OUD Ouder(s)
Alles over (on)vruchtbaarheid, opvoeding en ontwikkeling.
Heb je msn? Voeg me dan even toe, kunnen we er even een keertje over door kletsen....quote:Op dinsdag 19 mei 2009 22:16 schreef MamsX het volgende:
you must be shitting me. ik ben al vanaf heel jongs af aan migraine klant.
En in die periode heb ik mijn aller aller aller ergste aanval gehad, en in die dagen begon de pijn.
Ik vind het zo apart, het is gewoon onduidelijk wat het is, en ik geef dan meerdere dingen aan die ik denk dat het ook kunnen zijn, maar dan krijg ik de reacties, je bent zo jong dat zal het niet zijn, of neeejoh dat is het ook niet etc.
Make love, not war ☮
Ik heb Estrys gevraagd en bereid gevonden om het stokje van mij over te nemen. Mijn vraag voor haar is:
als aanvulling op mijn verhaal nog: mijn ouders zijn nog steeds getrouwd, over 2 weken alweer 36 jaar!!quote:Je bent "nog" maar een jaar actief op Fok! Hoe en waarom ben je gaan Fok!ken? En had je daar bepaalde verwachtingen bij? Zo ja, zijn die uitgekomen?
Make love, not war ☮
Mooi verhaal Diaan!
Het valt me trouwens wel op dat in dit topic maar ook in het algemeen al een best veel jonge mensen gescheiden zijn want 'de vonk was weg' 'het ging niet meer' 'we groeiden uit elkaar'.
Maar is het idee van trouwen niet trouw?
Ik kijk er nog altijd weer raar tegenaan.
edit: domme fout
[ Bericht 4% gewijzigd door freecell op 20-05-2009 13:02:12 ]
Het valt me trouwens wel op dat in dit topic maar ook in het algemeen al een best veel jonge mensen gescheiden zijn want 'de vonk was weg' 'het ging niet meer' 'we groeiden uit elkaar'.
Maar is het idee van trouwen niet trouw?
Ik kijk er nog altijd weer raar tegenaan.edit: domme fout
[ Bericht 4% gewijzigd door freecell op 20-05-2009 13:02:12 ]
Ook weer een bijzonder verhaal. Wel leuk om zo wat meer te leren over mede-users.
Als ik bij hem was gebleven was ik nu ws. nog steeds heel ongelukkig geweest. En ik denk dat ik ook een heel onaardige moeder was geweest... als ik niet lekker in mijn vel zit dan merken de kinderen dat ook aan mij. Ik vind het onzin dat mensen bij elkaar blijven omdat ze ooit zo eens hebben besloten. Waarom je leven vergooien terwijl je er nog zoveel moois van kan maken? Alleen omdat de omstandigheden toen zo waren dat je dacht dat trouwen de beste keus was?
Ik ben gelukkig met mijn vriend, maar ik geloof niet meer in eeuwige liefde. Ik ben van plan voor altijd bij hem te blijven, maar ik kan niet in de toekomst kijken.
Ja, je hebt wel gelijk, als ik in mijn eigen geval spreek had ik best bij hem kunnen blijven. Wij zijn gaan trouwen omdat onze vriendschap uitliep op meer en ik zwanger raakte. Ik weet nog dat ik dacht toen ik 'ja' zei: 'help'. Diep van binnen wist ik wel dat het niet goed zat. Ik hield niet echt van hem zoals je van een geliefde houdt, meer van een goede vriend. Maar ik was jong, wanhopig, depressief en zwanger.quote:Op woensdag 20 mei 2009 12:36 schreef freecell het volgende:
Maar is het idee van trouwen niet trouw?
Als ik bij hem was gebleven was ik nu ws. nog steeds heel ongelukkig geweest. En ik denk dat ik ook een heel onaardige moeder was geweest... als ik niet lekker in mijn vel zit dan merken de kinderen dat ook aan mij. Ik vind het onzin dat mensen bij elkaar blijven omdat ze ooit zo eens hebben besloten. Waarom je leven vergooien terwijl je er nog zoveel moois van kan maken? Alleen omdat de omstandigheden toen zo waren dat je dacht dat trouwen de beste keus was?
Ik ben gelukkig met mijn vriend, maar ik geloof niet meer in eeuwige liefde. Ik ben van plan voor altijd bij hem te blijven, maar ik kan niet in de toekomst kijken.
In dit geval gaat het al mis in de aanloop inderdaad.quote:
Ook weer een bijzonder verhaal. Wel leuk om zo wat meer te leren over mede-users.
[..]
Ja, je hebt wel gelijk, als ik in mijn eigen geval spreek had ik best bij hem kunnen blijven. Wij zijn gaan trouwen omdat onze vriendschap uitliep op meer en ik zwanger raakte. Ik weet nog dat ik dacht toen ik 'ja' zei: 'help'. Diep van binnen wist ik wel dat het niet goed zat. Ik hield niet echt van hem zoals je van een geliefde houdt, meer van een goede vriend. Maar ik was jong, wanhopig, depressief en zwanger.
Als ik bij hem was gebleven was ik nu ws. nog steeds heel ongelukkig geweest. En ik denk dat ik ook een heel onaardige moeder was geweest... als ik niet lekker in mijn vel zit dan merken de kinderen dat ook aan mij. Ik vind het onzin dat mensen bij elkaar blijven omdat ze ooit zo eens hebben besloten. Waarom je leven vergooien terwijl je er nog zoveel moois van kan maken? Alleen omdat de omstandigheden toen zo waren dat je dacht dat trouwen de beste keus was?
Ik ben gelukkig met mijn vriend, maar ik geloof niet meer in eeuwige liefde. Ik ben van plan voor altijd bij hem te blijven, maar ik kan niet in de toekomst kijken.
Maar ik denk dat je niet moet trouwens als je niet kan beloven altijd bij hem te blijven. Want dat beloof je dan in principe wel
Nergens, ik ben een mutsquote:
Diaan, mooi verhaal!
Ben benieuwd naar Estrys, ook die ken ik niet zo goed.
freecell, waar zie jij een verhaal van Tico staan
(ik las tussen mijn reactie en het verhaal hier nog een reactie van Tico ergens anders)Aangepast!
Niet hier hoor... Deze staat niet eens in mn AT... (nu wel)
Nu ben ik wel benieuwd waar het over ging.
Nu ben ik wel benieuwd waar het over ging.
I am unconditionally and irrevocably in love with him.
I'm 97% sure you don't like me, I'm 100% sure I don't care.
I'm 97% sure you don't like me, I'm 100% sure I don't care.
Nee, andere postquote:
Niet hier hoor... Deze staat niet eens in mn AT... (nu wel)
Nu ben ik wel benieuwd waar het over ging.
En ik had tico getikt ipv diaan
Freecell, je hebt helemaal gelijk hoor. Je trouwt om voor altijd bij diegene te blijven en dat was ook zeker de bedoeling. Echter, in "mijn" geval was mijn man (nu ex) niet meer de man die hij was toen wij trouwden, hij was door bepaalde dingen die gebeurd zijn heel erg veranderd en ik ook denk ik. Het ging gewoon niet meer goed en in ieder geval ik was heel erg ongelukkig, en al zeker een hele tijd. We hebben nog wel therapie geprobeerd, maar tevergeefs. Het was erg duidelijk dat het gewoon niet meer ging en ik vond mezelf veel te jong om ongelukkig te blijven en koos toen voor mezelf en Twan. Ik heb nooit spijt gehad van deze beslissing. Ik ben nu stukken gelukkiger en ik het het gevoel dat hij nu ook gelukkiger is. hij heeft een vriendin en naast Twan nog 2 kinderen We doen en beslissen dingen samen voor Twan en proberen het zo goed mogelijk voor Twan te regelen.
Er zijn dus gewoon omstandigheden waardoor dingen anders gaan dan gedacht...
Hier ben ik het dus helemaal mee eens.
en natuurlijk staan niet alle ins and outs in mn verhaal... maar zit er meer achter dan dat het misschien lijkt
Er zijn dus gewoon omstandigheden waardoor dingen anders gaan dan gedacht...
quote:Als ik bij hem was gebleven was ik nu ws. nog steeds heel ongelukkig geweest. En ik denk dat ik ook een heel onaardige moeder was geweest... als ik niet lekker in mijn vel zit dan merken de kinderen dat ook aan mij. Ik vind het onzin dat mensen bij elkaar blijven omdat ze ooit zo eens hebben besloten. Waarom je leven vergooien terwijl je er nog zoveel moois van kan maken? Alleen omdat de omstandigheden toen zo waren dat je dacht dat trouwen de beste keus was?
Hier ben ik het dus helemaal mee eens.
en natuurlijk staan niet alle ins and outs in mn verhaal... maar zit er meer achter dan dat het misschien lijkt
Make love, not war ☮
Mijn naam is dus Estrys en in het dagelijks leven heet ik Jessie. Ruim 28 jaar geleden in 1980 ben ik geboren in het prachtige Brabantse land. In zo'n dorp waar mensen al dood en begraven zijn als ze een griepje hebben. Ik heb een drie jaar oudere zus en een lieve vader en moeder.
Ik ben geboren op 25 september, iets wat grote gevolgen heeft gehad voor mijn schoolcarrière. In die tijd (oow nou klink ik echt oud! ) werd namelijk nog standaard de 1-oktobergrens gehanteerd. Dus zo geschiedde het dat ik op drie jarige leeftijd naar de kleuterschool ging en mijn vriendinnetje die 6 dagen jonger was nog een heel jaar thuis bleef. Soms mochten kinderen dan een jaar langer ‘kleuteren’ maar dat was voor mij niet aan de orde aangezien de ontwikkeling gewoon prima was. In groep 3 en 4 begonnen de problemen. Vooral met rekenen kon ik absoluut niet mee komen. In taal was ik altijd heel goed. Volgens mijn moeder klaagde ik in die tijd al veel over hoofdpijn, ik was zes of zeven. Mijn moeder heeft dan ook altijd gevraagd of ik kon blijven zitten want ze had al door dat het kwam omdat ik niet mee kon komen met het niveau van de andere kinderen maar omdat alleen mijn niveau van rekenen erg laag was en de rest wel gewoon goed was wilde de schoolleiding mij niet een klas over laten doen. Ik moest altijd erg mijn best doen en nog lukte het niet om aansluiting te vinden op bepaalde gebieden. Toen ik negen was zat ik in groep 6 en gingen we verhuizen, na de herfstvakantie ging ik naar groep 5. Toen ging het allemaal veel beter, minder hoofdpijn en minder stress. Overigens is het denk ik een van de redenen dat ik de lat voor mezelf altijd heel erg hoog leg (of zoals mijn man altijd zegt: gooit ze die lat weer in een baan om de aarde) en dat ik last heb van faalangst.
Ik kreeg een MAVO-HAVO advies, met een hele dikke streep onder MAVO. Maar mijn zus zat inmiddels op de HAVO en wat zij deed moest ik ook (heb je die lat weer). Dus ik moest en zou HAVO gaan doen. In 4 havo besloten mijn ouders om weer te gaan verhuizen. Tegen alle adviezen in wilde ik perse naar een andere school zodat ik in mijn nieuwe omgeving mensen zou leren kennen. Eindexamen heb ik dus op een school in Oss gedaan. Een gouden greep zo bleek later want daar heb ik mijn man leren kennen. Je kent dat wel met een hele groep van school naar de discotheek. Inmiddels is mijn eindexamen elf jaar geleden en zijn wij nog steeds samen.
Na de HAVO ging ik journalistiek doen in Tilburg. Op zich een hele leuke tijd gehad maar ik ben er totaal het type niet voor, althans dat was ik toen niet. Nu tien jaar later zou ik het beter kunnen denk ik. Schrijven is nog altijd iets wat ik heel graag doe. Na 1,5 jaar overgestapt op communicatie in Eindhoven. Daar heb ik het geweldig naar mijn zin gehad maar ik vond het wel een beetje een truttenopleiding (sorry oud medestudenten). Heel veel Oilily sjaaltjes, dat soort dingen. Studiereis naar Zuid-Afrika, stages en uiteindelijke mijn diploma in 2004. 2004 was geen goed jaar op de arbeidsmarkt, zeker zonder werkervaring. Ik ging werken bij een meubelfabrikant op de binnendienst, geweldige tijd gehad. Weinig gewerkt, veel gelachen. In 2006 kreeg ik een baan als communicatiemedewerker. Nou heb ik een beetje een haat-liefde verhouding met mijn werk en de organisatie maar ik heb fijne collega’s en veel vrijheid in mijn werk dus niet verkeerd op zich.
Op 13-3-7 (ja je bent een nerd of je bent het niet) getrouwd. En in januari 2008 dachten we waarom ook niet en in mei (1 mei 2008 om 6:30 in de ochtend, in Italië) waren daar de twee streepjes. En dan zit je daar met zijn tweeen naast elkaar naar een staafje te kijken. Mijn man vond het niet overtuigend dat vage streepje dus twee dagen later een zwangerschapstest gehaald in Italië (tenminste ik denk dat het een zwangerschapstest was) en die streepjes waren overtuigender. De zwangerschap verliep voorspoedig. Op 5 januari om 23 uur braken de vliezen en daar zit je dan met zijn tweeën naast elkaar met je neus boven een potje met vruchtwater. Een uur later begonnen de weeën en 3 uur en 21 minuten later was daar Seb. Ik heb een uur lang naar het plafond liggen staren omdat ik totaal in shock was van de snelle bevalling. Maar na een dag was het al alsof hij nooit is weggeweest. Ons pindaatje. Ik moet er wel erg aan wennen maar dat hebben alle nieuwe moeders wel. Het weer gaan werken valt me zwaar, een ritme vinden en motivatie vinden lukt me nog niet zo goed. Maar ik ga er aan werken dus dat komt allemaal best wel goed.
Nou de vraag van Diaan:
Je bent "nog" maar een jaar actief op Fok! Hoe en waarom ben je gaan Fok!ken? En had je daar bepaalde verwachtingen bij? Zo ja,zijn die uitgekomen?
Wel een grappige vraag want nou moet ik wel uit de kast komen Ik heb in het verleden wel eens wat gepost op OUD onder de nick die ik eigenlijk altijd op internet gebruik: Struzzo. En ik hem net even gekeken en ik heb me geregistreerd op Fok in april 2002. Ik las al mee toen ‘OUD’ nog een topic was.
Hoe ik ben gaan Fokken? Ik heb werkelijk geen idee. Manlief is een echte computerfreak. Gamen, internet en hij is softwareontwikkelaar. Maar goed hij is dus een tweaker. Volgens mij heeft hij mij eens op Fok gewezen (zo van: heb jij ook wat te doen ) Het OUD forum leest een beetje als een soap, er zijn echt heel veel lurkers volgens mij. Ik vond niet dat ik veel te posten had zonder kinderen of een concrete kinderwens. Toen ik een jaar geleden zwanger werd ben ik onder een andere naam gaan posten omdat er misschien wel bekenden mij onder mijn oude nick zouden herkennen. Een kloon dus eigenlijk maar ik was te lui om het te veranderen. Ik had van de meeste mensen al zoveel gelezen tijdens het lurken dat ik het idee had iedereen al te kennen. En met een meet is dat heel gek, bijvoorbeeld om Maria en Storm te zien. Alsof je bekende Nederlanders ontmoet of zo, je kent ze van verhalen en foto’s maar niet in het echt. Ik vind Fok heerlijk ontspannend en ik kan echt genieten van discussies en verhalen van andere moeders. En ik geniet er nog meer van nu ik zelf ook moeder ben.
Beetje een lang verhaal geworden. Ik zal vanavond eens kijken aan wie ik het stokje door ga geven.
Ik ben geboren op 25 september, iets wat grote gevolgen heeft gehad voor mijn schoolcarrière. In die tijd (oow nou klink ik echt oud!
) werd namelijk nog standaard de 1-oktobergrens gehanteerd. Dus zo geschiedde het dat ik op drie jarige leeftijd naar de kleuterschool ging en mijn vriendinnetje die 6 dagen jonger was nog een heel jaar thuis bleef. Soms mochten kinderen dan een jaar langer ‘kleuteren’ maar dat was voor mij niet aan de orde aangezien de ontwikkeling gewoon prima was. In groep 3 en 4 begonnen de problemen. Vooral met rekenen kon ik absoluut niet mee komen. In taal was ik altijd heel goed. Volgens mijn moeder klaagde ik in die tijd al veel over hoofdpijn, ik was zes of zeven. Mijn moeder heeft dan ook altijd gevraagd of ik kon blijven zitten want ze had al door dat het kwam omdat ik niet mee kon komen met het niveau van de andere kinderen maar omdat alleen mijn niveau van rekenen erg laag was en de rest wel gewoon goed was wilde de schoolleiding mij niet een klas over laten doen. Ik moest altijd erg mijn best doen en nog lukte het niet om aansluiting te vinden op bepaalde gebieden. Toen ik negen was zat ik in groep 6 en gingen we verhuizen, na de herfstvakantie ging ik naar groep 5. Toen ging het allemaal veel beter, minder hoofdpijn en minder stress. Overigens is het denk ik een van de redenen dat ik de lat voor mezelf altijd heel erg hoog leg (of zoals mijn man altijd zegt: gooit ze die lat weer in een baan om de aarde) en dat ik last heb van faalangst. Ik kreeg een MAVO-HAVO advies, met een hele dikke streep onder MAVO. Maar mijn zus zat inmiddels op de HAVO en wat zij deed moest ik ook (heb je die lat weer). Dus ik moest en zou HAVO gaan doen. In 4 havo besloten mijn ouders om weer te gaan verhuizen. Tegen alle adviezen in wilde ik perse naar een andere school zodat ik in mijn nieuwe omgeving mensen zou leren kennen. Eindexamen heb ik dus op een school in Oss gedaan. Een gouden greep zo bleek later want daar heb ik mijn man leren kennen. Je kent dat wel met een hele groep van school naar de discotheek. Inmiddels is mijn eindexamen elf jaar geleden en zijn wij nog steeds samen.
Na de HAVO ging ik journalistiek doen in Tilburg. Op zich een hele leuke tijd gehad maar ik ben er totaal het type niet voor, althans dat was ik toen niet. Nu tien jaar later zou ik het beter kunnen denk ik. Schrijven is nog altijd iets wat ik heel graag doe. Na 1,5 jaar overgestapt op communicatie in Eindhoven. Daar heb ik het geweldig naar mijn zin gehad maar ik vond het wel een beetje een truttenopleiding (sorry oud medestudenten). Heel veel Oilily sjaaltjes, dat soort dingen. Studiereis naar Zuid-Afrika, stages en uiteindelijke mijn diploma in 2004. 2004 was geen goed jaar op de arbeidsmarkt, zeker zonder werkervaring. Ik ging werken bij een meubelfabrikant op de binnendienst, geweldige tijd gehad. Weinig gewerkt, veel gelachen. In 2006 kreeg ik een baan als communicatiemedewerker. Nou heb ik een beetje een haat-liefde verhouding met mijn werk en de organisatie maar ik heb fijne collega’s en veel vrijheid in mijn werk dus niet verkeerd op zich.
Op 13-3-7 (ja je bent een nerd of je bent het niet) getrouwd. En in januari 2008 dachten we waarom ook niet en in mei (1 mei 2008 om 6:30 in de ochtend, in Italië) waren daar de twee streepjes. En dan zit je daar met zijn tweeen naast elkaar naar een staafje te kijken. Mijn man vond het niet overtuigend dat vage streepje dus twee dagen later een zwangerschapstest gehaald in Italië (tenminste ik denk dat het een zwangerschapstest was) en die streepjes waren overtuigender. De zwangerschap verliep voorspoedig. Op 5 januari om 23 uur braken de vliezen en daar zit je dan met zijn tweeën naast elkaar met je neus boven een potje met vruchtwater. Een uur later begonnen de weeën en 3 uur en 21 minuten later was daar Seb. Ik heb een uur lang naar het plafond liggen staren omdat ik totaal in shock was van de snelle bevalling. Maar na een dag was het al alsof hij nooit is weggeweest. Ons pindaatje. Ik moet er wel erg aan wennen maar dat hebben alle nieuwe moeders wel. Het weer gaan werken valt me zwaar, een ritme vinden en motivatie vinden lukt me nog niet zo goed. Maar ik ga er aan werken dus dat komt allemaal best wel goed.
Nou de vraag van Diaan:
Je bent "nog" maar een jaar actief op Fok! Hoe en waarom ben je gaan Fok!ken? En had je daar bepaalde verwachtingen bij? Zo ja,zijn die uitgekomen?
Wel een grappige vraag want nou moet ik wel uit de kast komen
Ik heb in het verleden wel eens wat gepost op OUD onder de nick die ik eigenlijk altijd op internet gebruik: Struzzo. En ik hem net even gekeken en ik heb me geregistreerd op Fok in april 2002. Ik las al mee toen ‘OUD’ nog een topic was. Hoe ik ben gaan Fokken? Ik heb werkelijk geen idee. Manlief is een echte computerfreak. Gamen, internet en hij is softwareontwikkelaar. Maar goed hij is dus een tweaker. Volgens mij heeft hij mij eens op Fok gewezen (zo van: heb jij ook wat te doen
) Het OUD forum leest een beetje als een soap, er zijn echt heel veel lurkers volgens mij. Ik vond niet dat ik veel te posten had zonder kinderen of een concrete kinderwens. Toen ik een jaar geleden zwanger werd ben ik onder een andere naam gaan posten omdat er misschien wel bekenden mij onder mijn oude nick zouden herkennen. Een kloon dus eigenlijk maar ik was te lui om het te veranderen. Ik had van de meeste mensen al zoveel gelezen tijdens het lurken dat ik het idee had iedereen al te kennen. En met een meet is dat heel gek, bijvoorbeeld om Maria en Storm te zien. Alsof je bekende Nederlanders ontmoet of zo, je kent ze van verhalen en foto’s maar niet in het echt. Ik vind Fok heerlijk ontspannend en ik kan echt genieten van discussies en verhalen van andere moeders. En ik geniet er nog meer van nu ik zelf ook moeder ben. Beetje een lang verhaal geworden. Ik zal vanavond eens kijken aan wie ik het stokje door ga geven.
ti amo più di ieri ma meno di domani
Oh Estrys, wat een impact heeft zo'n vroege kleuterperiode toch he...
Ik ben ook zó voor lang kleuteren indien nodig en /of gewenst. maar ja, regels van hogerhand.
Ik moest wel erg lachen om je bekende Nederlander vergelijking!
Tan en Bar, jullie verhalen heb ik inmiddels ook gelezen. Tnx voor het vertellen.
Ik ben ook zó voor lang kleuteren indien nodig en /of gewenst. maar ja, regels van hogerhand.
Ik moest wel erg lachen om je bekende Nederlander vergelijking!
Tan en Bar, jullie verhalen heb ik inmiddels ook gelezen. Tnx voor het vertellen.
"Bloemen zijn rood jongeman... "
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Ja echt een grote impact. En dan werden ze boos op mijn moeder want hoe kun je nou als moeder zijnde willen dat je kind blijft zitten. Terwijl ik thuis altijd hoofdpijn had en helemaal niet happy was.quote:Op woensdag 20 mei 2009 14:05 schreef Moonah het volgende:
Oh Estrys, wat een impact heeft zo'n vroege kleuterperiode toch he...
ti amo più di ieri ma meno di domani
Dat ben IK ook nietquote:Op woensdag 20 mei 2009 14:36 schreef innepin het volgende:
Hihi Maria en Storm de bekende Nederlanders.
Leuk verhaal, Estrys. Waarom ben je zo'n nerd eigenlijk? Communicatie en journalistiek, man ontmoet op school, het is geen standaard nerdverhaal zeg maar
kwam met die datum. Ik wilde alleen die jurk dus kon de datum me niet zoveel schelen 
ti amo più di ieri ma meno di domani
google maar op 1337 Ingridquote:Op woensdag 20 mei 2009 14:58 schreef _Ingrid_ het volgende:
Noem mij maar dom, maar ik snap de betekenis van die datum dan niet.
ti amo più di ieri ma meno di domani
Leuk om te lezen Estrys!
En van Diaan ook.
En over relaties... ik ben heel bli dat men (zowel mannen als vrouwen) in deze tijd niet meer per se hoeven te blijven zitten in een relatie die niet meer werkt. Natuurlijk ga je nooit trouwen met het idee ooit weer eens te gaan scheiden, maar wat niet gaat gaat niet, en daar kunnen allerlei redenen voor zijn. Mensen zijn tegenwoordig veel meer bezig met ontwikkelen terwijl ze daar 50 jaar geleden vaak al klaar mee waren rond hun 20e-25e. Mensen die 20+ jaar 'bij de zaak' kom je nu nauwelijks meer tegen bijvoorbeeld. Overigens wil ik daarmee niet zeggen dat mensen niet hun hele leven bij elkaar zouden moeten of kunnen blijven hoor. Als het goed gaat, waarom niet?
[ Bericht 12% gewijzigd door BE op 20-05-2009 16:10:02 ]
En van Diaan ook.
En over relaties... ik ben heel bli dat men (zowel mannen als vrouwen) in deze tijd niet meer per se hoeven te blijven zitten in een relatie die niet meer werkt. Natuurlijk ga je nooit trouwen met het idee ooit weer eens te gaan scheiden, maar wat niet gaat gaat niet, en daar kunnen allerlei redenen voor zijn. Mensen zijn tegenwoordig veel meer bezig met ontwikkelen terwijl ze daar 50 jaar geleden vaak al klaar mee waren rond hun 20e-25e. Mensen die 20+ jaar 'bij de zaak' kom je nu nauwelijks meer tegen bijvoorbeeld.
Overigens wil ik daarmee niet zeggen dat mensen niet hun hele leven bij elkaar zouden moeten of kunnen blijven hoor. Als het goed gaat, waarom niet? [ Bericht 12% gewijzigd door BE op 20-05-2009 16:10:02 ]
***
tvp, ik loop vreselijk achter, terwijl ik het zo'n mooi topic vind!
And the young, they can lose hope cause they can't see beyond today,. ..
The wisdom that the old can't give away
The wisdom that the old can't give away
Hier ook al vroeg getrouwd en ook weer snel gescheiden. Achteraf denk ik ook dat wij nooit hadden moeten trouwen. Maar ja das makkelijk gezegd. Tis gewoon zo dat een kind ons beiden had verandert. Mijn ex misschien iets meer dan mijquote:Op woensdag 20 mei 2009 12:36 schreef freecell het volgende:
Mooi verhaal Diaan!
Het valt me trouwens wel op dat in dit topic maar ook in het algemeen al een best veel jonge mensen gescheiden zijn want 'de vonk was weg' 'het ging niet meer' 'we groeiden uit elkaar'.
Maar is het idee van trouwen niet trouw?
edit: domme fout
Maar de keus om bij hem weg te gaan en alleen met Mikael verder te gaan was de beste ooit. Helemaal omdat ik vlak daarna 
tegen kwam 
Liefde
Rij nooit harder dan je beschermengel kan vliegen!!
Rij nooit harder dan je beschermengel kan vliegen!!
Ik vind de redenen die je hier noemt alledrie hele legitieme redenen om de relatie te verbreken.quote:
Mooi verhaal Diaan!
Het valt me trouwens wel op dat in dit topic maar ook in het algemeen al een best veel jonge mensen gescheiden zijn want 'de vonk was weg' 'het ging niet meer' 'we groeiden uit elkaar'.
Maar is het idee van trouwen niet trouw?
edit: domme fout
Als je je leven met iemand deelt (en dan bedoel ik niet de rest van je leven, maar het leven dat je leidt op een bepaald moment) dan moet je daar toch beiden gelukkig mee zijn? En als dat niet meer zo is, en dat komt ook niet meer terug, is het dan niet verstandiger om ermee te stoppen?
Ik ben zelf ook getrouwd geweest en ik ben blij dat ik de mogelijkheid had om het te verbreken. Ik zou een heel ongelukkig mens geweest zijn nu als ik had moeten blijven. Wat ik wel geleerd heb, is dat ik de belofte om de rest van je leven bij iemand te blijven een hele verkeerde vind. Ik vind dat je geen beloftes moet doen als je niet heel zeker bent dat de kans echt vreselijk groot is dat je die belofte kunt houden. Beloven om de rest van je leven bij iemand te blijven is zo onoverzichtelijk lang, dat het geen reeele belofte is, imo.
And the young, they can lose hope cause they can't see beyond today,. ..
The wisdom that the old can't give away
The wisdom that the old can't give away
Maar.... trouwen is elkaar trouw beloven....
Dat is niet 'voor een bepaalde periode en als ik me er even iets minder lekker bij voel ben ik weg'
Dat is trouw zijn, ook als het af en toe minder gaat.
En natuurlijk zijn er wel legitieme redenen om uit elkaar te gaan en zijn er mensen die ondanks relatie therapie en allebei hun best doen écht niet bij elkaar kunnen blijven, maar in de veel gevallen denk ik 'was dan gewoon niet getrouwd'.
Inderdaad: als je niet wilt beloven dat je bij elkaar wilt blijven moet je dat ook niet doen.
Als je het wél belooft denk ik: vecht er dan ook voor!
Dat is niet 'voor een bepaalde periode en als ik me er even iets minder lekker bij voel ben ik weg'
Dat is trouw zijn, ook als het af en toe minder gaat.
En natuurlijk zijn er wel legitieme redenen om uit elkaar te gaan en zijn er mensen die ondanks relatie therapie en allebei hun best doen écht niet bij elkaar kunnen blijven, maar in de veel gevallen denk ik 'was dan gewoon niet getrouwd'.
Inderdaad: als je niet wilt beloven dat je bij elkaar wilt blijven moet je dat ook niet doen.
Als je het wél belooft denk ik: vecht er dan ook voor!
Maar ik denk niet dat hier iemand is die zonder vechten is gaan scheiden. Wij hebben het ook geprobeert en als het niet lukt lukt het gewoon niet.
Liefde
Rij nooit harder dan je beschermengel kan vliegen!!
Rij nooit harder dan je beschermengel kan vliegen!!
En trouwens dan nog. Tis voor iedereen een eigen keuze toch. Wat de een een reden vind om te scheiden vind de ander misschien niet eens een probleem. Iedereen moet doen wat voor diegene goed voelt!!quote:Op woensdag 20 mei 2009 16:35 schreef innepin het volgende:
Jemig, Freecell, moet die discussie nou? En in dit topic?
En niemand zegt toch "Ik voelde me er minder lekker bij, dus toen ben ik maar gescheiden"?
Liefde
Rij nooit harder dan je beschermengel kan vliegen!!
Rij nooit harder dan je beschermengel kan vliegen!!
Het feit dat je uit elkaar gaat, zegt dan weer niets over trouw zijn tijdens de relatie.quote:Op woensdag 20 mei 2009 16:27 schreef freecell het volgende:
Maar.... trouwen is elkaar trouw beloven....
Dat is niet 'voor een bepaalde periode en als ik me er even iets minder lekker bij voel ben ik weg'
Dat is trouw zijn, ook als het af en toe minder gaat.
En natuurlijk zijn er wel legitieme redenen om uit elkaar te gaan en zijn er mensen die ondanks relatie therapie en allebei hun best doen écht niet bij elkaar kunnen blijven, maar in de veel gevallen denk ik 'was dan gewoon niet getrouwd'.
Inderdaad: als je niet wilt beloven dat je bij elkaar wilt blijven moet je dat ook niet doen.
Als je het wél belooft denk ik: vecht er dan ook voor!
Het is als buitenstaander nogal gemakkelijk gedacht over de relatie van een ander, warom besloten tot trouwen, hoe hard er gevochten is voor de relatie, etc. Dat zijn waardeoordelen van buitenaf, terwijl je helemaal niet de juiste info hebt.
Daarnaast denk ik dat je gedurende je leven leert, ontwikkelt, verandert. Ik heb geleerd dat ik niet wil beloven dat ik de rest van mijn leven bij iemand blijf. Dat wist ik nog niet toen ik 19 was, en ook neit toen ik 23 was. Ik heb geleerd, ik ben veranderd, ik heb me ontwikkeld, heb ervaringen opgedaan. En dat alles heeft de persoon van me gemaakt die ik nu ben.
Tijdens een relatie, zeker als je nog erg jong bent, verander je ook; je partner ook. Het is zeer zeker wel mogelijk dat die twee personen op een bepaald punt helemaal niet meer bij elkaar passen, omdat hun veranderingstraject ervoor heeft gezorgd dat ze uit elkaar gegroeid zijn.
And the young, they can lose hope cause they can't see beyond today,. ..
The wisdom that the old can't give away
The wisdom that the old can't give away
freecell, ik denk dat mensen die scheiden dit om hun eigen prive redenen doen, en dat niet open en bloot willen gooien omwille van kinderen oid.
het is nogal makkelijk oordelen als je niet heel het verhaal erachter kent.
Iedereen die getrouwd is, trouwde omdat ze de rest van hun leven bij elkaar wilden blijven ( oke uitzonderingen daar gelaten die heb je altijd..
Als iemand lichamelijk en/of geestelijk mishandeld wordt moeten ze dan maar bij elkaar blijven want je hebt elkaar toch trouw beloofd in goed en kwaad? Weet jij veel wat er achter een scheiding zit, dat zijn geen dingen die je graag met anderen deelt, puur uit gevoel van schaamte/angst of puur omdat het niet iedereen dat hoeft te weten.
Asjeblieft zeg
het is nogal makkelijk oordelen als je niet heel het verhaal erachter kent.
Iedereen die getrouwd is, trouwde omdat ze de rest van hun leven bij elkaar wilden blijven ( oke uitzonderingen daar gelaten die heb je altijd..
Als iemand lichamelijk en/of geestelijk mishandeld wordt moeten ze dan maar bij elkaar blijven want je hebt elkaar toch trouw beloofd in goed en kwaad? Weet jij veel wat er achter een scheiding zit, dat zijn geen dingen die je graag met anderen deelt, puur uit gevoel van schaamte/angst of puur omdat het niet iedereen dat hoeft te weten.
Asjeblieft zeg
Engaging Infinite Improbability Drive..
Om maar weer even Ontopic te gaan; wat zonde van je jeugd Estrys..
En wat leuk dat je op 1337 getrouwd bent! Hier ook een nerd (en mn vriend nog erger) Je man zit zeker ook op IRC?
En wat leuk dat je op 1337 getrouwd bent! Hier ook een nerd (en mn vriend nog erger) Je man zit zeker ook op IRC?
♡ Sa fier as de moanne, - en werom ♡
Hier ook eindelijk weer bijgelezen. Bedankt voor alle openhartigheid! 
I'm so glamourous I piss glitter!
Ik houd al op 
gewoon omdat het niet in het topic past. 
Had me best leuk geleken
gewoon omdat het niet in het topic past. Ik zei net nog: we hadden een week eerder moeten trouwen schat, waren we ook heel 1337 geweestquote:
Leuk Estrys dat jullie al zo lang bij elkaar zijn.
En ik vind de 1337 datum zo leuk!
Had me best leuk geleken
P4p5 X 15 00k 33n 64m3r 3n d13 h4d h37 00k 0nw1j5 |3uk 63v0nd3n.
SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.
quote:
P4p5 X 15 00k 33n 64m3r 3n d13 h4d h37 00k 0nw1j5 |3uk 63v0nd3n.SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.
Wij zijn dan wel weer geen gamers
Mijn vent is unix systeembeheerder en anti windhoos
[ Bericht 0% gewijzigd door Vlinder op 21-05-2009 00:16:38 ]♡ Sa fier as de moanne, - en werom ♡
vergeet in ieder geval onze trouwdag niet ik heb inmiddels iemand een pm gestuurd, heb nog geen reactie terug even afwachten dus.
ti amo più di ieri ma meno di domani
Diaan, ik wil even zeggen dat ik het heel erg knap vind dat jij en je ex goede beslissingen nemen omtrent Twan.
Dat zou het goede voorbeeld moeten zijn
Leuk verhaal Estrys! Ben benieuwd naar wie het stokkie gaat dit keer
Dat zou het goede voorbeeld moeten zijn
Leuk verhaal Estrys! Ben benieuwd naar wie het stokkie gaat dit keer
Freecell, ik heb gevochten tot ik er bij(na) bij neerviel. Tot ik geen goede moeder meer kon zijn voor mijn kinderen. En tot ik moest leren dat loslaten soms moet.
En ik zie me het nog beloven, for better and worse. Ik heb dat met heel mijn hart en ziel beloofd, mijn ex dacht anders over dat hart en ziel, en hij kon ook niet beter dan dat.
Maar zeg niet dat we er niet hard genoeg voor gevochten hebben, en beloften gaan ook maar zo lang mee. Het verdriet van mijn kinderen raakt me dagelijks, ik had ze zo zo graag een compleet gezin gewenst.
En ik zie me het nog beloven, for better and worse. Ik heb dat met heel mijn hart en ziel beloofd, mijn ex dacht anders over dat hart en ziel, en hij kon ook niet beter dan dat.
Maar zeg niet dat we er niet hard genoeg voor gevochten hebben, en beloften gaan ook maar zo lang mee. Het verdriet van mijn kinderen raakt me dagelijks, ik had ze zo zo graag een compleet gezin gewenst.
Losing love is like a window in your hart,
everybody sees you're blown apart, everbody sees the wind blow.
everybody sees you're blown apart, everbody sees the wind blow.
dat had ik ook! Ik was van 12 september, en was altijd de jongste van de groep... het op tenen lopen komt me heel bekend voor... en die hoge lat ook! En bij mij duurde dat tot Havo2, waar ik "pas" ben blijven zitten toen... en inderdaad is ook wel tegen mijn moeder gezegd dat het erg was dat ze wilde dat ik bleef zitten...quote:Op woensdag 20 mei 2009 14:10 schreef Estrys het volgende:
[..]
Ja echt een grote impact. En dan werden ze boos op mijn moeder want hoe kun je nou als moeder zijnde willen dat je kind blijft zitten. Terwijl ik thuis altijd hoofdpijn had en helemaal niet happy was.
Herkenning!
Mijn mannetje en ik hebben tijdens de hardop gestelde vragen tijdens de plechtigheid van het trouwen het stukje: 'tot de dood u scheidt' niet te horen gekregen... dat hadden we heel bewust aangegeven dat we dat niet wilden, omdat je nooit weet hoe de dingen gaan lopen... niet dat we er al van uit gaan dat we uit elkaar zullen gaan in de toekomst, maar toch, je weet het niet altijd.
Vlindur heeft het stokje overgenomen Wel het stokje overnemen en nog niet geschreven kan toch niet.
Mijn vraag (nou eigenlijk twee): je bent nu 8 weken en een beetje zwanger hoe ervaar je het tot nu toe dat er een klein wezentje onderweg is? En hoe kijk je aan tegen het komend ouderschap?
Wel het stokje overnemen en nog niet geschreven kan toch niet. Mijn vraag (nou eigenlijk twee): je bent nu 8 weken en een beetje zwanger hoe ervaar je het tot nu toe dat er een klein wezentje onderweg is? En hoe kijk je aan tegen het komend ouderschap?
ti amo più di ieri ma meno di domani
Oeh, mooie vraag.. Ik zal morgen een verhaal schrijven.quote:
Vlindur heeft het stokje overgenomen
Mijn vraag (nou eigenlijk twee): je bent nu 8 weken en een beetje zwanger hoe ervaar je het tot nu toe dat er een klein wezentje onderweg is? En hoe kijk je aan tegen het komend ouderschap?
Bedankt!
♡ Sa fier as de moanne, - en werom ♡
Estrys, ik herken veel van je verhaal. Ik had een moeder die het nodig vond om mij een klas over te laten slaan, omdat ik al kon lezen en schrijven op de kleuterschool. Met als gevolg dat ik altijd op de toppen van mijn tenen liep en altijd overal de jongste was (en in veel gevallen nog steeds ben). Is niet altijd even makkelijk.
Hier mijn leven:
25 jaar geleden ben ik geboren in IJ. Ik ben de 3e van 4 kinderen.
Mijn zus ’80, mijn Broer *81 †82 (4 dagen voor zijn eerste verjaardag onverwachts aan Kroep) ik van ’84 en mijn jongere broertje van ‘85
Mijn jeugd was niet geweldig goed, ben gepest (stotteren) en later begonnen mijn borsten snel te groeien en kreeg ik een beugel en een bril. Toen was het feest compleet. In groep 3 blijven zitten omdat ik weigerde te rekenen. Ik kon het toen niet, ik kan het nu nog steeds niet. Ik had één beste vriendin, maar zij zat op de christelijke school en ik op de enige andere, de openbare. Maar we waren 2 handen op één buik. Ze woonde vlak naast me. Toen ik naar de middelbare ging, zat zij nog in groep 8. En groeiden we uit elkaar. Mijn muziek was toen (Uiteraard) The Backsteet Boys en Hanson.
Ik heb in S. de middelbare gedaan, (het VBO) dit ging wel aardig, had een paar goeie vrienden en was een echte skater. Wijde broeken en strakke truitjes. En van die lekkere lompe schoenen. Het enige wat ontbrak was een skatebord. Mijn muziek van toen Korn en meer van die rare herrie.
Toen ik 16 was leerde ik mijn vriend kennen. Via mijn zus en haar Ex, ik mocht bij haar slapen als ik mn tentamens had gehaald en zij woonde toen der tijd in Selwerd, één van de 3 beroemde studenten flats in G.. Helemaal te gek natuurlijk. En toen ik J. zag was ik gelijk verkocht. “die is van mij” was het eerste wat ik dacht. Dit was op 3 november 2000, op 18 november 2000 hadden we officieel verkering.
Later ging het tussen mijn ouders en mij niet meer goed. Dit kwam tot gevolg dat ik met 17 jaar en een paar dagen in goed overleg vertrok naar J. die toen in H. woonde. Ik heb daar mijn SPW gedaan 5 jaar in totaal. (Een schakeljaar, 3 jaar SPW3 en één jaar SPW4.) Toen ik bijna klaar was wilden we verhuizen, terug naar Friesland, ik werd gek van die muggen mentaliteit, die er van overtuigd waren dat Spanje dichterbij lag dan Friesland. Heb er verder wel geweldig gehad hoor, Had wel een paar vrienden, maar met geen een iets echts op gebouwd omdat ik toch wel wist dat we daar niet zouden blijven.
Dat huis werd gevonden, in D. En eind eind mei zouden we over en ik zou dan op mijn motor de rest van de school afmaken. Helaas is dit niet zo mooi gegaan als we dachten…
Op 7 mei 2006 gingen we motorrijden. J. en zwager, schoonzus en ik.
J.’s motor ging stuk halverwege en werd opgehaald door zn vader met een kar. Wij drieën zouden nog een klein stukje doorrijden en dan ook naar huis. Maar nog geen 10 minuten later lag ik op mijn rug in de berm, met van alles kapot..
Mijn zwager remde en ik zag dat te laat. Ik en van schrik op de achterrem gaan staan en mijn achterwiel blokkeerde en ik ben er af gelanceerd. Die val kan ik me niet herinneren, daarna schoof ik op mijn buik op zo’n driehoek-berm betonblok, en het volgende ogenblik lag ik op mijn rug naast, dat blok. Met een mega pijn in mijn buik. Mijn pols kon ik niet bewegen en mijn schouder deed zeer. Ik ben afgevoerd met een Ambulance naar het UMCG. J. was inmiddels ook al weer bij ons en mocht mee. Na vele onderzoeken en scans later was de conclusie: Een gebroken pols, gekneusde nier, gescheurde lever en een gekneusde schouder. Ik heb 3 dagen op de Intesive Care gelegen en daarna nog 11 dagen op een kamer. Met 10 dagen verplichte bedrust en daarna dus gewoon weer leren lopen. Mijn buik en schouder zijn 100% hersteld. Maar mijn pols is verbrijzeld en ik onherstelbaar beschadigd. Het kraakbeen mist en wat belangrijke stukjes bot. Ik kan er mee leven, maar het zal steeds erger worden tot het definitief moet worden vast gezet. Tot nu toe red ik me nog prima met een brace.
Het huis verven en opknappen is dus totaal aan me ontgaan, ik kon niet helpen, zat in een rolstoel of lag op de bank. We hebben veel hulp van familie gehad en later is het met mijn school toch nog wel goed gekomen, ik heb uiteindelijk in december mijn diploma gehaald en was veel gematst door de leraren.
En dan zit je thuis, in een nieuw vers huis en op zoek naar werk. Dat viel me zo tegen, ik kon totaal geen werk vinden, dus heb ik uiteindelijk aangeklopt bij een uitzendbureau. Maar dat bleek waardeloos. De ene week 3 keer en daarna een hele maand niks. En ook elke keer een andere groep. Ik vond er niks aan. Dit was niet wat ik wilde. Nu ben ik inmiddels gastouder bij de mensen thuis en dat bevalt me prima. Ik solliciteer nog wel hier en daar, maar meestal zijn ze te beroerd om een briefje terug te sturen met “Nee, sorry” Ik hoor gewoon helemaal niks.
Mijn muziek: Dimmu Borgir, Opeth, Iron Maiden, Nevermore, Massive Attack, Elbow, The Veils, Acda en de Munnik, The Gossip, Snow Patrol en een hele hoop meer, maar voor wat goeie (heavy) Metal ben ik wel te vinden.
Boeken: Nicci French, Karin Slauhter, Stephen King, Saskia Noort, Kluun. Zolang er maar een goed verhaal in zit. En litterair en thriller zijn goeie zoekpunten.
Films: Cast Away, Intervieuw With A Vampire, Scruffy, August Rush, Titanic, The Birds, Sin City, Platvoetje
Serie: Grey's Anatomy, Private Practice, Prison Break, House, Vuurzee.
Laat mij 's avonds maar slapen, ben al moe genoeg nu. En speciaal eten heb ik niet. Ik lust bijna alles wel.
Verder hebben we nog 2 katten, Rokko en Nikkie. En zit ik graag achter de laptop te fokken en te hyven en op IRC te ouwehoeren.
Nu de vraag van Estrys:
Mijn vraag (nou eigenlijk twee): je bent nu 8 weken en een beetje zwanger hoe ervaar je het tot nu toe dat er een klein wezentje onderweg is? En hoe kijk je aan tegen het komend ouderschap?
Dit verhaal is wel een uitleg waard.
In maart 2007 besloten we te stoppen met de prikpil een kindje was wel welkom! In januari 2008 werd ik pas ongesteld. Na soms hele maanden ongesteld te zijn ben ik naar de dokter gegaan. En na een 2e keer doorverwezen naar de gynaecoloog, die stuurde me naar een paar onderzoeken weer door naar een fertiliteitsarts. Ik bleek PCOS te hebben. Naar 8 maanden Clomid bleken mijn eitjes wel te groeien, maar niet altijd te springen. Dus werd er Pregnyl bijgedaan. En ik was gelijk zwanger.
Nu en ik 8w2d zwanger en ik vind het doodeng. Maar we zijn dolgelukkig. Tot nu toe gaat het goed en we moeten er vanuit gaan dat het goed blijft gaan. Ik ben niet misselijk alleen maar vreselijk moe.
Rond 30 december ben ik uitgerekend dus we hebben gelukkig nog alle tijd om alles klaar te maken. Daarna zal ik een thuisblijf mama worden. Ik ga thuis gastouderen, denk ik nu. We zien wel straks. Maar dit kleintje is zo onwijs welkom! J. Blijft gewoon werken, had ik nou buitenhuis´ werk gehad had hij rustig thuis kunnen werken, dus dat zou geen probleem zijn geweest. Ik durf nu nog niks te kopen, komt straks allemaal wel. Eerst maar de 10 weken echo afwachten en misschien wel de echo daarna
Ik zal even nadenken aan wie ik het stokje overgeef, het is wel een lang verhaal, maar ik zou niet weten wat er niet tussen zou horen. Er zou nog wel meer bij kunnen, maar dat zou wat overbodig zijn
[ Bericht 3% gewijzigd door Dubbeldrank op 10-08-2011 17:38:30 ]
25 jaar geleden ben ik geboren in IJ. Ik ben de 3e van 4 kinderen.
Mijn zus ’80, mijn Broer *81 †82 (4 dagen voor zijn eerste verjaardag onverwachts aan Kroep) ik van ’84 en mijn jongere broertje van ‘85
Mijn jeugd was niet geweldig goed, ben gepest (stotteren) en later begonnen mijn borsten snel te groeien en kreeg ik een beugel en een bril. Toen was het feest compleet. In groep 3 blijven zitten omdat ik weigerde te rekenen. Ik kon het toen niet, ik kan het nu nog steeds niet. Ik had één beste vriendin, maar zij zat op de christelijke school en ik op de enige andere, de openbare. Maar we waren 2 handen op één buik. Ze woonde vlak naast me. Toen ik naar de middelbare ging, zat zij nog in groep 8. En groeiden we uit elkaar. Mijn muziek was toen (Uiteraard) The Backsteet Boys en Hanson.
Ik heb in S. de middelbare gedaan, (het VBO) dit ging wel aardig, had een paar goeie vrienden en was een echte skater. Wijde broeken en strakke truitjes. En van die lekkere lompe schoenen. Het enige wat ontbrak was een skatebord. Mijn muziek van toen Korn en meer van die rare herrie.
Toen ik 16 was leerde ik mijn vriend kennen. Via mijn zus en haar Ex, ik mocht bij haar slapen als ik mn tentamens had gehaald en zij woonde toen der tijd in Selwerd, één van de 3 beroemde studenten flats in G.. Helemaal te gek natuurlijk. En toen ik J. zag was ik gelijk verkocht. “die is van mij” was het eerste wat ik dacht. Dit was op 3 november 2000, op 18 november 2000 hadden we officieel verkering.
Later ging het tussen mijn ouders en mij niet meer goed. Dit kwam tot gevolg dat ik met 17 jaar en een paar dagen in goed overleg vertrok naar J. die toen in H. woonde. Ik heb daar mijn SPW gedaan 5 jaar in totaal. (Een schakeljaar, 3 jaar SPW3 en één jaar SPW4.) Toen ik bijna klaar was wilden we verhuizen, terug naar Friesland, ik werd gek van die muggen mentaliteit, die er van overtuigd waren dat Spanje dichterbij lag dan Friesland. Heb er verder wel geweldig gehad hoor, Had wel een paar vrienden, maar met geen een iets echts op gebouwd omdat ik toch wel wist dat we daar niet zouden blijven.
Dat huis werd gevonden, in D. En eind eind mei zouden we over en ik zou dan op mijn motor de rest van de school afmaken. Helaas is dit niet zo mooi gegaan als we dachten…
Op 7 mei 2006 gingen we motorrijden. J. en zwager, schoonzus en ik.
J.’s motor ging stuk halverwege en werd opgehaald door zn vader met een kar. Wij drieën zouden nog een klein stukje doorrijden en dan ook naar huis. Maar nog geen 10 minuten later lag ik op mijn rug in de berm, met van alles kapot..
Mijn zwager remde en ik zag dat te laat. Ik en van schrik op de achterrem gaan staan en mijn achterwiel blokkeerde en ik ben er af gelanceerd. Die val kan ik me niet herinneren, daarna schoof ik op mijn buik op zo’n driehoek-berm betonblok, en het volgende ogenblik lag ik op mijn rug naast, dat blok. Met een mega pijn in mijn buik. Mijn pols kon ik niet bewegen en mijn schouder deed zeer. Ik ben afgevoerd met een Ambulance naar het UMCG. J. was inmiddels ook al weer bij ons en mocht mee. Na vele onderzoeken en scans later was de conclusie: Een gebroken pols, gekneusde nier, gescheurde lever en een gekneusde schouder. Ik heb 3 dagen op de Intesive Care gelegen en daarna nog 11 dagen op een kamer. Met 10 dagen verplichte bedrust en daarna dus gewoon weer leren lopen. Mijn buik en schouder zijn 100% hersteld. Maar mijn pols is verbrijzeld en ik onherstelbaar beschadigd. Het kraakbeen mist en wat belangrijke stukjes bot. Ik kan er mee leven, maar het zal steeds erger worden tot het definitief moet worden vast gezet. Tot nu toe red ik me nog prima met een brace.
Het huis verven en opknappen is dus totaal aan me ontgaan, ik kon niet helpen, zat in een rolstoel of lag op de bank. We hebben veel hulp van familie gehad en later is het met mijn school toch nog wel goed gekomen, ik heb uiteindelijk in december mijn diploma gehaald en was veel gematst door de leraren.
En dan zit je thuis, in een nieuw vers huis en op zoek naar werk. Dat viel me zo tegen, ik kon totaal geen werk vinden, dus heb ik uiteindelijk aangeklopt bij een uitzendbureau. Maar dat bleek waardeloos. De ene week 3 keer en daarna een hele maand niks. En ook elke keer een andere groep. Ik vond er niks aan. Dit was niet wat ik wilde. Nu ben ik inmiddels gastouder bij de mensen thuis en dat bevalt me prima. Ik solliciteer nog wel hier en daar, maar meestal zijn ze te beroerd om een briefje terug te sturen met “Nee, sorry” Ik hoor gewoon helemaal niks.
Mijn muziek: Dimmu Borgir, Opeth, Iron Maiden, Nevermore, Massive Attack, Elbow, The Veils, Acda en de Munnik, The Gossip, Snow Patrol en een hele hoop meer, maar voor wat goeie (heavy) Metal ben ik wel te vinden.
Boeken: Nicci French, Karin Slauhter, Stephen King, Saskia Noort, Kluun. Zolang er maar een goed verhaal in zit. En litterair en thriller zijn goeie zoekpunten.
Films: Cast Away, Intervieuw With A Vampire, Scruffy, August Rush, Titanic, The Birds, Sin City, Platvoetje
Serie: Grey's Anatomy, Private Practice, Prison Break, House, Vuurzee.
Laat mij 's avonds maar slapen, ben al moe genoeg nu. En speciaal eten heb ik niet. Ik lust bijna alles wel.
Verder hebben we nog 2 katten, Rokko en Nikkie. En zit ik graag achter de laptop te fokken en te hyven en op IRC te ouwehoeren.
Nu de vraag van Estrys:
Mijn vraag (nou eigenlijk twee): je bent nu 8 weken en een beetje zwanger hoe ervaar je het tot nu toe dat er een klein wezentje onderweg is? En hoe kijk je aan tegen het komend ouderschap?
Dit verhaal is wel een uitleg waard.
In maart 2007 besloten we te stoppen met de prikpil een kindje was wel welkom! In januari 2008 werd ik pas ongesteld. Na soms hele maanden ongesteld te zijn ben ik naar de dokter gegaan. En na een 2e keer doorverwezen naar de gynaecoloog, die stuurde me naar een paar onderzoeken weer door naar een fertiliteitsarts. Ik bleek PCOS te hebben. Naar 8 maanden Clomid bleken mijn eitjes wel te groeien, maar niet altijd te springen. Dus werd er Pregnyl bijgedaan. En ik was gelijk zwanger.
Nu en ik 8w2d zwanger en ik vind het doodeng. Maar we zijn dolgelukkig. Tot nu toe gaat het goed en we moeten er vanuit gaan dat het goed blijft gaan. Ik ben niet misselijk alleen maar vreselijk moe.
Rond 30 december ben ik uitgerekend dus we hebben gelukkig nog alle tijd om alles klaar te maken. Daarna zal ik een thuisblijf mama worden. Ik ga thuis gastouderen, denk ik nu. We zien wel straks. Maar dit kleintje is zo onwijs welkom! J. Blijft gewoon werken, had ik nou buitenhuis´ werk gehad had hij rustig thuis kunnen werken, dus dat zou geen probleem zijn geweest. Ik durf nu nog niks te kopen, komt straks allemaal wel. Eerst maar de 10 weken echo afwachten en misschien wel de echo daarna
Ik zal even nadenken aan wie ik het stokje overgeef, het is wel een lang verhaal, maar ik zou niet weten wat er niet tussen zou horen. Er zou nog wel meer bij kunnen, maar dat zou wat overbodig zijn
[ Bericht 3% gewijzigd door Dubbeldrank op 10-08-2011 17:38:30 ]
♡ Sa fier as de moanne, - en werom ♡
Mijn Stokje draag ik over aan Leonieke, met deze vraag(en)
Jullie zijn ook al zolang bezig met zwanger worden. Alles is gereed voor een kleine, een mooi huis en fijne ouders maar wat nou als het rampscenario zich echt voor doet en het lukt echt niet om een kindje te krijgen, wat doen jullie dan? Zetten jullie er een streep onder? Of ga je dan door voor adoptie? Of een draagmoeder?
Ik hoop dat het jullie bespaard blijft natuurlijk, maar ik vraag me dit wel af
Jullie zijn ook al zolang bezig met zwanger worden. Alles is gereed voor een kleine, een mooi huis en fijne ouders maar wat nou als het rampscenario zich echt voor doet en het lukt echt niet om een kindje te krijgen, wat doen jullie dan? Zetten jullie er een streep onder? Of ga je dan door voor adoptie? Of een draagmoeder?
Ik hoop dat het jullie bespaard blijft natuurlijk, maar ik vraag me dit wel af
♡ Sa fier as de moanne, - en werom ♡
Vlindur, wat leuk om meer over jou te lezen Heftig zo'n motorongeluk... brrr. Ik neem aan dat motorrijden voor jou met je pols niet zo'n goed idee meer is, maar zou je het anders nog durven? En J.? ik zou bv mijn vriend echt mooi niet meer op zijn motor laten rijden, denk ik
En ik ben heel benieuwd naar het verhaal van Leonieke! Heftige vraag wel, trouwens.
Heftig zo'n motorongeluk... brrr. Ik neem aan dat motorrijden voor jou met je pols niet zo'n goed idee meer is, maar zou je het anders nog durven? En J.? ik zou bv mijn vriend echt mooi niet meer op zijn motor laten rijden, denk ik En ik ben heel benieuwd naar het verhaal van Leonieke! Heftige vraag wel, trouwens.
Tjee zeg, wat heftig van dat ongeluk Vlindur... godzijdank ben je er nog redelijk vanaf gekomen uiteindelijk. Wel balen dat dat werk vinden zo moeizaam gaat... Maar thuis gastouderen lijkt me ook heerlijk, tegelijk met je eigen kleintje!
***
Vlindur, heftig verhaal...
Lever gescheurd.... Dat is behoorlijk heftig
De beste vriend van TARA heeft ook zijn lever gescheurd, ook van een motor afgeklapt en was net te laat in het ziekenhuis... No way dat TARA ooit op een motor mag rijden
Lever gescheurd.... Dat is behoorlijk heftig
quote:
ik zou bv mijn vriend echt mooi niet meer op zijn motor laten rijden, denk ik
De beste vriend van TARA heeft ook zijn lever gescheurd, ook van een motor afgeklapt en was net te laat in het ziekenhuis... No way dat TARA ooit op een motor mag rijden
| Forum Opties | |
|---|---|
| Forumhop: | |
| Hop naar: | |