OUD Ouder(s)
Alles over (on)vruchtbaarheid, opvoeding en ontwikkeling.
Ik zag in het krantje van de creche een estafette staan waarin 1 ouder een aantal vragen krijgt voorgeschoteld en deze kan dan de estafette door spelen aan een andere ouder, een die je zelf kiest.
Het leek mij een leuk idee om hier op FOK ook zo een estafette te beginnen.
Vertel iets over je zelf,
wie je bent,
waar je (ongeveer) vandaan komt,
wat je zoal doet in het dagelijkse leven,
wat zijn je hobbies,
je grootste passies,
welk boek staat op je nummer 1 lijst of welk boek lees je momenteel,
welke film is je-van-het,
voor welk gerecht kunnen ze je 's nachts wakker maken,
wat is de leukste uitspraak die je in tijden hebt gehoord (mag van je kinderen zijn of als je nog geen kinderen hebt van je buurman of buurvrouw etc)
etc etc
en last but not least, stel een (persoonlijke) vraag aan de volgende van de estafette.
Zal ik maar zelf beginnen, mijn naam is dus niet Faja in het echt, maar begint met de letter P.
Ik ben bijna 30 jaar geleden geboren in onze hoofdstad als oudste van het gezin. Ik heb nog een zusje die 2 jaar jonger is, die naast me woont maar waar ik amper contact mee heb. Ik had van mijn 12e tot mijn 16e een super tijd op de mavo, heel veel vrienden gemaakt waar ik nog altijd mee contact heb. Ook mijn eerste echte grote liefde heb ik daar opgedoken, een jongen die 5 jaar ouder is en op het vwo zat. Pas toen ik in het laatste jaar MBO zat kregen wij wat met elkaar. In die tijd was ik onhandelbaar, dwars en een vreselijke puber. Ik lag vaak in de clinche met mijn ouders en was op een gegeven moment alleen nog maar thuis om te slapen.
Nog voor het aanbreken van mijn 18e verjaardag was ik uit huis vertrokken. Ik woonde een half jaar bij mijn vriend in huis maar kon daar niet aarden, dus na een half jaar zei ik dat ik terug wou in een woonwagen. Zo een klein flatje met een balkon van 1 bij 2 en buren die ik niet kon was niks voor iemand die gewent is de deur open te doen en buiten te staan te midden van familie. Hij verhuisde mee terug en tot mijn 21 waren wij bij elkaar.
Op mijn 21e verloor ik 1 van mijn beste vriendinnen door de brand in een ski trein in kaprun (oostenrijk), ik kon met mijn verdriet alleen bij onze wederzijdse vriendin terecht maar thuis dus niet. Ook mijn ouders zijn wat betreft emoties vlak, ze condoleren je maar je moet niet in je verdriet gaan zwelgen.
Niet veel later op een zaterdagochtend in maart kreeg mijn opa een beroerte en storte mijn wereld letterlijk in. De dag erna is hij overleden. Mijn opa en oma waren een soort van 2e ouders, ik heb bij hen in huis gewoont en zij hebben mij grotendeels groot gebracht.
Mijn moeder is als kind mishandeld en heeft daardoor nooit echt genegenheid kunnen tonen, pas nu ze oma is lukt dat haar. En dan ook alleen richting de kleinkinderen, ze probeert goed te maken wat haar bij ons niet lukte. Nu ik volwassen ben kan ik er begrip voor op brengen, als kind snapte ik er niks van.
Nog een maand na het overlijden van mijn opa is mijn neefje vermoord, een avondje stappen in Schagen met 6 messteken moeten bekopen. Mijn relatie was inmiddels al over en ik heb een flinke periode in een diep zwart gat zeten, elk weekend stappen om zo maar te vergeten wat er was gebeurd. Mijn neefje had een beste vriend als kind, waar mee ik ook was opgegroeid vanaf mijn 6e. Mijn oom en tante hadden hem graag bij de crematie aanwezig maar niemand wist waar hij woonde of uit hing. Ik wist dat hij bij de landmacht werkzaam was en via via had ik vernomen dat hij in Duitsland was gelegerd. Ik heb een dag voor de crematie iedereen van de landmacht, van banenwinkel tot aan basissen in Duitsland afgebeld tot ik iemand aan de lijn kreeg die hem kon. Nog net op tijd kon ik zijn vriendin bereiken en de boodschap door geven. Slechts enkele ogenblikken voor het vertrekken van de rouwstoet naar het crematorium was hij er dan toch. Hij was mijn steun en toeverlaat tijdens de dienst en ik het zijne. Hierna hebben we contact gehouden.
Een jaar later stond hij op de sterfdag van mijn neefje op de stoep om samen langs mijn oom en tante te gaan. Niet veel later was zijn relatie verbroken en zijn wij een relatie begonnen. Binnen enkele weken woonde we samen, een jaar later waren we getrouwd en nog een paar maanden later was ik zwanger van onze dochter. Inmiddels zijn we al weer 7 jaar samen, 6 jaar getrouwd en hebben we na onze dochter een jaar geleden nog een zoon gekregen.
Qua werk heb ik het nodige gedaan, ik heb de opleiding mbo algemeen commercieel gedaan (dus ik kan mijn eigen groothandel of detailhandel openen), heb naast school nog een middle management opleiding gedaan en behaald, Nima A heb ik tot 2 keer geprobeerd te behalen maar ik sla dicht bij formules. Ik heb nog een opleiding Business Englisch aan de University of Cambridge gedaan en heb een onafgemaakte cursus steno in de kast liggen. Ben ooit fulltime begonnen bij de prenatal en daarna via verschillende kantoor functies (tsja waarom iets commercieels als opleiding gedaan) bij mijn huidige werkgever gekomen, waar ik nu al weer 7 jaar werk. Mijn wens is om ooit iets voor me zelf te beginnen maar ik ben momenteel erg druk met een kind dat vaak ziek is. Nu is mijn streven om in de toekomst 1 dag minder te werken als het financieel mogelijk is waardoor ik een dag minder in de week onze zoon naar de creche hoef te brengen. Hi gaat nu 3 dagen in de week en vaak is het 1 dag te veel.
Mijn dochter is vernoemd naar de hoofdpersonage uit mijn lievelingsboek, Nevelen van Avalon (Marion Bradley). Een priesteres van het heilige eiland Avalon en tevens de halfzuster van koning Arthur. Aangezien ik mijn dochter een naam van een heilige, en voor sommige een heidense, heb gegeven wou ik mijn zoon ook een naam geven van een heilige. Zijn overgrootvader had de bijbelse naam David maar na mij verdiept te hebben in het heilige schrift, want ik ben dus totaal niet van het geloof, kwam ik er achter dat koning David dan wel de reus Goliath had verslagen maar hij had ook een getrouwde vrouw tot zijn minnares gemaakt en haar echtgenoot de oorlog in gestuurd om zo gedood te worden zodat hij haar de zijne kon maken. Profeet Nathan heeft koning David toen op het matje geroepen. En zo doende kwam ik bij de naam Nathan. Ik vond de naam Ezra ook erg mooi maar mijn man was daar niet van gecharmeerd. Kan niet alles hebben en in lijn met de namen van onze dochter en mijn stiefzoon klonk Nathan ook beter.
Ik lees graag en veel (als ik er de tijd voor heb), ben nog net niet aan mijn camera vast geplakt en helaas niet zo creatief als ik zou willen zijn. Ik zie soms de mooiste creaties voor kinderen voorbij komen op FOK en denk dan wel eens bij me zelf kon ik dat ook maar. Misschien wanneer ik in de toekomst iets meer tiijd heb om lekker thuis met de jongste bezig te zijn dat ik nog wel eens iets creatiefs ga proberen. Misschien een naaicursus bij het buurthuis ofzo. Films kijken is ook 1 van mijn hobbies en voor dat ik kinderen had zat ik meestal een keer of 3-4 in de week in de bioscoop. Helaas heb ik daar nu bijzonder weinig tijd voor maar probeer wel bij te blijven met wat er in de bios draait. Quentin Tarantino is echt meesterlijk goed en ik moet nog beginnen aan een klassieker Roots.
Ik probeer me te verdiepen in de slavernij en de geschiedenis daarvan. Iets wat voor mijn schoonvader erg belangrijk is en iets wat ik mijn kinderen, half Surinaams en afstammelinen van slaven, mee wil geven is dat nog niet zo lang geleden vrijheid voor zwarte mensen een groot taboe was. Het is ook best raar om een achternaam van een slavenhandelaar te dragen. Zelf ben ik van Joodse voorouders en ook zitten er Duitse genen in mijn bloed. Iets wat ik ook in de toekomst wil doen is naar Auschwitz om met eigen ogen te zien wat zich daar heeft voltrokken. Schijnt dat mijn naam veelvuldig op de lijst staat van vervolgden. Zo dat was een behoorlijk lange update.
Ik wil graag het stokje door geven aan Maneki. Hoe vind je het om na je zoons een dochter te hebben? Is het een wereld van verschil? En wat maakt FOK voor jou zo bijzonder?
[ Bericht 11% gewijzigd door Lois op 23-02-2009 19:59:51 ]
Het leek mij een leuk idee om hier op FOK ook zo een estafette te beginnen.
Vertel iets over je zelf,
wie je bent,
waar je (ongeveer) vandaan komt,
wat je zoal doet in het dagelijkse leven,
wat zijn je hobbies,
je grootste passies,
welk boek staat op je nummer 1 lijst of welk boek lees je momenteel,
welke film is je-van-het,
voor welk gerecht kunnen ze je 's nachts wakker maken,
wat is de leukste uitspraak die je in tijden hebt gehoord (mag van je kinderen zijn of als je nog geen kinderen hebt van je buurman of buurvrouw etc)
etc etc
en last but not least, stel een (persoonlijke) vraag aan de volgende van de estafette.
Zal ik maar zelf beginnen, mijn naam is dus niet Faja in het echt, maar begint met de letter P.
Ik ben bijna 30 jaar geleden geboren in onze hoofdstad als oudste van het gezin. Ik heb nog een zusje die 2 jaar jonger is, die naast me woont maar waar ik amper contact mee heb. Ik had van mijn 12e tot mijn 16e een super tijd op de mavo, heel veel vrienden gemaakt waar ik nog altijd mee contact heb. Ook mijn eerste echte grote liefde heb ik daar opgedoken, een jongen die 5 jaar ouder is en op het vwo zat. Pas toen ik in het laatste jaar MBO zat kregen wij wat met elkaar. In die tijd was ik onhandelbaar, dwars en een vreselijke puber. Ik lag vaak in de clinche met mijn ouders en was op een gegeven moment alleen nog maar thuis om te slapen.
Nog voor het aanbreken van mijn 18e verjaardag was ik uit huis vertrokken. Ik woonde een half jaar bij mijn vriend in huis maar kon daar niet aarden, dus na een half jaar zei ik dat ik terug wou in een woonwagen. Zo een klein flatje met een balkon van 1 bij 2 en buren die ik niet kon was niks voor iemand die gewent is de deur open te doen en buiten te staan te midden van familie. Hij verhuisde mee terug en tot mijn 21 waren wij bij elkaar.
Op mijn 21e verloor ik 1 van mijn beste vriendinnen door de brand in een ski trein in kaprun (oostenrijk), ik kon met mijn verdriet alleen bij onze wederzijdse vriendin terecht maar thuis dus niet. Ook mijn ouders zijn wat betreft emoties vlak, ze condoleren je maar je moet niet in je verdriet gaan zwelgen.
Niet veel later op een zaterdagochtend in maart kreeg mijn opa een beroerte en storte mijn wereld letterlijk in. De dag erna is hij overleden. Mijn opa en oma waren een soort van 2e ouders, ik heb bij hen in huis gewoont en zij hebben mij grotendeels groot gebracht.
Mijn moeder is als kind mishandeld en heeft daardoor nooit echt genegenheid kunnen tonen, pas nu ze oma is lukt dat haar. En dan ook alleen richting de kleinkinderen, ze probeert goed te maken wat haar bij ons niet lukte. Nu ik volwassen ben kan ik er begrip voor op brengen, als kind snapte ik er niks van.
Nog een maand na het overlijden van mijn opa is mijn neefje vermoord, een avondje stappen in Schagen met 6 messteken moeten bekopen. Mijn relatie was inmiddels al over en ik heb een flinke periode in een diep zwart gat zeten, elk weekend stappen om zo maar te vergeten wat er was gebeurd. Mijn neefje had een beste vriend als kind, waar mee ik ook was opgegroeid vanaf mijn 6e. Mijn oom en tante hadden hem graag bij de crematie aanwezig maar niemand wist waar hij woonde of uit hing. Ik wist dat hij bij de landmacht werkzaam was en via via had ik vernomen dat hij in Duitsland was gelegerd. Ik heb een dag voor de crematie iedereen van de landmacht, van banenwinkel tot aan basissen in Duitsland afgebeld tot ik iemand aan de lijn kreeg die hem kon. Nog net op tijd kon ik zijn vriendin bereiken en de boodschap door geven. Slechts enkele ogenblikken voor het vertrekken van de rouwstoet naar het crematorium was hij er dan toch. Hij was mijn steun en toeverlaat tijdens de dienst en ik het zijne. Hierna hebben we contact gehouden.
Een jaar later stond hij op de sterfdag van mijn neefje op de stoep om samen langs mijn oom en tante te gaan. Niet veel later was zijn relatie verbroken en zijn wij een relatie begonnen. Binnen enkele weken woonde we samen, een jaar later waren we getrouwd en nog een paar maanden later was ik zwanger van onze dochter. Inmiddels zijn we al weer 7 jaar samen, 6 jaar getrouwd en hebben we na onze dochter een jaar geleden nog een zoon gekregen.
Qua werk heb ik het nodige gedaan, ik heb de opleiding mbo algemeen commercieel gedaan (dus ik kan mijn eigen groothandel of detailhandel openen), heb naast school nog een middle management opleiding gedaan en behaald, Nima A heb ik tot 2 keer geprobeerd te behalen maar ik sla dicht bij formules. Ik heb nog een opleiding Business Englisch aan de University of Cambridge gedaan en heb een onafgemaakte cursus steno in de kast liggen. Ben ooit fulltime begonnen bij de prenatal en daarna via verschillende kantoor functies (tsja waarom iets commercieels als opleiding gedaan) bij mijn huidige werkgever gekomen, waar ik nu al weer 7 jaar werk. Mijn wens is om ooit iets voor me zelf te beginnen maar ik ben momenteel erg druk met een kind dat vaak ziek is. Nu is mijn streven om in de toekomst 1 dag minder te werken als het financieel mogelijk is waardoor ik een dag minder in de week onze zoon naar de creche hoef te brengen. Hi gaat nu 3 dagen in de week en vaak is het 1 dag te veel.
Mijn dochter is vernoemd naar de hoofdpersonage uit mijn lievelingsboek, Nevelen van Avalon (Marion Bradley). Een priesteres van het heilige eiland Avalon en tevens de halfzuster van koning Arthur. Aangezien ik mijn dochter een naam van een heilige, en voor sommige een heidense, heb gegeven wou ik mijn zoon ook een naam geven van een heilige. Zijn overgrootvader had de bijbelse naam David maar na mij verdiept te hebben in het heilige schrift, want ik ben dus totaal niet van het geloof, kwam ik er achter dat koning David dan wel de reus Goliath had verslagen maar hij had ook een getrouwde vrouw tot zijn minnares gemaakt en haar echtgenoot de oorlog in gestuurd om zo gedood te worden zodat hij haar de zijne kon maken. Profeet Nathan heeft koning David toen op het matje geroepen. En zo doende kwam ik bij de naam Nathan. Ik vond de naam Ezra ook erg mooi maar mijn man was daar niet van gecharmeerd. Kan niet alles hebben en in lijn met de namen van onze dochter en mijn stiefzoon klonk Nathan ook beter.
Ik lees graag en veel (als ik er de tijd voor heb), ben nog net niet aan mijn camera vast geplakt en helaas niet zo creatief als ik zou willen zijn. Ik zie soms de mooiste creaties voor kinderen voorbij komen op FOK en denk dan wel eens bij me zelf kon ik dat ook maar. Misschien wanneer ik in de toekomst iets meer tiijd heb om lekker thuis met de jongste bezig te zijn dat ik nog wel eens iets creatiefs ga proberen. Misschien een naaicursus bij het buurthuis ofzo. Films kijken is ook 1 van mijn hobbies en voor dat ik kinderen had zat ik meestal een keer of 3-4 in de week in de bioscoop. Helaas heb ik daar nu bijzonder weinig tijd voor maar probeer wel bij te blijven met wat er in de bios draait. Quentin Tarantino is echt meesterlijk goed en ik moet nog beginnen aan een klassieker Roots.
Ik probeer me te verdiepen in de slavernij en de geschiedenis daarvan. Iets wat voor mijn schoonvader erg belangrijk is en iets wat ik mijn kinderen, half Surinaams en afstammelinen van slaven, mee wil geven is dat nog niet zo lang geleden vrijheid voor zwarte mensen een groot taboe was. Het is ook best raar om een achternaam van een slavenhandelaar te dragen. Zelf ben ik van Joodse voorouders en ook zitten er Duitse genen in mijn bloed. Iets wat ik ook in de toekomst wil doen is naar Auschwitz om met eigen ogen te zien wat zich daar heeft voltrokken. Schijnt dat mijn naam veelvuldig op de lijst staat van vervolgden. Zo dat was een behoorlijk lange update.
Ik wil graag het stokje door geven aan Maneki. Hoe vind je het om na je zoons een dochter te hebben? Is het een wereld van verschil? En wat maakt FOK voor jou zo bijzonder?
[ Bericht 11% gewijzigd door Lois op 23-02-2009 19:59:51 ]
Leuk idee Faya!
♥ A ♥ & ♥ T ♥
When you were born, you were crying and everyone around you was smiling. Live your life so that when you die, you're smiling and everyone around you is crying.
When you were born, you were crying and everyone around you was smiling. Live your life so that when you die, you're smiling and everyone around you is crying.
Dank jullie wel, nu even wachten tot Maneki het stokje overneemt en weer doorgeeft aan een mede OUD fokker.
Is het dan misschien wel een idee om dit topic een beetje schoon te houden qua reacties zodat we straks echt een hele estafette onder elkaar hebben staan?
(of zoiets)
(of zoiets)
troel (de ~ (v.), ~en)
1 [inf.] vrouw of meisje
2 trut
1 [inf.] vrouw of meisje
2 trut
[update van het verhaal, 22-02-2009]
Bijna 10 jaar geleden kwam ik net uit een relatie en was even aan het genieten van mijn vrijheid. Ver van huis, op een tattooconventie kwam ik hem ineens tegen.
We raakten aan de praat en bleken in hetzelfde dorp te wonen. Hij vroeg me of ik met hem en zijn vrienden mee terug wilde rijden maar ik weigerde, had er geen trek in met een stel onbekenden terug te reizen. Dus hij vetrok en ik had geen telefoonnummer..zelfs geen achternaam van hem.
3 Weken later op een festival in ons dorp kwam ik hem weer tegen. We wisselden direct telefoonnummers en achternamen uit. We bleken al meer aan elkaar verwant te zijn dan we in eerste instantie dachten..in onze jeugd hadden we in hetzelfde huis gewoond. Zijn slaapkamer werd, direct nadat hij wegverhuisde, mijn slaapkamer.
We waren vanaf dat moment eigenlijk onafscheidelijk.
Na 2 zwangerschappen waarin we resp. een huis moesten kopen want we woonden beide nog bij onze ouders, een prenatale depressie, hyperemesis gravidarum, een postnatale depressie, een miskraam tussendoor en bij zwangerschap 2; bloedingen in de eerste weken, bekkeninstabiliteit vanaf week 10, een rolstoel vanaf week 25 en een week na de bevalling kraamvrouwenkoorts, waren we hélemaal klaar met kindertjes maken. We hadden 2 gezonde jongens en zwanger zijn was lijkbaar niet voor mij weggelegd. Ik kon er eigenlijk geen vrede mee hebben dat ik geen dochter had. Vanaf het moment dat ik mezelf met kindertjes zag, zag ik daar een dochter bij. Tijdens mijn eerste zwangerschap was ik er zo van overtuigd dat het een meisje zou worden, dat ik de eerste weken nadat hij geboren was eigenlijk niet veel van hem moest weten. Ik was blij dat hij er was hoor, en ik hield veel van hem maar het was geen meisje. Ik voelde me er vreselijk onder dat ik er zo over dacht maar kon die gedachtes niet stoppen. Bij nummer 2 lieten we halverwege een echo maken zodat ik voorbereid was. Na zijn geboorte was het ook direct goed, ik had een jochie en dat was ok. Ik was blij met hem
Toen jongste 2 was ben ik gaan revalideren voor mijn bekken. Ik ben van helemaal niets meer kunnen, opgekrabbeld tot weer kunnen wandelen, en zelf m`n huishouden weer kunnen doen.
Toen ik stabiel was, dus al een jaar geen terugval meer had gehad, durfde ik voorzichtig te beginnen over een 3e kindje. Ik wilde toen eigenlijk vooral een 3e kindje en niet eens per se een meisje. Op een of andere manier had ik dat van me afgezet. Het leek me wel mooi ook, 3 knullen
Toen we eenmaal voor het echie gingen was is zo zwanger en ik was zó enorm bang..wat zou deze zwangerschap lichamelijk gaan betekenen voor me? Dat het niet zo soepel zou gaan waren we wel op ingesteld, dat ik last van mijn bekken zou krijgen ook. De praktijk was anders dan de theorie; ik kreeg van alles last maar niet van mijn bekken!
Na 40 weken van afzien door voortijdige weeactiviteit, PUPPP kwam daar een meisje tevoorschijn..een dochter! Het was een complete verrassing, ook al wisten we vanaf 20 weken al dat het een meisje zou worden. Het heeft me echt weken geduurd om er aan te wennen dat het echt een meisje was, noemde haar in het begin ook vaak jochie :’) Heb de eerste weken wel 20x per dag in de luier gekeken, gewoon om te zien dat er echt geen piemeltje aanzat
En nu, het is gewoon een kindje zoals haar broers. Lekker met haar eigen dingetjes en eigen gebruiksaanwijzing. Het enige verschil is dat ik met haar de moeder-dochterband hoop te hebben die ik met mijn eigen moeder nooit gehad heb. Winkelen met mijn dochter, het lijkt me geweldig
Ik ben wat ze noemen thuisblijfmoeder dus ik heb alle tijd voor ze. Als klein meisje slaapt heb ik even tijd voor mezelf. Ik kruip dan graag achter de naaimachine of duik de keuken in om iets te bakken. Taarten en cupcakes decoreren is een behoorlijke passie van me aan het worden, ik kan daar volledig m`n ei in kwijt. Verder heb ik met elke hobby eigenlijk wel iets, ik hou er van om creatief bezig te zijn.
Eten is een grote hobby van me, en dat is me eigenlijk ook wel aan te zien. Ik hou van Indisch, Italiaans en Grieks eten maar het meeste plezier doe je me eigenlijk met het toetje.
Je hoeft me er niet wakker voor te maken, `s nachts ben ik niet op mijn best.
Vroeger heb ik heel veel boeken verslonden, eigenlijk voornamelijk waargebeurde verhalen, maar de laatste jaren heb ik er geen tijd meer voor en de concentratie ontbreekt eerlijk gezegd.
De enige boeken waar ik nog regelmatig in neus zijn mijn kook- en bakboeken.
Ik wil het stokje doorgeven aan Spuuglokje en vraag mij af, waar ben jij bij jezelf trots op als moeder?
[ Bericht 77% gewijzigd door BE op 22-02-2009 16:55:29 ]
Bijna 10 jaar geleden kwam ik net uit een relatie en was even aan het genieten van mijn vrijheid. Ver van huis, op een tattooconventie kwam ik hem ineens tegen.
We raakten aan de praat en bleken in hetzelfde dorp te wonen. Hij vroeg me of ik met hem en zijn vrienden mee terug wilde rijden maar ik weigerde, had er geen trek in met een stel onbekenden terug te reizen. Dus hij vetrok en ik had geen telefoonnummer..zelfs geen achternaam van hem.
3 Weken later op een festival in ons dorp kwam ik hem weer tegen. We wisselden direct telefoonnummers en achternamen uit. We bleken al meer aan elkaar verwant te zijn dan we in eerste instantie dachten..in onze jeugd hadden we in hetzelfde huis gewoond. Zijn slaapkamer werd, direct nadat hij wegverhuisde, mijn slaapkamer.
We waren vanaf dat moment eigenlijk onafscheidelijk.
Na 2 zwangerschappen waarin we resp. een huis moesten kopen want we woonden beide nog bij onze ouders, een prenatale depressie, hyperemesis gravidarum, een postnatale depressie, een miskraam tussendoor en bij zwangerschap 2; bloedingen in de eerste weken, bekkeninstabiliteit vanaf week 10, een rolstoel vanaf week 25 en een week na de bevalling kraamvrouwenkoorts, waren we hélemaal klaar met kindertjes maken. We hadden 2 gezonde jongens en zwanger zijn was lijkbaar niet voor mij weggelegd. Ik kon er eigenlijk geen vrede mee hebben dat ik geen dochter had. Vanaf het moment dat ik mezelf met kindertjes zag, zag ik daar een dochter bij. Tijdens mijn eerste zwangerschap was ik er zo van overtuigd dat het een meisje zou worden, dat ik de eerste weken nadat hij geboren was eigenlijk niet veel van hem moest weten. Ik was blij dat hij er was hoor, en ik hield veel van hem maar het was geen meisje. Ik voelde me er vreselijk onder dat ik er zo over dacht maar kon die gedachtes niet stoppen. Bij nummer 2 lieten we halverwege een echo maken zodat ik voorbereid was. Na zijn geboorte was het ook direct goed, ik had een jochie en dat was ok. Ik was blij met hem
Toen jongste 2 was ben ik gaan revalideren voor mijn bekken. Ik ben van helemaal niets meer kunnen, opgekrabbeld tot weer kunnen wandelen, en zelf m`n huishouden weer kunnen doen.
Toen ik stabiel was, dus al een jaar geen terugval meer had gehad, durfde ik voorzichtig te beginnen over een 3e kindje. Ik wilde toen eigenlijk vooral een 3e kindje en niet eens per se een meisje. Op een of andere manier had ik dat van me afgezet. Het leek me wel mooi ook, 3 knullen
Toen we eenmaal voor het echie gingen was is zo zwanger en ik was zó enorm bang..wat zou deze zwangerschap lichamelijk gaan betekenen voor me? Dat het niet zo soepel zou gaan waren we wel op ingesteld, dat ik last van mijn bekken zou krijgen ook. De praktijk was anders dan de theorie; ik kreeg van alles last maar niet van mijn bekken!
Na 40 weken van afzien door voortijdige weeactiviteit, PUPPP kwam daar een meisje tevoorschijn..een dochter! Het was een complete verrassing, ook al wisten we vanaf 20 weken al dat het een meisje zou worden. Het heeft me echt weken geduurd om er aan te wennen dat het echt een meisje was, noemde haar in het begin ook vaak jochie :’) Heb de eerste weken wel 20x per dag in de luier gekeken, gewoon om te zien dat er echt geen piemeltje aanzat
En nu, het is gewoon een kindje zoals haar broers. Lekker met haar eigen dingetjes en eigen gebruiksaanwijzing. Het enige verschil is dat ik met haar de moeder-dochterband hoop te hebben die ik met mijn eigen moeder nooit gehad heb. Winkelen met mijn dochter, het lijkt me geweldig
Ik ben wat ze noemen thuisblijfmoeder dus ik heb alle tijd voor ze. Als klein meisje slaapt heb ik even tijd voor mezelf. Ik kruip dan graag achter de naaimachine of duik de keuken in om iets te bakken. Taarten en cupcakes decoreren is een behoorlijke passie van me aan het worden, ik kan daar volledig m`n ei in kwijt. Verder heb ik met elke hobby eigenlijk wel iets, ik hou er van om creatief bezig te zijn.
Eten is een grote hobby van me, en dat is me eigenlijk ook wel aan te zien. Ik hou van Indisch, Italiaans en Grieks eten maar het meeste plezier doe je me eigenlijk met het toetje.
Je hoeft me er niet wakker voor te maken, `s nachts ben ik niet op mijn best.
Vroeger heb ik heel veel boeken verslonden, eigenlijk voornamelijk waargebeurde verhalen, maar de laatste jaren heb ik er geen tijd meer voor en de concentratie ontbreekt eerlijk gezegd.
De enige boeken waar ik nog regelmatig in neus zijn mijn kook- en bakboeken.
Ik wil het stokje doorgeven aan Spuuglokje en vraag mij af, waar ben jij bij jezelf trots op als moeder?
[ Bericht 77% gewijzigd door BE op 22-02-2009 16:55:29 ]
♫ Saartje ♫
oh leuk idee zeg! En leuk die verhalen te lezen, ik ben heel benieuwd naar spuuglokje!
-If I know I'm going crazy, I must not be insane-!
Erg leuk initiatief!
Ik ben heel benieuwd naar de rest van de verhalen
Ik ben heel benieuwd naar de rest van de verhalen
Een beetje vreemd, maar wel lekker
Heel leuk idee! Meelezen gaat
You can't start a fire without a spark...
♥ Isa ♥ | In vuur en vlam
A dirty mind is a joy forever!
♥ Isa ♥ | In vuur en vlam
A dirty mind is a joy forever!
Ik ben dus Spuuglokje, in het echt heet ik Xandra en ik woon in de provincie Groningen. Mijn bezigheden? Ik werk niet, maar heb het wel druk. 
Mijn belangrijkste hobby op het moment is beeldhouwen. Ik ga 1x per week een ochtend naar die cursus, ik doe het nu zo'n 2 jaar. Daarvoor heb ik aan edelsmeden gedaan, iets wat ik wel weer zou willen oppakken, maar ja je kan niet alles tegelijk he. Naast het beeldhouwen houd ik van haken, van knutselen en kleuren (met of zonder de kinderen), van fotograferen, van lekkere dingen bakken. In april begin ik aan een Wilton cursus, om taarten te leren maskeren en de basis spuittechnieken onder de knie te krijgen.
Verder houd ik enórm van films kijken. Mijn favoriete regisseur is Zhang Yimou. Laatst heb ik zijn film the House of the flying daggers gezien, een waar visueel genot. Mijn favoriete acteurs zijn o.a. Harvey Keitel, Jeremy Irons, Cate Blanchett, Helen Mirren en zo kan ik nog wel even doorgaan.
Ik ben sinds een paar jaar ook weer begonnen met lezen. Op dit moment ben ik bezig in Eat, pray, love, een erg leuk boek. Waar ik ook van genoten heb was het boek De Noorderlicht trilogie (en wat viel die film (The golden compass) toen zwaar tegen!
)
Waar kunnen ze me 's nachts voor wakker maken? Niet voor eten, dat doe ik overdag wel
Maar als een dierbare mijn hulp nodig heeft, mag die me altijd wakker maken. Over eten gesproken, ik ben een echte zoetekauw. Dol op taart (zelfgemaakte kwarktaart is favoriet, of de gebakjes van bakker Brouwer) en koekjes (bastognekoeken, stroopwafels, Oreo, brownies en ga zo maar door 
) en chocolade maar ik ben ook dol op aardbeien en aspergesoep.
Het belangrijkste in mijn leven is mijn gezin, mijn drie schatten van kinderen die zo verschillend zijn, maar me alledrie even lief, en mijn man waar ik sinds gisteren al 11 jaar mee getrouwd ben en waar ik al ruim 17 jaar verkering mee heb.
En nu Maneki.Neko's vraag 'Waar ben jij trots op als moeder". Er schieten veel dingen door mijn hoofd waar ik niét trots op ben (mijn ongeduld bijvoorbeeld), maar ik ben er trots op dat ik mijn kinderen zichzelf laat zijn. Ze krijgen alle ruimte om hun verdriet, hun angsten, hun twijfels maar natuurlijk ook hun geluksmomenten te delen. Ik zal ze nooit uitlachen, veroordelen of iets 'raar' vinden.
Zo, nu is het tijd om het estafettestokje door te geven, en ik geef 'm aan bixister. Bix, voor jou de volgende vraag: zou jij kunnen aarden in een ander land?
Mijn belangrijkste hobby op het moment is beeldhouwen. Ik ga 1x per week een ochtend naar die cursus, ik doe het nu zo'n 2 jaar. Daarvoor heb ik aan edelsmeden gedaan, iets wat ik wel weer zou willen oppakken, maar ja je kan niet alles tegelijk he. Naast het beeldhouwen houd ik van haken, van knutselen en kleuren (met of zonder de kinderen), van fotograferen, van lekkere dingen bakken. In april begin ik aan een Wilton cursus, om taarten te leren maskeren en de basis spuittechnieken onder de knie te krijgen.Verder houd ik enórm van films kijken. Mijn favoriete regisseur is Zhang Yimou. Laatst heb ik zijn film the House of the flying daggers gezien, een waar visueel genot.
Mijn favoriete acteurs zijn o.a. Harvey Keitel, Jeremy Irons, Cate Blanchett, Helen Mirren en zo kan ik nog wel even doorgaan. Ik ben sinds een paar jaar ook weer begonnen met lezen. Op dit moment ben ik bezig in Eat, pray, love, een erg leuk boek. Waar ik ook van genoten heb was het boek De Noorderlicht trilogie (en wat viel die film (The golden compass) toen zwaar tegen!
)Waar kunnen ze me 's nachts voor wakker maken? Niet voor eten, dat doe ik overdag wel
Maar als een dierbare mijn hulp nodig heeft, mag die me altijd wakker maken. Over eten gesproken, ik ben een echte zoetekauw. Dol op taart (zelfgemaakte kwarktaart is favoriet, of de gebakjes van bakker Brouwer) en koekjes (bastognekoeken, stroopwafels, Oreo, brownies en ga zo maar door ) en chocolade maar ik ben ook dol op aardbeien en aspergesoep.Het belangrijkste in mijn leven is mijn gezin, mijn drie schatten van kinderen die zo verschillend zijn, maar me alledrie even lief, en mijn man waar ik sinds gisteren al 11 jaar mee getrouwd ben en waar ik al ruim 17 jaar verkering mee heb.
En nu Maneki.Neko's vraag 'Waar ben jij trots op als moeder". Er schieten veel dingen door mijn hoofd waar ik niét trots op ben (mijn ongeduld bijvoorbeeld), maar ik ben er trots op dat ik mijn kinderen zichzelf laat zijn. Ze krijgen alle ruimte om hun verdriet, hun angsten, hun twijfels maar natuurlijk ook hun geluksmomenten te delen. Ik zal ze nooit uitlachen, veroordelen of iets 'raar' vinden.
Zo, nu is het tijd om het estafettestokje door te geven, en ik geef 'm aan bixister.
Bix, voor jou de volgende vraag: zou jij kunnen aarden in een ander land?
Heel leuk verhaaltje Spuug! En wat je zegt over het trots zijn op je kinderen de ruimte geven om zichzelf te zijn vind ik mooi, daar streef ik ook naar.
Bix komt uit een ander land, dus leuke vraagquote:Op vrijdag 23 januari 2009 12:03 schreef Spuuglokje het volgende:
Bix, voor jou de volgende vraag: zou jij kunnen aarden in een ander land?
Een beetje vreemd, maar wel lekker
oohneeeee he. ben ik de pineut. ik heb nu geen tijd, 2 extra kinderen op bezoek én een logeerkikker die overal aan mee moet doen, zelfs aan 't koekjesbakken hebben ze net besloten. duss... handen vol! maar ik zal er vanavond eens voor gaan zitten.
ben ik de pineut. ik heb nu geen tijd, 2 extra kinderen op bezoek én een logeerkikker die overal aan mee moet doen, zelfs aan 't koekjesbakken hebben ze net besloten. duss... handen vol! maar ik zal er vanavond eens voor gaan zitten.
* Beaker meelezen gaat 
Jouw kleine handje grijpt
mijn grote vinger vast
mooi toch dat mijn vinger
zo in jouw handje past
mijn grote vinger vast
mooi toch dat mijn vinger
zo in jouw handje past
Dat dacht ik ook inderdaadquote:
tvpersoonlijkheden, want ook erg handig voor Valentijn
En een erg leuk idee, Faya met een P !
And the young, they can lose hope cause they can't see beyond today,. ..
The wisdom that the old can't give away
The wisdom that the old can't give away
Geweldig topic!! Erg mooi om te lezen!
"Next was Llewella, whose hair matched her jade-colored eyes. For some reason, I knew she was not like the rest of us."
Amber Mae
Amber Mae
* Sjeekie_Beekie gaat ook meelezen.
Leuk om wat meer te weten te komen van de persoon achter de nickname.
Leuk om wat meer te weten te komen van de persoon achter de nickname.
Weltrusten... Tot morgen zonder zorgen.
Oudste, Jongste en Lara
Mijn mietjesschema in de strijd naar een betere conditie.
Oudste, Jongste en Lara
Mijn mietjesschema in de strijd naar een betere conditie.
jaja, ik ben ermee bezig! ik kan alvast 2 onderdelen verklappen:
- ik ben niet zo goed in verplichte dingen.
- ik wil te volledig zijn. zit al de halve avond te zoeken naar een filmtitel waar ik maar niet op kom.
ik kan alvast 2 onderdelen verklappen: - ik ben niet zo goed in verplichte dingen.
- ik wil te volledig zijn. zit al de halve avond te zoeken naar een filmtitel waar ik maar niet op kom.
nou hier komtiedan hoor. zien jullie meteen wat een nachtbraker ik ben.
OK, ik 'mag' dus, hoera. heb ik vakkundig alle 'stel je hier voor in OUD' topics weten te vermijden (nou ja, lekker kort ingevuld), word ik er hier met de haren bijgesleept... merci he, spuug! maar OK, ik ben de flauwste niet (hoewel..! ). ik ben dus bixister (die naam komt nog uit de tijd van bigbrother, toen fok! net begonnen was, al heb ik 'm al veel eerder ooit gebruikt als 'nick' in briefjes aan m'n kleine broertje). m'n echte naam doet er niet zo toe, toch? ik woon in de buurt van Utrecht.
om maar met dat buitenland te beginnen: ik ben geboren op Aruba, heb daar een paar paradijselijke eerste jaren gehad (elke dag naar 't strand
om maar wat te noemen). op m'n vierde zijn we naar Nederland verhuisd, alwaar ik meteen naar school moest dus dat was wel even slikken. nadat ik daaraan gewend was heb ik toch een vrij zorgeloze schooltijd doorgemaakt en vertrok ik op m'n 17e naar Nijmegen om daar psychologie te gaan studeren. na wat aanrommelen en uitstellen toch afgestudeerd en uiteindelijk zelfs gepromoveerd in de (ontwikkelings)psychologie. heb sindsdien aan verschillende onderzoeksprojecten meegewerkt en van tijd tot tijd daarnaast onderwijs gegeven. op dit moment geef ik alleen onderwijs (aan psychologiestudenten dus), omdat de combinatie me teveel tijd kost en ik ook graag veel tijd doorbreng met m'n kinderen. ook omdat onderwijs over het algemeen wat meer afgebakend is dan onderzoek, qua werkzaamheden en deadlines. hoewel de gigantische stapels nakijkwerk van de afgelopen tijd me soms doen twijfelen over deze uitspraak... maar een stuk dat nog afgeschreven moet worden weegt zwaarder op m'n schouders dan wat verslagen die ik nog na moet kijken of wat literatuur die ik nog moet lezen als voorbereiding.
hobbies heb ik niet zoveel, nou ja. ik noem 't in elk geval niet zo gauw 'hobbies'. maar: ik breng graag tijd door met m'n kinderen, en met G (het beste dat Fok! heeft voortgebracht voor mij 
). daarnaast: ik lees graag, ik fok! graag (voornamelijk binnen OUD de laatste jaren) en ik ben dol op lekker koken én eten. ook voor een goede film ben ik wel te porren, al is erg de klad gekomen in mijn bioscoopbezoek sinds ik kinderen heb. oja en ik hou ook wel van puzzelen: vooral cryptogrammen & sudoku's. m'n grootste passie is toch wel m'n gezin. klinkt wel erg burgerlijk misschien maar ja. ze zijn ook zo leuk!
* boek dat ik -nog steeds- aan 't lezen ben, echt een aanrader: Extreem luid en ongelooflijk dichtbij, van Jonathan Safran Foer.
* ik lust veel maar de indiase keuken is denk ik toch wel mijn lievelings.
* één favoriete film kan ik echt niet noemen maar wel een greep uit mijn favorieten:
Tampopo geweldig! een hele film over noedels.
Bashu vond ik een van de ontroerendste films ooit: over een jongetje in Iran, dat door oorlogsgeweld op de vlucht slaat, in een heel ander deel van Iran terecht komt en daar moet zien te overleven.
alle Hal Hartley films (al heb ik niet al zijn werk gezien, maar wel een flink aantal)
ach ik hou van nog veel meer films maar nog een páár titels dan: Snatch, Short Cuts, Fargo, Zuckerbaby. oja spuuglokje, ik zag dat je Zhang Yimou noemt, zijn films vind ik ook prachtig!
leukste uitspraak van de afgelopen tijd: moeilijk, er komen thuis dagelijks prachtige uitspraken voorbij maar prompt kan ik me er natuurlijk geen herinneren. oja vandaag nog, Piet had een tijdje buiten gespeeld, in de stromende regen, met z'n skelter en fiets. en hij was er zooo enthousiast over. "mam, dit is de mooiste dag van m'n leven!" en "weet je wat er zo fijn is aan heel hard fietsen in de regen?" ik: 'nou?' "dat je van alle kanten nat wordt!" en Anna, die ook een hele tijd in de tuin heeft lopen aanklooien ondanks de harde regen & wind: "maar ik moet de plantjes toch water geven mama, dat vinden ze fijn!' (als reden om nog wat langer buiten te mogen blijven, terwijl ik vond dat ze al doorweekt genoeg was).
verder ben ik in het kinderpraatjestopic de laatste tijd erg gecharmeerd van Julius' filosofische overpeinzingen.
Spuuglokje, je vroeg me: "zou jij kunnen aarden in een ander land?". mijn eerste reactie is om je terug te vragen 'waarom vraag je je dit af??" maar daar is dit niet de plaats voor. om dus maar in te gaan op je vraag: ik denk 't wel, hoewel ik wel moeite zou hebben met het feit dat we dan ver van de familie zouden wonen. ik ben doorgaans een heel goede aanpasser (al houd ik ook van de rol van relatieve buitenstaander, maar dat sluit elkaar niet uit volgens mij). ik ben geïnteresseerd in andere talen en culturen, en het lijkt me ook wel wat hebben om zo'n stap te nemen, zeker samen met G + kinderen. dat voelt als zo'n goede basis, het maakt niet zoveel uit waar je ons neerplant, we maken er wel wat van. aan de andere kant zoek ik dat soort uitdagingen niet bepaald op, en kan ik bij overwegingen om te verhuizen al grote moeite hebben met 't idee dat Piet dan van school moet veranderen, terwijl hij 't daar net zo naar de zin heeft en een leuke vriend heeft. ik denk dus niet dat het er in de werkelijkheid van gaat komen. bovendien: het hangt er natuurlijk ook wel een beetje van af in welk ander land. in 't ene land zal ik me sneller thuisvoelen dan in 't andere. en ik zou Nederland denk ik ook wel missen hoor. maar toch: ja, ik denk dat ik 't wel zou kunnen.
en dan mag ik 't stokje nu doorgeven... wie o wie zal ik hier eens mee 'verblijden'.
OK, het wordt Sugar. Sugar, ik ben enorm onder de indruk van al die mooie foto's die je maakt. maar hoe combineer je dat met het zelf deelnemen aan de activiteiten van /interactie met je gezin. oftewel: staat de camera daar niet teveel 'tussen'?
[ Bericht 1% gewijzigd door bixister op 24-01-2009 02:15:11 ]
OK, ik 'mag' dus, hoera.
heb ik vakkundig alle 'stel je hier voor in OUD' topics weten te vermijden (nou ja, lekker kort ingevuld), word ik er hier met de haren bijgesleept... merci he, spuug! maar OK, ik ben de flauwste niet (hoewel..! ). ik ben dus bixister (die naam komt nog uit de tijd van bigbrother, toen fok! net begonnen was, al heb ik 'm al veel eerder ooit gebruikt als 'nick' in briefjes aan m'n kleine broertje). m'n echte naam doet er niet zo toe, toch? ik woon in de buurt van Utrecht.om maar met dat buitenland te beginnen: ik ben geboren op Aruba, heb daar een paar paradijselijke eerste jaren gehad (elke dag naar 't strand
om maar wat te noemen). op m'n vierde zijn we naar Nederland verhuisd, alwaar ik meteen naar school moest dus dat was wel even slikken. nadat ik daaraan gewend was heb ik toch een vrij zorgeloze schooltijd doorgemaakt en vertrok ik op m'n 17e naar Nijmegen om daar psychologie te gaan studeren. na wat aanrommelen en uitstellen toch afgestudeerd en uiteindelijk zelfs gepromoveerd in de (ontwikkelings)psychologie. heb sindsdien aan verschillende onderzoeksprojecten meegewerkt en van tijd tot tijd daarnaast onderwijs gegeven. op dit moment geef ik alleen onderwijs (aan psychologiestudenten dus), omdat de combinatie me teveel tijd kost en ik ook graag veel tijd doorbreng met m'n kinderen. ook omdat onderwijs over het algemeen wat meer afgebakend is dan onderzoek, qua werkzaamheden en deadlines. hoewel de gigantische stapels nakijkwerk van de afgelopen tijd me soms doen twijfelen over deze uitspraak... maar een stuk dat nog afgeschreven moet worden weegt zwaarder op m'n schouders dan wat verslagen die ik nog na moet kijken of wat literatuur die ik nog moet lezen als voorbereiding. hobbies heb ik niet zoveel, nou ja. ik noem 't in elk geval niet zo gauw 'hobbies'. maar: ik breng graag tijd door met m'n kinderen, en met G (het beste dat Fok! heeft voortgebracht voor mij
). daarnaast: ik lees graag, ik fok! graag (voornamelijk binnen OUD de laatste jaren) en ik ben dol op lekker koken én eten. ook voor een goede film ben ik wel te porren, al is erg de klad gekomen in mijn bioscoopbezoek sinds ik kinderen heb. oja en ik hou ook wel van puzzelen: vooral cryptogrammen & sudoku's. m'n grootste passie is toch wel m'n gezin. klinkt wel erg burgerlijk misschien maar ja. ze zijn ook zo leuk! * boek dat ik -nog steeds- aan 't lezen ben, echt een aanrader: Extreem luid en ongelooflijk dichtbij, van Jonathan Safran Foer.
* ik lust veel maar de indiase keuken is denk ik toch wel mijn lievelings.
* één favoriete film kan ik echt niet noemen maar wel een greep uit mijn favorieten:
Tampopo geweldig! een hele film over noedels.
Bashu vond ik een van de ontroerendste films ooit: over een jongetje in Iran, dat door oorlogsgeweld op de vlucht slaat, in een heel ander deel van Iran terecht komt en daar moet zien te overleven.
alle Hal Hartley films (al heb ik niet al zijn werk gezien, maar wel een flink aantal)
ach ik hou van nog veel meer films maar nog een páár titels dan: Snatch, Short Cuts, Fargo, Zuckerbaby. oja spuuglokje, ik zag dat je Zhang Yimou noemt, zijn films vind ik ook prachtig!
leukste uitspraak van de afgelopen tijd: moeilijk, er komen thuis dagelijks prachtige uitspraken voorbij maar prompt kan ik me er natuurlijk geen herinneren. oja vandaag nog, Piet had een tijdje buiten gespeeld, in de stromende regen, met z'n skelter en fiets. en hij was er zooo enthousiast over. "mam, dit is de mooiste dag van m'n leven!" en "weet je wat er zo fijn is aan heel hard fietsen in de regen?" ik: 'nou?' "dat je van alle kanten nat wordt!"
en Anna, die ook een hele tijd in de tuin heeft lopen aanklooien ondanks de harde regen & wind: "maar ik moet de plantjes toch water geven mama, dat vinden ze fijn!' (als reden om nog wat langer buiten te mogen blijven, terwijl ik vond dat ze al doorweekt genoeg was). verder ben ik in het kinderpraatjestopic de laatste tijd erg gecharmeerd van Julius' filosofische overpeinzingen.
Spuuglokje, je vroeg me: "zou jij kunnen aarden in een ander land?". mijn eerste reactie is om je terug te vragen 'waarom vraag je je dit af??"
maar daar is dit niet de plaats voor. om dus maar in te gaan op je vraag: ik denk 't wel, hoewel ik wel moeite zou hebben met het feit dat we dan ver van de familie zouden wonen. ik ben doorgaans een heel goede aanpasser (al houd ik ook van de rol van relatieve buitenstaander, maar dat sluit elkaar niet uit volgens mij). ik ben geïnteresseerd in andere talen en culturen, en het lijkt me ook wel wat hebben om zo'n stap te nemen, zeker samen met G + kinderen. dat voelt als zo'n goede basis, het maakt niet zoveel uit waar je ons neerplant, we maken er wel wat van. aan de andere kant zoek ik dat soort uitdagingen niet bepaald op, en kan ik bij overwegingen om te verhuizen al grote moeite hebben met 't idee dat Piet dan van school moet veranderen, terwijl hij 't daar net zo naar de zin heeft en een leuke vriend heeft. ik denk dus niet dat het er in de werkelijkheid van gaat komen. bovendien: het hangt er natuurlijk ook wel een beetje van af in welk ander land. in 't ene land zal ik me sneller thuisvoelen dan in 't andere. en ik zou Nederland denk ik ook wel missen hoor. maar toch: ja, ik denk dat ik 't wel zou kunnen. en dan mag ik 't stokje nu doorgeven... wie o wie zal ik hier eens mee 'verblijden'.
OK, het wordt Sugar. Sugar, ik ben enorm onder de indruk van al die mooie foto's die je maakt. maar hoe combineer je dat met het zelf deelnemen aan de activiteiten van /interactie met je gezin. oftewel: staat de camera daar niet teveel 'tussen'?[ Bericht 1% gewijzigd door bixister op 24-01-2009 02:15:11 ]
* Memmel gaat ook meelezen!
Cavia's zijn geen varkentjes en ze komen niet uit Guinea. Waarom cavia's dan toch als 'biggetjes' werden betiteld is onzeker maar dit heeft waarschijnlijk te maken met de piepende en knorrende geluiden die ze frequent maken.
Oei, Bix wees me hierop in pm, maar ik heb eigenlijk -heel eerlijk gezegd- niet zo'n zin om mee te doen, sorry! 
Om Bix uit de brand te helpen, toch even antwoord op haar vraag en ik zal het stokje doorgeven.
Om Bix uit de brand te helpen, toch even antwoord op haar vraag en ik zal het stokje doorgeven.
Ik zal het stokje doorgeven aan iemand die in dit topic al heeft aangegeven het een leuk idee te vinden: Marie79! En mijn vraag aan jou: is het voor jou persoonlijk, na een lange tijd wachten op eindelijk die zwangerschap, misschien nóg geweldiger en mooier om nu moeder te zijn? Kun je dat inschatten of is dat godsonmogelijk omdat je het nu eenmaal zó hebt meegemaakt en niet anders? Ik ben benieuwd naar je gevoel hierover.quote:Het is heel makkelijk te combineren (foto's maken en actief moeder zijn
Dat alle stoplichten groen zijn, de geluiden precies goed, de lucht blauwer dan anders, wind mee en het geluk achterop!
Wat een leuk topic Faja!
...maar weI in de aap gelogeerd :P
*
Ik stuur al sinds oktober 2006 PM's, word ik dan nu PM-woman?
Laat maar: PMS-girl it is.....
*
Ik stuur al sinds oktober 2006 PM's, word ik dan nu PM-woman?
Laat maar: PMS-girl it is.....
Leuk dit idd!
*O* Trotse mama van E l i en A v i v a *O*
Insanity is heritable. You get it from your children.
Ik ben wel gek, maar niet achterlijk.
If you can't beat them, confuse them.
Insanity is heritable. You get it from your children.
Ik ben wel gek, maar niet achterlijk.
If you can't beat them, confuse them.
quote:Op zondag 25 januari 2009 14:08 schreef Sugar het volgende:
Oei, Bix wees me hierop in pm, maar ik heb eigenlijk -heel eerlijk gezegd- niet zo'n zin om mee te doen, sorry!
Om Bix uit de brand te helpen, toch even antwoord op haar vraag en ik zal het stokje doorgeven.
[..]
Ik zal het stokje doorgeven aan iemand die in dit topic al heeft aangegeven het een leuk idee te vinden: Marie79! En mijn vraag aan jou: is het voor jou persoonlijk, na een lange tijd wachten op eindelijk die zwangerschap, misschien nóg geweldiger en mooier om nu moeder te zijn? Kun je dat inschatten of is dat godsonmogelijk omdat je het nu eenmaal zó hebt meegemaakt en niet anders? Ik ben benieuwd naar je gevoel hierover.
O Jee, nou ik zal vanavond of morgenavond wel een mooi verhaal typen en natuurlijk een vraag verzinnen voor iemand anders!
18-11-2008 Maarten Alexander
ik vind het ook een heel leuk topic echt leuk om te lezen en ik ben nu al benieuwd naar marie's reactie
echt leuk om te lezen en ik ben nu al benieuwd naar marie's reactie
stormy waters...
sailin'
sailin'
Ik wil nog even zeggen dat ik echt helemaal niet bedoelde dat het geen leuk topic is of idee van Faja! Ik voel me alleen gewoon wat ongemakkelijk bij die dingen zo invullen van mezelf. Sorry als het vervelend overkwam, dat is echt helemaal niet mijn bedoeling!
Dat alle stoplichten groen zijn, de geluiden precies goed, de lucht blauwer dan anders, wind mee en het geluk achterop!
Sinds wanneer vind jij het moeilijk dan om dingen over jezelf op Fok te zetten?quote:Op zondag 25 januari 2009 20:13 schreef Sugar het volgende:
Ik voel me alleen gewoon wat ongemakkelijk bij die dingen zo invullen van mezelf.
Jammer hoor, kan het een keer met een positieve insteek.
Hier had uw advertentie kunnen staan :P
Gek, want in het opvoedtopic wat je geopend hebt ben je véél kwetsbaarder dan in een topic zoals dit. Maar goed, jouw keuzequote:Op zondag 25 januari 2009 20:13 schreef Sugar het volgende:
Ik wil nog even zeggen dat ik echt helemaal niet bedoelde dat het geen leuk topic is of idee van Faja! Ik voel me alleen gewoon wat ongemakkelijk bij die dingen zo invullen van mezelf. Sorry als het vervelend overkwam, dat is echt helemaal niet mijn bedoeling!
Je zou er haast een boek over schrijven!
ach, misschien is het juist wel leuk om eens wat meer van de minder bekende users te lezen, dan van die waarvan je toch eigenlijk al behoorlijk veel weet
-If I know I'm going crazy, I must not be insane-!
ha sugar, fijn dat je toch een beetje meegedaan hebt en 't stokje door hebt gegeven. verder is 't iedereen vrij toch om te bepalen hoe uitgebreid ze hierop ingaan.
en igraine, daar heb je gelijk in, vind ik ook leuk. maar ik vond het ook leuk om een vraag te stellen die ik echt had, en dat was nu het geval bij sugar. sugar, hoop dat je 't niet al een aanval zag, zo bedoelde ik het in elk geval niet. en dat jij zoveel plast zeg! 
en igraine, daar heb je gelijk in, vind ik ook leuk. maar ik vond het ook leuk om een vraag te stellen die ik echt had, en dat was nu het geval bij sugar. sugar, hoop dat je 't niet al een aanval zag, zo bedoelde ik het in elk geval niet. en dat jij zoveel plast zeg!
