Depressie & Angst #176 De tijd heelt…

Ik heb lang geknokt tegen de anti depressiva maar zo blij dat ik n aantal mnd geleden toch weer begonnen ben. Het geeft mij zoveel rust in mijn hoofd.. en ja het vlakt emoties af maar dat vind ik momenteel niet erg. Ik heb het overigens vooral voor angststoornis

Waarom wil je het absoluut niet?

Ik slik geen antidepressiva meer, al jaren niet.
Als ik maar oplet dat ik niet te lang en te veel over mijn grenzen ga, dan lukt het best aardig om mijn stemming enigszins stabiel te houden.
Als ik ga wankelen is dat over het algemeen echt een teken van overbelasting tot nu toe.
In mijn behandelplan staat wel dat als ik weer depressief wordt dat ik dan mijn laatste antidepressivum weer ga slikken (mao-remmer), maar als het even kan wil ik graag zonder, want het dieet wat daarbij zat vond ik ingewikkeld.

Maar ik moet zeggen dat het me echt wel op de goede weg heeft geholpen toen ik het ging slikken. Na een paar weken trokken de donkere wolken wat weg en was er ruimte voor behandeling. Dat had ik met alle antidepressiva die ik daarvoor had geslikt niet.

quote:

Op zaterdag 14 juni 2025 17:47 schreef gewoonmezelf87 het volgende:
Ik heb lang geknokt tegen de anti depressiva maar zo blij dat ik n aantal mnd geleden toch weer begonnen ben. Het geeft mij zoveel rust in mijn hoofd.. en ja het vlakt emoties af maar dat vind ik momenteel niet erg. Ik heb het overigens vooral voor angststoornis

Waarom wil je het absoluut niet?

Nou, ik weet wel ongeveer waar het vandaan komt, maar omdat te fixen moet ik echt wel een hele ommezwaai maken op het gebied van bijvoorbeeld carrière en dat is heel lastig en een jarenlang proces. Ga niet m'n persoonlijke leven hier beschrijven hoor ivm privacyy. AD nemen voelt dan zo van in de pas lopen, dat vind ik eerlijk gezegd onzin. Vind het discours ook een beetje meh, dingen zoals somberheid en burn-out, zijn niet alleen individuele problemen maar net zo goed collectieve symptomen van een 'verziekte' samenleving. Maatschappelijke oorzaken blijven veelal uit beeld. En natuurlijk zal ik wel een beetje aanleg hebben voor angst en somberheid, maar er is an sich niet iets mis met mij ofzo.

Het houdt niet op
Ik ben moe

quote:

Op maandag 16 juni 2025 20:47 schreef HappyCharly het volgende:
Het houdt niet op
Ik ben moe

Mijn verbazing in het leven is hoe de fok andere mensen zo veel energie kunnen hebben.

Al een tijdje niet gepost.. maar wel bezig geweest. Heb ondertussen de intakes kunnen afronden voor de behandeling die ik ga krijgen. En bij behandeling hoort natuurlijk ook een diagnose.

En ik weet dat ik er niet zwaar aan moet tillen. Maar tocht doet het wat met me. 8 jaar geleden kreeg in de diagnose angststoornis gericht op ziekte met trekken van een paniekstoornis. En gisteren de diagnose (recidiverende) depressieve stoornis en paniekstoornis. Tuurlijk weet ik dat ik depressieve klachten heb. Ik dacht alleen zelf meer aan een diagnose om de traumahoek..

Hoe gingen jullie er mee om toen je een doagnose kreeg? Is het normaal dat ik het hier moeilijk mee heb?

quote:

Op donderdag 3 juli 2025 14:02 schreef J0ycie88 het volgende:
Hoe gingen jullie er mee om toen je een doagnose kreeg? Is het normaal dat ik het hier moeilijk mee heb?

Waarom vind je dat interessant? Wat is dat labeltje er extra bij? Je kan altijd wel wat vinden, altijd, maar dat is gewoon menselijke variatie, alleen dan schiet het hier en daar een beetje uit waardoor het "abnormaal" wordt, maar voor mij is er niets iets wat bestaat wat die diagnose is, een object ofzo wat we kunnen onderzoeken.

Maar nee, ik heb geen diagnose, interesseert me eigenlijk ook niet, want je kan altijd wel wat er op plakken: bij mij dan somberheid en angst. M'n psycholoog werkt ook gewoon met wat zijn je sterke en zwakke punten, waar loop je tegenaan, etc. en die heeft nog nooit het woordje diagnose gebruikt. Menselijk gedrag is kwalitatief altijd hetzelfde.

Ik snap denk ik wel wat je zegt @Discombobulate..

En op zich heb ik ook niets met diagnoses. Echt hoort dit er in de SGGZ er wel bij. En is het dan toch ff slikken als je het op papier hebt staan. Mijn regiebehandelaar gaf ook aan dat ik er niet teveel waarde aan moet hechten. En dat probeer ik ook..

Maar daardoor was ik wel benieuwd naar ervaringen van anderen.

Ik heb t label gegeneraliseerde angststoornis, maar doe er verder niks mee, het helpt me ook niet verder ofzo, ik heb mn medicijnen en die houden t beperkt.

Een diagnose is vooral nodig zodat je de behandeling(en) die je 'nodig' hebt vergoed kan krijgen.

Ik zie het verder als erkenning. "Zie je wel, ik ben niet gek, ik heb 'gewoon' hulp nodig".

quote:

Op zaterdag 5 juli 2025 23:03 schreef TheGirlNextDoor het volgende:
Een diagnose is vooral nodig zodat je de behandeling(en) die je 'nodig' hebt vergoed kan krijgen.

Ik zie het verder als erkenning. "Zie je wel, ik ben niet gek, ik heb 'gewoon' hulp nodig".

Dat zei mijn moeder ook al, in andere woorden. Ze zie dat ze eigenlijk wel blij oa dat ik nu een diagnose op papier heb omdat het me misschien wat zal steunen in bijv mijn strijd met de bedrijfsarts. Maar dat het eigenlijk ook niets veranderd. Maar me nu hopelijk wel gaat helpen dppr een goede behandeling.