Ruzie in de MC D's

Zoals de meeste mensen wel weten ben ik normaal gesproken een rustige jongen. Er zijn echter zaken die mij gek, maar dan ook knettergek maken. Nee stop! Lees door!

Zoals velen van jullie zullen weten heb ik een halfbroertje genaamd Skull. Skull is op zijn zachtst gezegd geen rustige jongen waardoor hij op twaalfjarige leeftijd (buiten zijn schuld om) voor het eerst in aanraking kwam met de politie, de verkeerde vrienden kreeg en nu, vier jaar later, meerdere malen bij bureau HALT terecht is gekomen. Na lang op hem in te hebben gepraat en lang te hebben geprobeerd hem op het rechte pad te krijgen is het me dan uiteindelijk gelukt, hij heeft werk gevonden en draait al enkele maanden in de McDonald's.

Van de week belde hij me op, of ik even langs wilde komen. Trots als ik was (mijn halfbroertje eindelijk op het rechte pad!) kwam ik natuurlijk meteen opdagen, maar in plaats van een noest werkende Skull, trof ik een noest rokende Skull aan die buiten tegen een muurtje stond geleund, petje over zijn ogen getrokken en een slappe peuk uit zijn mondhoek hangend. "Wat is er aan de hand?" vroeg ik. "Ontslagen". Blijkt dat Skull, toen een collega na werktijd een doosje Nuggets wilde bestellen, als soort extra service twee extra nuggets in het doosje erbij had gedaan en hierop was betrapt, met als gevolg ontslag.

Nu weten jullie allemaal wel dat ik een hele redelijke jongen ben, problemen altijd met argumenten en redelijkheid op probeer te lossen, maar als mijn halfbroertje dit soort onrecht over zich uitgestort krijgt knapt er toch iets in me. Ik probeerde op Taoistische wijze mijn beheersing te bewaren, sloot mijn ogen en viel terug in een soort Zen-toestand (verwacht niets en wees voorbereid op alles) en voelde mijn beheersing terugkomen. In deze toestand van halve meditatie besloot ik, samen met Skull, naar binnen te gaan en de dienstdoende stropdas-apen eens aan de tand te voelen.

Achtervolgd door mijn halfbroertje liep ik de tent binnen en stapte recht op het eerste het beste overhemd af, die zojuist met een Marokkaan die over een krantje (Sp!ts ) zat gebogen was aan het praten. Overstemd door het luide geschreeuw en gebonk van de kleine kinderen die overal aanwezig leken te zijn vroeg ik hem wat er was gebeurd in de hoop dat Skull een tweede kans kreeg. Niets bleek minder waar. De stropdas bekeek me van top tot teen en begon meteen met een spervuur aan beledigingen: "Zo, jij ziet er inderdaad wel uit als familie van dat krapuul" en "dit ettertje heeft het er zelf naar gemaakt". Het kleine restje van mijn Zen-toestand, wat sowieso al flink aangevreten was door het aanhoudende kabaal van de kinderen en de arrogante aanblik van deze gorilla viel in scherven (NIEMAND praat zo over mijn halfbroertje) en in een vloeiende beweging zette ik mijn rechtervoet naar voren waarna ik mijn elleboog tegen zijn neus plantte. De man stortte gillend ter aarde, kon zich nog opvangen met een van zijn armen waarna ik hem op een scheenbeen op zijn gezicht trakteerde. Zoals jullie misschien weten heb ik op diverse vechtkampen gezeten, waaronder ook eentje diep in de wildernissen van Thailand en één van de dingen die ik hier aan over heb gehouden is een scheenbeen vol dode zenuwen, zo hard als een honkbalknuppel door het langdurig trainen tegen betonnen steunpilaren tot uiteindelijk de pleisterkalk uit het plafond dwarrelde.
Jullie zullen begrijpen dat deze kerel in zijn geheel niet opgewassen was tegen zoveel oerkracht en afdaalde in een langdurige vergetelheid, wensend dat hij nooit geboren was. "Daar!" riep Skull, ik keek op en zag een of ander dik wijf achter de kassa staan in ongeveer dezelfde outfit. "Zij heeft me ontslagen!". Toen ik naar haar toe liep begon ze met een soort krijsstem te schelden en te roepen dat ik moest opflikkeren of er zouden vreselijke dingen gebeuren. Ik gniffelde even, vreselijke dingen, maar natuurlijk. Op een vechtkamp in de Russische gebergten gebeuren vreselijke dingen, wat kan een wijf in de McDonald's nou uithalen? Toen ze maar door bleef schreeuwen en naar me begon te meppen en krabben was ik het wel zat, dus ik pakte een McKroket die zojuist in dat warmhoud-ding achter haar was gelegd (vreemd genoeg werkten ze gewoon door), zei "speciaal voor u gemaakt" (er plakte zo'n sticker op), pakte het ding uit en wreef de kroket, inclusief gloeiend hete inhoud, door haar ogen en de rest van haar gezicht. Het gekrijs ging over in een soort monsterlijk gebrul/gerochel en ook zij wenste dat ze nooit geboren was, terwijl ze brullend ter aarde stortte en naar haar gezicht graaide. Ze krabbelde weer op en kwam blindelings met haar ogen vol kroketpap op me afstormen, tenminste dat dacht ze, maar wat ze niet wist is dat ik inmiddels van positie was veranderd en ze recht op het ijsjes-apparaat afdenderde. Ze kwam hier met haar hoofd vol tegenaan waarna ze versuft door haar knieën zakte en ik als extra vernedering het apparaat aanzette, het softijs liep haar nek in. "Smakelijk eten" zei ik, knipoogde naar de inmiddels toegedromde omstanders en vervolgde mijn weg.

Omdat ik het vreemd vond dat in de keuken gewoon door werd gewerkt, besloot ik om als volgende stap daar eens een kijkje te nemen. Ik liep op de eerste de beste jongen af, tikte hem op zijn rug en ook hij begon meteen te schreeuwen. "Ik heb gezien wat je met Ria hebt gedaan" riep hij en toen hij probeerde uit te halen, greep ik zijn hand en duwde die in het kokende frituurvet. Ik liep naar de volgende jongen toe, een puistekop met een brilletje op en keek hem recht aan. "Wat is hier aan de hand?" vroeg ik hem terwijl hij trillend achteruit liep. Mooi, blijkbaar maakte ik indruk en uit deze kneus zou ik wel de info krijgen die ik wilde. Met een trillende vinger wees hij in mijn richting en zei "Ik mag niks zeggen... we moeten doorwerken". Vragend keek ik hem nog strakker aan, sloeg met een vlakke hand zijn wijzende vinger opzij en zei "van wie dan?" terwijl ik een ijzeren mandje uit het kokende vet pakte. Hij tilde zijn vinger weer op en ik kon in zijn bril nog net de reflectie van een geworpen stoeltje zien, dook opzij waardoor de jongen de stoel in zijn gezicht kreeg, draaide me om en hoorde een bekende stem: "Zozo, zelfs hier kom je mijn handeltje verpesten". Ramazan! Die Marokkaan (turk whatever) die een Spits ( ! ) las was Ramazan! Achteraf heb ik gehoord dat hij deze McDonald's afperste, maar ik had nu geen tijd voor dit soort overpeinzingen. "Ik wist wel dat dat kliertje familie van jou was" zei hij terwijl hij naar me stootte en ik met een arrow-step in zijn directe nabijheid stapte waarna ik het kokend hete mandje tegen de zijkant van zijn gezicht sloeg. Ramazan deinsde achteruit, haalde weer uit en door middel van een Bong-sao pareerde ik zijn slag, sloeg razendsnel toe met een scala aan chainpunches waardoor hij al gauw op de vloer lag te kermen en net toen ik hem bewusteloos wilde tikken werd ik van achteren vastgepakt terwijl een stem "zo is het genoeg!" zei.
Blijkbaar had die dikke Ria de politie gebeld toen ze weer bij was gekomen die mij nu voor de dader aanzag, terwijl ik alleen maar gerechtigheid wilde en het Ramazan was die in eerste plaats die tent kwam afpersen. Wat zal er nu gebeuren met Skull?
Rest mij niets anders dan jullie een spetterend weekend toe te wensen.

[ Bericht 0% gewijzigd door Michielos op 17-02-2011 15:55:42 ]

Die Ramazan maakt me btw echt knettergek

quote:

Op donderdag 17 februari 2011 16:55 schreef Zwollesjappie het volgende:
In het echt ben je waarschijnlijk een nerdje, die denkt dat hij nu stoer is.

Je verhaal klopt van geen kant, en als het echt zou zijn ben je een gevaar voor de maatschappij.

Want ik begon? Grapkeutel

quote:

Op zaterdag 19 februari 2011 02:24 schreef Frishe het volgende:
Je zal maar Schedel heten.

Hij heet niet schedel maar SKull. Skull de Vries.

quote:

Op zaterdag 19 februari 2011 10:24 schreef HowAreYouDoing het volgende:
Mooie anekdote Michielos

Dankje

quote:

Op maandag 21 februari 2011 16:06 schreef Oceanview het volgende:

[..]