Wat luister je nu (nieuwe stijl) #28

Myracle Brah - i'm in love (life on planet earthsnop 1998)

Besloot maar eens mijn ruim gevulde cdkast door te lopen en voor je het weet draait Exact Audio Copy overuren

Dit cd'tje heb ik 9 jaar geleden grijs gedraaid. Zanger, bassist en schrijver Andy Popp maakt leuke popliedjes in de stijl van The Jeevas. Hij haalt af en toe wat vreemde capriolen uit met de melodielijnen, maar zijn John Lennon-stem maakt mij vrolijk. De 20-tracks (!) tellende cd ga ik weer vaak beluisteren.

Ugly Kid Joe - The very best of Ugly Kid Joe / As ugly as it gets

Ten onrechte altijd geassocieerd met "Everything about you", Ugly Kid Joe had wel meer in zijn mars. Begonnen als melig bandje met dito naam (een parodie op Pretty Boy Floyd), is in de latere nummers te horen dat deze jongens wel degelijk konden spelen. Deze verzamelaar biedt dan een aardig overzicht.
Favoriete nummers: Cats in the Cradle, Milkman's Son en de Black Sabbath-cover N.I.B. (ook al te horen op de Nativity In Black tribute).

Zanger Whitfield Crane ging hierna nog even zingen bij Life Of Agony.

Propagandhi - Die Jugend Marschiert

alhoewel Potemkin City Limits niet zo geniaal is als zijn voorganger.. blijft dit nummer geweldig. de recruteringsmethoden van het amerikaanse militaire orgaan worden gelijk gesteld aan die van de nazis

America’s Army™ (Die Jugend Marschiert)

Welcome to the offices of Economic and Manpower Analyses here at our historic and sprawling West Point Academy campus! My name is Mindy! It is my distinct pleasure to introduce you to a loving father of three (and a champion of the sanctioned use of armed force in pursuit of policy objectives). Ladies and gentlemen, put your hands together for the project director of our newest recruitment strategy; our mission to staff future combat systems through current technologies. Without any further ado, I give to you Colonel Casey Wardynski!

(warm applause)

Thank you! Let me begin with some sentimental appeals to our national myths; assorted clichés coined by the state; the ideological shorthand meant to sweep your private doubts [away] of this virtual training course. This portal; this Trojan Horse that you living idiots paid for and actually rolled into your own kids’ rooms.

(stunned silence)

Oops, did I just say that out loud? Oh, well, it’s not like it’s something new. It’s just the logical extension of the decades of bilge water that you’ve let us pump into your homes. The pink noise that hums away in the background while you run the gauntlet we force on you everyday. The billowing candy floss that helps to soften the blow. Deep down you’ve always known that your children already belong to us, so why don’t you cut the outraged parent routine, shut your mouth and get back in your seat. Your children already belong to us. What are you? You will pass on. And they won’t know a fucking thing but this 'community,' this real life Ender’s Game. Forget what you think you know.

Philip Glass - The Photographer



Ik geloof dat ik met dit album geen miskoop gedaan heb, het is m'n eerste kennismaking met Philip Glass en meteen een goede. The Photographer is bijna volledig instrumentaal en de minimalistische afwisselingen maken dit een zeer lekker luisteralbum. Het is oorspronkelijk een opera en werd voor het eerst uitgevoerd in het Koninklijk Paleis in Amsterdam tijdens het Holland Festival in 1982.

De albumhoes laat trouwens een van de eerste films zien die men met stopmotion maakte. Het verhaal gaat over de fotograaf Edweard Muybridge die door Gouverneur Leland Stanford ingehuurd was om een vraagstuk op te lossen. Stanford beweerde dat een paard tijdens het galloperen op 1 punt helemaal vrij komt van de grond.

Muybridge volbracht de missie met succes en bewees Stanfords gelijk

quote:

By 1878, Muybridge had successfully photographed a horse in fast motion using a series of fifty cameras. Each of the cameras were arranged along a track parallel to the horse's, and each of the camera shutters were controlled by trip wires which were triggered by the horse's hooves. This series of photos, taken at what is now Stanford University, is called The Horse in Motion, and shows that, indeed, the hooves all leave the ground.

Opeth - Serenity Painted Death

Symphonische metal met hele mooie dynamiek. Hard en rustig afgewisseld met een goede structuur. Momenteel een van mijn favorieten.

Moloko - The Time Is Now

Afkomstig van het album 'Things To Make And Do'.
Lekker muziekje, maakt mij spontaan vrolijk in combinatie met dit weer.
Volgens iTunes is het synthpop, had daar nog nooit van gehoord.
Dit nummer klinkt mij van het hele album, het lekkerst in de oren
De drum is in het hele nummer zo'n beetje constant, lekker tempo, fijne gitaargeluiden erin, en die stem van de zangeres heeft ook wel wat op een of andere manier
Beetje zweverig ofzo.

Damien Rice - Amie

Heerlijk nummer , gewoon alles is zo lekker om te horen, iemand nog meer van dit soort muziek. Bedoel dan eigenlijk een andere artiest dan Damien Rice, want ken nu de meeste wel van hem , maar wel in dezelfde stijl .

In eerste instantie alleen de tekst gelezen, die vond ik prachtig.
Toen ik het nummer zelf hoorde vond ik het erg tegenvallen...

Maar na een paar keer luisteren...

[ Bericht 63% gewijzigd door Ian_Nick op 15-03-2007 03:35:17 ]

Catnip (Legowelt & Luke Eargoggle) - Dont Exercise The Bird E.P.



Lekkere electro van twee grootmeesters die wel raad weten met 303 acid synths.

quote:

Op donderdag 15 maart 2007 04:15 schreef Solidius het volgende:
Catnip (Legowelt & Luke Eargoggle) - Dont Exercise The Bird E.P.

[afbeelding]

Lekkere electro van twee grootmeesters die wel raad weten met 303 acid synths.

Ik heb hier wat berichten verwijderd omdat ze vooral uit links of een enkele smiley bestonden. Dat is niet de bedoeling van dit topic.

Noise Unit - Ascent.
1 van de vele projecten van de heren Leeb en Fulber, voornamelijk bekend van Front Line Assembly en Delerium. Ascent komt van het album Decoder dat eigenlijk het FLA album na Tactical Neural Implant had moeten zijn, maar omdat de heren niet tevreden waren werd dat geschrapt en kwam Millenium uit de bus rollen. Voor een album dat eigenlijk uit leftovers bestaat is het erg goed en alle kenmerken zijn aanwezig. Analoge synths, de typische Leeb basslines en geweldige melodieen. Toch wel mijn favoriete side project van de heren.

N'dea Davenport - Underneath A Red Moon

N'dea Davenport is bekend geworden samen met de Brand New Heavies.
De band BNH. maakte uitsluitend gebruik van zelf ingespeelde instrumenten. Echte Bass,
Electrische gitaar, Drums, Geen drumsequencers.
Het Genre waar BNH. tot behoort wordt in de populaire kringen ook wel de "Acid-Jazz" genoemd.
Een erg Popi-term. Maar voor mij zijn BNH en N Dea Davenport niet meer dan een 'funky-dialect' (stijl)
uit de vele soorten stijlen funk dat de zwarte-muziek kent.
Deze stijl is erg populair geweest in de jaren 90 en kenmerkt zich door een mix van blaxploitation-guitar uit
de jaren 70', strakke funk drums met een wat hogere pitch, geen overmatige slapbass, en een authentieke
bruine stem op de voorgrond. Dit alles op een heel laid-back "lounge-achtig" gespeelde tempo.

In 2006 keerden de band BNH. terrug met een ander lead-zangeres die het bij lange na niet haalt tov. NDea
Al lijken hun stemmen wel erg veel op mekaar, (beware of fakes! - als je geen Ndea krijgt voor je BNH concert
zou ik me geld terrug vragen)
NDea heeft sinds haar solo-carriere samengewerkt met bekende hiphop-producers en bracht een aantal
smaakvolle mixen dat het midden houdt tusen Hiphop-Beats+90's Soul met een 'acid-jazz touch'.

Underneath a Red Moon, kenmerkt zich met de acid-jazz ingredienten en een stevigere drumbeat,
mooie teksten die niet zeurderig in mijn gehoor liggen en meer tot de verbeelding spreken dan de meeste
witte-soul troep.
Het begint met een typisch AWB-achtig gitaartje maar wordt al gauw steviger (my taste).
Hoewel ik geen voorstander ben van AWB (Average White Band) en de typische sound, klinkt dees wel Fresh.

Groetjes,
Lipton Anubis

N'Dea Davenport - Bring it On (Premier Remix)

[ Bericht 47% gewijzigd door Lipton-Anubis op 25-03-2007 20:08:56 ]

The Honey Cone - Want Ads

The Honey Cone was een meidengroep uit de tijd van de Jackson 5.
Ze klinken nagenog als de tegenhanger van de J5. Niet verwondelrijk.
De componisten schreven ook de muziek voor de Jackson 5.
Dezelfde drums, tempo, gitaartjes, viooltjes.. Leuke tekst.
Ik ben zelf wat stevigere funk-soul gewend (vibrettes - humpty dump oid.)
maar ben vandaag in de motown stemming

Tommy James & The Shondells - I Think We're Alone Now

In 1987 gecovered door de Australische 'Tiffany'. I Like Tommy James and The Shondells.
'Crimson and Clover' en 'Crystal Blue Persuasion' kennen de meeste mensen ook.
Evenals de covers: 'Monay Monay' en 'Dizzy'

Metal Church - Metal Church

Ik weet het nog goed: het was 1985 en een vriend kwam met deze plaat aanzetten, van een groep waar we nog nooit van gehoord hadden. En vanaf de eerste tonen werd ik weggeblazen: wat was dit? En wat is het GOED!!
Sommige platen vind je na verloop van tijd pas leuk/goed, anderen hangen je na een tijdje de keel uit. Deze plaat is een van de weinigen die ik vanaf het begin goed vond, en nog steeds vind. De gedegen ritme-sectie, het typerende gitaarwerk, en de kenmerkende stem van David Wayne: het klopt allemaal. En de nummers zijn stuk voor stuk klassiekers, met een perfecte A-kant (toen er nog LP's waren): Beyond the black, Metal Church, Merciless Onslaught en Gods of Wrath, en een slechts iets mindere B-kant, waar nog steeds knallers als Hitman en Battalions op staan, en de Deep Purple cover Highway Star. Op mijn CD-versie ontbreekt bonusnummer Big Guns, wat alleen maar een pre is, en daardoor deze schijf op niveau houdt.

Metalklassieker met een grote K.

The Fall - Blindness
Van het in 2005 verschenen Fall Heads Roll. 2 weken geleden ook de geweldige afsluiter van het concert dat ik gezien heb. Hoe Mark E. Smith z'n teksten onthoudt en hoe hij uberhaubt op z'n benen blijft staan is mij nog steeds een raadsel. Blindness is zo'n 7 minuten lang een geweldige bassline met daar overheen Smith's niet te begrijpen gemommpel en een paar keyboardlijntjes. Erg minimalistisch maar rocken doet het wel. Indie zoals indie moet zijn, niet dat geneuzel over Same Jeans, Ruby of Monster.

De Kromme Jongens - Kanjers

Ik luister nu het nummer O, Yvonne, toen moest ik effe aan FOK denken

Kromme Jongens was een band die in eigen songs het wel en wee in het Westland bezongen. Deze officiële site geeft een overzicht van het werk van de band. Hoewel de band in 1997 is gestopt, lijkt de populariteit na de breuk alleen maar groter te worden. Ze zijn nog steeds mateloos popluair onder jong en oud.

Young Gods - I'm the drug

Het eerste nummer van het nieuwe album Super Ready/Fragmente dat net uit is. Toen het nummer begon dacht ik even dat ze de verkeerde cd in het doosje gedaan hadden, maar zo gauw Franz Treichler's vocalen begonnen was het toch duidelijk YG. Het hele album is een terugkeer naar het meer `gitaar' georienteerde werk van TV Sky en klinkt een stuk heavier en minder electronisch dan voorgaande platen. Een aantal van de nummers speelden ze vorig jaar al live maar door platenmaatschappijperikelen (scrabble!) is het album nu pas uit. 1 van mijn favoriete albums van het jaar tot dusver.

Seigmen - Radiowaves
Ik denk dat Seigmen mijn favoriete band is, alhoewel ik zoiets vaak wat raar vind om te zeggen. Feit is wel dat het "Radiowaves" is dat mij de band liet waarderen. "Radiowaves" is duistere rock, met links naar Tool en Depeche Mode, alhoewel de band er wel degelijk een enorm eigen geluid aan mee heeft gegeven. Logisch ook, want ten tijde van het album liep de band al enige tijd mee en behoorde zonder twijfel tot de top van Noorwegen, en had men al de hitlijsten aangevoerd met "Metropolis" (zowel de cd-single als het album).
Tekstueel is het een album dat enorm diep gaat, en hand in hand gaat met de melancholische muziek die toch enorm pakt en sferisch overkomt. Zeker een link met Tool in dat opzicht, maar een aantal nummers hebben een hitpotentie zoals die band dat nooit voor elkaar kreeg (wilde krijgen).

Jammer dat de band hier nooit voet aan wal kreeg, alhoewel er met Lacuna Coil en The Gathering is getourd in Europa. Ook aan te raden is het pakkende (en dus wat commerciëlere?) "Metropolis" en het meesterwerk van de band; "Total". Die twee albums dan echter compleet in het Noors.

http://www.last.fm/music/Seigmen

We schrijven 1993, Crook achterin "zijn" lesauto, thuisgebracht door een nieuwe leerling. Plots klinkt er een goddelijk stukje muziek uit de speakers van de auto, het blijkt "Disarm", mijn eerste kennismaking met "de Pumpkins". Zoals altijd veel later dan alle coole kids op school natuurlijk

De Pumpkins en krijgen echter een vreemde relatie, eigenlijk vind ik alleen de rustige melancholieke nummers van de band erg goed. Probleem dus, want ik zit met complete Pumpkin albums opgescheept waarvan ik maar twee of drie nummers erg goed vind. 1979, Farewell and Goodbye, Disarm, Galapogos, wat een prachtnummers allemaal! Cherub Rock, Bullet with Butterfly Wings, ik kan er niets mee

Pestilence - Land of Tears
Jeugdsentiment want Testimony of the ancients was m'n welkomstcadeautje toen ik abonnee van de Aardschok/Metal Hammer werd.....1991 alweer. De meeste death metal uit die tijd klinkt nu vrij achterhaald en ouderwets maar op de 1 of andere manier is dat bij dit album een heel stuk minder. Uitschieters op de hele plaat zijn de mooie melodieuze gitaar solo's, met name in Land of Tears en Twisted Truth.

Dick Treesie & De Drie Divo's - Ow wat een feest

De nieuwe zomerhit van dit jaar
Gemaakt door het team van MiddenInDeNachtRick en Dick Treesie. Hij is te downloaden via de site van Radio538 voor ¤0,99 (+extra kosten ). Alle winst gaat naar het goede doel, namelijk Brooke Hospital for Animals Nederland.

Heerlijk nummer, lekker hersenloos

Lil Wayne - We Takin Over - Remix
origineel is van dj khaled - we takin over, maar hij heb een mix gemaakt omdat ie zn pa had gezoend ofzo

Who - Who's Next.
Vijf sterren op allmusic.com en dat is terecht. Hun beste album, Baba O'Riley zorgt voor de perfecte start en er staat geen slecht nummer op de cd. Won't Get Fooled Again is alweer een tijdje hip dankzij CSI, en Behind Blue Eyes heeft niet zo lang geleden zelfs de hitlijsten weer gehaald dankzij een schreeuwerig ventje met een rood petje. Dit is de geremasterde (whatever) versie, met 16 in plaats van 9 nummers. Al dat moois voor slechts 8 euro bij De Waterput in Bergen op Zoom.