Welke film heb jij pas/vandaag gezien? Deel CXI

"Sideways" is echt een prachtige film idd.

"Keane" ga ik later deze week eens checken. Bedankt voor de tip

Secret Window, net op RTL 7. Was wel lachen

Mijn laatste film was Zodiac.

quote:

Op woensdag 13 juni 2007 02:00 schreef Dizer het volgende:

[..]

Laat aub even weten wat je ervan vond. Desnoods via PM. Ik ken niemand op FOK die hem heeft gezien .

Will do, alleen hopen dat ik hem ergens op DC++ kan vinden...

Caligula

Heel weinig gezien de afgelopen dagen.
Spoorloos vond ik een prettige meevaller. Fijn beklemmend sfeertje, redelijke tot prima dialogen en een tof verhaal. Jammer genoeg is het acteerwerk soms wat knullig, bijvoorbeeld van Johanna ter Steege, maar anderen doen het dan weer erg leuk. Mooi einde ook. El Laberinto del Fauno vond ik bijzonder mooi. Bijna alles klopt aan deze film. Met name het inktzwarte sfeertje maakte het allemaal zo bijzonder. Een van de mooiere films die ik uit dit jaar heb gezien. En La Plus Longue Nuit du Diable was best grappig als foute b horror met veel onnodig bloot en één dimensionale karakters en dito verhaal.

quote:

Op woensdag 13 juni 2007 01:58 schreef Dizer het volgende:

[..]

Ik denk dat ze Good Will Hunting bedoelen

Of Great White Hype

quote:

Op woensdag 13 juni 2007 02:02 schreef Dark_Angelus het volgende:
Mijn laatste film was Zodiac.

Und??

quote:

Op woensdag 13 juni 2007 10:19 schreef PDOA het volgende:

[..]

Of Great White Hype

!

quote:

Op woensdag 13 juni 2007 01:58 schreef Dizer het volgende:

[..]

Ik denk dat ze Good Will Hunting bedoelen

Klopt.

Ik heb maandag Saikaku ichidai onna gezien.
Een oude en zwaar afgetakelde prostitue kijkt terug op haar leven, haar relatie met haar ouders die haar verkopen of uithuren. Ook met haar zoon, die ze na de geboorte moest afstaan omdat ze slechts de bijzit van de machthebber. Gedurende de film zien we dat ze vaak lijkt op te krabbelen, wordt opgenomen in een hoopgevende omgeving maar door de vrouw des huizes dan als concurrente wordt gezien.

Die Mizoguchi weet van een typische vrouwenfilm een heel mooi drama te maken, waar alles in prachtige lagen ligt verpakt.

Hairspray (John Waters, 1988)
Leuke satirische kijk op de jeugdcultuur van de jaren '60. De absurde kapsels, de cheesy muziek en corny dansjes geven een geinig beeld van die tijd. De Pope of Trash houdt het trouwens redelijk netjes in deze film, die zijn crossover naar Hollywood betekende in plaats van het low-budget circuit. De nog erg jone Ricki Lake heeft trouwens een geinige rol als de iets wat dikkige Tracy Turnblad die opeens een teen-sensation wordt. ***

Zodiac (David Fincher, 2007)
Fincher's terugkeer in het seriemoordenaars subgenre levert een totaal andere film op dan Se7en. De aanpak van deze waargebeurde zaak lijkt sterk op die van All the President's Men. Vanuit het oogpunt van journalisten en cartoonist Jake Gyllenhaal in het bijzonder volgen we het slepende onderzoek naar The Zodiac Killer. De momenten dat we de moordenaar in actie zijn blijkt maar weer eens hoe Fincher de kunst van het shockeren en angst aanjagen beheerst. Erg bruut en realistisch, zonder expliciet te worden. Hij schept hierdoor een angstaanjagende, koele moordenaar, wiens aanwezigheid voelbaar blijft, terwijl hij nauwelijks in beeld is. Het einde zorgt er ook voor dat de film nog een tijdje in je hoofd blijft rond spoken. ****½

The Treasure of the Sierra Madre (1948, VS, John Huston)
was een zeer goede adventure-western over drie goudzoekers. Bogart doet goed zijn ding en is erg overtuigend als iemand die gedurende de film van held in schurk verandert. Walter Huston is zeer sterk als de geinige wijze oudere Howard. Tim Holt is ook zeer degelijk. John Huston sterke regie maakt het verder een terechte klassieker.
cijfer: 8.5

Ladri di biciclette (1948, It, Vittorio De Sica)
Een simpel verhaal: Een man heeft een fiets nodig om zijn hardbevochten baan uit te voeren, maar de fiets wordt gestolen. Radeloos gaat hij samen met zoontje op zoek naar de fiets en dief.
Maar dit is geen thriller of actiefilm, maar een sociaal drama waarin je de armoede in na-oorlogs Rome kan proeven. Ondanks dat Sica amateurs als acteurs gebruikte, is het acteerwerk zeer goed. Je ziet de radeloosheid groeien bij Lamberto Maggiorani als Antonio Ricci. Maar het is imho Enzo Staiola als het jongentje Bruno dat de show steelt. Hij zet alle kinderlijke emoties van opkijken naar pappa, trots, angst, telleurstelling prachtig neer.
cijfer: 8.5

quote:

Op woensdag 13 juni 2007 21:40 schreef Lonewolf2003 het volgende:

Ladri di biciclette (1948, It, Vittorio De Sica)

Dat einde

Gisteren afgekeken:

The West Wing - Seizoen 3
Opnieuw een uiterst verslavend seizoen dat wederom beter is dan z`n 2 voorgangers. De sfeer is grimmiger, de snelheid gaat nog een stapje omhoog en de personages worden steeds verder uitgediept wat zorgt voor veel medeleven.
Wat een geweldige serie. Op naar seizoen 4 (y) (y)

Vanavond gezien:
Zerkalo (Mirror)
Vooraf wist ik niet zo goed wat ik hiervan (m`n eerste Tarkovsky) moest verwachten dus ik ging er maar eens goed voor zitten. Teleurgesteld werd ik zeer zeker niet maar ik er wel een beetje twee-slachtig gevoel aan over.
Aan de ene kant was het visuele aspect geweldig en was ik getuige van een hele rits aan fantastische, memorabele en emotionele scenes.
Aan de andere kant wist ik niet zo goed wat ik met het verhaal aan moet. Is het uberhaupt wel de bedoeling geweest dat we er wat mee aankunnen?
Ik zal de extra`s op de dvd bekijken, misschien geven die meer inzicht in zaken. Maar 1 ding is zeker: deze ga ik wel nog vaker zien om te zien of ik `m dan beter op waarde kan schatten.
Vooralsnog:

IMDB Cijfer: 8,0/10
Mijn Cijfer: 7,5/10

quote:

Op woensdag 13 juni 2007 21:40 schreef Lonewolf2003 het volgende:
The Treasure of the Sierra Madre (1948, VS, John Huston)
[...]

Ladri di biciclette (1948, It, Vittorio De Sica)
Een simpel verhaal: Een man heeft een fiets nodig om zijn hardbevochten baan uit te voeren, maar de fiets wordt gestolen. Radeloos gaat hij samen met zoontje op zoek naar de fiets en dief.
Maar dit is geen thriller of actiefilm, maar een sociaal drama waarin je de armoede in na-oorlogs Rome kan proeven. Ondanks dat Sica amateurs als acteurs gebruikte, is het acteerwerk zeer goed. Je ziet de radeloosheid groeien bij Lamberto Maggiorani als Antonio Ricci. Maar het is imho Enzo Staiola als het jongentje Bruno dat de show steelt. Hij zet alle kinderlijke emoties van opkijken naar pappa, trots, angst, telleurstelling prachtig neer.
cijfer: 8.5

En dan toch nog Batman Begins hierboven verkiezen

Serpico

Net gekeken en ik vond hem tegenvallen, Al Pacino speelt goed maar de andere personages zit weinig diepgang in en die relaties met die vrouwen heeft ook geen enkele waarde voor de film.
Ook gaat de film een beetje van de hak op de tak en sommige situaties zijn wel erg ongeloofwaardig.Toch een voldoende maar dit alleen door Al Pacino's optreden.

quote:

Op woensdag 13 juni 2007 02:00 schreef Dizer het volgende:

[..]

Laat aub even weten wat je ervan vond. Desnoods via PM. Ik ken niemand op FOK die hem heeft gezien .

Ik heb hem net gezien, ik zou er een 7,5 voor geven.

Pocket Money Nogal een aparte western. Het heeft niet die grote vlaktes van vroeger, niet de geromantiseerde 'helden' uit de oudere westerns, maar is eigenlijk gewoon een document van de cowboy hier en nu (maar dan het hier en nu begin jaren 70), en dat is helemaal niet onaardig. Alleen is de film helaas niet altijd even perfect, het loopt niet helemaal lekker, op enkele scènes na had ik ook wel wat meer verwacht van Newman en Marvin (wat toch 2 fantastische acteurs zijn) en ook de score leek mij niet helemaal op z'n plaats. Voorderest was het allemaal wel in orde en keek hij redelijk lekker weg. Cinematographie van niemand minder dan László Kovács, script door 'Terry' Malick en regie van Stuart Rosenberg (Cool Hand Luke).

quote:

Op woensdag 13 juni 2007 23:17 schreef Timo20 het volgende:

Vanavond gezien:
Zerkalo (Mirror)
Vooraf wist ik niet zo goed wat ik hiervan (m`n eerste Tarkovsky) moest verwachten dus ik ging er maar eens goed voor zitten. Teleurgesteld werd ik zeer zeker niet maar ik er wel een beetje twee-slachtig gevoel aan over.
Aan de ene kant was het visuele aspect geweldig en was ik getuige van een hele rits aan fantastische, memorabele en emotionele scenes.
Aan de andere kant wist ik niet zo goed wat ik met het verhaal aan moet. Is het uberhaupt wel de bedoeling geweest dat we er wat mee aankunnen?
Ik zal de extra`s op de dvd bekijken, misschien geven die meer inzicht in zaken. Maar 1 ding is zeker: deze ga ik wel nog vaker zien om te zien of ik `m dan beter op waarde kan schatten.
Vooralsnog:

IMDB Cijfer: 8,0/10
Mijn Cijfer: 7,5/10

Wellicht is Zerkalo ook niet de meest geschikte Tarkovsky om mee te beginnen. Ik ga Zerkalo deze week kijken, maar heb er al vier gehad. Wel positief dat het visuele aspect je aansprak, want dan staat er nog wat voor je te wachten. Zelf vind ik Stalker het beste tot nu toe, erg fascinerend verhaal met een eindeloze hoeveelheid prachtige shots. Verder is een Andrey Rublyov redelijk toegankelijk en toch ontzettend goed en mooi.

A Woman Under the Influence (1974) 8


Mijn eerste ervaring met Cassavetes als regisseur. Deze ietwat experimentele film is in zijn opzet zondermeer geslaagd. Realistisch, origineel en confronterend. Direct aan het begin van de film krijg je het idee dat je je tussen de bouwvakkers bevindt, terwijl er een lekkere piano-track op de achtergrond klinkt. Ik zat er meteen in. Gena Rowlands en Peter Falk waren uitstekend als excentriek koppel.

Puntje van kritiek is het niet al te beste geluid. De muziek en de omgevingsgeluiden waren soms erg hard in vergelijking met de dialogen waar het om draaide. Daardoor was het soms moeilijk om alles goed te volgen. Het geluid moest soms namelijk harder en dan weer zachter gezet worden. Een voordeel is wel dat de sfeer daardoor realistischer overkwam. Conclusie van de film is eigenlijk dat kinderen niet zonder moeder kunnen, ook al is zij een beetje 'onder invloed'.

Patton (Franklin J. Schaffner, 1970)
De biopic van de beroemde generaal valt niet terug op zijn jeugd, of hoe hij is geworden wie hij was. Eerder een biopic/oorlogsfilm waar de excentriciteit van Patton prachtig naar voren komt tijdens WO II en door het uitmuntende spel van George C. Scott goed gestalte krijgt. De film is grootst opgezet en de actie doet niets onder voor elke andere epische oorlogsfilm. Bovendien is het interessant om de oorlog eens te beleven door de ogen van hoge officieren, minder loopgraven en meer bureaus dus. De humor is aanwezig, en ondanks het hoge patriottistische gehalte van de film toch nooit vervelend, met genoeg zelfspot. 8-

Der Himmel über Berlin (Wim Wenders, 1987)
Wenders meesterwerk zou mij, zo begrijp ik, van het leven moeten laten houden. Mijn ziel vervullen met een gretige behoefte mijn leven ten volste te leven, bloemen te snuiven en kleuren te ervaren. Dit is hem niet helemaal gelukt. De prachtige beelden en het haast magische sfeertje maakten de gesproken woorden niet meer zingevend. Want uiteindelijk hebben alle wijze spreuken en emotionele relaasen mij niet geroerd, gepakt of aangescherpt. Ik hoor ze, maar schiet spontaan in de lach, ik zie ze, maar ze zijn leeg en nietszeggend voor mij. Een film die zoveel zou moeten doen maar zelfs met al mijn inlevingsvermogen niet ontsnapt aan een gaap. Der Himmel über Berlin is uiteindelijk prachtig in uitvoering maar saai in zijn invulling. Hey, dat kan gebeuren, no spang trangelang. 7+

SiCKO (Micheal Moore, 2007)
Moore's nieuwste is goed. Goed als entertainment en goed als felle aanklacht. Die combinatie is belangrijk voor elke film van Moore omdat je altijd vraagtekens moet zetten bij zijn sluwe montagekunsten en bronnen. In SiCKO wordt duidelijk dat er hoe dan ook iets grondig mis is met de gezondheidszorg in Amerika. De landen die Moore aandoet om te laten zien hoe het ook kan, zijn wat eenzijdig belicht. De Fransen zijn goed gekleed, drinken altijd wijn en liggen knuffelend in het gras. In Engeland is iedereen beleefd en de dokters wonen in huizen van een half miljoen pond. Deze oppervlakkige benadering doet er echter niet toe omdat Moore's punt wel wordt gemaakt. De tragische verhalen van slachtoffers (ja, zo moet je het noemen) in de VS zijn ronduit schokkend. Moore verzandt helaas op het einde van de film in sentimentaliteit, wat jammer is, omdat het eerste deel ook af en toe een rake komische noot treft. Maar over het algemeen weer klasse van Moore, as usual. 8-

Who's Afraid of Virginia Woolf (Mike Nichols, 1966)
Hier was ik toch wel even stil van. Verfilmde toneelstukken behoren tot mijn favoriete 'genre' en deze staat eigenlijk gelijk bovenaan. Wat een rit in de achtbaan. Taylor en Burton zijn echt absoluut weergaloos als bitter koppel wat een jonger koppel gebruikt om al hun frustraties te ventileren over hun kapotte huwelijk. De conversaties, het taalgebruik, en de messcherpe sneren die niet zouden misstaan in 2007 zijn verbluffend goed. Terecht beloond met 5 Oscars, hoewel Burton er ook wel een had mogen krijgen. Sjonge jonge. 9

Wat minder interessant maar nog steeds leuk was Shooter. Ouderwets schieten met een aardig samenzweringsverhaaltje. Af en toe wordt de film wat onevenwichtig maar de film profiteert enorm van Wahlberg's indrukwekkend energie. 7,5

Fear Of A Black Hat is een matige mockumentary in de stijl van This Is Spinal Tap. Daarmee bedoel ik letterlijk in de stijl van TIST, alleen dit keer met rappers, en de NWA als gepersifleerde groep. Rechtstreeks gekopieerde scenes en flauwe grappen maken de film er niet beter op al heeft hij zo zijn momentjes, als je van die typische negerhumor houdt. 6+

Next was uiteindelijk precies de dampende drol die ik verwachte dat het was. Gatverdamme wat een ongeinspireerde prut. 4