(
#644)
Scener ur ett äktenskap (Scenes from a Marriage) (Ingmar Bergman, 1972)
Origineel was dit een zesdelige televisieserie gemaakt voor de Zweedse tv, welke 5 uur duurde. Voor een bioscooprelease is dit natuurlijk te lang, dus werd hij ingekort tot 167 minuten. En dat is waarschijnlijk ook het minpunt van de korte versie. Het is een aaneenschakeling van de dramatische hoogtepunten uit de serie (naar het schijnt), waardoor de film te lang aanvoelt. In de serie hebben naar verluid bijrolspelers ook een iets grotere rol, zodat je wat ruimte geboden wordt om adem te halen. Ondanks dit minpunt van deze versie is het nog steeds een geweldige film. Bergman laat vooral in deze film zien hoeveel je kunt vertellen met gezichten, mits je goede acteurs hebt om deze expressies te visualiseren. Liv Ullman en Erland Johansson zijn hier fantastisch in en brengen elke emotie pijnlijk over op het scherm. In de dialogen worden thema's als liefde en huwelijk op een sterk wijze ontbonden en aan de kaak gesteld. De korte versie is in elk geval niet Bergman's sterkste film, maar nog altijd dichter bij een meesterwerk dan veel andere regisseurs kunnen zeggen dat ze ooit geweest zijn. ****
Rokugatsu no hebi (A Snake of June)[/b] (Shinya Tsukamoto, 2002)
Van Tsukamoto, de regisseur van
Tetsuo, hoef je geen normale film te verwachten en dit is dan ook verre van dat. Het uiterlijk van de film is prachtig. De immer neerslaande regen, de mooie zwart/wit shots en de krachtige montage zorgen voor een intense sfeer. Het stomende liefdesdrama wordt, ondanks de orgastische scenes, nergens ordinair of banaal, waaruit blijkt dat Tsukamoto lering getrokken heeft uit z'n losgeslagen projectiel
Tetsuo. Toch werkt de film niet helemaal en dat komt met name door de surrealistische trekjes die de film heeft. Normaal ben ik daar wel voor te porren, maar hier vond ik het niet zo op z'n plaats. Ik had dit verhaal liever zonder al die verwarring zaaiende scenes gehad, de film had al sfeer genoeg zonder. ***½
Dodsworth (William Wyler, 1936)
Degelijke Hollywood-klassieker van William Wyler, maar niet echt bijzonder. Het acteerwerk en regie is allemaal dik in orde, maar het verhaal heeft niet veel te bieden. Hier en daar een leuke gevatte opmerking houdt dit huwelijksdrama levend. ***