Korte omschrijving depressie:quote:Op zondag 3 januari 2010 01:17 schreef Quickie_Butt het volgende:
Het viel me op dat er nog geen centraal topic is voor depressies en/of angstklachten. Wel een topic over medicatie bij psychische problemen en een hoe voel je je nu topic, maar die dekken naar mijn mening niet helemaal de lading.
Ik denk dat dit topic wel kan bijdragen in dit subforum. Veel mensen kampen namelijk met depressieve of angstklachten en zo kunnen we een beetje steun bij elkaar zoeken en elkaar van adviezen en tips voorzien
Korte uitleg van angststoornissen:quote:Depressie
Iemand met een depressie heeft last van een hevige neerslachtigheid.
Die neerslachtigheid klaart niet na een paar dagen vanzelf op, maar duurt minimaal twee weken. Depressie moet niet verward worden met 'gewone' neerslachtigheid die iedereen wel eens heeft. Bij een depressie is deze heviger en tast het dagelijks functioneren aan.
Bron: http://www.trimbos.nl/onderwerpen/psychische-gezondheid/depressie
quote:Angststoornissen
Angststoornissen zijn in de psychiatrie de meest voorkomende aandoeningen. Sommige van deze aandoeningen worden fobie genoemd. Het gemeenschappelijke kenmerk van angststoornissen, is dat er sprake is van angst. Mensen kunnen zo angstig zijn dat het hun leven ontregelt.
Wanneer spreken we van een angststoornis?
Angst is een gevoel dat optreedt bij dreigend gevaar. De emotie ontstaat als het welzijn van een persoon direct wordt bedreigd, maar ook als een persoon een situatie als bedreigend ervaart. Als een angst geen reële grond heeft en de betrokken persoon er sociale of beroepsmatige problemen door ondervindt, is er sprake van een stoornis.
In het diagnostisch classificatiesysteem DSM-IV worden de volgende angststoornissen onderscheiden:
Paniekstoornis met of zonder agorafobie
Sociale fobie of angststoornis
Specifieke of enkelvoudige fobie
Obsessief-compulsieve stoornis of dwangstoornis
Gegeneraliseerde angststoornis
Posttraumatische stress-stoornis
Hypochondrie
Angststoornis door een lichamelijke aandoening
Acute stressstoornis
Angststoornis door alcohol of drugs
Voor de Multidisciplinaire Richtlijn Angststoornissen is de indeling van de DSM-IV als uitgangspunt genomen. Van de onderscheiden angststoornissen zijn de volgende aandoeningen opgenomen in de richtlijnen:
Paniekstoornis met en zonder agorafobie
Sociale fobie
Specifieke fobie
Obsessief-compulsieve stoornis
Gegeneraliseerde angststoornis
Posttraumatische stress-stoornis
Bron: http://www.trimbos.nl/ond(...)stoornissen-algemeen
Tsja, je weet het maar nooit he?quote:
Ik moet er niet aan denken geen HIV-test gedaan te hebben om er vervolgens achter te komen dat -ik- iemand anders heb lopen besmetten
Als ikzelf besmet raak, dan kan ik daar nog wel mee leven (
), maar een ander zoiets aandoen vind ik echt enorm asociaal (en dan druk ik me nog zacht uit ook )Voor dit jaar 2013 waren dit mijn 3 top reeksen qua posts
1925 Relaties & Psychologie Depressie & Angst
185 Relaties & Psychologie De kunst van het loslaten van je ex
149 Beurs & Economie AEX: De Beursvloer
Het jaar er voor
198 Relaties & Psychologie De kunst van het loslaten van je ex
125 Beurs & Economie AEX: De Beursvloer
112 Voetbal AFC Ajax
Eind 2012, relatie kaput, geen posts in D&A maar alles in kunst loslaten ex
.2013, vanwege kut relatie kwam in D&A terecht
2014, no more D&A?
Depressie & Angst is overigens van 2000 posts in 2012 gegroeid naar 16.000 posts in 2013
quote:nr aantal posts gebruiker
1 1925 sitting_elfling
2 1570 minthy
3 1242 Comp_Lex
4 1201 kingtoppie
5 1186 Cue_
6 1136 magnetronkoffie
7 1011 Gray
8 615 kuolema
9 500 Royco1
10 482 Murmeli
11 365 Senor__Chang
12 303 FAUSTI
13 270 Detroit
14 247 Catnip
15 244 Purplesparks
Nr. 11.quote:Op zaterdag 28 december 2013 01:08 schreef sitting_elfling het volgende:
Top 15 users van Depressie en Angst 2013!!
[..]
Holy fuck...quote:
Top 15 users van Depressie en Angst 2013!!
[..]
!!!Nummer 6 en ik ben niet eens depressiefquote:
Top 15 users van Depressie en Angst 2013!!
[..]
Marreh...-hoe- doe je dat met die statistieken?
quote:
Op 
Leuk toch Ik kan me nog wel herinneren toen je begon met posten toen je met je handen in het haar zat, de burn-out signalen daar waren en alles zwart begon te worden Wees eerlijk, hebben we erg wat aan gehad mensen?
Ik wist wel dat ik aardig wat had gepost hier, maar dis toch wel ietsje meer dan ik in gedachten had
Ik ben erg onzeker door het afvallen, dat lukt erg goed maar je denkt ook steeds: zien mensen het nou, en is het al goed genoeg? Ik leg de lat steeds hoger als het ware.
Wat mij doet denken dat ik nog steeds op jouw reply moet terug komen. En dat ga ik ook zeker doenquote:
Het is altijd fijn als je ergens je verhaal kwijt kan. Vooral bij gelijkgestemden.
Hoe is het verder?Waarom zou men het moeten zien? Jij doet het toch voor jezelf? En niet voor een ander?quote:
Ik heb de afgelopen 3 dagen in bed doorgebracht waar ik zwelgde in mijn liefdesverdriet/heftige emoties door verliefdheid (gevoelens van mislukking en onzekerheid enzo). Nu gaat het al weer iets beter, probeer de draad weer op te pakken. Ervaar weer steeds meer een beetje plezier in dingen.
Ik ben erg onzeker door het afvallen, dat lukt erg goed maar je denkt ook steeds: zien mensen het nou, en is het al goed genoeg? Ik leg de lat steeds hoger als het ware.
Ik doe het omdat ik me erg onaantrekkelijk voelde voor het andere geslacht..quote:
[..]
Waarom zou men het moeten zien? Jij doet het toch voor jezelf? En niet voor een ander?
Je moet niet te snel af willen vallen he? Dan komt het later gewoon weer terug.quote:
Ik heb de afgelopen 3 dagen in bed doorgebracht waar ik zwelgde in mijn liefdesverdriet/heftige emoties door verliefdheid (gevoelens van mislukking en onzekerheid enzo). Nu gaat het al weer iets beter, probeer de draad weer op te pakken. Ervaar weer steeds meer een beetje plezier in dingen.
Ik ben erg onzeker door het afvallen, dat lukt erg goed maar je denkt ook steeds: zien mensen het nou, en is het al goed genoeg? Ik leg de lat steeds hoger als het ware.
Maar been there done that!
En trek je niet teveel aan van wat anderen van jjouw uiterlijk vinden
Veel sterkte
Verkeerde motivatie, die motivatie moet namelijk uit jezelf komen. Nu komt hij van buitenaf, ga je misschien een tijdje goed aan de slag om gewicht te verliezen, en na een tijdje ben je weer terug bij af.quote:
[..]
Ik doe het omdat ik me erg onaantrekkelijk voelde voor het andere geslacht..
Tip: ga bij jezelf na hoe je zelf tegen je lichaam aankijkt, en baseer je handelen daarop. Probeer lekker schijt te hebben aan hoe 'de ander' er tegenaan kijkt.
Ik heb je OP gelezen en de meesten hier, zoals Chang, & Gray en mijzelf kunnen zo met je meequote:
Ook maar even hier meelurken. Heb ook al een hele tijd last van negatieve gedachten (zie R&P / Weltschmerz (vervolg)) en zie hier veel herkenbaars voorbijkomen. Misschien dat er morgen nog wat meer nuttigs uitkomt
. Been there done that, jij al enigszins verder qua het 'beter voelen' in de zin van het leven? Een half jaar geleden voelde ik me mij meer gerelateerd in je verhaal dan nu bijv.
Ik zal ook even uitleggen waarom ik hier post: ik heb tijden depressie gehad, ben er nu alweer een jaar of drie voor 90% overheen (terwijl ik echt jaren en jaren aan een stuk diep heb gezeten), en nu probeer ik af en toe een beetje mee te posten. Wie weet heeft iemand er wat aan, en kan ik zo iemand een beetje helpen.quote:
Ook maar even hier meelurken. Heb ook al een hele tijd last van negatieve gedachten (zie R&P / Weltschmerz (vervolg)) en zie hier veel herkenbaars voorbijkomen. Misschien dat er morgen nog wat meer nuttigs uitkomt
SPOILERHet risico over te komen als een pedante wijsneus neem ik maar voor lief, want dat ben ik in het echt ook
Rightquote:
[..]
Ik zal ook even uitleggen waarom ik hier post: ik heb tijden depressie gehad, ben er nu alweer een jaar of drie voor 90% overheen (terwijl ik echt jaren en jaren aan een stuk diep heb gezeten), en nu probeer ik af en toe een beetje mee te posten. Wie weet heeft iemand er wat aan, en kan ik zo iemand een beetje helpen.SPOILERHet risico over te komen als een pedante wijsneus neem ik maar voor lief, want dat ben ik in het echt ook
90% over een depressie heen, leg die maar eens uit Ik schrok van een tweede plekquote:
[..]
Wees eerlijk, hebben we erg wat aan gehad mensen?
Ook niet zo erg hoor
Dat is verdorie haast 9 maanden geleden... Het lijkt een stuk recenter.
Ik heb enorm veel gehad aan de schoppen onder m'n hol/mensen met andere invalshoeken hier. Dat zette mij aardig aan het nadenken. Ik ben er zeker nog niet maar de goede richting is wel ingeslagen hier
Welkom! Ik herken mezelf ook in je verhaal.quote:
Ook maar even hier meelurken. Heb ook al een hele tijd last van negatieve gedachten (zie R&P / Weltschmerz (vervolg)) en zie hier veel herkenbaars voorbijkomen. Misschien dat er morgen nog wat meer nuttigs uitkomt
Ben tijdens de vakantieperiode terug thuis en heb het erg naar mijn zin. Voelt weer als vroeger aan wanneer iedereen nog thuis woonde en je niet hoefde te denken aan al die kutproblemen die nu spelen. Verder begonnen met lexapro, want ik zakte enorm af de weken hiervoor en wou zelfs stoppen met mijn studie. Dat laatste gaat trouwens goed (studie dus) wat ik wel handig vind omdat ik dan voor de komende jaren wat te doen heb. En voor de rest is het vooral werken aan mijn zelfbeeld heb ik gemerkt. Staat een beetje te laagquote:
[..]
Wat mij doet denken dat ik nog steeds op jouw reply moet terug komen. En dat ga ik ook zeker doen
Topic heb ik gevolgd en ik herken me er sterk in. Antwoord over de zin van het leven moet ik je echter schuldig blijven.quote:
Ook maar even hier meelurken. Heb ook al een hele tijd last van negatieve gedachten (zie R&P / Weltschmerz (vervolg)) en zie hier veel herkenbaars voorbijkomen. Misschien dat er morgen nog wat meer nuttigs uitkomt
Ha, die verwachtte ik alquote:
[..]
Right
Leg het graag even uit (ik probeer het wel kort te houden, ik wil eigenlijk lekker gaan slapen). Depressie is imo iets dat verschillende oorzaken kan hebben. De cognitieve oorzaken bij mij waren bepaalde denkpatronen die er door de jaren heen ingeslopen waren. Die veroorzaakten uiteindelijk een depressie. Eerst heb ik hard gewerkt om de zeer nare gedachten weg te krijgen, toen ben ik gaan werken aan het weer kunnen functioneren en toen dat een beetje lukte ben ik voor mezelf gaan proberen om die denkpatronen te verklaren en daarna om te buigen. Dat laatste is het lastigste geweest van het genezingsproces.
Waarom dan 90% en geen 100%? Dat is omdat ik de periode dat ik ziek was nog steeds als referentiekader gebruik, zo merk ik. En dat is ook omdat ik weet van mezelf dat ik nog steeds goed op mezelf moet passen, en dat misschien ook de rest van mijn leven moet doen. En ik moet me er ook nog steeds een beetje bij neerleggen dat het nu eenmaal zo is geweest dat ik ziek was, acceptatie zeg maar. Dat laatste lukt overigens steeds beter, want ik realiseer me steeds meer dat ik er onwijs veel van geleerd heb en dat ik er veel sterker uit ben gekomen.
Ik hoop dat het zo een beetje begrijpelijk is. If not, let me know
. OT; ik merk dat de bijwerkingen aardig af zijn genomen, ik zit nu op dag 11. Geen problemen meer, alleen af en toe een wat wazig gevoel (vooral niet handig tijdens het autorijden). Verder ligt de complete GGZ plat voor twee weken, ik neem het er even van, zie het als vakantie
Op zich wel lekker meegenomen, als iemand een lekker lichaam heeft terwijl je ermee aan het seksen bentquote:
Het enige wat aantrekkelijk was aan die gozer was zijn lichaam. Daar houdt het mee op.
.want? Hij had niks mee? Jij had niks mee? Sorry, maar heel slecht voorbereid dan vooral als je weet dat het alleen om de sex zou gaan...quote:
Ja, deze keer wel, omdat je valse verwachtingen had of op zoek was naar iets waarvan je wist dat je het niet zou vinden. Binnenkort heb je misschien goddeloze, dampende seks met een man of vrouw van jouw gading, waarbij de wederzijdse verwachtingen overeen komen, en vind je het weer dolletjesquote:
[..]
Eigenlijk wil ik het zo snel mogelijk verdringen. Seks leidt op het moment alleen tot drama hier.
Kap er dan gewoon mee.quote:
[..]
Eigenlijk wil ik het zo snel mogelijk verdringen. Seks leidt op het moment alleen tot drama hier.
Mwah, het besef dat er iets moest veranderen heeft mijn depressieve gedachten voor mijn gevoel juist versterkt, vooral omdat ik het niet zomaar kan oplossen en me machteloos voel zolang de wereld om me heen aan me blijft trekken. Wat heeft bij jou tot verbetering geleid?quote:
[..]
Ik heb je OP gelezen en de meesten hier, zoals Chang, & Gray en mijzelf kunnen zo met je mee
Een half jaar geleden voelde ik me mij meer gerelateerd in je verhaal dan nu bijv.
Oh nee! Nog zo'n wijsneus! We hebben Gray alquote:
[..]
Ik zal ook even uitleggen waarom ik hier post: ik heb tijden depressie gehad, ben er nu alweer een jaar of drie voor 90% overheen (terwijl ik echt jaren en jaren aan een stuk diep heb gezeten), en nu probeer ik af en toe een beetje mee te posten. Wie weet heeft iemand er wat aan, en kan ik zo iemand een beetje helpen.SPOILERHet risico over te komen als een pedante wijsneus neem ik maar voor lief, want dat ben ik in het echt ook
Hihihihi
Edit: en Re
Glappie Re
Overigens wel ernstig dat ik ook zoveel gepost heb hier
Maar het is wel een fijn topic
Mijn winterdippie is weer richting de achtergrond verdwenen trouwens. Ik heb deze 2 weken veel vrij, slaap veel en ik kom wel echt bij.
En lampie loeren heeft ook wel geholpen en weer braaf sporten ook. Yay!!
[ Bericht 19% gewijzigd door Murmeli op 28-12-2013 10:07:52 ]
en straks de beste remedie tegen welke dip ook: Koekelaquote:Op zaterdag 28 december 2013 10:01 schreef Murmeli het volgende:
[..]
Oh nee! Nog zo'n wijsneus! We hebben Gray al
Hihihihi
Edit: en Re
Glappie Re
Overigens wel ernstig dat ik ook zoveel gepost heb hier
Maar het is wel een fijn topic
Mijn winterdippie is weer richting de achtergrond verdwenen trouwens. Ik heb deze 2 weken veel vrij, slaap veel en ik kom wel echt bij.
En lampie loeren heeft ook wel geholpen en weer braaf sporten ook. Yay!!
Afvallen moet je voor jezelf doen. Niet omdat anderen het zien.quote:
Ik heb de afgelopen 3 dagen in bed doorgebracht waar ik zwelgde in mijn liefdesverdriet/heftige emoties door verliefdheid (gevoelens van mislukking en onzekerheid enzo). Nu gaat het al weer iets beter, probeer de draad weer op te pakken. Ervaar weer steeds meer een beetje plezier in dingen.
Ik ben erg onzeker door het afvallen, dat lukt erg goed maar je denkt ook steeds: zien mensen het nou, en is het al goed genoeg? Ik leg de lat steeds hoger als het ware.
Nu gauw douchen
quote:
[..]
Ik heb je verhaal nog gelezen...heftig maar ook mooi, vol hoop!
Als die stijgende lijn van 2013 voort blijft zetten, zal je hopelijk een mooi 2014 hebben!
Bedankt!quote:
Ook gelezen (en expres niet gequote
Verder wat kvd zegt
ik schrok me rot ik dacht dat ik jullie kwijt was 
Gelukkig niet!quote:
Huh dit topic was ineens verdwenen uit mn AT
We laten je toch niet alleen...quote:
Huh dit topic was ineens verdwenen uit mn AT
.off-topic: wat ben je toch een ouwehoer s_e, godnonderkleren!
.On-topic: weer wat fijne gesprekken gehad met mensen over mijn bijna-burnout. Volgende week toch maar eens dat pittige gesprek aan op het werk dat ik zo niet verder wil.
*spiekt in myat*quote:
Huh dit topic was ineens verdwenen uit mn AT
Staat er gelukkig nog steeds in
Ik hoop niet voor je dat dat je je baan gaat kostenof zoiets!quote:
Als dit topic verdwenen is dan is er echt wat aan de hand.
off-topic: wat ben je toch een ouwehoer s_e, godnonderkleren!
On-topic: weer wat fijne gesprekken gehad met mensen over mijn bijna-burnout. Volgende week toch maar eens dat pittige gesprek aan op het werk dat ik zo niet verder wil.
Nou ja, ik wil ook niet verder werken op een plek waar ik me zo opgejaagd wild voel, zo onprettig, en met een manager die continu maar negatief is.quote:
[..]
*spiekt in myat*
Staat er gelukkig nog steeds in
[..]
Ik hoop niet voor je dat dat je je baan gaat kostenof zoiets!
Plus dat ik een beetje ICT-moe ben.
.Zijn wel 2 losstaande punten natuurlijk.quote:
[..]
Nou ja, ik wil ook niet verder werken op een plek waar ik me zo opgejaagd wild voel, zo onprettig, en met een manager die continu maar negatief is.
Plus dat ik een beetje ICT-moe ben.
Maar de sfeer op de werkvloer zou ik sws aankaarten. Dat andere alleen als je denkt dat je manager je kan helpen iets leukers te vinden (andere plek binnen hetzelfde bedrijf ofzo)
True. Maar ik kan gewoon niet meer liegen over het feit dat mijn lichaam aangeeft dat het genoeg geweest is. Dan hoop ik dat we een oplossing kunnen vinden om mijn tijd daar zo productief en plezierig mogelijk te maken.quote:
[..]
Zijn wel 2 losstaande punten natuurlijk.
Maar de sfeer op de werkvloer zou ik sws aankaarten. Dat andere alleen als je denkt dat je manager je kan helpen iets leukers te vinden (andere plek binnen hetzelfde bedrijf ofzo)
.Merk je qua stemming ook een verandering of nog niet echt?quote:Op zaterdag 28 december 2013 01:49 schreef minthy het volgende:
Hoezee @TT trouwens
OT; ik merk dat de bijwerkingen aardig af zijn genomen, ik zit nu op dag 11. Geen problemen meer, alleen af en toe een wat wazig gevoel (vooral niet handig tijdens het autorijden). Verder ligt de complete GGZ plat voor twee weken, ik neem het er even van, zie het als vakantie
Ik zit vandaag op dag 9. Neem sinds gister de volle voorgeschreven dosis (20mg fluoxetine). Bijwerkingen heb ik ook niet meer echt. Eigenlijk ook af en toe nog een beetje wazig, maar dat vind ik niet zo storend.
Ik weet niet of het echt met de AD te maken heeft, of dat er voornamelijk een placebo-effect optreedt of dat ik ook maar weer eens een redelijke okaye dag heb, maar ik voel me vandaag vrij goed eigenlijk. Nou ja, misschien is het van alle drie een beetje
.Ik merk wel dat ik echt nog aan bepaalde punten hard moet gaan werken: zelfbeeld, zelfhaat in zelfliefde veranderen, mijn afhankelijkheid ten opzichte van anderen, mezelf leren kennen. Ik ben benieuwd wat het nieuwe jaar gaat brengen. Veel slechter dan dit jaar kan het eigenlijk niet worden (hoop ik)
.quote:
Oh nee! Nog zo'n wijsneus! We hebben Gray al
Begrijpelijk en herkenbaar verhaal, hoor.quote:
[..]
Ha, die verwachtte ik al
Depressie is imo iets dat verschillende oorzaken kan hebben. De cognitieve oorzaken bij mij waren bepaalde denkpatronen die er door de jaren heen ingeslopen waren. Die veroorzaakten uiteindelijk een depressie. Eerst heb ik hard gewerkt om de zeer nare gedachten weg te krijgen, toen ben ik gaan werken aan het weer kunnen functioneren en toen dat een beetje lukte ben ik voor mezelf gaan proberen om die denkpatronen te verklaren en daarna om te buigen. Dat laatste is het lastigste geweest van het genezingsproces.
Waarom dan 90% en geen 100%? Dat is omdat ik de periode dat ik ziek was nog steeds als referentiekader gebruik, zo merk ik. En dat is ook omdat ik weet van mezelf dat ik nog steeds goed op mezelf moet passen, en dat misschien ook de rest van mijn leven moet doen. En ik moet me er ook nog steeds een beetje bij neerleggen dat het nu eenmaal zo is geweest dat ik ziek was, acceptatie zeg maar. Dat laatste lukt overigens steeds beter, want ik realiseer me steeds meer dat ik er onwijs veel van geleerd heb en dat ik er veel sterker uit ben gekomen.
Ik hoop dat het zo een beetje begrijpelijk is. If not, let me know
Heb je al een idee hoe je dat aan gaat pakken, dat jezelf leren kennen?quote:
[..]
Merk je qua stemming ook een verandering of nog niet echt?
Ik zit vandaag op dag 9. Neem sinds gister de volle voorgeschreven dosis (20mg fluoxetine). Bijwerkingen heb ik ook niet meer echt. Eigenlijk ook af en toe nog een beetje wazig, maar dat vind ik niet zo storend.
Ik weet niet of het echt met de AD te maken heeft, of dat er voornamelijk een placebo-effect optreedt of dat ik ook maar weer eens een redelijke okaye dag heb, maar ik voel me vandaag vrij goed eigenlijk. Nou ja, misschien is het van alle drie een beetje
Ik merk wel dat ik echt nog aan bepaalde punten hard moet gaan werken: zelfbeeld, zelfhaat in zelfliefde veranderen, mijn afhankelijkheid ten opzichte van anderen, mezelf leren kennen. Ik ben benieuwd wat het nieuwe jaar gaat brengen. Veel slechter dan dit jaar kan het eigenlijk niet worden (hoop ik)
Mja, goede en terechte vraag. Het is natuurlijk niet zo dat ik mezelf helemaal niet ken, maar ik ken mezelf op veel gebieden niet zo goed. Misschien is het ook een gebrek aan levenservaring of zo. Door mijn jarenlange depressie ben ik vooral erg in mezelf gekeerd geraakt / geweest en kon geen kant meer op. Weet daardoor ook niet wat ik wil. En dat wil ik dus gaan ontdekken. Ik denk dat ik vooral veel verschillende dingen moet gaan uitproberen. Gewoon dingen doen. En veel zelfreflectie uitoefenenquote:
[..]
Heb je al een idee hoe je dat aan gaat pakken, dat jezelf leren kennen?
. Natuurlijk ben ik door de therapie natuurlijk ook al bezig met mezelf leren kennen. Het is denk ik ook een levenslang proces, maar voor mij op dit moment wel erg belangrijk omdat ik bepaalde bij mezelf ziekmakende patronen wil gaan doorbreken en veranderen en daarvoor moet ik die wel leren kennen en begrijpen.
Herken ik wel, vooral dat in jezelf gekeerd raken na verloop van tijd.quote:Op zaterdag 28 december 2013 18:31 schreef rainbowwarrior het volgende:
[..]
Mja, goede en terechte vraag. Het is natuurlijk niet zo dat ik mezelf helemaal niet ken, maar ik ken mezelf op veel gebieden niet zo goed. Misschien is het ook een gebrek aan levenservaring of zo. Door mijn jarenlange depressie ben ik vooral erg in mezelf gekeerd geraakt / geweest en kon geen kant meer op. Weet daardoor ook niet wat ik wil. En dat wil ik dus gaan ontdekken. Ik denk dat ik vooral veel verschillende dingen moet gaan uitproberen. Gewoon dingen doen. En veel zelfreflectie uitoefenen
Natuurlijk ben ik door de therapie natuurlijk ook al bezig met mezelf leren kennen. Het is denk ik ook een levenslang proces, maar voor mij op dit moment wel erg belangrijk omdat ik bepaalde bij mezelf ziekmakende patronen wil gaan doorbreken en veranderen en daarvoor moet ik die wel leren kennen en begrijpen.
Ik had o.a. veel last van piekeren (en dan vooral doomdenken). Dat piekeren kon ik niet stoppen, maar wat ik wel kon doen was over nuttigere dingen gaan piekeren, op een objectievere manier.
Misschien is dat niet jouw aanpak (of zelfs maar jouw probleem), maar het werkte wel voor mij
Ik houd er gewoon van om creatief problemen aan te pakken en een beetje out-of-the-box oplossingen te zoeken
[ Bericht 1% gewijzigd door magnetronkoffie op 28-12-2013 20:16:10 (spelling lol) ]
Ik zorg goed voor mezelf en probeer dus niet thuis te zwelgen in verdriet, maar in mijn achterhoofd tel ik toch stiekem de dagen af dat hij weer terugkomt. Slecht, maar ik kan het niet stoppen. Ik voel me al sterker met de dag worden, en ik hoop me binnenkort zo sterk te voelen dat ik niet meer elke seconde van de dag aan hem denk...
Ik neem aan dat je met "het werkt blijkbaar echt" doelt op "je angsten confronteren"?quote:
Ik heb hier ooit eens gepost want ik zit met paniek/angstoornissen, waaronder Sociale fobie en een behoorlijk lage zelfwaarde. 4 dagen geleden zomaar uit het niets trainingspak aangetrokken en maar wezen joggen, en dat heb ik nu 4 dagen volgehouden en ik voel me eerlijk gezegd al een heel stuk beter, apart, maar het werkt blijkbaar echt
Want voor mij heeft dat nooit echt gewerkt. Ik voel me dan in het diepe gegooid en leer er niks meer van.
Maar wel stoer dat je gewoon de stoute (jogging)schoenen hebt aangetrokken en het gewoon hebt gedaan!
Ik denk eerder dat je door sporten wat gelukkiger voelt, omdat je lichaam dan dopamine aanmaakt. Ik mag helaas nog niet sporten vanwege medische redenen, maar zodra dat weer kan ga ik ook zeker weer sporten.quote:
[..]
Ik neem aan dat je met "het werkt blijkbaar echt" doelt op "je angsten confronteren"?
Want voor mij heeft dat nooit echt gewerkt. Ik voel me dan in het diepe gegooid en leer er niks meer van.
Maar wel stoer dat je gewoon de stoute (jogging)schoenen hebt aangetrokken en het gewoon hebt gedaan!
Ik heb al ooit een paar maanden hardgelopen en merkte geen verschil (behalve dan dat ik nogal blessuregevoelig was ofzoquote:
[..]
Ik denk eerder dat je door sporten wat gelukkiger voelt, omdat je lichaam dan dopamine aanmaakt. Ik mag helaas nog niet sporten vanwege medische redenen, maar zodra dat weer kan ga ik ook zeker weer sporten.
), vandaar dat ik -die- link niet zag Kun je ook niet wandelen dan?
Kan je dan niet naar een sportschool? Krachttraining is best een uitdaging en leuk als je merkt dat je vooruit gaat.quote:
[..]
Ik heb al ooit een paar maanden hardgelopen en merkte geen verschil (behalve dan dat ik nogal blessuregevoelig was ofzo
Kun je ook niet wandelen dan?
Ik kan fysiek alles, en ga ook vaak buiten wandelen
(Ik zet liever hier niet publiek neer wat de medische reden is, maar over een paar weken zou ik weer mogen sporten).Ik zit nog te twijfelen tussen sportschool en zwemmen, beide hebben voor- en nadelen. Tijdens het hardlopen merkte ik geen verschil in gemoedstoestand, om de 1 of andere reden werkt iets als runningtherapie niet echt voor mij maar dat geeft niet, want ben niet meer zo depressief als toenquote:
[..]
Kan je dan niet naar een sportschool? Krachttraining is best een uitdaging en leuk als je merkt dat je vooruit gaat.
Ik kan fysiek alles, en ga ook vaak buiten wandelen
Je hoeft mij geen details te geven als je dat niet wilt, de hoofdzaak is dat je op dit moment door "iets" eventjes niet voluit kunt gaan en das alles dat ik hoef te weten
[ Bericht 100% gewijzigd door Mistico op 28-12-2013 21:54:16 ]
• Wandelen vond ik wel leuk, maar eigenlijk alleen omdat ik met een vriendin kon kletsen en we in natuurgebieden liepen
• Fitness vind ik echt geen hol aan
Heb het wel steeds geprobeerd maar ik vind het saai.• Yoga was voor mij een mix tussen te ingewikkeld en te ontspannend
En al die gekke bekken van die vrouwen op Oilily-handdoekjes was ook niks voor me • Buikdansen is iets wat ik wel altijd heel leuk vond dus ik ben van plan dat weer op te pakken
Daar werd ik wel blij van, van alle andere sporten niet Niet bepaald mn angster confronteren, maar de verveling die er bij heerst omdat ik zin heb in niets en nergens lol van krijg, en omdat ik nergens lol in zie doe ik niets--> Circel.quote:
[..]
Ik neem aan dat je met "het werkt blijkbaar echt" doelt op "je angsten confronteren"?
Want voor mij heeft dat nooit echt gewerkt. Ik voel me dan in het diepe gegooid en leer er niks meer van.
Maar wel stoer dat je gewoon de stoute (jogging)schoenen hebt aangetrokken en het gewoon hebt gedaan!
Maar ik merkte tijdens het hardlopen dat ik gewoon voor even gedachtenloos ben, even lekker weg, en dat gevoel blijft erna gewoon nog.
Ik ben 3 weken geleden ook gestopt met roken en probeer de draad met mijn vrienden weer op te pakken. Langzamerhand probeer ik zo omhoog te werken naar een sportschool voor krachttraining.
Overigens heb ik een hypocriete vorm van Sociale fobie omdat ik ongelooflijk sociaal ben en mensen makkelijk durf aan te spreken, ik ben alleen bang dat mensen die me zien, me direct bestempelen met 'Haha kijk wat een lelijk gozer'
Zelf merk ik daar weinig van maar vanuit m'n omgeving krijg ik de laatste dagen aardig vaak te horen dat ze mij meer helder, vrolijk en spraakzaam vinden. Ook hier geen idee of dat met het placebo-effect te maken heeft, maar ergens boeit me dat ook niet. Allang fijn dat anderen nu zeggen hoe ze vinden dat ik overkom op hen.quote:
[..]
Merk je qua stemming ook een verandering of nog niet echt?
Ik zit vandaag op dag 9. Neem sinds gister de volle voorgeschreven dosis (20mg fluoxetine). Bijwerkingen heb ik ook niet meer echt. Eigenlijk ook af en toe nog een beetje wazig, maar dat vind ik niet zo storend.
Ik weet niet of het echt met de AD te maken heeft, of dat er voornamelijk een placebo-effect optreedt of dat ik ook maar weer eens een redelijke okaye dag heb, maar ik voel me vandaag vrij goed eigenlijk. Nou ja, misschien is het van alle drie een beetje
Ik merk wel dat ik echt nog aan bepaalde punten hard moet gaan werken: zelfbeeld, zelfhaat in zelfliefde veranderen, mijn afhankelijkheid ten opzichte van anderen, mezelf leren kennen. Ik ben benieuwd wat het nieuwe jaar gaat brengen. Veel slechter dan dit jaar kan het eigenlijk niet worden (hoop ik)
Met je laatste alinea ben ik ook hard aan de slag de laatste tijd. Lastig...
. Aldus azijnpisser s_e.
Volgens mij heb ik het grootste gedeelte van mijn D&A wel achter de rug. Nu kijken of we in 2014 een 'Hoe slaap ik beter' topic kan stichten en in 2015 van al mijn kwaaltjes af kan zijn.
Ah jij hebt nooit in een winkel gewerkt tijdens de feestdagenquote:
Ik merk in December in de laatste weken dat het grootste gedeelte van mensen altijd aardiger voor elkaar zijn en ze overladen met complimentjes etc. Hiep hoi!
Aldus azijnpisser s_e.
Volgens mij heb ik het grootste gedeelte van mijn D&A wel achter de rug. Nu kijken of we in 2014 een 'Hoe slaap ik beter' topic kan stichten en in 2015 van al mijn kwaaltjes af kan zijn.
tegen winkelpersoneel is men nooit aardig rond deze tijd haha.Kan je slecht in slaap komen? Ik kan je dan echt de valeriaan thee van Dr Stuarts aanraden
val je als n blok van in slaap haha. Kan je bij De Tuinen kopen Ik azijnzeik met je mee hoor, al merk ik niet echt dat het in december meer is dan normaalquote:
Ik merk in December in de laatste weken dat het grootste gedeelte van mensen altijd aardiger voor elkaar zijn en ze overladen met complimentjes etc. Hiep hoi!
Aldus azijnpisser s_e.
Volgens mij heb ik het grootste gedeelte van mijn D&A wel achter de rug. Nu kijken of we in 2014 een 'Hoe slaap ik beter' topic kan stichten en in 2015 van al mijn kwaaltjes af kan zijn.
Er is eigenlijk maar één persoon van wie ik complimenten aan durf te nemen, verder denk ik meestal "mja" en bedank vriendelijk. Zal m'n zelfbeeld zijn
Dat slaap-topic ben ik voor, nu ook maar weer een slaappil ingenomen. Sterfdag van m'n pa komt er weer aan, dat slingert het beroerde slapen nog even wat extra aan.
Er zijn waarschijnlijk wel een hoop meisjes
[ Bericht 2% gewijzigd door Mistico op 29-12-2013 04:17:22 (-) ]
People say I'm the life of the party
'cause I'll tell a joke or two.
Although I might be laughin' loud and hearty,
Deep down inside I'm blue.
So take a good look at my face
You'll see my smile looks out of place.
If you'll look closer,
It's easy to trace
the tracks of my tears
Amerikaanse tranentrekkerij natuurlijk, maar ik voelde me toch een beetje aangesproken.
Ik hoor namelijk niet anders dan: 'Jíj depressief? Da's een grapje zeker?'Vooral collega's missen m'n 'gezellige babbel', zeggen ze.
oeh...hier laatst mijn moeder 'je ziet er helemaal niet depressief uit' nadat ze me 30 seconden had gezien...Nee muts, ik heb al jaren een masker op alleen heb je je al jaren niet meer in me geinteresseerd dus zie je dat ook niet...quote:
Ik had laatst Dolly Parton opstaan (don't ask, jeugdsentiment) en hoorde dit liedje:
People say I'm the life of the party
'cause I'll tell a joke or two.
Although I might be laughin' loud and hearty,
Deep down inside I'm blue.
So take a good look at my face
You'll see my smile looks out of place.
If you'll look closer,
It's easy to trace
the tracks of my tears
Amerikaanse tranentrekkerij natuurlijk, maar ik voelde me toch een beetje aangesproken.
Vooral collega's missen m'n 'gezellige babbel', zeggen ze.
ze faalt wel vaker
Dat ja.quote:
[..]
oeh...hier laatst mijn moeder 'je ziet er helemaal niet depressief uit' nadat ze me 30 seconden had gezien...Nee muts, ik heb al jaren een masker op alleen heb je je al jaren niet meer in me geinteresseerd dus zie je dat ook niet...
ze faalt wel vaker
Edit: het was echt een grapje, maar een opmerking als 'wat rot voor je dat we dat toen niet gezien hebben' was meer op zn plaats geweest.
Toen ik tegen mn moeder zei dat ik ws sinds mn puberteit al depressief ben, grapte ze dat ze het dan maar zwaar had gehad met zowel een depressieve man als dochter en dat ik maar blij moest zijn dat ze me niet in een pleeggezin had gestopt.
Edit: Het was echt een grapje, maar een opmerking als 'wat rot dat we dat toen niet gezien hebben' was meer op zn plaats geweest.
[ Bericht 4% gewijzigd door -Spring op 29-12-2013 10:56:15 ]
Jullie hebben allemaal de kerstdagen overleefd
Wie gaat s_e van de 1e plaats kicken?
Ik vind het soms ook wel raar als mensen zeggen 'hoe gaat het nu met je?' en ik antwoord 'wel goed' (standaard antwoord, soms gelogen, soms waar), dat ze dan zeggen 'Ja je ziet er ook veel beter/vrolijker uit, je straalt weer, enz.' Ehm...oh? Mensen die me bijna nooit zien die dat zeggen, volgens mij denken ze het gewoon te zien/willen ze dat. Want daarvoor hebben ze wsl nooit aan me gezien dat ik me kut voelde, dus hebben ze geen vergelijkingsmateriaal. En nu gaan ze er ineens op letten.
Tof! Je maakt ons wel heel nieuwsgierig zo hoorquote:
Laatst vertelde ik over een droom/idee dat ik heb. Ik heb me zojuist ingeschreven voor een cursus/workshop waar ik precies ga leren wat ik nog niet weet om dit idee te realiseren.
Er zijn waarschijnlijk wel een hoop meisjes
Het is denk ik goed bedoeld..quote:
[..]
oeh...hier laatst mijn moeder 'je ziet er helemaal niet depressief uit' nadat ze me 30 seconden had gezien...Nee muts, ik heb al jaren een masker op alleen heb je je al jaren niet meer in me geinteresseerd dus zie je dat ook niet...
ze faalt wel vaker
Zou je denken? Het is het type dat na een jaar 'ga maar weer roken' als je zegt dat je oa door het stoppen met roken bent aangekomen. Het type aan wie je verteld dat de dokter/psychologisch ondersteuner niet meer helpt en je (op dat moment) over 2 dagen naar het GGZ gaat en daarna nooit meer vraagt hoe de intake is gegaan (ben inmiddels 3 weken en 3 intakegesprekken verder). Het is het type wat zich ontzettend opwindt en boos is over een vriend van een vriend die zelfmoord heeft geprobeerd te plegen, maar sinds september (sinds ik ben ingestort) nog nooit aan mij heeft gevraagd hoe het met me gaat (maar in die tijd alleen de opmerking dat ik er niet depressief uit zien heeft gemaakt). Ik zie niet in hoe het goed bedoeld is. Nooit even een extra knuffel of kus heeft gegeven of een appje heeft gestuurd of heeft gebeld om te vragen hoe het gaat.quote:
Maar als ik het verkeerd zie...laat me alsjeblieft weten hoe ze het dan goed kan bedoelen, hoe ik het anders zou moeten/kunnen zien.
en dat meen ik, want ik ben er elke keer teleurgesteld over. Ben sinds de kerst vreselijk verdrietig dat mijn moeder zich drukker maakt om iemand die ze 1 keer heeft gezien en niet omkijkt naar haar eigen dochter, niet kenbaar maakt dat ze zich om mij misschien ook wel zorgen maakt
quote:
[..]
Dat ja.
Toen ik tegen mn moeder zei dat ik ws sinds mn puberteit al depressief ben, grapte ze dat ze het dan maar zwaar had gehad met zowel een depressieve man als dochter en dat ik maar blij moest zijn dat ze me niet in een pleeggezin had gestopt.
Edit: Het was echt een grapje, maar een opmerking als 'wat rot dat we dat toen niet gezien hebben' was meer op zn plaats geweest.
Op zulk soort grapjes zit je ook echt te wachten...
Had je wel in de gaten dat het een grapje was? Ik zou dat dus echt niet meer in de gaten hebben op dit moment. En al zou me gezegd worden dat het een grapje is, dan zou ik er alsnog niet mee om kunnen gaan geloof ik...
Ze vraagt niet eens hoe het gaat hierquote:
Jullie hebben allemaal de kerstdagen overleefd
Wie gaat s_e van de 1e plaats kicken?
Ik vind het soms ook wel raar als mensen zeggen 'hoe gaat het nu met je?' en ik antwoord 'wel goed' (standaard antwoord, soms gelogen, soms waar), dat ze dan zeggen 'Ja je ziet er ook veel beter/vrolijker uit, je straalt weer, enz.' Ehm...oh? Mensen die me bijna nooit zien die dat zeggen, volgens mij denken ze het gewoon te zien/willen ze dat. Want daarvoor hebben ze wsl nooit aan me gezien dat ik me kut voelde, dus hebben ze geen vergelijkingsmateriaal. En nu gaan ze er ineens op letten.
. Zelfde geldt voor mijn zus, die vraagt hoe het gaat en begint dan zelf over iets anders of begint met iemand anders te praten Moeders zijn soms heel apart. Ik heb een keer heeel veel verteld over hoe ik dacht en hoe ik me voelde. Sinds dat moment vraagt mijn moeder amper hoe het echt met mij gaat. Doe ik al die moeite voor niksquote:
[..]
Zou je denken? Het is het type dat na een jaar 'ga maar weer roken' als je zegt dat je oa door het stoppen met roken bent aangekomen. Het type aan wie je verteld dat de dokter/psychologisch ondersteuner niet meer helpt en je (op dat moment) over 2 dagen naar het GGZ gaat en daarna nooit meer vraagt hoe de intake is gegaan (ben inmiddels 3 weken en 3 intakegesprekken verder). Het is het type wat zich ontzettend opwindt en boos is over een vriend van een vriend die zelfmoord heeft geprobeerd te plegen, maar sinds september (sinds ik ben ingestort) nog nooit aan mij heeft gevraagd hoe het met me gaat (maar in die tijd alleen de opmerking dat ik er niet depressief uit zien heeft gemaakt). Ik zie niet in hoe het goed bedoeld is. Nooit even een extra knuffel of kus heeft gegeven of een appje heeft gestuurd of heeft gebeld om te vragen hoe het gaat.
Maar als ik het verkeerd zie...laat me alsjeblieft weten hoe ze het dan goed kan bedoelen, hoe ik het anders zou moeten/kunnen zien.
en dat meen ik, want ik ben er elke keer teleurgesteld over. Ben sinds de kerst vreselijk verdrietig dat mijn moeder zich drukker maakt om iemand die ze 1 keer heeft gezien en niet omkijkt naar haar eigen dochter, niet kenbaar maakt dat ze zich om mij misschien ook wel zorgen maakt
[..]
Op zulk soort grapjes zit je ook echt te wachten...
Had je wel in de gaten dat het een grapje was? Ik zou dat dus echt niet meer in de gaten hebben op dit moment. En al zou me gezegd worden dat het een grapje is, dan zou ik er alsnog niet mee om kunnen gaan geloof ik...
Mijn ouders zijn ook niet zo, dat ze zeggen wat ze voelen/denken of een keer extra opbellen etc. Mij is ook nooit gevraagd hoe het gaat nadat ik heb verteld dat ik depressief was/ben en nadat ik de diagnose adhd kreeg. Het enige dat een beetje helpt is als ik letterlijk uitspel hoe het gaat en wat ik van ze verwacht.quote:
[..]
Zou je denken? Het is het type dat na een jaar 'ga maar weer roken' als je zegt dat je oa door het stoppen met roken bent aangekomen. Het type aan wie je verteld dat de dokter/psychologisch ondersteuner niet meer helpt en je (op dat moment) over 2 dagen naar het GGZ gaat en daarna nooit meer vraagt hoe de intake is gegaan (ben inmiddels 3 weken en 3 intakegesprekken verder). Het is het type wat zich ontzettend opwindt en boos is over een vriend van een vriend die zelfmoord heeft geprobeerd te plegen, maar sinds september (sinds ik ben ingestort) nog nooit aan mij heeft gevraagd hoe het met me gaat (maar in die tijd alleen de opmerking dat ik er niet depressief uit zien heeft gemaakt). Ik zie niet in hoe het goed bedoeld is. Nooit even een extra knuffel of kus heeft gegeven of een appje heeft gestuurd of heeft gebeld om te vragen hoe het gaat.
Maar als ik het verkeerd zie...laat me alsjeblieft weten hoe ze het dan goed kan bedoelen, hoe ik het anders zou moeten/kunnen zien.
en dat meen ik, want ik ben er elke keer teleurgesteld over. Ben sinds de kerst vreselijk verdrietig dat mijn moeder zich drukker maakt om iemand die ze 1 keer heeft gezien en niet omkijkt naar haar eigen dochter, niet kenbaar maakt dat ze zich om mij misschien ook wel zorgen maakt
[..]
En dan zegt m'n moeder wel eens doodleuk: dit gaat te ver voor mij, dit kan ik niet (over gevoelens praten)
Ik heb heel lang gedacht dat mijn ouders geen interesse in mij hadden, en heb mij daardoor heel eenzaam gevoeld. Nu weet ik o.a. door cognitieve gedragstherapie dat ik vaak overkom alsof het wel goed gaat terwijl dat niet zo is. En mijn ouders vragen geen dingen uit zichzelf.
Ik heb het een beetje losgelaten, ben mn eigen leven aan het leiden. En daardoor kan ik makkelijker dingen delen en ben ik minder afhankelijk van de reactie van mijn ouders. Daardoor ben ik meer open en is de band beter geworden.
Ik denk dat het voor sommige ouders moeilijk is om iemand die zo dichtbij je staat en waar je op lijkt je daarbij kwetsbaar op te stellen. Je kan je moeder niet veranderen, alleen hoe jij er instaat. Misschien zal ze nooit de moeder worden die jij gehoopt had, maar uit ze haar waardering wel in andere dingen (je lievelings eten koken of iets kopen voor jou omdat ze haar gevoelens niet kan delen)
Klopt helemaal, ik heb precies hetzelfde gehad. Mijn eigen leven bevalt me prima en ik zie mijn ouders nu meer als mensen waar ik wat leuks mee kan beleven dan mensen waar ik echt mijn gevoel mee wil delen. Mijn lage verwachtingen hebben heel erg geholpen.quote:
[..]
Mijn ouders zijn ook niet zo, dat ze zeggen wat ze voelen/denken of een keer extra opbellen etc. Mij is ook nooit gevraagd hoe het gaat nadat ik heb verteld dat ik depressief was/ben en nadat ik de diagnose adhd kreeg. Het enige dat een beetje helpt is als ik letterlijk uitspel hoe het gaat en wat ik van ze verwacht.
En dan zegt m'n moeder wel eens doodleuk: dit gaat te ver voor mij, dit kan ik niet (over gevoelens praten)
Ik heb heel lang gedacht dat mijn ouders geen interesse in mij hadden, en heb mij daardoor heel eenzaam gevoeld. Nu weet ik o.a. door cognitieve gedragstherapie dat ik vaak overkom alsof het wel goed gaat terwijl dat niet zo is. En mijn ouders vragen geen dingen uit zichzelf.
Ik heb het een beetje losgelaten, ben mn eigen leven aan het leiden. En daardoor kan ik makkelijker dingen delen en ben ik minder afhankelijk van de reactie van mijn ouders. Daardoor ben ik meer open en is de band beter geworden.
Ik denk dat het voor sommige ouders moeilijk is om iemand die zo dichtbij je staat en waar je op lijkt je daarbij kwetsbaar op te stellen. Je kan je moeder niet veranderen, alleen hoe jij er instaat. Misschien zal ze nooit de moeder worden die jij gehoopt had, maar uit ze haar waardering wel in andere dingen (je lievelings eten koken of iets kopen voor jou omdat ze haar gevoelens niet kan delen)
Ik heb je een dm gestuurd.quote:
[..]
Tof! Je maakt ons wel heel nieuwsgierig zo hoor
Waar mijn moeder goed in is, is om dingen zoals die in het verleden gebeurd zijn, compleet anders te herinneren dan wij (ik en m'n zusje) ze herinneren, ze verbloemt veel. Maar goed, ik heb het dan ook nauwelijks over die tijd en ergens zal ze (voor haar gevoel dan) wel haar best hebben gedaan.quote:
[..]
Ze vraagt niet eens hoe het gaat hier
En het verleden kan je toch niet terugdraaien.
Mijn moeder en ik en omgang met elkaar...een heel verhaal...maar even onder een spoiler en straks weer weg (als ik het niet vergeet)quote:
[..]
Mijn ouders zijn ook niet zo, dat ze zeggen wat ze voelen/denken of een keer extra opbellen etc. Mij is ook nooit gevraagd hoe het gaat nadat ik heb verteld dat ik depressief was/ben en nadat ik de diagnose adhd kreeg. Het enige dat een beetje helpt is als ik letterlijk uitspel hoe het gaat en wat ik van ze verwacht.
En dan zegt m'n moeder wel eens doodleuk: dit gaat te ver voor mij, dit kan ik niet (over gevoelens praten)
Ik heb heel lang gedacht dat mijn ouders geen interesse in mij hadden, en heb mij daardoor heel eenzaam gevoeld. Nu weet ik o.a. door cognitieve gedragstherapie dat ik vaak overkom alsof het wel goed gaat terwijl dat niet zo is. En mijn ouders vragen geen dingen uit zichzelf.
Ik heb het een beetje losgelaten, ben mn eigen leven aan het leiden. En daardoor kan ik makkelijker dingen delen en ben ik minder afhankelijk van de reactie van mijn ouders. Daardoor ben ik meer open en is de band beter geworden.
Ik denk dat het voor sommige ouders moeilijk is om iemand die zo dichtbij je staat en waar je op lijkt je daarbij kwetsbaar op te stellen. Je kan je moeder niet veranderen, alleen hoe jij er instaat. Misschien zal ze nooit de moeder worden die jij gehoopt had, maar uit ze haar waardering wel in andere dingen (je lievelings eten koken of iets kopen voor jou omdat ze haar gevoelens niet kan delen)
-Hier stond een heel verhaal maar toch weggehaald-
Maar eerst eens werken aan mezelf
[ Bericht 34% gewijzigd door kvd op 29-12-2013 20:06:00 ]
Tjezus wat een verhaal. Dat herken ik wel, dat je de laatste bent die iets over familieleden hoort.quote:
[..]
Mijn moeder en ik en omgang met elkaar...een heel verhaal...maar even onder een spoiler en straks weer weg (als ik het niet vergeet)
-knip-
Lijkt er op alsof je moeder de band met jouw zus ten koste van jou heeft (inkopper, ik weet).
Het is heel rot, maar ze doen wel alsof je niet bestaat ofzo, je er niet toe doet. Dat ze over je praten terwijl je er gewoon bij zit, is natuurlijk een belachelijk iets en ik kan me niet voorstellen dat zij dat niet door hebben.
Zelf zou ik zo'n behandeling niet meer pikken, zeker niet als het zich al jaren voortsleept. Ik heb zoiets van "graag of niet".
Je verhaal was wel veel om te absorberen, heel veel details die belangrijk zijn en ergens op wijzen.
Op dat punt ben ik nu ook, vandaar dat er ook aan gewerkt moet worden. Zit daar dan wel heel stoer bij van 'het doet me niks' en thuis in eerste instantie ook (ik was al blij dat ik na eerste kerstdag niet jankend op de bank zat 's avonds, helemaal trotst), totdat ik me ineens realiseer wat er is gezegd, of niet is gezegd of is gebeurd. En dan gaan de sluizen open en weet je wel wat er allemaal komt.quote:
[..]
Tjezus wat een verhaal. Dat herken ik wel, dat je de laatste bent die iets over familieleden hoort.
Lijkt er op alsof je moeder de band met jouw zus ten koste van jou heeft (inkopper, ik weet).
Het is heel rot, maar ze doen wel alsof je niet bestaat ofzo, je er niet toe doet. Dat ze over je praten terwijl je er gewoon bij zit, is natuurlijk een belachelijk iets en ik kan me niet voorstellen dat zij dat niet door hebben.
Zelf zou ik zo'n behandeling niet meer pikken, zeker niet als het zich al jaren voortsleept. Ik heb zoiets van "graag of niet".
Je verhaal was wel veel om te absorberen, heel veel details die belangrijk zijn en ergens op wijzen.
Maar het feit dat het al niet meteen dezelfde dag gebeurt is een vooruitgang
Kleine stapjes nemen toch?
En ik weet heel goed dat mijn verhaal ongetwijfeld gekleurd is door gebeurtenissen uit het verleden en dat iedereen alles anders ervaren zal hebben . Iedereen heeft er op haar eigen manier ingestaan. Als je de verhalen van mij, mijn moeder en mijn zus naast elkaar zal leggen, zullen er ongetwijfeld 3 hele verschillende verhalen liggen.
En ik weet niet wat het met hen doet, maar bij mij hindert alles uit het verleden mij en zorgt dat ik ook met het heden problemen heb. Ik moet veranderen, anders komt het niet goed met mij.
Zie met angst en beven de diagnose van het GGZ tegemoet en met nog meer angst eigenlijk de behandeling. Bittere pil, zure appel, beerputten enzovoort...Maar ik ga ervan uit dat ik er sterker uit ga komen....en grootverbruiker van papieren zakdoekjes ga worden
Het zal niet altijd even makkelijk gaan (en dan druk ik me nog licht uit), maar als het goed is, zal je er beter uit komen dan je erin ging! Wat ik wel vervelend vond (vind) is dat je je behandelaars ook een beetje moet bijsturen (of soms zelfs een beetje moet pushen), omdat (en dat is -mijn- ervaring) ze anders de boel een beetje de boel laten en er niks/veelteweinig gebeurt.quote:
[..]
Op dat punt ben ik nu ook, vandaar dat er ook aan gewerkt moet worden. Zit daar dan wel heel stoer bij van 'het doet me niks' en thuis in eerste instantie ook (ik was al blij dat ik na eerste kerstdag niet jankend op de bank zat 's avonds, helemaal trotst), totdat ik me ineens realiseer wat er is gezegd, of niet is gezegd of is gebeurd. En dan gaan de sluizen open en weet je wel wat er allemaal komt.
Maar het feit dat het al niet meteen dezelfde dag gebeurt is een vooruitgang
Kleine stapjes nemen toch?
En ik weet heel goed dat mijn verhaal ongetwijfeld gekleurd is door gebeurtenissen uit het verleden en dat iedereen alles anders ervaren zal hebben . Iedereen heeft er op haar eigen manier ingestaan. Als je de verhalen van mij, mijn moeder en mijn zus naast elkaar zal leggen, zullen er ongetwijfeld 3 hele verschillende verhalen liggen.
En ik weet niet wat het met hen doet, maar bij mij hindert alles uit het verleden mij en zorgt dat ik ook met het heden problemen heb. Ik moet veranderen, anders komt het niet goed met mij.
Zie met angst en beven de diagnose van het GGZ tegemoet en met nog meer angst eigenlijk de behandeling. Bittere pil, zure appel, beerputten enzovoort...Maar ik ga ervan uit dat ik er sterker uit ga komen....en grootverbruiker van papieren zakdoekjes ga worden
En dat van die zakdoekjes, geeft verder niks
Beter dat je 1 korte periode van je leven grootverbruiker bent dan de hele rest van je leven
Het is -jouw- leven en -jij- moet bepalen!
Het is natuurlijk niet de bedoeling dat jij voor andermans shit moet opdraaien of dat jij andermans beerput moet zijn, je hebt wsl aan jezelf meer dan genoeg nu
Ik ben met kleine tussenpauzes al een jaar of 5 grootverbruiker....en bij gebrek aan papier doen mijn mouwen ook vaak aan tranen wegvegen hahaha.quote:
[..]
Het zal niet altijd even makkelijk gaan (en dan druk ik me nog licht uit), maar als het goed is, zal je er beter uit komen dan je erin ging! Wat ik wel vervelend vond (vind) is dat je je behandelaars ook een beetje moet bijsturen (of soms zelfs een beetje moet pushen), omdat (en dat is -mijn- ervaring) ze anders de boel een beetje de boel laten en er niks/veelteweinig gebeurt.
En dat van die zakdoekjes, geeft verder niks
Beter dat je 1 korte periode van je leven grootverbruiker bent dan de hele rest van je leven
Het is -jouw- leven en -jij- moet bepalen!
Het is natuurlijk niet de bedoeling dat jij voor andermans shit moet opdraaien of dat jij andermans beerput moet zijn, je hebt wsl aan jezelf meer dan genoeg nu
Veel ervaring met behandelaars heb ik nog niet. Heb een tijdje bij een psychologe gelopen, maar die was via de bedrijfsarts geregeld. Die concentreerde zich dus meer op werkgerelateerde dingen dan op wat eronder lag (oh, problemen met je familie. Tsja, dan kan je in gesprek met ze gaan. Wat? Je voelt je daar niet sterk genoeg voor? Nou, dan doen we daar niks mee
) En ik liet het daar ook wel bij, want je kop in het zand steken is fijn en vertrouwd.De psychologisch ondersteunster heb ik wel 'aangesproken'. Ik had het idee dat we verkeerd bezig waren,concentreren op slaapproblemen en op negatief denken, terwijl dat volgens mij niet het probleem is...heb het idee dat het meer zit in depressie, angst en gedachten (negatief EN positief) niet stil kunnen zetten. Als ik in een negatieve gedachte schiet, dan maak ik wel de keus om er of even in door te gaan (moet af en toe ook kunnen) of om de gedachte te veranderen in iets positiefs/afleiding zoeken. Maar zelfs tijdens de afleiding gaan de gedachten (dan inmiddels omgebogen naar iets positiefs) gewoon door.
Gelukkig was zij het met me eens en heeft ze me dus bij het GGZ aangemeld, zij kon verder niks voor me betekenen. Dat was ook al even een
-moment...het feit dat er naar me werd geluisterd en dat er ook op mijn initiatief iets aan mijn problemen wordt gedaan...Wat je zegt....het is MIJN leven en IK bepaal dat het zo genoeg is, dat ik niet op deze manier in het leven wil staan, dat ik weer wil genieten van dingen, mensen, vriendschappen kan aangaan, tevreden kan zijn met mezelf en het leven wat ik leid.Jeetje, dat je nog contact met ze onderhoudt! Mijn vader doet iets soortgelijks, maar daar neem ik dan ook nooit contact meer mee op. Ja, héél soms, met van die verplichte dingen van feestdagen etc. Anders krijg ik daar weer gezeur van vanuit de rest van mijn familie.quote:
[..]
Mijn moeder en ik en omgang met elkaar...een heel verhaal...maar even onder een spoiler en straks weer weg (als ik het niet vergeet)
[..]
Behalve mijn moeder, dat is een schat. Die leed zelf aan jarenlange depressie, vanuit borderline, maar is daar heel mooi bovenop gekomen. Die vraagt erover, luistert ernaar en deelt haar ervaringen toen en nu erover. Mijn vader rent bij wijze van spreke weg ervoor.
Ach ja, het gaat zoals het gaat.
Heel goed dit!quote:Gelukkig was zij het met me eens en heeft ze me dus bij het GGZ aangemeld, zij kon verder niks voor me betekenen. Dat was ook al even een
Bij mij was het best wel een lang verhaal.quote:
Via wie zijn jullie eigenlijk bij een psycholoog terechtgekomen? De huisarts? Of wellicht zelf één uitgezocht?
Hier even de beknopte samenvatting
Ik ben via het maatschappelijk werk bij de GGZ gekomen (ik wou eigenlijk zelfstandige woonruimte, maar ik kon geen urgentie krijgen ondanks mijn klachten. De GGZ was zeg maar the next best thing) en toen is het balletje gaan rollen.
Hier zijn het nu dus ook de verplichte contactnummertjes. De reden waarom ik ze tussendoor nog zie, is puur vanwege mijn neefje. Hij vindt het leuk om af te spreken, de familie bij elkaar te hebben. Voor hem doe ik het op dit moment eigenlijk ook alleen nog maar. Heb zo'n 13 jaar geleden op het punt te staan om met mijn zus het contact te verbreken, ouders wisten daar ook vanaf, maar nadat ik het aan hen verteld had, overleed 2 dagen later mijn vader en dan doe je zoiets toch niet. Kom je erachter dat het leven kort is en dat je elkaar nodig hebt.quote:
[..]
Jeetje, dat je nog contact met ze onderhoudt! Mijn vader doet iets soortgelijks, maar daar neem ik dan ook nooit contact meer mee op. Ja, héél soms, met van die verplichte dingen van feestdagen etc. Anders krijg ik daar weer gezeur van vanuit de rest van mijn familie.
Behalve mijn moeder, dat is een schat. Die leed zelf aan jarenlange depressie, vanuit borderline, maar is daar heel mooi bovenop gekomen. Die vraagt erover, luistert ernaar en deelt haar ervaringen toen en nu erover. Mijn vader rent bij wijze van spreke weg ervoor.
Ach ja, het gaat zoals het gaat.
[..]
Heel goed dit!
En zoals ik eerder zei, ik heb niet het idee dat ik er op dit moment alles aan gedaan heb. Ik geloof niet dat zij weten wat er bij mij speelt en hoe ik tegen bepaalde dingen aankijk. Maar voor ik die confrontatie aan kan gaan, moet ik eerst meer zelfvertrouwen en eigenwaarde krijgen, steviger in mijn schoenen staan, ECHT achter mijn besluit staan. Als ik nu het contact zou verbreken, ben ik heel bang dat ik over een paar maanden/jaar erover ga twijfelen. Ik geloof dat ik er nog niet helemaal aan toe ben. Maar wie weet over een paar maanden (en misschien heb ik dan wel met ze gesproken en is er een betere manier waarop we met elkaar kunnen omgaan en ZIEN ze me meer....)
PsyQ was het voor mij, omdat ADHD. Maar daar heb ik slechts een handvol sessies gehad, totdat ik op mezelf ging.quote:
Via wie zijn jullie eigenlijk bij een psycholoog terechtgekomen? De huisarts? Of wellicht zelf één uitgezocht?
Het kan zijn dat de relatie nooit meer echt verbetert tussen jullie. Wat dat betreft doe je er goed aan om aan je zelfvertrouwen en eigenwaarde te werken, zoals je zelf al aangeeft. Dan heb je tenminste jezelf om op te kunnen vertrouwen.quote:
[..]
Hier zijn het nu dus ook de verplichte contactnummertjes. De reden waarom ik ze tussendoor nog zie, is puur vanwege mijn neefje. Hij vindt het leuk om af te spreken, de familie bij elkaar te hebben. Voor hem doe ik het op dit moment eigenlijk ook alleen nog maar. Heb zo'n 13 jaar geleden op het punt te staan om met mijn zus het contact te verbreken, ouders wisten daar ook vanaf, maar nadat ik het aan hen verteld had, overleed 2 dagen later mijn vader en dan doe je zoiets toch niet. Kom je erachter dat het leven kort is en dat je elkaar nodig hebt.
En zoals ik eerder zei, ik heb niet het idee dat ik er op dit moment alles aan gedaan heb. Ik geloof niet dat zij weten wat er bij mij speelt en hoe ik tegen bepaalde dingen aankijk. Maar voor ik die confrontatie aan kan gaan, moet ik eerst meer zelfvertrouwen en eigenwaarde krijgen, steviger in mijn schoenen staan, ECHT achter mijn besluit staan. Als ik nu het contact zou verbreken, ben ik heel bang dat ik over een paar maanden/jaar erover ga twijfelen. Ik geloof dat ik er nog niet helemaal aan toe ben. Maar wie weet over een paar maanden (en misschien heb ik dan wel met ze gesproken en is er een betere manier waarop we met elkaar kunnen omgaan en ZIEN ze me meer....)
Die relatie wordt ook nooit meer hetzelfde, daarvoor zijn er te veel dingen gebeurd. Die hoop heb ik dan ook al lang niet meer. Het zal ook nooit meer hetzelfde kunnen worden, omdat ik zelf niet meer de persoon ben die ik een jaar of 7/8 geleden was. Het enige waar ik op hoop is dat we een goede omgang met elkaar kunnen hebben, dat ik weer een deel kan uitmaken van het gezin en er niet als wormvormig aanhangseltje bijbungelquote:
[..]
PsyQ was het voor mij, omdat ADHD. Maar daar heb ik slechts een handvol sessies gehad, totdat ik op mezelf ging.
[..]
Het kan zijn dat de relatie nooit meer echt verbetert tussen jullie. Wat dat betreft doe je er goed aan om aan je zelfvertrouwen en eigenwaarde te werken, zoals je zelf al aangeeft. Dan heb je tenminste jezelf om op te kunnen vertrouwen.
Ik woon bij die van mij, maar ze hebben niks door
Ik heb ze ook niks verteld hoor, maar ze merken ook niks uit zichzelf op. Het enige wat ik hoor is dat ik lui en chagrijnig ben. Mijn nicht daarintegen was 15 jaar geleden ook depressief en toen kon ze bij mn moeder terecht en had goede gesprekken met haar enzovoorts... Mijn nicht was depressief, ik ben gewoon lui met een rot-karakter 
Ze hebben zelfs niks van mn zelfbeschadiging gemerkt. Zelfs niet in de zomer toen ik een keer per ongeluk mn vest was vergeten aan te doen (blijkbaar is het ook supernormaal om in de zomer met vesten te lopen
). Daar kwam ik na 10 minuten pas achter maar kon niet meer met goed fatsoen terug naar boven rennen voor een vest Dus ik dacht 'fuck it ik kijk wel hoe het loopt' en heb het zo gelaten. De littekens vielen hen niet eens op. Zelfs toen ik een keer slordig was met de nasleep en er wat zakdoekjes open en bloot in de vuilniszak lagen kreeg ik alleen te horen dat ze dat vies vond en of ik zelf de vuilniszak wilde verwisselen.
Ze heeft nooit gevraagd waar het van was. Vriendin zei dat ik knettergek was. Ik naar huisarts, die stuurde me door naar psycholoog en zei dat die vriendin maar eens moest langskomen en we in mijn jeugd en verleden gaan duiken om te beseffen waarom we bij dat soort foute dames blijven zitten. En dat was Oktober 2012.quote:
Via wie zijn jullie eigenlijk bij een psycholoog terechtgekomen? De huisarts? Of wellicht zelf één uitgezocht?
quote:
Ouders
Ik woon bij die van mij, maar ze hebben niks door
Ze hebben zelfs niks van mn zelfbeschadiging gemerkt. Zelfs niet in de zomer toen ik een keer per ongeluk mn vest was vergeten aan te doen (blijkbaar is het ook supernormaal om in de zomer met vesten te lopen
Zelfs toen ik een keer slordig was met de nasleep en er wat zakdoekjes open en bloot in de vuilniszak lagen kreeg ik alleen te horen dat ze dat vies vond en of ik zelf de vuilniszak wilde verwisselen.
De eerste via een vriend die er goede ervaringen mee had omdat hij daar zelf ook een keer in behandeling was gekomen (in februari begonnen daar).quote:
Via wie zijn jullie eigenlijk bij een psycholoog terechtgekomen? De huisarts? Of wellicht zelf één uitgezocht?
De tweede heb ik zelf op Google gevonden. De site van de praktijk sprak me aan en ze hadden een korte wachttijd.
De derde is een dagbehandeling en die heeft mn psycholoog uitgezocht, maar wel met een eisen-pakketje die ik haar gaf
Eigenlijk is de huisarts de laatste die te horen krijgt wat er mis was/ is, en ik bedenk me net dat ik die misschien nog even moet vertellen over de dagbehandeling
Ik weet het niet meer. Was in ieder geval psychotisch toen.quote:
Via wie zijn jullie eigenlijk bij een psycholoog terechtgekomen? De huisarts? Of wellicht zelf één uitgezocht?
Echt wtf! Hoezo oogkleppen?quote:
Ouders
Ik woon bij die van mij, maar ze hebben niks door
Ze hebben zelfs niks van mn zelfbeschadiging gemerkt. Zelfs niet in de zomer toen ik een keer per ongeluk mn vest was vergeten aan te doen (blijkbaar is het ook supernormaal om in de zomer met vesten te lopen
Zelfs toen ik een keer slordig was met de nasleep en er wat zakdoekjes open en bloot in de vuilniszak lagen kreeg ik alleen te horen dat ze dat vies vond en of ik zelf de vuilniszak wilde verwisselen.
Misschien is het too much to handle voor je ouders?? (eventjes advokaat van de duivel spelen
)Mja, ik ga nu even advocaat van de duivel spelen maar je kunt het ze misschien ook niet kwalijk nemen. Misschien zien ze het wel maar zoeken ze er niks achter. Misschien zien ze het als een fase of aandachtstrekkerij en laten ze het rusten? Of misschien vrezen ze een..quote:
Ze hebben zelfs niks van mn zelfbeschadiging gemerkt.
'waarom doe je dat?'
'ja.. want pijn.. etc'
'Jullie begrijpen me niet!!@!'
'Scheld scheld, en zo voorts'
quote:Op zondag 29 december 2013 18:44 schreef magnetronkoffie het volgende:
[..]
Echt wtf! Hoezo oogkleppen?
Misschien is het too much to handle voor je ouders?? (eventjes advokaat van de duivel spelen
Ik weet het niet. Ik dacht misschien ook wel dat ze het moeilijk vonden om erover te beginnen maar echt uit niets blijkt dat ze iets doorhebben. Bovendien konden ze er wel met mn nicht over praten...quote:
[..]
Mja, ik ga nu even advocaat van de duivel spelen maar je kunt het ze misschien ook niet kwalijk nemen. Misschien zien ze het wel maar zoeken ze er niks achter. Misschien zien ze het als een fase of aandachtstrekkerij en laten ze het rusten? Of misschien vrezen ze een..
'waarom doe je dat?'
'ja.. want pijn.. etc'
'Jullie begrijpen me niet!!@!'
'Scheld scheld, en zo voorts'
Daarbij voel ik me al sinds mn 15de zo, dus misschien denken ze oprecht dat ik gewoon een rotkarakter heb. Het lijkt me makkelijker om iets te merken als iemand eerst heel blij en stuiterend door het leven gaat en daarna ineens dagen op bed blijft liggen.
Maar ja ik vertel het zelf ook niet, en eigenlijk kan ik het beter zou houden. Ik maak me wel zorgen over de dagbehandeling want ja wat ga ik 3 dagen per week als smoes gebruiken?
Aan de ene kant wil ik dat ze iets merken en dat het ze iets doet dat ik me zo rot voel. Aan de andere kant wil ik het niet omdat ik weet hoe ze soms kunnen reageren en ik weet dat ze het tijdens ruzies tegen me gaan gebruiken
Misschien vertel ik het ze ooit wel zelf, als het klaar is en ik een eigen plek heb
Mocht het zover komen dat ze je vragen waar je al die dagen steeds heen gaat, dan zou ik gewoon de waarheid vertellen (maar alleen als ze er om vragen. Goeie kans dat ze toch niet gaan doorvragenquote:
[..]
[..]
Ik weet het niet. Ik dacht misschien ook wel dat ze het moeilijk vonden om erover te beginnen maar echt uit niets blijkt dat ze iets doorhebben. Bovendien konden ze er wel met mn nicht over praten...
Daarbij voel ik me al sinds mn 15de zo, dus misschien denken ze oprecht dat ik gewoon een rotkarakter heb. Het lijkt me makkelijker om iets te merken als iemand eerst heel blij en stuiterend door het leven gaat en daarna ineens dagen op bed blijft liggen.
Maar ja ik vertel het zelf ook niet, en eigenlijk kan ik het beter zou houden. Ik maak me wel zorgen over de dagbehandeling want ja wat ga ik 3 dagen per week als smoes gebruiken?
Aan de ene kant wil ik dat ze iets merken en dat het ze iets doet dat ik me zo rot voel. Aan de andere kant wil ik het niet omdat ik weet hoe ze soms kunnen reageren en ik weet dat ze het tijdens ruzies tegen me gaan gebruiken
Misschien vertel ik het ze ooit wel zelf, als het klaar is en ik een eigen plek heb
).Ja, dat zou ik ook doen. Gewoon, op een kalme manier, alsof je naar de supermarkt gaat. Als ze doorvragen, op rustige toon vertellen wat je gaat doen en waarom, om vervolgens je dag voort te zetten. Als ze niet doorvragen, gewoon rustig je dag voortzetten.quote:
[..]
Mocht het zover komen dat ze je vragen waar je al die dagen steeds heen gaat, dan zou ik gewoon de waarheid vertellen (maar alleen als ze er om vragen. Goeie kans dat ze toch niet gaan doorvragen
Sommige dingen die voor mij super traumatisch waren, kon mijn vader zich echt niet meer herinneren.
.Heb ik ook ja.quote:
Als ik érgens achtergekomen ben, dan is het wel dat kinderen heel gevoelig zijn voor kleine dingen waar ouders zich vervolgens niets meer van kunnen herinneren.
Sommige dingen die voor mij super traumatisch waren, kon mijn vader zich echt niet meer herinneren.
Jups. Je hebt maar geluk als je vader/moeder/streep door wat niet van toepassing is zegt: "ach, ik begrijp helemaal dat jij <gebeurtenis X> als traumatisch hebt ervaren, ik heb me er continu vervelend over gevoeld! *insert melancholisch muziekje*".quote:
Uiteindelijk ben je toch op jezelf aangewezen het trauma te verwerken.
Dus praten over gevoel? Wat is dat? Jog nooit, ever. En als ik een poging deed, dan geen troost, steun of wat dan ook. Dus op heel jonge leeftijd vertelde ik weinig en was altijd alles prima met mij.
En dat is de status nog steeds. Eennpoging gedaan om met m'n zus te praten, dat was opzich fijn, maar daarna niks. En ik zie ze allemaal een keer in de zoveel tijd.
Tja, ik mis nog steeds een moeder, begrijp nu pas dat dat hetgeen is wat ik altijd heb gemist en dat dat lege gevoel geeft. Ik dacht altijd dat het wel mee viel, ik kwam verder toch niets te kort? En dan leer je later dat emotionele aandacht ook tot het opvoedpakket zou moeten horen.
Nou goed, in een notendop. Ergo: nog steeds verlangen naar een moeder en hoe de fuck verzacht je dat onmogelijk verlangen.
Lekkere typesquote:
Ouders
Ik woon bij die van mij, maar ze hebben niks door
Ze hebben zelfs niks van mn zelfbeschadiging gemerkt. Zelfs niet in de zomer toen ik een keer per ongeluk mn vest was vergeten aan te doen (blijkbaar is het ook supernormaal om in de zomer met vesten te lopen
Zelfs toen ik een keer slordig was met de nasleep en er wat zakdoekjes open en bloot in de vuilniszak lagen kreeg ik alleen te horen dat ze dat vies vond en of ik zelf de vuilniszak wilde verwisselen.
quote:
Ouders, moeder.... De mijne, incl rest van het gezin, weet niet eens dat ik 4 maanden opgenomen ben geweest. Iets met emotionele verwaarlozing en keer op keer teleurgesteld worden.
Dus praten over gevoel? Wat is dat? Jog nooit, ever. En als ik een poging deed, dan geen troost, steun of wat dan ook. Dus op heel jonge leeftijd vertelde ik weinig en was altijd alles prima met mij.
En dat is de status nog steeds. Eennpoging gedaan om met m'n zus te praten, dat was opzich fijn, maar daarna niks. En ik zie ze allemaal een keer in de zoveel tijd.
Tja, ik mis nog steeds een moeder, begrijp nu pas dat dat hetgeen is wat ik altijd heb gemist en dat dat lege gevoel geeft. Ik dacht altijd dat het wel mee viel, ik kwam verder toch niets te kort? En dan leer je later dat emotionele aandacht ook tot het opvoedpakket zou moeten horen.
Nou goed, in een notendop. Ergo: nog steeds verlangen naar een moeder en hoe de fuck verzacht je dat onmogelijk verlangen.
Niet echt vrolijk geworden van kerst dus?
Ouders...quote:
Als ik érgens achtergekomen ben, dan is het wel dat kinderen heel gevoelig zijn voor kleine dingen waar ouders zich vervolgens niets meer van kunnen herinneren.
Sommige dingen die voor mij super traumatisch waren, kon mijn vader zich echt niet meer herinneren.
Het zijn soms nét mensen, hè?
Valt best mee eigenlijk.. Gespeeld met het grut en m'n oude speelgoed. Iets met verwachtingen en hoe je er heen gaat. Maar ja, het steekt altijd wel.quote:
[..]
Niet echt vrolijk geworden van kerst dus?
Hoe was jouw Kerst? Nog familie gezien?
Geen idee...als ik het wist.quote:
Nou goed, in een notendop. Ergo: nog steeds verlangen naar een moeder en hoe de fuck verzacht je dat onmogelijk verlangen.
En genoeg valkuilen op de weg naar een antwoord op deze vraag
Absoluut!quote:Op zondag 29 december 2013 20:07 schreef Gray het volgende:
[..]
Ouders...
Het zijn soms nét mensen, hè?
En daar zit hem ook wel een beetje de crux. Als ouders gewoon zouden tonen dat zij mens zijn (en dus ook fouten maken) en zich kwetsbaar durven op te stellen dan zou dat al een stuk meer zorgen voor jezelf gehoord voelen. (en het daarmee ook een stukje kunnen oplossen)
Ja blijft toch niet leuk denk ik.quote:
[..]
Valt best mee eigenlijk.. Gespeeld met het grut en m'n oude speelgoed. Iets met verwachtingen en hoe je er heen gaat. Maar ja, het steekt altijd wel.
Hoe was jouw Kerst? Nog familie gezien?
Geen familie gezien dus prima kerst
Lekker chill.
Morgen en dinsdag weer ff werken en dan weer 5 dagen vrij. Ik klaag niet
Ik vraag me af of ze dan ook daadwerkelijk niets door hebben of dat het meer van die types zijn die er niets over durven te zeggen/vragen of het gewoon niet willen zien. De waarheid ontkennen zeg maar. Het is in beide gevallen niet bepaald positief.quote:
Ouders
Ik woon bij die van mij, maar ze hebben niks door
Ze hebben zelfs niks van mn zelfbeschadiging gemerkt. Zelfs niet in de zomer toen ik een keer per ongeluk mn vest was vergeten aan te doen (blijkbaar is het ook supernormaal om in de zomer met vesten te lopen
Zelfs toen ik een keer slordig was met de nasleep en er wat zakdoekjes open en bloot in de vuilniszak lagen kreeg ik alleen te horen dat ze dat vies vond en of ik zelf de vuilniszak wilde verwisselen.
Ik voel me, na het lezen van een aantal posts van jullie, een beetje schuldig omdat ik ouders heb die zich wel zorgen maken om mij, terwijl ik dat dus helemaal niks vind en denk van 'fuck off, bemoei je er niet mee'. Ik heb juist nooit gewild dat ze dingen wisten, zelfs niet oppervlakkig, want het zijn gewoon geen mensen met wie ik zoiets zou bespreken. Toen ik net uit de kliniek kwam was het dus wel een tijdje kut, met nogal bezorgde ouders die bij het kleinste dingetje meteen denken dat er iets aan de hand is. Heel normaal, maar ik vind dat verschrikkelijk. En niet in eerste instantie omdat ik het erg vind dat zij zich zorgen maken, maar gewoon omdat ik het irritant vind. Ze wilden dingen weten, hadden vragen, snapten het niet. Ik wil gewoon alleen zijn en met rust gelaten worden, het gaat ze niets aan. Ik haatte ze daardoor juist nog meer. Er is gewoon een afstand tussen ons en die zal er altijd blijven, dat is hun schuld, zij moeten niet proberen die weg te halen, dat werkt niet. Ik weet dat ze het goed bedoelen, maar voor mij werkt het averechts.
Klinkt een beetje alsof je je graag groot wilt houden bij je ouders (als een sterke vrouw), maar weet dat je daar niet toe in staat bent ze dat beeld van je te geven dat je ze graag zou willen geven (correct me if I'm wrong).quote:
[..]
Ik vraag me af of ze dan ook daadwerkelijk niets door hebben of dat het meer van die types zijn die er niets over durven te zeggen/vragen of het gewoon niet willen zien. De waarheid ontkennen zeg maar. Het is in beide gevallen niet bepaald positief.
Ik voel me, na het lezen van een aantal posts van jullie, een beetje schuldig omdat ik ouders heb die zich wel zorgen maken om mij, terwijl ik dat dus helemaal niks vind en denk van 'fuck off, bemoei je er niet mee'. Ik heb juist nooit gewild dat ze dingen wisten, zelfs niet oppervlakkig, want het zijn gewoon geen mensen met wie ik zoiets zou bespreken. Toen ik net uit de kliniek kwam was het dus wel een tijdje kut, met nogal bezorgde ouders die bij het kleinste dingetje meteen denken dat er iets aan de hand is. Heel normaal, maar ik vind dat verschrikkelijk. En niet in eerste instantie omdat ik het erg vind dat zij zich zorgen maken, maar gewoon omdat ik het irritant vind. Ze wilden dingen weten, hadden vragen, snapten het niet. Ik wil gewoon alleen zijn en met rust gelaten worden, het gaat ze niets aan. Ik haatte ze daardoor juist nog meer. Er is gewoon een afstand tussen ons en die zal er altijd blijven, dat is hun schuld, zij moeten niet proberen die weg te halen, dat werkt niet. Ik weet dat ze het goed bedoelen, maar voor mij werkt het averechts.
Dat zou ik juist fijn vinden. Als ik een bloedneus heb gehad moet ik echt geen zakdoekjes in mijn prullenbak laten liggen want dan gaat mijn pa hele andere dingen denken...quote:
Zelfs toen ik een keer slordig was met de nasleep en er wat zakdoekjes open en bloot in de vuilniszak lagen kreeg ik alleen te horen dat ze dat vies vond en of ik zelf de vuilniszak wilde verwisselen.
Ik heb het gelezen. Heftig verhaal, en raar ook. Klinkt bijna alsof jij je moeder iets heel ergs aangedaan hebt dat ze zo doet (wat natuurlijk niet zo is) wat een rare houding van je familiequote:
[..]
Mijn moeder en ik en omgang met elkaar...een heel verhaal...maar even onder een spoiler en straks weer weg (als ik het niet vergeet)
-Hier stond een heel verhaal maar toch weggehaald-
Maar eerst eens werken aan mezelf
De eerste keer had mijn school naar huis gebeld (ik weet niet precies wat er toen is gezegd) en toen moest ik van mijn moeder naar een psycholoog.quote:
Via wie zijn jullie eigenlijk bij een psycholoog terechtgekomen? De huisarts? Of wellicht zelf één uitgezocht?
De tweede keer was op aandringen van de vertrouwenspersoon op school. -Edit: ik moest van haar ter plekke bellen naar Jeugdzorg (niet de juiste plek) en daarna naar de GGZ (wachtlijsten) en daarna naar de huisarts. De huisarts heeft toen iets uitgezocht.-
De derde keer heb ik uit mezelf een afspraak gemaakt met de huisarts en werd ik meteen doorverwezen naar de GGZ.
Mwah dat is het niet helemaal. Speelt wel een rol, maar het is meer een gevoel van afkeer/haat naar mijn ouders, die afstand die er is was er altijd al en zij zullen me nooit begrijpen en dat wil ik ook niet. Als kind had ik ook altijd veel geheimen, omdat ik wist dat er niet begripvol op gereageerd zou worden. Dat schept een afstand. En ze denken ook heel anders.quote:
[..]
Klinkt een beetje alsof je je graag groot wilt houden bij je ouders (als een sterke vrouw), maar weet dat je daar niet toe in staat bent ze dat beeld van je te geven dat je ze graag zou willen geven (correct me if I'm wrong).
Is dat niet begripvol om kunnen gaan met jou iets wat jouw ouders expres doen, of is het onvermogen van hun?quote:
[..]
Mwah dat is het niet helemaal. Speelt wel een rol, maar het is meer een gevoel van afkeer/haat naar mijn ouders, die afstand die er is was er altijd al en zij zullen me nooit begrijpen en dat wil ik ook niet. Als kind had ik ook altijd veel geheimen, omdat ik wist dat er niet begripvol op gereageerd zou worden. Dat schept een afstand. En ze denken ook heel anders.
Zou het zo kunnen zijn dat niet jouw ouders, maar jijzelf het probleem bent? (en nu ben ik even heel kritisch he?).
Jouw ouders hadden toen jij nog klein was, een bepaalde band met jou moeten creëren. Blijkbaar hebben ze daarin gefaald. Jammer, maar is dat nog te repareren en is dat het waard?
Ik zit even hardop te denken hier, dus staat je vrij me te corrigeren als ik ernaast zit! Graag zelfs
Edit: Waarom wil je niet dat jouw ouders je begrijpen?
[ Bericht 2% gewijzigd door magnetronkoffie op 29-12-2013 20:43:55 ]
Kijk, dat herken ik dus. Nu wil ik ook niet alles aan m'n ouders vertellen, want dan gaan ze dingen vragen en dat is niet uit te leggen omdat ze het niet snappen of ik reactie krijg waar ik echt niks mee heb. Ze kunnen het gewoon niet.quote:
[..]
Mwah dat is het niet helemaal. Speelt wel een rol, maar het is meer een gevoel van afkeer/haat naar mijn ouders, die afstand die er is was er altijd al en zij zullen me nooit begrijpen en dat wil ik ook niet. Als kind had ik ook altijd veel geheimen, omdat ik wist dat er niet begripvol op gereageerd zou worden. Dat schept een afstand. En ze denken ook heel anders.
Maar dat neemt niet weg dat ik een moeder mis. Niet mijn moeder, maar een moeder.
Merk trouwens dat ik het best fijn vind te merken dat anderen ook worstelen met dit thema (en niet fijn in de zin van wat leuk voor je natuurlijk).
Sjeeminee, het is wel een heel lang verhaal geworden.quote:
[..]
Is dat niet begripvol om kunnen gaan met jou iets wat jouw ouders expres doen, of is het onvermogen van hun?
Zou het zo kunnen zijn dat niet jouw ouders, maar jijzelf het probleem bent? (en nu ben ik even heel kritisch he?).
Jouw ouders hadden toen jij nog klein was, een bepaalde band met jou moeten creëren. Blijkbaar hebben ze daarin gefaald. Jammer, maar is dat nog te repareren en is dat het waard?
Ik zit even hardop te denken hier, dus staat je vrij me te corrigeren als ik ernaast zit! Graag zelfs
Het lijkt hier wel een therapiesessie 
Maar wel goed om het voor mezelf zo op een rijtje te krijgen. SPOILERDat doen ze uiteraard niet expres. Natuurlijk komt het ook omdat ik zo gecompliceerd ben
Ze hadden met heel veel dingen anders met mij om kunnen gaan, op een betere manier. Ik was bijvoorbeeld altijd heel angstig, maar daar gingen ze niet op de juiste manier mee om. Ik werd nooit gerustgesteld, er werd niet over dingen gepraat maar ik moest maar gewoon niet zo zeuren. Want ze begrepen het niet. Ze wisten niet hoe serieus het voor mij was. Ik dacht altijd veel na en piekerde, met hen kon ik dus niets bespreken. Ik heb altijd veel behoefte gehad aan duidelijkheid en uitleg, waarom dingen zijn zoals ze zijn en waarom iets wel/niet kan gebeuren, met wetenschappelijk onderbouwde argumenten, enz. Reacties zijn dan 'dat is gewoon zo', het herhalen van de vraag bij wijze van antwoord,(denken dat ze slim zijn terwijl ze helemaal geen antwoord geven) of gewoon doen alsof ze het niet hoorden. Dat laatste is echt typisch mijn moeder. Ik vraag haar iets persoonlijks dat ook mij aangaat, ik weet dat ze me hoort, maar ze negeert me gewoon volkomen! Niet eens zeggen dat ze iets niet weet of het er niet over wil hebben, maar gewoon echt doen alsof ik niet besta. Niet te geloven!
Ik had een keer een jank/flipbui (iets ging anders dan gepland en dat wilde ik niet-ja dat is ntl ook niet goed van mij maar daar gaat het nu even niet om
En altijd vergelijken met andere kinderen, hoeveel beter die waren, en dat wij kutkinderen waren. 'Als ik had geweten dat jullie zo zouden worden had ik nooit kinderen gewild', ma zeikte tegen ons over pa en andersom (gescheiden), 'rot maar lekker op naar je vader', enz. (nu waren wij ook niet altijd even braaf natuurlijk, maar niet zo erg dat je zoiets mag zeggen) Mijn moeder deelde ook wel eens een tik uit (daar ben ik zoooo tegen! Echt niet goed voor de band) En ze vonden het ook maar overdreven als ik zei dat ik werd gepest op school.
Dus ik neem ze wel kwalijk dat ze me niet hebben gegeven wat ik nodig had maar aan de andere kant deden ze het niet expres en wisten ze niet hoe ze het beter konden doen. Ik was in bepaalde opzichten ook niet het makkelijkste kind (wel zachtaardig maar heel erg introvert en angstig en moeilijk in contacten/sociaal doen en een beetje raar) en er zijn veel dingen die ze wel goed hebben gedaan. We werden altijd goed verzorgd en er was liefde. Ik heb goed contact met mijn moeder sinds ik bij mijn vader woon. Dus op dit moment ben ik op zich tevreden. Het verleden is zoals het is en ik hoop dat ik de kennis over mezelf en mijn ouders/opvoeding kan gebruiken als ik zelf ooit kinderen krijg
Dat kunnen ze niet, dat was al zo toen ik klein was. Ze zijn gewoon te anders.quote:Edit: Waarom wil je niet dat jouw ouders je begrijpen?
En verder weet ik het eigenlijk ook niet. Ik zie het gewoon niet zitten.
Dat, en je zou eerder zien dat het ook gekwetste zielen zijn, met hun eigen gebreken en tekortkomingen.quote:
[..]
Absoluut!
En daar zit hem ook wel een beetje de crux. Als ouders gewoon zouden tonen dat zij mens zijn (en dus ook fouten maken) en zich kwetsbaar durven op te stellen dan zou dat al een stuk meer zorgen voor jezelf gehoord voelen. (en het daarmee ook een stukje kunnen oplossen)
Voor wie eens wat meer wil lezen over de psychologie tussen ouders en hun kinderen kan ik dit boekje van harte aanbevelen. Heel mooi en warm geschreven:
http://www.bol.com/nl/p/h(...)nd/1001004001642495/
Ik heb dan het geluk dat ik een liefdevolle moeder heb. Ik woon niet meer bij haar en het gaat goed zo.quote:
[..]
Kijk, dat herken ik dus. Nu wil ik ook niet alles aan m'n ouders vertellen, want dan gaan ze dingen vragen en dat is niet uit te leggen omdat ze het niet snappen of ik reactie krijg waar ik echt niks mee heb. Ze kunnen het gewoon niet.
Maar dat neemt niet weg dat ik een moeder mis. Niet mijn moeder, maar een moeder.
Merk trouwens dat ik het best fijn vind te merken dat anderen ook worstelen met dit thema (en niet fijn in de zin van wat leuk voor je natuurlijk).
Hoe slechter het met mij gaat, hoe meer ik mijn ouders op een afstand houd, en dat is dus precies wat zij niet willen. Ik heb ook geprobeerd uit te leggen dat ik gewoon behoefte heb aan die afstand, maar ja dat begrijpen zij niet en dat is lastig. En dan krijg je dus problemen.
Verder gaat het ook vandaag vrij goed met me. Ik weet niet of het er misschien aan ligt dat ik een relatiepauze heb ingelast of dat het de fluoxetine is, maar er lijkt niet meer zo'n zware last op mijn schouders te liggen in vergelijking met nog een paar dagen geleden. Ik heb vandaag gewerkt en ook dat ging alles veel beter en minder zwaar als voorheen. Ik ben benieuwd hoe het verder zal gaan
.Dit komt mij zoooo bekend voor! Bij mij bleek het (kom ik op m'n 30e nog effe achterquote:Ze hadden met heel veel dingen anders met mij om kunnen gaan, op een betere manier. Ik was bijvoorbeeld altijd heel angstig, maar daar gingen ze niet op de juiste manier mee om. Ik werd nooit gerustgesteld, er werd niet over dingen gepraat maar ik moest maar gewoon niet zo zeuren. Want ze begrepen het niet. Ze wisten niet hoe serieus het voor mij was. Ik dacht altijd veel na en piekerde, met hen kon ik dus niets bespreken. Ik heb altijd veel behoefte gehad aan duidelijkheid en uitleg, waarom dingen zijn zoals ze zijn en waarom iets wel/niet kan gebeuren, met wetenschappelijk onderbouwde argumenten, enz. Reacties zijn dan 'dat is gewoon zo', het herhalen van de vraag bij wijze van antwoord,(denken dat ze slim zijn terwijl ze helemaal geen antwoord geven) of gewoon doen alsof ze het niet hoorden
) om autisme te gaan...leuk...zo 20 jaar later horen wat er toen mis ging 
De rest van je verhaaltje moet ik nog even lezen...moment gedult alstublieft
Edit: Heb de rest gelezen. Had mijn leven wel geweest kunnen zijn. Zeker ook dat iedereen anders was, behalve mijn moeder dan want zij heeft hetzelfde als ik
M'n vader en ik begrepen elkaar jaren lang niet. Dat is pas op latere leeftijd (redelijk) goed gekomen na heeeeeel veel gesprekken over en weer, heb hun meegenomen naar mijn behandelaars enzo.
Edit2: O en ik wil je zeker geen dingen aanpraten (ten slotte ken ik je niet en ben ik geen pro), dat wou ik nog eventjes apart benoemen
[ Bericht 10% gewijzigd door magnetronkoffie op 29-12-2013 21:55:19 ]
Dat is inderdaad een heel goed punt. Op een gegevens moment ben ik me gaan beseffen dat het ook maar mensen zijn. Geen enkel mens is perfect, zelfs ik niet en ook niemand anders van hier. Jammer genoeg schieten ouders vaak kort op gebieden die jij als kind nodig hebt. Misschien komt dat ook wel doordat jij je gaat richten op de gebieden waarop ze tekort schieten als je door hebt dat ze niet perfect zijn.quote:
[..]
Ouders...
Het zijn soms nét mensen, hè?
Kortom, ik mocht van mezelf niet zo zeuren, ik vond mezelf een ondankbaar kreng als ik dat wel deed. En ja, zeker als ik me dan bedacht dat zij zelf ook op een bepaalde manier zijn opgevoed, mocht ik van mezelf al helemaal niet zeiken.
En dan leer je dus dat het soms allemaal niet zo zwart wit is, lastig, nog steeds om dat in de praktijk toe te passen.
Ik weet dat mijn ouders wel hun best doen, maar dat ik daar niet genoeg aan heb. Omdat ik weet dat ze hun best doen, neem ik ze ook niks kwalijk. Qua materialistische dingen ben ik inderdaad ook nooit iets tekort gekomen. Sterker nog, voor dat kan ik me bijna geen beter ouders wensen. En ze hebben me ook altijd geholpen als ik dat nodig had (verhuizen bijvoorbeeld). Zolang het gezellig met ze is, vind ik het nu goedquote:
Ik heb juist lange tijd gedacht dat ik ze niks kwalijk mocht nemen en niet zo moest zeuren: ze hadden toch hun best gedaan en ik kwam materialistisch niks te kort. Ik weet dat ze van me houden. En dat ze voor hun kinderen alles hebben gedaan om bv een zo goed mogelijke opleiding te kunnen betalen.
Kortom, ik mocht van mezelf niet zo zeuren, ik vond mezelf een ondankbaar kreng als ik dat wel deed. En ja, zeker als ik me dan bedacht dat zij zelf ook op een bepaalde manier zijn opgevoed, mocht ik van mezelf al helemaal niet zeiken.
En dan leer je dus dat het soms allemaal niet zo zwart wit is, lastig, nog steeds om dat in de praktijk toe te passen.
maar dat zal zeker niet bij alle ouders kunnen als er al veel gebeurd is.Ging het slecht, dan haalde ik m'n schouders op en zei: Meh...quote:
Jullie hebben allemaal de kerstdagen overleefd
Wie gaat s_e van de 1e plaats kicken?
Ik vind het soms ook wel raar als mensen zeggen 'hoe gaat het nu met je?' en ik antwoord 'wel goed' (standaard antwoord, soms gelogen, soms waar), dat ze dan zeggen 'Ja je ziet er ook veel beter/vrolijker uit, je straalt weer, enz.' Ehm...oh? Mensen die me bijna nooit zien die dat zeggen, volgens mij denken ze het gewoon te zien/willen ze dat. Want daarvoor hebben ze wsl nooit aan me gezien dat ik me kut voelde, dus hebben ze geen vergelijkingsmateriaal. En nu gaan ze er ineens op letten.
Geïnteresseerden vroegen door, anderen hoefde ik het toch niet te vertellen.
Weet ik hoor. Thanks.quote:
@ Kuolema
[..]
Dit komt mij zoooo bekend voor! Bij mij bleek het (kom ik op m'n 30e nog effe achter
De rest van je verhaaltje moet ik nog even lezen...moment gedult alstublieft
Edit: Heb de rest gelezen. Had mijn leven wel geweest kunnen zijn. Zeker ook dat iedereen anders was, behalve mijn moeder dan want zij heeft hetzelfde als ik
M'n vader en ik begrepen elkaar jaren lang niet. Dat is pas op latere leeftijd (redelijk) goed gekomen na heeeeeel veel gesprekken over en weer, heb hun meegenomen naar mijn behandelaars enzo.
Edit2: O en ik wil je zeker geen dingen aanpraten(ten slotte ken ik je niet en ben ik geen pro), dat wou ik nog eventjes apart benoemen
Het lijkt me verschrikkelijk om mijn ouders mee te nemen...in de kliniek en daarna waren er een paar gesprekken met mijn ouders erbij...NOOIT meer! Ik heb toen ook aangegeven dat ik het niet meer wilde.
Ja joh, ik ben in deze wereld gekomen, dat is heel ergquote:
[..]
Ik heb het gelezen. Heftig verhaal, en raar ook. Klinkt bijna alsof jij je moeder iets heel ergs aangedaan hebt dat ze zo doet (wat natuurlijk niet zo is) wat een rare houding van je familie
Maar zonder dollen, als ik haar zo heb gehoord tijdens ruzies vroeger met mijn vader, heeft ze na mijn geboorte een (postnatale) depressie gehad en als zij haar kans had gehad, dan had ik hier niet kunnen posten. Dus ik kan me zo voorstellen dat er toen een verkeerde basis is gelegd voor onze relatie.
Ben blij dat dit jaar voor mij de "feest"maand zo rustig verlopen is. Vorig jaar moest ik rennen vliegen van de ene party naar de andere, de ene afspraak na de andere, bah
Ik ben ook nog steeds niet van plan om O&N samen met wie dan ook te vieren en vind het wel best zo, lekker rustig
(heb wel een flesje prosecco voor mezelf gekocht )Nietsquote:
heb wel een flesje prosecco voor mezelf gekocht
aan hoor .Zo word het toch een klein feestje bij me thuisquote:
yolo!quote:
Prosecco zelfs! Living on the wild side!
Gelijk heb je!quote:
[..]
Zo word het toch een klein feestje bij me thuis
[..]
yolo!
Ik houd het ook rustig hoor dit jaar, beetje ontsnappen aan dat continue "het-is-oud-en-nieuw-en-ik-moet-wat-doen!". Plus dat ik zo fris mogelijk wil zijn als ik donderdag dat vermaledijde gesprek aanga met mijn manager. Dit jaar maar geen brakheid daarom!
Niets verkeerds aanquote:
Zo word het toch een klein feestje bij me thuis
Ik ga lekker vanaf een uur of 22 in de kroeg zitten
Ik moest voor kopietjes naar de supermarkt (heeeelemaal geen zin in!quote:
[..]
Niets verkeerds aan
Ik ga lekker vanaf een uur of 22 in de kroeg zitten
) en heb gelijk voor vanavond ook wat gehaald! Ja dat snap ik dus niet. O&N is ook mijn feestje en ik bepaal lekker zelf hoe ik het wil vierenquote:
[..]
Gelijk heb je!
Ik houd het ook rustig hoor dit jaar, beetje ontsnappen aan dat continue "het-is-oud-en-nieuw-en-ik-moet-wat-doen!". Plus dat ik zo fris mogelijk wil zijn als ik donderdag dat vermaledijde gesprek aanga met mijn manager. Dit jaar maar geen brakheid daarom!
Ik ga aan een lekker glaasje water! want werken
Had ze je wat aan willen doen ofzo?quote:
[..]
Ja joh, ik ben in deze wereld gekomen, dat is heel erg
Maar zonder dollen, als ik haar zo heb gehoord tijdens ruzies vroeger met mijn vader, heeft ze na mijn geboorte een (postnatale) depressie gehad en als zij haar kans had gehad, dan had ik hier niet kunnen posten. Dus ik kan me zo voorstellen dat er toen een verkeerde basis is gelegd voor onze relatie.
Wat een vreselijk mens. Ik hoop niet dat ze daarna nog meer kinderen heeft gekregen...?
Vind het wel kut voor jou. Lijkt me niet makkelijk om mee om te gaan.
Dit is ook iets waar je volstrekt (als kind dan) -niks- aan kunt doen. Zij was nog maar een baby!!!quote:
[..]
Had ze je wat aan willen doen ofzo?
Wat een vreselijk mens. Ik hoop niet dat ze daarna nog meer kinderen heeft gekregen...?
Vind het wel kut voor jou. Lijkt me niet makkelijk om mee om te gaan.
Dat is iets dat zij moet beseffen. Ze is er nu eenmaal, nu moet ze voor zichzelf een weg zien te vinden...en niet door je ouder(s) geaccepteerd worden is natuurlijk wel een hele nare start
kvd, je staat er niet alleen voor
Gelukkig nieuwjaar alvast (want ik vergeet het anders gegarandeerd
) en ook gelukkig nieuwjaar alvast aan de anderen toegewenst Zowel mijn zus als mij had ze wat aan willen doen ja. Maar goed, was mentaal toen niet helemaal oké begreep ik dus. En allemaal jaren later (en dan hoor je het en dan duurt het ook nog even voordat je begrijpt wat ze precies zei).quote:
[..]
Had ze je wat aan willen doen ofzo?
Wat een vreselijk mens. Ik hoop niet dat ze daarna nog meer kinderen heeft gekregen...?
Vind het wel kut voor jou. Lijkt me niet makkelijk om mee om te gaan.
Maar ik geloof wel echt dat ze wel van me houdt/heeft gehouden. Ook zij is gevormd door dingen die zij heeft meegemaakt en de emoties die ze heeft gehad en die ze nu heeft.
Zoals gisteren werd gezegd, ouders zijn ook mensen en roeien met de riemen die zij hebben en aangeboden krijgen in het leven. Af en toe zijn de riemen even weg, waardoor het roeien niet lukt en uit koers raken. De vraag is of ze dan weer de goede kant op kunnen of niet. En wat dat met hun passagiers doet (en of die op de boot blijven zitten of in het water vallen).
en 
voor de mensen hier die op het verhaal reageren. Als je zoiets tegen vrienden zegt, dan snappen ze het niet. Het is fijn hier het idee te krijgen dat ik niet helemaal gek ben en dat er herkenning is!
quote:
En even een
Als je zoiets tegen vrienden zegt, dan snappen ze het niet. Het is fijn hier het idee te krijgen dat ik niet helemaal gek ben en dat er herkenning is!
Wow! Diep respect voor hoe sterk jij hierin staat! Kan ik nog wat van lerenquote:
[..]
Zowel mijn zus als mij had ze wat aan willen doen ja. Maar goed, was mentaal toen niet helemaal oké begreep ik dus. En allemaal jaren later (en dan hoor je het en dan duurt het ook nog even voordat je begrijpt wat ze precies zei).
Maar ik geloof wel echt dat ze wel van me houdt/heeft gehouden. Ook zij is gevormd door dingen die zij heeft meegemaakt en de emoties die ze heeft gehad en die ze nu heeft.
Zoals gisteren werd gezegd, ouders zijn ook mensen en roeien met de riemen die zij hebben en aangeboden krijgen in het leven. Af en toe zijn de riemen even weg, waardoor het roeien niet lukt en uit koers raken. De vraag is of ze dan weer de goede kant op kunnen of niet. En wat dat met hun passagiers doet (en of die op de boot blijven zitten of in het water vallen).
niet zozeer tov mijn eigen ouders (die vielen nog wel mee), maar als ik jouw berichten hier lees dan word ik plaatsvervangend boos.quote:
[..]
Wow! Diep respect voor hoe sterk jij hierin staat! Kan ik nog wat van leren
Het is maar net hoe mijn pet staat hoor
Vandaag heb ik een goede middag (een meevallertje en iets goeds kunnen regelen ) en kan het zo zien. Hoe ik er morgen over denk is maar weer de vraag, gisteren dacht ik er heel negatief over.Maar ik ga er wel vanuit dat iedereen door (levens-)omstandigheden doet zoals hij of zij doet. Misschien ook wel een overlevingsstrategie? Want als ze bewust zo is en doet, dan weet ik niet hoe ik er dan mee om zou gaan.
En ik als passagier op haar boot ga er dus bij lange na niet altijd op deze manier mee om, anders zou ik me er ook niet zo druk om maken en me er negatief door laten beïnvloeden
Ik vraag me ineens af...zijn al die ouders hier misschien van dezelfde generatie?
Kan... Die van mij zijn van 1950 en 1952quote:
Ik vraag me ineens af...zijn al die ouders hier misschien van dezelfde generatie?
Dus die jaren '50 mentaliteit zit er nog stevig in Die van mij (en dan doe ik even alleen moeder, vader heeft er niks mee te maken) eind '45, scheelt niet veel....oorlogsmentaliteit?quote:
[..]
Kan... Die van mij zijn van 1950 en 1952
Die van mij precies hetzelfde.quote:
[..]
Kan... Die van mij zijn van 1950 en 1952
Maar we zijn hiero toch ook min of meer leeftijdsgenoten van elkaar?
ik heb geen.idee, zo goed ken ik jullie nog niet...ik ben over 4 dagen 37quote:
De mijne zijn ook van rond de 1950
Maar we zijn hiero toch ook min of meer leeftijdsgenoten van elkaar?
. Ja, ik verdien die vieze schop onder mijn reet. Dat klopt. En ook de " gast!!!! ". Ik ga het contact nog steeds gewoon uit de weg. Niet communiceren. Als ik dat wel doe, is het (denk ik) alleen maar de vicieuze cirkel naar beneden. Ik zit eind jan/begin feb weer waar ik moet zitten.
Alvast iedereen een happy 2014!
Ow, ik had jou altijd jonger geschat!quote:
[..]
ik heb geen.idee, zo goed ken ik jullie nog niet...ik ben over 4 dagen 37
SPOILERBen zelf overigens 35 jaar oud nu
Nooit meer Poolse dames
Nooit meer borderliners
Nooit meer dames met rugzakjes.
quote:
Note voor 2014
Nooit meer Poolse dames
Nooit meer borderliners
Nooit meer dames met rugzakjes.
Nou... Ik had ook even de diagnose borderline 
(dat krijg je met zelfbeschadiging he ) Ik ben echt niet zo hoor... Er zijn verschillende gradaties. Jij heb net een rotte te pakken.Nou ik had er ook 1tje te pakken hoorquote:
Ik ben net 3 maanden 30
[..]
Maar ben er wel relatief goed vanaf gekomen!
Maar ik denk dat het bij hen dus overduidelijk is dat ze borderline hebben. Als je het niet zou weten dan had je misschien gedacht dat het gewoon een bitch wasquote:
[..]
Nou ik had er ook 1tje te pakken hoor
Maar ben er wel relatief goed vanaf gekomen!
Ja, moet ook eerlijk zeggen dat s_e het een "stukkie" zwaarder had getroffen dan ikquote:
[..]
Maar ik denk dat het bij hen dus overduidelijk is dat ze borderline hebben. Als je het niet zou weten dan had je misschien gedacht dat het gewoon een bitch was
Niks.quote:
Mijn ouders zijn van '49 en '51...quote:
De mijne zijn ook van rond de 1950
Maar we zijn hiero toch ook min of meer leeftijdsgenoten van elkaar?
En ik van 75, dus klopt wel dat we allemaal van vergelijkbare leeftijd zijn en onze ouders ook. Geinig!
30 hierquote:
De mijne zijn ook van rond de 1950
Maar we zijn hiero toch ook min of meer leeftijdsgenoten van elkaar?
quote:
[..]
Mijn ouders zijn van '49 en '51...
En ik van 75, dus klopt wel dat we allemaal van vergelijkbare leeftijd zijn en onze ouders ook. Geinig!
quote:
We zijn gewoon "generation D "quote:
En we hebben het er maar druk mee (ik heb gisteravond eindelijk die stats pagina van fok gevonden
)Hier de top 13 van heel R&P van afgelopen jaar
(zie spoiler)Kort verhaaltje over hoe ik terugkijk op afgelopen jaar:SPOILER1 5916 Cue_
2 4952 Godtje
3 4885 Ang3l
4 4882 Barbusse
5 4841 kingtoppie
6 4475 magnetronkoffie
7 4306 missbehavin
8 3755 Q.
9 3669 CherryLips
10 3383 complicate
11 3158 minthy
12 2991 rhubarbje
13 2984 sitting_elfling
Gefeliciteerd Cue! Jij bent de meest postende user in heel R&P!
Edit: En nog een eervolle vermelding voor de nummer 16 van heel R&P
16 2562 Comp_Lex
Sorry dat ik je over het hoofd gezien had jongen
Zooo, en nu even nog een bakkieSPOILEREn het gekke is, ondanks dat ik O&N wsl alleen ga vieren, ik me niet kan herinneren me ooit zo lekker gevoeld te hebben tijdens O&N. M'n vooruitzichten zijn verder leuk.
Ik heb gister nog wat oude posts van mezelf zitten doorlezen en man, wat ben ik veranderd zeg!
Ik zit nu ruim 5 jaar op fok (waarin ik de 1e 2 jaar maar in iets van 6 topics gepost had) en het is wel grappig om te zien hoe een mens kan veranderen na verloop van tijd, hoe ik stukje bij beetje uit het dal klom. Ik probeerde ook niet zo te laten blijken hoe ik me echt voelde, al was dat best wel goed tussen de regels door aan m'n posts te zien.
2013 was voor mij een jaar dat rustig kabbelend begon en in de loop van het jaar in een lichte stroomversnelling kwam, een opbouwend jaar is het voor me geweest, zonder noemenswaardige dalen, iets waar ik nu pas aan gewend begin te raken.
[ Bericht 3% gewijzigd door magnetronkoffie op 31-12-2013 11:53:25 ]
Weet niet of ie werktLink werkt! Zie spoilerquote:
Edit: Of zit je mobiel en kan je spoilers niet openen? Anders DM ik je de link welSPOILER
Maar men... dat is niet goed
Had ik ook nooit verwacht eerlijk gezegd Jaquote:
Hebben jullie ook last van de vuurwerkknallen?
Ik ga echt niet meer naar buiten zonder begeleiding hoor
Ik ben sowieso niet meer van plan om naar buiten te gaan want ik heb mn feestkleding al aan: een huispak (maar dan niet-matchend )Ik heb heerlijke muziek opstaan en hoor de knallen nauwelijks. Alleen wel jammer dat ik door de knallen wakker werdquote:
Hebben jullie ook last van de vuurwerkknallen?
Voor mij is ook een lekkere binnenzit-dag vandaagquote:
[..]
Ja
Ik ga echt niet meer naar buiten zonder begeleiding hoor
(Ik hoop dat het om 23u stieken kei-hard gaat regenenhagelen, zo groot als golfballen
)Nee ik schrik me altijd lam als ik een harde knal hoorquote:
Gelukkig ben ik dus niet de enige....
Dan voel ik het in mn lijf nog nagalmen, word ik niet echt prettig van
Ik ben altijd bang dat er een afzwaaier in mn gezicht ontploft ofzo
Ik blijf gewoon zoveel mogelijk binnen.... het is dat we vanavond op de fiets naar vrienden gaan. Dat gaat ff stress worden :/quote:
[..]
Nee ik schrik me altijd lam als ik een harde knal hoor
Dan voel ik het in mn lijf nog nagalmen, word ik niet echt prettig van
Ik ben altijd bang dat er een afzwaaier in mn gezicht ontploft ofzo
Hier. Voor jullie. Een positieve vuurwerk-ervaring
Ik ben ook niet echt bang voor vuurwerk, ga straks gewoon hardlopen tussen de strijkers gooiende kinders door
Misschien komt het omdat ik zelf nooit narigheid heb gehad met vuurwerk ofzo. Ik steek alleen maar niets af omdat ik, sinds ik zelf huisdieren heb, weet hoe zielig het voor ze is. Vroeger kocht ik zelf altijd een klein beetje vuurwerk en dan lekker fikkie stoken om 12 uur
Hahahaquote:
Hier. Voor jullie. Een positieve vuurwerk-ervaring
Fantastisch. Wat is hij blij en trots Hoe gaat het nu bij die nieuwe psycholoog Elvi?
Ik ben heel erg bang voor vuurwerk. Vanwege het vuur/gevaar maar ik kan ook niet tegen de knallen. Ik heb jaren gehad dat ik op mijn kamer ging zitten met mijn gordijnen dicht en mijn handen op mijn oren
Straks ga ik naar mijn moeder (met de bus) en vanavond word ik met de auto opgehaald door een vriendin en dan gaan we het met een paar vrienden vieren. Goed geregeld
Ik moet er niet aan denken om zonder bescherming naar buiten te gaan. Ik vind sterretjes al eng
Magnetronkoffie, ik ben heel blij voor je
quote:
Ik heb er geen last van, vind het vooral ruk voor mijn katten. Ik ga niet ver van huis vanavond dus kan steeds ff kijken hoe het gaat thuis.
Ik ben ook niet echt bang voor vuurwerk, ga straks gewoon hardlopen tussen de strijkers gooiende kinders door
Misschien komt het omdat ik zelf nooit narigheid heb gehad met vuurwerk ofzo. Ik steek alleen maar niets af omdat ik, sinds ik zelf huisdieren heb, weet hoe zielig het voor ze is. Vroeger kocht ik zelf altijd een klein beetje vuurwerk en dan lekker fikkie stoken om 12 uur
SPOILERZo zielig he
Ik vind die nieuwe psychologe echt niksquote:
[..]
Hahaha
Hoe gaat het nu bij die nieuwe psycholoog Elvi?
Ik ben heel erg bang voor vuurwerk. Vanwege het vuur/gevaar maar ik kan ook niet tegen de knallen. Ik heb jaren gehad dat ik op mijn kamer ging zitten met mijn gordijnen dicht en mijn handen op mijn oren
Straks ga ik naar mijn moeder (met de bus) en vanavond word ik met de auto opgehaald door een vriendin en dan gaan we het met een paar vrienden vieren. Goed geregeld
Ik moet er niet aan denken om zonder bescherming naar buiten te gaan. Ik vind sterretjes al eng
Magnetronkoffie, ik ben heel blij voor je
[..]SPOILERZo zielig he
Ik kan het niet helpen... ik heb geen klik en ik vind dr vreemd. Maar goed, ik hoef nog maar 4 of 5 keer denk ik en dan ben ik daar ook weer vanaf Wat een apart concept zo'n Thundershirt
Nooit van gehoord! Ik ben benieuwd of het inderdaad helpt.Haha nou er staat wel op de website dat het bij autistische kinderen werktquote:
Zal zo'n thundershirt ook bij mensen helpen? Gewoon een beetje ingebakerd worden? Misschien ook wel goed bij depressies.
Dus het is wel geschikt voor mensen Bij mensen met autisme wordt druk gebruikt voor het verlichten van hun voortdurende angst. Kinderen met bepaalde gedrags problemen gebruiken druk t-shirts en verzwaarde vesten om te ontspannen en te concentreren. Ouders wikkelen hun pasgeboren kind in doeken om het te troosten en tot rust te brengenquote:
[..]
Haha nou er staat wel op de website dat het bij autistische kinderen werkt
Volgens mij moet de grootste maat met gemak passen. Alle AD overboord!
Dus eigenlijk is het gewoon een hele lange stevige knuffel maar dan zonder menselijk contact...quote:
[..]
Bij mensen met autisme wordt druk gebruikt voor het verlichten van hun voortdurende angst. Kinderen met bepaalde gedrags problemen gebruiken druk t-shirts en verzwaarde vesten om te ontspannen en te concentreren. Ouders wikkelen hun pasgeboren kind in doeken om het te troosten en tot rust te brengen
Volgens mij moet de grootste maat met gemak passen. Alle AD overboord!
Dat klinkt best treurig als je het zo bekijkt
Niemand houdt het vol om een depressievo 24 uur per dag te knuffelen. Je kunt het ook bijna niet verwachten van ggz....quote:
[..]
Dus eigenlijk is het gewoon een hele lange stevige knuffel maar dan zonder menselijk contact...
Dat klinkt best treurig als je het zo bekijkt
SPOILERPost ik hier een hele uiteenzetting op verzoek van motorbloempje geloof ik, komt hij er nooit meer op terug
Ik kan me daarom ook best voorstellen dat het ook bij mensen zou kunnen werken. Zal straks eens kijken of ie mij pastquote:
[..]
Bij mensen met autisme wordt druk gebruikt voor het verlichten van hun voortdurende angst. Kinderen met bepaalde gedrags problemen gebruiken druk t-shirts en verzwaarde vesten om te ontspannen en te concentreren. Ouders wikkelen hun pasgeboren kind in doeken om het te troosten en tot rust te brengen
Volgens mij moet de grootste maat met gemak passen. Alle AD overboord!
Hoezo vind je haar vreemd?quote:
[..]
Ik vind die nieuwe psychologe echt niks
Wat een apart concept zo'n Thundershirt
Gelukkig dat het maar voor even is, maar anders had je natuurlijk ook om een ander kunnen vragen.
Maar ik merk dat het erger begint te worden, over het algemeen was 2013 wel een goed jaar, maar sinds oktober zit ik niet lekker in mijn vel. Mijd sociale activiteiten meer en merk ik dat ik meer het buitenbeentje word mede doordat ik me zo voel.
Ik ga tengewoordig naar een SPH'er vroeger naar een psycholoog. Maar dit is zo oppervlakkig en meer gericht op praktische zaken dat ik er niet echt veel aan heb.
En het lijkt op deze momenten alsof continu met een masker van plezier op leef, terwijl ik soms wel plezier kan hebben, maar het kan zo snel omschakelen...
Klinkt niet best. Let je er wel op dat het niet erger wordt? Ik herken dit maar had tussendoor ook wel terugvallen.quote:
Ik kom hier ook maar weer even bijschrijven zit de laatste tijd(2 maanden) niet echt heel lekker in mijn vel. Maar heb het enorm druk met de studie dus heb amper tijd om het op te merken. En nu heb ik 2 weekjes vakantie en merk ik het wel. vooral nu rond oud & nieuw waarbij ik altijd minder lekker in mijn vel zit omdat ik er niks aan vind en er al jaren tegenop kijk.
Maar ik merk dat het erger begint te worden, over het algemeen was 2013 wel een goed jaar, maar sinds oktober zit ik niet lekker in mijn vel. Mijd sociale activiteiten meer en merk ik dat ik meer het buitenbeentje word mede doordat ik me zo voel.
Ik ga tengewoordig naar een SPH'er vroeger naar een psycholoog. Maar dit is zo oppervlakkig en meer gericht op praktische zaken dat ik er niet echt veel aan heb.
En het lijkt op deze momenten alsof continu met een masker van plezier op leef, terwijl ik soms wel plezier kan hebben, maar het kan zo snel omschakelen...
Het is winter en er zijn feestdagen, dat is sowieso geen fijne tijd voor veel mensen. Lukt het wel met je studie? Je geeft eigenlijk aan dat je behoefte hebt aan meer therapeutische gesprekken. Dat zou je kunnen aangeven bij je hulpverlener en ook wat je dan precies wilt, zodat je misschien weer met een psycholoog kan gaan praten. Dat je niet zo merkt dat het slechter gaat omdat je het druk hebt, is zeker iets om in de gaten te houden. Want als je maar doorgaat en niet let op jezelf kan het heel plotseling fout gaan. Sterktequote:
Ik kom hier ook maar weer even bijschrijven zit de laatste tijd(2 maanden) niet echt heel lekker in mijn vel. Maar heb het enorm druk met de studie dus heb amper tijd om het op te merken. En nu heb ik 2 weekjes vakantie en merk ik het wel. vooral nu rond oud & nieuw waarbij ik altijd minder lekker in mijn vel zit omdat ik er niks aan vind en er al jaren tegenop kijk.
Maar ik merk dat het erger begint te worden, over het algemeen was 2013 wel een goed jaar, maar sinds oktober zit ik niet lekker in mijn vel. Mijd sociale activiteiten meer en merk ik dat ik meer het buitenbeentje word mede doordat ik me zo voel.
Ik ga tengewoordig naar een SPH'er vroeger naar een psycholoog. Maar dit is zo oppervlakkig en meer gericht op praktische zaken dat ik er niet echt veel aan heb.
En het lijkt op deze momenten alsof continu met een masker van plezier op leef, terwijl ik soms wel plezier kan hebben, maar het kan zo snel omschakelen...
Ik let er wel op, en weet uit ervaring dat het na de eerste paar daagjes van het nieuw jaar wel minder word. Het is nooit helemaal weg, maar naarmate ik weer de normale routine kan oppaken word het minder.quote:
[..]
Klinkt niet best. Let je er wel op dat het niet erger wordt? Ik herken dit maar had tussendoor ook wel terugvallen.
Feestdagen vind ik leuk, tenminste kerst, dan krijg ik een speciaal gevoel. En oud & nieuw heb ik dus niks mee, voor ma voelt het wel speciaal afsluiting van een etappe ed. Maar voor mij is het als een wisseling van dag zoals het hele jaar door. En irriteer me aan het vuurwerk en ga daardoor 's avons niet op stap, terwijl ik wel uitnodigingen heb.quote:
[..]
Het is winter en er zijn feestdagen, dat is sowieso geen fijne tijd voor veel mensen. Lukt het wel met je studie? Je geeft eigenlijk aan dat je behoefte hebt aan meer therapeutische gesprekken. Dat zou je kunnen aangeven bij je hulpverlener en ook wat je dan precies wilt, zodat je misschien weer met een psycholoog kan gaan praten. Dat je niet zo merkt dat het slechter gaat omdat je het druk hebt, is zeker iets om in de gaten te houden. Want als je maar doorgaat en niet let op jezelf kan het heel plotseling fout gaan. Sterkte
Verder tja, zit het bij mij ook met een "handicap" aangezien ik sinds kind altijd anders was en nooit 100% mee kon komen met anderen. En met oud & nieuw word dat erin gewreven.
En dat van de hulpverlener ligt ook wel aan mij, ik kan me niet helemaal open stellen nog, ben 1 jaar in behandeling nu bij deze persoon. En mijn vrige behandelaar heft het ook heel veel moeite gekost om mij "los" te krijgen. Maar met die andere hulpverlener was het heel speciaal, want het was alsof deze een vriend van me was, en het voelde niet als hulpverlener, maar die van nu is heel erg to the point. En wil dat ik met specifieke onderwerpen aan kom zetten, terwijl ik er iets uit gooi en die persoon ndan verder moet peuteren in mij om het geheel eruit te krijgen.
Maar goed, het zal ook wel de stress zijn. Want studie gaat wel goed op zich, kan in februari starten met afstuderen. Alleen is het laatste half jaar op school een enorme chaos.
Maar het zijn echt de afgelopen dagen meer, meeste mensen die je ziet zijn in een "jubel" stemming zoals ik het zeg en daardoor irriteer ik me en word ik nog somberder...
En ik mis ook wel sociale om oud & nieuw heen, want we worden nooit ergens heen uitgenodigd(ma en ik) En ma ga ik niet alleen laten.
En toevallig krijgen we een paar minuten geleden wel een uitnodiging alleen kunnen we niet gaan omdat we op de hond van andere vrienden gaan passen. Die dat gisterenavond hebben gevraagd en we kunnen moelijk afzeggen nu op laatste moment dat ik erg lullig
Maar moet het denk ik ook even van me afschrijven want heb niemand om dit bij te uiten...
Ik merk dat ik op dagen als vandaag niet lekker kan functioneren, het vuurwerk en de jaarwisseling zit me dwars. Net als bij anderen hier.
Hoe zitten jullie met werk? Gaat dat wel goed samen met de psychische zaken?
Ik ben dan nog student maar het studeren ed loopt gewoon prima. Uiteraard heb ik momenten waarop ik het niet zie zitten of zoiets heb van het gaat niet lukken of mischien is het beter om nu nog te stoppen. Maar ik moet mezelf door die momenten heen slepen dan gaat het vanzelf weer beterquote:
Klinkt niet fijn t verhaaltje van hierboven... sterkte ermee.
Ik merk dat ik op dagen als vandaag niet lekker kan functioneren, het vuurwerk en de jaarwisseling zit me dwars. Net als bij anderen hier.
Hoe zitten jullie met werk? Gaat dat wel goed samen met de psychische zaken?
Herkenbaarquote:
Teeering, ik word gestressed van die knallen buiten. Toch maar even wat innemen...
Toen ik vanmorgen buiten moest werken (postbezorger) was ik het ook bijna even kwijt.. Thuis gewoon 3 uur aaneen geslapen..
Ja, heb geen zin om nu al te stressen (het is pas 18u), dus dan maar effe zoquote:
[..]
Herkenbaar
Toen ik vanmorgen buiten moest werken (postbezorger) was ik het ook bijna even kwijt.. Thuis gewoon 3 uur aaneen geslapen..
Ten slotte heb ik dat spul daarvoor in huis liggen
Nu de andere 98 dingen nog
Ik merkte alleen dat ik wat sneller dronken was ofzo. Had in elk geval geen issues daarmeequote:
Hebben jullie ervaring met alcohol en ad? Ik wil vanavond eens kijken hoe een wijntje of wat gaat vallen.
Gewoon heel rustig opbouwen
Hopelijk wordt vanavond een beetje leuk
Mbt de vuurwerkvraag. Heb er weinig last van. Fiets er niet graag doorheen omdat je weet dat mensen niet altijd goed uitkijken, maar dan kijk ik wel wat beter uit
De knallen zijn niet erg, hoogstens irritant als je probeert te slapen of muziek zit te luisteren
Tuurlijk komt er iets leuks uitquote:
Pffff half geslapen vanmiddag, beetje moe nu dus. Haren in de krullen dus hoop dat er wat leuks uitkomt.
Hopelijk wordt vanavond een beetje leuk
Mbt de vuurwerkvraag. Heb er weinig last van. Fiets er niet graag doorheen omdat je weet dat mensen niet altijd goed uitkijken, maar dan kijk ik wel wat beter uit
De knallen zijn niet erg, hoogstens irritant als je probeert te slapen of muziek zit te luisteren
Vandaag heb ik hem van alle social media geblokt en verwijderd. Telefoonnummer e.d. ook. Moet hem alleen nog blocken op Whatsapp, maar dat zie ik nog niet zitten. Ik geef mezelf nog even de tijd om de moed te verzamelen dat ik even geen contact wil. Om mezelf in beschermen te nemen, en om over hem heen te komen.
Loslaten dus... Iets waar ik ontzettend veel moeite mee heb, ook omdat ik hem helemaal niet wil loslaten, maar ja, wat moet dat moet.
Excuses als het bericht wat neerslachtig overkomt, iemand uit je leven 'verwijderen' waar je zoveel lief en leed mee hebt gedeeld valt me zwaar.
Moge 2014 maar een mooi en verrijkend jaar worden voor iedereen!
In ieder geval een productieve avond!quote:
Ik ben nu mn cv aan het bijwerken. Wat nou feestavond
Werk en psychische zaken gaan altijd prima. Veel PO's en kon altijd thuis blijven als het een dagje minder was zonder ziek te melden.quote:
Hoe zitten jullie met werk? Gaat dat wel goed samen met de psychische zaken?
2014 wordt een jaar van geestelijke verruiming.
Dat dit topic maar overbodig mag worden hihihi.
Liefs van mormel
quote:
Schatjes!!' Ik ga me zo eens optutten en naar de buren, dus ik wens jullie vast een fijne avond en een goed 2014.
Dat dit topic maar overbodig mag worden hihihi.
Liefs van mormel
Precies! Ik hoop jullie in 2014 geen van allen meer te hoeven aantreffen hier!quote:
Schatjes!!' Ik ga me zo eens optutten en naar de buren, dus ik wens jullie vast een fijne avond en een goed 2014.
Dat dit topic maar overbodig mag worden hihihi.
Liefs van mormel
(maar uiteraard zijn jullie hier allen altijd welkom
)Hmmm...ik sta nog niet in de lijst....wie weet volgend jaar welquote:
[..]
Weet niet of ie werktLink werkt! Zie spoilerEdit: Of zit je mobiel en kan je spoilers niet openen? Anders DM ik je de link welSPOILER
Nog nooit zoveel last gehad als dit jaar. Ben maar met de bus naar de stad gegaan...zag een stel jongetjes vuurwerk afsteken en ik bleef er maar van schrikken. Ben er inmiddels ook aardig onrustig van....quote:
Hebben jullie ook last van de vuurwerkknallen?
quote:
Hier. Voor jullie. Een positieve vuurwerk-ervaring
Hier stond de brandweer vanmiddag ook al voor het huis...en stelletje jongens hadden vuurwerk in een vuilniszakkencontainerding gegooid...stond ook al in de fik...quote:
Net 112 gebeld. Tegenover mn flat was zon plasticafvalbak in de fik gestoken. De brandweer was al onderweg.
NEEEEEE nog niet graag.....ik ben bang dat ik jullie het aankomend jaar nodig ga hebben...en ik vind jullie nu al leukquote:
Schatjes!!' Ik ga me zo eens optutten en naar de buren, dus ik wens jullie vast een fijne avond en een goed 2014.
Dat dit topic maar overbodig mag worden hihihi.
Liefs van mormel
--- --- --- ----
Ik wens jullie allemaal een goed 2014!
Dat we hopelijk volgend jaar een stuk beter in ons vel zitten dan nu. En dat we elkaar aankomend jaar tot steun mogen en kunnen zijn (op welke manier dan ook, al is het een schop onder de r**t, het eerlijk een mening geven, het open van ogen, een andere kant van een verhaal laten zien, het delen van ervaringen, het oppeppen enzovoort enzovoort).
Wat is een PO? Ik blijf eigenlijk nooit thuis maar zit soms op mn werk mezelf in de weg. Kan het ook maar 5 uur per dag volhouden. Vroeger 8 of 9 uur maar sinds mn heftige crisis/ burnout is t kl*te :/quote:
[..]
Werk en psychische zaken gaan altijd prima. Veel PO's en kon altijd thuis blijven als het een dagje minder was zonder ziek te melden.
2014 wordt een jaar van geestelijke verruiming.
Persoonlijk ontwikkelingsgesprek.quote:
[..]
Wat is een PO? Ik blijf eigenlijk nooit thuis maar zit soms op mn werk mezelf in de weg. Kan het ook maar 5 uur per dag volhouden. Vroeger 8 of 9 uur maar sinds mn heftige crisis/ burnout is t kl*te :/
Ik vergat hierop te reageren.quote:
Klinkt niet fijn t verhaaltje van hierboven... sterkte ermee.
Ik merk dat ik op dagen als vandaag niet lekker kan functioneren, het vuurwerk en de jaarwisseling zit me dwars. Net als bij anderen hier.
Hoe zitten jullie met werk? Gaat dat wel goed samen met de psychische zaken?
Op dit moment heb ik dus geen baan. Ben in september 2012 opgehouden met werken (toen nog een paar maanden betaald), per januari van dit jaar officieel werkeloos. En heb in de tijd eigenlijk haast niet gesolliciteerd moet ik wol schaamte zeggen. Achteraf al een teken aan de wand, zo ben ik normaal niet. Nadat ik in september in ben gestort ben ik bij UWV ziekgemeld en zit sinds deze maand officieel daar in de ziektewet.
Het idee dat ik zou moeten solliciteren maakt me al erg onrustig en vliegt me aan, zoeken naar geschikte banen lukt niet eens (geen concentratievermogen, lees en vergeet, kan geen woord op papier krijgen), van pc krijg ik vlekken, word ik duizelig en misselijk.
Sowieso veel lichamelijke klachten, durf regelmatig niet eens alleen boodschappen te doen omdat ik mijn eigen lichaam niet vertrouw (door duizelig, trillen en vlekken, angsten).
Eind januari (als ik de diagnose van GGZ heb, moet ik weer contact met UWV opnemen en kijken wat het plan van aanpak dan gaat worden.
Klinkt heel bekend die klachten. Ik heb het geluk dat ik dus 5 uurmag werken per dag. Maar de druk wordt wel steeds hoger. Cursussen, examens.. Ze willen naar 6 uur per dag en ik probeer niet weer in te storten eigenlijk.quote:
[..]
Ik vergat hierop te reageren.
Op dit moment heb ik dus geen baan. Ben in september 2012 opgehouden met werken (toen nog een paar maanden betaald), per januari van dit jaar officieel werkeloos. En heb in de tijd eigenlijk haast niet gesolliciteerd moet ik wol schaamte zeggen. Achteraf al een teken aan de wand, zo ben ik normaal niet. Nadat ik in september in ben gestort ben ik bij UWV ziekgemeld en zit sinds deze maand officieel daar in de ziektewet.
Het idee dat ik zou moeten solliciteren maakt me al erg onrustig en vliegt me aan, zoeken naar geschikte banen lukt niet eens (geen concentratievermogen, lees en vergeet, kan geen woord op papier krijgen), van pc krijg ik vlekken, word ik duizelig en misselijk.
Sowieso veel lichamelijke klachten, durf regelmatig niet eens alleen boodschappen te doen omdat ik mijn eigen lichaam niet vertrouw (door duizelig, trillen en vlekken, angsten).
Eind januari (als ik de diagnose van GGZ heb, moet ik weer contact met UWV opnemen en kijken wat het plan van aanpak dan gaat worden.
Nieuwjaarsknuffel voor jullie allemaal!
Hebben jullie al je lichaamsdelen nog?
Komt goedquote:
[..]
Hmmm...ik sta nog niet in de lijst....wie weet volgend jaar wel
[..]
Nog nooit zoveel last gehad als dit jaar. Ben maar met de bus naar de stad gegaan...zag een stel jongetjes vuurwerk afsteken en ik bleef er maar van schrikken. Ben er inmiddels ook aardig onrustig van....
[..]
[..]
Hier stond de brandweer vanmiddag ook al voor het huis...en stelletje jongens hadden vuurwerk in een vuilniszakkencontainerding gegooid...stond ook al in de fik...
[..]
NEEEEEE nog niet graag.....ik ben bang dat ik jullie het aankomend jaar nodig ga hebben...en ik vind jullie nu al leuk
--- --- --- ----
Ik wens jullie allemaal een goed 2014!
Dat we hopelijk volgend jaar een stuk beter in ons vel zitten dan nu. En dat we elkaar aankomend jaar tot steun mogen en kunnen zijn (op welke manier dan ook, al is het een schop onder de r**t, het eerlijk een mening geven, het open van ogen, een andere kant van een verhaal laten zien, het delen van ervaringen, het oppeppen enzovoort enzovoort).
* Murmeli stort in.... Slapennnnnn
Ik ben niet blij
Ik was dus met een paar vrienden en ben net thuis. Zoals zo'n beetje altijd na sociaal contact voel ik me weer verdrietig/boos/eenzaam. Het is zo stom. Ik sta altijd in dubio of ik nou gewoon zo door moet blijven gaan (met mensen blijven afspreken) of me compleet moet afzonderen. Ik zal me hoe dan ook niet goed voelen...
Ik walg van mezelf.
Zo. Ik ga naar bed.
Ik voel me op dit moment behoorlijk leeg en lusteloos, misschien is het beter om nu te gaan slapen.
Afzonderen moet je zeker niet doen!!! Dat is wel het makkelijkste en veiligste, probeer om met mensen afspreken te zien als een uitdaging en de kleine dingen die daarbij wel leuk zijn te onthouden, (eventueel opschrijven) zodat je daar op terug kunt kijken.quote:
Ik wilde niet beginnen met een sombere post.
Ik ben niet blij
Ik was dus met een paar vrienden en ben net thuis. Zoals zo'n beetje altijd na sociaal contact voel ik me weer verdrietig/boos/eenzaam. Het is zo stom. Ik sta altijd in dubio of ik nou gewoon zo door moet blijven gaan (met mensen blijven afspreken) of me compleet moet afzonderen. Ik zal me hoe dan ook niet goed voelen...
Ik walg van mezelf.
Zo. Ik ga naar bed.
Nog maar ff proberen te slapen
Thanks! Ik heb drie wijntjes op gisteravond een merkte er niets van. Ook grappig, want voorheen was ik juist van één wijntje al tipsy.quote:
[..]
Ik merkte alleen dat ik wat sneller dronken was ofzo. Had in elk geval geen issues daarmee
Gewoon heel rustig opbouwen
Heb je het gevoel dat je het niet goed gedaan hebt tijdens het sociale gebeuren waardoor je dit gevoel achteraf krijgt? Ik herken het namelijk, het is een soort onzekerheid. Ik heb er steeds minder last van gelukkig.quote:
Ik wilde niet beginnen met een sombere post.
Ik ben niet blij
Ik was dus met een paar vrienden en ben net thuis. Zoals zo'n beetje altijd na sociaal contact voel ik me weer verdrietig/boos/eenzaam. Het is zo stom. Ik sta altijd in dubio of ik nou gewoon zo door moet blijven gaan (met mensen blijven afspreken) of me compleet moet afzonderen. Ik zal me hoe dan ook niet goed voelen...
Ik walg van mezelf.
Zo. Ik ga naar bed.
.En nu kan ik ook gelijk weer "zeuren"... Ik vond oud&nieuw niet zo leuk gister/vannacht. Ik was op een huisfeest van een vriend. Ik dacht dat het de afgelopen dagen weer wat beter met me ging, maar heb gemerkt dat ik me op zo'n feest toch niet zo goed voel (een jaar geleden was dat nog wel anders...). Ik voelde me niet goed tussen de mensen. Alsof ik er niet bij hoorde en dat terwijl ik wel een aantal mensen kende die ook aardig tegen me waren en contact zochten met mij. Maar ik wilde met bijna niemand praten, het kostte me teveel kracht en ik voelde me ook onzeker, niet goed genoeg. Dit zijn mijn negatieve gedachtes die ik al jaren bij me draag en die altijd weer de kop op steken. Vannacht was het weer extreem..Voelde me leeg en eenzaam. Ik ben nu weer extreem aan het doemdenken en ben bang dat het nooit beter met mij zal gaan
.Dit is mijn verhaal:
Niet quoten puhlease.SPOILER
[ Bericht 31% gewijzigd door -Spring op 01-01-2014 21:37:24 ]
Eerste keer ad?quote:Op woensdag 1 januari 2014 12:25 schreef rainbowwarrior het volgende:
Pff AD in de mik en een half uur later lijken de gedachtes&gevoelens als sneeuw voor de zon te verdwijnen (nou ja, niet helemaal. Maar toch...). Weet niet wat ik daar nou van moet vinden.
. Niet helemaal raar dat zo'n voorgeschiedenis je toch gaan opbreken op een gegeven moment.
Sterkte met proberen het een plekje te geven, weer zover te komen dat je verder kan.
Ik wens je kracht voor 2014!
Ja. Nou ja niet sinds vandaag maar sinds bijna 2 weken nu.quote:
Mijn ervaring is dat je er na zo'n korte tijd nog geen peil op kunt trekken. Bij mij wisselde het, ook na twee weken nog, van me enorm depri voelen tot totaal gevoelloos zijn. Ff doorzetten nog. Echt!quote:Op woensdag 1 januari 2014 12:39 schreef rainbowwarrior het volgende:
[..]
Ja. Nou ja niet sinds vandaag maar sinds bijna 2 weken nu.
Dank je, Nijna! Het komt wel goed met mij.
Wat een verhaal, ik weet ook even niet goed wat ik moet zeggen...quote:
Dit is mijn verhaal:
-KNIP-
Niet quoten puhlease.
Ik vind het eigenlijk nog een wonder dat je het nog zo lang hebt volgehouden en afgelopen jaar is misgegaan.
Ik hoop dat je een manier kan vinden de komende tijd waarop jij naar tevredenheid met hem kan omgaan, welke manier (face-to-face, telefoon, mail, of helemaal niet meer) dan ook.
Voor 2014 wens ik je veel kracht en sterkte toe!
) Had nog een fles rode wodka voor mezelf gekocht (en tot 4 keer toe ingeschonken), maar ik werd er alleen maar emotioneler en gespannener door.
Maar eens kijken of er volgend jaar eindelijk eens tranen van geluk kunnen zijn met O&N
Da's precies wat ik voor ga. Ik vond altijd dat ik geen contact meer met m 'mocht' hebben. Want wie heeft er nou nog contact met zo iemand? En voorheen had ik dat ook niet gekund, hoor, was ik al een week van de leg als ik aan m dacht. Maar nu ik me sterker voel, weet ik helemaal niet of dat wel is wat ik wil.quote:
[..]
Wat een verhaal, ik weet ook even niet goed wat ik moet zeggen...
Ik vind het eigenlijk nog een wonder dat je het nog zo lang hebt volgehouden en afgelopen jaar is misgegaan.
Ik hoop dat je een manier kan vinden de komende tijd waarop jij naar tevredenheid met hem kan omgaan, welke manier (face-to-face, telefoon, mail, of helemaal niet meer) dan ook.
En mss kom ik daar na het gesprek alsnog achter. Kan ook.
Het gaat me hoe dan ook meer duidelijkheid geven.
Haha, dank je, gm. Zo voelt het allesbehalve, hoor.
Kut ook, hè, zulk soort avonden/nachten?quote:
En ik doe gezellig mee met de rest die niet zo'n top O&N hebben gehad. Het lijkt de afgelopen jaren wel steeds erger te worden. Waar ik 3 jaar steeds heb gehuild omdat het niet lekker ging maar er veranderingen aan zaten te komen/waren geweest (tijdelijk niet meer werken, besluit te stoppen op het werk, het gestopt zijn) was het gisteren janken omdat er in al die jaren eigenlijk niks is veranderd aan mij. Sterker nog...ik ben me alleen maar slechter gaan voelen. Dus ik heb van 14 uur tot een uur of 3 vannacht meerdere keren vochtige wangen gehad. Af en toe een traan, meestal een lelijke jankbui (met rode, dikke ogen, rode neus, vlekken enzovoort, maar goed dat ik alleen was
Had nog een fles rode wodka voor mezelf gekocht (en tot 4 keer toe ingeschonken), maar ik werd er alleen maar emotioneler en gespannener door.
Maar eens kijken of er volgend jaar eindelijk eens tranen van geluk kunnen zijn met O&N
Dank je. Ja ik moet iets geduldiger worden...quote:
[..]
Mijn ervaring is dat je er na zo'n korte tijd nog geen peil op kunt trekken. Bij mij wisselde het, ook na twee weken nog, van me enorm depri voelen tot totaal gevoelloos zijn. Ff doorzetten nog. Echt!
Dank je, Nijna! Het komt wel goed met mij.
Ik heb net je verhaal gelezen. Heftig zeg. Ik heb er geen woorden voor en zou ook echt niet weten wat ik in jouw huidige situatie zou doen. Succes!
Ik wil ook iedereen bij elkaar houden hoor!quote:
NEEEEEE nog niet graag.....ik ben bang dat ik jullie het aankomend jaar nodig ga hebben...en ik vind jullie nu al leuk
Kunnen we geen deprssie-slowchat starten? Afzonderen is niet goed... Ik heb daar ook wel neiging toe hoorquote:
Ik wilde niet beginnen met een sombere post.
Ik ben niet blij
Ik was dus met een paar vrienden en ben net thuis. Zoals zo'n beetje altijd na sociaal contact voel ik me weer verdrietig/boos/eenzaam. Het is zo stom. Ik sta altijd in dubio of ik nou gewoon zo door moet blijven gaan (met mensen blijven afspreken) of me compleet moet afzonderen. Ik zal me hoe dan ook niet goed voelen...
Ik walg van mezelf.
Zo. Ik ga naar bed.
Maar ik voel me er alleen maar rotter door en als ik dan besluit toch contact met iedereen op te nemen dan weet ik niet zo goed. En daarbij ga ik vaak piekeren omdat anderen ook geen contact met mij zoeken tijdens een afzonderingsprediode en daar raak ik ook weer overstuur van zodat ik helemaal wegzak in de put...
Jeetje wat een verhaalquote:
En ik heb m'n vader bericht dat ik met 'm wil praten.
Dit is mijn verhaal:
Niet quoten puhlease.
Ik weet niet of je in therapie bent, maar kan je dit misschien met een therapeut of psycholoog bespreken voordat je het gesprek met je vader aangaat? Dat kan wel helpen om je gedachten op een rijtje te zetten en je beter op het gesprek voor te bereiden.
Nou ik vertelde haar een dilemma over een vriend die vaak niet op me reageerd of zelf contact opneemt, terwijl het begin vorig jaar (2013quote:
Hoezo vind je haar vreemd?
Gelukkig dat het maar voor even is, maar anders had je natuurlijk ook om een ander kunnen vragen.
) wel een goede vriend voor me was. Dus ik vroeg me af wat ik nou daarmee moest en wat hij nou van een vriendschap verwacht. Haar reactie: "nou dat is toch duidelijk? Hij wil blijkbaar geen contact met je." Ik vind dat nogal kort door de bocht en het maakt mij juist ontzettend onzeker ipv dat ik me beter voel.Oh en ik heb volgende week om half 8 's avonds een sessie, terwijl ik zei dat ik 's avonds niet zie zitten
Maar goed ze heeft het drukdrukdruk dus ik moet wel toegeven Heel irritant want ik krijg het gevoel alsof ze mij een beetje als 'vulling' voor de loze uurtjes heeft.Neequote:
Hoe zitten jullie met werk? Gaat dat wel goed samen met de psychische zaken?
Ik heb sinds februari geen baan, en na 3 maanden uitkering krijg ik geen geld meer van het UWV dus ben ik daarna ook gestopt met solliciteren
Ik kon de afwijzingen niet meer aan, het gebrek aan vacatures benauwde me en in brieven moet je jezelf zien te verkopen door je positieve punten erin te zetten en die zag ik niet meer bij mezelf. Ik ben deze week pas weer begonnen omdat ik wel n leuke vacature heb gezien en ik heb er een beetje energie voor dus ik grijp mn kans Toen ik nog wel werk had ging het eigenlijk ook niet. Ik deed toen nog heel erg aan zelfbeschadiging en dat ging ook op mn werk door
Ik had 3 keer per dag pauze dus ja... ik sloot mezelf op in de wc's Niemand merkte het trouwens, maar echt goed werk kon ik niet meer afleveren denk ik Wat een verhaal zeg.quote:
En ik heb m'n vader bericht dat ik met 'm wil praten.
Dit is mijn verhaal:
-KNIP-
Niet quoten puhlease.
Als ik in jouw schoenen had gestaan, had ik niet geweten wat ik met zulke ouders had aangemoeten. Gevoelsmatig zou ik zoiets hebben van: "Jullie (de ouders) wachten eerst maar even af tot het -mij- uitkomt, de tijd dat jullie mij eisen stelden, is voorbij".
En om eerlijk te zijn, lijken je ouders dermate shit-generators te zijn...geen idee wat ik daarmee zou aanmoeten. Ik zou er eerst even een goeie (winter-)slaap over houden...maar dat ben ik.
Heel veel sterkte in elk geval. Tis belangrijk dat je hiermee leert te dealen in elk geval anders blijft dit je keer op keer opbreken en das de bedoeling natuurlijk niet.
Er is een fles naar het hoofd gegooid van een 78 jarige buurman die kwam zeggen dat het stil moest zijn (om half 5 vanmorgen), er is troep naar binnen gegooid en een brandblusser leeggespoten in het huis waar de vuurwerbommen vandaan kwamen. Daar is dan de vader van die bewoner weer boos over en er schijnt ook al gedreigd te zijn dat mensen bij elkaar de kop van de romp gaan slaan.
Gezellige buurt hoor, verder.
En verder wordt er in dat huis schijnbaar vooral gedeald. En de pliesie doet niks.
Ik zeg: huis dicht timmeren en allemaal oppleuren. Grom.
Verder gebeurt hier nooit wat dus ik hoef dit soort gezeik niet.
Heftige mensen, die ouders van jou
Ik herken hetzelfde, ook het een en ander meegemaakt (thuis niet zo heftig gelukkig, maar wel gedoe met mn moeder) en vond ook dat ik me best goed gered had en goed terecht gekomen was. Totdat mn vader overleed en mn moeder ontspoorde. In het buitenland. Met al die zorg erbij ging bij mij na 4 jaar t licht flink uit.
Als ik dit vol blijf houden komt het misschien nog wel goed met me En het is niet hetzelfde, maar wil je nu een virtuele arm om je heen, een aai over de bol?
Gewooon doorzetten! Dan komt het inderdaad ooit wel goedquote:
De eerste sollicitatie sinds n half jaar is de deur uit
Jaarwisseling viel best mee en met de oppashond in huis ging ik me ook wel wat beter voelen omdat de druk van vrolijk zijn en overal om lachen wegnam...moest vaak lachen maar om de hond..het zorge ook voor afleiding.
Verder voel ik me toch niet 100%, maar beter dan gisterenmiddag. En ik moet gewoon gaan leren hoe contacten te onderhouden...want contact maken is niet meer zo heel lastig maar het onderhouden is het lastige, vooral als je relatie met ouders niet heel erg 100% normaal is(juiste te "plakkerig aan elkaar")
Whoeiiii....goed van je!!!quote:
De eerste sollicitatie sinds n half jaar is de deur uit
--- --- --- --- --- --- ---
Hier houdt de mineurstemming aan. Heb nu bijna een jaar mijn vriendinnetjes niet meer gezien, van de een op de andere dag was het contact na een gezellig avondje ineens over. Ben geen beller, maar heb altijd alle lijnen wel warm gehouden (whatsapp, facebook, reisblogs, verjaardagskaartjes). Maar op een enkele facebook-reactie van een woord na niks meer van de dames gehoord. Net tegen beter weten in toch een gelukkig nieuwjaar gewenst via een privébericht. Wel gelezen door de dames, maar jullie snappen het al....geen reactie terug...
SPOILEREn toen kwam ik deze quote tegen en toen moest ik huilen
Wacht het maar geduldig af, jij.quote:
[..]
2014 wordt een jaar van geestelijke verruiming.
De 10e ben ik overigens in de buurt, ff meeten? Ik heb nog een cursus van je tegoed.
Wat een trutten. Ik vind dat altijd zo minderwaardig om niet te reageren op een anderquote:
[..]
Whoeiiii....goed van je!!!
--- --- --- --- --- --- ---
Hier houdt de mineurstemming aan. Heb nu bijna een jaar mijn vriendinnetjes niet meer gezien, van de een op de andere dag was het contact na een gezellig avondje ineens over. Ben geen beller, maar heb altijd alle lijnen wel warm gehouden (whatsapp, facebook, reisblogs, verjaardagskaartjes). Maar op een enkele facebook-reactie van een woord na niks meer van de dames gehoord. Net tegen beter weten in toch een gelukkig nieuwjaar gewenst via een privébericht. Wel gelezen door de dames, maar jullie snappen het al....geen reactie terug...SPOILEREn toen kwam ik deze quote tegen en toen moest ik huilen
[ afbeelding ]
Ik ga dan vaak passief-agressieve plaatjes op facebook plaatsen knuffel voor jou
en fuck die bitches (niet letterlijk, dat levert nog meer spanning op )Waar denk je dat ik naar op zoek was hahaha....terwijl ik daar eigenlijk helemaal het type niet voor ben.quote:
[..]
Wat een trutten. Ik vind dat altijd zo minderwaardig om niet te reageren op een ander
knuffel voor jou
Maar ik 'geef ze nog tot zaterdag. Vrijdag jarig (
) dus als er dan geen reactie/felicitatie/kaartje komt, en zaterdag ook niet (want wie weet is de post een dag te laat) dan gaat er een leuk plaatje op 
(niet dat daar een reactie van die dames op zal komen. En eigenlijk is het gewoon uitstellen want de kans is 99,9% dat er toch niets vanaf hun kant zal komen....)
Twee dus. Ik probeer bij te blijven.Ik werk 1 of 2 dagen per weken in een schoolkantine. Dat gaat op zich best goed. Wel onzekerheid, maar ik heb daar nu minder last van dan aan het begin, het went wel. Oppassen is meestal ook geen probleem, tenzij ik echt in een heel erg dieptepunt zit. Verder studeer ik, maar dat gaat op dit moment helemaal niet goed. Door faalangst en soms doordat ik me niet kan concentreren of nergens toe kan zetten.quote:
Hoe zitten jullie met werk? Gaat dat wel goed samen met de psychische zaken?
Alles is trouwens wel extra vermoeiend als ik me niet goed voel.
[ Bericht 14% gewijzigd door kuolema op 01-01-2014 20:22:03 ]
Internet werkt voor geen meter hier de afgelopen twee weken en mijn post is sowieso veel te lang. Gelukkig had ik m al gekopieerd want ik heb al te vaak meegemaakt dat ik voor niks heb zitten typen. .
Kleine stapjes vooruit!quote:
Vandaag super goed nieuws gehad over iets waar ik me al een hele tijd druk over maakte.
Nu de andere 98 dingen nog
Dat zegt iedereen maar ik weet niet of dat inderdaad zo is.quote:
[..]
Afzonderen moet je zeker niet doen!!! Dat is wel het makkelijkste en veiligste, probeer om met mensen afspreken te zien als een uitdaging en de kleine dingen die daarbij wel leuk zijn te onthouden, (eventueel opschrijven) zodat je daar op terug kunt kijken.
Het was ook wel gezellig. Vaak gaat het in het begin wel goed en na een paar uur voel ik me slecht. Ik kan er gewoon niet zo goed tegen.
Dat is fijnquote:
[..]
Thanks! Ik heb drie wijntjes op gisteravond een merkte er niets van. Ook grappig, want voorheen was ik juist van één wijntje al tipsy.
De combinatie is bij mij ook nooit een probleem.Ja, dat ik allemaal stomme dingen doe en zeg en dat ze beter af zijn zonder mij, enz. En ik raak ervan in de war.quote:
[..]
Heb je het gevoel dat je het niet goed gedaan hebt tijdens het sociale gebeuren waardoor je dit gevoel achteraf krijgt? Ik herken het namelijk, het is een soort onzekerheid. Ik heb er steeds minder last van gelukkig.
quote:Op woensdag 1 januari 2014 11:46 schreef rainbowwarrior het volgende:
Ik wens jullie ook allemaal een goed 2014! Dat het met ons allemaal beter zal gaan
En nu kan ik ook gelijk weer "zeuren"... Ik vond oud&nieuw niet zo leuk gister/vannacht. Ik was op een huisfeest van een vriend. Ik dacht dat het de afgelopen dagen weer wat beter met me ging, maar heb gemerkt dat ik me op zo'n feest toch niet zo goed voel (een jaar geleden was dat nog wel anders...). Ik voelde me niet goed tussen de mensen. Alsof ik er niet bij hoorde en dat terwijl ik wel een aantal mensen kende die ook aardig tegen me waren en contact zochten met mij. Maar ik wilde met bijna niemand praten, het kostte me teveel kracht en ik voelde me ook onzeker, niet goed genoeg. Dit zijn mijn negatieve gedachtes die ik al jaren bij me draag en die altijd weer de kop op steken. Vannacht was het weer extreem..Voelde me leeg en eenzaam. Ik ben nu weer extreem aan het doemdenken en ben bang dat het nooit beter met mij zal gaan
Heel herkenbaar.Wow...je hebt heel wat meegemaakt zeg! Echt knap dat je er nu toch op deze manier in staat!quote:
En ik heb m'n vader bericht dat ik met 'm wil praten.
Dit is mijn verhaal:
..
Ik denk placebo-effect of toevalquote:
Pff AD in de mik en een half uur later lijken de gedachtes&gevoelens als sneeuw voor de zon te verdwijnen (nou ja, niet helemaal. Maar toch...). Weet niet wat ik daar nou van moet vinden.
Ja dat kan. Maar als ik ervoor kies om geen contact meer te willen zou ik dat dus juist prettig vinden. Anders voel je je weer verplicht om te reageren op iemands sms of zo en dat is nu juist wat ik zou willen vermijden.quote:
[..]
Afzonderen is niet goed... Ik heb daar ook wel neiging toe hoor
En daarbij ga ik vaak piekeren omdat anderen ook geen contact met mij zoeken tijdens een afzonderingsprediode en daar raak ik ook weer overstuur van zodat ik helemaal wegzak in de put...
Ik weet het gewoon niet...niet afzonderen is zeker ook niet goed.
Dat is niet echt een psychologelijke (ja dat woord heb ik even verzonnen) reactie...Je kunt er sowieso geen zekere conclusie uit trekken. Zou je niet liever geen gesprekken willen met haar dan? Als je je er toch niet beter door voelt...het is maar voor een korte tijd dat je dan zonder zou zitten.quote:Nou ik vertelde haar een dilemma over een vriend die vaak niet op me reageerd of zelf contact opneemt, terwijl het begin vorig jaar (2013
Oh en ik heb volgende week om half 8 's avonds een sessie, terwijl ik zei dat ik 's avonds niet zie zitten
[..]
Dat kan ik me heel goed voorstellen, erg lastig is datquote:Nee
Ik heb sinds februari geen baan, en na 3 maanden uitkering krijg ik geen geld meer van het UWV dus ben ik daarna ook gestopt met solliciteren
Hoe gaat het daar nu mee dan?quote:Toen ik nog wel werk had ging het eigenlijk ook niet. Ik deed toen nog heel erg aan zelfbeschadiging en dat ging ook op mn werk door
quote:
De eerste sollicitatie sinds n half jaar is de deur uit
Hondenquote:
[..]
Gewooon doorzetten! Dan komt het inderdaad ooit wel goed
Jaarwisseling viel best mee en met de oppashond in huis ging ik me ook wel wat beter voelen omdat de druk van vrolijk zijn en overal om lachen wegnam...moest vaak lachen maar om de hond..het zorge ook voor afleiding.
Verder voel ik me toch niet 100%, maar beter dan gisterenmiddag. En ik moet gewoon gaan leren hoe contacten te onderhouden...want contact maken is niet meer zo heel lastig maar het onderhouden is het lastige, vooral als je relatie met ouders niet heel erg 100% normaal is(juiste te "plakkerig aan elkaar")
Hopelijk gaat het de goede kant op.Nou het kan ook heel ontladend zijn. En anders is het lekkere spanningquote:
fuck die bitches
Maar t zijn toch je vrienden of niet? Men wil toch dat je erbij bent? Ja, ik weet dat t lastig is want ik herken het wel. Toch probeer ik het elke keer opnieuw en probeer ik achteraf niet teveel erover na te denken. Ik probeer ook kleine feitjes voor de geest te halen die positief zijn. Zoals gisteren dat mn vriendin dingen had ingekocht waarvan ze wist dat ik ze lekker vindquote:
[..]
Ja, dat ik allemaal stomme dingen doe en zeg en dat ze beter af zijn zonder mij, enz. En ik raak ervan in de war.
Heel fijn dat iemand rekening houdt met me, meestal word ik over t hoofd gezien. Dat laatste kan dus ook een reden zijn waarom je moeite hebt met sociaal contact, je bent wat 'onzichtbaar' en vervolgens hebben mensen je niet genoeg in de gaten en daardoor lijkt het of niemand contact wil.
Zo'n stuk stabieler, het is niet ineens fantastisch allemaal. Maar wel een heel stuk beter te behappen
.Dat weet ik niet. Misschien nodigen ze me gewoon uit uit schuldgevoel. Soms heb ik ook het gevoel dat ze iets van plan zijn.quote:
[..]
Maar t zijn toch je vrienden of niet? Men wil toch dat je erbij bent? Ja, ik weet dat t lastig is want ik herken het wel. Toch probeer ik het elke keer opnieuw en probeer ik achteraf niet teveel erover na te denken. Ik probeer ook kleine feitjes voor de geest te halen die positief zijn. Zoals gisteren dat mn vriendin dingen had ingekocht waarvan ze wist dat ik ze lekker vind
Heel fijn dat iemand rekening houdt met me, meestal word ik over t hoofd gezien. Dat laatste kan dus ook een reden zijn waarom je moeite hebt met sociaal contact, je bent wat 'onzichtbaar' en vervolgens hebben mensen je niet genoeg in de gaten en daardoor lijkt het of niemand contact wil.
Ik voel me niet onzichtbaar, dat is het niet, integendeel. Ik voel me juist heel erg bekeken. Ik zou juist onzichtbaar willen zijn, of beter, niet bestaan.
Waarom denk je dat? Als je er zo mee zit kun je het haar best vragen. Maar dan wel iets subtielerquote:
verdomme, heb echt de neiging om iemand via whapp te vragen of ze me haat. het zal niet maar ik voel het zo wel.
waarom ik dat denk? omdat ik me wat teveel aantrek van iets wat ze wss zo niet bedoeld.quote:
[..]
Waarom denk je dat? Als je er zo mee zit kun je het haar best vragen. Maar dan wel iets subtieler
Nou als je dat al weet...probeer het dan los te laten. Of vraag het echt zodat je die zekerheid hebt.quote:
[..]
waarom ik dat denk? omdat ik me wat teveel aantrek van iets wat ze wss zo niet bedoeld.
ik kan dat nooit loslaten.quote:
[..]
Nou als je dat al weet...probeer het dan los te laten. Of vraag het echt zodat je die zekerheid hebt.
Je weet in elk geval dat de kans groot is dat jij er te negatief over denkt. Dat is de eerste stap. Maar je blijft toch twijfelen. Je kunt jezelf laten geloven wat je wilt. Je weet het nooit zeker. Maar als je het niet los kunt laten en je er zorgen over blijft maken kun je het toch vragen?quote:
dat staat zo idioot om te vragen.quote:
[..]
Je weet in elk geval dat de kans groot is dat jij er te negatief over denkt. Dat is de eerste stap. Maar je blijft toch twijfelen. Je kunt jezelf laten geloven wat je wilt. Je weet het nooit zeker. Maar als je het niet los kunt laten en je er zorgen over blijft maken kun je het toch vragen?
Dat hangt ervan af hoe je het vraagt. Natuurlijk niet 'haat je mij of zo'?quote:
Ik weet niet waar het om gaat, maar als ze iets heeft gedaan of gezegd kun je zeggen dat je daarmee zit of dat het niet prettig op je overkwam. Of vragen wat ze ermee bedoelde.
je gaat niet zomaar vragen of iemand je haat. en zeggen dat je iets dwars zat omdat ze wat zei maakt het alleen maar ingewikkeld. ik ben er wel door gekwetst maar zij heeft daar geen idee van.
Waarom wordt het ingewikkeld? Zeg gewoon "dit en dit kwetste me". Ik zie het punt niet zoquote:
vind geen van beide gepast.
je gaat niet zomaar vragen of iemand je haat. en zeggen dat je iets dwars zat omdat ze wat zei maakt het alleen maar ingewikkeld. ik ben er wel door gekwetst maar zij heeft daar geen idee van.
Het is toch geen vreemde?Ik heb ook een keer tegen een vriend gezegd dat het me kwetste dat hij een uur nadat we eigenlijk hadden afgesproken pas afzegde... Voor hem was het geen big deal maar voor mij wel en het gaat daar toch om? Als iemand jou kwetst dan mag je dat echt wel zeggen hoorquote:
Ik bedoelde niet onzichtbaar voelen maar op andere onzichtbaar overkomen. Omdat je probeert niet bekeken te worden. Heb je hulp met dit soort vraagstukken?quote:
[..]
Dat weet ik niet. Misschien nodigen ze me gewoon uit uit schuldgevoel. Soms heb ik ook het gevoel dat ze iets van plan zijn.
Ik voel me niet onzichtbaar, dat is het niet, integendeel. Ik voel me juist heel erg bekeken. Ik zou juist onzichtbaar willen zijn, of beter, niet bestaan.
Nee, ik laat het niet zittenquote:
Ik herken je gevoel te goed om niks te zeggen
Wat ik zou doen is vragen wat ze met die opmerking bedoelde. Gewoon zo vragen, even de emoties erbuiten laten. Als ze dan doorvraagt kan je altijd nog zeggen dat het op jou heel rot overkwam wat ze zij, maar dat je graag wil checken of je het misschien verkeerd had opgevat.
Met de vraag zo stellen kan je haar namelijk niet tot last zijn, maar ben je juist aardig omdat je ervoor open staat om je eigen reactie ter discussie te stellen. Zo goed als iedereen reageert daar goed op, is mijn ervaring.
Mocht ze dan toch raar reageren dan kan je ook gewoon zeggen van joh ik val je niet aan ofzo, ik stel gewoon een vraag.
Succes!
Dit dus eigenlijkquote:
Ik heb ervaren dat over dingen praten met mensen toch vaak helpt. Als je uitlegt hoe dingen zijn overgekomen bijvoorbeeld. Dan blijkt het vaak heel anders bedoeld. En het lucht op om erover te praten.
Ik spuit 11-de weer eens hihi
Je legt t wel mooi duidelijk uitquote:
[..]
Dit dus eigenlijk
Ik spuit 11-de weer eens hihi
Vaak zitten de emoties in de weg bij het reageren op wat mensen zeggen.
Nee.quote:
De laatste weken ging het lekker. Ik merk dat door mezelf moed in te praten en realistisch naar mijn situatie te kijken, ik het angstige gevoel geheel kwijt kan raken en me echt super top kan voelen! De laatste dagen ging het echter minder, ik was wat gespannen na een reeks studiewerk en meteen ging de twijfelmachine in mijn hoofd weer draaien. Kan ik straks wel stagelopen? Druk ik mezelf in een terugval door die stap te nemen? Vannacht het grootste deel klaarwakker gelegen van het piekeren. Meh.
Inmiddels heb ik mezelf wat gekalmeerd. Ik weet ook dat ik de bronnen van mijn overspannenheid heb herkend en aangepakt, rust heb genomen en stapsgewijs mijn studie weer heb opgepakt. Als ik kijk naar wat ik nu doe, qua studie en werk, dat had ik in de zomervakantie niet durven dromen. Toch is er altijd de angst dat ik nog iets fout doe, dat ik een te grote stap neem, wat nu het geval is met mijn stage. Gek genoeg merk ik ook dat ik veel meer kan wanneer ik niet al mij energie kwijt ben aan piekeren. Ik probeer sterk en positief te zijn en mezelf veel te herinneren aan het feit dat ik gewoon goed bezig ben.
Ik doe het al niet eens met mijn vriend, laat staan met 'vriendinnen'quote:
Nou het kan ook heel ontladend zijn. En anders is het lekkere spanning
) meer om wat leuks te ondernemen. Er is een vriendin die me nog sms't en vraagt hoe het met me gaat. Voel dat ik me steeds meer terugtrek. Heb net een dag in bed liggen rotten omdat er toch geen reden was om eruit te komen. Zit nu ook heel charmant in m'n huispak. M'n vader komt zo wat brengen en ik hoop dat ik niet meteen begin te janken als ik hem zie. Ik word echt krijsend gek en ik weet niet of dat komt door m'n werk (of het gebrek eraan) en problemen met betalen van hypotheek, maar ik ben nu ook niet in staat om opgewekt en optimistisch te gaan solliciteren, als ik al een vacature vond.Nou ja, niet quoten, misschien haal ik het zo weer weg.
Meid wat kut
geen/weinig werk hebben is ook gewoon kut, ik zou tegen de muur omhoog kruipen denk ik.Misschien toch proberen jezelf niet teveel als last te zien voor je omgeving? En wel afentoe bij ze uithuilen? Is misschien iets wat je niet van jezelf gewend bent om te doen, maar ook jij hebt recht op steun als je ff niet lekker in je vel zit....
Sterkte meis en knuffel
Dat is wel fucked up, herken je gevoelens wel. Je zoekt/wil contact met mensen maar het lukt maar niet om dat te krijgen zo te lezen.
Zorg in ieder geval dat je je niet teveel terugtrekt, want het wordt dan steeds lastiger om eruit te komen
Wat voor DM's??quote:
Wou je net een DM sturen om, als je niet wilt dat je verhaal gequote wordt, je verhaal in een quote te zetten zodat niemand hem meer kan quoten.
Dus wat er speelt is problemen met werk en eenzaamheid? Woonde je voor je verhuizing nog bij je ouders?quote:
Klinkt alsof je verder gewoon goed bezig bent. Een (kleine) terugval kan altijd gebeuren, maar als je de 1e symptomen herkent en weet hoe ermee te dealen, dan zie ik in jouw geval niet zo veel reden tot ongerustheid?quote:
Pff, het is toch knap lastig om te herstellen van overspannenheid/burnout en gerelateerde angstklachten.
De laatste weken ging het lekker. Ik merk dat door mezelf moed in te praten en realistisch naar mijn situatie te kijken, ik het angstige gevoel geheel kwijt kan raken en me echt super top kan voelen! De laatste dagen ging het echter minder, ik was wat gespannen na een reeks studiewerk en meteen ging de twijfelmachine in mijn hoofd weer draaien. Kan ik straks wel stagelopen? Druk ik mezelf in een terugval door die stap te nemen? Vannacht het grootste deel klaarwakker gelegen van het piekeren. Meh.
Inmiddels heb ik mezelf wat gekalmeerd. Ik weet ook dat ik de bronnen van mijn overspannenheid heb herkend en aangepakt, rust heb genomen en stapsgewijs mijn studie weer heb opgepakt. Als ik kijk naar wat ik nu doe, qua studie en werk, dat had ik in de zomervakantie niet durven dromen. Toch is er altijd de angst dat ik nog iets fout doe, dat ik een te grote stap neem, wat nu het geval is met mijn stage. Gek genoeg merk ik ook dat ik veel meer kan wanneer ik niet al mij energie kwijt ben aan piekeren. Ik probeer sterk en positief te zijn en mezelf veel te herinneren aan het feit dat ik gewoon goed bezig ben.
Verder ken ik je niet, dus kan weinig anders over je verhaaltje zeggen.
Ik zit alleen heel zielig te doen, ik loop m'n huis al op te ruimen met het idee dat ik het zo weer in de verkoop moet zetten. Dat ik m'n huisdieren weg moet doen. Bij m'n vorige huis ben ik ook na nog geen jaar weggegaan omdat k me er niet veilig meer voelde na meerdere inbraken en nu zit ik hier ook al niet lekker meer. Dat huis hangt als een molensteen om m'n nek. En de auto ook, het is m'n enige beetje vrijheid maar goed, ik kom toch amper de deur meer uit denk ik dan, kan hem net zo goed wegdoen, scheelt een hoop geld. Televisie eruit. Ik durf ook geen boodschappen meer te doen.
Ik raak ook helemaal van slag van berichtjes op FB van collega's, van nieuws over de economie. Ik analyseer alles. Het gaat gewoon even niet lekker.
Ik heb hiervoor thuis/onderhuur en antikraak gewoond, paar maanden hier, paar maanden daar. Had gehoopt eindelijk ergens te kunnen blijven, een eigen plekje, maar dat is me blijkbaar niet gegund. Ik had eerst nooit problemen met eenzaamheid, vond ik juist heerlijk. Ik kon er juist niet tegen als ik elke avond al iets had afgesproken, dan had ik echt behoefte aan een weekendje niks. Nu is het andersom.
En ik kreeg een DM die ik aanzag voor een foute versierpoging, sorry.
Denk dat je met je pa wel over je werk kan hebben. Al is het enkel zodat je het er met iemand over kan praten. En wie weet kunnen jullie samen eens kijken naar mogelijkheden of nieuwe inzichten ofzo.quote:
Denk dat je ma liever hebt dat je haar belast met zaken (emotioneel/praktisch) dan dat ze erachter komt dat je het allemaal niet red in je eentje / je kut voelt.
Wel jammer dat je je niet goed voelt in je eigen huis. Dat is toch de plek waar je je veilig en lekker moet voelen.
Stel je verkoopt je auto.. wat zou je dan met dat geld gaan doen? Gebruiken voor contacten met vrienden of is het een reden dat je nog meer thuis zal gaan zitten?
Waarom durf je geen boodschappen meer te doen?
Je zit even down, geen werk, leest berichten dat het met de economie slecht gaat en dat heeft blijkbaar direct invloed op jou en je leven/werk, logisch dat je daar dan even van slag raakt. Misschien een optie om die berichten uit te zetten / gelijk te verwijderen? Doe ik altijd met berichten die ik niet interessant vindt of niet wil lezen (omdat zij wel een leven hebben en ik niet bv)
Vond je het misschien fijn dat je zovaak verhuisde toen je antikraak woonde?
Mensen veranderen, en nu je zo weinig doet wil je juist wat doen. Vroeger had je het druk en wou je juist rust. Ergens een middenweg in zien te vinden zou fijn zijn voor je.
Voor de rest vind ik CUE's post hierboven beter dan wat ik had getikt
10 Januari ff meeten? Kan evt. een dagje eerder misschien? Of dagje later? Of had je weer een namiddag in gedachten?quote:Op woensdag 1 januari 2014 18:37 schreef Gray het volgende:
[..]
Wacht het maar geduldig af, jij.
De 10e ben ik overigens in de buurt, ff meeten? Ik heb nog een cursus van je tegoed.
Dat laatste.quote:
[..]
10 Januari ff meeten? Kan evt. een dagje eerder misschien? Of dagje later? Of had je weer een namiddag in gedachten?
Ik ook zo ietsquote:
Ik heb echt geen zin om om half 8 's avonds nog daarheen te gaan. En ik weet bovendien niet zo goed wat ik nu met haar moet bespreken
Does not compute.quote:
Heftig verhaal CL, en ook heel herkenbaar.quote:
M'n vader ligt er ook wakker van dat ik geen werk heb, dus ik durf het er niet over te hebben. Hij vraagt of ik nog opdrachten heb, ziet aan de briefjes bij m'n pc van niet (ik had eerst altijd het hele bureau vol post-its hangen, nu is het leeg), dus ik durf niet toe te geven dat ik gek word. Ik heb al een paar zondagen bij m'n ouders doorgebracht, die mensen willen ook hun rust en eens samen dingen doen, alle kinderen zijn ein-de-lijk het huis uit. M'n moeder doet m'n was de afgelopen paar weken omdat m'n wasmanden uitpuilen. Ze is begin 2013 opgenomen geweest vanwege hartklachten, ze moet het rustig aandoen. Ik wil haar ook niet te veel belasten. Maar nu vreet ik mezelf gewoon op. Ze kunnen ze niet meer helpen dan nu.
Ik zit alleen heel zielig te doen, ik loop m'n huis al op te ruimen met het idee dat ik het zo weer in de verkoop moet zetten. Dat ik m'n huisdieren weg moet doen. Bij m'n vorige huis ben ik ook na nog geen jaar weggegaan omdat k me er niet veilig meer voelde na meerdere inbraken en nu zit ik hier ook al niet lekker meer. Dat huis hangt als een molensteen om m'n nek. En de auto ook, het is m'n enige beetje vrijheid maar goed, ik kom toch amper de deur meer uit denk ik dan, kan hem net zo goed wegdoen, scheelt een hoop geld. Televisie eruit. Ik durf ook geen boodschappen meer te doen.
Ik raak ook helemaal van slag van berichtjes op FB van collega's, van nieuws over de economie. Ik analyseer alles. Het gaat gewoon even niet lekker.
Ik heb hiervoor thuis/onderhuur en antikraak gewoond, paar maanden hier, paar maanden daar. Had gehoopt eindelijk ergens te kunnen blijven, een eigen plekje, maar dat is me blijkbaar niet gegund. Ik had eerst nooit problemen met eenzaamheid, vond ik juist heerlijk. Ik kon er juist niet tegen als ik elke avond al iets had afgesproken, dan had ik echt behoefte aan een weekendje niks. Nu is het andersom.
En ik kreeg een DM die ik aanzag voor een foute versierpoging, sorry.
Het hebben van geen zekerheid qua werk/geld is echt slopend.
Wat ik je wel mee wil geven is, blijf in gesprek met je ouders, of eventueel vrienden/bevriende ondernemers die je als klankbord kunt gebruiken.
Meeste kunnen zich wel inleven in je situatie, en jij moet het toch kwijt.
Het is ook niet iets waar je je voor hoeft te schamen ofzo.
En wat betreft de betalingsproblemen, blijf ook in gesprek met de instanties, vaak zijn er wel regelingen te treffen.
En er zijn in veel gemeentes regelingen voor bijzondere bijstand voor ondernemers, misschien kunnen zij iets voor je betekenen.
Sterkte in ieder geval.
Ah...ik heb ook geen zin in mijn afspraak maandag....intake bij de fysio van GGZ....niet echt heel veel zin om daar in mijn ondergoed voor die man/jongen te gaan staanquote:
Ik ga denk ik mn afspraak voor maandag afzeggen
Ik heb echt geen zin om om half 8 's avonds nog daarheen te gaan. En ik weet bovendien niet zo goed wat ik nu met haar moet bespreken
--- --- --- --- --- --- --- ---
Vandaag een (rot) levensjaar voorbij
Natuurlijk was mijn moeder om 00.00 uur de eerste die mij feliciteerde. En 1 van de vriendinnen die al een jaar niks van zich heeft laten horen, heeft zowaar op facebook een felicitatie geplaatst
Gefeliciteerd, op naar een beter jaarquote:
[..]
Ah...ik heb ook geen zin in mijn afspraak maandag....intake bij de fysio van GGZ....niet echt heel veel zin om daar in mijn ondergoed voor die man/jongen te gaan staan
--- --- --- --- --- --- --- ---
Vandaag een (rot) levensjaar voorbij
Natuurlijk was mijn moeder om 00.00 uur de eerste die mij feliciteerde. En 1 van de vriendinnen die al een jaar niks van zich heeft laten horen, heeft zowaar op facebook een felicitatie geplaatst
Wat moet een fysio van de GGZ van je? (ik wist niet dat die er waren...)
Huh wat is een GGZ fysio? En kan je niet om een vrouw vragen? Dat zou ik iig doenquote:
[..]
Ah...ik heb ook geen zin in mijn afspraak maandag....intake bij de fysio van GGZ....niet echt heel veel zin om daar in mijn ondergoed voor die man/jongen te gaan staan
--- --- --- --- --- --- --- ---
Vandaag een (rot) levensjaar voorbij
Natuurlijk was mijn moeder om 00.00 uur de eerste die mij feliciteerde. En 1 van de vriendinnen die al een jaar niks van zich heeft laten horen, heeft zowaar op facebook een felicitatie geplaatst
Gefelicteerd met je verjaardig
Je rotjaar is voorbij, nu wordt het beter