abonnement bol.com Unibet Coolblue
pi_175364774
MALTA

Waar kennen we de Maltezers van?

Als een groep eilandjes in de Middellandse Zee natuurlijk. Verder van het aangename klimaat, de strategische ligging in WO2, aardappelen, chocolaatjes, honden, als Britse kolonie, van de liberale gokwetten, corruptie, de hoofdstad Valletta, maar bovenal natuurlijk van de dubieuze 12-1 nederlaag van de voetballers tegen Spanje, die Nederland het EK ‘84 kostte.



Hoe doen ze het op het ESF?

Malta heeft 32 keer deelgenomen aan het ESF. Na drie weinig verheffende deelnames in de jaren '70, is het land er sinds 1991 standaard bij. In deze moderne periode was Malta zeer succesvol. Van de eerste 12 deelnames na hun terugkeer eindigden er 11 in de Top 10. Daardoor heeft Malta, net als Zweden en Kroatië, nooit een jaar hoeven overslaan na een slechte score in het jaar ervoor. De beste prestaties waren twee 2e en twee 3e plaatsen. Daarmee is Malta het meest succesvolle land op het ESF dat nog nooit gewonnen heeft. Dat is bijzonder knap voor een groep eilanden met minder inwoners dan de stad Den Haag en met diverse families die meerdere malen vertegenwoordigd werden door verschillende leden.

In recentere tijden gaat het minder met de Maltese deelnames. Malta had in de jaren ‘90 het voordeel dat het in het Engels mocht zingen en de jury’s gaven liedjes in die taal standaard een flinke bonus. Na de eeuwwisseling, toen het taalvoordeel wegviel en de televoting zijn intrede deed, is het geleidelijk steeds minder gegaan. De liedjes van Malta werden ook minder en als klein eiland in de Middellandse Zee heeft het weinig buren of emigranten die sowieso op de Maltese inzendingen stemmen.

De Maltese delegatie heeft hier geregeld over geklaagd, maar kreeg bij de EBU weinig gehoor. Uit protest gaf de jury zelfs eens de 12 punten aan het wanstaltige Britse Scooch, maar ook daar kwam weinig reactie op. Toen de finale steeds vaker werd gemist, besloten de Maltezers het heft in eigen hand te nemen, en te proberen achter de schermen punten te ritselen voor hun liedjes. Diverse landen hadden wel interesse in dit soort deals, en daarom is vote swapping bij de Maltese punten bepaald geen ongebruikelijk fenomeen. Echt grote effecten heeft het nog niet, aangezien Malta sinds 2006 nog maar één keer Top 10 scoorde. Overigens dient hierbij altijd wel de disclaimer gevoegd te worden dat het gaat om een vermoeden van vote swapping. Het kan natuurlijk altijd toeval zijn als er hoge scores over en weer worden gegeven door landen met matige liedjes.


De immer charmante Chiara.

Het is begrijpelijk dat het de Maltezers frustreert dat de televoters het kleine landje minder makkelijk vinden dan Rusland of Oekraïne. Anderzijds is het minstens zo irritant dat de jury zo’n overvloed aan punten aan Malta geeft. Als er alleen met de vakjury was gestemd in de jaren ’10, zou Malta zich elk jaar probleemloos hebben gekwalificeerd voor de finale, en daarmee een beter track record hebben dan landen als Zweden of Rusland. De compensatie voor mindere televotes slaat dan ook door. Hieronder een overzicht van de Maltese uitslagen, met eerst de televotinguitslag en daarna de juryuitslag:

2010: Halve finale: 12 / 07 Finale: -
2011: Halve finale: 18 / 06 Finale: -
2012: Halve finale: 11 / 05 Finale: 25 / 16
2013: Halve finale: 07 / 01 Finale: 09 / 09
2014: Halve finale: 12 / 03 Finale: 24 / 06
2015: Halve finale: 12 / 05 Finale: -
2016: Halve finale: 09 / 01 Finale: 21 / 04
2017: Halve finale: 18 / 08 Finale: -
2018: Halve finale: 18 / 05 Finale: -
2019: Halve finale: 10 / 04 Finale: 22 / 10


Bij de puntenverdeling geeft en ontvangt Malta als ex-kolonie vooral punten aan en van het Verenigd Koninkrijk. Met Ierland is er een vergelijkbare relatie. Verder is Italië een soort van buurland. Tussen 2010 en 2013 kreeg Azerbeidzjan vier keer op rij 12 punten. Soms wordt in Malta de threshold voor het minimum aantal televotes niet gehaald, dan geldt alleen de vakjury. Daardoor ontvingen jury-vriendelijke liedjes geregeld bovengemiddeld veel punten uit het land.

Nederland en Malta geven elkaar af en toe punten. Doordat het lastig is met een land als Nederland puntendeals te sluiten, zijn de scores in recente jaren voor ons wel laag. Nederland gaf hoge punten aan de eerste twee deelnames van Chiara (8 en 5). Verder waren er 5 punten voor Mary Spiteri, 8 voor Gianluca, 5 voor Firelight en nog eens 8 (j) voor Michela.
Andersom kreeg Teach-In 12 punten. Verder nog voor Edsilia (7), Linda Wagenmakers (5) en Esther Hart (7). Na Esther werd het rustiger en waren er na een onderbreking nog punten voor Douwe Bob (3 (j)) en Duncan Laurence (7 (j) + 10 (p)).

Hoe ging het door de jaren heen?

Malta maakte een zeer voorzichtig debuut op het ESF van 1971. Joe Grech was de gelukkige. Dit was een serieuze ster, die ook op de Britse eilanden en in Australië successen boekte. Zijn liedje Marija I-Maltija behoorde daar niet echt toe, want dat werd meteen laatste. In 1972 scoorden Helen& Joseph ook een rode lantaarn. Op het ESF gaven de jury’s in die jaren geen punten maar rapportcijfers met een maximum van een 10 en met een minimum van een 2. Malta haalde die twee jaar gemiddeld 3,1 en 2,8 punten, dus dat geeft een indruk van de populariteit van hun liedjes.


Helen& Joseph hadden zich nog wel zo leuk aangekleed voor de gelegenheid.

In 1975 werd de Maltese taal verlaten en in het Engels werd Renato 12e. Dat bleef heel lang de beste score, want de eilandbewoners verdwenen voor geruime tijd van het Eurovisietoneel. Pas eind jaren ‘80 was er weer interesse om mee te doen. Helaas hield de EBU dit tegen, omdat ze het maximaal aantal deelnemers niet wilden verhogen. In 1991 was het ESF op 4 mei, en doordat Nederland ontbrak, kwam er een plekje vrij, voor wat toen een eenmalige terugkeer zou zijn. Sindsdien is Malta nooit meer afwezig geweest.

Dat kwam vooral door het succes van Paul & Georgina. Met hun typische 80s ballad Could It Be scoorden ze een fraaie 6e plaats. Een jaren ‘80 lied in 1991 was in die tijd behoorlijk modern naar ESF-standaarden.

Georgina was ook de schrijfster van het lied dat in 1992 furore maakte. Little Child van Mary Spiteri werd 3e. Het was een ballad van het type waar de jury’s heel wild van werden in die jaren. Was het in het Fins of Portugees gezongen, dan was het vast geen Top 5 geworden (iets wat we over bijna elke Maltese inzending in de 90s kunnen zeggen), maar nu hoefde Mary alleen Ierland en UK voor te laten gaan. Ze kreeg zelfs vaker 12 punten dan Ierland. Daarnaast is ze een opmerkelijke recordhoudster. Met 13 seconden bevat haar liedje de langste noot in een Songfestivaloptreden.


In 1993 won William Mangion de voorronde met This Time. Ook dit was weer een behoorlijke inzending. Het was een soort B-versie van Billy Joel met een B-kantje van een lied van deze zanger. Hij bracht het met overtuiging en werd vanaf de 8e startpositie 8e. Het leidde niet meteen naar een topcarrière, want William is intussen geëmigreerd naar de VS, waar hij de kost verdient als inhuurzanger op bruiloften en partijen.

Ook in 1994 behaalde het duo Chris & Moira een fraaie 5e plaats met More Than Love. Het was een ballad, die wel iets weg heeft van The Living Years. Het viel op dat Chris lange lokken had en Moira een kortgeschoren koppie. Voor beiden was het wellicht beter geweest de coupes om te wisselen. In combinatie met het liedje en het galmende achtergrondkoor werd het nu wel heel erg EO-Jongerendag.


In 1995 geen gedoe met de haardracht, want Mike Spiteri leed aan de Ziekte van Hedel. Hij werd 10e. Het zelfde resultaat als Miriam Christine in 1996, al werd zij in de besloten voorronde nog 4e.

Waar Malta soms wat rijk bedeeld werd in die jaren, kreeg het in 1997 wellicht wat te weinig. Dat jaar was er een 9e plaats voor het eigenzinnige Let Me Fly van Debbie Scerri. Die achternaam spreek je niet uit als scary, maar als sherry (voorzover dat een verbetering is). Deze in Canada geboren zangeres deed haar best, maar haar overwinning in de allereerste strijd om de Barbara Dex-award verklaart misschien waarom ze niet in de absolute top scoorde.


In 1998 werd alles anders toen Chiara Malta vertegenwoordigde. Deze volslanke zangeres werd in 1976 geboren, en is niet alleen in eigen land een grote ster geworden dankzij het ESF. In 1998 deed ze voor de eerste keer van in totaal drie keer mee. The One That I Love was een mooie ballad, uitstekend gezongen door Chiara en een mooi contrast meteen na Guildo Hat Euch Lieb.

In de puntentelling kwam Chiara heel dicht bij de winst. Het was een heftige strijd tussen Malta, Israël en kort daarachter UK en Nederland. Vlak voor de punten van het laatste land VJR Macedonië leidde Malta met 165 punten. Israël had 164 punten en UK had nog een theoretische kans met 156 punten. De 1 t/m 7 gingen naar andere landen. Daarna kreeg Israël 8 punten en UK 10 punten. Malta zakte dus naar de 3e plaats. Toen kwamen de Macedonische 12 punten. Heel Malta kroop naar het puntje van de stoel, klaar voor een volksfeest. Maar ja, het blijft Macedonië hè. De 12 gingen naar Kroatië. Malta kreeg dus geen enkel punt. Historisch beschouwd geen vreemde douze points, aangezien Kroatië van bijna alle landen punten kreeg en 5e werd. Maar voor Malta kwam het nu wel nogal ongelegen. Chiara huilde urenlang tranen met tuiten na deze pijnlijke ontknoping. Pas veel later kwam het besef dat ze een fantastische prestatie had geleverd, ondanks het ongelukkige missen van de overwinning.


In 1999 kon de ontstane Songfestivalgekte niet leiden tot het laatste zetje naar de overwinning. De meidengroep Times Three ging, en zoals u als trouwe lezer van deze reeks weet, falen meidengroepen bijna altijd op het ESF. Dit gezelschap werd 15e, waarmee de reeks Top 10-scores na 8 jaar gebroken was.

De teleurstelling werd in 2000 snel uitgewist. Claudette Pace ging met Desire. Bij de eerste beelden leek het een typisch Maltese entry. Een wat oudere dame (al was ze pas 32) in een galajurk, die een ballad ging zingen. Niets was minder waar, want ze had een bijzonder aanstekelijk uptempo deuntje meegenomen. Desire verveelde geen seconde en werd 8e. Het liedje werd aansluitend gekozen als het officiële lied van de Britse Gay Pride. Toch nog een mooie eer voor Claudette, die tegenwoordig in de Maltese politiek werkt.


Ook in 2001 deed Fabrizio Faniello uptempo. Another Summer Night werd vooral dankzij een late loting 9e. Fabrizio deed in totaal 10 keer mee aan de Maltese voorronde en zou in 2006 nog eens terugkeren. Daarna ging die trouwens aan de drugs, maar laten we dat smetje op zijn blazoen zo veel mogelijk negeren.

In 2002 deed ook Ira Losco mee met een uptempo plaatje 7th Wonder. In de vraag waarom sommige liedjes scoren en sommige niet, ogenschijnlijk zonder al te veel verschil, spelen nogal eens factoren mee die buiten de invloed van de artiest liggen. De concurrentie is uiteraard van belang. Zeker als er in hetzelfde genre een beter liedje meedoet, kan je de televoting-score wel afschrijven. Maar ook het algemene niveau speelt mee, voor zowel juryleden als kijkers thuis met een brede smaak (insert Chiara-grap). De startpositie is ook zoiets dat mee en tegen kan vallen. Voor Ira viel het allemaal mee. Ze mocht als 20e, in een bijzonder mager deelnemersveld.

Zo kon het gebeuren dat dit liedje verrassend mee zou doen om de prijzen. Samen met I Wanna van de Letse Marie N liet ze de concurrentie snel achter zich. Bij het laatste stemmende land had Malta drie punten achterstand op Letland. Maar ja, dat land was Litouwen. En die gingen natuurlijk wel iets geven aan de buren. Malta kreeg precies 3 punten, en daarmee werd het gelijk (al had Letland meer twaalven en dus eigenlijk al gewonnen, maar wie houdt dat bij in zulke hectiek). Litouwen maakte het nog even spannend, maar gaf zoals verwacht de 12 punten aan Marie N.

Daarmee strandde Malta weer op een zucht van de overwinning. Ira werd wel een grote ster. Ze speelde met veel grote namen in de muziekwereld en werd in Malta het gezicht van diverse reclamecampagnes. Ze kreeg ook de Midalja ghall-Qadi tar Repubblika, de hoogste Maltese onderscheiding, en mag nu de titel MQR achter haar naam voeren.


In 2003 ging het opeens helemaal fout. Lynn Chircop werd 25e met To Dream Again. Een weinig interessante inzending, maar van dat type had Malta er genoeg gestuurd die wel scoorden. Ze hield alleen het Britse Cry Baby nog achter zich.

In 2004 werd dit weer goed gemaakt door Julie & Ludwig. Een olijk duo met een huppelende zangeres en een serieuze operazanger. Ludwig was doorgebroken op het Festival Ghaz-Zhgazagh (en met zo’n taal is het steeds beter te begrijpen waarom die Maltese liedjes in de jaren ‘70 laatste werden). Julie studeerde in de UK klassieke zang. On Again...Off Again trok dankzij de originaliteit de aandacht. Niet zo heel veel punten, want het eindigde in de middenmoot als 12e.


In 2005 deed een oude bekende mee aan de voorronde. Chiara was terug, met de bedoeling om haar pijnlijke net-niet overwinning dit jaar te verbeteren naar het hoogste treetje. Het publiek was in Malta zelf niet meteen overtuigd, maar haar lied Angel won met een banddikte verschil van Olivia Lewis.

Het ESF-avontuur begon problematisch, toen ze haar bagage kwijtraakte tijdens een promotour in Wit-Rusland. Maar gaandeweg naar het ESF kreeg haar lied steeds meer positieve kritieken en werd het bij de kanshebbers gerekend. De favoriet van het jaar was echter wel My Number One van Helena Paparizou.

Op het ESF volgde een nieuwe tegenslag toen Malta de 3e startpositie lootte. Griekenland had meer geluk en mocht als 19e. Het optreden van beide landen was feilloos. Daarna kon het grote nagelbijtfestijn van de puntentelling weer beginnen. Vreemd genoeg pakten zowel Malta als Griekenland bijna niets bij de eerste stemrondes. Na 5 landen was het 17-8 voor Malta, maar streden ze beiden in de middenmoot. Daarna begon het bij allebei te draaien, maar pakte Griekenland wel duidelijk meer punten. Echt spannend werd het dan ook niet, en Griekenland won met 38 punten verschil. Het was wederom een verkeerde plek op het erepodium voor Chiara, maar door de manier waarop het ging zal ze deze uitkomst ongetwijfeld beter kunnen accepteren. Toch blijft het jammer dat ze zo’n waardeloze startpositie had. Griekenland kreeg 10 keer 12 punten. Malta maar één keer (van Rusland), maar scoorde wel bij bijna alle landen in de subtop. Het is de vraag hoeveel er nog ingezeten had, als Chiara een uur later had mogen zingen. Maar goed,& #8216;als’ telt niet en de 2e plaats is een prachtige uitslag.


Toch is het spijtig voor Malta dat ze niet hebben kunnen doorpakken en keer de overwinning hebben kunnen grijpen. Na 2005 was de goede periode opeens voorbij. Het is een vreemd verschijnsel dat bij meerdere landen met verschillende tradities is voorgekomen. Opeens werkt een jaren lang functionerend trucje niet meer en een plan B ontbreekt.

In 2006 was Fabrizio Faniello terug, en met een onbenullig, maar vergelijkbaar lied als in 2001 werd hij nu laatste met 1 punt uit Albanië. In 2007 bleef Olivia Lewis, die al voor de 11e keer deelnam in de Maltese voorronde, in de halve finale hangen met Vertigo. Hetzelfde overkwam Morena in 2008 met het drankliedje Vodka. Leuk feitje is overigens dat zij zelf niet drinkt.

Om de dramatische serie een halt toe te roepen, werd Chiara nog eens van stal gehaald in 2009. Maar What If We is toch wel beduidend minder dan haar eerdere inzendingen. Vermoedelijk haalde het alleen de finale omdat iedereen het Chiara als anti-heldin wel gunde. In de finale werd ze 22e. Sindsdien is ze niet meer teruggekomen voor nog een nieuwe poging. Al heeft ze de Songfestivalwereld nog zeker niet verlaten. Ze treedt nog vaak op voor haar ESF-fans en werkt ook geregeld samen met de IJslandse Hera Björk.


Chiara en Hera.

Het was een klein hoogtepuntje. Thea Garrett en Glen Vella redden het niet in 2010 en 2011.

Omdat Glen de finale op één punt miste, is het waarschijnlijk geen toeval dat vanaf dit moment de stemmen van Malta een wat dubieuzere vorm beginnen aan te nemen. Dat Malta al twee keer achter elkaar in de finale 12 punten aan Azerbeidzjan had gegeven (en dat nog twee keer zou doen in 2012 en 2013), viel al wel op, maar daar kwam in eerste instantie geen wederdienst voor. Althans niet in de vorm van punten.

In 2012 ging Kurt Calleja naar het ESF met This Is The Night. Hij haalde de finale weer eens en naast 12 punten uit de UK kwamen zijn hoogste scores uit Turkije en Litouwen, de Top 2 van Malta. Het is een trend die in jaren erna vaker zou terugkomen.

In 2013 was er ook eindelijk weer eens een bijzonder leuk liedje, en laten we daar in de eerste plaats op focussen. De zingende dokter Gianluca Bezzina won de Maltese voorronde met Tomorrow. Dat was voor hemzelf een even grote verrassing als voor ons. Hij zingt vooral uit hobbyisme, onder meer in Funk Initiative, een band met nog twee andere dokters. Het zingen was er wel met de paplepel in gegoten, want ook zijn zus Dorothy zingt heel verdienstelijk in haar vrije tijd. Zijn tante Mary Ann verkocht jaren terug al aan de deur haar cassettebandjes met Maltese volksmuziek. Ze zal ondertussen het hele eiland wel hebben gehad, dus wie weet drukt ze binnenkort bij u op de bel. Ook Gianluca’s opa was een gevierde zanger, die zelfs grote successen boekte in de decennia na de oorlog.

Voordat we de hele stamboom van de Bezzina’tjes gaan ontrafelen, even terug naar Gianluca’s liedje Tomorrow. Dat was een lekker in het gehoor liggend deuntje, typisch wat de jury’s waarderen, maar ook genoeg televoters. Het bleek een succes voor de zingende arts zonder grenzen, en scoorde een fraaie 8e plaats, tussen Marco Mengoni en Anouk. Niet slecht voor een amateurzanger. Het voordeel van het goede lied was dat Azerbeidzjan puntentechnisch ook eens iets terug kon doen in de finale.


In 2014 ging Malta op de country-tour met Firelight en Coming Home. Ze waren niet de enige dat jaar, want ook The Common Linnets deden dat. Door handig& #8216;samen te werken’ met de jury’s van VJR Macedonië, Georgië, Wit-Rusland en Roemenië plaatste het lied zich vanaf de 9e plaats. Maar in de finale was de Nederlandse concurrentie er te veel aan en werd Malta 23e. Zelf deed de Maltese jury er nog alles aan om succes van hun genregenoot te dwarsbomen. Calm After The Storm eindigde bijna onderaan bij de Maltese jury, die deze avond bijna geen enkel slechter lied gehoord meende te hebben.

In 2015 mocht kleuterjuf Amber met Warrior naar Wenen. Titeltechnisch had dit liedje iets pijnlijks, omdat Georgië in de andere halve finale met een nummer met dezelfde titel meedeed. Alleen dat plaatje was veel beter. Georgië ging dan ook naar de finale en Amber ging meteen terug naar Valletta. Voor het garanderen van wat punten was een trucje bedacht om niet op te vallen. Malta gaf veel aan Azerbeidzjan, Azerbeidzjan aan Montenegro en Montenegro aan Malta. Het resultaat was dat de drie landen 9, 10 en 11 werden. Malta was die 11e, ondanks nog een tweede deal met Israël. Het liedje was gewoon te matig.

In 2016 werd in de grote jacht naar succes groots uitgepakt. Ira Losco was terug en deze keer moest zij geen tweede maar eerste worden. Om dit doel te bereiken werd haar winnende nummer uit de voorronde ingeruild voor een Zweedse productie. Dat werd het liedje Walk On Water. Het was een ogenschijnlijk niet al te bijzonder deuntje. Toch deed Malta het heel goed bij de bookmakers en de aankondiging dat ze dus voor goud gingen, gaf de suggestie dat Ira bij de wedkantoren nogal gebackt werd door de Maltese delegatie zelf. Dat gerucht ging ook al rond bij de leider in de odds Rusland.

Er werd ook werk gemaakt van een goede act, geregisseerd door Stéphane Boko van het Cirque du Soleil. Er werd een Australiër ingehuurd om de kleding te ontwerpen. In totaal was het officiële budget verzevenvoudigd in vergelijking met een jaar eerder. Toen Malta daarna van de EBU in de halve finale de laatste en in de grote finale de 22e startpositie kreeg, leek het er even op dat elk detail om te scoren financieel geregeld was.

De zwangere Ira deed een prima optreden, maar het lied bleef een B-kantje van Beyoncé. Dat weerhield de jury’s er niet van om helemaal los te gaan en Malta halverwege de puntentelling op een verbazingwekkende 4e plaats te zetten. Alleen bleek toen dat er na alle investeringen in elk geval niet was gerommeld met buitenlandse simkaarten. In slechts 3 van de 41 landen waren er televoting-punten voor Malta. Daarmee werd het in totaal een iets reëlere 12e plaats.


In 2017 viel Malta vooral op door niet op te vallen. Breathlessly van Claudia Faniello bleef in de halve finale hangen. Een 8e plaats bij de jury’s compenseerde niet voor het feit dat zij geen enkel punt ontving van de Europese televoters.

In 2018 werd de voorronde gewonnen door Christabelle Borg met Taboo. Ze studeerde muziek in California en accounting in Valletta. Omdat er geen festivals zijn om te kijken wie de debiteurenadministratie het beste op orde heeft, besloot ze maar aan een muziekfestival te gaan deelnemen. Dat had ze niet hoeven doen. Voor het publiek dan toch, want ze werd laatste in de tweede semi, met maar 8 punten, waarvan 7 met een diaspora-luchtje uit Australië. Bij de jury’s werd het een zeer opmerkelijke 5e plaats. Daardoor naderde ze de kwalificatiegrens toch nog tot op 10 punten, maar helaas bleek het feest op donderdagavond al voorbij.

In 2019 werd de finale nog eens gehaald door Michela Pace. Zij won de Maltese editie van X-Factor, die tevens als ESF-voorronde diende. Daarmee was ze meteen een lokale ster met een nummer 1-hit met haar plaat Chameleon. Niet geheel verrassend ging ook de jury weer plat voor dit plaatje, getuige een 4e plaats in de semi, nog voor Zwitserland en Azerbeidzjan, en een 10e plaats in de finale. De televoters waren wederom zuiniger, met een 10e plaats in de semi en een 22e plaats in de finale. Overall zong Michela haar land naar een 14e plaats.

Zo heeft Malta zich ontwikkeld van een land dat met frisse liedjes Europa kwam veroveren in een deelnemer waar vaak een wat negatieve smaak omheen hangt. Dat is jammer, want inzendingen als Angel en Tomorrow tonen aan dat de televoters hen echt niet bewust negeren en Malta ondanks het competitieve nadeel bij de buren- en diaspora-stemmen gewoon Top 10 kan scoren. Hopelijk gaat het in de komende jaren dan ook weer meer over de inzendingen zelf dan over randzaken.

---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Hier is een net overzicht van alle Maltese inzendingen en hun resultaten te vinden of kijk naar het filmpje hieronder of klik anders op de spoiler:




SPOILER
Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.
Wat is jouw favoriete inzending van Malta?
:)

In deze reeks verschenen de volgende topics:
Albanië - Armenië - Australië - Azerbeidzjan - België - Bulgarije - Cyprus - Denemarken - Duitsland - Estland - Finland - Frankrijk - Georgië - Griekenland - Hongarije - Ierland - IJsland - Israel - Italië - Kroatië - Letland - Litouwen - Malta - Moldavië - Montenegro - NEDERLAND (Jaren '50-60-70) - NEDERLAND (Jaren '80 en '90) - NEDERLAND (Jaren '00) - NEDERLAND (Het jaar 2010) - NEDERLAND (2011-2019) - Noord-Macedonië - Noorwegen - Oekraïne - Oostenrijk - Polen - Portugal - Roemenië - Rusland - San Marino - Servië - Slovenië - Spanje - Tsjechië - Verenigd Koninkrijk (1957-1987) - Verenigd Koninkrijk (1988-2019) - Wit-Rusland - Zweden - Zwitserland


[ Bericht 4% gewijzigd door Fred_B op 01-09-2021 09:16:18 ]
De Sahara is zonder meer erg droog.
pi_175365814
"On again... off again". O+ Fouter en kitscheriger dan dit kan bijna niet. :D

Verder zijn er maar weinig liedjes die ik leuk vind van Malta. Vooral de laatste jaren staan ze onderaan mijn favorietenlijsten. Ik hoop dat ze binnenkort weer eens iets in het Maltees inzenden.
  † In Memoriam † dinsdag 28 november 2017 @ 18:29:56 #3
368283 ato
pi_175366091
Wat werd Malta overgewaardeerd zeg in 2016, met Ira Losco.
Liedje was matig, act was teleurstellend. Stem was OK.
Zelfs de 12e plek was te veel.

Ik vind van de Maltese inzendingen could it be 1991, Little child 1992, Desire 2000, Angel 2005, Vodka 2008, What if we 2009 en Tomorrow 2013 geweldig tot goed.

Ik vond Chiara zeer saai in 1998, neemt niet weg dat zij het goed zong.
Haar andere inzendingen vind ik stukken beter.
Life can be a bitch, so like it..
  † In Memoriam † dinsdag 28 november 2017 @ 18:30:47 #4
368283 ato
pi_175366109
quote:
0s.gif Op dinsdag 28 november 2017 18:15 schreef Arth_NL het volgende:
"On again... off again". O+ Fouter en kitscheriger dan dit kan bijna niet. :D

Verder zijn er maar weinig liedjes die ik leuk vind van Malta. Vooral de laatste jaren staan ze onderaan mijn favorietenlijsten. Ik hoop dat ze binnenkort weer eens iets in het Maltees inzenden.
Oh ja heerlijke kitch, on again was erg leuk.
Leuk duo ook.
Life can be a bitch, so like it..
pi_175367058
quote:
1s.gif Op dinsdag 28 november 2017 18:29 schreef ato het volgende:
Wat werd Malta overgewaardeerd zeg in 2016, met Ira Losco.
Liedje was matig, act was teleurstellend. Stem was OK.
Zelfs de 12e plek was te veel.
Helemaal mee eens. Tot op de dag van vandaag is dat een uitslag die ik nog steeds niet snap. Het was ook vooral de jury die het zo pushte (1e in de semi zelfs); de televote had er weinig mee. Malta scoort sowieso vaak belachelijk hoog bij de jury, ongeacht wat ze sturen.

Verder heb ik weinig over Malta te zeggen, want ik heb over het algemeen heel weinig met hun inzendingen. Nu ben ik niet heel erg bekend met hun inzendingen voor 2000, maar ook in het overzichtsfilmpje springt er voor mij niets uit.

Er zijn slechts twee Maltese inzendingen die ik echt goed vind, en dat zijn Gianluca - Tomorrow (2013) en Firelight - Coming Home (2014). Warrior (2015) kan er ook nog wel mee door. De rest vind ik allemaal veel te degelijk/saai of te kitscherig.
Op dinsdag 2 augustus 2022 22:02 schreef Domnivoor het volgende:
Jij bent een eindeloze bron van leuke quotes :D
  Moderator dinsdag 28 november 2017 @ 19:29:48 #6
375570 crew  Cyan9
pi_175367193
Olivia Lewis met het nummer Vertigo was voor mij wel een guilty pleasure, maar verder heb ik vrij weinig met al hun inzendingen.
Ongeïnteresseerd maar toch aanwezig.
pi_175368839
Het ESF-verhaal van Olivia Lewis heb ik altijd een beetje zielig gevonden. 't Arme meiske deed dertien keer mee aan de nationale voorronde, waarvan elf jaar op rij. Werd tweede in 2004, 2005 en 2006. Won in 2007 eindelijk. Mag ze naar het Songfestival, wordt ze twee na laatste in de halve finale :'(

Claudia Faniello was dit jaar een beetje hetzelfde, met acht keer verloren in de voorronde en dan nu eindelijk gewonnen en dan 0 punten van de televote krijgen in de halve finale. :P
  dinsdag 28 november 2017 @ 23:42:52 #8
350717 Redefine
Ignorance is bliss
pi_175373574
Meer middle of the road kun je ze bijna eigenlijk niet krijgen dan Malta qua inzendingen. Uiteraard waren er wel een paar afwijkende nummers. Maar over het algemeen sturen de Maltezen wat saaie niemendalletjes. Al zitten er wel een paar nummers bij die ik best leuk vind. Het jammer van de Maltezen is echter wel het dubieuze gedrag. Veel hint toch wel heel erg naar omkoping. Al is dat helaas niet te bewijzen/vermoedelijk wel te bewijzen, maar de organisatie doet er geen hol aan* (*doorhalen wat niet van toepassing is).

quote:
De Maltese delegatie heeft hier geregeld over geklaagd, maar kreeg bij de EBU weinig gehoor. Uit protest gaf de jury zelfs eens de 12 punten aan het wanstaltige Britse Scooch, maar ook daar kwam weinig reactie op.
Want bovenstaande is toch wel heel rare klacht om bij de organisatie neer te leggen. En wat ze in ieder geval wel zeker gedaan hebben, zijn inderdaad de bizarre proteststemmen en liedjes onderaan zetten die concurrenten zijn. Wat ook vrij triest is. Maar goed tot zover mijn mening daarover. Nu wat betreft de liedjes.

Chiara deed drie keer mee en alle drie de keren vond ik het toch bijzonder :Z Ze zingt wel erg goed, maar ik kan er niet enthousiast over worden. In 1998 vond ik het liedje ook het zwakste van de top vier. In die tijd hadden ze inderdaad teveel baat bij het Engels.

Wat betref vind ik de liedjes van de andere zangeres die vaker meedeed, al wat aardiger. Seventh Wonder vind ik alleraardigst. En Walk on Water vind ik zelfs best leuk. Al staat het ook weer niet in mijn echte toplijstjes.

Coming Home en This is the Night ook nog niet direct, maar staan wel al een trapje hoger. Beide nummers die niet heel veel om het lijf hebben. Maar toch wel prima wegluisteren. En in beide gevallen hebben de artiesten en de liedjes iets zeer sympathieks wat het toch nog wel wat extra's geeft.

Dat laatste is toch vooral het geval bij Gianlucca en Tomorrow. Als ik een ESF deelnemer zou moeten noemen die de meest sympathieke, positieve en leuke uitstraling had, was hij het wel. En ook het liedje straalt heel veel leuks uit. Dat terwijl ook dat liedje eigenlijk een enorm niemendalletje is. Maar ja zo zie je maar dat er meer factoren om de hoek komen kijken bij de ervaring van een liedje. Het is mijn meest favoriete Maltese liedje, al vind ik ook dat nog steeds geen echte topper.

Kortom veel aardige liedjes, weinig gekke of echt vervelende inzendingen. Al zit er wel veel :z bij. Het is wel heel jammer van die dubieuze rol die ze spelen, want ook na het veranderen van de taalregels is het nog steeds heel erg knap dat zo'n klein land meerdere keren de finale haalt en zo nu en dan ook erg goed scoort.
Buren wordt doorgeschoven naar morgen.
Mensen vinden wel héél snel iets. Vaak met een minimum aan kennis en een maximum aan oordeel.
  vrijdag 8 december 2017 @ 09:47:00 #9
260796 DecoAoreste
aka Aleimon Thimble
pi_175569160
Vodka van Morena is duidelijk mijn favoriet, lekker simpel vrolijk nummer :)

Voor de rest doet het me niet extreem veel. Niet goed en niet slecht.
  ESF Reporter zondag 10 december 2017 @ 08:02:18 #10
87554 Cee
Welluk?
pi_175614667
Ik ben geen fan van de Maltese inzendingen. Vind ze vaak vreselijk cheesy (en dat zegt wat) en oubollig. Waarom die draak van een Chiara het zo goed deed is me nog altijd een raadsel. Kwijlerige liedjes, matige eentonige zangeres. Eigenlijk vind ik alleen Desire uit 2000 echt leuk en in 2014 stemde ik voor Coming Home. Wát een leuk nummer vond ik dat! Dankzij Fred's geweldige bloemlezingen ben ik nu ook een heel stuk wijzer geworden over de minder mooie kant van het ESF, namelijk de stemmenronselarij. En in dit geval het verdachte systeem van het niet-geven van stemmen aan directe concurrenten. Smerig, smerig! Vind het lied dus nu een stuk minder leuk. ;(
pi_176960889
Tsja, als je van Disney houdt, hou je van Malta. Dat is vanaf 2006 sterk verminderd overigens. Ik kan hun inzendingen van daarvoor dan ook veel meer waarderen. De zonnige, zoete inzendingen gaan er bij mij als gesneden koek in. De inzendingen vanaf 2000 t/m 2005 staan bij mij dan ook bovenaan met als absolute nummer 1 Ira Losco met 7th wonder. Daarmee had Malta moeten winnen. Ineens was ze daar, die onschuldige blik, de glitters die ze blies....het olsen-brother-stop-momentje...maar helaas mocht het niet zo zijn. Another summer night en Desirezijn nummers waarbij de zon spontaan gaat schijnen op je zolderkamertje. Malta, wees ajb weer snel jezelf :( :*
~The present is all there is~
pi_190472917
Deze is nu ook up to date.
De Sahara is zonder meer erg droog.
  Moderator zondag 25 oktober 2020 @ 12:57:36 #13
375570 crew  Cyan9
pi_195843170
Ongeïnteresseerd maar toch aanwezig.
  Moderator dinsdag 31 augustus 2021 @ 20:07:10 #14
375570 crew  Cyan9
pi_201157932
Ongeïnteresseerd maar toch aanwezig.
  ESF Reporter dinsdag 31 augustus 2021 @ 22:47:20 #15
87554 Cee
Welluk?
pi_201160805
quote:
0s.gif Op maandag 16 december 2019 10:58 schreef Fred_B het volgende:
Deze is nu ook up to date.
Nu niet meer, Fred waar blijf je.
pi_201163364
quote:
1s.gif Op dinsdag 31 augustus 2021 22:47 schreef Cee het volgende:

[..]
Nu niet meer, Fred waar blijf je.
Ik bleef even op vakantie. Al die topics updaten is vermoeiend hè. :P
De Sahara is zonder meer erg droog.
  Moderator maandag 20 juni 2022 @ 20:51:14 #17
375570 crew  Cyan9
pi_205105382
Ongeïnteresseerd maar toch aanwezig.
  Moderator woensdag 7 juni 2023 @ 11:16:18 #18
375570 crew  Cyan9
pi_209429116
Ongeïnteresseerd maar toch aanwezig.
abonnement bol.com Unibet Coolblue
Forum Opties
Forumhop:
Hop naar:
(afkorting, bv 'KLB')