Depressie & Angst #79: Waar de dagen langer worden

quote:

Op woensdag 1 januari 2014 18:26 schreef kvd het volgende:

[..]

Whoeiiii....goed van je!!!

--- --- --- --- --- --- ---

Hier houdt de mineurstemming aan. Heb nu bijna een jaar mijn vriendinnetjes niet meer gezien, van de een op de andere dag was het contact na een gezellig avondje ineens over. Ben geen beller, maar heb altijd alle lijnen wel warm gehouden (whatsapp, facebook, reisblogs, verjaardagskaartjes). Maar op een enkele facebook-reactie van een woord na niks meer van de dames gehoord. Net tegen beter weten in toch een gelukkig nieuwjaar gewenst via een privébericht. Wel gelezen door de dames, maar jullie snappen het al....geen reactie terug...

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

Wat een trutten. Ik vind dat altijd zo minderwaardig om niet te reageren op een ander _{Ik ga dan vaak passief-agressieve plaatjes op facebook plaatsen}

knuffel voor jou en fuck die bitches (niet letterlijk, dat levert nog meer spanning op )

quote:

Op woensdag 1 januari 2014 19:08 schreef Elvi het volgende:

[..]

Wat een trutten. Ik vind dat altijd zo minderwaardig om niet te reageren op een ander _{Ik ga dan vaak passief-agressieve plaatjes op facebook plaatsen}

knuffel voor jou en fuck die bitches (niet letterlijk, dat levert nog meer spanning op )

Waar denk je dat ik naar op zoek was hahaha....terwijl ik daar eigenlijk helemaal het type niet voor ben.

Maar ik 'geef ze nog tot zaterdag. Vrijdag jarig ( ) dus als er dan geen reactie/felicitatie/kaartje komt, en zaterdag ook niet (want wie weet is de post een dag te laat) dan gaat er een leuk plaatje op
(niet dat daar een reactie van die dames op zal komen. En eigenlijk is het gewoon uitstellen want de kans is 99,9% dat er toch niets vanaf hun kant zal komen....)

Zo even een hele lange post vol met quotes. Twee dus. Ik probeer bij te blijven.

quote:

Op dinsdag 31 december 2013 16:43 schreef zomertje het volgende:
Hoe zitten jullie met werk? Gaat dat wel goed samen met de psychische zaken?

Ik werk 1 of 2 dagen per weken in een schoolkantine. Dat gaat op zich best goed. Wel onzekerheid, maar ik heb daar nu minder last van dan aan het begin, het went wel. Oppassen is meestal ook geen probleem, tenzij ik echt in een heel erg dieptepunt zit. Verder studeer ik, maar dat gaat op dit moment helemaal niet goed. Door faalangst en soms doordat ik me niet kan concentreren of nergens toe kan zetten.
Alles is trouwens wel extra vermoeiend als ik me niet goed voel.

[ Bericht 14% gewijzigd door kuolema op 01-01-2014 20:22:03 ]

_{oeps, dat ging niet helemaal goed Internet werkt voor geen meter hier de afgelopen twee weken en mijn post is sowieso veel te lang. Gelukkig had ik m al gekopieerd want ik heb al te vaak meegemaakt dat ik voor niks heb zitten typen.}

.

quote:

Op dinsdag 31 december 2013 18:30 schreef Mistico het volgende:
Vandaag super goed nieuws gehad over iets waar ik me al een hele tijd druk over maakte.

_{Nu de andere 98 dingen nog}

Kleine stapjes vooruit!

quote:

Op woensdag 1 januari 2014 03:06 schreef Mistico het volgende:

[..]

Afzonderen moet je zeker niet doen!!! Dat is wel het makkelijkste en veiligste, probeer om met mensen afspreken te zien als een uitdaging en de kleine dingen die daarbij wel leuk zijn te onthouden, (eventueel opschrijven) zodat je daar op terug kunt kijken.

Dat zegt iedereen maar ik weet niet of dat inderdaad zo is.
Het was ook wel gezellig. Vaak gaat het in het begin wel goed en na een paar uur voel ik me slecht. Ik kan er gewoon niet zo goed tegen.

quote:

Op woensdag 1 januari 2014 08:56 schreef -Spring het volgende:

[..]

Thanks! Ik heb drie wijntjes op gisteravond een merkte er niets van. Ook grappig, want voorheen was ik juist van één wijntje al tipsy.

Dat is fijn De combinatie is bij mij ook nooit een probleem.

quote:

Op woensdag 1 januari 2014 11:01 schreef zomertje het volgende:

[..]

Heb je het gevoel dat je het niet goed gedaan hebt tijdens het sociale gebeuren waardoor je dit gevoel achteraf krijgt? Ik herken het namelijk, het is een soort onzekerheid. Ik heb er steeds minder last van gelukkig.

Ja, dat ik allemaal stomme dingen doe en zeg en dat ze beter af zijn zonder mij, enz. En ik raak ervan in de war.

quote:

Op woensdag 1 januari 2014 11:46 schreef rainbowwarrior het volgende:
Ik wens jullie ook allemaal een goed 2014! Dat het met ons allemaal beter zal gaan .

En nu kan ik ook gelijk weer "zeuren"... Ik vond oud&nieuw niet zo leuk gister/vannacht. Ik was op een huisfeest van een vriend. Ik dacht dat het de afgelopen dagen weer wat beter met me ging, maar heb gemerkt dat ik me op zo'n feest toch niet zo goed voel (een jaar geleden was dat nog wel anders...). Ik voelde me niet goed tussen de mensen. Alsof ik er niet bij hoorde en dat terwijl ik wel een aantal mensen kende die ook aardig tegen me waren en contact zochten met mij. Maar ik wilde met bijna niemand praten, het kostte me teveel kracht en ik voelde me ook onzeker, niet goed genoeg. Dit zijn mijn negatieve gedachtes die ik al jaren bij me draag en die altijd weer de kop op steken. Vannacht was het weer extreem..Voelde me leeg en eenzaam. Ik ben nu weer extreem aan het doemdenken en ben bang dat het nooit beter met mij zal gaan .

Heel herkenbaar.

quote:

Op woensdag 1 januari 2014 12:13 schreef -Spring het volgende:
En ik heb m'n vader bericht dat ik met 'm wil praten.

Dit is mijn verhaal:
..

Wow...je hebt heel wat meegemaakt zeg! Echt knap dat je er nu toch op deze manier in staat!

quote:

Op woensdag 1 januari 2014 12:25 schreef rainbowwarrior het volgende:
Pff AD in de mik en een half uur later lijken de gedachtes&gevoelens als sneeuw voor de zon te verdwijnen (nou ja, niet helemaal. Maar toch...). Weet niet wat ik daar nou van moet vinden.

Ik denk placebo-effect of toeval

quote:

Op woensdag 1 januari 2014 13:50 schreef Elvi het volgende:

[..]

Afzonderen is niet goed... Ik heb daar ook wel neiging toe hoor Maar ik voel me er alleen maar rotter door en als ik dan besluit toch contact met iedereen op te nemen dan weet ik niet zo goed.
En daarbij ga ik vaak piekeren omdat anderen ook geen contact met mij zoeken tijdens een afzonderingsprediode en daar raak ik ook weer overstuur van zodat ik helemaal wegzak in de put...

Ja dat kan. Maar als ik ervoor kies om geen contact meer te willen zou ik dat dus juist prettig vinden. Anders voel je je weer verplicht om te reageren op iemands sms of zo en dat is nu juist wat ik zou willen vermijden.
Ik weet het gewoon niet...niet afzonderen is zeker ook niet goed.

quote:

Nou ik vertelde haar een dilemma over een vriend die vaak niet op me reageerd of zelf contact opneemt, terwijl het begin vorig jaar (2013 ) wel een goede vriend voor me was. Dus ik vroeg me af wat ik nou daarmee moest en wat hij nou van een vriendschap verwacht. Haar reactie: "nou dat is toch duidelijk? Hij wil blijkbaar geen contact met je." Ik vind dat nogal kort door de bocht en het maakt mij juist ontzettend onzeker ipv dat ik me beter voel.
Oh en ik heb volgende week om half 8 's avonds een sessie, terwijl ik zei dat ik 's avonds niet zie zitten Maar goed ze heeft het drukdrukdruk dus ik moet wel toegeven Heel irritant want ik krijg het gevoel alsof ze mij een beetje als 'vulling' voor de loze uurtjes heeft.

Dat is niet echt een psychologelijke (ja dat woord heb ik even verzonnen) reactie...Je kunt er sowieso geen zekere conclusie uit trekken. Zou je niet liever geen gesprekken willen met haar dan? Als je je er toch niet beter door voelt...het is maar voor een korte tijd dat je dan zonder zou zitten.
[..]

quote:

Nee
Ik heb sinds februari geen baan, en na 3 maanden uitkering krijg ik geen geld meer van het UWV dus ben ik daarna ook gestopt met solliciteren Ik kon de afwijzingen niet meer aan, het gebrek aan vacatures benauwde me en in brieven moet je jezelf zien te verkopen door je positieve punten erin te zetten en die zag ik niet meer bij mezelf. Ik ben deze week pas weer begonnen omdat ik wel n leuke vacature heb gezien en ik heb er een beetje energie voor dus ik grijp mn kans

Dat kan ik me heel goed voorstellen, erg lastig is dat

quote:

Toen ik nog wel werk had ging het eigenlijk ook niet. Ik deed toen nog heel erg aan zelfbeschadiging en dat ging ook op mn werk door Ik had 3 keer per dag pauze dus ja... ik sloot mezelf op in de wc's Niemand merkte het trouwens, maar echt goed werk kon ik niet meer afleveren denk ik

Hoe gaat het daar nu mee dan?

quote:

Op woensdag 1 januari 2014 17:20 schreef Elvi het volgende:
De eerste sollicitatie sinds n half jaar is de deur uit Als ik dit vol blijf houden komt het misschien nog wel goed met me

quote:

Op woensdag 1 januari 2014 18:11 schreef cafpow het volgende:

[..]

Gewooon doorzetten! Dan komt het inderdaad ooit wel goed

Jaarwisseling viel best mee en met de oppashond in huis ging ik me ook wel wat beter voelen omdat de druk van vrolijk zijn en overal om lachen wegnam...moest vaak lachen maar om de hond..het zorge ook voor afleiding.

Verder voel ik me toch niet 100%, maar beter dan gisterenmiddag. En ik moet gewoon gaan leren hoe contacten te onderhouden...want contact maken is niet meer zo heel lastig maar het onderhouden is het lastige, vooral als je relatie met ouders niet heel erg 100% normaal is(juiste te "plakkerig aan elkaar")

Honden Hopelijk gaat het de goede kant op.

quote:

Op woensdag 1 januari 2014 19:08 schreef Elvi het volgende:
fuck die bitches (niet letterlijk, dat levert nog meer spanning op )

Nou het kan ook heel ontladend zijn. En anders is het lekkere spanning

echt geen zin in dit jaar

quote:

Op woensdag 1 januari 2014 20:19 schreef kuolema het volgende:
[..]

Ja, dat ik allemaal stomme dingen doe en zeg en dat ze beter af zijn zonder mij, enz. En ik raak ervan in de war.

Maar t zijn toch je vrienden of niet? Men wil toch dat je erbij bent? Ja, ik weet dat t lastig is want ik herken het wel. Toch probeer ik het elke keer opnieuw en probeer ik achteraf niet teveel erover na te denken. Ik probeer ook kleine feitjes voor de geest te halen die positief zijn. Zoals gisteren dat mn vriendin dingen had ingekocht waarvan ze wist dat ik ze lekker vind

Heel fijn dat iemand rekening houdt met me, meestal word ik over t hoofd gezien. Dat laatste kan dus ook een reden zijn waarom je moeite hebt met sociaal contact, je bent wat 'onzichtbaar' en vervolgens hebben mensen je niet genoeg in de gaten en daardoor lijkt het of niemand contact wil.

Ik begon vorig jaar januari met mn nieuwe AD (nummer uh... zoveel), eigenlijk weinig hoop dat het echt zou verbeteren. En nu... een jaar later kan ik zeggen dat het echt, echt, echt heeft geholpen!
Zo'n stuk stabieler, het is niet ineens fantastisch allemaal. Maar wel een heel stuk beter te behappen .

quote:

Op woensdag 1 januari 2014 20:57 schreef zomertje het volgende:

[..]

Maar t zijn toch je vrienden of niet? Men wil toch dat je erbij bent? Ja, ik weet dat t lastig is want ik herken het wel. Toch probeer ik het elke keer opnieuw en probeer ik achteraf niet teveel erover na te denken. Ik probeer ook kleine feitjes voor de geest te halen die positief zijn. Zoals gisteren dat mn vriendin dingen had ingekocht waarvan ze wist dat ik ze lekker vind

Heel fijn dat iemand rekening houdt met me, meestal word ik over t hoofd gezien. Dat laatste kan dus ook een reden zijn waarom je moeite hebt met sociaal contact, je bent wat 'onzichtbaar' en vervolgens hebben mensen je niet genoeg in de gaten en daardoor lijkt het of niemand contact wil.

Dat weet ik niet. Misschien nodigen ze me gewoon uit uit schuldgevoel. Soms heb ik ook het gevoel dat ze iets van plan zijn.
Ik voel me niet onzichtbaar, dat is het niet, integendeel. Ik voel me juist heel erg bekeken. Ik zou juist onzichtbaar willen zijn, of beter, niet bestaan.

verdomme, heb echt de neiging om iemand via whapp te vragen of ze me haat. het zal niet maar ik voel het zo wel.

quote:

Op woensdag 1 januari 2014 23:21 schreef Miniem het volgende:
verdomme, heb echt de neiging om iemand via whapp te vragen of ze me haat. het zal niet maar ik voel het zo wel.

Waarom denk je dat? Als je er zo mee zit kun je het haar best vragen. Maar dan wel iets subtieler

quote:

Op woensdag 1 januari 2014 23:29 schreef kuolema het volgende:

[..]

Waarom denk je dat? Als je er zo mee zit kun je het haar best vragen. Maar dan wel iets subtieler

waarom ik dat denk? omdat ik me wat teveel aantrek van iets wat ze wss zo niet bedoeld.

quote:

Op woensdag 1 januari 2014 23:31 schreef Miniem het volgende:

[..]

waarom ik dat denk? omdat ik me wat teveel aantrek van iets wat ze wss zo niet bedoeld.

Nou als je dat al weet...probeer het dan los te laten. Of vraag het echt zodat je die zekerheid hebt.

quote:

Op woensdag 1 januari 2014 23:32 schreef kuolema het volgende:

[..]

Nou als je dat al weet...probeer het dan los te laten. Of vraag het echt zodat je die zekerheid hebt.

ik kan dat nooit loslaten.

quote:

Op woensdag 1 januari 2014 23:33 schreef Miniem het volgende:

[..]

ik kan dat nooit loslaten.

Je weet in elk geval dat de kans groot is dat jij er te negatief over denkt. Dat is de eerste stap. Maar je blijft toch twijfelen. Je kunt jezelf laten geloven wat je wilt. Je weet het nooit zeker. Maar als je het niet los kunt laten en je er zorgen over blijft maken kun je het toch vragen?

quote:

Op woensdag 1 januari 2014 23:37 schreef kuolema het volgende:

[..]

Je weet in elk geval dat de kans groot is dat jij er te negatief over denkt. Dat is de eerste stap. Maar je blijft toch twijfelen. Je kunt jezelf laten geloven wat je wilt. Je weet het nooit zeker. Maar als je het niet los kunt laten en je er zorgen over blijft maken kun je het toch vragen?

dat staat zo idioot om te vragen.

quote:

Op woensdag 1 januari 2014 23:40 schreef Miniem het volgende:

[..]

dat staat zo idioot om te vragen.

Dat hangt ervan af hoe je het vraagt. Natuurlijk niet 'haat je mij of zo'?
Ik weet niet waar het om gaat, maar als ze iets heeft gedaan of gezegd kun je zeggen dat je daarmee zit of dat het niet prettig op je overkwam. Of vragen wat ze ermee bedoelde.

vind geen van beide gepast.
je gaat niet zomaar vragen of iemand je haat. en zeggen dat je iets dwars zat omdat ze wat zei maakt het alleen maar ingewikkeld. ik ben er wel door gekwetst maar zij heeft daar geen idee van.

quote:

Op woensdag 1 januari 2014 23:51 schreef Miniem het volgende:
vind geen van beide gepast.
je gaat niet zomaar vragen of iemand je haat. en zeggen dat je iets dwars zat omdat ze wat zei maakt het alleen maar ingewikkeld. ik ben er wel door gekwetst maar zij heeft daar geen idee van.

Waarom wordt het ingewikkeld? Zeg gewoon "dit en dit kwetste me". Ik zie het punt niet zo Het is toch geen vreemde?

laat maar zitten.

quote:

Op woensdag 1 januari 2014 23:58 schreef Miniem het volgende:
laat maar zitten.

Ik heb ook een keer tegen een vriend gezegd dat het me kwetste dat hij een uur nadat we eigenlijk hadden afgesproken pas afzegde... Voor hem was het geen big deal maar voor mij wel en het gaat daar toch om? Als iemand jou kwetst dan mag je dat echt wel zeggen hoor

quote:

Op woensdag 1 januari 2014 22:25 schreef kuolema het volgende:

[..]

Dat weet ik niet. Misschien nodigen ze me gewoon uit uit schuldgevoel. Soms heb ik ook het gevoel dat ze iets van plan zijn.
Ik voel me niet onzichtbaar, dat is het niet, integendeel. Ik voel me juist heel erg bekeken. Ik zou juist onzichtbaar willen zijn, of beter, niet bestaan.

Ik bedoelde niet onzichtbaar voelen maar op andere onzichtbaar overkomen. Omdat je probeert niet bekeken te worden. Heb je hulp met dit soort vraagstukken?

Ik heb ervaren dat over dingen praten met mensen toch vaak helpt. Als je uitlegt hoe dingen zijn overgekomen bijvoorbeeld. Dan blijkt het vaak heel anders bedoeld. En het lucht op om erover te praten.

quote:

Op woensdag 1 januari 2014 23:58 schreef Miniem het volgende:
laat maar zitten.

Nee, ik laat het niet zitten
Ik herken je gevoel te goed om niks te zeggen
Wat ik zou doen is vragen wat ze met die opmerking bedoelde. Gewoon zo vragen, even de emoties erbuiten laten. Als ze dan doorvraagt kan je altijd nog zeggen dat het op jou heel rot overkwam wat ze zij, maar dat je graag wil checken of je het misschien verkeerd had opgevat.

Met de vraag zo stellen kan je haar namelijk niet tot last zijn, maar ben je juist aardig omdat je ervoor open staat om je eigen reactie ter discussie te stellen. Zo goed als iedereen reageert daar goed op, is mijn ervaring.

Mocht ze dan toch raar reageren dan kan je ook gewoon zeggen van joh ik val je niet aan ofzo, ik stel gewoon een vraag.

Succes!

quote:

Op donderdag 2 januari 2014 09:10 schreef zomertje het volgende:
Ik heb ervaren dat over dingen praten met mensen toch vaak helpt. Als je uitlegt hoe dingen zijn overgekomen bijvoorbeeld. Dan blijkt het vaak heel anders bedoeld. En het lucht op om erover te praten.

Dit dus eigenlijk
Ik spuit 11-de weer eens hihi

Gelukkig nieuw jaar

quote:

Op donderdag 2 januari 2014 09:36 schreef Murmeli het volgende:

[..]

Dit dus eigenlijk
Ik spuit 11-de weer eens hihi

Je legt t wel mooi duidelijk uit
Vaak zitten de emoties in de weg bij het reageren op wat mensen zeggen.

Pff, het is toch knap lastig om te herstellen van overspannenheid/burnout en gerelateerde angstklachten.

De laatste weken ging het lekker. Ik merk dat door mezelf moed in te praten en realistisch naar mijn situatie te kijken, ik het angstige gevoel geheel kwijt kan raken en me echt super top kan voelen! De laatste dagen ging het echter minder, ik was wat gespannen na een reeks studiewerk en meteen ging de twijfelmachine in mijn hoofd weer draaien. Kan ik straks wel stagelopen? Druk ik mezelf in een terugval door die stap te nemen? Vannacht het grootste deel klaarwakker gelegen van het piekeren. Meh.

Inmiddels heb ik mezelf wat gekalmeerd. Ik weet ook dat ik de bronnen van mijn overspannenheid heb herkend en aangepakt, rust heb genomen en stapsgewijs mijn studie weer heb opgepakt. Als ik kijk naar wat ik nu doe, qua studie en werk, dat had ik in de zomervakantie niet durven dromen. Toch is er altijd de angst dat ik nog iets fout doe, dat ik een te grote stap neem, wat nu het geval is met mijn stage. Gek genoeg merk ik ook dat ik veel meer kan wanneer ik niet al mij energie kwijt ben aan piekeren. Ik probeer sterk en positief te zijn en mezelf veel te herinneren aan het feit dat ik gewoon goed bezig ben.

quote:

Op woensdag 1 januari 2014 20:20 schreef kuolema het volgende:

Nou het kan ook heel ontladend zijn. En anders is het lekkere spanning

Ik doe het al niet eens met mijn vriend, laat staan met 'vriendinnen'

Ik meld me even. Ik weet niet of ik me gewoon aanstel of dat er meer aan de hand is. Vorig jaar verhuisd, sinds de zomer gerommel met werk, dat werd in oktober erger, heb sinds november huilbuilen. Kennis overleden, helemaal alleen thuis de hele dag, snak naar sms'jes van vrienden en familie maar iedereen is druk en gestrest en ik wil ook niet de hele tijd anderen tot last zijn. Heb ondertussen ook geen zin (en geld ) meer om wat leuks te ondernemen. Er is een vriendin die me nog sms't en vraagt hoe het met me gaat. Voel dat ik me steeds meer terugtrek. Heb net een dag in bed liggen rotten omdat er toch geen reden was om eruit te komen. Zit nu ook heel charmant in m'n huispak. M'n vader komt zo wat brengen en ik hoop dat ik niet meteen begin te janken als ik hem zie. Ik word echt krijsend gek en ik weet niet of dat komt door m'n werk (of het gebrek eraan) en problemen met betalen van hypotheek, maar ik ben nu ook niet in staat om opgewekt en optimistisch te gaan solliciteren, als ik al een vacature vond.
Nou ja, niet quoten, misschien haal ik het zo weer weg.

En flikker op met die dm's.

CL
Meid wat kut geen/weinig werk hebben is ook gewoon kut, ik zou tegen de muur omhoog kruipen denk ik.
Misschien toch proberen jezelf niet teveel als last te zien voor je omgeving? En wel afentoe bij ze uithuilen? Is misschien iets wat je niet van jezelf gewend bent om te doen, maar ook jij hebt recht op steun als je ff niet lekker in je vel zit....
Sterkte meis en knuffel

CL
Dat is wel fucked up, herken je gevoelens wel. Je zoekt/wil contact met mensen maar het lukt maar niet om dat te krijgen zo te lezen.
Zorg in ieder geval dat je je niet teveel terugtrekt, want het wordt dan steeds lastiger om eruit te komen

M'n vader ligt er ook wakker van dat ik geen werk heb, dus ik durf het er niet over te hebben. Hij vraagt of ik nog opdrachten heb, ziet aan de briefjes bij m'n pc van niet (ik had eerst altijd het hele bureau vol post-its hangen, nu is het leeg), dus ik durf niet toe te geven dat ik gek word. Ik heb al een paar zondagen bij m'n ouders doorgebracht, die mensen willen ook hun rust en eens samen dingen doen, alle kinderen zijn ein-de-lijk het huis uit. M'n moeder doet m'n was de afgelopen paar weken omdat m'n wasmanden uitpuilen. Ze is begin 2013 opgenomen geweest vanwege hartklachten, ze moet het rustig aandoen. Ik wil haar ook niet te veel belasten. Maar nu vreet ik mezelf gewoon op. Ze kunnen ze niet meer helpen dan nu.

Ik zit alleen heel zielig te doen, ik loop m'n huis al op te ruimen met het idee dat ik het zo weer in de verkoop moet zetten. Dat ik m'n huisdieren weg moet doen. Bij m'n vorige huis ben ik ook na nog geen jaar weggegaan omdat k me er niet veilig meer voelde na meerdere inbraken en nu zit ik hier ook al niet lekker meer. Dat huis hangt als een molensteen om m'n nek. En de auto ook, het is m'n enige beetje vrijheid maar goed, ik kom toch amper de deur meer uit denk ik dan, kan hem net zo goed wegdoen, scheelt een hoop geld. Televisie eruit. Ik durf ook geen boodschappen meer te doen.

Ik raak ook helemaal van slag van berichtjes op FB van collega's, van nieuws over de economie. Ik analyseer alles. Het gaat gewoon even niet lekker.

Ik heb hiervoor thuis/onderhuur en antikraak gewoond, paar maanden hier, paar maanden daar. Had gehoopt eindelijk ergens te kunnen blijven, een eigen plekje, maar dat is me blijkbaar niet gegund. Ik had eerst nooit problemen met eenzaamheid, vond ik juist heerlijk. Ik kon er juist niet tegen als ik elke avond al iets had afgesproken, dan had ik echt behoefte aan een weekendje niks. Nu is het andersom.

En ik kreeg een DM die ik aanzag voor een foute versierpoging, sorry.

quote:

Op donderdag 2 januari 2014 11:48 schreef CherryLips het volgende:

Denk dat je met je pa wel over je werk kan hebben. Al is het enkel zodat je het er met iemand over kan praten. En wie weet kunnen jullie samen eens kijken naar mogelijkheden of nieuwe inzichten ofzo.

Denk dat je ma liever hebt dat je haar belast met zaken (emotioneel/praktisch) dan dat ze erachter komt dat je het allemaal niet red in je eentje / je kut voelt.

Wel jammer dat je je niet goed voelt in je eigen huis. Dat is toch de plek waar je je veilig en lekker moet voelen.
Stel je verkoopt je auto.. wat zou je dan met dat geld gaan doen? Gebruiken voor contacten met vrienden of is het een reden dat je nog meer thuis zal gaan zitten?

Waarom durf je geen boodschappen meer te doen?

Je zit even down, geen werk, leest berichten dat het met de economie slecht gaat en dat heeft blijkbaar direct invloed op jou en je leven/werk, logisch dat je daar dan even van slag raakt. Misschien een optie om die berichten uit te zetten / gelijk te verwijderen? Doe ik altijd met berichten die ik niet interessant vindt of niet wil lezen (omdat zij wel een leven hebben en ik niet bv)

Vond je het misschien fijn dat je zovaak verhuisde toen je antikraak woonde?

Mensen veranderen, en nu je zo weinig doet wil je juist wat doen. Vroeger had je het druk en wou je juist rust. Ergens een middenweg in zien te vinden zou fijn zijn voor je.

Ouwe rasflirter, die magnetronkoffie!

Opkroppen is zeker niet goed, huilbuien kunnen best opluchten. Net als een goed gesprek. De economie zou juist weer een beetje moeten gaan aantrekken de komende tijd, ik hoop dat t echt zo is.

quote:

Op woensdag 1 januari 2014 18:37 schreef Gray het volgende:

[..]

Wacht het maar geduldig af, jij.

De 10e ben ik overigens in de buurt, ff meeten? Ik heb nog een cursus van je tegoed.

10 Januari ff meeten? Kan evt. een dagje eerder misschien? Of dagje later? Of had je weer een namiddag in gedachten?

quote:

Op donderdag 2 januari 2014 18:34 schreef sitting_elfling het volgende:

[..]

10 Januari ff meeten? Kan evt. een dagje eerder misschien? Of dagje later? Of had je weer een namiddag in gedachten?

Dat laatste.

quote:

Op dinsdag 31 december 2013 09:39 schreef Cue_ het volgende:
Ouders van '55 / '56 en zelf uit '86

Ik ook zo iets

Ik ga denk ik mn afspraak voor maandag afzeggen

Ik heb echt geen zin om om half 8 's avonds nog daarheen te gaan. En ik weet bovendien niet zo goed wat ik nu met haar moet bespreken

quote:

Op donderdag 2 januari 2014 14:32 schreef Gray het volgende:
Ouwe rasflirter, die magnetronkoffie!

Does not compute.

quote:

Op donderdag 2 januari 2014 11:48 schreef CherryLips het volgende:
M'n vader ligt er ook wakker van dat ik geen werk heb, dus ik durf het er niet over te hebben. Hij vraagt of ik nog opdrachten heb, ziet aan de briefjes bij m'n pc van niet (ik had eerst altijd het hele bureau vol post-its hangen, nu is het leeg), dus ik durf niet toe te geven dat ik gek word. Ik heb al een paar zondagen bij m'n ouders doorgebracht, die mensen willen ook hun rust en eens samen dingen doen, alle kinderen zijn ein-de-lijk het huis uit. M'n moeder doet m'n was de afgelopen paar weken omdat m'n wasmanden uitpuilen. Ze is begin 2013 opgenomen geweest vanwege hartklachten, ze moet het rustig aandoen. Ik wil haar ook niet te veel belasten. Maar nu vreet ik mezelf gewoon op. Ze kunnen ze niet meer helpen dan nu.

Ik zit alleen heel zielig te doen, ik loop m'n huis al op te ruimen met het idee dat ik het zo weer in de verkoop moet zetten. Dat ik m'n huisdieren weg moet doen. Bij m'n vorige huis ben ik ook na nog geen jaar weggegaan omdat k me er niet veilig meer voelde na meerdere inbraken en nu zit ik hier ook al niet lekker meer. Dat huis hangt als een molensteen om m'n nek. En de auto ook, het is m'n enige beetje vrijheid maar goed, ik kom toch amper de deur meer uit denk ik dan, kan hem net zo goed wegdoen, scheelt een hoop geld. Televisie eruit. Ik durf ook geen boodschappen meer te doen.

Ik raak ook helemaal van slag van berichtjes op FB van collega's, van nieuws over de economie. Ik analyseer alles. Het gaat gewoon even niet lekker.

Ik heb hiervoor thuis/onderhuur en antikraak gewoond, paar maanden hier, paar maanden daar. Had gehoopt eindelijk ergens te kunnen blijven, een eigen plekje, maar dat is me blijkbaar niet gegund. Ik had eerst nooit problemen met eenzaamheid, vond ik juist heerlijk. Ik kon er juist niet tegen als ik elke avond al iets had afgesproken, dan had ik echt behoefte aan een weekendje niks. Nu is het andersom.

En ik kreeg een DM die ik aanzag voor een foute versierpoging, sorry.

Heftig verhaal CL, en ook heel herkenbaar.
Het hebben van geen zekerheid qua werk/geld is echt slopend.
Wat ik je wel mee wil geven is, blijf in gesprek met je ouders, of eventueel vrienden/bevriende ondernemers die je als klankbord kunt gebruiken.
Meeste kunnen zich wel inleven in je situatie, en jij moet het toch kwijt.
Het is ook niet iets waar je je voor hoeft te schamen ofzo.

En wat betreft de betalingsproblemen, blijf ook in gesprek met de instanties, vaak zijn er wel regelingen te treffen.
En er zijn in veel gemeentes regelingen voor bijzondere bijstand voor ondernemers, misschien kunnen zij iets voor je betekenen.

Sterkte in ieder geval.

quote:

Op vrijdag 3 januari 2014 13:47 schreef Elvi het volgende:
Ik ga denk ik mn afspraak voor maandag afzeggen

Ik heb echt geen zin om om half 8 's avonds nog daarheen te gaan. En ik weet bovendien niet zo goed wat ik nu met haar moet bespreken

Ah...ik heb ook geen zin in mijn afspraak maandag....intake bij de fysio van GGZ....niet echt heel veel zin om daar in mijn ondergoed voor die man/jongen te gaan staan

--- --- --- --- --- --- --- ---

Vandaag een (rot) levensjaar voorbij
Natuurlijk was mijn moeder om 00.00 uur de eerste die mij feliciteerde. En 1 van de vriendinnen die al een jaar niks van zich heeft laten horen, heeft zowaar op facebook een felicitatie geplaatst

quote:

Op vrijdag 3 januari 2014 16:23 schreef kvd het volgende:

[..]

Ah...ik heb ook geen zin in mijn afspraak maandag....intake bij de fysio van GGZ....niet echt heel veel zin om daar in mijn ondergoed voor die man/jongen te gaan staan

--- --- --- --- --- --- --- ---

Vandaag een (rot) levensjaar voorbij
Natuurlijk was mijn moeder om 00.00 uur de eerste die mij feliciteerde. En 1 van de vriendinnen die al een jaar niks van zich heeft laten horen, heeft zowaar op facebook een felicitatie geplaatst

Gefeliciteerd, op naar een beter jaar

Wat moet een fysio van de GGZ van je? (ik wist niet dat die er waren...)