OUD Ouder(s)
Alles over (on)vruchtbaarheid, opvoeding en ontwikkeling.
Ja, blijkbaar vindt school het erg ongemakkelijk dat we zelf ons licht hebben opgestoken bij het samenwerkingsverband.quote:Op donderdag 15 september 2022 17:12 schreef Hupje het volgende:
@:Nijna Op de vingers getikt? Nou ja zeg.
Tja, dat is even niet mijn probleem (of wel natuurlijk, maar dat zullen we wel zien volgende week).
Ik hoop dat het helpt, dat ze weten dat we niet helemaal ongenformeerd zijn... en dat we zo nodig die stap gewoon weer zetten.
Dat gezegd hebbende, ik hoop dat we na het gesprek een concreter plan hebben.
Daar heb ik zelf namelijk echt behoefte aan. Dat we allemaal van elkaar weten wie wat doet en wanneer, want het voelt nu wat stuurloos nog, terwijl het schooljaar alweer 3 weken onderweg is.
Fake it till you make it...
Ik heb een tijdje in de ondersteuningsplanraad van een samenwerkingsverband gezeten. Kan me herinneren dat ze zelf ook nooit blij waren als ouders rechtstreeks met hen contact opnamen. Heb 1x ons eigen Samenwerkingsverband gebeld en toen merkte ik dat ook.quote:
[..]
Ja, blijkbaar vindt school het erg ongemakkelijk dat we zelf ons licht hebben opgestoken bij het samenwerkingsverband.
Tja, dat is even niet mijn probleem (of wel natuurlijk, maar dat zullen we wel zien volgende week).
Ik hoop dat het helpt, dat ze weten dat we niet helemaal ongenformeerd zijn... en dat we zo nodig die stap gewoon weer zetten.
Dat gezegd hebbende, ik hoop dat we na het gesprek een concreter plan hebben.
Daar heb ik zelf namelijk echt behoefte aan. Dat we allemaal van elkaar weten wie wat doet en wanneer, want het voelt nu wat stuurloos nog, terwijl het schooljaar alweer 3 weken onderweg is.
Maar kan zijn dat dat inmiddels veranderd is. Zou ook een goede zaak zijn.
Als je goed om je heen kijkt zie je dat alles gekleurd is.
quote:SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.Op 28 februari 2012 19:20 schreef lezzer en op 31 augustus 2013 21:27 schreef DancingPhoebe:Jezus, Vanyel, wat een fantastische tips geef jij toch altijd!
Degene die wij hebben gesproken was wel ok. Zei dat we best op onze strepen mochten gaan staan op school en als we er niet uitkwamen met school dat we ze weer konden benaderen.quote:
[..]
Ik heb een tijdje in de ondersteuningsplanraad van een samenwerkingsverband gezeten. Kan me herinneren dat ze zelf ook nooit blij waren als ouders rechtstreeks met hen contact opnamen. Heb 1x ons eigen Samenwerkingsverband gebeld en toen merkte ik dat ook.
Maar kan zijn dat dat inmiddels veranderd is. Zou ook een goede zaak zijn.
Overigens was ik niet degene die contact opnam, maar onze hulpverlener (in overleg met ons), ik weet niet of dat nog uitmaakt.
Fake it till you make it...
Mijn zoon liep nu in het HBO toch wel wat tegen zijn beperkingen aan. Hij heeft dat zelf aangekaart en heeft nu een coach toegewezen gekregen, waarmee hij voorlopig elke week een gesprek heeft en die hij ook kan bellen/mailen als er iets is. Ik moet zeggen dat ik dat wel heel netjes vind 
Als je goed om je heen kijkt zie je dat alles gekleurd is.
@livelink, goed dat hij het zelf heeft aangekaart! EN fijn dat ze er ook daadwerkelijk iets mee doen
Fake it till you make it...
Wauw, wat knap van hem zeg! En snelle actie van school, dat ken ik ook wel anders.
Morgen ben ik vast weer mezelf.
Wat heerlijk!quote:
Mijn zoon liep nu in het HBO toch wel wat tegen zijn beperkingen aan. Hij heeft dat zelf aangekaart en heeft nu een coach toegewezen gekregen, waarmee hij voorlopig elke week een gesprek heeft en die hij ook kan bellen/mailen als er iets is. Ik moet zeggen dat ik dat wel heel netjes vind
Hier gaat het met de oudste eigenlijk wel goed. 4 Havo nu.
De jongste doet 1 mavo opnieuw nadat er vorig jaar een flink aantal dingen fout gegaan zijn. Nu staat het team wel klaar en de verschillen zijn al zichtbaar. In plaats van huilend naar school, gaat hij met plezier naar school.
troel (de ~ (v.), ~en)
1 [inf.] vrouw of meisje
2 trut
1 [inf.] vrouw of meisje
2 trut
Dirk heeft sinds anderhalve week grote moeite met naar de BSO gaan. De voorschoolse opvang gaat prima, maar vanuit het lokaal naar de BSO (is in de school, alleen een ander lokaal) wil hij niet. Gister kreeg ik telefoon omdat hij echt niet mee te krijgen was. Hij klonk op de achtergrond helemaal in paniek. Dus mijn man ging er heen en vond hem in de gang onder de tafel 'verstopt'. Hij heeft hem mee naar huis genomen (hij is thuis ivm verbouwing), maar dat is natuurlijk geen blijvende optie. Ik doe al heel veel aan voorbereiden, we nemen elke ochtend de dag door en bij afzetten zeg ik het nog een keer. Maar het wordt alleen maar heftiger.
Morgen ben ik vast weer mezelf.
Wat komt hij tegen tijdens het verhuizen van lokaal? Is er iets wat voor hem angstig is?quote:
Dirk heeft sinds anderhalve week grote moeite met naar de BSO gaan. De voorschoolse opvang gaat prima, maar vanuit het lokaal naar de BSO (is in de school, alleen een ander lokaal) wil hij niet. Gister kreeg ik telefoon omdat hij echt niet mee te krijgen was. Hij klonk op de achtergrond helemaal in paniek. Dus mijn man ging er heen en vond hem in de gang onder de tafel 'verstopt'. Hij heeft hem mee naar huis genomen (hij is thuis ivm verbouwing), maar dat is natuurlijk geen blijvende optie. Ik doe al heel veel aan voorbereiden, we nemen elke ochtend de dag door en bij afzetten zeg ik het nog een keer. Maar het wordt alleen maar heftiger.
troel (de ~ (v.), ~en)
1 [inf.] vrouw of meisje
2 trut
1 [inf.] vrouw of meisje
2 trut
Niets wat we s ochtends niet ook tegen komen, en vorig jaar was de route net zo. Toen was er niet zo'n uitgesproken paniek. Het lijkt wel samen te hangen met onrust; de verbouwing en het weer naar school gaan en de (vrijwel) constante overprikkeling. Hij kan meer dingen ineens niet meer (zelfstandig) en hij zoekt extreem veel zekerheid bij ons.
Vandaag ging goed, nadat de BSO juf hem ook s ochtends nog een keer vertelde dat ze hem s middags weer zou komen halen bij het lokaal. Dus ik denk dat we dat toch nog meer op in gaan zetten, vanuit school ook meer duidelijkheid vragen naar hem.
Morgen heb ik een gesprek met zijn juffen en de IB'er. Ik hoop dat ik daar de rust en de kracht voor vind om op mijn strepen te gaan staan. Ik vind het heftig hoor, hoe alleen je je kan voelen in de strijd voor je kind.
Vandaag ging goed, nadat de BSO juf hem ook s ochtends nog een keer vertelde dat ze hem s middags weer zou komen halen bij het lokaal. Dus ik denk dat we dat toch nog meer op in gaan zetten, vanuit school ook meer duidelijkheid vragen naar hem.
Morgen heb ik een gesprek met zijn juffen en de IB'er. Ik hoop dat ik daar de rust en de kracht voor vind om op mijn strepen te gaan staan. Ik vind het heftig hoor, hoe alleen je je kan voelen in de strijd voor je kind.
Morgen ben ik vast weer mezelf.
Veel succes en sterkte morgen, Nanuke. Hopelijk voel je je daarna wat minder alleen staan 
Als je goed om je heen kijkt zie je dat alles gekleurd is.
quote:Op dinsdag 20 september 2022 21:10 schreef Nanuke het volgende:
Niets wat we s ochtends niet ook tegen komen, en vorig jaar was de route net zo. Toen was er niet zo'n uitgesproken paniek. Het lijkt wel samen te hangen met onrust; de verbouwing en het weer naar school gaan en de (vrijwel) constante overprikkeling. Hij kan meer dingen ineens niet meer (zelfstandig) en hij zoekt extreem veel zekerheid bij ons.
Vandaag ging goed, nadat de BSO juf hem ook s ochtends nog een keer vertelde dat ze hem s middags weer zou komen halen bij het lokaal. Dus ik denk dat we dat toch nog meer op in gaan zetten, vanuit school ook meer duidelijkheid vragen naar hem.
Morgen heb ik een gesprek met zijn juffen en de IB'er. Ik hoop dat ik daar de rust en de kracht voor vind om op mijn strepen te gaan staan. Ik vind het heftig hoor, hoe alleen je je kan voelen in de strijd voor je kind.
Succes vandaag Nanuke. Als je vragen hebt vanuit 'the inside', laat het me weten h?
@Nanuke, ik lees onrust, verbouwing, overprikkeling... dat kan wel zorgen dat hij minder dingen zelfstandig kan. Ik merk bij mijzelf dat wanneer ik het heel druk heb/hoog in mijn spanning zit, dat bepaalde dingen ook minder goed of niet meer lukken. Ik denk dat het een een logisch gevolg van het ander kan zijn.
Fijn dat het lijkt te helpen als de BSO juf duidelijkheid geeft. Zou fijn zijn als school daar meer op in kan zetten. Dingen voorspelbaar en duidelijk maken.
Succes met het gesprek, gaat er iemand met je mee?
Ik heb veel gesprekken alleen gevoerd en heb intussen ervaren dat er beter geluisterd wordt als er een hulpverlener naast me zit. En het steunt me dan ook wel dat ik het niet in mn eentje hoef te doen. Want een strijd is het evengoed nog steeds.
Gister op school geweest, we leggen al 3 jaar uit dat ze te hogen doelen stellen, teveel verwachten. Maar het lijkt maar niet aan te komen. Ze wilden als doel stellen dat kind hulp gaat vragen op school.
Ze slaan stappen over... maar dat beseffen ze niet. Dus weer uitgelegd dat er tussenstapjes nodig zijn.
En hoe goed de bedoelingen van deze dame ook zijn, ik ben er een beetje bang voor dat kind af gaat haken als ze met haar net zo in gesprek gaat als met ons gister.
We hebben voor nu doelen gesteld.
Passend onderwijs... ik moet het eerst maar zien.
Fijn dat het lijkt te helpen als de BSO juf duidelijkheid geeft. Zou fijn zijn als school daar meer op in kan zetten. Dingen voorspelbaar en duidelijk maken.
Succes met het gesprek, gaat er iemand met je mee?
Ik heb veel gesprekken alleen gevoerd en heb intussen ervaren dat er beter geluisterd wordt als er een hulpverlener naast me zit. En het steunt me dan ook wel dat ik het niet in mn eentje hoef te doen. Want een strijd is het evengoed nog steeds.
Gister op school geweest, we leggen al 3 jaar uit dat ze te hogen doelen stellen, teveel verwachten. Maar het lijkt maar niet aan te komen. Ze wilden als doel stellen dat kind hulp gaat vragen op school.
Ze slaan stappen over... maar dat beseffen ze niet. Dus weer uitgelegd dat er tussenstapjes nodig zijn.
En hoe goed de bedoelingen van deze dame ook zijn, ik ben er een beetje bang voor dat kind af gaat haken als ze met haar net zo in gesprek gaat als met ons gister.
We hebben voor nu doelen gesteld.
Passend onderwijs... ik moet het eerst maar zien.
Fake it till you make it...
Die van mij heeft geen ASS maar wel een flinke dosis ADHD. Hij wordt 7, is net naar groep drie. De juffen geven toch wel aan dat het overlast veroorzaakt. Eentje (een jonge juf nog) wilde zelfs een noodmummer. 
Wat is jullie ervaring met zulke dingen? Bij mij is het pas toen ik 16 was gediagnosticeerd en vroeger werd gewoon voorin de klas gezet of op de gang. Nu ben ik een vrouw natuurlijk en is hij een jongen. Hij is ook erg intens, dat zal ik niet ontkennen. Hij zit op een jenaplan. Ik gun hem dat hij daar gewoon kan blijven en niet van school hoeft te wisselen. Daar is niet over gesproken of iets, maar zou heel dat idee al graag voor willen zijn. Hij is een schat verder en heel slim.
Hebben jullie tips in hoe om te gaan hiermee?
Wat is jullie ervaring met zulke dingen? Bij mij is het pas toen ik 16 was gediagnosticeerd en vroeger werd gewoon voorin de klas gezet of op de gang. Nu ben ik een vrouw natuurlijk en is hij een jongen. Hij is ook erg intens, dat zal ik niet ontkennen. Hij zit op een jenaplan. Ik gun hem dat hij daar gewoon kan blijven en niet van school hoeft te wisselen. Daar is niet over gesproken of iets, maar zou heel dat idee al graag voor willen zijn. Hij is een schat verder en heel slim.
Hebben jullie tips in hoe om te gaan hiermee?
Hebben jullie thuis ook ondersteuning of loopt alleen school vast?
Ik zou beginnen met een gesprek aanvragen met school en duidelijk krijgen waar zij dan in vastlopen. Misschien zijn er wel dingen die ze (anders) kunnen doen om het beter te laten lopen. En persoonlijk zou ik ook aangeven dat als ze vastlopen, dat er misschien een orthopedagoog of IB'er of wat ook maar protocol is, mee moet kijken om samen te kijken naar hoe het loopt en wat er mogelijk is.
Zelf heb ik nog maar weinig ervaring, maar open en eerlijk en samen een plan maken is tot nu toe wel mijn insteek. En als dat faalt, meer expertise inschakelen.
Ik zou beginnen met een gesprek aanvragen met school en duidelijk krijgen waar zij dan in vastlopen. Misschien zijn er wel dingen die ze (anders) kunnen doen om het beter te laten lopen. En persoonlijk zou ik ook aangeven dat als ze vastlopen, dat er misschien een orthopedagoog of IB'er of wat ook maar protocol is, mee moet kijken om samen te kijken naar hoe het loopt en wat er mogelijk is.
Zelf heb ik nog maar weinig ervaring, maar open en eerlijk en samen een plan maken is tot nu toe wel mijn insteek. En als dat faalt, meer expertise inschakelen.
Morgen ben ik vast weer mezelf.
Je zou met school kunnen bespreken of hij even de klas uit kan als hij onrustig wordt. Of dat hij een noise cancelling koptelefoon op mag als ze moeten werken. Dat zijn maatregelen die ik ken uit het speciaal onderwijs en zoiets zou toch ook te realiseren moeten zijn in het regulier onderwijs, lijkt me. Maar of dat soort maatregelen voor jouw zoon ook zinvol zijn, weet ik niet. Sowieso moet de school iets van een handelingsplan opstellen, toch? Ze geven per slot van rekening aan dat ze nu wat handelingsverlegen zijn. Of is dat niet meer?quote:
Die van mij heeft geen ASS maar wel een flinke dosis ADHD. Hij wordt 7, is net naar groep drie. De juffen geven toch wel aan dat het overlast veroorzaakt. Eentje (een jonge juf nog) wilde zelfs een noodmummer.
Wat is jullie ervaring met zulke dingen? Bij mij is het pas toen ik 16 was gediagnosticeerd en vroeger werd gewoon voorin de klas gezet of op de gang. Nu ben ik een vrouw natuurlijk en is hij een jongen. Hij is ook erg intens, dat zal ik niet ontkennen. Hij zit op een jenaplan. Ik gun hem dat hij daar gewoon kan blijven en niet van school hoeft te wisselen. Daar is niet over gesproken of iets, maar zou heel dat idee al graag voor willen zijn. Hij is een schat verder en heel slim.
Hebben jullie tips in hoe om te gaan hiermee?
Als je goed om je heen kijkt zie je dat alles gekleurd is.
Inderdaad een gesprek aangaan met school en samen kijken wat zou kunnen helpen. Wij hebben voor onze dochter van 5 MDO's (multidisciplinair overleg) gehad met de IB-er erbij, ook een gesprek met de psycholoog erbij en tussendoor is er vaker contact, met oudergesprekken krijgen we meer tijd. Zo houden we samen een vinger aan de pols en kijken we wat ze op dat moment nodig heeft en wat wel of niet (meer) werkt. Ik zou verwachten dat de meeste scholen dit wel hebben/kunnen en dat ze verplicht zijn om met jou als ouder mee te kijken om jouw kind verder te helpen daar op school. Van school wisselen zou pas het laatste redmiddel mogen zijn, als blijkt dat regulier onderwijs niet passend is of gemaakt kan worden.
Wat voorbeelden van wat wellicht verschil kan maken: een rustplek voor je zoon waar hij zich terug kan trekken, idd een koptelefoon, fidget toys, wat korter maar dan wat vaker aan werkjes zitten, in kleinere groepjes of alleen werken, een tafeltje vooraan tegen de muur zodat er geen afleiding is of met een schot ertussen.
Wat voorbeelden van wat wellicht verschil kan maken: een rustplek voor je zoon waar hij zich terug kan trekken, idd een koptelefoon, fidget toys, wat korter maar dan wat vaker aan werkjes zitten, in kleinere groepjes of alleen werken, een tafeltje vooraan tegen de muur zodat er geen afleiding is of met een schot ertussen.
Hier een meisje dat vaker en vaker klaagt over buikpijn... Is dit herkenbaar en hoe gaan andere hiermee om? Vannacht heeft ze (en hebben wij 
) geen oog dicht gedaan omdat ze alleen maar aan het kermen en huilen was door buikpijn. Ze is volgende week jarig dus het zal echt spanningspijn zijn, maar ze is er op zo'n moment niet uit te krijgen. Sowieso kan ze echt niet omgaan met pijnprikkels.
Het is al de 3e keer in 1 maand tijd dat we haar ziek hebben moeten melden op school hierdoor en ik weet op dit moment even niet zo goed meer waar we goed aan doen.
) geen oog dicht gedaan omdat ze alleen maar aan het kermen en huilen was door buikpijn. Ze is volgende week jarig dus het zal echt spanningspijn zijn, maar ze is er op zo'n moment niet uit te krijgen. Sowieso kan ze echt niet omgaan met pijnprikkels. Het is al de 3e keer in 1 maand tijd dat we haar ziek hebben moeten melden op school hierdoor en ik weet op dit moment even niet zo goed meer waar we goed aan doen.
Neem aan dat je een warme kruik enzo al probeert?quote:
Hier een meisje dat vaker en vaker klaagt over buikpijn... Is dit herkenbaar en hoe gaan andere hiermee om? Vannacht heeft ze (en hebben wij
Het is al de 3e keer in 1 maand tijd dat we haar ziek hebben moeten melden op school hierdoor en ik weet op dit moment even niet zo goed meer waar we goed aan doen.
Hier zijn we altijd heel open geweest naar school toe: er zijn momenten waarop het kind niet in staat is om de lessen te volgen. Op de middelbare school doen ze daar wat moeilijker over, vorig jaar schoolarts gezien en ook dit jaar zitten we al weer op een aantal ziekmeldingen (waarvan 1 keer corona, 1 keer flinke buikgriep en te vroeg weer naar school) waardoor we vast weer een oproep krijgen. Maar je ontkomt er niet aan
troel (de ~ (v.), ~en)
1 [inf.] vrouw of meisje
2 trut
1 [inf.] vrouw of meisje
2 trut
Ja warme kruik, masseren, bij ons liggen, warme thee, koud water, we proberen al van alles maar niets werkt. Wij zijn er ook open over naar school, ze doen er gelukkig niet moeilijk over. Maar ik ben er een beetje bang voor dat de drempel steeds hoger wordt om terug naar school te gaan, en ergens ook dat we het misschien zelfs voeden door haar thuis te houden op die momenten waardoor ze er op andere momenten gebruik van kan maken. Het is ook gewoon een kleuter met gezonde tegenzin voor school en dingen die moeten. Maar dat is opvoeden vanuit vooroordelen en dat mag niet van de psycholoogquote:Op woensdag 26 oktober 2022 09:12 schreef Troel het volgende:
[..]
Neem aan dat je een warme kruik enzo al probeert?
Hier zijn we altijd heel open geweest naar school toe: er zijn momenten waarop het kind niet in staat is om de lessen te volgen. Op de middelbare school doen ze daar wat moeilijker over, vorig jaar schoolarts gezien en ook dit jaar zitten we al weer op een aantal ziekmeldingen (waarvan 1 keer corona, 1 keer flinke buikgriep en te vroeg weer naar school) waardoor we vast weer een oproep krijgen. Maar je ontkomt er niet aan
Maar die twijfels hou ik toch. Wat vervelend dat ze bij jullie de schoolarts inschakelen op de middelbare school, ik wist niet dat dat normaal was.. Valt het dan wel uit te leggen en is er begrip voor?
Nee, eigenlijk niet. Want hij omschrijft het als het hebben van hoofdpijn en met hoofdpijn kun je gewoon naar school, want thuisblijven lost de hoofdpijn niet op.quote:
[..]
Ja warme kruik, masseren, bij ons liggen, warme thee, koud water, we proberen al van alles maar niets werkt. Wij zijn er ook open over naar school, ze doen er gelukkig niet moeilijk over. Maar ik ben er een beetje bang voor dat de drempel steeds hoger wordt om terug naar school te gaan, en ergens ook dat we het misschien zelfs voeden door haar thuis te houden op die momenten waardoor ze er op andere momenten gebruik van kan maken. Het is ook gewoon een kleuter met gezonde tegenzin voor school en dingen die moeten. Maar dat is opvoeden vanuit vooroordelen en dat mag niet van de psycholoog
Wat vervelend dat ze bij jullie de schoolarts inschakelen op de middelbare school, ik wist niet dat dat normaal was.. Valt het dan wel uit te leggen en is er begrip voor?
Dat hij op die momenten zijn nest in kruipt om veel te slapen (want dat is zijn manier van 'copen', is niet begrijpbaar.
troel (de ~ (v.), ~en)
1 [inf.] vrouw of meisje
2 trut
1 [inf.] vrouw of meisje
2 trut
Geef je paracetamol Schanu? Dat doe ik wel, en het helpt vaak, of het nou placebo is of niet. Verder stuur ik hem vaak wel met buikpijn naar school als hij gewoon speelt en heeft ontbeten.
Je kan via huisarts of gemeente hulp voor haar vragen voor omgaan met spanningen, of hebben jullie dat al? Is voor haarzelf ook fijner.
edit: Sorry, ik had de topictitel niet goed gelezen, mijn kind heeft geen ASS.
Je kan via huisarts of gemeente hulp voor haar vragen voor omgaan met spanningen, of hebben jullie dat al? Is voor haarzelf ook fijner.
edit: Sorry, ik had de topictitel niet goed gelezen, mijn kind heeft geen ASS.
Op maandag 14 november 2016 12:18 schreef Crumpette het volgende:
De eerste keer ben je zo'n magische eenhoorn van moeder natuur en creeert een wonder
De eerste keer ben je zo'n magische eenhoorn van moeder natuur en creeert een wonder
Naar de huisarts om uit te laten sluiten dat het iets lichamelijks is?quote:
Hier een meisje dat vaker en vaker klaagt over buikpijn... Is dit herkenbaar en hoe gaan andere hiermee om? Vannacht heeft ze (en hebben wij
Het is al de 3e keer in 1 maand tijd dat we haar ziek hebben moeten melden op school hierdoor en ik weet op dit moment even niet zo goed meer waar we goed aan doen.
Bij ASS heb je wel vaker dat ze pijn niet goed aan kunnen geven, soms gevoeliger voor pijn en soms juist vrij ongevoelig.
En buikpijn kan natuurlijk ook van spanning komen...
Mijn oudste had nog wel eens buikpijn door verstopping.
Ik zou op je gevoel afgaan, jij kent je kind.
En soms zal je haar misschien wat voorbarig thuishouden en soms zal je misschien kiezen om toch naar school te sturen en haar op moeten halen.
Ik heb wel eens met kind op school gestaan, dat we de klas in liepen en juf zei: neem maar weer mee naar huis, want dit wordt hem niet vandaag (nadat ik ook al enorm twijfelde, maar toch maar naar school ging met kind).
Fake it till you make it...
@Troel, wat een belachelijke redernatie vanuit school, wat lijkt me dat moeilijk om zo niet gehoord en gezien te worden..
@Lemijn, ze krijgt inderdaad ook paracetamol, dat lijkt helaas nooit echt te helpen. En we liepen bij een psycholoog met haar, nu bij een psychiater. Bij de psychiater zitten we echter nog in een voortraject, het komt door de wachttijden wat langzaam op gang, dus concrete hulp is er op dit moment niet. Nu ze 6 wordt denken we wel dat ze erbij gebaat zou kunnen zijn om zelf ook middels coaching of therapie hulp te krijgen (vooralsnog is het alleen gericht op ons als ouders en gezin om ermee om te leren gaan en het in goede banen te leiden). Dat zou voor de spanningen misschien inderdaad ook een goed hulpmiddel kunnen zijn, als ze haar emoties betert leert reguleren. Nooit geweten dat zoiets ook via huisarts of gemeente aangevraagd kan worden, bedankt voor de tip!
@Lemijn, ze krijgt inderdaad ook paracetamol, dat lijkt helaas nooit echt te helpen. En we liepen bij een psycholoog met haar, nu bij een psychiater. Bij de psychiater zitten we echter nog in een voortraject, het komt door de wachttijden wat langzaam op gang, dus concrete hulp is er op dit moment niet. Nu ze 6 wordt denken we wel dat ze erbij gebaat zou kunnen zijn om zelf ook middels coaching of therapie hulp te krijgen (vooralsnog is het alleen gericht op ons als ouders en gezin om ermee om te leren gaan en het in goede banen te leiden). Dat zou voor de spanningen misschien inderdaad ook een goed hulpmiddel kunnen zijn, als ze haar emoties betert leert reguleren. Nooit geweten dat zoiets ook via huisarts of gemeente aangevraagd kan worden, bedankt voor de tip!
Zulke juffenquote:
Ik heb wel eens met kind op school gestaan, dat we de klas in liepen en juf zei: neem maar weer mee naar huis, want dit wordt hem niet vandaag (nadat ik ook al enorm twijfelde, maar toch maar naar school ging met kind).
troel (de ~ (v.), ~en)
1 [inf.] vrouw of meisje
2 trut
1 [inf.] vrouw of meisje
2 trut
Nouja, het is zelfs de redenatie vanuit de schoolarts. Maar laten we eerlijk zijn: er is gewoon te weinig kennis over ASS, dus ergens is het ze niet eens kwalijk te nemen. School volgt keurig het protocol en verder helpen ze hem echt waar nodig hoor!quote:
@:Troel, wat een belachelijke redernatie vanuit school, wat lijkt me dat moeilijk om zo niet gehoord en gezien te worden..
En voor wat betreft hulp: ik ben zo blij met de begeleiding via de gemeente. Zelfs deze oude verstokte ASS-er is gewoon nog leerbaar als je het goed aanpakt
Zo blij dat de jongens die hulp al zo vroeg krijgen.
troel (de ~ (v.), ~en)
1 [inf.] vrouw of meisje
2 trut
1 [inf.] vrouw of meisje
2 trut
In dit geval kwam de buikpijn echt gewoon door de spanning. As we speak is ze weer fit en fruitig na een paar uur ingehaalde slaap vanmorgen. De huisarts heb ik vannacht niet gebeld omdat ik vertrouwde op mijn instinct, met alle drukte (verjaardag, kinderfeestjes, sinterklaas, kerst, oud en nieuw, wisselende thema's op school) in deze tijd van het jaar is het ook niet vreemd dat ze op en top gespannen is. De keren dat ik de huisarts heb gebeld zonder dat er iets aan de hand bleek, omdat ik gewoonweg niet in kon schatten hoe ernstig het was zo heftig als ze op de pijn reageerde, zijn niet meer op 2 handen te tellenquote:
[..]
Naar de huisarts om uit te laten sluiten dat het iets lichamelijks is?
Bij ASS heb je wel vaker dat ze pijn niet goed aan kunnen geven, soms gevoeliger voor pijn en soms juist vrij ongevoelig.
En buikpijn kan natuurlijk ook van spanning komen...
Mijn oudste had nog wel eens buikpijn door verstopping.
Ik zou op je gevoel afgaan, jij kent je kind.
En soms zal je haar misschien wat voorbarig thuishouden en soms zal je misschien kiezen om toch naar school te sturen en haar op moeten halen.
Ik heb wel eens met kind op school gestaan, dat we de klas in liepen en juf zei: neem maar weer mee naar huis, want dit wordt hem niet vandaag (nadat ik ook al enorm twijfelde, maar toch maar naar school ging met kind).
Wat ik lastig vind is dat Jewel het tot een kunst heeft verheven om zich aan te passen. Als ik haar vandaag naar school zou hebben gestuurd dan was het tot de drempel slecht gegaan, op school goed, en bij thuiskomst zou ze instorten. Dat maakt het nog lastiger inschatten wat goed voor haar is, want als ze zich goed houdt betekent dat vaak niet dat het ook goed gaat. Dat komt er dan echter pas achteraf uit, en dan ben je feitelijk al te laat.
Ik zou het vooral fijn vinden als we haar konden leren omgaan met die pijnprikkel zodat ze niet steeds zo vreselijk overstuur zou zijn bij het hebben van bijvoorbeeld buikpijn. En dat we haar konden leren om met spanningen om te gaan zodat het niet altijd zou uitmonden in hoofd- of buikpijn. Maar als het bij de huidige psychiater nog lang gaat duren, ga ik mij eens orinteren bij de gemeente, vind ik helemaal geen gek idee.
Dat deed deze juf dan wel weer goed, ze heeft ook wel eens wat minder handige dingen gedaanquote:
.Er is echt nog veel te weinig kennis van ASS. Ze kennen 1 iemand met autisme en denken dat ze weten wat autisme is... en we blijven maar uitleggen.quote:
[..]
Nouja, het is zelfs de redenatie vanuit de schoolarts. Maar laten we eerlijk zijn: er is gewoon te weinig kennis over ASS, dus ergens is het ze niet eens kwalijk te nemen. School volgt keurig het protocol en verder helpen ze hem echt waar nodig hoor!
En voor wat betreft hulp: ik ben zo blij met de begeleiding via de gemeente. Zelfs deze oude verstokte ASS-er is gewoon nog leerbaar als je het goed aanpakt
Fijn dat school wel helpt, hier doen we wel wat, maar we zijn al jaren in gesprek over passender onderwijs en ze hebben steeds korte termijn"oplossingen" (termen als "voor nu akkoord" enzo) waarbij ik steeds het idee heb dat ze een soort pappen en nathouden techniek gebruiken. Lang doen over beslissingen, wachten waar we weer mee komen, weer rustig de tijd nemen om een nee terug te geven. En dan is het schooljaar bijna voorbij en kunnen we weer opnieuw
.Nu dan wel een persoonlijk mentor, dus hopelijk scheelt dat de komende jaren, want het is de bedoeling dat deze tot het eind van de schoolcarriere de PM blijft. Maar nu graag nog afspraken die staan voor de komende jaren.
School roept te makkelijk "nee kan niet" terwijl er wel meer kan dan zij zeggen. En of dat dat te ingewikkeld is ofzo geen idee.
Maar ze vinden het niet ok als we zelf stappen ondernemen, want dan worden we op de vingers getikt...
@Schanu, het is ook een drukke tijd zo in aanloop naar december...
En voor wat betreft de huisarts, ik denk altijd maar: beter een keer teveel dan een keer te weinig... maar als ouder kan je het vaak wel redelijk inschatten en bij twijfel gewoon bellen. Niet niet bellen omdat je bang bent dat het weer voor niks is, bedoel ik eigenlijk dus.
De gemeente, het jeugdteam stelt de indicaties voor de hulpverlening. Ik weet niet wie jullie heeft doorgestuurd naar de psycholoog/psychiater, maar vaak gaat dat op kosten van de gemeente.
Je zou kunnen kijken of je begeleiding kan krijgen, dat gaat ook via het jeugdteam.
Wij hebben voor de jongste (geen ass, althans... ik blijf daarover twijfelen, uit het onderzoek kwam toen net niet, ze scoorde iets te laag) al een aantal keer aan de bel getrokken mbt om leren gaan met spanningen. We zijn er nog niet veel wijzer mee geworden. Toen ze kleuter was, wilden ze er eerst een voorlopige diagnose opplakken, want anders konden ze niks (hadden ze het over iets van angst ofzo). Dat wilden we niet, we wilden gewoon hulp.
Later dus weer aan de bel getrokken en dan hebben ze een aantal gesprekken met haar, werken ze uit waarom ze dingen spannend vind, maar echt leren met die spanning om te gaan niet.
We geven nu van die bach bloesem rescue druppeltjes, geen idee of het echt iets doet. En we proberen haar toch maar te laten ervaren dat spanning ook weer zakt. Maar ik zou zo graag willen dat ze er zelf meer invloed op leert hebben.
Intussen kan ze wel redelijk bedenken of ze misselijk is van de spanning of dat ze lichamelijk misselijk is zeg maar. Maar ook van de spanning gaat ze wel eens over haar nek
Ik vind het heel lastig. En nu hadden we dus laatst een melding van school omdat ze in korte tijd 3x ziekgemeld was (2x niet fit/ziek en 1x van de spanning dat ik haar niet naar school kreeg). Geen idee of daar nog een vervolg op komt, ik heb wel de mentor laten weten wat er aan de hand was, maar op die mail heb ik ook nog geen reactie gehad.
Beetje offtopic gegaan geloof ik
Fake it till you make it...
Hier slaat zulke stress ook op mijn maag en darmen. Ondanks alles wat ik geprobeerd heb. Nu weet ik het en houd ik er gewoon rekening mee voor zover mogelijk.
Ach ja, en qua school: het is altijd maar weer afwachten. Het is net het echte leven
Ach ja, en qua school: het is altijd maar weer afwachten. Het is net het echte leven
troel (de ~ (v.), ~en)
1 [inf.] vrouw of meisje
2 trut
1 [inf.] vrouw of meisje
2 trut
Hoi!
Afgelopen week zat ik bij de zwemles en raakte daar aan de praat met een moeder.
Op een gegeven moment floepte deze moeder er opeens uit: oh heeft Js ook Asperger. Nu weet ik dat je geloof ik geen Asperger meer mag zeggen tegenwoordig maar gewoon ass.
Ze heeft mij echt even aan het denken gezet. Ik heb eigenlijk altijd gedacht dat de problemen die Js ervaart liggen aan zijn hb en zijn oorproblemen in de peuter tijd.
Even een lijstje:
-communicatie problemen door zijn oren/spraak
-moeite met sociale contacten (wij dachten dus door hb)
-motorisch zwak
-iq van 129, met uitschieters van 150
-focus vaak op 1 ding (verleden zichzelf volledig leren lezen binnen een dag, op 2 jarige leeftijd puzzels van 100 stukjes en meer maken, als kleuter jezelf uit te dagen te tellen tot 1 miljoen, en nu bijvoorbeeld alleen aan het praten over pokemon)
-angstig
-erg wisselvallig en extreem in emoties.
Ik denk, als je dit leest, wel een lijstje in combinatie met ass om over na te denken. Maar dat is nu ook mijn vraag. Moet ik hier nu wat mee? Js heeft het moeilijk, al jaren, maar het gaat op zich nu redelijk. Maar wachtlijsten zijn momenteel hier in de omgeving belachelijk lang. En dan, stel dat ik toch een ingang kan krijgen? Behandeling? medicijnen? Kort gezegd, behalve de label en begrip, zijn er meer redenen om dit te laten onderzoeken?
Of denken jullie sowieso niet bij het hierboven aan ass
Afgelopen week zat ik bij de zwemles en raakte daar aan de praat met een moeder.
Op een gegeven moment floepte deze moeder er opeens uit: oh heeft Js ook Asperger. Nu weet ik dat je geloof ik geen Asperger meer mag zeggen tegenwoordig maar gewoon ass.
Ze heeft mij echt even aan het denken gezet. Ik heb eigenlijk altijd gedacht dat de problemen die Js ervaart liggen aan zijn hb en zijn oorproblemen in de peuter tijd.
Even een lijstje:
-communicatie problemen door zijn oren/spraak
-moeite met sociale contacten (wij dachten dus door hb)
-motorisch zwak
-iq van 129, met uitschieters van 150
-focus vaak op 1 ding (verleden zichzelf volledig leren lezen binnen een dag, op 2 jarige leeftijd puzzels van 100 stukjes en meer maken, als kleuter jezelf uit te dagen te tellen tot 1 miljoen, en nu bijvoorbeeld alleen aan het praten over pokemon)
-angstig
-erg wisselvallig en extreem in emoties.
Ik denk, als je dit leest, wel een lijstje in combinatie met ass om over na te denken. Maar dat is nu ook mijn vraag. Moet ik hier nu wat mee? Js heeft het moeilijk, al jaren, maar het gaat op zich nu redelijk. Maar wachtlijsten zijn momenteel hier in de omgeving belachelijk lang. En dan, stel dat ik toch een ingang kan krijgen? Behandeling? medicijnen? Kort gezegd, behalve de label en begrip, zijn er meer redenen om dit te laten onderzoeken?
Of denken jullie sowieso niet bij het hierboven aan ass
Als er een wachtlijst is, dan zou ik zeker aanmelden voor de wachtlijst. Tegen de tijd dat je aan de beurt bent kun je altijd nog nee zeggen zeg maar.
Zelf zou ik zeggen: bij vastlopen kan een onderzoek praktisch zijn. Daarom ook wel de wachtlijst, want als het nu redelijk gaat, dat is nog niet goed zeg maar
Behandeling en/of medicijnen kan je nu niets over zeggen. Op zich klinken sommige dingen herkenbaar die je noemt, maar dat hoeft nog niets te zeggen.
Dus technisch gezien: label is voor mij geen reden voor onderzoek. Begrip zou dat kunnen zijn, maar vooral vastlopen of moeite met dingen hebben lijken me een reden voor onderzoek.
Zelf zou ik zeggen: bij vastlopen kan een onderzoek praktisch zijn. Daarom ook wel de wachtlijst, want als het nu redelijk gaat, dat is nog niet goed zeg maar
Behandeling en/of medicijnen kan je nu niets over zeggen. Op zich klinken sommige dingen herkenbaar die je noemt, maar dat hoeft nog niets te zeggen.
Dus technisch gezien: label is voor mij geen reden voor onderzoek. Begrip zou dat kunnen zijn, maar vooral vastlopen of moeite met dingen hebben lijken me een reden voor onderzoek.
troel (de ~ (v.), ~en)
1 [inf.] vrouw of meisje
2 trut
1 [inf.] vrouw of meisje
2 trut
ASS en HB hebben veel raakvlakken en misdiagnoses komen ook veel voor. Het is denk ik wel belangrijk dat ls je verder onderzoek laat doen, dat dat gedaan wordt door iemand met kennis van HB.
Wellicht heb je hier iets aan?
https://webdog.agnesburger.nl/files/HB_ASS_1_TvO_06_06.pdf
En deel 2: https://webdog.agnesburger.nl/files/HB_ASS_2.pdf
Ik heb ze hier gevonden: https://balansdigitaal.nl(...)-en-hoogbegaafdheid/
Die wachtlijsten zijn inderdaad heel lang, wat dat betreft kan je misschien maar beter alles in gang zetten, je bent zo een jaar verder
.
Wellicht heb je hier iets aan?
https://webdog.agnesburger.nl/files/HB_ASS_1_TvO_06_06.pdf
En deel 2: https://webdog.agnesburger.nl/files/HB_ASS_2.pdf
Ik heb ze hier gevonden: https://balansdigitaal.nl(...)-en-hoogbegaafdheid/
Die wachtlijsten zijn inderdaad heel lang, wat dat betreft kan je misschien maar beter alles in gang zetten, je bent zo een jaar verder
.
Venus in pocketformaat
loveli
loveli
Je kan altijd op een wachtlijst, kijk dan wel of je een plek kan vinden met kennis van ass en liefst ook hb!
Dus niet standaard ggz ofzo...
Voor de diagnose alleen zou ik het niet doen, maar als hij vast loopt, of jullie/school vastlopen omdat het niet lekker loopt, kan het zeker handig zijn als je weet of er eventueel ook ass speelt.
HB en ASS hebben overlap, je lijstje kan passen bij ass, kan volgens mij voor een groot deel ook bij hb.
Dus zoek dan iemand of een organisatie met specifiek kennis op die gebieden.
Behandeling, je kan het niet wegbehandelen, maar soms kan uitleg over ass bijvoorbeeld wel helpen om dingen anders te bekijken of aan te vliegen.
En medicatie, ook daar genees je ass niet mee, het kan soms wel symptomen verlichten.
Dus niet standaard ggz ofzo...
Voor de diagnose alleen zou ik het niet doen, maar als hij vast loopt, of jullie/school vastlopen omdat het niet lekker loopt, kan het zeker handig zijn als je weet of er eventueel ook ass speelt.
HB en ASS hebben overlap, je lijstje kan passen bij ass, kan volgens mij voor een groot deel ook bij hb.
Dus zoek dan iemand of een organisatie met specifiek kennis op die gebieden.
Behandeling, je kan het niet wegbehandelen, maar soms kan uitleg over ass bijvoorbeeld wel helpen om dingen anders te bekijken of aan te vliegen.
En medicatie, ook daar genees je ass niet mee, het kan soms wel symptomen verlichten.
Fake it till you make it...
Ik heb altijd zoiets gehad van wat heb je aan dat labeltje, maar ik ben er nu wel anders naar gaan kijken.
Ik merk ook heel erg dat de omgeving nu heel anders omgaat met bepaalde wensen/gedragingen die mijn kind heeft (zoals bijvoorbeeld niet aangeraakt worden, en heel bot uit de hoek komen, maar ook het gebrek aan interesses in andere mensen en situaties)
Voor mijn enorm zelfbewuste kind zie ik ook alleen maar pluspunten, hij weet nu wat er anders is aan zijn brein en heeft psycho educatie gehad en kan ook milder naar hem zelf kijken.
Ik merk ook heel erg dat de omgeving nu heel anders omgaat met bepaalde wensen/gedragingen die mijn kind heeft (zoals bijvoorbeeld niet aangeraakt worden, en heel bot uit de hoek komen, maar ook het gebrek aan interesses in andere mensen en situaties)
Voor mijn enorm zelfbewuste kind zie ik ook alleen maar pluspunten, hij weet nu wat er anders is aan zijn brein en heeft psycho educatie gehad en kan ook milder naar hem zelf kijken.
Dank jullie wel voor de reacties.
Ik ben gewoon even heel brutaal geweest en heb gisteren een (vage) kennis (lees RT’er met specialisme dubbel bijzonder) gemaild met mijn vraag en vage vermoeden. Ze komt volgende week een theetje doen..
Wordt vervolgd!
Ik ben gewoon even heel brutaal geweest en heb gisteren een (vage) kennis (lees RT’er met specialisme dubbel bijzonder) gemaild met mijn vraag en vage vermoeden. Ze komt volgende week een theetje doen..
Wordt vervolgd!
Hoi Ons 6-jarige jochie krijgt binnenkort een ADOS-onderzoek. We zochten hulp omdat we denken dat hij ADHD heeft, en in de loop van de gesprekken ontstond ook het vermoeden van ASS.
Zijn grote zus heeft ADD, mijn man waarschijnlijk ook iets ASS'erigs maar die heeft geen behoefte aan een diagnose/label, en nu is het dus afwachten wat de onderzoeken zeggen over de jongste. En ikzelf ben gewoon heel neurotypsisch
Iemand die iets kan vertellen hoe zo'n ADOS bij een 6-jarige gaat?
Ons 6-jarige jochie krijgt binnenkort een ADOS-onderzoek. We zochten hulp omdat we denken dat hij ADHD heeft, en in de loop van de gesprekken ontstond ook het vermoeden van ASS. Zijn grote zus heeft ADD, mijn man waarschijnlijk ook iets ASS'erigs maar die heeft geen behoefte aan een diagnose/label, en nu is het dus afwachten wat de onderzoeken zeggen over de jongste. En ikzelf ben gewoon heel neurotypsisch
Iemand die iets kan vertellen hoe zo'n ADOS bij een 6-jarige gaat?
Bij ons kregen wij hele vragenlijsten en een gesprek met een psycholoog, terwijl mijn zoon geobserveerd werd in een spelsituatie. Hij was toen ook 6 jaar. Mijn ouders gingen mee, omdat het gesprek met ons langer duurde dan de observatie van mijn zoon en er dus iemand moest zijn om hem op te vangen. Bij de uitnodiging was ons dus verteld dat we iemand moesten meenemen om die reden.quote:
Hoi
Zijn grote zus heeft ADD, mijn man waarschijnlijk ook iets ASS'erigs maar die heeft geen behoefte aan een diagnose/label, en nu is het dus afwachten wat de onderzoeken zeggen over de jongste. En ikzelf ben gewoon heel neurotypsisch
Iemand die iets kan vertellen hoe zo'n ADOS bij een 6-jarige gaat?
Maar ik weet niet of dat een officieel ADOS-onderzoek was.
Als je goed om je heen kijkt zie je dat alles gekleurd is.
We hebben inderdaad al een lange vragenlijst ingevuld en gesprek gehad, en die afspraak voor zoon is dan nog een keer separaat. Ben gewoon heel benieuwd wat ze dan doen en waar ze op letten, maar de psycholoog vertelde er niet veel over. Misschien ook wel logisch, zodat we de boel niet (onbewust) kunnen benvloedenquote:
[..]
Bij ons kregen wij hele vragenlijsten en een gesprek met een psycholoog, terwijl mijn zoon geobserveerd werd in een spelsituatie. Hij was toen ook 6 jaar. Mijn ouders gingen mee, omdat het gesprek met ons langer duurde dan de observatie van mijn zoon en er dus iemand moest zijn om hem op te vangen. Bij de uitnodiging was ons dus verteld dat we iemand moesten meenemen om die reden.
Maar ik weet niet of dat een officieel ADOS-onderzoek was.
Tja, wij kregen een summier verslagje en hij was gewoon aan het spelen met een therapeute.
Als je goed om je heen kijkt zie je dat alles gekleurd is.
Wij hadden wel zijn knuffel mee, maar die had hij sowieso altijd bij zich en de knuffel speelde een grote rol. Naar wat ik las was Meneer IJsbeer de mediator tussen mijn zoon en de therapeute.
Als je goed om je heen kijkt zie je dat alles gekleurd is.
Volgens mij doen ze bij de ADOS allemaal opdrachtjes. Spelenderwijs. Ik lees als ik google over communicatie, sociale interactie en (verbeeldend) spel.quote:
Hoi
Zijn grote zus heeft ADD, mijn man waarschijnlijk ook iets ASS'erigs maar die heeft geen behoefte aan een diagnose/label, en nu is het dus afwachten wat de onderzoeken zeggen over de jongste. En ikzelf ben gewoon heel neurotypsisch
Iemand die iets kan vertellen hoe zo'n ADOS bij een 6-jarige gaat?
Bij de ene instelling deden ze het in zo'n spelkamer met spiegelwand en zat er iemand achter de spiegelwand te observeren, bij de andere zaten beide onderzoekers in de kamer en deed 1 de opdrachten en zat de ander alleen te observeren.
Ging heel speels.
Als je jouw 6 jarige wilt voorbereiden, dan zou ik de organisatie bellen om te vragen wat je kan vertellen. Hoe het ongeveer gaat of wat je tegen hem kan zeggen.
Inhoudelijk kunnen ze dan misschien wel niet zoveel vertellen, maar ze kunnen vast wel een idee geven van hoe het er ongeveer uit zal zien.
Dus ik zou de vraag aan hen stellen denk ik.
Fake it till you make it...
Mijn zoon is ineens depressief. Nog nooit meegemaakt met hem. Agressief, hyperactief allemaal wel, maar dit niet. Ik weet ook niet of het ASS-gerelateerd is of niet. Ik weet wel dat ik voor het eerst echt helemaal geen idee heb wat ik er mee aan moet. Hij doet niks meer; ligt de hele dag in bed, is helemaal gestopt met zijn studie en is ook gestopt met sporten. En eten doet hij ook nauwelijks meer en hij geeft ineens veel geld uit. Terwijl hij normaal nooit iets kocht.
Maar je kunt niks meer met een 19-jarige. Ik kan zijn school niet meer bellen om te overleggen; ik kan hem niet dwingen hulp te zoeken, echt helemaal niks. Het enige wat ik kan doen is proberen met hem te praten om er achter te komen wat er nou precies aan de hand is (zonder succes) en heel hard hopen dat hij er snel zelf weer uit komt.
Ik was juist altijd iemand met tig oplossingen; allemaal alternatieven en olifantenpaadjes om te nemen en om toch weer op het hoofdpad uit te komen. Dit niks kunnen doen vreet wel aan me.
Maar je kunt niks meer met een 19-jarige. Ik kan zijn school niet meer bellen om te overleggen; ik kan hem niet dwingen hulp te zoeken, echt helemaal niks. Het enige wat ik kan doen is proberen met hem te praten om er achter te komen wat er nou precies aan de hand is (zonder succes) en heel hard hopen dat hij er snel zelf weer uit komt.
Ik was juist altijd iemand met tig oplossingen; allemaal alternatieven en olifantenpaadjes om te nemen en om toch weer op het hoofdpad uit te komen. Dit niks kunnen doen vreet wel aan me.
Als je goed om je heen kijkt zie je dat alles gekleurd is.
Ach @livelink Wat moeilijk. Ik weet het niet, maar kun je niet toch kijken of je iets met school kunt oppakken?
Livelink
Ha bellen en een verwijzing vragen? Depressies komen wel vaker voor bij mensen met (meerdere) aandoeningen ik ben het in het so vaker tegen gekomen. Ik hoop snel dat er voor jullie licht aan het einde van de tunnel komt.
Kan het ook door de hormonen in de puberteit komen? Is hij daar laat mee?
Ha bellen en een verwijzing vragen? Depressies komen wel vaker voor bij mensen met (meerdere) aandoeningen ik ben het in het so vaker tegen gekomen. Ik hoop snel dat er voor jullie licht aan het einde van de tunnel komt.
Kan het ook door de hormonen in de puberteit komen? Is hij daar laat mee?
Ja, hij is laat aan het puberen. Is inderdaad nu pas een beetje begonnen.quote:
Livelink
Ha bellen en een verwijzing vragen? Depressies komen wel vaker voor bij mensen met (meerdere) aandoeningen ik ben het in het so vaker tegen gekomen. Ik hoop snel dat er voor jullie licht aan het einde van de tunnel komt.
Kan het ook door de hormonen in de puberteit komen? Is hij daar laat mee?
Als je goed om je heen kijkt zie je dat alles gekleurd is.
Ja, ik moet misschien toch maar de ha eens bellen voor tips. School is geen optie, helaas. Dat heeft hij wel zelf geprobeerd trouwens. Hij heeft gesprekken gehad met een coach, maar hij wil die coach nu ook niet meer bellen.
Als je goed om je heen kijkt zie je dat alles gekleurd is.
Och nee, wat naar voor hem dat hij zich zo voelt. Als ouder is dat helemaal niets want je kan zo weinig inderdaad. Huisarts is de beste optie denk ik inderdaad.
troel (de ~ (v.), ~en)
1 [inf.] vrouw of meisje
2 trut
1 [inf.] vrouw of meisje
2 trut
@livelink, wat moeilijk.
Vind hij het goed als jij een afspraak voor hem maakt bij de huisarts? Of wil hij dat ook niet?
Lastig is dat, als je eigenlijk niks kan.
Ik neig zelf naar depressie als ik langere tijd overvraagd word, ik weet niet of dat bij hem ook aan de orde kan zijn...
En praktisch, ik weet niet wat voor opleiding hij doet, maar volgens mij als je voor 1 februari stopt, hoef je de beurs en ov-kaart niet terug te betalen volgens mij...
Sterkte
Vind hij het goed als jij een afspraak voor hem maakt bij de huisarts? Of wil hij dat ook niet?
Lastig is dat, als je eigenlijk niks kan.
Ik neig zelf naar depressie als ik langere tijd overvraagd word, ik weet niet of dat bij hem ook aan de orde kan zijn...
En praktisch, ik weet niet wat voor opleiding hij doet, maar volgens mij als je voor 1 februari stopt, hoef je de beurs en ov-kaart niet terug te betalen volgens mij...
Sterkte
Fake it till you make it...
Nee, hij wil niks. Zegt bij alles dat het niks boeit. Wij hadden geen beurs en ov-kaart aangevraagd voor hem. We zijn dus alleen het collegegeld kwijt. En ik heb nog hoop dat hij zich herpakt na de feestdagen en als het weer wat warmer wordt.quote:
@:Livelink, wat moeilijk.
Vind hij het goed als jij een afspraak voor hem maakt bij de huisarts? Of wil hij dat ook niet?
Lastig is dat, als je eigenlijk niks kan.
Ik neig zelf naar depressie als ik langere tijd overvraagd word, ik weet niet of dat bij hem ook aan de orde kan zijn...
En praktisch, ik weet niet wat voor opleiding hij doet, maar volgens mij als je voor 1 februari stopt, hoef je de beurs en ov-kaart niet terug te betalen volgens mij...
Sterkte
Als je goed om je heen kijkt zie je dat alles gekleurd is.
Sterktequote:
[..]
Nee, hij wil niks. Zegt bij alles dat het niks boeit. Wij hadden geen beurs en ov-kaart aangevraagd voor hem. We zijn dus alleen het collegegeld kwijt. En ik heb nog hoop dat hij zich herpakt na de feestdagen en als het weer wat warmer wordt.
ik zou dan zelf de huisarts benaderen. Dat je je zorgen maakt, dat hij niks wil. Misschien heeft die nog advies.
Fake it till you make it...
Dit ja. Maar zelfs als puber/jong volwassene was mijn verantwoordelijkheidsgevoel al groot genoeg dat ik nooit helemaal niks deed. Dus school en studie deed ik wel. Ik liep dan meer apathisch rond, deed verder geen sociale dingen meer en sloot me op die manier af van mijn omgeving.quote:
@:Livelink, wat moeilijk.
Ik neig zelf naar depressie als ik langere tijd overvraagd word
Lastig hoor. Het lijkt me schrijnend om als ouder te zien hoe moeilijk hij het heeft en niets te kunnen doen. Ik moet ook zeggen dat ik eigenlijk geen idee heb wat mij geholpen zou hebben op die leeftijd. Dingen die mij nu helpen zijn wel vasthouden aan (een mate van) structuur, en echt meer rust inbouwen.
Morgen ben ik vast weer mezelf.
Het is juist de structuur die hij kwijt is nu. Hij heeft zijn dag- en nachtritme al helemaal omgegooid.quote:
[..]
Dit ja. Maar zelfs als puber/jong volwassene was mijn verantwoordelijkheidsgevoel al groot genoeg dat ik nooit helemaal niks deed. Dus school en studie deed ik wel. Ik liep dan meer apathisch rond, deed verder geen sociale dingen meer en sloot me op die manier af van mijn omgeving.
Lastig hoor. Het lijkt me schrijnend om als ouder te zien hoe moeilijk hij het heeft en niets te kunnen doen. Ik moet ook zeggen dat ik eigenlijk geen idee heb wat mij geholpen zou hebben op die leeftijd. Dingen die mij nu helpen zijn wel vasthouden aan (een mate van) structuur, en echt meer rust inbouwen.
Ik steek nog heel even mijn kop in het zand en wacht de feestdagen even af. Deze periode is altijd wel zijn slechtste periode geweest, ook in betere tijden. En ik kan het 'gevecht' zelf ook nog even niet aan.
Als je goed om je heen kijkt zie je dat alles gekleurd is.
Dat klinkt heel herkenbaar, ik deed dat altijd (vooral) in de zomervakantie. Maar in de loop van de jaren heb ik dus geleerd dat het beter is om wel de structuur aan te houden, hoeveel moeite dat dan ook kost...
Hopelijk trekt het vanzelf weer bij. December is ook een zware tijd.
Hopelijk trekt het vanzelf weer bij. December is ook een zware tijd.
Morgen ben ik vast weer mezelf.
Ik vind het zo frustrerend dat veel mensen niet zien wie mijn kind is.
Of dat ze geen begrip hebben zonder te strooien met diagnoses.
En zelfs als ik het uitleg dan zijn er mensen die denken dat het wel mee valt zoals bijvoorbeeld het praten tegen mensen dan vinden ze dat hij toch gewoon moet kunnen praten, want je kan niet zoveel zwijgen.
Jawel Beppie dat kan hij wel als hij dat wil en soms kan hij niet anders, ja vorige week sprak hij nog tegen je en nu weet hij niet hoe. Ja hij is verbaal heel erg sterk, irrelevant
Of dat ze geen begrip hebben zonder te strooien met diagnoses.
En zelfs als ik het uitleg dan zijn er mensen die denken dat het wel mee valt zoals bijvoorbeeld het praten tegen mensen dan vinden ze dat hij toch gewoon moet kunnen praten, want je kan niet zoveel zwijgen.
Jawel Beppie dat kan hij wel als hij dat wil en soms kan hij niet anders, ja vorige week sprak hij nog tegen je en nu weet hij niet hoe. Ja hij is verbaal heel erg sterk, irrelevant
Lastig en wel herkenbaar...quote:Op donderdag 19 januari 2023 14:34 schreef Budabuddumbam het volgende:
Ik vind het zo frustrerend dat veel mensen niet zien wie mijn kind is.
Of dat ze geen begrip hebben zonder te strooien met diagnoses.
En zelfs als ik het uitleg dan zijn er mensen die denken dat het wel mee valt zoals bijvoorbeeld het praten tegen mensen dan vinden ze dat hij toch gewoon moet kunnen praten, want je kan niet zoveel zwijgen.
Jawel Beppie dat kan hij wel als hij dat wil en soms kan hij niet anders, ja vorige week sprak hij nog tegen je en nu weet hij niet hoe. Ja hij is verbaal heel erg sterk, irrelevant
Dingen uitleggen en vervolgens allemaal argumenten krijgen waarom dat niet zou kloppen...
Of zich blind staren op de intelligentie, maar niet in kunnen zien dat dat niet alles zegt (heeft school ook een handje van...)
Fake it till you make it...
Mijn ASSkind (25) heeft zichzelf met behulp van een groepje vrienden geherdiagnositeerd. Hij heeft nu ADHD, want dat mocht hij niet hebben van mij toen hij een kind was. Prima jongen, you be you.
Prrrrr
Handig zulke vrienden die diagnoses kunnen stellenquote:
Mijn ASSkind (25) heeft zichzelf met behulp van een groepje vrienden geherdiagnositeerd. Hij heeft nu ADHD, want dat mocht hij niet hebben van mij toen hij een kind was. Prima jongen, you be you.
. Maar hij mocht geen adhd hebben, dus dat wil hij nu dan maar? 
Ach ja, misschien past het gevoelsmatig beter? Er is natuurlijk ook wat overlap en het kan ook nog naast elkaar bestaan.
Fake it till you make it...
‘t Komt veel samen voor, dus zou best kunnen. Hopelijk helpt dit inzicht hem zelf ook weer wat.
in de haak.
Tja, zo ken ik een rasechte ASS-er die ook voor een herindicatie ging. Nu is het nog steeds een ASS-er, maar niet meer met een diagnose, zodat het makkelijker was voor de hypotheek/levensverzekering/weet ik veel wat. Als je maar weet wat je moet antwoorden op bepaalde vragen, dan kun je alles flessen natuurlijk.
Overigens is de combo ASS+ADHD inderdaad heel goed mogelijk en gaf het mij wat puzzelstukjes toen het tweede erbij kwam. Meer als: ah, dus ik heb behoefte aan structuur, maar waarom lukt het dan niet? AH, ja, nu snap ik het
Overigens is de combo ASS+ADHD inderdaad heel goed mogelijk en gaf het mij wat puzzelstukjes toen het tweede erbij kwam. Meer als: ah, dus ik heb behoefte aan structuur, maar waarom lukt het dan niet? AH, ja, nu snap ik het
troel (de ~ (v.), ~en)
1 [inf.] vrouw of meisje
2 trut
1 [inf.] vrouw of meisje
2 trut
Ja de kans is zelfs groter dat het er beide is dan 1 van de twee geloof ik.
Ik vermoed dat ik beide heb, alleen ik heb nu niet de mogelijkheid tot diagnose omdat het zorgpad van zoon even voor gaat.
Ik vermoed dat ik beide heb, alleen ik heb nu niet de mogelijkheid tot diagnose omdat het zorgpad van zoon even voor gaat.
Kiekeboe. Ik kom weer even binnenvallen met een vraag om (nieuwe) tips en/of herkenning. Dirk is sinds kort gestart met methylfenidaat, en hoewel ik weinig verschil zie overdag, zien wij wel dat hij s avonds veel last heeft van de zogenaamde rebound. Hij is druk, kan niet stil zitten, snel van slag en geeft het zelf ook aan: mijn hoofd is vol. Inslapen is daardoor (weer 
) dramatisch, het duurt echt een uur tot anderhalf.
Natuurlijk gaan we dit bespreken en terugkoppelen, maar ik vroeg me vooral af of er herkenning is en of jullie nog extra tips hebben? Na het eten gaan alle schermpjes al uit en de keuze in activiteiten is al beperkt (kleuren/verven, puzzelen, soms magisch zand), maar eigenlijk is er niks met hem te beginnen omdat hij alle kanten op stuitert.
) dramatisch, het duurt echt een uur tot anderhalf. Natuurlijk gaan we dit bespreken en terugkoppelen, maar ik vroeg me vooral af of er herkenning is en of jullie nog extra tips hebben? Na het eten gaan alle schermpjes al uit en de keuze in activiteiten is al beperkt (kleuren/verven, puzzelen, soms magisch zand), maar eigenlijk is er niks met hem te beginnen omdat hij alle kanten op stuitert.
Morgen ben ik vast weer mezelf.
Wij zijn na 2 weken gestopt. Hij had last van stroom in zijn hoofd, zoals hij het noemde. En dingen als trampoline springen vond hij niet meer leuk. Hij werd echt heel ongelukkig. De psychiater was het gelukkig met ons eens.quote:
Kiekeboe. Ik kom weer even binnenvallen met een vraag om (nieuwe) tips en/of herkenning. Dirk is sinds kort gestart met methylfenidaat, en hoewel ik weinig verschil zie overdag, zien wij wel dat hij s avonds veel last heeft van de zogenaamde rebound. Hij is druk, kan niet stil zitten, snel van slag en geeft het zelf ook aan: mijn hoofd is vol. Inslapen is daardoor (weer
Natuurlijk gaan we dit bespreken en terugkoppelen, maar ik vroeg me vooral af of er herkenning is en of jullie nog extra tips hebben? Na het eten gaan alle schermpjes al uit en de keuze in activiteiten is al beperkt (kleuren/verven, puzzelen, soms magisch zand), maar eigenlijk is er niks met hem te beginnen omdat hij alle kanten op stuitert.
Als je goed om je heen kijkt zie je dat alles gekleurd is.
Eigenlijk wat @livelink zegt
We hebben het wel wat langer volgehouden, maar het kind was zichzelf niet meer en er waren niet voldoende voordelen zichtbaar om door te gaan met de medicatie.
Hier overigens zowel methylfenidaat geprobeerd als Risperinogwattes, los van elkaar en gecombineerd in tal van sterktes.
We hebben het wel wat langer volgehouden, maar het kind was zichzelf niet meer en er waren niet voldoende voordelen zichtbaar om door te gaan met de medicatie.
Hier overigens zowel methylfenidaat geprobeerd als Risperinogwattes, los van elkaar en gecombineerd in tal van sterktes.
troel (de ~ (v.), ~en)
1 [inf.] vrouw of meisje
2 trut
1 [inf.] vrouw of meisje
2 trut
Ook wisselende ervaringen met diverse varianten van ADHD medicatie. Op dit moment is Cato wel weer aan de methylfenidaat maar ze zet 't heel gedoseerd in als ze zelf inschat dat het nodig is.
in de haak.
Hoi! L heeft ook de diagnose autisme. (En toen ik haar onderzoek van dichtbij zag, viel bij mij ook met terugwerkende kracht m'n hele leven op z'n plek 
)
)
ah, welkom hier!quote:
Hoi! L heeft ook de diagnose autisme. (En toen ik haar onderzoek van dichtbij zag, viel bij mij ook met terugwerkende kracht m'n hele leven op z'n plek
in de haak.
Fijn dat de puzzelstukjes dan ineens allemaal lijken te passen!quote:
Hoi! L heeft ook de diagnose autisme. (En toen ik haar onderzoek van dichtbij zag, viel bij mij ook met terugwerkende kracht m'n hele leven op z'n plek
troel (de ~ (v.), ~en)
1 [inf.] vrouw of meisje
2 trut
1 [inf.] vrouw of meisje
2 trut
Risperidon is hier geen optie vanwege zijn immuunstoornis waarmee het een wisselwerking kan hebben. Dus dit is eigenlijk de enige optie.quote:
Eigenlijk wat @:livelink zegt
We hebben het wel wat langer volgehouden, maar het kind was zichzelf niet meer en er waren niet voldoende voordelen zichtbaar om door te gaan met de medicatie.
Hier overigens zowel methylfenidaat geprobeerd als Risperinogwattes, los van elkaar en gecombineerd in tal van sterktes.
Ik merk verder weinig aan de methylfenidaat overdag. Hij is eigenlijk gewoon als altijd, alleen nu springt hij dus aan het einde van de middag/ s avonds extreem uit zn bol. Die fases hebben we wel ook vaker dus of het nou echt hieraan ligt is maar de vraag. Ik vind het extreem lastig dat hij zelf eigenlijk nog te jong is om echt aan te geven of het verschil maakt overdag. Gedoe zeg.
En wat jammer om te horen dat jullie (kinderen) er geen baat bij hadden. Ik had toch een beetje gehoopt op wat positieve ervaringen.
Morgen ben ik vast weer mezelf.
Welkom @-Spring. Fijn dat het voor jou ook puzzelstukjes op zn plek zet.
Morgen ben ik vast weer mezelf.
Dit is niet zo'n grote groep, op facebook zijn ook wel meerdere groepen voor ouders met een kind met ass, waar ik ook regelmatig medicatie gerelateerde vragen in voorbij zie komen.quote:
[..]
Risperidon is hier geen optie vanwege zijn immuunstoornis waarmee het een wisselwerking kan hebben. Dus dit is eigenlijk de enige optie.
Ik merk verder weinig aan de methylfenidaat overdag. Hij is eigenlijk gewoon als altijd, alleen nu springt hij dus aan het einde van de middag/ s avonds extreem uit zn bol. Die fases hebben we wel ook vaker dus of het nou echt hieraan ligt is maar de vraag. Ik vind het extreem lastig dat hij zelf eigenlijk nog te jong is om echt aan te geven of het verschil maakt overdag. Gedoe zeg.
En wat jammer om te horen dat jullie (kinderen) er geen baat bij hadden. Ik had toch een beetje gehoopt op wat positieve ervaringen.
Hier staan een aantal groepen op een rijtje, mocht iemand er behoefte aan hebben.
Nauwelijks ervaring met methylfenidaat, ik heb het zelf een paar weken geprobeerd toen de psychiater aan add dacht. Maar toen kwam ass in beeld en is de methylfenidaat ook gestopt. Ik sliep er lastiger door in, maar overdag merkte ik dat ik doeltreffender was ofzo. Ik kon me makkelijker tot dingen zetten die ik lastig vond.
Maar ik had niet echt zo'n enorme rebound voor zover ik me kan herinneren.
@-Spring welkom! Herkenbaar die puzzelstukjes die vallen. Ze zijn bij mij ass gaan onderzoeken, toen de oudste de diagnose had gekregen. En toen viel er veel op zijn plek, ook eindelijk het idee dat het een diagnose was die wel klopte.
Fake it till you make it...
Wat misschien meespeelt: zowel bij jongste als bij mij is het ASS in combinatie met AD(H)D.quote:
[..]
Risperidon is hier geen optie vanwege zijn immuunstoornis waarmee het een wisselwerking kan hebben. Dus dit is eigenlijk de enige optie.
Ik merk verder weinig aan de methylfenidaat overdag. Hij is eigenlijk gewoon als altijd, alleen nu springt hij dus aan het einde van de middag/ s avonds extreem uit zn bol. Die fases hebben we wel ook vaker dus of het nou echt hieraan ligt is maar de vraag. Ik vind het extreem lastig dat hij zelf eigenlijk nog te jong is om echt aan te geven of het verschil maakt overdag. Gedoe zeg.
En wat jammer om te horen dat jullie (kinderen) er geen baat bij hadden. Ik had toch een beetje gehoopt op wat positieve ervaringen.
troel (de ~ (v.), ~en)
1 [inf.] vrouw of meisje
2 trut
1 [inf.] vrouw of meisje
2 trut
Toch vreemd dat je door die ASS-diagnose moest stoppen met de methylfenidaat, het komt echt veel samen voor met ADHD, en er zit volgens mij ook wel een overlap in de neurologische basis ervan.quote:
[..]
Dit is niet zo'n grote groep, op facebook zijn ook wel meerdere groepen voor ouders met een kind met ass, waar ik ook regelmatig medicatie gerelateerde vragen in voorbij zie komen.
Hier staan een aantal groepen op een rijtje, mocht iemand er behoefte aan hebben.
Nauwelijks ervaring met methylfenidaat, ik heb het zelf een paar weken geprobeerd toen de psychiater aan add dacht. Maar toen kwam ass in beeld en is de methylfenidaat ook gestopt. Ik sliep er lastiger door in, maar overdag merkte ik dat ik doeltreffender was ofzo. Ik kon me makkelijker tot dingen zetten die ik lastig vond.
Maar ik had niet echt zo'n enorme rebound voor zover ik me kan herinneren.
@:-Spring welkom! Herkenbaar die puzzelstukjes die vallen. Ze zijn bij mij ass gaan onderzoeken, toen de oudste de diagnose had gekregen. En toen viel er veel op zijn plek, ook eindelijk het idee dat het een diagnose was die wel klopte.
in de haak.
Dat was bij mij ook zo inderdaad, een week of twee moest ik iets invullen over zijn sensorische informatieverwerking en dan zie ik echt mijzelf zo terug in de vragenlijsten, ik heb dezelfde problemen met overprikkeling en onder stimulatie en eigenlijk alles is zo herkenbaar.quote:
Hoi! L heeft ook de diagnose autisme. (En toen ik haar onderzoek van dichtbij zag, viel bij mij ook met terugwerkende kracht m'n hele leven op z'n plek
Ik heb wel eens overwogen om te vragen of ik het niet nog eens kan proberen. Want ik weet dat er meer ass-ers zijn die het gebruiken en voor wie het werkt. En ik lees inderdaad ook veel mensen met een dubbele diagnose.quote:
[..]
Toch vreemd dat je door die ASS-diagnose moest stoppen met de methylfenidaat, het komt echt veel samen voor met ADHD, en er zit volgens mij ook wel een overlap in de neurologische basis ervan.
Voor mij dekt alleen ass de lading wel.
Fake it till you make it...
Ik was het topic kwijt! 
Mijn ASS-er heeft ''sterke kenmerken'' van ADHD, hij krijgt 's ochtends 5mg Tentin en redt het hier goed op op school. Dat is een dexamfetamine. We hebben onlangs opgehoogd (hij kreeg eerst 2,5mg) omdat juf aangaf dat de rek er na de kleine pauze alweer uit was, nu met 5mg gaat het goed tot minimaal 14.00.
Hiervoor heeft hij een aantal maanden methylfenidaat (Medikinet) geslikt, hij werd er erg down van.. niks voor mijn overenthousiaste kind
[ Bericht 0% gewijzigd door PoesInDoos op 03-04-2023 20:43:23 ]
Mijn ASS-er heeft ''sterke kenmerken'' van ADHD, hij krijgt 's ochtends 5mg Tentin en redt het hier goed op op school. Dat is een dexamfetamine. We hebben onlangs opgehoogd (hij kreeg eerst 2,5mg) omdat juf aangaf dat de rek er na de kleine pauze alweer uit was, nu met 5mg gaat het goed tot minimaal 14.00.
Hiervoor heeft hij een aantal maanden methylfenidaat (Medikinet) geslikt, hij werd er erg down van.. niks voor mijn overenthousiaste kind
[ Bericht 0% gewijzigd door PoesInDoos op 03-04-2023 20:43:23 ]
This doctor said to me; ''Mental illness is not an airborne virus.''
And this guy would say ''I don't really even want you to say mental illness.
I want you to say mental injury. You are not this way by accident.''
Cracked up; the Daryll Hammond Story
And this guy would say ''I don't really even want you to say mental illness.
I want you to say mental injury. You are not this way by accident.''
Cracked up; the Daryll Hammond Story
In hoeverre (her)kennen jullie impulsief gedrag bij jullie kinderen? Ik schrijf impulsief maar het is eigenlijk struktureel dingen doen zonder na te denken met alle gevolgen van dien.
Praten en gewoon opvoeden om dit te verbeteren helpt niet. Pas bij een enorme uitbrander gaat er even tijdelijk een lichtje branden maar duurt het niet lang voordat het "daarboven" weer uit staat. Zo'n uitbrander is eigenlijk ook niet gewenst vanwege hechtingsproblematiek.
Weten jullie iets dat helpt patronen te doorbreken? Of hebben we te hoge verwachtingen voor een tiener die blijkbaar geen controle heeft over eigen handelen? En niet in staat is of geen urgentie ziet voor zelfreflectie en verbetering?
Praten en gewoon opvoeden om dit te verbeteren helpt niet. Pas bij een enorme uitbrander gaat er even tijdelijk een lichtje branden maar duurt het niet lang voordat het "daarboven" weer uit staat. Zo'n uitbrander is eigenlijk ook niet gewenst vanwege hechtingsproblematiek.
Weten jullie iets dat helpt patronen te doorbreken? Of hebben we te hoge verwachtingen voor een tiener die blijkbaar geen controle heeft over eigen handelen? En niet in staat is of geen urgentie ziet voor zelfreflectie en verbetering?
Your life is your life: go all the way
https://youtu.be/2lK4LrD8Ii4
https://youtu.be/2lK4LrD8Ii4
Is een deel gewoon ook niet "tiener"?quote:
In hoeverre (her)kennen jullie impulsief gedrag bij jullie kinderen? Ik schrijf impulsief maar het is eigenlijk struktureel dingen doen zonder na te denken met alle gevolgen van dien.
Praten en gewoon opvoeden om dit te verbeteren helpt niet. Pas bij een enorme uitbrander gaat er even tijdelijk een lichtje branden maar duurt het niet lang voordat het "daarboven" weer uit staat. Zo'n uitbrander is eigenlijk ook niet gewenst vanwege hechtingsproblematiek.
Weten jullie iets dat helpt patronen te doorbreken? Of hebben we te hoge verwachtingen voor een tiener die blijkbaar geen controle heeft over eigen handelen? En niet in staat is of geen urgentie ziet voor zelfreflectie en verbetering?
troel (de ~ (v.), ~en)
1 [inf.] vrouw of meisje
2 trut
1 [inf.] vrouw of meisje
2 trut
Dit speelt al vanaf ze zich min of meer zelf kan voortbewegen.quote:
Your life is your life: go all the way
https://youtu.be/2lK4LrD8Ii4
https://youtu.be/2lK4LrD8Ii4
Ik vraag het omdat ik soms moeite heb om het typische autigedrag los te trekken van het feit dat mijn jongens gewoon puber zijn.quote:
[..]
Dit speelt al vanaf ze zich min of meer zelf kan voortbewegen.
Is er vanwege de hechtingsproblematiek al hulp ingeschakeld? Want dan zou dat een goed punt zijn om te starten: met de professional overleggen hoe je dit aan moet pakken.
troel (de ~ (v.), ~en)
1 [inf.] vrouw of meisje
2 trut
1 [inf.] vrouw of meisje
2 trut
Dat vraag ik me soms ook af.quote:
[..]
Ik vraag het omdat ik soms moeite heb om het typische autigedrag los te trekken van het feit dat mijn jongens gewoon puber zijn.
Helaas rijkt mijn invloed niet zover. Professionele hulp staat gelijk aan niet de volledige controle hebben, ergo dat gaat het niet worden. Wie weet dat ze later nog eens de potentile voordelen er van inzien.quote:Is er vanwege de hechtingsproblematiek al hulp ingeschakeld? Want dan zou dat een goed punt zijn om te starten: met de professional overleggen hoe je dit aan moet pakken.
Your life is your life: go all the way
https://youtu.be/2lK4LrD8Ii4
https://youtu.be/2lK4LrD8Ii4
Ah, het gaat niet om een eigen kind, sorry, dat was een aanname van mijquote:
[..]
Dat vraag ik me soms ook af.
[..]
Helaas rijkt mijn invloed niet zover. Professionele hulp staat gelijk aan niet de volledige controle hebben, ergo dat gaat het niet worden. Wie weet dat ze later nog eens de potentile voordelen er van inzien.
troel (de ~ (v.), ~en)
1 [inf.] vrouw of meisje
2 trut
1 [inf.] vrouw of meisje
2 trut
Daar had ik zelf ook duidelijker in kunnen zijn dus ook sorryquote:
[..]
Ah, het gaat niet om een eigen kind, sorry, dat was een aanname van mij
Your life is your life: go all the way
https://youtu.be/2lK4LrD8Ii4
https://youtu.be/2lK4LrD8Ii4
Hoi allemaal!
Ik zou graag mee willen schrijven. Mijn oudste van 6 jaar heeft de diagnose ASS (en DCD, arfid, TOS en verbale ontwikkelingsdyspraxie).
We vonden onze oudste zo leuk, dat we copy + paste hebben gedaan bij zijn broertje van 2,5 jaar. Nu (nog) zonder diagnoses. We wachten nog op goedkeuring van de gemeente voor een diagnose traject, ambulante begeleiding en de dagbehandelijk van Jeugdhulp.
We dachten alles wel hebben mee gemaakt met de oudste en dat we dus wel weten wat we moeten doen. Maar we weten het gewoon niet. Dus hoop dat de ambulante begeleiding snel van start gaat.
Op facebook ben ik moderator van een grote autismegroep voor ouders. Maar spar toch liever met een kleiner groepje en liever iets anoniemer.
Ik zou graag mee willen schrijven. Mijn oudste van 6 jaar heeft de diagnose ASS (en DCD, arfid, TOS en verbale ontwikkelingsdyspraxie).
We vonden onze oudste zo leuk, dat we copy + paste hebben gedaan bij zijn broertje van 2,5 jaar. Nu (nog) zonder diagnoses. We wachten nog op goedkeuring van de gemeente voor een diagnose traject, ambulante begeleiding en de dagbehandelijk van Jeugdhulp.
We dachten alles wel hebben mee gemaakt met de oudste en dat we dus wel weten wat we moeten doen. Maar we weten het gewoon niet. Dus hoop dat de ambulante begeleiding snel van start gaat.
Op facebook ben ik moderator van een grote autismegroep voor ouders. Maar spar toch liever met een kleiner groepje en liever iets anoniemer.
Goedemorgen ZombieQueen. Mijn zoon is inmiddels al te oud om nog kind genoemd te worden, dus ik post hier niet meer zo vaak.
Waar loop je tegenaan met je jongste waar je niet mee om weet te gaan? Ik moet wel eerlijk zeggen dat ik het volgens mij niet aan zou hebben gekund om het hele traject nogmaals door te gaan
Maar ja, als je er eenmaal middenin zit moet je wel en is het ook anders natuurlijk.
Waar loop je tegenaan met je jongste waar je niet mee om weet te gaan? Ik moet wel eerlijk zeggen dat ik het volgens mij niet aan zou hebben gekund om het hele traject nogmaals door te gaan
Maar ja, als je er eenmaal middenin zit moet je wel en is het ook anders natuurlijk.
Als je goed om je heen kijkt zie je dat alles gekleurd is.
Met de jongste is gewoon geen contact mee te krijgen. Soms lukt het wel. Maar hij zit zo ontzettend vast in zijn eigen wereld. Soms voel ik me buitengesloten door hem, ook al weet ik dat hij er niks aan kan doen.quote:
Goedemorgen ZombieQueen. Mijn zoon is inmiddels al te oud om nog kind genoemd te worden, dus ik post hier niet meer zo vaak.
Waar loop je tegenaan met je jongste waar je niet mee om weet te gaan? Ik moet wel eerlijk zeggen dat ik het volgens mij niet aan zou hebben gekund om het hele traject nogmaals door te gaan
Maar ja, als je er eenmaal middenin zit moet je wel en is het ook anders natuurlijk.
Helpt ook niet mee dat hij gewoon niet praat.
Waar we nu vooral tegenaan lopen is dat we hem amper veilig kunnen houden. Hij mist al een tand, gat in zijn hoofd gevallen. 2 tellen niet naar hem kijken en hij zit bovenin de schutting. Hij ervaart amper tot geen pijn. En is een ontzettende wegloper, hij ziet altijd wel een kans om weg te lopen.
En hij slaapt amper. Het inslapen duurt uren en is 's nachts uren wakker. En 's ochtends weer heel vroeg wakker.
Met de oudste heb ik wel truukjes om contact te krijgen. Alles wat bij hem werkt, werkt bij zijn broertje niet.
Niemand durft eigenlijk op hem te passen omdat hij altijd zo gevaarlijk is. Hij gaat nu wel naar de peuterspeelzaal, maar de juffen zeggen al 'we kijken het nog even aan, maar we denken dat hij hier niet kan blijven'. Hij is gewoon heel heel heel erg veel. Maar ook heel heel heel erg leuk.
een heel puur kind.Ik kijk ook wel weer heel erg op tegen het traject. Alles weer onder het vergrootglas en alles wat je doet als ouder wordt weer besproken en gevalueerd. Maar hij heeft ondersteuning nodig om te kunnen groeien en bloeien.
Sorry een heel verhaal.
[ Bericht 1% gewijzigd door ZombieQueen op 31-05-2023 07:27:36 ]
Welkom ZombieQueen, 2 kopietjes van elkaar... daar heb je de handen vol aan zo te lezen
Fake it till you make it...
Geen ervaringsdeskundige, maar ik volg bij instagram soms het account @evietheexplorer1111. Misschien ken je het wel, maar het zijn ouders van een autistisch meisje dat een enorme klim- en beweegbehoefte heeft als manier om te reguleren. Ze leggen ook dingen uit over sensory seeking in autisme en ik vind het mooi om te zien hoe ze tegemoet komen aan haar behoefte om te klimmen binnen de benodigde veiligheid.quote:
[..]
Met de jongste is gewoon geen contact mee te krijgen. Soms lukt het wel. Maar hij zit zo ontzettend vast in zijn eigen wereld. Soms voel ik me buitengesloten door hem, ook al weet ik dat hij er niks aan kan doen.
Helpt ook niet mee dat hij gewoon niet praat.
Waar we nu vooral tegenaan lopen is dat we hem amper veilig kunnen houden. Hij mist al een tand, gat in zijn hoofd gevallen. 2 tellen niet naar hem kijken en hij zit bovenin de schutting. Hij ervaart amper tot geen pijn. En is een ontzettende wegloper, hij ziet altijd wel een kans om weg te lopen.
En hij slaapt amper. Het inslapen duurt uren en is 's nachts uren wakker. En 's ochtends weer heel vroeg wakker.
Met de oudste heb ik wel truukjes om contact te krijgen. Alles wat bij hem werkt, werkt bij zijn broertje niet.
Niemand durft eigenlijk op hem te passen omdat hij altijd zo gevaarlijk is. Hij gaat nu wel naar de peuterspeelzaal, maar de juffen zeggen al 'we kijken het nog even aan, maar we denken dat hij hier niet kan blijven'. Hij is gewoon heel heel heel erg veel. Maar ook heel heel heel erg leuk.
Ik kijk ook wel weer heel erg op tegen het traject. Alles weer onder het vergrootglas en alles wat je doet als ouder wordt weer besproken en gevalueerd. Maar hij heeft ondersteuning nodig om te kunnen groeien en bloeien.
Sorry een heel verhaal.
I'm not troubled or sad, I'm just ready for bed.
Die kende ik nog niet, ben ze meteen gaan volgen. Klinkt wel heel herkenbaar.quote:
[..]
Geen ervaringsdeskundige, maar ik volg bij instagram soms het account @:evietheexplorer1111. Misschien ken je het wel, maar het zijn ouders van een autistisch meisje dat een enorme klim- en beweegbehoefte heeft als manier om te reguleren. Ze leggen ook dingen uit over sensory seeking in autisme en ik vind het mooi om te zien hoe ze tegemoet komen aan haar behoefte om te klimmen binnen de benodigde veiligheid.
Ook waar we nu mee worstelen. Het klimmen en klauteren is zijn manier om te reguleren. Maar het is lastig om hem dat veilig te laten doen.
Ik herken wel een aantal zaken uit jouw verhaal, ZombieQueen. Geen pijn ervaren, niet kunnen slapen, weglopen en altijd behoefte aan beweging. Alleen was mijn zoon 4 jaar toen dat allemaal begon te spelen. Dat scheelt wel behoorlijk. Wat wij hebben gedaan is bijvoorbeeld een trampoline kopen. Daar heeft hij jarenlang elke dag uren op gesprongen, maakte niet uit wat voor een weer het was. Dat had hij echt nodig om aan zijn beweging te komen en de rusteloosheid kwijt te raken. Als de trampoline kapot was stond er de volgende dag weer een nieuwe. Het was echt een eerste levensbehoefte voor hem. Daarnaast eindeloos met hem touwtje gesprongen. Gewoon dat ik ouderwets draaide en hij maar springen. Was meteen ook een leuke manier om met buurkinderen in contact te komen, want het bleek dat veel kinderen touwtje springen nog steeds heel erg leuk vinden.quote:
[..]
Met de jongste is gewoon geen contact mee te krijgen. Soms lukt het wel. Maar hij zit zo ontzettend vast in zijn eigen wereld. Soms voel ik me buitengesloten door hem, ook al weet ik dat hij er niks aan kan doen.
Helpt ook niet mee dat hij gewoon niet praat.
Waar we nu vooral tegenaan lopen is dat we hem amper veilig kunnen houden. Hij mist al een tand, gat in zijn hoofd gevallen. 2 tellen niet naar hem kijken en hij zit bovenin de schutting. Hij ervaart amper tot geen pijn. En is een ontzettende wegloper, hij ziet altijd wel een kans om weg te lopen.
En hij slaapt amper. Het inslapen duurt uren en is 's nachts uren wakker. En 's ochtends weer heel vroeg wakker.
Met de oudste heb ik wel truukjes om contact te krijgen. Alles wat bij hem werkt, werkt bij zijn broertje niet.
Niemand durft eigenlijk op hem te passen omdat hij altijd zo gevaarlijk is. Hij gaat nu wel naar de peuterspeelzaal, maar de juffen zeggen al 'we kijken het nog even aan, maar we denken dat hij hier niet kan blijven'. Hij is gewoon heel heel heel erg veel. Maar ook heel heel heel erg leuk.
Ik kijk ook wel weer heel erg op tegen het traject. Alles weer onder het vergrootglas en alles wat je doet als ouder wordt weer besproken en gevalueerd. Maar hij heeft ondersteuning nodig om te kunnen groeien en bloeien.
Sorry een heel verhaal.
Voor het slapen hebben we een hoge dosis melatonine voorgeschreven gekregen van de psychiater. Bij tijdig innemen hielp hem dat in slaap te vallen op een enigszins christelijke tijd. Het hielp niet met doorslapen, helaas. Nachtenlang heb ik met hem op gezeten. Maar hoe ouder hij werd hoe beter hij zichzelf kon redden 's nachts natuurlijk.
Die melatonine gebruikt hij nog steeds, maar alleen als het nodig is en hij echt moet slapen. Als hij het niet slikt, slaapt hij gewoon niet.
Weglopen heb ik moeten accepteren. De eerste keer was hij 4 jaar en we hebben een aantal keren de politie moeten bellen en de buurt is regelmatig gemobiliseerd om te helpen zoeken, maar uiteindelijk had ik door dat hij als hij enigszins op bekend terrein was uit zichzelf wel terugkwam en het voor hem de manier was om uit situaties weg te kunnen gaan. Hoe meer vrijheid ik hem gaf, hoe beter het eigenlijk ging, hoewel er natuurlijk altijd situaties waren weg van huis waar het angstig bleef en we hem achterna hebben moeten rennen of continue stevig vast moesten houden.
Maar 2,5 is wel echt heel erg jong om dat allemaal al te moeten reguleren zeg. Ik hoop dat jullie snel goede hulp hebben.
Als je goed om je heen kijkt zie je dat alles gekleurd is.
We hebben een trampoline in huis en eentje in de tuin haha. Onmisbaar. Wordt door beide zoveel op gesprongen. En we hebben een schommel in huis hangen. Je moet uiteindelijk toch wat.quote:
[..]
Ik herken wel een aantal zaken uit jouw verhaal, ZombieQueen. Geen pijn ervaren, niet kunnen slapen, weglopen en altijd behoefte aan beweging. Alleen was mijn zoon 4 jaar toen dat allemaal begon te spelen. Dat scheelt wel behoorlijk. Wat wij hebben gedaan is bijvoorbeeld een trampoline kopen. Daar heeft hij jarenlang elke dag uren op gesprongen, maakte niet uit wat voor een weer het was. Dat had hij echt nodig om aan zijn beweging te komen en de rusteloosheid kwijt te raken. Als de trampoline kapot was stond er de volgende dag weer een nieuwe. Het was echt een eerste levensbehoefte voor hem. Daarnaast eindeloos met hem touwtje gesprongen. Gewoon dat ik ouderwets draaide en hij maar springen. Was meteen ook een leuke manier om met buurkinderen in contact te komen, want het bleek dat veel kinderen touwtje springen nog steeds heel erg leuk vinden.
Voor het slapen hebben we een hoge dosis melatonine voorgeschreven gekregen van de psychiater. Bij tijdig innemen hielp hem dat in slaap te vallen op een enigszins christelijke tijd. Het hielp niet met doorslapen, helaas. Nachtenlang heb ik met hem op gezeten. Maar hoe ouder hij werd hoe beter hij zichzelf kon redden 's nachts natuurlijk.
Die melatonine gebruikt hij nog steeds, maar alleen als het nodig is en hij echt moet slapen. Als hij het niet slikt, slaapt hij gewoon niet.
Weglopen heb ik moeten accepteren. De eerste keer was hij 4 jaar en we hebben een aantal keren de politie moeten bellen en de buurt is regelmatig gemobiliseerd om te helpen zoeken, maar uiteindelijk had ik door dat hij als hij enigszins op bekend terrein was uit zichzelf wel terugkwam en het voor hem de manier was om uit situaties weg te kunnen gaan. Hoe meer vrijheid ik hem gaf, hoe beter het eigenlijk ging, hoewel er natuurlijk altijd situaties waren weg van huis waar het angstig bleef en we hem achterna hebben moeten rennen of continue stevig vast moesten houden.
Maar 2,5 is wel echt heel erg jong om dat allemaal al te moeten reguleren zeg. Ik hoop dat jullie snel goede hulp hebben.
Melatonine krijgt hij ook. Inslapen gaat wel een stuk beter, maar we zijn vaak alsnog 2 uur bezig om hem in slaap te krijgen. Zonder melatonine sliep hij pas rond middernacht... En in de nacht is hij gemiddel 1-3 uur wakker. Gewoon aan het spelen, zijn kamer slopen, in zijn vensterbank klimmen... We overwegen bijna een isoleerkamertje voor hem.
Maar wat een feest der herkenning zeg. Stiekem wel heel fijn.
Maar wat een nachtmerrie, kind kwijt, politie erbij. Daar ben ik ook ontzettend bang voor. Hij krijgt de voordeur al van het slot gedraaid en stond laatst met de kat op straat. Hij gaat nu 2 maanden naar de peuterspeelzaal en is daar al 5 keer ontsnapt, het gebeurd gewoon waar je bij staat.
Kind leeft echt op instinct.
Wat moeten jullie ook gebroken zijn (geweest). Heftig zeg.
Oh ja, als nabrander nog een slaaptip, want mijn zoon sliep natuurlijk ook al vanaf jongsaf aan slecht. Geluid
's nachts helpt wel een beetje. Als baby hebben we hem op een gegeven moment bij zijn oudere zus op de slaapkamer gelegd. Haar ademhaling hielp hem om rustig te worden. Zo namen wij hem ook toen hij ouder was
's nachts bij ons in bed als hij niet kon slapen. Dat hielp ook wel en scheelde mij wel volledig slapeloze nachten.
Hij is 9 maanden opgenomen geweest en daar hadden ze 's nachts de radio aan in zijn kamer en tegenwoordig heeft hij 's nachts een ventilator aan vanwege het geluid. Dat helpt hem allemaal niet om te slapen, maar wel om te ontspannen als hij niet slaapt.
's nachts helpt wel een beetje. Als baby hebben we hem op een gegeven moment bij zijn oudere zus op de slaapkamer gelegd. Haar ademhaling hielp hem om rustig te worden. Zo namen wij hem ook toen hij ouder was
's nachts bij ons in bed als hij niet kon slapen. Dat hielp ook wel en scheelde mij wel volledig slapeloze nachten.
Hij is 9 maanden opgenomen geweest en daar hadden ze 's nachts de radio aan in zijn kamer en tegenwoordig heeft hij 's nachts een ventilator aan vanwege het geluid. Dat helpt hem allemaal niet om te slapen, maar wel om te ontspannen als hij niet slaapt.
Als je goed om je heen kijkt zie je dat alles gekleurd is.
Wij hadden de ramen boven ook wel heel goed beveiligd hoor. Hij was in staat om gewoon naar beneden te springen. De deuren juist niet op slot, want daar raakte hij in paniek van en als hij zich echt opgesloten voelde ging hij inderdaad slopen. Dat heeft ons wat deuren en ruiten gekost helaas. En zijn kamer draagt nog steeds de sporen van al zijn gesloop. Gaten in de muur en vloer en een deur die helemaal kapot is bijvoorbeeld.quote:
[..]
We hebben een trampoline in huis en eentje in de tuin haha. Onmisbaar. Wordt door beide zoveel op gesprongen. En we hebben een schommel in huis hangen. Je moet uiteindelijk toch wat.
Melatonine krijgt hij ook. Inslapen gaat wel een stuk beter, maar we zijn vaak alsnog 2 uur bezig om hem in slaap te krijgen. Zonder melatonine sliep hij pas rond middernacht... En in de nacht is hij gemiddel 1-3 uur wakker. Gewoon aan het spelen, zijn kamer slopen, in zijn vensterbank klimmen... We overwegen bijna een isoleerkamertje voor hem.
Maar wat een feest der herkenning zeg. Stiekem wel heel fijn.
Maar wat een nachtmerrie, kind kwijt, politie erbij. Daar ben ik ook ontzettend bang voor. Hij krijgt de voordeur al van het slot gedraaid en stond laatst met de kat op straat. Hij gaat nu 2 maanden naar de peuterspeelzaal en is daar al 5 keer ontsnapt, het gebeurd gewoon waar je bij staat.
Kind leeft echt op instinct.
Wat moeten jullie ook gebroken zijn (geweest). Heftig zeg.
Als je goed om je heen kijkt zie je dat alles gekleurd is.
| Forum Opties | |
|---|---|
| Forumhop: | |
| Hop naar: | |