Voorgaande delen*
Wat luister je nu? -nieuwe stijl- (deel 1)
Wat luister je nu? -nieuwe stijl- (deel 3)
Wat luister je nu? -nieuwe stijl- (deel 4).
Wat luister je nu? -nieuwe stijl- (deel 5)
Wat luister je nu? -nieuwe stijl- (deel 6)
Wat luister je nu? -nieuwe stijl- (deel 7)
Wat luister je nu? -nieuwe stijl- (deel 8)
Wat luister je nu? -nieuwe stijl- (deel 9)
Wat luister je nu? -nieuwe stijl- (deel 10)
Wat luister je nu? - nieuwe stijl- (deel 11)
Wat luister je nu? -nieuwe stijl- Deel 12.
Wat luister je nu? -nieuwe stijl- Deel 13.
Wat luister je nu? -nieuwe stijl- Deel 14
Wat luister je nu? -nieuwe stijl- Deel 15
Wat luister je nu? -nieuwe stijl- Deel 16
Wat luister je nu? - nieuwe stijl - deel 17
Wat luister je nu - nieuwe stijl - deel 18
Wat luister je nu - nieuwe stijl - deel 19
Wat luister je nu - nieuwe stijl - deel 20
Wat luister je nu - nieuwe stijl - deel 21
Wat luister je nu? -- Nieuwe stijl -- deel 22
Wat luister je nu? -- Nieuwe stijl -- deel 23
Wat luister je nu? -- Nieuwe stijl -- deel 24
Wat luister je nu? (Nieuwe stijl) #25.
Wat luister je nu (Nieuwe stijl) #26
Wat luister je nu? (Nieuwe stijl, #27)
Manau - La Tribute De Dana
Echt een superrelaxt nummer.. Ik zoek eigenlijk meer van deze muziek.. Dergelijke muziek hoorde ik ook (die intro) bij de Asterix en Obelix films... Alleen weet ik niet hoe die artiest daar heet.
[ Bericht 44% gewijzigd door nipeng op 21-11-2006 00:02:28 ]
Begin jaren 80 ben ik een grote fan geweest van Adam (& the) Ant(s) en nu nog trek ik eens in de zoveel jaren de lp's (en aangezien ik vorig jaar de cd-box aangeschaft heb, cd's) uit de kast. Splendid. "Here Comes The Grump" is afkomstig van zijn eerste solo album, "Friend Of Foe" met de gelijknamige hitsingle en wellicht zijn grootste hit "Goody Two Shoes". Tracks zoals "Desperate But Serious" en "Made Of Money" zijn eigenlijk veel leuker! Jammer overigens dat de b-kantjes op die cd-box ontbreken ("Red Scab" en "Juanito The Bandito"
) 
Cosmick geeft het goede voorbeeld.
Death Breath - Stinking up the night
Nicke Andersson kennen we allemaal nog wel van Nihilist/Entombed en later The Hellacopters. Begon hij met de Hellacopters omdat hij het hele death metal-gebeuren wel gezien had, Death Breath is juist een terugkeer naar de begintijd van deze stroming. Verwacht dus weinig technisch geneuzel: de beuk gaat er in, zoals dat eind jaren '80 gebeurde.
Je bent geneigd om te gaan vergelijken met Entombed, maar die vergelijking gaat sowieso mank, omdat Lars-Goran Petrov gewoon een betere zanger is. Zie het dus maar als een nostalgisch tripje down memory lane van een paar liefhebbers
Buscemi - Our Girl In Havana
Een heerlijk relaxte CD van deze top-dj uit België (heet eigenlijk gewoon Dirk Swartenbroekx). Hij creeert zijn eigen sound, heftig geinspireerd door jazz en Braziliaanse beats. Zomermuziek waarvan eenieder in de winter ook absoluut goedgeluimd wordt !
4Hero Present: Brazilika Vol. 2
4Hero staat al jaar en dag garant voor de nodige "chill" muziek. Hun eigen platen (waarvan 2Pages een absoluut hoogtepunt) waren wat mij betreft steeds een topper en nu gaan ze dus een beetje de djset-toer op. Maar niet zomaar wat plaatjes, het betreft hier de betere lounge met een salsa-sausje (valt het op dat ik in mijn Brazil-groove mood ben?). Klasse!
Waanzinnig nummer met dezelfde naam als het eerste legandarische Testament album. Komt van het wat mindere Souls of Black album uit 1990. Dit nummer steekt er met kop en schouders bovenuit. Heerlijke tempowisselingen, van rustig tot thrashy, met heerlijk gesoleer van meestergitarist en pain-in-the-ass Alex Skolnick. De band werd in de jaren tachtig getipt voor de grote 3 (Metallica, Megadeth en Anthrax) maar heeft dit niveau nooit weten te halen.
Nu zit ik misschien in een wat emotionele fase (wat strubbelingen met verse vriendin) maar dit nummer raakt me man. Fuck, brok in mijn keel. Draai 'm voor de derde keer. Hard, en nip van mijn whisky.
The Shins maken ongekend mooie, gevoelige liedjes. Yep.
Placebo - Sleeping With Ghosts
Iets meer donkere pop dan de donkere rock van de voorgaande cd's. De snijdende gitaren van Pure Morning en Nancy Boy hoor je nog terug in The Bitter End, maar verder is het allemaal iets vlakker, meer in de richting van Depeche Mode dan QotSA. Maar het meest interessante aan deze cd is de bonus-cd.
Daarop staan covers van o.a. The Pixies (Where Is My Mind?), Robert Palmer (Johnny and Mary), Smiths (Bigmouth Strikes Again) en mijn favoriet: Daddy Cool van Boney M. 
Ik luister zo'n beetje alles wat los en vast zit, van Slayer tot Edan, van The Shins tot Bob Dylan en van Adam Ant tot Toontje Lager, maar The Cardigans zijn het afgelopen jaar bijna dagelijkse kost geworden. "Gran Turismo" lag al weer jaren in een doos maar door "Super Extra Gravity" van vorig jaar begon ik mij langzamerhand in de band te interesseren. "For The Boys" vind ik absoluut een van de leukste nummers van de band maar is vreemdgenoeg alleen op de Amerikaanse release te vinden. Lekkere muziek voor alle momenten van de dag
Eindelijk eens mijn Phair-cd's gedigitaliseerd. Dit leuke nummer is afkomstig van haar eerste officiele album, 'Exile in Guyville' uit 1993. Heerlijk om weer die oude Phair-sound te horen. Temeer door dat matige "somebody's miracle" van vorig jaar.. .
clipje / site
Na een jaar waarin ik hiphop in al zijn facetten compleet genegeerd heb zette ik gisteren zonder directe aanleiding weereens mijn Harde Kernramp cd van Osdorp Posse op. Mijn humeur ging door het dak. Zonder het te weten had ik het gewoon vreselijk gemist, mijn hiphop. Momenteel ben ik al mijn hiphopplaten weer aan het luisteren. Van Opgezwolle tot dus de Beastie Boys.
En ik ben zo vrolijk !
.
Ouderwetse maar o zo heerlijke hardrock uit Ierland! Tot gisterenavond vond ik het al lekker, maar na het concert in Paradiso dezelfde avond krijg ik er geen genoeg van..
Alles heb je al een keer gehoord, maar who cares: dit beukt en knalt als een gek. Live helemaal een feest (al hoor ik net weer goed met beide oren
). site >> met gratis mp3'tjes / clip
Als Marillion afvallige in tijden van Radiation en Marillion.com, ben ik sinds Marbles weer enigszins bij de les gesleept. Dus nu het album Anoraknophobia aan het uitproberen. Moeilijke klus: met sommige nummers heb ik hélemaal niks, If My Heart were a ball bijvoorbeeld, veel te chaotisch en veel te freaky voor Marillion. Maar daarnaast zijn nummers als This is the 21th Century en When I Meet God weer wel heel erg te pruimen. Al met al een iets té onconstant album voor een wereldband als Marillion als je het mij vraagt.
Ik zet Marbles nog maar eens op.........
PhD was een Britse popgroep, die vooral bekend is van de nummer 1-hit I won't let you down uit 1982. De band ontleende zijn naam aan de initialen van de leden Phillips, Hymas en Diamond.
PhD werd gevormd Jim Diamond samen met Tony Hymas en Simon Phillips. In 1982 kwam het debuutalbum van Ph.D. uit, waarop de single I won't let you down stond. Een volgende single werd een kleine hit.
Al snel ging Ph.D. uit elkaar, toen bij Jim Diamond hepatitis werd geconstateerd. Nadat hij in 1984 was genezen, ging hij solo verder.
Vooral de clip is erg geinig met de dame in het korte rokje.
Geweldig met die sample van een fagot !
Elctronic Body Music bandje uit Engeland.
Ik zag ze in '89 in NighTTown in Rotterdam met hun concert rond de CD Showtime. Een beetje op dezelfde leest geschoeid als Front 242. Ik besloot destijds ook om naar een concert te gaan van Depeche Mode in het Ahoy omdat ze in het voorconcert zouden zitten. Eigenlijk zou Depeche Mode in het naconcert zitten. We werden afgescheept met het bandje Electribe 101. Wel een leuk T-shirt van ze gekocht trouwens. Dat was ook meteen het enige dat goed is aan die band.
Een aantal maanden geleden heb ik Jah aan het werk gezien in een heel klein zaaltje in Londen en dat was geweldig. Dub reaggae met vrouwelijke vocalen van de bovenste plank. Ook dit Visions of you werd gespeeld, helaas zonder de vocalen van Sinead O Connor die op plaat wel meezingt.
Jimi Hendrix - A band of gypsies live recording
Recorded on New Years eve 1969 - 1970
Een heerlijk krakende LP, de perfecte aanzet voor het nieuwe jaar
Housemartins - London 0 Hull 4
Eventjes een retourtje jaren '80, The Housemartins maakten vrolijke muziek met cynische teksten, scoorden een handjevol hits en stopten er veel te snel mee. Een paar Housemartins doken later op in The Beautiful South, en Fatboy Slim was nog gewoon bassist Norman Cook, maar zo leuk als The Housemartins werd het nooit meer.
Bekendste nummers zijn 'Happy Hour', 'Think for a minute' & ' Sheep'
Waarom draai ik dit niet veel vaker?
Loveley. Mijn favo tracks van The HS zijn toch wel "eileen", "you are the moon", "a dark conversation" en dit "magnolia". Niet in de laatste plaats door de mooie en lieve stem van
Greta Salpete. Heerlijk toegankelijke pop met net even die fijne gevoelige snaar. De overige tracks zijn ook leuk; lekker levendig en avontuurlijk. Doet me af en toe aan Ben Folds denken.
site / Thanks!
Vierde album van Maria Mena en eerlijk gezegd het enige album dat ik ken. Na de single "Just Hold me" dit album aangeschaft en heeft mij zéér positief verrast! Gevoelige pop/rock die je bij het eerste nummer "Internal Dialogue" al bij de ballen grijpt en de rest van het album niet meer loslaat. Maria heeft in een interview aangegeven de teksten te schrijven naar aanleiding van verbroken relaties en haar moeilijke jeugd. Jammer voor haar, maar ik hoop dat er nog een hoop van haar relaties op de klippen lopen, want wat levert dat mooie muziek op zeg!!!
Album van een vrouwelijke Japanse punkband.
Ik versta het niet maar wordt er hyperactief en melig van
King Crimson - Larks' Tongues in Aspic
Bekend zal zijn dat ik een zeer groot King Crimson liefhebber ben ( zo niet, bij deze dan), en bovenstaand album heb ik zeer, zeer, zéér veel geluisterd, maar na anderhalve fles wijn (een Pouilly-Fuissé 2005 van Honoré Lavigne, 9 euro bij Appie, gvd wat lekker zeg) klinkt het weer even machtig en overweldigend als de eerste keer. Dit smaakt naar meer!!! Meer wijn, meer Crimson, meer wens ik niet vanavond!!!
[ Bericht 5% gewijzigd door MuadDib op 26-01-2007 23:31:45 ]
The Long Lost Koos Tapes - Afrikaner underground.
Bonus CD bij Club RIsiko over de underground van de jaren tachtig.
Berlijn, Johannesburg, New York, Londen, Ljubljana, Parijs en Amsterdam komen aan bod. Sfeervol.
Lekker CD-tje. Heel gevarieerd en verrassend, in afrikaander en engels.
Een beetje spam is het wel omdat Skink een vriend van me is en op het label van een andere vriend z'n debuutalbum heeft uitgebracht. Inmiddels al gedraaid op Radio One en twee keer op X-rated van Kink FM. Z'n invloeden zijn duidelijk te horen, denk aan Boards of Canada, Aphex Twin en andere IDM achtige artiesten maar hij geeft er duidelijk z'n eigen draai aan. Aanrader als je van ambient gemengd met verknipte beats houdt.
Besloot maar eens mijn ruim gevulde cdkast door te lopen en voor je het weet draait Exact Audio Copy overuren
Dit cd'tje heb ik 9 jaar geleden grijs gedraaid. Zanger, bassist en schrijver Andy Popp maakt leuke popliedjes in de stijl van The Jeevas. Hij haalt af en toe wat vreemde capriolen uit met de melodielijnen, maar zijn John Lennon-stem maakt mij vrolijk. De 20-tracks (!) tellende cd ga ik weer vaak beluisteren.
Ugly Kid Joe - The very best of Ugly Kid Joe / As ugly as it gets
Ten onrechte altijd geassocieerd met "Everything about you", Ugly Kid Joe had wel meer in zijn mars. Begonnen als melig bandje met dito naam (een parodie op Pretty Boy Floyd), is in de latere nummers te horen dat deze jongens wel degelijk konden spelen. Deze verzamelaar biedt dan een aardig overzicht.
Favoriete nummers: Cats in the Cradle, Milkman's Son en de Black Sabbath-cover N.I.B. (ook al te horen op de Nativity In Black tribute).
Zanger Whitfield Crane ging hierna nog even zingen bij Life Of Agony.
alhoewel Potemkin City Limits niet zo geniaal is als zijn voorganger.. blijft dit nummer geweldig. de recruteringsmethoden van het amerikaanse militaire orgaan worden gelijk gesteld aan die van de nazis
America’s Army™ (Die Jugend Marschiert)
Welcome to the offices of Economic and Manpower Analyses here at our historic and sprawling West Point Academy campus! My name is Mindy! It is my distinct pleasure to introduce you to a loving father of three (and a champion of the sanctioned use of armed force in pursuit of policy objectives). Ladies and gentlemen, put your hands together for the project director of our newest recruitment strategy; our mission to staff future combat systems through current technologies. Without any further ado, I give to you Colonel Casey Wardynski!
(warm applause)
Thank you! Let me begin with some sentimental appeals to our national myths; assorted clichés coined by the state; the ideological shorthand meant to sweep your private doubts [away] of this virtual training course. This portal; this Trojan Horse that you living idiots paid for and actually rolled into your own kids’ rooms.
(stunned silence)
Oops, did I just say that out loud? Oh, well, it’s not like it’s something new. It’s just the logical extension of the decades of bilge water that you’ve let us pump into your homes. The pink noise that hums away in the background while you run the gauntlet we force on you everyday. The billowing candy floss that helps to soften the blow. Deep down you’ve always known that your children already belong to us, so why don’t you cut the outraged parent routine, shut your mouth and get back in your seat. Your children already belong to us. What are you? You will pass on. And they won’t know a fucking thing but this 'community,' this real life Ender’s Game. Forget what you think you know.
.jpg)
Ik geloof dat ik met dit album geen miskoop gedaan heb, het is m'n eerste kennismaking met Philip Glass en meteen een goede. The Photographer is bijna volledig instrumentaal en de minimalistische afwisselingen maken dit een zeer lekker luisteralbum. Het is oorspronkelijk een opera en werd voor het eerst uitgevoerd in het Koninklijk Paleis in Amsterdam tijdens het Holland Festival in 1982.
De albumhoes laat trouwens een van de eerste films zien die men met stopmotion maakte. Het verhaal gaat over de fotograaf Edweard Muybridge die door Gouverneur Leland Stanford ingehuurd was om een vraagstuk op te lossen. Stanford beweerde dat een paard tijdens het galloperen op 1 punt helemaal vrij komt van de grond.
Muybridge volbracht de missie met succes en bewees Stanfords gelijk
quote:By 1878, Muybridge had successfully photographed a horse in fast motion using a series of fifty cameras. Each of the cameras were arranged along a track parallel to the horse's, and each of the camera shutters were controlled by trip wires which were triggered by the horse's hooves. This series of photos, taken at what is now Stanford University, is called The Horse in Motion, and shows that, indeed, the hooves all leave the ground.
Opeth - Serenity Painted Death
Symphonische metal met hele mooie dynamiek. Hard en rustig afgewisseld met een goede structuur. Momenteel een van mijn favorieten.
Moloko - The Time Is Now
Afkomstig van het album 'Things To Make And Do'.
Lekker muziekje, maakt mij spontaan vrolijk in combinatie met dit weer.
Volgens iTunes is het synthpop, had daar nog nooit van gehoord.
Dit nummer klinkt mij van het hele album, het lekkerst in de oren
De drum is in het hele nummer zo'n beetje constant, lekker tempo, fijne gitaargeluiden erin, en die stem van de zangeres heeft ook wel wat op een of andere manier
Beetje zweverig ofzo.
Heerlijk nummer
, gewoon alles is zo lekker om te horen, iemand nog meer van dit soort muziek. Bedoel dan eigenlijk een andere artiest dan Damien Rice, want ken nu de meeste wel van hem , maar wel in dezelfde stijl .
In eerste instantie alleen de tekst gelezen, die vond ik prachtig.
Toen ik het nummer zelf hoorde vond ik het erg tegenvallen...
Maar na een paar keer luisteren...
[ Bericht 63% gewijzigd door Ian_Nick op 15-03-2007 03:35:17 ]
Lekkere electro van twee grootmeesters die wel raad weten met 303 acid synths.
quote:Op donderdag 15 maart 2007 04:15 schreef Solidius het volgende:
Catnip (Legowelt & Luke Eargoggle) - Dont Exercise The Bird E.P.
[afbeelding]
Lekkere electro van twee grootmeesters die wel raad weten met 303 acid synths.
1 van de vele projecten van de heren Leeb en Fulber, voornamelijk bekend van Front Line Assembly en Delerium. Ascent komt van het album Decoder dat eigenlijk het FLA album na Tactical Neural Implant had moeten zijn, maar omdat de heren niet tevreden waren werd dat geschrapt en kwam Millenium uit de bus rollen. Voor een album dat eigenlijk uit leftovers bestaat is het erg goed en alle kenmerken zijn aanwezig. Analoge synths, de typische Leeb basslines en geweldige melodieen. Toch wel mijn favoriete side project van de heren.
N'dea Davenport is bekend geworden samen met de Brand New Heavies.
De band BNH. maakte uitsluitend gebruik van zelf ingespeelde instrumenten. Echte Bass,
Electrische gitaar, Drums, Geen drumsequencers.
Het Genre waar BNH. tot behoort wordt in de populaire kringen ook wel de "Acid-Jazz" genoemd.
Een erg Popi-term. Maar voor mij zijn BNH en N Dea Davenport niet meer dan een 'funky-dialect' (stijl)
uit de vele soorten stijlen funk dat de zwarte-muziek kent.
Deze stijl is erg populair geweest in de jaren 90 en kenmerkt zich door een mix van blaxploitation-guitar uit
de jaren 70', strakke funk drums met een wat hogere pitch, geen overmatige slapbass, en een authentieke
bruine stem op de voorgrond. Dit alles op een heel laid-back "lounge-achtig" gespeelde tempo.
In 2006 keerden de band BNH. terrug met een ander lead-zangeres die het bij lange na niet haalt tov. NDea
Al lijken hun stemmen wel erg veel op mekaar, (beware of fakes! - als je geen Ndea krijgt voor je BNH concert
zou ik me geld terrug vragen)
NDea heeft sinds haar solo-carriere samengewerkt met bekende hiphop-producers en bracht een aantal
smaakvolle mixen dat het midden houdt tusen Hiphop-Beats+90's Soul met een 'acid-jazz touch'.
Underneath a Red Moon, kenmerkt zich met de acid-jazz ingredienten en een stevigere drumbeat,
mooie teksten die niet zeurderig in mijn gehoor liggen en meer tot de verbeelding spreken dan de meeste
witte-soul troep.
Het begint met een typisch AWB-achtig gitaartje maar wordt al gauw steviger (my taste).
Hoewel ik geen voorstander ben van AWB (Average White Band) en de typische sound, klinkt dees wel Fresh.
Groetjes,
Lipton Anubis
N'Dea Davenport - Bring it On (Premier Remix)
[ Bericht 47% gewijzigd door Lipton-Anubis op 25-03-2007 20:08:56 ]
The Honey Cone was een meidengroep uit de tijd van de Jackson 5.
Ze klinken nagenog als de tegenhanger van de J5. Niet verwondelrijk.
De componisten schreven ook de muziek voor de Jackson 5.
Dezelfde drums, tempo, gitaartjes, viooltjes.. Leuke tekst.
Ik ben zelf wat stevigere funk-soul gewend (vibrettes - humpty dump oid.)
maar ben vandaag in de motown stemming
In 1987 gecovered door de Australische 'Tiffany'. I Like Tommy James and The Shondells.
'Crimson and Clover' en 'Crystal Blue Persuasion' kennen de meeste mensen ook.
Evenals de covers: 'Monay Monay' en 'Dizzy'
Metal Church - Metal Church
Ik weet het nog goed: het was 1985 en een vriend kwam met deze plaat aanzetten, van een groep waar we nog nooit van gehoord hadden. En vanaf de eerste tonen werd ik weggeblazen: wat was dit? En wat is het GOED!!
Sommige platen vind je na verloop van tijd pas leuk/goed, anderen hangen je na een tijdje de keel uit. Deze plaat is een van de weinigen die ik vanaf het begin goed vond, en nog steeds vind. De gedegen ritme-sectie, het typerende gitaarwerk, en de kenmerkende stem van David Wayne: het klopt allemaal. En de nummers zijn stuk voor stuk klassiekers, met een perfecte A-kant (toen er nog LP's waren): Beyond the black, Metal Church, Merciless Onslaught en Gods of Wrath, en een slechts iets mindere B-kant, waar nog steeds knallers als Hitman en Battalions op staan, en de Deep Purple cover Highway Star. Op mijn CD-versie ontbreekt bonusnummer Big Guns, wat alleen maar een pre is, en daardoor deze schijf op niveau houdt.
Metalklassieker met een grote K.
Van het in 2005 verschenen Fall Heads Roll. 2 weken geleden ook de geweldige afsluiter van het concert dat ik gezien heb. Hoe Mark E. Smith z'n teksten onthoudt en hoe hij uberhaubt op z'n benen blijft staan is mij nog steeds een raadsel. Blindness is zo'n 7 minuten lang een geweldige bassline met daar overheen Smith's niet te begrijpen gemommpel en een paar keyboardlijntjes. Erg minimalistisch maar rocken doet het wel. Indie zoals indie moet zijn, niet dat geneuzel over Same Jeans, Ruby of Monster.
Ik luister nu het nummer O, Yvonne, toen moest ik effe aan FOK denken
Kromme Jongens was een band die in eigen songs het wel en wee in het Westland bezongen. Deze officiële site geeft een overzicht van het werk van de band. Hoewel de band in 1997 is gestopt, lijkt de populariteit na de breuk alleen maar groter te worden. Ze zijn nog steeds mateloos popluair onder jong en oud.
Het eerste nummer van het nieuwe album Super Ready/Fragmente dat net uit is. Toen het nummer begon dacht ik even dat ze de verkeerde cd in het doosje gedaan hadden, maar zo gauw Franz Treichler's vocalen begonnen was het toch duidelijk YG. Het hele album is een terugkeer naar het meer `gitaar' georienteerde werk van TV Sky en klinkt een stuk heavier en minder electronisch dan voorgaande platen. Een aantal van de nummers speelden ze vorig jaar al live maar door platenmaatschappijperikelen (scrabble!) is het album nu pas uit. 1 van mijn favoriete albums van het jaar tot dusver.
Seigmen - Radiowaves
Ik denk dat Seigmen mijn favoriete band is, alhoewel ik zoiets vaak wat raar vind om te zeggen. Feit is wel dat het "Radiowaves" is dat mij de band liet waarderen. "Radiowaves" is duistere rock, met links naar Tool en Depeche Mode, alhoewel de band er wel degelijk een enorm eigen geluid aan mee heeft gegeven. Logisch ook, want ten tijde van het album liep de band al enige tijd mee en behoorde zonder twijfel tot de top van Noorwegen, en had men al de hitlijsten aangevoerd met "Metropolis" (zowel de cd-single als het album).
Tekstueel is het een album dat enorm diep gaat, en hand in hand gaat met de melancholische muziek die toch enorm pakt en sferisch overkomt. Zeker een link met Tool in dat opzicht, maar een aantal nummers hebben een hitpotentie zoals die band dat nooit voor elkaar kreeg (wilde krijgen).
Jammer dat de band hier nooit voet aan wal kreeg, alhoewel er met Lacuna Coil en The Gathering is getourd in Europa. Ook aan te raden is het pakkende (en dus wat commerciëlere?) "Metropolis" en het meesterwerk van de band; "Total". Die twee albums dan echter compleet in het Noors.
http://www.last.fm/music/Seigmen
We schrijven 1993, Crook achterin "zijn" lesauto, thuisgebracht door een nieuwe leerling. Plots klinkt er een goddelijk stukje muziek uit de speakers van de auto, het blijkt "Disarm", mijn eerste kennismaking met "de Pumpkins". Zoals altijd veel later dan alle coole kids op school natuurlijk
De Pumpkins en krijgen echter een vreemde relatie, eigenlijk vind ik alleen de rustige melancholieke nummers van de band erg goed. Probleem dus, want ik zit met complete Pumpkin albums opgescheept waarvan ik maar twee of drie nummers erg goed vind. 1979, Farewell and Goodbye, Disarm, Galapogos, wat een prachtnummers allemaal! Cherub Rock, Bullet with Butterfly Wings, ik kan er niets mee
Jeugdsentiment want Testimony of the ancients was m'n welkomstcadeautje toen ik abonnee van de Aardschok/Metal Hammer werd.....1991 alweer. De meeste death metal uit die tijd klinkt nu vrij achterhaald en ouderwets maar op de 1 of andere manier is dat bij dit album een heel stuk minder. Uitschieters op de hele plaat zijn de mooie melodieuze gitaar solo's, met name in Land of Tears en Twisted Truth.
De nieuwe zomerhit van dit jaar Gemaakt door het team van MiddenInDeNachtRick en Dick Treesie. Hij is te downloaden via de site van Radio538 voor ¤0,99 (+extra kosten
). Alle winst gaat naar het goede doel, namelijk Brooke Hospital for Animals Nederland.Heerlijk nummer, lekker hersenloos
origineel is van dj khaled - we takin over, maar hij heb een mix gemaakt omdat ie zn pa had gezoend ofzo
Who - Who's Next.
Vijf sterren op allmusic.com en dat is terecht. Hun beste album, Baba O'Riley zorgt voor de perfecte start en er staat geen slecht nummer op de cd. Won't Get Fooled Again is alweer een tijdje hip dankzij CSI, en Behind Blue Eyes heeft niet zo lang geleden zelfs de hitlijsten weer gehaald dankzij een schreeuwerig ventje met een rood petje. Dit is de geremasterde (whatever) versie, met 16 in plaats van 9 nummers. Al dat moois voor slechts 8 euro bij De Waterput in Bergen op Zoom.
Soloproject van Nina Persson, zangeres van The Cardigans. Alleraardigst album, iets minder toegankelijk en somberder dan het Cardigans-reportoire, al hadden sommige nummers zo op hun laatste twee albums, die erna volgde, Long Before Daylight en Super Extra Gravity", kunnen staan. Het is geproduceerd door Mark Linkous van Sparklehorse. Singles waren "song for the leftovers" en "you can buy me".
Nina heeft op dit moment succes met "your love alone is not enough" met de Manic Street Preachers. Geweldig, want de interesse van de Nederlandse radio in The Cardigans of Nina is opgehouden bij "my favorite game" uit 1998 (daarna volgden juist de twee beste albums...).
Dit jaar gaat er een nieuw A Camp-album aan komen wat meer richting de 60's 'girl punk pop' gaat.
Can't wait!
Joseph Arthur - Honey and the moon
Het is eigenlijk het enige nummer van joseph arthur die ik ken. Maar het is zo'n heerlijk rustig nummer. Met een lekkere melodie en een leuke tekst
Baanbrekend album van deze Belgische band, maar daarbij moet ik meteen vermelden dit ik dit persoonlijk het enige goede album van hen vind. De albums die hierna werden uitgebracht klinken mij iets te freaky.
Hoogtepunten van Worst Case Scenario zijn voor mij: Suds & Soda, ook freaky, maar er is op een bepaalde manier orde in de chaos en daarnaast heeft dit nummer wendingen waar menig Hollywood film jaloers op zou zijn. Hotellounge, met een prachtige tekst en zó mooi ingetogen gebracht. En tot slot Secret Hell, zo mogelijk nog mooier en nóg ingetogener dan Hotellounge.
Lekker om dit weer eens op te zetten, heb leuke herinneringen aan dit album
Indie rock uit Chicago, destijds ontdekt via 3Voor12. De catchy gitaarriff in deze track blijft in zijn eenvoud fantasisch. Geweldige drive en het hysterische stemgeluid van Jered Gummer maken het feestje compleet. "Let's Kill Ourselves" komt van hun debutalbum "Laced with Romance" en inmiddels hebben ze nog twee albums gemaakt. Tevens leuk, "discoteca" en "double vision" (zie youtube link onder) zijn echt lekkere Ponys-nummers.
Site | Myspace | Double Vision (youtube)
Ik gooi er maar weer eens een Cardigannetje tegenaan
Niet dat ik niets anders luister (integendeel, alhoewel, ahum), maar omdat ze zulke mooie, interessante muziek maken en omdat ik 'nieuwe' tracks heb sindskort die op cdm'tjes staan en niet op de albums. En de Amerikaanse releases verschillen ook nog eens van de Europese. Genoeg materiaal dus Daarnaast heeft Nina veel projecten lopen naast The Cardigans (solowerk, haar A Camp en natuurlijk haar bijdrage aan MSP). Je hoort er nagenoeg niets van op de Nederlandse radio wat ik best wel irritant vind, maar aan de andere kant blijft het zo ook "mijn" muziek. 
http://www.youtube.com/watch?v=EUUi7w3uSsk
Nichterige Britpop, staat op de derde plaats in de 1994 singles lijst van het onvolprezen RateYourMusic.com. Ironisch genoeg was Stay Together het laatste nummer met gitarist Bernard Butler in de band, na zijn vertrek ging het mijn inziens bergafwaarts met de band. Op Lowlands 2002 (of 3) gaven ze een zeer saaie slappe show weg, niet passend bij de band Suede. Maar intussen hebben Anderson en Butler weer vrede gesloten en spelen samen als The Tears (nog niks van gehoord, is het wat?)
Suede - We Are The Pigs
http://www.youtube.com/watch?v=4T7c-KK03ts
Is Stay Together een goed nummer, dan is We Are The Pigs magnifiek. Lekker dramatisch aangezet, mooie openingszin die je meteen meevoert (the churchbells are calling), mooie gitaarsolo en mooie uithalen van Brett aan het eind (we all watch them, we all watch them burn...). En als finishing touch een 1984-achtige videoclip.
Uit de tijd dat Maiden nog te heavy was voor velen en Eddie vaak model stond voor mijn tekenopdrachten bij mijnheer van Veen op de middelbare school. De band is nu al zo mainstream dat de eerste single die van dit album kwam, Can I Play with Madness, nu al gebruikt wordt in commercials van Sony.
Voor my een trip down memory lane, heerlijk om hier weer eens bij weg te dromen bij de rugtige passages en bij de heavy stukken even de nekspieren wat los te maken.
Voor de die-hard fans was dit een matig album heb ik ooit begrepen, voor mij, toendertijd als sympho-verslaafde, een wereldalbum en dat is het nog steeds!
Amsterdamse punkband die al heel wat jaartjes aan de weg timmert. Dit is de enige cd van de band in mijn collectie en eigenlijk vraag ik me nu eigenlijk af waarom, want dit is écht heel erg leuk.
Het leuke van deze band vind ik de prettig in het gehoor liggende zang van frontman Aziz en het feit dat de band tussen alle snelheidsduiveltjes op dit album ook wel eens wat gas terugneemt, zoals op het prachtige I'll Get By met eveneens prachtige tekst!
Gustav Mahler - 5e Symfonie (1902), Concertgebouworkest, Bernard Haitink
Ja hee, het hoeft toch niet altijd met gitaren en/of synths te zijn?
De allermooiste symfoniën van Mahler vind ik nog altijd de 3e en de 1e, maar deze mag er ook wezen. Met natuurlijk het hartverscheurende Adagietto, bekend van de film Morte a Venezia. Maar zover zijn we nog niet: momenteel staat het eerste deel nog op en dat gaat er een stuk wilder aan toe.
Update: Zo, klaar!
(En dit was nog niet eens Mahlers langste symfonie.)Wat zijn z'n finales toch altijd mooi.
[ Bericht 10% gewijzigd door Frollo op 27-06-2007 15:43:43 ]
Raar wijf, maar een prima zangeres. Lekkere klassieke soulsound, dit album, met toeters en blazers en zo, maar toch ook van nu.
Sonata Arctica - Silence
Power metal. Ik had het al een keer eerder geluisterd en toen vond ik er niks aan, vreemd genoeg.
Ben er nu verslaafd aan, geweldige cd, en een andere van hun, Winterheard's guild is ook zeer goed.
Dit jaar is er een nieuwe cd van hun uitgekomen, Unia.
[ Bericht 1% gewijzigd door trebremmit op 29-06-2007 12:00:13 ]
Tomahawk - AnonymusTomahawk is gestart door Duane Denison die al toerend met Hank Williams III geregeld in allerlei indianenreservaten kwam. Hij vond de native bands nogal tegenvallen; te veel blues, country en new age.
Duane begon een speurtocht naar meer authentieke indiaanse muziek, die naar hij verwachte veel energieker en geheimzinniger zou zijn.
Zo stuitte hij o.a. op een oud boek met transcripties, die hij deels heeft gevolgd, deels wat heeft aangepast.
Hoewel dit natuurlijk een min of meer vrije interpretatie van native muziek is, klinkt het redelijk authentiek.
Prachtige ritmes, avontuurlijk en mysterieus inderdaad.
Momenteel op de luisterpaal. Luistersample op de site.
Duane Denison (U.S.S.A and ex-Jesus Lizard), John Stanier (Battles, Ex-Helmet), Mike Patton (Peeping Tom, Fantômas, Ex-Faith No More).
The Bird and the Bee - The Bird and the Bee
Tijdje geleden ontdekt, en nu eigenlijk pas sinds vandaag het album weten te bemachtigen. Het is gewoon relaxte muziek. De zang is prachtig, en soms is het heel laidback en soms heel dansbaar. Echt mijn ding. Nieuwe ontdekking! Dit ga ik nog heel erg vaak luisteren.
De nieuwe Buffalo Tom, ik kan er nog niet erg veel over zeggen, want het is mijn eerste luisterbeurt. Het klinkt in ieder geval lekker vertrouwd (na opener Bad Phone Call weet je eigenlijk al dat dit niet meer stuk kan) en ik ben blij dat ik dit album eindelijk in m'n bezit heb. De leukste comeback in jaren
Zo'n Amerikaanse indieband, maar deze springt er voor mij uit. Ze weten één of andere gevoelige snaar bij mij te raken en dan vooral dit liedje. Simpel, zacht, rustig, en toch o zo sterk. Naar dit soort muziek luister ik de laatste tijd uren, meestal tot wanhoop van degenen die meeluisteren, want die willen dan toch echt wel een keer eens wat anders luisteren. Maar voor mij zet dit de toon.
quote:en ik ga erheen, oeh lala!Op donderdag 28 juni 2007 17:11 schreef trebremmit het volgende:
[afbeelding]
Sonata Arctica - Silence
Power metal. Ik had het al een keer eerder geluisterd en toen vond ik er niks aan, vreemd genoeg.
Ben er nu verslaafd aan, geweldige cd, en een andere van hun, Winterheard's guild is ook zeer goed.
Dit jaar is er een nieuwe cd van hun uitgekomen, Unia.
Danny Elfman - Victor's Wedding
van o;course The Corpse Bride
Een echte aanrader voor diegenen die van instrumentaal houden, Danny Elfman sowieso (hij heeft de hele soundtrack van The Corpse Bride & The Nightmare Before Christmas gecomponeerd). En dat kan hij heel goeeed!
Ja, Danny Elfman is een held.
Van Der Graaf Generator draai je niet zomaar. Daar moet je een bepaalde stemming voor hebben: Net iets te veel wijn op (bij voorkeur rood), een beetje alleen of eenzaam, regenachtig herfstweer, peinzend over de zin van het leven. Alleen dan verdraag je de kraaiestem, de scheurende sax, het orgel en de, dwars door je ziel snijdende songs. Een drie kwartier durende reis door de krochten van de geest. Heerlijk, zo'n drie kwartier jezelf onderdompelen in weemoed.
p.s.: krochten van de geest heb ik 'geleend' van Tröckener Kecks
p.s.2: leest iemand dit topic eigenlijk wel eens?
quote:Ja.Op vrijdag 20 juli 2007 21:11 schreef MuadDib het volgende:
p.s.2: leest iemand dit topic eigenlijk wel eens?
quote:Mooi, dan doe ik er nog eenOp vrijdag 20 juli 2007 21:17 schreef dwerg het volgende:
Ja.
King Crimson - Discipline
Beste plaat ooit van de beste band ooit. Simpel. Daar hoef je verder niks over te zeggen. Dat doe ik dan ook niet. Omdat het gewoon zo is. Punt uit. Best x Best = Best2. Briljant dus. Einde bericht.
Echt waar.
[ Bericht 50% gewijzigd door MuadDib op 20-07-2007 21:49:04 ]
The DW's.. volgens mij zijn ze nog steeds een beetje de weg kwijt na die doorbraak (thanks Vodafone).. of ik kan de nieuwe sound niet waarderen... . De laatste twee albums (Welcome To The Monkey House en Odditorium or Warlords of Mars) missen die typische DW-gitaarrifjes en bevatten, wat mij betreft, weinig tot nietszeggende popliedjes (de eerste paar minuten van "Love Is The New Drug" zijn wel ok).
De eerste twee albums (Dandys Rule OK? en Dandy Warholds Come Down) zijn geweldig, de derde (Thirteen Tales From Urban Bohemia) ook, al hoorde ik daar zowaar ineens scratches (ZEKER niets mis mee, maar dan in hiphop en niet in rock). Ietwat andere stijl, maar nog wel degelijk die typische DW sound.
Voor mij hebben The Ponys een klein beetje de muzikale plek van The DW's ingeruild.. al hoop ik stiekum op leuk, ouderwets materiaal van The DW's.
Stranglers - Hanging Around (live Battersea Park)
The men they love to hate, sexistisch, bot en macho. Eind jaren zeventig hadden de Stranglers een slechte reputatie en de GLC (Great London Council) probeerde optredens van de band tegen te houden. Zo ook het festival in Battersea Park dat de band organiseerde. The Skids en Peter Gabriel traden ook op maar The Stranglers zorgden weer voor de meeste ophef door bij Nice 'n Sleazy een hele club strippers te laten optreden. Dat deed het weer goed in de pers. Opvallend dat ze later zo een rustige popmuziek gingen maken.
Andere nummers van het concert op youtube:
Peaches: http://www.youtube.com/watch?v=jag62pY_lHo
Death and Night and Blood: http://www.youtube.com/watch?v=X0UvR3jKmRc
en natuurlijk Nice 'n Sleazy: http://www.youtube.com/watch?v=Ch9Au-u0dHg (18+ !)
[ Bericht 0% gewijzigd door PogueMahone op 23-07-2007 11:30:14 ]
quote:Zeker wel! Muziek én lezen over muziek verveelt nooit.Op vrijdag 20 juli 2007 21:11 schreef MuadDib het volgende:
p.s.2: leest iemand dit topic eigenlijk wel eens?[/sup]
quote:TuurlijkOp vrijdag 20 juli 2007 21:11 schreef MuadDib het volgende:
p.s.2: leest iemand dit topic eigenlijk wel eens?[/sup]
Al is het geen stormlooptopic, ik kijk iedere dag even of er nieuwe posts zijn in dit topic.
De laatste is al weer te lang geleden, dus ik zal binnenkort weer eens wat neerzetten.
VNV Nation - Chrome
Één van de bekendere nummers van VNV nation, en heerlijk om lekker op weg te spacen op de dansvloer. Ik vind de sfeer die het nummer oproept goed. Het is electronische muziek met raakvlakken van Electronic Body Music (EBM). Het nummer wordt vaak geschaard onder de categorie gothtrance oid, alhoewel het populair is onder een brede groep mensen dus niet persé gothic is ofzo. Maar goed, het is gewoon een vet nummer. Vooral het stukje vanaf 2.37. Heerlijk stukje.
Tegan & Sara - The Con.
Ik zag het bijna altijd bij IScrobbler staan als ik iets draaide. 'Similar artists'. Dan stond het ongeveer bovenaan. Dat ging opvallen, dus ik ben het maar gaan downloaden. En nu ben ik hooked. Hele rare, leuke, mooie muziek. Denk er heel sterk aan om ze live te gaan zien in Keulen nu, want ik vind het echt leuk.
Entombed - Serpent saints
De meesters van de Death 'n Roll zijn weer terug, na warmhoudertje "When in Sodom" nu weer een volledig album. Van datzelfde "When in Sodom" vinden we het titelnummer terug op deze plaat, met 9 nieuwe beukers in de bekende stijl van onze Zweedse vriendjes. Hij draait nu zijn eerste rondjes, dus inhoudelijk kan ik er nog niet veel van zeggen behalve dan dat er nog vele rondjes zullen volgen
DJ Muggs Vs Gza The Genius - Grandmasters (Remix
2 Grootheden uit de hip-hip (DJ Muggs is DJ en producer van Cypress HIll, GZA komt uit Wu-Tang Clan) samen op 1 album, dat moet wel goed gaan en gelukkig gaat het ook goed. Het origineel komt uit 2005, die is ook erg goed, maar ik vind de remix (2007) versie beter. De teksten zijn hetzelfde, maar Muggs heeft weer geweldig werk geleverd.
[ Bericht 5% gewijzigd door Cypress_Hill op 25-07-2007 23:24:46 ]
Deense Dj die o.a. lekkere club-electro maakt. Als ik dit nummer hoor heb ik meteen zin om uit mijn dak te gaan in een vette club. Het nummer staat ook op de CD Sound Of The Seventh Season van Sven Väth.
quote:Ha! maar je leest het dus wel?Op maandag 23 juli 2007 09:33 schreef Frollo het volgende:
[..]
Zeker wel! Muziek én lezen over muziek verveelt nooit.
quote:Die PI staat er niet voor niets hè.
Robert Cray - I Was Warned
Prachtig nummer van deze moderne blueszanger. Mooi samenspel tussen zang en elektrische gitaar.
Als je een beetje in een dip zit, is deze cd echt dé aanrader om naar te luisteren. Mijn god, wat een übervrolijke nummers
Erg mooi 
Een van mijn collega's kwam met deze CD op de proppen nadat we op kantoor een gesprek hadden over bluesmuziek en gitaarwerk. Hoewel misschien niet een meesterwerk, maar wel heerlijke muziek, goed gitaarwerk en een prettige stem om naar te luisteren. Al met al een toffe combinatie.
The Sound, noem het postpunk, noem het new-wave, noem het ondergewaardeerd; een godvergeten goede band was het. Op deze opname klinken ze een beetje alsof de echte spirit verdwenen is (zanger Adrian Borland had volgens het begeleidend schrijven de griep, altijd een goed excuus voor een iets minder optreden), maar bij vlagen toch behoorlijk gepassioneerd. Leuke serie ook, 5 redelijk geprijsde cd's met concerten, ooit opgenomen voor nederlandse radio.
Fusion in z'n meest explosieve vorm, dit album is volledig instrumentaal en ontzettend lekker. Gitaarsolo's met wurlitzer piano in combinatie en heerlijke uptempo bass en drums.Vooral in de laatste track gaan alle remmen los. Meesterlijk goed
In ieders leven komt er een moment dat muzieksmaak zich ontwikkelt. Dat je denkt 'dit is goede muziek!'. Mijn moment was ergens in het begin van de jaren 80. Ik zat op een totaal corrupte lagere school, waar ik toevallig goed kon opschieten met de leraar. Mijn ouders wilden de eerste week van december op vakantie, en dat kon geregeld worden als ik een mooie bos bloemen aan de leraar zou geven. Het vinden van een mooie bos bloemen was (en is) nooit zo'n probleem, dus rond Sinterklaas zaten mijn ouders, mijn twee broertjes in ik in een besneeuwde Eemhof, midden in de Flevopolder. Het was er rustig, niet stil, maar rustig. Er waren nog meer kinderen, dus we verveelden ons niet. Op een ochtend dobberde ik wat in het zwenbad, wachtend op de pingel die aangaf dat het zwaar weer zou worden en de golven vrij spel hadden in het enorme bad (komop zeg, ik was 11 ofzo, dan zijn alle baden enorm). Ik lag op mijn rug, en hoorde de radio. De ene plaat was afgelopen, de volgende begon. En toen werd ik getroffen door het gevoel 'wauw, dit heb ik nog nooit eerder gehoord, maar wat is het goed!'. Degenen die nu nog niet begrijpen dat ik Don't You Want Me van The Human League bedoel, moeten maar een ander topic gaan lezen. Oh, de clip is ook briljant. Zelfs na 25 jaar nog.
Tot voor kort had ik nog nooit van dit bandje gehoord, bleek ook te kloppen want FOB was alleen erg bekend in thuisland Amerika. Aangewakkerd door de leuke single "This Ain't A Scene....." dit album toch eens gaan beluisteren en wat blijkt: zelfs voor een al wat oudere muziekliefhebber als ik is dit toch een erg leuk album. Komt het door de hippe producers die er aan mee hebben gewerkt? Zal mij aan m'n reet roesten, nummers als "Thriller" (met een heus rap intro gevolgd door een heus metalriff), het eerder genoemde "This Ain't A Scene....." en "The Carpal Tunnel of Love" klinken gewoon erg lekker, zitten strak in elkaar en de teksten gaan ook nog eens ergens over, zoals het een goede emo-band betaamd
Screaming Trees - Sweet oblivion
Bij grunge denkt iedereen aan Nirvan, Pearl Jam en Soundgarden, maar Screaming Trees mag in ieder overzicht eigenlijk niet ontbreken. De band heeft een paar bijzonder prettige platen nagelaten, alvorens ieder zijns weegs ging. Van de ex-leden is Mark Lanegan wel de bekendste, o.a. dankzij zijn werk met QOTSA en Mad Season.
Zijn aangename stemgeluid komt ook op Sweet Oblivion prima tot zijn recht, met "Nearly lost you" als bekendste nummer, het stond ook op de "Singles"-soundtrack.
Soulsavers - Revival
Mark Lanegan maar dan met een meer electronische achtergrond en met name in dit revival erg gospel achtig. Om kippenvel van te krijgen, 1 van mijn favoriete albums van dit jaar en 1 van de pubs waar ik regelmatig kom heeft dit op de jukebox staan. Vaste prik dus als ik daar kom.
Cafca komt weer eens langs met een herontdekking:
De Div - In Front
De nederlandse tegenhanger van TC Matic, heerlijke swingende New Wave uit de oude doos.
Helaas nooit doorgedrongen bij het grote publiek, maar hier zouden een hoop nieuwe Joy Division kloon-bandjes nog een hoop van kunnen leren
trail of tears, keer maar weer uit de kast gehaald, blijft nog steeds leuk
quote:Wat is dat voor soort muziek? ik denk gothic, maar vertel er a.u.b wat meer over.Op donderdag 16 augustus 2007 18:53 schreef afraidtech het volgende:
trail of tears, keer maar weer uit de kast gehaald, blijft nog steeds leuk
quote:Dat is sowieso de bedoeling van dit topicOp donderdag 16 augustus 2007 20:08 schreef trebremmit het volgende:
vertel er a.u.b wat meer over.
ffies van het net geplukt
quote:
quote:Op maandag 20 november 2006 21:02 schreef Steephh het volgende:
In dit topic kun je plaatsen welk nummer of album je beluistert. Om het aantrekkelijk te maken voor anderen om te lezen en discussies te laten ontstaan, is het de bedoeling dat je bij elk nummer een korte review of toelichting zet over of bij het nummer of over de artiest. Het is echter niet de bedoeling dat je slechts een afbeelding van het album en een gekopieërde lap tekst van Allmusic of een andere bron neerzet, het gaat hier om de persoonlijke beleving van muziek.
Riverdogs - Riverdogs
Het leven is niet eerlijk, een andere conclusie kun je niet trekken na het beluisteren van het Riverdogs-album.
Waarom kent de hele wereld Britney Spears of aanverwante pulp, maar is deze band nooit verder gekomen dan erkenning in Nederland? Die koppige kaaskoppen wisten deze plaat zelfs met een Edison te belonen, en toonden daarmee andermaal aan, dat we een gezonde kijk hebben op kwaliteitsmuziek.
Helaas heeft ons landje wereldwijd te weinig muziek-invloed, anders zag de carriere van Rob Lamothe en zijn mannen er heel anders uit.....
Riverdogs is een uiterst prettig in het gehoor liggende (hard)rockplaat met veel blues-invloeden, en het is dan ook geen wonder dat Rob ook heeft samengewerkt met Greg Chaisson van Badlands. Vivian Campbell (o.a. Dio en Whitesnake) zou de productie doen, maar speelde uiteindelijk gewoon mee. Toen de band maar niet doorbrak was zijn overstap naar Def Leppard een logische, en langzaam ging het kaarsje voor Riverdogs uit.
Onbekend, maar ga het eens luisteren!
Youtube home-made clipje
Ja..hier valt eigenlijk niet veel over te zeggen. Je moet dit echt horen. En je moet er ook van houden. Het is elektronica, gay, nerd-(highschool)rock en het is zó ontzettend vrolijk. Het youtube-clipje moet je niet openen voor het beeld, dat is niets meer dan wat shots van een videogame, maar ik moest iig ff het liedje hier kunnen posten. Ik wil deze heren live zien!
quote:hoe erg het wordt afgekraakt in de media vanwege het imago...lekkere muziekOp dinsdag 7 augustus 2007 16:37 schreef thecrook het volgende:
Fall Out Boy - Infinity on High
[afbeelding]
Tot voor kort had ik nog nooit van dit bandje gehoord, bleek ook te kloppen want FOB was alleen erg bekend in thuisland Amerika. Aangewakkerd door de leuke single "This Ain't A Scene....." dit album toch eens gaan beluisteren en wat blijkt: zelfs voor een al wat oudere muziekliefhebber als ik is dit toch een erg leuk album. Komt het door de hippe producers die er aan mee hebben gewerkt? Zal mij aan m'n reet roesten, nummers als "Thriller" (met een heus rap intro gevolgd door een heus metalriff), het eerder genoemde "This Ain't A Scene....." en "The Carpal Tunnel of Love" klinken gewoon erg lekker, zitten strak in elkaar en de teksten gaan ook nog eens ergens over, zoals het een goede emo-band betaamd
.. en idd Thriller viel mij ook idd op. FoB en Metal! Het kan!
Tijdens de hype van een jaar of twee drie geleden, heb ik Spinvis volledig links laten liggen. Tot ik vorig jaar bij toeval het nummer "Ronnie gaat naar huis" tegenkwam, wat een ge-wel-dig nummer! Maar dit heeft ook wel mijn voornaam te maken moet ik eerlijk bekennen
Ik ben toen wat meer Spinvis gaan luisteren en wat denk je? Precies, ik heb en kan er hélemaal niks mee! Alleen dit nummer, Aan de Oevers van de Tijd, is zó bloedmooi. Waarom dan? Eerlijk, ik weet het niet. Ik snap de teksten niet en de muziek nog minder. Maar op een of andere manier pakt nummer me bij m'n strot en laat me ruim 5 minuten niet meer los. Ik kan je alleen niet zeggen waarom.......
De muziek gemaakt door Ill Bill draait om verboden informatie, complottheorieen en globale machtstructuren. Gezien het feit dat ik zelf een informatie-junk ben en van hip-hop houd, kan ik deze muziek echt op prijs stellen. Ill Bill maakte deel uit van de inmiddels ontbonden groep "Non Phixion", welke ook zeer informatieve muziek heeft geproduceerd.
Tegenwoordig maakt Ill Bill deel uit van La Coka Nostra, een groep bestaande uit Big Left, Danny Boy, DJ Lethal, Everlast (Mr. White), Slaine, Cynic, DJ Mek, DJ Mugz, Germz, Sick Jacken, Psycho Realm & Q-Unique. Zeer veelbelovende hiphopartiesten, kijk met smart uit naar hun volgende album, A Brand You Can Trust .
Mark Kozelek - What's next to the moon
Red House Painters-voorman Mark Kozelek geeft een heel nieuwe kijk op het werk van....... AC/DC!
Wie het werk van Bon Scott en de broertjes Young goed beluistert, weet dat het eigenlijk een heel ruige vorm van rythm en blues is. Kozelek heeft met name het blues gedeelte ervan gebruikt en dat resulteert in 10 opmerkelijke songs, zoals Up to my neck in you, Bad Boy Boogie en If you want blood.
Liefhebbers van singer/songwriters zullen dit kunnen waarderen, maar ook voor fans van AC/DC is dit een luisterbeurt waardig: het is namelijk ook een ode aan het talent van onze Australische rockers, dat vaak ondergesneeuwd raakt in een lawine van decibellen maar hier des te duidelijker naar voren komt.
[ Bericht 0% gewijzigd door Mark op 07-09-2007 01:32:17 ]
Pailhead is Ministry maar dan met Ian McKaye van Fugazi op vocals. Deze 12" komt van de Wax Trax Black Box, een must voor iedereen die van industrial (nee, niet die glowstick goth wat tegenwoordig voor industrial door moet gaan) houdt. In totaal hebben ze maar 6 songs uitgebracht maar deze zijn stuk voor stuk de moeite waard. De agressie van Ministry gecombineerd met de emotie in McKaye's vocalen maken dit voor mij 1 van de beste side projects van Ministry. Alle nummers zijn trouwens ook uitgebracht op het album Side Trax van Ministry. Ook grappig: McKaye is straight edge en dat kan je van de heren van Ministry nou niet zeggen....
Een zekere primaat zit in een ander topique net een beetje denigrerend te doen over S Club, maar eenieder die dat doet gaat ook zomaar voorbij aan het ontegenzeggelijke feit dat deze band in haar hoogtijdagen met dit nummer een parel van een nudiscopolaat (zie voor meer voorbeelden van dit genre het repertoire van o.m. Lisa Scott-Lee uit dezelfde periode in de pophistorie) heeft nagelaten voor de eeuwigheid. Mellow, hitsig, sp(l)etterend en effortlessly cool tegelijk. En daarmee met recht een nummer waar bijvoorbeeld Daft Punk ongetwijfeld STIKjaloers op is.
Rust in Peace
Vet album van Dave Mustaine en zn assistenten, vooral dit nummer is te gek.
Ook Holy Wars, Hangar 18 en Poison was the cure zijn goed
Gusto Extermination Fluid is het solo project van Paul Taylor die vroeger in Sonic Violence zat. Klonk Sonic Violence nogal als Godflesh, Gusto Extermination Fluid is een stuk subtieler en hoewel de noise er nog steeds is, neigt de muziek ook vaak naar donkere ambient met subtiele tribal beats zoals dit Oiskobi, dat mij nog het meest doet denken aan hele vroege, pre-Semantic Spaces Delerium. Ook Coil komt om de hoek kijken. Erg fijn.
Het ultieme herfstalbum en bovendien een van de beste ooit gemaakt, naar mijn mening. Er staat gewoon geen één niet-briljant nummer op. Uniek. Ik kan er geen genoeg van krijgen.
"This album was mixed to be played loud, so turn it up." Je mist nuances als je 'm zachtjes speelt.
quote:Misschien wel makkelijk als je kunt zien om welk album het gaatOp donderdag 20 september 2007 11:07 schreef oddman het volgende:
[afbeelding]
Het ultieme herfstalbum en bovendien een van de beste ooit gemaakt, naar mijn mening. Er staat gewoon geen één niet-briljant nummer op. Uniek. Ik kan er geen genoeg van krijgen.
"This album was mixed to be played loud, so turn it up." Je mist nuances als je 'm zachtjes speelt.
Niet nadenken, opzetten en gewoon luisteren. Muzikaal maken ze al jaren dezelfde muziek en zijn ze van de hardcore/punk naar de iets meer melodieuze deuntjes gegaan. Tot nu toe klinkt het nog goed.
Omdat er veel dingen zijn om over te piekeren in het leven. Dan is het soms fijn om te weten dat er ook andere mensen waren die over datzelfde nagedacht hebben om er een liedje over te maken. The Smiths zijn daar naturlijk wel zo ongeveer de ongekroonde koningen van.
En ik bied m'n vriendin m'n excuses aan dat ik het krashuilie muziek heb genoemd, want het is bestwel behoorlijk goed
http://www.youtube.com/watch?v=RDFTlw3BfTM
Heel aanstekelijk zomers nummer; een en al vrolijkheid!
Wat een mooi nummer blijft dit toch. Zowel qua tekst als qua muziek, en het klinkt gewoon als een cloque. En die clip is ook zo tof. Vertoont veel overeenkomsten met It's all coming back to me now van Celine Dion, ook al zo'n legendarisch mooie clip en dito nummer. IACBTMN behoort zonder meer tot de beste clips ooit, niet alleen dankzij de schoonheid maar ook vanwege de perfecte synergie tussen muziek, tekst en beeld, wat een toch al steengoed nummer naar NOG grotere hoogten tilt. Net zoals bijvoorbeeld bij Take On Me van A-Ha.
[ Bericht 4% gewijzigd door Marble op 23-09-2007 06:01:32 ]
quote:Kan niet editen, dus herkansing...Op donderdag 20 september 2007 11:11 schreef Mark het volgende:
[..]
Misschien wel makkelijk als je kunt zien om welk album het gaat
Het ultieme herfstalbum en bovendien een van de beste ooit gemaakt, naar mijn mening. Er staat gewoon geen één niet-briljant nummer op. Uniek. Ik kan er geen genoeg van krijgen.
"This album was mixed to be played loud, so turn it up." Je mist nuances als je 'm zachtjes speelt.
Een heerlijk nummer van een misschien nog leuker album. Voor mensen die van country houden die niet te "cheesy" is, is dit zeker een aanrader. Het album (The long way around) is een reactie op de vloedgolf van kritiek die kwam nadat een van de dames een anti-bush opmerking had gemaakt in engeland (2003).
Zoetsappig nummer van het lieve blonde spijsmeisje uit 2001. Haar solocarriere is nooit echt van de grond gekomen, dit nummer was alleen aan de andere kant van de Noordzee een hit. Een paar maanden geleden was ze weer veel op tv in Strictly Come Dancing (de Engelse Dancing with the stars), en op 10 augustus jl is ze bevallen van een zoon, Beau. Maar dat heeft allemaal niks met muziek te maken*.
*Kom maar op met de opmerkingen over de Spice Girls.
Uit 1988! Karl Hyde met haar! En een gitaar! Nog mijlenver verwijderd van Born Slippy, maar wel al dansbaar. 't Is gewoon typische jaren 80 New Wave. Een beetje laat (ik bedoel: 1988!), maar wel het soort New Wave waar ik dol op ben.
quote:Dan moet je Freur ook wel kunnen waarderenOp zaterdag 29 september 2007 14:41 schreef dwerg het volgende:
Underworld - Underneath the radar.
Uit 1988! Karl Hyde met haar! En een gitaar! Nog mijlenver verwijderd van Born Slippy, maar wel al dansbaar. 't Is gewoon typische jaren 80 New Wave. Een beetje laat (ik bedoel: 1988!), maar wel het soort New Wave waar ik dol op ben.
Danny Tenaglia is een Amerikaanse DJ die van origine uit New York komt. Hij draait al jaren mee en produceert met name progressive- en tribal house. Hij maakt eigen producties, maar voor mij is hij toch wel een beetje de koning van de remix gezien zien enorm veel goede remixes.
In 2006 bracht hij Dibiza uit, gewoon een goede strakke plaat. In 2007 kwam er een remix van deze plaat uit en die is echt
Eigenlijk kende ik Mission of Burma alleen van That's when I reach for my revolver (ook nog eens door Moby gecovered) en van naam aangezien ze door veel critici als erg invloedrijk gezien worden. Na het lezen van Our band could be your life toch maar eens gaan checken en het bevalt me prima. Quirky melodieuze indie pop. Midden in dit Donna Sumeria zit een stukje dat zo uit Love to love you komt, compleet met falsetto. Erg leuk.
hard trance klassieker uit 2001, bevat een MASSIEVE kick en bassline, en een break die zijn weerga niet kent. De melodie is een van de mooiste in het gehele trance-genre. Kan geen Armin van Buuren of DJ Tiesto tegenop. Wat me op valt is de combinatie tussen Duitse en Engelstalige vocals in deze plaat, die het geheel ook voor mensen zonder goed muzikaal geheugen herkenbaar maakt.
DuMonde hebben met dit nummer voor het eerst de sound ten gehore gebracht waarmee ze de superster-status bereikten. En geheel terecht imho.
. Hij zong het nummer Sognami van z'n nieuwste cd en dat luister ik nu dus ook .quote:DumondeOp donderdag 4 oktober 2007 02:39 schreef PrussianWarrior1985 het volgende:
DuMonde - Never Look Back
hard trance klassieker uit 2001, bevat een MASSIEVE kick en bassline, en een break die zijn weerga niet kent. De melodie is een van de mooiste in het gehele trance-genre. Kan geen Armin van Buuren of DJ Tiesto tegenop. Wat me op valt is de combinatie tussen Duitse en Engelstalige vocals in deze plaat, die het geheel ook voor mensen zonder goed muzikaal geheugen herkenbaar maakt.
DuMonde hebben met dit nummer voor het eerst de sound ten gehore gebracht waarmee ze de superster-status bereikten. En geheel terecht imho.
Ze hebben zeker een aantal strakke platen gemaakt, alleen vond ik een aantal nummers van ze (o.a. God Music) stukken minder. Never Look Back is inderdaad de strakste plaat die ze gemaakt hebben, verder vond ik [Dumonde - Memory en de Remix van Vincent Stormfields Sweet Harmony ook erg strak.
John Zorn - Moonchild + Astronome + Six Litanies For Heliogabalus
Ik ben boos, verdrietig, zielig, onzeker enz. enz., kortom ik voel me best klote. Een uitgelezen moment om me in 3 etappes van elk 3 kwarties mentaal te laten doorzagen door de compromisloze noise-schreeuw-jazz-rock-avantgarde van drummer Joey Baron, bassist Trevor Dunn en schreeuwlelijk Mike Patton, zorgvuldig door alle krochten geloodst door componist Zorn. Wat een trip! Geweldig! Geweldadig! Walgelijk! Een duidelijke
Momenteel luister ik naar trancefm.com (Ben Alonzi - LetDown) en di.fm is mijn tweede keus.
quote:Op maandag 20 november 2006 21:02 schreef Steephh het volgende:
In dit topic kun je plaatsen welk nummer of album je beluistert. Om het aantrekkelijk te maken voor anderen om te lezen en discussies te laten ontstaan, is het de bedoeling dat je bij elk nummer een korte review of toelichting zet over of bij het nummer of over de artiest. Het is echter niet de bedoeling dat je slechts een afbeelding van het album en een gekopieërde lap tekst van Allmusic of een andere bron neerzet, het gaat hier om de persoonlijke beleving van muziek. Postopkrikken wordt niet gewaardeerd en beloond met een waarschuwing of erger.
in het kader van mijn Sensation White flashback periode. een lekkere minimalistische plaat waar je jezelf lekker in kan verliezen met je ogen dicht
Concert uit '81 en als ik de heren zo zie spelen weet ik weer waarom Queen zo ongeveer tot m'n 14e, 15e m'n favoriete band was. Dat ze later een parodie van zichzelf werden doet niets af aan de ongelofelijk goede liveband die het toen nog was. Geweldig!
De heren brengen me weer eventjes terug naar de tijd waarin je je nog geen zorgen maakte over de toekomst, geld, huizen en de liefde, vooral de liefde. Maar ik dwaal af...
Op het moment van dit schrijven heeft Freddie trouwens zo'n kort broekje aan dat de eerste rij kan zien of 'ie wel of geen sok in z'n broek(je) heeft
projeKct four - west coast live
King Crimson goes drum 'n' bass! Nadat mr. Crimson himself, Robert Fripp, opgezadeld zat met gebrek aan inspiratie besloot hij de band op te delen in subgroepjes (ProjeKcts) om zo, live en improviserend, tot nieuwe ideeën te komen.
P4 is het Beest van deze ProjeKcts. Drummer Mastellotto was zwaar beïnvloed door Photek's Modus Operandi en haalt alles uit z'n electronische drumkit om dat te laten horen. Gunn en Levin laten hun bassen/sticks zoemen en knorren als een bezetene en Fripp, tsja Fripp speelt zoals vaak alsof de duivel op z'n hielen zit.
Mochten er nog mensen op deze aardkloot rondlopen die King Crimson zien als een oubollige progdinosaurus, laat ze dan even dit album luisteren.
King Crimson - THRAK
Toen ik King Crimson ontdekte bestond de band al een tijd niet meer (ergens rond ' 88/'89 denk ik). Ik heb het dus een aantal jaren moeten doen met de gedacht dat KC een vervlogen band uit het verleden was.
Hoe opwindend was dit album, m'n eerste echt real-time KC album (okee, vooraf gegaan door de de teaser/EP VROOOM). Een geweldig album, gevolgd door twee concerten, twee onuitwisbare indrukken.
Ik was definitief gegrepen door Het Beest, m'n ziel verkocht en nooit spijt.
Concord Dawn - Disturbance
Drum n bass duo uit Nieuw Zeeland, doet denken aan State of mind.
Wat een fantastisch album is dit toch, iedere keer weer, duister, hard en toch melodieus.
Mnemic - Mechanical Spin Phenomena (2003)
Deense futuristische metal. Heeft wat weg van een kruising tussen Strapping Young Lad en Fear Factory, maar er wordt veel avontuurlijker in gedrumd. Keihard, vette productie en vooral zeer afwisselend. Erg sterk album. De mensen die dit album onder 'nu-metal' scharen geef ik ongelijk.
Waarom kom ik er nu mee? Omdat ik hem vergeten ben in m'n top50 te zetten
Het nieuwe album van Sarah Bettens, de stem van K's Choice. Voor mij was dit namelijk altijd zo, daarom dacht ik bij haar vorige album dat het helemaal niet stuk kon. En toch viel dat tegen, op een of andere maniet pakten de nummers me niet bij m'n strot, zoals dat bij K's Choice negen van de tien keer wél het geval was/is.
Groot was dan ook de verrassing toen ik "Shine" gisteren voor het eerst hoorde! Komt het omdat het op K's Choice lijkt? Vast wel, want nummers als "Feel me Break", "Just Another Gun" en "The Soldier Song" kunnen zich makkelijk meten met het betere werk van onze Belgische vrienden. Speelt Sarah dan op safe? Misschien wel, maar zolang ze dat doet met zulke sterke songs mag ze van mij nog wel een paar platen op safe spelen......
Gino Vanelli - Powerful People
Ik zal een jaar of 15 zijn geweest toen ik, al snuffelend in m'n vader's platencollectie, een lp vond van ene Gino Vanelli. Ik kende de goede man in het geheel niet, maar de hoes intrigeerde op een of andere manier; Gino die, badend in een oranje gloed, in (muzikale?) extase de handen ten hemel strekt.
En de muziek? Die was eigenlijk verrassend goed. Amerikaans gladde popliedjes met af en toe een flinke scheut jazzrock, geen gitaar of bas maar louter percussie en toetsen (op een incidenteel akoestisch solootje na) en een meer dan begaafd zanger. Hoogtepunten zijn het titelnummer (de tempo- en sfeerwisselingen vliegen om je oren), het tweeluik Son Of A New York Gun/Jack Miraculous en het openingsnummer People Gotta Move. Inderdaad, dat nummer van de ANWB-reclames (Die reclames waren overigens de aanleiding om dit album eindelijk eens op cd aan te schaffen).
[img]http://cover.m2y.siemens.ch/cover/0094636002453_352x350_72dpi.jpg[img]
Wauw! Vlak voor het einde van het jaar nog een super cd ontdekt! Ik kende a balladeer alleen maar van het hitje "Swim with Sam", een mooi ingetogen nummer wat wel eens voorbij kwam op 3FM. Maar Panama herbergt nog veel meer moois, sterker nog "Swim with Sam" is nog niets vergeleken bij pareltjes "Winterschlafer", "All I Wanted" en "Robin II". Heerlijke ingetogen popsongs met prachtige vocalen van Marinus de Goederen, move over VanVelzen en Pascal Jacobse.
Panama is al in 2006 uitgebracht, aan een nieuw album wordt gewerkt, ik kijk er rijkhalzend naar uit!
net een weekje geleden "ontdekt" maar wat is dit een heeeeerlijke cd zeg. lekker om snacht's in je bed en maar weg snoezelen met drake's genialen klanken en zang. Ik wou echt dat ik dit eerder had ontdekt. Echt een aanrader voor iedereen
Weird Al Yankovic =
, 
, !Dit nummer is (voor zo ver ik weet) geen parodie op een ander nummer, dus dat is al iets om op te merken.
En het nummer is lekker vrolijk, maar ook raar, en dat maakt het een leuk nummer.
.
quote:Iets meer info is gewenst.Op woensdag 2 januari 2008 22:46 schreef Elmo-cool het volgende:
Avril Lavigne met runaway, van haar album the best damn thing. echt zulke mooie nummer staan er op
runaway kon ik helaas niet downloaden op limewire
het zijn allemaal geen clips, op hot na dan, maar hier komen wat filmpjes;
innocence (mooi nummer)
runaway (beetje rockend, mooie tekst)
the best damn thing (heeft me nog niet overtuigd)
contagious (lekker nummer)
hot (die vind ik nu helemaal geweldig)
btw ik kom hier bijna nooit dus heb geen idee of die link het doet o.o
veel plezier:P
ik moet nu stoppen o.o jaa ik ben nog maar 14,
dus doeidoei xxx
The Above Ground Sound of Jake Holmes
Heerlijke plaat. Folk met Jazz-invloeden, melancholisch a-la Nick Drake.
Op dit album ook het origineel van het nummer " Dazed and Confused" dat later gejat werd door een of ander rockbandje uit Engeland.
Ik dacht dat ik nooit zo'n liefhebber was van de muziek van Bon Jovi, totdat ik de tijd nam om eens goed te luisteren naar de muziek! Mijn mening heb ik bij moeten stellen en met name dit nummer vind ik erg lekker om te luisteren. Het begin spreekt mij met name aan.
Golden Earring - Long Blond Animal
Dankzij FOK! ben ik aan dit nummer gekomen. Tja wat moet je hier van zeggen?
Nummer 315 in de Veronica TOP 100 (2007). Mijns inziens had deze wel iets hoger mogen staan.
Geweldig nummer om live te horen.... lekker "publiek" nummer!
Blof - Anders
Spinvis - Aan de Oevers van de Tijd
Frank Boeijen Groep - De Verzoening
Stef Bos - Wiegelied van die weskaap
Het Goede Doel - Alle Geprobeerd
NUHR - Dromen
quote:Jammer dat je dit topic injecteert met je post. Had best een verhaaltje bij gemogen, zie OP.Op vrijdag 11 januari 2008 20:11 schreef thecrook het volgende:
Om mezelf ten overvloede te bewijzen dat Nederlandstalige muziek naast super irritant (hoi jan Smit), ook bloedmooi kan zijn, heb ik mijn Winamp op het moment geinjecteerd met:
Blof - Anders
Spinvis - Aan de Oevers van de Tijd
Frank Boeijen Groep - De Verzoening
Stef Bos - Wiegelied van die weskaap
Het Goede Doel - Alle Geprobeerd
NUHR - Dromen
Reggae die ik heb gevonden via Pandora.com, wat helaas nu niet meer mag.
Ik houd niet zo van moeilijke reggae, want dat is de bedoeling helemaal niet, en dit nummer is lekker om te luisteren.
quote:Toffe indie gemaakt met een drumstel en een basgitaar.Romance Bloody Romance: Remixes & B-Sides is a remix album by Death from Above 1979. This album is a collection of remixes of songs featured on the album You're a Woman, I'm a Machine released in October of 2004. Tracks "Better Off Dead" and "You're Lovely (But You've Got Problems)" are B-sides. The group MSTRKRFT was, at the time, a side project of Jesse F. Keeler, who is one half of Death from Above 1979. The Girl on Girl name is the alias of the other half of Death from Above 1979, Sebastien Grainger. The majority of the tracks blend splices of the original songs over dance/funk/house beats. Of special note is Josh Homme, from Queens of the Stone Age and Eagles of Death Metal, on the remix to "Black History Month." The album is the only DFA 1979 release to chart on Billboard by hitting 22 on its Top Electronic Albums.
[edit]
Track listing
"Better Off Dead" (La Peste Cover) – 2:17
"Blood on Our Hands" (Justice Remix) – 3:52
"Romantic Rights" (Erol Alkan's Love From Below Re-Edit) – 6:20
"Black History Month" (Alan Braxe & Fred Falke Remix) – 5:21
"Little Girl" (MSTRKRFT Edition) – 3:36
"Romantic Rights" (The Phones Lovers Remix) – 4:40
"Black History Month" (Josh Homme Remix) – 4:39
"You're Lovely (But You've Got Problems)" – 3:06
"Romantic Rights" (Marczech Makuziak Remix) – 3:57
"Black History Month" (Sammy Danger Remix) – 4:04
"Romantic Rights" (Dahlback Remix) – 5:44
"Black History Month" (Girl On Girl featuring Final Fantasy) – 4:25
"Sexy Results" (MSTRKRFT Edition) – 5:09
Ik weet normaal nooit wat ik luister, mijn Media Player staat altijd op shuffle, en ik heb al m'n muziek via Pandora.com.
Dit is een best wel lounge nummer, met de hele tijd wat geblaas erdoorheen (dat zijn dus die bomen).
Best wel chill nummer, maar niet zo heel speciaal.
quote:Of je leest de OP even:Op dinsdag 15 januari 2008 19:43 schreef dubidub het volgende:
Death from Above 1979 - Romance Bloody Romance
[ afbeelding ]
[..]
Toffe indie gemaakt met een drumstel en een basgitaar.
quote:Op maandag 20 november 2006 21:02 schreef Steephh het volgende:
In dit topic kun je plaatsen welk nummer of album je beluistert. Om het aantrekkelijk te maken voor anderen om te lezen en discussies te laten ontstaan, is het de bedoeling dat je bij elk nummer een korte review of toelichting zet over of bij het nummer of over de artiest. Het is echter niet de bedoeling dat je slechts een afbeelding van het album en een gekopieërde lap tekst van Allmusic of een andere bron neerzet, het gaat hier om de persoonlijke beleving van muziek.
IPod --> Shuffle Mode --> Peter Gabriel
Ben al zeker een uur aan het shuffelen (Van Daele!!!) in het oeuvre van Peter Gabriel. Het was een geweldenaar, het is een geweldenaar en het blijft een geweldenaar. Een stem door niemand anders dan God gegeven, een performer pur sang, een geweldige songwriter en een mens met het hart op de goede plaats. Superlatieven zijn niet genoeg.
tijdens dit schrijven: Mother of Violence.... mag ik een traantje laten?
edit: nu spelende: Red Rain.... mag ik in m'n eigen huis heel raar dansen? :p
[ Bericht 7% gewijzigd door MuadDib op 18-01-2008 20:48:44 ]
Alex Ubago - A Gritos De Esperanza, No Te Rindas, Aunque No Te Pueda Ver
Kep dus een tijd in het buitenland gewoond (Spanjuhh), en daar hoorde ik altijd zijn liedjes op de radio
Mijn vader vond/vind hem ook supergoed, en zette heel vaak Alex' cd op in de auto. Tis sindsdien altijd een van me favoriete Spaanse artiesten gebleven. Zijn liedjes maken mij ook altijd gewoon vrolijk, of zetten me aan het denken. Liefde, blijheid, hoop, maar ook verlies etc. 
Ooit in een grijs verleden (lees: begin jaren 90) struinde ik op een dag de uitverkoopbakken van de FRS uit en stuitte ik voor VIJF Oud-Hollandsche guldens op dit eerste album van Dream Theater. Toen nog met de alom gehaatte of juist geliefde Charlie Dominici achter de microfoon. Als je de zang (die ik persoonlijk best te pruimen vind) even buiten beschouwing laat, hoor je al duidelijk de genialiteit van dit stel wereldmuzikanten, die iets later definitief doorbraken met nieuwe zanger James LaBrie, die debuteerde op "Images & Words" uit 1992.
Hoogtepunten van dit album zijn voor mij opener "A Fortune in Lies", bovengenoemd "The Killing Hand" (wat een solo's) en The Ytse Jam (pure muzikale krachtpatserij).
The Disturbed - Down with the Sickness
Om heel eerlijk te zijn weet ik niet heel veel van deze band (wat ik nogal erg van mezelf vind) en luister ik deze band pas sinds een week... Ik hoorde het in de aftiteling van Dawn of the Dead wat overigens een goede film is... Maar meer weet ik niet te vertellen... Behalve dat het gewoon heerlijk klinkt als je van een beetje schreeuwerige muziek houdt.
Black Rebel Motorcycle Club - Love Burns.
Ooit een keer van een vriend een tip gehad en vanaf dat moment verslaafd
Fantastische band, was vorig jaar naar hun show geweest en sindsdien luister ik nog vaker naar ze en geniet ik er nog meer van.
quote:Postopkrikken mag hier: Wat luister je nu? Oude stijl # 1135In dit topic kun je plaatsen welk nummer of album je beluistert. Om het aantrekkelijk te maken voor anderen om te lezen en discussies te laten ontstaan, is het de bedoeling dat je bij elk nummer een korte review of toelichting zet over of bij het nummer of over de artiest. Het is echter niet de bedoeling dat je slechts een afbeelding van het album en een gekopieërde lap tekst van Allmusic of een andere bron neerzet, het gaat hier om de persoonlijke beleving van muziek. Postopkrikken wordt niet gewaardeerd en beloond met een waarschuwing of erger.
Harmony - Dreaming Awake
Harmony is een christelijke power metalband uit Zweden. Ik kwam ze op het spoor toen ik een beetje rond zat te kijken op de wikipedia pagina over Christian Rivel (zanger van Narnia). Toen ik ze voor het eerst luisterde was ik meteen verkocht. De geweldige gitaren, de zang, echt helemaal top. Zeker een aanrader.
Tijdens zoektochten door singlelijsten van eind jaren zeventig op het onvolprezen rateyourmusic.com kwam ik dit nummer tegen. Officieel bij de punk behorend, klinkt het in het huidige oren niet meer extreem, stevige pop met een saxofoon, op de vocalen na... Hallo, hier wil iemand zeker weten dat ze gehoord wordt...
Topnummer
De band die Steve Winwood startte na Spencer Davis Group om meer te kunnen experimenteren. Maakten de geweldige plaat Mr. Fantasy, dit nummer is van iets later maar ook een aanrader voor de liefhebber van psychedelische popmuziek.
[ Bericht 1% gewijzigd door PogueMahone op 01-03-2008 20:52:51 ]
Sendai Kamotsu is een japanse metal band. De meeste band members zitten ook in de band Nightmare (Naitomea). Hoe ze Nightmare gebruiken om hun serieuze muziek te maken gebruiken ze Sendai Kamotsu om hun wat gekkere kant te laten zien. Hun muziek is het leukst om te luisteren met de video erbij.
Galneryus - My Last Farewell
Genial nummer van een geniale power metalband uit Japan. Ik heb ooit is dit nummer van een vriend van me gekregen. De schitterende gitaarsolo maakt het helemaal goed maar niet te vergeten de zang. Als je van power metal houdt moet je dit ook zeker is een keer luisteren.
Prachtig nummer, het heeft voor mij echt een speciale betekenis voor een liefde die de laatste 7 maanden
erg centraal staat in mijn leven. Soms kan het nummer erg ontroeren maar soms juist ook heel veel hoop geven. Echt een aanrader dus, maja weet niet of mensen van deze muziek houden hier. Hoewel dit wel super-westers is.
Naar aanleiding van het overlijden van Chris Moriarty, 1 van de leden van Skin Chamber, dat een side project is van Controlled Bleeding. Slechts 2 albums brachten ze uit onder de naam Skin Chamber en beide bevatten trage, industriele doom metal die nog het meest raakvlakken heeft met het vroegere werk van Swans en een zeer trage Godflesh.
RIP Chris.
Death - Spiritual healing
Wat moet je nog over Death zeggen? Grondlegger van een van de belangrijkste metalstromingen, band van de helaas te vroeg overleden "Evil" Chuck Schuldiner: het is allemaal allang bekend.
Daarom meer aandacht voor de plaat zelf: Spiritual healing was (achteraf) een logische stap in de ontwikkeling die Death (lees: Chuck) doormaakte, maar op het moment zelf was het toch even wennen. De lyrics waren minder "gore" en meer op alledaagse problematiek (zoals drugsbabies in Living Monstrosity) toegespitst, en de muziek was ontegenzeglijk Death maar toch anders. Een van mijn favoriete reviewers omschreef het destijds als een diamant: loepzuiver maar knoerthard, en dat klopt wel. De productie is cleaner, maar er ligt een meer onderhuidse agressie in de nummers. Die zijn ook langer, vaak wat langzamer en het is duidelijk te merken dat met James Murphy er eindelijk nog een gitarist aan boord was, die genoeg skills en creativiteit had om Chuck te assisteren, in tegenstelling tot ene Rick Rozz.
Spiritual Healing was eigenlijk een afsluiting van een tijdperk: Edward Repka maakte voor de laatste keer een Death-hoes en de samenstelling van de band werd wat stabieler. Maar vooral muzikaal ging Death door op het nu ingeslagen pad om daarmee voor altijd de interessantste death metal-band te blijven.
quote:Dit klopt niet, het waren the big four. Slayer moet daar nog bij. The big three zijn de Duitse bands Destruction, Kreator en Sodom.Op zaterdag 25 november 2006 20:22 schreef thecrook het volgende:
Testament - The Legacy
[ afbeelding ]
Waanzinnig nummer met dezelfde naam als het eerste legandarische Testament album. Komt van het wat mindere Souls of Black album uit 1990. Dit nummer steekt er met kop en schouders bovenuit. Heerlijke tempowisselingen, van rustig tot thrashy, met heerlijk gesoleer van meestergitarist en pain-in-the-ass Alex Skolnick. De band werd in de jaren tachtig getipt voor de grote 3 (Metallica, Megadeth en Anthrax) maar heeft dit niveau nooit weten te halen.
On Topic:
Stevie Ray Vaughan - Texas Flood
Wat deze man uit zijn gitaar tovert vind ik steeds weer overweldigend. De soepelheid van zijn spel heb ik nog niet geevenaard gezien/gehoord. Bluesrock op zijn allerbest wat mij betreft.
Uriah Heep - Lady in black.
Het is waarschijnlijk de ultieme partycrasher, maar de text is gewoon heel erg mooi. Je moet er even een paar keer naar luisteren.
Above & Beyond - Good For Me
En heerlijk rustig nummer van de trance goden Above & Beyond. Dit nummer staat ook op het machtige Tri-State album. Voor liefhebbers van de zeer rustige trance is dit 1 van de beste nummers. Voor de niet trance liefhebbers die ook van zeer rustige floqy muziek houden met heerlijk golvende vocals is dit vast ook wel wat.
Tijdens een liveset van SolarStone heeft dit nummer mij vele tranen opgeleverd van geluk
Een lekkere grooveplaat die maar niet gaat vervelen. Ik denk dat er maar weinig mensen zijn die het een echt vervelend nummer vinden om te horen. Het nummer heeft een goede beat, lekkere melodie, perfecte vocals en het is ook een plaat waarmee je op de dansvloer uit de voeten kan.
Kortom, het is gewoon een enorm strakke plaat zonder minpunten die ik zeker nog vaak zal draaien.
Geniaal rocknummer van eigen bodem. Vooral te danken aan het sublieme gitaarwerk van Jan Akkerman. Die makkelijk in het rijtje past van Slash, Kirk Hammett, e.d. Topper!
Al een aantal jaartjes oud, maar het blijft een goddelijke plaat. Je hebt van die platen die je alleen wilt horen wanneer je er voor in 'the mood' bent. Geloof me, deze plaat doet het altijd goed. Thuis chillend op een zaterdagavond, in de zomer in de zon met een pils in de hand, ontspannend tijdens het leren in de trein, het maakt niet uit.
quote:Op maandag 20 november 2006 21:02 schreef Steephh het volgende:
In dit topic kun je plaatsen welk nummer of album je beluistert. Om het aantrekkelijk te maken voor anderen om te lezen en discussies te laten ontstaan, is het de bedoeling dat je bij elk nummer een korte review of toelichting zet over of bij het nummer of over de artiest. Het is echter niet de bedoeling dat je slechts een afbeelding van het album en een gekopieërde lap tekst van Allmusic of een andere bron neerzet, het gaat hier om de persoonlijke beleving van muziek. Postopkrikken wordt niet gewaardeerd en beloond met een waarschuwing of erger.
Album: Sink or Swim
Het album Sink or Swim draai ik eigenlijk nu al 3 maanden non-stop. Dit is het debuutalbum van deze band uit de VS. De muziek is eigenlijk een soort punk-versie van Bruce Springsteen. I Coulda Been a Contender is eigenlijk mijn favoriete nummer van het album. De band komt in juni naar Nederland (in Arnhem en Steenwijk)!
Het nummer staat op de myspace-pagina van de band:
http://www.myspace.com/thegaslightanthem
Okay ze zijn wellicht wat controversieel/fout ideologisch maar Von Thronstahl maakt gewoon fijne Neo-folk/martial industrial muziek.
Zo ook bij hun laatste album. Veel accoustische gitaar, melancholie en politiek filosofische teksten.
Lekker album om je door laten mee te slepen.
Ufomammut/Lento - Supernaturals vol 1
Met Lento was ik voorheen nog niet bekend. Lento is een ambient postcore gezelschap en is genoemd naar de tempoaanduiding (lento dus) wat zoiets als traag of slepend betekend. Uiteraard doet de band zijn naam eer aan. Ufomammut kende ik al een tijdje, deze lui maken ultragruizige stoner.
De plaat is een collaboratie tussen de twee bands dus als je iets verwacht wat exact als Ufomammut klinkt kom je ietwat bedrogen uit. Natuurlijk is het geheel zo zwaar en traag als de tyfus maar klinkt de muziek over het algemeen een stuk 'schoner' en zitten er ambient passages in. Vocalen komen amper op deze plaat voor maar dat boeit niet, de muziek is interessant genoeg om zonder zanger te kunnen.
Kortom: geweldige schijf die nu pas (na een paar draaibeurten) echt op me begint in te werken
Een van de betere sludge/doom bands van de afgelopen paar jaar. Electrocution is hun 4e album. Deze is over het algemeen een beetje sneller en klinkt wat helderder dan de 3 voorgangers. Alhoewel het smerige geluid wel een trademark van de band is doet het heldere geluid geen afbreuk aan de plaat.
De groovy gitaarpartijen worden vergezeld door een goed verstaanbare (hardcore achtige)strot en degelijk drumwerk. Electrocution is gewoon een heerlijke sfeervolle doomplaat die voor zowel pissige buien als voor relaxen geschikt is
Geweldig album van deze Zweedse Power Metal band. In mijn ogen het beste album van een Power Metal band ooit gemaakt. Met het geweldige instrumentale muziekstuk 'The Old House on The Hill', een ruim 15 minuten lang durend muziekstuk, verdeeld over 3 tracks. Alle nummers zijn gewoon top. Geen enkele uitzondering.
noot: ik weet dat het niet het goede plaatje is, maar ik vond het wel toepasselijk en het is leuker kijken dan naar grijsaard Simon.
Wat een wonderschoon nummer blijft dit toch
. Zowel qua melodie als tekstueel als instrumentaal. En dat heerlijke gitaarriffje als riedeltje! Het diende een tijdlang als de themesong van de Oprah Winfrey Show, daar ken ik het van. Maar goed, Oprah heeft natuurlijk altijd al een uitmuntende smaak in catchy herkenningstunes gehad.
Covers. De één haat ze, de ander is positiever. Zelf heb ik het er niet zo op. Alleen soms kom je er eentje tegen die beter is als het origineel. In deze categorie valt deze single van De Kirk. Ben Folds trakteert ons op een spiced up versie van deze Pulp klassieker. Aangevuld door Joe Jackson is dit gewoonweg geniaal.
Oh wat heeft mijn vader me vervloekt toen ik in 1996 dit derde Cradle of Filth album aan had geschaft. Regelmatig werd de stop er in huize the crook uitgedraaid omdat pa en ma de overweldigende blastbeats, masochistische snelheden en het gekrijs van Danni Filth niet meer aankonden. Pa en ma waren heel wat gewend met Metallica, Death, Carcass etc, maar dit sloeg natuurlijk alles! Ik moet toegeven, ook nu ik getrouwd ben mag ik dit alleen luisteren via mijn koptelefoon
Een complete chaos van muzikale elementen, van slepend tot ultrasnel en van melancholisch tot superbruut. Maar ergens in de chaos creeert COF orde en daar ligt volgens mij de genialiteit van deze superband!
Ik volg de eigentijdse muziek niet meer, aangezien ik ben blijven steken bij mijn helden Radiohead en Spinvis. Dus als ik 'nieuwe bandjes' ontdek is het bij toeval en pas jaren na hun doorbraak. Als ze inmiddels al niet meer 'in' zijn.
Sinds kort The Thermals ontdekt, die ergens in 2003 doorbraken.
Wat een heerlijke rauwe energieke muziek: doet me denken aan The Strokes.
Als ze weer naar Paradiso komen ben ik er zeker bij.
Groove Armada zal bij de meeste users wel bekend zijn, ze zijn inmiddels al een tijdje bezig met het maken van muziek en de meeste nummers kan ik wel waarderen. Er is echter 1 nummer dat er voor mij met kop en schouders bovenuit steekt, Superstylin'. Wat een gave plaat blijft dit! Als er al een perfect nummer bestaat, komt deze wel aardig in de buurt. Een heerlijk rustig begin, lekkere vocals en de plaat ontpopt zich al vrij snel in een heerlijk ritmisch nummer.
Dragonforce - Through Fire and Flames
Ook al ben ik niet echt een liefhebber van dit soort metal... (ik houd meer van AC/DC etc.) Vind ik dit toch een geweldig nummer. Waarschijnlijk komt het, omdat ik het zo vaak speel in guitar hero, maar het nog nooit heb gehaald (zelfs niet op medium...
)Even een youtube filmpje naar de versie in expert
://video.google.com/videosearch?hl=en&client=firefox-a&rls=org.mozilla:en-US:official&hs=Lsm&pwst=
Van het album " The 100 greatest Guitar Solo's". Inderdaad een goede gitaar-solo in mijn oren. Ben nu dan wel ongeveer 1 1/2 minuut aan het wachten voordat er iets anders naar voren komt dan alleen de gitaar maar dat mag de pret niet drukken
Dit nummer niet vaak gehoord..... Krijg er op de een of andere manier een goed gevoel bij alsof er energie vrijkomt in mijn hoofd.
Bar Kokhba Sextet - 50th Birthday Celebration Volume Eleven
Dat John Zorn een gesjeesde avantgarde-jazz componist is, dat John Zorn één van mijn helden is, dat John Zorn ten tijde van deze opname 50 jaar werd, dat John Zorn deze muziek heeft gecomponeerd, dat is allemaal niet van belang.
Wat wel van belang is, is dat de liefde van de man door de maag gaat. En door de oren. Dus lekker eten en drinken om in een staat van opwinding te geraken. Maar dan wel begeleid door één van de meest opwindende cd's in Muad's collectie. Een bonte mengeling van klezmer, jazz, (vrijheid-blijheid)avant-garde, Port en Blue Stilton om de zinnen te prikkelen. Dat is mooi, dat is spannend, dat is opwindend!
Dit kan alleen overtroffen worden door een mooie vrouw. Maar die staan dan ook boven alles, daar kan Zorn niet eens aan tippen.
[ Bericht 2% gewijzigd door MuadDib op 08-08-2008 22:35:27 ]
Preussak - Werkschau 1989 - 2005
Sideproject van Jozef K., de frontman van Von Thronstahl. Hiermee gaat hij de industrial/electro kant op en dat is bijzonder geslaagd. De nummers We walked in line, German Beat en Wieder die Masse zijn voorzien van lekker elektronisch geros en gebeuk.
Het betreft een heruitgave trouwens, want de eerste editie is inmiddels nergens meer te vinden. Gelukkig had VAWS een standje op Summer Darkness waar ze het album verkochten.
Voor de liefhebbers van electro/industrial oude stijl absolute pflichtkauf!
Het herontdekken van artiesten van een tijdje terug kan heel aangenaam zijn.
De stem van zanger E is prettig, en Beautiful Freak van Eels is een prachtig album.
Het nummer 'Not Ready Yet' raakte me in de eerste luisterbeurt het meest, en ik ga deze week ook de andere albums van Eels weer eens beluisteren.
Ben al een hele lange tijd fan van Coldplay. Leadzanger Chris Martin heeft zo'n apart, maar daardoor zo mooi, stemgeluid.
Heb alle albums van Coldplay inmiddels. Van Parachutes tot aan hun meest recente album Viva la vida or death and all his friends waar ook het gelijknamige nummer Viva la vida op staat.
Dit nummer heeft echt alles; klassieke violen, beetje rock, mooie bellen!
Een luxemburgs neo-folk gezelsschap. Wat moet je je daar nou bij voorstellen? Neem Der Blutharsch, Dernière Volonté, Death in June en Backworld, mix het en dan krijg je zoiets als dit. Het is een prachtig album met nummers die zweven tussen melancholie en dromen en af en toe wat meer steviger percussiewerk. Vooral het nummer "The torture detachment" vind ik heel erg mooi, want net zo'n sfeer oproept als "Herbstzeitslöse" van de vorige ep Berlin.
Voor de liefhebbers van meer experimentele folk/martial een absolute aanrader!
Brian Eno & David Byrne - Everything That Happens Will Happen Today
Iets meer dan 25 jaar geleden maakten Eno en Byrne "My Life In The Bush Of Ghosts". Een geweldig album dat wordt gezien als een van de eerste sample-albums. Innovatief, meeslepend, venijnig, swingend, een waar meesterwerk.
Nu zijn de heren rond de 60 en maken ze weer een plaatje, nieuws dat mijn hart direct sneller deed kloppen. Na beluistering is die hartslag alweer terug naar rustniveau. Wat een gezapig plaatje van 2 gezapige oude mannen. Een voortkabbelend stroompje ellende. Nee, dit is niks. Jammer. Zodirect "My Life..." maar weer opzetten.
Dit is de eerste keer dat ik dit album luister en de eerste paar minuten vond ik dit een beetje erg abstract over komen allemaal, maar ik ben nu aan bijna aan het einde hoewel dit toch volgens mij wel een echte groeiplaat is vind ik hem nu al vrij meesterlijk. Dit album is uit 1981 en ik hoor duidelijk dat sonic youth hier behoorlijk door geïnspireerd zou moeten zijn, maar ook my bloody valentine (vooral op 'to here knows when' van loveless). In dit laatste nummers klinkt weer heel erg zoals godspeed you black emperor, maar dat op wat meer noisy manier
. Ik las ook ergens dat Glenn Branca ook klassieke muziek heeft gemaakt met instrumenten die normaal gewoon in band bezetting worden gebruikt (gitaar, bas, drum etc).quote:Welkom op Fok! lamlulOp donderdag 4 september 2008 16:54 schreef Gehenna het volgende:
kben nu deze aan het luisteren: Glenn Branca - The Ascension
[ afbeelding ]
Dit is de eerste keer dat ik dit album luister en de eerste paar minuten vond ik dit een beetje erg abstract over komen allemaal, maar ik ben nu aan bijna aan het einde hoewel dit toch volgens mij wel een echte groeiplaat is vind ik hem nu al vrij meesterlijk. Dit album is uit 1981 en ik hoor duidelijk dat sonic youth hier behoorlijk door geïnspireerd zou moeten zijn, maar ook my bloody valentine (vooral op 'to here knows when' van loveless). In dit laatste nummers klinkt weer heel erg zoals godspeed you black emperor, maar dat op wat meer noisy manier
En ontopic:
Tijdens het aardappels schillen luister in naar: Down - III Over The Under
Tja, wat kan er nog over down gezegd worden? De meeste mensen die zwaardere gitaarmuziek wel kunnen waarderen zullen wel bekend zijn met Down. Voor die paar lui die toch de afgelopen paar jaar onder een steen hebben geleefd een korte introductie: Down bestaat uit leden van PanterA, Crowbar, Corrosion of Conformity, Eyehategod en Kingdom of sorrow. Dat het dus een sludge metal band betreft is niet zo vreemd. Qua geluid neigt Down nog het meest naar dat van Corrosion of Conformity met een flinke scheut Black Label Society.
Deze schijf kan ik altijd, in welke stemming dan ook, prima aanhoren. De combinatie van grrrooooooovende riffs, zo nu en dan een jankende gitaarsolo en de geweldige stem van Phil Anselmo zorgt ervoor dat mijn humeur per direct beter wordt. Topband!
En nu weer verder met aardappels schillen...
Some Riot van Elbow. Een nummer over een goede vriend van ze, die bezeten door de drank zijn zorgen probeert te vergeten, en zijn omgeving moet hulpeloos toekijken. Die goede vriend is overleden tijdens het maken van het album, en daarom draagt het album ook dezelfde naam als de bijnaam van die vriend. The Seldom Seen Kid.
Het is zo'n mooi nummer, ik moet telkens weer janken
Je voelt gewoon zo erg die hopeloosheid erin terug en het verdriet van het overlijden 
quote:Shatner.Op zondag 29 juni 2008 15:16 schreef chansadres het volgende:
William Shatner - Common People
[ afbeelding ]
Covers. De één haat ze, de ander is positiever. Zelf heb ik het er niet zo op. Alleen soms kom je er eentje tegen die beter is als het origineel. In deze categorie valt deze single van De Kirk. Ben Folds trakteert ons op een spiced up versie van deze Pulp klassieker. Aangevuld door Joe Jackson is dit gewoonweg geniaal.
Dat album van hem is stiekem heel leuk...
Ontopic:
Herman van Veen - Melk en Honing
Wat valt erover te vertellen... Herman van Veen is zo'n artiest die ik soms even vergeet, maar als ik dan weer iets van hem hoor is het nog even goed als altijd. Dit liedje gaat over een beginnende relatie tussen twee mensen, en het is gericht aan hun kind. Dat ondanks dat later alles misging, "de dag van jouw ontstaan" juist een heel mooie dag was. Heel erg sentimenteel, maar ik hou er wel van.
"Getekend voor het leven allebei,
Het beste dat ze konden geven, dat werd jij"
Luister nu Hey Joe, Van The Music Machine dus, van hun debuutalbum uit 1966, heerlijke garage rock/psychadelic plaat, met verschillende covers ('Cherry Cherry' van Neil, 'Taxman' van The Beatles, '96 Tears' van ? And The Mysterians en 'Hey Joe).
Single van het album, Talk Talk was een redelijke hit en staat ook op Nuggets.
Zeker een aanrader
But a passage wayyyyyyyyyyyyyyyyy
the beginning of the end
an enddddddddddddd that never was
tiiiiiiiiimeeeeeeeeeeeeee
but a curve in space
We are FOREVER..
Eternal prisoners in time
we are foreverrrrrrrrrr
caught in our cold inertia
Longing, Hoping, Waiting, For no one!
Ayreon - The age of shadows, rock achtig nummer met goede vocals.
Dit album. Briljante mannen, jammer dat de band niet meer bestaat. Ben nu bij nummer 2, Stripsearch. Andere hoogtepunten van het album: Last Cup of Sorrow, Paths of Glory. Soort van grunge, progrock, post-metal...something. Buitencategorie, deze heren.
EDIT:
Ik heb het hier natuurlijk over Faith No More, voor diegenen die de labumhoes niet herkennen.
A Tribe Called Quest - Anthology
Serieus, echt een geweldig album en ik vind het jammer dat ik deze artiesten nooit eerder heb ontdekt. Lekkere relaxte old-school hiphop, namen alle artiesten van tegenwoordig hier maar een voorbeeld aan!
Een van de beste nummers van Foo Fighters, en ik lig in tranen omdat ze een pauze nemen.
Hardere nummers van Foo FIghters een stuk beter dan de "zachte" nummers, die ik totaal niet lekker vind klinken
.
Massive Attack - Mezzanine
Ik heb dit album een keer gedownload omdat ik unfinished sympathy wel een geinig nummer vond. Ik had een keer een modelleeropdracht, die ik veel te lang had laten liggen. Ik moest dus ff de nacht door en vond dit album in een ver weggestopte map. Ik had hem om 4 uur 's nachts aangezet, koptelefoon op. Het is zo duister, maar toch ook zo mooi
. Vooral toen ik later las dat de zangeres in het nummer Teardrop (Elizabeth Fraser) het nummer heeft ingezongen vlak nadat ze het nieuws hoorde dat een goede vriend van haar spoorloos verdwenen/dood was. Echt, ik kan het niet goed verwoorden, maar het is zó mooi.Persoonlijke favorieten: nummer 1 tot en met nummer 11 .
Bruce Springsteen & The E-Street Band - 4th of July (Sandy)
Dit was het laatste optreden van Danny Federici voor zijn overlijden in april dit jaar. Je ziet de liefde tussen de vrienden op het podium en de onderliggende emotie, wetende dat het de laatste keer is.
R&B met Hiphop is nogsteeds een liefhebberij. De Bassline is nagespeeld van het nummer "Slave - Just a Touch" uit 1979. DIt nummer komt zelf uit 1994 en klinkt nogsteeds erg modern. Amel Larrieux is de wat betere R&B zangeressen zoals ik dat zelf graag hoor. Niet te overdreven en huilerig. Lekker nummer met een stevige beat.
Als ik dit hoor vergeet ik effe alle Rock-Metal-Minimal-Kempi bagger waar je elke dag mee wordt lastig gevallen. "Just a touch of love" is ook meerdere malen verkracht door house-liefhebbers en makers op een tempo waarvoor het niet is geschreven.
Recept: Men neme een Winter. Leg deze in een kom. Meet 2/3e Hellhammer af (Indien u deze niet in huis heeft zou Celtic Frost ook volstaan) en voeg deze bij de Winter. Mix deze door elkaar maar zorg er voor dat de mix niet al te homogeen wordt zodat je de invloeden van beide bands nog terug kan horen bij het beluisteren.
Het resultaat mag er, ondanks de simpele bereiding, zeker wezen. Het geheel is zo vet als die Mexicaan die ze met een hijskraan uit bed moesten tillen omdat hij naar het ziekenhuis moest (en volgens mij dood aankwam, maar dat is verder niet relevant voor deze thread). Eigenlijk dekt het eerste stukje al wel de lading maar ik zal de muziek nog wel even iets uitgebreider beschrijven: Coffins maakt death/doom metal dat qua geluid zwaar (no pun intended) op bovengenoemde bands leunt (compleet met hier en daar wat van die typische CF/HH "oeh!"s). Het was misschien vetter geweest wanneer de muziek hier en daar wat snellere stukken had of juist in plaats van langzaam extreem langzame passages tussen voegden, het tempo verschilt 0,0 van die van de muziek van Winter. Kortom: niets vernieuwends maar het klinkt wel errrrg lekker!
Tja het is laat, ik zag een deprimerende film en had zin om mezelf nog even onder te dompelen in zo'n zelfde sfeertje.
En dan is dit album een prima keuze.
Melancholieke piano, melancholieke tekst die niet zozeer wordt gezongen maar meer wordt verteld. Tja. Prima plaatje voor in het donker. En ja David Tibet is een god.
quote:Mezzanine is goud.Op vrijdag 10 oktober 2008 12:14 schreef dubidub het volgende:
[ afbeelding ]
Massive Attack - Mezzanine
Ik heb dit album een keer gedownload omdat ik unfinished sympathy wel een geinig nummer vond. Ik had een keer een modelleeropdracht, die ik veel te lang had laten liggen. Ik moest dus ff de nacht door en vond dit album in een ver weggestopte map. Ik had hem om 4 uur 's nachts aangezet, koptelefoon op. Het is zo duister, maar toch ook zo mooi
Persoonlijke favorieten: nummer 1 tot en met nummer 11 .
On topic:
Middelste album van de progmetaljongens van ISIS. Briljant, met de volgende caveats:
Meeslepend, melodisch, lange, gevarieerde nummers, prachtige overgangen en een minder rauwe stem dan op de vorige plaat. Fijn.
Hun andere twee albums, Oceanic (de eerste) en In the Absence of Truth (de laatste) zijn ook heel fijn. Als je d'r van houdt.
Paris - Don't stop the movement
Amerikaanse rapper met toch al een carriere van ruim twintig jaar en ik heb zijn naam nog nog nooit horen vallen.
Politiek bewust, sociaal bewogen, pro black op een op het eerste gezicht positieve manier.
Blijkbaar schrikt dat een hoop mensen af.
Mij spreekt iets met een boodschap altijd wel aan. Inhoud ipv gepimp met bling bling en hoes.
Dit is van Acid Reflex dat net uit is.
Het heeft wel wat op deze verkiezingsnacht.
Heerlijke cd. Ik weet eigenlijk niet in welk genre ik het zou moeten plaatsen, behalve gewoon Duitse rockmuziek. Voor mij vooral jeugdsentiment, maar het is verder ook gewoon een prima live-cd met lekkere rocknummers maar ook mooie, gevoelige nummers met goede teksten (voor de mensen die niet meteen afknappen op Duits).
Beth Hart - Jealousy
Geweldige en krachtige stem, zelfs in een rustige song hoor je dat.
COIL - Musick To Play In The Dark
Waarom? Omdat het perfect aansluit op mijn stemming nu. Reflectief, melancholiek en ietwat cynisch. Met de lichten uit natuurlijk.
Ben al een hele poos stiekem fan van Queen en deze plaat onderschrijft dat maar weer eens. Alle bekende nummers van Freddien Mercury en Kornuiten, maar ook best wel wat ander spul. Zit nu bijvoorbeeld naar een heerlijke gitaarsolo van tig minuten te luisteren. (Brighton Rock Solo)
Kortom, ik vind het een heerlijke CD!!!
quote:Waarom stiekem?Op zaterdag 15 november 2008 11:34 schreef JJH het volgende:
Ben al een hele poos stiekem fan van Queen
quote:Leuke hoes, maar het is de bedoeling dat je er wat over schrijft.Op maandag 24 november 2008 18:35 schreef mctwigt het volgende:
[ afbeelding ]
Pete Townshend - Empty Glass
* Trashcanman geeft wel weer het goede voorbeeld
Helmet - Aftertaste
Groot in de jaren 90 en laatst nog een aardige revival. Helmet is een van de grotere namen binnen de noise rock/alternative metal genre.
Aftertaste is het enige album dat ik van deze band in de keet heb dus ik heb geen idee of de voorgaande albums exact als Aftertaste klinken (ken wel een aantal losse nummers van andere albums maar denk niet dat ik alsnog een goed beeld van het geluid van die schijven heb). Iig: ik kan (op dit album) weinig noise in de muziek ontdekken dus ik ken Helmet alleen als een solide rockband met hardcore invloeden.
Eigenlijk wordt ik altijd wel opgewekt van Aftertaste. Ondanks dat de teksten nogal negatief (misschien is cynisch een beter woord) zijn, zit ik vrolijk mee te deinen op de groovy stukken en betrap ik mezelf er regelmatig op dat ik mee aan het zingen ben. Prima muziek om tijden het werken op te hebben staan.
Het einde.
Edit: Hey, waar issie heen?
[ Bericht 2% gewijzigd door Trashcanman op 24-11-2008 19:23:22 ]
Wat Helmet betreft zijn alle platen wel goed, alleen post Aftertaste (Size Matters en nog een ander album) is helaas erg matig. Vooral Betty is erg goed, maar ook Meantime. Op debuut Strap it on kan je duidelijk de noise rock invloeden nog horen (dat is dan ook op Amphetamine Reptile uitgekomen) maar daarna zijn ze meer richting de alternatieve metal opgeschoven (denk Prong etc). John Stanier drumt tegenwoordig in Battles trouwens.
Zelf draai ik op dit moment:
Bill Laswell/Nic Bullen - Bass Terror
In tegenstelling tot wat de naam doet vermoeden geen samenwerking tussen de heren Laswell en Bullen maar gewoon 1 nummer van Laswell en 2 van Bullen. Wel heel veel bas natuurlijk. Laswell doet z'n gebruikelijke etnische dub met z'n typische diepe baslijnen terwijl het werk van Bullen zwaar tegen Scorn aanleunt. Dat wil zeggen langzame hiphop break beats, ambient samples en diepe bassen. Moeilijk te krijgen maar ik vond een niet al te dure versie op Discogs Marketplace.
En hier staat nu: My Dying Bride - The Antidiluvian Chronicles op.
Ik heb speciaal voor het schrijven van dit stukje even opgezocht wat Antideluvian nu precies betekend. Oud of Gedateerd dus. En van dat oud klopt inderdaad wel, op deze 3 cd's staan alleen maar oude nummers van MDB (en wat live nummers en een paar remixen van oude nummers wat ze technisch gezien dan wel weer nieuw maakt maar ok...). Eigenlijk is de titel gewoon een mooiere maan voor een ordinaire best off. Wanneer je alle albums al in je bezig hebt kan je deze rustig in de schappen laten liggen, tenzij het je om de verzamelwaarde is te doen (gelimiteerd enzo). Maar goed: ten tijde van de aanschaf had ik nog nagenoeg niets van deze band in huis dus was het de moeite waard.
Voor de mensen die niet bekend zijn met de muziek een korte beschrijving: MDB maakt sfeervolle doom metal met, vergeleken met andere bands uit het genre, veel franje. De band maakt uitgebreid gebruik van keyboards en op een flink aantal nummers komen er ook vioolen in voor. De zanger Aaron Stainthorpe wil nog wel eens een grunt opzetten maar meestal houd hij het bij zijn cleane stem die nogal klagerig (zonder te storen) overkomt.
Aangezien het een best of is bevat deze box nummers uit elke periode uit hun bestaan (deze staan trouwens op chronologische volgorde maar dat had je ook al wel uit de titel kunnen opmaken). In hun begindagen maakte de band rechttoe rechtaan death/doom metal met vooral grunts en stukken fellere gitaarpartijen. Na een niet al te lange verloop van tijd maakten ze meer ruimte voor keyboards en de viool vrij in de muziek en werd de muziek zachter en somberder van aard. De band heeft de meeste progressie binnen de 1e 6 albums gemaakt, daarna zijn ze qua stijl een beetje gaan stagneren.
Voor mij is dit een band waarvoor ik wel voor in de stemming moet zijn, want soms trek ik dat klagerige niet. De oudste nummers zijn dus mijn favoriet en het komt me dus mooi uit dat deze goed zijn vertegenwoordigd in deze box
Ik ben er trouwens al wel achter dat dit niet het handigste topic is om in te slowchatten. Bij elke post een 'recensie' bijvoegen is best tijdrovend
Waarom? ben al weken in een 80's stemming en dit is toch echt wel Nederlands trots wat betreft gothic muziek. Lekker stuwende muziek. Her en der erg donker her en der erg dansbaar. En Ronny's stem ligt gewoon goed in het gehoor.
Recentelijk ben ik naar Palazzo geweest, en bij een van de acts werd dit nummer gedraaid. Ik kon het nog niet en tot mijn verbazing komt dit nummer van het album 'back in black' hetgeen volgens de statistieken het 2e best verkochte album allertijden is. Vreemd dus dat er geen van die nummers in de top 1000 allertijden staat of andere lijsten.
Echt een van de beste bands die ik ken. Valt het beste onder het label alternative (hard) rock. Mocht je de band ergens mee vergelijken dan zou ik dat doen met Tool (vooral de nieuwste cd). Waarom? Gewoon vanwege hun stijl in combinatie met goede, diepe teksten, maar zeker ook de pure, instrumentele stukken . 10 Years is ook heerlijk live (op youtube staan weinig echte singles/videoclips, maar wel goede live optredens)
Eerlijk gezegd had ik wel eens van John Mayer gehoord, en kende ik Daughters ook wel, maar verder dan dat ging mijn kennis niet. Totdat ik op Last.fm lid werd, en toch wel erg vaak John Mayer als suggestie voorbij zag komen (waarschijnlijk via Gavin DeGraw en Saybia etc.?). Alle albums gedownload, afgelopen weken grijs gedraaid op de pc, met name dit album, en nu dan maar voor de aankoop gegaan: wat een fantastische cd!
Heerlijke gitaarmuziek, goede teksten, gevoelvol, gewoon prachtig. Ga dat allemaal luisteren!Enne, 't is ook nog eens een keilekkere kerel.
Ooit eens tweedehands aangeschaft vanwege de naam (en ik had al een band die Overmars heette in m'n collectie) en het is niet eens zo slecht. Vroege jaren 90 Britse techno en blijkbaar hebben ze maar 1 album uitgebracht. Dit nummer doet me erg denken aan Diesel Power van the Prodigy, met name omdat de drumbeat vrijwel hetzelfde is. Ik ben er alleen nog niet achter waar de sample nou vandaan komt...
[ Bericht 5% gewijzigd door bartrid op 16-02-2009 22:59:59 ]
Ik kwam dit nummer tegen in mijn verzameling van Renegade Hardware, heerlijk nummer met loeiharde snares en mysterieus.
Drum & Bass
quote:Eigenlijk niet helemaal ontopic maar dankzij jouw post heb ik dit album ook weer eens uit de kast gehaald. Heb hem al een tijdje maar ik had hem om één of andere reden nooit echt vaak geluisterd. Het is inderdaad erg lekkere muziek.Op zondag 8 februari 2009 00:04 schreef Andromache het volgende:
John Mayer - Continuum
[ afbeelding ]
Eerlijk gezegd had ik wel eens van John Mayer gehoord, en kende ik Daughters ook wel, maar verder dan dat ging mijn kennis niet. Totdat ik op Last.fm lid werd, en toch wel erg vaak John Mayer als suggestie voorbij zag komen (waarschijnlijk via Gavin DeGraw en Saybia etc.?). Alle albums gedownload, afgelopen weken grijs gedraaid op de pc, met name dit album, en nu dan maar voor de aankoop gegaan: wat een fantastische cd!
Enne, 't is ook nog eens een keilekkere kerel.
Dus bedankt voor de tip, zo herontdek je nog eens iets.
Eyehategod is smerige rauwe sludge ten voeten uit. Deze band vertegenwoordigd alles wat maar verrot is aan deze wereld en doet dit door hun teksten te ondersteunen door een muur van vuil geluid. Langzame bluesy stukken worden af gewisseld met hardcore en pure doom.
Dopesick is wat mij betreft hun beste plaat die het ongepolijste van In The Name Of Suffering combineert met het (voor hun doen dan) subtielere en groovende Take As Needed For Pain. Ik ken maar weinig albums waar de walging voor alles er zo van afdruipt
[ Bericht 2% gewijzigd door Trashcanman op 23-02-2009 13:10:05 ]
Aangezien ik Shostakovich zijn werken voor mijn studie aan het bestuderen ben luister ik naar veel van zijn werken, maar deze staat voor mij wel als paal boven zijn meeste werken.
De uitvoering die ik aan het beluisteren ben is van het Fitzwilliam Quartet.
Het werk zelf bestaat uit 5 stukken, namelijk: Largo, Allegro molto, Allegretto, Largo, Largo.
Het eerste werk begint met het Shotakovich motief (DSCH) en is erg emotioneel vind ik, het neemt je mee bijna zoals een film, erg prachtig. Het tweede Allegro is prachtig opgebouwd en je hoort hier duidelijke dat typerende Shostakovich Oost-Europees/Joodse musicaal geinspireerde thema in terug.
Het stuk gaat dan verder in het door mij erg bewonderde Allegretto. Dit stuk spreekt me echt to de verbeelding, prachtig opgebouwd. Het stuk is overigens ook gebruikt voor een dvd versie van Das Kabinett des Dr Caligari. Het vierde stuk is prachtig slepend en leidt prachtig naar het laaste stuk, 5 Largo.
[ Bericht 0% gewijzigd door laforest op 26-02-2009 10:09:31 ]
Usura - Open your mind
Feelgoodhousemuziek
. Een nummer uit 1992 van het gelijknamige album uit 1993, waar bij het de vocals uit de film Total Recall komen.En wel te weten van de bijzondere personage Kuato. Het is m.i. geen hoogstaande stukje house muziek, maar kan toch bij mij een rekenen op een hoog 'Feel good' gehalte als ik dit nummer draai. Verdient daarom ook zeker een plekje in de cd-wisselaar in de auto.
Usura draaide Italiaanse electronic dance muziek.
Van het album System of a Down, een van de zo niet het beste nummer van SOAD, al zal deze een stuk minder bekend zijn dan bijvoorbeeld Chop Suey! Het begint rustig maar tegen het einde kun je lekker mee schreeuwen in je auto, al ziet dit er meestal wel wat belachelijk uit
Voor al die mensen die nu weg zijn van zangeressen als Duffy en Adele: hier is het origineel:
En haar comeback, rond 1989-1990:
En dit is natuurlijk maar een piepkleine selectie van alles wat deze zangeres heeft gedaan.
Dusty R.I.P.
band uit begin jaren negentig. 
Meer informatie:
SPOILERJoure, Netherlands (1988 – 1994)
The Serenes were a rock band from Joure, Friesland, The Netherlands. They formed in 1988 and disbanded in 1994. Their jangle pop music is comparable with the music of bands like The Feelies, The Chills and the early sound of R.E.M… The sound of their guitars and vocals are best described as bright and clean. Their songs contain melancholy English lyrics, inspired by the serenity and loneliness of the silent and flat sceneries of Friesland.
quote:Op dinsdag 3 maart 2009 20:48 schreef belsen het volgende:
Je moet hier meer vertellen over de albums. Waarom is het bijzonder, waar gaat het over, enzovoort. Anders wordt je post verwijderd...
quote:Ik sluit me bij mijn eigen woorden aan, heerlijk, heerlijk, heerlijk!Op zondag 8 februari 2009 00:04 schreef Andromache het volgende:
John Mayer - Continuum
[ afbeelding ]
Eerlijk gezegd had ik wel eens van John Mayer gehoord, en kende ik Daughters ook wel, maar verder dan dat ging mijn kennis niet. Totdat ik op Last.fm lid werd, en toch wel erg vaak John Mayer als suggestie voorbij zag komen (waarschijnlijk via Gavin DeGraw en Saybia etc.?). Alle albums gedownload, afgelopen weken grijs gedraaid op de pc, met name dit album, en nu dan maar voor de aankoop gegaan: wat een fantastische cd!
Enne, 't is ook nog eens een keilekkere kerel.
Ben helemaal geen Dropkick fan dus kan ook niet veel zeggen over albums of andere nrs maar de wijze waarop ze dit nr gecovered hebben is prachtig. Schitterende tekst, gevoelige muziek en vandaar kippenvel als ik hem hoor..
maar eerlijk gezegd nog beter gezongen door the fureys , maar die was ik neit aan het luisteren
Verder ben ik inmiddels bij lied nr 2 aangekomen
Beth Hart - Am I the One
Schitterend nr van een begenadigd zangeres/schrijfster. Altijd zuiver met hartverscheurende uithalen. Gevoelig tot aan de laatste noot. Een nr waar ik geen genoeg van kan krijgen
[ Bericht 23% gewijzigd door Tha_Bartman op 10-03-2009 15:24:32 ]
Van het nog te verschijnen album Wavering Radiant.
Ik vond het vorige album van ISIS niet zo heel erg goed. Panopticon is mijn all-time favorite van ze, dus ik hoop dat deze nieuwe plaat me meer gaat bevallen. Heb 'm zojuist binnen, dus ik ben benieuwd! So far so good
.[ Bericht 14% gewijzigd door Orbeatle op 18-03-2009 20:05:48 (Plaatje van album toegevoegd) ]
Heerlijke house/lounge om in de zomerse stemming te komen. Echt ge-wel-dig. Maar ik ben sowieso gek op Hed Kandi en soortegelijken (over soortgelijken gesproken, iemand aanraders?)
quote:Ik heb gisteren toevallig het complete ouvre van System of a Down binnengehaald, die ik eigenlijk alleen maar kende van Chop Suey (toch wel een echt geweldig nummer), en Toxicity.Op zondag 1 maart 2009 19:33 schreef dewd het volgende:
System of a Down
Het was een erg goede band, meerdere pakkende nummers, die idd erg meeschreeuwbaar zijn.
Speciale aandacht nog voor Prison Song.
Mijn momenteel favoriete nummer, vanwege de stijl en tempowisselingen die allemaal in dat ene nummer zitten. Het gaat over het drugsbeleid in Amerika.
System of a Down is uit elkaar, aan één kant hoop ik wel op een reunie ooit. Omdat ik ze graag live wil zien spelen.
Maar aan de andere kant, dan wordt het misschien teveel een act ipv echt boosheid. Dat begon er in de laatste jaren van hun bestaan ook al in te sluipen.
Heerlijk nummer. Ongeacht het weer brengt dit mij altijd weer in zomerse sferen, goed voor fun op de dansvloer.
Knappe jongen die stil kan zitten bij dit poing-plok-bliep-nummer. Van begin tot einde blijft-ie gaan
Overigens is het hele album (The One, 2007) heerlijke feelgood stuitermuziek.
quote:Moet je Buzzov-en eens proberen, klinkt redelijk in hetzelfde straatje.Op zondag 22 februari 2009 23:34 schreef Trashcanman het volgende:
Eyehategod - Dopesick
[ afbeelding ]
Eyehategod is smerige rauwe sludge ten voeten uit. Deze band vertegenwoordigd alles wat maar verrot is aan deze wereld en doet dit door hun teksten te ondersteunen door een muur van vuil geluid. Langzame bluesy stukken worden af gewisseld met hardcore en pure doom.
Dopesick is wat mij betreft hun beste plaat die het ongepolijste van In The Name Of Suffering combineert met het (voor hun doen dan) subtielere en groovende Take As Needed For Pain. Ik ken maar weinig albums waar de walging voor alles er zo van afdruipt
Waarschijnlijk gaat dit album bij de meeste mensen (tenminste die het gehoord hebben) de boeken in als meest vreselijke en irritantste ooit, maar eigenlijk is toch gewoon gave en unieke muziek. ik kan wel heel lang proberen te vertellen hoe dit dan zou moeten klinken, maar je kunt ook gewoon op dit linkje klikken:
Het album zelf is eigenlijk 1 nummer van 45 minuten, dit staat dan weer mooi in contrast met hun EP "Asristir Vieldriox" wat 99 nummers zijn in 11 minuten
vette ahum clip, maar ik doe het meer voor de muziek. Er zijn maar weinig, lees geen, die de muziek smaal van SOAD kunnen evenaren. Of je het goed vind of niet ik vind deze band gewoon uniek.
Spor is een drum 'n bass artiest uit Engeland. Hij maakt vooral dark drum 'n bass, maar is naar mijn idee voor meer dan dat te vinden.
Revolting Cocks - Sex-o Olympic-o
Toen ik vorig jaar in de 013 stond te wachten op het afscheidsconcert van Ministry, moest ik erg hard lachen toen de introtape startte. Slechts begeleid door een ronddraaiend disco-doodshoofd a la Damien Hirst dreunde het door de zaal: I'm not gay.......
Het deuntje bleef hangen en toen ik er achter kwam dat dit de nieuwe Revolting Cocks was, ben ik hem meteen gaan halen. Naast deze knaller staan er meer lekkere nummers op, zoals Cousins en Touchscreen, en zoals gewoonlijk gaan alle nummers over sex, sex en sex. We kunnen dus niet anders stellen dan dat deze plaat goed te euh ja pruimen is ......
Voor wat luistergenot en voorproefjes, zie:
http://www.myspace.com/revoltingcocks
Echo and the Bunnymen - Live in Liverpool
Ik kreeg net een mailtje met dit bericht. Naar aanleiding daarvan weer eens dit live-album opgezet. Ik was in de jaren '80 nooit een groot liefhebber van Echo en z'n Bunnymen. Zanger Ian McCullogh had een ego dat zo groot was dat hij een eeuwige RayBan nodig had om het binnen te houden. Vond tijdgenoten Bono en Jimm Kerr prutsers en zichzelf een waar muzikaal genie. Maar eigenlijk was hij gewoon jaloers. Ondanks dat hebben ze toch wel memorabele songs gemaakt, waarvan de meeste op dit album te vinden zijn.
[ Bericht 0% gewijzigd door MuadDib op 06-05-2009 22:06:28 ]
Genesis - Amsterdam 01-07-07
Een kleine 2 jaar geleden had ik samen met een goede vriend een geweldig plan: vrijdag 29 juni, Peter Gabriel in Westerpark, één groot feest, lekker bier drinken in het gezelschap van onze grote held en genieten van een hoop "oude"songs. Zondag ook nog eventjes naar de Arena voor Genesis, niet meer dan een aardig toetje.
Hoe anders verliep het weekend. Vrijdag was het verschrikkelijk kloteweer, de locatie triest en Gabriel best wel een beetje saai. Zonder enige verwachting gingen we zondag naar de Arena en verwachtten greatest hits, een paar oude krakers, een strak geregiseerde show en Phil Collins als volksmenner.
En dat is precies wat het ook was, maar alles klopte. De heren straalden zelfs spelplezier uit! Een geweldige avond! Geen verrassingen, hoewel Ripples de ogen licht bevochtigde. Het maakte in ieder geval het debacle van Peter Gabriel meer dan goed. Genesis was heel even de allerbeste band van de wereld.
Deze cd is een registratie van die avond, compleet met alle (grappig bedoelde) aankondigingen van Phil, alle foutjes (Tony Banks die de band niet bij kan houden) en zelfs de Arena-galm wordt natuurgetrouw weergegeven.
Een leuke herinnering
[ Bericht 0% gewijzigd door MuadDib op 08-05-2009 17:10:30 ]
quote:Is dat het concert dat ook op de cd Live over Europe terecht is gekomen? Zo ja, is het een legale opname en waar kan ik hem krijgen?Op vrijdag 8 mei 2009 16:12 schreef MuadDib het volgende:
[ afbeelding ]
Genesis - Amsterdam 01-07-07
Een kleine 2 jaar geleden had ik samen met een goede vriend een geweldig plan: vrijdag 29 juni, Peter Gabriel in Westerpark, één groot feest, lekker bier drinken in het gezelschap van onze grote held en genieten van een hoop "oude"songs. Zondag ook nog eventjes naar de Arena voor Genesis, niet meer dan een aardig toetje.
Hoe anders verliep het weekend. Vrijdag was het verschrikkelijk kloteweer, de locatie triest en Gabriel best wel een beetje saai. Zonder enige verwachting gingen we zondag naar de Arena en verwachtten greatest hits, een paar oude krakers, een strak geregiseerde show en Phil Collins als volksmenner.
En dat is precies wat het ook was, maar alles klopte. De heren straalden zelfs spelplezier uit! Een geweldige avond! Geen verrassingen, hoewel Ripples de ogen licht bevochtigde. Het maakte in ieder geval het debacle van Peter Gabriel meer dan goed. Genesis was heel even de allerbeste band van de wereld.
Deze cd is een registratie van die avond, compleet met alle (grappig bedoelde) aankondigingen van Phil, alle foutjes (Tony Banks die de band niet bij kan houden) en zelfs de Arena-galm wordt natuurgetrouw weergegeven.
Een leuke herinnering
quote:Turn It On Again en No Son of Mine staan idd op Live over Europe, het is een legale opname (Genesis bracht van elk concert van de tour een cd uit) en je kan hem hier krijgen
Is dat het concert dat ook op de cd Live over Europe terecht is gekomen? Zo ja, is het een legale opname en waar kan ik hem krijgen?
quote:Ze melken het wel een beetje uit hè...Op vrijdag 8 mei 2009 17:01 schreef MuadDib het volgende:
[..]
Turn It On Again en No Son of Mine staan idd op Live over Europe, het is een legale opname (Genesis bracht van elk concert van de tour een cd uit) en je kan hem hier krijgen
Bedankt voor de link!
Brian Ferry & Roxy Music - If There Is Something
Dit nummer heb ik ontdekt toen ik naar een van mijn inmiddels favoriete films ben gaan kijken "Flashbacks of a Fool". Het nummer heeft een typisch jaren 70 sound en begin redelijk rustig en melodramatisch. Verder in het nummer gaat het echt helemaal leven, want dan komen de hogere tonen en de bridge. Erg lekker sound en zeker de bridge vanaf de vijfde minuut!
Heerlijke plaat.
Van stoere up tempo nummers tot ballads.
Er staan 12 nummers op en is 'n absolute aanrader!!
Komt 15 mei in de winkel en verkrijgbaar vanaf 15 euro.
Na lang wachten alsnog een nieuw album van Dido. Wist niet dat ze een nieuwe had uitgebracht totdat ik ging zoeken op internet. 9 maanden na data alsnog het album gekocht. Wederom Dido's stijl alleen anders. Iets anders dan maar want haar stem blijft hetzelfde.
Vond haar vorige albums dan wel beter, laatste album is wat saai in mijn oren. Saai maar alsnog goed te beluisteren.
De LP-versie zelfs, nog van m'n vader uit zijn studententijd. l'Histoire se répète.
Heerlijke LP waarop de echte Supertramp-sound geboren lijkt te zijn. Er komen dan ook een paar echte Supertramp-klassiekers van deze LP, zoals School, Dreamer, Rudy en titeltrack Crime of the Century. Het minder bekende Asylum vind ik echter ook erg goed, net als het prachtige Hide in your Shell. Eigenlijk heeft deze LP alleen maar sterke nummers.
Hij is vandaag 50 geworden en dus de hele avond Morrissey draaien.
Ooit de stem en gezicht van The Smiths, ondertussen bezingt hij al zo'n 20 jaar solo z''n miserabele leven zonder hoop, liefde en vlees (letterlijk én figuurlijk
) En dat alles met grandeur, cynisme en venijn. Kortom: een Held.[ Bericht 0% gewijzigd door MuadDib op 23-05-2009 15:33:45 ]
Ik luister nu naar het fijn-voor-laat-op-de-avond-album A rush of blood to the head van Coldplay. Coldplay heb ik vrij vroeg leren kennen, ergens rondom Yellow. Bijna geheel op goed geluk kocht ik Parachutes, en werd compleet overdonderd door de schoonheid van dit album, een geweldige aankoop. Na hun concert samen met Live en Supergrass in het Goffertpark, waar ik het toch jammer vond dat ik niet alle liedjes kende, heb ik ook dit album gekocht.
Melodieuzer, meeslepender dan de voorganger. En dat zijn maar een paar kenmerken van dit geweldige album. Dromerig, romantisch, weemoedig, gevoelig, en toch staat alles als een huis.
En zoveel kenmerken als er bij deze cd in me opkomen, zoveel herinneringen zijn er. Die ene nacht met die ene jongen waarop we de beide cd's van Coldplay achter elkaar draaiden, en waarna ik een aantal maanden niet meer normaal naar deze cd heb kunnen luisteren zonder aan hem te moeten denken.... Die ene scene in Cold Feet, waarin de vrienden onder de klanken van The Scientist Helen Baxendale gedenken. Keer op keer in het donker naar Amsterdam luisteren om de pracht van dit nummer in alle hevigheid te kunnen ervaren. Lichtelijk in tranen denken aan mijn ex bij Warning Sign.
Zoals de albumhoes sporen achterlaat, zo heeft dit album sporen nagelaten in mijn herinneringen. Om te koesteren.
[ Bericht 5% gewijzigd door Andromache op 24-05-2009 04:25:36 ]
)
Komt nu regelmatig voorbij op tv en trek t toch best goed. Heeft een apart sfeertje er omheen hangen en blijft lekker hangen.
quote:heb het ff geluisterd en moet zeggenOp zondag 28 juni 2009 15:56 schreef Druktemaker het volgende:
[ afbeelding ]
Heerlijk album dat ik toegestuurd kreeg van iemand. Normaal houd ik hier niet echt van, maar dit klinkt toch wel goed.
http://www.vnvnation.com/
tof dat u ons blijft mededelen wat jullie op dat moment aan luisteren zijn (muziek of apparaten ) maar zoals de OP zegt; vertel d'r n beetje bij, tgaat ons om jullie persoonlijke beleving van die muziek. Maak het een beetje aantrekkelijk om voor anderen ook ff dat nummer/album aan te zetten 
Gewoon geniaal. Metallica inmiddels 4x live gezien en ook al vind ik Seek & Destroy niet hun beste nummer, blijft het altijd de perfecte afsluiter. Zit alles in; heerlijke intro, lekker agressieve zang van James en een goede opbouw
Het blijft mooi om het enorme verschil qua stem te horen tussen de albumversie van Kill 'Em All en de manier hoe James hem nu zingt bij optredens. Echt van een jongens naar een mannenstem Dit nummer heeft net zo'n briljante intro als mijn favoriete Metallica nummer: Master of Puppets. Heerlijke gitaarintro's & solo's van Kirk!
Heerlijke old-school pepperplaat. Jammer dat ze een stop hebben van twee jaar, had ze graag dit jaar weer live gezien. Helaas spelen ze dan vaak (bijna) alleen maar werk van hun laatste albums en die zijn toch een stuk minder. Zou wat mij betreft dan ook goed zijn dat als ze straks in oktober de studio weer induiken weer terug gaan naar hun roots.
Een hardcore bandje wat ik onlangs heb ontdekt.
Een zeer zekere aanrader voor mensen die houden van rommelige chaotische hardcore.
Ik kan er nu in ieder geval al geen genoeg van krijgen
.
White Zombie - Let sleeping corpses lie
Na lange tijd heb ik dan eindelijk de White Zombie collectie in huis. Nog altijd jammer dat deze groovende monsterband er mee gekapt is, maar gelukkig hebben we de muziek nog. De eerste platen van White Zombie zijn vreselijk moeilijk aan te komen, en deze complete verzamelaar maakt het dus een hoop mensen makkelijker.
Is het daarmee ook een aanrader?
Nou, nee. Niet echt. Het wordt erg duidelijk waarom die oude platen zo moeilijk te verkrijgen zijn en dat het hoogtepunt van de band tegen het einde ligt, namelijk bij Astrocreep. Mensen die White Zombie niet kennen, kan ik die plaat van harte aanbevelen, en mensen die White Zombie wel kennen zullen waarschijnlijk teleurgesteld raken, omdat die oude platen een kaal geluid kennen van een band die duidelijk nog op zoek is en me (eerlijk gezegd) weinig indrukwekkend voorkomt.
Resteert de fanaat met wat teveel geld op zak, die per se de verzameling compleet wil hebben. Ga voor jezelf dus na in welke categorie je valt...
Het album wat de invloed geweest is voor October Rust, mijn favoriete Type O Negative album.
Het album is zwart, duister en zwartgallig. Het album is een meester in je gehele gemoedstoestand down te brengen, zeker geen vrolijk plaatje maar zo perfect bewerkt en gemaakt dat het je zo weet te raken. Een van de mooiste albums zoals Peter Steele het zo mooi wist te verwoorden:
"You should be familiar with Lycia. It's dark, ambient goth music. The last album is called A Day In The Stark Corner. I would like our next album to sound something like this. It is the most depressing thing I've ever heard in my life. If I put it on in the morning when I get up...I'm useless for the rest of the day. Makes me feel like killing myself. It's like why even bother getting dressed when I can just slit my wrists. Such simple hypnotic beats, everything is drowned in reverb. Yet, the emotion comes through so loud and clear. It's just devastating, as beautiful as it is devastating. That's how I want to come through."
Persoonlijke favoriet is:
[ Bericht 15% gewijzigd door #ANONIEM op 07-09-2009 20:21:46 ]
Momenteel ben ik helemaal in de ban van hun nummer "Let's be Friends" afkomstig van het album "Let's be friends..........And Slay The Dragon". Op het internet komt vaak de term "Diska" terug als je hen wilt omschrijven omdat het pop, disco en ska combineert. Op het zelfde album, een paar nummers later, had ik even een paar tellen de waan dat ik naar The Beegee's aan het luisteren was.
Al met al is het vrolijk makende muziek die goed in de smaak zal vallen bij liefhebbers van poprock met een vleugje ska en een snufje disco.
Link naar het betreffende nummer:
Met de komst van het nieuwe album heb ik weer wat meer Megadeth geluisterd, een band die ik pas relatief kort luister. Waar de meeste mensen Rust in Peace als hun meesterwerk beschouwen, vind ik Youthanesia vele malen beter. Het is veel muzikaler en dat bevalt me bij deze band toch wat beter. Ook vind ik RIP na verloop van tijd saai worden, bij dit albums weet eigenlijk elk nummer mij wel van het begin tot het einde te boeien. Met als uitschieters het prachtige A Tout le Monde en de knallende afsluiter Victory.
Om weer terug te komen op het nieuwe album, die doet mij namelijk denken aan Youthanesia, maar dan minder goed.
Ik ben geen die-hard Marillion-fan. Ik ken niet alle nummers uit mijn hoofd. Ik kan dus niet oordelen of de nieuwe, herschreven voor akoestische uitvoering, versies nou beter zijn dan de oude versies.
Ik weet wel dat ik het een geweldig album vind. Het is niet geschikt voor op kantoor of in de auto. Teveel achtergrond-geluid. Hier thuis in de CD-speler zo laat op de avond.....heerlijk
De nummers zijn allemaal minimalistisch maar toch herkenbaar als Marillion. Vol met subtiele en aparte geluiden. Een aanrader wat mij betreft [ Bericht 2% gewijzigd door PdeHoog op 16-10-2009 09:44:39 ]
[ Bericht 75% gewijzigd door fripper op 16-10-2009 18:37:55 ]
quote:Die ja
Gokje : Less is More ...
[ afbeelding ]
Plaatje ff aangepast.At Giza
Een van de meest rustgevende en tegelijk opzwependste nummers die ik ken. Aan de ene kant kabbelt het lekker relaxed voort maar als je het nummer eens heb gehoord dan zit je voortaan het hele nummer geduldig af te wachten tot het laaste stuk waarin die laatste paar akkoorden het hele nummer in een keer helemaal af maken. Ik kan er wel meer woorden aan vuil maken maar je kan ook zelf luisteren:
Uit de OP:
quote:In dit topic kun je plaatsen welk nummer of album je beluistert. Om het aantrekkelijk te maken voor anderen om te lezen en discussies te laten ontstaan, is het de bedoeling dat je bij elk nummer een korte review of toelichting zet over het nummer of over de artiest. Het is echter niet de bedoeling dat je slechts een afbeelding van het album en een gekopieërde lap tekst van Allmusic of een andere bron neerzet, het gaat hier om de persoonlijke beleving van muziek.
Wil je je mede-FOK!kers simpelweg laten weten welke muziek er nu door je speakers komt:
Wat luister je nu? #1880
quote:Mijn excusesOp dinsdag 20 oktober 2009 14:17 schreef Da_Ripper het volgende:
Er zijn weer wat posts verwijderd.
Uit de OP:
[..]
Wil je je mede-FOK!kers simpelweg laten weten welke muziek er nu door je speakers komt:
Wat luister je nu? #1880
Leuke plaat, zelfs ietsje beter als Warpaint.
Oh, Tennesee you got me runnin
But I'm not coming back this time
Way out west is where I'm goin
To forget the one I left behind
Archive - Controlling Crowds
Tot een week geleden had ik nog niet van deze Londense triphopformatie gehoord, maar na het bekijken van de intrigerende video bij het nummer Bullets besloot ik het hele album te
Heerlijk donkere triphop, soms simplistisch en dan weer ontzettend ingewikkeld, altijd met een sinistere ondertoon. Zeker meerdere luisterbeurten waard, maar de eerste indruk is al allesbehalve onverdienstelijk. Nu op de headphones (Sony MDR-V900HD) ivm buren, maar ik denk dat ik deze van het weekend maar eens op een installatie met dikke sub ga beluisteren.
edit: stomme youtube tags...
[ Bericht 5% gewijzigd door MaartenGrendel op 03-11-2009 21:44:33 ]
Vraag me af hoeveel mensen het nummer kennen
Echte jaren 80, foute haren, foute kleding maar ik zou zo terug willen
Arachno is een chiptune artiest uit Noorwegen die in 1997 is begonnen met componeren. Ik weet niet of hij nog recente nummers heeft gemaakt. Het grootste deel van deze muziek is ergens tussen '96-2004 gemaakt. XM is een module file die af te spelen is met onder andere winamp of XMplay.
Tof liedje alhoewel ik deel 2 van de Summer Memories toch toffer vind.
Liedje op youtube:
Normaal gesproken post ik hier hele albums, maar voor dit nummer maak ik graag een uitzondering. Meneer Townsend heeft namelijk weer een erg prettig plaatje gemaakt, en voor de gelegenheid onze eigen Anneke van Giersbergen gevraagd om wat nummers in te zingen. Het resultaat mag er wezen, met (voor mij) als hoogtepunt dit nummer. Devin laat weer eens horen dat hij weet hoe hij een volle sound moet bewerkstelligen en de combinatie met de zang van Anneke is erg prettig.
Er is ook een officiele clip, maar eigenlijk is deze soort van "Making of" veel leuker om te kijken.
Hey, jongens, vaste gebruikers hier. Jullie topic gaat op de schop, nou ja, een beetje.
De omloop is hier te laag, zeker voor zo'n leuk topic als dit. Ergens in de komende weken ga ik jullie loskoppelen, zodat je mee moet doen in de concurentie tussen de drie dagen topics. Misschien een beetje flauw, maar ik denk dat er dan echt meer uit deze reeks is te halen. Discussie mag eventueel in MUZ FB & FAQ - Modness is all in the mind
Volgens mij het eerste officiele Beatleproduct dat ik, samen met mijn broer, in huis haalde. Op een of andere manier heruitgegeven in 1993, volgens mij omdat het in een reclame zat. We kochten deze op vinylsingle en Sexy MF op cassettesingle. Die van Prince ligt nu hier, dit singletje denk bij mijn broer.
Misschien niet eens het beste nummer van Lennon, wiens solocarrière ik ook niet superhoog acht, maar voor mij toch nog wel een van de meest bijzondere nummers.
Ik ken ze van White Rabbit en Somebody To Love, dus ik verwachtte psychedelische rock, maar het ging zelfs meer richting beatles
Een van de weinige originele punkband, die nog steeds rond loopt. Meestal weet de band echter weinig indruk achter te laten, die nummer is darentegen geweldig. Voor mij een van de echte punkklassiekers in de trend van Ballroom blitz.
Vind haar niet geweldig maar dit is wel een lekkere nummer met een fijne remix!
Tegenwoordig luister ik nauwelijks meer naar Rage Against the Machine, maar het blijft een interessante, originele en goede band. De drie albums die ze gemaakt hebben, waar Evil Empire er één van is, zijn allemaal van een constante kwaliteit. Maar als puber sprak deze band me veel meer aan dan nu.
Ik realiseerde me pas onlangs dat People of the Sun over de Zapatistas ging, waar De La Rocha veel mee bezig was (is?).
![infected mushroom - sa'eed [HQ] 2009 (fixed)](https://i.ytimg.com/vi/eXDL6aVd_VM/2.jpg)
goa-/psytrance. van hun nieuwste album "legend of the black shawarma". geweldige muziek. weet niet wat ik er verder over moet zeggen, ik zou zeggen give it a listen
Belgische cabaretfolk van Jan de Smet, die eerder al samenwerkte met Urbanus. Bij vlagen erg sterk, vaak echter te lullig. Vooral het album Van harte gefotografeerd, waarop verschillende muziekstijlen worden geparodieerd, is wel grappig.
Best wel een eigen sound en een jong bandje, ze zijn ook nog maar een jaar echt actief ofzo.
New York Dolls ontstond begin jaren 70 in New York en bestond uit David Johanson, Jerry Nolan, Sylvain Sylvain, Arthur 'the killer' Kane en Johnny Thunders. Met hun mix van glamrock, jankende gitaren, make-up en homosexuele verwijzingen, wisten ze de Amerikanen van zich te vervreemden, maar in Engeland wisten ze wel indruk te maken. In 1972 brachten ze het album 'Too much too soon' uit een profetische titel want een paar jaar later klapte de band door drank en drugs uit elkaar.
De Sex Pistols schreven hun New York voor deze band en Johnny Thunders werd de Herman Brood van de punkscene, tot zijn dood aan een overdosis in 1991. Johansen scoorde in '87 een wereldwijde hit als Buster Poindexter met het nummer Hot hot hot. Ook Jerry Nolan overleed, in 1992, maar in 2004 kwam de band weer bij elkaar. Kort na de eerste reunieconcerten overleed ook bassist Arthur Kane. De band treed nog steeds op, zij het slechts met de enige twee overlevende leden.
quote:Bij vlagen is het heel leuk, maar over het algemeen prefereer ik solowerk van Thunders, hoewel dat ook weinig constant is.Op zaterdag 6 maart 2010 12:08 schreef bartrid het volgende:
Ik ben net dit aan het lezen, de Dolls komen daar ook veelvuldig in voor:
[ afbeelding ]
Wow, dit ontdek ik net! Dit is echt goed zeg!
quote:Iets meer info mag wel...Op zondag 7 maart 2010 11:44 schreef Gitaarmat het volgende:
Wow, dit ontdek ik net! Dit is echt goed zeg!
De plaat stampt er bij mij zeker in. Ik denk dat ze dit jaar op een aantal festivals in Nederland/België zullen. De sound van B.R.M.C is een combinatie van garage rock, blues en folk.
Het nieuwe album is nóg iets meer richting bluesrock.
quote:Vergeet ook 'Jesus Rode A Harley Davidson' alsjeblieft niet!!Op maandag 19 februari 2007 18:14 schreef Mark het volgende:
Favoriete nummers: Cats in the Cradle, Milkman's Son en de Black Sabbath-cover N.I.B. (ook al te horen op de Nativity In Black tribute).
Zangclubje geleid door dé achtergrondzangeres van Nederland: Jodi Pijper. Jodi heeft zo'n beetje bij alle Nederlandse artiesten backingsgezongen. Dit was haar poging om door te breken als solo-artieste. De single werd nog wel gedraaid, maar het album flopte, waarna ze weer op de achtergrond verdween. Wat wel heel leuk is aan dit (kinder)liedje, is dat de muziek zich aan de personages aanpast (bij de cowboy wat country, bij prins carnaval hoempapa, enzovoort).
Ik ben echt geen groot fan van The Smiths of Morrissey, op de een of andere manier valt het nooit zo bij mij. Ik vind het wel leuk, maar nooit geweldig. Dit nummer vind ik echter wel heel mooi. De crue tekst, die toch niet alles verraad en natuurlijk een mooi nummer om een zonnige zondag mee te beginnen.
Nieuw topic.