Het OUD Estafette Topic deel 9

wat leuk Tazz zeker die historie stukjes die ik helemaal niet ken. grappig om bix tegen te komen ook

Zo lees je nog eens wat nieuws Ik wist wel van BB meet maar niet dat ie door sloten en greppels is gegaan enzo! Haha zie het al voor me.

Hahaha altijd handig dus een estafette topic. Zo kom je nog eens ergens achter
Leuk verhaal

Sorry voor mijn late antwoord evenstar. Door alle chaotische taverelen hier in huis momenteel geen tijd voor internet. Ik zelf die nog prut is, Rick zijn moeder die 3 weken op ic ligt en niet goed gaat en elke dag in Amsterdam zit. Om gek van te worden, maar we redden het! Dankzij jou! Ja dankzij jou, want jij hebt laten zien aan ons dat weinige wat we maar kunnen dat dat liefde is en dat we dat eeuwig moeten koesteren en je smsjes en berichtjes zijn altijd warm en geven ons weer hoop voor jou, Arwen en D.

quote:

Op zaterdag 27 juni 2009 13:17 schreef Belana het volgende:
wat leuk Tazz zeker die historie stukjes die ik helemaal niet ken. grappig om bix tegen te komen ook

Ja, historische topics zijn meestal leuk om te lezen, helemaal omdat het echt heel lang geleden is.
En Bix tegenkomen is altijd leuk.. _{Ook anderen, altijd wel nieuwsgierig wie er achter een gebruikersnaam zit.}

leuk om te lezen Tazz...

Ik heb een mede-oldie-papa bereid gevonden om het stokje over te nemen.
De vraag aan DIGGER is:
In je sig heb je een ierse biertje staan en ik kan me herinneren dat je in het verleden wel eens vaker over Ierland gepost hebt. Ben je fan van Ierland? Ik ben benieuwd waarom je Ierland leuker vindt dan bv Frankrijk...

haha Tazz, ja weet je nog, stonden we daar op station Haarlem. wachtend op eventuele mede-onzin-Mac-gangers. ik zag een oudere man met een hoedje op voor GHaven aan.

Digger, do tell!

quote:

Op maandag 29 juni 2009 23:53 schreef bixister het volgende:
ik zag een oudere man met een hoedje op voor GHaven aan.

en bix, was 't liefde op het eerste gezicht?

quote:

Op zaterdag 27 juni 2009 15:43 schreef Anitra het volgende:
Sorry voor mijn late antwoord evenstar. Door alle chaotische taverelen hier in huis momenteel geen tijd voor internet. Ik zelf die nog prut is, Rick zijn moeder die 3 weken op ic ligt en niet goed gaat en elke dag in Amsterdam zit. Om gek van te worden, maar we redden het! Dankzij jou! Ja dankzij jou, want jij hebt laten zien aan ons dat weinige wat we maar kunnen dat dat liefde is en dat we dat eeuwig moeten koesteren en je smsjes en berichtjes zijn altijd warm en geven ons weer hoop voor jou, Arwen en D.

Tazz leuk je verhaal te lezen Dank je!

quote:

Op dinsdag 30 juni 2009 01:10 schreef Reese het volgende:

[..]

en bix, was 't liefde op het eerste gezicht?

nee, maar op het tweede (echte) gezicht wel!

anitra!

Leuk om weer een verhaal van een man te lezen Tazz!

quote:

Op dinsdag 30 juni 2009 09:50 schreef Brighteyes het volgende:
Leuk om weer een verhaal van een man te lezen Tazz!

Inderdaad!

quote:

Op maandag 29 juni 2009 22:39 schreef Tazz het volgende:
Ik heb een mede-oldie-papa bereid gevonden om het stokje over te nemen.
De vraag aan DIGGER is:
In je sig heb je een ierse biertje staan en ik kan me herinneren dat je in het verleden wel eens vaker over Ierland gepost hebt. Ben je fan van Ierland? Ik ben benieuwd waarom je Ierland leuker vindt dan bv Frankrijk...

Leuk om het stokje te krijgen van een oldbie, met een goede smaak qua pils

OK wat over mezelf: Ik ben Robert, 33, hier al sinds heel vroeg mee lezend en postend (en dan kun je niet ontkennen dat je hier door BB gekomen bent) onder de naam DIGGER.

Ben geboren in Arnhem, heb 1 broertje en ben in m'n leven vaker van adres/woonplaats gewisseld dan menigeen zal doen (zit nu op lokatie 13 geloof ik) waarbij de rooie draad is dat alle 13 boven de grote rivieren waren, hoewel nu nog maar net, de zolder kijkt uit op "de overkant".

Heb mede door deze verhuizingen en omwegen van VWO via HAVO weer naar VWO wat lang over de middelbare school gedaan - wat op zich wel erg relaxed was, OV jaarkaart erbij en heel veel in te brengen bij de leraren - en uiteindelijk 2 maal cum laude diploma gehaald.

Studeren ging een beetje op dezelfde manier, kwam in die tijd ook in aanraking met Fok! en soms ging daar wel eens te veel tijd in zitten. En komt tijd, komt Grolsch....

Zoals elke oldbie zal beamen: de begintijd was het leukste.
Justme die 's ochtends vroeg zat te wachten tot je uit de kroeg gerold was, alleen maar om te kijken hoe slecht je nu weer kon typen; met Dolfina Chica een kip kopen als cadeautje voor Brechtje, 'vroege pasen' vieren met Harry oftewel de Geileneukfurby, Diverse meetings (van Bevrijdingsfestivals tot jazz tent in Utrecht tot bij de FA cupfinals en meer).
Ook een andere kant was wel bijzonder en is me zeer nadrukkelijk bijgebleven: Ik kon destijds live verslag doen van de vuurwerkramp in Enschede en enkelen die ongerust waren over b.v. familie van info voorzien over hoe wat en waar.

Uiteindelijk op Fok ook m'n Italiaanse vrouw (Elegantly Wasted) leren kennen. Als ik vertel hoe ga ik al een stukje op de vraag in: Uiteraard was er sprake van gedeelde interesse, qua Sport (Voetbal, Maradona, Napoli, Formule 1/Ferrari), maar ook muzieksmaak en een stuk voorliefde voor Ierland - toen allebei nog nooit geweest.
Ik gaf haar aan, toen ze ging stappen met een vriendin, eens een Black & Tan te bestellen in de betreffende pub, zonder uit te leggen wat ze zou krijgen. Dat deed ze, smaakte bijzonder goed en op m'n vraag de volgende een keer samen te gaan halen antwoordde ze gelukkig positief

I.v.m. de nog lange studieduur voor de boeg en de grote afstand tussen beider woonplaatsen heb ik niet al te lang daarna een "bouquetreeks quote alert" keuze voor de liefde gemaakt omdat ik voelde dat dit de ware was, waardoor we al snel samenwoonden.

Inmiddels zijn we ruim 6 jaar getrouwd, 2 bijzondere Fok kindjes rijk. De 1e moet een van de zwaarste Fok babies zijn (en blijft dat met zijn 5235 gram hopelijk voor de a.s. Fok!moeders ook). Het leidde zelfs tot ruzie tussen het echtpaar van de drukkerij - hij beschuldigde haar ervan het gewicht verkeerd genoteerd te hebben, zij belde het ziekenhuis en zelfs de telefoniste was op de hoogte want wist direct waar het over ging.
De 2e kwam 2 maanden te vroeg, heeft lang op de IC gelegen en moest uiteindelijk met 3 maanden gedotterd worden. En periode dat m'n linker helft niet meer wist of de rechter helft nog leefde en andersom maar een periode die ik achteraf heel positief ervaar omdat het ten eerste met Kady helemaal goed kwam en tevens de banden onderling nog eens zo extra versterkt heeft, ook met m'n schoonouders die altijd al veel doen maar toen helemaal.

In het dagelijks leven werk ik, graag en hard, bij een prettige werkgever bijzonder dichtbij (bewust), wat veel praktische voordelen biedt voor beiden waardoor werk en prive prima te combineren is. En aangezien het een gecombineerde binnen en buiten functie is, afwisseling te over.

Hobbies:

- De kinderen, uiteraard. Inclusief hun hobbies, dus heb ik nu een huis vol Hello Kitty's
- Voetbal (ben een wandelende encyclopedie, vraag me gerust wie in en bepaalde wedstrijd lang geleden een gele kaart kreeg, gewisseld werd of wie op dat moment sponser van die club was of wat dan ook, maar vraag me niet naar verjaardagen en zo). Typisch iets mannelijks, typisch iets waar vrouwen geen klap van begrijpen
- Fotograferen (Landschappen, kids/portretten)
- Reizen/vakantie (Italie & Ierland)
- Koken, Lekker eten en drinken (naast bier en whiskey inmiddels ook een aardige wijnkenner)
- Muziek: Als het maar goed rockt. Van Ligabue tot Oasis, van Type o Negative tot Rammstein, van Vasco Rossi tot Blackmetal, van de Stone roses tot Black Sabbath. Heerlijk. En toch ook weer Ierse muziek. Christy Moore is echt zo fucking geweldig
- En raar maar waar, er schuilt ergens een enorme winkel fan in mij (wel eens 5 uur voor je lol in een buitenlandse (mega) supermarkt rondgeshopt incl. kleine kids?)

Boeken, daar doe ik niet echt aan, kan ik het geduld of de tijd doorgaans niet voor opbrengen en ik ben ook liever iets actiever bezig. En als ik lees, dan gaat het over Voetbal, koken, Ierland of Italie.

Films: Ben ook niet zo'n film kijker, ik heb letterlijk nog nooit een film op DVD of zo gekocht. Op TV ben ik meer geinteresseerd in, daar is het rijtje weer, voetbal, reizen en koken, alsmede docu's, actualiteiten en technische zaken (stukje werk gerelateerd). Meest indrukwekkende film recent gezien: Gomorra, omdat ik de regio en achtergronden gewoon goed ken en begrijp en het hier om waargebeurde zaken gaat. Boek is nog indrukwekkender overigens.

Meer kan ik melden bij waar je me 's nachts voor kunt wakker maken: Een lekkere schotel gegrild vlees, hotwings, een goede pasta (aglio & olio met ansjovis bv), cactusfruit, een guinness stew in de winter, allerlei lekkere (Napolitaanse) zoetigheden, buffelmozzarella, toblerone (wit!), een goede salmai, parmaham, een echte pizza (dus zuidelijker dan Rome), eigen gestookte limoncello, bring it on!

Wel alles met mate

Leukste uitspraak, dat zijn er zo veel van de kids. Bijna in m'n broek piesen moest ik toen we onlangs zeiden tegen de kids dat we, ondanks dat we de dag ervoor al geweest waren, toch nog even naar de supermarkt moesten. "In halve mandarijn" vroeg Glenn toen met serieus gezicht. Euhhh wat? Hij herhaalde z'n zin en voegde toe, "ja daar waar we gisteren waren" Het bleek zijn fonetische interpretatie van "Alphen aan de Rijn" te zijn.

Met 2-talige kids is het hier sowieso vaak lachen geblazen, zeker als talen gecombineerd worden. Meest lachwekkende was lang geleden toen hier met familie erbij mosselen gegeten gingen worden. Glenn kon alleen niet zo snel op het woordje "mosselen" komen. Dus riep hij in vol volume uit toen de pannen op tafel kwamen "Ik wil kotsen" Althans dat maakte m'n pa ervan, die als een idioot richting keuken rende om al doekjes te gaan halen. Alle Italianen aan tafel bleven zitten en moesten hard lachen, want Cozze (uispraak: kotse zonder 'n') is het Italiaans voor mosselen

Nog even voor de mensen die mij al van vroeger kennen (nu wordt het voor sommigen shocking): Ik ben een echter burger*** geworden, een familie man, die uitziet naar b.v. de kerstperiode, netjes 1 of 2 wijntjes drinkt bij het eten, in een nieuwbouwwijk woont, graag tuiniert, geen (half) lang haar meer heeft en houdt van z'n schoonouders. Alleen die stationwagen of labrador komt er hier niet in

Dan, de vraag: Ben je fan van Ierland? Ik ben benieuwd waarom je Ierland leuker vindt dan bv Frankrijk...



Ik denk dat m'n antwoord tussen de regels door al aardig te lezen valt maar een volmondig ja.
Onze 1e gezamelijke vakantie is naar Ierland geweest, alwaar we ook besloten samen te gaan wonen terug in Nederland (1 iemand van hier had daar weer een belangrijke invloed in, zo heeft Fok me toch veel mooie, speciale dingen gebracht).
Onze honeymoon ging naar Ierland.
Onze kids hebben beide een Ierse naam
Als je mij ooit kunt betrappen zonder Ierse whiskey of bier in huis mag je een ton van me hebben.
En Glenn was recent etiketten aan het lezen (dit maal van de Sheridans), en vroeg "Wanneer gaan wij nou ook eens naar Ierland?" en dat hebben we maar meteen even geregeld voor hem
Eigenlijk moesten we sowieso, we komen er nl. om het jaar en de laatste keer was 2007.

En waarom? Omdat de Ieren het meest gastvrije volk zijn wat ik ken, de natuur, de rust, de landschappen er fantastisch zijn (wel even Dublin & Killarney in hoogseizoen mijden), er niks boven een verse Guinness of Black & Tan gaat, het land geweldige muzikanten voort brengt en zo kan ik nog wel even door gaan.
Er zijn trouwens ook wel duidelijke overeenkomsten tussen Italie & Ierland: periodes in de geschiedenis met massale emigratie en dus zeer veel Ieren die niet in Ierland wonen (veel meer dan Ieren in Ierland), de folk muziek en zoals Glenn altijd opmerkt, ook de vlaggen lijken zo op elkaar.

Niet dat Frankrijk niet leuk is - komen we ook regelmatig omdat mijn vader daar woont - maar het kan er simpelweg niet aan tippen.

Ik ga nog even een denken over wie de volgende zou kunnen zijn en wat ik hem/haar dan wil vragen, dus die info volgt

Wat leuk, alles in dit verhaal is nieuw voor mij, dus erg leuk om te lezen
En ook mooi geschreven.

Leuk verhaal ook weer om te lezen, van een echte oldbie.

Leuk verhaal, dat van Enschede kan ik me nog goed herinneren, heftig toen!
Dit jaar begon wie is de Mol in Ierland en ook toen weer zag ik mooie beelden. Over een paar jaar toch maar eens heen gaan op vakantie, kom ik tegen die tijd wel eens vragen voor tips!

quote:

Op dinsdag 30 juni 2009 23:58 schreef mrien het volgende:

[..]


Mooi verhaal Digger! Ik weet nog zo goed dat je toen poste rond de bevalling van EW van Kady, hoe a la minute je naar het ziekenhuis geroepen werd

Ehhh ja, ik weet nog dat ik koud terug was uit het Sophia "want er zou toch niks meer gaan gebeuren die avond/nacht" of ik werd gebeld dat ik haast moest maken en me direct op de OK kon melden. Dat zijn van die gekke "jojo dagen" dat je eigenlijk niet meer in staat bent om normaal na te denken, maar meegaat met je gevoel en erop vertrouwen moet dat dat goed zit. Nooit meer zo blij geweest met een gillend kind als toen de keizerlijke rits open was.

Heb overigens echt super herinneringen aan het Sophia. De arts die vertelde dat Kady gedotterd moest worden relativeerde het met de woorden "Meneer, mevrouw, noem me beroepsgedeformeerd, maar uw dochter is groot, helemaal voor haar leeftijd. Wij voeren dit soort ingrepen ook uit op babies van 5 a 600 gram."
En ze waren heel zorgzaam en coulant met avondeten nuttigen daar, bezoektijden etc.

Meest bijgebleven uit die periode waren de balonnen of kaartjes bij andere kindjes, later op de high care afdeling. "Hoera, 1 kilo" stond er dan bijvoorbeeld. Bij een kindje van al 16 weken oud.
Maar vooral de piepjes van de IC. Ik krijg nog steeds kippenvel en koude rillingen zodra ik 1 zo'n piepje hoor, kijk dus ook echt nooit naar medische programma's

Maar even terug naar de basis van het topic; ik heb een PM gestuurd naar de potentiele volgende, dus even afwachten op reactie nu (om vervolgens nog de bijbehorende vraag te verzinnen).

digger

Mooi verhaal zo Digger!

En wat vind je dan van Italië? Neem aan dat je daar ook regelmatig komt. Jouw gevoel voor Ierland herken ik van ons gevoel voor Italië. Tot en met de kinderen aan toe die echt bijna elke dag vragen: 'wanneer gaan we weer naar Italië?'

Gomorra vond ik ook erg indrukwekkend maar volgens mij moet je echt eerst het boek gelezen hebben om iets van de film te begrijpen. Maar die sfeer zeg, pfffff!

Italie is schitterend, het eten is het beste in de wereld, maar Italie heeft ook mindere kanten. Zou er nooit willen wonen, ik weet te veel, en je kunt er eigenlijk niet op een eerlijke manier een goede boterham verdienen, onbewust word je vanzelf onderdeel van het systeem.

We komen inderdaad veel in Italie, voor onze kids wonen hun overgrootmoeder en enkele ooms en tantes daar. We gaan nu binnenkort echter nog verder zuid, om ook andere delen van Italie te ontdekken

Ik heb inmiddels positieve reactie van de volgende persoon en dat is Igraine.
Igraine, voor jou geen werk gerelateerde vraag (ik weet dat je ooit gewerkt hebt voor dezelfde werkgever als m'n vrouw) maar verder weet ik niet veel van je. Wel echter dat je geen vlees eet.

Nu is eten bij on heel belangrijk en eten de kids gelukkig echt alles wat los en vast zit. Maar met jouw keuze in deze ben ik benieuwd hoe je dat doet met de kids. Zet je ze alles voor? Vertel je ze waarom je geen vlees eet? Kook je wel eens apart voor de kids naast jezelf i.v.m. verschillende eetpatronen/wensen/behoeften?

Kortom, een kijkje in je keuken

Dank je voor het stokje, Digger
Ok, nou ik ga er eens goed voor zitten, dus het kan wel even duren en zal zeker je vraag beantwoorden.

Nou ik ben dus Igraine, aangemeld op 8 oktober 1999 als She-Wolf, met usernr 797. Een echte oldbie dus, maar wel een met weinig posts. In verband met het "wachten op het tweede streepje" topic deze kloon aangemaakt, en uiteindelijk maar gehouden. I

k ben in augustus 1974 geboren in Rotterdam en daar en in Vlaardingen opgegroeid. Ik heb 1 broer die 6 jaar ouder is dan ik en ik heb altijd een leuke jeugd gehad. Als kind vond ik het leuk dingen te leren, uit te zoeken en te lezen. Ik was altijd goed op school en liep altijd voor. Omdat ik me hierdoor ook vaak verveelde, hield ik andere kinderen van hun werk door met ze te praten, of ik was aan het dagdromen. Wat minder leuk was, is dat ik hierdoor vaak apart werd gezet met een groepje lege tafels om me heen. Dit heeft mijn spontaniteit wel wat onderdrukt. Ik was als kind altijd iets te dik, maar ben nooit gepest. Het feit dat ik erg adrem was en een oudere broer die bereid was iedereen in elkaar te trimmen die het aandurfde me te pesten, heeft daar wellicht aan bijgedragen. Verder ging alles goed, ik mocht een klas overslaan. Mijn ouders hebben dit uiteindelijk tegengehouden omdat ik al een vroege leerling, en dus de jongste van klas, was. Zij waren bang dat het leeftijdsverschil met de andere kinderen anders op sociaal vlak te groot zou zijn. Op mijn zevende nam ik het besluit om vegetarier te worden, als enige van ons gezin. Mijn ouders moesten hier wel aan wennen, maar er is nooit echt strijd over geweest. Ik kon heel duidelijk aangeven waarom ik dit wilde (dierenliefde) en mijn mening werd gerespecteerd. Nu, 27 jaar later, ben ik nog steeds vegetarier. Mijn jeugd is eigenlijk vlekkeloos verlopen en ook mijn middelbare schooltijd heeft niet echt voor problemen gezorgd. Ik ben wel een niveua lager gegaan, van het atheneum naar de HAVO, omdat de meiden waar ik mee omging dat moesten. Ik hoefde niet naar de HAVO, maar wilde niet in een klas blijven met mensen die me verder niet aanstonden. Mijn ouders vonden dit goed, nadat ik met duidelijke argumenten kwam. Ik heb van jongs af aan meegekregen dat mijn mening telt en waardevol is. In mijn puberteit deed ik, zoals elke puber, dingen die mijn ouders niet leuk vonden. Zij waarschuwden me wel, maar verboden nooit iets. Met uitgaan mocht ik zelf weten hoe laat ik thuiskwam, mits op een 'redelijk tijdstip. Ik heb altijd veel vertrouwen gekregen en de mogelijkheid mijn eigen keuzes te maken en dus ook van mij eigen fouten te leren. Met een goed vangnet kan je het wel eens permitteren om uit te glijden, dat was mijn basis. Na de HAVO wist ik nog steeds niet zo goed wat ik verder wilde gaan doen. Ik twijfelde tussen de kunstacademie, opleiding meubelmaken en scheikunde studeren. Wat ik wel heel zekerwist was dat ik nooooooit op een kantoor wilde werken. Omdat ik het na het behalen van mijn diploma nog steeds niet wist, besloot ik maar even een tijdje te gaan werken, tot ik het wel wist. En zo ging ik aan de slag, op een kantoor. Eerst op een kantoor van een herenkledingzaak, later bij een verzekeringskantoor. Vanaf het moment dat ik aan het werk was, beviel me dat eigenlijk wel en had ik helemaal niet meer zo'n behoefte om terug naar school te gaan. Wel heb ik in al die jaren verschillende op leidingen op verzekerings-en managementgebied gevolgd en ben ik een aantal keer van werkgever veranderd. Ik heb verschillende functies uitgevoerd, van administratief medewerker tot teamleider, van assurantie- tot hypotheekadviseur.

Nadat mijn eerste vriendje me op mijn 18e bedroog met een vrouw van 36 (hij was toen 23) had ik het even gehad met mannen, tot ik op mijn 20e R. leerde kennen. Hij was het stereotype 'foute man' maar ik vond het reuze interessant en spannend. Na een half jaar woonden we samen en ik leefde in een wereld die compleet anders was dan die waar ik uit kwam. Ineens zat ik tussen de bikers en leefde ik tussen mensen waarbij overmatig drugs- en drankgebruik meer regel dan uitzondering was. Het was een hele destructieve groep, op een zekere begraafplaats in Schiedam, liggen zeker 5 mensen uit die groep op hetzelfde veld. Na 5 jaar was ik die achtbaanrit zat ben ik eruit gestapt. Ik ben toen alleen gaan wonen en heb twee jaar lang mijn vrijgezellenstatus uitgebuit. In die periode zat ik zelf ook zo'n 5 dagen per week in de kroeg en zat ik regelmatig met hele kleine oogjes een een punthoofd op m'n werk. 7 jaar geleden leerde ik mijn huidige man kennen. Ik ging naar een vriend kijken die in een gelegenheidsbandje als begeleiding van o.a. Thijs van Leer en Kaz Lux moest optreden. Ik zag een langharige gitarist opkomen en vroeg aan de vriendin van die vriend "Zo, wie is dat?" En ze zei: "Dat is L. en hij is net vrijgezel"."Rot voor die jongen" dacht ik, maar ik wist dat ik hem moest hebben. Ik had toen nog een soort vriendje, dus via allerlei omwegen heb ik hem uiteindelijk veroverd.

We waren allebei iets ouder en hadden allebei een langere relatie achter de rug, dus het onderwerp kinderen kwam sneller aan bod dan voorheen. Na iets meer dan een jaar gingen we ervoor, het ging niet zo makkelijk en na een klein stukje de MMM in, was ik dan anderhalf jaar later eindelijk zwanger. Onze prachtige dochter Myhron is in 2005 geboren en ze is echt het mooiste wat me ooit overkomen is. Ik werkte toen nog steeds in de verzekeringen.
Een jaar of drie geleden was ik dat ineens helemaal zat, mijn dochter was bijna een jaar en ik had heel sterk het "is dit het nu?" gevoel. Ik wilde graag weer een opleiding gaan doen, maar niets in de verzekeringssfeer. Na veel praten kwam mijn man met: "Waarom ga je niet iets met psychologie doen, daar ben je altijd zo geinteresseerd in". En dat was ook zo, nou had ik niet zo veel zin in een universitaire opleiding, omdat het mij meer om de kennis psychologische stromingen en klinische psychologie ging, dan om statistieken of onderzoek. Dus HBO-psychologie gaan doen, in deeltijd en een sprintversie en daar ben ik nu, sinds vorige week, na 3 jaar mee klaar. In de tussentijd ook nog zwanger geweest en mijn jongste dochter gekregen. Sinds twee jaar werk ik als begeleider van mensen met psychosociale en/of psychiatrische problematiek. Ik bezoek mensen thuis en geef ondersteuning op verschillende vlakken, zoals financiën, dagbesteding, structuur, sociale contacten etc. Mijn werk bestaat vooral uit veel praten met mensen en dat vind ik fijn.

Verder, muziek. Ik ben gek op muziek, vooral rock en metal. Ik ben gek op rock uit de 70's zoals Led Zeppelin, op stonerrock zoals Kyuss, Orange Goblin en Monstermagnet. Op metal zoals Megadeth, Type O Negative. Mijn all-time fav is the Cult, het hoogtepunt was toen in ik '94, terwijl ik tijdens het voorprogramma op een van hun concerten een beetje om me heen stond te kijken en er engelsman op me afkwam met twee stickers. "Voor jou en een vriendin" zei hij. Ik dacht: "leuk" maar het bleken toegangspassen te zijn tot een aftershow party met de band. Dat was echt supertof. Na het concert heel het pand doorgeleid worden en dan in een kamer met allemaal drank en eten, chillen en kletsen met de band en crew. Toen ik wegging werd me nog aangeboden om de dag erna ook te komen. Ik zei dat ik geen kaartjes had, dus hij (de drummer) bood aan me op de gastenlijst te zetten. Dus wat zeg ik: "Nee sorry, ik moet morgen met m'n moeder naar de chippendales". Het was wel waar, maar nu schaam ik me er nog voor. Twee jaar later werd ik backstage uitgenodigd bij Megadeth, maar dat sloeg ik af omdat ik met 6 gasten was en ik maar twee kaartjes kon krijgen. Groupie zijn is duidelijk niet voor mij weggelegd dus.

Om de vraag van DIGGER te beantwoorden. Ja ik ben al 27 jaar vegetarier. Mijn kinderen (of in ieder geval de oudste) eten wel 'gewoon' vlees. Mijn man eet ook vlees, dus ik kan het moeilijk verbieden. Dat wil ik ook niet. Het is mijn keuze en mijn ding en ik wil dat aan niemand opdringen. We eten regelmatig geheel vegetarisch, maar ik maak ook vleesgerechen klaar. Ik kook dus vaak meerdere dingen, of in ieder geval in meerdere fasen. Ik maak bijvoorbeeld een pastasaus vol met groente, waar ik dan soms later bij een deel nog vlees bijvoeg. Voor mij is het geen probleem. Mijn dochter weet dat ik het niet eet, ze denkt dat ik het niet lust, hoewel ik dat nooit gezegd heb. Ik zal er altijd open over zijn, maar geen issue van maken. Ik ben gek op eten, en vind het ook belangrijk als sociaal gebeuren. Helaas is me dat ook aan te
zien, ondanks dat ik pas 20 kilo ben afgevallen. Eten en ik zullen altijd een haat-liefde verhouding hebben. Mijn garderobe bestaat dan ook uit kleding van maat 38 tot maat 46. Op dit moment zit ik er ergens tussenin .

Nou dit was het geloof ik wel, lang verhaal geworden, terwijl ik erom bekend sta kort van stof te zijn.

Ik ga nadenken over mijn opvolger en over een vraag.

Leuk verhaal, de meeste doen bijna een moord voor backstage passen..

Ik wilde, nog even melden, dat 1 van de Grote Wensen van mij in, vervulling is gegaan gister. Naar LIVE geweest, met TearSong en man.

(In mijn stukje van de estafette, noemde ik dat als 1 van mijn wensen).

wat leuk, oxy
heb je ook ergens geschreven hoe het was?

[OUD SC] Zwemmen met je billen bij elkaar!!

Ik ben eindelijk bijgelezen, alleen het verhaal van Igraine nog.
Tazz en Digger, wat heerlijk om jullie stukjes te lezen. Ik "ken" jullie nu al zo lang, en wist eigenlijk weinig van jullie leven nu. Tazz ik was helemaal vergeten dat we door greppels gingen, en die waakhonden had ik ook verdrongen Ik vind foto's van Mahre altijd zo leuk omdat ik zoveel van jouw gezicht in haar herken.
Digger je hebt een prachtige, lieve vrouw en beeldschone kinderen. Geen lang haar meer wist ik al maar of ik je nog zal herkennen op straat?

Nu even Igraine lezen.

Igraine mooi stuk! Knap hoor een studie combineren met 2 kleine kinderen
Ik vond het stukje over je ouders heel mooi, dat jouw mening telt en ook gerespecteerd werd. Mooi vind ik dat

Igraine, leuk om jou ook te leren kennen. Eigenlijk wist ik heel weinig van je. Je baan klinkt leuk en die heb je dus al gekregen toen je nog bezig was met de opleiding? Ik vind het altijd zo dapper als mensen radicaal een ommezwaai in hun leven weten te maken.

Igraine en Digger, leuk om te lezen.

igraine ik heb bewondering ervoor dat je je opleiding hebt gedaan de afgelopen 3 jaar! wat vreselijk goed zeg!

Bedankt allemaal. Ik heb iemand benaderd voor de overname. Even bericht daarvan afwachten.

quote:

Op vrijdag 3 juli 2009 21:12 schreef livelink het volgende:
Igraine, leuk om jou ook te leren kennen. Eigenlijk wist ik heel weinig van je. Je baan klinkt leuk en die heb je dus al gekregen toen je nog bezig was met de opleiding? Ik vind het altijd zo dapper als mensen radicaal een ommezwaai in hun leven weten te maken.

Ja, maar ik ben in eerste instantie begonnen als begeleider van mensen met complexe financiële problematiek. Dus dat was een leuke brug. Tegenwoordig doe ik voornamelijk intakes en let ik dus meer op het gedragscomponent.

quote:

Op vrijdag 3 juli 2009 20:33 schreef Lois het volgende:
Tazz ik was helemaal vergeten dat we door greppels gingen, en die waakhonden had ik ook verdrongen Ik vind foto's van Mahre altijd zo leuk omdat ik zoveel van jouw gezicht in haar herken.
Nu even Igraine lezen.

Leuk is dat Lois!! Ik zie het ook hoor. maar ik vind het grappig dat mensen die Tazz beter kennen Mahre op hem vind lijken en mensen die mij beter kennen vinden dat ze op mij lijkt! Ze heeft dus van ons beide denk ik dan!!

Ik reageer eigenlijk nooit maar vind het altijd wel heel mooi en ontroerend te lezen over anderen! Echt een kijkje in iemands leven, zo open ook!
Mooie verhalen allemaal!

Wel grappig dat van sommige dames van wie ik eerder verwacht dat ze een libelle of viva pakken, ze kennelijk liever Type O Negative o.i.d. opzetten.

Vele malen beter

De libelle of de viva, ha ha, met allbei heb ik helemaal niks.

Mensen, help. Ik heb nu een aantal mensen benaderd voor het stokje, maar niemand wil. Ik weet echt niet wie ik nog kan vragen, daarvoor kom ik hier niet vaak genoeg denk ik. Dus graag suggesties via PM ofzo.

edit: Iedereen bedankt voor de pm's met inspiratie! Top

[ Bericht 22% gewijzigd door Igraine op 08-07-2009 22:22:27 ]

Ik heb het stokje gekregen van Igraine, ik ga er morgen even voor zitten!

hee schiet es op ! morgen is bijna voorbij !

Ik zou nog een vraag bedenken voor Jelief. Ik weet dat je aan het verhuizen bent en je hebt ook wel eens gepost dat je ADD/ADHD hebt en je hebt natuurlijk nog een heel jong babietje. Mijn vraag is eigenlijk hoe ga je daar in deze, denk ik toch wel hectische, periode mee om?

Vertel iets over je zelf,
wie je bent,
Ik ben Jelief, als je mijn echte naam nog niet weet dan mag je mij pm-en als je het écht wilt weten.
Ik ben geboren in Utrecht in 1973 als vierde kind van mijn moeder en eerste van mijn vader. Nog een aardigheidje over mijn geboorte: Mijn oom van vaders kant heeft de bevalling begeleid.
Ik heb gewoont in Utrecht, Zutphen en sinds mijn 7e in Haarlem,vanaf morgen woonik in een dorpje ten zuiden van Haarlem in een grote mensen huis
Mijn ouders zijn gescheiden voor ik 2 jaar was. SIndsdien heeft mijn moeder verschillende relaties van verschillende intensiteit en duur gehad, dat verhaal vertel ikniet omdat dat vooral haar verhaal is. Het heeft wel invloed op wie ik ben en wat ik doe, wat dat betreft bof ik met een man wiens ouders nog steeds gelukkig getrouwd zijn
Voor de beeldvorming: mijn moeder is een wat alternatieve, licht rebelse vrouw ,in vroeger tijden zou ze de titel 'heks' krijgen
Mijn eerste jaren op school waren op een vrije school, daar heb ik heel prettige herinneringen aan. Toen we in Haarlem kwamen wonen ging ik naar een montessorischool. Ook daar een fijne tijd gehad, zo fijn dat ik een jaartje extra heb gedaan,niet blijven zitten maar een jaartje extra om wat 'groter' te worden.
De middelbare school was minder leuk maar niet verschrikkelijk. Ik kan goed leren maar het kost mij veel energie om mij te concentreren ik ben snel verveeld. Na een overstap van havo/vwo naar athaneum en daar eenstap terug van de 4e naar de 3e ga iknaar het mbo.(in de4e gaat mijn moeder bij haar vriend wonen, op mijn 16 woon ik alleen in een eengezinswoning)
Mijn eerste liefde is het petekind van mijn moeder, het is een jaar van rijden op 4 takt honda's en illegaal in een tentje midden in een maisveld slapen.
Ik doe de richting Activiteitenbegeleiding, op mijn sloffen.
Op de open dag heb ik P. leren kennen. Hij is cruciaal voor het vervolg van mijn leven. Hij neemt mij en een vriendin mee naar een jongerenhuis van de doopgezinde gemeente. Daar maak ik veel vrienden waaronder de 14 jarig Mike
Het voelt alsof ik daar thuiskom. Er werken Amerikanen waar ik het heel goed mee kan vinden en veel gesprekken heb over geloven.Ik besluit om lid te worden van de kerk.
In februari 94 geven Mike en ik na een half jaar om elkaar heen draaien eindelijk toe dat we ontzettend verliefd op elkaar zijn. Een kennis maakt op een gegeven moment een opmerking Hé zijn jullie verliefd? De eerste tijd houden we het een beetje stil , hij is net 17en ik ben bijna 21. Zijn ouders zijn er niet echt blij mee, wij wel

Na mijn examens vertrek ik in december 94 naar Amerika om jongerenzendingswerk te doen. Het brengt mij in Brazilië en het brengt mij veel zelfstandigheid. 9 maanden zonder familie en vrienden is best zwaar.
Na terugkomst ga ik aan het werk in de gezinszorg. Mike en ik hebben steeds vaker ruzie over de tijd die hij voor mij (niet) heeft. Bij elkaar slapen mag niet van zijn ouders (ja inmiddels is hij bijna18) Dan besluiten we om onze relatie maar om te zetten in vriendschap. Omdat hij gewoonweg niet meer tijd in mij kan investeren en ik niet genoegen kan nemen metde tijd die er wel is. Ongeveer een jaar later vinden we elkaar weer, ik realiseer mij bij het opruimen van de kerstmusical dat de verkeerde man met mij mee naar huis gaat die avond. Eigenlijk wil ik die man die zo leuk zit te boeren met onze vrienden mee naar huis
Ik rol vanhet ene baantje in het andere en doe ondertussen nog een poging tot het volgen van een opleiding tot kraamverzorgende maar dat lukt niet...
Kerst 2001 is Mike ziek, heel ziek. Na veel onderzoeken blijkt dat hij een hernia diafragmatica heeft en dat door het overgeven van de griep zijn maag, milt, alvleesklier en een deel van zijn darmen erdoor naar boven zijn geschoten. Een zware operatie volgt. meer dan ooit voelen wij ons verbonden, ik baal omdat ik niet door zijn haar kan kroelen, het is te vies door het niet kunnen douchen.
Twee jaar later wonen we samen Na een jaar wilde ik wel aan kinderen beginnen, Mike niet. Na heel wat gesteggel heb ik het aan hem overgedragen, Hij zorgde er maar voor dat er geen baby kwam. En tja als je geen condoom wilt gebruiken dan kan dat wel eens iets tot gevolg hebben...
En weer een jaar later zijn we verhuisd en pies ik de dag na de verhuizing twee streepjes. We waren overdonderd. Het is februari 2005
28 oktober 2005 wordt Emma geboren. Wat een geluk! Na een jaar blijkt dat ik toch wel depressief ben, ik kom er met hulp en medicatie uit.
In april 2008 vind ik dat ik uit de put ben en stop met de medicijnen, ook omdat we graag nog een kindje willen.
Ik heb mij nog maar net aangemeld in het tweede streepje of ik kan er al een laten zien. 23 januari wordt Ruben geboren. We zijn compleet, het is goed zo.
En dan nu, we hebben een grote mensen huis! Alles lijkt dit jaar op zijn plek te komen.Mijnwens om mijn kinderen in een dorpje op te voeden komt uit, de super is om de hoek en de school ook,hier blijven we voorlopig wel wonen!
wat je zoal doet in het dagelijkse leven, Op het moment werk ik in de kinderopvang maar ik zoek nog steeds de ideale baan voor een moeder die thuis wil zijn voor haar kinderen. En als ik niet werk dan zorg ik voor mijn kindjes en het huishouden
wat zijn je hobbies,lezen al doe ik dat heel weinig sinds ik kinderen heb, wandelen, geocaching, fietsen,naaien, fok!
je grootste passies, Borstvoeding.
welk boek staat op je nummer 1 lijst of welk boek lees je momenteel,De magische mantels van Diana Jones, een kinderboek maar ik heb daarna nooit meer een boek gelezen dat ik zo voor mijn ogen zag. Al is HTe lord of the Rings ook eenheelgoede, ikheb het boek gelezen ver voordat de film er kwam en vond het heel lastig om de film te kijken, te veel anders dan in mijn hoofd, volgens mij heb ik ze nogsteeds niet allemaal gezien.
welke film is je-van-het,Kiss the girls met Morgan Freeman, The usual suspects, The omen
voor welk gerecht kunnen ze je 's nachts wakker maken, Thaise nasi, maar liever eet ik het gewoon 's avonds
wat is de leukste uitspraak die je in tijden hebt gehoord (mag van je kinderen zijn of als je nog geen kinderen hebt van je buurman of buurvrouw etc)
Emma tegen het nieuwe buurjongentje: Kom dan stel ik je voor aan mijn moeder.


Ow en dan vergeet ik nog dat ik vorig jaar een diagnose heb gekregen voor ADD met een vleugje autisme.Het verklaart watmij betreft mijn onvermogen om vriendschappen aan te houden,afspraken na te komen en lang bij eenzelfde baas te blijven. Ook kan ik mij soms heel moeilijk inleven in een ander.
Ow2, muziekin gronologische volgorde: Simon en Garfunkel, Jesus Christsuperstar, Evita, Herman van Veen, Bruce springsteen, Cristal Gale (Don't it make my browneyes blue') BZN Roberto Jacketti, Sting, Paul Simon, Aha, Enya, Clannad, Blöf, van dik hout,Acda en de Munnick, Ilse de Lange. golden Earing. E alles water tussenin zit.

Zo nu is het wel zo'n beetje klaar. Een beetje afgeraffeld want ik moet naar bed en had een huilend kind vanavond. Komende week heb ik nog geen i-net, na de 18e kan ik hopelijk weer reageren. e'n dan ook een vraag van Igraine beantwoorden....

[ Bericht 9% gewijzigd door Jelief op 10-07-2009 10:00:53 (wat toevoegingen en wijzigingen) ]

Oe een vraag!

Niet,
Ik loop af en toe als eenkip zonder kop rond en doe dingen die niet logisch zijn. Denk aan van tape letters knippen om op een plastic doos te plakken omdat ik er niet op wil schrijven ( in die tijd had ik nog 4 andere dozen in kunne pakken) . La mijn concentratie gaat nu wel naar de kinderen, zorgen dat het voor hen 'gewoon' blijft. Ik hunkernaar ons eigen huis en eigen spullen omdat dat vertrouwd is en veilig. Ik heb duizend ideeën voordekinderkamers en hoop dat ik er 1 tot uitvoering breng. Ikben ondertussen ook nog bezig met het naaien van een jurkej voor Emma voor het trouwen van schoonzus en zwager en een MeiTai voor Ingrid meot er ook nog komen.
dusssss...

mooi & eerlijk geschreven, jelief. ik vind je een tof mens! succes met de verhuizing! klinkt wel als een plek waar je snel kunt wennen. (wat heftig trouwens dat je op je 16e al alleen moest wonen... ).

prachtig open stuk Jelief

Jelief, wat een eerlijk verhaal...
En de andere verhalen zijn ook al zo persoonlijk.
Ik zou het niet kunnen, mijn hele verhaal hier neer zetten...
Dapper van iedereen die het wel doet!

Ik moet nog iemand vragen voor het stokje... dat wordt nog lastig.

Owmensen ik heb absoluut geen tijd om allemaal pm-tjes te gaan sturen en de antwoorden kan ik dus pas over een week ofzo lezen. Ik wil het sokje graag aan Poppedein geven als ze wil, mijn vraag voor haar zou zijn: Maakt je zwangerschap dat je heel anders inje werk alsverloskundige staat? Heb je al eye-openers gehad dat je dacht ooo voelt dat zo! ?

En anders misschien toch Pandora? Je kan natuurlijk ook een wat oppervlakkiger verhaal houden. Mijn vraag aan jou zou zijn: Je bent mee-mama in een latrelatie zou je op den duur wél bij je lief willen wonen om de zorg voor B helemaal samen te doen?

Wat een mooi open en eerlijk verhaal. (en nog succes met de verhuizing)

quote:

Op vrijdag 10 juli 2009 10:24 schreef bixister het volgende:
mooi & eerlijk geschreven, jelief. ik vind je een tof mens! succes met de verhuizing! klinkt wel als een plek waar je snel kunt wennen. (wat heftig trouwens dat je op je 16e al alleen moest wonen... ).

het was niet ideaal, maar het is zoals het is. Als ik alle dingen die in de loop der jaren beter hadden gekunt blijf herhalen dan kom ik nooit een steek verder. Mijn oudste zus is er zo een, die komt ook gewoon niet verder in haar leven, jammer vind ik dat.

quote:

Op vrijdag 10 juli 2009 11:47 schreef Jelief het volgende:
En anders misschien toch Pandora? Je kan natuurlijk ook een wat oppervlakkiger verhaal houden. Mijn vraag aan jou zou zijn: Je bent mee-mama in een latrelatie zou je op den duur wél bij je lief willen wonen om de zorg voor B helemaal samen te doen?

Deze vraag wil ik op zich wel beantwoorden, maar mijn hele levensverhaal hier neer zetten durf / kan / wil ik echt niet... Dus ik denk niet dat ik een geschikte ben om het stokje aan aan te bieden.

Ik ben eigenlijk ook wel benieuwd naar het antwoord op die vraag.

Je hele levensverhaal hoeft ook helemaal niet Pandora.
Kijk maar naar de allereerste verhalen in het eerste topic, de vraag die Faja daar stelt aan de volgende is niet meer dan een lijstje met je favoriete boeken en je favoriete eten. Dan hou je het daar toch bij?
Niemand is verplicht zijn of haar grote of minder grote dingen te posten.

Mooi verhaal Jelief!

Tja, verplicht misschien niet, maar iedereen doet het wel... En dus voel ik me "schuldig" als ik dat niet ook doen.
* Pandora73 vindt het heel moeilijk...

Ik ga nu eerst even lunchen, en dan zal ik sowieso de vraag beantwoorden, dat vind ik wel zo netjes. En zeker als er ook nog mensen zijn die het echt willen weten ;-)

De vraag was, of ik op den duur bij mijn lief zou willen gaan wonen en de zorg voor B samen zou willen delen. Het antwoord hierop is: Ja, heel graag. Ik zou heel graag een gezinnetje willen vormen met haar en B. Helaas zijn de omstandigheden daar nu nog niet naar, en is het allemaal nog te pril en te wankel om nu al dit soort grote beslissingen te nemen. Bovendien wíl zij stiekem B nog helemaal niet delen, omdat ze nu zelf eerst haar plek met B wil vinden. Maar... Als het aan mij ligt, verhuis ik volgend jaar. (En aangezien vorige week is aangekondigd dat het bedrijf waar ik werk wordt opgeslokt, is er een kans dat ik met een leuk bedragje kan vertrekken, dus dat zou wel een hoop schelen).

Om toch iets persoonlijks te kunnen melden, hier nog een fragment uit mijn "van-me-af-schrijf-bestand" (te onregelmatig om dagboek te heten, en het is een Word-bestand dus ook helemaal geen boek ;-) ) van eerder deze week. Dit geeft hopelijk een beetje aan hoe het nu zit.
==============================
It just hit me... with a bang!

Ik realiseerde me eerder vandaag opeens wat er aan de hand is.
Ik heb eindelijk iets om voor te vechten.
Dus niet meer vechten tégen, zoals ik al zo lang gewend ben, maar echt vechten vóór.

Hoe moeilijk het nu ook is, en hoe zeer ik ook gewend ben om gemakkelijk op te geven omdat het me - althans, dat is tot enkele maanden terug mijn ervaring - toch niet gegund is gelukkig te worden, of als ik me al eens gelukkig voelde ik daarna altijd weer keihard op de grond ben teruggesmeten… Dit voelt heel diep van binnen als iets waar ik keihard voor wil vechten.
Oerdrift, bijna.

Maar wat is dat dan, waar ik voor wil vechten? Tja, dat is lastig te omschrijven. Het is zo veelzijdig...
De enorme klik, gelijk vanaf het begin, vanaf de eerste berichtjes eigenlijk al.
Het begrip voor elkaar.
De eerlijkheid, die nog nooit zo weinig eng is geweest.
De zekerheid van het 'weten', ook al was het nog zo pril.
De openheid, die zo opvallend veilig voelde.
Het - eigenlijk voor het eerst, althans in mijn geval - niet bang zijn voor wat er zou kunnen (of waarschijnlijk zelfs moeten) veranderen.
De dingen die we ervaarden - waaronder niet in de laatste plaats de energieën die we letterlijk van elkaar voelden en delen konden.
De overtuiging dat dit goed is.

Natuurlijk, er zijn zonder al te diep na te denken al tientallen redenen te bedenken waarom het sowieso niet goed zou kunnen gaan. Denk alleen maar aan afstand, omstandigheden, verledens.
Bovendien: opgeven is inmiddels mijn tweede natuur geworden. Immers, dan valt het tenminste niet tegen als het later (zoals het bij mij tenslotte altijd steeds weer is gegaan) misloopt. Waarom dus al die energie ergens in stoppen, om daarna alleen maar extra teleurgesteld te raken? Dat is maar zonde van de tijd en moeite, en het bespaart veel pijn.

Maar ik wíl dit keer helemaal niet opgeven.
Het komt zelfs niet eens in mijn gedachten op, om de makkelijke weg te lopen.
Het is voor mij juist ineens volkomen vanzelfsprekend om *niet* te vluchten.
Omdat het zo enorm diep en goed voelt.

Maar degene voor wie ik wil vechten, kan - door haar eigen op hun kop gezette omstandigheden, en alle veranderingen en de heftigheid van haar nieuwgeboren emoties - juist datgene waar ik zo hard voor wil vechten, even niet meer zien. Omdat er te veel dingen en gevoelens nu vele malen dringender zijn. Omdat ze te moe is. Omdat er te veel te snel is veranderd. Omdat ze het zelf ook allemaal even niet meer weet.
Heel erg logisch, en volkomen begrijpelijk, vanuit haar standpunt bekeken. En rationeel gesproken vanuit mijn standpunt ook wel te snappen. Maar ja, ratio en emotie… dat zijn bij mij niet altijd de beste vrienden - helaas.

Zij moet momenteel al haar energie gebruiken om te leren omgaan met het heden; ze moet haar plaats weer vinden, haar leven opnieuw inrichten, haar dingen doen, haar ritme zoeken, haar veranderingen plaatsen.
En dan kom ik - voor het eerst van mijn leven vanuit mijn diepste ik overtuigd - superenthousiast met van alles aan, zowel daden als dingen als dromen; en wil ik haar letterlijk en figuurlijk uit dat voor haar toch al zo wankele heden, meesleuren op weg naar de toekomst. Althans, iets waarvan ik denk dat het een toekomst zou kunnen zijn.
En dat gaat niet.

Rationeel gezien snap ik volkomen dat zij nu het heden wil, en veiligheid en vertrouwdheid en een plek vinden. En natuurlijk kan ik me in mijn wildste verbeelding geen voorstelling maken van hoe heftig het allemaal voor haar is, zowel fysiek als geestelijk en emotioneel.
Maar het bizarre is dat er voor mij ook iets heel heftigs aan de hand is. Namelijk dat ik me eindelijk, na 35 jaar, met een goed gevoel op de toekomst wil richten. Ineens heeft het leven wél zin.
Ik wil opeens plannen maken, ik wil vooruit, ik wil verder, ik wil dingen doen, ik wil een leven.
Maar ik verlies daarbij uit het oog dat de basis voor de toekomst, altijd in het heden ligt.
En daar moet ik meer bij stilstaan.

Ik moet leren geduld te hebben, en accepteren dat ik niet meer alleen met mezelf rekening kan houden, maar plaats moet maken voor de behoeften en gevoelens van een ander. Dat heb ik nog nooit hoeven doen. Dus dat is een heftige verandering.
En daarbij zal ik ongetwijfeld nog veel fouten maken. Hoe vreselijk ik dat ook vind. Maar ik weet zeker dat ik het zal kunnen leren. Want ik weet waar ik het voor doe. Voor haar.

[ Bericht 88% gewijzigd door Pandora73 op 10-07-2009 12:57:10 ]

Wow Mooi stukje Pandora

Mooi en open verhaal Jelief! _{mei tai heeft geen haast he}

Pandora ook mooi!

pandora dat klinkt als een hele moeilijke situatie. goed bij jezelf blijven hoor, en tegelijkertijd voorlopig de verwachtingen t.o.v. je partner maar op een laag pitje houden.

Jelief, mooi geschreven. Ik vind jou altijd zo'n uber-mama

pandora, ook heel mooi zo, echt! er is geen vaste vorm voor de stukjes hier, ik vind jouw stuk een hele leuke afwisseling! thanks!

Dank allen voor de complimenten!

Mooi verhaal Pandora!

Mooi verhaal Pandora! Wat een lastige periode lijkt me dat, ik hoop dat het allemaal fijn voor je uitpakt

Wat een prachtige verhalen, wat een liefde, emoties en gevoelens vliegen over mijn scherm.
alle schrijvers ontzettend bedankt ! Het is erg mooi om al jullie verhalen te lezen en een kijkje in jullie leven te krijgen ! Dankjewel !

Ik heb nergens gezien dat iemand Poppedein gevraagd heeft? Toch?
Althans, Jelief gaf het als 1 van de 2 opties, maar die heeft niet gePMd zei ze en ik zie ook niet staan dat Pandorah haar gePMd heeft... mss dat even doen? Wellicht leest ze hier niet eens mee.

Ah ok, maar dan nog... Pandorah heeft het stokje van Jelief aangenomen en dus is het aan haar om een volgende te kiezen toch? Tenzij zij Poppedein kiest, dan is er niks aan de hand.

_{Waar bemoei ik me toch ook weer mee.}

Ik had net besloten me er niet meer mee te bemoeien.
En Pandorah leest hier wel mee hoor, die ziet het vanzelf wel volgens mij.

Ow sorry, maar ik dacht eigenlijk dat omdat ik het stokje niet formeel had overgenomen, maar slechts de vraag had beantwoord, dat ik niet meetelde qua estafette.
Jeutje, ik heb geen idee mensen, ik zou niet weten wie ik moet kiezen...
Heb ook eerlijk gezegd geen fut en tijd om een zoektocht naar een nieuwe stokjesdrager te starten... Er zijn al zoveel mensen geweest zag ik in de OP... Dus hoe met ik dan in vredesnaam iemand vragen?
Zijn er vrijwilligers, mensen die graag iets kwijt willen of zo?

Als ik me er dan ook ongevraagd mee mag bemoeien. Ik zie de hele tijd Mrien als TS staan en ik ben wel benieuwd naar haar verhaal.