Welke film heb jij pas/vandaag gezien? Deel CXI

"Sideways" is echt een prachtige film idd.

"Keane" ga ik later deze week eens checken. Bedankt voor de tip

Secret Window, net op RTL 7. Was wel lachen

Mijn laatste film was Zodiac.

quote:

Op woensdag 13 juni 2007 02:00 schreef Dizer het volgende:

[..]

Laat aub even weten wat je ervan vond. Desnoods via PM. Ik ken niemand op FOK die hem heeft gezien .

Will do, alleen hopen dat ik hem ergens op DC++ kan vinden...

Caligula

Heel weinig gezien de afgelopen dagen.
Spoorloos vond ik een prettige meevaller. Fijn beklemmend sfeertje, redelijke tot prima dialogen en een tof verhaal. Jammer genoeg is het acteerwerk soms wat knullig, bijvoorbeeld van Johanna ter Steege, maar anderen doen het dan weer erg leuk. Mooi einde ook. El Laberinto del Fauno vond ik bijzonder mooi. Bijna alles klopt aan deze film. Met name het inktzwarte sfeertje maakte het allemaal zo bijzonder. Een van de mooiere films die ik uit dit jaar heb gezien. En La Plus Longue Nuit du Diable was best grappig als foute b horror met veel onnodig bloot en één dimensionale karakters en dito verhaal.

quote:

Op woensdag 13 juni 2007 01:58 schreef Dizer het volgende:

[..]

Ik denk dat ze Good Will Hunting bedoelen

Of Great White Hype

quote:

Op woensdag 13 juni 2007 02:02 schreef Dark_Angelus het volgende:
Mijn laatste film was Zodiac.

Und??

quote:

Op woensdag 13 juni 2007 10:19 schreef PDOA het volgende:

[..]

Of Great White Hype

!

quote:

Op woensdag 13 juni 2007 01:58 schreef Dizer het volgende:

[..]

Ik denk dat ze Good Will Hunting bedoelen

Klopt.

Ik heb maandag Saikaku ichidai onna gezien.
Een oude en zwaar afgetakelde prostitue kijkt terug op haar leven, haar relatie met haar ouders die haar verkopen of uithuren. Ook met haar zoon, die ze na de geboorte moest afstaan omdat ze slechts de bijzit van de machthebber. Gedurende de film zien we dat ze vaak lijkt op te krabbelen, wordt opgenomen in een hoopgevende omgeving maar door de vrouw des huizes dan als concurrente wordt gezien.

Die Mizoguchi weet van een typische vrouwenfilm een heel mooi drama te maken, waar alles in prachtige lagen ligt verpakt.

Hairspray (John Waters, 1988)
Leuke satirische kijk op de jeugdcultuur van de jaren '60. De absurde kapsels, de cheesy muziek en corny dansjes geven een geinig beeld van die tijd. De Pope of Trash houdt het trouwens redelijk netjes in deze film, die zijn crossover naar Hollywood betekende in plaats van het low-budget circuit. De nog erg jone Ricki Lake heeft trouwens een geinige rol als de iets wat dikkige Tracy Turnblad die opeens een teen-sensation wordt. ***

Zodiac (David Fincher, 2007)
Fincher's terugkeer in het seriemoordenaars subgenre levert een totaal andere film op dan Se7en. De aanpak van deze waargebeurde zaak lijkt sterk op die van All the President's Men. Vanuit het oogpunt van journalisten en cartoonist Jake Gyllenhaal in het bijzonder volgen we het slepende onderzoek naar The Zodiac Killer. De momenten dat we de moordenaar in actie zijn blijkt maar weer eens hoe Fincher de kunst van het shockeren en angst aanjagen beheerst. Erg bruut en realistisch, zonder expliciet te worden. Hij schept hierdoor een angstaanjagende, koele moordenaar, wiens aanwezigheid voelbaar blijft, terwijl hij nauwelijks in beeld is. Het einde zorgt er ook voor dat de film nog een tijdje in je hoofd blijft rond spoken. ****½

The Treasure of the Sierra Madre (1948, VS, John Huston)
was een zeer goede adventure-western over drie goudzoekers. Bogart doet goed zijn ding en is erg overtuigend als iemand die gedurende de film van held in schurk verandert. Walter Huston is zeer sterk als de geinige wijze oudere Howard. Tim Holt is ook zeer degelijk. John Huston sterke regie maakt het verder een terechte klassieker.
cijfer: 8.5

Ladri di biciclette (1948, It, Vittorio De Sica)
Een simpel verhaal: Een man heeft een fiets nodig om zijn hardbevochten baan uit te voeren, maar de fiets wordt gestolen. Radeloos gaat hij samen met zoontje op zoek naar de fiets en dief.
Maar dit is geen thriller of actiefilm, maar een sociaal drama waarin je de armoede in na-oorlogs Rome kan proeven. Ondanks dat Sica amateurs als acteurs gebruikte, is het acteerwerk zeer goed. Je ziet de radeloosheid groeien bij Lamberto Maggiorani als Antonio Ricci. Maar het is imho Enzo Staiola als het jongentje Bruno dat de show steelt. Hij zet alle kinderlijke emoties van opkijken naar pappa, trots, angst, telleurstelling prachtig neer.
cijfer: 8.5

quote:

Op woensdag 13 juni 2007 21:40 schreef Lonewolf2003 het volgende:

Ladri di biciclette (1948, It, Vittorio De Sica)

Dat einde

Gisteren afgekeken:

The West Wing - Seizoen 3
Opnieuw een uiterst verslavend seizoen dat wederom beter is dan z`n 2 voorgangers. De sfeer is grimmiger, de snelheid gaat nog een stapje omhoog en de personages worden steeds verder uitgediept wat zorgt voor veel medeleven.
Wat een geweldige serie. Op naar seizoen 4 (y) (y)

Vanavond gezien:
Zerkalo (Mirror)
Vooraf wist ik niet zo goed wat ik hiervan (m`n eerste Tarkovsky) moest verwachten dus ik ging er maar eens goed voor zitten. Teleurgesteld werd ik zeer zeker niet maar ik er wel een beetje twee-slachtig gevoel aan over.
Aan de ene kant was het visuele aspect geweldig en was ik getuige van een hele rits aan fantastische, memorabele en emotionele scenes.
Aan de andere kant wist ik niet zo goed wat ik met het verhaal aan moet. Is het uberhaupt wel de bedoeling geweest dat we er wat mee aankunnen?
Ik zal de extra`s op de dvd bekijken, misschien geven die meer inzicht in zaken. Maar 1 ding is zeker: deze ga ik wel nog vaker zien om te zien of ik `m dan beter op waarde kan schatten.
Vooralsnog:

IMDB Cijfer: 8,0/10
Mijn Cijfer: 7,5/10

quote:

Op woensdag 13 juni 2007 21:40 schreef Lonewolf2003 het volgende:
The Treasure of the Sierra Madre (1948, VS, John Huston)
[...]

Ladri di biciclette (1948, It, Vittorio De Sica)
Een simpel verhaal: Een man heeft een fiets nodig om zijn hardbevochten baan uit te voeren, maar de fiets wordt gestolen. Radeloos gaat hij samen met zoontje op zoek naar de fiets en dief.
Maar dit is geen thriller of actiefilm, maar een sociaal drama waarin je de armoede in na-oorlogs Rome kan proeven. Ondanks dat Sica amateurs als acteurs gebruikte, is het acteerwerk zeer goed. Je ziet de radeloosheid groeien bij Lamberto Maggiorani als Antonio Ricci. Maar het is imho Enzo Staiola als het jongentje Bruno dat de show steelt. Hij zet alle kinderlijke emoties van opkijken naar pappa, trots, angst, telleurstelling prachtig neer.
cijfer: 8.5

En dan toch nog Batman Begins hierboven verkiezen

Serpico

Net gekeken en ik vond hem tegenvallen, Al Pacino speelt goed maar de andere personages zit weinig diepgang in en die relaties met die vrouwen heeft ook geen enkele waarde voor de film.
Ook gaat de film een beetje van de hak op de tak en sommige situaties zijn wel erg ongeloofwaardig.Toch een voldoende maar dit alleen door Al Pacino's optreden.

quote:

Op woensdag 13 juni 2007 02:00 schreef Dizer het volgende:

[..]

Laat aub even weten wat je ervan vond. Desnoods via PM. Ik ken niemand op FOK die hem heeft gezien .

Ik heb hem net gezien, ik zou er een 7,5 voor geven.

Pocket Money Nogal een aparte western. Het heeft niet die grote vlaktes van vroeger, niet de geromantiseerde 'helden' uit de oudere westerns, maar is eigenlijk gewoon een document van de cowboy hier en nu (maar dan het hier en nu begin jaren 70), en dat is helemaal niet onaardig. Alleen is de film helaas niet altijd even perfect, het loopt niet helemaal lekker, op enkele scènes na had ik ook wel wat meer verwacht van Newman en Marvin (wat toch 2 fantastische acteurs zijn) en ook de score leek mij niet helemaal op z'n plaats. Voorderest was het allemaal wel in orde en keek hij redelijk lekker weg. Cinematographie van niemand minder dan László Kovács, script door 'Terry' Malick en regie van Stuart Rosenberg (Cool Hand Luke).

quote:

Op woensdag 13 juni 2007 23:17 schreef Timo20 het volgende:

Vanavond gezien:
Zerkalo (Mirror)
Vooraf wist ik niet zo goed wat ik hiervan (m`n eerste Tarkovsky) moest verwachten dus ik ging er maar eens goed voor zitten. Teleurgesteld werd ik zeer zeker niet maar ik er wel een beetje twee-slachtig gevoel aan over.
Aan de ene kant was het visuele aspect geweldig en was ik getuige van een hele rits aan fantastische, memorabele en emotionele scenes.
Aan de andere kant wist ik niet zo goed wat ik met het verhaal aan moet. Is het uberhaupt wel de bedoeling geweest dat we er wat mee aankunnen?
Ik zal de extra`s op de dvd bekijken, misschien geven die meer inzicht in zaken. Maar 1 ding is zeker: deze ga ik wel nog vaker zien om te zien of ik `m dan beter op waarde kan schatten.
Vooralsnog:

IMDB Cijfer: 8,0/10
Mijn Cijfer: 7,5/10

Wellicht is Zerkalo ook niet de meest geschikte Tarkovsky om mee te beginnen. Ik ga Zerkalo deze week kijken, maar heb er al vier gehad. Wel positief dat het visuele aspect je aansprak, want dan staat er nog wat voor je te wachten. Zelf vind ik Stalker het beste tot nu toe, erg fascinerend verhaal met een eindeloze hoeveelheid prachtige shots. Verder is een Andrey Rublyov redelijk toegankelijk en toch ontzettend goed en mooi.

A Woman Under the Influence (1974) 8


Mijn eerste ervaring met Cassavetes als regisseur. Deze ietwat experimentele film is in zijn opzet zondermeer geslaagd. Realistisch, origineel en confronterend. Direct aan het begin van de film krijg je het idee dat je je tussen de bouwvakkers bevindt, terwijl er een lekkere piano-track op de achtergrond klinkt. Ik zat er meteen in. Gena Rowlands en Peter Falk waren uitstekend als excentriek koppel.

Puntje van kritiek is het niet al te beste geluid. De muziek en de omgevingsgeluiden waren soms erg hard in vergelijking met de dialogen waar het om draaide. Daardoor was het soms moeilijk om alles goed te volgen. Het geluid moest soms namelijk harder en dan weer zachter gezet worden. Een voordeel is wel dat de sfeer daardoor realistischer overkwam. Conclusie van de film is eigenlijk dat kinderen niet zonder moeder kunnen, ook al is zij een beetje 'onder invloed'.

Patton (Franklin J. Schaffner, 1970)
De biopic van de beroemde generaal valt niet terug op zijn jeugd, of hoe hij is geworden wie hij was. Eerder een biopic/oorlogsfilm waar de excentriciteit van Patton prachtig naar voren komt tijdens WO II en door het uitmuntende spel van George C. Scott goed gestalte krijgt. De film is grootst opgezet en de actie doet niets onder voor elke andere epische oorlogsfilm. Bovendien is het interessant om de oorlog eens te beleven door de ogen van hoge officieren, minder loopgraven en meer bureaus dus. De humor is aanwezig, en ondanks het hoge patriottistische gehalte van de film toch nooit vervelend, met genoeg zelfspot. 8-

Der Himmel über Berlin (Wim Wenders, 1987)
Wenders meesterwerk zou mij, zo begrijp ik, van het leven moeten laten houden. Mijn ziel vervullen met een gretige behoefte mijn leven ten volste te leven, bloemen te snuiven en kleuren te ervaren. Dit is hem niet helemaal gelukt. De prachtige beelden en het haast magische sfeertje maakten de gesproken woorden niet meer zingevend. Want uiteindelijk hebben alle wijze spreuken en emotionele relaasen mij niet geroerd, gepakt of aangescherpt. Ik hoor ze, maar schiet spontaan in de lach, ik zie ze, maar ze zijn leeg en nietszeggend voor mij. Een film die zoveel zou moeten doen maar zelfs met al mijn inlevingsvermogen niet ontsnapt aan een gaap. Der Himmel über Berlin is uiteindelijk prachtig in uitvoering maar saai in zijn invulling. Hey, dat kan gebeuren, no spang trangelang. 7+

SiCKO (Micheal Moore, 2007)
Moore's nieuwste is goed. Goed als entertainment en goed als felle aanklacht. Die combinatie is belangrijk voor elke film van Moore omdat je altijd vraagtekens moet zetten bij zijn sluwe montagekunsten en bronnen. In SiCKO wordt duidelijk dat er hoe dan ook iets grondig mis is met de gezondheidszorg in Amerika. De landen die Moore aandoet om te laten zien hoe het ook kan, zijn wat eenzijdig belicht. De Fransen zijn goed gekleed, drinken altijd wijn en liggen knuffelend in het gras. In Engeland is iedereen beleefd en de dokters wonen in huizen van een half miljoen pond. Deze oppervlakkige benadering doet er echter niet toe omdat Moore's punt wel wordt gemaakt. De tragische verhalen van slachtoffers (ja, zo moet je het noemen) in de VS zijn ronduit schokkend. Moore verzandt helaas op het einde van de film in sentimentaliteit, wat jammer is, omdat het eerste deel ook af en toe een rake komische noot treft. Maar over het algemeen weer klasse van Moore, as usual. 8-

Who's Afraid of Virginia Woolf (Mike Nichols, 1966)
Hier was ik toch wel even stil van. Verfilmde toneelstukken behoren tot mijn favoriete 'genre' en deze staat eigenlijk gelijk bovenaan. Wat een rit in de achtbaan. Taylor en Burton zijn echt absoluut weergaloos als bitter koppel wat een jonger koppel gebruikt om al hun frustraties te ventileren over hun kapotte huwelijk. De conversaties, het taalgebruik, en de messcherpe sneren die niet zouden misstaan in 2007 zijn verbluffend goed. Terecht beloond met 5 Oscars, hoewel Burton er ook wel een had mogen krijgen. Sjonge jonge. 9

Wat minder interessant maar nog steeds leuk was Shooter. Ouderwets schieten met een aardig samenzweringsverhaaltje. Af en toe wordt de film wat onevenwichtig maar de film profiteert enorm van Wahlberg's indrukwekkend energie. 7,5

Fear Of A Black Hat is een matige mockumentary in de stijl van This Is Spinal Tap. Daarmee bedoel ik letterlijk in de stijl van TIST, alleen dit keer met rappers, en de NWA als gepersifleerde groep. Rechtstreeks gekopieerde scenes en flauwe grappen maken de film er niet beter op al heeft hij zo zijn momentjes, als je van die typische negerhumor houdt. 6+

Next was uiteindelijk precies de dampende drol die ik verwachte dat het was. Gatverdamme wat een ongeinspireerde prut. 4

Fargo (1996, VS, Coen broertjes)
Misschien wel Coen hun beste film. En met Steve Buscemi, Peter Stormare , William H. Macy en Frances McDormand heb je vier geweldige acteurs/trice.
cijfer: 9

Stalker (1979, Rus, Andrei Tarkovsky)
Dit is zo'n film die als je het plot (Drie mannen genaamd Stalker, schrijver en professor gaan naar een mysterieuze Zone waarin een kamer zich bevindt die je grootste droom werkelijk maakt.) uitlegt aan "normale" niet filmgekke mensen ze je heel verbaasd aan kijken. En als je dan zegt dat het een fantastische film is de ogen nog groter en verbaasder worden. Ach, misschien is het niet voor iedereen weg gelegd, maar ik keer zeker nog een keer terug naar de Zone.
cijfer: 9

Julien Donkey-Boy (Harmony Korine, 1999)
Ik ben niet echt een fan van Dogme en ook deze film heeft me dat niet gemaakt. Deze experimentele film van de regisseur van Gummo heeft vooral te lijden onder de doelloosheid. Daarnaast is hij over het algemeen erg lelijk. De korrelige out-of-focus beelden en slecht belichte locaties maken dit geen prettige film om naar te kijken. Een aantal experimentele scenes werken nog wel en zijn best mooi, maar over het algemeen maakt de film weinig indruk. **

Shooter (Antoine Fuqua, 2007)
Erg vermakelijke actie-thriller, die gedragen wordt door Mark Wahlberg. Hij blijkt een geloofwaardige actieheld te zijn in het straatje van Jason Bourne. Genre-specialist Fuqua brengt de actie ook tof in beeld. Het verhaal biedt eigenlijk niet origineels, maar snipers zijn sowieso cool dus met de entertainment factor is niets mis. Jammer alleen van de duffe titel. ***½

Death Proof



Heerlijk bioscoopvermaak!

De dialoog-scenes zijn onkarakteristiek saai voor een Tarantino-film, maar bij de rest van de film is het genieten geblazen.

De eindscene is geniaal.

Harrison's Flowers (2000)

Er zijn twee soorten mensen, zij die een oorlog hebben meegemaakt, en de rest. Nu kan ik mij natuurlijk absoluut niet voorstellen hoe vreselijk dat moet zijn, maar dankzij deze aangrijpende cinematische ervaring ben ik wel zo dichtbij mogelijk gekomen. Nog nooit werd een oorlogssituatie zo exact, intensief en close in beeld gebracht. Bijv. Band of Brothers of Tae Guk Gi deden een goede poging, maar zoiets als dit heb ik nog nooit gezien.

Cinematografisch is het zelfs zo goed dat het ongeloofwaardige verhaal (een vrouw gaat opzoek naar haar man in Joegoslavie tijdens de burgeroorlog, waar hij aan het werk was als oorlogsfotograaf) gemakkelijk negeerde. Normaal zou ik om de minuut nagaan wat er allemaal niet klopt, maar de beelden zijn zo overweldigend, dat je daar helemaal geen tijd voor kost. Het moet enorm veel geld hebben gekost, overal zijn tanks en straaljagers te zien, maar echt bekend is de film niet. Toch verdient het heel veel waardering, ook al kan ik wel begrijpen als het verhaal en de acteerprestaties je teveel ergeren. 9

quote:

Op donderdag 14 juni 2007 11:18 schreef Gillingham het volgende:
A Woman Under the Influence (1974) 8
[afbeelding]

Puntje van kritiek is het niet al te beste geluid. De muziek en de omgevingsgeluiden waren soms erg hard in vergelijking met de dialogen waar het om draaide. Daardoor was het soms moeilijk om alles goed te volgen. Het geluid moest soms namelijk harder en dan weer zachter gezet worden. Een voordeel is wel dat de sfeer daardoor realistischer overkwam. Conclusie van de film is eigenlijk dat kinderen niet zonder moeder kunnen, ook al is zij een beetje 'onder invloed'.

Dat is ook precies waar het Cassavetes om te doen was. Hij wilde een zo echt mogelijke sfeer neer zetten dus zonder dat er veel aan het geluid gesleuteld werd. Een auto op de achtergrond overstemd de dialogen? so be it. Welkom in de wondere wereld van Cassavetes

Metropolis

Ontzettend gaaf is dit. Zoveel symboliek met elkaar verwoven en Fritz Lang komt daar prima mee weg wat mij betreft. Niks geen geforceerd gedoe, gewoon een tof SF-verhaal. Het gebrek aan hoorbare dialogen vind ik bij zulke lange films soms wel een gemis helaas, de muziek (met daarin ook nog een hoop symboliek in verwerkt) vergoedt gelukkig een hele hoop. Cijfer: 8,5.

The Treasure of the Sierra Madre

Toffe avonturenfilm in het wilde westen . Het blijft geinig om te zien welke oplossingen men toentertijd (1948) had voor geweldsscenes. Cijfer: 7,5.

The Evil Dead
Nog steeds een erg coole mix van humor en horror met een hoop goede schrik momenten. Maar de humor heeft toch de overhand en je ligt regelmatig in een deuk.
Geweldig!

IMDB Cijfer: 7,5/10
Mijn Cijfer: 7,8/10

SiCKO (Michael Moore, 2007)
Wow. Wat een rommeltje dat gezondheidszorg systeem in Amerika. Uiteraard brengt Moore weer van beide kanten alleen dat in beeld wat zijn punt versterkt. De slechte kanten van het Amerikaanse systeem worden getoond en de goede punten van Canada en enkele Europese landen. Hij kaart hiermee wel duidelijk het probleem aan waar Amerika mee kampt en doet dit op zijn bekende humoristische wijze. ****

quote:

Op vrijdag 15 juni 2007 09:54 schreef Gorro het volgende:
SiCKO (Michael Moore, 2007)
Wow. Wat een rommeltje dat gezondheidszorg systeem in Amerika. Uiteraard brengt Moore weer van beide kanten alleen dat in beeld wat zijn punt versterkt. De slechte kanten van het Amerikaanse systeem worden getoond en de goede punten van Canada en enkele Europese landen. Hij kaart hiermee wel duidelijk het probleem aan waar Amerika mee kampt en doet dit op zijn bekende humoristische wijze. ****

Ik vond 'm juist heel erg eenzijdig. Veel huilende mensen in beeld brengen om zo goedkoop sympathie op te wekken bij de kijker. En dan die belachelijke beelden van Engeland en Frankrijk erbij. Alsof daar wel alles koek en ei is. En dan zelf de barhartige samaritaan spelen door (anoniem) een som geld te doneren. Er zal vast wel het een en ander schorten aan de zorg daar, maar zo negatief als Michael Moore het in beeld brengt... Maar dat vond ik ook al van Fahrenheit 9/11. Ook al zo'n vergezocht prutswerk.

[ Bericht 4% gewijzigd door PDOA op 15-06-2007 10:16:34 ]

heb gisteren snatch voor het eerst gezien zeker een goede film, snelle dialogen, hoog tempo in de film. Vinnie Jones is weer geniaal vooral het stuk in die Pub (replica ) en brad pitt als een zigeuner die compleet onverstaanbaar is en maar blijft zeuren over zijn caravans

8 van de 10

quote:

Op vrijdag 15 juni 2007 10:06 schreef PDOA het volgende:

[..]

Ik vond 'm juist heel erg eenzijdig. Veel huilende mensen in beeld brengen om zo goedkoop sympathie op te wekken bij de kijker. En dan die belachelijke beelden van Engeland en Frankrijk erbij. Alsof daar wel alles koek en ei is. Er zal vast wel het een en ander schorten aan de zorg daar, maar zo negatief als Michael Moore het in beeld brengt... Maar dat vond ik ook al van Fahrenheit 9/11. Ook al zo'n vergezocht prutswerk.

Dat zeg ik ook juist, dat ik hem eenzijdig vind. Michael Moore's films zijn dat altijd. Het is een beetje als BNN's Donorshow. Controverse schoppen om aandacht te krijgen. Een weloverwogen documentaire kijkt het gros van de mensen niet. Maar dan nog. Ik geloof de negatieve gevallen die Michael Moore laat zien van het Amerikaanse systeem wel. Zelfs al is de helft er ook maar daadwerkelijk van waar, dan is het al schrijnend als je ziet wat voor alternatieven er zijn.

Hot Fuzz gezien gister leuke engelse humor, je moet er van houden

Breach - Over de lek in the amerikaanse FBI

quote:

Op vrijdag 15 juni 2007 10:06 schreef PDOA het volgende:

[..]

Ik vond 'm juist heel erg eenzijdig. Veel huilende mensen in beeld brengen om zo goedkoop sympathie op te wekken bij de kijker. En dan die belachelijke beelden van Engeland en Frankrijk erbij. Alsof daar wel alles koek en ei is. En dan zelf de barhartige samaritaan spelen door (anoniem) een som geld te doneren. Er zal vast wel het een en ander schorten aan de zorg daar, maar zo negatief als Michael Moore het in beeld brengt... Maar dat vond ik ook al van Fahrenheit 9/11. Ook al zo'n vergezocht prutswerk.

Die verhalen zijn niet gelogen PDOA, ze laten mensen gewoon letterlijk doodgaan. Zoals ik al eerder zei; die voorbeelden van Frankrijk en Engeland zijn natuurlijk compleet oppervlakkig (In Cannes konden sommige aanwezigen hun lach niet inhouden bij de fragmenten) maar het versterkt zijn punt wel. Amerika doet socialised medication af als onpraktisch, maar hoe eenzijdig hij het het ook wordt belicht, het werkt een stuk beter dan in Amerika. De cijfers liegen niet.

[ Bericht 2% gewijzigd door cwk op 15-06-2007 18:06:13 (Wat had ik op toen ik dit typte?) ]

Ik heb gisteren de helft van Sophie Scholl - Die Letzten Tage (2005) gezien. Was wel weer eens goed voor mijn historisch besef. Alleen kon ik naderhand nauwelijks slapen. Tijdens geschiedenislessen op de basisschool (op de middelbare school had ik ze niet meer), leek het me allemaal zo lang geleden, en de mensen waar het dan om ging stonden zo ver van me af. Nu zie ik het allemaal in een ander perspectief.

Anchors Aweigh (1945)

Musical met Frank Sinatra, Gene Kelly en Kathryn Grayson. Ik wilde hem vooral zien omdat ze een stukje uit deze musical film hebben bewerkt om te passen in een aflevering van Family Guy. De dansende matroos die in het origineel te zien is met Jerry van Tom en Jerry is niet zo leuk als samen met Stewie (Family Guy), maar toch erg grappig om een keer te bekijken. Het is een film waar het tijdsbeeld echt uitspringt, en als dusdanig ook interessant om eens te bkijken. Het heeft de flair van het Amerika uit de jaren veertig, maar mist verdere diepgang dan twee opbloeiende romances, en een jongetje dat maar wat graag bij de oh zo geweldige marine wil.

Forbidden Love: The Unashamed Stories of Lesbian Lives (1992)

Anekdotes van vrouwen over het lesbisch zijn in de jaren veertig, vijftig en zestig van de vorige eeuw aangevuld met verhalen over de opbloeiende underground lesboliteratuur en de schrijvers daarvan. Interessant, hoewel samenhang soms wat ontbreekt.

[ Bericht 0% gewijzigd door Seborik op 15-06-2007 18:34:05 ]

- Prive gegevens op verzoek van de poster weggehaald. -

[ Bericht 85% gewijzigd door Sander op 19-05-2011 17:54:28 ]

- Prive gegevens op verzoek van de poster weggehaald. -

[ Bericht 90% gewijzigd door Sander op 19-05-2011 17:54:28 ]

quote:

Op vrijdag 15 juni 2007 19:23 schreef Mikkie het volgende:

[..]

Ben ik nou zo in de war, of was dit inderdaad een deel van die Grindhouse-tweeplot? En is het dan wel één film?

De twee delen zijn uit elkaar gehaald en voor Death Proof betekende dat dat er extra scenes bij kwamen, zodat het toch een hele film is.

- Prive gegevens op verzoek van de poster weggehaald. -

[ Bericht 91% gewijzigd door Sander op 19-05-2011 17:54:29 ]

quote:

Op vrijdag 15 juni 2007 12:58 schreef cwk het volgende:

[..]

Die verhalen zijn niet gelogen PDOA, ze laten mensen gewoon letterlijk doodgaan. Zoals ik al eerder zei; die voorbeelden van Frankrijk en Engeland zijn natuurlijk compleet oppervlakkig (In Cannes konden sommige aanwezigen hun lach niet inhouden bij de fragmenten) maar het versterkt zijn punt wel. Amerika doet socialised medication af als onpraktisch, maar hoe eenzijdig hij het het ook wordt belicht, het werkt een stuk beter dan in Amerika. De cijfers liegen niet.

Ik zeg dan ook nergens dat het allemaal maar gelogen is. Het is jammer dat het allemaal zo eenzijdig belicht is. Het is gewoon sensatiezoekerij voor een publiek dat niet verder kijkt dan de neus lang is. En een land zoals Amerika vergelijken met Engeland en Frankrijk is hetzelfde als appels met peren. Ik denk dat meneer Moore de objectiviteit een beetje uit het oog is verloren door zijn bekendheid, en zijn prestatiedrang. Ach, zolang je het maar als een ietwat vreemde vorm van entertainment ziet is er niks aan de hand.

quote:

Op vrijdag 15 juni 2007 20:33 schreef PDOA het volgende:

[..]

Ik zeg dan ook nergens dat het allemaal maar gelogen is. Het is jammer dat het allemaal zo eenzijdig belicht is. Het is gewoon sensatiezoekerij voor een publiek dat niet verder kijkt dan de neus lang is. En een land zoals Amerika vergelijken met Engeland en Frankrijk is hetzelfde als appels met peren. Ik denk dat meneer Moore de objectiviteit een beetje uit het oog is verloren door zijn bekendheid, en zijn prestatiedrang. Ach, zolang je het maar als een ietwat vreemde vorm van entertainment ziet is er niks aan de hand.

Alsof Moore en objectiviteit ooit zijn samen gegaan.

quote:

Op vrijdag 15 juni 2007 21:31 schreef Lonewolf2003 het volgende:

[..]

Alsof Moore en objectiviteit ooit zijn samen gegaan.

Nou ja, in BfC zat toch ook wel enige objectiviteit. Weliswaar niet van Moore zelf... Dat liet hij aan anderen over. BfC had een goede balans tussen objectiviteit en negativiteit. Zijn films daarna, Fahrenheit 9/11, en Sicko, ik kan het er niet in ontdekken. De roem is Moore duidelijk een beetje naar zijn hoofd gestegen.

- Prive gegevens op verzoek van de poster weggehaald. -

[ Bericht 81% gewijzigd door Sander op 19-05-2011 17:54:29 ]

The Ox-Bow Incident (1943, VS, William A. Wellman)
Goede western. Eentje zonder veel actie, maar het een boodschap, die vandaag de dag nog even relevant is als toen.
cijfer: 8.5

The Sting (1973, VS, George Roy Hill)
Lekkere goede boeven lichten slecht boef op film met Redford en een duidelijk ouder wordende Paul Newman. De slapstick muziek vond ik echter wat misplaats.
cijfer: 8

This Is England

Fucking goeie film over een klein jochie die terecht komt in een skinhead groepje in het engeland van de jaren 80. Lekker rauw zonder al te moralistisch te worden. Ook goed om een keer te zien dat skinheads van oorsprong niet nationalistisch waren.

(#462) Vidas secas (Barren Lives) (Nelson Pereira dos Santos, 1963)
De eerste film uit de Braziliaanse Cinema Novo stroming. De roots van deze stroming liggen onder andere in het Italiaanse neo-realisme. De films gaan over de arme laag van de samenleving en de misstanden die zich daar afspelen. Zo ook in deze film. Het eenvoudige en wrede verhaal over een arme, zwervende familie op zoek naar geld en zekerheid is treffend. Het doet ook sterk denken aan films als Mouchette en Au hasard Balthasar van Robert Bresson. Jammer dat er een aantal irritante factoren in de film zitten, zoals de aanhoudende toeter die aan het begin zit en ook later terugkomt, of de matige sounddubbing. ***½

(#398) Otona no miru ehon - Umarete wa mita keredo (I Was Born, But...) (Yasujiro Ozu, 1932)
Sympathieke stille komedie van Yasujiro Ozu. De kinderen spelen heel leuk hun rollen en brengen de grapjes op schattige wijze. Zoals het kleinste jongetje af en toe een cartoon-pose aanneemt voordat hij wegrent bijvoorbeeld. Zoals meestal in de films van Ozu is het gezinsleven een belangrijk thema. Hier wordt vooral belicht hoe de kinderen opkijken tegen hun vader. ****

Freedom Writers (Richard LaGravenese, 2007)
Oprechte verfilming van een verzamelwerk van dagboeken van Amerikaanse schoolkinderen verwikkelt in bendeoorlogen. De film kan zo in het rijtje van Dangerous Minds en Coach Carter. Deze film is echter wel iets beter dan eerder genoemde films. Het geheel komt overtuigender over en veel minder geforceerd. Hilary Swank acteert prima, net als de rest van de jonge cast. ***

Ober (Alex van Warmerdam, 2006)
Leuke film van Alex van Warmerdam. Het absurde verhaal wordt lekker droogkomisch gebracht. Het niveau van De Noorderlingen wordt echter nooit gehaald. Daar is de film toch wat te onevenwichtig voor. Op één of andere manier voelde het niet echt als een geheel. Ik werd niet echt gegrepen door de sfeer van de film. De film bevat wel een aantal gedenkwaardige momenten, zoals de zakenmannen in het restaurant of de afrekening met de maffia. ***½

quote:

Op donderdag 14 juni 2007 20:07 schreef JelleS het volgende:
Harrison's Flowers (2000)

Er zijn twee soorten mensen, zij die een oorlog hebben meegemaakt, en de rest. Nu kan ik mij natuurlijk absoluut niet voorstellen hoe vreselijk dat moet zijn, maar dankzij deze aangrijpende cinematische ervaring ben ik wel zo dichtbij mogelijk gekomen. Nog nooit werd een oorlogssituatie zo exact, intensief en close in beeld gebracht. Bijv. Band of Brothers of Tae Guk Gi deden een goede poging, maar zoiets als dit heb ik nog nooit gezien.

Cinematografisch is het zelfs zo goed dat het ongeloofwaardige verhaal (een vrouw gaat opzoek naar haar man in Joegoslavie tijdens de burgeroorlog, waar hij aan het werk was als oorlogsfotograaf) gemakkelijk negeerde. Normaal zou ik om de minuut nagaan wat er allemaal niet klopt, maar de beelden zijn zo overweldigend, dat je daar helemaal geen tijd voor kost. Het moet enorm veel geld hebben gekost, overal zijn tanks en straaljagers te zien, maar echt bekend is de film niet. Toch verdient het heel veel waardering, ook al kan ik wel begrijpen als het verhaal en de acteerprestaties je teveel ergeren. 9

[afbeelding]

[afbeelding]

Niets aan toe te voegen. Top film!!!

Ocean`s Thirteen
Na het abominabele Ocean`s Twelve was het de vraag of Soderbergh dit keer wel een fatsoenlijke film kon afleveren. Dat is `m gelukt.
Het grootste verschil met het vorige deel zit `m erin dat het plezier waarmee de film gemaakt is, terug is bij cast en crew. En dat is er aan af te zien. De humor is, hoewel minder scherp als in het eerste deel, terug. De cast doet z`n best en zet een paar toffe rollen neer. George Clooney is als altijd weer Mr. Cool himself, de rest weet `m aardig bij te houden.
Qua stijl heeft Soderbergh duidelijk geleend uit (vooral) oude films wat de film een leuke en frisse touch geeft. Het verhaal is niet al te moeilijk waardoor de humor vrij baan krijgt, en daar wordt goed gebruik van gemaakt.
Daarmee is Ocean`s Thirteen een erg vermakelijke film geworden die de wrange na-smaak van het tweede deel gelukkig snel doet vergeten.

IMDB Cijfer: 7,5/10
Mijn Cijfer: 7,7/10

Employee of the Month (2006)
Ook voor een 2e keer kijken is het een grappige film.

Ocean's Thirteen (Soderbergh, '07)
Gewoon cool. Ik houd van het enthousiasme en de humor waarmee deze reeks gemaakt is. Dat het meer van hetzelfde is kan ik alleen maar toejuichen.

Toto le Héros (Dormael, van, '91)
Ontroerend verhaal met prachtige muziek, gelukkig lekker luchtig. Schitterende film.

Zerkalo (1975) 9

Met Zerkalo (The Mirror) levert Tarkovsky eens te meer een prachtfilm af. Bij een film van Tarkovsky ga ik er op voorhand vanuit dat de cinematografie helemaal tip-top in orde is, maar dat de film zelf me zo zou aanspreken lag minder in de lijn der verwachtingen. Er is namelijk veel kritiek geleverd op deze film. Hij zou te vaag, te persoonlijk en te pretentieus zijn, maar laat dat 'te' daarbij maar achterwegen. Het terugkerende aspect van bewegende elementen komt hier prachtig tot uiting, met name vuur, maar ook wind en regen vervullen een belangrijke rol.
Deze film gaat over herinneringen, dromen en fantasieën die vervolgens aan de werkelijkheid gekoppeld worden, of andersom natuurlijk. Fragmenten over het leven van een familie worden abrupt afgewisseld met fragmenten met betrekking tot de wereldgeschiedenis. Iedere kijker zou er wat van zichzelf in terug moeten kunnen vinden, wat bij mij zondermeer het geval was. Mooie, toepasselijke titel ook.

[ Bericht 0% gewijzigd door Gillingham op 16-06-2007 15:34:38 ]

quote:

Op zaterdag 16 juni 2007 15:26 schreef Gillingham het volgende:
Zerkalo (1975) 9
[afbeelding]
Met Zerkalo (The Mirror) levert Tarkovsky eens te meer een prachtfilm af. Bij een film van Tarkovsky ga ik er op voorhand vanuit dat de cinematografie helemaal tip-top in orde is, maar dat de film zelf me zo zou aanspreken lag minder in de lijn der verwachtingen. Er is namelijk veel kritiek geleverd op deze film. Hij zou te vaag, te persoonlijk en te pretentieus zijn, maar laat dat 'te' daarbij maar achterwegen. Het terugkerende aspect van bewegende elementen komt hier prachtig tot uiting, met name vuur, maar ook wind en regen vervullen een belangrijke rol.
Deze film gaat over herinneringen, dromen en fantasieën die vervolgens aan de werkelijkheid gekoppeld worden, of andersom natuurlijk. Fragmenten over het leven van een familie worden abrupt afgewisseld met fragmenten met betrekking tot de wereldgeschiedenis. Iedere kijker zou er wat van zichzelf in terug moeten kunnen vinden, wat bij mij zondermeer het geval was. Mooie, toepasselijke titel ook.

Ik vond dit (ook) zo'n mooie en bijzondere film, samen met Andrei Rubljov mijn favoriete film van Tarkovsky.

Binnenkort maar eens herkijken.

quote:

Op zaterdag 16 juni 2007 15:56 schreef Kolkus het volgende:

[..]

Ik vond dit (ook) zo'n mooie en bijzondere film, samen met Andrei Rubljov mijn favoriete film van Tarkovsky.

Binnenkort maar eens herkijken.

Ik vond 'm inderdaad ongeveer gelijkwaardig aan Andrey Rublyov, maar Stalker zit daar wat mij betreft toch echt even boven en is mijn favoriete Tarkovsky. Nostalghia en Offret moet ik nog zien.

Zerkalo herkijken gaat sowieso in de toekomst gebeuren, het liefst uit eigen collectie.

quote:

Op zaterdag 16 juni 2007 16:00 schreef Gillingham het volgende:

[..]

Ik vond 'm inderdaad ongeveer gelijkwaardig aan Andrey Rublyov, maar Stalker zit daar wat mij betreft toch echt even boven en is mijn favoriete Tarkovsky. Nostalghia en Offret moet ik nog zien.

Zerkalo herkijken gaat sowieso in de toekomst gebeuren, het liefst uit eigen collectie.

Ik moet alleen Nostalghia nog zien.

Offret vond ik in tegenstelling tot Zerkalo wel te pretentieus/saai en daardoor wat tegenvallen.

Ik vond bij Stalker de dialogen in de zone te protserig en gekunsteld (dit had ik bv. ook met Der Himmel Uber Berlin) en daardoor minder dan Andrei en Zerkalo, maar visueel vond ik 'em wel schitterend.

Fracture


Toffe "thriller" die blijft boeien, met zo nu en dan zelfs wat humor. Zeker de moeite waard om te kijken, met name omdat Anthony Hopkins de rol van Ted Crawford geweldig neerzet. Ik heb er in ieder geval van genoten !

Meer info

quote:

Op zaterdag 16 juni 2007 16:05 schreef Kolkus het volgende:

[..]

Ik moet alleen Nostalghia nog zien.

Offret vond ik in tegenstelling tot Zerkalo wel te pretentieus/saai en daardoor wat tegenvallen.

Ik vond bij Stalker de dialogen in de zone te protserig en gekunsteld (dit had ik bv. ook met Der Himmel Uber Berlin) en daardoor minder dan Andrei en Zerkalo, maar visueel vond ik 'em wel schitterend.

Ik ben dan ook iets meer benieuwd naar Nostalghia dan naar Offret.

Bij Der Himmel Über Berlin had ik daar ook geen last van. Ik begrijp wel wat je bedoelt en deels heb je zeker gelijk, maar de films zíjn natuurlijk ook kunstwerken.
Bovendien waren de teksten (het gedicht uit DHUB was prachtig en de dialogen uit Stalker zijn erg interessant) goed genoeg om de gekunsteldheid te compliceren. Daarnaast waren beide films prachtig geschoten, wat dat betreft horen die films allebei tot de mooiste films. Die zwart-wit/kleurafwisseling in beide films.

Modern Times (1936, VS, Charles Chaplin)
Ik vond dit echt gedateerd. Ik heb 0,0 keer gelachen en dat lijkt mij toch de bedoeling bij Chaplin films.
cijfer: 5

quote:

Op zaterdag 16 juni 2007 17:04 schreef Lonewolf2003 het volgende:
Modern Times (1936, VS, Charles Chaplin)
Ik vond dit echt gedateerd. Ik heb 0,0 keer gelachen en dat lijkt mij toch de bedoeling bij Chaplin films.
cijfer: 5

De humor is idd (net als Laurel & Hardy en de Marx Brothers) niet meer van deze tijd. City Lights en The Great Dictator vond ik ook maar zo-zo.

quote:

Op zaterdag 16 juni 2007 17:09 schreef Falco het volgende:

[..]

De humor is idd (net als Laurel & Hardy en de Marx Brothers) niet meer van deze tijd. City Lights en The Great Dictator vond ik ook maar zo-zo.

Bij Laurel & Hardy heb ik dat idd ook.