Het OUD Estafette Topic deel 4

Ik kreeg het stokje en wilde antwoorden:
oe!
Ik ga daar eens over nadenken.. Morgenavond kom ik er op terug (Saskia heeft vakantie dus druk en morgen gaan we naar de dierentuin.. en nu ligt er nog wat huishouden (een achterstallige hoeveelheid ongevouwen was) te wachten..)

Lishe ga ik morgen ook op m'n gemak lezen

Ja, voel je niet opgejut hoor! Anders ga ik me nog schuldig voelen ook.
Ben heel benieuwd!

hihi ET 't zou wel geheel on-question zijn als je antwoord was: sorry, maar hier heb ik ECHT geen tijd voor. (maar ik hoop dat je er toch tijd voor kunt maken/vinden, want ik ben ook benieuwd!)

Mooi om te lezen dames

Ik lees weer mee

Jij was wel supersnel, buuf! Leuk wat meer over je te weten

Lishe, ik vind het ongelooflijk knap dat jij en je moeder zo'n moeilijke periode zo goed hebben doorstaan. Ik heb zelf een persoon met regelmatige psychoses in mijn omgeving en vind het heel moeilijk om me nog vergevingsgezind op te stellen in haar niet-psychotische tijden. Ik denk dat praten wel het toverwoord is in deze. Heel knap van jullie
Verder ook een indrukwekkend verhaal.

Buurvrouw, ik hoop dat je toch nog wel blijft Fokken als je aan het werk bent, al is het dan niet meer om het huishouden te vermijden . Leuk om je weer wat beter te leren kennen.

wederom erg mooi om te lezen hoe mensen hun leven in een kort stukje omvatten.

en Lishe wat prachtig geschreven over je moeder ik ben blij voor je dat jullie er goed met elkaar over kunnen spreken.

Dankjewel voor jullie lieve reacties op mijn stukje! Hoe graag ik dat ook zou willen, mijn stukje is niet zo open-en-bloot als dat van veel van mijn voorgangers. Heb dan ook maar de helft laten staan van mijn oorspronkelijke kladje ik houd altijd in mijn achterhoofd dat dit internet is en er mensen mee lezen waarvan ik geen weet heb. Voor mensen die ik persoonlijk ken, of spreek op meetings, heb ik geen geheimen en ik zal op elke vraag antwoord geven. Ik ben een (soms te?) eerlijk mens, maar hier op internet voelt dat toch anders en houdt íets me tegen..

Pinquit, tot april 2005 ging ik naar de Fotovakschool en in september was ik zwanger

Moonah, ik moest bij de eerste scene met Emily Watson al janken! Wat een prachtig mens en wat een perfecte rol voor haar.. Heb je Hillary and Jacky ook gezien?
Het gesprek met de gastouder is eigenlijk nog niet verder gekomen als: goh, dus jij bent gastouder? Het is een vriendin van ons aan wie ik de kinderen volledig zou toevertrouwen, dus voor mijn gevoel zit dat nu al goed.

DIGGER, ja, dat mag

Macka, jouw zinnetje raakte me op 1 of andere manier..

Slaapmeisje, je liet me glimlachen! hihi

_{Ik ben even ongegeneerd over de stukjes van Lishe en debuurvrouw gewalst. Daar ga ik eens lekker voor zitten!}

[ Bericht 17% gewijzigd door lcicle op 25-02-2009 22:47:00 ]

-quote ipv edit-

Prachtige verhalen, weer!

Zo leuk om al die verschiallende achtergronden en beroepen en levensstijlen en vragen te zien.

Keep up the good work!

Icicle, ik kan dat volkomen begrijpen, dat je op meets wel open durft te zijn en zo op het net minder. Ik heb het echter niet zo gelezen, het zegt wel degelijk een aantal dingen over je.

Ja maar jij leest mijn PMekes ook altijd

Voor mijn gevoel stond er niets nieuws in mijn stukje, ik had het enkel allemaal even bij elkaar gezet. 'Allemaal' in de zin dat er niets staat wat ik nog nooit online verteld heb (denk ik).
Ik lees elke dag op Fok, wat jullie allemaal meemaken, wat de lopende discussies zijn. Zelf heb ik echter niet de behoefte om te vertellen wat ik allemaal mee maak, hoeveel poepluiers ik heb verschoond en dat soort zaken. Daardoor voel ik me ook niet in de positie overal op te reageren. Met als gevolg minder reacties áls ik eens iets post Voelt soms een beetje vervelend omdat ik het gevoel heb dat ik veel mensen heel goed ken, zonder dat zij mij kennen.
Maargoed, het is verslavend, dat Fok. Ik heb er inmiddels hele leuke contacten opgedaan! Wat al met al toch een verrijking is.

Dit is echt het mooiste topic wat ik ken, denk ik

ik vind 't ook volstrekt logisch hoor icicle, en heb 't zelf ook een beetje. over mezelf is nog tot daaraantoe, maar over m'n ouders of G vind ik 't alweer een stuk lastiger om persoonlijke dingen te schrijven. over de kinderen is weer een verhaal apart, maar ook daarbij probeer ik me wel altijd voor te stellen hoe 't voor hen zal zijn om dit ooit terug te lezen/te vinden.

Grappig dat ik echt een compleet ander beeld had bij debuurvrouw.
Vraag nou niet wat voor beeld, want geen idee, maar niet dit beeld dus.
Leuk!

Lishe en De Buurvrouw wat leuk om ook jullie iets nader te leren kennen. Mooie stukken en ik vind jullie beide hele sterke vrouwen.
In de vraag van de Buurvrouw herken ik wel eea..ik heb mezelf weg gecijferd en moet nu echt leren dat het niet erg is om tijd voor mezelf te nemen. (ook hier zitten de kids dicht op elkaar, 18 mnd verschil)

quote:

Op donderdag 26 februari 2009 00:09 schreef shmoopy het volgende:
Grappig dat ik echt een compleet ander beeld had bij debuurvrouw.
Vraag nou niet wat voor beeld, want geen idee, maar niet dit beeld dus.
Leuk!

ja, nou ben ik nieuwsgierig.

Oh en Rocka, ja, snel. Maar dat is alleen maar omdat ik én tijd had én weet dat ik anders zo ga zitten strepen en "verbeteren" dat ik er onzeker van word. Nu staat het er gewoon. En misschien wel iets teveel info. Kweetiniet. Ga het niet meer lezen.

* Brighteyes leest ook weer mee...
Ben benieuwd naar het stukje van E.T.

quote:

Op donderdag 26 februari 2009 08:54 schreef Brighteyes het volgende:
* Brighteyes leest ook weer mee...
Ben benieuwd naar het stukje van E.T.

* Vicky ook

* Lois is er ook weer.

Bijzondere laatste verhalen in het vorige topic, ontroerend openhartig weer en weer lees ik dingen die ik niet wist of had verwacht. Mooie stukjes dames

Icicle en debuurvrouw, ik heb jullie stukken met veel plezier en interesse gelezen. Ken jullie nauwelijks, misschien daarom wel des te leuker om zo'n stuk te mogen lezen.

Wat een mooie verhalen allemaal

Ik loop ongeveer 2 topics achter geloof ik wat gaat het hard en wat is dit een mooi open topic geworden!

Ik lees ook weer mee!

Buuf!
Hier meldt zich nog een Duran Duran-fan.
Vroeger dan hč, niet het laatste wat ze gedaan hebben.
Ook zo'n desillusie de John Taylor van tegenwoordig.
Vroeger was ik echt smoor op hem.

quote:

Op donderdag 26 februari 2009 11:49 schreef dutchie het volgende:
Buuf!
Hier meldt zich nog een Duran Duran-fan.
Vroeger dan hč, niet het laatste wat ze gedaan hebben.
Ook zo'n desillusie de John Taylor van tegenwoordig.
Vroeger was ik echt smoor op hem.

Oh ja! Die verlopen kop nu. Het voelt toch een beetje als een biecht hč, zeggen dat je fan was.

Ik vind het echt een bijzonder topic geworden

quote:

Op donderdag 26 februari 2009 12:02 schreef moussy het volgende:
Ik vind het echt een bijzonder topic geworden

wat zij zegt

quote:

Op donderdag 26 februari 2009 12:01 schreef debuurvrouw het volgende:

[..]

Oh ja! Die verlopen kop nu. Het voelt toch een beetje als een biecht hč, zeggen dat je fan was.

Ja, beetje wel.
Je had U2 en Duran Duran, dat weten DE bands in die tijd.
Niet voor niets heeft U2 het overleefd.
Maar nog hoor, ik vind Rio nog steeds leuk en Save a Prayer ook.
Ik heb school nog Simon geplaybackt in Band Aid. Kon die tuitende mond heel goed al zeg ik het zelf.

Maar even ter verdediging van mezelf, mijn muziek is net als die van jou radicaal veranderd.
Het is uiteindelijk toch wel goedgekomen met ons.

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

U2 en consorten beginnen anders ook aardig uiterlijk gezien te verleppen hoor
mag ook wel gezien ze ongeveer 49 zijn, maar verschil is U2 maakt goeie muziek
Na 22 jaar nog steeds trouw fan is

Was het topic even kwijt.

Lishe, zwaar, lijkt me, als kind, om je moeder psychotisch mee te maken.
En wat super dat je (ook) toneel speelt! Dat is nou één van de dingen die ik weer wil oppikken als ik wat 'losser' ben van Thies. ik heb in het verleden heel veel voorstellingen gemaakt.
En ook zo leuk dagge wir hier komt wonen.

Buuf, niks mis met DuranDuran. Heerlijk, die jaren'80 muziek, blijft toch jeugdsentiment. Was leuk om wat meer van je te lezen.

Lishe, ik heb laatst je tante mogen ontmoeten en voelde al meteen dat jullie echte familie mensen zijn! Heel bijzonder Ook dat ik bij jouw familie zo welkom was.
Mooi om je stukje over je moeder en de manier hoe je ermee om ging/gaat te lezen.

debuurvrouw, ook erg leuk om jouw stukje te lezen! Ik wist niet zoveel van je, je viel me nooit zo op (in de goede zin van het woord!!). Had geen ideeee dat je moeder bent van drie kinderen haha! En die muzieksmaak, ja, die is gewoon gaaf

Ik ben nog vergeten te vertellen dat ik Prison Break zo'n ont-zet-tend gave serie vind! (Volgens mij heeft nog niemand die genoemd..?) Ontzettend goed geschreven, zo enorm spannend, elke aflevering weer. Ben dan ook echt verslaafd, de dag nadat het in Amerika is uitgezonden, hebben wij het hier ook gezien

foutje

Ik ben er ook weer, net allemaal weer bij gelezen! Ik vind dit zo'n bijzonder topic

Wow, wat een geweldig topic!!

E.T. dus.. Eloise in het echt. Bijna 37 jaar geleden geboren in Hoorn en daar mijn jeugd doorgebracht. Op m'n 20e gaan samenwonen met m'n jeugdliefde in een dorpje vlakbij en later getrouwd. Achteraf had ik niet moeten trouwen, want ik had ernstig koudwatervrees.. waarschijnlijk een roep vanuit m'n onderbewuste wat ik heb genegeerd.
Ik wilde destijds ook absoluut, ik herhaal ab-so-luut geen kinderen.

Ten tijde van BB1 ontdekte ik fok, niet zo fanatiek nog als sommigen hier .. en in maart 2000 registreerde ik me hier. Dat najaar raakte ik met Swets aan de praat en later ook aan de sms en telefoon. Ondertussen huwelijk definitief ten einde, bij m'n vader ingetrokken en een eigen huis gezocht. Bijkomstige moeilijkheid was dat ik nog niet zo lang een eigen bedrijf had, samen met een compagnon, ik moest mezelf uitkopen aangezien we nog niet op winst stonden.
Ondertussen waren Swets en ik net twee jonge honden en ging ik 3x in de week van Hoorn naar Rotterdam. Al heel snel kreeg ik een eigen flatje toegewezen.. nog geen twee minuten lopen van Swets z'n huis. Sindsdien waren we onafscheidelijk en al heel snel heb ik mijn flatje weer opgezegd want er stond altijd wel een huis leeg en dat is best zonde van het geld

En toen we een keer op een druilerige zondagmiddag op de bank lagen, gebeurde het. Zo'n gedachte die door je hoofd flitst en waarvan je je afvraagt "huh??? wat was dat nou??" Schoot er nou echt door m'n gedachte dat ik met jouw wél kinderen wil?? Maar dat kan helemaal niet (het feit dat ik geen kinderen wilde was best makkelijk in het begin van onze relatie.. geen valse verwachtingen m.b.t. Swets z'n verminderde vruchtbaarheid etc.). Nu zou dus alles op z'n kop gezet worden. Voordat we samenwoonden had ik de pil dus al het raam uitgegooid

En toen dus het 'roerige' jaar 2002. Eerst Swets z'n vader met een gescheurd aneurysma in het ziekenhuis en kantje boord, toen die opkrabbelde het huwelijksaanzoek van Swets, en vlak daarna mijn vader die kanker bleek te hebben. M'n vader en ik, een beter voorbeeld voor de vader-dochter relatie bestaat niet. Vier handen een buik enzo.. alles. Huwelijk naar voren gehaald en helemaal omgegooid om mijn vader er nog bij te hebben, vakantie geannuleerd.. gouden dag met een zwart randje beleefd. M'n vader is in augustus overleden; hij zou 25 september idd niet gehaald hebben. (ik bedenk me dat ik nog steeds een kopie van de trouwakte op wil vragen bij de gemeente in Hoorn; onze beide vaders waren getuige.. nu zijn ze er allebei niet meer )

Volop bezig met de nasleep en praktische dingen na het overlijden begonnen we met de eerste ICSI behandeling.. de derde poging bleek raak en daar kwam Saskia Toen zij een jaar was en we weer op de lijst stonden voor ICSI voor een broertje of zusje werd ik spontaan zwanger; een miskraam met een lange nasleep en uiteindelijk een curretage na 4 maanden ofzo. Eindelijk konden we weer verder en Tijn had twee pogingen nodig Tijdens deze zwangerschap kreeg Swets z'n vader dezelfde diagnose als mijn vader alleen ging het bij hem wat minder snel. Gelukkig heeft hij z'n stamhouder nog kunnen zien en meemaken en was vreselijk ontroerd dat hij vernoemd was.
De dag dat ik terugkwam op m'n werk van zwangerschapsverlof werd ik bij personeelszaken ontboden en mocht ik meteen weer naar huis. Lang verhaal kort; ze wilden niet met me verder obv 2 dagen per week.
Op m'n gemak gaan zoeken naar een nieuwe baan, ik had de tijd en wilde alleen iets dat ik echt leuk zou vinden.. en toen was ik weer zwanger solliciteren op een laag pitje gezet en we zien wel.. met 3 kinderen is het ook wel makkelijk om volledig thuis te zijn natuurlijk. Genoeg te doen _{al zou ik nu best wel weer aan de slag willen, maar voor 2 dagen per week was al niet veel te vinden, nu helemaal niet al ben ik nog steeds niet enorm hard op zoek}

Wat me meteen bij de vraag van debuurvrouw brengt.. hoe kom ik aan tijd voor mezelf? Nou.. nauwelijks dus De pest is ook nog dat Nienke melk alleen maar live bij mama wil drinken (en de late- en nachtvoeding nog flink gedronken worden) en dat flesjes resoluut weg worden gegooid. Gelukkig gaat ander drinken steeds beter dus de ergste claim is er van af. 's Middags is er gelukkig nog een heel klein tijdje dat Tijn en Nienke allebei slapen en dat Saskia op school zit. Dat kleine tijdje is me heilig en is ook echt voor mij; dan ga ik even met de voeten omhoog op de bank. Even fokken oid. Eigenlijk zou dat tijdje het drukst bezet moeten zijn aangezien ik niet heel veel aan huishouden kan doen als het kleine spul wakker is. (als ze helpen is dat van de wal in de sloot en echt schoonmaakspul wil ik niet gebruiken als ze er bij kunnen, bleek ofzo). Maar goed, beetje tussendoor enzo.. we komen best een eind Het wordt vast wel weer beter, het is nu gewoon even zo dat al m’n tijd gaat zitten in "nee Tijn, niet doen" "Nienke, blijf daar van af!" etc. O, ik vergeet het vier keer per dag naar school lopen en het inpakken van de andere twee daarvoor en het in bed, uit bed etc voor de nodige slaapjes tussendoor.
Nu dus weinig tijd voor mezelf, maar dat komt wel weer. Tijn gaat twee ochtenden nu naar de psz en een van die ochtenden is voor 'huishouden' en de andere ochtend is voor 'mij'. Even achter de naaimachine (dat is ook niet te doen met die twee rondlopend) of met een boek als Nienke slaapt of even naar de markt ofzo.

Nu House begint (mijn favo tv serie) bedenk ik mij dat ik zulke dingen ook nog in m'n stukje moest gooien
Veel boeken van Stephen King hebben we dubbel De laatste tijd was ik meer van de Sophie Kinsella omdat je daar niet bij na hoeft te denken en dat makkelijker is als je elke drie regels door een kind onderbroken wordt Nu met het leesclubje hoop ik weer eens echt aan lezen toe te kunnen komen en dan ook buiten de mij bekende boeken. Met muziek ben ik echt een beetje in de 80s blijven hangen..Prince in die tijd was geniaal, maar ook de rock en pop uit die tijd Veronica is dan ook m'n favoriete radio zender, ik heb ook geen idee wat er nu in de top40 staat, al komen echt leuke nummers hier ook wel binnen maar dan heb ik weer geen idee wie dat is
Films heb ik ook een heel brede smaak in. Van Harry Potter tot Oceans Eleven en van Lord of the Ring tot een echte 'vrouwen-feelgood-movie'.

En nu zit ik al de hele dag na te denken aan wie ik het stokje door ga geven en ik kan maar niet kiezen
Uiteindelijk heb ik Jarno gekozen. De allereerste keer dat ik in de Fok-chat kwam (toen wist ik nog niet eens van het bestaan van Swetsenegger af) zat hij er al.. en al snel waren we altijd met een vast groepje overdag. Van dat schreeuwerig joch is hij veranderd in een watje van een vader ondertussen.
Ik wil graag weten hoe hij de (ongetwijfeld zware) tijd heeft ervaren toen Yppy zware PND had en dan zijn eigen rol als vader hier tussen proberen te ontwikkelen.
En of hij nog steeds elke dag roze koeken eet, natuurlijk

[ Bericht 0% gewijzigd door E.T. op 26-02-2009 21:46:46 (nog even wat wit toegevoegd :)) ]

In de preview was ie toch een heel stuk korter

E.T., het zijn echt tropenjaren voor jullie, nu. Maar je klinkt wel altijd gelukkig, zelfs in die moeilijke periodes met de ziekte van jouw vader en de vader van Swets voelde ik dat. Ik vind dat heel knap en ook heel fijn om te lezen, dat jullie zo op elkaar bouwen en optimistisch blijven.

_{en dat je al eerder getrouwd bent geweest , dan moest je wel erg jong zijn getrouwd}

Of hij nog roze koeken eet Leuke vraag ET, het meeste van je verhaal kende ik al maar toch vond ik het leuk om het nogmaals in jouw woorden te "horen".

mooi al die verhalen. echt een heel bijzonder topic dit.
Leuk ook dat debuurvrouw de hbo-v heeft gedaan, en jammer dat je er niets mee doet

Ik was 27 livelink.. ik ben alleen niet zo lang getrouwd geweest

En m'n vader.. dit dus

quote:

Op donderdag 26 februari 2009 21:29 schreef E.T. het volgende:
En m'n vader.. dit dus
[ afbeelding ]

Ik vind dat zo'n ontroerende foto, E.T.
Het is zo treffend, de band tussen vader en dochter.
Toen mijn vader kanker kreeg en overleed heb ik nog wel eens aan jouw topic van destijds moeten denken, die band die jullie hadden, dat was heel herkenbaar.

Wow. Wat ik hou van de levensverhalen die hier langs komen, wat zijn er toch een boel mooie mensen in OUD te vinden!

ET, wat een mooie foto .

E.T.
Dat wat livelink zegt over geluk bemerk ik idd ook. Mooi om te zien en te lezen.

mooi verhaal E.T

TVP

Een leuk topic in [OUD]
Aparte verhalen soms.

Mooi E.T. Ontroerende foto ook!

Tja, over dat geluk..
Ik ben ook gewoon gelukkig Swets is m'n maatje, ik kan met alles bij hem terecht, we delen heel veel en vullen elkaar aan waar nodig (dem, wat klinkt dat eng zo in een zin.. maar wel waar). Ik heb drie geweldige kinderen (als je dat tien jaar geleden tegen me gezegd zou hebben, had ik je echt voor gek verklaard ).. en ondanks dat die kinderen regelmatig het bloed onder m'n nagels vandaan kunnen halen of als ik weer heel diep moet zuchten omdat Nienke er 's nachts weer een potje van maakt.. Overall hebben ze alle drie m'n leven verrijkt Nee ik voel me geen oermoeder, ik heb ook nooit zo'n voorbeeld gehad thuis, dus ik moet het mezelf aanleren en volgens mij gaat het me best aardig af

ET. wij zaten laatst foto's terug te kijken en kwamen foto's natuurlijk tegen van jouw en swets met alicia en we zeiden tegen elkaar dat we zo blij waren voor jullie dat jullie er nu drie van jullie eigen hebben rond lopen, zoveel 'liefde' en stille wens/hoop uit die foto's bleek van jullie met haar. Oermoeder ? ach misschien wel misschien niet, maar je ontwikkelde het moederinstict/moederliefde op het moment al dat je besloot toch met swets kinderen te willen. (zo vond ik dat tenminste als buitenstaander)

Dat weet ik wel zeker E.T.
Ik kan me die tijd ook nog goed herinneren. Bijna tegelijk trouwen en zoveel zorgen die je had. Had echt met je te doen toen. En toch is het een prachtige dag geworden voor jullie allemaal.

Volgens mij mogen jullie kinderen dolgelukkig zijn (en zo te zien op de foto's zijn ze dat ook ) dat ze jullie als papa en mama hebben, ET & Swets.

quote:

Op donderdag 26 februari 2009 22:20 schreef RockabeIIa het volgende:
Volgens mij mogen jullie kinderen dolgelukkig zijn (en zo te zien op de foto's zijn ze dat ook ) dat ze jullie als papa en mama hebben, ET & Swets.

he, ik weet natuurlijk wel welke foto's ik laat zien

Heb er vanmiddag nog eentje gemaakt van Tijn met z'n gezicht onder het bloed en een heeeeel beteuterd snoetje _{hij sprong iets te enthousiast van een stenen pinguin af in Blijdorp.. precies voorover op z'n gezicht natuurlijk.. dikke bloedneus )}

Je had eigenlijk ook gewoon alleen die foto kunnen plaatsen.. wat mooi

_{Niet dat ik je stukje niet mooi vond hoor..}

Je hebt em een zetje gegeven he?

quote:

Op donderdag 26 februari 2009 22:58 schreef RockabeIIa het volgende:
Je hebt em een zetje gegeven he?

nee, ik bleef expres op een afstandje staan (ik zou een foto van 'm maken )

ET, mooi stukje. Ik kan me nog herinneren dat Lois me vertelde dat ze een trouwerij had in Hoorn, wat lang geleden alweer allemaal. prachtige foto van jou met je vader zeg, jeetje.... ik word er stil van...

quote:

Op donderdag 26 februari 2009 21:29 schreef E.T. het volgende:
En m'n vader.. dit dus
[ afbeelding ]

Ontroerend

Mooi ET!
En de foto met je vader is heel ontroerend!

quote:

Op vrijdag 27 februari 2009 08:57 schreef Vivi het volgende:

[..]

Ontroerend

En (te) herkenbaar

Verder een heel mooi stuk, ET!

Jarno heeft ondertussen aangegeven niet te willen, ik wacht even op antwoord van de ander van m'n lijstje

Sorry enzo.

enzo? die kenniknie!

Nou ja, was wel benieuwd.

ik ook! vooral naar de roze koeken natuurlijk. maar kennelijk is dat te privé...

quote:

Op vrijdag 27 februari 2009 11:08 schreef Jarno het volgende:
Sorry enzo.

Geen bericht zegt wel genoeg

Gisteren toevallig nog één op! Dus dat mysterie is in ieder geval opgehelderd!

ET, mooi verhaal. wat een wendingen in jouw leven!

De volgende naar wie ik benieuwd was naar 'meer' is Dutchie
D'r blote nixie heeft ze al een tijdje geleden in de kast gehangen, daarvoor in de plaats doet ze 'iets' in diezelfde kast met mode
We hebben heel veel overeenkomsten, ik ben wel benieuwd naar de verschillen en hoe carrieretijger duchie alles bolwerkt. Ook zonder Nienke zou ik niet weten hoe ik een mode-agentschap op zou moeten zetten qua tijd en moeite, dat kan tenslotte alleen maar tijdens kantoortijden en dat zijn voor een moeder juiste de moeilijkste tijden.. zeker om flexibel te zijn wat als beginnend 'agentje' toch moet.

E.T., wat een mooi stukje
Wel jammer dat Jarno niet wil hoor

Ik zei wel ja hč?
Maar ik moet er echt even voor gaan zitten, dus heb even geduld aub.

Hoi, ik ben Dutchie en ik hou niet van roze koeken. Roze koeken zijn vies.
Ik ben geboren in 1974 en woon met manlief en onze zoontjes Léon en Cas in het Oosten des lands. Waar de wijzen vandaan komen.
Als kind schreef ik massa’s verhalen en gedichtjes en vertrouwde mijn hele ziel en zaligheid aan mijn dagboekjes toe. Vooral dat laatste teruglezen is tenenkrommend, maar ook wel weer schattig.
Van een korte hevige carričre als kapster, ging ik alsnog een commerciële studie doen en voor ik het wist was ik vertegenwoordiger voor die bruine koeriersdienst en kwam via diverse buitendienst-functies eindelijk terecht op de plek waar ik het echt naar mijn zin had; de mode. Heb via diverse studies toch nog HBO kunnen halen en dat voor iemand die een bloedje hekel had aan studeren en daardoor geen journalistiek is gaan doen.
Toen de kindjes kwamen wilde ik weg bij mijn toenmalige werkgever, want daar werken was niet te combineren met een gezin. Het kon wel, maar zij vonden dat moeders achter het aanrecht hoorden inclusief hun eigen vrouwen. Ik maakte ook krankzinnige werkdagen en we werden soms honds behandeld, dus erg treurig om te vertrekken was ik niet. Alleen die collega’s en klanten verlaten vond ik wel erg.
Nadat Léon geboren was kreeg ik een aanbieding van mijn sportschool om daar een sales-afdeling op te zetten en die kans heb ik met beide handen aangegrepen.
Geweldige tijd gehad, zulke lieve en leuke mensen om voor en mee te werken.
Alleen het werk zelf bood na 3 jaar to-taal geen uitdaging meer. En ik had best heimwee naar de mode.
Het plannetje wat ik altijd al had, wilde ik uitvoeren als beide kinderen naar school gingen; een eigen agentschap.
Dat kwam steeds vaker weer in mijn gedachten en bleef echt als een dreinend kind hangen.
De gedachte te moeten wachten tot Cas naar school zou gaan (nog dik 3 jaar toen) vloog me naar mijn keel en dus heb ik vorig jaar toch de stap gewaagd.
Gehuild omdat ik een veilige wereld verliet en het grote onbekende instapte, maar toch de enige juiste stap die ik heb kunnen nemen. Ik krijg er zoveel energie van, heerlijk.

Manlief en ik zijn al samen vanaf mijn 18e.
Daarvoor hadden we een bloedhekel aan elkaar. Hij met zijn arrogante houding moest eens flink op zijn nummer gezet worden vond ik als enorm gebekte puber. Dus zo gezegd zo gedaan en de toon was gezet tussen ons.
Maar zijn ware ik zag ik pas, nadat mijn vader verongelukte. Een enorm heftige tijd, want ook ik was een vaderskindje. Mijn vader en ik gingen samen de kroeg in en hadden de grootste lol samen. Al mijn onzekerheden besprak ik met hem, al mijn gebroken harten (en dat waren er veel, veels te veel ook vond hij) deelde ik met hem. Deze streng katholiek opgevoede man heeft op zijn manier alles gedaan wat zijn god verboden heeft, maar hij was mijn rots.
En dan is die rots ineens weg, zonder waarschuwing.
Manlief was de eerste die op mij afkwam, toen ik voor het eerst weer durfde uit te gaan. Terwijl de rest het liefst dwars door me heen keek, want confrontatie blijft toch lastig. We raakten aan de praat en ik zag eindelijk de jongen (toen nog) achter de bravoure en hij zag, want zo was het, een gebroken uitgehuild meisje in plaats van die bijdehante troel.
Een paar weken later deed hij een belachelijke verleidingstruuk waar ik volledig en met volle overgave in getuind ben, want wat zo hoort te zijn, hoort zo te zijn.
Hij was in die tijd (mijn vader was anderhalve maand overleden toen we iets kregen) mijn steun en toeverlaat en hij heeft heel wat met mij te stellen gehad. Maar hij bleef, waar ieder ander allang op de vlucht was geslagen.
In die periode waren mijn gevoelens zo enorm tegenstrijdig. Aan de ene kant het enorme verdriet van het plotselinge verlies van toen de belangrijkste man in mijn leven en aan de andere kant de komst van een nieuwe man die mijn leven zoveel lichter maakte.
Nu, 16 jaar later, zijn wij de trotse ouders van 2 prachtige jongens.
Wat onze relatie zo sterk maakt is de vurigheid zoals wij die beleven. Passioneel maar zo hecht.
We zijn beiden niet makkelijk, maar we begrijpen elkaar.
We zijn allebei wel milder geworden in de loop der jaren. Ik bijvoorbeeld zeg niet meer direct wat in me opkomt, maar ben een stuk subtieler geworden. Toch?
Vroeger moest ik altijd mijn mening meedelen, maar nu zie ik die noodzaak niet meer zo. Vaak was ik het dan kwijt en de ander zat er mee opgezadeld. Denk nu veel meer vanuit een oplossing.
Het harde van mij is een stuk zachter geworden, maar als het nodig is dan laat ik rustig die tijger in mij nog eens flink brullen.

Mijn hobbies zijn divers; sporten is niet echt hobby maar noodzaak geworden. Dagje ouder hč en een geweldige uitlaatklep voor drukke of lastige periodes. Het variëert van hardlopen, squashen, fitness en body-combat.
Ik mag graag uitgebreid koken, maar het ontbreekt me aan tijd. Baal ik soms wel een beetje van, ik mis de drive zeg maar.
Fokken is toch ook wel een hobby denk ik. Begonnen in de roerige begintijd met BB1, blijven hangen in Onzin (zal wel niemand verbazen), als mod begonnen op FEE en mocht vervolgens Travel opzetten. Momenteel lurk ik daar voornamelijk, maar nog steeds erg leuke subfora.

Mijn passies; sja my boys. Wat kan ik anders als eerste noemen? Want zij komen zonder twijfel altijd op de eerste plek. Voor hen laat ik alles uit mijn handen vallen. Ze ontroeren me tot op het bot. Daar ligt mijn geluk. Opvoeden is het moeilijkste wat je kunt leren en dagelijks word je getest. Maar tot nu toe vind ik we het prima doen al zeg ik het zelf. Ben wel een beetje de moeder die ik verwacht had te zijn; knuffelig, rechtlijnig (doe zo mijn best), open en soms een beetje maf (vriendjes vinden het prachtig hier).
Fotograferen is iets van de laatste jaren sinds mijn 400D.
Vanmorgen heb ik mijn camera voor reparatie weggebracht en krijg het pas met over 3 weken terug. 3 weken zonder camera, het is gewoon afkicken. Ik zou graag meer met fotografie willen doen, maar tijd voor mezelf is zo schaars.
Zeker als je naast fotografie en kinderen ook nog als passie hebt schrijven. Dat is altijd een beetje zo gebleven.
Ik ben jaren terug begonnen aan een verhaal over Kasper (is echt puur toeval) en de Wereld van Onwerkelijkheid. Een kinderverhaal. In het begin vloog het de pen uit, maar op een gegeven moment zat ik vast. Nu heb ik altijd een schriftje bij me heb waar ik losse flodders in schrijf en later in het verhaal toevoeg. Maar het is nog lang niet af. Ooit....

Heb net voor mijn verjaardag 2 boeken uit de Schijfwereldreeks van Terry Pratchett gekregen, fantastisch. Die humor is zo geniaal en ik verheug me iedere avondje voor het slapen weer op om me voor een kwartiertje te verliezen in die Schijfwereld. Iedere avond 1 hoofdstuk, meer tijd heb ik niet.
Daarvoor heb ik ‘het Graf van Alexander’ gelezen van W. Adams. Historie met spanning vind ik ook altijd lekker lezen. Zware kost komt ooit wel weer eens. Had ik al gezegd dat ik altijd tijd tekort kom?
Lord of the Rings mag natuurlijk niet ontbreken, die reeks heb ik naast de rest van Tolkiens boeken zeker al 20x gelezen. Iedere vakantie gaan ze weer mee.

Films, poeh… Sja Lord of the Rings dan maar? Je hoeft maar naar mijn icoontje te kijken, dan weet je genoeg. Met kerst heb ik 'Alexander' gekregen, vind ik ook erg goed.
King Kong is er nu op en daar heb ik zo'n haat/liefde-verhouding mee. Vroeger zoveel nachtmerries over gehad, dat ie door onze straten denderde maar ik zag hem nooit. Maar die dreiging die ervan uitging in die droom brrrr....En toch zit ik nu weer te kijken.
Kennen jullie The Color Purple nog?

Eten en wakker maken: WAAG HET NIET OM MIJ 'S NACHTS WAKKER TE MAKEN! De woede van King Kong is er niets bij. Ik heb al een chronisch slaaptekort, dus heb een vreselijk humeur als je me 's nachts wakker maakt.
Je kunt me overdag wel erg blij maken met crčme brűlée, zalig.

Leukste uitspraak: ik denk toch dat ik moet kiezen voor Léon die ineens geconfronteerd werd met het feit dat hij het zo goed doet bij de meisjes. Manlief zei toen: "Straks heb ik hier allemaal meiden voor de deur staan."
Waarop Léon verontwaardigd antwoordde: "Ja maar, dan kan ik er helemaal niet meer door!"

En dan E.T. je vraag; hoe ik het bolwerk een eigen bedrijf en gezin. Heel eerlijk, ik weet het ook niet. Kan je je nog herinneren dat ik voor het eerst alleen in Denemarken zat en met je msn-de? Hoe stom ik me toen voelde en hoe graag ik gewoon tevreden wilde zijn als koekjes bakkende moeder en verder geen toestanden?
Die momenten heb ik nog steeds. Als ondernemer heb je diepe dalen en hoge pieken en volgens mij is dat nou juist precies hoe ik mijn leven altijd geleid heb. Dus op een of andere manier past dat wel bij me. Slapeloze nachten zijn er geweest, maar ook de euforie van de 1e order en de uitbreiding van je klantenbestand. Dat blijft.
Het is gewoon niet makkelijk als je als beginnend ondernemer ineens geconfronteerd wordt met een kredietcrisis. Dat hebben we echt nooit aan zien komen. Het is keihard knokken. Maar laat ik daar toch net heel goed in zijn.
Het bedrijf en het gezinsleven lopen momenteel door elkaar heen en gelukkig vaart iedereen er wel bij. Er is namelijk een enorme vrijheid. Zit vaak 's avonds en in het weekend te werken en als Cas in bed ligt en Léon op school. Maar daardoor kan ik er verder wel gewoon echt voor ze zijn.
Dat het hier in huis soms gewoon een puinhoop is boeit me dan minder. Ik vind mijn tijd met mijn kinderen belangrijker dan een opgeruimd huis.

Eerlijk is eerlijk, mijn hoofd zit soms echt vreselijk vol. Daardoor ben ik soms minder attent naar vrienden en familie toe, maar die begrijpen dat. Ik maak het altijd wel weer goed. Iedereen staat ook achter me en helpt waar ze kunnen, kan niet omschrijven hoe fijn dat is. (zij maken het dat ik zo flexibel kan zijn) Mijn moeder, mijn schoonouders, we kunnen altijd op hen terugvallen. Onvoorwaardelijk.
Er is zoveel gebeurd al het eerste jaar, de trein komt nu echt op gang. Kredietcrisis, kiss my ass.
Toch voel je je als ouder altijd schuldig.
Dat was ook zo geweest als ik een thuisblijf-moeder was geweest.
Ik heb gewoon uitdaging nodig. Daar tegenover bak ik samen met de jongens toch nog regelmatig koekjes en cake. Toch weer proberen te composeren hč?
Er wordt heel wat af geknuffeld in dit huis.De jongens vliegen stralend op me af als ik na een werkdag terug kom, dat maakt alles goed. Ik ben nu samen met manlief hun rots.
Daarom weet ik dat wij het zullen redden samen.

O wat erg, wat een lap tekst weer zeg. Ik ben nog nooit kort van stof geweest, daarvoor mijn excuses. Dacht het dit keer wel te kunnen redden, maar het is weer niet gelukt.

Ik heb enorm getwijfeld aan wie ik het stokje zou geven. Snakelady en haar fotografie, Reinhilde omdat zij ook graag schrijft en daar wil ik meer van weten, Snoopy want dat lijkt me zo’n leuk mens. Maar ik kies voor Phluphy. Omdat ik je bewonder, terwijl ik weet dat je je leven leeft zoals het komt. Dat je wel gedwongen bent. Dat maakt dat ik meer van je wil weten. Een moeilijke vraag maar wel oprecht geďnteresseerd, hoop dat je het kunt en wilt beantwoorden: Heb je het idee dat je nu grip op je leven hebt na alles wat er gebeurd is en durf je weer gelukkig te zijn?

Dutchie, wat een mooi verhaal ! Dankje voor je openhartigheid ! !
ET ook jou verhaal vind ik erg mooi, ook jij bedankt voor het kijkje in je leven. Die Foto van jou en je vader...mooi !

tvp, zo even lezen

Ademloos heb ik je verhaal gelezen Dutch, wauw! Ontroerend, oprecht, maar bovenal de woorden van een zeer gelukkig mens, de liefde voor alle 3 je mannen spat er vanaf.Je laat hier zoveel meer zien dan je blote nixie.
Ik kan eigenlijk maar op 1 manier reageren; *stil* *mooi*

Mooi verhaal Dutchie!

Wauw dutchie, je wist al stiekem best veel van mij, heel bijzonder om nu ook eens meer van jou te weten.

Dutchie, je bent een bijzonder mooi mens. Wat een verhaal weer!

Dutch, je maakt me nieuwsgierig naar hoe je man je verleid heeft! Vertel es
Verder vind ik je verhaal duidelijk en alles wat je schrijft 'past' ook bij elkaar... <3

mooi verhaal dutch

Moooooi Dutchie!

lieve dutch, wat ben je toch een bijzonder mens, een echte vechter, voor alles! Ik heb enorme bewondering voor je kracht en vind je zo stoer dat je nu je eigen bedrijf hebt!

Dutchie

quote:

Op zaterdag 28 februari 2009 09:24 schreef Lois het volgende:
Ademloos heb ik je verhaal gelezen Dutch, wauw! Ontroerend, oprecht, maar bovenal de woorden van een zeer gelukkig mens, de liefde voor alle 3 je mannen spat er vanaf.Je laat hier zoveel meer zien dan je blote nixie.
Ik kan eigenlijk maar op 1 manier reageren; *stil* *mooi*

Hier sluit ik me aan, behalve dat het eigenlijk 4 mannen zijn, als je de vader meerekent.

En Dutch, bedankt voor het stokje. Zoals ik je al pm'de vind ik het een mooie vraag. Ik ga mijn best doen.

"even" de verhalen bijgelezen en nog eens gelezen en nog eens..

Niks voor de zaterdag om te zitten sniffen achter de pc

en ET die foto van jou en je vader blijft mooi, waardevol en ontroeren, en leuk Dutchie om te weten wie er achter die blote niksie zit

- dubbel dus -

wat is dat blote nixie verhaal toch? ik mis iets enorm hoor

Dat blote nixie is iets uit de historie van FOK!

quote:

Op zaterdag 28 februari 2009 13:31 schreef Lois het volgende:
Dat blote nixie is iets uit de historie van FOK!

Da's bijna net zo erg als die stukjes uit mijn dagboek teruglezen.
Belana, geloof me, daar moet je bij zijn geweest. Als je dat nu zo terugleest krijg je hele rare ideëen en dat zou zonde zijn.

Ik vind jullie reacties superlief om te lezen.
En ik kijk erg uit naar Phluphies verhaal.

quote:

Op zaterdag 28 februari 2009 10:41 schreef RockabeIIa het volgende:
Dutch, je maakt me nieuwsgierig naar hoe je man je verleid heeft! Vertel es
Verder vind ik je verhaal duidelijk en alles wat je schrijft 'past' ook bij elkaar... <3

In die tijd rookte de halve wereld nog inclusief wij.
Hij bood mij een sigaret aan en hield hem voor mijn lippen. In plaats van die sigaret kreeg ik zijn lippen op mijn mond. Echt zo lame dit.
Later bleek dat hij die truuk al eerder uitgevoerd had.

Lishe, inderdaad.
Ik hou mijn hart dus ook vast voor onze jongens. Ik deed niet veel onder voor manlief in die tijd. Echt een raadsel hoe wij uiteindelijk bij elkaar terecht gekomen zijn.

quote:

Op zaterdag 28 februari 2009 13:49 schreef dutchie het volgende:
Lishe, inderdaad.
Ik hou mijn hart dus ook vast voor onze jongens. Ik deed niet veel onder voor manlief in die tijd. Echt een raadsel hoe wij uiteindelijk bij elkaar terecht gekomen zijn.

Hey! Ik mis Duran Duran hoor, in je stukje!
_{Net als ik vergeten ben over eten )mijn favo hobby! ' favoriete uitspraak en waarom ik gestopt ben met werken....}

Maar wel heel leuk om je beter te leren kennen!