OUD Ouder(s)
Alles over (on)vruchtbaarheid, opvoeding en ontwikkeling.
Dit!quote:Op maandag 10 juli 2023 10:43 schreef Troel het volgende:
[..]
acceptatie is en blijft altijd lastig. En qua medicatie: je kunt ook weer stoppen he? Het is geen 'doodvonnis' dat je niet meer ongedaan kunt maken.
Onze jongste is nu bijna 14 en heeft zelf voorgesteld af te bouwen. Vinden wij spannend, want hij stapt ook nog eens over naar een andere school, maar hij heeft daar zeker zelf een stem in en dus gaan we eens zien wat er gaat gebeuren na de zomer.
***
Zelf heb ik er geen ervaring mee, maar heb het traject van ons buurjongetje (en vriendje van onze jongens) gevolgd. Hij heeft zelf aagegeven hoe fijn hij het vindt dat hij nu meer rust in zijn hoofd heeft. Op school ging hij opeens ook met grote sprongen vooruit omdat hij nu de concentratie heeft om daadwerkelijk aan de slag te gaan. Het is dus echt niet alleen maar een stap om het 'de ouders' makkelijker te maken, kinderen kunnen er zelf ook erg blij mee zijn. Al kunnen zij dat van tevoren minder goed inschatten, natuurlijk.
Venus in pocketformaat
© loveli
© loveli
@Schanu , heeft ze naast ADHD ook een ASS-diagnose? Uit interesse, omdat je het in het ASS-topic de vraag stelt.
Wij zijn voor onze zoon (ADHD+ASS) sinds een kleine 2 maanden gestart met methylfenidaat. Omdat we merkten dat zijn aandachtsspanne hem toch echt wel flink leek te beperken. En ook met het idee: bevalt het niet dan kunnen we direct weer stoppen.
Wij merken bij hem eigenlijk alleen dat zijn concentratie beter is. Ik denk dat hij zelf ook wel wat meer rust in zijn hoofd ervaart. Voor de prikkelverwerking heb ik niet het idee dat het iets doet. Wat hier momenteel een drama is, huilende kinderen. Dat veroorzaakt echt een soort acute kortsluiting bij hem. Dus ook als zijn broertje huilt. Erg lastig.
Wij zijn voor onze zoon (ADHD+ASS) sinds een kleine 2 maanden gestart met methylfenidaat. Omdat we merkten dat zijn aandachtsspanne hem toch echt wel flink leek te beperken. En ook met het idee: bevalt het niet dan kunnen we direct weer stoppen.
Wij merken bij hem eigenlijk alleen dat zijn concentratie beter is. Ik denk dat hij zelf ook wel wat meer rust in zijn hoofd ervaart. Voor de prikkelverwerking heb ik niet het idee dat het iets doet. Wat hier momenteel een drama is, huilende kinderen. Dat veroorzaakt echt een soort acute kortsluiting bij hem. Dus ook als zijn broertje huilt. Erg lastig.
No hay mal que dure cien años ni cuerpo que lo aguante
@Mariposas, er zijn grote vermoedens van lichte ASS maar gelet op haar leeftijd en het feit dat ze een meisje is, is diagnostisering op dat vlak lastig dus dit staat niet vast. De psycholoog gaf ook aan dat het allemaal zo dichtbij elkaar ligt en dat het zo vaak om een combinatie gaat, dat het voor behandeling nu in principe niet heel veel uit hoeft te maken of dat vast staat of niet. Ze vertoont best wel wat autistische trekjes, mijn vader is ook autistisch dus het zit in de familie. Maar die trekjes kunnen evengoed haar uiting zijn van ADHD, dus dat maakt het lastig.
Wat vervelend dat huilen bij hem jouw zoon kortsluiting veroorzaakt en dat de medicatie daar niet voor helpt. Hier zou ik het ook juist willen voor dat stuk prikkelverwerking want daar komen ook die agressieve buien uit voort bij Jewel. Al valt er bij haar ook wel enorm veel winst te behalen op het vlak van concentratie, ik ben bang dat ze daar in groep 3 enorm tegenaan zal lopen (ze houdt bijvoorbeeld niet van lezen omdat ze na 1 zin de concentratie al niet meer op kan brengen om de volgende zin te lezen).
En wat jullie zeggen is ook zeker waar, beginnen met medicatie betekent niet dat je er niet meer mee kan stoppen. Wat dat betreft kan proberen geen kwaad en lukt het Jewel dan hopelijk ook om onder woorden te brengen of het voor haar een positieve uitwerking heeft. Want dat zij wat meer rust in dat koppie kan krijgen en het dagelijkse leven haar wat makkelijker af gaat, dat is mij wel heel veel waard.
Wat vervelend dat huilen bij hem jouw zoon kortsluiting veroorzaakt en dat de medicatie daar niet voor helpt. Hier zou ik het ook juist willen voor dat stuk prikkelverwerking want daar komen ook die agressieve buien uit voort bij Jewel. Al valt er bij haar ook wel enorm veel winst te behalen op het vlak van concentratie, ik ben bang dat ze daar in groep 3 enorm tegenaan zal lopen (ze houdt bijvoorbeeld niet van lezen omdat ze na 1 zin de concentratie al niet meer op kan brengen om de volgende zin te lezen).
En wat jullie zeggen is ook zeker waar, beginnen met medicatie betekent niet dat je er niet meer mee kan stoppen. Wat dat betreft kan proberen geen kwaad en lukt het Jewel dan hopelijk ook om onder woorden te brengen of het voor haar een positieve uitwerking heeft. Want dat zij wat meer rust in dat koppie kan krijgen en het dagelijkse leven haar wat makkelijker af gaat, dat is mij wel heel veel waard.
Onze dochter van 7 is vorig jaar gediagnostiseerd met een lichte vorm van ASS. Ze had daarnaast ook wat ontwikkelingsachterstanden welke door schooluitval (Covid-periode) niet veel beter werden natuurlijk. School leek/lijkt van haar af te willen ondanks dat ze goede stappen maakt op cognitief gebied en ook steeds socialer wordt. Natuurlijk heeft ze wel wat trekjes die haar anders maken maar buiten hier en daar zaken niet begrijpen met de bijkomende emoties is ze verre van een probleemkind. Kan natuurlijk nog anders worden als ze meer begrijpt waarom ze anders is maar voorlopig is ze blij met haar rijke fantasie en kan haar leergierigheid en pre-occupaties haar eerder verder helpen dan belemmeren.
Kom hier even mijn bewondering (is dat het juiste woord?) voor jullie uitspreken. Zit in een lat-relatie met iemand die kinderen heeft die gediagnostiseerd zijn met ASS. Ondanks de vele goede kanten valt het bij tijd en wijlen niet mee.
Naast dat ik hier een hoop heb opgestoken, bepaalde mensen op linkedin in dit onderwerp enorm inspirerend zijn, een x aantal boeken hierover heb gelezen en bepaalde psychologie websites regelmatig bekijk kwam ik ook ergens de boom van rust in ouderschap tegen. Dit ging niet specifiek over autisme maar zette wel mooi executieve functies op een rijtje.
Het begint met de wortels:
- bewustwording van omgeving
- bewustwording van jezelf
- aandacht
- werkgeheugen
- impulscontrole
Dan de stam:
- starten met een taak
- jezelf beoordelen
- jezelf verbeteren
- emoties reguleren
- tijdsbesef
- tempo houden
- flexibiliteit
En de kroon van de boom:
- planning
- inschatten wat nodig is
- analyseren
- voortbrengen & creëren
- prioriteiten stellen
- organiseren
- keuzes maken
Dit heeft mij wel doen beseffen dat ik te hoge verwachten had en helaas soms nog steeds heb. Herkennen jullie dit? Dat je de stam of de kroon verwacht maar de wortels ervoor eigenlijk ontbreken?
Naast dat ik hier een hoop heb opgestoken, bepaalde mensen op linkedin in dit onderwerp enorm inspirerend zijn, een x aantal boeken hierover heb gelezen en bepaalde psychologie websites regelmatig bekijk kwam ik ook ergens de boom van rust in ouderschap tegen. Dit ging niet specifiek over autisme maar zette wel mooi executieve functies op een rijtje.
Het begint met de wortels:
- bewustwording van omgeving
- bewustwording van jezelf
- aandacht
- werkgeheugen
- impulscontrole
Dan de stam:
- starten met een taak
- jezelf beoordelen
- jezelf verbeteren
- emoties reguleren
- tijdsbesef
- tempo houden
- flexibiliteit
En de kroon van de boom:
- planning
- inschatten wat nodig is
- analyseren
- voortbrengen & creëren
- prioriteiten stellen
- organiseren
- keuzes maken
Dit heeft mij wel doen beseffen dat ik te hoge verwachten had en helaas soms nog steeds heb. Herkennen jullie dit? Dat je de stam of de kroon verwacht maar de wortels ervoor eigenlijk ontbreken?
Your life is your life: go all the way
https://youtu.be/2lK4LrD8Ii4
https://youtu.be/2lK4LrD8Ii4
Dit lees ik nu pas (vanmiddag niet teruggelezen). Fijn dat er dingen op hun plek vallen, voor jullie als ouders maar zeker ook voor haarzelf. Succes met jullie weg vinden de komende tijdquote:Op zondag 9 juli 2023 10:08 schreef Kyara het volgende:
Wij weten sinds vorige week ook dat we een ASS-er in huis hebben. Zeer waarschijnlijk 2. Tweelingzus gaan we ook laten testen.
.
Venus in pocketformaat
© loveli
© loveli
Ja, dit klinkt heel bekend; ik hem als de omgekeerde piramide (https://www.stibco.nl/cognitieve-functies-omgekeerde-pyramide/). Daar staat ook dat een kind aan het einde van de basisschool de onderste vier rijen moet beheersen (bij jouw boom de wortels en stam). Maar vaak worden er al heel jong dingen verwacht die totaal niet realistisch zijn, zeker niet bij kinderen met ADHD of ASS. Alhoewel jonge kinderen natuurlijk best wel kunnen 'keuzes maken' en 'creëren' en dergelijke, maar lang niet altijd en zeker niet bij grotere taken.quote:Op maandag 10 juli 2023 20:33 schreef Hineni het volgende:
Kom hier even mijn bewondering (is dat het juiste woord?) voor jullie uitspreken. Zit in een lat-relatie met iemand die kinderen heeft die gediagnostiseerd zijn met ASS. Ondanks de vele goede kanten valt het bij tijd en wijlen niet mee.
Naast dat ik hier een hoop heb opgestoken, bepaalde mensen op linkedin in dit onderwerp enorm inspirerend zijn, een x aantal boeken hierover heb gelezen en bepaalde psychologie websites regelmatig bekijk kwam ik ook ergens de boom van rust in ouderschap tegen. Dit ging niet specifiek over autisme maar zette wel mooi executieve functies op een rijtje.
Het begint met de wortels:
- bewustwording van omgeving
- bewustwording van jezelf
- aandacht
- werkgeheugen
- impulscontrole
Dan de stam:
- starten met een taak
- jezelf beoordelen
- jezelf verbeteren
- emoties reguleren
- tijdsbesef
- tempo houden
- flexibiliteit
En de kroon van de boom:
- planning
- inschatten wat nodig is
- analyseren
- voortbrengen & creëren
- prioriteiten stellen
- organiseren
- keuzes maken
Dit heeft mij wel doen beseffen dat ik te hoge verwachten had en helaas soms nog steeds heb. Herkennen jullie dit? Dat je de stam of de kroon verwacht maar de wortels ervoor eigenlijk ontbreken?
Carpe diem, quam minimum credula postero.
Hier wel ervaring mee gehad, Schanu. Ook zo agressief en ook buitenshuis helaas. Bij ons heeft het geresulteerd in een opname van 9 maanden. Die 9 maanden hebben wij gebruikt om bij te komen. Dat was hard nodig ook. En mijn zoon heeft daar ook wat geleerd. Hij heeft medicatie gehad. Anti-depressiva en anti-psychotica (risperdal). Die anti-depressiva maar een paar maanden en met de risperdal zijn we zeker wel 3 jaar doorgegaan. Het maakte hem rustiger en minder angstig en hij sliep en at daardoor beter. Het afbouwen heeft eigenlijk weinig problemen met zich meegebracht. Niets wat ik me kan herinneren in ieder geval. We zijn gaan afbouwen omdat het steeds beter ging, vooral door een goede opvang en begeleiding in het Speciaal Onderwijs. Het was gewoon niet meer echt nodig.quote:Op maandag 10 juli 2023 08:09 schreef Schanu het volgende:
Goedemorgen allemaal, ik zit een beetje in de knoop. Mijn 6 jarige met ADHD type 1 heeft vanaf dreumes af aan altijd agressieve buien gehad waarbij ze ons pijn deed. Dat leek een jaar geleden ongeveer weg te ebben, waarbij ze wel agressief bleef op de momenten van overprikkeling maar dan op een uitdagende manier en niet meer met als daadwerkelijke doel om ons pijn te doen. Sinds een paar weken zijn we weer terug bij af en is ze weer op de volle toer met daadwerkelijk pijn toebrengen. Dit doet ze (vooralsnog) alleen binnen ons gezin, gelukkig.
Wij zitten op dit moment in een IPG traject en afgelopen week was de begeleidster aanwezig op het moment dat Jewel doorsloeg. Zij heeft nu met eigen ogen gezien wat er op zo'n moment gebeurt, hoe uitdagend ze was, dat ze met meubilair geen schuiven en gooien, dat ze aanviel, etc. Haar reactie was: ik weet niet of ik jullie hier mee kan helpen....
En dat verscheurde mij even van binnen, want als zelfs de psycholoog en de psychiater hier niet mee kunnen helpen, dan voelt het alsof we zijn vastgelopen. En de vraag is of ze dit gedrag ook buitenshuis gaat laten zien, wat er gaat gebeuren op school als het verder uit de hand loopt, etc. Want waar ze het gedrag eerst alleen liet zien als ze alleen met mijn vrouw of mij was, laat ze het nu thuis ook zien als er anderen bij zijn. Zo erg, dat we bijna geen bezoek meer durven te ontvangen. Laatst waren we in een schoenenwinkel en wilde ze graag nieuwe sandalen passen, maar flipte ze daar ook volkomen omdat alle schoenen voor haar gevoel te ruim zaten (ze kan vrijwel niets aan haar voeten hebben) en de enige schoenen die wel lekker genoeg zaten er niet meer in haar maat waren. De blikken die je dan krijgt, de afkeuring als ze je begint te slaan en te bijten en je haar niet in bedwang kan houden. Ik heb haar letterlijk in de houdgreep opgepakt en haar terwijl ze gilde en schopte en sloeg naar de auto getild.
Ik merk dat de koek bij ons op is, zowel bij vrouwlief als bij mij. Maar ook de jongste van 5 die steeds meer hetzelfde gedrag laat zien. De begeleidster merkte laatst op dat je met haar ook geen wederkerig gesprek kan aangaan. Zij begint in haar emoties tegenwoordig ook van zich af te bijten en te slaan. Gaat gillen, is onbereikbaar, verstopt zich en/of rent steeds bij je vandaan. Ons gezin lijdt er onder en ik heb het punt bereikt dat medicatie de enige uitweg is.
Gebruiken jullie kinderen medicatie? Wanneer bereikten jullie dat punt? Het voelt voor mij als een enorme (gevoelsmatige) drempel...
Als je goed om je heen kijkt zie je dat alles gekleurd is.
Wat vervelend dat je 't gevoel hebt dat school van haar af wil, Ericr. Het is mij wel veel waard geweest dat wij korte lijntjes hadden en nog wel enigszins hebben met de mensen op school, want over het algemeen heeft iedereen meestal echt wel 't beste voor met een kind. Dus als je daarin samen kunt optrekken is dat fijner (en ook zinvoller) dan in een strijd te belanden. Dus ik zou je adviseren om je zorgen hierover wel uit te spreken, maar ook te laten zien dat je als ouder echt graag constructief meedenkt over wat 't beste is voor jullie dochter.quote:
Onze dochter van 7 is vorig jaar gediagnostiseerd met een lichte vorm van ASS. Ze had daarnaast ook wat ontwikkelingsachterstanden welke door schooluitval (Covid-periode) niet veel beter werden natuurlijk. School leek/lijkt van haar af te willen ondanks dat ze goede stappen maakt op cognitief gebied en ook steeds socialer wordt. Natuurlijk heeft ze wel wat trekjes die haar anders maken maar buiten hier en daar zaken niet begrijpen met de bijkomende emoties is ze verre van een probleemkind. Kan natuurlijk nog anders worden als ze meer begrijpt waarom ze anders is maar voorlopig is ze blij met haar rijke fantasie en kan haar leergierigheid en pre-occupaties haar eerder verder helpen dan belemmeren.
Verder ís in sommige gevallen misschien speciaal onderwijs ook echt (tijdelijk?) beter passend (ik had ooit een gesprek met iemand die zelf ervaring had met het doorlopen van regulier onderwijs met een flinke autistische stoornis, zij adviseerde me juist 'als 't enigszins kan, ga voor speciaal onderwijs!'. Zij had zich op het regulier onderwijs altijd zo'n enorm buitenbeentje gevoeld, dat had haar zelfvertrouwen aardig aangetast. Ik vond dat een belangrijk advies, al was 't bij ons kind niet zo van toepassing omdat het op regulier onderwijs redelijk goed ging).
Het is tegenwoordig trouwens ook helemaal niet zo makkelijk om daarvoor in aanmerking te komen, dan moet er eerst wel uitgebreid geprobeerd zijn om passend onderwijs binnen de reguliere setting te realiseren. En dat kan vaak ook wel met wat extra ondersteuning en aandacht voor wat goed werkt bij je kind.
Hoe dan ook, mijn tip is dus vooral: probeer vooral positief te investeren in het contact met de docenten / intern begeleider op de school van je dochter, zodat je hopelijk echt samen kunt optrekken in het vinden van de beste voor haar. Niet te snel in de 'jullie zien het verkeerd' houding gaan staan. Zij zien misschien weer andere dingen in haar gedrag dan thuis, als jullie je observaties/inzichten samenvoegen krijg je uiteindelijk vast een vollediger beeld.
in de haak.
Pffff, de stoom komt even uit m'n oren. Zojuist gesprek gehad met de leerkracht van onze 6-jarige met licht autisme. Dat hij het steeds moeilijker vindt om zich in de klas te concentreren en zich aan het werk te zetten. Ik noemde dat onze 8-jarige ADHD heeft en daarvoor medicatie krijgt, en dat ik de 6-jarige niet meteen in hetzelfde hokje wil duwen maar dat het wel een punt van aandacht is. De reactie van de leerkracht: "ik ben geen voorstander van medicatie, ik zou iets natuurlijks willen aanraden zoals kruidenthee". Echt WTF, ik heb niet naar jouw mening over medicatie gevraagd, waar bemoei je je mee? Hij kent de 8-jarige helemaal niet, ziet niet hoe zij veel gelukkiger is op school nu ze zich eindelijk kan concentreren, weet niet hoe lang we de stap naar medicatie hebben uitgesteld door eerst al het andere mogelijke (behalve kruidenthee...) te proberen. Ik zou de 6-jarige echt niet zomaar vol met pillen stoppen, daar zijn psychologen en psychiaters voor die helpen om de juiste afwegingen te maken en eerst andere interventies in te zetten, maar kom niet aan met onzin als kruidenthee. Blij dat we volgend jaar niets meer met deze leerkracht te maken hebben, dit is me echt in het verkeerde keelgat geschoten.
Dat moet ik even kwijt
(Sorry voor mensen die wel in kruidenthee geloven
Niks op tegen, doe je ding. Maar heb geen kritiek op mensen die hun kinderen wél medicatie geven als dat in hun situatie het beste werkt.)
Dat moet ik even kwijt
(Sorry voor mensen die wel in kruidenthee geloven
Niks op tegen, doe je ding. Maar heb geen kritiek op mensen die hun kinderen wél medicatie geven als dat in hun situatie het beste werkt.)
Dit onderschrijf ik trouwens helemaal! Op bovengenoemde leerkracht na, ben ik heel gelukkig met hoe de school omgaat met ons neurodivergente grut. Vroeger snapte ik nooit wat een IB'er eigenlijk deed, nu zou ik niet meer zonder haar kunnenquote:
Hoe dan ook, mijn tip is dus vooral: probeer vooral positief te investeren in het contact met de docenten / intern begeleider op de school van je dochter, zodat je hopelijk echt samen kunt optrekken in het vinden van de beste voor haar.
quote:
Dat moet ik even kwijt
(Sorry voor mensen die wel in kruidenthee geloven
Ik drink al jaren kruidenthee en ben nog steeds autist Maar inderdaad. Groot gelijk. Maar dat gevoel heb ik wel vaker. Zag gisteren dat iemand iets deelde over dat er bij de Amish mensen geen autisme voorkomt (er wordt ook niet gevaccineerd). Tja, denk ook niet dat ze voor een diagnose naar de buitenwereld gaan, dus ergens wel logisch. Bovendien is een groot gedeelte erfelijk enzo. Tal van verklaringen, maar nee, het ligt uiteraard aan de vaccinaties.
troel (de ~ (v.), ~en)
1 [inf.] vrouw of meisje
2 trut
1 [inf.] vrouw of meisje
2 trut
quote:
[..]
Als je medicatie zou slikken zou je ook nog steeds een autist zijn trouwens
Daar kom je niet van af, ha!
Jamaar, jamaar, jamaarquote:Op dinsdag 11 juli 2023 15:46 schreef Amsel het volgende:
[..]
Als je medicatie zou slikken zou je ook nog steeds een autist zijn trouwens
Ik laat me wel opnieuw testen en geef alle wenselijke antwoorden, dan ben ik geen autist meer
troel (de ~ (v.), ~en)
1 [inf.] vrouw of meisje
2 trut
1 [inf.] vrouw of meisje
2 trut
True. Het is allemaal de schuld van mijn manquote:
Bovendien is een groot gedeelte erfelijk enzo.
Dat is toch altijd zo met de wat minder leuke eigenschappen?quote:
[..]
True. Het is allemaal de schuld van mijn man
troel (de ~ (v.), ~en)
1 [inf.] vrouw of meisje
2 trut
1 [inf.] vrouw of meisje
2 trut
Ik vind het een zeer onprofessionele reactie van deze leerkracht en eerlijk gezegd zou dit voor mij aanleiding zijn om een klacht in te dienen, of het in elk geval bespreekbaar maken (is er ook een IB’er betrokken?). Zou ze een blind iemand ook een kopje kruidenthee aanraden ipv een blindengeleidehond?quote:
Pffff, de stoom komt even uit m'n oren. Zojuist gesprek gehad met de leerkracht van onze 6-jarige met licht autisme. Dat hij het steeds moeilijker vindt om zich in de klas te concentreren en zich aan het werk te zetten. Ik noemde dat onze 8-jarige ADHD heeft en daarvoor medicatie krijgt, en dat ik de 6-jarige niet meteen in hetzelfde hokje wil duwen maar dat het wel een punt van aandacht is. De reactie van de leerkracht: "ik ben geen voorstander van medicatie, ik zou iets natuurlijks willen aanraden zoals kruidenthee". Echt WTF, ik heb niet naar jouw mening over medicatie gevraagd, waar bemoei je je mee? Hij kent de 8-jarige helemaal niet, ziet niet hoe zij veel gelukkiger is op school nu ze zich eindelijk kan concentreren, weet niet hoe lang we de stap naar medicatie hebben uitgesteld door eerst al het andere mogelijke (behalve kruidenthee...) te proberen. Ik zou de 6-jarige echt niet zomaar vol met pillen stoppen, daar zijn psychologen en psychiaters voor die helpen om de juiste afwegingen te maken en eerst andere interventies in te zetten, maar kom niet aan met onzin als kruidenthee. Blij dat we volgend jaar niets meer met deze leerkracht te maken hebben, dit is me echt in het verkeerde keelgat geschoten.
Dat moet ik even kwijt
(Sorry voor mensen die wel in kruidenthee geloven
No hay mal que dure cien años ni cuerpo que lo aguante
Ik ga je geen kruidenthee aanraden, althans niet op autisme te "genezen" ofzo, heeft hier net als bij Troel nog altijd niet geholpen.quote:
Pffff, de stoom komt even uit m'n oren. Zojuist gesprek gehad met de leerkracht van onze 6-jarige met licht autisme. Dat hij het steeds moeilijker vindt om zich in de klas te concentreren en zich aan het werk te zetten. Ik noemde dat onze 8-jarige ADHD heeft en daarvoor medicatie krijgt, en dat ik de 6-jarige niet meteen in hetzelfde hokje wil duwen maar dat het wel een punt van aandacht is. De reactie van de leerkracht: "ik ben geen voorstander van medicatie, ik zou iets natuurlijks willen aanraden zoals kruidenthee". Echt WTF, ik heb niet naar jouw mening over medicatie gevraagd, waar bemoei je je mee? Hij kent de 8-jarige helemaal niet, ziet niet hoe zij veel gelukkiger is op school nu ze zich eindelijk kan concentreren, weet niet hoe lang we de stap naar medicatie hebben uitgesteld door eerst al het andere mogelijke (behalve kruidenthee...) te proberen. Ik zou de 6-jarige echt niet zomaar vol met pillen stoppen, daar zijn psychologen en psychiaters voor die helpen om de juiste afwegingen te maken en eerst andere interventies in te zetten, maar kom niet aan met onzin als kruidenthee. Blij dat we volgend jaar niets meer met deze leerkracht te maken hebben, dit is me echt in het verkeerde keelgat geschoten.
Dat moet ik even kwijt
(Sorry voor mensen die wel in kruidenthee geloven
Maar ik zou het "licht" voor autisme gewoon weglaten. Omdat het naar mijn idee geen enkele toegevoegde waarde heeft om er een mate aan te hangen, maar dat is mijn mening. Je mag dit ook als niet gelezen beschouwen hoor, misschien bemoei ik me ergens mee waar ik me niet mee moet bemoeien
. @Troel, zou het niet zo zijn dat bij de Amish autisme ook minder opvalt? Stel dat zij net zo gemiddeld zijn als de rest van de bevolking, dan zouden er ook onder de Amish ass-ers moeten zijn. Maar hun leefwijze is naar mijn idee zo veel rustiger dan die in "onze maatschappij", dat het me niks zou verbazen dat een ass-er sowieso minder tegen dingen aanloopt en daardoor ook niet zo gauw een diagnose zou krijgen.
Of niet vaccineren is echt de truc...
ik dacht toch dat dat idee wel achterhaald was intussen...@Mariposas, ik zal mijn zeer slechtziende broertje eens kruidenthee aanraden, kijken of hij dan de weg weer kan vinden zonder stok
Toch raar dat mensen dat bij een blinde niet adviseren en bij iets als autisme wel.
Zal wel komen omdat mensen zich er geen voorstelling bij kunnen maken.
Fake it till you make it...
Ik zou er normaal gesproken ook wel wat mee doen, maar hij gaat de school verlaten en voor die 1,5 week dat hij er nog zit vind ik het de moeite nietquote:
[..]
Ik vind het een zeer onprofessionele reactie van deze leerkracht en eerlijk gezegd zou dit voor mij aanleiding zijn om een klacht in te dienen, of het in elk geval bespreekbaar maken (is er ook een IB’er betrokken?). Zou ze een blind iemand ook een kopje kruidenthee aanraden ipv een blindengeleidehond?
De kans op overprikkeling is er denk ik wel wat minder voor wat betreft het gebruik van radio, tv, telefoon en dergelijke, maar de bijeenkomsten met veel mensen en gezang lijkt me best een dingetje. Maar er zal ongetwijfeld een reden voor zijnquote:
@:Troel, zou het niet zo zijn dat bij de Amish autisme ook minder opvalt? Stel dat zij net zo gemiddeld zijn als de rest van de bevolking, dan zouden er ook onder de Amish ass-ers moeten zijn. Maar hun leefwijze is naar mijn idee zo veel rustiger dan die in "onze maatschappij", dat het me niks zou verbazen dat een ass-er sowieso minder tegen dingen aanloopt en daardoor ook niet zo gauw een diagnose zou krijgen.
Of niet vaccineren is echt de truc...
troel (de ~ (v.), ~en)
1 [inf.] vrouw of meisje
2 trut
1 [inf.] vrouw of meisje
2 trut
Oh nee geen probleem hoorquote:
Maar ik zou het "licht" voor autisme gewoon weglaten. Omdat het naar mijn idee geen enkele toegevoegde waarde heeft om er een mate aan te hangen, maar dat is mijn mening. Je mag dit ook als niet gelezen beschouwen hoor, misschien bemoei ik me ergens mee waar ik me niet mee moet bemoeien
Naar voor de context is het soms (vind ik) wel handig om te weten hoe belemmerend iemands autisme voor diegene is. Ik lees op Reddit veel mee in de subreddit voor ouders met kinderen met autisme, en in de VS gebruiken ze level 1, 2 en 3 (van 'licht' naar 'zwaar') om het onderscheid te maken. Het maakt een verschil of je het hebt over een kind met wat je vroeger Asperger zou noemen (zoals onze 6-jarige) of een kind dat non-verbaal is en nooit zelfstandig zal kunnen leven omdat de problemen zo ernstig zijn. Daarom zei ik in ons geval 'licht' autisme 
Of mensen die roepen dat we allemaal een beetje autisme hebben Gaat weg.
Gaat weg.
This doctor said to me; ''Mental illness is not an airborne virus.''
And this guy would say ''I don't really even want you to say mental illness.
I want you to say mental injury. You are not this way by accident.''
Cracked up; the Daryll Hammond Story
And this guy would say ''I don't really even want you to say mental illness.
I want you to say mental injury. You are not this way by accident.''
Cracked up; the Daryll Hammond Story
Bij mijn weten bestaat “licht” autisme (itt tot slechtziend, zeer slechtziend of blind ) ook niet. Je bent neurotypisch of neurodivers, niet een beetje van beide. Dat de omgeving er niet zo heel veel van merkt of last van heeft betekent vooral dat de persoon met ASS zich goed kan aanpassen. Maar dat betekent niet dat het aanpassen geen moeite kost voor diegene.
) ook niet. Je bent neurotypisch of neurodivers, niet een beetje van beide. Dat de omgeving er niet zo heel veel van merkt of last van heeft betekent vooral dat de persoon met ASS zich goed kan aanpassen. Maar dat betekent niet dat het aanpassen geen moeite kost voor diegene.
No hay mal que dure cien años ni cuerpo que lo aguante
