Het OUD Estafette topic deel 11

Ow, was er toch al een? Sorry

quote:

Op donderdag 25 februari 2010 17:47 schreef Chan het volgende:
*kick*

Omdat Oeke benieuwd is naar Basboussa's verhaal

Oh.... Maarruh, wat nu?

Ehm, Basboussa, wil jij misschien je verhaal vertellen in dit topic? En zo ja, dan wil ik ook wel een vraag voor je bedenken!

Euuhhh, dat wil ik best doen hoor! Maar het kan wel even duren, vanwege mijn reis enzo.. Goed getimed dus, is er niet iemand anders die nog eerst wil/kan? Moet wel even goed nadenken wat ik psies ga schrijven enzo En er tijd voor nemen

Oh kijk! Hier is het estafette topic gebleven! Even een tvp om de verhalen op mn gemakkie te kunnen lezen!

quote:

Op maandag 1 maart 2010 19:02 schreef Raissa het volgende:
Oh kijk! Hier is het estafette topic gebleven! Even een tvp om de verhalen op mn gemakkie te kunnen lezen!

Zelfde hier! Was 't topic al een tijdje kwijt!

Ook een schaamteloze tvp. Ga ook even alle oude topics doorspitten

quote:

Op donderdag 25 februari 2010 22:26 schreef Basboussa het volgende:
Euuhhh, dat wil ik best doen hoor! Maar het kan wel even duren, vanwege mijn reis enzo.. Goed getimed dus, is er niet iemand anders die nog eerst wil/kan? Moet wel even goed nadenken wat ik psies ga schrijven enzo En er tijd voor nemen

Volgens mij had Oxy nog iemand waar zij nieuwsgierig naar was? Misschien wil die persoon wel eerst?

Nou nou nou? Ik ben nieuwsgierig!

quote:

Op donderdag 11 maart 2010 10:00 schreef Sorbootje het volgende:
Nou nou nou? Ik ben nieuwsgierig!

Dus!

Jeetje, dit topic is onder het stof vandaan gekomen. Las altijd mee, ben benieuwd naar nieuwe verhalen.

Ja ik dus ook, maar het stagneert bij Basboussa

dan gaat een ander toch verder?

Maar wie?

ehm, jij misschien Laura?

quote:

Op donderdag 17 juni 2010 23:19 schreef mijsje het volgende:
ehm, jij misschien Laura?

Dat is aan lijnloos, en aan Basboussa

quote:

Op donderdag 17 juni 2010 23:22 schreef McLaura het volgende:

[..]

Dat is aan lijnloos, en aan Basboussa

dat is zo...

huh?. wat heb ik er mee te maken mama_papa (a.k.a. Marlinde) was na mij nog... dus die mag het zeggen eigenlijk

quote:

Op donderdag 17 juni 2010 23:33 schreef Lijnloos het volgende:
huh?. wat heb ik er mee te maken mama_papa (a.k.a. Marlinde) was na mij nog... dus die mag het zeggen eigenlijk

Oja, sorry..... M-P moet iemand vragen!

Voor wat het waard is: ik wil je verhaal graag lezen!

Ik ook. Mijn voorstel: McLaura doet d'r verhaal (als ze dat wil) en als we weer eens vastlopen mag Marlinde iemand kiezen

Jaa! McLaura's verhaal!

Oké

Ik ben Laura, en ben geboren in 1978. Ik ben de oudste dochter van een politie-agent en een verzorgende. Ik heb een zusje van 28, I. Ik ben opgroeid in de stad G aan het randje van het centrum. Ik was een vrolijk maar moeilijk kind. Mijn moeder wilde graag weten wat er met me was, maar kreeg overal te horen dat ik volkomen normatief was, en dat ze zich druk maakte om niks. Pas toen ik 22 was kreeg ik de diagnose PDD-Nos met ADD en werd er een hoop duidelijk. Mijn moeder vindt het nog steeds erg vervelend dat ze dat niet eerder wist, zodat ze handvatten had tijdens mijn opvoeding.

Na de peuterzaal, de kleuterschool en de basisschool ging ik naar de middenschool. Dit was een school waarop vooral aandacht besteed wordt aan het ‘sociale aspect’, maar het leerniveau lag er laag. Ik ben na 4 jaar niks doen daar van school gekomen met een Mavo diploma op D niveau. Vervolgens ben ik de Havo gaan doen in combinatie met MBO, de juridische kant, met als vakkenpakket Nederlands, Engels, Frans, Spaans, Publiekrecht, Privaatrecht en Maatschappijleer. Voor mij was dit een pretpakket, alleen had ik meer plezier buiten school en heb dan ook zowel de 4de als de 5de klas twee keer gedaan. Uiteindelijk verliet ik de school wèl met een diploma.

Daarna ben ik naar L verhuisd om Verpleegkunde te gaan studeren. Na een paar maanden heb ik er de brui aan gegeven, en dit keer niet vanwege een verkeerde studiehouding maar omdat ik niet had verwacht scheikunde en natuurkunde te moeten beheersen, en die vakken heb ik zowel op de Mavo als op de Havo niet gevolgd. Dit werd dus niks, en ik stopte. Vervolgens heb ik gesolliciteerd bij een grote ICT firma als helpdeskmedewerker in Amsterdam. In no-time was ik terug, een illusie armer en een burnout rijker.
De jaren erna heb ik niet veel gedaan, een opleiding hier en een cursus daar, en vooral niks. Ik beschouw deze jaren als verloren jaren, maar achteraf heb ik in die jaren veel geleerd en vooral afgeleerd, en is mijn man H in mijn leven gekomen. Eigenlijk kende ik hem al, ik was op de Havo met zijn zusje bevriend, maar ‘de broer van’ werd mijn vriendje.

Met H werd alles anders. We trouwden, kochten een huis, ik had een leuke baan in het wijkcentrum in S waar ik de kinderen begeleidde bij het gebruik maken van de computer. Alles was compleet, en toen kwam HET onderwerp ter sprake.

Kinderen…. We wilden heel graag kinderen, om te beginnen 1. Na een jaar zelf proberen, 2 jaar medische behandelingen zonder resultaat, kwam onze eerste IVF poging in zicht. Aan de ene kant enthousiast, maar aan de andere kant onverschillig, begonnen we aan onze IVF poging. Tot op dat moment was alles mislukt, dus wat zou IVF toevoegen?

Nouja… dat is jullie inmiddels duidelijk : die IVF poging werd onze prachtige zoon Thijs.
Buiten Thijs heb ik ook nog 2 gastkindjes : K van 3 en A van 1,5. Volgende maand verwachten K's ouders een tweede kindje, dus dan heb ik er 3. Bijzondere persoontjes op zich, en een hele leuke part-time aanvulling op ons eigen gezin. Ik behandel ze alsof ze van mezelf zijn, en heb van de ouders het idee dat ze dat prettig vinden. Ik ben niet streng, maar wel rechtvaardig. Ze mogen doen wat ze willen, maar binnen mijn grenzen. De enige strenge regels die ik heb zijn : niet in de keuken en niet achter de katten aan!

Ik vind dat een gastkindje zichzelf moet mogen zijn in mijn huis. Ze zijn niet ‘op bezoek’, ik zie ze als een deeltijdgezinslid met ieder hun eigen gebruiksaanwijzing. Natuurlijk worden hier wel de basisregels nageleefd als ‘niet schreeuwen, niet slaan, geen ruzie om speelgoed want dan gaat het op de trap’. Misschien lijkt het erg soepel, maar ik heb vooral leuke dagen met de gastkindjes. Het is gezellig, gemoedelijk, en dat lijkt me voor de kinderen (en ook voor mijn eigen kind) erg prettig.

De standaarddingen :
Hobby's : Gamen (van Bomberman tot Need for Speed)
Favoriete boeken : is heel wisselend, momenteel 'chicklit'. En ik ben groot fan van Carry Slee
Muziek : ik kan gitaarspelen maar doe het nooit. Ik luister van Nederlandstalig (niet van dat schlagerrommel, maar goede zangers) tot Boybands, ben fan van Paul de Leeuw en best gek op Westlife (de oudere nummers).
Mijn favoriete films : La Vita è Bella, 10 Things I hate about you, de Bourne serie.
Serie : ik volg al GTST vanaf het begin.

En de eerste de beste die mij een vraag stelt, krijgt antwoord

[ Bericht 7% gewijzigd door remlof op 05-07-2011 17:39:52 ]

Laura, dapper dat je zo open bent. Ik herken een deel, maar ben daar veel geslotener over!

Hoe ging je vader dan om met het feit dat jij stal?

Trots op je!

(en tot zo )

Jemig Laura, wat een verhaal. Knap dat je t zo makkelijk vertelt, althans, het leest alsof je er makkelijk over praat..

hoe uitte zich jouw ppd enzo op school? en hoe kon je jezelf bij de les houden?
indrukwekkend verhaal ook. knap dat je jezelf weer zo op de rails hebt gekregen.

Zo jemig Laura wat een verhaal, en knap dat je daar zo open over durft en kan vertellen . Heftig hoor..

Heftig verhaal Laura! Maar volgens mij heb je nu alles goed op de rit, tenminste als ik je hier zo volg! Leuk dat het topic weer terug is!

Laura

Poeh Laura! Wat goed dat je de relatie met Harold kloppend hebt weten te krijgen, gezien je ervaringen.

Laura wat een verhaal.
Ik heb maar één woord voor jouw op dit moment. Oh 2: Respect en moedige vrouw!

Jeetje Laura, das niet niks meid. Wat heerlijk dat je nu zo'n fijn en goed gezin hebt .

Was je voor die jaren van misbruik ook al 'moeilijk' zoals je het zelf noemt?

laura dank je voor het delen van je verhaal! en voor dat je zo open bent, respect!

Wat heb je dit knap opgeschreven, Laura, petje af. En wat kan ik me nu de reactie van je vader voorstellen.

Laura, wat een verhaal! Mooi geschreven.... Petje af!

Ennuh, ik begrijp het hele estafette gebeuren nu niet meer, volgens mij... Moet iemand niet iemand vragen en die dan een vraag stellen? Of begrijp ik het nu heul verkeerd?

Officieel wel Basboussa, maar het was blijkbaar vastgelopen.....

quote:

Op vrijdag 18 juni 2010 12:46 schreef Sorbootje het volgende:
Hoe ging je vader dan om met het feit dat jij stal?

Niet... dat was voor hem heel moeilijk, maar hij kon het niet veranderen, of 'eruit rammen'.

quote:

Op vrijdag 18 juni 2010 13:07 schreef lady-wrb het volgende:
hoe uitte zich jouw ppd enzo op school? en hoe kon je jezelf bij de les houden?

Veel afwezig (wel op school maar mijn hoofd er niet bij), buiten de klas staan (figuurlijk).

quote:

Op vrijdag 18 juni 2010 14:19 schreef Groofsken het volgende:

Was je voor die jaren van misbruik ook al 'moeilijk' zoals je het zelf noemt?

Ja, ik hield als klein kind al niet van knuffelen en gefriemel aan bijvoorbeeld mijn haar.

---------------

En inderdaad, ik heb nu alles redelijk op de rit. Mijn gezin, mijn leven, en nu dus weer met school bezig. Voordeel is wel dat Harold 'wist waar hij aan begon', dat maakt het wel makkelijker!

quote:

Op vrijdag 18 juni 2010 16:40 schreef McLaura het volgende:
Officieel wel Basboussa, maar het was blijkbaar vastgelopen.....

Ach soooooooooooooo....

Ik geef het stokje aan Basboussa door, en heb daarbij de volgende vraag :

Hoe multicultureel leef jij? En dan vooral : wie heeft er meer qua cultuur ingeleverd van jullie 2, en hoe ervaar je dat?

ik ga aan de slag, en bedankt voor den vraag McLaura!

Ik ben de oudste in een gezin van 4 kinderen, we zitten allemaal redelijk dicht op elkaar, wat nu wel gezellig is, maar vaak veel onderlinge conflicten en voor scheve verhoudingen heeft gezorgd. Op de basisschool en de eerste jaren van de voortgezet onderwijs, ben ik veel gepest en daar ik mezelf nooit goed heb kunnen verdedigen, schijn ik niet te hebben meegekregen tijdens mijn opvoeding, was ik een dankbaar doelwit. Weggelopen van school, een meisje een gekneusde rib getrapt (woehoe), veel buikpijn en ben uiteindelijk bijna een jaar niet naar school geweest, vanwege depressie/burn out/algehele overspanning, whatever. Ik was toen 13, en het hoefde voor mij echt niet meer. Wilde gewoon echt rust en er niet meer zijn. Gelukkig heb ik altijd thuis kunnen blijven wonen, al was het heel moeilijk voor mijn ouders. Ik was qua gedrag heel onberekenbaar en op veel gebieden vooral nog erg jong, en fladderde samen met mijn autistische neefje door het bos. Kon ik heel goed, fladderen, maar hoe graag ik het ook wil, ben het toch echt verleerd.
Veel therapie, en ben na veel donkere maanden toch begonnen in 2 VWO, waar ik al snel aansluiting had in de groep en waar mijn ‘part time’ schoolgang eigenlijk nooit een probleem is geweest. Eerst 2 uurtjes, toen 3 etc.etc. Ben de school nog steeds erg dankbaar dat ze het met mij wilden proberen en open stonden voor suggesties vanuit de hulpverlening en vanuit mij en mijn ouders.
Schitterende jaren gehad. Veel vriend(inn)en gemaakt en gewoon genoten en gek gedaan. Niks geen puberteit, gewoon lol en weinig drama.

Naar de universiteit vond ik toch wel heftig, ik was net 18, en kwam in een groep met vooral oudere en meer ervaren studenten. Seks, drugs en rock ‘n roll, daar had ik geen kaas van gegeten. Ik probeerde heel hard en heel gezellig mee te doen, maar dat viel me toch erg tegen. Ik heb uitgaan nooit leuk gevonden, dansen wel, maar het gezellige gek doen met vrienden en vriendinnen op de middelbare school, dat was opeens veel minder ‘onschuldig’. Ik kwam heel wat aan, mijn moeder heeft me dit erg verweten en mijn jongere zus begon zich ook tegen me af te zetten. Volgens haar had ik, met opzet, haar hele jeugd verpest. Ik moest tentenkleding aan van mijn moeder, en ze belde regelmatig om mijn kledingkeuze voor die dag te controleren.
Voelde me erg alleen, en onbegrepen. Onzeker. Kon geen nee zeggen. Foute vriendjes, vage relaties, nare herinneringen.
Mijn interesse in islam begon als een soort obsessie. ‘t was het antwoord voor alles, een soort utopie waar mannen eigenlijk een soort slachtoffers zijn van hun eigen lusten. Moslim geworden misschien niet vanuit de juiste intentie, maar toen ik het eenmaal was, kon ik er ook niet meer vanaf. Ik kwam er steeds meer achter dat achter alle clichés, vooroordelen, dogma’s en ‘drama’ toch echt iets school dat inmiddels onderdeel was geworden van mij. Ik was moslim nu, en het was toch echt aan mij om aan deze nieuwe identiteit invulling te geven. Dat is een jarenlange weg, waar ik nog steeds met veel enthousiasme mee bezig ben. Ik heb veel geleerd over mijzelf, met name ook in mijn relatie met de man, vooral dat ik grenzen nodig heb en dat ik zelf moeite heb om mijn eigen grenzen aan te geven. Gaat veel beter inmiddels, maar daar hebben we samen hard aan gewerkt. Ik ben veel rustiger nu, veel gelukkiger, ook al zit ik hier ver weg van vrienden en familie. Ook de relatie met mijn ouders is veel beter geworden, ook al was deze nooit echt slecht, na de hersenbloedingen van mijn moeder waren we toch erg uitelkaar gegroeid, daar ik niet thuis kon komen, omdat mijn zusje ruim 4 jaar lang (misschien wel meer) geweigerd heeft om mij te zien, en zij in die periode bijna opgenomen zou worden en dus 24/7 bij mijn ouders thuis zat. Ik kreeg in die periode weinig aandacht, en had het juist erg hard nodig. Kan ik niemand verwijten, maar het was wel even vrij heftig.

Maar goed, om op de vraag van McLaura uit te komen:

Hoe multicultureel leef jij? En dan vooral : wie heeft er meer qua cultuur ingeleverd van jullie 2, en hoe ervaar je dat?

Ik heb geen idee hoe multicultureel wij leven, ik denk dat wij zoveel mogelijk een ‘eigen’ weg proberen te zoeken door middel van dingen die wij leuk, interessant of belangrijk vinden. Wij wandelen regelmatig in het bos, zoals ik dat thuis deed, en we zijn dan toch vaak de enige (zichtbare) moslims. De islamitische kant van onze identiteit is natuurlijk meer van ‘zijn’ kant, maar we zoeken toch echt duidelijk eigen dingen, dingen die van ‘ons’ zijn. Misschien gaan we later ook wel Koran lezen aan tafel na het eten. Ofzo.
Scheelt overigens ook dat de man geen vader heeft gekend, de zijne is in zijn eerste levensjaar overleden en er was geen ‘substituut’ aanwezig, en dus zelf ook erg zoekende is op het gebied van wat een goede vader precies inhoudt. Wel is duidelijk dat hij zichzelf niet ziet als een traditionele ‘Arabische’ papa en hij is erg betrokken (te?) bij de opvoeding van Beisan.

En dan voor in het vriendenboekje:
Hobby’s: lezen, reizen, wandelen, thee drinken met vriendinnen over den skaaip.
Boeken: Ja, dat wisselt dagelijks. Heb net The book of negroes uit, over slavernij enzo. Was erg onder de indruk, maar het kan morgen weer een ander boek zijn, waar ik weg van ben.
Film: ik hou van ‘buitenlandse’ films, dus vooral niet veel Hollywood, al kan ik daar ook van genieten. Wij kijken veel films, en ben erg onder de indruk van o.a. Getting Home, Leila, Beautiful Boxer, Turtles can fly, Edi en Zelary.
TV: rotzooi, Oprah, The Bachelor(ette), Ranking the Stars, alles van Paul de Leeuw, Mantracker en Departures (moooooooi reisprogramma van Canadese bodem). Kan ook genieten van de verkoop van poppen (van Marie Osmond enzo) en beeldjes (Royal Doulton) op The Shopping Channel. Koop niets natuurlijk, ben een vrek. En vind het leluk.
Sport: kan ik niet. Ben ik niet voor gemaakt. Kan het wel kijken.
Vakantieland: Slowakije. Gewoon, omdat het zo LEUK is.
Doel in mijn leven: de wereld redden.

Qua aankomen herkenbaar...... en het is mijn moeders obsessie geworden dat IK te dik ben.

Verder een mooi en duidelijk verhaal Basboussa, bedankt!

Wauw, wat een leuk topic.

Laura, wat mooi geschreven. Ik vind het vooral opvallend dat je je levensverhaal zo rationeel vertelt, terwijl je posts best wel eens 'emotioneel' zijn. Vooral als je het ergens niet mee eens bent steek je dat niet onder stoelen of banken en kun je af en toe behoorlijk ongenuanceerd uit de hoek komen.

In je verhaal zie ik dat juist helemaal niet terug.

quote:

Op vrijdag 18 juni 2010 20:29 schreef McLaura het volgende:
Qua aankomen herkenbaar...... en het is mijn moeders obsessie geworden dat IK te dik ben.

Verder een mooi en duidelijk verhaal Basboussa, bedankt!

Ben nu (nog) hardstikke slank, was een faaaaaaaaaaaaaaaaase....

Maar ze kan het toch niet laten om te vragen wat ik draag. Lang leve de webcam...

Voor mij was het geen fase, ben 50 kilo aangekomen nadat ik het ouderlijk huis verliet

quote:

Op vrijdag 18 juni 2010 23:28 schreef McLaura het volgende:
Voor mij was het geen fase, ben 50 kilo aangekomen nadat ik het ouderlijk huis verliet

Dat had mijn moeder volgens mij niet overleefd... Elk pondje gaat door het mondje...

Kun je nagaan hoe ik te lijden heb van mijn moeder... grrrrr... ik ging met 1m82 bij 60 kg het huis uit, en gezond gewicht ligt ergens tussen nu en toen, maar toch......

McLaura, wat een intens levensverhaal heb jij.
Maar wat heerlijk dat het nu zo lekker loopt met Harold en Thijs en je oppaskindjes.

Bassboussa, jij ook al zo'n verhaal achter je. Hoe is het contact nu met je zusje?
En wat spreek je liefdevol over je man als vader. Hoe hij zoekt naar de invulling ervan.

Basboussa, ook al zo'n bijzonder verhaal!

Wat leuk, nieuw leven in deze reeks!

Laura, heftig verhaal. Ik vind het zo fijn voor je dat je met Harold en Thijs zo'n fijn leven hebt. Ik vind je een tof mens!

Basboussa, kort geschreven, maar er gaat veel achter schuil. Je was dus al moslim voor je je man ontmoette? Hoe vonden je ouders het dat je moslim werd?
En ik vraag me af waarom je je man altijd "de man" noemt ipv "mijn man". He t klinkt zo afstandelijk, terwijl je ook erg liefdevol over hem praat.