abonnement bol.com Unibet Coolblue
pi_171840891
DUITSLAND

Waar kennen we de Duitsers van?
Als het belangrijkste land van de EU en de economie waar heel West-Europa op meedraait. Verder zijn ze goed in auto's, het WK voetbal, kastelen, ordnung, windmolens, handdoeken op strandstoelen leggen, aspirine, het beginnen van wereldoorlogen, grote lappen vleesch, lachen om Rudi Carrell, wegwerkzaamheden, kuuroorden, chemische producten, exporten naar de rest van de wereld, politieseries, kerstmarkten en hebben ze ook verstand van verzekeringen.



Hoe doen ze het op het ESF?

Duitsland doet al vanaf het prille begin mee, en was er elk jaar bij, zij het dat in 1996 het avontuur in de besloten voorronde strandde. Hoewel elk land betere en mindere fases kent, zijn deze bij Duitsland ogenschijnlijk langer en minder wisselvallig dan bij anderen. Ook lijkt het erop dat er enerzijds langdurige periodes zijn waarin er hard gewerkt werd om steeds iets goeds te sturen, terwijl er ook lange episodes waren waarin er met de pet naar gegooid leek te zijn.

In de jaren ‘50 en ‘60 bakte Duitsland er eigenlijk helemaal niets van. Het zou kunnen dat het land destijds minder geliefd was door een internationaal politiek conflict in de jaren ‘40, waar Duitsland ook bij betrokken was. De liedjes waren meestal ook echt wel matig, en daardoor werd de Top 3 in die eerste 2 decennia geen enkele keer bereikt. En dat in een veld met soms maar een stuk of 12 deelnemers.

Vanaf de start van de jaren ‘70 ging het meteen beter met vrijwel steeds goede inzendingen, of toch in elk geval duidelijke pogingen voor een goed eindresultaat. Die goede uitslagen kwamen er ook, al hikte Duitsland nog lang aan tegen de eerste zege. In 1982 brak Nicole eindelijk de ban.

Aan het eind van de jaren ‘80 was er weer een vrij abrupte overgang naar een hele serie van mindere liedjes, die een jaar of 10 aanhield. Guildo Horn was uiteindelijk de man die enigszins onverwacht de wind liet draaien, en er met een markante inzending voor zorgde dat de ambitie om te scoren weer terugkeerde. Rond de eeuwwisseling waren er enkele mooie uitslagen en in de periode erna waren de scores niet altijd even goed, maar kunnen we stellen dat de Duitsers toch ook soms wel wat te weinig kregen. Met die aanloop kwam de nieuwe zege van Lena in 2010 niet helemaal uit de lucht vallen.



Hierna kwamen nog enkele goede pogingen, maar sinds het onverwachte falen van Cascadain 2013 is het weer kommer en kwel bij onze Oosterburen. Ondanks een toevalstreffer van Michael Schulte is de recente rode draad toch een reeks aan hopeloze liedjes en resultaten.

Nederland en Duitsland zijn op het ESF geen goede buren die elkaar regelmatig iets extra’s toestoppen. Met name van Duitsland naar Nederland is de puntenstroom vrij mager. In de 45 jaar met het 1-12 puntensysteem kreeg Nederland precies één keer 12 punten. Dat was voor The Common Linnets in 2014. Andere Top 5-scores waren door de geschiedenis voor Sandra & Andres (6), Teach-In (8), Maggie MacNeal (8), Frizzle Sizzle (10), Gerard Joling(6), Justine Pelmelay (6), Humphrey Campbell (7), Ruth Jacott (7), Edsilia Rombley (6), OG3NE (7 (j) + 1 (p)) en Duncan Laurence (8 (j) + 7 (p)).
Andersom gingen de hoge punten naar Ireen Sheer (7), Katja Ebstein (12), Nicole (6), Hoffmann und Hoffmann (10), Wind (1987, 10), Guildo Horn (12), Sürpriz (12), Stefan Raab (8), Roger Cicero (6), Lena (2011, 7) en Michael Schulte (12 (j) + 12 (p) (!)).

Van de andere landen kreeg Duitsland de meeste punten uit Spanje, waar traditioneel veel Duitsers zitten. Ook uit Portugal en buurlanden Zwitserland en Denemarken kwam vrij veel. Andersom gingen de punten het meest naar Zweden, UK en het onvermijdelijke Turkije.

Hoe ging het door de jaren heen?

Zoals al gesteld was de beginperiode een moeizame tijd voor Duitsland, dat toen overigens nog West-Duitsland was. Toch gaat het gerucht dat ze al bij het eerste ESF bijna hadden gewonnen. Lys Assia won namens Zwitserland, en de rest was in Henny Huisman-stijl allemaal tweede. De exacte uitslag is nooit bekendgemaakt, maar er wordt gezegd dat Walter Andreas Schwarz de echte nummer 2 was. Im Wartesaal Zum Großen Glück is een liedje van niets, maar destijds was men nog weinig gewend, dus het valt niet uit te sluiten. Het tweede ESF werd in Frankfurt gehouden, wat meehelpt aan deze speculaties.

Op dit tweede Songfestival, en trouwens ook op het derde Songfestival, verdedigde Margot Hielscher de Duitse vlag. Ook zij kon er niet zo heel veel van, maar ze bracht wel interessante rekwisieten mee. Zo had ze bij haar optreden van Telefon, Telefon in 1957 daadwerkelijk een telefoon bij zich. Geen iPhone natuurlijk, maar zo’n ouderwetse vaste telefoon op koelkastformaat. In 1958 zwaaide ze dan weer met grammofoonplaten. In 1959 konden we genieten van Alice & Ellen Kessler, naar alle waarschijnlijkheid de eerste tweeling die deelnam aan het ESF. Zo is er rond veel van die inzendingen wel iets bijzonders te melden, zij het dat de liedjes zelf niet al te memorabel waren.

Dat zou veranderen in 1962. Dat was het jaar waarin Conny Froboess deelnam met één van de oudste Songfestivalliedjes die uitgroeide tot een klassieker. Conny vergaarde vooral roem als actrice in films en theaterstukken, maar scoorde al op 8-jarige leeftijd een hit met Pack Die Badehose Ein. Dat liedje gaat over een groep kinderen die gaan zwemmen in de Wannsee. Want daar kun je ook andere dingen doen dan conferenties houden. Het lied werd bij ons bekend als Naar De Speeltuin.

Haar ESF-inzending heette Zwei Kleine Italiener. Een liedje over 2 Italiaanse gastarbeiders, die last hebben van heimwee naar Napoli en hun geliefden Tina en Marina. Of zoals Conny zingt in de Nederlandse versie: Ja, ze zouden toch zo dolgraag weer in Napels willen zijn, maar twee kleine Italianen hebben het geld niet voor de trein. Een liedje met een pakkende melodie, dat een maatschappelijk relevant thema bezong. Tegenwoordig zouden de juryleden over elkaar heen buitelen om er punten voor te geven, maar een kleine 60 jaar terug kwam Conny niet verder dan een 6e plaats met een magere 9 punten.


De rest van de jaren ’60 brachten weinig meer op voor de Duitsers, maar een nieuw decennium bracht een nieuw elan, met opeens drie 3e plaatsen op een rij. Voor de eerste twee uit de reeks tekende de talentvolle Katja Ebstein. Zij werd in 1945 geboren in het Poolse Gniewków, destijds nog Girlachsdorf geheten. Maar goed, das war einmal. Ze verhuisde al vlot naar West-Berlijn, waar de de Ebsteintjes woonden in de Epensteinstrasse. U denkt nu wellicht dat u dit niet hoeft te weten voor het examen, maar deze straatnaam was wel de inspiratiebron voor Katja’s artiestennaam. De familie heette eigenlijk Witkiewicz.

Ze was nog niet zo bekend bij haar eerste deelname, maar dat veranderde snel. Zowel Wunder Gibt Es Immer Wieder (1970) als Diese Welt (1971) zijn misschien geen evergreens geworden, maar het waren beide kwaliteitsinzendingen die zekere winner vibes gaven, niet in de laatste plaats door de uitvoerende, en dat was toch waar het Duitsland zo lang aan ontbroken had. Katja zelf behoort sindsdien tot het meubilair van de Duitse TV, en wordt ook nu nog alom gerespecteerd.


In 1972 was het van het zelfde laken een pak/broek (al naar gelang u instemmend knikt bij pak of broek, bent u Nederlander of Vlaming). De Duitse ster van de avond was Mary Roos. Zij begon haar carrière met het opmerkelijke Ja, Die Dicken Sind Ja So Gemütlich. Dat werd nog geen succes, maar dat kwam al snel, en in de jaren ’70 ontstond een bijzondere samenwerking met de Franse ster Michel Fugain, met wie ze diverse platen uitbracht.

Mary was op het Duitse NSF van 1972 onbedoeld onderdeel van een flinke rel. De Duitse omroep had een nogal onmogelijk puntensysteem bedacht. Eerst gaven de juryleden een cijfer voor elk optreden, van 1 tot 5. Daarna werd een rangschikking gemaakt, en mochten de juryleden nog eens hun favoriet noemen van de Top 4 van de oorspronkelijke ranking. U voelt ongetwijfeld al waar dit heengaat. Maar wat nog vermeld moet worden is dat na de eerste stemronde de nummer 1 in de stand het populaire schlagerduo Cindy & Bert was. En ook vermeldenswaardig is dat de zaal gevuld was met fans van dit zingende echtpaar. En die gingen dus uiteindelijk niet, want na de tweede stemronde was Mary Roos over Cindy & Bert heengewipt naar de eerste plaats. Wat vervolgens leidde tot hevig boegeroep onder het publiek. Dit is een moment waarbij het zinnetje ‘en dat was wat in die tijd’ gebruikt kan worden, want bij wat normaal een galavoorstelling zou worden, was dit toch wel vrij ongebruikelijk.

Nur Die Liebe Läßt Uns Leben werd dus 3e, dus wat dat betreft had Mary het gelijk aan haar zijde. Toch zou zij later (we maken even een flash forward naar 1984) nog eens het mikpunt worden van hevige kritiek. Ze zong Aufrecht Geh’n bij haar tweede ESF-deelname nogal uit de maat naar de 13e plaats. Zelf verklaarde ze dat dit lag aan haar verdriet vanwege een echtscheiding, maar het zou wel betekenen dat haar positie in de Duitse showbizzwereld verloren ging. Haar enige wapenfeit sindsdien is een Duitstalige cover van Believe van Cher. En daar worden we lang niet zo vrolijk van als van haar eerste ESF-deelname.

In 1973 werd Gitte 8e, nadat ze in de voorronde onder meer Cindy & Bert had verslagen. Maar in 1974 was het grote moment dan toch daar voor dit olijke duo. Ze mochten naar het ESF met Die Sommermelodie. Handenwrijvend namen alle fans plaats voor de Fernseher, want wat zou het worden? Jammer, jammer, jammer, afgetekend laatste met 3 punten. Later zouden ze ook nog gaan scheiden van elkaar.

Voor dit zwakke lied in een verder sterke reeks was een lage klassering verdiend. In 1975 werd de Duitsers echter een enorm groot onrecht aangedaan, dat zich moeiteloos kwalificeert voor de Top 10 van te laag scorende inzendingen op een ESF. Terwijl de Nederlandse delegatie met de kleren aan in het zwembad sprong om de winst van Teach-In te vieren, droop de Duitse Mannschaft af met de 17e (van de 19) plaats voor Ein Lied Kann Eine Brücke Sein van Joy Fleming.


Het is moeilijk te begrijpen dat deze sterke inzending, met een al even sterk optreden, van slechts drie landen punten kreeg. Het is wel een beetje het verhaal van de hele carrière van de in 2017 overleden Joy, waarin vele goedbedoelde pogingen om succes te hebben uiteindelijk resulteerden in een teleurstelling. Ze scoorde weinig hits, en pogingen rond de eeuwwisseling om nog eens naar het ESF te gaan strandden in de voorronde met twee 2e plaatsen. Haar ESF-hit is echter niet vergeten, niet in het minst door een cover in de jaren ’90 van Gerard Joling.

In 1976 was er weer ophef in de voorronde, nadat winnaar Tony Marshall moest worden gediskwalificeerd wegens het te vroeg uitbrengen van zijn plaat. Als alternatief kregen we het tenenkrommend zwakke Sing Sang Song van Les Humphries Singers, die toch ook de nodige vermakelijke internationale hits hebben gescoord. Een echte gooi naar succes volgde pas weer in 1979. In dat jaar werden onze oosterburen vertegenwoordigd door een succesgroep met de opmerkelijke naam Dschinghis Khan. Een band genaamd naar een Mongoolse massamoordenaar van vele eeuwen terug. De tijd heelt blijkbaar alle wonden, en misschien sturen wij ooit nog de Polly Pots of de Hitlerjugend van Tegenwoordig naar het ESF. Het liedje waar het om gaat was echter wel zeer geslaagd:



In jaarlijks terugkerende wedstrijden als het ESF is het op zich wel handig om in de beginfase, met een laag aantal deelnemers, een keer te winnen. Dan heb je altijd een resultaat om terug te vallen als het eens wat minder gaat. Door de jaren heen slaagden allerlei vaak matig presterende landen erin om eens een uitschieter te produceren en te winnen, zoals Denemarken en Spanje. Zelfs het andere Duitstalige land Oostenrijk, op het ESF toch meestal het kneusje van de klas, had de beker al eens mee naar huis genomen. Duitsland stuurde diverse inzendingen waarmee het duidelijk uit was op succes, maar het lukte telkens net niet, en dat gevoel begon enorm te knagen.

Die gevoelens kwamen tot een hoogtepunt begin jaren ’80. In 1980 mocht Katja Ebstein het nog eens proberen op het ESF in Den Haag met Theater. Ze nam de leiding tijdens de puntentelling, maar moest die uiteindelijk toch weer afstaan aan Johnny Logan’s What’s Another Year, waardoor ze na twee 3e plaatsen nu 2e werd. Het maakte Katja de meest succesvolle ESF-artiest die nooit won.

In 1981 kwam Duitsland nog dichter bij de eerste overwinning. Lena Valaitis, geboren in 1943 in het toen nog Duitse Litouwen, werd ook 2e, met het nummer Johnny Blue. Een nummer geschreven door de toen nog niet zo bekende en ook nog niet zo veel ergernis opwekkende Ralph Siegel. Ze strandde op 4 punten van weer een Engelstalige inzending, deze keer Bucks Fizz met Making Your Mind Up, ondanks dat ze vaker douze points kreeg.


Het taalnadeel speelt Duitsland hier toch wel duidelijk parten. Het kan uiteraard niet bewezen worden, maar het heeft er alle schijn van dat als Johnny Logan en Bucks Fizz in het Duits hadden gezongen en Katja en Lena in het Engels, dat we dan in elk geval in 1981 een Duitse zege hadden gehad, en wellicht in 1980 ook al. Dat was op zich jammer geweest voor Johnny Logan, maar hem was dan waarschijnlijk wel een feestavond met vijf keer Shalalie bespaard gebleven 30 jaar later.

In 1982 was het grote moment eindelijk daar. Op het moment dat de wanhoop om eindelijk eens te winnen tot grote hoogten steeg, was Nicole de redder in nood. Dat is Nicole Seibert uit Saarbrücken, die met een eenvoudig liedje over de vrede in de wereld, de harten stal van vele juryleden en een monsterzege boekte. Het zou later ook de 500e nummer 1 uit de Britse hitlijst worden.

Helemaal uit de lucht vallen kwam de zege overigens niet, aangezien ze voor aanvang van de show voor de reprise al een meertalige versie had ingestudeerd. Wat dat betreft vergelijkbaar met Linda Wagenmakers, die al een speciale rood-wit-blauwe jurk had meegenomen om te gebruiken bij het tweede optreden, dat zou volgen na de (onvermijdelijke) zege. Die jurk kon in de koffer blijven, de muziek van Nicole gelukkig niet:


Na de zege van Nicole was de gehate nul eindelijk weg, en was de druk ook van de ketel. Toch zou Duitsland in de jaren erna nog enkele malen sterk voor de dag komen. De hoofdverantwoordelijken hiervoor waren de leden van de groep Wind. Zij werden in zowel 1985 als 1987 tweede, met achtereenvolgens Für Alle en Laß Die Sonne In Dein Herz. De Bobbysocks en (weer) Johnny Logan waren in die jaren te sterk voor Duitsland. Dat is spijtig, want de leuke liedjes zijn daardoor toch wel enigszins in de vergetelheid geraakt. Een derde poging van Wind om te winnen in 1992 zou overigens in de achterhoede eindigen.


Nadat het in 1987 net niet lukte, was het ineens gedaan met de sterke Duitse reeks. Er volgde een periode met bijna louter ronduit zwakke inzendingen en bijbehorende resultaten. De enige uitschieter was een 3e plaats voor de Duitse Linda, Roos en Jessica, de dames van Mekado met Wir Geben 'ne Party in 1994. In 1995 werden Stone & Stone echter laatste met 1 punt en in 1996 was het drama compleet. Vanwege de toestroom van Oost-Europese landen moesten alle landen in die tijd een besloten voorronde doen. Het idee van de EBU was dat dan rommel uit Slovenië en Estland enzo eruit gefilterd zou worden, en het maximumaantal deelnemers gelijk kon blijven. Helaas voor techno-zanger Leon en voor al zijn landgenoten, behoorde zijn Planet Of Blue ook tot die rommel en kwam hij precies 2 punten tekort voor kwalificatie. Daarmee was 1996 het enige jaar zonder Duitse deelname in de finale-show:


Die Duitse afwezigheid was niet helemaal wat zowel de Duitse delegatie als de EBU in gedachten had gehad met hun voorronde. Om te voorkomen dat 80 miljoen potentiële televoters werkloos naar een show zonder Duitsland moest kijken, werd via enige latere aanpassingen de BIG 5 van Duitsland, UK, Frankrijk, Spanje en Italië gevormd.

Ondanks de vernedering van het jaar ervoor, mocht in 1997 Bianca Shomburg een imitatie doen van Céline Dion. Dat had ze beter kunnen laten, want het werd weer een zwakke score. Zoals al wel vaker in de Duitse Songfestivalgeschiedenis, kwam de redding enigszins uit de lucht vallen, maar zou het wel de voorbode blijken van een langere succesperiode.

Guildo Horn is de man die in 1998 in zekere zin geschiedenis zou schrijven. Guildo zijn echte voornaam is Horst, net als van Derrick, en hij komt uit Trier. Op het ESF deed hij een liedje van Stefan Raab. De titel was Guildo Hat Euch Lieb. Dat was niet het grootste hoogstandje in de ESF-historie, maar het energieke optreden van Guildo maakte het een feest om naar te kijken. Op een gegeven moment hing hij zelfs in de stellage, wat in die tijd, toen het ESF nog enigszins een gala-imago had, bijzonder ongebruikelijk was. Mede daardoor werd het zelfs een favoriet voor de winst. Dat was te hoog gegrepen, maar mede dankzij drie keer 12 punten, waaronder uit Nederland, was het wel een 7e plaats.


Guildo Horn.

Dit memorabele optreden leidde weer tot een opleving in de Duitse inzendingen. In 1999 ging Sürpriz, een groep Duitse Turken, die erin slaagden om de Turkse diaspora votes weg te trekken van Turkije zelf naar Duitsland, met een inzending die gedeeltelijk in het Turks was. Hun Reis naar Jerusalem strandde op de 3e plaats. In 2000 ging Stefan Raab zelf naar het ESF. Dat is tegenwoordig de Duitse Arjen Lubach, die er naast zijn televisiewerk ook bij zingt. Hij komt uit Keulen en werkte voor hij bekend werd als slager – insert hier een grapje over zijn optredens op het slagerfestival – en verder heeft hij een voorkeur voor Nike, want zo heet zijn vriendin. Zijn absurdistische ESF-nummer Wadde Hadde Dudde Da werd een mooi succes met een 5e plaats.


Ook in 2001 werd er een prima inzending gestuurd. Michelle werd 8e met Wer Liebe Lebt. Daarmee deed ze het beter dan sommige andere Michelles die avond, en het hielp ook dat zij het niet nodig vond om op blote voeten op te treden. In 2002 werd Duitsland weer getipt voor een hoge score. Corinna May zong I Can’t Live Without Music. Dat werd geen succes. Televoters zijn keihard tegen deelnemers met een zichtbare handicap. Voor de blinde Corinna was er geen uitzondering.


Lou van Let's Get Happy.

In 2003 werd de niet zo heel aantrekkelijke Lou 11e met Let’s Get Happy. Dat werd in 2004 verbeterd door Max, die 8e werd met Can’t Wait Until Tonight. Hij zorgde er en passant voor dat Re-Union door de televoters vergeten werd, door vlak na hen op te treden met een betere inzending. 2005 was een opvallende misser. Gracia kon niet zingen en had een slecht lied. Met die combinatie eindigde ze onderaan. In 2006 en 2007 waren er veel betere inzendingen, maar die kregen niet helemaal waar ze recht op hadden. Texas Lightning met No No Never en Roger Cicero met Frauen Regier’n Die Welt eindigden in het rechterrijtje, wat toch wel erg weinig eer was. Roger is helaas ook al enige jaren niet meer onder ons. Ook in 2008 en 2009 waren de uitslagen slecht, maar de inzendingen waren er ook naar. No Angels vormde een mislukte kopie van de Sugababes en Alex Swings Oscar Sings maakte de fout om een veel te Amerikaanse inzending te sturen, aangevuld met een goedkope act met Dita von Teese.

Zo kunnen we concluderen dat de zero’s voor Duitsland een decennium vormden waarin niet alle keuzes even goed uitpakten, maar waarin het land kwalitatief op een enkele uitzondering na altijd wel goed voor de dag kwam. De kers op de taart volgde in 2010. Lena Meyer-Landrut uit Hannover mocht de Duitse eer verdedigen met Satellite, in het jaar dat de Westerburen meededen met Sieneke.

Lena komt uit een bijzondere familie, die een combinatie is van Oostenrijk-Hongaarse adel, maar ook de West-Duitse ambassadeur in Moskou herbergde. Ze brak door in de voorselectie voor het ESF in eigen land, en daarna ging ook de rest van Europa plat. Dat was niet helemaal verwacht. Duitsland had in de jaren ervoor lang niet altijd gekregen waar het recht op had, en de favoriet voor de overwinning was de Azerbeidzjaanse Drip Drop, mede doordat dat land alle mogelijke middelen probeerde in te zetten om te winnen. Iets wat ze blijkbaar niet beïnvloedden was de loting van de startvolgorde, want Azerbeidzjan pakte de eerste startpositie, en viel daardoor opeens weg als topfavoriet. Daarmee lag de weg vrij voor Lena, die als 22e mocht, om de winst te pakken. Het feit dat dit lukte, was een mooie afsluiting van een periode waarin nogal veel troep uit telkens dezelfde landen hoog wist te scoren aan het eind van de jaren ’00. Satellite kreeg uit bijna alle landen punten, uit Nederland overigens maar 4, en wist met ruime marge Turkije achter zich te houden.


In 2011 keerde Lena verrassend terug op het ESF om haar titel te verdedigen. Je zou zeggen dat dit alleen maar kon leiden tot een afgang, maar Lena is eigenzinnig, en maakte zich niet druk om dat soort zaken. Taken By A Stranger werd weer een succes, en won dan wel niet, maar de Top 10 werd weer gehaald.

In 2012 verzorgde Roman Lob wederom een competente inzending. Niet de meest spectaculaire, maar niemand kon eromheen dat Standing Still goed in elkaar zat en hoewel hij Loreen niet kon bedreigen, was de 8e plaats weer een keurige uitslag.

Ja, en toen begon de Duitse machine opeens hevig te sputteren in 2013. De dance act Cascade ging met Glorious. Want ze probeerden Loreen te imiteren, die met Euphoria zo veel succes had gehad. Dat was niet helemaal waar, maar een inzending sturen die de schijn opwekt de winnaar van het jaar ervoor te kopiëren, wordt altijd keihard afgestraft. Het werd dan ook een 21e plaats.

Een keer een misser hoeft niet fataal te zijn, maar vanaf dat punt is Duitsland de weg eigenlijk helemaal kwijt. Waar de Duitsers jarenlang als voorbeeld dienden voor Nederland, werd die situatie van het ene op het andere moment omgedraaid. In 2014 werd Elaiza 18e, waarbij 38 punten eigenlijk nog best veel was voor Is It Right. Hun Oost-Europese afkomst hielp daarbij mee. In 2015 was er een relletje toen de oorspronkelijke winnaar van de voorronde afzegde, waarna Ann Sophie met Black Smoke een historische 27e plaats pakte, ook nog zonder punten. Ook in 2016 volgde de rode lantaarn. Jamie-Lee Kriewitz vindt het leuk om in gekke outfits te verschijnen, zoals met een fruitmand op haar hoofd of in haar pyjama. Supergeil riepen ze in Duitsland, maar dat werden de televoters er bepaald niet van. In 2017 leek het erop alsof de doelstelling een hattrick in laatste plaatsen was, toen Levina met Perfect Life werd gestuurd. Hopeloze liftmuziek, die elke vorm van urgentie mist. Of gewoon bagger, hoe je het maar noemen wil. Gelukkig stuurde Spanje Do It For Your Lover met een act van d’n Pannecoucke, en hun harde werken werd beloond. Duitsland werd nu voorlaatste.

Ook in 2018 was de voorronde bepaald niet goed, maar er zat een toevalstreffer tussen. Want uit niets blijkt eigenlijk dat Michael Schulte door intensieve scouting op het NSF was gekomen en er was ook amper concurrentie. Zijn lied You Let Me Walk Alone eindigde met een grotere voorsprong op de nummer 2 dan dat die nummer 2 voorsprong had op de hekkensluiter.

Maar hoe je het ook wendt of keert, het was natuurlijk wel een buitengewoon goede inzending. Michael brengt een eerbetoon aan zijn vader, waarin hij de emotie goed overbrengt, en waarbij hij een onderwerp heeft dat voor iedereen aansprekend is. Het enige wat vooraf enige zorgen baarde, was zijn zangtalent. Het vertolken van zijn plaat ging in de voorronde nogal matig. Maar op het ESF ging het beter, wat resulteerde in een 4e plaats en 12 Nederlandse punten van zowel het publiek als de vakjury en logischerwijs ook een enorme hit in ons land.


In 2019 was Duitsland gewoon weer terug bij af. En het moet gezegd worden dat de voorronde verre van slecht was. Met name de inzendingen van aandachtsorgel Aly Ryan, en in mindere mate Lily Among Clouds leken wel voorbestemd voor een redelijke eindpositie op het ESF. In de voorronde kwamen beiden niet echt uit de verf. Dat gold eigenlijk ook wel voor de S!sters. Maar die wonnen uiteindelijk wel bij de internationale jury en het publiek. Op het ESF waren de verwachtingen van het internationale publiek zeer laaggespannen. Maar het matige lied kreeg zowaar nog redelijk wat punten van de jury. De Deense jury vond Sister zelfs het derde beste lied van de avond, en daarmee beter dan prutsers als Duncan en Mahmood. Gelukkig had het publiek beter opgelet. Het leidde tot de historische woorden bij de puntenverdeling van de televotes: Germany, I’m sorry, zero points.

Zo heeft Duitsland een lange traditie op het ESF en daarin veel sterke inzendingen gestuurd. In recente jaren is het echter kommer en kwel en het is te hopen dat het snel beter zal gaan.

---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Hier is een net overzicht van alle Duitse inzendingen en hun resultaten te vinden of kijk naar het filmpje hieronder of klik anders op de spoiler:



SPOILER
Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.
Wat is jouw favoriete Duitse ESF-inzending?
:)

In deze reeks verschenen de volgende topics:
Albanië - Armenië - Australië - Azerbeidzjan - België - Bulgarije - Cyprus - Denemarken - Duitsland - Estland - Finland - Frankrijk - Georgië - Griekenland - Hongarije - Ierland - IJsland - Israel - Italië - Kroatië - Letland - Litouwen - Malta - Moldavië - Montenegro - NEDERLAND (Jaren '50-60-70) - NEDERLAND (Jaren '80 en '90) - NEDERLAND (Jaren '00) - NEDERLAND (Het jaar 2010) - NEDERLAND (2011-2019) - Noord-Macedonië - Noorwegen - Oekraïne - Oostenrijk - Polen - Portugal - Roemenië - Rusland - San Marino - Servië - Slovenië - Spanje - Tsjechië - Verenigd Koninkrijk (1957-1987) - Verenigd Koninkrijk (1988-2019) - Wit-Rusland - Zweden - Zwitserland


[ Bericht 4% gewijzigd door Fred_B op 07-06-2022 21:08:43 ]
De Sahara is zonder meer erg droog.
  woensdag 21 juni 2017 @ 19:55:54 #2
118453 Pinnenmutske
Tante Sara maal 7
pi_171841078
Lass die Sonne in dein Herz van Wind O+

Al heb ik het niet eens gezien maar ze waren eens bij Pak de Poen.

Ontdekte het op een videoband.
Koning, keizer, admiraal, schijten moeten ze allemaal by cafca.
  Eurovisie Songfestival Queen woensdag 21 juni 2017 @ 19:56:25 #3
163650 Greys
pi_171841092
Wauw, dit topic! _O_

Ik moet er even over nadenken, want ik vond Nicole écht een lief lied hebben, echt een klassieker. O+

Maar ik was stiekem ook wel fan van Waddehaddedudedahahhhhhh :D

En er was nog een keer een soort bigband ding van Duitsland, wie was dat ook alweer. Ik ga even de lijst na en nog eea terugluisteren en dan met een echt oordeel komen!
IT'S GREYSIE IT'S PARTY
  Eurovisie Songfestival Queen woensdag 21 juni 2017 @ 20:01:39 #4
163650 Greys
pi_171841332
Guido Horn zong "Piep, Piep, Piep, Guildo hat euch Lieb" en is nog altijd een bekende cult-zanger

Verder mag imho best wel Stefan Raab met naam genoemd worden:
"Wadde hadde du denn da" was hij de zanger maar als producent is hij voor veel van de betere of opvallendste recente Duitse inzendingen verantwoordelijk geweest (Guido Horn, Texas Lightning, Max Mutzke én Lena landgut-meyer.

Mijn favoriet is overigens nog altijd Max Mutzke met 'Can't wait untill tonight'

"Whatever you feel like: Life’s not one color, nor are you my only reader" - Ausonius, Epigrammata 25
  † In Memoriam † woensdag 21 juni 2017 @ 20:08:54 #6
368283 ato
pi_171841383
Greys: En er was nog een keer een soort bigband ding van Duitsland, wie was dat ook alweer. Ik ga even de lijst na en nog eea terugluisteren en dan met een echt oordeel komen!


Deze?
Life can be a bitch, so like it..
  † In Memoriam † woensdag 21 juni 2017 @ 20:12:19 #7
368283 ato
pi_171841456
Life can be a bitch, so like it..
  Eurovisie Songfestival Queen woensdag 21 juni 2017 @ 20:14:20 #8
163650 Greys
pi_171841512
Ato nee ik bedoelde deze.
De zanger is inmiddels dood. :{
Vorig jaar overleden aan een beroerte.

IT'S GREYSIE IT'S PARTY
  † In Memoriam † woensdag 21 juni 2017 @ 20:50:29 #9
368283 ato
pi_171842437
quote:
1s.gif Op woensdag 21 juni 2017 20:14 schreef Greys het volgende:
Ato nee ik bedoelde deze.
De zanger is inmiddels dood. :{
Vorig jaar overleden aan een beroerte.

Oh ja Roger, echt triest dat deze mooie man en goede zanger zo jong is overleden.
Ik vond dit nummer ook ondergewaardeerd.
Life can be a bitch, so like it..
pi_171842773
Top topic!
dag
  ESF Reporter woensdag 21 juni 2017 @ 21:27:11 #11
87554 Cee
Welluk?
pi_171843567
Allereerst hulde voor dit topic en de begeleidende tekst. _O_
Lastig lastig lastig! Ik ken wel een aantal Duitse inzendingen, en daar zitten stinkers en uitblinkers tussen. Duidelijke favorieten, ook. Maar goed, alles bij elkaar nog geen 25% van het totaal aan inzendingen. Ik heb Fred's overzichtclip net bekeken en Wind's Lass' die Sonne in dein Herz staat toch nog wel op nummer 1 bij mij. Alhoewel die Joling-cover mij nog niet bekend was en die paar seconden klonken ook goed! Dame doet hem wel wat heftig gebarend maar dat heeft ook z'n charme. En dan zijn er nog het fragment van Inge Brück en wat andere eind jaren '60 wall of sound-esque kneiters die me opvielen maar die me nu nog geheel onbekend zijn. Het zijn nog geen Lass' die Sonnes maar als ik alle liedjes even goed zou kennen als de nummers die ik al ken, kan ik er een wat beter lijstje van maken. :P

[ Bericht 0% gewijzigd door Cee op 21-06-2017 23:27:33 ]
  woensdag 21 juni 2017 @ 21:41:09 #12
351614 ijs_beer
ijskoud de lekkerste
pi_171844054
Op donderdag 15 juni 2017 16:53 schreef Cyan9 het volgende:
IJsbeer is inderdaad officieel cute. :D
Op donderdag 30 juli 2020 16:27 schreef Guanabana het volgende:Houdt @:ijs_beer een beetje van ouder? En dan niet 40 jaar ouder, maar laten we zeggen bijvoorbeeld, iets van 5 jaar ouder?
  Moderator woensdag 21 juni 2017 @ 21:43:55 #13
375570 crew  Cyan9
pi_171844133
Pfew, ik vind Duitsland eigenlijk best vaak een tof nummer hebben, en wat mij betreft verdienen ze vaak beter dan de positie die ze daadwerkelijk krijgen. Maar even wat nummers die ik goed vond:

Katja Ebstein - Theater


Nicole - Ein bißchen Frieden


Mekado - Wir Geben 'ne Party


Michelle - Wer Liebe Lebt


Lena - Satellite (één van de weinige jaren dat m'n favoriet ook won)


Lena - Taken by a Stranger


Roman Lob - Standing Still


Elaiza - Is it Right?


Ann Sophie - Black Smoke (had echt zo veel meer verdiend)


Beetje lange post. :P
Ongeïnteresseerd maar toch aanwezig.
pi_171844258
quote:
0s.gif Op woensdag 21 juni 2017 19:47 schreef Fred_B het volgende:

De Polly Pots of de Hitlerjugend van Tegenwoordig

_O-
And the man in the back said Everyone attack and it turned into a ballroomblitz
pi_171845257
De originele eerste Lolwut? inzending der Eurovisie. En hij staat als een huis.
  † In Memoriam † woensdag 21 juni 2017 @ 22:15:13 #17
368283 ato
pi_171845261
Laatste beste Duitse liedje was voor mij Black smoke, ik snap niet dat het 0 punten kreeg.
Life can be a bitch, so like it..
  † In Memoriam † woensdag 21 juni 2017 @ 22:15:51 #18
368283 ato
pi_171845287
quote:
Blijft ook goed.
Life can be a bitch, so like it..
  † In Memoriam † woensdag 21 juni 2017 @ 22:21:07 #19
368283 ato
pi_171845474
[quote]0s.gif Op woensdag 21 juni 2017 22:15 schreef Wuwwa het volgende:
De originele eerste Lolwut? inzending der Eurovisie. En hij staat als een huis. [/quote

Ik vond en vind het nog steeds een heerlijk nummer, maar toch ook wel een beetje raar dat destijds erover gezongen mocht worden.
Life can be a bitch, so like it..
  woensdag 21 juni 2017 @ 22:27:23 #20
425374 TinyTim
Knee deep in flowers
pi_171845673
Mijn favoriet is Joy Fleming, maar die wordt hierboven al genoemd.
Een andere favoriet uit de oertijd is Ulla Wiesner (1965).
Het werd toen niet zo gewaardeerd: ze werd (gedeelde) laatste met maar liefst 0 punten!

  donderdag 22 juni 2017 @ 03:52:10 #21
118453 Pinnenmutske
Tante Sara maal 7
pi_171850288
quote:
1s.gif Op woensdag 21 juni 2017 21:27 schreef Cee het volgende:
Allereerst hulde voor dit topic en de begeleidende tekst. _O_
Lastig lastig lastig! Ik ken wel een aantal Duitse inzendingen, en daar zitten stinkers en uitblinkers tussen. Duidelijke favorieten, ook. Maar goed, alles bij elkaar nog geen 25% van het totaal aan inzendingen. Ik heb Fred's overzichtclip net bekeken en Wind's Lass' die Sonne in dein Herz staat toch nog wel op nummer 1 bij mij. Alhoewel die Joling-cover mij nog niet bekend was en die paar seconden klonken ook goed! Dame doet hem wel wat heftig gebarend maar dat heeft ook z'n charme. En dan zijn er nog het fragment van Inge Brück en wat andere eind jaren '60 wall of sound-esque kneiters die me opvielen maar die me nu nog geheel onbekend zijn. Het zijn nog geen Lass' die Sonnes maar als ik alle liedjes even goed zou kennen als de nummers die ik al ken, kan ik er een wat beter lijstje van maken. :P
Jeeeej toch nog iemand die Wind leuk vindt. Hé dat rijmt.

In mijn lijstje zou ook Dschingis Khan en Nicole staan.

Feitje: ik heb ooit Ein Bisschen Frieden geplaybackt op school en ophef veroorzaakt :{
Koning, keizer, admiraal, schijten moeten ze allemaal by cafca.
  Moderator donderdag 22 juni 2017 @ 11:50:03 #22
375570 crew  Cyan9
pi_171855364
quote:
1s.gif Op donderdag 22 juni 2017 03:52 schreef sararaats het volgende:

[..]

Jeeeej toch nog iemand die Wind leuk vindt. Hé dat rijmt.

In mijn lijstje zou ook Dschingis Khan en Nicole staan.

Feitje: ik heb ooit Ein Bisschen Frieden geplaybackt op school en ophef veroorzaakt :{
Hoe veroorzaakte dat ophef?
Ongeïnteresseerd maar toch aanwezig.
  donderdag 22 juni 2017 @ 12:36:00 #23
118453 Pinnenmutske
Tante Sara maal 7
pi_171856245
quote:
11s.gif Op donderdag 22 juni 2017 11:50 schreef Cyan9 het volgende:

[..]

Hoe veroorzaakte dat ophef?
Dat ik mijn act wel mocht doen en anderen niet.

Jaloerse bokken hehe.
Koning, keizer, admiraal, schijten moeten ze allemaal by cafca.
pi_171856666
Alle goede liedjes zijn bijna wel genoemd, dus alleen nog even deze:


Zo slecht dat het bijna weer goed wordt. :D
  † In Memoriam † donderdag 22 juni 2017 @ 13:10:01 #25
368283 ato
pi_171856795
Katja Ebstein is ook wel een Eurovisie queen door 3x terug te komen en 3x top 5) te scoren.
Wel weer leuke informatieve opfrissing zo, nogmaals goed topic Fred.

Dit ga je 1x per week , 2 weken doen?
Life can be a bitch, so like it..
abonnement bol.com Unibet Coolblue
Forum Opties
Forumhop:
Hop naar:
(afkorting, bv 'KLB')