Het OUD Estafette Topic deel 5

quote:

Op woensdag 11 maart 2009 22:55 schreef Moonah het volgende:
Goh, Vicky, dat jij ook een PPD hebt gehad, dat wist ik niet. Ben je niet een beetje bang dat je het na de bevalling weer krijgt?

best wel, maar de PPD bij Amber kwam ook door de onzekerheid en de grote zorgen die we hadden. Ik hoop dat bij deze baby niet te krijgen. Ik heb de vk op de hoogte gebracht en binnenkort heb ik de intake van de kraamzorg waar ik het ook duidelijk aan zal geven.

Interessant verhaal, Vicky Ik zie je dagelijks posten, maar zo'n verhaal doet mij dan beseffen dat ik helemaal niks over je weet leuk om te lezen dus.

vicky van die ppd wist ik ook niet, ben je bang dat dat weer gebeurt?

Wat leuk iets meer over je te weten , Vicky!
Van die ppd wist ik ook niet, hoop dat het deze keer niet zo is!

quote:

Op donderdag 12 maart 2009 08:26 schreef Vicky het volgende:

[..]

best wel, maar de PPD bij Amber kwam ook door de onzekerheid en de grote zorgen die we hadden. Ik hoop dat bij deze baby niet te krijgen. Ik heb de vk op de hoogte gebracht en binnenkort heb ik de intake van de kraamzorg waar ik het ook duidelijk aan zal geven.

Ik hoop ook van harte dat jullie nu niet van dergelijke zorgen krijgen. Goed dat je je 'voorzorgsmaateregelen' neemt.

quote:

Op donderdag 12 maart 2009 09:09 schreef Belana het volgende:
vicky van die ppd wist ik ook niet, ben je bang dat dat weer gebeurt?

Moonah had de zelfde vraag al gesteld Zie 2 posts boven je

Lekker lang verhaal Vicky! En oeh het stokje! Daar moet ik echt voor gaan zitten hoor, hebben jullie even geduld?

Vicky, wat leuk om te lezen! En ik wist dat niet van Stinkie, toch erg leuk om zo nieuwe dingen te leren over iemand. Goed dat je hebt aangegeven van je PPD bij de kraamzorg. Hier hebben ze het echt op een fijne manier in de gaten gehouden en dat geeft veel steun.
Wat een rottijd was dat zo na Amber's geboorte zeg! Ik wens je straks in ieder geval een hele fijne kraamtijd

quote:

Op donderdag 12 maart 2009 10:02 schreef Saffier het volgende:
En oeh het stokje! Daar moet ik echt voor gaan zitten hoor, hebben jullie even geduld?

Heel even dan, Saffier.
Ik vind het leuk dat jij het stokje nu hebt.
Je bent hier altijd (in mijn beleving... ) een beetje op de achtergrond aanwezig, maar dat komt mss ook wel omdat we niet zo veel in dezelfde topics vertoeven. Toen ik je IRL ontmoette kwam je op mij over als een heel lieve, zachte, bescheiden vrouw. Ik ben benieuwd naar de diepe gronden van jouw stille wateren.

Ik moest nog een vraag voor Saffiertje verzinnen:

Heeft het krijgen van een kind jouw visie op het leven veranderd? Zo ja, in welk opzicht

Mooie verhalen Vicky en Memmel

*Terug gaat lezen voor Tex en Miss_sly

Lieve Vicky, da's toch wel een groot verhaal voor iemand met een 'doorsnee leven'. Je hebt best veel voor je kiezen gehad, en ik hoop van harte dat het na de bevalling alleen maar genieten wordt voor jullie!

En Memmel, fijn dat er ook mensen zijn voor wie het leven redelijk glad verloopt. En dat je daar dan toch zo leuk over kunt schrijven

quote:

Op donderdag 12 maart 2009 10:16 schreef Moonah het volgende:

[..]

Heel even dan, Saffier.
Ik vind het leuk dat jij het stokje nu hebt.
Je bent hier altijd (in mijn beleving... ) een beetje op de achtergrond aanwezig, maar dat komt mss ook wel omdat we niet zo veel in dezelfde topics vertoeven. Toen ik je IRL ontmoette kwam je op mij over als een heel lieve, zachte, bescheiden vrouw. Ik ben benieuwd naar de diepe gronden van jouw stille wateren.

Wat lief om te horen

ben ook benieuwd naar jou bijdragen Saffier

quote:

Op donderdag 12 maart 2009 10:16 schreef Moonah het volgende:

[..]

Heel even dan, Saffier.
Ik vind het leuk dat jij het stokje nu hebt.
Je bent hier altijd (in mijn beleving... ) een beetje op de achtergrond aanwezig, maar dat komt mss ook wel omdat we niet zo veel in dezelfde topics vertoeven. Toen ik je IRL ontmoette kwam je op mij over als een heel lieve, zachte, bescheiden vrouw. Ik ben benieuwd naar de diepe gronden van jouw stille wateren.

Saffier is ook heel lief! En getalenteerd ook! Zij heeft de trouwringen van mij en ShaoliN gemaakt en in het proces dat daaraan vooraf ging heeft ze erg veel geduld met me gehad en al mijn vragen beantwoord En de ringen zijn prachtig, helemaal passend bij ons

Ik heb weer zitten genieten van de verhalen in dit deel, bedankt dames!

quote:

Op woensdag 11 maart 2009 19:53 schreef DaviniaHR het volgende:
Ik lees weer mee!

Dakota, wat een ontzettend heftig levenshverhaal heb jij, zeg! Wel fijn om te zien dat alles nu redelijk op zijn pootjes terecht gekomen lijkt te zijn. Heb je eigenlijk bepaalde angsten naar elin toe als gevolg van je eigen jeugd, of denk je er niet op die manier over na?

Memmel, mooi verhaal! "Saai" is ook leuk, hoor!

Vroeger was ik altijd bang dat ik op mijn moeder zou gaan lijken maar ik merk nu al dat ik heel erg anders ben dan zij is. Ze heeft na haar eerste kindje, mijn broer en ik, nog 2 kinderen gekregen, samen met mijn stiefvader. Het viel mij erg op dat ze nooit affectie toonde, ze knuffelde ze niet en als er 1 overstuur was kon ze haar niet troosten maar bracht ze het kindje naar oma. Dus eigenlijk zijn ze voornamelijk opgevoed door mijn oma. (als mijn moeder mij feliciteerde met mijn verjaadag durfde ze bijna geen hand te geven, laat staan 3 zoenen )
Ik merk zelf al dat ik erg knuffelig ben met Elin en haar graag bij mij heb..en moet er nog niet aan denken om haar naar oma te brengen (sowieso niet naar mijn moeder..maar ook niet naar mijn schoonmoeder)
Dus ik merk nu al veel verschil en ben dus niet meer bang om een kille moeder te worden zoals mijn moeder.

En ik moet nopg even kwijt dat ik mijn jeugd nooit als ' naar ' heb ervaren, ik heb juist een aantal jaren een geweldige jeugd gehad (kindertehuizen en internaten, meestal 1 groot feest , op een kamer slapen met 3 andere meiden (veel lol!) en natuurlijk veel uitjes omdat jeugdzorg daar geld voor vrij maakt.
En mijn eerste kindertehuis stond voor het Avonturenpark Hellendoorn..waar we gratis in mochten! Verder veel structuur, regelmaat..heeft me wel goed gedaan denk ik.

is je moeder dan hetzelfde naar elin als naar jou vroeger?
ik merk juist bij mijn moeder dat ze naar mijn kind wel liefdevol en hartelijk kan zijn.
naar mij toe is ze altijd koel en zakelijk gebleven.

Mijn moeder is hier 1 keer geweest en toen wilde ze Elin niet vasthouden omdat ze beweerde dat ze ziek was

mmmh, nee, dat klinkt vrij kansloos.

Mijn moeder wil mijn kinderen ook nooit vasthouden omdat ze bang is dat ze gaan huilen. Zij omhelsde ons ook amper tot nooit, als we verdriet hadden werd gezegd dat we ons niet aan moesten stellen.
Accepteer het maar zoals het is, daar heb je zelf veel meer aan dan krampachtig proberen te hopen dat ze verandert of het licht gaat zien, want dat had ze jaren geleden dan wel gedaan/

die hoop heb ik al heel lang opgegeven hoor

het heeft mij nogal wat therapie gekost om dat te kunnen

mwoah ik ken mijn moeder verder niet zo goed. Ze heeft me dan ook niet opgevoed dus het doet me niet zoveel..

Mag ik vragen wanneer het volgende verhaal komt?

quote:

Op zaterdag 14 maart 2009 13:10 schreef DaviniaHR het volgende:
Mag ik vragen wanneer het volgende verhaal komt?

saffier is bezig met schrijven

Ik ben weer bijgelezen! Superposts allemaal zeg, ik ben er telkens weer van onder de indruk.

* Loena-tik- is nieuwsgierig naar Saffier haar verhaal

Ikke ook. Ben eigenlijk benieuwd naar alle verhalen die er nog gaan komen.

Vanavond
Ik heb nu 3 A4-tjes vol en ga wat schrappen, ben veel te lang van stof en zó interessant ben ik helemaal niet

haha saffier, we willen alles weten hoor! kom maar op met je dikke pil!

Wow, wat een indrukwekkende levensverhalen zijn er weer gepost!
Welke vooral door mijn hoofd blijven gaan (van de laatste paar bijdragen) zijn die van Miss_Sly en Dakota. Wow.

Bedankt stokjesdragers, voor jullie openhartige verhalen!

Heftige jeugd heb je gehad Dakota. Heel indrukwekkend om te lezen.

Het is avond

quote:

Op maandag 16 maart 2009 20:01 schreef S_oepstengel het volgende:
Het is avond

Inderdaad, kom op met dat verhaal !

Ik heb vanmiddag 4 uur in het zh gezeten voor een gesprekje van een kwartier in totaal, ben echt gesloopt.
Ik heb dus geen puf om dat ding in te korten en laat jullie niet langer wachten...

Hallo, ik ben Saffier ben getrouwd met M, heb een zoon Tobias en lees sinds 2000 mee op Fok! Heb lange tijd niet geweten hoe ik me aan moest melden en heb dat uitgevist toen Danyel van Phluphy was geboren. Die gebeurtenis greep mij zo aan dat ik iets wilde doen, iets van me wilde laten horen. Toen ik zwanger was van Tobias ben ik pas actief mee gaan posten en pas de laatste paar maanden nog weer meer en dan lang niet alle topics. Ik lees ze ook niet meer allemaal, het is gewoon te veel . Buiten [OUD] kom ik zo weinig mogelijk, niet omdat het eng is maar omdat ik er simpelweg geen tijd voor wil maken .

Na de 4 jaar hel op de middelbare heb ik mijn ouders ervan kunnen overtuigen dat ik een beroepsopleiding wilde gaan doen en niet nog 2 jaar terug om weer getreiterd te worden. 4 jaar 63 tegen 1 vond ik meer dan genoeg. 2 meiden deden normaal tegen me, maar dat hielp niets tegen het pesten.
Het heeft me wel getekend. Ben onzeker en vreemden privé ontmoeten vind ik een crime. Naar een meet, groot of klein blijft elke keer weer een overwinning, ben altijd bang dat er over me gekletst wordt of dat ik raar aangekeken word of er toch eigenlijk helemaal niet bij hoor, het buitenbeentje ben. Moet altijd knokken voor een plekje 'erbij' en heb snel het idee dat ik me opdring bij anderen. Heb ik wel de juiste kleding aan, praat ik niet te hard enz, enz.
De meest beroerde opmerking mbt het pestgebeuren was wel ‘Oh, maar jij láát je dus pesten’

Gelukkig is het dan bijna altijd gezellig en doet er niemand raar tegen me, maar dat kost me heel wat zenuwen, bloed zweet en tranen, soms letterlijk. Ik kan (hierdoor?) absoluut niet tegen onrecht, ruzie, geweld, oneerlijkheid en dergelijke en pik sfeertjes feilloos op. Is de sfeer niet goed ben ik zo snel mogelijk weg. Confrontaties ga ik uit de weg.

Na de middelbare ben ik dus een opleiding gaan volgen. Ik was nog 15 toen ik mijn diploma kreeg en mijn ouders vonden me eigenlijk te jong voor een vervolgopleiding die zo ver weg zat, de HAVO vonden ze een beter idee, ik duidelijk niet. De tijd van mijn leven heb ik er gehad in Schoonhoven, leuke klassen, leuke leraren en een geweldige opleiding; ik ben goudsmid mooiste vak wat er is.
Het eerste jaar kon je nog meerdere kanten op zoals de uurwerktechniek in, leuk me ook leuk maar het creatieve van het goudsmeden vond ik een stuk leuker. Ik heb nog een klok gemaakt in de 1e die helaas niet loopt, wie weet kan ik een keer meeten met Swets en kan dat ding na 10 jaar eindelijk eens de tijd aan gaan geven

Toen ik 16 was en ik met een vriendin uitging kwamen we altijd in hetzelfde café, lachen want ik dronk alleen cola . Daar heb ik M. ontmoet. Hij hoorde bij een grote vriendenclub waar wij er ook een heel stel van kenden en gingen met zijn allen uit. Een half jaar later kregen we verkering
M. was toen nog dienstplichtig en later beroepsmilitair en omdat mijn halve familie beroeps is of was zat het vrijwel meteen goed, hij is nooit meer weggegaan We hebben een maand of 2 verkering en ik krijg de ziekte van Pfeiffer, zo besmettelijk als wat en we mogen dus niet zoenen leuk hoor, net verkering en niet zoenen .
Ik ga een half jaar slapen ( ) en blijf zitten op school. Mijn vader wordt tegelijk ziek met mij en blijkt depressief te zijn. Het kost hem (en ons) 15 jaar knokken en is nu weer een heel eind op weg.

Een stel ouderwetse ouders bij mij thuis zorgde ervoor dat bij elkaar slapen not done was. Na 3 of 4 jaar verkering gingen M's ouders uit elkaar. Eén groot drama was dat. Ik had bij wijze van spreke nog nooit van ruzie gehoord en kwam daar binnen in een gezin wat altijd ruzie had óf niet met elkaar sprak, héél gezellig dus.
De scheiding probeerden ze over ons hoofd heen uit te vechten, gelukkig stonden mijn ouders altijd voor ons klaar en grepen in. Maar toen... na 4 jaar verkering en net gescheiden ouders wie nog steeds enorme partij ruzie maakten kreeg M. te horen dat hij op uitzending moest. Als extra man erbij, dus in plaats dat we dat een half jaar vooruit wisten kregen we dat anderhalve maand van te voren te horen slik, een half jaar duurt lang dan! We mochten wel ineens af en toe bij elkaar blijven slapen toen . M ging dus naar Bosnië, weg van het gezeik met zijn ouders, we konden geen betere timing hebben, hij ging oorlogje spelen. En ik ging mijn stagejaar van school in.
Hele spannende tijd was dat van lange brieven schrijven en er geen een terug ontvangen :’) en korte telefoontjes op zondagmiddag Hij in oorlog in Bosnië, en ik in de oorlog tussen zijn ouders. Het liep hoog op, zo hoog dat ik huilend aan de telefoon heb gezeten met hem en hem heb gesmeekt níet op verlof naar huis te komen want de oorlog hier was groter dan de zijne, leuk hoor . Hij moest toch op verlof en na een paar dagen konden we dan wéér afscheid nemen. Ik haat afscheid nemen.

Thuiskomst was geweldig, ik moest wel heel erg wennen aan 'die jongen die terugkwam' Ik wist wie er naar Bosnië was gegaan, maar kende de jongen niet die ervan terugkwam. Hij riep meteen weer 'ik hou van je' en ik zei; 'dat weet ik even niet'. Het kwam goed 3 maanden later waren we verloofd en een jaar later van huis uit getrouwd Dat was wel wennen! Van een weekendrelatie (en nauwelijks bij elkaar slapen) waren we ineens élke dag bij elkaar We kregen een huisje een durp verderop en werden daar diep ongelukkig We konden er niet wennen, maar ja voor een huissie 'thuis' was een wachtlijst van 6 jaar
In december nog maar eens gebeld met de woningbouw dat we éch écht écht weg wilden, maar nee, wachtlijst van 6 jaar was er, we hadden pech. 2 weken later een telefoontje en weer 2 weken later de sleutel van dit huis. In 14 dagen tijd (:X) zijn we verhuisd, of eigenlijk gevlucht. Niets was nog af, maar ons bed was over, alle troep in dozen en we waren 'thuis'. Nu alweer 6 jaar hier en na 2 jaar voor een kindje proberen, dezelfde maand nog was het raak!
We hadden op dat moment heel onverwachts en tijdelijk een pleegdochter in huis en M verloor zijn baan, lekkere timing zo en dan zwanger . Pleegdochter kreeg een plekje op de opvang en we konden aan de kinderkamer beginnen. Op 1 oktober kreeg M gelukkig weer werk en op 15 oktober, 8 weken te vroeg kondigde onze zoon zich aan. Wat??!! Nu al? We hebben nog niet eens een naam!! Ik moet maandag werken!! Er wordt verbouwd thuis en de kinderkamer is nog niet compleet geleverd .
Ach, niets loopt hier zoals het zou moeten dus dit kon er nog wel bij. 2 weken later bedacht ik dat de naam hélemaal niet klopte en manlief een briefje mee naar huis gegeven met andere potentiële namen met eentje met stip op nummer 1. De volgende avond zouden we het erover hebben. Moet je niet de volgende óchtend al gaan bevallen natuurlijk , het eerste wat M aan me vroeg nadat Tobias op mijn borst lag was; 'Hoe gaan we hem nou noemen dan?' Tobias dus, Tobias klopte en die andere naam niet. Het is wel heel rot om je kind in het zh achter te moeten laten in de couveuse als je zelf naar huis moet, lege buik, lege armen en een leeg kamertje, ik zei het toen al, als ik mag kiezen, kies ik voor overtijd gaan.

Tobias is inmiddels 3 en een heerlijk jongetje, hier kan je er wel 10 van hebben. Een brusje laat nog even op zich wachten. Ik zei het al, hier gaat nooit iets normaal

Ik hou van creatief bezig zijn, op zo veel mogelijk manieren, ik stik van de hobby's en vind van alles leuk maar goudsmeden, glaskralen maken en fotograferen zijn naast mijn man en kind toch wel de leukste dingen. Ik wil nog wel heel graag een keer écht leren naaien dat komt vast later, als ik groot ben. Vergeet ik bijna het stuntvliegeren, veel te lang geleden al dat we dat hebben gedaan!

Alleen Tobias mag mij ’s nachts wakker maken voor dringende zaken en vooruit, M ook wel maar liever slaap ik gewoon door, heb mijn slaap veel te hard nodig.
Zijn mooiste uitspraak was wel een paar weken geleden toen we werklui over de vloer hadden ivm lekkage in de badkamer; ‘Ik ga even boven kijken of alles wel goed gaat daar!’ Ik kwam niet meer bij en de werklui boven ook niet

Ik kook graag en bak nog veel liever, hoe zoeter hoe beter, ik leef alleen al 5 jaar suikervrij, dus dat is wel een stuk minder geworden.

Ik lees alles wat los en vast zit van de melkpakken tot aftitelingen maar voor een echt boek heb ik de laatste tijd gewoon geen tijd. Voor de Harry Potter boeken máák ik tijd Oorlogsboeken vind ik verschrikkelijk, oorlogsfilms ook. Hoe hard je ook roept dat ‘Saving private Ryan’ een geweldige film is, ik kijk ‘m niet. Kan het gewoon niet.
Een echte leesstijl heb ik zelf (nog) niet. Lees te veel, geen hele maar wel halve bibliotheken uitgelezen

Ik kan me heel goed inleven in anderen en ook in hun meningen dat het soms lijkt dat ik met alle winden meewaai, maar dat is dus niet waar. Het duurt wel even voordat ik mijn mening heb gevormd, wil graag alle kanten van een verhaal kennen voordat ik iets zeg.
Kijk eerst de kat uit de boom en als ik mensen vertrouw en op mijn gemak ben kom ik pas los. Hier op Fok! reageer ik niet in alle topics maar vind het ook wel eens vervelend om de 100e te zijn die roept ‘sterkte ermee’ als alles al gezegd is, dan hou ik liever mijn mond.
Of als ik iets later lees terwijl er al 2 andere onderwerpen voorbij zijn gekomen vind ik het ook zo onzinnig om weer terug te komen ergens op.
Diepe gronden heb ik wel , mijn man kent ze, hij kent me bijna door en door. Als je mijn echte ‘diepe grond’ wil weten moet je me maar pm-en, dat zet ik niet zomaar op het net.
Ik vind het heel knap van je Moonah dat je me in die korte tijd zo snel doorzag. Ik heb zelf een neus ontwikkeld voor mensen die ‘niet echt zijn’ daar blijf ik dus uit de buurt.

Ik heb een overgevoelig gehoor, de radio staat daardoor bijna nooit aan, dat is teveel herrie. Eigenlijk is alles herrie hier thuis volgens mij Met een dove moeder was er thuis ook nooit radio aan, dan hoorde ze ons helemaal niet meer, ben dus niet met geluid op de achtergrond opgegroeid. In de auto heb ik wel bijna altijd muziek, van ABBA tot Texas en vanMarco B tot Blof en van De Kast tot Nick en Simon. Acda en de Munnik (ik ben mezelf niet of al die jaren nooit geweest en; als jij bij me weggaat mag ik dan met je mee?) en Brigitte Kaandorp (de zon schijnt op zijn blonde haren, zo blijf ik heel lang naar hem staren ) schrijven geweldige teksten, daar kan ik me wel in verliezen.

Ik kan me ook verliezen in de liefde voor mijn kind en de liefde voor mijn man. Ik vind het zo’n groot wonder, uit 2 celletjes is een heel nieuw mensje ontstaan, iemand die ik mag begeleiden en opvoeden en wat is het een leuke taak! Ik geniet echt van hem en van het moederschap. Een mooiere taak is er volgens mij niet en ik hoop ook dat ik het nóg een keer mag doen
Heb me de 1e twee jaar ook (te) veel weggecijferd voor Tobias, dat is nu denk ik beter in balans.

Heeft het krijgen van een kind mijn visie op het leven veranderd was de vraag die ik kreeg van Vicky. Nee, dat denk ik niet. Ben altijd ervan overtuigd geweest dat ik mama zou worden en zodra ik zwanger was kon de hele wereld mij gestolen worden want ik kreeg een kind! Alles zou goed komen, dat is ook mijn motto wel; “Het zal wel een reden hebben dat het zo is/gaat nu.” En “If it doesn’t kill you it will make you stronger”. Dat klopt nog steeds. Ik ben zachter geworden als moeder maar ook harder, ben een haai als je aan mijn kind komt! Ik ga door het vuur voor mijn mannen Ik hoop alleen dat ik geen schoonloeder word later


Het is een idioot lange lap tekst geworden, heb het alleen op spelfouten gecontroleerd en verder niet meer nagelezen. Vond het leuk maar vooral héél moeilijk om te doen.


Ik weet nog niet aan wie ik dit stokje door wil geven en ook een vraag moet ik nog verzinnen!

[ Bericht 96% gewijzigd door Saffier op 16-03-2009 21:15:11 ]

Safiier is een wijsvingertypster

Ik heb het al gelezen

quote:

Op maandag 16 maart 2009 21:07 schreef RockabeIIa het volgende:
Safiier is een wijsvingertypster

2 wijsvingers wel he Brocka


Word deed vervelend en wilde niet meewerken

Wauw wauw wauw Saffier

Wow Saffier, wat een mooi verhaal ook!
Wanneer is M. in Bosnie geweest? En waar? Mag je ook PM-en hoor! Mijn vader is namelijk ook op uitzending geweest in Bosnie.

Ik heb je zaterdag ontmoet, en dat vond ik heel erg leuk!
Je bent een heel lief mens!

Lang, maar mooi verhaal Saffier! Die opmerking van Tobias is wel meesterlijk.

Wat leuke (lange!) bijdrage van je, Saffier! Je lijkt me een leuk mens.


Zet je binnenkort ook even een leuk plaatje bij je naam? Lijkt wat leuker dan 'this image has been deleted..'

Al vroeg een veelbewogen leven Saffier, en wat ben je er sterk uitgekomen!
^{en ik vond het heel erg leuk om je te meeten op de FOT beginnersmeet}

Saffier, na je zaterdag ontmoet te hebben en nu je bijdrage te lezen kan ik alleen maar zeggen dat ik je een heel fijn mens vind.

Mooi verhaal Saffier! En helemaal niet erg dat 't lang was Ik vorm meestal incomplete beelden van de OUDers hier, maar die van jou klopte wel een beetje, stille wateren diepe gronden enzo, en dit stukje:
Het heeft me wel getekend. Ben onzeker en vreemden privé ontmoeten vind ik een crime. Naar een meet, groot of klein blijft elke keer weer een overwinning, ben altijd bang dat er over me gekletst wordt of dat ik raar aangekeken word of er toch eigenlijk helemaal niet bij hoor, het buitenbeentje ben. Moet altijd knokken voor een plekje 'erbij' en heb snel het idee dat ik me opdring bij anderen. Dat merkte ik in jou, omdat ik het zelf ook heel erg heb, en het echt moeite kost om spontaan en gezellig te doen zonder onzekerheid te laten doorschemeren.

Leuk om je gezien te hebben ook afgelopen weekend

En ik vind het leuk dat je onze trouwringen wil maken, daar spreek ik je natuurlijk binnenkort nog over!

quote:

Op maandag 16 maart 2009 21:34 schreef flowerbox het volgende:
Wat leuke (lange!) bijdrage van je, Saffier! Je lijkt me een leuk mens.

Saffier IS een leuk mens!!!

Saffier

Saffier is straks de Fok trouwingen hofleverancier