Het OUD Estafette Topic deel 9

Jee Fuente, wat een verhaal. En net als iedereen moest ook ik huilen bij dat stukje over de band met je dochter. Vooral omdat ik het pijnlijk vond te lezen dat je jezelf met je moeder ging vergelijken. Wat kunnen mensen (je moeder in dit geval dus) toch een hoop stuk maken uit egoïsme.

Je verhaal straalt heel veel kracht en positiviteit uit. Sterk hoor!

Fuente ik ben diep onder de indruk en dan vooral van jouw ontzettende positieve instelling!

Fuente ook hier iemand die die onder de indruk is van je verhaal.

Ik wil jullie allemaal heel erg bedanken voor jullie lieve reacties

Jemig Fuente, wat een heftig verhaal. Wat fijn dat jij ondanks alles zo positief in het leven kan staan. Ik vind het vooral erg knap dat jij door kan gaan ondanks dat er dingen zijn die niet te begrijpen zijn.

quote:

Op woensdag 17 juni 2009 23:05 schreef bixister het volgende:
sugar & lily, jullie verhalen vond ik ook heel boeiend! en appelsap ook! inmiddels officieel geslaagd hoop ik? gefeliciteerd!

Jep!

Indrukwekkend verhaal Fuente, vooral de manier waarop je er mee omgaat

Fuente heeft me gevraagd voor het stokje en heb ja gezegd, jullie oeten alleen even tot maandag geduld hebben.Kan fuente ook mooi een vraag bedenken

Voor de rest van de vrhalen, ik ben nog steeds verbaasd, ontroerd, soms een lach, maar vooral vereerd met de kijk in jullie leven.
Vind dit echt een bijzonder topic

Ik ga heel hard nadenken over een vraag

quote:

Op woensdag 17 juni 2009 23:05 schreef bixister het volgende:
sjonge fuente... ik ben er ook heel erg van onder de indruk. ik wens je samen met je lieve gezin een stabiele en hele fijne toekomst.

sugar & lily, jullie verhalen vond ik ook heel boeiend! en appelsap ook! inmiddels officieel geslaagd hoop ik? gefeliciteerd!
[..]

belana, dit zette me ineens aan het denken: hoe is het eigenlijk om met zo'n 'alternatief' verleden (waar ik me een zeker idealisme bij voorstel) nu ineens bij een bank (of wat is 't ook weer precies, in elk geval iets met beleggingen enzo toch?) te werken?

tja, dat is wel maf zoals dat werkt. Ik zou dat ook niet gedacht hebben toen ik 17 was
Maar naarmate je ouder wordt en iets minder naïef, besef je dat je weinig invloed hebt op de hele wereld.
Helaas zal ik moeten leven in deze wereld van economie en geld. En hoewel ik nog steeds anders tegen de dingen aan kijk, heb ik me erbij neergelegd. En op die manier kan ik dan wel weer dingen "van deze wereld" interessant vinden, zoals dus bijvoorbeeld de wereld van de effecten.

In mijn hart blijf ik geloven in een wereld zonder economie, zonder geld. Een wereld waar mensen samen, met elkaar, voor elkaar zorgen. Ik vind de economie namelijk een bedacht iets, ik vind het gebakken lucht. We kunnen zonder, maar dat betekent dat je op een andere manier naar de dingen moet kijken.
Ik ben niet zo naïef dat ik denk dat ik dat mee ga maken, maar ik streef er wel naar.
Ik doe dat door erover te praten met mensen. Door niet zo op mijn spullen te zitten of voor veel geld te verkopen, maar ze weg te geven aan iemand die het nodig heeft, of misschien wel verkopen, maar dan voor weinig. Ik geef graag en ik help graag waar mogelijk en probeer zo ook duidelijk te maken aan anderen dat het zo ook kan.
Ik weet het, het klinkt wazig misschien en misschien toch wel naïef, maar denk er maar eens over na zou ik zeggen. Met een beetje meer liefde in de wereld, een beetje meer behulpzaamheid, verdraagzaamheid, zouden we een eind verder komen

Fuente wat een verhaal, zit met natte oogjes op mijn werk!
Wat een super sterke meid ben je!

Belana, he tklinkt misschien naief, maar ook erg mooi. Niet alleen dat je zo naar de wereld kijkt, maar op je eigen manier in het klein toch bijft streven ernaar.

En weet je, ik denk dat een beetje meer naiviteit in de mensen helemaal niet slecht zou zijn.

De link naar mijn verhaal klopt totaal niet..
Dit is de goeie link
Kan iemand dit aanpassen?

Done.

Je bent mijn grote heldin BE!

Fuente ook ik ben onder de indruk van je verhaal.

Mijn vraag voor Evenstar:

Jullie hebben heel wat meegemaakt de laatste tijd. Hoe gaat het nu met jullie? Heb je het idee dat je je leven weer hebt kunnen oppakken? En hoe gaat Arwen er mee om?

_{als het te prive is, verzin ik uiteraard een andere vraag!}

Ik liep een beetje achter, net pas Fuentes verhaal gelezen. Wauw. Wat ontzettend heftig. Ook ik zat met tranen in mijn ogen bij je prachtige zin over wanneer je echt voelde dat Sara jouw kind was.
_{En ik besef dan maar weer hoe ontzettend dankbaar ik mag zijn met zo'n onbezorgde jeugd}

Wat heerlijk dat je nu zelf zo'n warm gezinnetje hebt met Bjorn en je twee prachtige meiden. Ik wens jullie alle goeds !

Na het stokje door gekregen te hebben van Fuente, toch even nadenken, wat wil ik wel en niet kwijt.
Sommige dingen zijn te prive, maar zo tekenend voor wie ik ben. Maar besloten we zien wel wat goed voor me voelt en niet. Waarschijnlijk wel warrig,
en voor sommigen misschien wat lastig ivm mijn niet zo goede grammatica in de nederlandse taal

Goed Alweer bijna 28 jaar terug geboren en getogen in het mooie Brabant ,
Jongste van 3 meiden.
Na 2 jaar kleuteren vonden de juffen mij nog te speels, en gezien mijn leeftijd zou een extra jaar kleuteren niet veel uitmaken.
Daarbij kwam dat mijn moeder toen voor een jaar is opgenomen in huize Padua, voor zei die weten wat het is die snappen het, anderen google maar of pm maar. Soms denk ik is dat de reden geweest. kwam het net wat makkelijker uit.
Ik ging naar school met mijn zusjes en na shool hadden we gezinshulp, en vrijdag om de week was ik de hele dag vrij, dat was en feest, of papa bracht me naar mama, verstoppertje spelen en pickicken onder de mooiste treurwilg, pottenbakken met haar en een afdelingsgenoot genaamd J. ( die komt later nog terug )
Tot een dag ik bij een vriendje ging spelen, wat echt maar 5 minuutjes lopen was, mijn leven wel grotendeels tekend heeft.
En dat gebeurde wat je geen kind toewenst, geen volwassen persoon toewenst.
En als je als kind geleerd wordt dat een geheimpje is, dan vertel je dat niet.. zeker niet als er tegen je gezegd wordt dan gebeurt er wat met je papa.
Als 6 jarige uk, nam ik de verantwoording over iedereen, behalve mezelf.
Ik werd dat stille meisje, die niet buiten wou spelen, alleen maar lezen, muziek, tekenen, gedichten schrijven. Op die leeftijd leerde ik U2 kennen, mijn eerste grote liefde, mijn steun voor toen, voor nog steeds.
Diezelfde J. als voorheen gaf me mijn eerste lp's een week later was hij dood.. voor mij begin van de gedachte ik verdien niets leuks, zie je wel dan gebeurt er iets slechts.
Mijn basisschool periode was niet fijn, ik was de stille nerd dus het ultieme pest materiaal, de ontelbare bloedende neuzen, stukken haar afgesneden.. niet te tellen. maar ik kreeg wel mooi Havo.
Ik ging naar de school waar niemand zat, een nieuwe start.. keurige cijfers, alles ging goed, tot 2 havo.. het eerdere wat gebeurt is.. wederom na een volleybaltraining.
School kelderde, en na een gespek met mijn leraar engels goed gesprek thuis gehad en dus mijn ouders verteld ook van toen ik klein was.
Ga maar naar de Mavo.. dan kan je therapie volgen.. is makkelijker..
Ja op mijn sloffen. tot vlak voor mijn eindexamen het slecht ging met mijn moeder.
Ik heb mijn examens gehaald, opname na opname volgden. Ik was inmiddels nog de enige thuiswonende, en met een reumatieke vader komt er meer op je bord dan normaal.Heb nog 4 havo geprobeerd, maar werd 18 , wederom dat overdreven verantwoordeijkheidsgevoel, en ging werken.
Probleem was, ik had hersens genoeg, was capabel genoeg, maar mijn zelf vertrouwen was 0,0.
Maar als puber zie je dat niet.
kreeg vriendjes, en werd keer op keer besodemieterd.. tot ik dacht deze is anders, helaas weer die pecht op de verkeerde plek te zijn op het verkeerde moment.
gevolg ditmaal zwangerschap, die ik heb laten weghalen. Als dan nog geen jaar later, diegene waar je zo tegenop keek je vertrouwen zo beschaamt op een zelfde soort manier ( voor de duidelijkheid geen direchte familie )
Intussen via internet wat mensen leren kennen en een vriendschap opgebouwd.Met een aantal ben ik nog steeds goed bevriend, en beschouw ik als mijn beste vrienden, mijn maatjes door dik en dun, van wie ik zoveel hou.
Ik had intussen besloten naar enschede te verhuizen voor een vriendje.
Waar ik dus die ene klap kreeg die al veel erder had moeten komen, en ik in de wereld van de hulpverlening terecht kwam. Relatie ging uit, daarnaast huisgenoot die dus zijn huur niet betaalde ( ik betaalde aan hem) en deurwaarder voor de deurstond. gevolg in 2 jaar tijd denk ik wel zon 14 keer verhuisd. Tot ik bij het RIBW terecht kwam.
Ik was intussen studie SPW begonnen, theoretisch ging het me perfect af. maar tweede jaar stage niet. eerste keer zat ik in het ribw his, maar niet mijn vaste plek.
Daar was een huisgenoot die psychotisch e.d. was.. dus in overleg met school besloten ik mocht een herstage doen.
Dat werd op een basischool, geweldig, ging goed maar kreeg een knieblessure. Dag stage.. gezien mijn cijfers rkeeg ik een derde kans.
Intussen leerde ik M. kennen.
De meeste kennen dat verhaal wel.. snel zwanger snel verhuisd, stage ging niet door niet de fijnste zwanegrschap. verhuizen naar Limburg..
Ik was er heilig vanm overtuigd dat ik heel normaal bezig was..
En daar kwam Arwen.. en daar kwam ook de periode met veel pech.. en M. die zijn ware aard liet zien..
Arwen bleek extreem allergisch te zijn, in de eerste 2 jaar 66 tripjes/controles/onderzoeken etc. 2 keer ging hij mee..
Ik weet dat veel mensen hun twijfels hadden bij mij als moeder, terecht zeg ik nu.. maar Arwen is mijn redding geweest. Doordat ik moest opkomen voor haar, leerde ik ook steeds een beetje meer dat ik dingen wel goed deed ( de artsen prezen me om mijn goede intuitie met Arwen etc. )
Intussen kreeg ik bij de mondreaan ( is ggz daar) een nieuwe soort therapie.. Die therapie was het moment dat mijn leven veranderde.
Ik leerde dat ik wel iemand ben, ik wel iets waard ben, ik net alleen maar ellende verdiende, ik leerde voor mezelf opkomen.
Het punt waarje niet mer iemands gedragingen goed praat want hij is ziek etc. Bepaalde dingen doe je gewoon niet.
En na de zoveelste tik.. om een stomme pleerol besloten Weg te gaan..
De beste beslissing ooit..
Een periode waarin ik groeide en bloeide, ondanks dat ik geen eigen woning nog had, ik voelde me beter dan ooit. Dankzij mijn liefste ouders mijn liefste vrienden maar vooral dankzij mezelf
Al het aangekomen gewicht ging eraf als een gek, en als gevolg dat ik van maatje 54/56 nu na een 15 maanden op maat 42/44 zit.
Tot 23 september, dat je een telefoontje krijgt.. dat M. niet meer is... en zichzelf het leven ontnomen heeft.. je toh weer even denkt.. ja dat is mijn schuld.
Ik geloof dat de eerste paar weken mijn familie/mijn vrienden dit allemal hebben herhaald wetende hoe ik was. Maar meer dan 1 minuut is die gedachte niet geweest.
Ironisch genoeg, is zijn einde, mijn begin..
Ik leerde D. kennen , leerde hoe mooi liefde kan zijn.
kreeg mijn huisje, alles viel op zijn plek.
En nu zit ik ergens anders, even weg van alles een plek waar ik me een tijdje terug heerlijk voelde.
Gezien Arwen nog niet naar school gaat de beste tijd. Eng dood eng.. soms moeilijk, maar ook fijn.


Dat is dus zo;n beetje mijn leven, Zoals al eerder geschreven al van kinds af an heb ik een grote liefde voor muziek, sowieso wel allerlei soorten muziek. rock/metal/punk/jaren 50/60/70/80, bob dylan., maar ook r&b/jazz/dance/pop kan ik goed verdragen. Maar mijn aller grootste liefde is U2. alweer 21 jaar lang.
Qua films, is mijn smaak intussen wat breder geworden, maar mijn passie blijft vooral lord of the rings, al kan ik andere fantasy films als labyrinth, dark chrystal, harry potter etc ook goed waarderen.
Waarschijnlijk om het droom effect.. de behoefte die ik zolang had om te kunnen ontsnappen aan de relatiteit.
Een mooie quote uit lord of the rings is die me altijd raakt is als Sam zegt: to believe that there is some good in this world...
De hoop die in de film de rode draad is, de hoop op beter die ook in mijn leven een rode draad was.

Qua eten kun je me voor niks wakker maken, ik heb mijn slaap nodig.

Verder is mijn allergrootste liefde mijn liefde voor Arwen, zij is mijn alles, mijn leven.

Dan de vraag van Fuente:


Jullie hebben heel wat meegemaakt de laatste tijd. Hoe gaat het nu met jullie? Heb je het idee dat je je leven weer hebt kunnen oppakken? En hoe gaat Arwen er mee om?

als het te prive is, verzin ik uiteraard een andere vraag!


De vraag is merendeeld al beantwoord, ik denk dat we beiden ons leven goed hebben kunnen oppakken.
Met alle respect, maar ik ben feitelijk ook toen we nog samen waren alleen de ouder geweest.M. hield veel van Arwen, maar een ouder zijn kon hij helaas niet. Ik sta versteld hoe Arwen met alles om gaat. Ze is een wijs meisje, sterk/veerbaar, geniet van alles. Laat duidelijk merken wt haar grens is. En ik luister naar de grenzen.
Als ik ook maar een moment het gevoel zou hebben ik arwen met een bepaalde keuze zou schaden zou ik het niet doen.
Voorals nog genieten we, gaat het goed.
En dit mede dankzij de steun van mijn lieve familie, mijn lieve vrienden

zo en nu ga ik nadenken aan wie het stokje gaat.

Evenstar, dankjewel voor het delen van je verhaal Het is niet het makkelijkste verhaal om te lezen, maar - misschien wel juist door de manier waarop je het vertelt - het komt wel héél intens over. En wat spreek je prachtig over Arwen, echt de liefde spat er af Ik hoop dat je je plekje gevonden hebt

Wat een heerlijk chaotisch evenstar-verhaal!

En ik heb je dit al vaker gezegd, maar ik heb echt superveel bewondering voor jou! Als er iemand toch gegroeid is de afgelopen jaren (jaja, ik was ook zo'n scepticus in de tijd van jullie andere nicks ) ben jij het wel. Petje af en een hele diepe buiging.

evenstar, misschien warrig, maar geschreven zoals jij bent!
Ik vind jou een lieverd, maar dat weet je wel denk ik
en ik heb enorme bewondering voor je! je hebt het goed gedaan!

Evenstar ook hier bewondering hoe je het allemaal doet.

ik moet eigenlijk me nick veranderen in Evenwarrig

BE ik weet zelfs mijn zus, maar die reageert nu net als jij , en dat kan ik veel beter hebben als mensen gewoon erlijk zeggen ja ik twijfelde, maar je hebt het goed gedaan, dan schijnheilig, ach ik wist het altijd wel

Toen zag ik dingen gewoon niet, en ben vol van besef dat het toen ook een naieve beslissing etc was.
Maar aan de andere kant, misschien de dromer in mij? denk ik alles gebeurt om een reden, al zien we niet altijd hoe en wat.
Al het gebeurde heeft me gemaakt tot wie ik nu ben, iemand waar ik trots op ben.
Misschien een beetje als rivella, je moet ervan leren houden.. maar als je eenmaal die moeite gedaan hebt ben ik best wel lief en minder chaotisch

evenstar! ik heb je verhaal met open mond gelezen! Ik wist dat er wel iets gespeeld had, maar je hebt het echt niet makkelijk gehad!
En ik vind ook, net als BE en jijzelf uiteraard, dat je ontzettend gegroeid bent! Dat lijkt raar, om zoiets te zien in wat posts op een forum, maar toch merk ik dat daarachter een sterkere, vrolijkere en wijzere vrouw zit dan voorheen.

Bedankt voor je verhaal!

_{Ik ben nog niet bij met teruglezen van de andere verhalen, dat ga ik nu of later doen.}

Evenstar, je verhaal mag dan choatisch zijn maar dat pastte ook wel bij jouw leven als ik dat zo lees. Jemig wat heb jij een hoop meegemaakt. Jij bent echt enorm gegroeid! Wat fijn dat jij nu trots op jezelf kan zijn.

o ja heb verzoek gedaan voor het stokje dus nog even afwachten tot ik daar wat van hoor.

en thnks allemaal

Evenstar, ik kan het alleen maar eens zijn met de rest in dat je enorm gegroeid bent.
_{En aan de andere kant ook gekrompen, petje af!}

Een beetje warrig, maar zo typ ik ook, dus ik vond het warrige helemaal niet lastig.
Ook wel een erg indrukwekkende tijd achter de rug, een mooi verhaal.
En na regen komt een boel zonneschijn!!

evenstar, ik kende je niet in het verleden, dus ik weet niet of je gegroeid bent. Ik weet alleen dat ik je verhaal indrukwekkend vind en dat de liefde voor Arwen zo duidelijk door klinkt. Jullie klinken echt als een twee-eenheid en ik heb het idee dat je een geweldige moeder bent voor Arwen!
Petje af voor jou en de manier waarop je je door alles heengeslagen hebt. Ik hoop dat het allemaal wat gemakkelijker mag worden voor jullie.

Evenstar, je weet dat ik vroegah geen hoge pet van je op had, maar die is intussen best hoog geworden!

wow Fuente, wat een liefde heb jij te geven. je hebt je dipmomentjes gehad, maar de pieken gaan verder overheersen! fijn dat je weer contact hebt met het hele gezin ondertussen!

Evenstar, ook jouw verhaal is erg indrukwekkend. je denkt alles goed te doen, maar ondertussen heeft de omgeving dingen eerder door dan jezelf... goed ook dat je de hulp hebt gezocht. hij is daarvoor heb ik ook al aan den lijve moeten ondervinden... Fijn dat je dochter zo positief en zo sterk is.

en wederom mooie indrukwekkende verhalen !!!

Evenstar, ik vind het ontzettend fijn om te lezen hoe je zo bent uitgegroeid tot iemand waar je zelf ook trots op bent

evenstartje toch, wat veel ellendige dingen bij elkaar... fijn dat het nu zoveel beter gaat. goed voor jezelf (blijven) zorgen he, ook daar verweg!

Evenstar, ook ik deel die bewondering die de anderen hebben voor je!
Wat ben jij geschaad door mensen en wat heb jij dankzij jezelf en dankzij lieve anderen (met Arwen voorop?) juist je héle zelf weer opgesnord! Knap en mooi.

quote:

Op maandag 22 juni 2009 12:27 schreef _evenstar_ het volgende:


Ze is een wijs meisje, sterk/veerbaar, geniet van alles. Laat duidelijk merken wt haar grens is. En ik luister naar de grenzen.

Leer haar maar haar eigen grenzen te respecteren. Jij hebt inmiddels geleerd hoe dat moet!

_{Bizar. Ik moest bij die regel aan jou denken, Moonah. Dat jij die eruit zou pikken. Echt! En je doet het.}

Hm, ja, dat is wel bizar ja.

Evenstar, ik kende je verhaal een klein, piep beetje, maar ben er echt van onder de indruk. Je doet het hartstikke goed met Arwen, je bent zo gegroeid (figuurlijk dan ). Heel fijn om te lezen hoe je je eigen leven bent gaan bepalen, en dat het zo goed met Arwen gaat, net zo'n sterke meid als d'r mama

nogmaals lief allemaal, ik wacht nog even tot morgen af of die persoon mijn stokje wil overnemen anders vraag ik iemand anders

ik wacht op antwoord van de volgende

Het stokje gaat naar Tazz.

Met als vraag heel simpel, wat doet het avderschap met je? is het anders als verwacht?

Evenstar, respect

quote:

Op vrijdag 26 juni 2009 16:57 schreef _evenstar_ het volgende:
Het stokje gaat naar Tazz.

Met als vraag heel simpel, wat doet het avderschap met je? is het anders als verwacht?

Hoi Evenstar, bedankt voor het stokje.
Ik heb me niet veel laten zien in deze reeks maar ik heb wel alles meegelezen. Ik zal er eens goed voor zitten.

Heftig verhaal verder, blij dat het nu beter gaat..

Lieve Evenstar, ik ben 'fan' van je sinds onze ontmoeting inUtrecht. Ik ben blij dat je op je pootjes terecht bent gekomen. Dikke kus voor jou en Arwen!

Ja, en toen ik kreeg ik ook het stokje.

Goed, wat te vertellen. Hmm, laat ik beginnen dat ik 34 jaar geleden in Veenendaal ben geboren. Mijn naam laat ik hier achterwege ivm Google maar daar maak ik normaal geen geheim van. Ik doe een stukje jeugd, hoe ik op Fok! ben gekomen en mijn belevenissen als OUDer.

De hele jonge jaren herinner ik me weinig van, tot ik tiener werd. Toen brak wel een moeilijke periode aan doordat mijn moeder in het ziekenhuis belandde ivm borstkanker. Er volgende enkele moeilijke jaren met veel ziekenhuis bezoek of dat mijn moeder weer thuis was, maar wel erg ziek was. Als beginnende puber begreep ik het allemaal niet en was denk ik erg moeilijk af en toe.

Toen ik 11 was is mijn moeder uiteindelijk overleden.

De jaren hierna tot mijn 18e waren niet de makkelijkste. Hier ga ik om prive redenen verder niet op in. Toen ik na mijn schoolperiode ging werken ontdekte ik ook het uitgaansleven. Veel werken en veel stappen.

Na wat omzwervingen kwam ik in 1999 in de ICT terecht en kon ik van hobby mijn beroep maken. Op mijn werk krijg ik ook meer met internet en email te maken en zodoende ook Fok! leren kennen. In juli 1999 begon BigBrother en Fokzine had een paar trailers hiervoor op de site. Zodra Fok begon las ik mee over BB. Ik kon me helaas niet registreren, ik had alleen een werkmailadres wat eindigde op *.com
Maar, ik kon wel op de chat komen, dat was wel lachen… Om 8:00 uur begon ik met werken en om 8:05 zat ik al op de chat en ’s avonds na werktijd ook tot vaak wel 2/3 uur ’s nachts… Na wat slaaptekort heb ik dit maar een beetje afgebouwd.

Ik las op een gegeven moment ook van de OMA actie en dat leek me wel wat. Aanmelden ging via mail en zodoende was ik (met 2 vrienden) bij een Fok! actie zonder geregistreerd te zijn! Een paar dagen later lukte het me eindelijk om te registreren en kon het onzinposten beginnen. Ja, de leukste tijd was toch wel onzin, tòt het Veronica forum uit de lucht ging en al die spam-users met namen als Bolletje, Ludo en Yvonne op het forum kwamen spammen..

In jan. 2000 werd de allereerste meet georganiseerd en ondanks dat we elkaar niet hebben gezien, was het erg geslaagd. Het meeten was erg leuk en Blauwe M&M benaderde mij of we een Meet en Greet konden organiseren. 19-2-2000 was de datum, half onzin fok! uitgenodigd en dat was heel leuk om te organiseren en mee te maken.

Goed, de smaak van Meeten te pakken en veel op fok! te vinden (op mijn 25e verjaardag stond o.a. Yvonne bij mij op de tafel te dansen). Ook half Nederland afgereden om bij de Fok!kers thuis te komen en soms zelfs blijven slapencoma liggen. Zeer leuke tijd gehad.

Ten tijde van dit alles was ik nog vrijgezel en woonde ik bij mijn ouders, alhoewel ik bijna nooit thuis was. Een paar maanden later leerde ik iemand in Apeldoorn kennen en voordat ik het wist woonde ik samen, kochten we een flatje... In die periode door o.a. studie en werk een tijd niet meer op Fok! geweest. In 2003 ging ik trouwen en in die periode ook weer veel in LIF gepost in het huwelijkstopic. Hierna weer wat minder online totdat in 2005 bleek dat Lenaatje zwanger was. Toen in OUD terecht gekomen om ervaringen aan te horen van andere users en wat mee te posten over het wel en wee (leuk grapje)…van anderen. 20 mei 2006 is onze dochter geboren en vanaf die tijd trotse papa!

Daarmee kom ik ook bij de vraag van Evenstar

quote:

Met als vraag heel simpel, wat doet het vaderschap met je? is het anders als verwacht?

Ik kon me 10 jaar geleden niet voorstellen dat ik getrouwd en papa zou zijn. Daar was ik toen helemaal niet mee bezig. Ook na het trouwen niet. In het begin had ik er nog niet veel mee met het vaderschap, ’s nachts wakker worden van een huilend kind dat dan de fles moest hebben, pfft.. wel zwaar. Na een paar maanden veranderde dit, ze begon wat meer te bewegen en het werd telkens leuker. Nu kan ik me geen leven zonder dochter voorstellen. Mah-re is een echt papa’s kindje, soms tot frustratie van Lenaatje en ik vind het erg gezellig om wat met haar te doen. Dat kan zwemmen, naar de kinderboerderij (of een Fok! Meet) etc. Ze is altijd wel aanwezig en weet vaak ook wel mensen om haar vingertjes te winden. Normale zaken als boodschappen doen is soms alleen al erg leuk. Na haar operatie voor haar amandelen is ze veranderd, zebegint nu eindelijk wat te praten, een klein gezellig peutertje die toch wel een zeer belangrijk deel van mijn leven is geworden. Het is anders dan verwacht, het gaat me meestal makkelijker af dan verwacht.

Hobbies: Computers, internetten
Sport: 2x in de week fitness
Boek: Ben vooral een fan van John Grisham boeken
Film: Top Gun, verder kijk ik bijna alles, neem wel eens vage films op om deze op een regenachtige zondag te bekijken (als ik tijd heb).
Muziek: Nederpop/rock (Ilse de Lange ) rock (Greenday) en gouwe ouwe (Queen)
Waarvoor ’s nachts wakker maken: Ik hecht er aan mijn nachtrust en zal niet gauw mijn bed ergens voor uit komen…

Ik heb al een PM gestuurd voor de volgende, ik wacht even op een reactie.

[ Bericht 0% gewijzigd door Tazz op 27-06-2009 13:03:12 (grammatica iets verbeterd...) ]

Leuk Tazz, met al die links naar de Fok-historie. Ik ga me straks weer even in de nostalgie storten

En de beantwoording van de vraag van Evenstar. Eigenlijk een onmogelijke vraag, want je kunt je inderdaad nauwelijks een voorstelling maken van je leven met kinderen. Maar dat het je makkelijk afgaat, dat was me al wel duidelijk. Volgens mij hebben jullie een heel gezellig gezin.

wat leuk Tazz zeker die historie stukjes die ik helemaal niet ken. grappig om bix tegen te komen ook

Zo lees je nog eens wat nieuws Ik wist wel van BB meet maar niet dat ie door sloten en greppels is gegaan enzo! Haha zie het al voor me.

Hahaha altijd handig dus een estafette topic. Zo kom je nog eens ergens achter
Leuk verhaal

Sorry voor mijn late antwoord evenstar. Door alle chaotische taverelen hier in huis momenteel geen tijd voor internet. Ik zelf die nog prut is, Rick zijn moeder die 3 weken op ic ligt en niet goed gaat en elke dag in Amsterdam zit. Om gek van te worden, maar we redden het! Dankzij jou! Ja dankzij jou, want jij hebt laten zien aan ons dat weinige wat we maar kunnen dat dat liefde is en dat we dat eeuwig moeten koesteren en je smsjes en berichtjes zijn altijd warm en geven ons weer hoop voor jou, Arwen en D.

quote:

Op zaterdag 27 juni 2009 13:17 schreef Belana het volgende:
wat leuk Tazz zeker die historie stukjes die ik helemaal niet ken. grappig om bix tegen te komen ook

Ja, historische topics zijn meestal leuk om te lezen, helemaal omdat het echt heel lang geleden is.
En Bix tegenkomen is altijd leuk.. _{Ook anderen, altijd wel nieuwsgierig wie er achter een gebruikersnaam zit.}

leuk om te lezen Tazz...

Ik heb een mede-oldie-papa bereid gevonden om het stokje over te nemen.
De vraag aan DIGGER is:
In je sig heb je een ierse biertje staan en ik kan me herinneren dat je in het verleden wel eens vaker over Ierland gepost hebt. Ben je fan van Ierland? Ik ben benieuwd waarom je Ierland leuker vindt dan bv Frankrijk...

haha Tazz, ja weet je nog, stonden we daar op station Haarlem. wachtend op eventuele mede-onzin-Mac-gangers. ik zag een oudere man met een hoedje op voor GHaven aan.

Digger, do tell!

quote:

Op maandag 29 juni 2009 23:53 schreef bixister het volgende:
ik zag een oudere man met een hoedje op voor GHaven aan.

en bix, was 't liefde op het eerste gezicht?

quote:

Op zaterdag 27 juni 2009 15:43 schreef Anitra het volgende:
Sorry voor mijn late antwoord evenstar. Door alle chaotische taverelen hier in huis momenteel geen tijd voor internet. Ik zelf die nog prut is, Rick zijn moeder die 3 weken op ic ligt en niet goed gaat en elke dag in Amsterdam zit. Om gek van te worden, maar we redden het! Dankzij jou! Ja dankzij jou, want jij hebt laten zien aan ons dat weinige wat we maar kunnen dat dat liefde is en dat we dat eeuwig moeten koesteren en je smsjes en berichtjes zijn altijd warm en geven ons weer hoop voor jou, Arwen en D.

Tazz leuk je verhaal te lezen Dank je!

quote:

Op dinsdag 30 juni 2009 01:10 schreef Reese het volgende:

[..]

en bix, was 't liefde op het eerste gezicht?

nee, maar op het tweede (echte) gezicht wel!

anitra!

Leuk om weer een verhaal van een man te lezen Tazz!

quote:

Op dinsdag 30 juni 2009 09:50 schreef Brighteyes het volgende:
Leuk om weer een verhaal van een man te lezen Tazz!

Inderdaad!

quote:

Op maandag 29 juni 2009 22:39 schreef Tazz het volgende:
Ik heb een mede-oldie-papa bereid gevonden om het stokje over te nemen.
De vraag aan DIGGER is:
In je sig heb je een ierse biertje staan en ik kan me herinneren dat je in het verleden wel eens vaker over Ierland gepost hebt. Ben je fan van Ierland? Ik ben benieuwd waarom je Ierland leuker vindt dan bv Frankrijk...

Leuk om het stokje te krijgen van een oldbie, met een goede smaak qua pils

OK wat over mezelf: Ik ben Robert, 33, hier al sinds heel vroeg mee lezend en postend (en dan kun je niet ontkennen dat je hier door BB gekomen bent) onder de naam DIGGER.

Ben geboren in Arnhem, heb 1 broertje en ben in m'n leven vaker van adres/woonplaats gewisseld dan menigeen zal doen (zit nu op lokatie 13 geloof ik) waarbij de rooie draad is dat alle 13 boven de grote rivieren waren, hoewel nu nog maar net, de zolder kijkt uit op "de overkant".

Heb mede door deze verhuizingen en omwegen van VWO via HAVO weer naar VWO wat lang over de middelbare school gedaan - wat op zich wel erg relaxed was, OV jaarkaart erbij en heel veel in te brengen bij de leraren - en uiteindelijk 2 maal cum laude diploma gehaald.

Studeren ging een beetje op dezelfde manier, kwam in die tijd ook in aanraking met Fok! en soms ging daar wel eens te veel tijd in zitten. En komt tijd, komt Grolsch....

Zoals elke oldbie zal beamen: de begintijd was het leukste.
Justme die 's ochtends vroeg zat te wachten tot je uit de kroeg gerold was, alleen maar om te kijken hoe slecht je nu weer kon typen; met Dolfina Chica een kip kopen als cadeautje voor Brechtje, 'vroege pasen' vieren met Harry oftewel de Geileneukfurby, Diverse meetings (van Bevrijdingsfestivals tot jazz tent in Utrecht tot bij de FA cupfinals en meer).
Ook een andere kant was wel bijzonder en is me zeer nadrukkelijk bijgebleven: Ik kon destijds live verslag doen van de vuurwerkramp in Enschede en enkelen die ongerust waren over b.v. familie van info voorzien over hoe wat en waar.

Uiteindelijk op Fok ook m'n Italiaanse vrouw (Elegantly Wasted) leren kennen. Als ik vertel hoe ga ik al een stukje op de vraag in: Uiteraard was er sprake van gedeelde interesse, qua Sport (Voetbal, Maradona, Napoli, Formule 1/Ferrari), maar ook muzieksmaak en een stuk voorliefde voor Ierland - toen allebei nog nooit geweest.
Ik gaf haar aan, toen ze ging stappen met een vriendin, eens een Black & Tan te bestellen in de betreffende pub, zonder uit te leggen wat ze zou krijgen. Dat deed ze, smaakte bijzonder goed en op m'n vraag de volgende een keer samen te gaan halen antwoordde ze gelukkig positief

I.v.m. de nog lange studieduur voor de boeg en de grote afstand tussen beider woonplaatsen heb ik niet al te lang daarna een "bouquetreeks quote alert" keuze voor de liefde gemaakt omdat ik voelde dat dit de ware was, waardoor we al snel samenwoonden.

Inmiddels zijn we ruim 6 jaar getrouwd, 2 bijzondere Fok kindjes rijk. De 1e moet een van de zwaarste Fok babies zijn (en blijft dat met zijn 5235 gram hopelijk voor de a.s. Fok!moeders ook). Het leidde zelfs tot ruzie tussen het echtpaar van de drukkerij - hij beschuldigde haar ervan het gewicht verkeerd genoteerd te hebben, zij belde het ziekenhuis en zelfs de telefoniste was op de hoogte want wist direct waar het over ging.
De 2e kwam 2 maanden te vroeg, heeft lang op de IC gelegen en moest uiteindelijk met 3 maanden gedotterd worden. En periode dat m'n linker helft niet meer wist of de rechter helft nog leefde en andersom maar een periode die ik achteraf heel positief ervaar omdat het ten eerste met Kady helemaal goed kwam en tevens de banden onderling nog eens zo extra versterkt heeft, ook met m'n schoonouders die altijd al veel doen maar toen helemaal.

In het dagelijks leven werk ik, graag en hard, bij een prettige werkgever bijzonder dichtbij (bewust), wat veel praktische voordelen biedt voor beiden waardoor werk en prive prima te combineren is. En aangezien het een gecombineerde binnen en buiten functie is, afwisseling te over.

Hobbies:

- De kinderen, uiteraard. Inclusief hun hobbies, dus heb ik nu een huis vol Hello Kitty's
- Voetbal (ben een wandelende encyclopedie, vraag me gerust wie in en bepaalde wedstrijd lang geleden een gele kaart kreeg, gewisseld werd of wie op dat moment sponser van die club was of wat dan ook, maar vraag me niet naar verjaardagen en zo). Typisch iets mannelijks, typisch iets waar vrouwen geen klap van begrijpen
- Fotograferen (Landschappen, kids/portretten)
- Reizen/vakantie (Italie & Ierland)
- Koken, Lekker eten en drinken (naast bier en whiskey inmiddels ook een aardige wijnkenner)
- Muziek: Als het maar goed rockt. Van Ligabue tot Oasis, van Type o Negative tot Rammstein, van Vasco Rossi tot Blackmetal, van de Stone roses tot Black Sabbath. Heerlijk. En toch ook weer Ierse muziek. Christy Moore is echt zo fucking geweldig
- En raar maar waar, er schuilt ergens een enorme winkel fan in mij (wel eens 5 uur voor je lol in een buitenlandse (mega) supermarkt rondgeshopt incl. kleine kids?)

Boeken, daar doe ik niet echt aan, kan ik het geduld of de tijd doorgaans niet voor opbrengen en ik ben ook liever iets actiever bezig. En als ik lees, dan gaat het over Voetbal, koken, Ierland of Italie.

Films: Ben ook niet zo'n film kijker, ik heb letterlijk nog nooit een film op DVD of zo gekocht. Op TV ben ik meer geinteresseerd in, daar is het rijtje weer, voetbal, reizen en koken, alsmede docu's, actualiteiten en technische zaken (stukje werk gerelateerd). Meest indrukwekkende film recent gezien: Gomorra, omdat ik de regio en achtergronden gewoon goed ken en begrijp en het hier om waargebeurde zaken gaat. Boek is nog indrukwekkender overigens.

Meer kan ik melden bij waar je me 's nachts voor kunt wakker maken: Een lekkere schotel gegrild vlees, hotwings, een goede pasta (aglio & olio met ansjovis bv), cactusfruit, een guinness stew in de winter, allerlei lekkere (Napolitaanse) zoetigheden, buffelmozzarella, toblerone (wit!), een goede salmai, parmaham, een echte pizza (dus zuidelijker dan Rome), eigen gestookte limoncello, bring it on!

Wel alles met mate

Leukste uitspraak, dat zijn er zo veel van de kids. Bijna in m'n broek piesen moest ik toen we onlangs zeiden tegen de kids dat we, ondanks dat we de dag ervoor al geweest waren, toch nog even naar de supermarkt moesten. "In halve mandarijn" vroeg Glenn toen met serieus gezicht. Euhhh wat? Hij herhaalde z'n zin en voegde toe, "ja daar waar we gisteren waren" Het bleek zijn fonetische interpretatie van "Alphen aan de Rijn" te zijn.

Met 2-talige kids is het hier sowieso vaak lachen geblazen, zeker als talen gecombineerd worden. Meest lachwekkende was lang geleden toen hier met familie erbij mosselen gegeten gingen worden. Glenn kon alleen niet zo snel op het woordje "mosselen" komen. Dus riep hij in vol volume uit toen de pannen op tafel kwamen "Ik wil kotsen" Althans dat maakte m'n pa ervan, die als een idioot richting keuken rende om al doekjes te gaan halen. Alle Italianen aan tafel bleven zitten en moesten hard lachen, want Cozze (uispraak: kotse zonder 'n') is het Italiaans voor mosselen

Nog even voor de mensen die mij al van vroeger kennen (nu wordt het voor sommigen shocking): Ik ben een echter burger*** geworden, een familie man, die uitziet naar b.v. de kerstperiode, netjes 1 of 2 wijntjes drinkt bij het eten, in een nieuwbouwwijk woont, graag tuiniert, geen (half) lang haar meer heeft en houdt van z'n schoonouders. Alleen die stationwagen of labrador komt er hier niet in

Dan, de vraag: Ben je fan van Ierland? Ik ben benieuwd waarom je Ierland leuker vindt dan bv Frankrijk...



Ik denk dat m'n antwoord tussen de regels door al aardig te lezen valt maar een volmondig ja.
Onze 1e gezamelijke vakantie is naar Ierland geweest, alwaar we ook besloten samen te gaan wonen terug in Nederland (1 iemand van hier had daar weer een belangrijke invloed in, zo heeft Fok me toch veel mooie, speciale dingen gebracht).
Onze honeymoon ging naar Ierland.
Onze kids hebben beide een Ierse naam
Als je mij ooit kunt betrappen zonder Ierse whiskey of bier in huis mag je een ton van me hebben.
En Glenn was recent etiketten aan het lezen (dit maal van de Sheridans), en vroeg "Wanneer gaan wij nou ook eens naar Ierland?" en dat hebben we maar meteen even geregeld voor hem
Eigenlijk moesten we sowieso, we komen er nl. om het jaar en de laatste keer was 2007.

En waarom? Omdat de Ieren het meest gastvrije volk zijn wat ik ken, de natuur, de rust, de landschappen er fantastisch zijn (wel even Dublin & Killarney in hoogseizoen mijden), er niks boven een verse Guinness of Black & Tan gaat, het land geweldige muzikanten voort brengt en zo kan ik nog wel even door gaan.
Er zijn trouwens ook wel duidelijke overeenkomsten tussen Italie & Ierland: periodes in de geschiedenis met massale emigratie en dus zeer veel Ieren die niet in Ierland wonen (veel meer dan Ieren in Ierland), de folk muziek en zoals Glenn altijd opmerkt, ook de vlaggen lijken zo op elkaar.

Niet dat Frankrijk niet leuk is - komen we ook regelmatig omdat mijn vader daar woont - maar het kan er simpelweg niet aan tippen.

Ik ga nog even een denken over wie de volgende zou kunnen zijn en wat ik hem/haar dan wil vragen, dus die info volgt

Wat leuk, alles in dit verhaal is nieuw voor mij, dus erg leuk om te lezen
En ook mooi geschreven.

Leuk verhaal ook weer om te lezen, van een echte oldbie.

Leuk verhaal, dat van Enschede kan ik me nog goed herinneren, heftig toen!
Dit jaar begon wie is de Mol in Ierland en ook toen weer zag ik mooie beelden. Over een paar jaar toch maar eens heen gaan op vakantie, kom ik tegen die tijd wel eens vragen voor tips!

quote:

Op dinsdag 30 juni 2009 23:58 schreef mrien het volgende:

[..]


Mooi verhaal Digger! Ik weet nog zo goed dat je toen poste rond de bevalling van EW van Kady, hoe a la minute je naar het ziekenhuis geroepen werd

Ehhh ja, ik weet nog dat ik koud terug was uit het Sophia "want er zou toch niks meer gaan gebeuren die avond/nacht" of ik werd gebeld dat ik haast moest maken en me direct op de OK kon melden. Dat zijn van die gekke "jojo dagen" dat je eigenlijk niet meer in staat bent om normaal na te denken, maar meegaat met je gevoel en erop vertrouwen moet dat dat goed zit. Nooit meer zo blij geweest met een gillend kind als toen de keizerlijke rits open was.

Heb overigens echt super herinneringen aan het Sophia. De arts die vertelde dat Kady gedotterd moest worden relativeerde het met de woorden "Meneer, mevrouw, noem me beroepsgedeformeerd, maar uw dochter is groot, helemaal voor haar leeftijd. Wij voeren dit soort ingrepen ook uit op babies van 5 a 600 gram."
En ze waren heel zorgzaam en coulant met avondeten nuttigen daar, bezoektijden etc.

Meest bijgebleven uit die periode waren de balonnen of kaartjes bij andere kindjes, later op de high care afdeling. "Hoera, 1 kilo" stond er dan bijvoorbeeld. Bij een kindje van al 16 weken oud.
Maar vooral de piepjes van de IC. Ik krijg nog steeds kippenvel en koude rillingen zodra ik 1 zo'n piepje hoor, kijk dus ook echt nooit naar medische programma's

Maar even terug naar de basis van het topic; ik heb een PM gestuurd naar de potentiele volgende, dus even afwachten op reactie nu (om vervolgens nog de bijbehorende vraag te verzinnen).

digger

Mooi verhaal zo Digger!

En wat vind je dan van Italië? Neem aan dat je daar ook regelmatig komt. Jouw gevoel voor Ierland herken ik van ons gevoel voor Italië. Tot en met de kinderen aan toe die echt bijna elke dag vragen: 'wanneer gaan we weer naar Italië?'

Gomorra vond ik ook erg indrukwekkend maar volgens mij moet je echt eerst het boek gelezen hebben om iets van de film te begrijpen. Maar die sfeer zeg, pfffff!

Italie is schitterend, het eten is het beste in de wereld, maar Italie heeft ook mindere kanten. Zou er nooit willen wonen, ik weet te veel, en je kunt er eigenlijk niet op een eerlijke manier een goede boterham verdienen, onbewust word je vanzelf onderdeel van het systeem.

We komen inderdaad veel in Italie, voor onze kids wonen hun overgrootmoeder en enkele ooms en tantes daar. We gaan nu binnenkort echter nog verder zuid, om ook andere delen van Italie te ontdekken

Ik heb inmiddels positieve reactie van de volgende persoon en dat is Igraine.
Igraine, voor jou geen werk gerelateerde vraag (ik weet dat je ooit gewerkt hebt voor dezelfde werkgever als m'n vrouw) maar verder weet ik niet veel van je. Wel echter dat je geen vlees eet.

Nu is eten bij on heel belangrijk en eten de kids gelukkig echt alles wat los en vast zit. Maar met jouw keuze in deze ben ik benieuwd hoe je dat doet met de kids. Zet je ze alles voor? Vertel je ze waarom je geen vlees eet? Kook je wel eens apart voor de kids naast jezelf i.v.m. verschillende eetpatronen/wensen/behoeften?

Kortom, een kijkje in je keuken

Dank je voor het stokje, Digger
Ok, nou ik ga er eens goed voor zitten, dus het kan wel even duren en zal zeker je vraag beantwoorden.

Nou ik ben dus Igraine, aangemeld op 8 oktober 1999 als She-Wolf, met usernr 797. Een echte oldbie dus, maar wel een met weinig posts. In verband met het "wachten op het tweede streepje" topic deze kloon aangemaakt, en uiteindelijk maar gehouden. I

k ben in augustus 1974 geboren in Rotterdam en daar en in Vlaardingen opgegroeid. Ik heb 1 broer die 6 jaar ouder is dan ik en ik heb altijd een leuke jeugd gehad. Als kind vond ik het leuk dingen te leren, uit te zoeken en te lezen. Ik was altijd goed op school en liep altijd voor. Omdat ik me hierdoor ook vaak verveelde, hield ik andere kinderen van hun werk door met ze te praten, of ik was aan het dagdromen. Wat minder leuk was, is dat ik hierdoor vaak apart werd gezet met een groepje lege tafels om me heen. Dit heeft mijn spontaniteit wel wat onderdrukt. Ik was als kind altijd iets te dik, maar ben nooit gepest. Het feit dat ik erg adrem was en een oudere broer die bereid was iedereen in elkaar te trimmen die het aandurfde me te pesten, heeft daar wellicht aan bijgedragen. Verder ging alles goed, ik mocht een klas overslaan. Mijn ouders hebben dit uiteindelijk tegengehouden omdat ik al een vroege leerling, en dus de jongste van klas, was. Zij waren bang dat het leeftijdsverschil met de andere kinderen anders op sociaal vlak te groot zou zijn. Op mijn zevende nam ik het besluit om vegetarier te worden, als enige van ons gezin. Mijn ouders moesten hier wel aan wennen, maar er is nooit echt strijd over geweest. Ik kon heel duidelijk aangeven waarom ik dit wilde (dierenliefde) en mijn mening werd gerespecteerd. Nu, 27 jaar later, ben ik nog steeds vegetarier. Mijn jeugd is eigenlijk vlekkeloos verlopen en ook mijn middelbare schooltijd heeft niet echt voor problemen gezorgd. Ik ben wel een niveua lager gegaan, van het atheneum naar de HAVO, omdat de meiden waar ik mee omging dat moesten. Ik hoefde niet naar de HAVO, maar wilde niet in een klas blijven met mensen die me verder niet aanstonden. Mijn ouders vonden dit goed, nadat ik met duidelijke argumenten kwam. Ik heb van jongs af aan meegekregen dat mijn mening telt en waardevol is. In mijn puberteit deed ik, zoals elke puber, dingen die mijn ouders niet leuk vonden. Zij waarschuwden me wel, maar verboden nooit iets. Met uitgaan mocht ik zelf weten hoe laat ik thuiskwam, mits op een 'redelijk tijdstip. Ik heb altijd veel vertrouwen gekregen en de mogelijkheid mijn eigen keuzes te maken en dus ook van mij eigen fouten te leren. Met een goed vangnet kan je het wel eens permitteren om uit te glijden, dat was mijn basis. Na de HAVO wist ik nog steeds niet zo goed wat ik verder wilde gaan doen. Ik twijfelde tussen de kunstacademie, opleiding meubelmaken en scheikunde studeren. Wat ik wel heel zekerwist was dat ik nooooooit op een kantoor wilde werken. Omdat ik het na het behalen van mijn diploma nog steeds niet wist, besloot ik maar even een tijdje te gaan werken, tot ik het wel wist. En zo ging ik aan de slag, op een kantoor. Eerst op een kantoor van een herenkledingzaak, later bij een verzekeringskantoor. Vanaf het moment dat ik aan het werk was, beviel me dat eigenlijk wel en had ik helemaal niet meer zo'n behoefte om terug naar school te gaan. Wel heb ik in al die jaren verschillende op leidingen op verzekerings-en managementgebied gevolgd en ben ik een aantal keer van werkgever veranderd. Ik heb verschillende functies uitgevoerd, van administratief medewerker tot teamleider, van assurantie- tot hypotheekadviseur.

Nadat mijn eerste vriendje me op mijn 18e bedroog met een vrouw van 36 (hij was toen 23) had ik het even gehad met mannen, tot ik op mijn 20e R. leerde kennen. Hij was het stereotype 'foute man' maar ik vond het reuze interessant en spannend. Na een half jaar woonden we samen en ik leefde in een wereld die compleet anders was dan die waar ik uit kwam. Ineens zat ik tussen de bikers en leefde ik tussen mensen waarbij overmatig drugs- en drankgebruik meer regel dan uitzondering was. Het was een hele destructieve groep, op een zekere begraafplaats in Schiedam, liggen zeker 5 mensen uit die groep op hetzelfde veld. Na 5 jaar was ik die achtbaanrit zat ben ik eruit gestapt. Ik ben toen alleen gaan wonen en heb twee jaar lang mijn vrijgezellenstatus uitgebuit. In die periode zat ik zelf ook zo'n 5 dagen per week in de kroeg en zat ik regelmatig met hele kleine oogjes een een punthoofd op m'n werk. 7 jaar geleden leerde ik mijn huidige man kennen. Ik ging naar een vriend kijken die in een gelegenheidsbandje als begeleiding van o.a. Thijs van Leer en Kaz Lux moest optreden. Ik zag een langharige gitarist opkomen en vroeg aan de vriendin van die vriend "Zo, wie is dat?" En ze zei: "Dat is L. en hij is net vrijgezel"."Rot voor die jongen" dacht ik, maar ik wist dat ik hem moest hebben. Ik had toen nog een soort vriendje, dus via allerlei omwegen heb ik hem uiteindelijk veroverd.

We waren allebei iets ouder en hadden allebei een langere relatie achter de rug, dus het onderwerp kinderen kwam sneller aan bod dan voorheen. Na iets meer dan een jaar gingen we ervoor, het ging niet zo makkelijk en na een klein stukje de MMM in, was ik dan anderhalf jaar later eindelijk zwanger. Onze prachtige dochter Myhron is in 2005 geboren en ze is echt het mooiste wat me ooit overkomen is. Ik werkte toen nog steeds in de verzekeringen.
Een jaar of drie geleden was ik dat ineens helemaal zat, mijn dochter was bijna een jaar en ik had heel sterk het "is dit het nu?" gevoel. Ik wilde graag weer een opleiding gaan doen, maar niets in de verzekeringssfeer. Na veel praten kwam mijn man met: "Waarom ga je niet iets met psychologie doen, daar ben je altijd zo geinteresseerd in". En dat was ook zo, nou had ik niet zo veel zin in een universitaire opleiding, omdat het mij meer om de kennis psychologische stromingen en klinische psychologie ging, dan om statistieken of onderzoek. Dus HBO-psychologie gaan doen, in deeltijd en een sprintversie en daar ben ik nu, sinds vorige week, na 3 jaar mee klaar. In de tussentijd ook nog zwanger geweest en mijn jongste dochter gekregen. Sinds twee jaar werk ik als begeleider van mensen met psychosociale en/of psychiatrische problematiek. Ik bezoek mensen thuis en geef ondersteuning op verschillende vlakken, zoals financiën, dagbesteding, structuur, sociale contacten etc. Mijn werk bestaat vooral uit veel praten met mensen en dat vind ik fijn.

Verder, muziek. Ik ben gek op muziek, vooral rock en metal. Ik ben gek op rock uit de 70's zoals Led Zeppelin, op stonerrock zoals Kyuss, Orange Goblin en Monstermagnet. Op metal zoals Megadeth, Type O Negative. Mijn all-time fav is the Cult, het hoogtepunt was toen in ik '94, terwijl ik tijdens het voorprogramma op een van hun concerten een beetje om me heen stond te kijken en er engelsman op me afkwam met twee stickers. "Voor jou en een vriendin" zei hij. Ik dacht: "leuk" maar het bleken toegangspassen te zijn tot een aftershow party met de band. Dat was echt supertof. Na het concert heel het pand doorgeleid worden en dan in een kamer met allemaal drank en eten, chillen en kletsen met de band en crew. Toen ik wegging werd me nog aangeboden om de dag erna ook te komen. Ik zei dat ik geen kaartjes had, dus hij (de drummer) bood aan me op de gastenlijst te zetten. Dus wat zeg ik: "Nee sorry, ik moet morgen met m'n moeder naar de chippendales". Het was wel waar, maar nu schaam ik me er nog voor. Twee jaar later werd ik backstage uitgenodigd bij Megadeth, maar dat sloeg ik af omdat ik met 6 gasten was en ik maar twee kaartjes kon krijgen. Groupie zijn is duidelijk niet voor mij weggelegd dus.

Om de vraag van DIGGER te beantwoorden. Ja ik ben al 27 jaar vegetarier. Mijn kinderen (of in ieder geval de oudste) eten wel 'gewoon' vlees. Mijn man eet ook vlees, dus ik kan het moeilijk verbieden. Dat wil ik ook niet. Het is mijn keuze en mijn ding en ik wil dat aan niemand opdringen. We eten regelmatig geheel vegetarisch, maar ik maak ook vleesgerechen klaar. Ik kook dus vaak meerdere dingen, of in ieder geval in meerdere fasen. Ik maak bijvoorbeeld een pastasaus vol met groente, waar ik dan soms later bij een deel nog vlees bijvoeg. Voor mij is het geen probleem. Mijn dochter weet dat ik het niet eet, ze denkt dat ik het niet lust, hoewel ik dat nooit gezegd heb. Ik zal er altijd open over zijn, maar geen issue van maken. Ik ben gek op eten, en vind het ook belangrijk als sociaal gebeuren. Helaas is me dat ook aan te
zien, ondanks dat ik pas 20 kilo ben afgevallen. Eten en ik zullen altijd een haat-liefde verhouding hebben. Mijn garderobe bestaat dan ook uit kleding van maat 38 tot maat 46. Op dit moment zit ik er ergens tussenin .

Nou dit was het geloof ik wel, lang verhaal geworden, terwijl ik erom bekend sta kort van stof te zijn.

Ik ga nadenken over mijn opvolger en over een vraag.

Leuk verhaal, de meeste doen bijna een moord voor backstage passen..

Ik wilde, nog even melden, dat 1 van de Grote Wensen van mij in, vervulling is gegaan gister. Naar LIVE geweest, met TearSong en man.

(In mijn stukje van de estafette, noemde ik dat als 1 van mijn wensen).

wat leuk, oxy
heb je ook ergens geschreven hoe het was?

[OUD SC] Zwemmen met je billen bij elkaar!!

Ik ben eindelijk bijgelezen, alleen het verhaal van Igraine nog.
Tazz en Digger, wat heerlijk om jullie stukjes te lezen. Ik "ken" jullie nu al zo lang, en wist eigenlijk weinig van jullie leven nu. Tazz ik was helemaal vergeten dat we door greppels gingen, en die waakhonden had ik ook verdrongen Ik vind foto's van Mahre altijd zo leuk omdat ik zoveel van jouw gezicht in haar herken.
Digger je hebt een prachtige, lieve vrouw en beeldschone kinderen. Geen lang haar meer wist ik al maar of ik je nog zal herkennen op straat?

Nu even Igraine lezen.

Igraine mooi stuk! Knap hoor een studie combineren met 2 kleine kinderen
Ik vond het stukje over je ouders heel mooi, dat jouw mening telt en ook gerespecteerd werd. Mooi vind ik dat

Igraine, leuk om jou ook te leren kennen. Eigenlijk wist ik heel weinig van je. Je baan klinkt leuk en die heb je dus al gekregen toen je nog bezig was met de opleiding? Ik vind het altijd zo dapper als mensen radicaal een ommezwaai in hun leven weten te maken.

Igraine en Digger, leuk om te lezen.

igraine ik heb bewondering ervoor dat je je opleiding hebt gedaan de afgelopen 3 jaar! wat vreselijk goed zeg!

Bedankt allemaal. Ik heb iemand benaderd voor de overname. Even bericht daarvan afwachten.

quote:

Op vrijdag 3 juli 2009 21:12 schreef livelink het volgende:
Igraine, leuk om jou ook te leren kennen. Eigenlijk wist ik heel weinig van je. Je baan klinkt leuk en die heb je dus al gekregen toen je nog bezig was met de opleiding? Ik vind het altijd zo dapper als mensen radicaal een ommezwaai in hun leven weten te maken.

Ja, maar ik ben in eerste instantie begonnen als begeleider van mensen met complexe financiële problematiek. Dus dat was een leuke brug. Tegenwoordig doe ik voornamelijk intakes en let ik dus meer op het gedragscomponent.

quote:

Op vrijdag 3 juli 2009 20:33 schreef Lois het volgende:
Tazz ik was helemaal vergeten dat we door greppels gingen, en die waakhonden had ik ook verdrongen Ik vind foto's van Mahre altijd zo leuk omdat ik zoveel van jouw gezicht in haar herken.
Nu even Igraine lezen.

Leuk is dat Lois!! Ik zie het ook hoor. maar ik vind het grappig dat mensen die Tazz beter kennen Mahre op hem vind lijken en mensen die mij beter kennen vinden dat ze op mij lijkt! Ze heeft dus van ons beide denk ik dan!!

Ik reageer eigenlijk nooit maar vind het altijd wel heel mooi en ontroerend te lezen over anderen! Echt een kijkje in iemands leven, zo open ook!
Mooie verhalen allemaal!

Wel grappig dat van sommige dames van wie ik eerder verwacht dat ze een libelle of viva pakken, ze kennelijk liever Type O Negative o.i.d. opzetten.

Vele malen beter

De libelle of de viva, ha ha, met allbei heb ik helemaal niks.

Mensen, help. Ik heb nu een aantal mensen benaderd voor het stokje, maar niemand wil. Ik weet echt niet wie ik nog kan vragen, daarvoor kom ik hier niet vaak genoeg denk ik. Dus graag suggesties via PM ofzo.

edit: Iedereen bedankt voor de pm's met inspiratie! Top

[ Bericht 22% gewijzigd door Igraine op 08-07-2009 22:22:27 ]

Ik heb het stokje gekregen van Igraine, ik ga er morgen even voor zitten!

hee schiet es op ! morgen is bijna voorbij !

Ik zou nog een vraag bedenken voor Jelief. Ik weet dat je aan het verhuizen bent en je hebt ook wel eens gepost dat je ADD/ADHD hebt en je hebt natuurlijk nog een heel jong babietje. Mijn vraag is eigenlijk hoe ga je daar in deze, denk ik toch wel hectische, periode mee om?

Vertel iets over je zelf,
wie je bent,
Ik ben Jelief, als je mijn echte naam nog niet weet dan mag je mij pm-en als je het écht wilt weten.
Ik ben geboren in Utrecht in 1973 als vierde kind van mijn moeder en eerste van mijn vader. Nog een aardigheidje over mijn geboorte: Mijn oom van vaders kant heeft de bevalling begeleid.
Ik heb gewoont in Utrecht, Zutphen en sinds mijn 7e in Haarlem,vanaf morgen woonik in een dorpje ten zuiden van Haarlem in een grote mensen huis
Mijn ouders zijn gescheiden voor ik 2 jaar was. SIndsdien heeft mijn moeder verschillende relaties van verschillende intensiteit en duur gehad, dat verhaal vertel ikniet omdat dat vooral haar verhaal is. Het heeft wel invloed op wie ik ben en wat ik doe, wat dat betreft bof ik met een man wiens ouders nog steeds gelukkig getrouwd zijn
Voor de beeldvorming: mijn moeder is een wat alternatieve, licht rebelse vrouw ,in vroeger tijden zou ze de titel 'heks' krijgen
Mijn eerste jaren op school waren op een vrije school, daar heb ik heel prettige herinneringen aan. Toen we in Haarlem kwamen wonen ging ik naar een montessorischool. Ook daar een fijne tijd gehad, zo fijn dat ik een jaartje extra heb gedaan,niet blijven zitten maar een jaartje extra om wat 'groter' te worden.
De middelbare school was minder leuk maar niet verschrikkelijk. Ik kan goed leren maar het kost mij veel energie om mij te concentreren ik ben snel verveeld. Na een overstap van havo/vwo naar athaneum en daar eenstap terug van de 4e naar de 3e ga iknaar het mbo.(in de4e gaat mijn moeder bij haar vriend wonen, op mijn 16 woon ik alleen in een eengezinswoning)
Mijn eerste liefde is het petekind van mijn moeder, het is een jaar van rijden op 4 takt honda's en illegaal in een tentje midden in een maisveld slapen.
Ik doe de richting Activiteitenbegeleiding, op mijn sloffen.
Op de open dag heb ik P. leren kennen. Hij is cruciaal voor het vervolg van mijn leven. Hij neemt mij en een vriendin mee naar een jongerenhuis van de doopgezinde gemeente. Daar maak ik veel vrienden waaronder de 14 jarig Mike
Het voelt alsof ik daar thuiskom. Er werken Amerikanen waar ik het heel goed mee kan vinden en veel gesprekken heb over geloven.Ik besluit om lid te worden van de kerk.
In februari 94 geven Mike en ik na een half jaar om elkaar heen draaien eindelijk toe dat we ontzettend verliefd op elkaar zijn. Een kennis maakt op een gegeven moment een opmerking Hé zijn jullie verliefd? De eerste tijd houden we het een beetje stil , hij is net 17en ik ben bijna 21. Zijn ouders zijn er niet echt blij mee, wij wel

Na mijn examens vertrek ik in december 94 naar Amerika om jongerenzendingswerk te doen. Het brengt mij in Brazilië en het brengt mij veel zelfstandigheid. 9 maanden zonder familie en vrienden is best zwaar.
Na terugkomst ga ik aan het werk in de gezinszorg. Mike en ik hebben steeds vaker ruzie over de tijd die hij voor mij (niet) heeft. Bij elkaar slapen mag niet van zijn ouders (ja inmiddels is hij bijna18) Dan besluiten we om onze relatie maar om te zetten in vriendschap. Omdat hij gewoonweg niet meer tijd in mij kan investeren en ik niet genoegen kan nemen metde tijd die er wel is. Ongeveer een jaar later vinden we elkaar weer, ik realiseer mij bij het opruimen van de kerstmusical dat de verkeerde man met mij mee naar huis gaat die avond. Eigenlijk wil ik die man die zo leuk zit te boeren met onze vrienden mee naar huis
Ik rol vanhet ene baantje in het andere en doe ondertussen nog een poging tot het volgen van een opleiding tot kraamverzorgende maar dat lukt niet...
Kerst 2001 is Mike ziek, heel ziek. Na veel onderzoeken blijkt dat hij een hernia diafragmatica heeft en dat door het overgeven van de griep zijn maag, milt, alvleesklier en een deel van zijn darmen erdoor naar boven zijn geschoten. Een zware operatie volgt. meer dan ooit voelen wij ons verbonden, ik baal omdat ik niet door zijn haar kan kroelen, het is te vies door het niet kunnen douchen.
Twee jaar later wonen we samen Na een jaar wilde ik wel aan kinderen beginnen, Mike niet. Na heel wat gesteggel heb ik het aan hem overgedragen, Hij zorgde er maar voor dat er geen baby kwam. En tja als je geen condoom wilt gebruiken dan kan dat wel eens iets tot gevolg hebben...
En weer een jaar later zijn we verhuisd en pies ik de dag na de verhuizing twee streepjes. We waren overdonderd. Het is februari 2005
28 oktober 2005 wordt Emma geboren. Wat een geluk! Na een jaar blijkt dat ik toch wel depressief ben, ik kom er met hulp en medicatie uit.
In april 2008 vind ik dat ik uit de put ben en stop met de medicijnen, ook omdat we graag nog een kindje willen.
Ik heb mij nog maar net aangemeld in het tweede streepje of ik kan er al een laten zien. 23 januari wordt Ruben geboren. We zijn compleet, het is goed zo.
En dan nu, we hebben een grote mensen huis! Alles lijkt dit jaar op zijn plek te komen.Mijnwens om mijn kinderen in een dorpje op te voeden komt uit, de super is om de hoek en de school ook,hier blijven we voorlopig wel wonen!
wat je zoal doet in het dagelijkse leven, Op het moment werk ik in de kinderopvang maar ik zoek nog steeds de ideale baan voor een moeder die thuis wil zijn voor haar kinderen. En als ik niet werk dan zorg ik voor mijn kindjes en het huishouden
wat zijn je hobbies,lezen al doe ik dat heel weinig sinds ik kinderen heb, wandelen, geocaching, fietsen,naaien, fok!
je grootste passies, Borstvoeding.
welk boek staat op je nummer 1 lijst of welk boek lees je momenteel,De magische mantels van Diana Jones, een kinderboek maar ik heb daarna nooit meer een boek gelezen dat ik zo voor mijn ogen zag. Al is HTe lord of the Rings ook eenheelgoede, ikheb het boek gelezen ver voordat de film er kwam en vond het heel lastig om de film te kijken, te veel anders dan in mijn hoofd, volgens mij heb ik ze nogsteeds niet allemaal gezien.
welke film is je-van-het,Kiss the girls met Morgan Freeman, The usual suspects, The omen
voor welk gerecht kunnen ze je 's nachts wakker maken, Thaise nasi, maar liever eet ik het gewoon 's avonds
wat is de leukste uitspraak die je in tijden hebt gehoord (mag van je kinderen zijn of als je nog geen kinderen hebt van je buurman of buurvrouw etc)
Emma tegen het nieuwe buurjongentje: Kom dan stel ik je voor aan mijn moeder.


Ow en dan vergeet ik nog dat ik vorig jaar een diagnose heb gekregen voor ADD met een vleugje autisme.Het verklaart watmij betreft mijn onvermogen om vriendschappen aan te houden,afspraken na te komen en lang bij eenzelfde baas te blijven. Ook kan ik mij soms heel moeilijk inleven in een ander.
Ow2, muziekin gronologische volgorde: Simon en Garfunkel, Jesus Christsuperstar, Evita, Herman van Veen, Bruce springsteen, Cristal Gale (Don't it make my browneyes blue') BZN Roberto Jacketti, Sting, Paul Simon, Aha, Enya, Clannad, Blöf, van dik hout,Acda en de Munnick, Ilse de Lange. golden Earing. E alles water tussenin zit.

Zo nu is het wel zo'n beetje klaar. Een beetje afgeraffeld want ik moet naar bed en had een huilend kind vanavond. Komende week heb ik nog geen i-net, na de 18e kan ik hopelijk weer reageren. e'n dan ook een vraag van Igraine beantwoorden....

[ Bericht 9% gewijzigd door Jelief op 10-07-2009 10:00:53 (wat toevoegingen en wijzigingen) ]

Oe een vraag!

Niet,
Ik loop af en toe als eenkip zonder kop rond en doe dingen die niet logisch zijn. Denk aan van tape letters knippen om op een plastic doos te plakken omdat ik er niet op wil schrijven ( in die tijd had ik nog 4 andere dozen in kunne pakken) . La mijn concentratie gaat nu wel naar de kinderen, zorgen dat het voor hen 'gewoon' blijft. Ik hunkernaar ons eigen huis en eigen spullen omdat dat vertrouwd is en veilig. Ik heb duizend ideeën voordekinderkamers en hoop dat ik er 1 tot uitvoering breng. Ikben ondertussen ook nog bezig met het naaien van een jurkej voor Emma voor het trouwen van schoonzus en zwager en een MeiTai voor Ingrid meot er ook nog komen.
dusssss...

mooi & eerlijk geschreven, jelief. ik vind je een tof mens! succes met de verhuizing! klinkt wel als een plek waar je snel kunt wennen. (wat heftig trouwens dat je op je 16e al alleen moest wonen... ).

prachtig open stuk Jelief

Jelief, wat een eerlijk verhaal...
En de andere verhalen zijn ook al zo persoonlijk.
Ik zou het niet kunnen, mijn hele verhaal hier neer zetten...
Dapper van iedereen die het wel doet!

Ik moet nog iemand vragen voor het stokje... dat wordt nog lastig.

Owmensen ik heb absoluut geen tijd om allemaal pm-tjes te gaan sturen en de antwoorden kan ik dus pas over een week ofzo lezen. Ik wil het sokje graag aan Poppedein geven als ze wil, mijn vraag voor haar zou zijn: Maakt je zwangerschap dat je heel anders inje werk alsverloskundige staat? Heb je al eye-openers gehad dat je dacht ooo voelt dat zo! ?

En anders misschien toch Pandora? Je kan natuurlijk ook een wat oppervlakkiger verhaal houden. Mijn vraag aan jou zou zijn: Je bent mee-mama in een latrelatie zou je op den duur wél bij je lief willen wonen om de zorg voor B helemaal samen te doen?