Het OUD Estafette Topic deel 5

sjonge dakoot! heavy hoor. vet goed gedaan zelf, je leven.

Nog even Dakota:

quote:

Op dinsdag 10 maart 2009 17:31 schreef Dakota het volgende:
Zooo..

Ik ben dus Dakota 25 jaar('83) En geboren te zwolle. (mijn echte naam post ik hier maar even niet ivm Google, een bijna nooit voorkomende naam en familie )
Mijn moeder werd zwanger op haar 17e van haar eerste kindje, een meisje dat vlak na de geboorte overleed aan meerdere hartproblemen, mijn vader en moeder trokken dit erg slecht. Mijn vader raakte aan de alcohol en kreeg ietwat losse handjes waardoor de relatie uiteraard keihard mislukte. Na weer een 'goedmaak' poging werd mijn moeder zwanger van mijn broer.(4 maanden na de eerste) Zo werd het contact weer iets beter en nadat mijn broer geboren werd ging het weer de verkeerde kant op, mijn vader vertrok, kwam 1 keer terug (de dag waarop ik verwekt werd) (4 maanden na mijn broer) en vertrok weer.
Mijn moeder, toen 19 jaar kon eigenlijk niet voor ons tweetjes zorgen en heeft ons na enkele bezoekjes van mijn vaders niet zo fantastische familie die ons mee wilden nemen met veel geweld, afgezet op de stoep van jeugdzorg (echt op de stoep, met een paar kleren) Die hebben ons weer teruggegeven aan mijn moeder..die ons vervolgens bij een random buurvrouw heeft gedropt..die waren weer in het nieuws geweest voor kindermishandeling dus toen heeft jeugdzorg ons maar weer opgenomen. Daarna kwamen we in een pleeggezin in Deventer waar we 4 jaar hebben gezeten. Helaas was pleegvaders manier van ' pottytraining ' hup onder de koude douche als we in bed hadden geplast niet zo denderend waardoor we weer door pleegzorg ergens anders anders zijn neergezet, dit ging 3 jaar door en toen werd er besloten dat ik maar beter naar een kindertehuis kon gaan, toen was ik 8.. daar heb ik de tijd van mijn leven gehad alleen mocht je daar maar blijven tot je 11e..dus toen heb ik nog wat kindertehuizen en internaten versleten. op mijn 13e leerde ik mijn echte moeder kennen (mijn broer woonde daar inmiddels blabla lang verhaal) en op mijn 14e werd er voor mij besloten dat ik daar ook moest wonen, dat liep verkeerd na een maand en toen ben ik weggelopen..kwam ik weer in internaten, crisisopvang en vervolgens kamertraining. Op mijn 15e ben ik op mijzelf gaan wonen..ook kwam ik toen op de vervolgopleiding (gymn. wel afgerond,2 jaar overgeslagen en vroege leerling vandaar 15) 2 jaar kunstac. gedaan, vond ik niet erg interessant (maar omdat ik 15 was wilde niemand me verder aannemen )..daarna universiteit (communicatiewetenschappen) en de laatste 2 jaar in ierland omdat dit land mij zo ontzettend trok.
Daarna ben ik gewoon wat gaan werken her en der, freelancen (design, reclame etc. ) en voor de lol op mijn 20e weer naar Ierland vertrokken om te Aupairen en Bouncer te zijn (uitsmijtster voor de vrouwen, ik ehb ook 11 jaar op kickboksen en turnen gezeten..niet dat ik iemand met een radslag de kroeg uit heb gewerkt hoor)

Op mijn 17e heb ik mijn vader trouwens eens opgezocht, ik vond hem in lelystad dronken, onder een pinodekbed in een goor huis met stomme vrouw en scheefgeknipte naar poepruikende kinderen. Dus toen ik weer thuis kwam heb ik contact opgenomen met de kinderbescherming en zij hebben de kinderen in een pleeggezin geplaatst (waar ik af en toe nog foto's van krijg) Ik hoorde laatst dat mijn vader nu vrouwloos is en op t bankje voor de Appie heijn woont)

Maargoed verliefd op ierland en ik hoop er ooit weer te gaan wonen maar dat betwijfel ik (vriendlief)
Nu woon ik samen met mijn vriend in Heerhugowaard, ik heb nog steeds zwangerschapsverlof en hij zit in de ziektewet omdat hij herstellende is van kanker. Dus kunnen we nu samen genieten van ons verse dochterliefkindje Ik ben waarschijnlijk de eerste keer dat we ' het' deden zwanger geworden dus wij kennen elkaar net een jaartje. Toch gaat het eigenlijk erg goed..omdat we eigenlijk de hele zwangerschap al bij elkaar op de lip hebben gezeten, hij door zijn ziekte en ik door de zwangerschap weten we erg goed wat we aan elkaar hebben en wat we wel of niet van elkaar kunnen hebben. Ik denk zelf dat we het erg goed doen


En hobby's..mwoah, computers, boeken, muziek (ik heb vandaag een roze kindergitaartje gekocht voor mijn basisschoolformaat handjes)en ontwerpen.
Verder ben ik ook van de Net5 programma's lekker emo'en. Boeken..teveel ik ben zelf dol op literatuur van de oude schrijvers (reve, wolkers,vestdijk)
En ook op emoboeken van Virginia Andrews maar het allerleukste zijn toch echt de kinderboeken.
Muziek..verschilt, pearl Jam, Alice in chains, Pink Floyd, Deep Purple Bruce Springsteen,The Cure, Eva Cassidy, Nizlopi maar ook Jason Mraz enzo.

Films! Adams apples, Thank you for smoking, Elephant, the butchers, Girl interrupted, A love song for bobby long, Juno, Hard Candy (veel cult)
Eten!: Vis alle soorten op ansjovis en kuit na. en stamppot!

Nu moet ik de vraag nog beantwoorden..hmm ik denk dat ik boeiend kan zijn omdat ik geen typical tyke ben, omdat ik door zoveel verschillende personen ben opgevoed denk ik dat er vast wel een stuk of 10 steekjes loszitten bij me:P Verder ben ik erg chaotisch waardoor alles altijd fout gaat en ik ben altijd in voor stomme grapjes. (kleutergedrag )

blabladiebla.

Klaar! En ik geef het stokje door aan...tromgeroffel...

Memmel

Met de vraag Als jij een leeftijd uit je leven mocht kiezen, en je altijd zo oud zou zijn, welke leeftijd zou dat zijn en waarom?

tvp

O ik hang trouwens al jaren rond op Fok, eerst als Nymphaea, toen kreeg ik een ban for life..en daarna nog een paar keer sinds Dakota is het aardig rustig (maar ik post eigenlijk pas weer echt sinds mijn zwangerschap)

Indrukwekkend verhaal Dakota! En bewonderenswaardig hoe je nu zo positief in het leven lijkt te staan.

Ben weer helemaal klaar voor de volgende!

Dakota, mag ik vragen wat voor kanker je vriend had?
Super dat hij weer hersteld zeg

Heftig allemaal Koot en fijn dat je met vertrouwen jullie toekomst tegemoet kan zien

En ik vind dat je echt een supertoffe vraag voor Memmel hebt verzonnen!

Hij had speekselklierkanker (tumor op zijn gehemelte) nu heeft hij een prothese (een soort beugeltje met harsklomp die het gat opvult)

Lovelylady, ik heb weinig contact met haar. Nu ze oma is doet ze net alsof ze het geweldig vindt maar toch zegt ze elk weekend haar afspraak om langs te komen weer af. Ze heeft Elin nu 1 keer gezien

Wat jammer Dakota

Wat een verhaal Dakota. Jeetje, dat is niet niks zeg . Maar wat heerlijk dat je nu je eigen gezinnetje hebt en dat jullie het zo goed en fijn hebben met z'n drieën .

_{In tegenstelling tot wat anderen zeggen, vind ik het helemaal niet verrassend, je verhaal. Ik had het wel 'gemerkt', zeg maar .}

quote:

Op woensdag 11 maart 2009 08:08 schreef Guuzewuus het volgende:
Wat een verhaal Dakota. Jeetje, dat is niet niks zeg . Maar wat heerlijk dat je nu je eigen gezinnetje hebt en dat jullie het zo goed en fijn hebben met z'n drieën .

_{In tegenstelling tot wat anderen zeggen, vind ik het helemaal niet verrassend, je verhaal. Ik had het wel 'gemerkt', zeg maar .}

probleemjongere gedrag ?

quote:

Op woensdag 11 maart 2009 08:12 schreef Dakota het volgende:

[..]

probleemjongere gedrag ?

Nee hoor . Gewoon een gevoel wat ik bij je kreeg.

IK KRIJG EEN HEEL APART GEVOEEEEL VAN BINNEN, ALS IK JE AANKIJK LIEEEEEEVE SCHAT



zoiets?
(ik stop al )

Haha, terwijl ik echt totaal niet zweverig ben . Maar ben jou .... een gevoel ja!

quote:

Op woensdag 11 maart 2009 08:13 schreef Guuzewuus het volgende:

[..]

Nee hoor . Gewoon een gevoel wat ik bij je kreeg.

Sluit ik me helemaal bij aan. Dat had ik ook.

Daar gaat mijn farce

quote:

Op dinsdag 10 maart 2009 13:40 schreef Dakota het volgende:

[..]

Wat dacht je gelezen te hebben eigenlijk ?

Ik meende uit een post op te kunnen maken dat je niet zo'n goede band, of veel contact, met je moeder hebt. Naar aanleiding daarvan had ik dan zoiets willen vragen als "Wat voor moeder denk je of hoop je zelf te zijn/worden voor Elin?" Maar ik kon die post niet meer vinden en was bang dat ik het misschien wel verkeerd geïnterpreteerd had, etc. Al had ik die vraag ook best zonder die post kunnen stellen trouwens, maar goed


Indrukwekkend verhaal! Petje af voor hoe je nu in het leven staat

Snel op invoeren klikken, voordat ik me bedenk!

Dakota, bedankt voor het stokje!
Ik ben dus Memmel, een bijnaam die ik al een hele poos draag en waarvan nog altijd duister is hoe ik er precies aan gekomen ben. In het dagelijks leven word ik ook wel Emily genoemd. Ik ben 33 jaar en geboren en getogen in Den Haag. Als ik mijzelf vergelijk met anderen die hier hun verhaal doen heb ik een zeer stabiel - sommigen noemen het misschien zelfs saai - leventje. Ik heb netjes mijn VWO diploma gehaald. Daarna ben ik de School voor Journalistiek gaan doen en ook die heb ik - eigenlijk op mijn sloffen - gehaald. Nou, dan ben je 21 en afgestudeerd en wat dan.

Het niet gedaan hebben van een universitaire studie bleef bij mij knagen en ik heb me na mijn HBO gestort op achtereenvolgens een verkorte studie Beleid, Management & Organisatie op de VU in Amsterdam, Sociologie in Rotterdam en Engels in Leiden. Alledrie niet afgemaakt (bij Engels heb ik het wel tot het derde jaar gered). Ik heb inmiddels geaccepteerd dat de acadeem in mij waarschijnlijk altijd verborgen zal blijven. Maar het blijft kriebelen. Ik zou graag weer wat gaan doen.

Ondertussen vroeg ik me dan wel af wat ik wél leuk vond. Ik kwam steeds tot de conclusie dat 'stukkies schrijven' mijn ding was. Ik heb me toen ingeschreven bij de KvK en heb een aantal jaar als freelancer gewerkt, tot ik een mooie kans kreeg via een vriendin: er was bij een multinational iemand nodig om een communicatiemedewerker te vervangen. Voor drie maanden. Ik dacht: kan mij het schelen, ik doe het! Een gouden greep, zo bleek, want inmiddels heb ik mijn 10-jarig jubileum (inclusief de gouden armband! ) daar gevierd. Daar heb ik allerlei personeelsbladen gemaakt, geleid, getransformeerd en weet ik wat meer. En heb de kans gekregen veel van de wereld te zien: reizen was een vast onderdeel van mijn werk. Op een zeker moment zat ik elke week wel weer ergens anders. Het hoogtepunt was toch wel een bezoek aan Nigeria. Zo anders en zo niet Nederland! Een hele mooie, maar op momenten ook angstige ervaring. Twee maal een lekke band krijgen in het centrum van Lagos, raad ik niemand aan. En de weegsessie op de aardappelweegschaal voordat we aan boord van de helicopter mochten, was ronduit beschamend...

"Maareh, hoe zit het dan met vriendjes enzo?", hoor ik menigeen denken. Nou, precies 1, dus. Niet meer en niet minder. J. en ik zijn samen vanaf de vierde klas middelbare school en zijn vanaf het moment dat hij de onvergetelijke woorden "ik heb gehoord dat jij mij leuk vindt, mag ik je effe zoenen" sprak, onafscheidelijk. Op 21 maart zijn we 17 jaar samen. Maatjes die van tijd tot tijd niet met, maar zeker niet zonder elkaar kunnen leven. Het is wel raar om je te realiseren dat je in je leven al langer samen bent, dan dat je alleen was. Maar we hebben het allebei altijd leuk gevonden. En inmiddels zijn onze levens ook zo verweven, dat je je een ander bestaan niet meer voor kunt stellen. We liggen nog vaak na te genieten van de tijden dat ik 16 was en hij 18 en hij mij op zijn Zundapp brommer kwam halen, in zijn groene bomber-jack en Edwin ribbroek

En aan ons rustige leventje kwam een einde met de komst van onze Anna! Wat een prachtige verandering was dat. Van het bestaan dat we hadden (tweeverdieners, alles moest kunnen en niets was te dol) transformeerden we in een klap naar papa en mama. En ik realiseerde me dat ik nooit meer anders zou willen. En nu met de zwangerschap hopen we dat we nog zo'n gezond en gezellig kind mogen krijgen.
En het is goed zo. We hebben een goed leven en hebben allebei een prima baan, we wonen sinds een paar maanden in ons droomhuis met dochter, honden en kat en kunnen alles doen wat we willen. Maar als je naar de essentie kijkt, is voor mij mijn gezin en familie het belangrijkst. Dat gevoel dat ik krijg van de schaterlach van Anna, daar kan niets tegenop. Dat maakt gewoon mijn dag helemaal goed. Als een van ons ’s avonds te laat thuis is om Anna nog wakker te zien, sluipen we gewoon haar kamer op en gaan lekker naast haar bedje zitten staren .

Naast deze passie ben ik al vele jaren een fervent softballster en vind ik fotografie leuk. Lezen doe ik ook wel, maar te weinig. Vandaar dat het Haagse fok-leesclubje een goede stok achter de deur is. Qua muziek vind ik van alles leuk, maar ook ik ben van de grunge-generatie. Ik heb ooit mijn concertkaartjes voor Nirvana weer ingeleverd, omdat Kurt er geen zin meer in had en definitief het podium had verlaten. En toen we drie jaar terug trouwden, was dat met het nummer Black van Pearl Jam. Ook ga ik graag op reis. De VS is echt mijn favoriete bestemming en daar kom ik dan ook zeker 1 keer per jaar. Ik verwonder me elke keer weer over van alles daar en hoe de mensen en het land in elkaar steken. Maar ik schroom er ook niet voor gewoon de auto te pakken en ergens heen te rijden voor een leuk weekendje. Waar je me 's nachts voor wakker kunt maken? Indische speklapjes volgens het recept uit het Conimex kookboekje. O mijn god, die dingen kan ik echt blijven eten!

En de vraag van Dakota...mooie vraag. Ik denk dat ik graag 18 zou willen zijn en blijven. Heerlijke tijd was dat. ik had verkering, had mijn rijbewijs, we gingen elke donderdag en zaterdag stappen met een grote groep vrienden van school (en we zien elkaar nog steeds! Nu de meesten met kids, maar nog even gezellig!) en de wereld lag aan onze voeten, zogezegd. Dat gevoel van eindeloze mogelijkheden en nog geen grote zorgen, dat zou ik altijd wel vast willen houden. Op de rand van volwassenheid. Ik zei laatst nog dat je je leven achterstevoren zou moeten kunnen leven. Je weet namelijk pas wat je had, wanneer je het niet meer hebt en het leven wordt alleen maar zwaarder. Nu ik werk denk ik terug aan mijn studietijd en toen ik studeerde aan de middelbare school enzovoorts.
Maar ook de leeftijd van zeven was heerlijk. Met pa en ma en mijn broertje op vakantie in de tent in Frankrijk, in mijn nieuwe pyjama in de slaapzak. Heerlijk! Soms zou ik het zo weer over willen doen en we kunnen dan ook niet wachten tot we onze eigen kinderen deze ervaringen kunnen geven.

Mijn grootste angst in het leven is dat er iets ergs gebeurt met iemand die me lief is. Toegeven, zoveel heb ik nog niet voor mijn kiezen gehad. De dood van mijn schoonmoeder toen ik net zwanger was van Anna hakte er flink in, maar verder is mij gelukkig nog veel leed bespaard gebleven. Ik leef ook heel sterk met een gevoel of gedachte dat ik ooit zal moeten betalen voor het geluk en de welvaart die we nu hebben. Onder het mom van: het kan niet altijd zo blijven gaan. Ik kan daar ’s nachts soms echt wakker van liggen. Daarom ook, vind ik het waarschijnlijk fijn en belangrijk om het anderen naar de zin te maken en anderen te laten delen in wat ik heb. Iedereen moet kunnen genieten, is een beetje mijn motto.

Dit gevoel dat ik dus heel sterk heb en dat ik ook niet kan rationaliseren of wegstoppen, is dan ook de basis van de vraag aan mijn opvolgster:

Wat is jouw grootste angst in het leven en waarom?

Ik zou het stokje graag doorgeven aan…Vicky!

_{Wat een lap tekst trouwens...}

Wow Memmel, wat mooi!! Ik ben er helemaal stil van, prachtig!

ik vind het ook een prachtverhaal Memmel, en saai? haha! je hebt toch het soort leven waar een hoop mensen op hopen geloof ik

Mooi Memmel! Je (jullie) geluk spat van het scherm af, heerlijk!

Wat een mooi stuk Memmel!

Mooi Memmel, en bedankt voor het stokkie!! Ik ga er straks/vanavond eens goed voor zitten!

Klinkt alsof je een lekker leventje hebt Memmel En idd..tent kan niet wachten tot ik met Elin kan baggeren op de camping

klinkt niks saai hoor memmel. heerlijk!
(en ik herken dat gevoel ook erg, van "het kan toch niet altijd maar zo goed blijven gaan? laten we er maar volop van genieten!")

Memmel, ik vind het helemaal niet saai overkomen, juist gewoon fijn, en je klinkt heel gelukkig! En ik moest heel hard lachen om de "versiertruc" van jouw man

Ik wil ook zo'n 'saai' leven

Dakota, wat een heftig verhaal! Maar wat fijn dat het zo goed gaat met jullie gezinnetje.

Memmel, wat een prachtig stuk heb je daar neergezet. Ik hoop dat het jullie zo voorspoedig blijft gaan.

Memmel

Dakota, wat een roerige jeugd zeg. Lekker dat het zo goed gaat met jullie!

Memmel prachtig !

Dakota; ik heb veel respect voor je!

En niet alleen wegens je verhaal; maar kwam voordien al op me over als een warme, frivole en evenwichtige meid; gewoon gezellig en leuk. Tuurlijk kunnen er kantjes aan zitten; maar ik vind het knap dat je op jezelf hebt kunnen vertrouwen en bouwen al vanaf zo jong.
Dat is geen kwestie van je moet wel; want ik heb vaak genoeg ook gezien hoe het anders kan verlopen na minder heftige dingen.

Ik voel de jubelstemming wel een beetje; die ik bij mezelf ook geregeld voel; het eigen leventje wat je dan wel mooi kunt inrichten; en het genieten nu van het het mooie moederschap; als jezelf de andere kant van zo dichtbij ook hebt gezien. Niets is vanzelfsprekend, en dat maakt dingen juist zo mooi!
Ik vind dat een heel mooi iets; en dat geeft veel hoop voor mensen en de wereld imo.
Ook na minder leuke dingen; kun je toch nog gelukkig worden en een fijn leven opbouwen!

Misschien zijn het misplaatste gevoelens vanuit mijn eigen situatie, maar dat is hoe ik een beetje tegen je aankijk vanuit het gevoel wat ik opmaak uit je posts.

En ik had het niet kunnen opmaken uit je posts dat je zulke nare dingen hebt meegemaakt; maar wel een bepaald soort wijs gevoel (bepaalde levenservaring).


Memmel dat is geen saai leven hoor, maar een mooi leven! Mooi om te lezen dat jullie ook al zo lang bij elkaar zijn als eerste geliefden!

quote:

Op woensdag 11 maart 2009 10:13 schreef innepin het volgende:
Memmel, ik vind het helemaal niet saai overkomen, juist gewoon fijn, en je klinkt heel gelukkig! En ik moest heel hard lachen om de "versiertruc" van jouw man

't was ook zo romantisch. Ik zat in 'kennelijke toestand' door de bessen op de koelkast in de keuken van mijn vriendin. En hij was ook volledig van het padje.

memmel, ik word helemaal blij van je verhaal dankje!

memmel leuk verhaal

quote:

Op woensdag 11 maart 2009 11:05 schreef Llewella het volgende:
Dakota; ik heb veel respect voor je!

En niet alleen wegens je verhaal; maar kwam voordien al op me over als een warme, frivole en evenwichtige meid; gewoon gezellig en leuk. Tuurlijk kunnen er kantjes aan zitten; maar ik vind het knap dat je op jezelf hebt kunnen vertrouwen en bouwen al vanaf zo jong.
Dat is geen kwestie van je moet wel; want ik heb vaak genoeg ook gezien hoe het anders kan verlopen na minder heftige dingen.

Ik voel de jubelstemming wel een beetje; die ik bij mezelf ook geregeld voel; het eigen leventje wat je dan wel mooi kunt inrichten; en het genieten nu van het het mooie moederschap; als jezelf de andere kant van zo dichtbij ook hebt gezien. Niets is vanzelfsprekend, en dat maakt dingen juist zo mooi!
Ik vind dat een heel mooi iets; en dat geeft veel hoop voor mensen en de wereld imo.
Ook na minder leuke dingen; kun je toch nog gelukkig worden en een fijn leven opbouwen!

Misschien zijn het misplaatste gevoelens vanuit mijn eigen situatie, maar dat is hoe ik een beetje tegen je aankijk vanuit het gevoel wat ik opmaak uit je posts.

En ik had het niet kunnen opmaken uit je posts dat je zulke nare dingen hebt meegemaakt; maar wel een bepaald soort wijs gevoel (bepaalde levenservaring).


Memmel dat is geen saai leven hoor, maar een mooi leven! Mooi om te lezen dat jullie ook al zo lang bij elkaar zijn als eerste geliefden!

Het klopt helemaal hoor wat je zegt.
mooie post ook

quote:

Op woensdag 11 maart 2009 11:05 schreef Llewella het volgende:
een warme, frivole en evenwichtige meid; gewoon gezellig en leuk.

Dat zeg je mooi Llewella.
Zo komt dakota ook op mij over. En ik ben het ook met belaan eens. Qua bladiblaatjes. Bedankt voor je verhaal Dakoot, respect!

Memmel, wat een heerlijk verhaal. En wat een 'openingszin' van je man!

Het 5e deel alweer... ik ga later vandaag even het verhaal van Memmel lezen, voor nu even snel een tvp.

Memmel die openingszin En dat recept voor speklapjes wil ik ook wel weten
Koot ik kan het altijd wel aan je merken, van je verleden, maar dat is voornamelijk omdat mijn moeder in een tehuis heeft gezeten en ik heel veel dingen van haar bij jou herken. Ik hoop (maar verwacht ook wel want je hebt er duidelijk over nagedacht) dat je het beter doet dat mijn moeder
Tex ik he het je toen al eens gezegd en ik blijf er bij, het moeder zijn heeft je goed gedaan. Fijn vind ik dat

Memmel, wat mooi!

Wat een mooie verhalen allemaal... Ik vind het zo moeilijk om op elk verhaal te reageren, maar bij elk verhaal krijg ik toch een "wauw"-gevoel

Ik lees weer mee!

Dakota, wat een ontzettend heftig levenshverhaal heb jij, zeg! Wel fijn om te zien dat alles nu redelijk op zijn pootjes terecht gekomen lijkt te zijn. Heb je eigenlijk bepaalde angsten naar elin toe als gevolg van je eigen jeugd, of denk je er niet op die manier over na?

Memmel, mooi verhaal! "Saai" is ook leuk, hoor!

Memmel, waar komt Mc Hammer nou in beeld?

Bij deze mijn verhaal. Memmel, nogmaals bedankt voor het stokkie!

Goed, wie ben ik? Ik ben Vicky (mijn echte naam is hetzelfde ), ik ben 31 jaar en geboren in Delft. Ik heb tot mijn 26e in Delft gewoond en ben daarna verhuisd naar Rijswijk. M. komt uit Den Haag en wilde niet in Delft wonen en ik niet in Den Haag, dan neem je de gulle middenweg en kom je in Rijswijk uit.
Ik heb een zusje van bijna 7 jaar jonger. Vroeger was het echt ALTIJD ruzie, nu gaat het een heel stuk beter.
Na de basisschool heb ik, na de brugklas, 2 jaar Atheneum gedaan. Toen was het kiezen, of blijven zitten, of naar de HAVO. Uiteindelijk naar de HAVO gegaan. Ik zakte de eerste keer als een baksteen, maar gelukkig zakte mijn vriendinnetje ook, dus het was het 2e examenjaar heel gezellig. Uiteindelijk netjes geslaagd.
Na de HAVO ben ik Verpleegkundige-A gaan doen. Hartstikke leuk maar ik wilde graag doorleren maar dat ging niet. Toen kreeg ik ook nog eens een keer een auto-ongeluk waardoor ik last van mijn rug kreeg en toen was de beslissing redelijk snel gemaakt. Stoppen met de opleiding en wat anders gaan zoeken. Ik ben Directiesecretaresse gaan doen. Het was een leerlingwezen opleiding (1 dag naar school en 4 dagen werken). Ik kwam op Bouwkunde van de TU-Delft terecht. Daar kwam ik in aanraking met internet. Door een collegaatje kwam ik op de Ilsechatbox terecht. Dagen en dagen zat ik te chatten/internet met als gevolg.. RSI.
Heb met de opleiding moeten stoppen en heb een tijd in de ziektewet gelopen. Via Ilse kreeg ik een vriendje maar dat liep uiteindelijk op niets uit. Toen kreeg ik weer een vriendje via Ilse en daar heb ik bijna 6 jaar een relatie mee gehad _{zoals bij sommigen wel bekend was dit stinkie (van BE)}. Na mijn relatie met heb had ik met mezelf afgesproken dat ik de eerstkomende maanden geen relatie meer zou aangaan, gewoon ff lang leve de lol, maar ja, toen ging ik op wintersport naar Oostenrijk. Daar kwam ik M. tegen. Eigenlijk gebeurde er niet veel in Oostenrijk. Ik was gewoon lekker aan het skiën met mijn familie, maar we hebben wel gekletst.
M. had waarschijnlijk wel andere intenties want hij had een foto van mij gemaakt terwijl ik aan het skiën was. Waarschijnlijk met het idee dat ik mijn e-mailadres zou geven zodat hij die foto kon mailen. Tja, en dat deed ik natuurlijk, want ik laat niet zomaar een foto van me maken .
We hielden contact via de mail en later ook MSN. We zijn een keer of 2 wezen stappen en toen vroeg hij mij officieel of ik zijn vriendinnetje wilde zijn .
Daarna is het behoorlijk snel gegaan. Op 1 april 2004 kregen we “officieel” een relatie, op 1 oktober 2004 kregen we de sleutel van ons huis en eind januari 2005 was ik zwanger van Amber.

Na de ziektewet heb ik her en der via het uitzendbureau gewerkt tot ik in 2000 bij een verwarmingsbedrijf terecht kwam. Daar heb ik tot 2007 gewerkt. Heb het er in het begin heel erg naar mijn zin gehad. We zaten in een klein pand met een klein groepje collega’s. Na verloop van tijd kwam de verhuurafdeling erbij, nog steeds was het er wel gezellig, totdat we moesten gaan verhuizen omdat ook de installatietak erbij zou komen. Ineens gingen we van rond de 25 collega’s in een pand naar rond de 50 collega’s. Het bleef er wel gezellig maar er zijn een aantal dingen gebeurd die ik niet leuk vond en uiteindelijk ben ik weggegaan.
Ik werd aangenomen op de personeelsadministratie van een sociale werkvoorziening. Hartstikke leuke collega’s leuk werk maar helaas werd mijn contract niet verlengd en ben ik per 1 maart 2009 werkloos. Eerst maar eens genieten van de zwangerschap en de kleine en dan weer zoeken naar werk.

Ik heb eigenlijk geen hobby’s. Ja FOKken Op 12 oktober 1999 registreerde ik mij op FOK, geen idee waarom eigenlijk en hoe ik er terecht kwam maar het zag er leuk uit. Ik postte niet zo heel erg veel, maar kwam (volgens mij) vooral op Klaagbaak. Toen ik eenmaal een (nog) grote(re) kinderwens kreeg ging ik steeds meer in OUD posten.
Sinds een tijdje ben ik aan het WOW-en maar lang niet zo enthousiast als M.
Sporten doe ik eigenlijk niet, geen tijd voor maar ook helemaal geen zin in , al probeer ik momenteel op de maandag te gaan zwangerschapszwemmen.
Ik heb een hekel aan lezen (op school te veel moeten lezen), tenzij het Harry Potter is, dat lees ik zo weg.
Films kijken vind ik wel weer heel erg leuk, al komt het er niet van om naar de bioscoop te gaan. Heb nu niet echt een favoriete film. Vroeger was ik helemaal gek van Sleepless in Seattle. Ik ben vooral een groot Disney-fan. Heb bijna alle Dvd’s. Daarnaast vind ik de Harry Potter films erg leuk. Robin Hood, Prince of Thieves is ook wel een favoriete film. Ik hou totaal niet van horror, daar ga ik van dromen
TV kijk ik wel maar ik volg niet zo heel veel series. ER, CSI en Wie is de Mol kijk ik wel ALTIJD! Momenteel vind ik de programma’s waarin huizen helemaal opgeknapt worden leuk om te kijken.

Vroeger was ik groot fan van Take That. Ik ben 2x naar een concert geweest maar toen Robbie Williams TT verliet vond ik er niet zoveel meer aan. Ik ben wel altijd groot fan van Rob gebleven. Ben 3x naar een concert geweest waarvan 1x in Lyon. Ik was met een vriendinnetje naar het concert in de Arena geweest en dat vond ik zo geweldig. Ik keek op internet en zag dat hij in het najaar concerten in o.a. Frankrijk ging geven. Dus vriendinnetje gebeld en die was er wel voor in om mee te gaan. Hoe we zouden gaan wisten we nog niet maar dat we gingen was een feit! Eerst wilde we met het vliegtuig gaan maar dat was behoorlijk duur, toen zaten we aan de auto te denken en er zou dan nog iemand met ons meerijden maar dat vonden we toch ook wel een behoorlijke rit. Uiteindelijk kwam degene die met ons mee zou rijden met een site waar ook busreizen georganiseerd werden. We hadden al een concertkaartje dus hadden alleen busreis en eventuele overnachting nodig. Dit was geen enkel probleem en zo stapten we op de bus naar Lyon om een concertje mee te maken. Het was een hele gezellige reis en we hebben onwijs gelachen. Welke gek gaat er nou 900 km rijden om een concertje mee te maken.. Ik dus
In oktober 2005 was de albumpresentatie in Paradiso in Amsterdam. Ik had er graag bij willen zijn maar was 39 weken zwanger en zag mezelf er niet tussen staan. Gelukkig heb ik de halve albumpresentatie via de telefoon mee mogen maken
Verder heb ik niet echt een voorkeur voor muziek. Klassiek, hardcore e.d. doe je mij geen plezier mee. Ik heb een hoop cd’s maar draai ze eigenlijk bijna nooit. Er staan hier vaker kinderliedjes aan dan muziek voor volwassenen

Mijn passie is mijn dochter. Net na haar geboorte hebben we een hoop ellende meegemaakt. Geen idee hoe vaak wij op de HAP gezeten hebben met haar. Ze bleef maar spugen en huilen. Op een gegeven moment zaten we er weer, helemaal in de rats, want er bleef geen voeding binnen. De arts keek in eerste instantie helemaal niet naar haar om. Uiteindelijk, na een kwartier ofzo, ging hij eens naar haar kijken. Hij twijfelde en belde de kinderarts in het ziekenhuis. We moesten ons melden op de SEH. De kinderarts kwam kijken en Amber werd helemaal onderzocht en gewogen. Ze was op dat moment 3 weken oud en zat ruim 100 gram onder haar geboortegewicht. De arts zei meteen al: “hou er maar rekening mee dat jullie haar niet mee naar huis krijgen!”. Uiteindelijk heeft Amber 1,5 week in het ziekenhuis gelegen. Er werd een koemelkallergie geconstateerd. Daarnaast had ze behoorlijke reflux en kreeg ze ook nog eens spruw. Ze overstrekte zich ook nog eens behoorlijk en was een huilbaby. Na behandelingen van een fysiotherapeut en kinderpsycholoog ging het langzaam maar zeker beter.
Ze is nu uitgegroeid tot een heerlijke ondeugende peuter die verzot is op melk!
Echter die periode is ons niet in de koude kleren gaan zitten en ik kreeg een postnatale depressie. Gelukkig hoefde ik niet aan de medicijnen. Door middel van veel gesprekken met een spv-er ben ik er bovenop gekomen. Daarbij gebeurde er ook nog iets in die periode dat ons wel dichterbij elkaar gebracht heeft.

Zoals al eerder genoemd ben ik groot Disney-fan. Ik ben tot nu toe 6x in Disneyland Parijs geweest en zou zo weer gaan.. _{tis alleen zo jammer dat het zo duur is anders zou ik elk jaar wel gaan}. Afgelopen oktober is Amber voor het eerst in Disneyland geweest en ze heeft haar ogen uitgekeken. De blik in haar ogen toen ze de eerste stap in Disney zette is onbetaalbaar.


Vroeger kon je me wakker maken voor een bord witte rijst met champignonragout, HEERLIJK!! Maar nu mag je me nergens meer voor wakker maken. Ik ben al blij als ik 1 nacht door kan slapen zonder dat er een kleine kabouter aan mijn bed staat

Echt een leuke uitspraak weet ik niet meer. Ik lig af en toe helemaal in een deuk om Ambers conversaties. Waar ze de woorden soms vandaan haalt.. geen flauw idee. Ze pikt een hoop op van ons en van de opa’s en oma’s.
Oh ja, ik weet wel iets. Het is niet echt een uitspraak maar ik moet er nog steeds om lachen. Amber had van opa een centje gekregen om na het zwemmen een ijsje te kopen. Ze had ‘m in d’r zak gedaan. Op een gegeven moment zei ze tegen opa: Opa, opa ik ben mijn centje kwijt. Opa gaf een nieuw muntje, toen keek ze opa aan, lachte en zei, nu heb ik er lekker 2

Eigenlijk heb ik een heel doorsnee leven

Nu de vraag van Memmel:
Wat is jouw grootste angst in het leven en waarom?

Dat is toch wel de angst om mijn dierbare verliezen en dan vooral Amber _{uiteraard ook M, mijn ouders en zusje}. Het is iets dat mij toch bijna dagelijks bezighoudt. Mijn vader heeft 2x een licht hartinfarct gehad en dat heeft me behoorlijk laten schrikken.
Ik droom er wel eens over dat Amber iets ernstigs overkomt en dan word ik huilend en badend in het zweet wakker.

_{jeetje, het is wel weer een heel verhaal geworden zeg en volgens mij ben ik nog een en ander vergeten}

Ik geef het stokje door aan Saffier . Ik moet nog even een speciale vraag verzinnen maar die komt zo snel mogelijk!

Mooi verhaal Vicky en wat een ellende met amber en het niet serieus genomen worden door artsen.
Ik wens je voor dit ukkie een goede bevalling en vooral een onbezorgde kraamtijd !

Mooi verhaal vicky; gelukkig dat Amber nu uitgegoeid is tot een blije meid waar je lekker van kunt genieten!
Ik heb altijd zoiets van moet wel een bijzonder en leuk meisje zijn met zo'n naam

Mooi verhaal Vicky! En blij om te lezen dat jij die angsten ook kent. We zullen vast niet de enigen zijn.

Rocka, wb MCHammer...iedereen heeft recht op zijn fouten in het leven, he. Het is maar net hoe je er mee omgaat en wat je er van leert... Maar ik denk dat het ergens tussen die lamme lebber in de keuken en de eerste keer samen naar Parkpop was

Goh, Vicky, dat jij ook een PPD hebt gehad, dat wist ik niet. Ben je niet een beetje bang dat je het na de bevalling weer krijgt?

quote:

Op woensdag 11 maart 2009 22:41 schreef Memmel het volgende:
Mooi verhaal Vicky! En blij om te lezen dat jij die angsten ook kent. We zullen vast niet de enigen zijn.

De angst om je kind te verliezen? Jazeker! Ik heb nooit zo'n angst gehad voor bijv de dood; hoort bij het leven, maar nu, sinds ik moeder en; het lijkt me een verschrikking! Ik zou d'r niet kunnen en willen missen, en het idee dat ze mij ooit zal moet verliezen vind ik ook vreselijk.
En dat geeft tevens me een heel dubbel gevoel; omdat mijn moeder 5 kinderen moet missen al heel lang (ikzelf heb lang geen contact gehad; m'n broer ook niet; en m'n 2 jongere halfbroers en halfzusje zijn weggehaald door jeugdzorg).
Het lijkt mij onleefbaar voor een moeder om met dat gemis te moeten leven.

Het gaat geregeld wel door m'n hoofd, maar ik laat het dan ook weer los; en geniet gewoon van ons leventje samen, en hopen dat we nog oneindig lang van elkaar kunnen genieten!

quote:

Op woensdag 11 maart 2009 22:55 schreef Moonah het volgende:
Goh, Vicky, dat jij ook een PPD hebt gehad, dat wist ik niet. Ben je niet een beetje bang dat je het na de bevalling weer krijgt?

best wel, maar de PPD bij Amber kwam ook door de onzekerheid en de grote zorgen die we hadden. Ik hoop dat bij deze baby niet te krijgen. Ik heb de vk op de hoogte gebracht en binnenkort heb ik de intake van de kraamzorg waar ik het ook duidelijk aan zal geven.

Interessant verhaal, Vicky Ik zie je dagelijks posten, maar zo'n verhaal doet mij dan beseffen dat ik helemaal niks over je weet leuk om te lezen dus.

vicky van die ppd wist ik ook niet, ben je bang dat dat weer gebeurt?

Wat leuk iets meer over je te weten , Vicky!
Van die ppd wist ik ook niet, hoop dat het deze keer niet zo is!

quote:

Op donderdag 12 maart 2009 08:26 schreef Vicky het volgende:

[..]

best wel, maar de PPD bij Amber kwam ook door de onzekerheid en de grote zorgen die we hadden. Ik hoop dat bij deze baby niet te krijgen. Ik heb de vk op de hoogte gebracht en binnenkort heb ik de intake van de kraamzorg waar ik het ook duidelijk aan zal geven.

Ik hoop ook van harte dat jullie nu niet van dergelijke zorgen krijgen. Goed dat je je 'voorzorgsmaateregelen' neemt.

quote:

Op donderdag 12 maart 2009 09:09 schreef Belana het volgende:
vicky van die ppd wist ik ook niet, ben je bang dat dat weer gebeurt?

Moonah had de zelfde vraag al gesteld Zie 2 posts boven je

Lekker lang verhaal Vicky! En oeh het stokje! Daar moet ik echt voor gaan zitten hoor, hebben jullie even geduld?

Vicky, wat leuk om te lezen! En ik wist dat niet van Stinkie, toch erg leuk om zo nieuwe dingen te leren over iemand. Goed dat je hebt aangegeven van je PPD bij de kraamzorg. Hier hebben ze het echt op een fijne manier in de gaten gehouden en dat geeft veel steun.
Wat een rottijd was dat zo na Amber's geboorte zeg! Ik wens je straks in ieder geval een hele fijne kraamtijd

quote:

Op donderdag 12 maart 2009 10:02 schreef Saffier het volgende:
En oeh het stokje! Daar moet ik echt voor gaan zitten hoor, hebben jullie even geduld?

Heel even dan, Saffier.
Ik vind het leuk dat jij het stokje nu hebt.
Je bent hier altijd (in mijn beleving... ) een beetje op de achtergrond aanwezig, maar dat komt mss ook wel omdat we niet zo veel in dezelfde topics vertoeven. Toen ik je IRL ontmoette kwam je op mij over als een heel lieve, zachte, bescheiden vrouw. Ik ben benieuwd naar de diepe gronden van jouw stille wateren.

Ik moest nog een vraag voor Saffiertje verzinnen:

Heeft het krijgen van een kind jouw visie op het leven veranderd? Zo ja, in welk opzicht

Mooie verhalen Vicky en Memmel

*Terug gaat lezen voor Tex en Miss_sly

Lieve Vicky, da's toch wel een groot verhaal voor iemand met een 'doorsnee leven'. Je hebt best veel voor je kiezen gehad, en ik hoop van harte dat het na de bevalling alleen maar genieten wordt voor jullie!

En Memmel, fijn dat er ook mensen zijn voor wie het leven redelijk glad verloopt. En dat je daar dan toch zo leuk over kunt schrijven

quote:

Op donderdag 12 maart 2009 10:16 schreef Moonah het volgende:

[..]

Heel even dan, Saffier.
Ik vind het leuk dat jij het stokje nu hebt.
Je bent hier altijd (in mijn beleving... ) een beetje op de achtergrond aanwezig, maar dat komt mss ook wel omdat we niet zo veel in dezelfde topics vertoeven. Toen ik je IRL ontmoette kwam je op mij over als een heel lieve, zachte, bescheiden vrouw. Ik ben benieuwd naar de diepe gronden van jouw stille wateren.

Wat lief om te horen

ben ook benieuwd naar jou bijdragen Saffier

quote:

Op donderdag 12 maart 2009 10:16 schreef Moonah het volgende:

[..]

Heel even dan, Saffier.
Ik vind het leuk dat jij het stokje nu hebt.
Je bent hier altijd (in mijn beleving... ) een beetje op de achtergrond aanwezig, maar dat komt mss ook wel omdat we niet zo veel in dezelfde topics vertoeven. Toen ik je IRL ontmoette kwam je op mij over als een heel lieve, zachte, bescheiden vrouw. Ik ben benieuwd naar de diepe gronden van jouw stille wateren.

Saffier is ook heel lief! En getalenteerd ook! Zij heeft de trouwringen van mij en ShaoliN gemaakt en in het proces dat daaraan vooraf ging heeft ze erg veel geduld met me gehad en al mijn vragen beantwoord En de ringen zijn prachtig, helemaal passend bij ons

Ik heb weer zitten genieten van de verhalen in dit deel, bedankt dames!

quote:

Op woensdag 11 maart 2009 19:53 schreef DaviniaHR het volgende:
Ik lees weer mee!

Dakota, wat een ontzettend heftig levenshverhaal heb jij, zeg! Wel fijn om te zien dat alles nu redelijk op zijn pootjes terecht gekomen lijkt te zijn. Heb je eigenlijk bepaalde angsten naar elin toe als gevolg van je eigen jeugd, of denk je er niet op die manier over na?

Memmel, mooi verhaal! "Saai" is ook leuk, hoor!

Vroeger was ik altijd bang dat ik op mijn moeder zou gaan lijken maar ik merk nu al dat ik heel erg anders ben dan zij is. Ze heeft na haar eerste kindje, mijn broer en ik, nog 2 kinderen gekregen, samen met mijn stiefvader. Het viel mij erg op dat ze nooit affectie toonde, ze knuffelde ze niet en als er 1 overstuur was kon ze haar niet troosten maar bracht ze het kindje naar oma. Dus eigenlijk zijn ze voornamelijk opgevoed door mijn oma. (als mijn moeder mij feliciteerde met mijn verjaadag durfde ze bijna geen hand te geven, laat staan 3 zoenen )
Ik merk zelf al dat ik erg knuffelig ben met Elin en haar graag bij mij heb..en moet er nog niet aan denken om haar naar oma te brengen (sowieso niet naar mijn moeder..maar ook niet naar mijn schoonmoeder)
Dus ik merk nu al veel verschil en ben dus niet meer bang om een kille moeder te worden zoals mijn moeder.

En ik moet nopg even kwijt dat ik mijn jeugd nooit als ' naar ' heb ervaren, ik heb juist een aantal jaren een geweldige jeugd gehad (kindertehuizen en internaten, meestal 1 groot feest , op een kamer slapen met 3 andere meiden (veel lol!) en natuurlijk veel uitjes omdat jeugdzorg daar geld voor vrij maakt.
En mijn eerste kindertehuis stond voor het Avonturenpark Hellendoorn..waar we gratis in mochten! Verder veel structuur, regelmaat..heeft me wel goed gedaan denk ik.

is je moeder dan hetzelfde naar elin als naar jou vroeger?
ik merk juist bij mijn moeder dat ze naar mijn kind wel liefdevol en hartelijk kan zijn.
naar mij toe is ze altijd koel en zakelijk gebleven.

Mijn moeder is hier 1 keer geweest en toen wilde ze Elin niet vasthouden omdat ze beweerde dat ze ziek was

mmmh, nee, dat klinkt vrij kansloos.

Mijn moeder wil mijn kinderen ook nooit vasthouden omdat ze bang is dat ze gaan huilen. Zij omhelsde ons ook amper tot nooit, als we verdriet hadden werd gezegd dat we ons niet aan moesten stellen.
Accepteer het maar zoals het is, daar heb je zelf veel meer aan dan krampachtig proberen te hopen dat ze verandert of het licht gaat zien, want dat had ze jaren geleden dan wel gedaan/

die hoop heb ik al heel lang opgegeven hoor

het heeft mij nogal wat therapie gekost om dat te kunnen

mwoah ik ken mijn moeder verder niet zo goed. Ze heeft me dan ook niet opgevoed dus het doet me niet zoveel..

Mag ik vragen wanneer het volgende verhaal komt?

quote:

Op zaterdag 14 maart 2009 13:10 schreef DaviniaHR het volgende:
Mag ik vragen wanneer het volgende verhaal komt?

saffier is bezig met schrijven

Ik ben weer bijgelezen! Superposts allemaal zeg, ik ben er telkens weer van onder de indruk.

* Loena-tik- is nieuwsgierig naar Saffier haar verhaal

Ikke ook. Ben eigenlijk benieuwd naar alle verhalen die er nog gaan komen.

Vanavond
Ik heb nu 3 A4-tjes vol en ga wat schrappen, ben veel te lang van stof en zó interessant ben ik helemaal niet

haha saffier, we willen alles weten hoor! kom maar op met je dikke pil!

Wow, wat een indrukwekkende levensverhalen zijn er weer gepost!
Welke vooral door mijn hoofd blijven gaan (van de laatste paar bijdragen) zijn die van Miss_Sly en Dakota. Wow.

Bedankt stokjesdragers, voor jullie openhartige verhalen!

Heftige jeugd heb je gehad Dakota. Heel indrukwekkend om te lezen.

Het is avond

quote:

Op maandag 16 maart 2009 20:01 schreef S_oepstengel het volgende:
Het is avond

Inderdaad, kom op met dat verhaal !

Ik heb vanmiddag 4 uur in het zh gezeten voor een gesprekje van een kwartier in totaal, ben echt gesloopt.
Ik heb dus geen puf om dat ding in te korten en laat jullie niet langer wachten...

Hallo, ik ben Saffier ben getrouwd met M, heb een zoon Tobias en lees sinds 2000 mee op Fok! Heb lange tijd niet geweten hoe ik me aan moest melden en heb dat uitgevist toen Danyel van Phluphy was geboren. Die gebeurtenis greep mij zo aan dat ik iets wilde doen, iets van me wilde laten horen. Toen ik zwanger was van Tobias ben ik pas actief mee gaan posten en pas de laatste paar maanden nog weer meer en dan lang niet alle topics. Ik lees ze ook niet meer allemaal, het is gewoon te veel . Buiten [OUD] kom ik zo weinig mogelijk, niet omdat het eng is maar omdat ik er simpelweg geen tijd voor wil maken .

Na de 4 jaar hel op de middelbare heb ik mijn ouders ervan kunnen overtuigen dat ik een beroepsopleiding wilde gaan doen en niet nog 2 jaar terug om weer getreiterd te worden. 4 jaar 63 tegen 1 vond ik meer dan genoeg. 2 meiden deden normaal tegen me, maar dat hielp niets tegen het pesten.
Het heeft me wel getekend. Ben onzeker en vreemden privé ontmoeten vind ik een crime. Naar een meet, groot of klein blijft elke keer weer een overwinning, ben altijd bang dat er over me gekletst wordt of dat ik raar aangekeken word of er toch eigenlijk helemaal niet bij hoor, het buitenbeentje ben. Moet altijd knokken voor een plekje 'erbij' en heb snel het idee dat ik me opdring bij anderen. Heb ik wel de juiste kleding aan, praat ik niet te hard enz, enz.
De meest beroerde opmerking mbt het pestgebeuren was wel ‘Oh, maar jij láát je dus pesten’

Gelukkig is het dan bijna altijd gezellig en doet er niemand raar tegen me, maar dat kost me heel wat zenuwen, bloed zweet en tranen, soms letterlijk. Ik kan (hierdoor?) absoluut niet tegen onrecht, ruzie, geweld, oneerlijkheid en dergelijke en pik sfeertjes feilloos op. Is de sfeer niet goed ben ik zo snel mogelijk weg. Confrontaties ga ik uit de weg.

Na de middelbare ben ik dus een opleiding gaan volgen. Ik was nog 15 toen ik mijn diploma kreeg en mijn ouders vonden me eigenlijk te jong voor een vervolgopleiding die zo ver weg zat, de HAVO vonden ze een beter idee, ik duidelijk niet. De tijd van mijn leven heb ik er gehad in Schoonhoven, leuke klassen, leuke leraren en een geweldige opleiding; ik ben goudsmid mooiste vak wat er is.
Het eerste jaar kon je nog meerdere kanten op zoals de uurwerktechniek in, leuk me ook leuk maar het creatieve van het goudsmeden vond ik een stuk leuker. Ik heb nog een klok gemaakt in de 1e die helaas niet loopt, wie weet kan ik een keer meeten met Swets en kan dat ding na 10 jaar eindelijk eens de tijd aan gaan geven

Toen ik 16 was en ik met een vriendin uitging kwamen we altijd in hetzelfde café, lachen want ik dronk alleen cola . Daar heb ik M. ontmoet. Hij hoorde bij een grote vriendenclub waar wij er ook een heel stel van kenden en gingen met zijn allen uit. Een half jaar later kregen we verkering
M. was toen nog dienstplichtig en later beroepsmilitair en omdat mijn halve familie beroeps is of was zat het vrijwel meteen goed, hij is nooit meer weggegaan We hebben een maand of 2 verkering en ik krijg de ziekte van Pfeiffer, zo besmettelijk als wat en we mogen dus niet zoenen leuk hoor, net verkering en niet zoenen .
Ik ga een half jaar slapen ( ) en blijf zitten op school. Mijn vader wordt tegelijk ziek met mij en blijkt depressief te zijn. Het kost hem (en ons) 15 jaar knokken en is nu weer een heel eind op weg.

Een stel ouderwetse ouders bij mij thuis zorgde ervoor dat bij elkaar slapen not done was. Na 3 of 4 jaar verkering gingen M's ouders uit elkaar. Eén groot drama was dat. Ik had bij wijze van spreke nog nooit van ruzie gehoord en kwam daar binnen in een gezin wat altijd ruzie had óf niet met elkaar sprak, héél gezellig dus.
De scheiding probeerden ze over ons hoofd heen uit te vechten, gelukkig stonden mijn ouders altijd voor ons klaar en grepen in. Maar toen... na 4 jaar verkering en net gescheiden ouders wie nog steeds enorme partij ruzie maakten kreeg M. te horen dat hij op uitzending moest. Als extra man erbij, dus in plaats dat we dat een half jaar vooruit wisten kregen we dat anderhalve maand van te voren te horen slik, een half jaar duurt lang dan! We mochten wel ineens af en toe bij elkaar blijven slapen toen . M ging dus naar Bosnië, weg van het gezeik met zijn ouders, we konden geen betere timing hebben, hij ging oorlogje spelen. En ik ging mijn stagejaar van school in.
Hele spannende tijd was dat van lange brieven schrijven en er geen een terug ontvangen :’) en korte telefoontjes op zondagmiddag Hij in oorlog in Bosnië, en ik in de oorlog tussen zijn ouders. Het liep hoog op, zo hoog dat ik huilend aan de telefoon heb gezeten met hem en hem heb gesmeekt níet op verlof naar huis te komen want de oorlog hier was groter dan de zijne, leuk hoor . Hij moest toch op verlof en na een paar dagen konden we dan wéér afscheid nemen. Ik haat afscheid nemen.

Thuiskomst was geweldig, ik moest wel heel erg wennen aan 'die jongen die terugkwam' Ik wist wie er naar Bosnië was gegaan, maar kende de jongen niet die ervan terugkwam. Hij riep meteen weer 'ik hou van je' en ik zei; 'dat weet ik even niet'. Het kwam goed 3 maanden later waren we verloofd en een jaar later van huis uit getrouwd Dat was wel wennen! Van een weekendrelatie (en nauwelijks bij elkaar slapen) waren we ineens élke dag bij elkaar We kregen een huisje een durp verderop en werden daar diep ongelukkig We konden er niet wennen, maar ja voor een huissie 'thuis' was een wachtlijst van 6 jaar
In december nog maar eens gebeld met de woningbouw dat we éch écht écht weg wilden, maar nee, wachtlijst van 6 jaar was er, we hadden pech. 2 weken later een telefoontje en weer 2 weken later de sleutel van dit huis. In 14 dagen tijd (:X) zijn we verhuisd, of eigenlijk gevlucht. Niets was nog af, maar ons bed was over, alle troep in dozen en we waren 'thuis'. Nu alweer 6 jaar hier en na 2 jaar voor een kindje proberen, dezelfde maand nog was het raak!
We hadden op dat moment heel onverwachts en tijdelijk een pleegdochter in huis en M verloor zijn baan, lekkere timing zo en dan zwanger . Pleegdochter kreeg een plekje op de opvang en we konden aan de kinderkamer beginnen. Op 1 oktober kreeg M gelukkig weer werk en op 15 oktober, 8 weken te vroeg kondigde onze zoon zich aan. Wat??!! Nu al? We hebben nog niet eens een naam!! Ik moet maandag werken!! Er wordt verbouwd thuis en de kinderkamer is nog niet compleet geleverd .
Ach, niets loopt hier zoals het zou moeten dus dit kon er nog wel bij. 2 weken later bedacht ik dat de naam hélemaal niet klopte en manlief een briefje mee naar huis gegeven met andere potentiële namen met eentje met stip op nummer 1. De volgende avond zouden we het erover hebben. Moet je niet de volgende óchtend al gaan bevallen natuurlijk , het eerste wat M aan me vroeg nadat Tobias op mijn borst lag was; 'Hoe gaan we hem nou noemen dan?' Tobias dus, Tobias klopte en die andere naam niet. Het is wel heel rot om je kind in het zh achter te moeten laten in de couveuse als je zelf naar huis moet, lege buik, lege armen en een leeg kamertje, ik zei het toen al, als ik mag kiezen, kies ik voor overtijd gaan.

Tobias is inmiddels 3 en een heerlijk jongetje, hier kan je er wel 10 van hebben. Een brusje laat nog even op zich wachten. Ik zei het al, hier gaat nooit iets normaal

Ik hou van creatief bezig zijn, op zo veel mogelijk manieren, ik stik van de hobby's en vind van alles leuk maar goudsmeden, glaskralen maken en fotograferen zijn naast mijn man en kind toch wel de leukste dingen. Ik wil nog wel heel graag een keer écht leren naaien dat komt vast later, als ik groot ben. Vergeet ik bijna het stuntvliegeren, veel te lang geleden al dat we dat hebben gedaan!

Alleen Tobias mag mij ’s nachts wakker maken voor dringende zaken en vooruit, M ook wel maar liever slaap ik gewoon door, heb mijn slaap veel te hard nodig.
Zijn mooiste uitspraak was wel een paar weken geleden toen we werklui over de vloer hadden ivm lekkage in de badkamer; ‘Ik ga even boven kijken of alles wel goed gaat daar!’ Ik kwam niet meer bij en de werklui boven ook niet

Ik kook graag en bak nog veel liever, hoe zoeter hoe beter, ik leef alleen al 5 jaar suikervrij, dus dat is wel een stuk minder geworden.

Ik lees alles wat los en vast zit van de melkpakken tot aftitelingen maar voor een echt boek heb ik de laatste tijd gewoon geen tijd. Voor de Harry Potter boeken máák ik tijd Oorlogsboeken vind ik verschrikkelijk, oorlogsfilms ook. Hoe hard je ook roept dat ‘Saving private Ryan’ een geweldige film is, ik kijk ‘m niet. Kan het gewoon niet.
Een echte leesstijl heb ik zelf (nog) niet. Lees te veel, geen hele maar wel halve bibliotheken uitgelezen

Ik kan me heel goed inleven in anderen en ook in hun meningen dat het soms lijkt dat ik met alle winden meewaai, maar dat is dus niet waar. Het duurt wel even voordat ik mijn mening heb gevormd, wil graag alle kanten van een verhaal kennen voordat ik iets zeg.
Kijk eerst de kat uit de boom en als ik mensen vertrouw en op mijn gemak ben kom ik pas los. Hier op Fok! reageer ik niet in alle topics maar vind het ook wel eens vervelend om de 100e te zijn die roept ‘sterkte ermee’ als alles al gezegd is, dan hou ik liever mijn mond.
Of als ik iets later lees terwijl er al 2 andere onderwerpen voorbij zijn gekomen vind ik het ook zo onzinnig om weer terug te komen ergens op.
Diepe gronden heb ik wel , mijn man kent ze, hij kent me bijna door en door. Als je mijn echte ‘diepe grond’ wil weten moet je me maar pm-en, dat zet ik niet zomaar op het net.
Ik vind het heel knap van je Moonah dat je me in die korte tijd zo snel doorzag. Ik heb zelf een neus ontwikkeld voor mensen die ‘niet echt zijn’ daar blijf ik dus uit de buurt.

Ik heb een overgevoelig gehoor, de radio staat daardoor bijna nooit aan, dat is teveel herrie. Eigenlijk is alles herrie hier thuis volgens mij Met een dove moeder was er thuis ook nooit radio aan, dan hoorde ze ons helemaal niet meer, ben dus niet met geluid op de achtergrond opgegroeid. In de auto heb ik wel bijna altijd muziek, van ABBA tot Texas en vanMarco B tot Blof en van De Kast tot Nick en Simon. Acda en de Munnik (ik ben mezelf niet of al die jaren nooit geweest en; als jij bij me weggaat mag ik dan met je mee?) en Brigitte Kaandorp (de zon schijnt op zijn blonde haren, zo blijf ik heel lang naar hem staren ) schrijven geweldige teksten, daar kan ik me wel in verliezen.

Ik kan me ook verliezen in de liefde voor mijn kind en de liefde voor mijn man. Ik vind het zo’n groot wonder, uit 2 celletjes is een heel nieuw mensje ontstaan, iemand die ik mag begeleiden en opvoeden en wat is het een leuke taak! Ik geniet echt van hem en van het moederschap. Een mooiere taak is er volgens mij niet en ik hoop ook dat ik het nóg een keer mag doen
Heb me de 1e twee jaar ook (te) veel weggecijferd voor Tobias, dat is nu denk ik beter in balans.

Heeft het krijgen van een kind mijn visie op het leven veranderd was de vraag die ik kreeg van Vicky. Nee, dat denk ik niet. Ben altijd ervan overtuigd geweest dat ik mama zou worden en zodra ik zwanger was kon de hele wereld mij gestolen worden want ik kreeg een kind! Alles zou goed komen, dat is ook mijn motto wel; “Het zal wel een reden hebben dat het zo is/gaat nu.” En “If it doesn’t kill you it will make you stronger”. Dat klopt nog steeds. Ik ben zachter geworden als moeder maar ook harder, ben een haai als je aan mijn kind komt! Ik ga door het vuur voor mijn mannen Ik hoop alleen dat ik geen schoonloeder word later


Het is een idioot lange lap tekst geworden, heb het alleen op spelfouten gecontroleerd en verder niet meer nagelezen. Vond het leuk maar vooral héél moeilijk om te doen.


Ik weet nog niet aan wie ik dit stokje door wil geven en ook een vraag moet ik nog verzinnen!

[ Bericht 96% gewijzigd door Saffier op 16-03-2009 21:15:11 ]

Safiier is een wijsvingertypster

Ik heb het al gelezen

quote:

Op maandag 16 maart 2009 21:07 schreef RockabeIIa het volgende:
Safiier is een wijsvingertypster

2 wijsvingers wel he Brocka


Word deed vervelend en wilde niet meewerken

Wauw wauw wauw Saffier

Wow Saffier, wat een mooi verhaal ook!
Wanneer is M. in Bosnie geweest? En waar? Mag je ook PM-en hoor! Mijn vader is namelijk ook op uitzending geweest in Bosnie.

Ik heb je zaterdag ontmoet, en dat vond ik heel erg leuk!
Je bent een heel lief mens!

Lang, maar mooi verhaal Saffier! Die opmerking van Tobias is wel meesterlijk.

Wat leuke (lange!) bijdrage van je, Saffier! Je lijkt me een leuk mens.


Zet je binnenkort ook even een leuk plaatje bij je naam? Lijkt wat leuker dan 'this image has been deleted..'

Al vroeg een veelbewogen leven Saffier, en wat ben je er sterk uitgekomen!
^{en ik vond het heel erg leuk om je te meeten op de FOT beginnersmeet}

Saffier, na je zaterdag ontmoet te hebben en nu je bijdrage te lezen kan ik alleen maar zeggen dat ik je een heel fijn mens vind.

Mooi verhaal Saffier! En helemaal niet erg dat 't lang was Ik vorm meestal incomplete beelden van de OUDers hier, maar die van jou klopte wel een beetje, stille wateren diepe gronden enzo, en dit stukje:
Het heeft me wel getekend. Ben onzeker en vreemden privé ontmoeten vind ik een crime. Naar een meet, groot of klein blijft elke keer weer een overwinning, ben altijd bang dat er over me gekletst wordt of dat ik raar aangekeken word of er toch eigenlijk helemaal niet bij hoor, het buitenbeentje ben. Moet altijd knokken voor een plekje 'erbij' en heb snel het idee dat ik me opdring bij anderen. Dat merkte ik in jou, omdat ik het zelf ook heel erg heb, en het echt moeite kost om spontaan en gezellig te doen zonder onzekerheid te laten doorschemeren.

Leuk om je gezien te hebben ook afgelopen weekend

En ik vind het leuk dat je onze trouwringen wil maken, daar spreek ik je natuurlijk binnenkort nog over!

quote:

Op maandag 16 maart 2009 21:34 schreef flowerbox het volgende:
Wat leuke (lange!) bijdrage van je, Saffier! Je lijkt me een leuk mens.

Saffier IS een leuk mens!!!

Saffier

Saffier is straks de Fok trouwingen hofleverancier