Ik heb ook films gezien, helaas geen echte toppers.
Shooting Dogs is sterk, maar blijft in stilistische zin wat achter bij Hotel Rwanda, dat praktisch hetzelfde verhaal vertelt. Wel is Shooting Dogs wat gewaagder. 7½.
Breakfast on Pluto is een fijn filmpje van Neil Jordan met een leuke Cillian Murphy als travestiet. Sfeer en muziek zijn dik in orde, maar verhaaltechnisch neemt Jordan wat teveel hooi op zijn vork, door er allerlei politiek bij te willen slepen. 7+.
The Holiday was leuker dan verwacht. Winslet en Black zijn leuk, en ik heb een zwak voor Engelse kindertjes, waardoor het gedeelte met de matige Diaz ook te pruimen is. En natuurlijk
![]()
Eli Wallach
![]()
. 6. DePalma's
Black Dahlia is een ode aan alles wat noir lijkt, en in die vorm zeker vermakelijk. Dat er ook nog een plot bij moest is men even vergeten, en dus blijft het bij een 6.
The Last Kiss werd ergens Garden State 2 genoemd, maar dat haalt 'ie lang niet. Braff is oké, maar het krijsende wicht dat 'ie achterna zit is tamelijk irritant. Sterke soundtrack, best veel leuke scènes, vooruit, een 7-.
We hadden het over plot he?
Tom yum goong spant hierin wel de kroon. Natuurlijk moet de film het daar niet van hebben, maar het is serieus knap als je zoiets ongelooflijk idioots kunt bedenken. Als je vervolgens een hekel hebt aan gevechtsscènes blijft er niet veel over en ik vraag me eigenlijk af waarom ik 'm niet lager dan een 4 gegeven heb.
Final Fantasy VII: Advent Children bestaat ook alleen maar uit knokwerk, maar is tenminste nog prachtig geanimeerd. Verder heeft 't niet zoveel te bieden: 5+.
The Road to Guantanamo is keurig gemaakt, maar biedt niet zoveel nieuwe inzichten. Derhalve zie ik het niet als de topdocumentaire die het schijnt te zijn. 6½.
Deja Vu heeft een belabberd uitgangspunt, maar is wel aardig uitgewerkt. 6.
Urga ziet er fantastisch uit, maar blijft verhaaltechnisch wat achter bij Mikhalkovs volgende film. Jammer ook dat de regisseur zelf niet meedoet, hoewel Gostyukhin en de Mongolen ook goede rollen neerzetten. Toch wat te abstract, blijft steken op een 7½. Het Tadzjiekse
Luna Papa, met een opvallende rol voor Moritz Bleibtreu, probeert Kusturica-achtig te zijn en slaagt daar niet helemaal in. Wel dezelfde chaos, vreemde personages en onbegrijpelijke gebeurtenissen. Overall best aardig, doch geen echte hoogvlieger. 6½. Tot slot het pijnlijk ongrappige
Love and Death van Woody, waarvan ik god zij dank net de aftiteling voorbij zie komen. Het was een poosje geleden dat ik een film zo graag af wilde zetten. 4.