quote:
In dit topic kun je plaatsen welk nummer je beluisterd. Om het aantrekkelijk te maken voor anderen om te lezen en discussies te laten ontstaan, is het de bedoeling dat je bij elk nummer een korte review of toelichting zet over of bij het nummer of over de artiest.
Postopkrikken wordt niet gewaardeerd en beloond met een waarschuwing of erger.
My Dying Bride - 34.788%...Complete
My Dying Bride laat zich van een andere kant zien met dit experimentele album. Het geluid blijft over het algemeen erg zwaar en log, maar getuige de trip-hopachtige beats in 'Heroin Chic' mag dit album niet bestempeld worden als een doorgaanse doommetal plaat.
Een eenmalig uitstapje, dat wel.
Shairak Rinnummh van Gehenna...
oh nee, net afgelopen...
eeeeeeen.... dit is: Into the cold Voids of Eternity van Naglfar...
BEUKEN!!!
[Dit bericht is gewijzigd door Summoner op 14-11-2003 17:06]
The Isley Brothers - Twist And Shout 1962
The Beatles - Twist And Shout 1963
Hits:
Brian Poole & The Tremeloes - Twist And Shout 1963 (UK)
Salt 'n Pepa - Twist And Shout 1988 (NLD & UK)
Chaka Demus & Pliers - Twist And Shout 1993 (NLD & UK)
Eigenlijk door het topic over covers dat nu actief is (Wie ergert zich ook aan al die covers?) besloot ik me eens te gaan verdiepen in een van de meest gerecyclede nummers in de geschiedenis van de popmuziek. En voordat een oplettende muziekliefhebber begint te piepen: inderdaad, het origineel staat hierboven niet eens vermeld. Die heb ik tot nu toe helaas nog niet kunnen vinden. 
Het origineel is namelijk van de Top Notes uit 1961. Een jaar later namen The Isley Brothers hun versie op en dat is de versie die als basis diende voor de meest bekende uitvoering, die van The Beatles ("the most famous single-take in rock history" volgens allmusic.com). Voordat The Beatles het nummer echter opnamen, verschenen er ook al andere versies o.a. van Booker T & The MG's. The Fab Four waren dus zeker niet de eersten die het nummer ontdekten.
Het grappige aan deze covergeschiedenis is dat het origineel, noch de bekendste versie, noch de versie die daarvoor als inspiratie diende, ooit een hit zijn geweest (in de UK, zie www.everyhit.com. Nederland had toen nog geen top 40). De versie van The Beatles is simpelweg ook nooit (in de UK) op single uitgebracht.
Later is er natuurlijk door anderen wel een aantal keer een hit gescoord met het nummer en je kunt aannemen dat die versies voornamelijk geïnspireerd zijn door de uitvoering van The Beatles.
Natuurlijk is het nummer nog door veel meer mensen gecoverd. Ik heb hier bijvoorbeeld ook nog versies van The Mama's & The Papa's (erg saai) en van Bruce Springsteen live (leuk).
Tenslotte nog een persoonlijk oordeel over de hierboven genoemde versies:
1. The Beatles - Zoals gezegd de bekendste versie. Gezongen (in 1 take dus) door John Lennon die de hele dag zijn stem al aan flarden had gezongen tijdens de opnames van de LP Please Please Me. En dat is te horen. Versie met de meeste power.
2. The Isley Brothers - Mooie versie met veel soul. Duidelijk te horen dat dit de inspiratie vormde voor The Beatles. Zang is minder rauw dan die van Lennon (maar hoe kan het ook anders?).
3. Salt 'n' Pepa - Ja, deze heb ik altijd wel grappig gevonden. Vrolijkste versie.
4. Chaka Demus & Pliers - Aanstekelijk, maar minder aanstekelijk dan Salt 'n' Pepa.
5. Brian Poole & The Tremeloes - Snelste en zenuwachtigste versie. Klinkt alsof ze snel naar huis moesten voor het eten of zo. Onmiskenbaar geinspireerd door de Beatlesversie, maar haalt het er niet bij. *grijpt naar de valeriaantabletjes*
En nog een linkje dat misschien wel eens van pas kan komen: The Cover Song Database
[Dit bericht is gewijzigd door Jane op 15-11-2003 14:23]
Tijn won het Morlvision Songfestival 2023
quote:Helaas als je het mij vraagt
Op vrijdag 14 november 2003 16:14 schreef Ascaroth het volgende:
Een eenmalig uitstapje, dat wel.
Clann Zu - Rua
(Geweldige)Debuut cd, ze hebben hiervoor alleen een EP uitgebracht, van deze Australische band. Erg originele mix van verschillende muziekstijlen met daaroverheen een vrij aparte zanger
quote:Op http://www.clannzu.com kan je (legaal) mp3's van de heren downloaden, inclusief de complete eerste EP van ze. De nummers zijn erg uitgesponnen, en daarom misschien niet erg toegankelijk, maar zeer zeker de moeite waard.
Rua is strikingly composed. The colorful mixture of electronic, rock, classical, and traditional Irish folk music is quite intense and will grab you right off the bat. Flowing fiddles played over pumping electronic dance beats and vocals that cry of desperation and justice make for a very striking mix that cannot be easily ignored. This disc is intensely original.
Samen met de cd van Explosions in the Sky is deze van Clann Zu de laatste paar weken het meest in mijn cdspeler te vinden
Burnt By the Sun - The Perfect is the Enemy of the Good
Wat een vooruitgang van "Soundtrack to the Personal Revolution" naar deze tweede plaat. Meer variatie en gewoon sterkere songs, met nadruk op 'songs'. Compacter en pakkender. Meer experimentatie. Met deze plaat gelijkwaardig aan Mastodon wat mij betreft. 
quote:hmm, goeie plaat idd, maar persoonlijk vind ik Mastodon nog een trapje hoger staan zeg maar
Op vrijdag 14 november 2003 17:46 schreef Summoner het volgende:
Met deze plaat gelijkwaardig aan Mastodon wat mij betreft.
Meatjack - Days of Fire
Band die in het straatje van Neurosis, Converge, Today is the Day, ISIS met hier een daar wat jaren 70 psychedelica zit. Al is het over het geheel een stuk minder snel dan Converge en TitD het is er niet minder intens door, de frustratie druipt ervanaf bij de 2 zangers.
Volgende quote omschrijft hun muziek wel goed:
quote:
"MEATJACK are a mess of hard-charging bass heavy, wall-of-noise mayhem. Pissed, throbbing music with bitter vocals that will make you sit up and take notice. Sick! Totally rad noize!!! Crushing! Sincere aggression...Mind bending aural assault."
quote:
In the U.S.S.R. of 1950, there was no greater crime for a composer than being a "formalist." To write music that had no greater purpose than to exist as an object of pure aesthetic contemplation was to ignore the proper role of the composer in the Soviet society. The proper role was to write with utilitarian value in mind, to produce music for marches and massed choruses, music for operas with a meaning and oratorios with a message, music that praised the greatness of Communism, music which that inculcate in the people the highest ideals of Communism.
It was a daunting role for a composer, but one Shostakovich played in this period in his oratorios Poem of the Motherland (1947) and Song of the Forests (1949). But while he could play the role publicly, privately he composed music that had no greater purpose than to exist as an object of pure aesthetic contemplation. The 24 Preludes and Fugues, Op. 87, composed between October 10, 1950, and February 25, 1951, are such, and the purest of these is the first in C major
Hierboven dus het risico wat de Russische componist Shostakovich liep bij het componeren van zijn versie van het Wohltempelierte Klavier (van Bach). De muziek is niet onder één noemer te vatten, omdat het allemaal losse deeltjes zijn. Het geluid is dus zeer divers. Fuga's die zich kunnen meten met die van Bach en preludes waarvoor de vlingervlugheid van die van Chopin een vereiste is.
Porcupine Tree - Voyage 34: The Complete Trip
Een psychedelisch werkje uit de tijd dat Porcupine Tree min of meer nog Steven Wilson's soloproject was. 'Voyage 34: The Complete Trip', origineel uitgebracht op twee aparte EP's, beschrijft de 'bad trip' van een LSD-gebruiker voorzien van sample's uit LSD propaghanda opnames uit de jaren 60. Het resultaat is een ambient-achtige plaat met duizelende elektro-beats en lekkere gitaar-fills.
Soms komt het allemaal wat quasi-trippy over en lijkt het een beetje aan elkaar te zijn geknutseld, maar 'Voyage 34' kent zeker haar goede momenten.
quote:Met jou zou ik wel eens een beschuitje willen eten!
Op vrijdag 14 november 2003 18:33 schreef mr_cucumber het volgende:
Band die in het straatje van Neurosis, Converge, Today is the Day, ISIS met hier een daar wat jaren 70 psychedelica zit. Al is het over het geheel een stuk minder snel dan Converge en TitD het is er niet minder intens door, de frustratie druipt ervanaf bij de 2 zangers.
Massive Attack - Blue Lines
En zo begon het.
quote:
The first masterpiece of what was only termed trip-hop much later, Blue Lines filtered American hip-hop through the lens of British club culture, a stylish, nocturnal sense of scene that encompassed music from rare groove to dub to dance.
quote:Gaaf
Op vrijdag 14 november 2003 20:06 schreef Ascaroth het volgende:
Porcupine Tree - Voyage 34: The Complete Trip
Ik heb de originele single van Voyage 34 ook
Ik heb nu het volgende topwerkje opstaan:
Matching Mole - Little Red Record
Geweldig album. Deze band werd opgezet door Robert Wyatt na het verlaten van Soft Machine en "Little Red Record" is het 2e album. Phil Miller van Hatfield and the North zat ook in deze band en het album mag zich meten met de beste canterbury-albums. Boeiend vanaf de eerste seconde. Ben zelf ook altijd nog onder de indruk van het nummer "God Song".
Improv: Rich Tapestry of Life
Mooie cover van een klassiek nummer van Cat Stevens. Het is weer bijna Kerstmis, dus ook Sheryl Crow brengt een verzamelalbum uit. De videoclip is overigens inspiratieloos en saai, en doet geen recht aan het fraai ingezongen nummer..
(op straffe van verbanning van de muziekmeets)Ik luister / kijk dus nu de DVD van Dire Straits - On The Night . Werkelijk de beste Dire Straits-cd die ik in mijn bezit heb, en nu dus op DVD. Helaas slechts stereo, maar ja....heb toch geen DTS 5.1-set
quote:hehe..euh..
Op vrijdag 14 november 2003 20:12 schreef Summoner het volgende:[..]
Met jou zou ik wel eens een beschuitje willen eten!
quote:er zitten wel muisjes op ja
Op zaterdag 15 november 2003 00:27 schreef mr_cucumber het volgende:[..]
hehe..euh..
quote:er zitten helemaal geen weak moments op.. erg lekker album
Sixteen Horsepower's third album, Low Estate, finds the group at the peak of their powers, moving their hypnotic, rustic country-rock into neo-Gothic territory. Producer John Parish helps the group reach their potential, accentuating the darkness and mystery inherent in their music. There are still a few weak moments on the record (cencuur), but overall, Low Estate is an impressive leap forward for Sixteen Horsepower, and album that clearly separates the band from their alt-country contemporaries. -- Stephen Thomas Erlewine
- 
.3e single geloof ik, van het album
Erg uitgedachte lyrics, smaakvolle muziek, etcetera.
If you were my King, I would be your queen...
If you were my King, I would be your queen...
En dergelijke.
Interessant als je van IDM achtige muziek houd.Doet mij een beetje denken aan de wat oudere Autechre, voordat ze erg vreemd gingen doen. Mooie melodieen en lekkere knisperende geluidjes.
http://http://llbinc.bandcamp.com/
Jean Michel Jarre - Equinoxe
Paar maanden geleden ontdekt. Het heeft veel invloeden van Kraftwerk, maar het is allemaal net ff wat 'gladder' en minder klinisch. En geheel instrumentaal natuurlijk. Toch eens op zoek naar meer werk van de beste man .
