OUD Ouder(s)
Alles over (on)vruchtbaarheid, opvoeding en ontwikkeling.
Ik moet nog iemand vragen voor het stokje... dat wordt nog lastig.
Begin maar gewoon, op hoop van zegen.
Begin maar gewoon,hier en nu.
Je kunt niet alles voorzien.
Begin er maar gewoon aan te werken.
Begin maar gewoon,hier en nu.
Je kunt niet alles voorzien.
Begin er maar gewoon aan te werken.
Owmensen ik heb absoluut geen tijd om allemaal pm-tjes te gaan sturen en de antwoorden kan ik dus pas over een week ofzo lezen. Ik wil het sokje graag aan Poppedein geven als ze wil, mijn vraag voor haar zou zijn: Maakt je zwangerschap dat je heel anders inje werk alsverloskundige staat? Heb je al eye-openers gehad dat je dacht ooo voelt dat zo! ?
En anders misschien toch Pandora? Je kan natuurlijk ook een wat oppervlakkiger verhaal houden. Mijn vraag aan jou zou zijn: Je bent mee-mama in een latrelatie zou je op den duur wél bij je lief willen wonen om de zorg voor B helemaal samen te doen?
En anders misschien toch Pandora? Je kan natuurlijk ook een wat oppervlakkiger verhaal houden. Mijn vraag aan jou zou zijn: Je bent mee-mama in een latrelatie zou je op den duur wél bij je lief willen wonen om de zorg voor B helemaal samen te doen?
Begin maar gewoon, op hoop van zegen.
Begin maar gewoon,hier en nu.
Je kunt niet alles voorzien.
Begin er maar gewoon aan te werken.
Begin maar gewoon,hier en nu.
Je kunt niet alles voorzien.
Begin er maar gewoon aan te werken.
het was niet ideaal, maar het is zoals het is. Als ik alle dingen die in de loop der jaren beter hadden gekunt blijf herhalen dan kom ik nooit een steek verder. Mijn oudste zus is er zo een, die komt ook gewoon niet verder in haar leven, jammer vind ik dat.quote:Op vrijdag 10 juli 2009 10:24 schreef bixister het volgende:
mooi & eerlijk geschreven, jelief. ik vind je een tof mens!succes met de verhuizing! klinkt wel als een plek waar je snel kunt wennen. (wat heftig trouwens dat je op je 16e al alleen moest wonen...
).
Begin maar gewoon, op hoop van zegen.
Begin maar gewoon,hier en nu.
Je kunt niet alles voorzien.
Begin er maar gewoon aan te werken.
Begin maar gewoon,hier en nu.
Je kunt niet alles voorzien.
Begin er maar gewoon aan te werken.
Deze vraag wil ik op zich wel beantwoorden, maar mijn hele levensverhaal hier neer zetten durf / kan / wil ik echt niet... Dus ik denk niet dat ik een geschikte ben om het stokje aan aan te bieden.quote:Op vrijdag 10 juli 2009 11:47 schreef Jelief het volgende:
En anders misschien toch Pandora? Je kan natuurlijk ook een wat oppervlakkiger verhaal houden. Mijn vraag aan jou zou zijn: Je bent mee-mama in een latrelatie zou je op den duur wél bij je lief willen wonen om de zorg voor B helemaal samen te doen?
Geluk is een richting,
geen punt
---Loesje---
geen punt
---Loesje---
Je hele levensverhaal hoeft ook helemaal niet Pandora.
Kijk maar naar de allereerste verhalen in het eerste topic, de vraag die Faja daar stelt aan de volgende is niet meer dan een lijstje met je favoriete boeken en je favoriete eten.
Dan hou je het daar toch bij?
Niemand is verplicht zijn of haar grote of minder grote dingen te posten.
Mooi verhaal Jelief!
Kijk maar naar de allereerste verhalen in het eerste topic, de vraag die Faja daar stelt aan de volgende is niet meer dan een lijstje met je favoriete boeken en je favoriete eten.
Dan hou je het daar toch bij?Niemand is verplicht zijn of haar grote of minder grote dingen te posten.
Mooi verhaal Jelief!
***
Tja, verplicht misschien niet, maar iedereen doet het wel... En dus voel ik me "schuldig" als ik dat niet ook doen.
* Pandora73 vindt het heel moeilijk...
Ik ga nu eerst even lunchen, en dan zal ik sowieso de vraag beantwoorden, dat vind ik wel zo netjes. En zeker als er ook nog mensen zijn die het echt willen weten ;-)
De vraag was, of ik op den duur bij mijn lief zou willen gaan wonen en de zorg voor B samen zou willen delen. Het antwoord hierop is: Ja, heel graag. Ik zou heel graag een gezinnetje willen vormen met haar en B. Helaas zijn de omstandigheden daar nu nog niet naar, en is het allemaal nog te pril en te wankel om nu al dit soort grote beslissingen te nemen. Bovendien wíl zij stiekem B nog helemaal niet delen, omdat ze nu zelf eerst haar plek met B wil vinden. Maar... Als het aan mij ligt, verhuis ik volgend jaar. (En aangezien vorige week is aangekondigd dat het bedrijf waar ik werk wordt opgeslokt, is er een kans dat ik met een leuk bedragje kan vertrekken, dus dat zou wel een hoop schelen).
Om toch iets persoonlijks te kunnen melden, hier nog een fragment uit mijn "van-me-af-schrijf-bestand" (te onregelmatig om dagboek te heten, en het is een Word-bestand dus ook helemaal geen boek ;-) ) van eerder deze week. Dit geeft hopelijk een beetje aan hoe het nu zit.
==============================
It just hit me... with a bang!
Ik realiseerde me eerder vandaag opeens wat er aan de hand is.
Ik heb eindelijk iets om voor te vechten.
Dus niet meer vechten tégen, zoals ik al zo lang gewend ben, maar echt vechten vóór.
Hoe moeilijk het nu ook is, en hoe zeer ik ook gewend ben om gemakkelijk op te geven omdat het me - althans, dat is tot enkele maanden terug mijn ervaring - toch niet gegund is gelukkig te worden, of als ik me al eens gelukkig voelde ik daarna altijd weer keihard op de grond ben teruggesmeten… Dit voelt heel diep van binnen als iets waar ik keihard voor wil vechten.
Oerdrift, bijna.
Maar wat is dat dan, waar ik voor wil vechten? Tja, dat is lastig te omschrijven. Het is zo veelzijdig...
De enorme klik, gelijk vanaf het begin, vanaf de eerste berichtjes eigenlijk al.
Het begrip voor elkaar.
De eerlijkheid, die nog nooit zo weinig eng is geweest.
De zekerheid van het 'weten', ook al was het nog zo pril.
De openheid, die zo opvallend veilig voelde.
Het - eigenlijk voor het eerst, althans in mijn geval - niet bang zijn voor wat er zou kunnen (of waarschijnlijk zelfs moeten) veranderen.
De dingen die we ervaarden - waaronder niet in de laatste plaats de energieën die we letterlijk van elkaar voelden en delen konden.
De overtuiging dat dit goed is.
Natuurlijk, er zijn zonder al te diep na te denken al tientallen redenen te bedenken waarom het sowieso niet goed zou kunnen gaan. Denk alleen maar aan afstand, omstandigheden, verledens.
Bovendien: opgeven is inmiddels mijn tweede natuur geworden. Immers, dan valt het tenminste niet tegen als het later (zoals het bij mij tenslotte altijd steeds weer is gegaan) misloopt. Waarom dus al die energie ergens in stoppen, om daarna alleen maar extra teleurgesteld te raken? Dat is maar zonde van de tijd en moeite, en het bespaart veel pijn.
Maar ik wíl dit keer helemaal niet opgeven.
Het komt zelfs niet eens in mijn gedachten op, om de makkelijke weg te lopen.
Het is voor mij juist ineens volkomen vanzelfsprekend om *niet* te vluchten.
Omdat het zo enorm diep en goed voelt.
Maar degene voor wie ik wil vechten, kan - door haar eigen op hun kop gezette omstandigheden, en alle veranderingen en de heftigheid van haar nieuwgeboren emoties - juist datgene waar ik zo hard voor wil vechten, even niet meer zien. Omdat er te veel dingen en gevoelens nu vele malen dringender zijn. Omdat ze te moe is. Omdat er te veel te snel is veranderd. Omdat ze het zelf ook allemaal even niet meer weet.
Heel erg logisch, en volkomen begrijpelijk, vanuit haar standpunt bekeken. En rationeel gesproken vanuit mijn standpunt ook wel te snappen. Maar ja, ratio en emotie… dat zijn bij mij niet altijd de beste vrienden - helaas.
Zij moet momenteel al haar energie gebruiken om te leren omgaan met het heden; ze moet haar plaats weer vinden, haar leven opnieuw inrichten, haar dingen doen, haar ritme zoeken, haar veranderingen plaatsen.
En dan kom ik - voor het eerst van mijn leven vanuit mijn diepste ik overtuigd - superenthousiast met van alles aan, zowel daden als dingen als dromen; en wil ik haar letterlijk en figuurlijk uit dat voor haar toch al zo wankele heden, meesleuren op weg naar de toekomst. Althans, iets waarvan ik denk dat het een toekomst zou kunnen zijn.
En dat gaat niet.
Rationeel gezien snap ik volkomen dat zij nu het heden wil, en veiligheid en vertrouwdheid en een plek vinden. En natuurlijk kan ik me in mijn wildste verbeelding geen voorstelling maken van hoe heftig het allemaal voor haar is, zowel fysiek als geestelijk en emotioneel.
Maar het bizarre is dat er voor mij ook iets heel heftigs aan de hand is. Namelijk dat ik me eindelijk, na 35 jaar, met een goed gevoel op de toekomst wil richten. Ineens heeft het leven wél zin.
Ik wil opeens plannen maken, ik wil vooruit, ik wil verder, ik wil dingen doen, ik wil een leven.
Maar ik verlies daarbij uit het oog dat de basis voor de toekomst, altijd in het heden ligt.
En daar moet ik meer bij stilstaan.
Ik moet leren geduld te hebben, en accepteren dat ik niet meer alleen met mezelf rekening kan houden, maar plaats moet maken voor de behoeften en gevoelens van een ander. Dat heb ik nog nooit hoeven doen. Dus dat is een heftige verandering.
En daarbij zal ik ongetwijfeld nog veel fouten maken. Hoe vreselijk ik dat ook vind. Maar ik weet zeker dat ik het zal kunnen leren. Want ik weet waar ik het voor doe. Voor haar.
[ Bericht 88% gewijzigd door Pandora73 op 10-07-2009 12:57:10 ]
* Pandora73 vindt het heel moeilijk...
Ik ga nu eerst even lunchen, en dan zal ik sowieso de vraag beantwoorden, dat vind ik wel zo netjes. En zeker als er ook nog mensen zijn die het echt willen weten ;-)
De vraag was, of ik op den duur bij mijn lief zou willen gaan wonen en de zorg voor B samen zou willen delen. Het antwoord hierop is: Ja, heel graag. Ik zou heel graag een gezinnetje willen vormen met haar en B. Helaas zijn de omstandigheden daar nu nog niet naar, en is het allemaal nog te pril en te wankel om nu al dit soort grote beslissingen te nemen. Bovendien wíl zij stiekem B nog helemaal niet delen, omdat ze nu zelf eerst haar plek met B wil vinden. Maar... Als het aan mij ligt, verhuis ik volgend jaar. (En aangezien vorige week is aangekondigd dat het bedrijf waar ik werk wordt opgeslokt, is er een kans dat ik met een leuk bedragje kan vertrekken, dus dat zou wel een hoop schelen).
Om toch iets persoonlijks te kunnen melden, hier nog een fragment uit mijn "van-me-af-schrijf-bestand" (te onregelmatig om dagboek te heten, en het is een Word-bestand dus ook helemaal geen boek ;-) ) van eerder deze week. Dit geeft hopelijk een beetje aan hoe het nu zit.
==============================
It just hit me... with a bang!
Ik realiseerde me eerder vandaag opeens wat er aan de hand is.
Ik heb eindelijk iets om voor te vechten.
Dus niet meer vechten tégen, zoals ik al zo lang gewend ben, maar echt vechten vóór.
Hoe moeilijk het nu ook is, en hoe zeer ik ook gewend ben om gemakkelijk op te geven omdat het me - althans, dat is tot enkele maanden terug mijn ervaring - toch niet gegund is gelukkig te worden, of als ik me al eens gelukkig voelde ik daarna altijd weer keihard op de grond ben teruggesmeten… Dit voelt heel diep van binnen als iets waar ik keihard voor wil vechten.
Oerdrift, bijna.
Maar wat is dat dan, waar ik voor wil vechten? Tja, dat is lastig te omschrijven. Het is zo veelzijdig...
De enorme klik, gelijk vanaf het begin, vanaf de eerste berichtjes eigenlijk al.
Het begrip voor elkaar.
De eerlijkheid, die nog nooit zo weinig eng is geweest.
De zekerheid van het 'weten', ook al was het nog zo pril.
De openheid, die zo opvallend veilig voelde.
Het - eigenlijk voor het eerst, althans in mijn geval - niet bang zijn voor wat er zou kunnen (of waarschijnlijk zelfs moeten) veranderen.
De dingen die we ervaarden - waaronder niet in de laatste plaats de energieën die we letterlijk van elkaar voelden en delen konden.
De overtuiging dat dit goed is.
Natuurlijk, er zijn zonder al te diep na te denken al tientallen redenen te bedenken waarom het sowieso niet goed zou kunnen gaan. Denk alleen maar aan afstand, omstandigheden, verledens.
Bovendien: opgeven is inmiddels mijn tweede natuur geworden. Immers, dan valt het tenminste niet tegen als het later (zoals het bij mij tenslotte altijd steeds weer is gegaan) misloopt. Waarom dus al die energie ergens in stoppen, om daarna alleen maar extra teleurgesteld te raken? Dat is maar zonde van de tijd en moeite, en het bespaart veel pijn.
Maar ik wíl dit keer helemaal niet opgeven.
Het komt zelfs niet eens in mijn gedachten op, om de makkelijke weg te lopen.
Het is voor mij juist ineens volkomen vanzelfsprekend om *niet* te vluchten.
Omdat het zo enorm diep en goed voelt.
Maar degene voor wie ik wil vechten, kan - door haar eigen op hun kop gezette omstandigheden, en alle veranderingen en de heftigheid van haar nieuwgeboren emoties - juist datgene waar ik zo hard voor wil vechten, even niet meer zien. Omdat er te veel dingen en gevoelens nu vele malen dringender zijn. Omdat ze te moe is. Omdat er te veel te snel is veranderd. Omdat ze het zelf ook allemaal even niet meer weet.
Heel erg logisch, en volkomen begrijpelijk, vanuit haar standpunt bekeken. En rationeel gesproken vanuit mijn standpunt ook wel te snappen. Maar ja, ratio en emotie… dat zijn bij mij niet altijd de beste vrienden - helaas.
Zij moet momenteel al haar energie gebruiken om te leren omgaan met het heden; ze moet haar plaats weer vinden, haar leven opnieuw inrichten, haar dingen doen, haar ritme zoeken, haar veranderingen plaatsen.
En dan kom ik - voor het eerst van mijn leven vanuit mijn diepste ik overtuigd - superenthousiast met van alles aan, zowel daden als dingen als dromen; en wil ik haar letterlijk en figuurlijk uit dat voor haar toch al zo wankele heden, meesleuren op weg naar de toekomst. Althans, iets waarvan ik denk dat het een toekomst zou kunnen zijn.
En dat gaat niet.
Rationeel gezien snap ik volkomen dat zij nu het heden wil, en veiligheid en vertrouwdheid en een plek vinden. En natuurlijk kan ik me in mijn wildste verbeelding geen voorstelling maken van hoe heftig het allemaal voor haar is, zowel fysiek als geestelijk en emotioneel.
Maar het bizarre is dat er voor mij ook iets heel heftigs aan de hand is. Namelijk dat ik me eindelijk, na 35 jaar, met een goed gevoel op de toekomst wil richten. Ineens heeft het leven wél zin.
Ik wil opeens plannen maken, ik wil vooruit, ik wil verder, ik wil dingen doen, ik wil een leven.
Maar ik verlies daarbij uit het oog dat de basis voor de toekomst, altijd in het heden ligt.
En daar moet ik meer bij stilstaan.
Ik moet leren geduld te hebben, en accepteren dat ik niet meer alleen met mezelf rekening kan houden, maar plaats moet maken voor de behoeften en gevoelens van een ander. Dat heb ik nog nooit hoeven doen. Dus dat is een heftige verandering.
En daarbij zal ik ongetwijfeld nog veel fouten maken. Hoe vreselijk ik dat ook vind. Maar ik weet zeker dat ik het zal kunnen leren. Want ik weet waar ik het voor doe. Voor haar.
[ Bericht 88% gewijzigd door Pandora73 op 10-07-2009 12:57:10 ]
Geluk is een richting,
geen punt
---Loesje---
geen punt
---Loesje---
Mooi stukje Pandora
mei tai heeft geen haast he
pandora dat klinkt als een hele moeilijke situatie. goed bij jezelf blijven hoor, en tegelijkertijd voorlopig de verwachtingen t.o.v. je partner maar op een laag pitje houden.
Jelief, mooi geschreven. Ik vind jou altijd zo'n uber-mama 
pandora, ook heel mooi zo, echt! er is geen vaste vorm voor de stukjes hier, ik vind jouw stuk een hele leuke afwisseling! thanks!
pandora, ook heel mooi zo, echt! er is geen vaste vorm voor de stukjes hier, ik vind jouw stuk een hele leuke afwisseling! thanks!
stormy waters...
sailin'
sailin'
Wat een prachtige verhalen, wat een liefde, emoties en gevoelens vliegen over mijn scherm.
alle schrijvers ontzettend bedankt ! Het is erg mooi om al jullie verhalen te lezen en een kijkje in jullie leven te krijgen ! Dankjewel !
alle schrijvers ontzettend bedankt ! Het is erg mooi om al jullie verhalen te lezen en een kijkje in jullie leven te krijgen ! Dankjewel !
Ik heb nergens gezien dat iemand Poppedein gevraagd heeft? Toch? 
Althans, Jelief gaf het als 1 van de 2 opties, maar die heeft niet gePMd zei ze en ik zie ook niet staan dat Pandorah haar gePMd heeft... mss dat even doen? Wellicht leest ze hier niet eens mee.
Althans, Jelief gaf het als 1 van de 2 opties, maar die heeft niet gePMd zei ze en ik zie ook niet staan dat Pandorah haar gePMd heeft... mss dat even doen? Wellicht leest ze hier niet eens mee.
***
Ah ok, maar dan nog... Pandorah heeft het stokje van Jelief aangenomen en dus is het aan haar om een volgende te kiezen toch? Tenzij zij Poppedein kiest, dan is er niks aan de hand.
Waar bemoei ik me toch ook weer mee. 
Waar bemoei ik me toch ook weer mee.
***
Ik had net besloten me er niet meer mee te bemoeien.
En Pandorah leest hier wel mee hoor, die ziet het vanzelf wel volgens mij.
En Pandorah leest hier wel mee hoor, die ziet het vanzelf wel volgens mij.
***
Ow sorry, maar ik dacht eigenlijk dat omdat ik het stokje niet formeel had overgenomen, maar slechts de vraag had beantwoord, dat ik niet meetelde qua estafette.
Jeutje, ik heb geen idee mensen, ik zou niet weten wie ik moet kiezen...
Heb ook eerlijk gezegd geen fut en tijd om een zoektocht naar een nieuwe stokjesdrager te starten... Er zijn al zoveel mensen geweest zag ik in de OP... Dus hoe met ik dan in vredesnaam iemand vragen?
Zijn er vrijwilligers, mensen die graag iets kwijt willen of zo?
Jeutje, ik heb geen idee mensen, ik zou niet weten wie ik moet kiezen...
Heb ook eerlijk gezegd geen fut en tijd om een zoektocht naar een nieuwe stokjesdrager te starten... Er zijn al zoveel mensen geweest zag ik in de OP... Dus hoe met ik dan in vredesnaam iemand vragen?
Zijn er vrijwilligers, mensen die graag iets kwijt willen of zo?
Geluk is een richting,
geen punt
---Loesje---
geen punt
---Loesje---
Als ik me er dan ook ongevraagd mee mag bemoeien. Ik zie de hele tijd Mrien als TS staan en ik ben wel benieuwd naar haar verhaal.
Als je goed om je heen kijkt zie je dat alles gekleurd is.
Och jeetje... ik kreeg vanavond een PM met de mededeling dat er een berichtje voor mij in het estafettetopic staat...Ik lees hier niet, dus excuus voor mijn late reactie!
Jelief, dankjewel voor t stokje, maar ik laat m toch graag aan me voorbij gaan. Ik voel me er zonder hele duidelijke reden toch niet prettig bij om hier zo uitgebreid over mezelf te posten. Ik weet en begrijp dat dat helemaal niet zo privé hoeft te zijn als wel door velen is gedaan, maar het voelt gewoon niet fijn. Inmiddels heb ik een aantal uitnodigingen ontvangen en ik vind het echt hartstikke lief dat jullie aan me gedacht hebben, maar heb toch een beetje hetzelfde gevoel als Pandorah... ik wil het niet ineens wél doen omdat ik me er enigzins "schuldig" over ga voelen dat ik steeds t stokje afwijs... Dat is ook de reden dat ik besloten heb hier geen eerdere berichtjes achter te laten!
Sorry!
Jelief, dankjewel voor t stokje, maar ik laat m toch graag aan me voorbij gaan. Ik voel me er zonder hele duidelijke reden toch niet prettig bij om hier zo uitgebreid over mezelf te posten. Ik weet en begrijp dat dat helemaal niet zo privé hoeft te zijn als wel door velen is gedaan, maar het voelt gewoon niet fijn. Inmiddels heb ik een aantal uitnodigingen ontvangen en ik vind het echt hartstikke lief dat jullie aan me gedacht hebben, maar heb toch een beetje hetzelfde gevoel als Pandorah... ik wil het niet ineens wél doen omdat ik me er enigzins "schuldig" over ga voelen dat ik steeds t stokje afwijs... Dat is ook de reden dat ik besloten heb hier geen eerdere berichtjes achter te laten!
Sorry!
* Ik heb geen wespentaille, ik heb een bijenrompje...*
Poppedein, begrijpelijk toch, ook al noem je geen duidelijke reden. Onderbuikgevoel telt ook.
Ik ben benieuwd naar de verhalen van Beefcake, LadyS, Buzzer, Icaa, Tinkepink, Phileine en Melonovy.
Ik ben benieuwd naar de verhalen van Beefcake, LadyS, Buzzer, Icaa, Tinkepink, Phileine en Melonovy.
Dat alle stoplichten groen zijn, de geluiden precies goed, de lucht blauwer dan anders, wind mee en het geluk achterop!
Eigenlijk mag Pandora nu het stokje doorgeven, dus als je wilt?
of je leest wat verder terug...
Goed, Ik zal ff een pm sturen om het stokje door te sturen,ikzag wat leuke opties!
Poppedein ik begrijp het hoor.
of je leest wat verder terug...
Goed, Ik zal ff een pm sturen om het stokje door te sturen,ikzag wat leuke opties!
Poppedein ik begrijp het hoor.
Begin maar gewoon, op hoop van zegen.
Begin maar gewoon,hier en nu.
Je kunt niet alles voorzien.
Begin er maar gewoon aan te werken.
Begin maar gewoon,hier en nu.
Je kunt niet alles voorzien.
Begin er maar gewoon aan te werken.
Ik denk dat het ook een keertje ophoud eigenlijk, dat iedereen die wil geweest is.
Hier had uw advertentie kunnen staan :P
dat zou best wel eens kunnen inderdaad...
Misschien iemand van de nieuwe OUD-bezoekers?
Of mensen die zichzelf aanmelden om een stokje over te nemen? (wie nog niet geweest zijn, maar wel willen, alleen nog nooit gevraagd zijn?)
Misschien iemand van de nieuwe OUD-bezoekers?
Of mensen die zichzelf aanmelden om een stokje over te nemen? (wie nog niet geweest zijn, maar wel willen, alleen nog nooit gevraagd zijn?)
Ik mis het overzicht om nog iemand uit tenodigen ik voel er weinig voor om tig mensen te benaderen en steeds weer te horen dat ze niet willen (dat ze niet willen is ok maar het is zo lastig als ik mensen benader die al eerder gevraagd zijn.)
Dus als er iemand is die graag het stokje wil doen dan graag!
Dus als er iemand is die graag het stokje wil doen dan graag!
Begin maar gewoon, op hoop van zegen.
Begin maar gewoon,hier en nu.
Je kunt niet alles voorzien.
Begin er maar gewoon aan te werken.
Begin maar gewoon,hier en nu.
Je kunt niet alles voorzien.
Begin er maar gewoon aan te werken.
Jammer dat het topic een beetje stil ligt nu
Hopelijk gaat het snel weer een beetje lopen, want ik vind het een super mooi topic geworden
Hopelijk gaat het snel weer een beetje lopen, want ik vind het een super mooi topic geworden
quote:Op maandag 17 augustus 2009 21:14 schreef mrien het volgende:
Uhm..ik twijfel eigenlijk
Maar ik doe het wel
Ben benieuwd
Ik heb wel een vraag voor je. Ik heb via jou OUD op de hoogte gehouden tijdens de bevalling van Ruben. Heel fijn om zo'n lijntje met mijn verslaving te hebben vond ik.
Hoe verslaafd ben jij aan OUD? En wat voor invloed heeft dat op je 'echte' leven?
Hoe verslaafd ben jij aan OUD? En wat voor invloed heeft dat op je 'echte' leven?
Begin maar gewoon, op hoop van zegen.
Begin maar gewoon,hier en nu.
Je kunt niet alles voorzien.
Begin er maar gewoon aan te werken.
Begin maar gewoon,hier en nu.
Je kunt niet alles voorzien.
Begin er maar gewoon aan te werken.
Leuke vraag Jelief en leuk dat je het stokje wil pakken Mrien
Als je goed om je heen kijkt zie je dat alles gekleurd is.
Hee, komt er weer leven in dit topic? Leuk!
EDIT: oh, ja, ben ingelogd op compu van manlief...
Die zal morgen schrikken als hij dit topic in n MyAT ziet staan!
EDIT: oh, ja, ben ingelogd op compu van manlief...
Die zal morgen schrikken als hij dit topic in n MyAT ziet staan!
Ik ben Mrien, bijna 27 jaar oud en nu ruim een jaar getrouwd met S. Sinds 28 juni 2008 ben ik mama van Lotte.
Ik ben geboren in Rotterdam, maar heb daar zelf niet gewoond.
Mijn jeugd heb ik doorgebracht in Spijkenisse. Aan mijn basisschooltijd heb ik niet echt goede herinneringen. Ik viel er een beetje buiten, had op zich wel een paar vriendjes/vriendinnetjes , maar ben ook regelmatig gekwetst en gepest.
Toen ik bijna 12 was gingen we verhuizen (tussen Rotterdam en Zoetermeer in) en ging ik ook naar de middelbare school. De mavo werd het, in Rotterdam. De eerste 2 jaar ging niet echt geweldig, in de groei zijn en leren schijnt niet echt een goede combinatie te zijn bij mij Bijna bleef ik in de 2e zitten, dat was echt wel even schrikken. Mijn beste vriend bleef toen wel zitten en ik was echt zo boos op hem
In de derde ging het een stuk beter en in de 4e deed ik examen met hogere cijfers voor schoolonderzoeken dan ik zelf had verwacht.
Ik wist toen nog niet zo goed wat ik worden wilde, maar je moest toen een keuze maken en ik koos voor MBO Secretarieel. Nog voor ik begonnen was aan de opleiding wisselde ik al naar MBO Automatisering
De opleiding zelf was echt 20x niks, uiteindelijk heb ik een diploma systeembeheer/netwerkbeheer gehaald, maar vind niet dat je daar echt wat mee kunt. De praktijk heb ik in ieder geval in de stages goed geleerd.
In 1999 heb ik S. leren kennen op vakantie in Italië. Hij zou daar niet op vakantie gaan en ik zou helemaal niet op vakantie gaan, en toch leer je elkaar dan kennen. Hij woonde aan de ene kant van het land en ik aan de andere, toch hield de relatie stand ondanks een reis van elke keer 3,5 uur om bij elkaar te komen.
Na een jaar (we waren toen allebei nog wel heel jong), wilden we gaan samenwonen omdat we het gereis gewoon helemaal zat waren.
Er is toen heel veel gebeurd waarover ik nu niet ga uitweiden, het komt er in ieder geval op neer dat ik geen contact meer heb met mijn ouders, inmiddels al een behoorlijke tijd dus.
We gingen samenwonen in Hengelo (OV) omdat de opleiding van S. in Enschede was en mijn opleiding (MBO Automatisering) ook daar verder kon. Het 3e en laatste jaar deed ik dus in Hengelo en na mijn examen ging ik werken in de IT.
Ik heb jaren in de IT gewerkt, tot ik teveel last kreeg van m'n pols. Toen wilde ik wel weer gaan studeren, het werd de PABO. Ik heb deze opleiding anderhalf jaar gevolgd en toen ben ik gestopt. Ook weer 2 verschillende scholen vanwege de verhuizing naar Emmen ondertussen en dat heeft uiteindelijk veel meegeteld alhoewel ik op de pabo in Hengelo ook al twijfelde. Ik vind kinderen geweldig, het lesgeven ook, maar ik miste iets. Dit was niet wat ik wilde..en uiteindelijk heb ik de knoop doorgehakt om te stoppen.
Inmiddels was S. begonnen met werken in de makelaardij (andere richting dan hij in eerste instantie deed) en waren we daarom verhuisd. De reisafstand was op zich prima te doen (uurtje), maar door drukte werd het vaak veel meer en hij kreeg steeds meer afspraken ’s avonds.
Emmen dus. Inmiddels wonen we hier alweer bijna 3 jaar en hebben we het goed naar ons zin.
Na de pabo ben ik weer gaan werken, ik ben bij Tempo Team terecht gekomen als Vestigingsassistent en verzorgde daar de planning voor een groot aantal productiebedrijven.
Na mijn zwangerschapsverlof ben ik weer gaan werken en toen werd vanwege de crisis mijn contract niet verlengd.
Inmiddels heb ik een nieuwe en hele leuke baan gevonden bij de gemeente Emmen. Ik werk nu op de afdeling Multimedia, verzorg de ontvangstbevestigingen, afschrijvingen van sollicitaties, loop op de repro mee, verzorg het samenstellen en printen van raads –en commissiestukken en malingen en van alles en nog wat. Ik ben de hele dag bezig en dat is echt een verademing t.o.v. mijn vorige banen. Ik heb het er echt goed naar m’n zin
Mijn hobbies zijn koken, lezen, computeren, spelletjes, de Wii. In mijn hoofd wil ik heel veel maar het komt er allemaal nog niet zo uit. Zo wil ik heel graag weer meer creatief bezig zijn, maar ik kan me er niet toe zetten. Hopelijk gaat dat een keer goed komen Bakken vind ik ook erg leuk en doe ik regelmatig.
!Ik vind mountainbiken en skaten heerlijk, maar het komt er momenteel eigenlijk nooit van. Ik heb jaren aan judo gedaan, bruine band, les gegeven en ik was scheids. Maar door blessures ben ik daar mee gestopt. Daarna heb ik een hele tijd paardgereden, heerlijk! Dat wil ik op den duur ook echt weer gaan doen.
De komende tijd ga ik energie steken in de opleiding als contactpersoon voor de VBN (Vereniging borstvoeding natuurlijk) en de nieuwbouwplannen die wij hebben!
Ik ben fan van de boeken van James Patterson, Karin Slaughter, Tess Gerritsen en JK Rowling. Verder lees ik eigenlijk alles wat los en vast zit, maar m'n voorkeur gaat naar Thrillers. Laatste boek dat ik gelezen heb is van Brain Haig – Moordenaar van de president
Lezen vind ik echt heerlijk, ik verslind ze echt. Ik lees snel en mensen kijken vaak verbaasd als ik weer een boek uit heb Toevallig zijn we momenteel de zolder aan het opruimen en ik heb echt veel boeken
De beste film vind ik lastig, ik heb veel films gezien die ook echt wel goed waren. Waar ik in ieder geval fan van ben zijn: LOTR triologie, Harry Potter films, Oceans 11/12/13, A walk to Remember, the Lake House. De film die ik volgens mij wel tig keer gezien heb ondertussen is the Italian Job, blijft een goede film vind ik en ik kan hem gerust nog meerdere malen bekijken!
Qua eten hou ik erg van Italiaans eten. Ik ben gek op allerlei soorten kaas, in het buitenland vind ik de supermarkten dan ook altijd geweldig met hun grote en mooie uitgebreide kaasafdelingen! We zijn net weer in Italië geweest en ik vind het land ook echt helemaal fijn. De cultuur, de omgeving, de mensen, gewoon alles bij elkaar.
’s Nachts wakker maken, liever niet. Al wordt ik momenteel teveel wakker gemaakt door Lotte. Maar een bord gnocci met gorgonzola saus laat ik denk ik niet zo snel staan
Ik ben op FOK! Terecht gekomen toen Genuivere & Bastardhost in afwachting waren op de geboorte van Sverre. Bastardhost was destijds mijn collega (op andere vestiging) en ik leefde toen erg mee met de zwangerschap van Genuivere en de vroeggeboorte van Sverre.
Toen ben ik eigenlijk blijven lurken tot ik af en toe eens mee begon te posten. Toen we zelf zwanger wilden worden heb ik me aangemeld onder een kloon (had wat bekenden langs zien komen) en actief begonnen met posten. Na de 12 weken echo ben ik verder gegaan onder mijn eigen naam (waar ik ook op andere fora’s mee post).
Ik denk ondertussen dat ik toch wel behoorlijk verslaafd geraakt ben. Op m’n mobiel heb ik nu ook internet en de startpagina is OUD. Het meeleven, meelezen en ervaren, tja..dat werkt blijkbaar verslavend. Ik kan me nog genoeg situaties bedenken die ik nog weet van de afgelopen jaren en waar ik zo heb meegeleefd zelfs thuis nog.
Qua invloed op mijn echte leven..lastig. Ik internet graag wat op m’n mobiel als Lotte ook aan het spelen is, vaak staat OUD er dan op, even bijlezen. Reageren wil niet altijd even makkelijk dan, maar lezen wel.
Sowieso zit ik normaal wel veel achter de computer, die verslaving heb ik toch wel over gehouden aan de IT. Ik denk dat de verslaving soms best wel eens wat minder mag zijn
Ik heb LovelyLady gevraagd het stokje over te nemen en die heeft ze geaccepteerd
Mijn vraag aan jou is:
Jij bent nu mama van Sander en Koen. Jouw vriend is niet de vader van Sander. In hoeverre merk je een verschil in opvoeding tussen Sander en Koen.
Nu snel op invoeren drukken, voor ik misschien spijt krijg
Ik ben overigens op een bepaald stuk niet openhartig geweest omdat het al ellende genoeg in de familie veroorzaakt heeft, helaas.
Ik ben geboren in Rotterdam, maar heb daar zelf niet gewoond.
Mijn jeugd heb ik doorgebracht in Spijkenisse. Aan mijn basisschooltijd heb ik niet echt goede herinneringen. Ik viel er een beetje buiten, had op zich wel een paar vriendjes/vriendinnetjes , maar ben ook regelmatig gekwetst en gepest.
Toen ik bijna 12 was gingen we verhuizen (tussen Rotterdam en Zoetermeer in) en ging ik ook naar de middelbare school. De mavo werd het, in Rotterdam. De eerste 2 jaar ging niet echt geweldig, in de groei zijn en leren schijnt niet echt een goede combinatie te zijn bij mij
Bijna bleef ik in de 2e zitten, dat was echt wel even schrikken. Mijn beste vriend bleef toen wel zitten en ik was echt zo boos op hem In de derde ging het een stuk beter en in de 4e deed ik examen met hogere cijfers voor schoolonderzoeken dan ik zelf had verwacht.
Ik wist toen nog niet zo goed wat ik worden wilde, maar je moest toen een keuze maken en ik koos voor MBO Secretarieel. Nog voor ik begonnen was aan de opleiding wisselde ik al naar MBO Automatisering
De opleiding zelf was echt 20x niks, uiteindelijk heb ik een diploma systeembeheer/netwerkbeheer gehaald, maar vind niet dat je daar echt wat mee kunt. De praktijk heb ik in ieder geval in de stages goed geleerd.
In 1999 heb ik S. leren kennen op vakantie in Italië. Hij zou daar niet op vakantie gaan en ik zou helemaal niet op vakantie gaan, en toch leer je elkaar dan kennen. Hij woonde aan de ene kant van het land en ik aan de andere, toch hield de relatie stand ondanks een reis van elke keer 3,5 uur om bij elkaar te komen.
Na een jaar (we waren toen allebei nog wel heel jong), wilden we gaan samenwonen omdat we het gereis gewoon helemaal zat waren.
Er is toen heel veel gebeurd waarover ik nu niet ga uitweiden, het komt er in ieder geval op neer dat ik geen contact meer heb met mijn ouders, inmiddels al een behoorlijke tijd dus.
We gingen samenwonen in Hengelo (OV) omdat de opleiding van S. in Enschede was en mijn opleiding (MBO Automatisering) ook daar verder kon. Het 3e en laatste jaar deed ik dus in Hengelo en na mijn examen ging ik werken in de IT.
Ik heb jaren in de IT gewerkt, tot ik teveel last kreeg van m'n pols. Toen wilde ik wel weer gaan studeren, het werd de PABO. Ik heb deze opleiding anderhalf jaar gevolgd en toen ben ik gestopt. Ook weer 2 verschillende scholen vanwege de verhuizing naar Emmen ondertussen en dat heeft uiteindelijk veel meegeteld alhoewel ik op de pabo in Hengelo ook al twijfelde. Ik vind kinderen geweldig, het lesgeven ook, maar ik miste iets. Dit was niet wat ik wilde..en uiteindelijk heb ik de knoop doorgehakt om te stoppen.
Inmiddels was S. begonnen met werken in de makelaardij (andere richting dan hij in eerste instantie deed) en waren we daarom verhuisd. De reisafstand was op zich prima te doen (uurtje), maar door drukte werd het vaak veel meer en hij kreeg steeds meer afspraken ’s avonds.
Emmen dus. Inmiddels wonen we hier alweer bijna 3 jaar en hebben we het goed naar ons zin.
Na de pabo ben ik weer gaan werken, ik ben bij Tempo Team terecht gekomen als Vestigingsassistent en verzorgde daar de planning voor een groot aantal productiebedrijven.
Na mijn zwangerschapsverlof ben ik weer gaan werken en toen werd vanwege de crisis mijn contract niet verlengd.
Inmiddels heb ik een nieuwe en hele leuke baan gevonden bij de gemeente Emmen. Ik werk nu op de afdeling Multimedia, verzorg de ontvangstbevestigingen, afschrijvingen van sollicitaties, loop op de repro mee, verzorg het samenstellen en printen van raads –en commissiestukken en malingen en van alles en nog wat. Ik ben de hele dag bezig en dat is echt een verademing t.o.v. mijn vorige banen. Ik heb het er echt goed naar m’n zin
Mijn hobbies zijn koken, lezen, computeren, spelletjes, de Wii. In mijn hoofd wil ik heel veel maar het komt er allemaal nog niet zo uit. Zo wil ik heel graag weer meer creatief bezig zijn, maar ik kan me er niet toe zetten. Hopelijk gaat dat een keer goed komen Bakken vind ik ook erg leuk en doe ik regelmatig.
!Ik vind mountainbiken en skaten heerlijk, maar het komt er momenteel eigenlijk nooit van. Ik heb jaren aan judo gedaan, bruine band, les gegeven en ik was scheids. Maar door blessures ben ik daar mee gestopt. Daarna heb ik een hele tijd paardgereden, heerlijk! Dat wil ik op den duur ook echt weer gaan doen.
De komende tijd ga ik energie steken in de opleiding als contactpersoon voor de VBN (Vereniging borstvoeding natuurlijk) en de nieuwbouwplannen die wij hebben!
Ik ben fan van de boeken van James Patterson, Karin Slaughter, Tess Gerritsen en JK Rowling. Verder lees ik eigenlijk alles wat los en vast zit, maar m'n voorkeur gaat naar Thrillers. Laatste boek dat ik gelezen heb is van Brain Haig – Moordenaar van de president
Lezen vind ik echt heerlijk, ik verslind ze echt. Ik lees snel en mensen kijken vaak verbaasd als ik weer een boek uit heb
Toevallig zijn we momenteel de zolder aan het opruimen en ik heb echt veel boeken De beste film vind ik lastig, ik heb veel films gezien die ook echt wel goed waren. Waar ik in ieder geval fan van ben zijn: LOTR triologie, Harry Potter films, Oceans 11/12/13, A walk to Remember, the Lake House. De film die ik volgens mij wel tig keer gezien heb ondertussen is the Italian Job, blijft een goede film vind ik en ik kan hem gerust nog meerdere malen bekijken!
Qua eten hou ik erg van Italiaans eten. Ik ben gek op allerlei soorten kaas, in het buitenland vind ik de supermarkten dan ook altijd geweldig met hun grote en mooie uitgebreide kaasafdelingen! We zijn net weer in Italië geweest en ik vind het land ook echt helemaal fijn. De cultuur, de omgeving, de mensen, gewoon alles bij elkaar.
’s Nachts wakker maken, liever niet. Al wordt ik momenteel teveel wakker gemaakt door Lotte. Maar een bord gnocci met gorgonzola saus laat ik denk ik niet zo snel staan
Mooie vraag! Hoe verslaafd ben ik aan OUD…quote:Op maandag 17 augustus 2009 22:07 schreef Jelief het volgende:
Ik heb wel een vraag voor je. Ik heb via jou OUD op de hoogte gehouden tijdens de bevalling van Ruben. Heel fijn om zo'n lijntje met mijn verslaving te hebben vond ik.
Hoe verslaafd ben jij aan OUD? En wat voor invloed heeft dat op je 'echte' leven?
Ik ben op FOK! Terecht gekomen toen Genuivere & Bastardhost in afwachting waren op de geboorte van Sverre. Bastardhost was destijds mijn collega (op andere vestiging) en ik leefde toen erg mee met de zwangerschap van Genuivere en de vroeggeboorte van Sverre.
Toen ben ik eigenlijk blijven lurken tot ik af en toe eens mee begon te posten. Toen we zelf zwanger wilden worden heb ik me aangemeld onder een kloon (had wat bekenden langs zien komen) en actief begonnen met posten. Na de 12 weken echo ben ik verder gegaan onder mijn eigen naam (waar ik ook op andere fora’s mee post).
Ik denk ondertussen dat ik toch wel behoorlijk verslaafd geraakt ben. Op m’n mobiel heb ik nu ook internet en de startpagina is OUD. Het meeleven, meelezen en ervaren, tja..dat werkt blijkbaar verslavend. Ik kan me nog genoeg situaties bedenken die ik nog weet van de afgelopen jaren en waar ik zo heb meegeleefd zelfs thuis nog.
Qua invloed op mijn echte leven..lastig. Ik internet graag wat op m’n mobiel als Lotte ook aan het spelen is, vaak staat OUD er dan op, even bijlezen. Reageren wil niet altijd even makkelijk dan, maar lezen wel.
Sowieso zit ik normaal wel veel achter de computer, die verslaving heb ik toch wel over gehouden aan de IT. Ik denk dat de verslaving soms best wel eens wat minder mag zijn
Ik heb LovelyLady gevraagd het stokje over te nemen en die heeft ze geaccepteerd
Mijn vraag aan jou is:
Jij bent nu mama van Sander en Koen. Jouw vriend is niet de vader van Sander. In hoeverre merk je een verschil in opvoeding tussen Sander en Koen.
Nu snel op invoeren drukken, voor ik misschien spijt krijg
Ik ben overigens op een bepaald stuk niet openhartig geweest omdat het al ellende genoeg in de familie veroorzaakt heeft, helaas.
Leuk om je wat beter te leren kennen, mrien. Werkt je vriend nog steeds in de makelaardij? Loopt dat nog een beetje? Ik herken het wel dat gedeelte dat je eigenlijk wel weer dingen van vroeger op wil pakken, maar daar niet helemaal aan toekomt.
Als je goed om je heen kijkt zie je dat alles gekleurd is.
