos (Papa) geschreven.

Recent vind ik Kate Ryan (ook al ondergewaardeerd) en Blanche geweldig


Life can be a bitch, so like it..
  dinsdag 18 juli 2017 @ 21:26:34 #3
351614 ijs_beer
ijskoud de lekkerste
pi_172513783
Op donderdag 15 juni 2017 16:53 schreef Cyan9 het volgende:
IJsbeer is inderdaad officieel cute. :D
Op donderdag 30 juli 2020 16:27 schreef Guanabana het volgende:Houdt @:ijs_beer een beetje van ouder? En dan niet 40 jaar ouder, maar laten we zeggen bijvoorbeeld, iets van 5 jaar ouder?
  † In Memoriam † dinsdag 18 juli 2017 @ 21:35:39 #4
368283 ato
pi_172514086
Ik vond Xandee ( 2004) ook best goed, jammer dat het live-optreden niet uit de verf kwam.

Verder vind ik deze inzendingen ook te pruimen:






[ Bericht 92% gewijzigd door ato op 18-07-2017 21:41:01 ]
Life can be a bitch, so like it..
  † In Memoriam † dinsdag 18 juli 2017 @ 21:41:52 #5
368283 ato
pi_172514304
quote:
Ik vond zijn liveoptreden goed, ik ben niet zo kapot van het liedje.
Life can be a bitch, so like it..
  dinsdag 18 juli 2017 @ 22:29:47 #6
350717 Redefine
Ignorance is bliss
pi_172515729
Onze zuiderburen hebben de laatste jaren een aantal prima eigenzinnige en eigentijdse inzendingen gestuurd naar het ESF ^O^

Mijn favoriet is Tom Dice (staat ook in mijn all time top tien). Waarbij vooral de band met het publiek toen mooi was. Eigenlijk had hij net zoals Loïc Nottet het nadeel dat de concurrentie erg groot was, anders had er misschien nog wel meer ingezeten. En
quote:
Het Nederlandse publiek ging massaal voor de zuiderburen, maar de vakjury met onder meer Petra Berger, Vinzzent en Mandy Huydts, gaf België helemaal niets, waardoor 6 van de 12 Nederlandse punten wegvielen, en België 2 plaatsen lager eindigde dan als het die punten wel had gekregen.
blijft natuurlijk ronduit schandalig. Dat een vakjury een dergelijk nummer gewoon volledig links laat liggen :')
Buren wordt doorgeschoven naar morgen.
Mensen vinden wel héél snel iets. Vaak met een minimum aan kennis en een maximum aan oordeel.
  † In Memoriam † dinsdag 18 juli 2017 @ 23:53:12 #7
368283 ato
pi_172517911
Kreeg Blanche ook niet meer punten van het Nederlands publiek/televoting dan van de vakjury?
Life can be a bitch, so like it..
pi_172522546
Ik vind die inzending van 1980 altijd zo bizar
pi_172525274
quote:
1s.gif Op dinsdag 18 juli 2017 23:53 schreef ato het volgende:
Kreeg Blanche ook niet meer punten van het Nederlands publiek/televoting dan van de vakjury?
Ja, het was 10(p)/2(j) dit jaar. Al was het optreden van Blanche natuurlijk ook niet zo heel goed.
De Sahara is zonder meer erg droog.
  † In Memoriam † woensdag 19 juli 2017 @ 20:47:55 #10
368283 ato
pi_172535629
quote:
1s.gif Op woensdag 19 juli 2017 13:15 schreef Fred_B het volgende:

[..]

Ja, het was 10(p)/2(j) dit jaar. Al was het optreden van Blanche natuurlijk ook niet zo heel goed.
Ja is ook zo. Ik denk vooral dat haar eerste live optreden in de halve finale en rehearsals haar genekt heeft.
Jammer want zij was in de finale een stuk beter.
Life can be a bitch, so like it..
  donderdag 20 juli 2017 @ 22:37:48 #11
425374 TinyTim
Knee deep in flowers
pi_172563377
Een van mijn favorieten aller tijden is "Rendez vous" van Pas de Deux (1983)
Ik heb de nationale finale destijds gezien (eurosong). Dat was legendarisch! Een heuse rel. Nooit meer zo iets meegemaakt. Ik heb genoten, ha!
Helaas kan ik de jurering niet meer terug vinden op youtube.
Maar hier is een korte terugblik (reportage):

  † In Memoriam † donderdag 20 juli 2017 @ 23:00:15 #12
368283 ato
pi_172564247
quote:
0s.gif Op donderdag 20 juli 2017 22:37 schreef TinyTim het volgende:
Een van mijn favorieten aller tijden is "Rendez vous" van Pas de Deux (1983)
Ik heb de nationale finale destijds gezien (eurosong). Dat was legendarisch! Een heuse rel. Nooit meer zo iets meegemaakt. Ik heb genoten, ha!
Helaas kan ik de jurering niet meer terug vinden op youtube.
Maar hier is een korte terugblik (reportage):

Toen de zaal leegliep :)
Life can be a bitch, so like it..
  vrijdag 21 juli 2017 @ 15:54:05 #13
462731 TheVoice4ever
Dilano de Kleijn superfan
pi_172576114

deze vind ik top van vorig jaar O+ O+

ik was helemaal mee gaan dansen op dit liedje :D
Big Brother Favo: Ronahi, Jimmy, Sabeau, Tom
Verraders Favo: Ihsane, Tom
  † In Memoriam † vrijdag 21 juli 2017 @ 19:08:44 #14
368283 ato
pi_172580255
Verleden jaar had België ook een prima inzending, maar meer door haar goede live perfomance.
Life can be a bitch, so like it..
pi_172633223
Wisten jullie dat de RTBF reclameblokken heeft ingevoerd om het festival te bekostigen in 1987?
pi_172636103
Die laatste jaren met Robert, Loic, Laura en Blanche _O_
Op maandag voel ik me als Robinson Crusoë: Op zoek naar Vrijdag!
Het leven is als Lucille Werner: het kan raar lopen!
  Moderator maandag 24 juli 2017 @ 13:25:56 #17
375570 crew  Cyan9
pi_172641418
quote:
0s.gif Op maandag 24 juli 2017 07:42 schreef TheVulture het volgende:
Die laatste jaren met Robert, Loic, Laura en Blanche _O_
Dit! :Y
Ongeïnteresseerd maar toch aanwezig.
pi_172642489
quote:
0s.gif Op maandag 24 juli 2017 13:25 schreef Cyan9 het volgende:

[..]

Dit! :Y
Jammer van dat Mother-debacle, al had dat ook wel weer iets hilarisch _O-
Op maandag voel ik me als Robinson Crusoë: Op zoek naar Vrijdag!
Het leven is als Lucille Werner: het kan raar lopen!
  Moderator maandag 24 juli 2017 @ 14:15:56 #19
375570 crew  Cyan9
pi_172642640
quote:
0s.gif Op maandag 24 juli 2017 14:10 schreef TheVulture het volgende:

[..]

Jammer van dat Mother-debacle, al had dat ook wel weer iets hilarisch _O-
Dat was best wel tragisch inderdaad. _O-
Ongeïnteresseerd maar toch aanwezig.
pi_172645777
Het zou me niet verbazen als ze dat lied Mother, in elk geval in Vlaanderen, van de recente jaren op voorhand de meeste winstkans gaven :')
De Sahara is zonder meer erg droog.
  † In Memoriam † maandag 24 juli 2017 @ 18:06:24 #21
368283 ato
pi_172646999
quote:
0s.gif Op maandag 24 juli 2017 14:10 schreef TheVulture het volgende:

[..]

Jammer van dat Mother-debacle, al had dat ook wel weer iets hilarisch _O-
Het klonk nog in Amsterdam, bij Eurovision in concert niet slecht.

Maar zijn optreden in Denemarken was slecht.
Life can be a bitch, so like it..
pi_172687984
quote:
0s.gif Op maandag 24 juli 2017 16:50 schreef Fred_B het volgende:
Het zou me niet verbazen als ze dat lied Mother, in elk geval in Vlaanderen, van de recente jaren op voorhand de meeste winstkans gaven :')
Ruslana vond van wel, kan iemand die GIF van haar met dat zwaaiende lichtje nog eens opsnorren? :D
Op maandag voel ik me als Robinson Crusoë: Op zoek naar Vrijdag!
Het leven is als Lucille Werner: het kan raar lopen!
pi_172688560
quote:
1s.gif Op woensdag 26 juli 2017 13:14 schreef TheVulture het volgende:

[..]

Ruslana vond van wel, kan iemand die GIF van haar met dat zwaaiende lichtje nog eens opsnorren? :D
Zie de OP. Al is er één waar ze nog fanatieker tekeer gaat :)
De Sahara is zonder meer erg droog.
pi_172688986
quote:
1s.gif Op woensdag 26 juli 2017 13:49 schreef Fred_B het volgende:

[..]

Zie de OP. Al is er één waar ze nog fanatieker tekeer gaat :)
Oh helemaal overheen gekeken :D
Op maandag voel ik me als Robinson Crusoë: Op zoek naar Vrijdag!
Het leven is als Lucille Werner: het kan raar lopen!
pi_172693710
quote:
0s.gif Op donderdag 20 juli 2017 22:37 schreef TinyTim het volgende:
Een van mijn favorieten aller tijden is "Rendez vous" van Pas de Deux (1983)
Ik heb de nationale finale destijds gezien (eurosong). Dat was legendarisch! Een heuse rel. Nooit meer zo iets meegemaakt. Ik heb genoten, ha!
Helaas kan ik de jurering niet meer terug vinden op youtube.
Geweldig ja. :D
Vond eigenlijk dit liedje van de voorronde beter dan het liedje waarmee ze wonnen.

De hele tekst bestaat gewoon uit één woord dat 842 keer herhaald wordt. :')
abonnement bol.com Unibet Coolblue
Forum Opties
Forumhop:
Hop naar:
(afkorting, bv 'KLB')