Wat luister je nu (Nieuwe stijl) #26

TS begint.

Praxis - Metatron

Ik kom de laatste tijd weer overal Praxis tegen, goede aanleiding om die platen nog eens op te zetten. "Metatron" is een amalgamatie van allerlei stijlen; deze plaat wordt dan ook tot de meest excentrieke werken van Laswell en Buckethead gerekend.

Audio War - Retro Life
Audio War bestaat uit Christian en Graham (die vroeger in Cubanate zat). Met Audio War maken ze heavy breakbeat industrial met gesampelde gitaren. Opvallend is dat het hele album op een paar vocal samples na helemaal instrumentaal is. Voer voor mensen die van wat zwaardere electronische muziek houden. Raakvlakken zijn er met oa Prodigy, Cubanate, Meat Beat Manifesto en Ministry circa `the mind....'

M83 - Before the dawn heals us - Car Chase Terror
Vandaag binnengekregen, had eigenlijk nooit van deze band gehoord totdat een vriend van me me dit nummer liet horen. Het begint met een geweldig dramatische sample van een bijna hysterische dame, om vervolgens in My Bloody Valentine/Mowai/Spiritualized achtige gitaar noise uit te barsten. De rest van het album doet mij ook sterk aan deze bands denken maar ze hebben zeker een eigen gezicht.

Alexia - The music I like

Ik probeer geestdodende muziek te vermijden, kostte wat het kost. Dit is dus club. En soms is club geestdodend. Dit echter is opzwepend. Maar toch. Ik weet niet. Ik schiet er verder weinig mee op

Ik zal op zoek moeten gaan naar andere muziek. Ik heb muziek nodig die me verder op weg helpt en happy hardcore wat ik een tijd nog luisterde hoort daar niet bij. Zoals Bartrid zegt, bands die een eigen gezicht hebben. En geen 12 in een dozijn muziek. Want dan blijf je in de herhaling vallen met luisteren en blijf je op hetzelfde punt steken.

Dit nummer herhaalt zich steeds : " This is the music I like, This is the music I like" En zo gaat dat door en door. Om gek van te worden.

Een nummer met fragmenten okey, maar ga geen 50 keer hetzelfde fragment laten horen. Dan moet ik gaan defragmenteren

Laatste was dus gebaseerd op nummers die eigenlijk mij gek in de kop maken. Door steeds die herhaling en herhaling.

Bob Marley - Iron Lion Zion

Nou wat valt er te vertellen over dit nummer? Zwingt lekker weg in mijn hoofd. Door deze muziek kan ik vooruit inplaats van te blijven steken op hetzelfde niveau. Hier worden tenminste echte instrumenten gebruikt inplaats van een simpel programma op de computer. Trance zal ik eens wat minder gaan luisteren. Tis te makkelijk, te eenvoudig. Hoewel muziek niet complex hoeft te zijn. Trance zorgt tevens voor stress volgens mij. En voor haperingen in mijn gevoel en denken. Muziek is bedoelt ter inspiratie. Maar toch, ik voel me anders bij muziek, bepaalde nummers wekken een gevoel op. Logisch ook

Tis meer dat mijn muziekbehoefte verandert. Ik wil bewuster luisteren en niet als een zombie alles luisteren dat op mijn harde schijf staat.

Slayer - Hell awaits

Van het album : "Decade of agression"

Als ik de titels van de nummers bekijk dan denk ik van, waar heb ik mee te maken ???? Is dit wel muziek die bij me past. Maar ik heb dit nummer nu opstaan en ff de intro vooruit gespoeld en moet zeggen. Het bevalt me wel. Mooie gelegenheid om mijn hoofd wat op orde te zetten wederom

Hoewel ik dit niet de hele dag kan luisteren. Af en toe tussendoor. Nu begint iemand te "schreeuwen" ff luisteren wat hij te zeggen heeft. Ik versta het niet

Gitaar werk is wel in orde zo te horen. Drums ook. Dus dit album mag op mijn pc blijven staan nog.

Het is beter dan hardcore van digitale muziek. Dit is heftiger dan hardcore zoals thunderdome. Het doet wat, ik voel me frisser nu. Ik laat het bij Hell Awaits, daarna schakel ik over naar iets anders.

Def P. & Warlock- Het Ware Aardverhaal

D66 kwam vorige maand met het voorstel om het scheppingsverhaal niet langer meer in de biologieles te behandelen. Het verhaal zou nog wel bij geschiedenis of godsdienst aan bod mogen komen. Behalve het scheppingsverhaal weten jullie ook wel ongeveer wat de evolutietheorie inhoudt. Het leukste en wellicht het boeiendste verhaal over het ontstaan van de aarde kennen jullie waarschijnlijk niet, want dat is de rap/hoorspel/documentaire "Het Ware Aardverhaal"!

Op de achterkant van deze plaat valt te lezen dat Het Ware Aardverhaal een verhaal is dat "moeilijk als waar, maar ook moeilijk als onwaar bewezen kan worden." Ik ben het daar volledig mee eens. Wellicht daarom vind ik Het Ware Aardverhaal, in combinatie met de interessante inzichten die je voorgeschoteld krijgt, een leuke en boeiende plaat. Op de CD horen we afwisselend Def P. die rapt en Willem Davids die vertelt (heb me weleens laten vertellen dat Davids verantwoordelijk is voor het inspreken van de teksten bij Seabert, het schattige zeehondje). Goed, de rustgevende muziek van Warlock, een beatcreator uit Hoogeveen, zorgt ervoor dat de wisselwerking tussen Def P. en Davids erg goed uit de verf komt.

De inhoud van de CD is te uitvoerig om te behandelen. De CD is in ieder geval een goede aanrader voor die mensen die het scheppingsverhaal en de evolutietheorie saai vinden. Tijdens het luisteren van Het Ware Aardverhaal zul je ongetwijfeld met interessante inzichten in aanraking komen !

[ Bericht 2% gewijzigd door DeKolonist op 29-07-2005 15:19:50 ]

Nine Inch Nails - Pretty Hate Machine

Het debuutalbum van Nine Inch Nails, uit 1989. Zelfs nu blijft het album super goed! Hier en daar kan je duidelijk horen dat de plaat toch uit de jaren '80 stamt, maar na een paar keer luisteren (als je 'm pas hebt aangeschaft) slik je dat wel.

De lyrics zijn soms nog wat oppervlakkig, vooral in het nummer "That's What I Get". Je hoeft geen diepere betekenis te zoeken achter dit nummer, je weet gewoon direct dat het hartje van Trent gebroken is door een of ander burgertrutje. Misschien is dit juist wel een van de sterkste kanten van Reznor, het maakt z'n nummers heel erg open en eerlijk. De nummers klinken lekker kil, en gaan toch wat meer richting echte gitaarloze industrial dan de platen die Trent nu uitbrengt. Mijn voorkeur ligt duidelijk bij het wat recentere materiaal, vooral bij The Fragile.

Mijn favoriete nummer van Pretty Hate Machine is en blijft "Something I Can Never Have", echt een heerlijk dramatisch nummer. Dit nummer was ook onderdeel van de soundtrack van de film Natural Born Killers.

Boudewijn de Groot - Vijf jaar hits
(mijn versie is overigens blauw en ontsierd door twee stickers uit de muziekwinkel)

Ik was in de platenkast eik op zoek naar de Beatles, maar toen kwam ik deze LP tegen Aan de titels te zien ken ik van de 24 nummers ongeveer eenderde. Heb net voor het eerst 'Strand' gehoord en ik moet zeggen: vermakelijk Ben benieuwd naar de rest. De kwaliteit van deze uit 1969 stammende LP is iig goed

marillion Script for a Jester's Tear



Chelsea monday

zeldzaam mooi nummer
rustige symphonische rock/pop met veel melodie en lekkere text

Bowery Electric - Beat

Het tweede album van de band uit downtown Manhattan. Dit album combineert drone/post-rock (Sigur Ros, God Speed You Black Emperor!) met hip-hop en techno, en zou je makkelijk onder het genre trip-hop kunnen gooien. De meeste nummers (vooral Beat en Fear Of Flying) klinken broeierig, maar anderen (Black Light, Coming Down) zijn echt extreem kil. Het tempo van de nummers is slepend en de vocals zweven wat spookachtig over de achtergrond.

De band is er al een tijdje mee gestopt. De zangeres, Martha Schwendener, heeft in 2003 nog een solo plaat uitgebracht onder de naam Echostar. Beat is echt een ideaal album om een vette joint bij te roken, maar ook zonder verdovende middelen is 'ie onweerstaanbaar. Dit is toch echt een van de betere platen in mijn collectie!

[ Bericht 0% gewijzigd door THE_WRETCHED op 31-07-2005 17:37:15 ]

Bill Evans - Explorations

Als een van de grote naam van de jazz in de tweede helft van de twintigste eeuw, slaagt Bill Evans er toch maar telkens opnieuw in om weinig (of geen) steken te laten vallen. Hij is één met zijn instrument en voor hem is het vinden van de 'pretty notes' even vanzelfsprekend als ademen.

Piano, bas en drums, puur luistergenot.

Erik Truffaz kwartet - The Walk Of The Giant Turtle

Heerlijke loungy jazzy muziek, met Erik Truffaz die met zijn trompet en effectenpaneel heerlijke klankkleuren schept.

Echt wel 'trippy' muziek ook, brengt echt een speciale sfeer. Echt heel goede cd (weer iets nieuws ontdekt)

Erik Truffaz - Trompet
Marcello Giuliano - Bass
Marc Erbetta - Drums
Patrick Muller - Rhodes and Piano

[ Bericht 19% gewijzigd door David op 31-07-2005 20:19:26 ]

Breakbeat Era - Breakbeat Era

Lekkere drum 'n bass plaat. Breakbeat Era is de samenwerking van Roni Size en DJ Die met zangeres Leonie Laws. Laws klinkt als een bitch (positief bedoeld), iets wat echt hoort bij de rappe beats van dit album. De nummers klinken lekker warm, maar toch enigszins naargeestig. Heel anders dan de "nieuwe" drum 'n bass van tegenwoordig, die mij te hard, te kil en te simpel klinkt.

Dit is echt een fijn album om te luisteren terwijl je op de weg scheurt. Niet in een uitgebouwde Golf type 3 dan, dat soort mensen luisteren naar hele andere "muziek".

Borknagar - Epic

Epic indeed. Het zesde album van de kosmische progressieve (extreme) metal band Borknagar, het geesteskindje van Oystein G. Brun. Toen deze plaat net uit kwam werd 'ie een beetje overschaduwd door de indrukwekkende nieuwe solo-plaat van Andreas Hedlund (Vintersorg), en omdat "Epic" min of meer in het verlengde ligt van de voorganger "Empricism", heb ik hem een tijdje links laten liggen. De eerste keer dat ik bij een nieuwe Borknagar-plaat het gevoel had dat men wat laks geworden was. Toch is dit een prima plaat, die zich zeker kan meten met de voorganger. De grotere rol voor het Hammond orgel is een vrij beperkte doch welkome ontwikkeling binnen de Borknagar-sound. En ik weet nu al dat ik het volgende album toch gewoon weer blind koop, ongeacht of er sprake is van enige progressie. Het is Noors, dus ik moet wel.

µ-Ziq - Lunatic Harness

µ-Ziq (Mike Paradinas) maakt dynamische IDM / drum'n'bass met een verrassend melodisch karakter. Mietjes die Venetian Snares en Squarepusher te ver vinden gaan maar toch willen genieten van fragmentarische, licht chaotische beats moeten maar eens naar µ-Ziq luisteren. Paradinas maakt verder toffe muziek onder verscheidene pseudoniemen (oa Kid Spatula en Jake Slazenger) en beheert het elektronica-georriėnteerde Planet Mu label.

Lupine Howl - The Carnivorous Lunar Activities of Lupine Howl

Lupine Howl bestaat uit bassist Sean Cook en gitarist Mike Mooney, afkomstig van de band Spiritualized. Lupine Howl maakt maakt toffe psychedelische alt. rock, gecombineerd met hier en daar wat electronica.

Sommige nummers zijn haast trip-hop te noemen, vooral "Lonely Roads" en het 10 minuten en 22 seconden durende "Carnival". Hieruit blijkt dan ook weer de connectie die de heren hebben met Massive Attack. Naar het schijnt hebben ze Robert Del Naja (3-D) geassisteerd bij het maken van 100th Window. Het eerste nummer van het album, "Vaporizer", zou zo uit de jaren '60 kunnen komen, en is op de gelijknamige single ook geremixt door 3-D.

TCLAOLH is een gave afwisselende plaat, die ik persoonlijk beter vind dan het het daarop volgende album, The Bar At The End Of The World, omdat deze wat rauwer klinkt vanwege een minder "geile" produktie en de nummers iets ruiger zijn.

Roni Size & Reprazent - New Forms

Een heerlijke drum 'n bassplaat. De nummers hebben een lange speelduur en vloeien mooi in elkaar over. Daarom vind ik New Forms ook net iets beter dan In The Mode, dat nummers met een kortere speelduur heeft die niet altijd even lekker in elkaar overgaan. Tijdens het luisteren van deze CD zul je tussen de nummers grote tempoverschillen horen, maar doordat de nummers zo mooi in elkaar overgaan valt dat niet erg op. Railing is een goede opener. Brown Paper Bag is een lang nummer, een nummer dat ik liever oversla als ik alleen bepaalde nummers van de plaat wil horen. Ik vind dat in dit nummer te weinig met "geluidjes" gespeeld, wat waarschijnlijk bedoeld is om de andere nummers, waarin dat in mijn ogen prima wordt gedaan, nog beter tot hun recht te laten komen. In het geheel vind ik Brown Paper Bag dan ook een belangrijk nummer! New Forms is een stuk rustiger, de vocals van Onallee passen prima bij dit nummer. Het nummer zorgt voor een gezellige, rustige sfeer. Tijdens het beginstuk van Let's Get It On val je bijna in slaap om daarna in het tweede deel weer flink wakker te worden geschud. Het nummer lijkt op het eerste gezicht monotoon, maar je merkt al gauw dat er goed met "geluidjes" wordt gespeeld, waardoor het nummer in mijn ogen niet gaat vervelen. Voor Digital geldt hetzelfde. Matter Of Fact is een stuk sneller. Bij dit nummer raak ik altijd in een soort van trance. Erg fijn nummer dat erg mooi over in Mad Cat overgaat, wat ik niet zo'n tof nummer vind. Heroes is rustig maar tegelijkertijd ook weer opzwepend. De rest van de CD is ook goed te beluisteren, waarbij mag worden aangetekend dat Destination een sterk laatste nummer is.

Andrea Parker - Kiss My Arp

Als je van duistere trip-hop houdt is deze plaat voor jou. Andrea is in de muziekwereld ooit begonnen als celliste, en begon daarna vrij snel met "DJ-ing". Het werk van mevrouw Parker kan je het beste zien als een kruising tussen DJ Shadow en Massive Attack. Kiss My Arp staat op het Mowax label van James Lavelle (UNKLE).

De plaat ademt een duistere en enge, nachtelijke sfeer uit. Parker zorgt zelf voor de vocals, en klinken zoals bij de meeste trip-hop spookachtig, maar zijn over het algemeen duidelijker dan die van bijvoorbeeld Bowery Electric. De beats zijn zeer complex en prachtig. Zorg er wel voor dat je de bass voluit hebt staan als je 'm draait, ik geloof namelijk niet dat ik ooit diepere basslijnen heb gehoord. Leuk om je huisdieren mee te kwellen!

Nou maar hopen dat ze eens een keer met 'n nieuwe plaat komt, deze stamt alweer uit '99. Geloof het of niet, Andrea komt af en toe stoerder over dan de heren van Massive Attack. "Risingson" is een eitje, vergeleken met "The Unknown".

Ginnungagap - Remeindre

Ginnungagap valt te beschouwen als het solo-project van de immer productieve Stephen O'Malley (oa Sunn O))), Khanate en Burning Witch). Elke release van deze band kent weer andere gast-muzikanten. Voor "Remeindre" kreeg O’Malley de hulp van Alexander Tucker (Jackie-O Motherfucker en Unhome) en Anthony Sylvester. Het resultaat is een prikkelende psychedelische folk-drone plaat, die opvalt vanwege het gebruik van louter akoestische instrumenten. Naast gitaren, harmonium en mandoline maken farfisa, Tibetaanse schalen en de tamboura hun entree.

Limited edition van 1000 stuks, de eerste release in de Latitudes serie, onderdeel van Southern Records. Vergelijkbaar met de BBC Radio 1 sessies van John Peel en de Fishtank recordings.

Soulwax - Much Against Everyone's Advice

"Soulwax? Is dat niet die Belgische "rock" band? Ach... Whatever. Doe mij Hooverphonic dan maar". Maar fuck, wat had ik het mis! Ik heb deze plaat sinds een week, en luister 'm erg vaak.

Soulwax maakt lekkere catchy alternative rock, gecombineerd met wat invloeden uit electronica. Wat deze plaat nou zo speciaal maakt voor me weet ik niet. Toch pakt 'ie me, en vanaf nu zal ik toch echt proberen wat minder geintjes te maken over het "kontgedeelte van Nederland". Qua muziek kunnen ze ons natuurlijk alleen maar uitlachen, die Belgen.