Het OUD Estafette topic deel 12

oh f_r, je bedoeld het zo. Sorry ik begreep je verkeerd. Ik dacht dat je bedoelde dat je zus het nu heel moeilijk heeft omdat je bent voor gekropen.
Maar het gaat goed komen met je meisje hoor! En ze is prachtig!

f_r heeft aan mij gevraagd om het stokje over te nemen. Ik wist niet van het bestaan van dit topic af, maar vind het wel heel leuk om meer over jullie te lezen. Het zijn lekkere lappen tekst, dus daar kan ik mooi verloren uurtjes mee vullen.

Nou, komt ie:
Mijn naam is Nicole en ben 31 jaar geleden op 2 juni geboren in het pittoreske Middelburg. 3,5 jaar later kreeg ik er een zusje bij.
Mijn vader is zeevarende (sinds afgelopen maart gepensioneerd) en is regelmatig voor maanden weg. Er wordt regelmatig aan me gevraagd of ik hem dan niet mis, maar omdat ik niet anders gewend ben, valt dat wel mee.
Mijn moeder is in de schoolpauze en na school altijd thuis voor ons. Ze werkt 's avonds als schoonmaakster in wijkverpleegcentra (thuiszorg gebouwen).
Ik ga naar de basisschool, maar heb daar helaas weinig vriendinnen. Ik heb maar 1 echte vriendin en met sommige meiden mag ik spelen als ze me weer even leuk genoeg vinden. Vaak ben ik lei(ij)dend voorwerp van pesterijen en ben echt het pispaaltje. Gelukkig heb ik school altijd wel heel leuk gevonden en waren er ook jongens in de klas waar ik wel eens mee ging spelen.

Na de basisschool ga ik naar de MAVO. Ik kies bewust voor een andere school dan de meeste kinderen uit mijn klas, zodat ik met een verse start kan beginnen. Door de eerdere ervaringen bouw ik zo'n muur om mij heen dat ik 2 goede vriendinnen krijg, maar de rest af houd. Met zijn drietjes komen we de 4 jaar goed door. De vriendin van de basisschool gaat mee naar dezelfde MAVO, maar we groeien uit elkaar. Helaas heeft ze vorig jaar zomer een einde aan haar leven gemaakt. Ondanks dat ik haar al 15 jaar niet meer had gezien, was dat toch heel heftig om te horen.
Qua verstand had ik ook naar de HAVO gekund, maar ik heb een korte spanningsboog en lang concentreren zit er niet bij voor mij. Daarom was de MAVO een betere keuze. Het laatste jaar liep niet echt lekker voor wat betreft de resultaten, maar ik heb het gehaald. Ik had een examenpakket van wiskunde, scheikunde, natuurkunde en biologie omdat ik naar de laboratoriumopleiding wil. Net voor het eindexamen verander ik van gedachten en kies voor de opleiding SPW.

Hier leer ik dat het ook anders kan. De hele klas is één grote vriendenkring en iedereen kan op elkaar bouwen. Langzaam brokkelt mijn muurtje af en ik heb een geweldige 3 jaar. Ik loop 2 stages, één op een school voor zeer moeilijk opvoedbare kinderen en één in Engeland op een school voor moeilijk lerende kinderen (verstandelijk gehandicapt). Hierdoor heb ik Engeland in mijn hart gesloten, wat een geweldig land. Alleen jammer van het weer.

Ondertussen vergeet ik bijna mijn grootste vrije tijds besteding naast school; scouting. Op mijn achtste ga ik bij de groep en op mijn 12e wordt ik zeeverkenner. De zaterdagen worden vanaf dat moment de hele dag gevuld door zeilen. In de winter werken we aan de boten en de onderdelen. Hier vind ik de vriendengroep die ik op school nooit had.
10 jaar lang heb ik de tijd van mijn leven. Ik ontdek het stappen, het roken (ben allang weer gestopt) en de jongens. Ik vind ze erg leuk en ben er erg op gericht. Het wordt bij ons een sport om met jongens te zoenen. Echt een vriendje heb ik wel eens, maar ik zou willen dat dat serieuzere vormen zou aannemen.

In het tweede jaar van de SPW krijgen we de mogelijkheid om een extra cursus tot recreatie sportleidster te gaan volgen en ik schrijf me in. 2 weken stage horen hierbij en die volg ik op camping de Klepperstee in Ouddorp. Het leven is daar 1 groot feest en twee weken lang heb ik bijna niet geslapen. Geweldig! 5 jaar lang heb ik hier uiteindelijk in de zomermaanden gewerkt, in de weken dat ik vrij kon krijgen van mijn andere bijbaantje naast school. Ik maak kennis met jongeren uit Rotterdam, heel ander volk dan ik gewend ben uit Middelburg. Grove taal, drugs, drank en agressiviteit passeren de revue. En toch verlies ik mijn hart aan deze groep.
Ik krijg daar een relatie met een jongen uit de snackbar. De eerste serieuze relatie die uiteindelijk 9 maanden duurt. We waren net een paar weken samen toen ik op stage naar Engeland ging. Hij is me zelfs nog een week achteraan gekomen.
Helaas is dit niets geworden.

Na dit jaar ben ik op kamers gegaan in Rotterdam voor de studie SPH. Door mijn SPW opleiding mocht in instromen in het tweede jaar en na 3 jaar studeren had ik ook dit papiertje op zak.
Tijdens deze opleiding krijg ik weer contact met één van de jongens die ik op de camping heb leren kennen, Danny. Na een paar maanden gezellig stappen moet ik toegeven dat ik hem meer dan leuk vind en hij wordt mijn vriend (en is dat nog steeds).
Ik ben gaan werken in een tehuis voor uit huis geplaatste zeer moeilijk opvoedbare kinderen in de leeftijd van 5-12 jaar. Heel heftig want deze kinderen wonen hier en mijn uren zijn dus ook onregelmatig. Agressiviteit, vandalisme en grof taalgebruik zijn de dingen die de dag beïnvloeden. Structuur en regelmaat is wat we bieden, maar het gaat teveel op militair niveau wat mij betreft. Na een heel team wat ontslagen werd (en ik als enige overbleef) zijn de kinderen onderverdeeld over andere groepen en ben ik op een andere groep gaan werken. Dit was niet veel beter. Na ook nog eens een brand te hebben geblust op een groep waar 1 van de kinderen de aansteker van een collega te pakken had gekregen, ben ik gestopt.
Het was teveel en ik wilde meer voor deze kinderen dan ik ze kon bieden. Ik ging er zelf aan onderdoor.
Ondertussen trek ik bij Danny in.
Heel veel sollicitaties verder (zo'n 80!) ben ik aangenomen op een kinderdagverblijf. Dit was leuk, maar niet bevredigend genoeg voor me. Omdat ik nog lekker naïef was, gaf ik aan graag meer te willen dan groepsleidster. De teamleidster voelde zich waarschijnlijk aangevallen in haar functie en heeft mijn contract niet verlengd.

Omdat we inmiddels een huis hadden gekocht in Spijkenisse schrijf ik me in bij een uitzendbureau aldaar en geef aan dat als ze iets anders leuks voor me hebben wat niet bij mijn opleiding past, ze vooral moeten bellen. Zo kom ik bij de Rabobank terecht waar ik inmiddels een vast contract heb. Jammer van mijn opleiding, maar ik zit hier helemaal op mijn plek.

In augustus 2009 besluiten we dat ik stop met de pil. Een maand ervoor is mijn beste vriendin ook gestopt en het lijkt ons leuk samen zwanger te zijn. Dat loopt helaas anders, want in augustus 2010 zit ik bij haar op kraamvisite en ben ik nog niet zwanger. 10 dagen later wel
Na 3 maanden blijkt mijn opa ziek te zijn en hij krijgt nog een aantal maanden van de artsen. We hopen dat hij mei gaat halen, maar vrezen het ergste. 4 weken later overlijd hij al. We hebben hem de jongensnaam die we hadden uitgekozen, verteld en hij heeft ook nog meegekregen dat ook mijn zusje zwanger is.
Mijn zwangerschap verloopt vloeiend en ik vraag me af waar het addertje onder het gras zit. Dit zit in mijn blaas en ik heb nog een ziekenhuistraject van 2 weken, voordat ik zorgeloos van Eva kan gaan genieten.
In mei van dit jaar is ons meisje geboren en ze is nu inmiddels alweer ruim 8 weken. Mijn zusje is over 3 weken uitgerekend.

Nog even wat algemene dingen: boeken lees ik momenteel weinig, geen tijd of concentratie voor, maar wil binnenkort beginnen in de dikke van Daphne. Hét boek vind ik tot nu toe het Messias Mysterie van Andreas Eschbach.
Je moet me 's nachts niet wakker maken, ook niet voor eten, want dan ben ik niet te genieten.
We hebben 2 katten, Maine Coones. We begonnen in 2008 met een broertje en zusje (Balou en Kaylee), maar het broertje overleed een jaar later aan een haarbal die was vast komen te zitten in zijn darmen en een buikvliesontsteking veroorzaakte. Daarna hebben we een kitten gekocht bij een fokker, Fendi (de enige naam die we zelf hebben verzonnen), maar deze overleed met 6 maanden. Waaraan is niet bekend, maar hij is met een gil dood van de krabpaal gevallen, ik vermoed aan een hartaanval o.i.d. omdat hij erg hard groeide (hij woog al 5 kg). Nu hebben we Beaudine erbij, een poes van 2 jaar.

Hobby's zijn sieraden/zeepkettingen maken. Als de sieradenbeurs in de buurt is help ik een dagje mee met degene waar ik mijn spulletjes koop. Voor interesse staat hieronder de website
Oh ja en dan nog de vraag van f_r:
hoe ga je om met de onzekerheden die bij het moederschap horen als nieuwe moeder
Best een moeilijke vraag. Ik put veel informatie en ervaring uit mijn werk op het kdv, maar vraag ook veel aan vriendinnen die kindjes hebben van max een jaar ouder dan Eva. Ook vraag ik aan mijn moeder en/of schoonmoeder, hoewel die informatie soms al verouderd is.
Ik probeer samen met mijn vriend zo veel mogelijk mijn gevoel te volgen en naar Eva te kijken. Doet zij het goed, dan gaat het ook goed is mijn nieuwe motto.
Maar af en toe ff lekker janken omdat ik het niet meer weet hoort er ook bij

mooi verhaal danic!

Mooi geschreven Danic.

Danic, wat leuk om wat meer over je te lezen! En wat leuk dat je zusje binnenkort uitgerekend is, lijkt me leuk om zo kort op elkaar een kindje te krijgen (als de band goed is, that is )

Mooi om te lezen danic.. En wat leuk dat je zusje ook binnenkort mama word, lijkt me best speciaal als kindjes dan zo samen opgroeien..

Dank meiden
En Orea, de band is goed hoor (nu wel tenminste, dat is anders geweest). Heel goed zelfs. Helaas wonen we niet in de buurt, dus we moeten wel bewust plannen om elkaar genoeg te zien. Vind het wel belangrijk, ook voor Eva, omdat ze van mijn vriend zijn kant geen ooms/tantes/neefjes/nichtjes zal krijgen. (Vriend is enigst kind).

Wat een mooi verhaal. Fijn dat je nu een goede band met je zus hebt. Dat lijkt me heel bijzonder

quote:

Op donderdag 7 juli 2011 22:25 schreef danic het volgende:
Dank meiden
En Orea, de band is goed hoor (nu wel tenminste, dat is anders geweest). Heel goed zelfs. Helaas wonen we niet in de buurt, dus we moeten wel bewust plannen om elkaar genoeg te zien. Vind het wel belangrijk, ook voor Eva, omdat ze van mijn vriend zijn kant geen ooms/tantes/neefjes/nichtjes zal krijgen. (Vriend is enigst kind).

herkenbaar
En tis idd heeeel leuk neefjes en nichtjes
(mijn zus woont dus wel in de buurt t zijn zowat broertjes en zus, F is er 2 dagen in de week (en de rest )

Leuk verhaal om te lezen!

danic, leuk om jouw verhaal te lezen. en je zus is nu dus ook bijna zover, spannend! tante danic!

Een sintersantarotschop.

Welke secretsintersanta wil nog t één en ander over zijn/haar slachtoffer weten?

Wat leuk dat dit topic weer omhoog wordt geschopt. Heb altijd stilletjes meegelezen.

danic?

Ja ik ga es ff kijken naar wie ik em ga sturen.

Altijd leuk als dit topic omhoog komt

Nou, Soempie biedt zich volgens mij aan.

quote:

Op donderdag 20 oktober 2011 19:56 schreef Keshet het volgende:
Nou, Soempie biedt zich volgens mij aan.

Ik kom nog maar net kijken.

Zou het leuk vinden als danic speciaal iemand uitzoekt. Een persoon/ verhaal waar zij nieuwsgierig naar is, zodat ook die vraag aan het eind mooi uitkomt.

Ik heb iemand gepm't, nu ff afwachten of ze ook wil. Zo niet, ga ik verder zoeken.

Dankje Danic voor de uitnodiging!
Hebben jullie een paar dagen geduld?

Ik ben benieuwd.

Aaah wat is dit eng om te doen! Be gentle

Mijn naam is Nancy, en ik woon in Delft (oftewel plat gezegd: Delluft ). Ik ben daar ook geboren op 31 mei 1985. Mijn moeder was huismoeder, mijn vader was directeur van een aantal videoteken (tot ongeveer 2001). Ik ben de jongste van 4 kinderen, een latertje want mijn zussen zijn 6 en 10 jaar ouder, en mijn broer is 12 jaar ouder dan ik.
Ik was een buitenbeentje vroeger, een heel verlegen meisje.

Ik kon niet zo goed praten, en daardoor werd ik erg gepest toen ik op net op de basisschool zat. Mijn moeder ging met mij naar de logopedist & naar diverse artsen om te kijken wat er met mij aan de hand was.
Niets hielp, en vanaf mijn 6e ging ik naar een school voor speciaal onderwijs in Den Haag.
Daar heb ik een hele fijne tijd gehad,en na 3 jaar zat ik weer op basisschool-niveau, dus ging ik ook weer terug naar een 'normale' basisschool.

Toen ik 12 was, leerde ik iemand kennen op internet, hij was een stuk ouder, precies 9 jaar ouder (ook van 31 mei ) . We werden goede vrienden, en chatten veel met elkaar.

Een paar jaar later (ik was 14 en zat inmiddels op de middelbare school) hebben we een relatie gekregen.

Mijn ouders en familie flipten totaal natuurlijk, zeker omdat ik stiekem afsprak met hem (wel altijd in het openbaar). Nu ik erover nadenk snap ik waarom ze zo boos waren, en hoe verkeerd dit had kunnen aflopen
Ik mocht hem een tijd niet zien, en na een paar maanden is hij uitgenodigd door mijn ouders voor een 'officiële' kennismaking.
Dit ging erg goed, en ik mocht hem onder toezicht vaker zien.

Even de drama van mijn 16e t/m mijn 18e jaar samengevat. gewoon omdat ik er niet teveel aandacht aan wil besteden, maar omdat dit mij wel gedeeltelijk gevormd heeft:

Vanaf mijn 16e werd mijn vriend ziek; hij kreeg de ziekte van Pfeiffer. Hij heeft het flink te pakken: een paar jaar uit de running + een burnout doordat het niet op tijd door zijn huisarts herkend werd.
In het laatste jaar op de HAVO (5 Havo dus) hebben 2 meiden binnen een maand na elkaar zelfmoord gepleegd; de 1 heeft bij mij in de klas gezeten, de ander was een vriendin. Ik had haar de week ervoor nog gezien.
Op 12 Juni in dat zelfde jaar hoorde ik dat ik geslaagd was. Op 15 juni werd kanker bij mijn oma geconstateerd. Op de 25e is ze overleden en op de 26e was mijn diploma uitreiking. Mijn diploma was niet in orde, dus ik kreeg een nieuwe op 3 juli: een dag na de begrafenis van mijn oma.

Gelukkig ging het daarna een stuk beter. Ik ging samenwerken met mijn vader en zus in een nieuw bedrijfje. Ik haalde mijn rijbewijs en ik ging met mijn vriend samenwonen.
Mijn moeder ging ook meehelpen, en sindsdien hebben we een echt familiebedrijfje.

Misschien komt het omdat ik al een tijdje een relatie heb, maar ik wilde eigenlijk al vanaf mijn 16e een kindje hebben. Dat hebben we niet gedaan, want we vonden het allebei erg belangrijk om een goede basis voor de kleine te hebben (geld, huis enz.)
Eigenlijk hadden we alles al toen ik 21 was, maar mijn vriend was er nog niet klaar voor (ondanks dat hij al 30 was inmiddels). Het was achteraf gezien ook beter dat we niet in ons vorige huis zijn begonnen met het beginnen van ons gezin; het huis was oud, tochtig, en ik durfde op een gegeven moment niet alleen over straat i.v.m. hangjongeren voor het huis.

Twee jaar geleden kregen we de kans om met korting een appartement te kopen. Deze kans hebben wij direct gegrepen natuurlijk! Het is dicht bij het centrum en de buurt is ook een heel stuk beter
Mijn eierstokken waren al een tijdje aan het rammelen (lol), maar de angst voor het vaderschap ('Zijn wij dadelijk wel goede ouders?') hield mijn vriend nog steeds tegen.

Onderwijl raakte mijn nichtje (die tevens ook mijn beste vriendin is) zwanger. Het was heel erg moeilijk om haar te feliciteren, omdat ik zelf al zo lang verlangde naar een kind. Ik wilde ook erg graag samen met haar zwanger zijn, en had het idee dat dit niet meer zou lukken.

Op een gegeven moment was ik het zat, hij moest een keuze maken: of kinderen, of ik ga verder met mijn leven (hoe zielsveel ik ook van hem hield). Hij zette zich gelukkig over zijn angst heen, en ik was binnen no-time zwanger
Mijn nicht en ik waren toch mooi nog 24 weken samen zwanger

Mijn zwangerschap verliep voorspoedig, en op 12 mei 2011 hebben wij een prachtige dochter gekregen! Voor het bevallingsverhaal moet je maar in het daarvoor gemaakte topic kijken
Mijn vriend is erg blij dat we de stap toch hebben gezet en niet nog langer hebben gewacht (het is hem geraden ook! )

Even de rest van het vragenlijstje afgaan:
Mijn hobbies/passies: internetten (duh), koken, zingen, muziek luisteren en tekenen. Ik verzamel oude homecomputers/spelcomputers zoals commodore, atari, sega en nintendo (hoewel ik er al een flink aantal heb verkocht om de kamer vrij te maken voor Larissa).

Je kan mij wakker maken voor: hachee en chocola
Ik ben op dit moment aan het lezen:
Becca Fitzpatrick: Hush (ik heb geen idee welke kant dit verhaal op gaat, het lijkt tot nu toe een beetje op Twilight).
Mijn favoriete film is: Labyrinth (met David Bowie )

Wat is de leukste uitspraak die je in tijden hebt gehoord (mag van je kinderen zijn of als je nog geen kinderen hebt van je buurman of buurvrouw etc):
Omdat ik 's avonds ben bevallen van Larissa, konden mijn nichtje en neefje niet gelijk komen kijken, alleen mijn zus kwam. Mijn nichtje (8 jaar) was behooooorlijk boos: “Het is niet eerlijk! Ik heb het meeste recht om haar te zien, want IK keek er het meeste naar uit!” stamp stamp!

En dan de vraag van Danic:
Hoe bevalt het moederschap na 5 maanden?
Wel zwaarder dan dat ik dacht, ondanks dat ik vanaf mijn 16e al een kleintje wilde hebben. Maar voor zo'n prachtige glimlach en adorerende blik van mijn dochter doe ik alles

Ik hoop dat ik alles heb gehad qua verhaal. Ben een chaotisch persoontje namelijk..

Wat een bijzonder liefdesverhaal!
en the Labyrint, love it!

wow tankgirl, dat is inderdaad bijzonder, dat je je vriend al zo jong hebt leren kennen! heb je 't er later nog wel eens met hem over gehad, hoe hij er als 21-jarige bij kwam om een vriendschap met een 12-jarige te beginnen? en was 't via Fok! of een andere site? excuses als mijn vragen te impertinent zijn hoor! voel je niet verplicht tot antwoorden.

ow dit topic moet ik ff terug gaan lezen, wat interessant allemaal om te lezen.

quote:

Op donderdag 3 november 2011 09:31 schreef trui het volgende:
wow tankgirl, dat is inderdaad bijzonder, dat je je vriend al zo jong hebt leren kennen! heb je 't er later nog wel eens met hem over gehad, hoe hij er als 21-jarige bij kwam om een vriendschap met een 12-jarige te beginnen? en was 't via Fok! of een andere site? excuses als mijn vragen te impertinent zijn hoor! voel je niet verplicht tot antwoorden.

Ik weet nog geen eens of hij direct al door had hoe oud ik was. Kwam nogal volwassen over namelijk. Ik wist verder ook niet zijn leeftijd of naam. We hebben dit een heeeele tijd geheim gehouden voor elkaar (totdat ik verliefd werd op hem was ik een heel stuk voorzichtiger op het internet).

Daarna dacht ik alleen maar met mijn hormonen blijkbaar

Het was niet op Fok! want die site bestond toen nog niet

Tankgirl wauw gewoon samen met je jeugdliefde een dochter hebben volgens mij zijn er maar weinig mensen die nog altijd samen zijn met hun jeugdliefde, maar oh wat vind ik dat romantisch

Wat kan iedereen zichzelf toch mooi verwoorden. Echt tranen in m'n ogen van sommige verhalen...

Mooi verhaal tankgirl! En hier ook getrouwd met mijn jeugdliefde

Wat een mooi topic dit!! En ja, ik vind het ook romantisch Tankgirl

Wat bijzonder dat je met je jeugdliefde getrouwd bent. En dat jullie bij elkaar gebleven zijn, ondanks dat je hem niet mocht zien.

tankgirl ook een bijzonder verhaal, heel wat tegenslag maar ook mooi hoe je je weg hebt gevonden met je grote liefde!

quote:

Op woensdag 2 november 2011 22:23 schreef The_Tankgirl het volgende:

Ik hoop dat ik alles heb gehad qua verhaal. Ben een chaotisch persoontje namelijk..

Nu alleen nog het stokje doorgeven aan iemand anders.

quote:

Op zaterdag 28 januari 2012 07:22 schreef Soempie het volgende:

[..]

Nu alleen nog het stokje doorgeven aan iemand anders.

Done
Voor mij een nieuw topic!! (Zei ze met het schaamrood op de kaken)
Ik ben nu als een razende rotje alles aan het lezen...

Godsamme wat een indrukwekkend topic!

Zogauw ik bij ben ga ik eens zitten voor mijn bijdrage...

wat een tof topic is het toch, en wat weird om al die dingen terug te lezen.. en wat een hoop we alweer hebben meegemaakt sinds de start van het topic

Ben bij deeltje 5 Edit: 7

Dakota......... Godsamme wat een verhaal..!
Om daarna op de link te klikken.... WTF... Dakota is KD...
Ik kreeg er gewoon kippevel van... zeker omdat ik tijdens het schrijven wel aan je dacht door de schrijfstijl!

Moonah... van jou omschrijving van je liefde voor je zoon werd ik helemaal warm.. zo herkenbaar... en ook de manier waarop je nu naar de kinderen in je klas kijkt...

En poppejans KoRn haha..
KoRn heeft hier de backstreetboys van hun troon gestoten... Stiekem luisterde ik dat veel liever... samen met nirvana enz enz.... Maar toen durfde ik dat nog niet hardop uit te spreken Korn luisterde ik stiekem... ik had een gebrand cdtje van een vriendin gekregen

Ik lees nog de andere topic's bij... en hoop zsm ook mijn verhaal op papier te krijgen..

[ Bericht 0% gewijzigd door Reilain op 11-03-2012 00:12:35 ]

Wat een gaaf topic is dit

Bijzonder topic blijft dit gek ook om mijn eigen verhaal terug te lezen (niet gek omdat ik dat allemaal zelf heb meegemaakt natuurlijk maar gewoon.. en dan nu een 2e dochter, prutske onderweg hoe gelukkig kan een mens zijn??? )

Gerberaatje, ik heb je verhaal gelezen, wat een heftig maar ook mooi verhaal

Tijd om nieuw leven in te blazen vanwege de Round Robin?

eh.. wat heeft RoundRobin daar nou mee te maken??

Trui ik denk een beetje achtergrond info zodat je iets persoonlijks kan maken.

quote:

Op dinsdag 13 maart 2012 10:27 schreef Lenaatje het volgende:
Trui ik denk een beetje achtergrond info zodat je iets persoonlijks kan maken.

Dat dus Nieuw leven inblazen is misschien het verkeerde woord, maar ik had deze bijvoorbeeld niet in mijn volgtopicoverzicht staan Terwijl het juist wel heel interessant is om nog een keer terug te lezen, juist voor de RR

Gaaf dat je het stokje van mij over wilt nemen Reilain
Ben benieuwd!

Ik kwam er pas achter dat de omzetting van tekstbestand naar forum-bericht niet helemaal gelukt is, solly dames!

Indrukwekkend verhalen hoor...

Ik vond Sorbootjes verhaal nu ook even extra interessant om te lezen mbt het draagmoederschap en nu is ze gewoon zwanger van het logeetje

Zo.. en toen was het mijn beurt
Toen ik een pbtje kreeg van Tankgirl had ik eerst totaaaal geen idee waarover ze het had Niet eerder was ik over dit bijzondere topic gestruikeld De laatste dagen ben ik dus als een malle alle verhalen terug gaan lezen. Wat een bijzondere verzameling verhalen!

Nu dus mijn verhaal
Mijn echte naam is Melanie en 28 geleden ben ik in rap tempo op de wereld gezet in een rijtjeshuis in Brabant *de verloskundige kwam me zo ongeveer opvangen*. Mijn broer zou anderhalf jaar later volgen, en vlak voordat ik 4 jaar werd verhuisde we enkele dorpjes verderop *een heel klein dorpje met meer koeien dan inwoners*. Daar heb ik ruim 19 jaar gewoond samen met mijn ouders en broer, en een hele bende huisdieren.

Ik ben een typisch geval boontje komt om zijn loontje Waar mijn dochter nu haar beste dramadreumes acties ten toon spreid kon ik er ook wat van Tot hyperventileren toe heb ik staan te stampvoeten wanneer ik mijn zin niet kreeg De gang waar ik meestal werd gedeponeerd heb ik dus vele malen uitvoerig kunnen bestuderen.

Met mijn broer had ik een echte haat liefde verhouding. We scheelde weinig en speelde dus ook vaak samen, maar konden elkaar regelmatig ook schieten.. Dit is eigenlijk zo gebleven totdat ik het huis uit ging. Hoewel we elkaar dus regelmatig de kop insloegen hebben we ook vele avonden en nachten samen op onze kamers zitten praten over van alles en nog wat..

In dat hele kleine dorpje ontmoette ik al heel snel mijn *BFF* Jaren waren we 2 handen op 1 buik Hoewel we niet meer van elkaar konden verschillen (Zij adhd, ik rustig en meegaand) konden we samen de wereld aan Rond ons 17/18 begonnen we uit elkaar te groeien.. Ik kreeg een vriendje die ze helemaal niets vond en daardoor zagen we elkaar steeds minder. Toen ik klaar was met die relatie had zij ondertussen een vriend waarmee ze ging samen wonen.. Mijn beurt om hem helemaal niets te vinden.. Nog verschillende keren hebben we geprobeerd onze vriendschap nieuw leven in te blazen.. maar god wat doet het pijn als je merkt echt te ver uit elkaar gegroeid te zijn.. Ik een kind, zij niet meer de mogelijkheid om er eentje te krijgen en niet meer genoeg feeling met elkaar om hierover te kunnen praten Sinds een jaar zijn we het contact helemaal verloren

Scholen heb ik heen en weer gehopt.. Ik begon op een Jenaplan basisschool waar ik het enorm naar mijn zin had.. Helaas in een dorp verderop, en toen de kinderen waarmee we mochten meerijden gingen verhuizen kon het niet anders en moesten we naar de streng katholieke school in ons eigen dorp. Hier heb ik nooit echt kunnen aarden, ik had wel vriendinnetjes maar was er gewoon niet helemaal op mijn plek.
Voor mijn ouders was het de druppel toen mijn broer alle getallen van 1 tot 1000 moest opschrijven.. en opnieuw moest beginnen wanneer hij er 1tje vergat. Samen met 10 andere kinderen zijn we van school gegaan.. (Een klap voor zon kleine dorpsschool, maar hopelijk ook een wijze les voor ze)
Ik ging terug naar mijn vertrouwde jenaplanschool (Groep 3, 4, 5 ,6 en een klein stukje 7 zat ik op de katholieke) waar ik nog volop genoot van mijn laatste 2 jaar basisschool!

Daarna was daar de middelbare. Ik kreeg Havo-mavo advies, en een kleine havo/vwo zou best wel eens kunnen aansluiten bij mijn rustige stille ik die ik was.. Helaas bleek mijn rustige stille ik ideaal als pestobject. Vooral het eerste jaar was niet fijn, ik liet het over me heen komen in de hoop dat het ooit beter ging. In de 2de kwamen er meiden bij ons in de klas die waren blijven zitten. 2 boomlange meiden waarvan ik er eentje kende uit de buurt waar ik woonde. Deze 2 meiden zijn mijn redding geweest.. Toen mijn pesters besloten er een tandje bovenop te gooien kwamen zij er letterlijk tussenin. We gingen onze eigen gang maar ze waren er altijd als een soort bescherming.

Mijn sociale leven zocht in dus buiten de klas. De 2 meiden ben ik eeuwig dankbaar dat ze er voor me waren, we waren geen vriendinnen, maar ze wisten precies wat ik nodig had om mezelf te kunnen vinden in die tijd. Ik was nog steeds wel doelwit van pesterijen, maar ik kon ze langs me heen laten gaan en mijn eigen dingen doen.

Ik deed mee met de toneelvereniging, ging naar vage concertjes van vrienden in huiskamertjes, luisterde met een andere vriendin stiekem naar Korn en Nirvana ipv naar de Backstreetboys die thuis nog aan mijn kamermuren hingen. Ik werd Alto op mijn eigen manier Paarse en groene enorm wijde ribbroeken met houthakkersblousen erop, zwarte tshirts, groene of blauwe oogpotloot tekeningen onder mijn ogen en als 1 van de eerste van school een wenkbrouwpiercing..

Later dimde ik mijn alto zijn in en heb ik de kinki kapper flink gespekt.. alle kleuren van de regenboog en mijn haar in veel verschillende lengtes/ asymmetrisch en andere gekkigheid gehad.

Maar hoewel ik mijn plekje op school gevonden had dat Havo-Mavo advies was er niet voor niets. (Ik bleek later ook behoorlijk dyslectisch) Ik redde het niet en na 2x blijven zitten in de 3de moest ik dus van school naar 3 mavo! Mijn redding was de meest strenge leraar van school Nooit had ik hem er voor aangezien voor iemand in de bres te springen, maar daar was hij Hij vond het belachelijk dat ik voor de 3de keer een jaar over moest doen en stelde alles in het werk dat ik naar het MBO mocht.. Nog in de zomervakantie regelde hij het dat ik na de vakantie op het mbo mocht beginnen

Vanaf heel jongs af aan hadden we internet thuis. Mijn internetcarrière begon met het ouderwetse inbellen en dan snel naar de TMF chatsite Daar mocht ik dan 20 min per dag chatten in het begin.. Later kwam ik op een grote chatsite terecht waar ik verschillende mensen goed leerde kennen en ook mijn eerste meetings had. (Leuk feitje.. laatst kwam ik erachter dat een kennis uit dat verre verleden ook in het internetverleden van KD rondzwerft!)

Het kon dus ook niet uitblijven dat ik mijn eerste vriendje via internet ontmoette De jongen waar ik hierboven al over schreef Achteraf moet ik mijn vriendin gelijk geven..
Een jongen helemaal into zijn auto.. maar niet zonder reden.. Na jaren knipperlicht relatie omdat hij niet wist wat hij wilde kwam ik erachter dat hij eigenlijk heel depressief was.. net zoals zijn zus en ze praatte elkaar steeds naar beneden toe. Ik ben er gewoon blind voor geweest, hij heeft zich nooit volledig kunnen geven aan ons 2. Zijn auto was zijn zekerheid, helemaal zijn ding. Hij durfde zich niet helemaal te geven omdat hij bang was me ook weer kwijt te raken. Na jaren van proberen heb ik de handdoek in de ring gegooid.. Na zijn zoveelste keer afstoten ontmoette ik Marcek (Ook online)

Wij hebben ruim een half jaar om elkaar heen gedraaid. Zonder elkaar te ontmoeten of zelfs te bellen Online hadden we eigenlijk al lang door hoe gek we op elkaar waren.. Maar ik was nog niet zover om mijn relatie definitief als onmogelijk te verklaren, en hij was te lief.

Uiteindelijk spraken we af om elkaar te ontmoeten bij een concert Ook hier hebben we weer lang om elkaar heen gedraaid maar nadat Marcek - eindelijk!- mijn hand durfde te pakken zijn we niet meer bij elkaar weg te slaan..

Hoewel mijn relatie op dat moment nog op rood stond vond ik het toch lastig om het definitief te maken Mijn ex, schrok er dus ook enorm van.. voor zijn gevoel was het alleen een pauze en hij had niet door dat voor mij de grens bereikt was
Na verschillende brieven en pogingen van zijn kant (o.a een huwelijksaanzoek per brief) heb ik het contact verbroken Ik had ondertussen door hoe het depressieve bij hem werkte en ik moest echt voor mezelf kiezen.

Daarna ging het hard tot over onze oren verliefd reisde we elk weekend heen en weer beide woonde we nog bij onze ouders en nee, dat was niet ideaal Dus na een jaar besloten we dat we wilde samen wonen.. Uiteindelijk heeft het daarna nog een jaar geduurd voordat we iets vonden en er ook in mochten maar we genoten van de voorbereidingen Daarna volgde jaren van werken, samen vakanties en veel concertjes genieten dus

Toen we 5 jaar bij elkaar waren was het tijd voor een nieuwe fase.. stopp

lul ik zoveel dat het niet in 1 beriggie past???
Hier dan maar de rest:

stoppen met de pil… naja… een jaartje? Maar ik was letterlijk bij de eerste keer zonder pil zwanger.. Wat bijzonder, speciaal maar ook slikken.. Wow het gaat nu echt gebeuren!
Helaas koste dit heel snel zwanger worden wel mijn baan.. (jaarcontract en tja.. ze vonden het niet tof dat ik zwanger was toen ik er amper 3 maanden werkte… maar dat hebben ze niet hardop gezegd)

Mijn zwangerschap ging niet helemaal van een leien dakje.. Erg misselijk in t begin, bekkenklachten, 2x een flinke bloeding waarvoor 1x met opname, en een kleine eigenwijze stuitligger waardoor het een KS werd…. Maar god wat genoot ik…. Ik, moeder, wow………
Omdat we van tevoren er al over uit waren dat we misschien wel compleet zouden zijn met z’n 3tjes genoot ik van elke seconde, elke beweging, elke extra echo ivm bloedingen/stuit… Vanaf het moment dat er 2 streepjes op de test naar voren kwamen was daar dat oergevoel… (en de verklaring waarom ik ineens traaaaaaaaaaaaaaaaanen met tuiten moest huilen bij Komt een vrouw bij de dokter in de bios… normaal huilde ik nooit om films)

Dat oergevoel bleef… nu nog… Mijn meisje, mijn alles…
Mijn werk is nu niet mijn ding… Ik wil bij mijn meisje zijn! (het helpt ook niet mee dat ik met kinderen werk…) Ik kan er wel mijn ei kwijt… maar door de bezuinigingen doe ik nu werk dat mij niet 100% ligt.. de baan waarvoor ik later doorgeleerd heb (spelbegeleidster) is overal wegbezuinigd. Nu werk ik dus als klassenassistent op een mytylschool… De knoop is nu dus ook doorgehakt dat ik volgend schooljaar een dag minder ga werken… 1 dag meer genieten van mijn meisje nu het nog kan voordat ze naar school gaat…

Mijn leven is dus nu mijn dochter… Ik ben enorm blij met het online leven dat ik heb… Hier kan ik mijn ei kwijt zonder dat ik mensen in het dagelijks leven overstelp met mijn ‘oergevoel’ 

Ik ben gek op reizen, muziek & lezen…
Onze reis naar Peru staat met stipt op 1… en ik kan niet wachten totdat we Oona meer van de wereld kunnen laten zien…

Mijn muzieksmaak is heel breed… Zo’n beetje alles wat je op Lowlands voorbij kan horen komen staat in mijn cdkast… Muziek is wat Marcek en mij bij elkaar bracht… Muziek is wat mij rustig kan maken of heerlijk kan opfokken… muziek is iets wat ik altijd bij me draag.. Toen Marcek en ik 5 jaar bij elkaar waren kreeg ik van hem een zelf ontworpen ring met daarop onze voorletters en een muziekteken ertussen.. muziek is wat ons bind… Nu zien we beide Oona als dat muzieknootje…

En lezen… Ik ben ondanks mijn dyslexie een enorme boekenwurm… Thea Beckman was jaren mijn grote favoriet… maar ook John Marsden lees ik graag….. Maar waarmee mijn kast voor het grootste gedeelte vol staat is toch nog wel de drama’s… Oorlogsverslagen, boeken over meervoudige persoonlijkheid, misbruik, enz enz…. Wat boeken betreft ben ik een echte ramptoerist… Nu lees ik een boek over een meisje dat opgroeit in een sekte en op haar 14de gedwonen moet trouwen.

Moeilijk Waar brei je een eind aan je verhaal..
Nu ja… Hier dan maar even! In word heb ik nu ruim 3 kantjes vol….

En de vraag van Tankgirl:
Hoe vind je het ouderschap: wordt dit steeds leuker? Mis je de babytijd of heeft elke fase zijn leuke eigenschappen?

Beide… Ik mis de babytijd, maar geniet ook van elke nieuwe fase, elk nieuw ding dat ze leert, elk nieuw woordje…. Maar vooral de blik in haar ogen wanneer ze zelf ontdekt dat ze weer iets kan/weet. Ik vind het heel bijzonder om van zo dichtbij haar te zien opgroeien tot een eigen persoontje… Wel vind ik het ouderschap steeds intenser worden. Hoewel ze steeds minder afhankelijk wordt van onze zorg vind ik het gevoel van ons 3 wel steeds sterker worden. Je krijgt steeds meer terug…

[ Bericht 0% gewijzigd door Reilain op 13-03-2012 21:18:18 ]

owja.. sorry voor het een beetje van de hak op de tak...Had nog wel 3 pagina's erbij kunnen tikken Dus heb maar van alles een beetje gedaan....

Zie trouwens ook dat er wat leestekens verdwenen zijn.. vooral punten (en die tik ik toch een hoop) Hopelijk is het nog een beetje leesbaar..

Goed verhaal Enne DW bedoel je?
En als je zo van drama houdt, Virginia Andrews.

En eh bedankt voor je comment op mijn verhaal Dakota heeft een ban

Moest ff denken Voor mij nog onder een ander naam...Maar idd DW!

En ik had ook een profiel op de tmfchat