Medium Robbert: ’Ik ben mijn eigen Google’
door Stephan Jongerius
Dinsdag 7 februari 2006 - Medium Robbert van den Broeke uit Hoeven heeft na zijn ’ontmaskering’ een paar beroerde weken achter de rug. Maar aan zichzelf getwijfeld heeft hij geen moment. „Ik ben mijn eigen Google.“
![]()
Robbert van den Broeke, geflankeerd door zijn vader Peter, zoekt voor het eerst de publiciteit sinds zijn tv-optredens werden bekritiseerd. Foto Chris van Cromvoirt
Voor het eerst na zijn ’ontmaskering’ praat Robbert van den Broeke met de pers. De eer is voor het Brabants Dagblad, omdat deze krant ooit met een ’integer verhaal’ het fundament legde voor landelijke bekendheid. Nu hij de keerzijde van die roem heeft leren kennen, gaat het medium uit Hoeven terug naar de basis.
Een storm van kritiek en hoon daalde op Robbert (25) neer, nadat de Stichting Skepsis eind vorig jaar zijn wonderlijke openbaringen in het vierdelige tv-programma ’Er is zoveel meer’ op de korrel nam. Pijnlijk werd vooral het vervolg op een sessie met Corrie, een vrouw die verbijsterd was achtergebleven na de zelfdoding van haar echtgenoot. Allerlei details had Robbert opgedist uit een vorig leven dat het stel had gehad, inclusief het beroep van de man: genverbrander. Het bleek allemaal zó op internet te vinden, inclusief spelfout. Want bedoeld was genéverbrander.
Terwijl ’genverbrander’ op de valreep het woord van het jaar 2005 werd, gingen in de media de remmen los. Robberts geestenfoto’s waren trucage graancirkels rond de ouderlijke woning in Hoeven zou hij zelf hebben gemaakt. Een ’ordinaire charlatan’ was hij, hij werd zelfs psychopaat genoemd. Zijn vader Peter zou de kwade genius zijn. Bang ooit voor mislukking van ’zijn zorgenkind’, zou de bankdirecteur na ontdekking van diens mediale gaven belust zijn geraakt op status en geld.
Vader en zoon zijn bewust stil gebleven toen. „Zo werd het ons ook geadviseerd: bepaal zelf weer het moment van publiciteit, zonder rancune naar mensen die zo tekeer zijn gegaan“, zegt Peter van den Broeke.
Als Robbert zich even later voorstelt, blijkt hij inderdaad een innemende jongeman. Opvallend is alleen dat hij bijna constant beweegt met zijn rechterhand. Hij kanaliseert dan energie, licht hij toe. „Ik sta voortdurend in contact met de andere dimensie.“
Demonstreren
Een klinkend weerwoord, overtuigend tegenbewijs? Robbert en zijn vader hebben het niet voorhanden. In de kern is hun verhaal steeds hetzelfde. Robbert probeert vanuit zuiverheid en oprechtheid informatie te vertellen die hij doorkrijgt van hogerhand, punt. De enige echte manier om alle kritiek te weerleggen, zegt zijn vader, is dat zijn zoon blijft demonstreren wat hij waard is.
Daartoe is hij ook vanmiddag bereid, in een reading met de verslaggever als die dat wenst. Is die een nuchter mens? Robbert wrijft zich in de handen. „Da’s alleen maar mooi tegen zweverige types hoef ik maar boe te zeggen en ze gaan al door de knieën.“ Als hij zijn best doet, zegt hij gekscherend, zou hij de pincode van mensen nog wel kunnen doorkrijgen.
Heeft Robbert onder druk van de omstandigheden de waarheid nu en dan een handje geholpen? Verontwaardigd: „Het zou niet in me opkomen.“ Hij steekt twee vingers de lucht in. „Ik zweer het op mijn dood. Als ik een lijn naar boven heb, heb ik toch geen andere rotzooi nodig? Ik ben mijn eigen Google.“
Oplichterij zou van hogerhand ook niet worden gepikt, vult zijn vader aan. Hij brengt in herinnering dat Robberts medicijnen herhaaldelijk met precisie tot ontbranding zijn gebracht in de tijd dat artsen nog meenden dat er iets goed mis was met hem. Robbert knikt. „De kranen zouden meteen dichtgaan.“
Dyslectisch
Het ís ook absurd als je informatie met spelfout en al doorkrijgt, beaamt Robbert. „Maar ik krijg door wat ik door krijg. Genverbrander ik hoorde en zag het ook. Maar het gebeurt vaker dat ik de naam Maarten of Frans verneem en het Marten of Frank moet zijn.“ Bovendien: zou hij op een briefje het woord geneverbrander voor zich krijgen, hij zou er vermoedelijk nog genverbrander van maken. „Ook omdat ik licht dyslectisch ben.“
De publieke spotternij heeft Robbert pijnlijk verrast. „Mijn doel is mensen ervan bewust te maken dat we allemaal kinderen zijn van dezelfde grote liefdes- en lichtbron. Dat is me ook opgedragen. Dan zit je niet op die drek te wachten.“
Maar na de schrik van de eerste dag was al snel rust over hem gekomen. „Ik weet wie ik ben, ik spreek de waarheid.“ Hij houdt zich bovendien vast aan de gedachte dat „alle profeten en mystici in de geschiedenis zijn verguisd en verstoten“.
Wereldwonder
Zijn vader verwijst naar de woorden van critici die het allemaal wat veel van het goede vinden: de graancirkels, contact met overledenen maar ook met ruimtewezens, voorwerpen manipuleren, gedachtenlezen, ziektebeelden analyseren. Het zou Robbert tot een wereldwonder maken, sneerden zij. Wel, Peter van den Broeke zou hen in overweging geven die optie eens serieus onder ogen te zien.
„Nog niet de helft van onze bizarre ervaringen met Robbert hebben we wereldkundig gemaakt. Soms zijn ze te ongeloofwaardig, maar ze zijn absoluut waar.“
Als ’gewone aardse mensen’ hebben zijn ouders en beide zussen vermoedelijk nog het meest geleden. „Als je kind zó wordt aangevallen, snijdt dat door je ziel. Maar geleidelijk zijn we alleen maar trotser op hem geworden, omdat hij toch weer de moed bijeen raapt en zich kwetsbaar opstelt. En vergeet niet dat er nog steeds duizenden en duizenden mensen zijn die zich door Robbert gesteund en geholpen weten.“
Het is tijd voor de reading, die vindt plaats in een soort tempeltje waar met geestenfoto’s, beelden, wierrook en kaarsjes een mystiek sfeertje is geschapen. Robbert doet zijn werk nu eens ontspannen lachend, dan in een soort trance. Drie kwartier lang krijg ik informatie over me heen van overleden dierbaren van gene zijde van oma’s, opa’s, mijn ouders. Ze waken over mij en ons gezin. Mijn vrouw en ik blijken in een vorig leven ook al een stel te zijn geweest, in het zeventiende-eeuwse Spanje.
Er komen adviezen door voor kinderen over wie we soms zorgen hebben. Zoonlief moet ’oppassen met verkeerde vrienden en kan de drugs beter mijden’. Ikzelf moet meer ’uit mijn hoofd naar mijn gevoel toe’. Ik moet oppassen voor niersteentjes, mijn opa adviseert me ’sorteerwerk te doen’ het toilet zou binnenkort wel eens verstopt kunnen raken.
Alles samen lijkt de sessie een schot hagel er zijn frappante treffertjes, maar - eerlijk is eerlijk - geen moment word ik echt getroffen. En echte missertjes zijn er ook. Er was een oma Anna, zeker, beaam ik nadat Robbert wat heeft zitten vissen met letters. Maar haar karakterbeschrijving past absoluut niet bij haar, maar wel op mijn andere oma. Robbert lacht beminnelijk. „Je oma’s door elkaar gehaald? Zoiets kan wel eens gebeuren.“
Robbert van den Broeke
Robbert van den Broeke kreeg brede aandacht om zijn paranormale gaven. Over en van hem verscheen vorig jaar het boek ’Robbert, van zorgenkind tot medium’, bij uitgeverij Kosmos. Daarvan zijn tot op heden zo’n 15.000 exemplaren verkocht. In het boek vertelt Robbert over lichtbollen en (tientallen) graancirkels rond de ouderlijke woning in Hoeven over talloze geestverschijningen, over opdrachten die hij kreeg van ’het hogere’ en zijn bezoek aan de planeet Bovisa.
De productiemaatschappij van Irene Moors maakte vier programma’s met Robbert van den Broeke die verschenen vanaf medio december op RTL 4 onder de naam ’Er is zoveel meer’. De twee eerste afleveringen waren een succes Robberts aanwijzingen leidden onder meer naar een vermiste vader. Hij had doorgekregen dat de man in
Parijs aan het water een antiekzaak dreef.
De uitzendingen trokken gemiddeld 800.000 kijkers. Na de derde aflevering reageerde de stichting Skepsis, die aanvoerde dat Robbert informatie rechtstreeks van internet haalde. Vervolgens werd ook de volgende aflevering onder vuur genomen, waarin Robbert foto’s maakte van de geest van een overleden non. Volgens Skepsis moeten deze en andere foto’s trucage zijn geweest.
Bron:
http://www.brabantsdagblad.nl/brabant/article74335.ece