OUD Ouder(s)
Alles over (on)vruchtbaarheid, opvoeding en ontwikkeling.
Ja, blijkbaar vindt school het erg ongemakkelijk dat we zelf ons licht hebben opgestoken bij het samenwerkingsverband.quote:Op donderdag 15 september 2022 17:12 schreef Hupje het volgende:
@:Nijna Op de vingers getikt? Nou ja zeg.
Tja, dat is even niet mijn probleem (of wel natuurlijk, maar dat zullen we wel zien volgende week).
Ik hoop dat het helpt, dat ze weten dat we niet helemaal ongenformeerd zijn... en dat we zo nodig die stap gewoon weer zetten.
Dat gezegd hebbende, ik hoop dat we na het gesprek een concreter plan hebben.
Daar heb ik zelf namelijk echt behoefte aan. Dat we allemaal van elkaar weten wie wat doet en wanneer, want het voelt nu wat stuurloos nog, terwijl het schooljaar alweer 3 weken onderweg is.
Mama van 2 lieve meiden :)
Ik heb een tijdje in de ondersteuningsplanraad van een samenwerkingsverband gezeten. Kan me herinneren dat ze zelf ook nooit blij waren als ouders rechtstreeks met hen contact opnamen. Heb 1x ons eigen Samenwerkingsverband gebeld en toen merkte ik dat ook.quote:
[..]
Ja, blijkbaar vindt school het erg ongemakkelijk dat we zelf ons licht hebben opgestoken bij het samenwerkingsverband.
Tja, dat is even niet mijn probleem (of wel natuurlijk, maar dat zullen we wel zien volgende week).
Ik hoop dat het helpt, dat ze weten dat we niet helemaal ongenformeerd zijn... en dat we zo nodig die stap gewoon weer zetten.
Dat gezegd hebbende, ik hoop dat we na het gesprek een concreter plan hebben.
Daar heb ik zelf namelijk echt behoefte aan. Dat we allemaal van elkaar weten wie wat doet en wanneer, want het voelt nu wat stuurloos nog, terwijl het schooljaar alweer 3 weken onderweg is.
Maar kan zijn dat dat inmiddels veranderd is. Zou ook een goede zaak zijn.
Als je goed om je heen kijkt zie je dat alles gekleurd is.
quote:SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.Op zaterdag 24 februari 2024 16:25 schreef Claudia_x het volgende:
Sterker nog, als ik reacties als die van @:vanyel lees, dan vraag ik me af of ik niet op het verkeerde geslacht val. :Y)
Degene die wij hebben gesproken was wel ok. Zei dat we best op onze strepen mochten gaan staan op school en als we er niet uitkwamen met school dat we ze weer konden benaderen.quote:
[..]
Ik heb een tijdje in de ondersteuningsplanraad van een samenwerkingsverband gezeten. Kan me herinneren dat ze zelf ook nooit blij waren als ouders rechtstreeks met hen contact opnamen. Heb 1x ons eigen Samenwerkingsverband gebeld en toen merkte ik dat ook.
Maar kan zijn dat dat inmiddels veranderd is. Zou ook een goede zaak zijn.
Overigens was ik niet degene die contact opnam, maar onze hulpverlener (in overleg met ons), ik weet niet of dat nog uitmaakt.
Mama van 2 lieve meiden :)
Mijn zoon liep nu in het HBO toch wel wat tegen zijn beperkingen aan. Hij heeft dat zelf aangekaart en heeft nu een coach toegewezen gekregen, waarmee hij voorlopig elke week een gesprek heeft en die hij ook kan bellen/mailen als er iets is. Ik moet zeggen dat ik dat wel heel netjes vind 
Als je goed om je heen kijkt zie je dat alles gekleurd is.
@livelink, goed dat hij het zelf heeft aangekaart! EN fijn dat ze er ook daadwerkelijk iets mee doen
Mama van 2 lieve meiden :)
Wauw, wat knap van hem zeg! En snelle actie van school, dat ken ik ook wel anders.
Morgen ben ik vast weer mezelf.
Wat heerlijk!quote:
Mijn zoon liep nu in het HBO toch wel wat tegen zijn beperkingen aan. Hij heeft dat zelf aangekaart en heeft nu een coach toegewezen gekregen, waarmee hij voorlopig elke week een gesprek heeft en die hij ook kan bellen/mailen als er iets is. Ik moet zeggen dat ik dat wel heel netjes vind
Hier gaat het met de oudste eigenlijk wel goed. 4 Havo nu.
De jongste doet 1 mavo opnieuw nadat er vorig jaar een flink aantal dingen fout gegaan zijn. Nu staat het team wel klaar en de verschillen zijn al zichtbaar. In plaats van huilend naar school, gaat hij met plezier naar school.
troel (de ~ (v.), ~en)
1 [inf.] vrouw of meisje
2 trut
1 [inf.] vrouw of meisje
2 trut
Dirk heeft sinds anderhalve week grote moeite met naar de BSO gaan. De voorschoolse opvang gaat prima, maar vanuit het lokaal naar de BSO (is in de school, alleen een ander lokaal) wil hij niet. Gister kreeg ik telefoon omdat hij echt niet mee te krijgen was. Hij klonk op de achtergrond helemaal in paniek. Dus mijn man ging er heen en vond hem in de gang onder de tafel 'verstopt'. Hij heeft hem mee naar huis genomen (hij is thuis ivm verbouwing), maar dat is natuurlijk geen blijvende optie. Ik doe al heel veel aan voorbereiden, we nemen elke ochtend de dag door en bij afzetten zeg ik het nog een keer. Maar het wordt alleen maar heftiger.
Morgen ben ik vast weer mezelf.
Wat komt hij tegen tijdens het verhuizen van lokaal? Is er iets wat voor hem angstig is?quote:
Dirk heeft sinds anderhalve week grote moeite met naar de BSO gaan. De voorschoolse opvang gaat prima, maar vanuit het lokaal naar de BSO (is in de school, alleen een ander lokaal) wil hij niet. Gister kreeg ik telefoon omdat hij echt niet mee te krijgen was. Hij klonk op de achtergrond helemaal in paniek. Dus mijn man ging er heen en vond hem in de gang onder de tafel 'verstopt'. Hij heeft hem mee naar huis genomen (hij is thuis ivm verbouwing), maar dat is natuurlijk geen blijvende optie. Ik doe al heel veel aan voorbereiden, we nemen elke ochtend de dag door en bij afzetten zeg ik het nog een keer. Maar het wordt alleen maar heftiger.
troel (de ~ (v.), ~en)
1 [inf.] vrouw of meisje
2 trut
1 [inf.] vrouw of meisje
2 trut
Niets wat we s ochtends niet ook tegen komen, en vorig jaar was de route net zo. Toen was er niet zo'n uitgesproken paniek. Het lijkt wel samen te hangen met onrust; de verbouwing en het weer naar school gaan en de (vrijwel) constante overprikkeling. Hij kan meer dingen ineens niet meer (zelfstandig) en hij zoekt extreem veel zekerheid bij ons.
Vandaag ging goed, nadat de BSO juf hem ook s ochtends nog een keer vertelde dat ze hem s middags weer zou komen halen bij het lokaal. Dus ik denk dat we dat toch nog meer op in gaan zetten, vanuit school ook meer duidelijkheid vragen naar hem.
Morgen heb ik een gesprek met zijn juffen en de IB'er. Ik hoop dat ik daar de rust en de kracht voor vind om op mijn strepen te gaan staan. Ik vind het heftig hoor, hoe alleen je je kan voelen in de strijd voor je kind.
Vandaag ging goed, nadat de BSO juf hem ook s ochtends nog een keer vertelde dat ze hem s middags weer zou komen halen bij het lokaal. Dus ik denk dat we dat toch nog meer op in gaan zetten, vanuit school ook meer duidelijkheid vragen naar hem.
Morgen heb ik een gesprek met zijn juffen en de IB'er. Ik hoop dat ik daar de rust en de kracht voor vind om op mijn strepen te gaan staan. Ik vind het heftig hoor, hoe alleen je je kan voelen in de strijd voor je kind.
Morgen ben ik vast weer mezelf.
Veel succes en sterkte morgen, Nanuke. Hopelijk voel je je daarna wat minder alleen staan 
Als je goed om je heen kijkt zie je dat alles gekleurd is.
quote:Op dinsdag 20 september 2022 21:10 schreef Nanuke het volgende:
Niets wat we s ochtends niet ook tegen komen, en vorig jaar was de route net zo. Toen was er niet zo'n uitgesproken paniek. Het lijkt wel samen te hangen met onrust; de verbouwing en het weer naar school gaan en de (vrijwel) constante overprikkeling. Hij kan meer dingen ineens niet meer (zelfstandig) en hij zoekt extreem veel zekerheid bij ons.
Vandaag ging goed, nadat de BSO juf hem ook s ochtends nog een keer vertelde dat ze hem s middags weer zou komen halen bij het lokaal. Dus ik denk dat we dat toch nog meer op in gaan zetten, vanuit school ook meer duidelijkheid vragen naar hem.
Morgen heb ik een gesprek met zijn juffen en de IB'er. Ik hoop dat ik daar de rust en de kracht voor vind om op mijn strepen te gaan staan. Ik vind het heftig hoor, hoe alleen je je kan voelen in de strijd voor je kind.
Succes vandaag Nanuke. Als je vragen hebt vanuit 'the inside', laat het me weten h?
@Nanuke, ik lees onrust, verbouwing, overprikkeling... dat kan wel zorgen dat hij minder dingen zelfstandig kan. Ik merk bij mijzelf dat wanneer ik het heel druk heb/hoog in mijn spanning zit, dat bepaalde dingen ook minder goed of niet meer lukken. Ik denk dat het een een logisch gevolg van het ander kan zijn.
Fijn dat het lijkt te helpen als de BSO juf duidelijkheid geeft. Zou fijn zijn als school daar meer op in kan zetten. Dingen voorspelbaar en duidelijk maken.
Succes met het gesprek, gaat er iemand met je mee?
Ik heb veel gesprekken alleen gevoerd en heb intussen ervaren dat er beter geluisterd wordt als er een hulpverlener naast me zit. En het steunt me dan ook wel dat ik het niet in mn eentje hoef te doen. Want een strijd is het evengoed nog steeds.
Gister op school geweest, we leggen al 3 jaar uit dat ze te hogen doelen stellen, teveel verwachten. Maar het lijkt maar niet aan te komen. Ze wilden als doel stellen dat kind hulp gaat vragen op school.
Ze slaan stappen over... maar dat beseffen ze niet. Dus weer uitgelegd dat er tussenstapjes nodig zijn.
En hoe goed de bedoelingen van deze dame ook zijn, ik ben er een beetje bang voor dat kind af gaat haken als ze met haar net zo in gesprek gaat als met ons gister.
We hebben voor nu doelen gesteld.
Passend onderwijs... ik moet het eerst maar zien.
Fijn dat het lijkt te helpen als de BSO juf duidelijkheid geeft. Zou fijn zijn als school daar meer op in kan zetten. Dingen voorspelbaar en duidelijk maken.
Succes met het gesprek, gaat er iemand met je mee?
Ik heb veel gesprekken alleen gevoerd en heb intussen ervaren dat er beter geluisterd wordt als er een hulpverlener naast me zit. En het steunt me dan ook wel dat ik het niet in mn eentje hoef te doen. Want een strijd is het evengoed nog steeds.
Gister op school geweest, we leggen al 3 jaar uit dat ze te hogen doelen stellen, teveel verwachten. Maar het lijkt maar niet aan te komen. Ze wilden als doel stellen dat kind hulp gaat vragen op school.
Ze slaan stappen over... maar dat beseffen ze niet. Dus weer uitgelegd dat er tussenstapjes nodig zijn.
En hoe goed de bedoelingen van deze dame ook zijn, ik ben er een beetje bang voor dat kind af gaat haken als ze met haar net zo in gesprek gaat als met ons gister.
We hebben voor nu doelen gesteld.
Passend onderwijs... ik moet het eerst maar zien.
Mama van 2 lieve meiden :)
Die van mij heeft geen ASS maar wel een flinke dosis ADHD. Hij wordt 7, is net naar groep drie. De juffen geven toch wel aan dat het overlast veroorzaakt. Eentje (een jonge juf nog) wilde zelfs een noodmummer. 
Wat is jullie ervaring met zulke dingen? Bij mij is het pas toen ik 16 was gediagnosticeerd en vroeger werd gewoon voorin de klas gezet of op de gang. Nu ben ik een vrouw natuurlijk en is hij een jongen. Hij is ook erg intens, dat zal ik niet ontkennen. Hij zit op een jenaplan. Ik gun hem dat hij daar gewoon kan blijven en niet van school hoeft te wisselen. Daar is niet over gesproken of iets, maar zou heel dat idee al graag voor willen zijn. Hij is een schat verder en heel slim.
Hebben jullie tips in hoe om te gaan hiermee?
Wat is jullie ervaring met zulke dingen? Bij mij is het pas toen ik 16 was gediagnosticeerd en vroeger werd gewoon voorin de klas gezet of op de gang. Nu ben ik een vrouw natuurlijk en is hij een jongen. Hij is ook erg intens, dat zal ik niet ontkennen. Hij zit op een jenaplan. Ik gun hem dat hij daar gewoon kan blijven en niet van school hoeft te wisselen. Daar is niet over gesproken of iets, maar zou heel dat idee al graag voor willen zijn. Hij is een schat verder en heel slim.
Hebben jullie tips in hoe om te gaan hiermee?
Hebben jullie thuis ook ondersteuning of loopt alleen school vast?
Ik zou beginnen met een gesprek aanvragen met school en duidelijk krijgen waar zij dan in vastlopen. Misschien zijn er wel dingen die ze (anders) kunnen doen om het beter te laten lopen. En persoonlijk zou ik ook aangeven dat als ze vastlopen, dat er misschien een orthopedagoog of IB'er of wat ook maar protocol is, mee moet kijken om samen te kijken naar hoe het loopt en wat er mogelijk is.
Zelf heb ik nog maar weinig ervaring, maar open en eerlijk en samen een plan maken is tot nu toe wel mijn insteek. En als dat faalt, meer expertise inschakelen.
Ik zou beginnen met een gesprek aanvragen met school en duidelijk krijgen waar zij dan in vastlopen. Misschien zijn er wel dingen die ze (anders) kunnen doen om het beter te laten lopen. En persoonlijk zou ik ook aangeven dat als ze vastlopen, dat er misschien een orthopedagoog of IB'er of wat ook maar protocol is, mee moet kijken om samen te kijken naar hoe het loopt en wat er mogelijk is.
Zelf heb ik nog maar weinig ervaring, maar open en eerlijk en samen een plan maken is tot nu toe wel mijn insteek. En als dat faalt, meer expertise inschakelen.
Morgen ben ik vast weer mezelf.
Je zou met school kunnen bespreken of hij even de klas uit kan als hij onrustig wordt. Of dat hij een noise cancelling koptelefoon op mag als ze moeten werken. Dat zijn maatregelen die ik ken uit het speciaal onderwijs en zoiets zou toch ook te realiseren moeten zijn in het regulier onderwijs, lijkt me. Maar of dat soort maatregelen voor jouw zoon ook zinvol zijn, weet ik niet. Sowieso moet de school iets van een handelingsplan opstellen, toch? Ze geven per slot van rekening aan dat ze nu wat handelingsverlegen zijn. Of is dat niet meer?quote:
Die van mij heeft geen ASS maar wel een flinke dosis ADHD. Hij wordt 7, is net naar groep drie. De juffen geven toch wel aan dat het overlast veroorzaakt. Eentje (een jonge juf nog) wilde zelfs een noodmummer.
Wat is jullie ervaring met zulke dingen? Bij mij is het pas toen ik 16 was gediagnosticeerd en vroeger werd gewoon voorin de klas gezet of op de gang. Nu ben ik een vrouw natuurlijk en is hij een jongen. Hij is ook erg intens, dat zal ik niet ontkennen. Hij zit op een jenaplan. Ik gun hem dat hij daar gewoon kan blijven en niet van school hoeft te wisselen. Daar is niet over gesproken of iets, maar zou heel dat idee al graag voor willen zijn. Hij is een schat verder en heel slim.
Hebben jullie tips in hoe om te gaan hiermee?
Als je goed om je heen kijkt zie je dat alles gekleurd is.
Inderdaad een gesprek aangaan met school en samen kijken wat zou kunnen helpen. Wij hebben voor onze dochter van 5 MDO's (multidisciplinair overleg) gehad met de IB-er erbij, ook een gesprek met de psycholoog erbij en tussendoor is er vaker contact, met oudergesprekken krijgen we meer tijd. Zo houden we samen een vinger aan de pols en kijken we wat ze op dat moment nodig heeft en wat wel of niet (meer) werkt. Ik zou verwachten dat de meeste scholen dit wel hebben/kunnen en dat ze verplicht zijn om met jou als ouder mee te kijken om jouw kind verder te helpen daar op school. Van school wisselen zou pas het laatste redmiddel mogen zijn, als blijkt dat regulier onderwijs niet passend is of gemaakt kan worden.
Wat voorbeelden van wat wellicht verschil kan maken: een rustplek voor je zoon waar hij zich terug kan trekken, idd een koptelefoon, fidget toys, wat korter maar dan wat vaker aan werkjes zitten, in kleinere groepjes of alleen werken, een tafeltje vooraan tegen de muur zodat er geen afleiding is of met een schot ertussen.
Wat voorbeelden van wat wellicht verschil kan maken: een rustplek voor je zoon waar hij zich terug kan trekken, idd een koptelefoon, fidget toys, wat korter maar dan wat vaker aan werkjes zitten, in kleinere groepjes of alleen werken, een tafeltje vooraan tegen de muur zodat er geen afleiding is of met een schot ertussen.
Hier een meisje dat vaker en vaker klaagt over buikpijn... Is dit herkenbaar en hoe gaan andere hiermee om? Vannacht heeft ze (en hebben wij 
) geen oog dicht gedaan omdat ze alleen maar aan het kermen en huilen was door buikpijn. Ze is volgende week jarig dus het zal echt spanningspijn zijn, maar ze is er op zo'n moment niet uit te krijgen. Sowieso kan ze echt niet omgaan met pijnprikkels.
Het is al de 3e keer in 1 maand tijd dat we haar ziek hebben moeten melden op school hierdoor en ik weet op dit moment even niet zo goed meer waar we goed aan doen.
) geen oog dicht gedaan omdat ze alleen maar aan het kermen en huilen was door buikpijn. Ze is volgende week jarig dus het zal echt spanningspijn zijn, maar ze is er op zo'n moment niet uit te krijgen. Sowieso kan ze echt niet omgaan met pijnprikkels. Het is al de 3e keer in 1 maand tijd dat we haar ziek hebben moeten melden op school hierdoor en ik weet op dit moment even niet zo goed meer waar we goed aan doen.
Neem aan dat je een warme kruik enzo al probeert?quote:
Hier een meisje dat vaker en vaker klaagt over buikpijn... Is dit herkenbaar en hoe gaan andere hiermee om? Vannacht heeft ze (en hebben wij
Het is al de 3e keer in 1 maand tijd dat we haar ziek hebben moeten melden op school hierdoor en ik weet op dit moment even niet zo goed meer waar we goed aan doen.
Hier zijn we altijd heel open geweest naar school toe: er zijn momenten waarop het kind niet in staat is om de lessen te volgen. Op de middelbare school doen ze daar wat moeilijker over, vorig jaar schoolarts gezien en ook dit jaar zitten we al weer op een aantal ziekmeldingen (waarvan 1 keer corona, 1 keer flinke buikgriep en te vroeg weer naar school) waardoor we vast weer een oproep krijgen. Maar je ontkomt er niet aan
troel (de ~ (v.), ~en)
1 [inf.] vrouw of meisje
2 trut
1 [inf.] vrouw of meisje
2 trut
Ja warme kruik, masseren, bij ons liggen, warme thee, koud water, we proberen al van alles maar niets werkt. Wij zijn er ook open over naar school, ze doen er gelukkig niet moeilijk over. Maar ik ben er een beetje bang voor dat de drempel steeds hoger wordt om terug naar school te gaan, en ergens ook dat we het misschien zelfs voeden door haar thuis te houden op die momenten waardoor ze er op andere momenten gebruik van kan maken. Het is ook gewoon een kleuter met gezonde tegenzin voor school en dingen die moeten. Maar dat is opvoeden vanuit vooroordelen en dat mag niet van de psycholoogquote:Op woensdag 26 oktober 2022 09:12 schreef Troel het volgende:
[..]
Neem aan dat je een warme kruik enzo al probeert?
Hier zijn we altijd heel open geweest naar school toe: er zijn momenten waarop het kind niet in staat is om de lessen te volgen. Op de middelbare school doen ze daar wat moeilijker over, vorig jaar schoolarts gezien en ook dit jaar zitten we al weer op een aantal ziekmeldingen (waarvan 1 keer corona, 1 keer flinke buikgriep en te vroeg weer naar school) waardoor we vast weer een oproep krijgen. Maar je ontkomt er niet aan
Maar die twijfels hou ik toch. Wat vervelend dat ze bij jullie de schoolarts inschakelen op de middelbare school, ik wist niet dat dat normaal was.. Valt het dan wel uit te leggen en is er begrip voor?
Nee, eigenlijk niet. Want hij omschrijft het als het hebben van hoofdpijn en met hoofdpijn kun je gewoon naar school, want thuisblijven lost de hoofdpijn niet op.quote:
[..]
Ja warme kruik, masseren, bij ons liggen, warme thee, koud water, we proberen al van alles maar niets werkt. Wij zijn er ook open over naar school, ze doen er gelukkig niet moeilijk over. Maar ik ben er een beetje bang voor dat de drempel steeds hoger wordt om terug naar school te gaan, en ergens ook dat we het misschien zelfs voeden door haar thuis te houden op die momenten waardoor ze er op andere momenten gebruik van kan maken. Het is ook gewoon een kleuter met gezonde tegenzin voor school en dingen die moeten. Maar dat is opvoeden vanuit vooroordelen en dat mag niet van de psycholoog
Wat vervelend dat ze bij jullie de schoolarts inschakelen op de middelbare school, ik wist niet dat dat normaal was.. Valt het dan wel uit te leggen en is er begrip voor?
Dat hij op die momenten zijn nest in kruipt om veel te slapen (want dat is zijn manier van 'copen', is niet begrijpbaar.
troel (de ~ (v.), ~en)
1 [inf.] vrouw of meisje
2 trut
1 [inf.] vrouw of meisje
2 trut
Geef je paracetamol Schanu? Dat doe ik wel, en het helpt vaak, of het nou placebo is of niet. Verder stuur ik hem vaak wel met buikpijn naar school als hij gewoon speelt en heeft ontbeten.
Je kan via huisarts of gemeente hulp voor haar vragen voor omgaan met spanningen, of hebben jullie dat al? Is voor haarzelf ook fijner.
edit: Sorry, ik had de topictitel niet goed gelezen, mijn kind heeft geen ASS.
Je kan via huisarts of gemeente hulp voor haar vragen voor omgaan met spanningen, of hebben jullie dat al? Is voor haarzelf ook fijner.
edit: Sorry, ik had de topictitel niet goed gelezen, mijn kind heeft geen ASS.
Op maandag 14 november 2016 12:18 schreef Crumpette het volgende:
De eerste keer ben je zo'n magische eenhoorn van moeder natuur en creeert een wonder
De eerste keer ben je zo'n magische eenhoorn van moeder natuur en creeert een wonder
Naar de huisarts om uit te laten sluiten dat het iets lichamelijks is?quote:
Hier een meisje dat vaker en vaker klaagt over buikpijn... Is dit herkenbaar en hoe gaan andere hiermee om? Vannacht heeft ze (en hebben wij
Het is al de 3e keer in 1 maand tijd dat we haar ziek hebben moeten melden op school hierdoor en ik weet op dit moment even niet zo goed meer waar we goed aan doen.
Bij ASS heb je wel vaker dat ze pijn niet goed aan kunnen geven, soms gevoeliger voor pijn en soms juist vrij ongevoelig.
En buikpijn kan natuurlijk ook van spanning komen...
Mijn oudste had nog wel eens buikpijn door verstopping.
Ik zou op je gevoel afgaan, jij kent je kind.
En soms zal je haar misschien wat voorbarig thuishouden en soms zal je misschien kiezen om toch naar school te sturen en haar op moeten halen.
Ik heb wel eens met kind op school gestaan, dat we de klas in liepen en juf zei: neem maar weer mee naar huis, want dit wordt hem niet vandaag (nadat ik ook al enorm twijfelde, maar toch maar naar school ging met kind).
Mama van 2 lieve meiden :)
@Troel, wat een belachelijke redernatie vanuit school, wat lijkt me dat moeilijk om zo niet gehoord en gezien te worden..
@Lemijn, ze krijgt inderdaad ook paracetamol, dat lijkt helaas nooit echt te helpen. En we liepen bij een psycholoog met haar, nu bij een psychiater. Bij de psychiater zitten we echter nog in een voortraject, het komt door de wachttijden wat langzaam op gang, dus concrete hulp is er op dit moment niet. Nu ze 6 wordt denken we wel dat ze erbij gebaat zou kunnen zijn om zelf ook middels coaching of therapie hulp te krijgen (vooralsnog is het alleen gericht op ons als ouders en gezin om ermee om te leren gaan en het in goede banen te leiden). Dat zou voor de spanningen misschien inderdaad ook een goed hulpmiddel kunnen zijn, als ze haar emoties betert leert reguleren. Nooit geweten dat zoiets ook via huisarts of gemeente aangevraagd kan worden, bedankt voor de tip!
@Lemijn, ze krijgt inderdaad ook paracetamol, dat lijkt helaas nooit echt te helpen. En we liepen bij een psycholoog met haar, nu bij een psychiater. Bij de psychiater zitten we echter nog in een voortraject, het komt door de wachttijden wat langzaam op gang, dus concrete hulp is er op dit moment niet. Nu ze 6 wordt denken we wel dat ze erbij gebaat zou kunnen zijn om zelf ook middels coaching of therapie hulp te krijgen (vooralsnog is het alleen gericht op ons als ouders en gezin om ermee om te leren gaan en het in goede banen te leiden). Dat zou voor de spanningen misschien inderdaad ook een goed hulpmiddel kunnen zijn, als ze haar emoties betert leert reguleren. Nooit geweten dat zoiets ook via huisarts of gemeente aangevraagd kan worden, bedankt voor de tip!
Zulke juffenquote:
Ik heb wel eens met kind op school gestaan, dat we de klas in liepen en juf zei: neem maar weer mee naar huis, want dit wordt hem niet vandaag (nadat ik ook al enorm twijfelde, maar toch maar naar school ging met kind).
troel (de ~ (v.), ~en)
1 [inf.] vrouw of meisje
2 trut
1 [inf.] vrouw of meisje
2 trut
Nouja, het is zelfs de redenatie vanuit de schoolarts. Maar laten we eerlijk zijn: er is gewoon te weinig kennis over ASS, dus ergens is het ze niet eens kwalijk te nemen. School volgt keurig het protocol en verder helpen ze hem echt waar nodig hoor!quote:
@:Troel, wat een belachelijke redernatie vanuit school, wat lijkt me dat moeilijk om zo niet gehoord en gezien te worden..
En voor wat betreft hulp: ik ben zo blij met de begeleiding via de gemeente. Zelfs deze oude verstokte ASS-er is gewoon nog leerbaar als je het goed aanpakt
Zo blij dat de jongens die hulp al zo vroeg krijgen.
troel (de ~ (v.), ~en)
1 [inf.] vrouw of meisje
2 trut
1 [inf.] vrouw of meisje
2 trut
In dit geval kwam de buikpijn echt gewoon door de spanning. As we speak is ze weer fit en fruitig na een paar uur ingehaalde slaap vanmorgen. De huisarts heb ik vannacht niet gebeld omdat ik vertrouwde op mijn instinct, met alle drukte (verjaardag, kinderfeestjes, sinterklaas, kerst, oud en nieuw, wisselende thema's op school) in deze tijd van het jaar is het ook niet vreemd dat ze op en top gespannen is. De keren dat ik de huisarts heb gebeld zonder dat er iets aan de hand bleek, omdat ik gewoonweg niet in kon schatten hoe ernstig het was zo heftig als ze op de pijn reageerde, zijn niet meer op 2 handen te tellenquote:
[..]
Naar de huisarts om uit te laten sluiten dat het iets lichamelijks is?
Bij ASS heb je wel vaker dat ze pijn niet goed aan kunnen geven, soms gevoeliger voor pijn en soms juist vrij ongevoelig.
En buikpijn kan natuurlijk ook van spanning komen...
Mijn oudste had nog wel eens buikpijn door verstopping.
Ik zou op je gevoel afgaan, jij kent je kind.
En soms zal je haar misschien wat voorbarig thuishouden en soms zal je misschien kiezen om toch naar school te sturen en haar op moeten halen.
Ik heb wel eens met kind op school gestaan, dat we de klas in liepen en juf zei: neem maar weer mee naar huis, want dit wordt hem niet vandaag (nadat ik ook al enorm twijfelde, maar toch maar naar school ging met kind).
Wat ik lastig vind is dat Jewel het tot een kunst heeft verheven om zich aan te passen. Als ik haar vandaag naar school zou hebben gestuurd dan was het tot de drempel slecht gegaan, op school goed, en bij thuiskomst zou ze instorten. Dat maakt het nog lastiger inschatten wat goed voor haar is, want als ze zich goed houdt betekent dat vaak niet dat het ook goed gaat. Dat komt er dan echter pas achteraf uit, en dan ben je feitelijk al te laat.
Ik zou het vooral fijn vinden als we haar konden leren omgaan met die pijnprikkel zodat ze niet steeds zo vreselijk overstuur zou zijn bij het hebben van bijvoorbeeld buikpijn. En dat we haar konden leren om met spanningen om te gaan zodat het niet altijd zou uitmonden in hoofd- of buikpijn. Maar als het bij de huidige psychiater nog lang gaat duren, ga ik mij eens orinteren bij de gemeente, vind ik helemaal geen gek idee.
Dat deed deze juf dan wel weer goed, ze heeft ook wel eens wat minder handige dingen gedaanquote:
.Er is echt nog veel te weinig kennis van ASS. Ze kennen 1 iemand met autisme en denken dat ze weten wat autisme is... en we blijven maar uitleggen.quote:
[..]
Nouja, het is zelfs de redenatie vanuit de schoolarts. Maar laten we eerlijk zijn: er is gewoon te weinig kennis over ASS, dus ergens is het ze niet eens kwalijk te nemen. School volgt keurig het protocol en verder helpen ze hem echt waar nodig hoor!
En voor wat betreft hulp: ik ben zo blij met de begeleiding via de gemeente. Zelfs deze oude verstokte ASS-er is gewoon nog leerbaar als je het goed aanpakt
Fijn dat school wel helpt, hier doen we wel wat, maar we zijn al jaren in gesprek over passender onderwijs en ze hebben steeds korte termijn"oplossingen" (termen als "voor nu akkoord" enzo) waarbij ik steeds het idee heb dat ze een soort pappen en nathouden techniek gebruiken. Lang doen over beslissingen, wachten waar we weer mee komen, weer rustig de tijd nemen om een nee terug te geven. En dan is het schooljaar bijna voorbij en kunnen we weer opnieuw
.Nu dan wel een persoonlijk mentor, dus hopelijk scheelt dat de komende jaren, want het is de bedoeling dat deze tot het eind van de schoolcarriere de PM blijft. Maar nu graag nog afspraken die staan voor de komende jaren.
School roept te makkelijk "nee kan niet" terwijl er wel meer kan dan zij zeggen. En of dat dat te ingewikkeld is ofzo geen idee.
Maar ze vinden het niet ok als we zelf stappen ondernemen, want dan worden we op de vingers getikt...
@Schanu, het is ook een drukke tijd zo in aanloop naar december...
En voor wat betreft de huisarts, ik denk altijd maar: beter een keer teveel dan een keer te weinig... maar als ouder kan je het vaak wel redelijk inschatten en bij twijfel gewoon bellen. Niet niet bellen omdat je bang bent dat het weer voor niks is, bedoel ik eigenlijk dus.
De gemeente, het jeugdteam stelt de indicaties voor de hulpverlening. Ik weet niet wie jullie heeft doorgestuurd naar de psycholoog/psychiater, maar vaak gaat dat op kosten van de gemeente.
Je zou kunnen kijken of je begeleiding kan krijgen, dat gaat ook via het jeugdteam.
Wij hebben voor de jongste (geen ass, althans... ik blijf daarover twijfelen, uit het onderzoek kwam toen net niet, ze scoorde iets te laag) al een aantal keer aan de bel getrokken mbt om leren gaan met spanningen. We zijn er nog niet veel wijzer mee geworden. Toen ze kleuter was, wilden ze er eerst een voorlopige diagnose opplakken, want anders konden ze niks (hadden ze het over iets van angst ofzo). Dat wilden we niet, we wilden gewoon hulp.
Later dus weer aan de bel getrokken en dan hebben ze een aantal gesprekken met haar, werken ze uit waarom ze dingen spannend vind, maar echt leren met die spanning om te gaan niet.
We geven nu van die bach bloesem rescue druppeltjes, geen idee of het echt iets doet. En we proberen haar toch maar te laten ervaren dat spanning ook weer zakt. Maar ik zou zo graag willen dat ze er zelf meer invloed op leert hebben.
Intussen kan ze wel redelijk bedenken of ze misselijk is van de spanning of dat ze lichamelijk misselijk is zeg maar. Maar ook van de spanning gaat ze wel eens over haar nek
Ik vind het heel lastig. En nu hadden we dus laatst een melding van school omdat ze in korte tijd 3x ziekgemeld was (2x niet fit/ziek en 1x van de spanning dat ik haar niet naar school kreeg). Geen idee of daar nog een vervolg op komt, ik heb wel de mentor laten weten wat er aan de hand was, maar op die mail heb ik ook nog geen reactie gehad.
Beetje offtopic gegaan geloof ik
Mama van 2 lieve meiden :)
Hier slaat zulke stress ook op mijn maag en darmen. Ondanks alles wat ik geprobeerd heb. Nu weet ik het en houd ik er gewoon rekening mee voor zover mogelijk.
Ach ja, en qua school: het is altijd maar weer afwachten. Het is net het echte leven
Ach ja, en qua school: het is altijd maar weer afwachten. Het is net het echte leven
troel (de ~ (v.), ~en)
1 [inf.] vrouw of meisje
2 trut
1 [inf.] vrouw of meisje
2 trut
Hoi!
Afgelopen week zat ik bij de zwemles en raakte daar aan de praat met een moeder.
Op een gegeven moment floepte deze moeder er opeens uit: oh heeft Js ook Asperger. Nu weet ik dat je geloof ik geen Asperger meer mag zeggen tegenwoordig maar gewoon ass.
Ze heeft mij echt even aan het denken gezet. Ik heb eigenlijk altijd gedacht dat de problemen die Js ervaart liggen aan zijn hb en zijn oorproblemen in de peuter tijd.
Even een lijstje:
-communicatie problemen door zijn oren/spraak
-moeite met sociale contacten (wij dachten dus door hb)
-motorisch zwak
-iq van 129, met uitschieters van 150
-focus vaak op 1 ding (verleden zichzelf volledig leren lezen binnen een dag, op 2 jarige leeftijd puzzels van 100 stukjes en meer maken, als kleuter jezelf uit te dagen te tellen tot 1 miljoen, en nu bijvoorbeeld alleen aan het praten over pokemon)
-angstig
-erg wisselvallig en extreem in emoties.
Ik denk, als je dit leest, wel een lijstje in combinatie met ass om over na te denken. Maar dat is nu ook mijn vraag. Moet ik hier nu wat mee? Js heeft het moeilijk, al jaren, maar het gaat op zich nu redelijk. Maar wachtlijsten zijn momenteel hier in de omgeving belachelijk lang. En dan, stel dat ik toch een ingang kan krijgen? Behandeling? medicijnen? Kort gezegd, behalve de label en begrip, zijn er meer redenen om dit te laten onderzoeken?
Of denken jullie sowieso niet bij het hierboven aan ass
Afgelopen week zat ik bij de zwemles en raakte daar aan de praat met een moeder.
Op een gegeven moment floepte deze moeder er opeens uit: oh heeft Js ook Asperger. Nu weet ik dat je geloof ik geen Asperger meer mag zeggen tegenwoordig maar gewoon ass.
Ze heeft mij echt even aan het denken gezet. Ik heb eigenlijk altijd gedacht dat de problemen die Js ervaart liggen aan zijn hb en zijn oorproblemen in de peuter tijd.
Even een lijstje:
-communicatie problemen door zijn oren/spraak
-moeite met sociale contacten (wij dachten dus door hb)
-motorisch zwak
-iq van 129, met uitschieters van 150
-focus vaak op 1 ding (verleden zichzelf volledig leren lezen binnen een dag, op 2 jarige leeftijd puzzels van 100 stukjes en meer maken, als kleuter jezelf uit te dagen te tellen tot 1 miljoen, en nu bijvoorbeeld alleen aan het praten over pokemon)
-angstig
-erg wisselvallig en extreem in emoties.
Ik denk, als je dit leest, wel een lijstje in combinatie met ass om over na te denken. Maar dat is nu ook mijn vraag. Moet ik hier nu wat mee? Js heeft het moeilijk, al jaren, maar het gaat op zich nu redelijk. Maar wachtlijsten zijn momenteel hier in de omgeving belachelijk lang. En dan, stel dat ik toch een ingang kan krijgen? Behandeling? medicijnen? Kort gezegd, behalve de label en begrip, zijn er meer redenen om dit te laten onderzoeken?
Of denken jullie sowieso niet bij het hierboven aan ass
Als er een wachtlijst is, dan zou ik zeker aanmelden voor de wachtlijst. Tegen de tijd dat je aan de beurt bent kun je altijd nog nee zeggen zeg maar.
Zelf zou ik zeggen: bij vastlopen kan een onderzoek praktisch zijn. Daarom ook wel de wachtlijst, want als het nu redelijk gaat, dat is nog niet goed zeg maar
Behandeling en/of medicijnen kan je nu niets over zeggen. Op zich klinken sommige dingen herkenbaar die je noemt, maar dat hoeft nog niets te zeggen.
Dus technisch gezien: label is voor mij geen reden voor onderzoek. Begrip zou dat kunnen zijn, maar vooral vastlopen of moeite met dingen hebben lijken me een reden voor onderzoek.
Zelf zou ik zeggen: bij vastlopen kan een onderzoek praktisch zijn. Daarom ook wel de wachtlijst, want als het nu redelijk gaat, dat is nog niet goed zeg maar
Behandeling en/of medicijnen kan je nu niets over zeggen. Op zich klinken sommige dingen herkenbaar die je noemt, maar dat hoeft nog niets te zeggen.
Dus technisch gezien: label is voor mij geen reden voor onderzoek. Begrip zou dat kunnen zijn, maar vooral vastlopen of moeite met dingen hebben lijken me een reden voor onderzoek.
troel (de ~ (v.), ~en)
1 [inf.] vrouw of meisje
2 trut
1 [inf.] vrouw of meisje
2 trut
ASS en HB hebben veel raakvlakken en misdiagnoses komen ook veel voor. Het is denk ik wel belangrijk dat ls je verder onderzoek laat doen, dat dat gedaan wordt door iemand met kennis van HB.
Wellicht heb je hier iets aan?
https://webdog.agnesburger.nl/files/HB_ASS_1_TvO_06_06.pdf
En deel 2: https://webdog.agnesburger.nl/files/HB_ASS_2.pdf
Ik heb ze hier gevonden: https://balansdigitaal.nl(...)-en-hoogbegaafdheid/
Die wachtlijsten zijn inderdaad heel lang, wat dat betreft kan je misschien maar beter alles in gang zetten, je bent zo een jaar verder
.
Wellicht heb je hier iets aan?
https://webdog.agnesburger.nl/files/HB_ASS_1_TvO_06_06.pdf
En deel 2: https://webdog.agnesburger.nl/files/HB_ASS_2.pdf
Ik heb ze hier gevonden: https://balansdigitaal.nl(...)-en-hoogbegaafdheid/
Die wachtlijsten zijn inderdaad heel lang, wat dat betreft kan je misschien maar beter alles in gang zetten, je bent zo een jaar verder
.
Venus in pocketformaat
loveli
loveli
Je kan altijd op een wachtlijst, kijk dan wel of je een plek kan vinden met kennis van ass en liefst ook hb!
Dus niet standaard ggz ofzo...
Voor de diagnose alleen zou ik het niet doen, maar als hij vast loopt, of jullie/school vastlopen omdat het niet lekker loopt, kan het zeker handig zijn als je weet of er eventueel ook ass speelt.
HB en ASS hebben overlap, je lijstje kan passen bij ass, kan volgens mij voor een groot deel ook bij hb.
Dus zoek dan iemand of een organisatie met specifiek kennis op die gebieden.
Behandeling, je kan het niet wegbehandelen, maar soms kan uitleg over ass bijvoorbeeld wel helpen om dingen anders te bekijken of aan te vliegen.
En medicatie, ook daar genees je ass niet mee, het kan soms wel symptomen verlichten.
Dus niet standaard ggz ofzo...
Voor de diagnose alleen zou ik het niet doen, maar als hij vast loopt, of jullie/school vastlopen omdat het niet lekker loopt, kan het zeker handig zijn als je weet of er eventueel ook ass speelt.
HB en ASS hebben overlap, je lijstje kan passen bij ass, kan volgens mij voor een groot deel ook bij hb.
Dus zoek dan iemand of een organisatie met specifiek kennis op die gebieden.
Behandeling, je kan het niet wegbehandelen, maar soms kan uitleg over ass bijvoorbeeld wel helpen om dingen anders te bekijken of aan te vliegen.
En medicatie, ook daar genees je ass niet mee, het kan soms wel symptomen verlichten.
Mama van 2 lieve meiden :)
Ik heb altijd zoiets gehad van wat heb je aan dat labeltje, maar ik ben er nu wel anders naar gaan kijken.
Ik merk ook heel erg dat de omgeving nu heel anders omgaat met bepaalde wensen/gedragingen die mijn kind heeft (zoals bijvoorbeeld niet aangeraakt worden, en heel bot uit de hoek komen, maar ook het gebrek aan interesses in andere mensen en situaties)
Voor mijn enorm zelfbewuste kind zie ik ook alleen maar pluspunten, hij weet nu wat er anders is aan zijn brein en heeft psycho educatie gehad en kan ook milder naar hem zelf kijken.
Ik merk ook heel erg dat de omgeving nu heel anders omgaat met bepaalde wensen/gedragingen die mijn kind heeft (zoals bijvoorbeeld niet aangeraakt worden, en heel bot uit de hoek komen, maar ook het gebrek aan interesses in andere mensen en situaties)
Voor mijn enorm zelfbewuste kind zie ik ook alleen maar pluspunten, hij weet nu wat er anders is aan zijn brein en heeft psycho educatie gehad en kan ook milder naar hem zelf kijken.
Dank jullie wel voor de reacties.
Ik ben gewoon even heel brutaal geweest en heb gisteren een (vage) kennis (lees RT’er met specialisme dubbel bijzonder) gemaild met mijn vraag en vage vermoeden. Ze komt volgende week een theetje doen..
Wordt vervolgd!
Ik ben gewoon even heel brutaal geweest en heb gisteren een (vage) kennis (lees RT’er met specialisme dubbel bijzonder) gemaild met mijn vraag en vage vermoeden. Ze komt volgende week een theetje doen..
Wordt vervolgd!
Hoi Ons 6-jarige jochie krijgt binnenkort een ADOS-onderzoek. We zochten hulp omdat we denken dat hij ADHD heeft, en in de loop van de gesprekken ontstond ook het vermoeden van ASS.
Zijn grote zus heeft ADD, mijn man waarschijnlijk ook iets ASS'erigs maar die heeft geen behoefte aan een diagnose/label, en nu is het dus afwachten wat de onderzoeken zeggen over de jongste. En ikzelf ben gewoon heel neurotypsisch
Iemand die iets kan vertellen hoe zo'n ADOS bij een 6-jarige gaat?
Ons 6-jarige jochie krijgt binnenkort een ADOS-onderzoek. We zochten hulp omdat we denken dat hij ADHD heeft, en in de loop van de gesprekken ontstond ook het vermoeden van ASS. Zijn grote zus heeft ADD, mijn man waarschijnlijk ook iets ASS'erigs maar die heeft geen behoefte aan een diagnose/label, en nu is het dus afwachten wat de onderzoeken zeggen over de jongste. En ikzelf ben gewoon heel neurotypsisch
Iemand die iets kan vertellen hoe zo'n ADOS bij een 6-jarige gaat?
Bij ons kregen wij hele vragenlijsten en een gesprek met een psycholoog, terwijl mijn zoon geobserveerd werd in een spelsituatie. Hij was toen ook 6 jaar. Mijn ouders gingen mee, omdat het gesprek met ons langer duurde dan de observatie van mijn zoon en er dus iemand moest zijn om hem op te vangen. Bij de uitnodiging was ons dus verteld dat we iemand moesten meenemen om die reden.quote:
Hoi
Zijn grote zus heeft ADD, mijn man waarschijnlijk ook iets ASS'erigs maar die heeft geen behoefte aan een diagnose/label, en nu is het dus afwachten wat de onderzoeken zeggen over de jongste. En ikzelf ben gewoon heel neurotypsisch
Iemand die iets kan vertellen hoe zo'n ADOS bij een 6-jarige gaat?
Maar ik weet niet of dat een officieel ADOS-onderzoek was.
Als je goed om je heen kijkt zie je dat alles gekleurd is.
We hebben inderdaad al een lange vragenlijst ingevuld en gesprek gehad, en die afspraak voor zoon is dan nog een keer separaat. Ben gewoon heel benieuwd wat ze dan doen en waar ze op letten, maar de psycholoog vertelde er niet veel over. Misschien ook wel logisch, zodat we de boel niet (onbewust) kunnen benvloedenquote:
[..]
Bij ons kregen wij hele vragenlijsten en een gesprek met een psycholoog, terwijl mijn zoon geobserveerd werd in een spelsituatie. Hij was toen ook 6 jaar. Mijn ouders gingen mee, omdat het gesprek met ons langer duurde dan de observatie van mijn zoon en er dus iemand moest zijn om hem op te vangen. Bij de uitnodiging was ons dus verteld dat we iemand moesten meenemen om die reden.
Maar ik weet niet of dat een officieel ADOS-onderzoek was.
Tja, wij kregen een summier verslagje en hij was gewoon aan het spelen met een therapeute.
Als je goed om je heen kijkt zie je dat alles gekleurd is.
Wij hadden wel zijn knuffel mee, maar die had hij sowieso altijd bij zich en de knuffel speelde een grote rol. Naar wat ik las was Meneer IJsbeer de mediator tussen mijn zoon en de therapeute.
Als je goed om je heen kijkt zie je dat alles gekleurd is.
Volgens mij doen ze bij de ADOS allemaal opdrachtjes. Spelenderwijs. Ik lees als ik google over communicatie, sociale interactie en (verbeeldend) spel.quote:
Hoi
Zijn grote zus heeft ADD, mijn man waarschijnlijk ook iets ASS'erigs maar die heeft geen behoefte aan een diagnose/label, en nu is het dus afwachten wat de onderzoeken zeggen over de jongste. En ikzelf ben gewoon heel neurotypsisch
Iemand die iets kan vertellen hoe zo'n ADOS bij een 6-jarige gaat?
Bij de ene instelling deden ze het in zo'n spelkamer met spiegelwand en zat er iemand achter de spiegelwand te observeren, bij de andere zaten beide onderzoekers in de kamer en deed 1 de opdrachten en zat de ander alleen te observeren.
Ging heel speels.
Als je jouw 6 jarige wilt voorbereiden, dan zou ik de organisatie bellen om te vragen wat je kan vertellen. Hoe het ongeveer gaat of wat je tegen hem kan zeggen.
Inhoudelijk kunnen ze dan misschien wel niet zoveel vertellen, maar ze kunnen vast wel een idee geven van hoe het er ongeveer uit zal zien.
Dus ik zou de vraag aan hen stellen denk ik.
Mama van 2 lieve meiden :)
Mijn zoon is ineens depressief. Nog nooit meegemaakt met hem. Agressief, hyperactief allemaal wel, maar dit niet. Ik weet ook niet of het ASS-gerelateerd is of niet. Ik weet wel dat ik voor het eerst echt helemaal geen idee heb wat ik er mee aan moet. Hij doet niks meer; ligt de hele dag in bed, is helemaal gestopt met zijn studie en is ook gestopt met sporten. En eten doet hij ook nauwelijks meer en hij geeft ineens veel geld uit. Terwijl hij normaal nooit iets kocht.
Maar je kunt niks meer met een 19-jarige. Ik kan zijn school niet meer bellen om te overleggen; ik kan hem niet dwingen hulp te zoeken, echt helemaal niks. Het enige wat ik kan doen is proberen met hem te praten om er achter te komen wat er nou precies aan de hand is (zonder succes) en heel hard hopen dat hij er snel zelf weer uit komt.
Ik was juist altijd iemand met tig oplossingen; allemaal alternatieven en olifantenpaadjes om te nemen en om toch weer op het hoofdpad uit te komen. Dit niks kunnen doen vreet wel aan me.
Maar je kunt niks meer met een 19-jarige. Ik kan zijn school niet meer bellen om te overleggen; ik kan hem niet dwingen hulp te zoeken, echt helemaal niks. Het enige wat ik kan doen is proberen met hem te praten om er achter te komen wat er nou precies aan de hand is (zonder succes) en heel hard hopen dat hij er snel zelf weer uit komt.
Ik was juist altijd iemand met tig oplossingen; allemaal alternatieven en olifantenpaadjes om te nemen en om toch weer op het hoofdpad uit te komen. Dit niks kunnen doen vreet wel aan me.
Als je goed om je heen kijkt zie je dat alles gekleurd is.
Ach @livelink Wat moeilijk. Ik weet het niet, maar kun je niet toch kijken of je iets met school kunt oppakken?
Livelink
Ha bellen en een verwijzing vragen? Depressies komen wel vaker voor bij mensen met (meerdere) aandoeningen ik ben het in het so vaker tegen gekomen. Ik hoop snel dat er voor jullie licht aan het einde van de tunnel komt.
Kan het ook door de hormonen in de puberteit komen? Is hij daar laat mee?
Ha bellen en een verwijzing vragen? Depressies komen wel vaker voor bij mensen met (meerdere) aandoeningen ik ben het in het so vaker tegen gekomen. Ik hoop snel dat er voor jullie licht aan het einde van de tunnel komt.
Kan het ook door de hormonen in de puberteit komen? Is hij daar laat mee?
Ja, hij is laat aan het puberen. Is inderdaad nu pas een beetje begonnen.quote:
Livelink
Ha bellen en een verwijzing vragen? Depressies komen wel vaker voor bij mensen met (meerdere) aandoeningen ik ben het in het so vaker tegen gekomen. Ik hoop snel dat er voor jullie licht aan het einde van de tunnel komt.
Kan het ook door de hormonen in de puberteit komen? Is hij daar laat mee?
Als je goed om je heen kijkt zie je dat alles gekleurd is.
Ja, ik moet misschien toch maar de ha eens bellen voor tips. School is geen optie, helaas. Dat heeft hij wel zelf geprobeerd trouwens. Hij heeft gesprekken gehad met een coach, maar hij wil die coach nu ook niet meer bellen.
Als je goed om je heen kijkt zie je dat alles gekleurd is.
Och nee, wat naar voor hem dat hij zich zo voelt. Als ouder is dat helemaal niets want je kan zo weinig inderdaad. Huisarts is de beste optie denk ik inderdaad.
troel (de ~ (v.), ~en)
1 [inf.] vrouw of meisje
2 trut
1 [inf.] vrouw of meisje
2 trut
@livelink, wat moeilijk.
Vind hij het goed als jij een afspraak voor hem maakt bij de huisarts? Of wil hij dat ook niet?
Lastig is dat, als je eigenlijk niks kan.
Ik neig zelf naar depressie als ik langere tijd overvraagd word, ik weet niet of dat bij hem ook aan de orde kan zijn...
En praktisch, ik weet niet wat voor opleiding hij doet, maar volgens mij als je voor 1 februari stopt, hoef je de beurs en ov-kaart niet terug te betalen volgens mij...
Sterkte
Vind hij het goed als jij een afspraak voor hem maakt bij de huisarts? Of wil hij dat ook niet?
Lastig is dat, als je eigenlijk niks kan.
Ik neig zelf naar depressie als ik langere tijd overvraagd word, ik weet niet of dat bij hem ook aan de orde kan zijn...
En praktisch, ik weet niet wat voor opleiding hij doet, maar volgens mij als je voor 1 februari stopt, hoef je de beurs en ov-kaart niet terug te betalen volgens mij...
Sterkte
Mama van 2 lieve meiden :)
Nee, hij wil niks. Zegt bij alles dat het niks boeit. Wij hadden geen beurs en ov-kaart aangevraagd voor hem. We zijn dus alleen het collegegeld kwijt. En ik heb nog hoop dat hij zich herpakt na de feestdagen en als het weer wat warmer wordt.quote:
@:Livelink, wat moeilijk.
Vind hij het goed als jij een afspraak voor hem maakt bij de huisarts? Of wil hij dat ook niet?
Lastig is dat, als je eigenlijk niks kan.
Ik neig zelf naar depressie als ik langere tijd overvraagd word, ik weet niet of dat bij hem ook aan de orde kan zijn...
En praktisch, ik weet niet wat voor opleiding hij doet, maar volgens mij als je voor 1 februari stopt, hoef je de beurs en ov-kaart niet terug te betalen volgens mij...
Sterkte
Als je goed om je heen kijkt zie je dat alles gekleurd is.
Sterktequote:
[..]
Nee, hij wil niks. Zegt bij alles dat het niks boeit. Wij hadden geen beurs en ov-kaart aangevraagd voor hem. We zijn dus alleen het collegegeld kwijt. En ik heb nog hoop dat hij zich herpakt na de feestdagen en als het weer wat warmer wordt.
ik zou dan zelf de huisarts benaderen. Dat je je zorgen maakt, dat hij niks wil. Misschien heeft die nog advies.
Mama van 2 lieve meiden :)
Dit ja. Maar zelfs als puber/jong volwassene was mijn verantwoordelijkheidsgevoel al groot genoeg dat ik nooit helemaal niks deed. Dus school en studie deed ik wel. Ik liep dan meer apathisch rond, deed verder geen sociale dingen meer en sloot me op die manier af van mijn omgeving.quote:
@:Livelink, wat moeilijk.
Ik neig zelf naar depressie als ik langere tijd overvraagd word
Lastig hoor. Het lijkt me schrijnend om als ouder te zien hoe moeilijk hij het heeft en niets te kunnen doen. Ik moet ook zeggen dat ik eigenlijk geen idee heb wat mij geholpen zou hebben op die leeftijd. Dingen die mij nu helpen zijn wel vasthouden aan (een mate van) structuur, en echt meer rust inbouwen.
Morgen ben ik vast weer mezelf.
Het is juist de structuur die hij kwijt is nu. Hij heeft zijn dag- en nachtritme al helemaal omgegooid.quote:
[..]
Dit ja. Maar zelfs als puber/jong volwassene was mijn verantwoordelijkheidsgevoel al groot genoeg dat ik nooit helemaal niks deed. Dus school en studie deed ik wel. Ik liep dan meer apathisch rond, deed verder geen sociale dingen meer en sloot me op die manier af van mijn omgeving.
Lastig hoor. Het lijkt me schrijnend om als ouder te zien hoe moeilijk hij het heeft en niets te kunnen doen. Ik moet ook zeggen dat ik eigenlijk geen idee heb wat mij geholpen zou hebben op die leeftijd. Dingen die mij nu helpen zijn wel vasthouden aan (een mate van) structuur, en echt meer rust inbouwen.
Ik steek nog heel even mijn kop in het zand en wacht de feestdagen even af. Deze periode is altijd wel zijn slechtste periode geweest, ook in betere tijden. En ik kan het 'gevecht' zelf ook nog even niet aan.
Als je goed om je heen kijkt zie je dat alles gekleurd is.
Dat klinkt heel herkenbaar, ik deed dat altijd (vooral) in de zomervakantie. Maar in de loop van de jaren heb ik dus geleerd dat het beter is om wel de structuur aan te houden, hoeveel moeite dat dan ook kost...
Hopelijk trekt het vanzelf weer bij. December is ook een zware tijd.
Hopelijk trekt het vanzelf weer bij. December is ook een zware tijd.
Morgen ben ik vast weer mezelf.
Ik vind het zo frustrerend dat veel mensen niet zien wie mijn kind is.
Of dat ze geen begrip hebben zonder te strooien met diagnoses.
En zelfs als ik het uitleg dan zijn er mensen die denken dat het wel mee valt zoals bijvoorbeeld het praten tegen mensen dan vinden ze dat hij toch gewoon moet kunnen praten, want je kan niet zoveel zwijgen.
Jawel Beppie dat kan hij wel als hij dat wil en soms kan hij niet anders, ja vorige week sprak hij nog tegen je en nu weet hij niet hoe. Ja hij is verbaal heel erg sterk, irrelevant
Of dat ze geen begrip hebben zonder te strooien met diagnoses.
En zelfs als ik het uitleg dan zijn er mensen die denken dat het wel mee valt zoals bijvoorbeeld het praten tegen mensen dan vinden ze dat hij toch gewoon moet kunnen praten, want je kan niet zoveel zwijgen.
Jawel Beppie dat kan hij wel als hij dat wil en soms kan hij niet anders, ja vorige week sprak hij nog tegen je en nu weet hij niet hoe. Ja hij is verbaal heel erg sterk, irrelevant
Lastig en wel herkenbaar...quote:Op donderdag 19 januari 2023 14:34 schreef Budabuddumbam het volgende:
Ik vind het zo frustrerend dat veel mensen niet zien wie mijn kind is.
Of dat ze geen begrip hebben zonder te strooien met diagnoses.
En zelfs als ik het uitleg dan zijn er mensen die denken dat het wel mee valt zoals bijvoorbeeld het praten tegen mensen dan vinden ze dat hij toch gewoon moet kunnen praten, want je kan niet zoveel zwijgen.
Jawel Beppie dat kan hij wel als hij dat wil en soms kan hij niet anders, ja vorige week sprak hij nog tegen je en nu weet hij niet hoe. Ja hij is verbaal heel erg sterk, irrelevant
Dingen uitleggen en vervolgens allemaal argumenten krijgen waarom dat niet zou kloppen...
Of zich blind staren op de intelligentie, maar niet in kunnen zien dat dat niet alles zegt (heeft school ook een handje van...)
Mama van 2 lieve meiden :)
Mijn ASSkind (25) heeft zichzelf met behulp van een groepje vrienden geherdiagnositeerd. Hij heeft nu ADHD, want dat mocht hij niet hebben van mij toen hij een kind was. Prima jongen, you be you.
Prrrrr
Handig zulke vrienden die diagnoses kunnen stellenquote:
Mijn ASSkind (25) heeft zichzelf met behulp van een groepje vrienden geherdiagnositeerd. Hij heeft nu ADHD, want dat mocht hij niet hebben van mij toen hij een kind was. Prima jongen, you be you.
. Maar hij mocht geen adhd hebben, dus dat wil hij nu dan maar? 
Ach ja, misschien past het gevoelsmatig beter? Er is natuurlijk ook wat overlap en het kan ook nog naast elkaar bestaan.
Mama van 2 lieve meiden :)
‘t Komt veel samen voor, dus zou best kunnen. Hopelijk helpt dit inzicht hem zelf ook weer wat.
in de haak.
Tja, zo ken ik een rasechte ASS-er die ook voor een herindicatie ging. Nu is het nog steeds een ASS-er, maar niet meer met een diagnose, zodat het makkelijker was voor de hypotheek/levensverzekering/weet ik veel wat. Als je maar weet wat je moet antwoorden op bepaalde vragen, dan kun je alles flessen natuurlijk.
Overigens is de combo ASS+ADHD inderdaad heel goed mogelijk en gaf het mij wat puzzelstukjes toen het tweede erbij kwam. Meer als: ah, dus ik heb behoefte aan structuur, maar waarom lukt het dan niet? AH, ja, nu snap ik het
Overigens is de combo ASS+ADHD inderdaad heel goed mogelijk en gaf het mij wat puzzelstukjes toen het tweede erbij kwam. Meer als: ah, dus ik heb behoefte aan structuur, maar waarom lukt het dan niet? AH, ja, nu snap ik het
troel (de ~ (v.), ~en)
1 [inf.] vrouw of meisje
2 trut
1 [inf.] vrouw of meisje
2 trut
Ja de kans is zelfs groter dat het er beide is dan 1 van de twee geloof ik.
Ik vermoed dat ik beide heb, alleen ik heb nu niet de mogelijkheid tot diagnose omdat het zorgpad van zoon even voor gaat.
Ik vermoed dat ik beide heb, alleen ik heb nu niet de mogelijkheid tot diagnose omdat het zorgpad van zoon even voor gaat.
Kiekeboe. Ik kom weer even binnenvallen met een vraag om (nieuwe) tips en/of herkenning. Dirk is sinds kort gestart met methylfenidaat, en hoewel ik weinig verschil zie overdag, zien wij wel dat hij s avonds veel last heeft van de zogenaamde rebound. Hij is druk, kan niet stil zitten, snel van slag en geeft het zelf ook aan: mijn hoofd is vol. Inslapen is daardoor (weer 
) dramatisch, het duurt echt een uur tot anderhalf.
Natuurlijk gaan we dit bespreken en terugkoppelen, maar ik vroeg me vooral af of er herkenning is en of jullie nog extra tips hebben? Na het eten gaan alle schermpjes al uit en de keuze in activiteiten is al beperkt (kleuren/verven, puzzelen, soms magisch zand), maar eigenlijk is er niks met hem te beginnen omdat hij alle kanten op stuitert.
) dramatisch, het duurt echt een uur tot anderhalf. Natuurlijk gaan we dit bespreken en terugkoppelen, maar ik vroeg me vooral af of er herkenning is en of jullie nog extra tips hebben? Na het eten gaan alle schermpjes al uit en de keuze in activiteiten is al beperkt (kleuren/verven, puzzelen, soms magisch zand), maar eigenlijk is er niks met hem te beginnen omdat hij alle kanten op stuitert.
Morgen ben ik vast weer mezelf.
Wij zijn na 2 weken gestopt. Hij had last van stroom in zijn hoofd, zoals hij het noemde. En dingen als trampoline springen vond hij niet meer leuk. Hij werd echt heel ongelukkig. De psychiater was het gelukkig met ons eens.quote:
Kiekeboe. Ik kom weer even binnenvallen met een vraag om (nieuwe) tips en/of herkenning. Dirk is sinds kort gestart met methylfenidaat, en hoewel ik weinig verschil zie overdag, zien wij wel dat hij s avonds veel last heeft van de zogenaamde rebound. Hij is druk, kan niet stil zitten, snel van slag en geeft het zelf ook aan: mijn hoofd is vol. Inslapen is daardoor (weer
Natuurlijk gaan we dit bespreken en terugkoppelen, maar ik vroeg me vooral af of er herkenning is en of jullie nog extra tips hebben? Na het eten gaan alle schermpjes al uit en de keuze in activiteiten is al beperkt (kleuren/verven, puzzelen, soms magisch zand), maar eigenlijk is er niks met hem te beginnen omdat hij alle kanten op stuitert.
Als je goed om je heen kijkt zie je dat alles gekleurd is.
Eigenlijk wat @livelink zegt
We hebben het wel wat langer volgehouden, maar het kind was zichzelf niet meer en er waren niet voldoende voordelen zichtbaar om door te gaan met de medicatie.
Hier overigens zowel methylfenidaat geprobeerd als Risperinogwattes, los van elkaar en gecombineerd in tal van sterktes.
We hebben het wel wat langer volgehouden, maar het kind was zichzelf niet meer en er waren niet voldoende voordelen zichtbaar om door te gaan met de medicatie.
Hier overigens zowel methylfenidaat geprobeerd als Risperinogwattes, los van elkaar en gecombineerd in tal van sterktes.
troel (de ~ (v.), ~en)
1 [inf.] vrouw of meisje
2 trut
1 [inf.] vrouw of meisje
2 trut
Ook wisselende ervaringen met diverse varianten van ADHD medicatie. Op dit moment is Cato wel weer aan de methylfenidaat maar ze zet 't heel gedoseerd in als ze zelf inschat dat het nodig is.
in de haak.
Hoi! L heeft ook de diagnose autisme. (En toen ik haar onderzoek van dichtbij zag, viel bij mij ook met terugwerkende kracht m'n hele leven op z'n plek 
)
)
ah, welkom hier!quote:
Hoi! L heeft ook de diagnose autisme. (En toen ik haar onderzoek van dichtbij zag, viel bij mij ook met terugwerkende kracht m'n hele leven op z'n plek
in de haak.
Fijn dat de puzzelstukjes dan ineens allemaal lijken te passen!quote:
Hoi! L heeft ook de diagnose autisme. (En toen ik haar onderzoek van dichtbij zag, viel bij mij ook met terugwerkende kracht m'n hele leven op z'n plek
troel (de ~ (v.), ~en)
1 [inf.] vrouw of meisje
2 trut
1 [inf.] vrouw of meisje
2 trut
Risperidon is hier geen optie vanwege zijn immuunstoornis waarmee het een wisselwerking kan hebben. Dus dit is eigenlijk de enige optie.quote:
Eigenlijk wat @:livelink zegt
We hebben het wel wat langer volgehouden, maar het kind was zichzelf niet meer en er waren niet voldoende voordelen zichtbaar om door te gaan met de medicatie.
Hier overigens zowel methylfenidaat geprobeerd als Risperinogwattes, los van elkaar en gecombineerd in tal van sterktes.
Ik merk verder weinig aan de methylfenidaat overdag. Hij is eigenlijk gewoon als altijd, alleen nu springt hij dus aan het einde van de middag/ s avonds extreem uit zn bol. Die fases hebben we wel ook vaker dus of het nou echt hieraan ligt is maar de vraag. Ik vind het extreem lastig dat hij zelf eigenlijk nog te jong is om echt aan te geven of het verschil maakt overdag. Gedoe zeg.
En wat jammer om te horen dat jullie (kinderen) er geen baat bij hadden. Ik had toch een beetje gehoopt op wat positieve ervaringen.
Morgen ben ik vast weer mezelf.
Welkom @-Spring. Fijn dat het voor jou ook puzzelstukjes op zn plek zet.
Morgen ben ik vast weer mezelf.
Dit is niet zo'n grote groep, op facebook zijn ook wel meerdere groepen voor ouders met een kind met ass, waar ik ook regelmatig medicatie gerelateerde vragen in voorbij zie komen.quote:
[..]
Risperidon is hier geen optie vanwege zijn immuunstoornis waarmee het een wisselwerking kan hebben. Dus dit is eigenlijk de enige optie.
Ik merk verder weinig aan de methylfenidaat overdag. Hij is eigenlijk gewoon als altijd, alleen nu springt hij dus aan het einde van de middag/ s avonds extreem uit zn bol. Die fases hebben we wel ook vaker dus of het nou echt hieraan ligt is maar de vraag. Ik vind het extreem lastig dat hij zelf eigenlijk nog te jong is om echt aan te geven of het verschil maakt overdag. Gedoe zeg.
En wat jammer om te horen dat jullie (kinderen) er geen baat bij hadden. Ik had toch een beetje gehoopt op wat positieve ervaringen.
Hier staan een aantal groepen op een rijtje, mocht iemand er behoefte aan hebben.
Nauwelijks ervaring met methylfenidaat, ik heb het zelf een paar weken geprobeerd toen de psychiater aan add dacht. Maar toen kwam ass in beeld en is de methylfenidaat ook gestopt. Ik sliep er lastiger door in, maar overdag merkte ik dat ik doeltreffender was ofzo. Ik kon me makkelijker tot dingen zetten die ik lastig vond.
Maar ik had niet echt zo'n enorme rebound voor zover ik me kan herinneren.
@-Spring welkom! Herkenbaar die puzzelstukjes die vallen. Ze zijn bij mij ass gaan onderzoeken, toen de oudste de diagnose had gekregen. En toen viel er veel op zijn plek, ook eindelijk het idee dat het een diagnose was die wel klopte.
Mama van 2 lieve meiden :)
Wat misschien meespeelt: zowel bij jongste als bij mij is het ASS in combinatie met AD(H)D.quote:
[..]
Risperidon is hier geen optie vanwege zijn immuunstoornis waarmee het een wisselwerking kan hebben. Dus dit is eigenlijk de enige optie.
Ik merk verder weinig aan de methylfenidaat overdag. Hij is eigenlijk gewoon als altijd, alleen nu springt hij dus aan het einde van de middag/ s avonds extreem uit zn bol. Die fases hebben we wel ook vaker dus of het nou echt hieraan ligt is maar de vraag. Ik vind het extreem lastig dat hij zelf eigenlijk nog te jong is om echt aan te geven of het verschil maakt overdag. Gedoe zeg.
En wat jammer om te horen dat jullie (kinderen) er geen baat bij hadden. Ik had toch een beetje gehoopt op wat positieve ervaringen.
troel (de ~ (v.), ~en)
1 [inf.] vrouw of meisje
2 trut
1 [inf.] vrouw of meisje
2 trut
Toch vreemd dat je door die ASS-diagnose moest stoppen met de methylfenidaat, het komt echt veel samen voor met ADHD, en er zit volgens mij ook wel een overlap in de neurologische basis ervan.quote:
[..]
Dit is niet zo'n grote groep, op facebook zijn ook wel meerdere groepen voor ouders met een kind met ass, waar ik ook regelmatig medicatie gerelateerde vragen in voorbij zie komen.
Hier staan een aantal groepen op een rijtje, mocht iemand er behoefte aan hebben.
Nauwelijks ervaring met methylfenidaat, ik heb het zelf een paar weken geprobeerd toen de psychiater aan add dacht. Maar toen kwam ass in beeld en is de methylfenidaat ook gestopt. Ik sliep er lastiger door in, maar overdag merkte ik dat ik doeltreffender was ofzo. Ik kon me makkelijker tot dingen zetten die ik lastig vond.
Maar ik had niet echt zo'n enorme rebound voor zover ik me kan herinneren.
@:-Spring welkom! Herkenbaar die puzzelstukjes die vallen. Ze zijn bij mij ass gaan onderzoeken, toen de oudste de diagnose had gekregen. En toen viel er veel op zijn plek, ook eindelijk het idee dat het een diagnose was die wel klopte.
in de haak.
Dat was bij mij ook zo inderdaad, een week of twee moest ik iets invullen over zijn sensorische informatieverwerking en dan zie ik echt mijzelf zo terug in de vragenlijsten, ik heb dezelfde problemen met overprikkeling en onder stimulatie en eigenlijk alles is zo herkenbaar.quote:
Hoi! L heeft ook de diagnose autisme. (En toen ik haar onderzoek van dichtbij zag, viel bij mij ook met terugwerkende kracht m'n hele leven op z'n plek
Ik heb wel eens overwogen om te vragen of ik het niet nog eens kan proberen. Want ik weet dat er meer ass-ers zijn die het gebruiken en voor wie het werkt. En ik lees inderdaad ook veel mensen met een dubbele diagnose.quote:
[..]
Toch vreemd dat je door die ASS-diagnose moest stoppen met de methylfenidaat, het komt echt veel samen voor met ADHD, en er zit volgens mij ook wel een overlap in de neurologische basis ervan.
Voor mij dekt alleen ass de lading wel.
Mama van 2 lieve meiden :)
Ik was het topic kwijt! 
Mijn ASS-er heeft ''sterke kenmerken'' van ADHD, hij krijgt 's ochtends 5mg Tentin en redt het hier goed op op school. Dat is een dexamfetamine. We hebben onlangs opgehoogd (hij kreeg eerst 2,5mg) omdat juf aangaf dat de rek er na de kleine pauze alweer uit was, nu met 5mg gaat het goed tot minimaal 14.00.
Hiervoor heeft hij een aantal maanden methylfenidaat (Medikinet) geslikt, hij werd er erg down van.. niks voor mijn overenthousiaste kind
[ Bericht 0% gewijzigd door PoesInDoos op 03-04-2023 20:43:23 ]
Mijn ASS-er heeft ''sterke kenmerken'' van ADHD, hij krijgt 's ochtends 5mg Tentin en redt het hier goed op op school. Dat is een dexamfetamine. We hebben onlangs opgehoogd (hij kreeg eerst 2,5mg) omdat juf aangaf dat de rek er na de kleine pauze alweer uit was, nu met 5mg gaat het goed tot minimaal 14.00.
Hiervoor heeft hij een aantal maanden methylfenidaat (Medikinet) geslikt, hij werd er erg down van.. niks voor mijn overenthousiaste kind
[ Bericht 0% gewijzigd door PoesInDoos op 03-04-2023 20:43:23 ]
This doctor said to me; ''Mental illness is not an airborne virus.''
And this guy would say ''I don't really even want you to say mental illness.
I want you to say mental injury. You are not this way by accident.''
Cracked up; the Daryll Hammond Story
And this guy would say ''I don't really even want you to say mental illness.
I want you to say mental injury. You are not this way by accident.''
Cracked up; the Daryll Hammond Story
In hoeverre (her)kennen jullie impulsief gedrag bij jullie kinderen? Ik schrijf impulsief maar het is eigenlijk struktureel dingen doen zonder na te denken met alle gevolgen van dien.
Praten en gewoon opvoeden om dit te verbeteren helpt niet. Pas bij een enorme uitbrander gaat er even tijdelijk een lichtje branden maar duurt het niet lang voordat het "daarboven" weer uit staat. Zo'n uitbrander is eigenlijk ook niet gewenst vanwege hechtingsproblematiek.
Weten jullie iets dat helpt patronen te doorbreken? Of hebben we te hoge verwachtingen voor een tiener die blijkbaar geen controle heeft over eigen handelen? En niet in staat is of geen urgentie ziet voor zelfreflectie en verbetering?
Praten en gewoon opvoeden om dit te verbeteren helpt niet. Pas bij een enorme uitbrander gaat er even tijdelijk een lichtje branden maar duurt het niet lang voordat het "daarboven" weer uit staat. Zo'n uitbrander is eigenlijk ook niet gewenst vanwege hechtingsproblematiek.
Weten jullie iets dat helpt patronen te doorbreken? Of hebben we te hoge verwachtingen voor een tiener die blijkbaar geen controle heeft over eigen handelen? En niet in staat is of geen urgentie ziet voor zelfreflectie en verbetering?
Your life is your life: go all the way
https://youtu.be/2lK4LrD8Ii4
https://youtu.be/2lK4LrD8Ii4
Is een deel gewoon ook niet "tiener"?quote:
In hoeverre (her)kennen jullie impulsief gedrag bij jullie kinderen? Ik schrijf impulsief maar het is eigenlijk struktureel dingen doen zonder na te denken met alle gevolgen van dien.
Praten en gewoon opvoeden om dit te verbeteren helpt niet. Pas bij een enorme uitbrander gaat er even tijdelijk een lichtje branden maar duurt het niet lang voordat het "daarboven" weer uit staat. Zo'n uitbrander is eigenlijk ook niet gewenst vanwege hechtingsproblematiek.
Weten jullie iets dat helpt patronen te doorbreken? Of hebben we te hoge verwachtingen voor een tiener die blijkbaar geen controle heeft over eigen handelen? En niet in staat is of geen urgentie ziet voor zelfreflectie en verbetering?
troel (de ~ (v.), ~en)
1 [inf.] vrouw of meisje
2 trut
1 [inf.] vrouw of meisje
2 trut
Dit speelt al vanaf ze zich min of meer zelf kan voortbewegen.quote:
Your life is your life: go all the way
https://youtu.be/2lK4LrD8Ii4
https://youtu.be/2lK4LrD8Ii4
Ik vraag het omdat ik soms moeite heb om het typische autigedrag los te trekken van het feit dat mijn jongens gewoon puber zijn.quote:
[..]
Dit speelt al vanaf ze zich min of meer zelf kan voortbewegen.
Is er vanwege de hechtingsproblematiek al hulp ingeschakeld? Want dan zou dat een goed punt zijn om te starten: met de professional overleggen hoe je dit aan moet pakken.
troel (de ~ (v.), ~en)
1 [inf.] vrouw of meisje
2 trut
1 [inf.] vrouw of meisje
2 trut
Dat vraag ik me soms ook af.quote:
[..]
Ik vraag het omdat ik soms moeite heb om het typische autigedrag los te trekken van het feit dat mijn jongens gewoon puber zijn.
Helaas rijkt mijn invloed niet zover. Professionele hulp staat gelijk aan niet de volledige controle hebben, ergo dat gaat het niet worden. Wie weet dat ze later nog eens de potentile voordelen er van inzien.quote:Is er vanwege de hechtingsproblematiek al hulp ingeschakeld? Want dan zou dat een goed punt zijn om te starten: met de professional overleggen hoe je dit aan moet pakken.
Your life is your life: go all the way
https://youtu.be/2lK4LrD8Ii4
https://youtu.be/2lK4LrD8Ii4
Ah, het gaat niet om een eigen kind, sorry, dat was een aanname van mijquote:
[..]
Dat vraag ik me soms ook af.
[..]
Helaas rijkt mijn invloed niet zover. Professionele hulp staat gelijk aan niet de volledige controle hebben, ergo dat gaat het niet worden. Wie weet dat ze later nog eens de potentile voordelen er van inzien.
troel (de ~ (v.), ~en)
1 [inf.] vrouw of meisje
2 trut
1 [inf.] vrouw of meisje
2 trut
Daar had ik zelf ook duidelijker in kunnen zijn dus ook sorryquote:
[..]
Ah, het gaat niet om een eigen kind, sorry, dat was een aanname van mij
Your life is your life: go all the way
https://youtu.be/2lK4LrD8Ii4
https://youtu.be/2lK4LrD8Ii4
Hoi allemaal!
Ik zou graag mee willen schrijven. Mijn oudste van 6 jaar heeft de diagnose ASS (en DCD, arfid, TOS en verbale ontwikkelingsdyspraxie).
We vonden onze oudste zo leuk, dat we copy + paste hebben gedaan bij zijn broertje van 2,5 jaar. Nu (nog) zonder diagnoses. We wachten nog op goedkeuring van de gemeente voor een diagnose traject, ambulante begeleiding en de dagbehandelijk van Jeugdhulp.
We dachten alles wel hebben mee gemaakt met de oudste en dat we dus wel weten wat we moeten doen. Maar we weten het gewoon niet. Dus hoop dat de ambulante begeleiding snel van start gaat.
Op facebook ben ik moderator van een grote autismegroep voor ouders. Maar spar toch liever met een kleiner groepje en liever iets anoniemer.
Ik zou graag mee willen schrijven. Mijn oudste van 6 jaar heeft de diagnose ASS (en DCD, arfid, TOS en verbale ontwikkelingsdyspraxie).
We vonden onze oudste zo leuk, dat we copy + paste hebben gedaan bij zijn broertje van 2,5 jaar. Nu (nog) zonder diagnoses. We wachten nog op goedkeuring van de gemeente voor een diagnose traject, ambulante begeleiding en de dagbehandelijk van Jeugdhulp.
We dachten alles wel hebben mee gemaakt met de oudste en dat we dus wel weten wat we moeten doen. Maar we weten het gewoon niet. Dus hoop dat de ambulante begeleiding snel van start gaat.
Op facebook ben ik moderator van een grote autismegroep voor ouders. Maar spar toch liever met een kleiner groepje en liever iets anoniemer.
Goedemorgen ZombieQueen. Mijn zoon is inmiddels al te oud om nog kind genoemd te worden, dus ik post hier niet meer zo vaak.
Waar loop je tegenaan met je jongste waar je niet mee om weet te gaan? Ik moet wel eerlijk zeggen dat ik het volgens mij niet aan zou hebben gekund om het hele traject nogmaals door te gaan
Maar ja, als je er eenmaal middenin zit moet je wel en is het ook anders natuurlijk.
Waar loop je tegenaan met je jongste waar je niet mee om weet te gaan? Ik moet wel eerlijk zeggen dat ik het volgens mij niet aan zou hebben gekund om het hele traject nogmaals door te gaan
Maar ja, als je er eenmaal middenin zit moet je wel en is het ook anders natuurlijk.
Als je goed om je heen kijkt zie je dat alles gekleurd is.
Met de jongste is gewoon geen contact mee te krijgen. Soms lukt het wel. Maar hij zit zo ontzettend vast in zijn eigen wereld. Soms voel ik me buitengesloten door hem, ook al weet ik dat hij er niks aan kan doen.quote:
Goedemorgen ZombieQueen. Mijn zoon is inmiddels al te oud om nog kind genoemd te worden, dus ik post hier niet meer zo vaak.
Waar loop je tegenaan met je jongste waar je niet mee om weet te gaan? Ik moet wel eerlijk zeggen dat ik het volgens mij niet aan zou hebben gekund om het hele traject nogmaals door te gaan
Maar ja, als je er eenmaal middenin zit moet je wel en is het ook anders natuurlijk.
Helpt ook niet mee dat hij gewoon niet praat.
Waar we nu vooral tegenaan lopen is dat we hem amper veilig kunnen houden. Hij mist al een tand, gat in zijn hoofd gevallen. 2 tellen niet naar hem kijken en hij zit bovenin de schutting. Hij ervaart amper tot geen pijn. En is een ontzettende wegloper, hij ziet altijd wel een kans om weg te lopen.
En hij slaapt amper. Het inslapen duurt uren en is 's nachts uren wakker. En 's ochtends weer heel vroeg wakker.
Met de oudste heb ik wel truukjes om contact te krijgen. Alles wat bij hem werkt, werkt bij zijn broertje niet.
Niemand durft eigenlijk op hem te passen omdat hij altijd zo gevaarlijk is. Hij gaat nu wel naar de peuterspeelzaal, maar de juffen zeggen al 'we kijken het nog even aan, maar we denken dat hij hier niet kan blijven'. Hij is gewoon heel heel heel erg veel. Maar ook heel heel heel erg leuk.
een heel puur kind.Ik kijk ook wel weer heel erg op tegen het traject. Alles weer onder het vergrootglas en alles wat je doet als ouder wordt weer besproken en gevalueerd. Maar hij heeft ondersteuning nodig om te kunnen groeien en bloeien.
Sorry een heel verhaal.
[ Bericht 1% gewijzigd door ZombieQueen op 31-05-2023 07:27:36 ]
Welkom ZombieQueen, 2 kopietjes van elkaar... daar heb je de handen vol aan zo te lezen
Mama van 2 lieve meiden :)
Geen ervaringsdeskundige, maar ik volg bij instagram soms het account @evietheexplorer1111. Misschien ken je het wel, maar het zijn ouders van een autistisch meisje dat een enorme klim- en beweegbehoefte heeft als manier om te reguleren. Ze leggen ook dingen uit over sensory seeking in autisme en ik vind het mooi om te zien hoe ze tegemoet komen aan haar behoefte om te klimmen binnen de benodigde veiligheid.quote:
[..]
Met de jongste is gewoon geen contact mee te krijgen. Soms lukt het wel. Maar hij zit zo ontzettend vast in zijn eigen wereld. Soms voel ik me buitengesloten door hem, ook al weet ik dat hij er niks aan kan doen.
Helpt ook niet mee dat hij gewoon niet praat.
Waar we nu vooral tegenaan lopen is dat we hem amper veilig kunnen houden. Hij mist al een tand, gat in zijn hoofd gevallen. 2 tellen niet naar hem kijken en hij zit bovenin de schutting. Hij ervaart amper tot geen pijn. En is een ontzettende wegloper, hij ziet altijd wel een kans om weg te lopen.
En hij slaapt amper. Het inslapen duurt uren en is 's nachts uren wakker. En 's ochtends weer heel vroeg wakker.
Met de oudste heb ik wel truukjes om contact te krijgen. Alles wat bij hem werkt, werkt bij zijn broertje niet.
Niemand durft eigenlijk op hem te passen omdat hij altijd zo gevaarlijk is. Hij gaat nu wel naar de peuterspeelzaal, maar de juffen zeggen al 'we kijken het nog even aan, maar we denken dat hij hier niet kan blijven'. Hij is gewoon heel heel heel erg veel. Maar ook heel heel heel erg leuk.
Ik kijk ook wel weer heel erg op tegen het traject. Alles weer onder het vergrootglas en alles wat je doet als ouder wordt weer besproken en gevalueerd. Maar hij heeft ondersteuning nodig om te kunnen groeien en bloeien.
Sorry een heel verhaal.
I'm not troubled or sad, I'm just ready for bed.
Die kende ik nog niet, ben ze meteen gaan volgen. Klinkt wel heel herkenbaar.quote:
[..]
Geen ervaringsdeskundige, maar ik volg bij instagram soms het account @:evietheexplorer1111. Misschien ken je het wel, maar het zijn ouders van een autistisch meisje dat een enorme klim- en beweegbehoefte heeft als manier om te reguleren. Ze leggen ook dingen uit over sensory seeking in autisme en ik vind het mooi om te zien hoe ze tegemoet komen aan haar behoefte om te klimmen binnen de benodigde veiligheid.
Ook waar we nu mee worstelen. Het klimmen en klauteren is zijn manier om te reguleren. Maar het is lastig om hem dat veilig te laten doen.
Ik herken wel een aantal zaken uit jouw verhaal, ZombieQueen. Geen pijn ervaren, niet kunnen slapen, weglopen en altijd behoefte aan beweging. Alleen was mijn zoon 4 jaar toen dat allemaal begon te spelen. Dat scheelt wel behoorlijk. Wat wij hebben gedaan is bijvoorbeeld een trampoline kopen. Daar heeft hij jarenlang elke dag uren op gesprongen, maakte niet uit wat voor een weer het was. Dat had hij echt nodig om aan zijn beweging te komen en de rusteloosheid kwijt te raken. Als de trampoline kapot was stond er de volgende dag weer een nieuwe. Het was echt een eerste levensbehoefte voor hem. Daarnaast eindeloos met hem touwtje gesprongen. Gewoon dat ik ouderwets draaide en hij maar springen. Was meteen ook een leuke manier om met buurkinderen in contact te komen, want het bleek dat veel kinderen touwtje springen nog steeds heel erg leuk vinden.quote:
[..]
Met de jongste is gewoon geen contact mee te krijgen. Soms lukt het wel. Maar hij zit zo ontzettend vast in zijn eigen wereld. Soms voel ik me buitengesloten door hem, ook al weet ik dat hij er niks aan kan doen.
Helpt ook niet mee dat hij gewoon niet praat.
Waar we nu vooral tegenaan lopen is dat we hem amper veilig kunnen houden. Hij mist al een tand, gat in zijn hoofd gevallen. 2 tellen niet naar hem kijken en hij zit bovenin de schutting. Hij ervaart amper tot geen pijn. En is een ontzettende wegloper, hij ziet altijd wel een kans om weg te lopen.
En hij slaapt amper. Het inslapen duurt uren en is 's nachts uren wakker. En 's ochtends weer heel vroeg wakker.
Met de oudste heb ik wel truukjes om contact te krijgen. Alles wat bij hem werkt, werkt bij zijn broertje niet.
Niemand durft eigenlijk op hem te passen omdat hij altijd zo gevaarlijk is. Hij gaat nu wel naar de peuterspeelzaal, maar de juffen zeggen al 'we kijken het nog even aan, maar we denken dat hij hier niet kan blijven'. Hij is gewoon heel heel heel erg veel. Maar ook heel heel heel erg leuk.
Ik kijk ook wel weer heel erg op tegen het traject. Alles weer onder het vergrootglas en alles wat je doet als ouder wordt weer besproken en gevalueerd. Maar hij heeft ondersteuning nodig om te kunnen groeien en bloeien.
Sorry een heel verhaal.
Voor het slapen hebben we een hoge dosis melatonine voorgeschreven gekregen van de psychiater. Bij tijdig innemen hielp hem dat in slaap te vallen op een enigszins christelijke tijd. Het hielp niet met doorslapen, helaas. Nachtenlang heb ik met hem op gezeten. Maar hoe ouder hij werd hoe beter hij zichzelf kon redden 's nachts natuurlijk.
Die melatonine gebruikt hij nog steeds, maar alleen als het nodig is en hij echt moet slapen. Als hij het niet slikt, slaapt hij gewoon niet.
Weglopen heb ik moeten accepteren. De eerste keer was hij 4 jaar en we hebben een aantal keren de politie moeten bellen en de buurt is regelmatig gemobiliseerd om te helpen zoeken, maar uiteindelijk had ik door dat hij als hij enigszins op bekend terrein was uit zichzelf wel terugkwam en het voor hem de manier was om uit situaties weg te kunnen gaan. Hoe meer vrijheid ik hem gaf, hoe beter het eigenlijk ging, hoewel er natuurlijk altijd situaties waren weg van huis waar het angstig bleef en we hem achterna hebben moeten rennen of continue stevig vast moesten houden.
Maar 2,5 is wel echt heel erg jong om dat allemaal al te moeten reguleren zeg. Ik hoop dat jullie snel goede hulp hebben.
Als je goed om je heen kijkt zie je dat alles gekleurd is.
We hebben een trampoline in huis en eentje in de tuin haha. Onmisbaar. Wordt door beide zoveel op gesprongen. En we hebben een schommel in huis hangen. Je moet uiteindelijk toch wat.quote:
[..]
Ik herken wel een aantal zaken uit jouw verhaal, ZombieQueen. Geen pijn ervaren, niet kunnen slapen, weglopen en altijd behoefte aan beweging. Alleen was mijn zoon 4 jaar toen dat allemaal begon te spelen. Dat scheelt wel behoorlijk. Wat wij hebben gedaan is bijvoorbeeld een trampoline kopen. Daar heeft hij jarenlang elke dag uren op gesprongen, maakte niet uit wat voor een weer het was. Dat had hij echt nodig om aan zijn beweging te komen en de rusteloosheid kwijt te raken. Als de trampoline kapot was stond er de volgende dag weer een nieuwe. Het was echt een eerste levensbehoefte voor hem. Daarnaast eindeloos met hem touwtje gesprongen. Gewoon dat ik ouderwets draaide en hij maar springen. Was meteen ook een leuke manier om met buurkinderen in contact te komen, want het bleek dat veel kinderen touwtje springen nog steeds heel erg leuk vinden.
Voor het slapen hebben we een hoge dosis melatonine voorgeschreven gekregen van de psychiater. Bij tijdig innemen hielp hem dat in slaap te vallen op een enigszins christelijke tijd. Het hielp niet met doorslapen, helaas. Nachtenlang heb ik met hem op gezeten. Maar hoe ouder hij werd hoe beter hij zichzelf kon redden 's nachts natuurlijk.
Die melatonine gebruikt hij nog steeds, maar alleen als het nodig is en hij echt moet slapen. Als hij het niet slikt, slaapt hij gewoon niet.
Weglopen heb ik moeten accepteren. De eerste keer was hij 4 jaar en we hebben een aantal keren de politie moeten bellen en de buurt is regelmatig gemobiliseerd om te helpen zoeken, maar uiteindelijk had ik door dat hij als hij enigszins op bekend terrein was uit zichzelf wel terugkwam en het voor hem de manier was om uit situaties weg te kunnen gaan. Hoe meer vrijheid ik hem gaf, hoe beter het eigenlijk ging, hoewel er natuurlijk altijd situaties waren weg van huis waar het angstig bleef en we hem achterna hebben moeten rennen of continue stevig vast moesten houden.
Maar 2,5 is wel echt heel erg jong om dat allemaal al te moeten reguleren zeg. Ik hoop dat jullie snel goede hulp hebben.
Melatonine krijgt hij ook. Inslapen gaat wel een stuk beter, maar we zijn vaak alsnog 2 uur bezig om hem in slaap te krijgen. Zonder melatonine sliep hij pas rond middernacht... En in de nacht is hij gemiddel 1-3 uur wakker. Gewoon aan het spelen, zijn kamer slopen, in zijn vensterbank klimmen... We overwegen bijna een isoleerkamertje voor hem.
Maar wat een feest der herkenning zeg. Stiekem wel heel fijn.
Maar wat een nachtmerrie, kind kwijt, politie erbij. Daar ben ik ook ontzettend bang voor. Hij krijgt de voordeur al van het slot gedraaid en stond laatst met de kat op straat. Hij gaat nu 2 maanden naar de peuterspeelzaal en is daar al 5 keer ontsnapt, het gebeurd gewoon waar je bij staat.
Kind leeft echt op instinct.
Wat moeten jullie ook gebroken zijn (geweest). Heftig zeg.
Oh ja, als nabrander nog een slaaptip, want mijn zoon sliep natuurlijk ook al vanaf jongsaf aan slecht. Geluid
's nachts helpt wel een beetje. Als baby hebben we hem op een gegeven moment bij zijn oudere zus op de slaapkamer gelegd. Haar ademhaling hielp hem om rustig te worden. Zo namen wij hem ook toen hij ouder was
's nachts bij ons in bed als hij niet kon slapen. Dat hielp ook wel en scheelde mij wel volledig slapeloze nachten.
Hij is 9 maanden opgenomen geweest en daar hadden ze 's nachts de radio aan in zijn kamer en tegenwoordig heeft hij 's nachts een ventilator aan vanwege het geluid. Dat helpt hem allemaal niet om te slapen, maar wel om te ontspannen als hij niet slaapt.
's nachts helpt wel een beetje. Als baby hebben we hem op een gegeven moment bij zijn oudere zus op de slaapkamer gelegd. Haar ademhaling hielp hem om rustig te worden. Zo namen wij hem ook toen hij ouder was
's nachts bij ons in bed als hij niet kon slapen. Dat hielp ook wel en scheelde mij wel volledig slapeloze nachten.
Hij is 9 maanden opgenomen geweest en daar hadden ze 's nachts de radio aan in zijn kamer en tegenwoordig heeft hij 's nachts een ventilator aan vanwege het geluid. Dat helpt hem allemaal niet om te slapen, maar wel om te ontspannen als hij niet slaapt.
Als je goed om je heen kijkt zie je dat alles gekleurd is.
Wij hadden de ramen boven ook wel heel goed beveiligd hoor. Hij was in staat om gewoon naar beneden te springen. De deuren juist niet op slot, want daar raakte hij in paniek van en als hij zich echt opgesloten voelde ging hij inderdaad slopen. Dat heeft ons wat deuren en ruiten gekost helaas. En zijn kamer draagt nog steeds de sporen van al zijn gesloop. Gaten in de muur en vloer en een deur die helemaal kapot is bijvoorbeeld.quote:
[..]
We hebben een trampoline in huis en eentje in de tuin haha. Onmisbaar. Wordt door beide zoveel op gesprongen. En we hebben een schommel in huis hangen. Je moet uiteindelijk toch wat.
Melatonine krijgt hij ook. Inslapen gaat wel een stuk beter, maar we zijn vaak alsnog 2 uur bezig om hem in slaap te krijgen. Zonder melatonine sliep hij pas rond middernacht... En in de nacht is hij gemiddel 1-3 uur wakker. Gewoon aan het spelen, zijn kamer slopen, in zijn vensterbank klimmen... We overwegen bijna een isoleerkamertje voor hem.
Maar wat een feest der herkenning zeg. Stiekem wel heel fijn.
Maar wat een nachtmerrie, kind kwijt, politie erbij. Daar ben ik ook ontzettend bang voor. Hij krijgt de voordeur al van het slot gedraaid en stond laatst met de kat op straat. Hij gaat nu 2 maanden naar de peuterspeelzaal en is daar al 5 keer ontsnapt, het gebeurd gewoon waar je bij staat.
Kind leeft echt op instinct.
Wat moeten jullie ook gebroken zijn (geweest). Heftig zeg.
Als je goed om je heen kijkt zie je dat alles gekleurd is.
Ik zie dat je opmerking over een isoleerkamertje als grapje, maar zo gek is dat helemaal niet hoor. Vroeger werd hiervoor de 'Zweedse Band' gebruikt. Dat mag niet meer, maar er zijn wel allemaal alternatieven bedacht.quote:
[..]
En in de nacht is hij gemiddel 1-3 uur wakker. Gewoon aan het spelen, zijn kamer slopen, in zijn vensterbank klimmen... We overwegen bijna een isoleerkamertje voor hem.
Waaronder de bedbox / het tentbed. Dit kan zowel ouder als kind rust geven. De slaapkamerdeur (wat ook vaak gebeurd, maar niet veilig voelt) hoeft dan niet op slot. Het kind/ de volwassene kan dan 's nachts niet gaan weglopen, dwalen, slopen, kattekwaad uithalen en loopt dus geen gevaar. Het brengt soms ook rust : h, ik kan mij bed niet uit. Nou, dan ga ik maar weer slapen'.
Ik heb hier beroepsmatig veel mee gewerkt. En het kan echt rust bieden. Voor zowel kinderen als volwassenen.
Voorbeelden hiervan (en je kan ze ook lenen) zijn op de website van Barry Emons/ Michel Koene te vinden. ja, het is echt een overwinning, maar kan ook zoveel rust bieden. Maatwerk is mogelijk. Zo heb ik de Savespace in roze met zilveren accenten gezien. Misschien dat vergoeding vanuit WMO ook mogelijk is. Maar dan zal je wel diagnose moeten hebben
Lenen vaak ook mogelijk. Puur om te kijken of het rust brengt.
Wij weten sinds vorige week ook dat we een ASS-er in huis hebben. Zeer waarschijnlijk 2. Tweelingzus gaan we ook laten testen.
Welkom bij de club, Kyara. Waren er al langer vermoedens?quote:Op zondag 9 juli 2023 10:08 schreef Kyara het volgende:
Wij weten sinds vorige week ook dat we een ASS-er in huis hebben. Zeer waarschijnlijk 2. Tweelingzus gaan we ook laten testen.
in de haak.
Vermoedens van ASS niet, wel dat er "iets" niet helemaal lekker zit. Nu vallen wel veel puzzelstukjes op hun plek zeg maar.quote:
[..]
Welkom bij de club, Kyara. Waren er al langer vermoedens?
Ik moet me nu nog een beetje inlezen. Ook omdat ik niet beter weet dat het iets genetisch is, maar therapeut had het er over dat vroeggeboorte ook van invloed kon zijn.
Ik weet even niet hoeveel te vroeg geboren ze ook alweer zijn, maar er is inderdaad bekend dat het risico op een ASS 4-12 keer hoger ligt bij prematuur geboren kinderen (verschilt tussen studies een beetje, ook naar hoe premature kinderen ze hebben gekeken etc). Ik ken twee wetenschappelijke studies die oa naar ASS na vroeggeboorte hebben gekeken (een follow-up op 11 jaar van een cohort extreem te vroeg geboren kinderen en een overzichtsstudie van de literatuur), als je daarin genteresseerd bent let me know, dan stuur ik je die linkjes toe. Ik heb zelf onderzoek gedaan naar lange termijn gevolgen van (<32wk) vroeggeboorte, vandaar dat ik nog een beetje in de literatuur zit.quote:
[..]
Vermoedens van ASS niet, wel dat er "iets" niet helemaal lekker zit. Nu vallen wel veel puzzelstukjes op hun plek zeg maar.
Ik moet me nu nog een beetje inlezen. Ook omdat ik niet beter weet dat het iets genetisch is, maar therapeut had het er over dat vroeggeboorte ook van invloed kon zijn.
[ Bericht 0% gewijzigd door vlindertje89 op 09-07-2023 13:28:52 ]
Interessant, vlindertje! Volgens mij kunnen inderdaad ook externe factoren die tijdens de zwangerschap of tijdens de bevalling hebben gespeeld van invloed zijn.
Succes met 't inlezen, Kyara. Fijn als 't jullie (en de docher(s) in kwestie) wat handvatten biedt om met bepaalde lastigheden om te gaan. Hoe oud zijn ze nu?
Succes met 't inlezen, Kyara. Fijn als 't jullie (en de docher(s) in kwestie) wat handvatten biedt om met bepaalde lastigheden om te gaan.
Hoe oud zijn ze nu?
in de haak.
Het is ergens ook wel logisch - zowel bij ASS als bij ADHD zien we duidelijke problemen in de executieve functies. Dit zijn hogere orde cognitieve functies die doelgericht gedrag mogelijk maken. Werkgeheugen, inhibitie en cognitieve flexibiliteit worden beschouwd als de 'kern' executieve functies, die nodig zijn voor 'hogere' executieve functies zoals plannen en organiseren. De hersengebieden en -netwerken die betrokken zijn bij deze functies ontwikkelen zich nog lang door (tot jaar of 25), maar als je kijkt naar de ontwikkeling binnen de zwangerschapsperiode zijn dit gebieden en -netwerken die juist in die laatste drie maanden beginnen te ontwikkelen. Als je dan dus al geboren wordt, vindt die ontwikkeling/rijping plaats in een couveuse, terwijl je aan allerlei plakkertjes etc ligt, er regelmatig bloed geprikt moet worden, MRI's/echo's gemaakt, etcetera. Dat is natuurlijk een heel andere omgeving met ook heel andere prikkels etc dan in de baarmoeder. Hoe meer te vroeg geboren, hoe groter het effect (gemiddeld gezien). Best een deel van de te vroeg geboren kinderen die overleven doen het overigens gewoon prima, met milde tot geen problemen, maar ze lopen als groep wel iets grotere risico's op moeilijkheden op allerlei verschillende gebieden (cognitief, gedrag, sociaal functioneren).
Hopelijk geeft het inderdaad wat handvatten voor jullie @Kyara! Ongeacht of het nou genetisch is of (deels) gevolg van vroeggeboorte, is dat natuurlijk voor jullie het meest belangrijk, dat het inzichten geeft waar jullie mee uit de voeten kunnen.
Hopelijk geeft het inderdaad wat handvatten voor jullie @Kyara! Ongeacht of het nou genetisch is of (deels) gevolg van vroeggeboorte, is dat natuurlijk voor jullie het meest belangrijk, dat het inzichten geeft waar jullie mee uit de voeten kunnen.
Ze zijn nu 10, na de zomer naar groep 7. Het is ook fijn dat we nu handvatten krijgen om ze te begeleiden. Nu zijn ze oud genoeg om het zelf te begrijpen maar jong genoeg om ze nog te kunnen begeleiden voordat ze straks naar de middelbare gaan en echt gaan puberen.
Ze zijn trouwens niet extreem prematuur, geboren met 33 weken maar wel lastige start (we hebben ook al een emdr traject met haar doorlopen voor geboortetrauma),
Ze zijn trouwens niet extreem prematuur, geboren met 33 weken maar wel lastige start (we hebben ook al een emdr traject met haar doorlopen voor geboortetrauma),
Hopelijk laten ze zich niet te veel van hun stuk brengen door de diagnose, dat vond ik zelf toch wel wat ingewikkeld. Onze Cato heeft er (behalve voordeel) ook wel wat last van gehad (bang om gehandicapt te zijn, een behoorlijk laag zelfbeeld) en ook hebben we wel meegemaakt dat docenten soms te snel hun verwachtingen van haar capaciteiten naar beneden bijstelden. Ze had bijv. wel meer tijd en wat vereenvoudigde instructies nodig voor bepaalde taken, maar bleek achteraf echt wel meer in haar mars te hebben dan de leerkracht dacht. Ondervraagd worden heeft ook echt nadelen.quote:
Ze zijn nu 10, na de zomer naar groep 7. Het is ook fijn dat we nu handvatten krijgen om ze te begeleiden. Nu zijn ze oud genoeg om het zelf te begrijpen maar jong genoeg om ze nog te kunnen begeleiden voordat ze straks naar de middelbare gaan en echt gaan puberen.
Ze zijn trouwens niet extreem prematuur, geboren met 33 weken maar wel lastige start (we hebben ook al een emdr traject met haar doorlopen voor geboortetrauma),
Gelukkig is er nu ook steeds meer kennis over 'neurodivergente breinen', en dat zo'n alternatieve bedrading ook voordelen heeft, hopelijk helpt dat bij jullie meiden te voorkomen dat hun zelfbeeld er teveel onder lijdt. Blijft natuurlijk ook zaak om per persoon goed uit te vogelen waar diegene het meest bij gebaat is.
in de haak.
Mijn inmiddels 15 jarige laat zich nog steeds prima begeleiden gelukkig. En nu op de middelbare school is het meer nodig dan op de basisschool. Jammer is ook dat de school beter luistert naar onze begeleiding/behandelaar dan naar mij wanneer ik hetzelfde zeg...quote:
Ze zijn nu 10, na de zomer naar groep 7. Het is ook fijn dat we nu handvatten krijgen om ze te begeleiden. Nu zijn ze oud genoeg om het zelf te begrijpen maar jong genoeg om ze nog te kunnen begeleiden voordat ze straks naar de middelbare gaan en echt gaan puberen.
Ze zijn trouwens niet extreem prematuur, geboren met 33 weken maar wel lastige start (we hebben ook al een emdr traject met haar doorlopen voor geboortetrauma),
Mama van 2 lieve meiden :)
Ik heb de indruk dat het nu juist een positief effect op haar zelfbeeld heeft. Stukje erkenning van hoe zij zich/voelt en gedraagt zeg maar. Dat kan natuurljik ook wel anders worden. Ik heb in elk geval het boek Lifehacks voor meiden met autisme op aanraden van de therapeut voor haar besteld.quote:
[..]
Hopelijk laten ze zich niet te veel van hun stuk brengen door de diagnose, dat vond ik zelf toch wel wat ingewikkeld. Onze Cato heeft er (behalve voordeel) ook wel wat last van gehad (bang om gehandicapt te zijn, een behoorlijk laag zelfbeeld) en ook hebben we wel meegemaakt dat docenten soms te snel hun verwachtingen van haar capaciteiten naar beneden bijstelden. Ze had bijv. wel meer tijd en wat vereenvoudigde instructies nodig voor bepaalde taken, maar bleek achteraf echt wel meer in haar mars te hebben dan de leerkracht dacht. Ondervraagd worden heeft ook echt nadelen.
Gelukkig is er nu ook steeds meer kennis over 'neurodivergente breinen', en dat zo'n alternatieve bedrading ook voordelen heeft, hopelijk helpt dat bij jullie meiden te voorkomen dat hun zelfbeeld er teveel onder lijdt. Blijft natuurlijk ook zaak om per persoon goed uit te vogelen waar diegene het meest bij gebaat is.
Uit het intelligentieonderzoek kwam dat ze sterk is op verwerkingssnelheid en verbaal en dat daarom juist het risico op overvragen op de loer ligt.
Hoeveel begeleiding krijgt zij zelf? Wel fijn dat de school ervoor open staat maar beetje jammer dat ze dat niet van jou aannemen.quote:
[..]
Mijn inmiddels 15 jarige laat zich nog steeds prima begeleiden gelukkig. En nu op de middelbare school is het meer nodig dan op de basisschool. Jammer is ook dat de school beter luistert naar onze begeleiding/behandelaar dan naar mij wanneer ik hetzelfde zeg...
Oudste heeft ongeveer een uur (echt contacttijd) begeleiding/week, ik krijg begeleiding van dezelfde organisatie. Voor een deel ook voor dingen waar we met de oudste tegenaan lopen, maar ook een deel voor mijzelf (ook ass). Mijn oorspronkelijke begeleidster is ziek en we hebben nu 1 begeleidster, in overleg met oudste. Want die moest daar ook mee akkoord zijn. Wel prettig, want nu hebben we 1 iemand die het geheel overziet.quote:
[..]
Hoeveel begeleiding krijgt zij zelf? Wel fijn dat de school ervoor open staat maar beetje jammer dat ze dat niet van jou aannemen.
Mama van 2 lieve meiden :)
Hier is het vooralsnog ouderbegeleiding en als zij concreet ergens tegenaan loopt dat ook begeleiding voor haar.
Onze begeleidster ging ook dingen met haar doen, zelf naar de bibliotheek en dan iets vragen, ijsje halen en zelf bestellen.quote:
Hier is het vooralsnog ouderbegeleiding en als zij concreet ergens tegenaan loopt dat ook begeleiding voor haar.
Dingen die ze met ons weigerde maar met de begeleidster wel ging oefenen.
Afgelopen jaren ligt de focus erg op school, wat gaat er goed, waar loopt ze tegenaan en ook gewoon een vinger aan de pols, hoe gaat het.
We moeten binnenkort weer evalueren, indicatie steeds voor een jaar.
Ik zou er wel voorstander van zijn om ook weer wat praktischere zaken op te pakken, die haar zelfstandigheid vergroten. Maar dan moet daar wel energie voor zijn en school kost gewoon ook erg veel.
We hebben de begeleiding nu op school gedaan, in tussenuren. Omdat ze na school even helemaal niks wil.
Mama van 2 lieve meiden :)
Aah ja, elk kind is natuurlijk anders en vraagt andere begeleiding. Hier heeft ze vooral begeleiding nodig om de grotebozebuitenwereld te duiden. Omdat blijkbaar slecht verbanden legt, is er steeds een drempel die ze over moet. En bij haartweelingzus ligt het probleem vooral in emotieregulatie.
Goedemorgen allemaal, ik zit een beetje in de knoop. Mijn 6 jarige met ADHD type 1 heeft vanaf dreumes af aan altijd agressieve buien gehad waarbij ze ons pijn deed. Dat leek een jaar geleden ongeveer weg te ebben, waarbij ze wel agressief bleef op de momenten van overprikkeling maar dan op een uitdagende manier en niet meer met als daadwerkelijke doel om ons pijn te doen. Sinds een paar weken zijn we weer terug bij af en is ze weer op de volle toer met daadwerkelijk pijn toebrengen. Dit doet ze (vooralsnog) alleen binnen ons gezin, gelukkig.
Wij zitten op dit moment in een IPG traject en afgelopen week was de begeleidster aanwezig op het moment dat Jewel doorsloeg. Zij heeft nu met eigen ogen gezien wat er op zo'n moment gebeurt, hoe uitdagend ze was, dat ze met meubilair geen schuiven en gooien, dat ze aanviel, etc. Haar reactie was: ik weet niet of ik jullie hier mee kan helpen....
En dat verscheurde mij even van binnen, want als zelfs de psycholoog en de psychiater hier niet mee kunnen helpen, dan voelt het alsof we zijn vastgelopen. En de vraag is of ze dit gedrag ook buitenshuis gaat laten zien, wat er gaat gebeuren op school als het verder uit de hand loopt, etc. Want waar ze het gedrag eerst alleen liet zien als ze alleen met mijn vrouw of mij was, laat ze het nu thuis ook zien als er anderen bij zijn. Zo erg, dat we bijna geen bezoek meer durven te ontvangen. Laatst waren we in een schoenenwinkel en wilde ze graag nieuwe sandalen passen, maar flipte ze daar ook volkomen omdat alle schoenen voor haar gevoel te ruim zaten (ze kan vrijwel niets aan haar voeten hebben) en de enige schoenen die wel lekker genoeg zaten er niet meer in haar maat waren. De blikken die je dan krijgt, de afkeuring als ze je begint te slaan en te bijten en je haar niet in bedwang kan houden. Ik heb haar letterlijk in de houdgreep opgepakt en haar terwijl ze gilde en schopte en sloeg naar de auto getild.
Ik merk dat de koek bij ons op is, zowel bij vrouwlief als bij mij. Maar ook de jongste van 5 die steeds meer hetzelfde gedrag laat zien. De begeleidster merkte laatst op dat je met haar ook geen wederkerig gesprek kan aangaan. Zij begint in haar emoties tegenwoordig ook van zich af te bijten en te slaan. Gaat gillen, is onbereikbaar, verstopt zich en/of rent steeds bij je vandaan. Ons gezin lijdt er onder en ik heb het punt bereikt dat medicatie de enige uitweg is.
Gebruiken jullie kinderen medicatie? Wanneer bereikten jullie dat punt? Het voelt voor mij als een enorme (gevoelsmatige) drempel...
Wij zitten op dit moment in een IPG traject en afgelopen week was de begeleidster aanwezig op het moment dat Jewel doorsloeg. Zij heeft nu met eigen ogen gezien wat er op zo'n moment gebeurt, hoe uitdagend ze was, dat ze met meubilair geen schuiven en gooien, dat ze aanviel, etc. Haar reactie was: ik weet niet of ik jullie hier mee kan helpen....
En dat verscheurde mij even van binnen, want als zelfs de psycholoog en de psychiater hier niet mee kunnen helpen, dan voelt het alsof we zijn vastgelopen. En de vraag is of ze dit gedrag ook buitenshuis gaat laten zien, wat er gaat gebeuren op school als het verder uit de hand loopt, etc. Want waar ze het gedrag eerst alleen liet zien als ze alleen met mijn vrouw of mij was, laat ze het nu thuis ook zien als er anderen bij zijn. Zo erg, dat we bijna geen bezoek meer durven te ontvangen. Laatst waren we in een schoenenwinkel en wilde ze graag nieuwe sandalen passen, maar flipte ze daar ook volkomen omdat alle schoenen voor haar gevoel te ruim zaten (ze kan vrijwel niets aan haar voeten hebben) en de enige schoenen die wel lekker genoeg zaten er niet meer in haar maat waren. De blikken die je dan krijgt, de afkeuring als ze je begint te slaan en te bijten en je haar niet in bedwang kan houden. Ik heb haar letterlijk in de houdgreep opgepakt en haar terwijl ze gilde en schopte en sloeg naar de auto getild.
Ik merk dat de koek bij ons op is, zowel bij vrouwlief als bij mij. Maar ook de jongste van 5 die steeds meer hetzelfde gedrag laat zien. De begeleidster merkte laatst op dat je met haar ook geen wederkerig gesprek kan aangaan. Zij begint in haar emoties tegenwoordig ook van zich af te bijten en te slaan. Gaat gillen, is onbereikbaar, verstopt zich en/of rent steeds bij je vandaan. Ons gezin lijdt er onder en ik heb het punt bereikt dat medicatie de enige uitweg is.
Gebruiken jullie kinderen medicatie? Wanneer bereikten jullie dat punt? Het voelt voor mij als een enorme (gevoelsmatige) drempel...
Geen ervaring mee @Schanu, wat heftig!
Lijkt me ook slikken als zo'n begeleidster aangeeft dat ze ook niet weet of ze hiermee kan helpen... wel eerlijk en dat is ook wat waard, maar toch.
Ik weet niet of je ook op facebook zit, daar zijn ook groepen van ouders met kinderen met ass. Ik lees daar vaak over medicatie. Daar zitten meer ouders, dus meer reacties waarschijnlijk.
Het lastige is dat medicatie zo verschillend kan werken per persoon. Wat voor de een werkt, hoeft dat voor een ander niet te doen.
Mijn oudste gebruikt geen medicatie.
Sterkte
Lijkt me ook slikken als zo'n begeleidster aangeeft dat ze ook niet weet of ze hiermee kan helpen... wel eerlijk en dat is ook wat waard, maar toch.
Ik weet niet of je ook op facebook zit, daar zijn ook groepen van ouders met kinderen met ass. Ik lees daar vaak over medicatie. Daar zitten meer ouders, dus meer reacties waarschijnlijk.
Het lastige is dat medicatie zo verschillend kan werken per persoon. Wat voor de een werkt, hoeft dat voor een ander niet te doen.
Mijn oudste gebruikt geen medicatie.
Sterkte
Mama van 2 lieve meiden :)
Wat heftig @Schanu, zelf geen ervaring met medicatie maar op groep op facebook 'ouders van kinderen met autisme' zitten wel veel ouders van kinderen die medicatie krijgen. Dus daar zou je jouw vraag kunnen stellen. Is ook gewoon een hele fijne groep.
Die van mij (met adhd) kregen medicatie vanaf een jaar of 7. Geen seconde over getwijfeld.
Ze krijgen het niet omdat ze zweetvoeten hebben denk ik altijd maar! En als ze een bril nodig zouden hebben zou je dat toch ook zonder nadenken doen?
Al is het maar om even een adempauze in te lassen voor iedereen zodat je weer ruimte ziet.
Ze krijgen het niet omdat ze zweetvoeten hebben denk ik altijd maar! En als ze een bril nodig zouden hebben zou je dat toch ook zonder nadenken doen?
Al is het maar om even een adempauze in te lassen voor iedereen zodat je weer ruimte ziet.
***
@Schanu Begin dit zo eind april/begin mei?
Niet dat je er wat aan hebt, maar voor ons is dit altijd de beginperiode van veel onrust.
(Hier overigens bij jongste zowel de Ritalin als de Risperdal geprobeerd)
Niet dat je er wat aan hebt, maar voor ons is dit altijd de beginperiode van veel onrust.
(Hier overigens bij jongste zowel de Ritalin als de Risperdal geprobeerd)
troel (de ~ (v.), ~en)
1 [inf.] vrouw of meisje
2 trut
1 [inf.] vrouw of meisje
2 trut
Bedank voor jullie reacties! Ik zal ook eens op Facebook gaan kijken.
@Troel, de onrust is hier normaliter het grootst tijdens veranderingen, dan moet ze zich opnieuw aanpassen aan de nieuwe situatie. Bijvoorbeeld begin school na een vakantie, begin van de vakantie na school, feestdagen. De moeilijkste periode is hier vaak november (haar verjaardag) en december (kerst, sinterklaas en het feit dat dit ook op school wordt gevierd en de school dan bijvoorbeeld versierd is, dan durft ze niet eens naar binnen toe). Nu zitten we aan het einde van het schooljaar, de koek is op, ze zijn op school al heel erg bezig met de overgang naar de nieuwe klassen (meekijken enzo) en Jewel gaat naar groep 3 wat voor haar ook voelt als een hele grote stap. Allemaal spanningen dus. Het is opzich niet vreemd dat het nu dus slechter gaat, maar haar gedrag wordt wel steeds heftiger op die momenten. Vorig jaar toen we in dezelfde periode zaten was ze vooral heel moe, kon en wilde ze niets meer, sloeg het echt naar binnen toe (veel buikpijn en hoofdpijn ook). Nu slaat het naar binnen en naar buiten en duren de periodes ook langer. Het begint eerder en houdt langer aan. Dit jaar werd het pas weer rustiger in de maand maart bijvoorbeeld, vorig jaar hield de onrust van de feestdagenperiode aan tot januari ofzo.
We zijn vorig jaar al door de psycholoog doorverwezen naar de psychiaterpraktijk waar we nu lopen, omdat hij ook al aangaf dat er wellicht een punt zou komen waarop medicatie nodig was. Daarvoor vonden wij het toen echter nog te vroeg, omdat we voor ons gevoel nog niet alles hadden geprobeerd. Het zou dus voor ons niet als een hele grote verrassing moeten komen, mijn vrouw staat er ook wel heel erg voor open. En ik ook hoor, als het moet dan moet het. Maar ergens ben ik nog steeds bang dat er later niets aan de hand blijkt, dat we veel te voortvarend te werk zijn gegaan en dat ze voor niets aan de medicatie wordt gezet. Want als het goed gaat, dan gaat het gewoon goed. En bij anderen gedraagt ze zich meestal prima. En ze is nog maar 6, wie zegt wat er verder nog aan leeftijd meespeelt. En, en en....
Ik denk dat er vooral bij mij dus ook nog steeds acceptatie plaats moet vinden.
@Troel, de onrust is hier normaliter het grootst tijdens veranderingen, dan moet ze zich opnieuw aanpassen aan de nieuwe situatie. Bijvoorbeeld begin school na een vakantie, begin van de vakantie na school, feestdagen. De moeilijkste periode is hier vaak november (haar verjaardag) en december (kerst, sinterklaas en het feit dat dit ook op school wordt gevierd en de school dan bijvoorbeeld versierd is, dan durft ze niet eens naar binnen toe). Nu zitten we aan het einde van het schooljaar, de koek is op, ze zijn op school al heel erg bezig met de overgang naar de nieuwe klassen (meekijken enzo) en Jewel gaat naar groep 3 wat voor haar ook voelt als een hele grote stap. Allemaal spanningen dus. Het is opzich niet vreemd dat het nu dus slechter gaat, maar haar gedrag wordt wel steeds heftiger op die momenten. Vorig jaar toen we in dezelfde periode zaten was ze vooral heel moe, kon en wilde ze niets meer, sloeg het echt naar binnen toe (veel buikpijn en hoofdpijn ook). Nu slaat het naar binnen en naar buiten en duren de periodes ook langer. Het begint eerder en houdt langer aan. Dit jaar werd het pas weer rustiger in de maand maart bijvoorbeeld, vorig jaar hield de onrust van de feestdagenperiode aan tot januari ofzo.
We zijn vorig jaar al door de psycholoog doorverwezen naar de psychiaterpraktijk waar we nu lopen, omdat hij ook al aangaf dat er wellicht een punt zou komen waarop medicatie nodig was. Daarvoor vonden wij het toen echter nog te vroeg, omdat we voor ons gevoel nog niet alles hadden geprobeerd. Het zou dus voor ons niet als een hele grote verrassing moeten komen, mijn vrouw staat er ook wel heel erg voor open. En ik ook hoor, als het moet dan moet het. Maar ergens ben ik nog steeds bang dat er later niets aan de hand blijkt, dat we veel te voortvarend te werk zijn gegaan en dat ze voor niets aan de medicatie wordt gezet. Want als het goed gaat, dan gaat het gewoon goed. En bij anderen gedraagt ze zich meestal prima. En ze is nog maar 6, wie zegt wat er verder nog aan leeftijd meespeelt. En, en en....
Ik denk dat er vooral bij mij dus ook nog steeds acceptatie plaats moet vinden.
acceptatie is en blijft altijd lastig. En qua medicatie: je kunt ook weer stoppen he? Het is geen 'doodvonnis' dat je niet meer ongedaan kunt maken.quote:
Bedank voor jullie reacties! Ik zal ook eens op Facebook gaan kijken.
@:Troel, de onrust is hier normaliter het grootst tijdens veranderingen, dan moet ze zich opnieuw aanpassen aan de nieuwe situatie. Bijvoorbeeld begin school na een vakantie, begin van de vakantie na school, feestdagen. De moeilijkste periode is hier vaak november (haar verjaardag) en december (kerst, sinterklaas en het feit dat dit ook op school wordt gevierd en de school dan bijvoorbeeld versierd is, dan durft ze niet eens naar binnen toe). Nu zitten we aan het einde van het schooljaar, de koek is op, ze zijn op school al heel erg bezig met de overgang naar de nieuwe klassen (meekijken enzo) en Jewel gaat naar groep 3 wat voor haar ook voelt als een hele grote stap. Allemaal spanningen dus. Het is opzich niet vreemd dat het nu dus slechter gaat, maar haar gedrag wordt wel steeds heftiger op die momenten. Vorig jaar toen we in dezelfde periode zaten was ze vooral heel moe, kon en wilde ze niets meer, sloeg het echt naar binnen toe (veel buikpijn en hoofdpijn ook). Nu slaat het naar binnen en naar buiten en duren de periodes ook langer. Het begint eerder en houdt langer aan. Dit jaar werd het pas weer rustiger in de maand maart bijvoorbeeld, vorig jaar hield de onrust van de feestdagenperiode aan tot januari ofzo.
We zijn vorig jaar al door de psycholoog doorverwezen naar de psychiaterpraktijk waar we nu lopen, omdat hij ook al aangaf dat er wellicht een punt zou komen waarop medicatie nodig was. Daarvoor vonden wij het toen echter nog te vroeg, omdat we voor ons gevoel nog niet alles hadden geprobeerd. Het zou dus voor ons niet als een hele grote verrassing moeten komen, mijn vrouw staat er ook wel heel erg voor open. En ik ook hoor, als het moet dan moet het. Maar ergens ben ik nog steeds bang dat er later niets aan de hand blijkt, dat we veel te voortvarend te werk zijn gegaan en dat ze voor niets aan de medicatie wordt gezet. Want als het goed gaat, dan gaat het gewoon goed. En bij anderen gedraagt ze zich meestal prima. En ze is nog maar 6, wie zegt wat er verder nog aan leeftijd meespeelt. En, en en....
Ik denk dat er vooral bij mij dus ook nog steeds acceptatie plaats moet vinden.
troel (de ~ (v.), ~en)
1 [inf.] vrouw of meisje
2 trut
1 [inf.] vrouw of meisje
2 trut
Moeilijk, Schanu. Ik kan me je huiver wel voorstellen, maar als het helpt voorkom je misschien ook een boel schade.
in de haak.
Dit!quote:
[..]
acceptatie is en blijft altijd lastig. En qua medicatie: je kunt ook weer stoppen he? Het is geen 'doodvonnis' dat je niet meer ongedaan kunt maken.
Onze jongste is nu bijna 14 en heeft zelf voorgesteld af te bouwen. Vinden wij spannend, want hij stapt ook nog eens over naar een andere school, maar hij heeft daar zeker zelf een stem in en dus gaan we eens zien wat er gaat gebeuren na de zomer.
***
Zelf heb ik er geen ervaring mee, maar heb het traject van ons buurjongetje (en vriendje van onze jongens) gevolgd. Hij heeft zelf aagegeven hoe fijn hij het vindt dat hij nu meer rust in zijn hoofd heeft. Op school ging hij opeens ook met grote sprongen vooruit omdat hij nu de concentratie heeft om daadwerkelijk aan de slag te gaan. Het is dus echt niet alleen maar een stap om het 'de ouders' makkelijker te maken, kinderen kunnen er zelf ook erg blij mee zijn. Al kunnen zij dat van tevoren minder goed inschatten, natuurlijk.
Venus in pocketformaat
loveli
loveli
@Schanu , heeft ze naast ADHD ook een ASS-diagnose? Uit interesse, omdat je het in het ASS-topic de vraag stelt.
Wij zijn voor onze zoon (ADHD+ASS) sinds een kleine 2 maanden gestart met methylfenidaat. Omdat we merkten dat zijn aandachtsspanne hem toch echt wel flink leek te beperken. En ook met het idee: bevalt het niet dan kunnen we direct weer stoppen.
Wij merken bij hem eigenlijk alleen dat zijn concentratie beter is. Ik denk dat hij zelf ook wel wat meer rust in zijn hoofd ervaart. Voor de prikkelverwerking heb ik niet het idee dat het iets doet. Wat hier momenteel een drama is, huilende kinderen. Dat veroorzaakt echt een soort acute kortsluiting bij hem. Dus ook als zijn broertje huilt. Erg lastig.
Wij zijn voor onze zoon (ADHD+ASS) sinds een kleine 2 maanden gestart met methylfenidaat. Omdat we merkten dat zijn aandachtsspanne hem toch echt wel flink leek te beperken. En ook met het idee: bevalt het niet dan kunnen we direct weer stoppen.
Wij merken bij hem eigenlijk alleen dat zijn concentratie beter is. Ik denk dat hij zelf ook wel wat meer rust in zijn hoofd ervaart. Voor de prikkelverwerking heb ik niet het idee dat het iets doet. Wat hier momenteel een drama is, huilende kinderen. Dat veroorzaakt echt een soort acute kortsluiting bij hem. Dus ook als zijn broertje huilt. Erg lastig.
No hay mal que dure cien aos ni cuerpo que lo aguante
@Mariposas, er zijn grote vermoedens van lichte ASS maar gelet op haar leeftijd en het feit dat ze een meisje is, is diagnostisering op dat vlak lastig dus dit staat niet vast. De psycholoog gaf ook aan dat het allemaal zo dichtbij elkaar ligt en dat het zo vaak om een combinatie gaat, dat het voor behandeling nu in principe niet heel veel uit hoeft te maken of dat vast staat of niet. Ze vertoont best wel wat autistische trekjes, mijn vader is ook autistisch dus het zit in de familie. Maar die trekjes kunnen evengoed haar uiting zijn van ADHD, dus dat maakt het lastig.
Wat vervelend dat huilen bij hem jouw zoon kortsluiting veroorzaakt en dat de medicatie daar niet voor helpt. Hier zou ik het ook juist willen voor dat stuk prikkelverwerking want daar komen ook die agressieve buien uit voort bij Jewel. Al valt er bij haar ook wel enorm veel winst te behalen op het vlak van concentratie, ik ben bang dat ze daar in groep 3 enorm tegenaan zal lopen (ze houdt bijvoorbeeld niet van lezen omdat ze na 1 zin de concentratie al niet meer op kan brengen om de volgende zin te lezen).
En wat jullie zeggen is ook zeker waar, beginnen met medicatie betekent niet dat je er niet meer mee kan stoppen. Wat dat betreft kan proberen geen kwaad en lukt het Jewel dan hopelijk ook om onder woorden te brengen of het voor haar een positieve uitwerking heeft. Want dat zij wat meer rust in dat koppie kan krijgen en het dagelijkse leven haar wat makkelijker af gaat, dat is mij wel heel veel waard.
Wat vervelend dat huilen bij hem jouw zoon kortsluiting veroorzaakt en dat de medicatie daar niet voor helpt. Hier zou ik het ook juist willen voor dat stuk prikkelverwerking want daar komen ook die agressieve buien uit voort bij Jewel. Al valt er bij haar ook wel enorm veel winst te behalen op het vlak van concentratie, ik ben bang dat ze daar in groep 3 enorm tegenaan zal lopen (ze houdt bijvoorbeeld niet van lezen omdat ze na 1 zin de concentratie al niet meer op kan brengen om de volgende zin te lezen).
En wat jullie zeggen is ook zeker waar, beginnen met medicatie betekent niet dat je er niet meer mee kan stoppen. Wat dat betreft kan proberen geen kwaad en lukt het Jewel dan hopelijk ook om onder woorden te brengen of het voor haar een positieve uitwerking heeft. Want dat zij wat meer rust in dat koppie kan krijgen en het dagelijkse leven haar wat makkelijker af gaat, dat is mij wel heel veel waard.
Onze dochter van 7 is vorig jaar gediagnostiseerd met een lichte vorm van ASS. Ze had daarnaast ook wat ontwikkelingsachterstanden welke door schooluitval (Covid-periode) niet veel beter werden natuurlijk. School leek/lijkt van haar af te willen ondanks dat ze goede stappen maakt op cognitief gebied en ook steeds socialer wordt. Natuurlijk heeft ze wel wat trekjes die haar anders maken maar buiten hier en daar zaken niet begrijpen met de bijkomende emoties is ze verre van een probleemkind. Kan natuurlijk nog anders worden als ze meer begrijpt waarom ze anders is maar voorlopig is ze blij met haar rijke fantasie en kan haar leergierigheid en pre-occupaties haar eerder verder helpen dan belemmeren.
Kom hier even mijn bewondering (is dat het juiste woord?) voor jullie uitspreken. Zit in een lat-relatie met iemand die kinderen heeft die gediagnostiseerd zijn met ASS. Ondanks de vele goede kanten valt het bij tijd en wijlen niet mee.
Naast dat ik hier een hoop heb opgestoken, bepaalde mensen op linkedin in dit onderwerp enorm inspirerend zijn, een x aantal boeken hierover heb gelezen en bepaalde psychologie websites regelmatig bekijk kwam ik ook ergens de boom van rust in ouderschap tegen. Dit ging niet specifiek over autisme maar zette wel mooi executieve functies op een rijtje.
Het begint met de wortels:
- bewustwording van omgeving
- bewustwording van jezelf
- aandacht
- werkgeheugen
- impulscontrole
Dan de stam:
- starten met een taak
- jezelf beoordelen
- jezelf verbeteren
- emoties reguleren
- tijdsbesef
- tempo houden
- flexibiliteit
En de kroon van de boom:
- planning
- inschatten wat nodig is
- analyseren
- voortbrengen & creren
- prioriteiten stellen
- organiseren
- keuzes maken
Dit heeft mij wel doen beseffen dat ik te hoge verwachten had en helaas soms nog steeds heb. Herkennen jullie dit? Dat je de stam of de kroon verwacht maar de wortels ervoor eigenlijk ontbreken?
Naast dat ik hier een hoop heb opgestoken, bepaalde mensen op linkedin in dit onderwerp enorm inspirerend zijn, een x aantal boeken hierover heb gelezen en bepaalde psychologie websites regelmatig bekijk kwam ik ook ergens de boom van rust in ouderschap tegen. Dit ging niet specifiek over autisme maar zette wel mooi executieve functies op een rijtje.
Het begint met de wortels:
- bewustwording van omgeving
- bewustwording van jezelf
- aandacht
- werkgeheugen
- impulscontrole
Dan de stam:
- starten met een taak
- jezelf beoordelen
- jezelf verbeteren
- emoties reguleren
- tijdsbesef
- tempo houden
- flexibiliteit
En de kroon van de boom:
- planning
- inschatten wat nodig is
- analyseren
- voortbrengen & creren
- prioriteiten stellen
- organiseren
- keuzes maken
Dit heeft mij wel doen beseffen dat ik te hoge verwachten had en helaas soms nog steeds heb. Herkennen jullie dit? Dat je de stam of de kroon verwacht maar de wortels ervoor eigenlijk ontbreken?
Your life is your life: go all the way
https://youtu.be/2lK4LrD8Ii4
https://youtu.be/2lK4LrD8Ii4
Dit lees ik nu pas (vanmiddag niet teruggelezen). Fijn dat er dingen op hun plek vallen, voor jullie als ouders maar zeker ook voor haarzelf. Succes met jullie weg vinden de komende tijdquote:
Wij weten sinds vorige week ook dat we een ASS-er in huis hebben. Zeer waarschijnlijk 2. Tweelingzus gaan we ook laten testen.
.
Venus in pocketformaat
loveli
loveli
Ja, dit klinkt heel bekend; ik hem als de omgekeerde piramide (https://www.stibco.nl/cognitieve-functies-omgekeerde-pyramide/). Daar staat ook dat een kind aan het einde van de basisschool de onderste vier rijen moet beheersen (bij jouw boom de wortels en stam). Maar vaak worden er al heel jong dingen verwacht die totaal niet realistisch zijn, zeker niet bij kinderen met ADHD of ASS. Alhoewel jonge kinderen natuurlijk best wel kunnen 'keuzes maken' en 'creren' en dergelijke, maar lang niet altijd en zeker niet bij grotere taken.quote:
Kom hier even mijn bewondering (is dat het juiste woord?) voor jullie uitspreken. Zit in een lat-relatie met iemand die kinderen heeft die gediagnostiseerd zijn met ASS. Ondanks de vele goede kanten valt het bij tijd en wijlen niet mee.
Naast dat ik hier een hoop heb opgestoken, bepaalde mensen op linkedin in dit onderwerp enorm inspirerend zijn, een x aantal boeken hierover heb gelezen en bepaalde psychologie websites regelmatig bekijk kwam ik ook ergens de boom van rust in ouderschap tegen. Dit ging niet specifiek over autisme maar zette wel mooi executieve functies op een rijtje.
Het begint met de wortels:
- bewustwording van omgeving
- bewustwording van jezelf
- aandacht
- werkgeheugen
- impulscontrole
Dan de stam:
- starten met een taak
- jezelf beoordelen
- jezelf verbeteren
- emoties reguleren
- tijdsbesef
- tempo houden
- flexibiliteit
En de kroon van de boom:
- planning
- inschatten wat nodig is
- analyseren
- voortbrengen & creren
- prioriteiten stellen
- organiseren
- keuzes maken
Dit heeft mij wel doen beseffen dat ik te hoge verwachten had en helaas soms nog steeds heb. Herkennen jullie dit? Dat je de stam of de kroon verwacht maar de wortels ervoor eigenlijk ontbreken?
Carpe diem, quam minimum credula postero.
Hier wel ervaring mee gehad, Schanu. Ook zo agressief en ook buitenshuis helaas. Bij ons heeft het geresulteerd in een opname van 9 maanden. Die 9 maanden hebben wij gebruikt om bij te komen. Dat was hard nodig ook. En mijn zoon heeft daar ook wat geleerd. Hij heeft medicatie gehad. Anti-depressiva en anti-psychotica (risperdal). Die anti-depressiva maar een paar maanden en met de risperdal zijn we zeker wel 3 jaar doorgegaan. Het maakte hem rustiger en minder angstig en hij sliep en at daardoor beter. Het afbouwen heeft eigenlijk weinig problemen met zich meegebracht. Niets wat ik me kan herinneren in ieder geval. We zijn gaan afbouwen omdat het steeds beter ging, vooral door een goede opvang en begeleiding in het Speciaal Onderwijs. Het was gewoon niet meer echt nodig.quote:
Goedemorgen allemaal, ik zit een beetje in de knoop. Mijn 6 jarige met ADHD type 1 heeft vanaf dreumes af aan altijd agressieve buien gehad waarbij ze ons pijn deed. Dat leek een jaar geleden ongeveer weg te ebben, waarbij ze wel agressief bleef op de momenten van overprikkeling maar dan op een uitdagende manier en niet meer met als daadwerkelijke doel om ons pijn te doen. Sinds een paar weken zijn we weer terug bij af en is ze weer op de volle toer met daadwerkelijk pijn toebrengen. Dit doet ze (vooralsnog) alleen binnen ons gezin, gelukkig.
Wij zitten op dit moment in een IPG traject en afgelopen week was de begeleidster aanwezig op het moment dat Jewel doorsloeg. Zij heeft nu met eigen ogen gezien wat er op zo'n moment gebeurt, hoe uitdagend ze was, dat ze met meubilair geen schuiven en gooien, dat ze aanviel, etc. Haar reactie was: ik weet niet of ik jullie hier mee kan helpen....
En dat verscheurde mij even van binnen, want als zelfs de psycholoog en de psychiater hier niet mee kunnen helpen, dan voelt het alsof we zijn vastgelopen. En de vraag is of ze dit gedrag ook buitenshuis gaat laten zien, wat er gaat gebeuren op school als het verder uit de hand loopt, etc. Want waar ze het gedrag eerst alleen liet zien als ze alleen met mijn vrouw of mij was, laat ze het nu thuis ook zien als er anderen bij zijn. Zo erg, dat we bijna geen bezoek meer durven te ontvangen. Laatst waren we in een schoenenwinkel en wilde ze graag nieuwe sandalen passen, maar flipte ze daar ook volkomen omdat alle schoenen voor haar gevoel te ruim zaten (ze kan vrijwel niets aan haar voeten hebben) en de enige schoenen die wel lekker genoeg zaten er niet meer in haar maat waren. De blikken die je dan krijgt, de afkeuring als ze je begint te slaan en te bijten en je haar niet in bedwang kan houden. Ik heb haar letterlijk in de houdgreep opgepakt en haar terwijl ze gilde en schopte en sloeg naar de auto getild.
Ik merk dat de koek bij ons op is, zowel bij vrouwlief als bij mij. Maar ook de jongste van 5 die steeds meer hetzelfde gedrag laat zien. De begeleidster merkte laatst op dat je met haar ook geen wederkerig gesprek kan aangaan. Zij begint in haar emoties tegenwoordig ook van zich af te bijten en te slaan. Gaat gillen, is onbereikbaar, verstopt zich en/of rent steeds bij je vandaan. Ons gezin lijdt er onder en ik heb het punt bereikt dat medicatie de enige uitweg is.
Gebruiken jullie kinderen medicatie? Wanneer bereikten jullie dat punt? Het voelt voor mij als een enorme (gevoelsmatige) drempel...
Als je goed om je heen kijkt zie je dat alles gekleurd is.
Wat vervelend dat je 't gevoel hebt dat school van haar af wil, Ericr. Het is mij wel veel waard geweest dat wij korte lijntjes hadden en nog wel enigszins hebben met de mensen op school, want over het algemeen heeft iedereen meestal echt wel 't beste voor met een kind. Dus als je daarin samen kunt optrekken is dat fijner (en ook zinvoller) dan in een strijd te belanden. Dus ik zou je adviseren om je zorgen hierover wel uit te spreken, maar ook te laten zien dat je als ouder echt graag constructief meedenkt over wat 't beste is voor jullie dochter.quote:
Onze dochter van 7 is vorig jaar gediagnostiseerd met een lichte vorm van ASS. Ze had daarnaast ook wat ontwikkelingsachterstanden welke door schooluitval (Covid-periode) niet veel beter werden natuurlijk. School leek/lijkt van haar af te willen ondanks dat ze goede stappen maakt op cognitief gebied en ook steeds socialer wordt. Natuurlijk heeft ze wel wat trekjes die haar anders maken maar buiten hier en daar zaken niet begrijpen met de bijkomende emoties is ze verre van een probleemkind. Kan natuurlijk nog anders worden als ze meer begrijpt waarom ze anders is maar voorlopig is ze blij met haar rijke fantasie en kan haar leergierigheid en pre-occupaties haar eerder verder helpen dan belemmeren.
Verder s in sommige gevallen misschien speciaal onderwijs ook echt (tijdelijk?) beter passend (ik had ooit een gesprek met iemand die zelf ervaring had met het doorlopen van regulier onderwijs met een flinke autistische stoornis, zij adviseerde me juist 'als 't enigszins kan, ga voor speciaal onderwijs!'. Zij had zich op het regulier onderwijs altijd zo'n enorm buitenbeentje gevoeld, dat had haar zelfvertrouwen aardig aangetast. Ik vond dat een belangrijk advies, al was 't bij ons kind niet zo van toepassing omdat het op regulier onderwijs redelijk goed ging).
Het is tegenwoordig trouwens ook helemaal niet zo makkelijk om daarvoor in aanmerking te komen, dan moet er eerst wel uitgebreid geprobeerd zijn om passend onderwijs binnen de reguliere setting te realiseren. En dat kan vaak ook wel met wat extra ondersteuning en aandacht voor wat goed werkt bij je kind.
Hoe dan ook, mijn tip is dus vooral: probeer vooral positief te investeren in het contact met de docenten / intern begeleider op de school van je dochter, zodat je hopelijk echt samen kunt optrekken in het vinden van de beste voor haar. Niet te snel in de 'jullie zien het verkeerd' houding gaan staan. Zij zien misschien weer andere dingen in haar gedrag dan thuis, als jullie je observaties/inzichten samenvoegen krijg je uiteindelijk vast een vollediger beeld.
in de haak.
Pffff, de stoom komt even uit m'n oren. Zojuist gesprek gehad met de leerkracht van onze 6-jarige met licht autisme. Dat hij het steeds moeilijker vindt om zich in de klas te concentreren en zich aan het werk te zetten. Ik noemde dat onze 8-jarige ADHD heeft en daarvoor medicatie krijgt, en dat ik de 6-jarige niet meteen in hetzelfde hokje wil duwen maar dat het wel een punt van aandacht is. De reactie van de leerkracht: "ik ben geen voorstander van medicatie, ik zou iets natuurlijks willen aanraden zoals kruidenthee". Echt WTF, ik heb niet naar jouw mening over medicatie gevraagd, waar bemoei je je mee? Hij kent de 8-jarige helemaal niet, ziet niet hoe zij veel gelukkiger is op school nu ze zich eindelijk kan concentreren, weet niet hoe lang we de stap naar medicatie hebben uitgesteld door eerst al het andere mogelijke (behalve kruidenthee...) te proberen. Ik zou de 6-jarige echt niet zomaar vol met pillen stoppen, daar zijn psychologen en psychiaters voor die helpen om de juiste afwegingen te maken en eerst andere interventies in te zetten, maar kom niet aan met onzin als kruidenthee. Blij dat we volgend jaar niets meer met deze leerkracht te maken hebben, dit is me echt in het verkeerde keelgat geschoten.
Dat moet ik even kwijt
(Sorry voor mensen die wel in kruidenthee geloven Niks op tegen, doe je ding. Maar heb geen kritiek op mensen die hun kinderen wl medicatie geven als dat in hun situatie het beste werkt.)
Dat moet ik even kwijt
(Sorry voor mensen die wel in kruidenthee geloven
Niks op tegen, doe je ding. Maar heb geen kritiek op mensen die hun kinderen wl medicatie geven als dat in hun situatie het beste werkt.)
Dit onderschrijf ik trouwens helemaal! Op bovengenoemde leerkracht na, ben ik heel gelukkig met hoe de school omgaat met ons neurodivergente grut. Vroeger snapte ik nooit wat een IB'er eigenlijk deed, nu zou ik niet meer zonder haar kunnenquote:
Hoe dan ook, mijn tip is dus vooral: probeer vooral positief te investeren in het contact met de docenten / intern begeleider op de school van je dochter, zodat je hopelijk echt samen kunt optrekken in het vinden van de beste voor haar.
quote:
Dat moet ik even kwijt
(Sorry voor mensen die wel in kruidenthee geloven
Ik drink al jaren kruidenthee en ben nog steeds autist Maar inderdaad. Groot gelijk. Maar dat gevoel heb ik wel vaker. Zag gisteren dat iemand iets deelde over dat er bij de Amish mensen geen autisme voorkomt (er wordt ook niet gevaccineerd). Tja, denk ook niet dat ze voor een diagnose naar de buitenwereld gaan, dus ergens wel logisch. Bovendien is een groot gedeelte erfelijk enzo. Tal van verklaringen, maar nee, het ligt uiteraard aan de vaccinaties.
troel (de ~ (v.), ~en)
1 [inf.] vrouw of meisje
2 trut
1 [inf.] vrouw of meisje
2 trut
quote:
[..]
Als je medicatie zou slikken zou je ook nog steeds een autist zijn trouwens
Daar kom je niet van af, ha!
Jamaar, jamaar, jamaarquote:Op dinsdag 11 juli 2023 15:46 schreef Amsel het volgende:
[..]
Als je medicatie zou slikken zou je ook nog steeds een autist zijn trouwens
Ik laat me wel opnieuw testen en geef alle wenselijke antwoorden, dan ben ik geen autist meer
troel (de ~ (v.), ~en)
1 [inf.] vrouw of meisje
2 trut
1 [inf.] vrouw of meisje
2 trut
True. Het is allemaal de schuld van mijn manquote:
Bovendien is een groot gedeelte erfelijk enzo.
Dat is toch altijd zo met de wat minder leuke eigenschappen?quote:
[..]
True. Het is allemaal de schuld van mijn man
troel (de ~ (v.), ~en)
1 [inf.] vrouw of meisje
2 trut
1 [inf.] vrouw of meisje
2 trut
Ik vind het een zeer onprofessionele reactie van deze leerkracht en eerlijk gezegd zou dit voor mij aanleiding zijn om een klacht in te dienen, of het in elk geval bespreekbaar maken (is er ook een IB’er betrokken?). Zou ze een blind iemand ook een kopje kruidenthee aanraden ipv een blindengeleidehond?quote:
Pffff, de stoom komt even uit m'n oren. Zojuist gesprek gehad met de leerkracht van onze 6-jarige met licht autisme. Dat hij het steeds moeilijker vindt om zich in de klas te concentreren en zich aan het werk te zetten. Ik noemde dat onze 8-jarige ADHD heeft en daarvoor medicatie krijgt, en dat ik de 6-jarige niet meteen in hetzelfde hokje wil duwen maar dat het wel een punt van aandacht is. De reactie van de leerkracht: "ik ben geen voorstander van medicatie, ik zou iets natuurlijks willen aanraden zoals kruidenthee". Echt WTF, ik heb niet naar jouw mening over medicatie gevraagd, waar bemoei je je mee? Hij kent de 8-jarige helemaal niet, ziet niet hoe zij veel gelukkiger is op school nu ze zich eindelijk kan concentreren, weet niet hoe lang we de stap naar medicatie hebben uitgesteld door eerst al het andere mogelijke (behalve kruidenthee...) te proberen. Ik zou de 6-jarige echt niet zomaar vol met pillen stoppen, daar zijn psychologen en psychiaters voor die helpen om de juiste afwegingen te maken en eerst andere interventies in te zetten, maar kom niet aan met onzin als kruidenthee. Blij dat we volgend jaar niets meer met deze leerkracht te maken hebben, dit is me echt in het verkeerde keelgat geschoten.
Dat moet ik even kwijt
(Sorry voor mensen die wel in kruidenthee geloven
No hay mal que dure cien aos ni cuerpo que lo aguante
Ik ga je geen kruidenthee aanraden, althans niet op autisme te "genezen" ofzo, heeft hier net als bij Troel nog altijd niet geholpen.quote:
Pffff, de stoom komt even uit m'n oren. Zojuist gesprek gehad met de leerkracht van onze 6-jarige met licht autisme. Dat hij het steeds moeilijker vindt om zich in de klas te concentreren en zich aan het werk te zetten. Ik noemde dat onze 8-jarige ADHD heeft en daarvoor medicatie krijgt, en dat ik de 6-jarige niet meteen in hetzelfde hokje wil duwen maar dat het wel een punt van aandacht is. De reactie van de leerkracht: "ik ben geen voorstander van medicatie, ik zou iets natuurlijks willen aanraden zoals kruidenthee". Echt WTF, ik heb niet naar jouw mening over medicatie gevraagd, waar bemoei je je mee? Hij kent de 8-jarige helemaal niet, ziet niet hoe zij veel gelukkiger is op school nu ze zich eindelijk kan concentreren, weet niet hoe lang we de stap naar medicatie hebben uitgesteld door eerst al het andere mogelijke (behalve kruidenthee...) te proberen. Ik zou de 6-jarige echt niet zomaar vol met pillen stoppen, daar zijn psychologen en psychiaters voor die helpen om de juiste afwegingen te maken en eerst andere interventies in te zetten, maar kom niet aan met onzin als kruidenthee. Blij dat we volgend jaar niets meer met deze leerkracht te maken hebben, dit is me echt in het verkeerde keelgat geschoten.
Dat moet ik even kwijt
(Sorry voor mensen die wel in kruidenthee geloven
Maar ik zou het "licht" voor autisme gewoon weglaten. Omdat het naar mijn idee geen enkele toegevoegde waarde heeft om er een mate aan te hangen, maar dat is mijn mening. Je mag dit ook als niet gelezen beschouwen hoor, misschien bemoei ik me ergens mee waar ik me niet mee moet bemoeien
. @Troel, zou het niet zo zijn dat bij de Amish autisme ook minder opvalt? Stel dat zij net zo gemiddeld zijn als de rest van de bevolking, dan zouden er ook onder de Amish ass-ers moeten zijn. Maar hun leefwijze is naar mijn idee zo veel rustiger dan die in "onze maatschappij", dat het me niks zou verbazen dat een ass-er sowieso minder tegen dingen aanloopt en daardoor ook niet zo gauw een diagnose zou krijgen.
Of niet vaccineren is echt de truc...
ik dacht toch dat dat idee wel achterhaald was intussen...@Mariposas, ik zal mijn zeer slechtziende broertje eens kruidenthee aanraden, kijken of hij dan de weg weer kan vinden zonder stok
Toch raar dat mensen dat bij een blinde niet adviseren en bij iets als autisme wel.
Zal wel komen omdat mensen zich er geen voorstelling bij kunnen maken.
Mama van 2 lieve meiden :)
Ik zou er normaal gesproken ook wel wat mee doen, maar hij gaat de school verlaten en voor die 1,5 week dat hij er nog zit vind ik het de moeite nietquote:
[..]
Ik vind het een zeer onprofessionele reactie van deze leerkracht en eerlijk gezegd zou dit voor mij aanleiding zijn om een klacht in te dienen, of het in elk geval bespreekbaar maken (is er ook een IB’er betrokken?). Zou ze een blind iemand ook een kopje kruidenthee aanraden ipv een blindengeleidehond?
De kans op overprikkeling is er denk ik wel wat minder voor wat betreft het gebruik van radio, tv, telefoon en dergelijke, maar de bijeenkomsten met veel mensen en gezang lijkt me best een dingetje. Maar er zal ongetwijfeld een reden voor zijnquote:
@:Troel, zou het niet zo zijn dat bij de Amish autisme ook minder opvalt? Stel dat zij net zo gemiddeld zijn als de rest van de bevolking, dan zouden er ook onder de Amish ass-ers moeten zijn. Maar hun leefwijze is naar mijn idee zo veel rustiger dan die in "onze maatschappij", dat het me niks zou verbazen dat een ass-er sowieso minder tegen dingen aanloopt en daardoor ook niet zo gauw een diagnose zou krijgen.
Of niet vaccineren is echt de truc...
troel (de ~ (v.), ~en)
1 [inf.] vrouw of meisje
2 trut
1 [inf.] vrouw of meisje
2 trut
Oh nee geen probleem hoorquote:
Maar ik zou het "licht" voor autisme gewoon weglaten. Omdat het naar mijn idee geen enkele toegevoegde waarde heeft om er een mate aan te hangen, maar dat is mijn mening. Je mag dit ook als niet gelezen beschouwen hoor, misschien bemoei ik me ergens mee waar ik me niet mee moet bemoeien
Naar voor de context is het soms (vind ik) wel handig om te weten hoe belemmerend iemands autisme voor diegene is. Ik lees op Reddit veel mee in de subreddit voor ouders met kinderen met autisme, en in de VS gebruiken ze level 1, 2 en 3 (van 'licht' naar 'zwaar') om het onderscheid te maken. Het maakt een verschil of je het hebt over een kind met wat je vroeger Asperger zou noemen (zoals onze 6-jarige) of een kind dat non-verbaal is en nooit zelfstandig zal kunnen leven omdat de problemen zo ernstig zijn. Daarom zei ik in ons geval 'licht' autisme
Of mensen die roepen dat we allemaal een beetje autisme hebben Gaat weg.
Gaat weg.
This doctor said to me; ''Mental illness is not an airborne virus.''
And this guy would say ''I don't really even want you to say mental illness.
I want you to say mental injury. You are not this way by accident.''
Cracked up; the Daryll Hammond Story
And this guy would say ''I don't really even want you to say mental illness.
I want you to say mental injury. You are not this way by accident.''
Cracked up; the Daryll Hammond Story
Bij mijn weten bestaat “licht” autisme (itt tot slechtziend, zeer slechtziend of blind ) ook niet. Je bent neurotypisch of neurodivers, niet een beetje van beide. Dat de omgeving er niet zo heel veel van merkt of last van heeft betekent vooral dat de persoon met ASS zich goed kan aanpassen. Maar dat betekent niet dat het aanpassen geen moeite kost voor diegene.
) ook niet. Je bent neurotypisch of neurodivers, niet een beetje van beide. Dat de omgeving er niet zo heel veel van merkt of last van heeft betekent vooral dat de persoon met ASS zich goed kan aanpassen. Maar dat betekent niet dat het aanpassen geen moeite kost voor diegene.
No hay mal que dure cien aos ni cuerpo que lo aguante
Dat roept een vriend van mij trouwens. Zijn puber is onlangs gediagnostiseerd en mijn autiradar draait bij hem ook overuren. Hij moet er niks van wetenquote:
Of mensen die roepen dat we allemaal een beetje autisme hebben
This doctor said to me; ''Mental illness is not an airborne virus.''
And this guy would say ''I don't really even want you to say mental illness.
I want you to say mental injury. You are not this way by accident.''
Cracked up; the Daryll Hammond Story
And this guy would say ''I don't really even want you to say mental illness.
I want you to say mental injury. You are not this way by accident.''
Cracked up; the Daryll Hammond Story
Ik vind het soms trouwens wel vermoeiend om de enige neurotypische te zijn in mijn verder neurodiverse gezin
Ik vind de oude termen ook veel duidelijker, alhoewel er ook wel klassiek autisten zijn die zich wel kunnen redden, waar een Asperger dat niet kan. Leuk joh, zo'n spectrumquote:
[..]
Oh nee geen probleem hoor
troel (de ~ (v.), ~en)
1 [inf.] vrouw of meisje
2 trut
1 [inf.] vrouw of meisje
2 trut
nou ja, ik snap je afkeer van die 'beetje autisme' - uitspraak heel goed, maar toch zit er een enorme diversiteit in de hele groep ASS'ers en hoe zij functioneren. Het wordt niet voor niks een spectrum genoemd.quote:
Bij mijn weten bestaat “licht” autisme (itt tot slechtziend, zeer slechtziend of blind
in de haak.
Dit was eigenlijk wat ik wilde zeggen... vaak zegt men "licht autisme" als ze van buiten niet zoveel zien.quote:
Bij mijn weten bestaat “licht” autisme (itt tot slechtziend, zeer slechtziend of blind
Maar ik vraag me wel eens af of de hinder aan de binnenkant dan ook als "licht" te classifiseren is.
Ik weet alleen hoe groot het verschil buiten en binnen bij mijzelf is, misschien vandaar ook dat ik een beetje huiverig ben voor termen als licht.
Mama van 2 lieve meiden :)
Daarom vind ik "autisme" voldoende de lading dekken. Want het is zo verschillend per persoon.quote:
[..]
nou ja, ik snap je afkeer van die 'beetje autisme' - uitspraak heel goed, maar toch zit er een enorme diversiteit in de hele groep ASS'ers en hoe zij functioneren. Het wordt niet voor niks een spectrum genoemd.
Is het niet zo dat er vanuit de DSM 5 een classificatie is qua ondersteuningsbehoefte?
Mama van 2 lieve meiden :)
Alleen melatonine om nog enigszins te kunnen slapen. Verder niets, nee.quote:
Gebruikt hij nu helemaal geen medicatie meer, Livelink?
Als je goed om je heen kijkt zie je dat alles gekleurd is.
Hoe gaat het nu verder @livelink? Tijdje terug ging het niet zo lekker meen ik me te herinneren?
Mama van 2 lieve meiden :)
Helaas gaat het onveranderd slecht. Er is niks veranderd. Hij is gestopt met alles en zit de hele dag op zijn kamer. Het is wel duidelijk dat het nog steeds allemaal angst is wat hem tegenhoudt. Het verschil met voorheen is dat we hem voor die tijd nog wel konden dwingen om iets te doen, waarmee hij zijn angsten moest overwinnen. Nu lukt me dat niet meer. Hij reageert nu zelfs weer agressief als we hem te veel pushen. Begeleiding en hulp is er nu eigenlijk niet meer, hoewel ik er wel over zit te denken om hulp voor mezelf te gaan regelen, want het drukt zwaar op me.quote:
Hoe gaat het nu verder @:livelink? Tijdje terug ging het niet zo lekker meen ik me te herinneren?
Als je goed om je heen kijkt zie je dat alles gekleurd is.
Livelink, zou het een optie zijn om juist wel weer te gaan kijken of medicatie hem kan helpen met die angsten of wat hem ook zo blokkeert? Dit lijkt me voor hemzelf toch ook niet fijn als het heel lang gaat duren.
in de haak.
@livelink, wat moeilijk om te zien als ouder. Goed om hulp te zoeken voor jezelf, dat is waar je wel invloed op hebt
Hier ligt de oudste ook het liefst in bed, als ze niks hoeft. Ze gaat wel naar school, ik denk vooral omdat het moet. Ze ziet er het nut niet van in en wil na het eindexamen niks. Gelukkig duurt dat nog 2 jaar...
Ik vind het lastig dat ik veel leeftijdsgenoten baantjes zie hebben en zich zie ontwikkelen en mijn oudste lijkt zo'n beetje stil te staan. Aan de andere kant, ze is ook gewoon jonger dan haar kalenderleeftijd.
Toch verlies ook ik dat wel eens uit het oog.
Ze zit nu op school, moet een cv schrijven. En dan appt ze mij wat erin moet.
Ik ben de hulplijn... enerzijds fijn, is toch ook hulp vragen. Maar het zou fijn zijn als dat op school ook zou lukken.
Hier ligt de oudste ook het liefst in bed, als ze niks hoeft. Ze gaat wel naar school, ik denk vooral omdat het moet. Ze ziet er het nut niet van in en wil na het eindexamen niks. Gelukkig duurt dat nog 2 jaar...
Ik vind het lastig dat ik veel leeftijdsgenoten baantjes zie hebben en zich zie ontwikkelen en mijn oudste lijkt zo'n beetje stil te staan. Aan de andere kant, ze is ook gewoon jonger dan haar kalenderleeftijd.
Toch verlies ook ik dat wel eens uit het oog.
Ze zit nu op school, moet een cv schrijven. En dan appt ze mij wat erin moet.
Ik ben de hulplijn... enerzijds fijn, is toch ook hulp vragen. Maar het zou fijn zijn als dat op school ook zou lukken.
Mama van 2 lieve meiden :)
Wat rot om te lezen Livelink. Vooral ook dat je als ouder met je rug tegen de muur staat zodra ze 18 zijn.
Sterkte ermee.quote:
[..]
Helaas gaat het onveranderd slecht. Er is niks veranderd. Hij is gestopt met alles en zit de hele dag op zijn kamer. Het is wel duidelijk dat het nog steeds allemaal angst is wat hem tegenhoudt. Het verschil met voorheen is dat we hem voor die tijd nog wel konden dwingen om iets te doen, waarmee hij zijn angsten moest overwinnen. Nu lukt me dat niet meer. Hij reageert nu zelfs weer agressief als we hem te veel pushen. Begeleiding en hulp is er nu eigenlijk niet meer, hoewel ik er wel over zit te denken om hulp voor mezelf te gaan regelen, want het drukt zwaar op me.
Piekert hij ook veel? Angst is bij ons erg herkenbaar. Doordat de hersenen structureel vele overuren maakte ontstond hoofdpijn.
Met medicijnen tegen migraine zagen we de rust toenemen (vroeg slapen), wonder boven wonder gezonder eten, en werden er (in combinatie met beloningen) sommige angsten overwonnen.
Your life is your life: go all the way
https://youtu.be/2lK4LrD8Ii4
https://youtu.be/2lK4LrD8Ii4
Ik vind het ook heel rot om te lezen, livelink. Arme J en arme jullie. Goed idee om hulp te zoeken voor jezelf.
Op maandag 14 november 2016 12:18 schreef Crumpette het volgende:
De eerste keer ben je zo'n magische eenhoorn van moeder natuur en creeert een wonder
De eerste keer ben je zo'n magische eenhoorn van moeder natuur en creeert een wonder
Dank jullie wel.
En medicatie is misschien wel een goed idee @trui ,maar ook weer iets waar hij zelf achter moet staan en hij wil niet naar huisarts of psycholoog.
Herkenbaar Nijna. Ik denk dat een groot deel van ons probleem nu ook is dat hij nu pas in de puberteit komt. Dat komt ook doordat hij eigenlijk in alles jonger is dan zijn kalenderleeftijd. Dat is ook een beetje mijn hoop. Dat dit gewoon even heftig pubergedrag is waar hij ook weer uit zal komen.quote:
@:livelink, wat moeilijk om te zien als ouder. Goed om hulp te zoeken voor jezelf, dat is waar je wel invloed op hebt
Hier ligt de oudste ook het liefst in bed, als ze niks hoeft. Ze gaat wel naar school, ik denk vooral omdat het moet. Ze ziet er het nut niet van in en wil na het eindexamen niks. Gelukkig duurt dat nog 2 jaar...
Ik vind het lastig dat ik veel leeftijdsgenoten baantjes zie hebben en zich zie ontwikkelen en mijn oudste lijkt zo'n beetje stil te staan. Aan de andere kant, ze is ook gewoon jonger dan haar kalenderleeftijd.
Toch verlies ook ik dat wel eens uit het oog.
Ze zit nu op school, moet een cv schrijven. En dan appt ze mij wat erin moet.
Ik ben de hulplijn... enerzijds fijn, is toch ook hulp vragen. Maar het zou fijn zijn als dat op school ook zou lukken.
En medicatie is misschien wel een goed idee @trui ,maar ook weer iets waar hij zelf achter moet staan en hij wil niet naar huisarts of psycholoog.
Als je goed om je heen kijkt zie je dat alles gekleurd is.
Livelink, wat ik me gister nog afvroeg, heeft hij wel iemand waarmee hij nog wat kan praten? Mijn puberteit was door depressie(s) ook behoorlijk heftig, maar ik had een vriendin waar ik ook die donkere gevoelens bij kwijt kon. Dus zelfs in de fases dat ik me nergens toe kon zetten en meer in mijn hoofd leefde dan daarbuiten, was ik niet helemaal alleen. Uiteindelijk kwam ik wel op het punt dat ik me niet zo wilde voelen en ging ik wel hulp zoeken.
Ik besef me nu pas hoe moeilijk dit voor mijn moeder ook geweest moet zijn.
Ik besef me nu pas hoe moeilijk dit voor mijn moeder ook geweest moet zijn.
Morgen ben ik vast weer mezelf.
Ik hoop met je mee livelinkquote:
Dank jullie wel.
[..]
Herkenbaar Nijna. Ik denk dat een groot deel van ons probleem nu ook is dat hij nu pas in de puberteit komt. Dat komt ook doordat hij eigenlijk in alles jonger is dan zijn kalenderleeftijd. Dat is ook een beetje mijn hoop. Dat dit gewoon even heftig pubergedrag is waar hij ook weer uit zal komen.
En medicatie is misschien wel een goed idee @:trui ,maar ook weer iets waar hij zelf achter moet staan en hij wil niet naar huisarts of psycholoog.
.
Mama van 2 lieve meiden :)
Zou huisbezoek van de huisarts haalbaar zijn?quote:
Dank jullie wel.
[..]
Herkenbaar Nijna. Ik denk dat een groot deel van ons probleem nu ook is dat hij nu pas in de puberteit komt. Dat komt ook doordat hij eigenlijk in alles jonger is dan zijn kalenderleeftijd. Dat is ook een beetje mijn hoop. Dat dit gewoon even heftig pubergedrag is waar hij ook weer uit zal komen.
En medicatie is misschien wel een goed idee @:trui ,maar ook weer iets waar hij zelf achter moet staan en hij wil niet naar huisarts of psycholoog.
Hebben wij ook wel eens gedaan omdat andere wegen onmogelijk waren.
Op zaterdag 24 februari 2024 16:25 schreef Claudia_x het volgende:
Sterker nog, als ik reacties als die van @:vanyel lees, dan vraag ik me af of ik niet op het verkeerde geslacht val. :Y)
Sterker nog, als ik reacties als die van @:vanyel lees, dan vraag ik me af of ik niet op het verkeerde geslacht val. :Y)
Hoi mensen
Al een paar keer meegelezen en gepoogd hier wat te posten maar ik kon de moed niet vinden. Tijdens mijn zwangerschappen veel gepost in OUD dus laat ik de draad weer oppakken!
Korte introductie; ik ben de mama, 32 jaar, bijna gediplomeerd doktersassistente, woonachtig te Amsterdam.
Mijn zoontje V van 4 heeft de diagnose autisme gekregen en begint in het nieuwe schooljaar op een cluster 4 school in de stad.
Vandaag is hij voor het laatst op het MOC en morgen gaan we kijken naar zijn school. Die avond gelijk het busje aanvragen (en zwemles, dat vind hij geweldig).
Hij heeft ook een taal-achterstand en zindelijk worden lijkt hij nog niet klaar voor te zijn. Intussen kan hij wel plassen op commando (volle spaarkaart = Lego trein). Jochie is gek op treinen, Duplo, Lego, puzzelen en z’n bijna 2-jarige zusje A.
Al een paar keer meegelezen en gepoogd hier wat te posten maar ik kon de moed niet vinden. Tijdens mijn zwangerschappen veel gepost in OUD dus laat ik de draad weer oppakken!
Korte introductie; ik ben de mama, 32 jaar, bijna gediplomeerd doktersassistente, woonachtig te Amsterdam.
Mijn zoontje V van 4 heeft de diagnose autisme gekregen en begint in het nieuwe schooljaar op een cluster 4 school in de stad.
Vandaag is hij voor het laatst op het MOC en morgen gaan we kijken naar zijn school. Die avond gelijk het busje aanvragen (en zwemles, dat vind hij geweldig).
Hij heeft ook een taal-achterstand en zindelijk worden lijkt hij nog niet klaar voor te zijn. Intussen kan hij wel plassen op commando (volle spaarkaart = Lego trein). Jochie is gek op treinen, Duplo, Lego, puzzelen en z’n bijna 2-jarige zusje A.
Spannende tijd dus voor jullie en voor V.quote:
Hoi mensen
Al een paar keer meegelezen en gepoogd hier wat te posten maar ik kon de moed niet vinden. Tijdens mijn zwangerschappen veel gepost in OUD dus laat ik de draad weer oppakken!
Korte introductie; ik ben de mama, 32 jaar, bijna gediplomeerd doktersassistente, woonachtig te Amsterdam.
Mijn zoontje V van 4 heeft de diagnose autisme gekregen en begint in het nieuwe schooljaar op een cluster 4 school in de stad.
Vandaag is hij voor het laatst op het MOC en morgen gaan we kijken naar zijn school. Die avond gelijk het busje aanvragen (en zwemles, dat vind hij geweldig).
Hij heeft ook een taal-achterstand en zindelijk worden lijkt hij nog niet klaar voor te zijn. Intussen kan hij wel plassen op commando (volle spaarkaart = Lego trein). Jochie is gek op treinen, Duplo, Lego, puzzelen en z’n bijna 2-jarige zusje A.
Ben benieuwd hoe hij het gaat vinden op school
Als je goed om je heen kijkt zie je dat alles gekleurd is.
De 7-jarige doet heel erg zijn best om op vakantie nieuwe dingen te proeven (superknap!), maar vindt het heel erg moeilijk dat alles net anders smaakt dan thuis. Hij overleeft op stokbrood, mariakaakjes, cherrytomaatjes en appels en ik vind het gezegend 
Precies. Choose your battles en tel je zegeningen!quote:
De 7-jarige doet heel erg zijn best om op vakantie nieuwe dingen te proeven (superknap!), maar vindt het heel erg moeilijk dat alles net anders smaakt dan thuis. Hij overleeft op stokbrood, mariakaakjes, cherrytomaatjes en appels en ik vind het gezegend
Als je goed om je heen kijkt zie je dat alles gekleurd is.
Het schooljaar is welgeteld twee dagen oud en beide dagen heb ik oudste uit bed moeten halen na thuiskomst van werk. (Te)veel indrukken, overprikkeld, noem maar op.
troel (de ~ (v.), ~en)
1 [inf.] vrouw of meisje
2 trut
1 [inf.] vrouw of meisje
2 trut
Ik kom even inbreken met een vraag als dat mag: weet iemand hier of er ook een volwassenen ASS-topic is? In R&P ofzo? Heb daar wel gezocht maar niet gevonden en ik durf het daar niet te vragen
Er is ooit wel zoiets geweest, maar ik weet niet of dat nog bestaat.quote:
Ik kom even inbreken met een vraag als dat mag: weet iemand hier of er ook een volwassenen ASS-topic is? In R&P ofzo? Heb daar wel gezocht maar niet gevonden en ik durf het daar niet te vragen
troel (de ~ (v.), ~en)
1 [inf.] vrouw of meisje
2 trut
1 [inf.] vrouw of meisje
2 trut
Mij staat ook iets bij dat zoiets er was? Ik ga dalijk zoeken.quote:
Je had me ook kunnen DMen @_flore
Breitling - Instruments for Professionals
Herkenbaar... oudste heeft 3 dagen tot 4 uur. Is dan rond half 5 thuis en moet eerst afdraaien... ze begint die dagen wel later, dus misschien zijn er in de ochtend huiswerkmomenten, maar pffff. Ik zie alweer een hoop beren op de weg. Maar hoorde van de jongste dat ze nog eens naar de roosters gaan kijken, omdat er om een of andere reden heel veel 8e uren zijn (en dat was voorgaande jaren hooguit 1 per week) nu hebben ze er beide 3.quote:
Het schooljaar is welgeteld twee dagen oud en beide dagen heb ik oudste uit bed moeten halen na thuiskomst van werk. (Te)veel indrukken, overprikkeld, noem maar op.
Er is wel een topic R&P / ASS [Autisme, Asperger, PDD-NOS] #153 het is lente maar daar is al een jaar niet in gepost.quote:
Ik kom even inbreken met een vraag als dat mag: weet iemand hier of er ook een volwassenen ASS-topic is? In R&P ofzo? Heb daar wel gezocht maar niet gevonden en ik durf het daar niet te vragen
Ik weet niet of je facebook hebt, daar zijn wel ass-groepen, wellicht dat daar meer actie is.
Althans, ik zit in een paar groepen waar wel redelijk actief gepost wordt.
Mama van 2 lieve meiden :)
Kijk, weet je?quote:
[..]
Herkenbaar... oudste heeft 3 dagen tot 4 uur. Is dan rond half 5 thuis en moet eerst afdraaien... ze begint die dagen wel later, dus misschien zijn er in de ochtend huiswerkmomenten, maar pffff. Ik zie alweer een hoop beren op de weg. Maar hoorde van de jongste dat ze nog eens naar de roosters gaan kijken, omdat er om een of andere reden heel veel 8e uren zijn (en dat was voorgaande jaren hooguit 1 per week) nu hebben ze er beide 3.
[..]
Er is wel een topic R&P / ASS [Autisme, Asperger, PDD-NOS] #153 het is lente maar daar is al een jaar niet in gepost.
Ik weet niet of je facebook hebt, daar zijn wel ass-groepen, wellicht dat daar meer actie is.
Althans, ik zit in een paar groepen waar wel redelijk actief gepost wordt.
Ik had net tijd om te zoeken, ik vind inderdaad die reeks, ik helemaal blij naar dt topic om dat te melden zodat @_flore geholpen is, en dan heb jij het al gepost.
Dat is....teleurstellend.
Breitling - Instruments for Professionals
Aww.. toch bedankt!quote:
[..]
Kijk, weet je?
Ik had net tijd om te zoeken, ik vind inderdaad die reeks, ik helemaal blij naar dt topic om dat te melden zodat @:_flore geholpen is, en dan heb jij het al gepost.
Dat is....teleurstellend.
En voor mij is het dan weer niet teleurstellend, maar een teken dat er hier meerdere behulpzame mensen zijn
Ja hoor, je bent gewoon welkom in R&Pquote:
[..]
Aww.. toch bedankt!
En voor mij is het dan weer niet teleurstellend, maar een teken dat er hier meerdere behulpzame mensen zijn
Breitling - Instruments for Professionals
Je kunt er vast wel een topic over openen in Klaagbaak Of R&Pquote:
[..]
Kijk, weet je?
Ik had net tijd om te zoeken, ik vind inderdaad die reeks, ik helemaal blij naar dt topic om dat te melden zodat @:_flore geholpen is, en dan heb jij het al gepost.
Dat is....teleurstellend.
troel (de ~ (v.), ~en)
1 [inf.] vrouw of meisje
2 trut
1 [inf.] vrouw of meisje
2 trut
Oh dat zeker! Het is alleen niet zo'n vlot lopend topic. Maar we kunnen het wellicht wel wat nieuw leven inblazen...quote:
[..]
Ja hoor, je bent gewoon welkom in R&P
Mama van 2 lieve meiden :)
Net mail van school, dat ze nog gaan kijken naar het rooster. Blijkbaar hebben ze een nieuw systeem waar nog wat kinderziektes in zitten ofzo. We wachten maar even af. Volgende week gesprek op school, weer even de neuzen dezelfde kant op proberen te krijgen.
Mama van 2 lieve meiden :)
Fijn begin van het schooljaar ook...quote:
Net mail van school, dat ze nog gaan kijken naar het rooster. Blijkbaar hebben ze een nieuw systeem waar nog wat kinderziektes in zitten ofzo. We wachten maar even af. Volgende week gesprek op school, weer even de neuzen dezelfde kant op proberen te krijgen.
De eerste week is nog niet voorbij of ik werd al gebeld of ik Dirk kon ophalen omdat hij alleen nog maar kon huilen dat hij naar huis wilde. Maar laten we vooral kijken hoe groep 3 loopt, want speciaal onderwijs was toch echt nog een stap te ver... 
Morgen ben ik vast weer mezelf.
Qua overleg hebben we nog niet zo snel om tafel gezeten aan het begin van het schooljaar (intussen zit ze in de 5e). Dat is dan weer het voordeel van dat we dit jaar dezelfde persoon moeten hebben hebben als vorig jaarquote:
[..]
Fijn begin van het schooljaar ook...
. Ahw...quote:
De eerste week is nog niet voorbij of ik werd al gebeld of ik Dirk kon ophalen omdat hij alleen nog maar kon huilen dat hij naar huis wilde. Maar laten we vooral kijken hoe groep 3 loopt, want speciaal onderwijs was toch echt nog een stap te ver...
Mama van 2 lieve meiden :)
Ah, dan begreep ik het eventjes verkeerd volgens mij. Maar wel heel fijn dat jullie dezelfde persoon hebben als vorig jaar.quote:
[..]
Qua overleg hebben we nog niet zo snel om tafel gezeten aan het begin van het schooljaar (intussen zit ze in de 5e). Dat is dan weer het voordeel van dat we dit jaar dezelfde persoon moeten hebben hebben als vorig jaar
[..]
Ahw...
Hier... jongste (wordt in oktober 3 jaar) heeft begin augustus de ADOS test gehad. Ik mocht er bij zijn, net als bij de oudste destijds. Voor mij kan het niet duidelijker dan dat er ASS uit komt. Maar goed, ik ben geen professional dus ik kan wel van alles vinden natuurlijk.
Morgen komt de ambulant begeleidster bij ons thuis. Ze is al een keer hier geweest voor de kennismaking, maar morgen voor het echie. We kennen haar al omdat oudste ook bij haar op de dagbehandeling zat, maar toen hadden we een andere begeleidster.
Ik hoop dat we deze maand nog het diagnosegesprek krijgen, ik ben ook wel toe aan duidelijkheid.
Slapen gaat ondanks E. zijn bedtent nog steeds ruk. Alleen nu blijft hij opgesloten in bed en kan hij de boel niet meer slopen. Dat scheelt wel iets.
Morgen komt de ambulant begeleidster bij ons thuis. Ze is al een keer hier geweest voor de kennismaking, maar morgen voor het echie. We kennen haar al omdat oudste ook bij haar op de dagbehandeling zat, maar toen hadden we een andere begeleidster.
Ik hoop dat we deze maand nog het diagnosegesprek krijgen, ik ben ook wel toe aan duidelijkheid.
Slapen gaat ondanks E. zijn bedtent nog steeds ruk. Alleen nu blijft hij opgesloten in bed en kan hij de boel niet meer slopen.
Dat scheelt wel iets.
Hij is (mentaal) echt moe en de dagen zijn lang. We zijn met andere medicatie gestart waardoor hij minder doorschiet in zijn emoties, wat beter kan schakelen en wat beter zijn aandacht bij zichzelf kan houden. Maar dat verandert niets op zijn prikkelverwerking en de overvraging, anders dan dat hij bij overprikkeling nu ontwijkt ipv compenseert. Afgelopen donderdag hadden ze een 'feestdag' vanwege een leraar die met pensioen ging. Allemaal workshops met muziek en dans en dat lukt dan s middags niet meer. Intens verdrietig trof ik hem op school aan, met de handen over z'n oren naast de directrice in een volle zaal met trommels en muziek.
Ik weet ook wel dat 1 week natuurlijk niet zoveel zegt. We zijn pas net gestart en wie weet trekt het wel weer beter bij. We hebben al een heleboel anders ingedeeld om de belasting te verminderen. Vorig schooljaar heb ik hem structureel de laatste 6 weken een dag in de week thuis gehouden omdat het niet meer ging, en daar kwam dan regelmatig nog een dag bij. Afspreken met vriendjes ging toen niet meer, hij was heel rigide en kon niks meer hebben. Ik weiger dat nog een jaar te doen, hij verdient meer dan dat.
Ik weet ook wel dat 1 week natuurlijk niet zoveel zegt. We zijn pas net gestart en wie weet trekt het wel weer beter bij. We hebben al een heleboel anders ingedeeld om de belasting te verminderen. Vorig schooljaar heb ik hem structureel de laatste 6 weken een dag in de week thuis gehouden omdat het niet meer ging, en daar kwam dan regelmatig nog een dag bij. Afspreken met vriendjes ging toen niet meer, hij was heel rigide en kon niks meer hebben. Ik weiger dat nog een jaar te doen, hij verdient meer dan dat.
Morgen ben ik vast weer mezelf.
En hulde aan de scholen die dit snappenquote:
Hij is (mentaal) echt moe en de dagen zijn lang. We zijn met andere medicatie gestart waardoor hij minder doorschiet in zijn emoties, wat beter kan schakelen en wat beter zijn aandacht bij zichzelf kan houden. Maar dat verandert niets op zijn prikkelverwerking en de overvraging, anders dan dat hij bij overprikkeling nu ontwijkt ipv compenseert. Afgelopen donderdag hadden ze een 'feestdag' vanwege een leraar die met pensioen ging. Allemaal workshops met muziek en dans en dat lukt dan s middags niet meer. Intens verdrietig trof ik hem op school aan, met de handen over z'n oren naast de directrice in een volle zaal met trommels en muziek.
Ik weet ook wel dat 1 week natuurlijk niet zoveel zegt. We zijn pas net gestart en wie weet trekt het wel weer beter bij. We hebben al een heleboel anders ingedeeld om de belasting te verminderen. Vorig schooljaar heb ik hem structureel de laatste 6 weken een dag in de week thuis gehouden omdat het niet meer ging, en daar kwam dan regelmatig nog een dag bij. Afspreken met vriendjes ging toen niet meer, hij was heel rigide en kon niks meer hebben. Ik weiger dat nog een jaar te doen, hij verdient meer dan dat.
troel (de ~ (v.), ~en)
1 [inf.] vrouw of meisje
2 trut
1 [inf.] vrouw of meisje
2 trut
Even iets heel anders hoor. Mijn zoon is nu toch maar begonnen met rijlessen. En moest vervolgens de gezondheidsverklaring van het CBR invullen. Daar heeft hij aangegeven dat hij de diagnose ASS had (wat ook volgens de regels aangegeven moet worden en hij volgt de regels).
Het gevolg is nu een medische keuring a 247 euro voordat zijn examen mag worden aangevraagd. Hij heeft morgen het gesprek met een onafhankelijke psychiater. En niet alleen dat gesprek, maar ook de diagnosebrief uit 2013 moest geupload worden. Het was bijna een trauma dat ik weer door al die papieren heen moest.
Nu ga ik er maar vanuit dat hij wordt goedgekeurd (ik heb geen idee wat ze gaan vragen en waar ze op gaan letten), maar jeetje, wat is dit een dure en tijdrovende grap, zeg.
Het gevolg is nu een medische keuring a 247 euro voordat zijn examen mag worden aangevraagd. Hij heeft morgen het gesprek met een onafhankelijke psychiater. En niet alleen dat gesprek, maar ook de diagnosebrief uit 2013 moest geupload worden. Het was bijna een trauma dat ik weer door al die papieren heen moest.
Nu ga ik er maar vanuit dat hij wordt goedgekeurd (ik heb geen idee wat ze gaan vragen en waar ze op gaan letten), maar jeetje, wat is dit een dure en tijdrovende grap, zeg.
Als je goed om je heen kijkt zie je dat alles gekleurd is.
Ynske
Bedankt voor de zon...
Echt triest he dat dat zoveel geld moet kosten. Ik hoop dat het allemaal positief doorlopen word en dat hij snel zijn rijbewijs op zak heeftquote:
Even iets heel anders hoor. Mijn zoon is nu toch maar begonnen met rijlessen. En moest vervolgens de gezondheidsverklaring van het CBR invullen. Daar heeft hij aangegeven dat hij de diagnose ASS had (wat ook volgens de regels aangegeven moet worden en hij volgt de regels).
Het gevolg is nu een medische keuring a 247 euro voordat zijn examen mag worden aangevraagd. Hij heeft morgen het gesprek met een onafhankelijke psychiater. En niet alleen dat gesprek, maar ook de diagnosebrief uit 2013 moest geupload worden. Het was bijna een trauma dat ik weer door al die papieren heen moest.
Nu ga ik er maar vanuit dat hij wordt goedgekeurd (ik heb geen idee wat ze gaan vragen en waar ze op gaan letten), maar jeetje, wat is dit een dure en tijdrovende grap, zeg.
Today is life -
the only life you are sure of. Make the most of today.
Dale Carnegie
the only life you are sure of. Make the most of today.
Dale Carnegie
Ik lees vaak dat die keuring een soort gesprekje is, kost een hoop geld, je staat zo weer buiten...
Gewoon een verdienmodel. NVA is ermee bezig volgens mij, er was eerder ook een verplichte rijtest, maar die is er intussen af. Nu de rest nog.
Er is geen onderzoek wat aantoont dat mensen met autisme slechte automobilisten zijn... en dan zou een psychiater even achter zn bureau kunnen bepalen of jij wel of niet veilig kan deelnemen aan het verkeer?
Lijkt me toch dat een rij instructeur dat veel beter kan inschatten...
Succes voor hem Livelink! Hopelijk rolt hij er zo doorheen en kan hij zijn rijbewijs gaan halen!
Gewoon een verdienmodel. NVA is ermee bezig volgens mij, er was eerder ook een verplichte rijtest, maar die is er intussen af. Nu de rest nog.
Er is geen onderzoek wat aantoont dat mensen met autisme slechte automobilisten zijn... en dan zou een psychiater even achter zn bureau kunnen bepalen of jij wel of niet veilig kan deelnemen aan het verkeer?
Lijkt me toch dat een rij instructeur dat veel beter kan inschatten...
Succes voor hem Livelink! Hopelijk rolt hij er zo doorheen en kan hij zijn rijbewijs gaan halen!
Mama van 2 lieve meiden :)
Ik hoop dat de NVA er iets mee kan. Want dit was en is niet grappig.quote:
Ik lees vaak dat die keuring een soort gesprekje is, kost een hoop geld, je staat zo weer buiten...
Gewoon een verdienmodel. NVA is ermee bezig volgens mij, er was eerder ook een verplichte rijtest, maar die is er intussen af. Nu de rest nog.
Er is geen onderzoek wat aantoont dat mensen met autisme slechte automobilisten zijn... en dan zou een psychiater even achter zn bureau kunnen bepalen of jij wel of niet veilig kan deelnemen aan het verkeer?
Lijkt me toch dat een rij instructeur dat veel beter kan inschatten...
Succes voor hem Livelink! Hopelijk rolt hij er zo doorheen en kan hij zijn rijbewijs gaan halen!
Als je goed om je heen kijkt zie je dat alles gekleurd is.
Ik heb deze materie begin 2022 grondig onderzocht toen ik mijn rijbewijs heb verlengd. Om de weg op te mogen zijn twee zaken van belang, rijvaardigheid en rijgeschiktheid. Rijvaardigheid toon je aan met het behalen van het theorie-examen en het praktijkexamen. In dit geval gaat het om de vraag of de rijgeschiktheid in het geding is, dat is wat het CBR wil onderzoeken met de Gezondheidsverklaring.
In 2019 heb ik de diagnose ASS gekregen, in 2021 is daar de diagnose OCS (obsessieve-compulsieve stoornis, een dwangstoornis) bijgekomen, ook slik ik sinds begin 2022 een antidepressivum. In de gezondheidsverklaring van het CBR zou ik daarom bij de vragen 15, 16d en 18 ‘Ja’ moeten invullen.
Mijn psycholoog en psychiater zijn echter van mening dat er geen reden is om aan mijn rijgeschiktheid te twijfelen. Het is dus maar zeer de vraag of je op basis van de huidige medische inzichten altijd een ‘Ja’ in dient te vullen, zoals het CBR graag ziet. Daar komt bij dat noch het CBR noch een autoverzekeraar het recht hebben om een medisch dossier in te zien. Men zal dus berhaupt nooit kunnen aantonen dat de Gezondheidsverklaring niet naar waarheid is ingevuld als je daar zelf geen bewijs voor aanlevert.
Ik heb dan ook geen nieuwe Gezondheidsverklaring ingevuld omdat er geen twijfel was over mijn rijgeschiktheid. En dat geldt voor de meeste mensen met een ASS. Het is dus jammer dat je eerlijk bent geweest, en nota bene ook nog de diagnose hebt opgestuurd. Nu kun je niet meer terug!
Als er geen reden is om te twijfelen aan de rijgeschiktheid dan is het niet aan te raden om de Gezondheidsverklaring naar waarheid in te vullen, zowel niet bij een eerste aanvraag als bij de verlenging van een rijbewijs. Medisch gezien is het volkomen juist en praktisch gezien kunnen zowel het CBR als een autoverzekeraar nooit in het medisch dossier kijken vanuit privacy-oogpunt.
Uiteraard is dit een werkwijze van het CBR die zeer kwalijk is.
[ Bericht 0% gewijzigd door Kowloon op 14-09-2023 22:03:02 (Alinea’s herschikt en verduidelijkt) ]
In 2019 heb ik de diagnose ASS gekregen, in 2021 is daar de diagnose OCS (obsessieve-compulsieve stoornis, een dwangstoornis) bijgekomen, ook slik ik sinds begin 2022 een antidepressivum. In de gezondheidsverklaring van het CBR zou ik daarom bij de vragen 15, 16d en 18 ‘Ja’ moeten invullen.
Mijn psycholoog en psychiater zijn echter van mening dat er geen reden is om aan mijn rijgeschiktheid te twijfelen. Het is dus maar zeer de vraag of je op basis van de huidige medische inzichten altijd een ‘Ja’ in dient te vullen, zoals het CBR graag ziet. Daar komt bij dat noch het CBR noch een autoverzekeraar het recht hebben om een medisch dossier in te zien. Men zal dus berhaupt nooit kunnen aantonen dat de Gezondheidsverklaring niet naar waarheid is ingevuld als je daar zelf geen bewijs voor aanlevert.
Ik heb dan ook geen nieuwe Gezondheidsverklaring ingevuld omdat er geen twijfel was over mijn rijgeschiktheid. En dat geldt voor de meeste mensen met een ASS. Het is dus jammer dat je eerlijk bent geweest, en nota bene ook nog de diagnose hebt opgestuurd. Nu kun je niet meer terug!
Als er geen reden is om te twijfelen aan de rijgeschiktheid dan is het niet aan te raden om de Gezondheidsverklaring naar waarheid in te vullen, zowel niet bij een eerste aanvraag als bij de verlenging van een rijbewijs. Medisch gezien is het volkomen juist en praktisch gezien kunnen zowel het CBR als een autoverzekeraar nooit in het medisch dossier kijken vanuit privacy-oogpunt.
Uiteraard is dit een werkwijze van het CBR die zeer kwalijk is.
[ Bericht 0% gewijzigd door Kowloon op 14-09-2023 22:03:02 (Alinea’s herschikt en verduidelijkt) ]
Uiteraard moet je wel een beetje activistisch ingesteld zijn om mijn werkwijze aan te durven. Mochten er ooit problemen uit voortkomen, dan lust ik ze rauw.
Het probleem speelt overigens veel breder dan alleen bij een ASS, het speelt ook bij ADHD en andere psychiatrische stoornissen. De vragen in de Gezondheidsverklaring zijn vanuit medisch opzicht veel te generiek.quote:
Ik hoop dat de NVA er iets mee kan. Want dit was en is niet grappig.
Interessant, mijn kinderen zijn nog jong dus ik heb hier nog nooit eerder over nagedacht, maar dit zou dus voor hen beiden (de ene ASS en de andere ADHD met medicatie) in de toekomst kunnen gaan spelen. Ik ga dit onthouden!quote:
[..]
Het probleem speelt overigens veel breder dan alleen bij een ASS, het speelt ook bij ADHD en andere psychiatrische stoornissen. De vragen in de Gezondheidsverklaring zijn vanuit medisch opzicht veel te generiek.
Bij mijn man denken we ook dat er sprake is van ASS en OCD. Maar hij heeft geen behoefte aan een formele diagnose. En dan kun je dus gewoon 'nee' invullen.
Ik lees dit topic en wilde toch even reageren, want je psychiater had helemaal niet mogen zeggen of je wel of niet rijgeschikt bent. Dat is niet zijn/haar taak n er spelen belangenverstrengelingen. Dit is zelfs tuchtrechtelijk verwijtbaar.quote:
Uiteraard moet je wel een beetje activistisch ingesteld zijn om mijn werkwijze aan te durven. Mochten er ooit problemen uit voortkomen, dan lust ik ze rauw.
Aan de andere kant snap ik ook wel dat je bij milde klachten "nee" invult om deze bureaucratische rompslomp te vermijden - bovendien kan je het beargumenteren - maar er zijn ook mensen die in geheel geen ziekte-inzicht hebben.
Shine bright like a diamond.
Ik vraag me dan wel af hoe het zit als je al jaren auto rijdt voordat je een diagnose kreeg.
Ik reed al ruim 15 jaar voordat ik een diagnose had... wat is het verschil nu dan? Ik ben er namelijk niet anders van geworden.... ik heb er erg veel moeite mee dat ik dan nu naar een psychiater zou moeten voor een keuring van ik weet niet hoeveel euro. Slaat toch nergens op.
Ik reed al ruim 15 jaar voordat ik een diagnose had... wat is het verschil nu dan? Ik ben er namelijk niet anders van geworden.... ik heb er erg veel moeite mee dat ik dan nu naar een psychiater zou moeten voor een keuring van ik weet niet hoeveel euro. Slaat toch nergens op.
Mama van 2 lieve meiden :)
Waarschijnlijk niets in jouw geval.. Dat maakt het inderdaad zuur. Echter zijn er ook patienten waarvan het wel van invloed is. Daarvoor is die vragenlijst. Het CBR kan dat onderscheid gewoon niet maken.quote:
Ik vraag me dan wel af hoe het zit als je al jaren auto rijdt voordat je een diagnose kreeg.
Ik reed al ruim 15 jaar voordat ik een diagnose had... wat is het verschil nu dan? Ik ben er namelijk niet anders van geworden.... ik heb er erg veel moeite mee dat ik dan nu naar een psychiater zou moeten voor een keuring van ik weet niet hoeveel euro. Slaat toch nergens op.
Maar nogmaals, je hoeft niet naar een psychiater want die mag geen oordeel vellen of je wel of niet mag rijden. Hij kan wel op verzoek van een (keurings)arts medische info verstrekken die relevant zouden kunnen zijn.
Shine bright like a diamond.
Nou, mijn zoon heeft het gesprek achter de rug bij het MKIN. Was een gesprek met een psycholoog, waar een psychiater heel even mee kwam luisteren. Goedgekeurd en hoeft niet bij verlenging rijbewijs opnieuw, tenzij zijn rijbewijs een keer wordt ingenomen. Medicatie was waar ze vooral naar keken.
Als je goed om je heen kijkt zie je dat alles gekleurd is.
Ik kan me voorstellen dat er mensen zijn bij wie het wel van invloed is, maar ik vraag me dan ook af of daar niet een taak ligt voor een rij-instructeur die toch heel wat uren met zo'n leerling in de auto zit en wellicht veel beter kan inschatten of iemand rijgeschikt is dan een psychiater achter een bureautje...quote:
[..]
Waarschijnlijk niets in jouw geval.. Dat maakt het inderdaad zuur. Echter zijn er ook patienten waarvan het wel van invloed is. Daarvoor is die vragenlijst. Het CBR kan dat onderscheid gewoon niet maken.
Maar nogmaals, je hoeft niet naar een psychiater want die mag geen oordeel vellen of je wel of niet mag rijden. Hij kan wel op verzoek van een (keurings)arts medische info verstrekken die relevant zouden kunnen zijn.
Ik vraag me bij mijn oudste ook wel af in hoeverre die zich kan redden in het verkeer in een auto... maar een kennis van ons is rij-instructeur, die zou ik wel eens een proefles willen laten geven tzt om te kijken of hij denkt dat ze al zo ver is.
@livelink hoe is het gesprek van je zoon gegaan? fijn dat het een goed gesprek was en dat hij niet op herhaling hoeft in principe!
Mama van 2 lieve meiden :)
Hij had in het gesprek nog wel gezegd dat hij beter niks had kunnen invullen.
Als je goed om je heen kijkt zie je dat alles gekleurd is.
Die psychiater of jouw zoon?quote:
Hij had in het gesprek nog wel gezegd dat hij beter niks had kunnen invullen.
Mama van 2 lieve meiden :)
Mijn zoon. Hij was trouwens de enige die er zonder ouder was (waren natuurlijk allemaal jongeren). De ouders mochten ook bij het gesprek zijn. Dat had ik eigenlijk niet verwacht.quote:
Als je goed om je heen kijkt zie je dat alles gekleurd is.
Goed dat hij het gesprek gevoerd heeft!quote:
[..]
Mijn zoon. Hij was trouwens de enige die er zonder ouder was (waren natuurlijk allemaal jongeren). De ouders mochten ook bij het gesprek zijn. Dat had ik eigenlijk niet verwacht.
Ik vind zijn opmerking wel terecht, heeft die psychiater daar nog op gereageerd?
Mama van 2 lieve meiden :)
Iets over verzekerd zijn bij een ongeluk of zo.quote:
[..]
Goed dat hij het gesprek gevoerd heeft!
Ik vind zijn opmerking wel terecht, heeft die psychiater daar nog op gereageerd?
Als je goed om je heen kijkt zie je dat alles gekleurd is.
Maar hoe zit dat dan als je de diagnose n je rijbewijs krijgt? Lijkt me alsnog oneerlijk als je met terugwerkende kracht niet verzekerd bent?quote:
[..]
Iets over verzekerd zijn bij een ongeluk of zo.
Morgen ben ik vast weer mezelf.
Dat heb ik dus gedaan.quote:
Hij had in het gesprek nog wel gezegd dat hij beter niks had kunnen invullen.
Ik heb zelf de gezondheidsverklaring ingevuld toentertijd en bij de laatste vraag bleef mijn vinger even hangen (want gediagnosticeerd met adhd en pdd-nos op jonge leeftijd) maar ik koos voor nee.
Ondertussen rijdt hij al 4 jaar., veel en vaak. Nog steeds rustig en schools want zo is hij.
Ik heb geen idee. Misschien moet je het dan alsnog melden of zo?quote:
[..]
Maar hoe zit dat dan als je de diagnose n je rijbewijs krijgt? Lijkt me alsnog oneerlijk als je met terugwerkende kracht niet verzekerd bent?
Of misschien is dat verzekeringsverhaal maar een wassen neus.
Als je goed om je heen kijkt zie je dat alles gekleurd is.
Je hoeft het niet te melden, maar wanneer je een ongeluk maakt wat aantoonbaar komt door je ziekte / beperking / ASS of wat dan ook kan de verzekering zeggen dat ze het niet vergoeden. Wanneer je rijgeschiktheidsverklaring hebt kan de verzekering er niks meer van vinden.
Tenminste, zo werkt het met een vriendin met epilepsie.
Het is in feite een risicoanalyse die je maakt, zoals altijd bij verzekeren. Een rijgeschiktheidsverklaring kost x euro, maar als het fout gaat en ik veroorzaak een ongeluk kan het mij y kosten. Hoe groot is de kans dat het fout gaat en hoe groot is de kans dat de verzekering het verhaalt op mijn ASS in dit geval? Natuurlijk kan je behandelend specialist je hier prima in helpen en adviseren, alleen de rijgeschiktheidsverklaring zelf niet afgeven. Dat moet uiteraard onafhankelijk.
[ Bericht 8% gewijzigd door Adrian4 op 17-09-2023 01:35:15 ]
Tenminste, zo werkt het met een vriendin met epilepsie.
Het is in feite een risicoanalyse die je maakt, zoals altijd bij verzekeren. Een rijgeschiktheidsverklaring kost x euro, maar als het fout gaat en ik veroorzaak een ongeluk kan het mij y kosten. Hoe groot is de kans dat het fout gaat en hoe groot is de kans dat de verzekering het verhaalt op mijn ASS in dit geval? Natuurlijk kan je behandelend specialist je hier prima in helpen en adviseren, alleen de rijgeschiktheidsverklaring zelf niet afgeven. Dat moet uiteraard onafhankelijk.
[ Bericht 8% gewijzigd door Adrian4 op 17-09-2023 01:35:15 ]
Hoe willen ze aantonen dat een ongeluk veroorzaakt wordt door ass?
@Nanuke, geen idee hoe dat zit met de verzekering, maar je zal vast niet met terugwerkende kracht niet verzekerd zijn... maar dat maakt het ook zo krom. Ik heb meer dan 15 jaar rondgereden zonder diagnose en zonder ongelukken.
Maar officieel zou ik het vast in moeten vullen op mijn eigen verklaring... dat overweeg ik wel weer tegen de tijd dat ik moet verlengen.
@Nanuke, geen idee hoe dat zit met de verzekering, maar je zal vast niet met terugwerkende kracht niet verzekerd zijn... maar dat maakt het ook zo krom. Ik heb meer dan 15 jaar rondgereden zonder diagnose en zonder ongelukken.
Maar officieel zou ik het vast in moeten vullen op mijn eigen verklaring... dat overweeg ik wel weer tegen de tijd dat ik moet verlengen.
Mama van 2 lieve meiden :)
Papieren tijger.quote:
Hoe willen ze aantonen dat een ongeluk veroorzaakt wordt door ass?
@:Nanuke, geen idee hoe dat zit met de verzekering, maar je zal vast niet met terugwerkende kracht niet verzekerd zijn... maar dat maakt het ook zo krom. Ik heb meer dan 15 jaar rondgereden zonder diagnose en zonder ongelukken.
Maar officieel zou ik het vast in moeten vullen op mijn eigen verklaring... dat overweeg ik wel weer tegen de tijd dat ik moet verlengen.
https://pointer.kro-ncrv.(...)enkort-verleden-tijd
De speciale keuringen voor mensen met autisme hebben geen wetenschappelijke grondslag.
Nee, het is gewoon een gemakkelijk verdien model...quote:
[..]
Papieren tijger.
https://pointer.kro-ncrv.(...)enkort-verleden-tijd
De speciale keuringen voor mensen met autisme hebben geen wetenschappelijke grondslag.
Ik heb wel eens gelezen dat een 18 jarige 10 minuten binnen zat en vragen moest beantwoorden over het hebben van vrienden e.d. wat heeft dat te maken met rijgeschiktheid? Ben je bij 1 vriend niet geschikt en bij meer dan 5 wel?
Het is een wassen neus, het zegt niks over rijgeschiktheid.
Natuurlijk zullen er mensen zijn met ass die niet geschikt zijn om te rijden, net zoals er mensen zonder ass zijn die niet geschikt zijn om te rijden. Maar een rij-examen (en het voorgaande traject van lessen) zou toch juist iets moeten zeggen over of iemand rijgeschikt is?
Ik kan me met iets als epilepsie wel voorstellen dat er bepaalde eisen zijn van een bepaalde tijd aanvalsvrij of bij slaapapneu dat je onder de zoveel ademstops moet zitten omdat het dan minder invloed heeft op je functioneren overdag. Maar bij ass... schiet mij maar lek.
Mama van 2 lieve meiden :)
Ik heb een paar jaar geleden ook die keuring gehad ivm ASS, mij stelden ze vooral vragen over concentratievermogen (goed op kunnen letten, op meerdere dingen tegelijk kunnen letten, in staat om me af te sluiten voor dingen die er niet toe doen tijdens het rijden, etc) en over vermoeidheid/prikkelgevoeligheid. Op zich redelijke vragen maar als ik in dat gesprek gelogen had, had niemand het gemerkt.
Kortom dikke onzin zo'n gesprek maar ik had me er geen zorgen over hoeven maken.
Voordeel van aangeven dat je ASS hebt, is dat je sowieso een speciale examinator krijgt. Normaal krijg je die alleen nadat je een bepaald aantal keer gezakt bent, geloof ik. Mijn examinator was echt heel prettig - hij vroeg me wat ik fijn vond qua communicatie (praatje maken tijdens het rijden of juist niet) en ik mocht aangeven als ik even een pauze nodig had. Mijn rij-instructeur deed altijd aan het begin van de les een stukje makkelijk (bv overzichtelijke woonwijk) om te zorgen dat ik er weer een beetje in kwam met rijden, en dat deed de examinator ook. En ik had ook de indruk dat de examinator z'n best deed om duidelijk en concreet te communiceren. Bv toen ik met inparkeren een beetje scheef stond en me al druk aan het maken was, vroeg ik of ik het over mocht doen, en toen was hij heel duidelijk over dat het zo prima was.
Kortom dikke onzin zo'n gesprek maar ik had me er geen zorgen over hoeven maken.
Voordeel van aangeven dat je ASS hebt, is dat je sowieso een speciale examinator krijgt. Normaal krijg je die alleen nadat je een bepaald aantal keer gezakt bent, geloof ik. Mijn examinator was echt heel prettig - hij vroeg me wat ik fijn vond qua communicatie (praatje maken tijdens het rijden of juist niet) en ik mocht aangeven als ik even een pauze nodig had. Mijn rij-instructeur deed altijd aan het begin van de les een stukje makkelijk (bv overzichtelijke woonwijk) om te zorgen dat ik er weer een beetje in kwam met rijden, en dat deed de examinator ook. En ik had ook de indruk dat de examinator z'n best deed om duidelijk en concreet te communiceren. Bv toen ik met inparkeren een beetje scheef stond en me al druk aan het maken was, vroeg ik of ik het over mocht doen, en toen was hij heel duidelijk over dat het zo prima was.
Als mijn dochter ooit voor het rijexamen gaat, dan zou ik het ook zeker wel invullen.
Zo'n speciale examinator lijkt me wel prettig, zeker als zo iemand er rekening mee houdt dat hij gewoon duidelijk/concreet moet zijn.
Maar bij mezelf twijfel ik er dus steeds over bij verlengen, moet ik het melden ja of nee, ik heb na jaren autorijden, niet de indruk dat het iets toevoegt en dat ik heel prima zelf kan inschatten of ik achter het stuur moet stappen of niet. Net als dat ik niet zonder mijn lenzen of bril zou gaan autorijden. Want dan zie ik niet genoeg, vind ik.
Zo'n speciale examinator lijkt me wel prettig, zeker als zo iemand er rekening mee houdt dat hij gewoon duidelijk/concreet moet zijn.
Maar bij mezelf twijfel ik er dus steeds over bij verlengen, moet ik het melden ja of nee, ik heb na jaren autorijden, niet de indruk dat het iets toevoegt en dat ik heel prima zelf kan inschatten of ik achter het stuur moet stappen of niet. Net als dat ik niet zonder mijn lenzen of bril zou gaan autorijden. Want dan zie ik niet genoeg, vind ik.
Mama van 2 lieve meiden :)
Ik heb mijn psycholoog en psychiater nooit direct gevraagd naar mijn rijgeschiktheid. Ik heb alleen in algemene zin naar hun kennis en ervaring gevraagd. De conclusie over mijn rijgeschiktheid heb ik zelf getrokken, mijn psycholoog en psychiater waren slechts twee van de informatiebronnen die ik heb geraadpleegd.quote:
Ik lees dit topic en wilde toch even reageren, want je psychiater had helemaal niet mogen zeggen of je wel of niet rijgeschikt bent. Dat is niet zijn/haar taak n er spelen belangenverstrengelingen. Dit is zelfs tuchtrechtelijk verwijtbaar.
Daarnaast heb ik gevraagd in hoeverre een autoverzekeraar, het CBR of bijvoorbeeld politie of justitie mijn medisch dossier in kunnen zien. Mijn psycholoog en psychiater gaven toen aan dat dat niet kan, ook niet als ik bij een verkeersongeval betrokken raak.
De bureaucratische rompslomp is vervelend maar het principe vind ik veel belangrijker. De vragen in de Gezondheidsverklaring moeten naar mijn idee slaan op de lichamelijke en geestelijke capaciteiten die nodig zijn voor het besturen van een personenauto (in het geval van rijbewijs B).quote:Aan de andere kant snap ik ook wel dat je bij milde klachten "nee" invult om deze bureaucratische rompslomp te vermijden - bovendien kan je het beargumenteren - maar er zijn ook mensen die in geheel geen ziekte-inzicht hebben.
De vragen 1, 2 en 3 zijn in dat kader doelgericht. Kan je het stuur en de pedalen goed bedienen? Kan je de weg en de andere verkeersdeelnemers goed zien? Dat zijn vragen die specifiek naar capaciteiten vragen die nodig zijn voor het besturen van een personenauto. Een vraag als “Heeft u ADHD of ADD?” doet dat niet. Het gaat het CBR geen fluit aan welke medische diagnoses iemand heeft gekregen. De vraag die bijvoorbeeld gesteld moet worden is “Raakt u snel afgeleid?”.
[ Bericht 2% gewijzigd door Kowloon op 18-09-2023 01:51:14 ]
Ik heb 2 keer theorie-examen en 3 keer praktijkexamen gedaan voordat ik slaagde. Sinds ik mijn ASS-diagnose heb en over mijn ASS geleerd heb begrijp ik een stuk beter waarom het destijds zo stroef ging. Ik kan onder meer niet goed overweg met mondelinge uitleg, zeker niet als ik ook nog moet schakelen en op het verkeer moet letten. Per toeval kreeg ik na mijn tweede keer praktijkexamen een andere instructeur. Een oudere, rustige man met een zachte stem. Die legde alles veel rustiger uit en toen ging het een stuk beter met mijn rijlessen. Na het praktijkexamen zei de examinator dat ik uitstekend had gereden en dus was ik geslaagd.quote:
Als mijn dochter ooit voor het rijexamen gaat, dan zou ik het ook zeker wel invullen.
Zo'n speciale examinator lijkt me wel prettig, zeker als zo iemand er rekening mee houdt dat hij gewoon duidelijk/concreet moet zijn.
Ik denk dat een goede instructeur nog belangrijker dan een aangepast praktijkexamen.
Kennen jullie het Hidden Disabilities Sunflower keycord? https://www.schiphol.nl/n(...)zichtbare-beperking/
Ik ben op dit moment in m'n eentje met de kinderen op reis en ben er zo blij mee. Ze kunnen niet garanderen dat je ergens voorrang krijgt, maar op Schiphol werden we bij de paspoortcontrole meteen langs de heeeeele lange rij gestuurd en naar de priority lane gebracht. Ook bij het boarden hadden we opeens priority. En bij aankomst in Noord-Ierland vond ik best dat we in de gewone rij konden staan, maar werd me daar op het eind ook op het hart gedrukt dat ik volgende keer cht de rij voor rolstoelen e.d. moest gebruiken. Had niet verwacht dat dat allemaal zo makkelijk zou gaan, blijkbaar is luchthavenpersoneel er echt goed op getraind. Ik voelde me er helemaal gelukkig door Echt een tip als je kind de drukte op het vliegveld door een 'verborgen beperking' niet goed trekt, het heeft onze reis zveel makkelijker gemaakt.
Ik ben op dit moment in m'n eentje met de kinderen op reis en ben er zo blij mee. Ze kunnen niet garanderen dat je ergens voorrang krijgt, maar op Schiphol werden we bij de paspoortcontrole meteen langs de heeeeele lange rij gestuurd en naar de priority lane gebracht. Ook bij het boarden hadden we opeens priority. En bij aankomst in Noord-Ierland vond ik best dat we in de gewone rij konden staan, maar werd me daar op het eind ook op het hart gedrukt dat ik volgende keer cht de rij voor rolstoelen e.d. moest gebruiken. Had niet verwacht dat dat allemaal zo makkelijk zou gaan, blijkbaar is luchthavenpersoneel er echt goed op getraind. Ik voelde me er helemaal gelukkig door
Echt een tip als je kind de drukte op het vliegveld door een 'verborgen beperking' niet goed trekt, het heeft onze reis zveel makkelijker gemaakt.
Ze zijn hier in Noord-Ierland sowieso goed ingericht op ASS. Bijvoorbeeld museums waar je een speciaal "VIP"-armbandje krijgt zodat personeel snapt waarom je staat te fladderen bij een coole vitrines, sensory rooms waar je je kunt terugtrekken als het allemaal even te veel wordt, oorkappen en zwarte tentjes die je kunt lenen.. Ik vind het echt geweldig, voel me zo gezien hier. Ze snappen mijn kind gewoon!
Ik heb er zelf eentje. Ook ik mocht op Schiphol en het vliegveld van Madrid gebruik maken van priority boarding. Zo prettig dat je niet opeen gepakt staat in een overvolle rij waarvan iedereen als eerste naar binnen wilquote:
Kennen jullie het Hidden Disabilities Sunflower keycord? https://www.schiphol.nl/n(...)zichtbare-beperking/
Ik ben op dit moment in m'n eentje met de kinderen op reis en ben er zo blij mee. Ze kunnen niet garanderen dat je ergens voorrang krijgt, maar op Schiphol werden we bij de paspoortcontrole meteen langs de heeeeele lange rij gestuurd en naar de priority lane gebracht. Ook bij het boarden hadden we opeens priority. En bij aankomst in Noord-Ierland vond ik best dat we in de gewone rij konden staan, maar werd me daar op het eind ook op het hart gedrukt dat ik volgende keer cht de rij voor rolstoelen e.d. moest gebruiken. Had niet verwacht dat dat allemaal zo makkelijk zou gaan, blijkbaar is luchthavenpersoneel er echt goed op getraind. Ik voelde me er helemaal gelukkig door
Ik heb er n en ik ben er trots op
"Tussen droom en daad staan wetten in de weg, en praktische bezwaren" "The needs of the many outweigh the needs of the crew"
Terugblik op tachtig kilometer lopen - Westerborkpad - My 5 minutes of fame - Heldin
DTS - Foto's en verslagen
"Tussen droom en daad staan wetten in de weg, en praktische bezwaren" "The needs of the many outweigh the needs of the crew"
Terugblik op tachtig kilometer lopen - Westerborkpad - My 5 minutes of fame - Heldin
DTS - Foto's en verslagen
https://hdsunflower.com/nl/
Hier te bestellen en te personalisieren. Niet alleen voor ass of adhd, maar ook voor andere onzichtbare lichamelijke beperkingen
Hier te bestellen en te personalisieren. Niet alleen voor ass of adhd, maar ook voor andere onzichtbare lichamelijke beperkingen
Ik heb er n en ik ben er trots op
"Tussen droom en daad staan wetten in de weg, en praktische bezwaren" "The needs of the many outweigh the needs of the crew"
Terugblik op tachtig kilometer lopen - Westerborkpad - My 5 minutes of fame - Heldin
DTS - Foto's en verslagen
"Tussen droom en daad staan wetten in de weg, en praktische bezwaren" "The needs of the many outweigh the needs of the crew"
Terugblik op tachtig kilometer lopen - Westerborkpad - My 5 minutes of fame - Heldin
DTS - Foto's en verslagen
Ik ga met mijn (ass) dochter in februari naar Londen, oa naar de HP Studio's en daar hebben ze een hele samenvatting op de website staan met wat je allemaal kunt verwachten. Echt zo goed!quote:
Ze zijn hier in Noord-Ierland sowieso goed ingericht op ASS. Bijvoorbeeld museums waar je een speciaal "VIP"-armbandje krijgt zodat personeel snapt waarom je staat te fladderen bij een coole vitrines, sensory rooms waar je je kunt terugtrekken als het allemaal even te veel wordt, oorkappen en zwarte tentjes die je kunt lenen.. Ik vind het echt geweldig, voel me zo gezien hier. Ze snappen mijn kind gewoon!
Of gratis op te halen op de luchthaven. Krijg je er alleen niet zo'n mooie badge bij, maar een label zoals ze dat ook aan een rolstoel of rollator hangenquote:
https://hdsunflower.com/nl/
Hier te bestellen en te personalisieren. Niet alleen voor ass of adhd, maar ook voor andere onzichtbare lichamelijke beperkingen
Super h! Ik zag trouwens dat ze dat hier voor het Rijksmuseum ook hebben, zo'n hele uitleg. Maar je moet wel goed zoeken om 'm te vinden. Wel tof dat steeds meer plekken zoiets hebbenquote:
[..]
Ik ga met mijn (ass) dochter in februari naar Londen, oa naar de HP Studio's en daar hebben ze een hele samenvatting op de website staan met wat je allemaal kunt verwachten. Echt zo goed!
Ik heb dus bewust gekozen voor bestellen, zodat ik hem kon personalisieren met m'n diagnose. En zo duur was het niet eens. Geloof een tientje ofzo.quote:
[..]
Of gratis op te halen op de luchthaven. Krijg je er alleen niet zo'n mooie badge bij, maar een label zoals ze dat ook aan een rolstoel of rollator hangen
Ik heb er n en ik ben er trots op
"Tussen droom en daad staan wetten in de weg, en praktische bezwaren" "The needs of the many outweigh the needs of the crew"
Terugblik op tachtig kilometer lopen - Westerborkpad - My 5 minutes of fame - Heldin
DTS - Foto's en verslagen
"Tussen droom en daad staan wetten in de weg, en praktische bezwaren" "The needs of the many outweigh the needs of the crew"
Terugblik op tachtig kilometer lopen - Westerborkpad - My 5 minutes of fame - Heldin
DTS - Foto's en verslagen
Die organisatie van het hidden disabilities keycord zijn ook erg actief met uitleg geven op oa vliegvelden e.d.
Volgens mij doen ze er niet overal iets mee, maar de bekendheid wordt steeds groter.
Wat ik dan wel weer een "nadeel" vind, is dat iedereen het kan bestellen. Dus zou mij niks verbazen dat er ook mensen zijn die er misbruik van maken en met een beetje pech gaat het dan ten onder aan zn eigen succes... We gaan het zien.
Wij hebben geen keycords, nog nooit gevlogen met de kinderen.
Oudste heeft wel een autipas, meer ook omdat dat handig is als er onderweg een keer iets is en ze kan het zelf niet goed vertellen, dan kan ze de pas laten zien. We hebben hem nog nooit gebruikt voor pretpark oid.
Volgens mij doen ze er niet overal iets mee, maar de bekendheid wordt steeds groter.
Wat ik dan wel weer een "nadeel" vind, is dat iedereen het kan bestellen. Dus zou mij niks verbazen dat er ook mensen zijn die er misbruik van maken en met een beetje pech gaat het dan ten onder aan zn eigen succes... We gaan het zien.
Wij hebben geen keycords, nog nooit gevlogen met de kinderen.
Oudste heeft wel een autipas, meer ook omdat dat handig is als er onderweg een keer iets is en ze kan het zelf niet goed vertellen, dan kan ze de pas laten zien. We hebben hem nog nooit gebruikt voor pretpark oid.
Mama van 2 lieve meiden :)
Hier hadden we wel autipas, maar die zat in de portemonnee die al twee jaar zoek is. Dus moet nieuwe aanvragen, maar dan moet ik weer verklaringen gaan regelen bij de huisarts enzo. En autipas is niet internationaal en dat vind ik dan ook wel weer lastig. Het zou fijn zijn als er gewoon zoiets internationaal zou zijn.quote:
Die organisatie van het hidden disabilities keycord zijn ook erg actief met uitleg geven op oa vliegvelden e.d.
Volgens mij doen ze er niet overal iets mee, maar de bekendheid wordt steeds groter.
Wat ik dan wel weer een "nadeel" vind, is dat iedereen het kan bestellen. Dus zou mij niks verbazen dat er ook mensen zijn die er misbruik van maken en met een beetje pech gaat het dan ten onder aan zn eigen succes... We gaan het zien.
Wij hebben geen keycords, nog nooit gevlogen met de kinderen.
Oudste heeft wel een autipas, meer ook omdat dat handig is als er onderweg een keer iets is en ze kan het zelf niet goed vertellen, dan kan ze de pas laten zien. We hebben hem nog nooit gebruikt voor pretpark oid.
troel (de ~ (v.), ~en)
1 [inf.] vrouw of meisje
2 trut
1 [inf.] vrouw of meisje
2 trut
Mijn dochter vond het wel wat lastig dat mensen kunnen zien dat er iets "mis" met haar is als ze zo'n keycord om heeft. Dus ik heb uitgelegd dat het bijvoorbeeld ook is voor mensen met diabetes of PDS en dat niemand dus precies weet wat er met je is. n dat haar angsten e.d. haar leventje soms zo lastig maken, dat ze er ook best een keer van mag genieten als het haar een voordeeltje geeft
Hij zit hier in het telefoonhoesje.quote:
[..]
Hier hadden we wel autipas, maar die zat in de portemonnee die al twee jaar zoek is. Dus moet nieuwe aanvragen, maar dan moet ik weer verklaringen gaan regelen bij de huisarts enzo. En autipas is niet internationaal en dat vind ik dan ook wel weer lastig. Het zou fijn zijn als er gewoon zoiets internationaal zou zijn.
Internationaal zou inderdaad fijn zijn.
Mama van 2 lieve meiden :)
Om die reden zou mijn zoon het echt nit willen dragen. Niet opvallen is zo ongeveer het belangrijkste in zijn leven, helaas.quote:
Mijn dochter vond het wel wat lastig dat mensen kunnen zien dat er iets "mis" met haar is als ze zo'n keycord om heeft. Dus ik heb uitgelegd dat het bijvoorbeeld ook is voor mensen met diabetes of PDS en dat niemand dus precies weet wat er met je is. n dat haar angsten e.d. haar leventje soms zo lastig maken, dat ze er ook best een keer van mag genieten als het haar een voordeeltje geeft
Het zou voor mijn zoon vooral handig zijn omdat huilende kinderen een intense haatreactie bij hem oproept.
No hay mal que dure cien aos ni cuerpo que lo aguante
Ik zou als het voor je zoon een issue is om hem te dragen gewoon zelf dragen.
Dat begrijpen ze vast prima.
Dat begrijpen ze vast prima.
ZIe ook de faciliteitenkaart bij de Efteling. Niet te doen; wij waren er afgelopen jaar met 130 kinderen met meervoudige beperkingen en we werden op allerlei plekken geweigerd omdat er die dag ook een groep pubers was die diezelfde kaart hadden gedownload om sneller de wachtrijen door te kunnen. Dat wij rolstoelen, looprekken en andere shizzle meehadden was geen reden om ons dan toch maar die gemakkelijke toegang te verschaffen: er was door de parkmanagers afgekondigd dat op die bepaalde dag de pas niet geldig was dus of je nou spastisch en met een zuurstoftank aankwam of lopend met een chailatte, dat maakte niet uit.quote:
Die organisatie van het hidden disabilities keycord zijn ook erg actief met uitleg geven op oa vliegvelden e.d.
Volgens mij doen ze er niet overal iets mee, maar de bekendheid wordt steeds groter.
Wat ik dan wel weer een "nadeel" vind, is dat iedereen het kan bestellen. Dus zou mij niks verbazen dat er ook mensen zijn die er misbruik van maken en met een beetje pech gaat het dan ten onder aan zn eigen succes... We gaan het zien.
Prrrrr
Dat is wel heel erg inflexibel.quote:
[..]
ZIe ook de faciliteitenkaart bij de Efteling. Niet te doen; wij waren er afgelopen jaar met 130 kinderen met meervoudige beperkingen en we werden op allerlei plekken geweigerd omdat er die dag ook een groep pubers was die diezelfde kaart hadden gedownload om sneller de wachtrijen door te kunnen. Dat wij rolstoelen, looprekken en andere shizzle meehadden was geen reden om ons dan toch maar die gemakkelijke toegang te verschaffen: er was door de parkmanagers afgekondigd dat op die bepaalde dag de pas niet geldig was dus of je nou spastisch en met een zuurstoftank aankwam of lopend met een chailatte, dat maakte niet uit.
Als je goed om je heen kijkt zie je dat alles gekleurd is.
Dat is wel echt klachtwaardig @mspoez, zo verschrikkelijk inflexibel als overduidelijk is dat jullie groep een hele goede reden heeft om van de verkorte rij gebruik te maken.
Ik ben ondertussen nog helemaal in de wolken van ons tripje en hoe fijn er op het vliegveld en in de verschillende museums die we bezochten met mijn kinderen werd omgegaan. Dat was heel prettig voor hen, maar het voelde ook voor mj als een enorme verlichting. Echt heel fijn om mee te maken.
Ik ben ondertussen nog helemaal in de wolken van ons tripje en hoe fijn er op het vliegveld en in de verschillende museums die we bezochten met mijn kinderen werd omgegaan. Dat was heel prettig voor hen, maar het voelde ook voor mj als een enorme verlichting. Echt heel fijn om mee te maken.
Jemig...quote:
[..]
ZIe ook de faciliteitenkaart bij de Efteling. Niet te doen; wij waren er afgelopen jaar met 130 kinderen met meervoudige beperkingen en we werden op allerlei plekken geweigerd omdat er die dag ook een groep pubers was die diezelfde kaart hadden gedownload om sneller de wachtrijen door te kunnen. Dat wij rolstoelen, looprekken en andere shizzle meehadden was geen reden om ons dan toch maar die gemakkelijke toegang te verschaffen: er was door de parkmanagers afgekondigd dat op die bepaalde dag de pas niet geldig was dus of je nou spastisch en met een zuurstoftank aankwam of lopend met een chailatte, dat maakte niet uit.
sta je dan met je 130 kinderen die geweigerd worden omdat een paar asocialen het verzieken. Ik heb daar echt een gruwelijke hekel aan...
@Amsel, dat is fijn!
Mama van 2 lieve meiden :)
We kregen net van de juf foto's doorgestuurd van de troep die rommelpiet in de klas heeft gemaakt, zodat we de jongste erop voor kunnen bereiden. Deze juf snapt het
De mijne vond de rommel niet interessant, die was compleet afgeleid door de pepernoten in z'n la.
Verder zijn het verschrikkelijke weken en lijken we bijna terug bij af ondanks medicatie. Ik ben dus al aan het aftellen tot januari. Nog maar 32 dagen.
Verder zijn het verschrikkelijke weken en lijken we bijna terug bij af ondanks medicatie. Ik ben dus al aan het aftellen tot januari. Nog maar 32 dagen.
Morgen ben ik vast weer mezelf.
Fijn zo'n meedenkende juf. Hier lieten ze dan vaak haar tafeltje netjes staan en was de rest een puinhoop.quote:
We kregen net van de juf foto's doorgestuurd van de troep die rommelpiet in de klas heeft gemaakt, zodat we de jongste erop voor kunnen bereiden. Deze juf snapt het
Wij hadden van de week een gesprek met hulpverlening enzo.
We gaan kijken of een andere school passender is, deze school blijft zo zitten op het cognitieve stuk (ik denk de meeste scholen). Maar om tot ontwikkeling te komen (en dan niet pers op het cognitieve vlak) is er meer nodig. En die ruimte gaan we op deze school niet krijgen.
Mama van 2 lieve meiden :)
Meld zich hier ook, zoontje heeft sinds een tijd de diagnose Autisme + ADHD. Ontwikkeling ging heel langzaam en we merkte dat er iets mis was.. Ook op de peuterschool en later basis school viel ie ook op.. Maar niemand incl ons kon nou zeggen wat er precies scheelde.
Nadat ie bleef zitten in groep 2 al snel zelf besloten dat normaal onderwijs niet ging werken, ondanks dat zowel wij als de juf en zijn begeleider op school dat snel doorhadden, moest een vrouw (geen idee wat haar rol precies was) nog haar advies geven... Die wilde nog allerlei testen en adviezen hebben voordat ze het eindelijk met ons eens is geworden.. Heel schooljaar hierdoor in de prullenbak gegooid.
Wel dat jaar aangegeven van joh doe ook even een psychologisch onderzoek, want het is wel handig om te weten wat er nou precies mee is.. Maar dat deden ze nog niet op zijn leeftijd (5/6 jaar).
Uiteindelijk na veel aandringen mocht ie eindelijk naar speciaal onderwijs waar ons jochie ineens met stappen vooruit ging. Begon op niveau van groep 2 en 3. En zat binnen een paar weken op niveau van groep 3.
Inmiddels ook zelf ons laten doorverwijzen naar een psycholoog en na een lange wachtlijst heeft ie flink wat testen gehad waar dus Autisme + ADHD uitkwam. Plus de opmerking van de psycholoog dat ze momenteel echt al op veel jongere leeftijd testen kunnen doen.
Tevens hebben we inmiddels zelf hulp aan huis voor zowel ons als onze zoon. Beide moeten leren omgaan met zijn diagnose.
Het gaat best goed en wij verbazen ons soms over de stappen die hij zet. Twee problemen springen er nog wel uit en dat zijn woedebuien en zindelijk worden.
Woedebuien zijn al flink afgenomen door medicatie voor zijn ADHD, maar hem uit zijn spel halen is nog wel een opgave.
Zindelijk worden duurt schijnbaar bij autisten soms flink langer dan normaal, voor ons zijn de natte broeken etc niet leuk maar voor hem is het nog minder leuk doordat andere kids hem er mee pesten. En af en toe een boze bus chauffeur omdat ie in de bus geplast heeft..
Nadat ie bleef zitten in groep 2 al snel zelf besloten dat normaal onderwijs niet ging werken, ondanks dat zowel wij als de juf en zijn begeleider op school dat snel doorhadden, moest een vrouw (geen idee wat haar rol precies was) nog haar advies geven... Die wilde nog allerlei testen en adviezen hebben voordat ze het eindelijk met ons eens is geworden.. Heel schooljaar hierdoor in de prullenbak gegooid.
Wel dat jaar aangegeven van joh doe ook even een psychologisch onderzoek, want het is wel handig om te weten wat er nou precies mee is.. Maar dat deden ze nog niet op zijn leeftijd (5/6 jaar).
Uiteindelijk na veel aandringen mocht ie eindelijk naar speciaal onderwijs waar ons jochie ineens met stappen vooruit ging. Begon op niveau van groep 2 en 3. En zat binnen een paar weken op niveau van groep 3.
Inmiddels ook zelf ons laten doorverwijzen naar een psycholoog en na een lange wachtlijst heeft ie flink wat testen gehad waar dus Autisme + ADHD uitkwam. Plus de opmerking van de psycholoog dat ze momenteel echt al op veel jongere leeftijd testen kunnen doen.
Tevens hebben we inmiddels zelf hulp aan huis voor zowel ons als onze zoon. Beide moeten leren omgaan met zijn diagnose.
Het gaat best goed en wij verbazen ons soms over de stappen die hij zet. Twee problemen springen er nog wel uit en dat zijn woedebuien en zindelijk worden.
Woedebuien zijn al flink afgenomen door medicatie voor zijn ADHD, maar hem uit zijn spel halen is nog wel een opgave.
Zindelijk worden duurt schijnbaar bij autisten soms flink langer dan normaal, voor ons zijn de natte broeken etc niet leuk maar voor hem is het nog minder leuk doordat andere kids hem er mee pesten. En af en toe een boze bus chauffeur omdat ie in de bus geplast heeft..
Mijn blog over o.a. leven met OCD (dwang) | https://mdj-stek.nl
Ik weet natuurlijk niet hoe jullie situatie is, maar ik werk in het SO en heb wel eens met ouders afgesproken dat ze een luier(broekje) meegeven wat het kind aan het eind van de dag aan doet, voor het de taxi in gaat (en 's ochtends andersom). Hoeft verder niemand iets van te weten. Dat gaf dit kind veel meer vertrouwen in de taxirit.quote:
Zindelijk worden duurt schijnbaar bij autisten soms flink langer dan normaal, voor ons zijn de natte broeken etc niet leuk maar voor hem is het nog minder leuk doordat andere kids hem er mee pesten. En af en toe een boze bus chauffeur omdat ie in de bus geplast heeft..
Mijn oudste is in 2011 getest toen hij drie was. Dus ja, dat kan inderdaad veel en veel eerder. Goed om te lezen dat hij nu beter op zijn plek zit!
troel (de ~ (v.), ~en)
1 [inf.] vrouw of meisje
2 trut
1 [inf.] vrouw of meisje
2 trut
Dat is een goede, gelukkig zijn het over het algemeen chauffeurs die begrijpen dat ze kids met een rugzakje vervoeren. Al zou het beter zijn als er gewoon een vaste chauffeur op de rit gaat zitten zoals we vorig schooljaar hadden. Maar ja, die gasten zullen ook wel een personeelstekort hebben.quote:
[..]
Ik weet natuurlijk niet hoe jullie situatie is, maar ik werk in het SO en heb wel eens met ouders afgesproken dat ze een luier(broekje) meegeven wat het kind aan het eind van de dag aan doet, voor het de taxi in gaat (en 's ochtends andersom). Hoeft verder niemand iets van te weten. Dat gaf dit kind veel meer vertrouwen in de taxirit.
Ja, achteraf had het allemaal veel sneller gemoeten etc, eerste dag was wel moeilijk hoor.. Ipv dat ie met zijn vriendjes uit de wijk in de klas zit, en met een busje naar school moet etc.. Was echt ff slikken.quote:
Mijn oudste is in 2011 getest toen hij drie was. Dus ja, dat kan inderdaad veel en veel eerder. Goed om te lezen dat hij nu beter op zijn plek zit!
Moet zelf overigens nog hard werken aan het geduld met hem.. maar dat zal ook wel goed komen.
Mijn blog over o.a. leven met OCD (dwang) | https://mdj-stek.nl
Mijn oudste werd net voor de kleuterschool zindelijk, die had er ook weinig interesse in. En ineens besloot ze dat ze zindelijk werd en toen ging het ook goed. Ik weet niet hoe dat werkt.quote:
Meld zich hier ook, zoontje heeft sinds een tijd de diagnose Autisme + ADHD. Ontwikkeling ging heel langzaam en we merkte dat er iets mis was.. Ook op de peuterschool en later basis school viel ie ook op.. Maar niemand incl ons kon nou zeggen wat er precies scheelde.
Nadat ie bleef zitten in groep 2 al snel zelf besloten dat normaal onderwijs niet ging werken, ondanks dat zowel wij als de juf en zijn begeleider op school dat snel doorhadden, moest een vrouw (geen idee wat haar rol precies was) nog haar advies geven... Die wilde nog allerlei testen en adviezen hebben voordat ze het eindelijk met ons eens is geworden.. Heel schooljaar hierdoor in de prullenbak gegooid.
Wel dat jaar aangegeven van joh doe ook even een psychologisch onderzoek, want het is wel handig om te weten wat er nou precies mee is.. Maar dat deden ze nog niet op zijn leeftijd (5/6 jaar).
Uiteindelijk na veel aandringen mocht ie eindelijk naar speciaal onderwijs waar ons jochie ineens met stappen vooruit ging. Begon op niveau van groep 2 en 3. En zat binnen een paar weken op niveau van groep 3.
Inmiddels ook zelf ons laten doorverwijzen naar een psycholoog en na een lange wachtlijst heeft ie flink wat testen gehad waar dus Autisme + ADHD uitkwam. Plus de opmerking van de psycholoog dat ze momenteel echt al op veel jongere leeftijd testen kunnen doen.
Tevens hebben we inmiddels zelf hulp aan huis voor zowel ons als onze zoon. Beide moeten leren omgaan met zijn diagnose.
Het gaat best goed en wij verbazen ons soms over de stappen die hij zet. Twee problemen springen er nog wel uit en dat zijn woedebuien en zindelijk worden.
Woedebuien zijn al flink afgenomen door medicatie voor zijn ADHD, maar hem uit zijn spel halen is nog wel een opgave.
Zindelijk worden duurt schijnbaar bij autisten soms flink langer dan normaal, voor ons zijn de natte broeken etc niet leuk maar voor hem is het nog minder leuk doordat andere kids hem er mee pesten. En af en toe een boze bus chauffeur omdat ie in de bus geplast heeft..
Maar het kan ook zijn dat hij het gewoon niet zo goed aanvoelt of zo in zijn spel zit dat hij zich de tijd niet gunt om te gaan plassen?
Hebben ze op school misschien ideen?
Wij hebben oudste intussen aangemeld voor de andere school waar we naar gekeken hebben.
Klinkt heel goed, nu hopen dat dat ook zo is in de praktijk.
Nu afwachten of zij ook denken dat ze dit kunnen en of we ook daadwerkelijk akoord krijgen.
Kind lijkt opgelucht dat de knoop is doorgehakt, dus ik hoop echt dat het door kan gaan.
Mama van 2 lieve meiden :)
We lopen ook bij de plaspoli (nou ja, mijn vrouw gaat elke keer dus "wij" is niet helemaal eerlijk) maar daar komt niet veel zinnigs uit. De psychiater gaf wel aan dat een bekend iets is bij autisme dat zindelijk worden soms zeer moeizaam gaat.quote:
[..]
Mijn oudste werd net voor de kleuterschool zindelijk, die had er ook weinig interesse in. En ineens besloot ze dat ze zindelijk werd en toen ging het ook goed. Ik weet niet hoe dat werkt.
Maar het kan ook zijn dat hij het gewoon niet zo goed aanvoelt of zo in zijn spel zit dat hij zich de tijd niet gunt om te gaan plassen?
Hebben ze op school misschien ideen?
Wij hebben oudste intussen aangemeld voor de andere school waar we naar gekeken hebben.
Klinkt heel goed, nu hopen dat dat ook zo is in de praktijk.
Nu afwachten of zij ook denken dat ze dit kunnen en of we ook daadwerkelijk akoord krijgen.
Kind lijkt opgelucht dat de knoop is doorgehakt, dus ik hoop echt dat het door kan gaan.
Het is idd een combo van in spel zitten, maar ook de prikkel niet voelen door alles wat er op hem afkomt. Het beste werkt hem minstens elk uur even naar de wc te laten gaan.. Alleen vooral ik wil dat wel eens vergeten...
Mijn blog over o.a. leven met OCD (dwang) | https://mdj-stek.nl
Waar ik nog aan zit te denken, misschien zou je iets met sensorische integratie therapie kunnen.quote:
[..]
We lopen ook bij de plaspoli (nou ja, mijn vrouw gaat elke keer dus "wij" is niet helemaal eerlijk) maar daar komt niet veel zinnigs uit. De psychiater gaf wel aan dat een bekend iets is bij autisme dat zindelijk worden soms zeer moeizaam gaat.
Het is idd een combo van in spel zitten, maar ook de prikkel niet voelen door alles wat er op hem afkomt. Het beste werkt hem minstens elk uur even naar de wc te laten gaan.. Alleen vooral ik wil dat wel eens vergeten...
Mama van 2 lieve meiden :)
Voor jezelf wekkers zetten zodat je eraan wordt herinnerd? Er bestaan zelfs speciale plashorloges al is dat meer voor het kind zelf. (ik zet voor vanalles wekkers anders vergeet ik het of blijf ik in de wachtmodus hangen).quote:
Het is idd een combo van in spel zitten, maar ook de prikkel niet voelen door alles wat er op hem afkomt. Het beste werkt hem minstens elk uur even naar de wc te laten gaan.. Alleen vooral ik wil dat wel eens vergeten...
Het fijnste is natuurlijk als hij zelf de prikkels kan aanvoelen en erop reageren maar als hij met elk uur naar de wc droog blijft dan is hij al klokzindelijk.
Wekkers zetten doen we al, Naja ik wil het wel eens vergeten. Horloge hebben we ook al maar opnieuw ik vergeet dat ding. We hebben zelfs een sensor voor in zijn onderbroek maar dat vind ie zelf niet fijn. Moeten we nog uitzoeken of ie alleen kan trillen ipv piepen.quote:
[..]
Voor jezelf wekkers zetten zodat je eraan wordt herinnerd? Er bestaan zelfs speciale plashorloges al is dat meer voor het kind zelf. (ik zet voor vanalles wekkers anders vergeet ik het of blijf ik in de wachtmodus hangen).
Het fijnste is natuurlijk als hij zelf de prikkels kan aanvoelen en erop reageren maar als hij met elk uur naar de wc droog blijft dan is hij al klokzindelijk.
Mbt dat vergeten door mij van dingen, vrouwlief werkt in de zorg dus aparte tijden. En ik heb er een handje van om de tijd te vergeten etc..
Mijn blog over o.a. leven met OCD (dwang) | https://mdj-stek.nl
Ik heb alweer zo'n positief verhaal over hoe het op het vliegveld ging 
Toen we op Schiphol bij de assistence desk een datum-tag gingen halen voor aan het zonnebloemkeycord, wilde de medewerker weten om welk passagier het ging en zette ze iets in het systeem. Geen idee wat, maar best joh
Bij de security mochten we naar een rustige rij waar ze alle tijd namen. De kinderen mochten op het knopje klikken om mij te scannen. Bij de paspoortcontrole mochten we ook in de snelle rij, dat scheelde zeker een half uur.
We hadden een gate waarbij je met zo'n volgepropte bus naar het vliegtuig zou worden gebracht. Maar toen werd er opeens omgeroepen "Wil passagier [7-jarige] zich melden bij de balie" En toen mochten we met de ambulift (speciaal busje) mee zodat we niet met de grote groep hoefden! Er moest een blinde man naar het vliegtuig gebracht worden, dus ze dachten vast "als we toch rijden dan nemen we dat bijzondere stel ook maar mee" De ambulift ging bij het vliegtuig de lucht in ("Het is lekker weer, dus jullie mogen vandaag bovenop!" ) zodat we meteen de deur in konden lopen, geen slurf door of trap op. En we waren dus als eersten in het vliegtuig, alle andere passagiers kwamen later pas. Dat maken we vast nooit meer zomaar mee
Echt jongens, regel zo'n keycord als je moet vliegen. Scheelt zo veel stress!
Toen we op Schiphol bij de assistence desk een datum-tag gingen halen voor aan het zonnebloemkeycord, wilde de medewerker weten om welk passagier het ging en zette ze iets in het systeem. Geen idee wat, maar best joh
Bij de security mochten we naar een rustige rij waar ze alle tijd namen. De kinderen mochten op het knopje klikken om mij te scannen. Bij de paspoortcontrole mochten we ook in de snelle rij, dat scheelde zeker een half uur.
We hadden een gate waarbij je met zo'n volgepropte bus naar het vliegtuig zou worden gebracht. Maar toen werd er opeens omgeroepen "Wil passagier [7-jarige] zich melden bij de balie"
En toen mochten we met de ambulift (speciaal busje) mee zodat we niet met de grote groep hoefden! Er moest een blinde man naar het vliegtuig gebracht worden, dus ze dachten vast "als we toch rijden dan nemen we dat bijzondere stel ook maar mee" De ambulift ging bij het vliegtuig de lucht in ("Het is lekker weer, dus jullie mogen vandaag bovenop!" ) zodat we meteen de deur in konden lopen, geen slurf door of trap op. En we waren dus als eersten in het vliegtuig, alle andere passagiers kwamen later pas. Dat maken we vast nooit meer zomaar mee Echt jongens, regel zo'n keycord als je moet vliegen. Scheelt zo veel stress!
Oh wat fijn!!!quote:
Ik heb alweer zo'n positief verhaal over hoe het op het vliegveld ging
Toen we op Schiphol bij de assistence desk een datum-tag gingen halen voor aan het zonnebloemkeycord, wilde de medewerker weten om welk passagier het ging en zette ze iets in het systeem. Geen idee wat, maar best joh
Bij de security mochten we naar een rustige rij waar ze alle tijd namen. De kinderen mochten op het knopje klikken om mij te scannen. Bij de paspoortcontrole mochten we ook in de snelle rij, dat scheelde zeker een half uur.
We hadden een gate waarbij je met zo'n volgepropte bus naar het vliegtuig zou worden gebracht. Maar toen werd er opeens omgeroepen "Wil passagier [7-jarige] zich melden bij de balie"
Echt jongens, regel zo'n keycord als je moet vliegen. Scheelt zo veel stress!
Mama van 2 lieve meiden :)
Mijn zoon is op zijn tweede van de opvang "gestuurd".
Thuis was hij rustig dus we snapten het niet zo goed. Het was ook ten tijde van de corona lockdown en kijken op de groep kon niet.
Uiteraard hebben we veel gesprekken gehad en observaties en was het consultatiebureau hierbij betrokken.
2 jaar lang een opvangprobleem gehad. En veel stress erbij.
Uiteindelijk bij een instantie gekomen met wachtlijst uiteraard. Die diagnose en een dagbehandeling heeft voor jonge kinderen. Daar is onze zoon geweest van 3.5 tot 4. En vlak voor zijn vierde kreeg hij de diagnose autisme met adhd kenmerken.
Hij zit nu op speciaal onderwijs cluster 4 in groep 1.
Daar gaat het meer dan prima. Gelukkig. Geen gestress meer. Ook gaat hij een dag na school naar een zorgboerderij. Waar hij het ook fijn heeft.
Het is voor ons wel een lange weg geweest van accepteren dat hij niet naar school kan lopen zoals buurtgenootjes en zoals zijn broertje straks. En niet samen met je broer naar school. Geen bso, zelfs geen bso plus.
En de vooroordelen die mensen hebben over speciaal onderwijs. De opmerkingen die je terloops krijgt. Ik kan er nu wel adequaat op reageren en ik leg mensen dingen uit als ik de energie ervoor hebt. Maar als ik dezelfde vragen en opmerkingen een maand later weer krijg dan besteed ik mijn tijd en moeite er niet meer aan.
Ik heb al drie keer geprobeerd dubbele kinderbijslag aan te vragen maar elke keer had ik het te druk met alles regelen. Vandaag heb ik opnieuw via svb het aangevraagd en ik hoop dat ik nu de eindelijk de puf heb om het door te zetten en de vragenlijst in te vullen en de formulieren toe te voegen.
Thuis was hij rustig dus we snapten het niet zo goed. Het was ook ten tijde van de corona lockdown en kijken op de groep kon niet.
Uiteraard hebben we veel gesprekken gehad en observaties en was het consultatiebureau hierbij betrokken.
2 jaar lang een opvangprobleem gehad. En veel stress erbij.
Uiteindelijk bij een instantie gekomen met wachtlijst uiteraard. Die diagnose en een dagbehandeling heeft voor jonge kinderen. Daar is onze zoon geweest van 3.5 tot 4. En vlak voor zijn vierde kreeg hij de diagnose autisme met adhd kenmerken.
Hij zit nu op speciaal onderwijs cluster 4 in groep 1.
Daar gaat het meer dan prima. Gelukkig. Geen gestress meer. Ook gaat hij een dag na school naar een zorgboerderij. Waar hij het ook fijn heeft.
Het is voor ons wel een lange weg geweest van accepteren dat hij niet naar school kan lopen zoals buurtgenootjes en zoals zijn broertje straks. En niet samen met je broer naar school. Geen bso, zelfs geen bso plus.
En de vooroordelen die mensen hebben over speciaal onderwijs. De opmerkingen die je terloops krijgt. Ik kan er nu wel adequaat op reageren en ik leg mensen dingen uit als ik de energie ervoor hebt. Maar als ik dezelfde vragen en opmerkingen een maand later weer krijg dan besteed ik mijn tijd en moeite er niet meer aan.
Ik heb al drie keer geprobeerd dubbele kinderbijslag aan te vragen maar elke keer had ik het te druk met alles regelen. Vandaag heb ik opnieuw via svb het aangevraagd en ik hoop dat ik nu de eindelijk de puf heb om het door te zetten en de vragenlijst in te vullen en de formulieren toe te voegen.
Ik ben vandaag zo vrolijk, zo vrolijk, zo vrolijk
Die extra kinderbijslag is wel iets om aandacht aan te besteden. Gewoon echt voor gaan zitten.quote:
Mijn zoon is op zijn tweede van de opvang "gestuurd".
Thuis was hij rustig dus we snapten het niet zo goed. Het was ook ten tijde van de corona lockdown en kijken op de groep kon niet.
Uiteraard hebben we veel gesprekken gehad en observaties en was het consultatiebureau hierbij betrokken.
2 jaar lang een opvangprobleem gehad. En veel stress erbij.
Uiteindelijk bij een instantie gekomen met wachtlijst uiteraard. Die diagnose en een dagbehandeling heeft voor jonge kinderen. Daar is onze zoon geweest van 3.5 tot 4. En vlak voor zijn vierde kreeg hij de diagnose autisme met adhd kenmerken.
Hij zit nu op speciaal onderwijs cluster 4 in groep 1.
Daar gaat het meer dan prima. Gelukkig. Geen gestress meer. Ook gaat hij een dag na school naar een zorgboerderij. Waar hij het ook fijn heeft.
Het is voor ons wel een lange weg geweest van accepteren dat hij niet naar school kan lopen zoals buurtgenootjes en zoals zijn broertje straks. En niet samen met je broer naar school. Geen bso, zelfs geen bso plus.
En de vooroordelen die mensen hebben over speciaal onderwijs. De opmerkingen die je terloops krijgt. Ik kan er nu wel adequaat op reageren en ik leg mensen dingen uit als ik de energie ervoor hebt. Maar als ik dezelfde vragen en opmerkingen een maand later weer krijg dan besteed ik mijn tijd en moeite er niet meer aan.
Ik heb al drie keer geprobeerd dubbele kinderbijslag aan te vragen maar elke keer had ik het te druk met alles regelen. Vandaag heb ik opnieuw via svb het aangevraagd en ik hoop dat ik nu de eindelijk de puf heb om het door te zetten en de vragenlijst in te vullen en de formulieren toe te voegen.
En voor wat betreft speciaal onderwijs. Ik heb de eerste dag dat het busje kwam tranen met tuiten gehuild. Maar ik zag het kind groeien waar ie bij stond ongeveer. Ik heb vrij weinig opmerkingen gehad vanuit de omgeving, maar heb ze gewoon ene oor in andere oor uit laten gaan.
troel (de ~ (v.), ~en)
1 [inf.] vrouw of meisje
2 trut
1 [inf.] vrouw of meisje
2 trut
Wij hebben te horen gekregen dat onze oudste mag overstappen naar de andere school .
Eigenlijk had ik verwacht dat het nog even zou duren voor we bericht zouden krijgen, maar ineens was het positieve bericht daar. Hoe het praktisch gaat dat zullen we nog horen, maar het gaat gebeuren op korte termijn
.Eigenlijk had ik verwacht dat het nog even zou duren voor we bericht zouden krijgen, maar ineens was het positieve bericht daar. Hoe het praktisch gaat dat zullen we nog horen, maar het gaat gebeuren op korte termijn
Mama van 2 lieve meiden :)
Wat fijn Nijna! Hopelijk zit ze daar een stuk beter op haar plek. Heeft ze zin in de overstap? Lijkt me ook best spannend.
Ze kijkt er wel naar uit. Ik hoop ook dat ze daar beter op haar plek is.quote:
Wat fijn Nijna! Hopelijk zit ze daar een stuk beter op haar plek. Heeft ze zin in de overstap? Lijkt me ook best spannend.
Ze hebben meer verstand van ass en daarbij zijn ze ook veel flexibeler in het spreiden van de lesstof. Ze kunnen in verschillende leerjaren bezig zijn met verschillende vakken zeg maar.
Vervroegd examen, gespreid examen zijn allemaal mogelijkheden.
Alvast vakken afronden. Ik ben benieuwd, maar zal ook wel even wennen en schakelen zijn.
Mama van 2 lieve meiden :)
De kans bij een eeneiige tweeling is 60-90% dat ze het allebei hebben. En allebei prematuur ook natuurlijk.quote:
@Kyara echt een genetisch ding dus.
Fijn dat er meer mogelijkheden zijn.quote:
[..]
Ze kijkt er wel naar uit. Ik hoop ook dat ze daar beter op haar plek is.
Ze hebben meer verstand van ass en daarbij zijn ze ook veel flexibeler in het spreiden van de lesstof. Ze kunnen in verschillende leerjaren bezig zijn met verschillende vakken zeg maar.
Vervroegd examen, gespreid examen zijn allemaal mogelijkheden.
Alvast vakken afronden. Ik ben benieuwd, maar zal ook wel even wennen en schakelen zijn.
Mijn meiden zitten nu in groep 7 en we zijn dus ook bezig met middelbare scholen. Heb jij misschien nog tips waarop te letten wat betreft het ass vraagstuk?
Dat vind ik een lastige. Toen wij voor de middelbare school gingen kijken hadden we een goed gevoel bij de huidige school. Hebben gevraagd of ze ervaring hadden met ass. Dat zeiden ze wel te hebben. Ik moet zeggen dat we toen ook nog niet een hele specifieke hulpvraag hadden. We ontdekten gaandeweg eigenlijk wat er niet pastte.quote:
[..]
Fijn dat er meer mogelijkheden zijn.
Mijn meiden zitten nu in groep 7 en we zijn dus ook bezig met middelbare scholen. Heb jij misschien nog tips waarop te letten wat betreft het ass vraagstuk?
Maar onze ervaring was dat ze er toch niet zoveel vanaf wisten en ook dat ze niet zo goed naar ons als ouders luisterden. Ze gingen pas luisteren toen we de behandelaar meenamen naar school die hetzelfde vertelde.
En ook dat we toch elk jaar opnieuw aan het uitleggen waren hoe ons kind in elkaar zat, wat helpend was en wat niet. En dat als er vragen waren, we daar graag antwoord op wilden geven.
Er is in die 5 jaar 1x een docent geweest die dat deed...
Als je nu weet waar jullie meiden hulp bij nodig hebben dan zou je daar specifiek naar kunnen vragen.
Want uiteindelijk is elke persoon met autisme anders en zal ook niet iedereen hetzelfde nodig hebben. Wellicht dat het daarom ook niet zo simpel is voor scholen om aan te sluiten bij een kind met ass.
Misschien ken je ouders met kinderen met ass in de omgeving, die zou je kunnen vragen naar ervaringen.
Er zijn ook facebookgroepen voor ouders van kinderen met ass waar je naar ervaringen met scholen zou kunnen vragen.
Je kan vragen naar time-out ruimte of hoe dat dan heet op die school. Hier was dat het zorglokaal.
Maar er zijn scholen waar daar dan ook de hele dag een medewerker zit, op onze school was het gewoon een lokaal waar een leerling even kon gaan zitten, waar ze dan volgens mij ook nog zelf een sleutel voor moeten ophalen.
En dat... vragen om een sleutel... dat kan mijn oudste niet. Als het lokaal open is, maakt ze er soms gebruik van, anders niet.
Mijn oudste heeft veel moeite met gym, door de slechte akoestiek in het lokaal, de drukke klasgenoten en de snelheid van de spelletjes. Het ene jaar konden er afspraken gemaakt worden over de invulling van gym, het andere jaar was er een andere docent en kon dat niet.
Kunnen er uitzonderingen gemaakt worden. Sommige scholen doen hier heel ingewikkeld over en andere scholen zijn heel meedenkend lees ik in andere groepen.
Staat het huiswerk op 1 centrale plek, bijvoorbeeld som of magister.
Of moet het kind zelf uitzoeken waar het staat.
Het huiswerk plannen was hier een ding. Ze overziet het niet. Daar heeft ze op een gegeven moment hulp bij gekregen van een persoonlijk mentor, die wekelijks met haar keek wat het huiswerk was en wat ze wanneer zou gaan doen.
Deze persoonlijk mentor was ook ons aanspreekpunt, als er iets was dan mailde ik haar en ging zij er achteraan.
Je zou kunnen kijken hoe de pauzes geregeld zijn, op deze school hebben de bovenbouw en de onderbouw apart pauze, dus zit niet alles tegelijk in de aula.
Wij hebben de huidige school echt uitgezocht op gevoel ook. Het voelde gewoon goed.
We zijn met de oudste toen ook op de nieuwe school geweest en daar wilde ze absoluut niet heen toen ze in groep 8 zat. Misschien ook door het imago van die school toen (veel sport)
. Ik ga nog even nadenken of ik nog dingen bedenk...
Mama van 2 lieve meiden :)
Wat we hier gehad hebben is dat we al in groep 8 nog een dag geregeld werd waarop we tijdens de pauze (!) op school verwacht werden. Zodat hij meteen kon merken hoe druk de pauze was. Hij maakte toen kennis met de mensen van de begeleide werkplek, waarvanuit hij prima begeleiding krijgt. Er is echt een warme overdracht geweest, met specifieke dingen waar men op moet letten (bij oudste lijkt het soms alsof hij ontzettend gedemotiveerd erbij hangt, maar die pikt desondanks alles op en kan je ongeveer letterlijk navertellen wat je hebt gezegd. Dat is wel iets wat een docent even moet weten ).
Maar er is dan ook specifiek voor deze school gekozen, wetende dat er goede begeleiding was. Bij alle open dagen heb ik simpelweg de vraag gesteld: wat hebben jullie op school geregeld voor kinderen met ASS en welke hulp moeten jullie van buiten inroepen. Dan blijkt al snel dat het (helaas) een uitzondering is dat er mensen met kennis standaard op school zitten.
Nu scheelde het voor mij wel dat ik zelf ook op een van deze locaties gezeten heb. De persoon die de begeleiding regelt is de vrouw die ervoor gezorgd heeft dat ik mijn diploma haalde. Dus ik wist natuurlijk ook wel dat ze de kennis had. Jongste zit op een andere locatie en daar kostte het wel iets meer moeite (en dat ging het eerste jaar gigantisch mis omdat de zorgmedewerker het dossier maar niet overdroeg. Dat is meer dan goed gemaakt door de huidige zorgcoordinator die er zit.).
).Maar er is dan ook specifiek voor deze school gekozen, wetende dat er goede begeleiding was. Bij alle open dagen heb ik simpelweg de vraag gesteld: wat hebben jullie op school geregeld voor kinderen met ASS en welke hulp moeten jullie van buiten inroepen. Dan blijkt al snel dat het (helaas) een uitzondering is dat er mensen met kennis standaard op school zitten.
Nu scheelde het voor mij wel dat ik zelf ook op een van deze locaties gezeten heb. De persoon die de begeleiding regelt is de vrouw die ervoor gezorgd heeft dat ik mijn diploma haalde. Dus ik wist natuurlijk ook wel dat ze de kennis had. Jongste zit op een andere locatie en daar kostte het wel iets meer moeite (en dat ging het eerste jaar gigantisch mis omdat de zorgmedewerker het dossier maar niet overdroeg. Dat is meer dan goed gemaakt door de huidige zorgcoordinator die er zit.).
troel (de ~ (v.), ~en)
1 [inf.] vrouw of meisje
2 trut
1 [inf.] vrouw of meisje
2 trut
Voor de ouders van de oudere kinderen: rijlessen.
Hoe hebben jullie dit geregeld? Je zit met check bij een arts vanwege de gezondheidsverklaring, maar hoe ging dat bij jullie?
Hoe hebben jullie dit geregeld? Je zit met check bij een arts vanwege de gezondheidsverklaring, maar hoe ging dat bij jullie?
troel (de ~ (v.), ~en)
1 [inf.] vrouw of meisje
2 trut
1 [inf.] vrouw of meisje
2 trut
Mijn zoon is zelf naar dat gesprek gegaan, maar gaf later aan dat hij de enige zonder ouders was. Hij heeft alle vragen eerlijk beantwoord en is goedgekeurd. Kostte absurd veel geld trouwens. En is achteraf voor niks geweest, want hij is inmiddels gestopt met rijlessen en heeft besloten niet door te gaan. Het ging eigenlijk prima, maar hij werd te druk in zijn hoofd vond hij zelf en verloor dan zijn focus en vond dat geen goede basis om verder te gaan. Dus uiteindelijk heeft dit hele verhaal alleen maar veel geld gekost.quote:
Voor de ouders van de oudere kinderen: rijlessen.
Hoe hebben jullie dit geregeld? Je zit met check bij een arts vanwege de gezondheidsverklaring, maar hoe ging dat bij jullie?
Als je goed om je heen kijkt zie je dat alles gekleurd is.
Zo ver zijn we nog niet... maar de oudste zou wel willen.
We kennen een rijsinstructeur, we zitten eraan te denken om hem eens te vragen om een "proefles" te doen om eens te kijken of hij denkt dat ze er al aan toe is tzt.
Ik heb namelijk vaak het idee dat ze helemaal niet op deze wereld is... lijkt me met autorijden niet zo handig.
Die keuring daar hoor ik soms zulke vreemde dingen over... laatst iemand waarbij de psychiater had gevraagd: en ben je straks als je je rijbewijs hebt van plan om mensen dood te gaan rijden met de auto?
Ik vond het een erg vreemde vraag, alsof alle autisten de neiging hebben om mensen aan te gaan rijden omdat er wel eens zo'n oelewapper opduikt die op mensen in rijdt en dan ass blijkt te hebben...
Of vragen over hoeveel vrienden je hebt, lijkt me ook niet heel relevant.
Volgens mij is het gewoon een verdienmodel, de nva is er wel mee bezig. De verplichte rijtest is er intussen al wel af, maar eigenlijk moet die hele keuring gewoon afgeschaft worden. Het lijkt mij dat een rij instructeur veel beter kan inschatten of iemand kan autorijden, want die ziet diegene het ook daadwerkelijk doen.
Ik denk dat men best wat meer vertrouwen in die rij instructeurs zou mogen hebben wat dat betreft.
@livelink, het is zonde van het geld, maar het getuigt ook wel van inzicht van je zoon uit dat hij zegt dat hij te druk werd in zijn hoofd en dat je focus verliezen geen goede basis is om verder te gaan.
Misschien kan hij het later nog eens oppakken. Hij zou natuurlijk ook kunnen besluiten om alleen te rijden als hij voelt dat dat verantwoord is, want blijkbaar kan hij dat prima inschatten.
We kennen een rijsinstructeur, we zitten eraan te denken om hem eens te vragen om een "proefles" te doen om eens te kijken of hij denkt dat ze er al aan toe is tzt.
Ik heb namelijk vaak het idee dat ze helemaal niet op deze wereld is... lijkt me met autorijden niet zo handig.
Die keuring daar hoor ik soms zulke vreemde dingen over... laatst iemand waarbij de psychiater had gevraagd: en ben je straks als je je rijbewijs hebt van plan om mensen dood te gaan rijden met de auto?
Ik vond het een erg vreemde vraag, alsof alle autisten de neiging hebben om mensen aan te gaan rijden omdat er wel eens zo'n oelewapper opduikt die op mensen in rijdt en dan ass blijkt te hebben...
Of vragen over hoeveel vrienden je hebt, lijkt me ook niet heel relevant.
Volgens mij is het gewoon een verdienmodel, de nva is er wel mee bezig. De verplichte rijtest is er intussen al wel af, maar eigenlijk moet die hele keuring gewoon afgeschaft worden. Het lijkt mij dat een rij instructeur veel beter kan inschatten of iemand kan autorijden, want die ziet diegene het ook daadwerkelijk doen.
Ik denk dat men best wat meer vertrouwen in die rij instructeurs zou mogen hebben wat dat betreft.
@livelink, het is zonde van het geld, maar het getuigt ook wel van inzicht van je zoon uit dat hij zegt dat hij te druk werd in zijn hoofd en dat je focus verliezen geen goede basis is om verder te gaan.
Misschien kan hij het later nog eens oppakken. Hij zou natuurlijk ook kunnen besluiten om alleen te rijden als hij voelt dat dat verantwoord is, want blijkbaar kan hij dat prima inschatten.
Mama van 2 lieve meiden :)
Ik ben een beetje gefrustreerd geraakt van die rijlessen. Het was weer een teken dat het gewoon niet goed met hem gaat en hij heeft er zelf ook weer een enorme knauw van gehad. Ik was het er ook niet mee eens. Ik ben opgegroeid zonder auto en zag niet in wat nou de enorme meerwaarde was van een rijbewijs. Het heeft voor veel ellende gezorgd de afgelopen tijd. Zijn examen was al aangevraagd en zou 16 februari zijn geweest, maar hoe dichterbij die datum kwam, hoe slechter het net hem ging tot we tot de conclusie kwamen dat stoppen de enige optie was.
Als je goed om je heen kijkt zie je dat alles gekleurd is.
Dat is wel naar, ik begrijp je frustratie ook wel livelinkquote:
Ik ben een beetje gefrustreerd geraakt van die rijlessen. Het was weer een teken dat het gewoon niet goed met hem gaat en hij heeft er zelf ook weer een enorme knauw van gehad. Ik was het er ook niet mee eens. Ik ben opgegroeid zonder auto en zag niet in wat nou de enorme meerwaarde was van een rijbewijs. Het heeft voor veel ellende gezorgd de afgelopen tijd. Zijn examen was al aangevraagd en zou 16 februari zijn geweest, maar hoe dichterbij die datum kwam, hoe slechter het net hem ging tot we tot de conclusie kwamen dat stoppen de enige optie was.
Hoe is het nu met hem?
Mama van 2 lieve meiden :)
Het gaat al lang niet goed eigenlijk. We mogen blij zijn als hij naar buiten gaat op een dag. En als hij de deur uit moet zit hij eerst de halve dag/nacht in bad om moed te verzamelen. En ik weet ook nog steeds niet hoe ik hem kan helpen. Zijn wereldje wordt steeds kleiner en hij raakt op deze manier ook zijn vrienden kwijt. Hij heeft af en toe een opleving, zoals toen hij naar dat gesprek ging voor de keuring en dan gaat hij weer een tijdje sporten, maar dat stort dan dus weer volledig in bij zoiets als dat rij-examen.quote:
[..]
Dat is wel naar, ik begrijp je frustratie ook wel livelink
Hoe is het nu met hem?
Als je goed om je heen kijkt zie je dat alles gekleurd is.
Eerst lezen.
Op zaterdag 24 februari 2024 16:25 schreef Claudia_x het volgende:
Sterker nog, als ik reacties als die van @:vanyel lees, dan vraag ik me af of ik niet op het verkeerde geslacht val. :Y)
Sterker nog, als ik reacties als die van @:vanyel lees, dan vraag ik me af of ik niet op het verkeerde geslacht val. :Y)
wat rot, Livelink. onze Cato ziet rijlessen helemaal niet zitten en dat snap ik heel goed, dat hoeft van mij ook absoluut niet, ik denk ook echt dat ie er te weinig verkeers-inzicht/overzicht voor heeft. Maar heel vervelend als je dan toch ergens aan begonnen bent en het levert teveel stress op. Op zich betekent het feit dat het examen al was aangevraagd wel dat z'n instructeur kennelijk vond dat hij er wel aan toe was. Dus kennelijk heeft hij wel het wel al best goed onder de knie gekregen, hopelijk heeft die geleerde vaardigheid ook wel ergens als iets positiefs voor zichzelf ervaren.
Hier frustraties over het in een ander tempo vooruitgaan in de opleiding dan klasgenoten. De rest is allemaal op stage, maar Cato niet. (Misschien moet ik trouwens een andere naam gaan gebruiken hier ook want dat heeft Cato irl ook gedaan ivm gender-fluide genderidentiteit.). Op zich is dat andere tempo helemaal niet zo'n probleem, maar het draagt wel weer bij aan diens onzekerheid, en sowieso is ie al een tijdje best somber. Valt niet mee allemaal. Gelukkig heeft ie wel een aantal leuke vrienden. Maar door de somberheid vindt ie 't wel moeilijk om het contact te onderhouden. Dus ik herken wel jouw zorgen over niet naar buiten te krijgen / moeilijk in actie te krijgen. Moeilijk om te zien als je kind het zo zwaar heeft he.
Hier frustraties over het in een ander tempo vooruitgaan in de opleiding dan klasgenoten. De rest is allemaal op stage, maar Cato niet. (Misschien moet ik trouwens een andere naam gaan gebruiken hier ook want dat heeft Cato irl ook gedaan ivm gender-fluide genderidentiteit.). Op zich is dat andere tempo helemaal niet zo'n probleem, maar het draagt wel weer bij aan diens onzekerheid, en sowieso is ie al een tijdje best somber. Valt niet mee allemaal.
Gelukkig heeft ie wel een aantal leuke vrienden. Maar door de somberheid vindt ie 't wel moeilijk om het contact te onderhouden. Dus ik herken wel jouw zorgen over niet naar buiten te krijgen / moeilijk in actie te krijgen. Moeilijk om te zien als je kind het zo zwaar heeft he.
in de haak.
Wat ontzettend naar voor hem, maar ook voor jullie ales mensen om hem heen @livelink
troel (de ~ (v.), ~en)
1 [inf.] vrouw of meisje
2 trut
1 [inf.] vrouw of meisje
2 trut
Ja, het is herkenbaar inderdaad Trui. Die sombere buien inderdaad. En zijn angsten die steeds weer meer de overhand gaan krijgen. Het lijkt wel alsof hij helemaal klaar is met zich ertegen verzetten. Ik hoop steeds dat zijn vechtlust vanzelf weer naar boven komt, maar de angst trekt hem steeds terug. Fijn dat Cato nog wel leuke vrienden heeft, maar ook dat levert inderdaad weer angsten en verplichtingen op, wat ook moeilijk kan zijn.quote:
wat rot, Livelink. onze Cato ziet rijlessen helemaal niet zitten en dat snap ik heel goed, dat hoeft van mij ook absoluut niet, ik denk ook echt dat ie er te weinig verkeers-inzicht/overzicht voor heeft. Maar heel vervelend als je dan toch ergens aan begonnen bent en het levert teveel stress op. Op zich betekent het feit dat het examen al was aangevraagd wel dat z'n instructeur kennelijk vond dat hij er wel aan toe was. Dus kennelijk heeft hij wel het wel al best goed onder de knie gekregen, hopelijk heeft die geleerde vaardigheid ook wel ergens als iets positiefs voor zichzelf ervaren.
Hier frustraties over het in een ander tempo vooruitgaan in de opleiding dan klasgenoten. De rest is allemaal op stage, maar Cato niet. (Misschien moet ik trouwens een andere naam gaan gebruiken hier ook want dat heeft Cato irl ook gedaan ivm gender-fluide genderidentiteit.). Op zich is dat andere tempo helemaal niet zo'n probleem, maar het draagt wel weer bij aan diens onzekerheid, en sowieso is ie al een tijdje best somber. Valt niet mee allemaal.
Stage was trouwens ook een struikelblok hier. Gaat Cato volgend jaar wel stage lopen? Of is ie vrijgesteld?
Als je goed om je heen kijkt zie je dat alles gekleurd is.
Plan is zeker om het volgend jaar alsnog te proberen. En nu even wat vakken bij te spijkeren en portfolio uit te breiden, zodat ie dan met wat meer vertrouwen die stage kan gaan zoeken. Maar we gaan het zien, als die somberheid niet vermindert weet ik niet of Cato daar dan uberhaupt toe in staat is.quote:
[..]
Ja, het is herkenbaar inderdaad Trui. Die sombere buien inderdaad. En zijn angsten die steeds weer meer de overhand gaan krijgen. Het lijkt wel alsof hij helemaal klaar is met zich ertegen verzetten. Ik hoop steeds dat zijn vechtlust vanzelf weer naar boven komt, maar de angst trekt hem steeds terug. Fijn dat Cato nog wel leuke vrienden heeft, maar ook dat levert inderdaad weer angsten en verplichtingen op, wat ook moeilijk kan zijn.
Stage was trouwens ook een struikelblok hier. Gaat Cato volgend jaar wel stage lopen? Of is ie vrijgesteld?
in de haak.
@trui
Hier is puber ook niet echt naar buiten te krijgen, alhoewel er van de week ineens de mededeling was dat ze met een klasgenoot naar een of andere markt zou gaan. Dat kan ik alleen maar aanmoedigen.
Het lijkt wel of het vooruitzicht van een andere school iets meer ruimte geeft.
Ik hoop dat dat zo blijft of meer wordt als ze er straks zit.
Maar maak me ook wel zorgen om de toekomst, ik zie kind nog niet gaan studeren. Qua intelligentie geen probleem waarschijnlijk, maar dat zegt lang niet alles.
Na het eindexamen wil ze een tussenjaar, duurt gelukkig nog even, maar daar moet wel een soort van invulling voor gaan komen. Anders is het echt alleen in bed en gamen en dat lijkt me ook niet goed.
We gaan het zien.
Hier is puber ook niet echt naar buiten te krijgen, alhoewel er van de week ineens de mededeling was dat ze met een klasgenoot naar een of andere markt zou gaan. Dat kan ik alleen maar aanmoedigen.
Het lijkt wel of het vooruitzicht van een andere school iets meer ruimte geeft.
Ik hoop dat dat zo blijft of meer wordt als ze er straks zit.
Maar maak me ook wel zorgen om de toekomst, ik zie kind nog niet gaan studeren. Qua intelligentie geen probleem waarschijnlijk, maar dat zegt lang niet alles.
Na het eindexamen wil ze een tussenjaar, duurt gelukkig nog even, maar daar moet wel een soort van invulling voor gaan komen. Anders is het echt alleen in bed en gamen en dat lijkt me ook niet goed.
We gaan het zien.
Mama van 2 lieve meiden :)
Ja, een tussenjaar moet wel echt een duidelijke structuur hebben, lijkt me. Wat is haar eigen idee bij dat tussenjaar?
in de haak.
Nou vooralsnog is het vooral: ik wil geen school meer.quote:
Ja, een tussenjaar moet wel echt een duidelijke structuur hebben, lijkt me. Wat is haar eigen idee bij dat tussenjaar?
Daar gaan we het over hebben als het examen in zicht komt, maar dat duurt nog minimaal 2 jaar. Ze gaat nu een jaar terug na de overstap. En dan zou ze nog 2 jaar moeten na dit jaar. Ook afhankelijk van hoe we het gaan doen, want ze zijn hier veel flexibeler qua examen spreiden en dat soort dingen.
Maar ik zie haar ook niet werken, daar is ze sociaal emotioneel nog helemaal niet aan toe, maar wie weet over 2 jaar.
Ik hoop dat ze ergens het licht gaat zien en meer een idee krijgt wat ze wil als ze ook wat meer ruimte heeft om zich te ontwikkelen (en ik hoop dat de overstap naar de nieuwe school daar ook aan gaat bijdragen).
Kunnen we in de titel van dit topic niet "jonge" tussen haakjes zetten? Of er gewoon ouders van kinderen met ass van maken? Niet alle kids hier zijn nog "jong"
.
Mama van 2 lieve meiden :)
goed idee!. En ik denk dat een baantje ergens toch best goed kan zijn, ook voor de motivatie om toch wel een opleiding te gaan doen, maar dan moet dat werk inderdaad wel enigszins te doen zijn.quote:
[..]
Nou vooralsnog is het vooral: ik wil geen school meer.
Daar gaan we het over hebben als het examen in zicht komt, maar dat duurt nog minimaal 2 jaar. Ze gaat nu een jaar terug na de overstap. En dan zou ze nog 2 jaar moeten na dit jaar. Ook afhankelijk van hoe we het gaan doen, want ze zijn hier veel flexibeler qua examen spreiden en dat soort dingen.
Maar ik zie haar ook niet werken, daar is ze sociaal emotioneel nog helemaal niet aan toe, maar wie weet over 2 jaar.
Ik hoop dat ze ergens het licht gaat zien en meer een idee krijgt wat ze wil als ze ook wat meer ruimte heeft om zich te ontwikkelen (en ik hoop dat de overstap naar de nieuwe school daar ook aan gaat bijdragen).
Kunnen we in de titel van dit topic niet "jonge" tussen haakjes zetten? Of er gewoon ouders van kinderen met ass van maken? Niet alle kids hier zijn nog "jong"
in de haak.
Mits haalbaar lijkt dat me ook goed en dan zal het nog heel erg verschillen waar je een baantje hebt, want volgens mij zijn er best wel bedrijven die een beetje kunnen en willen meebewegen!quote:
[..]
goed idee!. En ik denk dat een baantje ergens toch best goed kan zijn, ook voor de motivatie om toch wel een opleiding te gaan doen, maar dan moet dat werk inderdaad wel enigszins te doen zijn.
En als je dan zo'n plek kan vinden dan kan dat ook nog wel weer zorgen dat ze juist stappen kunnen maken.
Mama van 2 lieve meiden :)
Inderdaad, ervaren dat je iets kunt leren door het wat langer vol te houden geeft ook weer zelfvertrouwen. Helaas kan het natuurlijk ook andersom werken. Cato heeft wel een tijd als vakkenvuller gewerkt maar kon de druk van snel moeten werken toch niet goed aan. Althans, het feit anderen dan soms moesten helpen om zijn deel van het werk af te krijgen was erg stressvol en heeft ertoe geleid dat ie gestopt is met dat baantje. Achteraf denk ik dat het misschien toch beter was geweest als we toen iets meer hadden ingezet op toch doorgaan, omdat het juist weer bijdroeg aan z’n gevoel van ‘ik kan ook niks’ (en hij dus niet heeft kunnenervaren dat dingen na een tijdje ook beter/makkelijker kunnen gaan) maar het ging toen ook al niet zo goed met ‘m, dus dat was toch erg lastig, en we hebben toen gezegd dat ie best mocht stoppen.
in de haak.
Lastig he... wat is dan wijsheid. Maar dat vind ik het hele opvoeden, ook van de puber zonder ass...
Mama van 2 lieve meiden :)
Die bedrijven zijn er zeker en er zijn ook mogelijkheden om hulp te krijgen bij het vinden van deze bedrijven. Je hoeft het wiel niet zelf uit te vinden.quote:
[..]
Mits haalbaar lijkt dat me ook goed en dan zal het nog heel erg verschillen waar je een baantje hebt, want volgens mij zijn er best wel bedrijven die een beetje kunnen en willen meebewegen!
En als je dan zo'n plek kan vinden dan kan dat ook nog wel weer zorgen dat ze juist stappen kunnen maken.
Deze ken ik maar er zijn er vast meer:
https://www.voorzet.nl/voorzet/
Ik weet dat dit topic over ASS gaat en niet over andere issues, maar aangezien ik hier meer kennis verwacht te vinden dan elders, toch deze vraag hier:
Hoe vind je een goede behandelaar voor een 9-jarige met een obsessieve compulsieve stoornis? Onze dochter heeft inmiddels bij twee verschillende psychologen gelopen, begrijpt hoe het werkt en wat ze zou moeten doen, maar ze heeft gewoon de kracht niet om dag in dag uit tegen haar OCS te vechten. En dat snap ik heel goed, het is ook zo zwaar. Ze lijdt er echt onder, en het heeft ook impact op de rest van het gezin (waaronder haar broertje met ASS). De reguliere kinderpsychologen kunnen niets anders bieden dan meer van hetzelfde. Waar vind ik een echte expert, welke wegen moet ik bewandelen? Hoop dat iemand hier iets weet.
Hoe vind je een goede behandelaar voor een 9-jarige met een obsessieve compulsieve stoornis? Onze dochter heeft inmiddels bij twee verschillende psychologen gelopen, begrijpt hoe het werkt en wat ze zou moeten doen, maar ze heeft gewoon de kracht niet om dag in dag uit tegen haar OCS te vechten. En dat snap ik heel goed, het is ook zo zwaar. Ze lijdt er echt onder, en het heeft ook impact op de rest van het gezin (waaronder haar broertje met ASS). De reguliere kinderpsychologen kunnen niets anders bieden dan meer van hetzelfde. Waar vind ik een echte expert, welke wegen moet ik bewandelen? Hoop dat iemand hier iets weet.
Wat enorm sneu voor haar @Amsel en pittig voor jullie allemaal. Ik neem aan dat die reguliere kinderpsychologen en de huisarts allemaal geen idee hebben?
Ik denk dat je bij een grote jeugd-ggz organisatie moet zijn. Daar zit de meeste expertise voor als het in de eerste lijn niet lukt. Eventueel met dagbehandeling en zo. Ik kan me voorstellen dat haar aandoening zo ingrijpend is, dat een uur hulp per week niet genoeg is. Is hier al over gesproken?
Ik denk dat je bij een grote jeugd-ggz organisatie moet zijn. Daar zit de meeste expertise voor als het in de eerste lijn niet lukt. Eventueel met dagbehandeling en zo. Ik kan me voorstellen dat haar aandoening zo ingrijpend is, dat een uur hulp per week niet genoeg is. Is hier al over gesproken?
Op maandag 14 november 2016 12:18 schreef Crumpette het volgende:
De eerste keer ben je zo'n magische eenhoorn van moeder natuur en creeert een wonder
De eerste keer ben je zo'n magische eenhoorn van moeder natuur en creeert een wonder
@Amsel, ik vraag me af of er dan misschien niet meer nodig is dan 1 gesprek in de week zeg maar. Wat Lemijn ook zegt, iets van deeltijdbehandeling ofzo.
Ze snapt hoe het werkt, maar heeft blijkbaar meer ondersteuning nodig om hier ook iets mee te kunnen doen.
En iets van begeleiding? Iemand die echt met haar kan oefenen bij jullie thuis? Ik weet niet of het bestaat, maar dat was ook nog iets wat in mij op kwam.
Weten die vorige psychologen niet wat er verder nog is? Of de huisarts? Lijkt me toch ook dat die een idee hebben van het aanbod in de regio... of misschien een idee hebben bij wie je terecht kan met deze vraag.
Sterkte
Ze snapt hoe het werkt, maar heeft blijkbaar meer ondersteuning nodig om hier ook iets mee te kunnen doen.
En iets van begeleiding? Iemand die echt met haar kan oefenen bij jullie thuis? Ik weet niet of het bestaat, maar dat was ook nog iets wat in mij op kwam.
Weten die vorige psychologen niet wat er verder nog is? Of de huisarts? Lijkt me toch ook dat die een idee hebben van het aanbod in de regio... of misschien een idee hebben bij wie je terecht kan met deze vraag.
Sterkte
Mama van 2 lieve meiden :)
Geen antwoord op je vraag. Maar is er al goed onderzocht wat de onderliggende oorzaak van het ocd gedrag is? Misschien helpt het meer om daarop te focussen met behandeling, ipv vooral op 'symptoombestrijding' en gedragsverandering. Want hoe je het beschrijft, klinkt het alsof er voor haar een goede reden is dat het haar niet lukt, en daar achter komen is dan key.
Wat klinkt het zwaar en uitputtend voor haar..
Nou waarom doet de tag het niet @Amsel
Wat klinkt het zwaar en uitputtend voor haar..
Nou waarom doet de tag het niet @Amsel
@Amsel Ik heb geen idee, maar een grote knuffel voor jullie
troel (de ~ (v.), ~en)
1 [inf.] vrouw of meisje
2 trut
1 [inf.] vrouw of meisje
2 trut
Hier is het sinds vorige week officieel: Mini-ToT heeft autisme. 
Voor mij absoluut geen verrassing overigens, net als voor de instanties waar we tot nu toe gelopen hebben en zijn lerares & klassenassistenten.
Voor mij absoluut geen verrassing overigens, net als voor de instanties waar we tot nu toe gelopen hebben en zijn lerares & klassenassistenten.
| Forum Opties | |
|---|---|
| Forumhop: | |
| Hop naar: | |