Het OUD Estafette topic deel 13

Maanliedje tekst ben ik ook wel benieuwd naar

LadyBlack, droomvrouwtje heeft in het vorige deel de aanvulling voor in de OP gezet met linkjes naa de verhalen uit het vorige topic. Misschien kun je die nog even in de OP erbij zetten?

Wat een mooie verhalen weer
Zo verschillend, maar toch mooi om te lezen.

Dank voor het delen

Ook zo mooi geschreven Ladyblack Het is je zo gegund, dat kleine baby'tje van jullie samen
Dankjewel voor het delen van je verhaal!

Ladyblack, wat is het (voor mij) toch fijn om te lezen dat je zo'n goede jeugd hebt gehad met je moeder (alleen).

En helemaal geweldig dat je zelf nu een kindje verwacht.

Wat mooi om dit allemaal weer te lezen.. wat een enorm verschillende verhalen!

LB... Wil je er bij Reilain nog een -i- tussen gooien?? Dat was ik vroegah

ah och.. meestal werd het toch al verkeerd geschreven haha

Mooi liedje

Wat een bijzonder topic is dit

Ik ga deze week mijn verhaal eens op papier zetten.
LB bijzondere vraag

Wat een bijzondere verhalen komen er toch voorbij...
Ben ook erg benieuwd naar jouw verhaal Droovrouwtje

Zo hier mijn verhaal dan..

Ik ben D. ina en geboren Tilburg in het jaar 1984 als enig kind in een gelovig gezin. Ik vond het daar heerlijk, had een leuke jeugd en familie en vrienden woonde allemaal in de buurt. We hadden een abonnement op de Efteling, bijna elke maandag ging ik daar na schooltijd naar toe met mijn opa en soms mijn ouders. Ik vond het leven lekker onbezorgd we gingen op vakantie en deden leuke dingen. Op mijn 4e werd mijn echte vader ziek (dat "echte'' leg ik verderop uit) Hier heb ik eigenlijk de eerste jaren weinig van meegekregen, het enige wat wennen was, was dat hij elke dag thuis was, voordeel daarvan was dat zowel hij als mijn echte moeder erg betrokken waren met het hele gebeuren op de basisschool. Op mijn 9e gingen we verhuizen naar Limburg en kwamen we in Hoensbroek terecht, voor mij een omslagpunt. Ik moest familie en vrienden achterlaten en ik voelde me heel lang het buitenbeentje in de klas. Het achterlaten van familie duurde niet lang, er woonde al een deel hier in de omgeving en een jaar na ons kwamen ook mijn opa en oma naar Limburg toe. Ik doorliep de basisschool zonder moeite verder.
Met een havo/mavo advies ging in verder, ik heb de mavo gedaan zonder hier echt wat voor te doen, ik vond het op de mavo niet leuk, heb hier ook weinig leuke herinneringen aan, ik vond school niet leuk, werd gepest en voelde me een buitenbeentje, ik had maar weinig vriendinnen. De vriendinnen die ik had waren of jonger of ouder en zaten op een andere school of woonde niet in de buurt. Ik heb die 4 jaar voor mijn gevoel gewoon uitgezeten, heb nooit geleerd en ging met hakken over de sloot de klassen over, met hakken over de sloot behaalde ik ook mijn diploma, prima ik was klaar.
Daarna ging ik naar het MDGO zoals het toen heette, ik wilde kraamverzorgster worden, al van jongs af aan speelde ik met poppen, ik vond kleine baby's geweldig, kan me nog herinneren dat een goede vriendin van mijn echte moeder zwanger raakte, nou dat vond ik geweldig, ben in de kraamweek toen heel veel daar geweest en mocht de kraamverzorgster helpen met de baby verzorgen. Ik vond het dus heel logisch om die opleiding te gaan doen. Dus zo gezegd en gedaan, echter was de opleiding heel erg breed en moest je eerste stage in een bejaardenhuis/verpleegkliniek zijn in het 2e jaar kon je pas kraamzorg doen. En toen was ik om, ik vond ''oude mensen'' verzorgen helemaal niet vies en eng. En hoe meer ik hoorde over het vak kraamzorg, hoe minder ik het bij mij vond passen.
Het MDGO was echt een verademing voor mij, ik vond het geweldig, haalde zonder te leren hoge punten en fietste eigenlijk met gemak door de opleiding heen, maar ik verknoeide het op de stages. De opdrachten die ik moest maken werden niet of slecht beoordeeld, mijn eerste stage ging geweldig, mijn 2e verknalde ik, waardoor ik in mijn 3e stage de opdrachten van de 2e stage erbij moest doen, dit kreeg ik niet geregeld, in combinatie met het niet lekker in mijn vel zitten hebben we toen besloten te stoppen met de opleiding en ben ik met een helpende diploma van school gekomen. Wat wel bijzonder was, was het feit dat ik meteen werk had, mijn 3e stageplek zouden een nieuwe afdeling openen en hadden personeel nodig. Mijn werkhouding was goed, mijn houding om te leren ook, dus dat was voor hun genoeg om mij aan te nemen. In die tijd ben ik ook voor de eerste keer bij de psycholoog terecht gekomen. Ik had namelijk halverwege het 2e jaar te horen gekregen dat de ziekte die mijn echte vader had hoogst waarschijnlijk erfelijk was (hij heeft PLS ) achteraf bleek het niet erfelijk, maar voor mij wat het een keerpunt, ik zag mezelf al eindigen als mijn vader en mijn toekomst stond voor mijn gevoel op zijn kop. In die periode begon ik ook met spugen. Ik ben altijd een stevige meid geweest ondanks dat ik 3x in de week in het zwembad lag om wedstrijd te zwemmen. Dat spugen was een controle ding, ik had voor mijn gevoel nergens meer controle over. Alles ging mis, mijn stages, mijn toekomst. Ik zag het toen niet meer zitten. Door de therapie kwam ik er weer bovenop.
Ik zag het leven weer rooskleurig in. Ik werkte, behaalde mijn rijbewijs, had vriendinnen door het hele land woonden en ging in de vrije weekenden er lekker opuit. Op mijn 21e kocht mijn huisje. Hier had ik de tijd van mijn leven, tot dat ik rond mijn 25e wat foute keuzes maakte qua mannen, voor die tijd had ik daar weinig interesse in. Ik kreeg een relatie met een getrouwde man, dit leverde een hoop gezeik op, niet alleen voor hem, maar vooral voor mezelf. Ik ben heel erg gelovig op gevoed (jehovah's getuigen) en toen men er achter kwam dat dus sex voor het huwelijk had en ook nog eens met een getrouwde man, betekende dat dus dat ik eruit gezet werd (ik was namelijk gedoopt) Een keerpunt in mijn leven. Als ik eerlijk ben, toen ik eenmaal op mijzelf woonde was het geloof niet meer de 1e plek in mijn leven maar stond het ergens ver achter op het lijstje. Naarmate ik ouder werd en meer besef kreeg, merkte ik dat wat je geleerd kreeg, strookte met de manier waarop men met elkaar om ging. Toen ik niet meer jehovah's getuigen was, veranderde er in no time heel veel. Het goede contact die ik had met mijn echte ouders werd steeds minder, iets wat ik nog steeds niet begrijp, iedereen was daar altijd welkom, je afkomst, geslacht of sexuele voorkeur, het maakte niet uit. Maar ik hun eigen dochter, die in hun ogen heel grote fouten had gemaakt. Was niet meer welkom. Alles in die periode ging heel snel.. Het jaar 2008 intussen was de relatie met die getrouwde man allang voorbij en dacht ik een leuke jongen te hebben ontmoet, ik reed 2x in de week naar Eindhoven zodat we elkaar konden zien. Ik dacht ook dat niemand wist van de relatie met de getrouwde man, tot dat het eind augustus was en zijn (ex)vrouw mij belde en meldde dat ze haar verhaal ging doen over mij bij de hoge mensen van het geloof in onze gemeente (zij was ook JG haar man niet) binnen no time was ik uitgesloten. Ik had zelf de keus, in zoverre, ze vroegen wat ik met mijn leven wilde, dat wist ik niet. Ik zou bedenktijd krijgen, waarop ik zei: Denk je nu echt dat ik over een week wel weet wat ik wil? Dus werd de knoop door gehakt. En eerlijk dat was het meest bevrijende moment ever. In die zelfde week ging het uit met die leuke jongen. Zo leuk bleek hij niet te zijn, hij bleek getrouwd en zijn vrouw was ook nog eens zwanger.
In die tijd had ik al een hele leuke vriendengroep opgebouwd buiten het geloof, we gingen stappen samen en hadden een leuke tijd. Die vriendengroep was meteen voor mij daar toen ik dus uitgesloten werd. In die vriendengroep zat ook P (hier op fok bekend als teamlead) De eerste keer dat wij elkaar zagen was in maart met stappen, we vonden elkaar toen al beide leuk maar hadden beide een relatie (nou ja ik een soort van) Die eerste weken nadat ik uitgesloten was, was zijn relatie ook net uit. Eigenlijk ging het ook heel snel, 2 wkn nadat zijn relatie uit was hadden wij wat, die van mij was toen net een week uit.. Dit was 21 oktober 2008, vanaf toen ging het allemaal heel snel, in december dat jaar werd ik ten huwelijk gevraagd en diezelfde maand woonde we al samen, natuurlijk waren mijn echte ouders hier niet blij mee, want ik moest mijn best doen om terug te komen. Eind december van dat jaar ging ook de pil de deur uit. Voor mijn gevoel begon mijn leven toen pas. Ik heb in P echt mijn maatje, mijn zielsverwante gevonden. Het voelt vanaf dag 1 zo vertrouwd en zo natuurlijk en we hebben het samen ongelofelijk goed.
Er kwam dus een huwelijk aan, mei 2010 zijn we getrouwd, tot die tijd heb ik ook contact gehad met mijn echte ouders. Mijn ouders hoopte nog dat ik terug zou komen, ze hebben het zelfs nog geprobeerd door te zeggen, dat ik niet van hun hield, want anders was ik al terug, want je weet dat we niet op je bruiloft konden komen. Nou dat werkte dus alleen maar averechts.. En zo werd het contact steeds minder. Helaas kunnen mijn echte ouders niet zien hoe gelukkig ik ben. Maar ik mag mij gelukkig prijzen met mijn surrogaat ouders en broertje en zusje.Ik kom sinds mijn 9e bij hun over de vloer. Toen was mijn zusje 6 en we zaten ook op de zelfde basisschool, dat zelfde jaar werd ook mijn broertje geboren, ik was iedere dag daar. Ik paste op, ging leuke dingen doen met ze en kreeg een goede band met Moeders (zoals ik mijn surrogaat moeder noem) alles waar ik thuis niet over kon praten deed ik bij hun, zij en paps waren er altijd voor mij, ze zijn zelfs bevriend geweest met mijn echte ouders. Sinds ik uitgesloten ben hebben hun ook geen contact meer, dit komt echt vanuit mijn echte ouders, want ze zijn daar nog altijd van harte welkom.
Moeders was ook getuige op mijn bruiloft en sinds die tijd is onze band alleen maar sterker geworden en ook met paps. Dit jaar heb ik voor het eerst moederdag en vaderdag gevierd en hun in het zonnetje gezet. Ze behandelen me ook alsof ik gewoon van hun ben. Ik ben ook blij dat ik hun heb.
Dat het hele contact er met mijn ouders er niet meer is, is ook omdat mijn schoonmoeder met wie ik een ontzettende goed band, aangaf dat ik echt mijn grenzen mocht aangeven en als dat betekende dat ik geen contact wilde, dat dit goed was. Het contact wat er namelijk was, was het sporadische telefoontje om even te laten weten hoe het gaat. Maar in die telefoongesprekken kwamen dan alleen maar verwijten en ik raak daar alleen maar gestressder van. Dus is er nu geen contact meer.
Ik ben blij dat mijn schoonmoeder hier achterstond, haar mening vond ik ook heel belangrijk. Helaas is ze in november 2010 plotseling overleden, de crematie was precies een half jaar naar ons huwelijk.

Poeh wat een verhaal zeg.. Mijn hobbies. Ik ben nog steeds gek op zwemmen, helaas heb ik ''nog'' steeds niet de motivatie op naar het zwembad te gaan. Ik ben dol op films kijken, ook hier is mijn interesse heel breed, van zwijmelen bij een meidenfilm, lachen bij een leuke tekenfilm, tot bang op de bank onder mijn dekentje een thriller kijkend. Ik lees ook ontzettend graag. Op vakantie gaan er minimaal 3 dikke boeken mee en dan nog bedenk ik me, ik had toch nog meer boeken kunnen meenemen. Op dit moment ben ik begonnen aan het "Millennium" triologie. Ik ben ook erg van de gezellige avondjes, ik vind het leuk om de gastvrouw uit te hangen en familie en vrienden over de vloer te hebben. Ook ben ik gek op reizen en stedentripjes. Ik ben helemaal verliefd op Parijs en natuurlijk Cuba, waar we ondertussen al 2x geweest zijn.
Ik ben gek op koken, ik vind ook heel veel lekker, van Thais tot Italiaans en de Hollandse pot. Je moet me eigenlijk niet wakker maken, maar als dan mag het voor shoarma zijn LOL

En dan nu de vraag van LadyBlack waar ik het meest naar uit kijk.. Hoe raar het ook klinkt, op dit moment kijk uit naar het moment dat ik de eerste keer mezelf mag spuiten, want dan pas begint het. Voor nu vind ik het allemaal nog heel erg onwerkelijk, ik kan me ook moeilijk voorstellen dat we naar 2 jaar modderen eindelijk gewoon echt een kans krijgen voor een kindje..

Zo wat een verhaal is het geworden zeg.. En ook heel erg hak op de tak. Ik hoop dat het een beetje te lezen is.

@LB en pas als je er buiten staat heb je in de gaten wat voor invloed het geloof op alles heeft, zelf denken is er haast niet meer bij. En men is ook vooral bang voor wat een ander zal denken als je wel contact houdt met je kind..

Ik ben ook heel blij met de lieve mensen die ik nu om mij heen heb

Droomvrouwtje, is sluit me bij LB aan. Wat fijn dat je zulke lieve mensen hebt ontmoet en dat je 'zoveel steun van je vrienden hebt ontvangen.

En ik vind het zo fijn voor jullie dat het bijna zo ver is dat jullie kunnen beginnen!

Poeh, wat een verhaal Droomvrouwtje!
Fijn dat je nu de juiste mensen om je heen gevonden hebt waar je jezelf mag zijn en die van je houden.

En ik hoop met heel m'n hart dat jullie snel jullie grootste wens in vervulling kunnen laten gaan!

DV, wat bijzonder dat je zo'n lieve surrogaatfamilie gevonden hebt, en dat je nog een waardevolle tijd met je schoonmoeder hebt mogen doorbrengen. Maar wat zal het af en toe ook nog dubbel voelen, zeker als jouw ouders, grootouders mogen worden.

LB, heb jouw verhaal ook teruggelezen, mooi!

Bijzondere verhalen hier

Wat een bijzonder verhaal DV! En ik hoop dat jullie wens snel uitkomt

Ik ga dit topic kicken. Er is veel nieuwe aanwas in OUD en wellicht ook leuk om heea over hen te weten te komen

quote:

Op zondag 24 mei 2015 16:34 schreef amaranta het volgende:
Ik ga dit topic kicken. Er is veel nieuwe aanwas in OUD en wellicht ook leuk om heea over hen te weten te komen

Ja tof! Aan wie geef jij het stokje?

Dit blijft een Bijzonder topic. Heb net mijn eigen verhaal teruggelezen en wat is daarin al veel veranderd in die 4 jaar

Leuk topic!

Dat is een flinke kick inderdaad... jammer eigenlijk dat het zo lang stil heeft gelegen.
Amaranta, wie mag het stokje hebben?

Wat een bijzonder topic. Ik ga het volgen voor nieuwe verhalen!

Moet LadyBlack niet iemand uitzoeken?

Euhm die moet denk ik zelf eerst een verhaal posten toch?

Nee, Droomvrouwtje was de laatste...

Wat een tof topic zeg...
Dit gaat op m'n volglijst!
(En wat een bijzondere verhalen, mijn leven is niet zo bijzonder zeg..)

quote:

Op zondag 24 mei 2015 21:09 schreef Shandaly het volgende:
Nee, Droomvrouwtje was de laatste...

Oh ik keek in de op naar de linkjes

quote:

Op maandag 6 augustus 2012 14:00 schreef droomvrouwtje het volgende:
...

Even een brutale quote.
Wil jij iemand nomineren?

Oh jongens wat is er veel veranderd zeg in die paar jaar, en wat heftig om sommige verhalen weer terug te lezen.

Oh dit vond ik altijd zo'n mooi topic. Het zou leuk zijn als hier weer leven in komt!

quote:

Op zondag 24 mei 2015 21:32 schreef _Ophelia_ het volgende:
Oh jongens wat is er veel veranderd zeg in die paar jaar, en wat heftig om sommige verhalen weer terug te lezen.

Usernames ook Lastig!

Wat een ellende in sommige verhalen _{Dat wordt nachtwerk, nu moet ik alles gaan lezen}

Leuk topic! Ik lees mee

Ik lees ook mee!
Morgen maar eens bij topic 1 beginnen wat precies de bedoeling is, of misschien straks al.

Droomvrouwtje mag iemand vragen ja.

quote:

Op zondag 24 mei 2015 21:11 schreef Loj het volgende:
Wat een tof topic zeg...
Dit gaat op m'n volglijst!
(En wat een bijzondere verhalen, mijn leven is niet zo bijzonder zeg..)

Tuurlijk wel! Wij zijn allemaal bijzonder.

Leuk interessant topic alleen dv haar verhaal gelezen maar heftig. Als ik tijd heb maar eens verder terug lezen. Weet overigens niet of ik zo openhartig zou durven zijn online over mijn leven...

quote:

Op zondag 24 mei 2015 22:21 schreef Chanty het volgende:
Leuk interessant topic alleen dv haar verhaal gelezen maar heftig. Als ik tijd heb maar eens verder terug lezen. Weet overigens niet of ik zo openhartig zou durven zijn online over mijn leven...

Dat hoeft ook niet, Chanty. Je hoeft niet meer te zeggen dan je zelf kwijt wilt. Wat een goed idee, Amaranta om dit een kick te geven. Ik merk dat ik inderdaad steeds minder mensen 'ken' hier.

Wow, flashback! wat leuk om weer wat verhaaltjes van toen te lezen

Ik lees ook mee. Wat een leuk topic, kende dit helemaal niet. Even bijlezen

Ik zag dit ineens in mijn AT staan. Pff jeetje wat is er sinds die tijd veel gebeurd. Ongelofelijk.
Leuk dat het topic weer gekickt is.

Ik wil het stokje aan Nikki overdragen.

En dan een vraag.
Je ging van een eenling naar een tweeling en werd mama van 3. Vertel wat over je leuke 3tal en hoe was die overstap om ineens 2 baby's te hebben?

quote:

Op zondag 24 mei 2015 21:22 schreef _NIKKI_ het volgende:

[..]

Even een brutale quote.
Wil jij iemand nomineren?

Wow, inderdaad, wat een gigantisch verschil met 6 jaar geleden

Wow

Ik heb verdorie de halve nacht wakker gelegen door dit topic. .

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

quote:

Op maandag 25 mei 2015 11:54 schreef DevilsAndDust het volgende:
Ik heb verdorie de halve nacht wakker gelegen door dit topic. .

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

Jij ook al? Ik heb ook liggen piekeren idd maar nee zeggen of dingen niet vermelden kan altijd.

quote:

Op maandag 25 mei 2015 12:47 schreef Chanty het volgende:

[..]

Jij ook al? Ik heb ook liggen piekeren idd maar nee zeggen of dingen niet vermelden kan altijd.

Ik zou het een eer vinden om het stokje doorgegeven te krijgen, dus ik zou dan ook wel meedoen. .

Wel besloten om sowieso het hele verhaal maar eens op te schrijven. Baard weet heel veel er niet eens van.

Oh ja, dit topic!
Mooie verhalen, en leuk om meer te weten te komen van posters hier

En eigenlijk ook bijzonder om te denken wat je zou opschrijven over jezelf en je achtergrond. Misschien sowieso goed om te doen, voor O voor later.

*meeleest*

Wat tof, dit topic! Ik lees ook mee!

quote:

Op maandag 25 mei 2015 10:16 schreef droomvrouwtje het volgende:
Ik zag dit ineens in mijn AT staan. Pff jeetje wat is er sinds die tijd veel gebeurd. Ongelofelijk.
Leuk dat het topic weer gekickt is.

Ik wil het stokje aan Nikki overdragen.

En dan een vraag.
Je ging van een eenling naar een tweeling en werd mama van 3. Vertel wat over je leuke 3tal en hoe was die overstap om ineens 2 baby's te hebben?

[..]

Ik solliciteerde niet naar een nominatie hoor. Maar wel heel tof. Ik ga eens proberen om er een interessant verhaal van te maken en je vraag te beantwoorden.

Ik lees ook mee. Wat een mooie (en heftige) verhalen...

Net even terug gelezen maar mijn verhaal uit 2011 verdient ook heel wat tippex

Maar wat een bijzondere verhalen en zo persoonlijk...lief al die kijkjes in jullie levens

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

Ik weet van 95% de oude username niet. Maakt iemand ff een overzicht?

Dit topic

quote:

Op maandag 25 mei 2015 21:08 schreef Stormqueen het volgende:
Ik weet van 95% de oude username niet. Maakt iemand ff een overzicht?

Dat zou ik niet zo durven te doen. Ik weet van sommigen dat ze om minder herkenbaar te zijn hun userename hebben gewijzigd. Dus die zijn dan vast niet blij met zo'n overzicht.

Mind the pi

Wat een mooi topic.. Bijzonder om zo een verhaal bij de naam te lezen!

quote:

Op maandag 25 mei 2015 21:25 schreef Stormqueen het volgende:
Mind the pi

Ah, sorry. Ik ben niet zo alert vandaag.

quote:

Op maandag 25 mei 2015 21:08 schreef Stormqueen het volgende:
Ik weet van 95% de oude username niet. Maakt iemand ff een overzicht?

Die van mij raad je nooit!

Zijn er zoveel users undercover dan?

Ik ga ook meelezen en je gaat inderdaad meteen nadenken over wat je over jezelf zou schrijven

Het is een heel verhaal geworden.

Ik ben C. geboren in 1985 in Noordwijk. Nee, ik heet dus geen NIKKI. Mijn ouders hebben twee kinderen, ik en mijn zusje. Mijn zusje is 5 jaar jonger dan ik. Toen ik in groep 1 van de kleuterklas zat kwam ik altijd verdrietig thuis en zei: “Iedereen heeft een broertje of een zusje behalve ik, ik wil ook een broertje of een zusje.” Mijn ouders hebben echter bewust zo lang tussen beide kinderen gelaten omdat ze graag voor een nieuwe baby weer zoveel mogelijk individuele aandacht wilden hebben. Het was voor mijn ouders dus een voorwaarde dat ik eerst naar school zou gaan voor er een broertje of zusje zou komen. Toen ik bijna 5 was kreeg ik dan ein-de-lijk mijn langverwachte zusje. Ik was direct gek op haar en ondanks het leeftijdsverschil speelden we altijd samen, ik met haar vriendinnetjes en zij met mijn vriendinnetjes.
Ik heb tijdens mijn jeugd altijd veel verantwoordelijkheid gekregen van mijn ouders. Ik mocht al heel snel zelf boodschappen doen bij de bakker en de slager en had ook bepaalde taken in het huishouden. Achteraf bekeken denk ik dat mijn moeder graag wilde dat ik mezelf zou kunnen redden als zij ziek zou worden en dat ze mij daardoor snel heeft leren om te gaan met geld, boodschappen doen, het huishouden etc. Ik heb het haar helaas nooit kunnen vragen.

Toen ik 12 jaar oud was ontdekte ik dat mijn moeder wat vreemde bewegingen maakte met haar handen en voeten. Het waren dezelfde bewegingen als mijn oom en tante die de HD (Huntingtons Disease) hadden. Ik heb het feit dat ik dit wist twee jaar lang voor me gehouden tot ik er niet langer over kon zwijgen. Omdat ik er vragen over ging stellen besloot mijn moeder zich te laten testen op de aanwezigheid van het HD-gen. Uiteindelijk was testen niet meer nodig en heeft mijn vader mijn moeder toen ik net 14 was verteld dat ook zij HD had, hij wist het toen ook al een aantal jaar. Mijn moeder wist tot dat moment van niets. Ik kan me het moment dat mijn vader het haar vertelde nog heel goed herinneren, het voelt voor mij als het moment dat mijn moeder haar doodsvonnis te horen kreeg. Vanaf dat moment veranderde alles. Mijn moeder veranderde van een ondernemende vrouw die altijd het huis prima op orde hield en veel met ons ondernam in een vrouw die eigenlijk vrijwel niets meer deed, ze kreeg niets meer uit haar handen zei ze zelf. Dit is iets wat ik aan de ene kant kan begrijpen en aan de andere kant kan ik hier wel eens kwaad om worden nu ik zelf kinderen heb. Ik kan het natuurlijk niet met zekerheid zeggen, want je kunt niet van tevoren weten hoe je ergens op reageert, maar ik hoop dit als het zover gaat komen wel anders aan te pakken en zoveel mogelijk te zorgen dat mijn kinderen een onbezorgde jeugd hebben.

Terug naar mij, ik was een makkelijke leerling en belandde op een middelbare school in een gemengde brugklas mavo/havo/atheneum. Ik zette me goed in voor school, maar hoefde er zeker niet keihard voor te werken en deed dat dan ook niet. Na de gemengde brugklas ging ik naar 2 atheneum. Ik kwam in een saaie klas terecht en ontdekte dat ik me daar helemaal niet prettig voelde. Verder had ik voor mezelf al besloten dat ik niet naar de universiteit zou gaan (iets waar ik achteraf spijt van heb) en dus wilde ik per se naar 3 havo in plaats van 3 atheneum, ondanks dat ik gemiddeld een dikke 7 stond. Mijn ouders hebben me helaas totaal niet gestimuleerd om op het atheneum te blijven en dus ging ik tegen ze zin van de leraren in naar 3 havo. De rest van mijn middelbare schooltijd deed ik met twee vingers in mijn neus.

Toen ik 15 was ging ik regelmatig via de ouderwetse inbelverbinding chatten op de TMF chatbox. Daar ontmoette ik op een zaterdagmorgen in juni een jongen die ook uit Noordwijk kwam. Ik had wel eens van hem gehoord en dus spraken we af om samen te gaan skaten. :’) Het skaten was leuk dus we spraken nog een keer af en toen sloeg de vonk over. Ik had eigenlijk het idee om hem na de zomervakantie de bons te geven, maar het liep anders. We zijn nu bijna 15 jaar verder en hij is inmiddels al bijna 5 jaar mijn man en de vader van mijn kinderen.

Nadat ik de havo had afgerond ben ik op mijn 17e gaan studeren in Leiden. Omdat Leiden dichtbij mijn woonplaats was bleef ik thuis wonen. Ik volgde de opleiding HBO Communicatie en ook dat deed ik met twee vingers in mijn neus. Toen ik 18 jaar was ben ik het huis uitgegaan en bij mijn schoonouders gaan wonen. Dit ontstond meer uit nood, omdat mijn schoonmoeder de gevreesde ziekte met de K kreeg en binnen 2 maanden na de diagnose overleed. Mijn schoonvader had nog nooit een was gedraaid, rekening betaald of een aardappel geschild en dus nam ik het complete huishouden voor mijn rekening. Mijn ouders, in het bijzonder mijn moeder, waren niet blij dat ik het huis uit ging, maar accepteerden het wel. De band met mijn moeder werd ook beter toen ik eenmaal het huis uit was. Toen ik nog thuis woonde botste ik zo af en toe behoorlijk met mijn moeder, dit was vooral het gevolg van haar ziekte en haar veranderde persoonlijkheid.

Ik heb in totaal 2.5 jaar bij mijn schoonvader gewoond en toen kochten mijn vriend en ik een appartement. Ik was inmiddels afgestudeerd en werkte fulltime bij een bedrijf dat online tuinartikelen verkoopt. Toen we ongeveer een jaar in het appartement woonden begon het bij mijn man te kriebelen, hij wilde graag aan kinderen beginnen. Omdat er 50% kans is dat ik het HD-gen draag, hebben wij ervoor gekozen om niet zomaar aan kinderen te beginnen. We gingen een medisch traject in, PGD. In het kort is dit een IVF behandeling waarbij voor terugplaatsing van een embryo wordt bekeken of het gezond is. Gezond is relatief, want alleen de markers voor het HD-gen worden bekeken. Theoretisch gezien kan het kind elke andere afwijking dus alsnog hebben. Hoe dan ook, wij kozen voor deze behandeling en in juli 2009 startten we met de eerste poging. Wonder boven wonder was deze poging gelijk succesvol en raakte ik zwanger. In september 2009 ben ik zwanger en wel ten huwelijk gevraagd op de geboortedag van mijn schoonmoeder en in april 2010 werd onze dochter L geboren.

Twee maanden voor de geboorte van L werden we nog ingeloot voor een nieuwbouwproject in onze woonplaats en hebben we een eengezinswoning gekocht. Nog voor L werd geboren stond ons appartement te koop, ik was als de dood dat we met twee hypotheken zouden komen te zitten en wilde zo snel mogelijk van het appartement af. De weken na de geboorte van L was ik bezig met genieten en dingen regelen voor ons huwelijk dat op 19 juni zou gaan plaatsvinden. Tot 24 mei 2010, mijn moeder was benauwd en werd opgenomen in het ziekenhuis. Drie dagen later, op 27 mei, overleed ze omdat een gedeelte van haar darm afgestorven bleek. Het overlijden van mijn moeder was voor ons treurig en een verlossing tegelijkertijd. Treurig omdat ik graag had gezien dat zij L wat langer had meegemaakt en een verlossing omdat het voor mijn vader steeds zwaarder werd om haar te verzorgen. Door de ziekte kon mijn moeder steeds minder en het moment dat zij naar een verzorgingstehuis zou moeten kwam steeds dichterbij. Gelukkig is dit haar gespaard gebleven, want als zij iets niet wilde was dat naar een verzorgingstehuis. En zo was ik toen L 8 weken was niet alleen mijn bruiloft aan het regelen, maar ook de uitvaart van mijn moeder. Het was eigenlijk een bizarre situatie. Mijn familie had in die periode 4 kaartjes van ons op de kast staan, een geboortekaartje van L, een rouwkaart van mijn moeder, een trouwkaart van mijn man en mij en een verhuiskaart, want een paar dagen na mijn moeders overlijden verkochten we ons appartement. Dit alles gebeurde in een periode van nog geen 3 maanden. Op 1 juni hebben we mijn moeder begraven en op 19 juni zijn we getrouwd. Ondanks alles was het een mooie dag. Natuurlijk was het bij vlagen ook moeilijk, maar we hebben vooral genoten, juist omdat het leven soms korter duurt dan je hoopt.

Op 1 juli zijn we verhuisd en gingen we met dochter van 3 maanden terug naar mijn schoonvader. We hebben in totaal 1.5 jaar bij mijn schoonvader gewoond en dat is verrassend goed gegaan. Als iemand me zou vragen of ik het weer zou doen zou ik volmondig ja antwoorden. Toch was ik ook enorm blij toen we naar ons nieuwe huis verhuisden, blij om weer een plek voor ons gezin te hebben en toen L 2 jaar was begon het weer te kriebelen, dit keer bij mij. We waren weer in rustig vaarwater terecht gekomen en ik wilde graag een broertje of zusje voor L. Ditmaal verliep het medische traject wat minder voorspoedig. De eerste poging mislukte en de tweede poging lukte maar dit werd uiteindelijk een miskraam waar ik zo’n 3 maanden zoet mee ben geweest. Ik wilde de natuur zijn gang laten gaan, maar uiteindelijk bleek ingrijpen toch noodzakelijk omdat mijn lijf het niet zelf regelde. Na de miskraam hebben we even pauze genomen en deden we in juni 2013 onze laatste door de verzekering vergoedde poging. Het was erop of eronder, het werd dubbel erop. Ik raakte zwanger van niet één maar twee baby’s. Dit was wel het laatste waar ik op had gerekend. We moesten even aan het idee wennen, maar ons huis is groot genoeg, op dit moment hebben we de financiële middelen om voor drie kinderen te zorgen en we hebben ook liefde genoeg. De zwangerschap was een spannende tijd, maar uiteindelijk heb ik de tweeling kunnen voldragen en hebben zij de start gekregen waar ik mijn hele zwangerschap op gehoopt had. In maart 2014 zijn onze zonen T en S geboren. Met de komst van deze twee kleine jongens was ons gezin compleet. Zo voelt het dus om een compleet gezin te hebben.

Voordat mijn kinderen geboren waren volgde ik alle afleveringen van CSI, Bones, Trauma, Flashpoint, House, The Mentalist etc., maar sinds ik kinderen heb liggen de prioriteiten anders en is het kijken en volgen van series een beetje naar de achtergrond verdwenen. Eerlijkgezegd mis ik de series helemaal niet, want eigenlijk was het achteraf meer iets wat ik uit verveling deed dan dat ik het echt ontzettend leuk vond.

Verder houd ik van lekker eten en leuke dingen doen met de kinderen. In de lente/zomer/herfstperiode ga ik er vrijwel elk weekend op uit met één/twee of drie kinderen. Afhankelijk van wat we gaan doen gaan ze allemaal mee of blijven bijvoorbeeld de dreumesjes bij mijn man thuis. Ik geniet enorm van de leuke dingen die we als gezin doen, al het andere is op zo'n moment niet meer belangrijk.

Mijn meest recente "hobby" is dragen. Vooral dankzij Fok! ben ik me gaan verdiepen in het dragen, vooral omdat ik verwachtte dat het S goed zou doen omdat hij erg graag bij me was op dat moment. Doeken zijn niet mijn ding, maar draagzakken wel. Sinds ik de draagzak(ken) heb draag ik sowieso op elke vrije dag. Ik ervaar het dragen als een enorm fijn en vind het heerlijk de kinderen zo dicht bij me te hebben. Andersom vinden de kinderen het ook heerlijk om dicht bij mij te zijn.

En dan nu het antwoord op de vraag van droomvrouwtje:
Je ging van een eenling naar een tweeling en werd mama van 3. Vertel wat over je leuke 3tal en hoe was die overstap om ineens 2 baby's te hebben?

Mijn leuke drietal... Met de komst van T en S is ons leven best drastisch veranderd, drastischer dan met de komst van L. Dat klinkt misschien wat zwaar, maar zo zwaar bedoel ik het niet. Ik zal het proberen uit te leggen… Toen we alleen L hadden waren we enorm vrij om dingen te ondernemen, L was een makkelijke baby/dreumes/peuter en we konden haar vrijwel overal mee naartoe nemen. L was bijna 4 toen T en S werden geboren. Met de komst van T en S verdween een stukje van onze vrijheid en daarmee ook de vrijheid van L. Dat is natuurlijk niet heel erg, maar het zorgt er wel voor dat ik me regelmatig schuldig voel tegenover L, zij heeft niet om een broertje/zusje gevraagd en al helemaal niet om twee. Als L een lastige bui heeft moet ik er altijd even aan denken dat het voor haar vast ook niet makkelijk is om ineens alle aandacht te moeten delen met twee broertjes.

Met één baby en een kleuter kun je nog heel makkelijk dingen ondernemen (vind ik), dat deed/doe ik ook regelmatig en dan blijft er één baby bij papa, maar met twee baby’s gaat iets ondernemen toch wat lastiger. Je hebt te maken met twee jongetjes die allebei verdrietig kunnen zijn, allebei voeding nodig hebben etc. Natuurlijk deed en doe ik het wel, maar ik merk wel dat ik op dat soort dagen soms een beetje op mijn tandvlees loop. Misschien heeft dat te maken met het feit dat ik best wel perfectionistisch ben en daardoor alles graag goed wil doen, maar ik ben over het algemeen genomen toch echt minder ontspannen dan toen ik alleen L had.

Het feit dat ik twee baby’s kreeg kan ik als ik erover nadenk nog steeds niet volledig bevatten. Soms kijk ik naar mijn dreumessen en denk: “Het zijn er toch echt twee, wat bizar dat ze gewoon tegelijk in mijn buik hebben gezeten.” Of iets in die strekking. Ik kan ook vol verwondering naar babyfoto’s waar ze samen op staan kijken en me dan realiseren dat ze toch echt allebei van mij zijn. Ondanks dat het bijna fulltime werken, het huishouden doen en mijn man en de kinderen van voldoende liefde en aandacht voorzien af en toe best vermoeiend is zal ik er niet snel over klagen. Ik ben enorm trots op mijn man, mijn kinderen, mijn gezin. Het had ook heel anders kunnen lopen, dus ik ben vooral heel dankbaar voor alles wat ik heb.

En dan wil ik graag SQ nomineren en heb de volgende vraag: Heb je na je miskramen getwijfeld of een kindje wel voor jullie weggelegd was? En hebben je miskramen ervoor gezorgd dat je de zwangerschap van M anders hebt beleefd? Heb je bijvoorbeeld juist meer of juist minder kunnen genieten van deze zwangerschap dan toen je voor het eerst zwanger was?

Ik ontdekte dit topic pas gisteren en heb wat verhalen gelezen. Wat leer je mensen op een andere manier kennen. Leuk topic

Nikki, jouw stuk. Wat mooi en open geschreven.

Mooi Nikki
(je mag/moet) Even SQ pm-en dat je haar het stokje doorgeeft

Heeft ze al gedaan

leuk om je verhaal te lezen, Nikki! We hebben nog best veel overeenkomsten maar dat lees je nog wel ik neem de stok graag over

Hoe kon je vader trouwens die diagnose stellen bij je moeder? Is hij medisch onderlegd? Wel vreselijk lijkt me, om dat zo jong mee te maken

quote:

Op dinsdag 26 mei 2015 20:47 schreef Stormqueen het volgende:
Heeft ze al gedaan

leuk om je verhaal te lezen, Nikki! We hebben nog best veel overeenkomsten maar dat lees je nog wel ik neem de stok graag over

Hoe kon je vader trouwens die diagnose stellen bij je moeder? Is hij medisch onderlegd? Wel vreselijk lijkt me, om dat zo jong mee te maken

De broer en zus van mijn moeder waren op dat moment al ziek, dus hij wist dat het bewegen door de ziekte veroorzaakt werd. Uiteindelijk zijn ze nog wel naar de neuroloog gegaan hoor, maar dat was meer om daar jaarlijks opgevolgd te worden, niet per se meer voor het stellen van de diagnose.

Ik ben benieuwd naar de overeenkomsten.

Wat een heftig verhaal Nikki, ik wist dat jullie PGD hebben gedaan maar eigenlijk niet precies waarvoor. Heb ook even moeten googlen maar wat heftig om als kind je moeder op deze manier ziek te zien (worden). En wat een heftige tijd hebben jullie gehad rond de geboorte van L. Overgang van 1 naar 3 is ook heel herkenbaar.

Ben benieuwd SQ!

Wow Nikki, wat een ontzettend intense tijd moet die periode na de geboorte van L. zijn geweest.

Bedankt voor het delen van je verhaal en ik ben benieuwd naar dat van SQ!

Nikki, wat een mooi en op sommige punten heftig verhaal.

Ik vroeg me af, weet jij nu of je het HD gen draagt? Want het is dominant toch, als je het hebt word je ziek? Of zijn er meerdere varianten?

Of lees ik nou over dat stukje heen?

Vroeg ik me inderdaad ook af, Spees.

Mooi verhaal Nikki!

Heftig en mooi verhaal, nikki.

quote:

Op dinsdag 26 mei 2015 21:12 schreef Spees_Eend het volgende:
Nikki, wat een mooi en op sommige punten heftig verhaal.

Ik vroeg me af, weet jij nu of je het HD gen draagt? Want het is dominant toch, als je het hebt word je ziek? Of zijn er meerdere varianten?

Of lees ik nou over dat stukje heen?

Ik weet het niet. Het is inderdaad dominant. Ik heb er (nog) geen behoefte aan om het te weten op dit moment. Als er een moment komt dat de vraag wel/niet ziek dagelijks in mijn gedachten zit vind ik het vroeg genoeg om te testen.

quote:

Op dinsdag 26 mei 2015 21:20 schreef _NIKKI_ het volgende:

[..]

Ik weet het niet. Het is inderdaad dominant. Ik heb er (nog) geen behoefte aan om het te weten op dit moment. Als er een moment komt dat de vraag wel/niet ziek dagelijks in mijn gedachten zit vind ik het vroeg genoeg om te testen.

Ah ja dat vermoedde ik al. Dus je hebt voor embryoselectie gekozen voor het geval dat je het mócht hebben, je kinderen het sowieso niet hebben.

Heftig joh, ik heb in mijn omgeving een familie met Huntington dus heb die overwegingen meegekregen. Het klinkt zo leeg zo maar ik hoop van harte dat dat klote-gen jou heeft overgeslagen

Mooi verhaal Nikki.
Heftige tijd hebben jullie achter de rug

quote:

Op dinsdag 26 mei 2015 21:23 schreef Spees_Eend het volgende:

[..]

Ah ja dat vermoedde ik al. Dus je hebt voor embryoselectie gekozen voor het geval dat je het mócht hebben, je kinderen het sowieso niet hebben.

Heftig joh, ik heb in mijn omgeving een familie met Huntington dus heb die overwegingen meegekregen. Het klinkt zo leeg zo maar ik hoop van harte dat dat klote-gen jou heeft overgeslagen

Klopt, het was PGD of een vlokkentest en evt. abortus. Ik ben wel voornemens om mijn kinderen een brief te schrijven (als ik ziek blijk) waarin staat dat ook zij zich moeten laten testen. PGD geeft een zekerheid van 98-99%. Er is theoretisch dus een heel kleine kans dat de PGD diagnose van de embryo's niet goed was. Al denk ik persoonlijk dat het een soort zelfbescherming van de ziekenhuizen is, zodat er geen torenhoge claims komen als er toch een keer een fout gemaakt blijkt te zijn.

Wat een verhaal Nikki Ik vind het echt bewonderenswaardig hoe begaan je bent met je naasten en hoe onbaatzuchtig je daarin bent

quote:

Op dinsdag 26 mei 2015 21:31 schreef _NIKKI_ het volgende:

[..]

Klopt, het was PGD of een vlokkentest en evt. abortus. Ik ben wel voornemens om mijn kinderen een brief te schrijven (als ik ziek blijk) waarin staat dat ook zij zich moeten laten testen. PGD geeft een zekerheid van 98-99%. Er is theoretisch dus een heel kleine kans dat de PGD diagnose van de embryo's niet goed was. Al denk ik persoonlijk dat het een soort zelfbescherming van de ziekenhuizen is, zodat er geen torenhoge claims komen als er toch een keer een fout gemaakt blijkt te zijn.

Ik vind dit ook nog steeds zo'n moeilijke overweging.

Wow Nikki, wat een verhaal. Ik wist half/half wel dat je pgd deed ivm met een erfelijke ziekte en dat je zelf niet weet of je hebt. Maar dat het hier om ging dat wist ik niet.
Mooi en respect voor het feit dat je bij je schoonouders hebt gewoond, ik snap meteen de bijzondere band nu met je schoonvader.
En wat een heftige periode ten tijde van het overlijden van je moeder.
En je 3tal Zo leuk hoe je over ze vertelt.

Wauw Nikki, indrukwekkend verhaal.. Ik wist inderdaad dat je pgd deed vanwege een erfelijke ziekte maar niet welke dat was. Wat heftig het verhaal rondom je moeder ook.
Wat liefdevol praat je over je drietal

Nikki, wat ben je ook een topwijf

Bijzonder verhaal Nikki, mooi beschreven. Wat een top topic dit, je krijgt zo veel meer inzicht in bepaalde posters. Ben benieuwd naar het verhaal van SQ!

Mooi om je verhaal helemaal te lezen, Nikki, flarden ervan had ik her en der wel opgepikt, maar het is ontzettend mooi om zo'n levensgeschiedenis helemaal op je in te laten werken. Ik heb altijd zoveel bewondering voor hoe je alles aanpakt.

Net als DAD en Chanty lijkt het me zelf ook wel ingewikkeld om het 'eventjes' op te schrijven. .

SQ, benieuwd naar je verhaal. .

Wauw nikki. Ik had altijd al veel respect voor Hoe je alles oppakt en er voor iedereen bent maar dat respect is nu nog vele malen groter vreselijke ziekte. Sterkte voor vandaag ook

Nikki, wat heb ik een boel respect voor je. Wat Chanty zegt, dat had ik al, maar nu nog veel meer.
Wat heb je veel verdriet en lastige periodes gekend in je leven Sterke vrouw.


En nog een dikke knuffel voor DV !

Wat een mooi en indrukwekkend verhaal Nikki. Je vertelt er best luchtig over, maar ik vind dat evt dragerschap best heel eng klinken. En wat ben je een wereldverbeteraar, mooi

Mooi verhaal Nikki. Ook interessant om inderdaad wat meer over jouw leventje en de weg naar je kindjes te weten te komen.

Wat een verhaal Nikki, maar wat spreekt er veel liefde uit .

Wat een lieve reacties van iedereen. Ik vond het erg leuk om mijn verhaal eens op te schrijven en met jullie te delen.

Mooi Nikki . je klinkt heel sterk, bewonderenswaardig.

Nikki
Ik herinner me het overlijden van je moeder nog, jouw L en mijn L zijn bijna even oud. Ik vond je toen als zo sterk en dapper, en nu ik het hele verhaal ken, is dat niet minder geworden...

Oh my, wat een mooi topic. En wat mooi geschreven NIKKI

quote:

Op woensdag 27 mei 2015 13:21 schreef _NIKKI_ het volgende:
Wat een lieve reacties van iedereen. Ik vond het erg leuk om mijn verhaal eens op te schrijven en met jullie te delen.

Leuk om te lezen Nikki. Grappige 'band' hebben wij met onze kleuters die de verjaardag delen en ook allebei eenbtweeling.
Maar wat heftig meid. Ik heb ook onwijs veel respect voor je, ook omdat dat je zoveel werkt.

[ Bericht 1% gewijzigd door Cathmar op 27-05-2015 20:11:40 ]

Nikki sterke vrouw

wat is de deadline?
Nee gekheid, vanavond is m'n vent er niet, dus ik zal er eens goed voor gaan zitten!

Vanavond 0.00 uur :p
We wachten in spanning af

Wat een gaaf topic is dit!

NIKKI wat ben je een topwijf zeg! En wat een bizarre en heftige periode...

Nu eens even verder terug lezen.

Mijn verhaal is niet heftig zoals van de meesten hier. Maar het is het mijne, en het is wat het is

--

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

Zo, en nu ga ik nadenken over mijn nominatie. Daar kom ik snel op terug. Bedankt voor het lezen.

[ Bericht 0% gewijzigd door SQ op 09-06-2015 14:17:02 ]

En weer een verhaal in één adem uitgelezen... 'k vind het heftig zat hoor, met weglopen, blowen, ontslagen en miskramen...
Ik ben ook erg blij dat je OUD hebt ontdekt

Mooi SQ

Alles is voor haar <3
Moederkloek <3

Leuk om meer over je te lezen, SQ!

Fijn ook dat de alinea's mee zijn gekomen uit Word... Grmbl...

Pff Nikki wat heftig verhaal! Heb veel bewondering voor je!

En SQ nu ben ik heel benieuwd naar dat lyceum Zou zomaar kunnen dat wij door dezelfde gangen liepen.

quote:

Op maandag 1 juni 2015 22:22 schreef Lamb29 het volgende:
Pff Nikki wat heftig verhaal! Heb veel bewondering voor je!

En SQ nu ben ik heel benieuwd naar dat lyceum Zou zomaar kunnen dat wij door dezelfde gangen liepen.

het LL lyceum naast de RC havo?

quote:

Op maandag 1 juni 2015 22:23 schreef Stormqueen het volgende:

[..]

het LL lyceum naast de RC havo?

Check Zelfde gangen

mooi SQ! Byzonder dat je dit zo met ons deelt.
Dol op schrijven en matige humor *gnorf*

Hoe je over je gezin schrijft is ook

Bijzondere verhalen weer...

En het prima te lezen hoor SQ

Mama SQ

SQ Mauwtje... Echt zo lief geschreven dat stukje!

Mooi verhaal en ook boeiend geschreven.

Mooi geschreven SQ

Bedankt voor je verhaal SQ, mooi beschreven Ik vind het echt zo bijzonder om door dit topic de verhalen achter de users te leren kennen Ben benieuwd wie de volgende is!

Mooi SQ en eerlijk. En best herkenbaar (behalve de wildere stukken, ik ben een bravert )

Mooi SQ mauwtje

quote:

Op maandag 1 juni 2015 22:34 schreef MaJo het volgende:
Bedankt voor je verhaal SQ, mooi beschreven Ik vind het echt zo bijzonder om door dit topic de verhalen achter de users te leren kennen Ben benieuwd wie de volgende is!

dit
Geweldig topic!

Bedankt voor de leuke reacties! Blij dat het toch niet zo saai was om te lezen

En dan wil ik zelf graag Roomsnoes nomineren!

Roomsnoes, ik kan wel honderd vragen bedenken, maar ik kies voor deze:

Je hebt in het hoge noorden een compleet nieuw leven opgebouwd. (Hoe) geef jij je eigen herkomst door aan jouw dochter? En is dat niet ontzettend lastig als je die geschiedenis niet om je heen hebt?

Jee! Naar dagen f5-en!!
Leuk je nog beter te leren kennen..
En wat een liefde gaat er uit van je post..

quote:

Op maandag 1 juni 2015 22:57 schreef Stormqueen het volgende:
Bedankt voor de leuke reacties! Blij dat het toch niet zo saai was om te lezen

En dan wil ik zelf graag Roomsnoes nomineren!

Roomsnoes, ik kan wel honderd vragen bedenken, maar ik kies voor deze:

Je hebt in het hoge noorden een compleet nieuw leven opgebouwd. (Hoe) geef jij je eigen herkomst door aan jouw dochter? En is dat niet ontzettend lastig als je die geschiedenis niet om je heen hebt?

<3
Ik vind het een grote eer om het stokje doorgegeven te krijgen!
Ik hoop dat ik een dezer dagen tijd heb om een verhaal op te schrijven!

quote:

Op maandag 1 juni 2015 23:02 schreef Roomsnoes het volgende:

[..]

<3
Ik vind het een grote eer om het stokje doorgegeven te krijgen!
Ik hoop dat ik een dezer dagen tijd heb om een verhaal op te schrijven!

Ben benieuwd, wil wel meer van mn oude lootje weten

Mooi verhaal weer!

quote:

ze is alles en alles is voor haar

Hier moest ik een beetje om huilen omdat het zo herkenbaar is

Was dat dat huis op de botstraat SQ?

Wel matig dat je ontmoeting met bb erin staat, maar die met mij niet. Want ik weet het nog wel. We zijn toen samen naar akwabest geweest!

Leuk om te lezen SQ'tje.

Wat mooi Ik moet nog verder bijlezen, nu Nikki & SQ gelezen, met lach & traan

quote:

Op maandag 1 juni 2015 22:05 schreef Stormqueen het volgende:
*Knip*

Held! Ik vind je tof

Leuk SQ (aka SHS voor mij )! En de vorige verhalen ook zo bijzonder. Wat speciaal, dat kijkje in het leven van de ander. Wat gaat er veel schuil achter zo'n UI/username!

quote:

Op maandag 1 juni 2015 22:05 schreef Stormqueen het volgende:




Ze is alles, en alles is voor haar

Wat een mooi einde van je verhaal. SQ gij moederkloek ❤️

quote:

Op dinsdag 2 juni 2015 00:40 schreef droomvrouwtje het volgende:

[..]

Wat een mooi einde van je verhaal. SQ gij moederkloek ❤️

Dit.

SQ prachtig verhaal. Ik moest lachen om je "terug naar de HAVO" verhaal. Blijkbaar zijn er dus meer van die gekken die liever geen VWO doen.
Wat fijn dat je je nu zo goed voelt met man en M. De liefde voor je gezin spat werkelijk van het scherm af.

He, je ontmoeting met mij staat er ook niet in
Mooi om te lezen SQ. Ondanks dat we een korte periode best intensief samen hebben gewerkt aan een project wist ik vrij weinig van je. Hoewel ik wel dingen herken

Mooi ook over je dochter

Leuk om te lezen SQ, mooi verhaal! Dat stuk over Mowd

Wat is dit toch tof, mooie verhalen Nikki en SQ!

Wat een leuk topic dit!

_{En hoe vervreemdend is het dat mijn moeder hier ooit haar verhaal eens heeft geschreven en dat ik nu degene ben die in OUD zit en zij niet meer.}

SQ, veel herkenning in je verhaal. Ik vind je een echte aanwinst voor OUD

Amsel, nu ben ik wel heel nieuwsgierig

NIKKI, ik wist inderdaad wel dat jullie PGD hadden gehad, maar niet wat er precies was. Heftig lijkt me dat. Fijn dat je gezin compleet is.

Wat een verhaal weer . Zo bijzonder om dit van jullie te weten te komen.

SQ, wat een mooi geschreven stuk. En heftig zat.

Mooi om te lezen SQ, die totale overgave voor je dochter/gezin

Mooi SQ! Voor jij in oud zat was ik altijd een beetje onder de indruk van je maar je bent echt een fantastische moeder van wat ik lees en volgens mij ook een heel leuk mens!

Mooi idd SQ! En idd toch echt bestwel heftig hoor

Zoveel lieve reacties bedankt allemaal!
En heftig hóeft het niet te zijn he maar misschien leest het wel totaal anders als dat ik het voel, dat kan natuurlijk. Ik vind mijn leven niet zo heftig. Ik heb vanuit mijn eigen "pittige karakter" wel een hoop domme dingen gedaan en dingen ook wat intenser beleefd dan soms goed voor me was, dat wel.
Maar pas toen ik hoorde dat mijn moeder dood ging besefte ik me hoe weinig ik eigenlijk écht heb meegemaakt. Ik maakte het tot dusver vooral mezelf altijd erg moeilijk (en nog steeds. Zo'n verhaal bevat ook maar alleen de grote lijnen, een mens heeft zoveel facetten).

Anyhow, ik ben erg benieuwd naar het verhaal van roomsnoes!

quote:

Op dinsdag 2 juni 2015 09:40 schreef .Sparkling. het volgende:
Mooi SQ! Voor jij in oud zat was ik altijd een beetje onder de indruk van je maar je bent echt een fantastische moeder van wat ik lees en volgens mij ook een heel leuk mens!

dat leest een beetje als "ik was altijd een beetje bang van je"
En dank je

Mooi verhaal SQ! Je stukje over Mauw is

alles heeft je gevormd tot één van de meest fantastische mensen die ik ken .

Wauw, wat een mooie verhalen Nikki en SQ.
Altijd bijzonder om de verhalen achter de mensen die hier schrijven te kunnen lezen.

Ik dacht al dat ik je een tijdje terug had gezien in het centrum van Ehv SQ. Maar nu ik weet dat je er ook woont weet ik het vrijwel zeker dat jij het was

Leuk om je verhaal te lezen. Ik kreeg helemaal kippenvel bij je "Ze is alles, en alles is voor haar ".

quote:

Op maandag 1 juni 2015 22:05 schreef Stormqueen het volgende:
Ze is alles, en alles is voor haar Ik zei van de week nog tegen blei; dit hadden we veel eerder moeten doen :’).

Wat een mooi stukje Ik hoop zo dat ik dat ook ga hebben bij mijn baby Ik kan me er nog niks bij voorstellen.

Verder achtbanen yeah! Ik kan ook niet wachten tot ik er weer in mag

Leuk om te lezen SQ, mooi verhaal! Herkenbaar ook.

En dit!

quote:

Op dinsdag 2 juni 2015 09:40 schreef .Sparkling. het volgende:
Mooi SQ! Voor jij in oud zat was ik altijd een beetje onder de indruk van je maar je bent echt een fantastische moeder van wat ik lees en volgens mij ook een heel leuk mens!

quote:

Op dinsdag 2 juni 2015 09:01 schreef Amsel het volgende:
Wat een leuk topic dit!

_{En hoe vervreemdend is het dat mijn moeder hier ooit haar verhaal eens heeft geschreven en dat ik nu degene ben die in OUD zit en zij niet meer.}

Ik zit me echt suf te zoeken, maar kan echt niet bedenken wie jouw moeder dan is

Mooi Sq

quote:

Op dinsdag 2 juni 2015 14:43 schreef Vlindur het volgende:

[..]

Ik zit me echt suf te zoeken, maar kan echt niet bedenken wie jouw moeder dan is

Mooi Sq

ze staat in t rijtje oooh dat was al bekend. Ik heb in ieder geval de topivs doorgelezen. Toen kwam ik erachter

Jammer dat niet alle verhalen meer terug te lezen zijn trouwens!

quote:

Op dinsdag 2 juni 2015 15:01 schreef Cassandra87 het volgende:

[..]

ze staat in t rijtje oooh dat was al bekend. Ik heb in ieder geval de topivs doorgelezen. Toen kwam ik erachter

Ja, dat snap ik. Daar sta ik zelf ook tussen Maar welke nick haar moeder dan is. "moeder van Amsel" lijkt me ook niet echt het geval.

quote:

Op dinsdag 2 juni 2015 16:18 schreef Vlindur het volgende:

[..]

Ja, dat snap ik. Daar sta ik zelf ook tussen Maar welke nick haar moeder dan is. "moeder van Amsel" lijkt me ook niet echt het geval.

Ik wil het ook wel weten....
Iemand van de 'oude' garde.Maar wie?

SQ heeft haar rust gevonden.

Wie het wil weten moet maar DM'en

Ik ben ook wel heel benieuwd hoe de users die nu nog actief zijn hun eigen verhaal nu teruglezen. Is er sindsdien veel veranderd?

ik denk dat ik 't dan wel weet. aan je user-plaatje ook wel af te lezen. hoe gaat 't met jou eigenlijk!

Erg leuk om te lezen, SQ.

Leuk om weer nieuwe verhalen te lezen!

Veel veranderd sinds ik die van mij geschreven heb, niet meer getrouwd sowieso;) nog een zoon er bij gekregen en een tijdje er na uit elkaar gegaan.

Nu compleet andere situatie, heel gelukkig met mijn nieuwe sinds 1.5 jaar en het is zo totaal anders samen. Gewoon heel erg mooi, zoals het ook kan!

[ Bericht 55% gewijzigd door mrien op 02-06-2015 21:52:41 ]

Hier niet veel veranderd in die zin, dat we toen aan het begin van het traject stonden en nu aan het einde met hetzelfde resultaat als bij de start.

Mrien, idd een hoop veranderd.

Ik ben nu ook wel nieuwsgierig naar de rest. En nieuwsgierig van wie Amsel dan de dochter is. Ik leg de link niet.

Zo. Het was een zware bevalling. Maar alhier een kijkje in mijn leven. Ik heb het in een keer opgeschreven, en zie het niet zitten om het nog eens door te lezen en op spelfouten te controleren. Bij voorbaat excuses

Ik laat het verhaal hier staan, maar ik zou het erg op prijs stellen als ht niet in de OP gezet wordt

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

Poeh roomsnoes, wat een verschrikkelijke periode moet dat geweest zijn zeg ik ervaar nu hoe het is met 1 zieke ouder, maar met twee zieke ouders kan ik het me niet eens indenken.

Bedankt voor het delen van je verhaal ! En fijn dat je ondanks alles ook wel gewoon ontzettend hard kan genieten van je mooie O'tje

Kippenvel van wat je mee hebt moeten maken, Room. Sterke vrouw!

Wat een heftige studententijd is dat zo geweest, Roomsnoes. Wat ben ik dan weer blij dat mijn ouders allebei nog leven als ik jouw verhaal lees.
Ik wist eerlijk gezegd niet eens dat je niet in Nederland woonde (ik ben echt niet helemaal up-to-date merk ik). Des te leuker om de verhalen te lezen. Zo leer ik jullie weer een beetje kennen.

Wat heftig Roomsnoes. Zo jong je beide ouders verliezen. Mooi idee om een boek te gaan maken.
Je verhaalt raakt me sowieso even heel hard, mijn vader is aan dezelfde ziekte overleden.

Wat een intens en heftig verhaal, roomsnoes. Echt kippenvel hier.

Wat een verdriet Roomsnoes Idd een hele sterke vrouw

Roomsnoes, wat een heftige tijd zeg de periode rondom je ouders Het idee van een fotoboek vind ik heel mooi
Zijn er typische Nederlandse dingen die je met je dochter doet of wilt doen, bijv Sinterklaas vieren?

Het raakt mij ook. Wat voor nachtmerrie kom je dan ineens in terecht met elkaar. Het maakt me ook een beetje bang, dat mijn eigen dochter zoiets zou kunnen meemaken. .
Wat heerlijk dat je geniet van het moederschap!

Heftig hoor Roomsnoes! Mooi en open geschreven ook.

Dank voor jullie lieve reacties!
Het is inderdaad heftig geweest, en heel eerlijk: vaak nog steeds. Soms vragen mensen wel eens hoe ik het volhoud. Tja. Je hebt geen keus, je krijgt het voor je kiezen. Maar het gaat met vallen en opstaan. Wij komen er wel, waar "er" dan ook mag zijn

Sinterklaas vieren gaan we met het gezin doen, en evt anderen die mee willen doen. Ik hoop dat we wat meer Nederlanders leren kennen hier (er zijn er best wat) zodat we dat samen zouden kunnen doen. Ik heb eerder nooit de meerwaarde van NL'se vrienden hier ingezien, maar nu met O zie ik dat belang wel.

Ik zie dat ik trouwens een linkje ben vergeten toe te voegen. heb ik ooit met zangles gezongen, en het raakte me enorm. Over hoe mensen voortleven. "Those who have died, have never never left
The dead have a pact with the living, They are in the woman's breast, they are in the wailing child". Ergens voelt het voor mij ook zo. Toen ik zwanger was, en nu ik bv geef.

pfffoei roomsoes, 2 ouders ziek & ze daarna ook allebei moeten missen

Wat gaaf & stoer dat je de stap durfde te maken om te emigreren en wat fijn dat het zo goed bevalt!

Room wat een heftige tijd heb je gehad en wat een liefde spreekt er uit je post.

Indrukwekkend verhaal Roomsnoes. Ik moet ook beide ouders missen en ik herken veel in wat je beschrijft. Ik vind je openheid ontwapenend in ieder geval

Roomsnoes meisje wat een verhaal diep respect voor jou!

Roomsnoes Wat een hobbelig pad, maar wat mooi om te lezen hoe blij je bent met J en O

Room wat een heftige periode

Roomsnoes, jeetje wat een verhaal. Beide ouders zo kort op elkaar verliezen terwijl je nog zo jong bent. Verschrikkelijk.. Respect voor jou!

Room wat mooi en liefdevol Hoe je spreekt over je jeugd en ouders en wat intens verdrietig om beide zo kort achter elkaar en zo jong te verliezen

Wat een verdriet Room, om je ouders zo te verliezen en ook nog eens zo kort achter elkaar
Leuk om te lezen hoe je liefde voor Noorwegen is ontstaan en je er uiteindelijk ook de liefde vond!
En dat nummer Mooie tekst

Room wat ontzettend heftig om in zo'n korte periode beide ouders te verliezen.
Het stukje over je ouder(s) missen nu je een kind hebt herken ik wel. Je zou ze soms zo graag bepaalde dingen willen vragen.
Ik vind het zo knap dat je alles achter je hebt gelaten en in Noorwegen een heel nieuw leven begonnen bent, je bent een enorme bikkel!

Room, kippenvel. Ademloos gelezen ook, heel mooi geschreven. Ik vind het prachtig hoe liefdevol je schrijft over je ouders en je gezin, zeker na zo'n moeilijke tijd. Petje af

Room, wat een heftig verhaal.

Wooow Room wat heftig zeg om je ouders zo sne lachter elkaar te moeten verliezen! En knap dat je je hart gevolgd hebt en in Noorwegen weer een compleet nieuw leven hebt opgebouwd

SQ ook een prachtig verhaal

Pfoe, room Wat een heftig verhaal. Ik kan me niet indenken hoe zwaar het moet zijn om je ouders zo vlak na elkaar te verliezen.. Is ook een van mijn grootste angsten. En Noorwegen wat klink je toch verliefd op O.

Roomsnoes, ik vind het bijzonder om je verhaal te mogen lezen nadat ik jou, je mooie man en je prachtige dochter heb ontmoet <3 Je bent een prachtige vrouw en ik ben stiekem een beetje verliefd op wie jij bent en op jullie gezin <3

Room, wat prachtig geschreven, met zoveel liefde en helaas ook verdriet... Superstoer om in Noorwegen een leven op te bouwen!

Roomsnoes, wat mooi hoe je terug kan kijken op je opvoeding en hoe blij je daarmee bent geweest. En wat ontzettend verdrietig dat je ouders er niet meer zijn. Ik hoop (en weet zeker) dat O. ze toch een beetje gaat leren kennen dmv de fotoboeken en verhalen

Ik moet heel, heel erg blozen en stiekem een beetje huilen om jullie lieve reacties. Het doet meer met me dan ikhad verwacht.
Ik voel me zelf helemaal niet zo dapper, of een bikkel. Ik moet toegeven dat ik er soms best doorheen zit hoor. Heel erg het gevoel dat je wortels weggehakt zijn, eenzaam, op een bepaalde manier. Emigreren helpt daar ook niet bij, kan ik je zeggen

Ik heb Always gevraagd om het stokje over te nemen. Je lijkt me zo'n toffe jongensmoeder Hoe vind je het om de enige vrouw in huis te zijn? En wat heeft je het meest verbaasd over jezelf in het moederschap?

quote:

Op woensdag 3 juni 2015 22:05 schreef Roomsnoes het volgende:
Ik moet heel, heel erg blozen en stiekem een beetje huilen om jullie lieve reacties. Het doet meer met me dan ikhad verwacht.
Ik voel me zelf helemaal niet zo dapper, of een bikkel. Ik moet toegeven dat ik er soms best doorheen zit hoor. Heel erg het gevoel dat je wortels weggehakt zijn, eenzaam, op een bepaalde manier. Emigreren helpt daar ook niet bij, kan ik je zeggen

Ik heb Always gevraagd om het stokje over te nemen. Je lijkt me zo'n toffe jongensmoeder Hoe vind je het om de enige vrouw in huis te zijn? En wat heeft je het meest verbaasd over jezelf in het moederschap?

Ik neem het stokje met liefde over!

Wat een mooie verhalen lees ik hier

Ik kende dit topic dus niet, sloeg even aan het lezen en nu zit ik te snotteren om mooie bewoordingen en heftige verhalen.

quote:

Op woensdag 3 juni 2015 22:34 schreef silliegirl het volgende:
Ik kende dit topic dus niet, sloeg even aan het lezen en nu zit ik te snotteren om mooie bewoordingen en heftige verhalen.

ik doe stiekem met je mee

Stom he want de meeste mensen ken je rl helemaal niet ... voel me zon sufferd

quote:

Op woensdag 3 juni 2015 22:49 schreef Twinkle20 het volgende:

[..]

ik doe stiekem met je mee

Stom he want de meeste mensen ken je rl helemaal niet ... voel me zon sufferd

ik ook. ben ook telkens maar een stukje aan het terug lezen, sommige verhalen moeten ff bezinken.

quote:

Op woensdag 3 juni 2015 22:12 schreef AwayTL het volgende:

[..]

Ik neem het stokje met liefde over!

Benieuwd naar je verhaal

Sowieso vind ik dit een mooi topic, leuk om de mensen achter de usernaam ietsje te leren kennen.

Heftig Room, maar ik vind je echt gewoon superstoer!

En topvraag aan Away.. Als ook echte jongensmoeder ben ik superbenieuwd naar je verhaal!

En verder wat GM zegt

Roomsnoes, wat een verhaal zeg. Je hebt het allemaal mooi omschreven en neemt me mooi mee in jouw leven.
Noorwegen lijkt me een erg mooi land. Ik ben tzt erg benieuwd naar de foto's van Sinterklaas in Noorwegen

Roomsoes wat heftig, ook herkenbaar(ook vader met slokdarmkanker)
ik hoop ooit nog eens richting het hoge noorden te reizen, lijkt mij prachtig daar

Dankje voor dit mooie kijkje in je leven

Wat een indrukwekkend en heftig verhaal Roomsnoes! Wat mooi dat je een fotoboek voor O. wil maken. Dan kan ze opa & oma toch nog leren kennen, zo waardevol

Oh wow Room, wat een heftig verhaal. Je jeugd lijkt me fantastisch, maar vreselijk dat je al zo jong je ouders moet missen

Jeetje Room, wat een verhaal . Maar ik weet zeker dat het je gaat lukken O. al die liefde van je ouders ook mee te geven.

Wat een prachtig topic. Ik las net een paar mooie en heftige verhalen. Wat knap ook dat jullie hier zo openhartig durven te zijn!

Ik ga nog eens verder terug lezen (met ook een doos tissues erbij vermoed ik).

Here goes! Ik ben L en geboren in maart van '89. Ik ben de jongste thuis en heb nog een oudere broer. Ben geboren in Huissen, maar toen ik 3 jaar oud was zijn we verhuisd naar de door mij zo geliefde Achterhoek. We zijn neergestreken in de plaats waar toen nog de Grolsch werd gebrouwen.

Ik heb het niet vaak over mijn jeugd, omdat ik altijd heb gedacht dat die redelijk normaal is geweest. Nu ik ouder word en zelf een gezin heb blijkt dat niet helemaal waar te zijn. Buitenshuis heb ik een normale jeugd gehad. Ik heb weinig problemen gehad o de basisschool. Het was wel een kleine school en ik kon niet met de meiden daar opschieten. De groep bestond uit twee 'populaire' meiden die de rest volgde en waar ik dus niet aan mee deed. Gelukkig hadden wij een combinatieklas en heb ik met een ouder meisje al mijn weekenden doorgebracht. We deden altijd de vreemdste dingen. Gingen ons verkleden in mijn moeders oude uniformen en met een camera op pad langs alle deuren alsof we van 1 of ander kinderprogramma waren. Van alle gekke fratsen heb ik heel erg genoten.

Binnenshuis liep het bij ons gezin altijd een beetje anders. Mijn vader is een stugge man en nogal een einzelgänger. Hij is erg intelligent en overheersend. Op sociaal vlak is hij niet erg capabel. Mijn moeder daarentegen is iemand die zich helemaal laat ondersneeuwen en niet in staat om tegengas te geven. Zodoende hing er altijd een gespannen sfeer in huis. Het minste of geringste hoefde maar te gebeuren en er was weer ruzie in de tent.

In het verlengde hiervan ligt dat het per definitie nooit gezellig was als papa aanwezig was. Hij kwam thuis en ging eten, hierbij las hij de krant, daarna puzzelen en dan tv. Alles werd in stilte ondergaan, want je mond open doen betekende ruzie.

Op mijn achtste verjaardag kreeg ik een televisie en na het eten zaten mijn broer en ik altijd alleen boven op onze kamers.

Bij mijn moeder, die zelf haar jeugd nooit heeft verwerkt, was het ook een moeilijk begaanbare weg. Ze deed haar best voor ons, maar eigenlijk was de opvoeding voor 2 kleine kinderen haar veel te veel.

Er was dus weinig ruimte voor liefde en gevoel. Er werd nooit gepraat en alles moest zelf uitgevonden worden. Hierdoor heb ik mijzelf al snel aangepast aan onze leefwijze en eigenlijk mijn gevoel zo goed als uitgeschakeld.

Mijn broer, die add heeft, kon hier maar moeilijk mee om gaan. Ook het feit dat hij door zijn stoornis altijd net iets anders is dan anderen hielp niet mee. Toen hij 16 was schoot hij in een diepe depressie. Mijn ouders zagen het niet en ik, die alles zelf op moest lossen zei dus niks. Ik was toen 14 en zat in de tweede van de middelbare school. Dat jaar heb ik geen dag een vol lesrooster gevolgd, omdat ik op onverwachte tijden thuis wilde zijn om maar te kunnen controleren dat mijn broer zich inmiddels niet ergens had verhangen. Het jaar daarna is hij uit de kast gekomen en ging het met hem gelukkig een stuk beter.

Op de middelbare school had ik inmiddels een grote vriendinnengroep gevonden. We waren (en zijn nog steeds) met een groep van 11. Wat voor mij prettig is, omdat ik altijd lekker kan verdwijnen in de massa en geen diepe 1 op 1 gesprekken aan hoef te gaan (en dus bij mijn gevoel moet komen) .

In de zomer van 2003 waren wij op onze eerste vakantie in Ommen. Toen wij aan de pizza gingen kreeg ik een telefoontje dat mijn moeder een epileptische aanval had gehad, maar ik hoefde niet naar huis, want het was niet erg. Eenmaal thuis bleek het toch wel redelijk ernstig te zijn. Ze had verdikte bloedvaatjes in haar hersenen die dus lukraak konden knappen met alle gevolgen van dien. Het is gelukkig bij 3 aanvallen gebleven en tijdens mijn eindexamen Nederlands lag mijn moeder op de operatietafel een levensgevaarlijke operatie te ondergaan. De operatie was geslaagd, alleen is haar geheugen behoorlijk achteruit gegaan sinds die aanvallen.

Tijdens de ziekte van mijn moeder ontpopte mijn vader zich tot prins op het witte paard. Alles deed hij voor haar en niets was te gek, totdat het met mijn moeder weer redelijk ging, toen begon alles weer van voor af aan.

Ik lijk qua doen en laten veel op mijn vader. Als puber botste ik daarom ook erg met mijn moeder en overstemde haar bij alles, omdat het kon. Ik kon het winnen, dus alles werd een discussie ( arme moeders) .

Na mijn eindexamen ben ik gaan studeren. De studie was niet wat ik wilde en ben ik gaan werken. Daar kwam ik T tegen. De jongen met de donkere haren en lichte ogen. Ik dacht direct:'die is van mij'. En zo geschiedde. Ik heb hem versierd en al vanaf mijn 18e zijn wij samen. De betere helft van mij. De gevoelige goedzak die zn schouders ophaalt bij mijn grillen en elke dag zegt hoe mooi hij mij vindt en dat hij van me houdt .

In 2012 ben ik na mijn studie hbo-rechten afgestudeerd. Al sinds augustus 2011 werd ik niet meer ongesteld en voelde ik me niet zo lekker. Pil de deur uit gedaan en mirena maar aangevraagd. Ik moest van de dokter nog wel even ontpillen. Zo gezegd zo gedaan.

De menstruatie bleef uit en ik ging me steeds beroerder voelen. Misselijk, overgeven, moe, slap etc. Een zwangerschapstest leek me een goed idee. Getest, maar negatief. Maar weer naar de dokter 'weet je zeker dat je niet zwanger bent?!' .. Tja maar weer een test, nog steeds negatief. In januari is er een bloedtest gedaan en na carnaval kon ik bellen of er wat mis was. Die maandag heb ik vanaf uitzicht op mn emmer gebeld, maar er 'was niks aan de hand'. In maart, de 9de om precies te zijn ging ik naar weer eens terug. De dokter hoorde het nog eens aan, pakte mijn uitslag erbij en mompelde 'je hcg waarde is wel heel erg hoog, kom maar even mee' .. Mijn gedachten:'hcg, wat is dat.. Ga ik dood ofzo' . Hij kwam met een doppler aan en zei heel droog:'dit is jouw hartslag.. En deze niet' ..

Vanaf toen stond mijn wereld op zn kop. Mijn plannen, alles, alles stond op zn kop. Binnen 3 maanden woonden we samen en hadden we alles gereed voor de komst van kleine V .

En wat voor een komst. Ging ik van keihard ijskonijn zo maar ineens naar iemand die zo onnoemelijk, ontzettend en onvoorwaardelijk van iemand kon houden. Mijn kleine kerel. De man die zn moeder heeft laten smelten. De lachebek die op zn vader lijkt en meer gevoel heeft in zn kleine teen dan ik in mn hele lichaam. Hij..

Vanaf toen ging alles prima. Ik had dan wel geen werk, maar ach, dat komt wel. Toen ik 30 weken zwanger was van onze tweede held ben ik aangenomen in mijn nieuwe functie. De zwangerschap liep voorspoedig en op 18 november werd ik moeder van 2. M was net zo geweldig als zn grote broer en voor de derde keer was ik verliefd. Elke dag overstroom ik met liefde door mijn mannen. Ze maken mijn leven compleet en zorgen ervoor dat ik alles word wat ik nooit ben geweest en meer.

Van alle kilheid die er vroeger was ben ik bekomen. Het was een mooi voorbeeld van hoe het niet te doen. Ik wil dat mijn kinderen zich gehoord voelen, het gezellig vinden thuis en vooral het gevoel hebben dat er altijd iemand voor ze is en van ze houdt.

Na een lang verhaal ben ik toe gekomen aan de vragen van Room!

Hoe vind je het om de enige vrouw in huis te zijn?

Op dit moment vind ik het heerlijk en geniet ik met volle teugen. Ik heb 3 mannen in huis die bij wijze van spreken met me willen trouwen en ben ik de enige vrouw in hun leven. Hoe gaaf is dat!

Ik zou het wel leuk vinden om ooit nog een meisje aan ons gezin toe te kunnen voegen, omdat ik ook wel graag een moeder-dochterband zou willen hebben en aan een meid mijn kracht mee zou willen geven. Ook lijkt het me heel bijzonder om de zwangerschappen een beetje te kunnen delen en te weten wat zij voelt.

En wat heeft je het meest verbaasd over jezelf in het moederschap?

Dit antwoord staat hier boven al wel beschreven. Het heeft mij het meest verbaasd dat ik in staat was om zo veel van iemand te kunnen houden. Alles van jezelf te kunnen en te willen geven, zodat zij op kunnen groeien tot de beste mensen die zij kunnen worden.


Mijn verhaal in een notendop. Dus als ik een keer (en dat doe ik) over verhalen van mensen heen wals, dan is dat niet omdat ik niet met jullie mee leef of het onzin vindt, maar vaak omdat ik de juiste woorden niet kan vinden en ik denk dat anderen hier dat beter kunnen en doen.

En nu ga ik mij beraden over aan wie ik het stokje over wil dragen!

[ Bericht 0% gewijzigd door AwayTL op 05-06-2015 22:01:57 ]

Ah nee, ik hoef er niet over te denken.. DaD, the floor is yours if you will .

Away, ik had jou ouder ingeschat! Wat een schok toen je zwanger bleek te zijn, bizar ook dat het eerst gewoon niet opgemerkt werd door testen. En wat schrikken van je moeder.
Maar je klinkt op en top gelukkig met je mannen nu

Jeetje away, die huisarts met zijn doppler! Kreeg je geen hartverzakking??

Je bent echt een van de stoerste en leukste mensen die ik hier heb leert kennen, en ondanks dat je jezelf misschien wat stug vindt, vind ik jou juist een hele lieve, attente meid. En je gevoel voor humor is priceless

Away, wat klink je verliefd op je drie mannen.

Ooh die verhalen... van de meiden met wie ik nu post, maar ook de verhalen van de dames die al langer hier posten.
Zoals al meer al gezegd hebben, je blijft lezen, met een lach en een traan

Away, mooi verhaal vol liefde voor je kleine mannen en het grote exemplaar. En wat ben je nog jong!

Jullie wisten niet dat always een soort tienermoeder is

Away!

Wow, away dat lijkt me schrikken zeg. Je klinkt vol liefde voor je mannen. Mooi om te lezen ook hoe ze jou hebben veranderd. Bedankt voor je verhaal en kijkje in jouw leven

quote:

Op vrijdag 5 juni 2015 21:51 schreef Stormqueen het volgende:
Jullie wisten niet dat always een soort tienermoeder is

En haar ook stug overal Always noemen

quote:

Op vrijdag 5 juni 2015 21:51 schreef Stormqueen het volgende:
Jullie wisten niet dat always een soort tienermoeder is

Ik raak echt helemaal in de war van dat jaartal, als je uit 89 bent dan ben je toch gewoon iets van 17 nu

Maar Away, tienermoeders ftw! Lekker he, al die kerels die aan je voeten liggen

Wat een mooie en soms ook enorm aangrijpende verhalen! Ik vind het bijzonder om zo een inkijkje te krijgen in jullie levens en hoe je bent geworden wie je bent.

quote:

Op vrijdag 5 juni 2015 21:58 schreef L-E het volgende:

[..]

Ik raak echt helemaal in de war van dat jaartal, als je uit 89 bent dan ben je toch gewoon iets van 17 nu

Maar Away, tienermoeders ftw! Lekker he, al die kerels die aan je voeten liggen

Ik ben ook 17. Al 9 jaar.

Always!! ontzettend mooi.
Ik voel me altijd wel een beetje verbonden met je als je jezelf stug noemt, en nu nog meer.

Maar, en daar +1 ik SQ, dat ben je niet dankjewel voor het delen!

Yeah, een club der 17jarigen al 9 jaar lang, ik wil erbij!

Mooi verhaal away! Zo bijzonder, je eerste zwangerschap, jullie klinken erg gelukkig!

quote:

Op vrijdag 5 juni 2015 22:00 schreef LadyBlack het volgende:

[..]

You wish de komende lichting studenten gaat uit f*cking 1997 komen !

De studenten op mbo? Die komen uit 1998/ 1999

[ Bericht 1% gewijzigd door zeefje op 05-06-2015 22:25:51 ]

Ik lurk hier mee trouwens. Mooie verhalen. Misschien post ik hier over een X aantal jaar ook mee

Away bedankt voor deze inkijk in je leven

Wat een prachtig topic is dit. Wat een mooie verhalen. En vaak heftig, want mensen voor hun kiezen hebben gekregen.

Away De liefde die je voor jouw mannen voelt, zo mooi!

Away, bedankt voor je verhaal! Je mannen <3
En omgwtf, dat lijkt me schrikken zeg, met 6 mnd er achter komen dat je zwanger bent! Pikte de testen het met M wel op trouwens?

Away, wat heb je jouw verhaal mooi beschreven! Erg leuk om te lezen.

quote:

Op vrijdag 5 juni 2015 22:00 schreef LadyBlack het volgende:

[..]

You wish de komende lichting studenten gaat uit f*cking 1997 komen !

Dan kan niet mijn zoon van '99 gaat nog lange niet studeren...echt dat duurt nog 100 jaar

Away bedankt. Ook weer een leuk kijkje in jou leven

Het is echt een nieuwe generatie in OUD. Ik voel me nu ook heel erg OUD
Away, mooi hoe je je liefde voor je mannen, maar vooral hun liefde voor jou beschrijft.

9 jaar 17 . Alleen jammer dat sommige die mij op fb hebben denken dat ik ouder ben, oude kop heb ik dus . (Neh geintje, ik moet mn id nog vaak genoeg laten zien bij het halen van alcohol ) .

Room, ik was gelukkig pas 3 maand zwanger, het staat er wat ongelukkig. Was va aug niet meer ongesteld, maar in dec/januari pas zwanger. V is van september. Bij M werd de test al een plusje toen ik het er alleen al onderhield . Maar toen wist ik het voordat ik testte al wel zeker.

Sq, ik kreeg inderdaad nogal een hartverzakking. Alles na die uitspraak heb ik niet helemaal meer meegekregen.

Verder bedankt iedereen voor de lieve woorden. Ik ben inderdaad helemaal weg van mijn kerels .

Als Dad post zal ik even vragen gaan bedenken. Dad, eigenlijk moet het via pb, maar gezien je enthousiasme in het begin denk ik dat je dit zeker wel wilt doen .

Oh en ik wilde nog even toevoegen dat mijn ouders inmiddels gescheiden zijn (2 jaar) en ze beide helemaal weg zijn van onze kinderen. Mijn vader opperde laatst zelfs dat ze wel eens daar konden logeren .

Mooi verhaal Away! En ik vind je geen koude kikker hoor, maar heel lief en attent, dat laat je zeker zien!

Wat een verhalen weer. Zo'n geweldig topic
Away hier kom je ook niet over als koude kikker hoor. We posten niet samen maar ik lurk wel mee

Away Wat een liefde spreek je uit voor de 3 mannen in je leven
Je had m'n grote zus kunnen zijn wat betreft de thuissituatie in je jeugd

Mooi verhaal Away Ik heb je ook nooit gezien als stug hoor, ik vind je vooral heel grappig
Het was wel een schrik zo te lezen, de komst van V. Mooi om te lezen hoe het dan uitpakt, dat het je zo veel liefde heeft gegeven. Sowieso je verliefdheid op je mannen

quote:

Op zaterdag 6 juni 2015 07:08 schreef livelink het volgende:
Het is echt een nieuwe generatie in OUD. Ik voel me nu ook heel erg OUD

idem hier!

Wat leuk dit! Morgen even lekker alles lezen

Away Het runenmeisje! Ik zou echt een hartverzakking krijgen bij je dokterdopler verhaal
_{Edit: Oh jij zelf ook}

Wow, je hebt wel eens gezegd dat V onverwacht kwam, maar dat hij zo'n grote verrassing was...!

En whii! Wat tof dat je mij hebt gekozen om het stokje aan door te geven! Ik neem het graag aan. Ik ben benieuwd waarom en welke vragen je voor me bedenkt.

Wart heb je de overweldigende liefde voor je zoons mooi beschreven Away En de dokter en zijn doppler

Wow Away wat schrikken met die doppler

Maar mooi verhaal!

Room, wat een heftig verhaal joh... Maar fijn dat jij je grote liefde in het hoge noorden hebt gevonden.

Away, wat grappig dat jij in hetzelfde durpke geboren bent en dan ook nog es bijna hetzelfde durp als ik bent verhuist! (Wenters, dus iets verderop)... En wat een verhaal joh van V!

Always . Wat een mooi verhaal ook. Jij en je mannen . Dat geintje met die doppler ken ik ook , maar dan met een heus echoapparaat. 'Dit is niet jouw hartslag' zei de gyn tegen mij... .

Wow, wat een bijzonder verhaal weer!

Room wat een heftig verhaal joh! Wat heb je al veel meegemaakt. Wel leuk om over je Noorse avonturen te lezen!

Away ik heb geen idee of je dit ooit verteld hebt maar ik wist dat helemaal niet joh van de zwangerschap van V! Wat bizar van de negatieve tests steeds En twee van die toffe kereltjes, wie zou niet trots zijn

Jeetje away dat moet echt schrikken zijn geweest met V En verder: die liefde voor je mannen Ik vind je overigens helemaal niet stug overkomen, juist open en vrolijk. En je ziet er juist enorm jong uit! Nou ja, eigenlijk zoals je leeftijd Bijzonder om je verhaal te hebben mogen lezen!

Ik sluit me aan bij mijn voorgangers, wat een verassing was V zeg!
En net als de test als zei, nooit geweten dat je maar 1 jaar ouder bent als ik! (Dan ik? Nouja je snapt het)

(Dan ik!)

Away, wat een verhaal . En ik kan me je hartverzakking met V héél goed voorstellen. En ik had ook helemaal niet door dat je maar 2 jaar ouder bent dan ik!

Heel leuk om al die achtergronden te lezen

Dank L-E!

Vanwege snelle DaD en langzame ik op verzoek van Dad de vragen!

In z&g heb je wel eens gepost dat je behoorlijk onzeker kan zijn. Hoe zie je deze karaktereigenschap in het licht van je nieuwe rol als moeder?

En ik vind jou altijd heel berekenend, netjes en vriendelijk. Heb je wel eens iets gedaan dat voor jou totaal buiten je comfortzone was?

(En als laatste, heeft I al een kledingbudget? )

quote:

BEREKENEND

1) Altijd op eigen voordeel bedacht 2) Doortrapt 3) Gehaaid 4) Gewiekst 5) Ostentatief 6) Steeds op eigen voordeel bedacht 7) Uitgekookt aan het calculeren (crypt.) 8) Uitgekookt als de computer (crypt.) 9) Uitgekookt

Pardon? .

Maar toffe vragen! Ik ga er even over nadenken.

Ok, here goes - mijn belachelijk lange verhaal.

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

quote:

Op zondag 7 juni 2015 19:11 schreef DevilsAndDust het volgende:

[..]

Pardon? .

Maar toffe vragen! Ik ga er even over nadenken.

Haha oke, niet het goede woord. Doordacht en rustig. Niet erg impulsief en in 7 sloten tegelijk lopend. Daar weet jij vast een woord voor .


En nu ga ik lezen!

DaD mijn god wat een verhaal! Ik had kippenvel toen ik het verhaal van je oom las, wat verschrikkelijk eng zeg

Wat fijn dat je nu zo tot rust bent gekomen. Oh ja en ik vind je knap

DaD: mooi verhaal over jouw leven! En je oom, brrr.

Jemig DaD, wat vreselijk eng zeg, die oom van je . Wat een nachtmerrie voor een kind .

Fijn dat alles nu op z'n plaats is gevallen. Je komt altijd erg gelukkig over

Dada, die oom van jou. Zo eng
Maar fijn dat alles nu goed is gekomen voor je

Je bent een Matilda in het echt!
Wat moet dat echt zijn geweest zeg, die oom. Maar wat klink je nu gelukkig <3

Oh Dad wat eng van je oom!

En fijn dat je het geluk gevonden hebt. Het straalt van je posts af .

En ik vind je ook mooi

DaD, wat een horrorverhaal met die oom! Verder heb ik je verhaal in 1 adem uitgelezen, je beschrijft het erg goed. Mooi ook van het kledingbudget

Wat een eng verhaal van je oom, en erg dat het zo'n grote rol heeft gehad in de tijd dat je lekker onbezorgd had moeten kunnen zijn!

Verder: .

Jeutje Dad! Wat n verhaal.

Met kippenvel op m'n armen heb ik je verhaal over je oom gelezen. Wat eng zeg!

DaD, heftig wat je hebt meegemaakt met je oom.. Hebben je ouders het echt nooit doorgehad of geweten dat hij zo gevaarlijk dichtbij kwam? Dachten ze echt dat hij alleen maar soms foto's door de brievenbus deed of dachten ze dat je opa en oma beter zouden opletten? Ik kan me niet voorstellen dat ze je daar elke woensdag alleen lieten
Daarnaast ook bewonderenswaardig dat je op school zo goed bleef werken
Maar vooral het 'ze-leven-nog-lang-en-gelukkig' einde, supertof dat je je man hebt gevonden met wie je als kers op de taart een prachtige zoon kreeg, terwijl je daarnaast ook nog eens je droombaan bent gaan beoefenen <3

Dad, in 1 adem uitgelezen. Wat een verhaal met je oom zeg, angstaanjagend! Ik kan me goed voorstellen dat je angst er zo diep in zit dat je nu nog bang bent.
Wat ontzettend fijn dat je het geluk gevonden hebt met Baard en zoon

Wat een kippenvelverhaal, jemig! Je angst is echt voelbaar, vind het zo naar voor je

Zo'n Disneyfilm-einde is dan wel weer tof

DaD wat een ontzettend eng verhaal over je oom. Bizar gewoon dat hij gewoon elke keer weer vrijkwam.
Wat klink je nu gelukkig met je baardmans en mini.

DaD, wat een dubbele jeugd heb je gehad. Wat vreselijk dat je oom ervoor heeft gezorgd dat je met zoveel angst moest leven .
Wat heerlijk dat je nu helemaal gelukkig bent met je mannen

Bah, die oom...

En verder, wat een perfect einde!
(Ik zie stiekem trouwens wel wat overeenkomsten trouwens )

Jeetje DaD want eng van die oom. Kan me voorstellen dat zoiets een enorme impact op je heeft, zeker als je nog zo jong bent. Goed dat je hier erover durft te vertellen. En wat leuk om te lezen hoe je jouw man met baard gescoord hebt

Dapper dat je verhaal 2 hebt opgeschreven DaD.

Fijn dat je nu zo gelukkig bent met baard en kind.

Wow DaD wat een verhaal zeg. Heel erg eng zo iemand zo dichtbij... Maar een heel mooi einde en begin van iets nieuws

DaD wat moet die situatie met je oom verschrikkelijk angstig geweest zijn.

Wat klink je nu gelukkig, echt heerlijk om te lezen! Ik heb veel respect voor de keuzes die je gemaakt hebt.

Jeutje wat een griezel die oom! gelukkig is hij nu heel heel heel ver weg! En het ze leefde nog lang en gelukkig einde <3

Wauw dad, wat een verhaal. Kreeg het er koud van, toen ik las over je oom, wat een nachtmerrie moet dat geweest zijn

_{en ik vind 't nog steeds grappig dat we dezelfde naam hebben}

Maar je hebt zo een heel gelukkig 'ever after'

Woah Dad! Wat een verhaal!
En het einde

Jemig DaD, toen ik dat eerste stukje las over de koop van dat huis zag ik helemaal zo'n grote happy family voor me, opa en oma dichtbij, ook nog een oom, oudere broer en zus.. wat een fijn vangnet. Maar wat een nachtmerrie ook als dat vangnet helemaal niet zo fijn blijkt te zijn...

Fijn dat je nu zo'n fijn gezinnetje van jezelf hebt

DaD, helaas komt verhaal 2 mij heel bekend voor. Mijn schoonzus is schizofreen en heeft mij jarenlang bedreigd omdat ze de waan had dat alles bij hen in de familie fout was gegaan op het moment dat ik er bij kwam. Regelmatig 112 moeten bellen idd en als ik alleen thuis was had ik de telefoonnummers van de sterke buurmannen bij mijn telefoon liggen. Ook op mijn werk viel ze me lastig. Reden dat niemand van mijn schoonfamilie weet waar ik nu werk. Na een heleboel gedwongen opnames is het rustig geworden. We hebben bijna geen contact meer. Heel af en toe belt ze nog.

Wat ik altijd het ergste vond was dat er binnen mijn schoonfamilie niet over gepraat mocht worden. Alles werd doodgezwegen. Dat ik jarenlang in angst heb geleefd mocht en mag niet besproken worden. Achteraf gezien heb ik daar bijna meer last van gehad dan van het gedrag van mijn schoonzus zelf. Dat proef ik ook uit jouw verhaal. Het zal wel met onmacht en schaamte te maken hebben, maar begrijpen doe ik het nog steeds niet.

DaD, wat een nare situatie met je oom zeg kan me voorstellen dat dat er in hakt. mooi om te lezen dat je nu zo je geluk gevonden hebt!

Dad het verhaal van je oom komt hier hard aan. Broer van mijn vriend is ook schizofreen en heeft in het verleden ook geprobeerd mijn schoonmoeder te wurgen. Gelukkig is hij gek op mijn vriend en ook op mij maar we proberen hem wel op afstand te houden. Maar ook weer niet teveel omdat je weet dat het dan juist mis kan gaan. Ik maak me bij voorbaat al zorgen hoe het zal gaan als we kinderen krijgen en ik krijg dan ook de rillingen van je verhaal, hopelijk komt het bij ons nooit zo ver

Wel super dat je het geluk nu gevonden hebt met baard!

quote:

Op zondag 7 juni 2015 22:25 schreef livelink het volgende:
DaD, helaas komt verhaal 2 mij heel bekend voor. Mijn schoonzus is schizofreen en heeft mij jarenlang bedreigd omdat ze de waan had dat alles bij hen in de familie fout was gegaan op het moment dat ik er bij kwam. Regelmatig 112 moeten bellen idd en als ik alleen thuis was had ik de telefoonnummers van de sterke buurmannen bij mijn telefoon liggen. Ook op mijn werk viel ze me lastig. Reden dat niemand van mijn schoonfamilie weet waar ik nu werk. Na een heleboel gedwongen opnames is het rustig geworden. We hebben bijna geen contact meer. Heel af en toe belt ze nog.

Wat ik altijd het ergste vond was dat er binnen mijn schoonfamilie niet over gepraat mocht worden. Alles werd doodgezwegen. Dat ik jarenlang in angst heb geleefd mocht en mag niet besproken worden. Achteraf gezien heb ik daar bijna meer last van gehad dan van het gedrag van mijn schoonzus zelf. Dat proef ik ook uit jouw verhaal. Het zal wel met onmacht en schaamte te maken hebben, maar begrijpen doe ik het nog steeds niet.

_{mijn oom is ook nogal in de war. Niks bedreigends gelukkig maar wel jaren lange telefoon terreur}

Wat eng zo'n oom of schoonzus. Vooral ook omdat je je niet gehoord en gesteund voelt door zijn/haar ouders.
DAD denk je dat je je zo veel bent gaan lezen omdat je dan kon 'vluchten' ( niet het juiste woord) in een andere wereld?!

[ Bericht 6% gewijzigd door Cholula op 08-06-2015 13:52:21 (Ik begreep mijn eigen zin niet meer. ) ]

Jeetje DAD wat een verhaal. Ook ik ben er stil van. Stoer dat je het voor ons op hebt durven schrijven.

Oh wow DaD! Jezus wat een verhaal weer! Maar je geweldige mannen nu
Bedankt weer voor het delen, wat een bijzonder topic is dit toch

quote:

Op maandag 8 juni 2015 00:47 schreef Hilzillah het volgende:

[..]

_{mijn oom is ook nogal in de war. Niks bedreigends gelukkig maar wel jaren lange telefoon terreur}

Jarenlange telefoonterreur klinkt anders aardig bedreigend Hoe is het opgehouden?

Jeetje DaD ik krijg de kriebels van je oom. Bedankt voor het delen van je verhaal

quote:

Op maandag 8 juni 2015 11:37 schreef MaJo het volgende:

[..]

Jarenlange telefoonterreur klinkt anders aardig bedreigend Hoe is het opgehouden?

Oma in geschakeld. Zij was de enige die nog enigszins vat op hem had.

Wat een bijzondere verhalen komen hier voorbij Volgens mij heb ik hier nog nooit gepost maar ik lees al vanaf het begin van het topic mee.