Brief Encounter (1945, VK, David Lean)Een gelukkig getrouwde vrouw wordt verliefd op een tevens getrouwde dokter, die ze elke week ontmoet op een treinstation.
Niemand wordt mooier verliefd en laat beter de pijn zijn van een onmogelijke, verboden, gedoemde relatie zien dan Celia Johnson. Gewoon een prachtig menselijk liefdesdrama.
cijfer: 9
Le Mépris (Contempt) (1963, Fr, Jean-Luc Godard)Le Mépris is op het eerste oog een stuk commerciëlere en conventionelere film dan ik gewend was van Godard. Die beetje speelse rommeligheid in zwart-wit van een À bout de souffle of Bande à part heeft plaats gemaakt voor een meer strak styling in CinemaScope en Technicolor. Maar wie goed kijkt ziet dat Godard zijn rebelse haren nog niet heeft verloren en de draak blijft steken met de conventies van film. Zo is dit zijn eerste film in CinemaScope, maar laat hij Fritz Lang (die zichzelf speelt in de film) ondertussen zeggen over CinemaScope: "Oh, it wasn't meant for human beings. Just for snakes - and funerals". Of neem de manier waarop hij de film start met een blote Brigitte Bardot op aandringen van de producers, maar op dan zo'n manier dat meer artsy dan erotisch is.
De film gaat over een schrijver, Paul Javal, die wordt ingehuurd door een producer, Jeremy Prokosch, om een filmbewerking van de Odyssee commerciëler te maken. Maar als hij zijn vrouw, Camille, mee laat rijden met Prokosch naar en zelf veels te laat komt op een feestje, ontstaat er tot zijn eigen grote verbazing opeens een deuk in hun relatie. Paul probeert met alle macht erachter te komen waar die minachting van Camille voor hem opeens vandaan komt. Ondertussen onstaat er ruzie tussen de regisseur van the Odyssey Fritz Lang, die een getrouwe verfilming wil en producer Prokosch, die een moderne interpretatie wil. Volgens Prokosch blijft Odyseus zolang weg, omdat hij weet dat zijn relatie met Penelope niet goed gaat. Door zijn lange weg blijven laat Odysseus alle ruimte laat voor de andere vrijers, waardoor er minachting onstaat voor hem bij Penelope.
Daar zit heel de crux van de film, want de parallel die getrokken kan worden tussen wat er gebeurd tussen Paul en Camille en de moderne interpretatie van de Odyssee is niet minder dan geniaal. Want uiteindelijk gaat Le Mépris vooral over hoe je een oud meesterwerk moet verfilmen. Hoe je iets van het één naar het ander vertaalt, wat ook in uiting komt door de vertaalster, die in bijna alle gespreken te pas komt. Doe je dat door getrouw te blijven of geef je er je eigen interpretatie aan. Door Lang de Odyssee getrouw te laten verfilmen en ondertussen in de film zelf de moderne interpretatie te verwerken, laat Godard de vraag terecht in het midden.
De prachtige score van Georges Delerue , die zo'n grote rol speelt in het creëren van de melancholisch sfeer van de film kan niet ongenoemd blijven natuurlijk.
cijfer: 9.5