OUD Ouder(s)
Alles over (on)vruchtbaarheid, opvoeding en ontwikkeling.
Maar.... trouwen is elkaar trouw beloven....
Dat is niet 'voor een bepaalde periode en als ik me er even iets minder lekker bij voel ben ik weg'
Dat is trouw zijn, ook als het af en toe minder gaat.
En natuurlijk zijn er wel legitieme redenen om uit elkaar te gaan en zijn er mensen die ondanks relatie therapie en allebei hun best doen écht niet bij elkaar kunnen blijven, maar in de veel gevallen denk ik 'was dan gewoon niet getrouwd'.
Inderdaad: als je niet wilt beloven dat je bij elkaar wilt blijven moet je dat ook niet doen.
Als je het wél belooft denk ik: vecht er dan ook voor!
Dat is niet 'voor een bepaalde periode en als ik me er even iets minder lekker bij voel ben ik weg'
Dat is trouw zijn, ook als het af en toe minder gaat.
En natuurlijk zijn er wel legitieme redenen om uit elkaar te gaan en zijn er mensen die ondanks relatie therapie en allebei hun best doen écht niet bij elkaar kunnen blijven, maar in de veel gevallen denk ik 'was dan gewoon niet getrouwd'.
Inderdaad: als je niet wilt beloven dat je bij elkaar wilt blijven moet je dat ook niet doen.
Als je het wél belooft denk ik: vecht er dan ook voor!
Maar ik denk niet dat hier iemand is die zonder vechten is gaan scheiden. Wij hebben het ook geprobeert en als het niet lukt lukt het gewoon niet.
Liefde
Rij nooit harder dan je beschermengel kan vliegen!!
Rij nooit harder dan je beschermengel kan vliegen!!
En trouwens dan nog. Tis voor iedereen een eigen keuze toch. Wat de een een reden vind om te scheiden vind de ander misschien niet eens een probleem. Iedereen moet doen wat voor diegene goed voelt!!quote:Op woensdag 20 mei 2009 16:35 schreef innepin het volgende:
Jemig, Freecell, moet die discussie nou? En in dit topic?
En niemand zegt toch "Ik voelde me er minder lekker bij, dus toen ben ik maar gescheiden"?
Liefde
Rij nooit harder dan je beschermengel kan vliegen!!
Rij nooit harder dan je beschermengel kan vliegen!!
Het feit dat je uit elkaar gaat, zegt dan weer niets over trouw zijn tijdens de relatie.quote:Op woensdag 20 mei 2009 16:27 schreef freecell het volgende:
Maar.... trouwen is elkaar trouw beloven....
Dat is niet 'voor een bepaalde periode en als ik me er even iets minder lekker bij voel ben ik weg'
Dat is trouw zijn, ook als het af en toe minder gaat.
En natuurlijk zijn er wel legitieme redenen om uit elkaar te gaan en zijn er mensen die ondanks relatie therapie en allebei hun best doen écht niet bij elkaar kunnen blijven, maar in de veel gevallen denk ik 'was dan gewoon niet getrouwd'.
Inderdaad: als je niet wilt beloven dat je bij elkaar wilt blijven moet je dat ook niet doen.
Als je het wél belooft denk ik: vecht er dan ook voor!
Het is als buitenstaander nogal gemakkelijk gedacht over de relatie van een ander, warom besloten tot trouwen, hoe hard er gevochten is voor de relatie, etc. Dat zijn waardeoordelen van buitenaf, terwijl je helemaal niet de juiste info hebt.
Daarnaast denk ik dat je gedurende je leven leert, ontwikkelt, verandert. Ik heb geleerd dat ik niet wil beloven dat ik de rest van mijn leven bij iemand blijf. Dat wist ik nog niet toen ik 19 was, en ook neit toen ik 23 was. Ik heb geleerd, ik ben veranderd, ik heb me ontwikkeld, heb ervaringen opgedaan. En dat alles heeft de persoon van me gemaakt die ik nu ben.
Tijdens een relatie, zeker als je nog erg jong bent, verander je ook; je partner ook. Het is zeer zeker wel mogelijk dat die twee personen op een bepaald punt helemaal niet meer bij elkaar passen, omdat hun veranderingstraject ervoor heeft gezorgd dat ze uit elkaar gegroeid zijn.
And the young, they can lose hope cause they can't see beyond today,. ..
The wisdom that the old can't give away
The wisdom that the old can't give away
freecell, ik denk dat mensen die scheiden dit om hun eigen prive redenen doen, en dat niet open en bloot willen gooien omwille van kinderen oid.
het is nogal makkelijk oordelen als je niet heel het verhaal erachter kent.
Iedereen die getrouwd is, trouwde omdat ze de rest van hun leven bij elkaar wilden blijven ( oke uitzonderingen daar gelaten die heb je altijd..
Als iemand lichamelijk en/of geestelijk mishandeld wordt moeten ze dan maar bij elkaar blijven want je hebt elkaar toch trouw beloofd in goed en kwaad? Weet jij veel wat er achter een scheiding zit, dat zijn geen dingen die je graag met anderen deelt, puur uit gevoel van schaamte/angst of puur omdat het niet iedereen dat hoeft te weten.
Asjeblieft zeg
het is nogal makkelijk oordelen als je niet heel het verhaal erachter kent.
Iedereen die getrouwd is, trouwde omdat ze de rest van hun leven bij elkaar wilden blijven ( oke uitzonderingen daar gelaten die heb je altijd..
Als iemand lichamelijk en/of geestelijk mishandeld wordt moeten ze dan maar bij elkaar blijven want je hebt elkaar toch trouw beloofd in goed en kwaad? Weet jij veel wat er achter een scheiding zit, dat zijn geen dingen die je graag met anderen deelt, puur uit gevoel van schaamte/angst of puur omdat het niet iedereen dat hoeft te weten.
Asjeblieft zeg
Engaging Infinite Improbability Drive..
Om maar weer even Ontopic te gaan; wat zonde van je jeugd Estrys..
En wat leuk dat je op 1337 getrouwd bent! Hier ook een nerd (en mn vriend nog erger) Je man zit zeker ook op IRC?
En wat leuk dat je op 1337 getrouwd bent! Hier ook een nerd (en mn vriend nog erger) Je man zit zeker ook op IRC?
♡ Sa fier as de moanne, - en werom ♡
Hier ook eindelijk weer bijgelezen. Bedankt voor alle openhartigheid! 
I'm so glamourous I piss glitter!
Ik houd al op 
gewoon omdat het niet in het topic past. 
Had me best leuk geleken
gewoon omdat het niet in het topic past. Ik zei net nog: we hadden een week eerder moeten trouwen schat, waren we ook heel 1337 geweestquote:Op woensdag 20 mei 2009 17:36 schreef MamsX het volgende:
Leuk Estrys dat jullie al zo lang bij elkaar zijn.
En ik vind de 1337 datum zo leuk!
Had me best leuk geleken
P4p5 X 15 00k 33n 64m3r 3n d13 h4d h37 00k 0nw1j5 |3uk 63v0nd3n.
SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.
quote:
P4p5 X 15 00k 33n 64m3r 3n d13 h4d h37 00k 0nw1j5 |3uk 63v0nd3n.SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.
Wij zijn dan wel weer geen gamers
Mijn vent is unix systeembeheerder en anti windhoos
[ Bericht 0% gewijzigd door Vlinder op 21-05-2009 00:16:38 ]♡ Sa fier as de moanne, - en werom ♡
vergeet in ieder geval onze trouwdag niet ik heb inmiddels iemand een pm gestuurd, heb nog geen reactie terug even afwachten dus.
ti amo più di ieri ma meno di domani
Diaan, ik wil even zeggen dat ik het heel erg knap vind dat jij en je ex goede beslissingen nemen omtrent Twan.
Dat zou het goede voorbeeld moeten zijn
Leuk verhaal Estrys! Ben benieuwd naar wie het stokkie gaat dit keer
Dat zou het goede voorbeeld moeten zijn
Leuk verhaal Estrys! Ben benieuwd naar wie het stokkie gaat dit keer
Freecell, ik heb gevochten tot ik er bij(na) bij neerviel. Tot ik geen goede moeder meer kon zijn voor mijn kinderen. En tot ik moest leren dat loslaten soms moet.
En ik zie me het nog beloven, for better and worse. Ik heb dat met heel mijn hart en ziel beloofd, mijn ex dacht anders over dat hart en ziel, en hij kon ook niet beter dan dat.
Maar zeg niet dat we er niet hard genoeg voor gevochten hebben, en beloften gaan ook maar zo lang mee. Het verdriet van mijn kinderen raakt me dagelijks, ik had ze zo zo graag een compleet gezin gewenst.
En ik zie me het nog beloven, for better and worse. Ik heb dat met heel mijn hart en ziel beloofd, mijn ex dacht anders over dat hart en ziel, en hij kon ook niet beter dan dat.
Maar zeg niet dat we er niet hard genoeg voor gevochten hebben, en beloften gaan ook maar zo lang mee. Het verdriet van mijn kinderen raakt me dagelijks, ik had ze zo zo graag een compleet gezin gewenst.
Losing love is like a window in your hart,
everybody sees you're blown apart, everbody sees the wind blow.
everybody sees you're blown apart, everbody sees the wind blow.
dat had ik ook! Ik was van 12 september, en was altijd de jongste van de groep... het op tenen lopen komt me heel bekend voor... en die hoge lat ook! En bij mij duurde dat tot Havo2, waar ik "pas" ben blijven zitten toen... en inderdaad is ook wel tegen mijn moeder gezegd dat het erg was dat ze wilde dat ik bleef zitten...quote:Op woensdag 20 mei 2009 14:10 schreef Estrys het volgende:
[..]
Ja echt een grote impact. En dan werden ze boos op mijn moeder want hoe kun je nou als moeder zijnde willen dat je kind blijft zitten. Terwijl ik thuis altijd hoofdpijn had en helemaal niet happy was.
Herkenning!
Mijn mannetje en ik hebben tijdens de hardop gestelde vragen tijdens de plechtigheid van het trouwen het stukje: 'tot de dood u scheidt' niet te horen gekregen... dat hadden we heel bewust aangegeven dat we dat niet wilden, omdat je nooit weet hoe de dingen gaan lopen... niet dat we er al van uit gaan dat we uit elkaar zullen gaan in de toekomst, maar toch, je weet het niet altijd.
Vlindur heeft het stokje overgenomen 
Wel het stokje overnemen en nog niet geschreven kan toch niet.
Mijn vraag (nou eigenlijk twee): je bent nu 8 weken en een beetje zwanger hoe ervaar je het tot nu toe dat er een klein wezentje onderweg is? En hoe kijk je aan tegen het komend ouderschap?
Wel het stokje overnemen en nog niet geschreven kan toch niet. Mijn vraag (nou eigenlijk twee): je bent nu 8 weken en een beetje zwanger hoe ervaar je het tot nu toe dat er een klein wezentje onderweg is? En hoe kijk je aan tegen het komend ouderschap?
ti amo più di ieri ma meno di domani
Oeh, mooie vraag.. Ik zal morgen een verhaal schrijven.quote:
Vlindur heeft het stokje overgenomen
Mijn vraag (nou eigenlijk twee): je bent nu 8 weken en een beetje zwanger hoe ervaar je het tot nu toe dat er een klein wezentje onderweg is? En hoe kijk je aan tegen het komend ouderschap?
Bedankt!
♡ Sa fier as de moanne, - en werom ♡
Estrys, ik herken veel van je verhaal. Ik had een moeder die het nodig vond om mij een klas over te laten slaan, omdat ik al kon lezen en schrijven op de kleuterschool. Met als gevolg dat ik altijd op de toppen van mijn tenen liep en altijd overal de jongste was (en in veel gevallen nog steeds ben). Is niet altijd even makkelijk.
Hier mijn leven:
25 jaar geleden ben ik geboren in IJ. Ik ben de 3e van 4 kinderen.
Mijn zus ’80, mijn Broer *81 †82 (4 dagen voor zijn eerste verjaardag onverwachts aan Kroep) ik van ’84 en mijn jongere broertje van ‘85
Mijn jeugd was niet geweldig goed, ben gepest (stotteren) en later begonnen mijn borsten snel te groeien en kreeg ik een beugel en een bril. Toen was het feest compleet. In groep 3 blijven zitten omdat ik weigerde te rekenen. Ik kon het toen niet, ik kan het nu nog steeds niet. Ik had één beste vriendin, maar zij zat op de christelijke school en ik op de enige andere, de openbare. Maar we waren 2 handen op één buik. Ze woonde vlak naast me. Toen ik naar de middelbare ging, zat zij nog in groep 8. En groeiden we uit elkaar. Mijn muziek was toen (Uiteraard) The Backsteet Boys en Hanson.
Ik heb in S. de middelbare gedaan, (het VBO) dit ging wel aardig, had een paar goeie vrienden en was een echte skater. Wijde broeken en strakke truitjes. En van die lekkere lompe schoenen. Het enige wat ontbrak was een skatebord. Mijn muziek van toen Korn en meer van die rare herrie.
Toen ik 16 was leerde ik mijn vriend kennen. Via mijn zus en haar Ex, ik mocht bij haar slapen als ik mn tentamens had gehaald en zij woonde toen der tijd in Selwerd, één van de 3 beroemde studenten flats in G.. Helemaal te gek natuurlijk. En toen ik J. zag was ik gelijk verkocht. “die is van mij” was het eerste wat ik dacht. Dit was op 3 november 2000, op 18 november 2000 hadden we officieel verkering.
Later ging het tussen mijn ouders en mij niet meer goed. Dit kwam tot gevolg dat ik met 17 jaar en een paar dagen in goed overleg vertrok naar J. die toen in H. woonde. Ik heb daar mijn SPW gedaan 5 jaar in totaal. (Een schakeljaar, 3 jaar SPW3 en één jaar SPW4.) Toen ik bijna klaar was wilden we verhuizen, terug naar Friesland, ik werd gek van die muggen mentaliteit, die er van overtuigd waren dat Spanje dichterbij lag dan Friesland. Heb er verder wel geweldig gehad hoor, Had wel een paar vrienden, maar met geen een iets echts op gebouwd omdat ik toch wel wist dat we daar niet zouden blijven.
Dat huis werd gevonden, in D. En eind eind mei zouden we over en ik zou dan op mijn motor de rest van de school afmaken. Helaas is dit niet zo mooi gegaan als we dachten…
Op 7 mei 2006 gingen we motorrijden. J. en zwager, schoonzus en ik.
J.’s motor ging stuk halverwege en werd opgehaald door zn vader met een kar. Wij drieën zouden nog een klein stukje doorrijden en dan ook naar huis. Maar nog geen 10 minuten later lag ik op mijn rug in de berm, met van alles kapot..
Mijn zwager remde en ik zag dat te laat. Ik en van schrik op de achterrem gaan staan en mijn achterwiel blokkeerde en ik ben er af gelanceerd. Die val kan ik me niet herinneren, daarna schoof ik op mijn buik op zo’n driehoek-berm betonblok, en het volgende ogenblik lag ik op mijn rug naast, dat blok. Met een mega pijn in mijn buik. Mijn pols kon ik niet bewegen en mijn schouder deed zeer. Ik ben afgevoerd met een Ambulance naar het UMCG. J. was inmiddels ook al weer bij ons en mocht mee. Na vele onderzoeken en scans later was de conclusie: Een gebroken pols, gekneusde nier, gescheurde lever en een gekneusde schouder. Ik heb 3 dagen op de Intesive Care gelegen en daarna nog 11 dagen op een kamer. Met 10 dagen verplichte bedrust en daarna dus gewoon weer leren lopen. Mijn buik en schouder zijn 100% hersteld. Maar mijn pols is verbrijzeld en ik onherstelbaar beschadigd. Het kraakbeen mist en wat belangrijke stukjes bot. Ik kan er mee leven, maar het zal steeds erger worden tot het definitief moet worden vast gezet. Tot nu toe red ik me nog prima met een brace.
Het huis verven en opknappen is dus totaal aan me ontgaan, ik kon niet helpen, zat in een rolstoel of lag op de bank. We hebben veel hulp van familie gehad en later is het met mijn school toch nog wel goed gekomen, ik heb uiteindelijk in december mijn diploma gehaald en was veel gematst door de leraren.
En dan zit je thuis, in een nieuw vers huis en op zoek naar werk. Dat viel me zo tegen, ik kon totaal geen werk vinden, dus heb ik uiteindelijk aangeklopt bij een uitzendbureau. Maar dat bleek waardeloos. De ene week 3 keer en daarna een hele maand niks. En ook elke keer een andere groep. Ik vond er niks aan. Dit was niet wat ik wilde. Nu ben ik inmiddels gastouder bij de mensen thuis en dat bevalt me prima. Ik solliciteer nog wel hier en daar, maar meestal zijn ze te beroerd om een briefje terug te sturen met “Nee, sorry” Ik hoor gewoon helemaal niks.
Mijn muziek: Dimmu Borgir, Opeth, Iron Maiden, Nevermore, Massive Attack, Elbow, The Veils, Acda en de Munnik, The Gossip, Snow Patrol en een hele hoop meer, maar voor wat goeie (heavy) Metal ben ik wel te vinden.
Boeken: Nicci French, Karin Slauhter, Stephen King, Saskia Noort, Kluun. Zolang er maar een goed verhaal in zit. En litterair en thriller zijn goeie zoekpunten.
Films: Cast Away, Intervieuw With A Vampire, Scruffy, August Rush, Titanic, The Birds, Sin City, Platvoetje
Serie: Grey's Anatomy, Private Practice, Prison Break, House, Vuurzee.
Laat mij 's avonds maar slapen, ben al moe genoeg nu. En speciaal eten heb ik niet. Ik lust bijna alles wel.
Verder hebben we nog 2 katten, Rokko en Nikkie. En zit ik graag achter de laptop te fokken en te hyven en op IRC te ouwehoeren.
Nu de vraag van Estrys:
Mijn vraag (nou eigenlijk twee): je bent nu 8 weken en een beetje zwanger hoe ervaar je het tot nu toe dat er een klein wezentje onderweg is? En hoe kijk je aan tegen het komend ouderschap?
Dit verhaal is wel een uitleg waard.
In maart 2007 besloten we te stoppen met de prikpil een kindje was wel welkom! In januari 2008 werd ik pas ongesteld. Na soms hele maanden ongesteld te zijn ben ik naar de dokter gegaan. En na een 2e keer doorverwezen naar de gynaecoloog, die stuurde me naar een paar onderzoeken weer door naar een fertiliteitsarts. Ik bleek PCOS te hebben. Naar 8 maanden Clomid bleken mijn eitjes wel te groeien, maar niet altijd te springen. Dus werd er Pregnyl bijgedaan. En ik was gelijk zwanger.
Nu en ik 8w2d zwanger en ik vind het doodeng. Maar we zijn dolgelukkig. Tot nu toe gaat het goed en we moeten er vanuit gaan dat het goed blijft gaan. Ik ben niet misselijk alleen maar vreselijk moe.
Rond 30 december ben ik uitgerekend dus we hebben gelukkig nog alle tijd om alles klaar te maken. Daarna zal ik een thuisblijf mama worden. Ik ga thuis gastouderen, denk ik nu. We zien wel straks. Maar dit kleintje is zo onwijs welkom! J. Blijft gewoon werken, had ik nou buitenhuis´ werk gehad had hij rustig thuis kunnen werken, dus dat zou geen probleem zijn geweest. Ik durf nu nog niks te kopen, komt straks allemaal wel. Eerst maar de 10 weken echo afwachten en misschien wel de echo daarna
Ik zal even nadenken aan wie ik het stokje overgeef, het is wel een lang verhaal, maar ik zou niet weten wat er niet tussen zou horen. Er zou nog wel meer bij kunnen, maar dat zou wat overbodig zijn
[ Bericht 3% gewijzigd door Dubbeldrank op 10-08-2011 17:38:30 ]
25 jaar geleden ben ik geboren in IJ. Ik ben de 3e van 4 kinderen.
Mijn zus ’80, mijn Broer *81 †82 (4 dagen voor zijn eerste verjaardag onverwachts aan Kroep) ik van ’84 en mijn jongere broertje van ‘85
Mijn jeugd was niet geweldig goed, ben gepest (stotteren) en later begonnen mijn borsten snel te groeien en kreeg ik een beugel en een bril. Toen was het feest compleet. In groep 3 blijven zitten omdat ik weigerde te rekenen. Ik kon het toen niet, ik kan het nu nog steeds niet. Ik had één beste vriendin, maar zij zat op de christelijke school en ik op de enige andere, de openbare. Maar we waren 2 handen op één buik. Ze woonde vlak naast me. Toen ik naar de middelbare ging, zat zij nog in groep 8. En groeiden we uit elkaar. Mijn muziek was toen (Uiteraard) The Backsteet Boys en Hanson.
Ik heb in S. de middelbare gedaan, (het VBO) dit ging wel aardig, had een paar goeie vrienden en was een echte skater. Wijde broeken en strakke truitjes. En van die lekkere lompe schoenen. Het enige wat ontbrak was een skatebord. Mijn muziek van toen Korn en meer van die rare herrie.
Toen ik 16 was leerde ik mijn vriend kennen. Via mijn zus en haar Ex, ik mocht bij haar slapen als ik mn tentamens had gehaald en zij woonde toen der tijd in Selwerd, één van de 3 beroemde studenten flats in G.. Helemaal te gek natuurlijk. En toen ik J. zag was ik gelijk verkocht. “die is van mij” was het eerste wat ik dacht. Dit was op 3 november 2000, op 18 november 2000 hadden we officieel verkering.
Later ging het tussen mijn ouders en mij niet meer goed. Dit kwam tot gevolg dat ik met 17 jaar en een paar dagen in goed overleg vertrok naar J. die toen in H. woonde. Ik heb daar mijn SPW gedaan 5 jaar in totaal. (Een schakeljaar, 3 jaar SPW3 en één jaar SPW4.) Toen ik bijna klaar was wilden we verhuizen, terug naar Friesland, ik werd gek van die muggen mentaliteit, die er van overtuigd waren dat Spanje dichterbij lag dan Friesland. Heb er verder wel geweldig gehad hoor, Had wel een paar vrienden, maar met geen een iets echts op gebouwd omdat ik toch wel wist dat we daar niet zouden blijven.
Dat huis werd gevonden, in D. En eind eind mei zouden we over en ik zou dan op mijn motor de rest van de school afmaken. Helaas is dit niet zo mooi gegaan als we dachten…
Op 7 mei 2006 gingen we motorrijden. J. en zwager, schoonzus en ik.
J.’s motor ging stuk halverwege en werd opgehaald door zn vader met een kar. Wij drieën zouden nog een klein stukje doorrijden en dan ook naar huis. Maar nog geen 10 minuten later lag ik op mijn rug in de berm, met van alles kapot..
Mijn zwager remde en ik zag dat te laat. Ik en van schrik op de achterrem gaan staan en mijn achterwiel blokkeerde en ik ben er af gelanceerd. Die val kan ik me niet herinneren, daarna schoof ik op mijn buik op zo’n driehoek-berm betonblok, en het volgende ogenblik lag ik op mijn rug naast, dat blok. Met een mega pijn in mijn buik. Mijn pols kon ik niet bewegen en mijn schouder deed zeer. Ik ben afgevoerd met een Ambulance naar het UMCG. J. was inmiddels ook al weer bij ons en mocht mee. Na vele onderzoeken en scans later was de conclusie: Een gebroken pols, gekneusde nier, gescheurde lever en een gekneusde schouder. Ik heb 3 dagen op de Intesive Care gelegen en daarna nog 11 dagen op een kamer. Met 10 dagen verplichte bedrust en daarna dus gewoon weer leren lopen. Mijn buik en schouder zijn 100% hersteld. Maar mijn pols is verbrijzeld en ik onherstelbaar beschadigd. Het kraakbeen mist en wat belangrijke stukjes bot. Ik kan er mee leven, maar het zal steeds erger worden tot het definitief moet worden vast gezet. Tot nu toe red ik me nog prima met een brace.
Het huis verven en opknappen is dus totaal aan me ontgaan, ik kon niet helpen, zat in een rolstoel of lag op de bank. We hebben veel hulp van familie gehad en later is het met mijn school toch nog wel goed gekomen, ik heb uiteindelijk in december mijn diploma gehaald en was veel gematst door de leraren.
En dan zit je thuis, in een nieuw vers huis en op zoek naar werk. Dat viel me zo tegen, ik kon totaal geen werk vinden, dus heb ik uiteindelijk aangeklopt bij een uitzendbureau. Maar dat bleek waardeloos. De ene week 3 keer en daarna een hele maand niks. En ook elke keer een andere groep. Ik vond er niks aan. Dit was niet wat ik wilde. Nu ben ik inmiddels gastouder bij de mensen thuis en dat bevalt me prima. Ik solliciteer nog wel hier en daar, maar meestal zijn ze te beroerd om een briefje terug te sturen met “Nee, sorry” Ik hoor gewoon helemaal niks.
Mijn muziek: Dimmu Borgir, Opeth, Iron Maiden, Nevermore, Massive Attack, Elbow, The Veils, Acda en de Munnik, The Gossip, Snow Patrol en een hele hoop meer, maar voor wat goeie (heavy) Metal ben ik wel te vinden.
Boeken: Nicci French, Karin Slauhter, Stephen King, Saskia Noort, Kluun. Zolang er maar een goed verhaal in zit. En litterair en thriller zijn goeie zoekpunten.
Films: Cast Away, Intervieuw With A Vampire, Scruffy, August Rush, Titanic, The Birds, Sin City, Platvoetje
Serie: Grey's Anatomy, Private Practice, Prison Break, House, Vuurzee.
Laat mij 's avonds maar slapen, ben al moe genoeg nu. En speciaal eten heb ik niet. Ik lust bijna alles wel.
Verder hebben we nog 2 katten, Rokko en Nikkie. En zit ik graag achter de laptop te fokken en te hyven en op IRC te ouwehoeren.
Nu de vraag van Estrys:
Mijn vraag (nou eigenlijk twee): je bent nu 8 weken en een beetje zwanger hoe ervaar je het tot nu toe dat er een klein wezentje onderweg is? En hoe kijk je aan tegen het komend ouderschap?
Dit verhaal is wel een uitleg waard.
In maart 2007 besloten we te stoppen met de prikpil een kindje was wel welkom! In januari 2008 werd ik pas ongesteld. Na soms hele maanden ongesteld te zijn ben ik naar de dokter gegaan. En na een 2e keer doorverwezen naar de gynaecoloog, die stuurde me naar een paar onderzoeken weer door naar een fertiliteitsarts. Ik bleek PCOS te hebben. Naar 8 maanden Clomid bleken mijn eitjes wel te groeien, maar niet altijd te springen. Dus werd er Pregnyl bijgedaan. En ik was gelijk zwanger.
Nu en ik 8w2d zwanger en ik vind het doodeng. Maar we zijn dolgelukkig. Tot nu toe gaat het goed en we moeten er vanuit gaan dat het goed blijft gaan. Ik ben niet misselijk alleen maar vreselijk moe.
Rond 30 december ben ik uitgerekend dus we hebben gelukkig nog alle tijd om alles klaar te maken. Daarna zal ik een thuisblijf mama worden. Ik ga thuis gastouderen, denk ik nu. We zien wel straks. Maar dit kleintje is zo onwijs welkom! J. Blijft gewoon werken, had ik nou buitenhuis´ werk gehad had hij rustig thuis kunnen werken, dus dat zou geen probleem zijn geweest. Ik durf nu nog niks te kopen, komt straks allemaal wel. Eerst maar de 10 weken echo afwachten en misschien wel de echo daarna
Ik zal even nadenken aan wie ik het stokje overgeef, het is wel een lang verhaal, maar ik zou niet weten wat er niet tussen zou horen. Er zou nog wel meer bij kunnen, maar dat zou wat overbodig zijn
[ Bericht 3% gewijzigd door Dubbeldrank op 10-08-2011 17:38:30 ]
♡ Sa fier as de moanne, - en werom ♡
Mijn Stokje draag ik over aan Leonieke, met deze vraag(en)
Jullie zijn ook al zolang bezig met zwanger worden. Alles is gereed voor een kleine, een mooi huis en fijne ouders maar wat nou als het rampscenario zich echt voor doet en het lukt echt niet om een kindje te krijgen, wat doen jullie dan? Zetten jullie er een streep onder? Of ga je dan door voor adoptie? Of een draagmoeder?
Ik hoop dat het jullie bespaard blijft natuurlijk, maar ik vraag me dit wel af
Jullie zijn ook al zolang bezig met zwanger worden. Alles is gereed voor een kleine, een mooi huis en fijne ouders maar wat nou als het rampscenario zich echt voor doet en het lukt echt niet om een kindje te krijgen, wat doen jullie dan? Zetten jullie er een streep onder? Of ga je dan door voor adoptie? Of een draagmoeder?
Ik hoop dat het jullie bespaard blijft natuurlijk, maar ik vraag me dit wel af
♡ Sa fier as de moanne, - en werom ♡
Vlindur, wat leuk om meer over jou te lezen Heftig zo'n motorongeluk... brrr. Ik neem aan dat motorrijden voor jou met je pols niet zo'n goed idee meer is, maar zou je het anders nog durven? En J.? ik zou bv mijn vriend echt mooi niet meer op zijn motor laten rijden, denk ik
En ik ben heel benieuwd naar het verhaal van Leonieke! Heftige vraag wel, trouwens.
Heftig zo'n motorongeluk... brrr. Ik neem aan dat motorrijden voor jou met je pols niet zo'n goed idee meer is, maar zou je het anders nog durven? En J.? ik zou bv mijn vriend echt mooi niet meer op zijn motor laten rijden, denk ik En ik ben heel benieuwd naar het verhaal van Leonieke! Heftige vraag wel, trouwens.
Tjee zeg, wat heftig van dat ongeluk Vlindur... godzijdank ben je er nog redelijk vanaf gekomen uiteindelijk. Wel balen dat dat werk vinden zo moeizaam gaat... Maar thuis gastouderen lijkt me ook heerlijk, tegelijk met je eigen kleintje!
***
Vlindur, heftig verhaal...
Lever gescheurd.... Dat is behoorlijk heftig
De beste vriend van TARA heeft ook zijn lever gescheurd, ook van een motor afgeklapt en was net te laat in het ziekenhuis... No way dat TARA ooit op een motor mag rijden
Lever gescheurd.... Dat is behoorlijk heftig
quote:
ik zou bv mijn vriend echt mooi niet meer op zijn motor laten rijden, denk ik
De beste vriend van TARA heeft ook zijn lever gescheurd, ook van een motor afgeklapt en was net te laat in het ziekenhuis... No way dat TARA ooit op een motor mag rijden
| Forum Opties | |
|---|---|
| Forumhop: | |
| Hop naar: | |