OUD Ouder(s)
Alles over (on)vruchtbaarheid, opvoeding en ontwikkeling.
Wij weten sinds vorige week ook dat we een ASS-er in huis hebben. Zeer waarschijnlijk 2. Tweelingzus gaan we ook laten testen.
Welkom bij de club, Kyara. Waren er al langer vermoedens?quote:Op zondag 9 juli 2023 10:08 schreef Kyara het volgende:
Wij weten sinds vorige week ook dat we een ASS-er in huis hebben. Zeer waarschijnlijk 2. Tweelingzus gaan we ook laten testen.
in de haak.
Vermoedens van ASS niet, wel dat er "iets" niet helemaal lekker zit. Nu vallen wel veel puzzelstukjes op hun plek zeg maar.quote:Op zondag 9 juli 2023 11:16 schreef trui het volgende:
[..]
Welkom bij de club, Kyara. Waren er al langer vermoedens?
Ik moet me nu nog een beetje inlezen. Ook omdat ik niet beter weet dat het iets genetisch is, maar therapeut had het er over dat vroeggeboorte ook van invloed kon zijn.
Ik weet even niet hoeveel te vroeg geboren ze ook alweer zijn, maar er is inderdaad bekend dat het risico op een ASS 4-12 keer hoger ligt bij prematuur geboren kinderen (verschilt tussen studies een beetje, ook naar hoe premature kinderen ze hebben gekeken etc). Ik ken twee wetenschappelijke studies die oa naar ASS na vroeggeboorte hebben gekeken (een follow-up op 11 jaar van een cohort extreem te vroeg geboren kinderen en een overzichtsstudie van de literatuur), als je daarin geïnteresseerd bent let me know, dan stuur ik je die linkjes toe. Ik heb zelf onderzoek gedaan naar lange termijn gevolgen van (<32wk) vroeggeboorte, vandaar dat ik nog een beetje in de literatuur zit.quote:
[..]
Vermoedens van ASS niet, wel dat er "iets" niet helemaal lekker zit. Nu vallen wel veel puzzelstukjes op hun plek zeg maar.
Ik moet me nu nog een beetje inlezen. Ook omdat ik niet beter weet dat het iets genetisch is, maar therapeut had het er over dat vroeggeboorte ook van invloed kon zijn.
[ Bericht 0% gewijzigd door vlindertje89 op 09-07-2023 13:28:52 ]
Interessant, vlindertje! Volgens mij kunnen inderdaad ook externe factoren die tijdens de zwangerschap of tijdens de bevalling hebben gespeeld van invloed zijn.
Succes met 't inlezen, Kyara. Fijn als 't jullie (en de docher(s) in kwestie) wat handvatten biedt om met bepaalde lastigheden om te gaan.
Hoe oud zijn ze nu?
Succes met 't inlezen, Kyara. Fijn als 't jullie (en de docher(s) in kwestie) wat handvatten biedt om met bepaalde lastigheden om te gaan.
Hoe oud zijn ze nu?
in de haak.
Het is ergens ook wel logisch - zowel bij ASS als bij ADHD zien we duidelijke problemen in de executieve functies. Dit zijn hogere orde cognitieve functies die doelgericht gedrag mogelijk maken. Werkgeheugen, inhibitie en cognitieve flexibiliteit worden beschouwd als de 'kern' executieve functies, die nodig zijn voor 'hogere' executieve functies zoals plannen en organiseren. De hersengebieden en -netwerken die betrokken zijn bij deze functies ontwikkelen zich nog lang door (tot jaar of 25), maar als je kijkt naar de ontwikkeling binnen de zwangerschapsperiode zijn dit gebieden en -netwerken die juist in die laatste drie maanden beginnen te ontwikkelen. Als je dan dus al geboren wordt, vindt die ontwikkeling/rijping plaats in een couveuse, terwijl je aan allerlei plakkertjes etc ligt, er regelmatig bloed geprikt moet worden, MRI's/echo's gemaakt, etcetera. Dat is natuurlijk een heel andere omgeving met ook heel andere prikkels etc dan in de baarmoeder. Hoe meer te vroeg geboren, hoe groter het effect (gemiddeld gezien). Best een deel van de te vroeg geboren kinderen die overleven doen het overigens gewoon prima, met milde tot geen problemen, maar ze lopen als groep wel iets grotere risico's op moeilijkheden op allerlei verschillende gebieden (cognitief, gedrag, sociaal functioneren).
Hopelijk geeft het inderdaad wat handvatten voor jullie @Kyara! Ongeacht of het nou genetisch is of (deels) gevolg van vroeggeboorte, is dat natuurlijk voor jullie het meest belangrijk, dat het inzichten geeft waar jullie mee uit de voeten kunnen.
Hopelijk geeft het inderdaad wat handvatten voor jullie @Kyara! Ongeacht of het nou genetisch is of (deels) gevolg van vroeggeboorte, is dat natuurlijk voor jullie het meest belangrijk, dat het inzichten geeft waar jullie mee uit de voeten kunnen.
Ze zijn nu 10, na de zomer naar groep 7. Het is ook fijn dat we nu handvatten krijgen om ze te begeleiden. Nu zijn ze oud genoeg om het zelf te begrijpen maar jong genoeg om ze nog te kunnen begeleiden voordat ze straks naar de middelbare gaan en echt gaan puberen.
Ze zijn trouwens niet extreem prematuur, geboren met 33 weken maar wel lastige start (we hebben ook al een emdr traject met haar doorlopen voor geboortetrauma),
Ze zijn trouwens niet extreem prematuur, geboren met 33 weken maar wel lastige start (we hebben ook al een emdr traject met haar doorlopen voor geboortetrauma),
Hopelijk laten ze zich niet te veel van hun stuk brengen door de diagnose, dat vond ik zelf toch wel wat ingewikkeld. Onze Cato heeft er (behalve voordeel) ook wel wat last van gehad (bang om gehandicapt te zijn, een behoorlijk laag zelfbeeld) en ook hebben we wel meegemaakt dat docenten soms te snel hun verwachtingen van haar capaciteiten naar beneden bijstelden. Ze had bijv. wel meer tijd en wat vereenvoudigde instructies nodig voor bepaalde taken, maar bleek achteraf echt wel meer in haar mars te hebben dan de leerkracht dacht. Ondervraagd worden heeft ook echt nadelen.quote:
Ze zijn nu 10, na de zomer naar groep 7. Het is ook fijn dat we nu handvatten krijgen om ze te begeleiden. Nu zijn ze oud genoeg om het zelf te begrijpen maar jong genoeg om ze nog te kunnen begeleiden voordat ze straks naar de middelbare gaan en echt gaan puberen.
Ze zijn trouwens niet extreem prematuur, geboren met 33 weken maar wel lastige start (we hebben ook al een emdr traject met haar doorlopen voor geboortetrauma),
Gelukkig is er nu ook steeds meer kennis over 'neurodivergente breinen', en dat zo'n alternatieve bedrading ook voordelen heeft, hopelijk helpt dat bij jullie meiden te voorkomen dat hun zelfbeeld er teveel onder lijdt. Blijft natuurlijk ook zaak om per persoon goed uit te vogelen waar diegene het meest bij gebaat is.
in de haak.
Mijn inmiddels 15 jarige laat zich nog steeds prima begeleiden gelukkig. En nu op de middelbare school is het meer nodig dan op de basisschool. Jammer is ook dat de school beter luistert naar onze begeleiding/behandelaar dan naar mij wanneer ik hetzelfde zeg...quote:
Ze zijn nu 10, na de zomer naar groep 7. Het is ook fijn dat we nu handvatten krijgen om ze te begeleiden. Nu zijn ze oud genoeg om het zelf te begrijpen maar jong genoeg om ze nog te kunnen begeleiden voordat ze straks naar de middelbare gaan en echt gaan puberen.
Ze zijn trouwens niet extreem prematuur, geboren met 33 weken maar wel lastige start (we hebben ook al een emdr traject met haar doorlopen voor geboortetrauma),
Fake it till you make it...
Ik heb de indruk dat het nu juist een positief effect op haar zelfbeeld heeft. Stukje erkenning van hoe zij zich/voelt en gedraagt zeg maar. Dat kan natuurljik ook wel anders worden. Ik heb in elk geval het boek Lifehacks voor meiden met autisme op aanraden van de therapeut voor haar besteld.quote:
[..]
Hopelijk laten ze zich niet te veel van hun stuk brengen door de diagnose, dat vond ik zelf toch wel wat ingewikkeld. Onze Cato heeft er (behalve voordeel) ook wel wat last van gehad (bang om gehandicapt te zijn, een behoorlijk laag zelfbeeld) en ook hebben we wel meegemaakt dat docenten soms te snel hun verwachtingen van haar capaciteiten naar beneden bijstelden. Ze had bijv. wel meer tijd en wat vereenvoudigde instructies nodig voor bepaalde taken, maar bleek achteraf echt wel meer in haar mars te hebben dan de leerkracht dacht. Ondervraagd worden heeft ook echt nadelen.
Gelukkig is er nu ook steeds meer kennis over 'neurodivergente breinen', en dat zo'n alternatieve bedrading ook voordelen heeft, hopelijk helpt dat bij jullie meiden te voorkomen dat hun zelfbeeld er teveel onder lijdt. Blijft natuurlijk ook zaak om per persoon goed uit te vogelen waar diegene het meest bij gebaat is.
Uit het intelligentieonderzoek kwam dat ze sterk is op verwerkingssnelheid en verbaal en dat daarom juist het risico op overvragen op de loer ligt.
Hoeveel begeleiding krijgt zij zelf? Wel fijn dat de school ervoor open staat maar beetje jammer dat ze dat niet van jou aannemen.quote:
[..]
Mijn inmiddels 15 jarige laat zich nog steeds prima begeleiden gelukkig. En nu op de middelbare school is het meer nodig dan op de basisschool. Jammer is ook dat de school beter luistert naar onze begeleiding/behandelaar dan naar mij wanneer ik hetzelfde zeg...
Oudste heeft ongeveer een uur (echt contacttijd) begeleiding/week, ik krijg begeleiding van dezelfde organisatie. Voor een deel ook voor dingen waar we met de oudste tegenaan lopen, maar ook een deel voor mijzelf (ook ass). Mijn oorspronkelijke begeleidster is ziek en we hebben nu 1 begeleidster, in overleg met oudste. Want die moest daar ook mee akkoord zijn. Wel prettig, want nu hebben we 1 iemand die het geheel overziet.quote:
[..]
Hoeveel begeleiding krijgt zij zelf? Wel fijn dat de school ervoor open staat maar beetje jammer dat ze dat niet van jou aannemen.
Fake it till you make it...
Hier is het vooralsnog ouderbegeleiding en als zij concreet ergens tegenaan loopt dat ook begeleiding voor haar.
Onze begeleidster ging ook dingen met haar doen, zelf naar de bibliotheek en dan iets vragen, ijsje halen en zelf bestellen.quote:
Hier is het vooralsnog ouderbegeleiding en als zij concreet ergens tegenaan loopt dat ook begeleiding voor haar.
Dingen die ze met ons weigerde maar met de begeleidster wel ging oefenen.
Afgelopen jaren ligt de focus erg op school, wat gaat er goed, waar loopt ze tegenaan en ook gewoon een vinger aan de pols, hoe gaat het.
We moeten binnenkort weer evalueren, indicatie steeds voor een jaar.
Ik zou er wel voorstander van zijn om ook weer wat praktischere zaken op te pakken, die haar zelfstandigheid vergroten. Maar dan moet daar wel energie voor zijn en school kost gewoon ook erg veel.
We hebben de begeleiding nu op school gedaan, in tussenuren. Omdat ze na school even helemaal niks wil.
Fake it till you make it...
Aah ja, elk kind is natuurlijk anders en vraagt andere begeleiding. Hier heeft ze vooral begeleiding nodig om de grotebozebuitenwereld te duiden. Omdat blijkbaar slecht verbanden legt, is er steeds een drempel die ze over moet. En bij haartweelingzus ligt het probleem vooral in emotieregulatie.
Goedemorgen allemaal, ik zit een beetje in de knoop. Mijn 6 jarige met ADHD type 1 heeft vanaf dreumes af aan altijd agressieve buien gehad waarbij ze ons pijn deed. Dat leek een jaar geleden ongeveer weg te ebben, waarbij ze wel agressief bleef op de momenten van overprikkeling maar dan op een uitdagende manier en niet meer met als daadwerkelijke doel om ons pijn te doen. Sinds een paar weken zijn we weer terug bij af en is ze weer op de volle toer met daadwerkelijk pijn toebrengen. Dit doet ze (vooralsnog) alleen binnen ons gezin, gelukkig.
Wij zitten op dit moment in een IPG traject en afgelopen week was de begeleidster aanwezig op het moment dat Jewel doorsloeg. Zij heeft nu met eigen ogen gezien wat er op zo'n moment gebeurt, hoe uitdagend ze was, dat ze met meubilair geen schuiven en gooien, dat ze aanviel, etc. Haar reactie was: ik weet niet of ik jullie hier mee kan helpen....
En dat verscheurde mij even van binnen, want als zelfs de psycholoog en de psychiater hier niet mee kunnen helpen, dan voelt het alsof we zijn vastgelopen. En de vraag is of ze dit gedrag ook buitenshuis gaat laten zien, wat er gaat gebeuren op school als het verder uit de hand loopt, etc. Want waar ze het gedrag eerst alleen liet zien als ze alleen met mijn vrouw of mij was, laat ze het nu thuis ook zien als er anderen bij zijn. Zo erg, dat we bijna geen bezoek meer durven te ontvangen. Laatst waren we in een schoenenwinkel en wilde ze graag nieuwe sandalen passen, maar flipte ze daar ook volkomen omdat alle schoenen voor haar gevoel te ruim zaten (ze kan vrijwel niets aan haar voeten hebben) en de enige schoenen die wel lekker genoeg zaten er niet meer in haar maat waren. De blikken die je dan krijgt, de afkeuring als ze je begint te slaan en te bijten en je haar niet in bedwang kan houden. Ik heb haar letterlijk in de houdgreep opgepakt en haar terwijl ze gilde en schopte en sloeg naar de auto getild.
Ik merk dat de koek bij ons op is, zowel bij vrouwlief als bij mij. Maar ook de jongste van 5 die steeds meer hetzelfde gedrag laat zien. De begeleidster merkte laatst op dat je met haar ook geen wederkerig gesprek kan aangaan. Zij begint in haar emoties tegenwoordig ook van zich af te bijten en te slaan. Gaat gillen, is onbereikbaar, verstopt zich en/of rent steeds bij je vandaan. Ons gezin lijdt er onder en ik heb het punt bereikt dat medicatie de enige uitweg is.
Gebruiken jullie kinderen medicatie? Wanneer bereikten jullie dat punt? Het voelt voor mij als een enorme (gevoelsmatige) drempel...
Wij zitten op dit moment in een IPG traject en afgelopen week was de begeleidster aanwezig op het moment dat Jewel doorsloeg. Zij heeft nu met eigen ogen gezien wat er op zo'n moment gebeurt, hoe uitdagend ze was, dat ze met meubilair geen schuiven en gooien, dat ze aanviel, etc. Haar reactie was: ik weet niet of ik jullie hier mee kan helpen....
En dat verscheurde mij even van binnen, want als zelfs de psycholoog en de psychiater hier niet mee kunnen helpen, dan voelt het alsof we zijn vastgelopen. En de vraag is of ze dit gedrag ook buitenshuis gaat laten zien, wat er gaat gebeuren op school als het verder uit de hand loopt, etc. Want waar ze het gedrag eerst alleen liet zien als ze alleen met mijn vrouw of mij was, laat ze het nu thuis ook zien als er anderen bij zijn. Zo erg, dat we bijna geen bezoek meer durven te ontvangen. Laatst waren we in een schoenenwinkel en wilde ze graag nieuwe sandalen passen, maar flipte ze daar ook volkomen omdat alle schoenen voor haar gevoel te ruim zaten (ze kan vrijwel niets aan haar voeten hebben) en de enige schoenen die wel lekker genoeg zaten er niet meer in haar maat waren. De blikken die je dan krijgt, de afkeuring als ze je begint te slaan en te bijten en je haar niet in bedwang kan houden. Ik heb haar letterlijk in de houdgreep opgepakt en haar terwijl ze gilde en schopte en sloeg naar de auto getild.
Ik merk dat de koek bij ons op is, zowel bij vrouwlief als bij mij. Maar ook de jongste van 5 die steeds meer hetzelfde gedrag laat zien. De begeleidster merkte laatst op dat je met haar ook geen wederkerig gesprek kan aangaan. Zij begint in haar emoties tegenwoordig ook van zich af te bijten en te slaan. Gaat gillen, is onbereikbaar, verstopt zich en/of rent steeds bij je vandaan. Ons gezin lijdt er onder en ik heb het punt bereikt dat medicatie de enige uitweg is.
Gebruiken jullie kinderen medicatie? Wanneer bereikten jullie dat punt? Het voelt voor mij als een enorme (gevoelsmatige) drempel...
Geen ervaring mee @Schanu, wat heftig!
Lijkt me ook slikken als zo'n begeleidster aangeeft dat ze ook niet weet of ze hiermee kan helpen... wel eerlijk en dat is ook wat waard, maar toch.
Ik weet niet of je ook op facebook zit, daar zijn ook groepen van ouders met kinderen met ass. Ik lees daar vaak over medicatie. Daar zitten meer ouders, dus meer reacties waarschijnlijk.
Het lastige is dat medicatie zo verschillend kan werken per persoon. Wat voor de een werkt, hoeft dat voor een ander niet te doen.
Mijn oudste gebruikt geen medicatie.
Sterkte
Lijkt me ook slikken als zo'n begeleidster aangeeft dat ze ook niet weet of ze hiermee kan helpen... wel eerlijk en dat is ook wat waard, maar toch.
Ik weet niet of je ook op facebook zit, daar zijn ook groepen van ouders met kinderen met ass. Ik lees daar vaak over medicatie. Daar zitten meer ouders, dus meer reacties waarschijnlijk.
Het lastige is dat medicatie zo verschillend kan werken per persoon. Wat voor de een werkt, hoeft dat voor een ander niet te doen.
Mijn oudste gebruikt geen medicatie.
Sterkte
Fake it till you make it...
Wat heftig @Schanu, zelf geen ervaring met medicatie maar op groep op facebook 'ouders van kinderen met autisme' zitten wel veel ouders van kinderen die medicatie krijgen. Dus daar zou je jouw vraag kunnen stellen. Is ook gewoon een hele fijne groep.
Die van mij (met adhd) kregen medicatie vanaf een jaar of 7. Geen seconde over getwijfeld.
Ze krijgen het niet omdat ze zweetvoeten hebben denk ik altijd maar! En als ze een bril nodig zouden hebben zou je dat toch ook zonder nadenken doen?
Al is het maar om even een adempauze in te lassen voor iedereen zodat je weer ruimte ziet.
Ze krijgen het niet omdat ze zweetvoeten hebben denk ik altijd maar! En als ze een bril nodig zouden hebben zou je dat toch ook zonder nadenken doen?
Al is het maar om even een adempauze in te lassen voor iedereen zodat je weer ruimte ziet.
***
@Schanu Begin dit zo eind april/begin mei?
Niet dat je er wat aan hebt, maar voor ons is dit altijd de beginperiode van veel onrust.
(Hier overigens bij jongste zowel de Ritalin als de Risperdal geprobeerd)
Niet dat je er wat aan hebt, maar voor ons is dit altijd de beginperiode van veel onrust.
(Hier overigens bij jongste zowel de Ritalin als de Risperdal geprobeerd)
troel (de ~ (v.), ~en)
1 [inf.] vrouw of meisje
2 trut
1 [inf.] vrouw of meisje
2 trut
Bedank voor jullie reacties! Ik zal ook eens op Facebook gaan kijken.
@Troel, de onrust is hier normaliter het grootst tijdens veranderingen, dan moet ze zich opnieuw aanpassen aan de nieuwe situatie. Bijvoorbeeld begin school na een vakantie, begin van de vakantie na school, feestdagen. De moeilijkste periode is hier vaak november (haar verjaardag) en december (kerst, sinterklaas en het feit dat dit ook op school wordt gevierd en de school dan bijvoorbeeld versierd is, dan durft ze niet eens naar binnen toe). Nu zitten we aan het einde van het schooljaar, de koek is op, ze zijn op school al heel erg bezig met de overgang naar de nieuwe klassen (meekijken enzo) en Jewel gaat naar groep 3 wat voor haar ook voelt als een hele grote stap. Allemaal spanningen dus. Het is opzich niet vreemd dat het nu dus slechter gaat, maar haar gedrag wordt wel steeds heftiger op die momenten. Vorig jaar toen we in dezelfde periode zaten was ze vooral heel moe, kon en wilde ze niets meer, sloeg het echt naar binnen toe (veel buikpijn en hoofdpijn ook). Nu slaat het naar binnen en naar buiten en duren de periodes ook langer. Het begint eerder en houdt langer aan. Dit jaar werd het pas weer rustiger in de maand maart bijvoorbeeld, vorig jaar hield de onrust van de feestdagenperiode aan tot januari ofzo.
We zijn vorig jaar al door de psycholoog doorverwezen naar de psychiaterpraktijk waar we nu lopen, omdat hij ook al aangaf dat er wellicht een punt zou komen waarop medicatie nodig was. Daarvoor vonden wij het toen echter nog te vroeg, omdat we voor ons gevoel nog niet alles hadden geprobeerd. Het zou dus voor ons niet als een hele grote verrassing moeten komen, mijn vrouw staat er ook wel heel erg voor open. En ik ook hoor, als het moet dan moet het. Maar ergens ben ik nog steeds bang dat er later niets aan de hand blijkt, dat we veel te voortvarend te werk zijn gegaan en dat ze voor niets aan de medicatie wordt gezet. Want als het goed gaat, dan gaat het gewoon goed. En bij anderen gedraagt ze zich meestal prima. En ze is nog maar 6, wie zegt wat er verder nog aan leeftijd meespeelt. En, en en....
Ik denk dat er vooral bij mij dus ook nog steeds acceptatie plaats moet vinden.
@Troel, de onrust is hier normaliter het grootst tijdens veranderingen, dan moet ze zich opnieuw aanpassen aan de nieuwe situatie. Bijvoorbeeld begin school na een vakantie, begin van de vakantie na school, feestdagen. De moeilijkste periode is hier vaak november (haar verjaardag) en december (kerst, sinterklaas en het feit dat dit ook op school wordt gevierd en de school dan bijvoorbeeld versierd is, dan durft ze niet eens naar binnen toe). Nu zitten we aan het einde van het schooljaar, de koek is op, ze zijn op school al heel erg bezig met de overgang naar de nieuwe klassen (meekijken enzo) en Jewel gaat naar groep 3 wat voor haar ook voelt als een hele grote stap. Allemaal spanningen dus. Het is opzich niet vreemd dat het nu dus slechter gaat, maar haar gedrag wordt wel steeds heftiger op die momenten. Vorig jaar toen we in dezelfde periode zaten was ze vooral heel moe, kon en wilde ze niets meer, sloeg het echt naar binnen toe (veel buikpijn en hoofdpijn ook). Nu slaat het naar binnen en naar buiten en duren de periodes ook langer. Het begint eerder en houdt langer aan. Dit jaar werd het pas weer rustiger in de maand maart bijvoorbeeld, vorig jaar hield de onrust van de feestdagenperiode aan tot januari ofzo.
We zijn vorig jaar al door de psycholoog doorverwezen naar de psychiaterpraktijk waar we nu lopen, omdat hij ook al aangaf dat er wellicht een punt zou komen waarop medicatie nodig was. Daarvoor vonden wij het toen echter nog te vroeg, omdat we voor ons gevoel nog niet alles hadden geprobeerd. Het zou dus voor ons niet als een hele grote verrassing moeten komen, mijn vrouw staat er ook wel heel erg voor open. En ik ook hoor, als het moet dan moet het. Maar ergens ben ik nog steeds bang dat er later niets aan de hand blijkt, dat we veel te voortvarend te werk zijn gegaan en dat ze voor niets aan de medicatie wordt gezet. Want als het goed gaat, dan gaat het gewoon goed. En bij anderen gedraagt ze zich meestal prima. En ze is nog maar 6, wie zegt wat er verder nog aan leeftijd meespeelt. En, en en....
Ik denk dat er vooral bij mij dus ook nog steeds acceptatie plaats moet vinden.
acceptatie is en blijft altijd lastig. En qua medicatie: je kunt ook weer stoppen he? Het is geen 'doodvonnis' dat je niet meer ongedaan kunt maken.quote:
Bedank voor jullie reacties! Ik zal ook eens op Facebook gaan kijken.
@:Troel, de onrust is hier normaliter het grootst tijdens veranderingen, dan moet ze zich opnieuw aanpassen aan de nieuwe situatie. Bijvoorbeeld begin school na een vakantie, begin van de vakantie na school, feestdagen. De moeilijkste periode is hier vaak november (haar verjaardag) en december (kerst, sinterklaas en het feit dat dit ook op school wordt gevierd en de school dan bijvoorbeeld versierd is, dan durft ze niet eens naar binnen toe). Nu zitten we aan het einde van het schooljaar, de koek is op, ze zijn op school al heel erg bezig met de overgang naar de nieuwe klassen (meekijken enzo) en Jewel gaat naar groep 3 wat voor haar ook voelt als een hele grote stap. Allemaal spanningen dus. Het is opzich niet vreemd dat het nu dus slechter gaat, maar haar gedrag wordt wel steeds heftiger op die momenten. Vorig jaar toen we in dezelfde periode zaten was ze vooral heel moe, kon en wilde ze niets meer, sloeg het echt naar binnen toe (veel buikpijn en hoofdpijn ook). Nu slaat het naar binnen en naar buiten en duren de periodes ook langer. Het begint eerder en houdt langer aan. Dit jaar werd het pas weer rustiger in de maand maart bijvoorbeeld, vorig jaar hield de onrust van de feestdagenperiode aan tot januari ofzo.
We zijn vorig jaar al door de psycholoog doorverwezen naar de psychiaterpraktijk waar we nu lopen, omdat hij ook al aangaf dat er wellicht een punt zou komen waarop medicatie nodig was. Daarvoor vonden wij het toen echter nog te vroeg, omdat we voor ons gevoel nog niet alles hadden geprobeerd. Het zou dus voor ons niet als een hele grote verrassing moeten komen, mijn vrouw staat er ook wel heel erg voor open. En ik ook hoor, als het moet dan moet het. Maar ergens ben ik nog steeds bang dat er later niets aan de hand blijkt, dat we veel te voortvarend te werk zijn gegaan en dat ze voor niets aan de medicatie wordt gezet. Want als het goed gaat, dan gaat het gewoon goed. En bij anderen gedraagt ze zich meestal prima. En ze is nog maar 6, wie zegt wat er verder nog aan leeftijd meespeelt. En, en en....
Ik denk dat er vooral bij mij dus ook nog steeds acceptatie plaats moet vinden.
troel (de ~ (v.), ~en)
1 [inf.] vrouw of meisje
2 trut
1 [inf.] vrouw of meisje
2 trut
Moeilijk, Schanu. Ik kan me je huiver wel voorstellen, maar als het helpt voorkom je misschien ook een boel schade.
in de haak.
Dit!quote:Op maandag 10 juli 2023 10:43 schreef Troel het volgende:
[..]
acceptatie is en blijft altijd lastig. En qua medicatie: je kunt ook weer stoppen he? Het is geen 'doodvonnis' dat je niet meer ongedaan kunt maken.
Onze jongste is nu bijna 14 en heeft zelf voorgesteld af te bouwen. Vinden wij spannend, want hij stapt ook nog eens over naar een andere school, maar hij heeft daar zeker zelf een stem in en dus gaan we eens zien wat er gaat gebeuren na de zomer.
***
Zelf heb ik er geen ervaring mee, maar heb het traject van ons buurjongetje (en vriendje van onze jongens) gevolgd. Hij heeft zelf aagegeven hoe fijn hij het vindt dat hij nu meer rust in zijn hoofd heeft. Op school ging hij opeens ook met grote sprongen vooruit omdat hij nu de concentratie heeft om daadwerkelijk aan de slag te gaan. Het is dus echt niet alleen maar een stap om het 'de ouders' makkelijker te maken, kinderen kunnen er zelf ook erg blij mee zijn. Al kunnen zij dat van tevoren minder goed inschatten, natuurlijk.
Venus in pocketformaat
© loveli
© loveli
@Schanu , heeft ze naast ADHD ook een ASS-diagnose? Uit interesse, omdat je het in het ASS-topic de vraag stelt.
Wij zijn voor onze zoon (ADHD+ASS) sinds een kleine 2 maanden gestart met methylfenidaat. Omdat we merkten dat zijn aandachtsspanne hem toch echt wel flink leek te beperken. En ook met het idee: bevalt het niet dan kunnen we direct weer stoppen.
Wij merken bij hem eigenlijk alleen dat zijn concentratie beter is. Ik denk dat hij zelf ook wel wat meer rust in zijn hoofd ervaart. Voor de prikkelverwerking heb ik niet het idee dat het iets doet. Wat hier momenteel een drama is, huilende kinderen. Dat veroorzaakt echt een soort acute kortsluiting bij hem. Dus ook als zijn broertje huilt. Erg lastig.
Wij zijn voor onze zoon (ADHD+ASS) sinds een kleine 2 maanden gestart met methylfenidaat. Omdat we merkten dat zijn aandachtsspanne hem toch echt wel flink leek te beperken. En ook met het idee: bevalt het niet dan kunnen we direct weer stoppen.
Wij merken bij hem eigenlijk alleen dat zijn concentratie beter is. Ik denk dat hij zelf ook wel wat meer rust in zijn hoofd ervaart. Voor de prikkelverwerking heb ik niet het idee dat het iets doet. Wat hier momenteel een drama is, huilende kinderen. Dat veroorzaakt echt een soort acute kortsluiting bij hem. Dus ook als zijn broertje huilt. Erg lastig.
No hay mal que dure cien años ni cuerpo que lo aguante
@Mariposas, er zijn grote vermoedens van lichte ASS maar gelet op haar leeftijd en het feit dat ze een meisje is, is diagnostisering op dat vlak lastig dus dit staat niet vast. De psycholoog gaf ook aan dat het allemaal zo dichtbij elkaar ligt en dat het zo vaak om een combinatie gaat, dat het voor behandeling nu in principe niet heel veel uit hoeft te maken of dat vast staat of niet. Ze vertoont best wel wat autistische trekjes, mijn vader is ook autistisch dus het zit in de familie. Maar die trekjes kunnen evengoed haar uiting zijn van ADHD, dus dat maakt het lastig.
Wat vervelend dat huilen bij hem jouw zoon kortsluiting veroorzaakt en dat de medicatie daar niet voor helpt. Hier zou ik het ook juist willen voor dat stuk prikkelverwerking want daar komen ook die agressieve buien uit voort bij Jewel. Al valt er bij haar ook wel enorm veel winst te behalen op het vlak van concentratie, ik ben bang dat ze daar in groep 3 enorm tegenaan zal lopen (ze houdt bijvoorbeeld niet van lezen omdat ze na 1 zin de concentratie al niet meer op kan brengen om de volgende zin te lezen).
En wat jullie zeggen is ook zeker waar, beginnen met medicatie betekent niet dat je er niet meer mee kan stoppen. Wat dat betreft kan proberen geen kwaad en lukt het Jewel dan hopelijk ook om onder woorden te brengen of het voor haar een positieve uitwerking heeft. Want dat zij wat meer rust in dat koppie kan krijgen en het dagelijkse leven haar wat makkelijker af gaat, dat is mij wel heel veel waard.
Wat vervelend dat huilen bij hem jouw zoon kortsluiting veroorzaakt en dat de medicatie daar niet voor helpt. Hier zou ik het ook juist willen voor dat stuk prikkelverwerking want daar komen ook die agressieve buien uit voort bij Jewel. Al valt er bij haar ook wel enorm veel winst te behalen op het vlak van concentratie, ik ben bang dat ze daar in groep 3 enorm tegenaan zal lopen (ze houdt bijvoorbeeld niet van lezen omdat ze na 1 zin de concentratie al niet meer op kan brengen om de volgende zin te lezen).
En wat jullie zeggen is ook zeker waar, beginnen met medicatie betekent niet dat je er niet meer mee kan stoppen. Wat dat betreft kan proberen geen kwaad en lukt het Jewel dan hopelijk ook om onder woorden te brengen of het voor haar een positieve uitwerking heeft. Want dat zij wat meer rust in dat koppie kan krijgen en het dagelijkse leven haar wat makkelijker af gaat, dat is mij wel heel veel waard.
Onze dochter van 7 is vorig jaar gediagnostiseerd met een lichte vorm van ASS. Ze had daarnaast ook wat ontwikkelingsachterstanden welke door schooluitval (Covid-periode) niet veel beter werden natuurlijk. School leek/lijkt van haar af te willen ondanks dat ze goede stappen maakt op cognitief gebied en ook steeds socialer wordt. Natuurlijk heeft ze wel wat trekjes die haar anders maken maar buiten hier en daar zaken niet begrijpen met de bijkomende emoties is ze verre van een probleemkind. Kan natuurlijk nog anders worden als ze meer begrijpt waarom ze anders is maar voorlopig is ze blij met haar rijke fantasie en kan haar leergierigheid en pre-occupaties haar eerder verder helpen dan belemmeren.
Kom hier even mijn bewondering (is dat het juiste woord?) voor jullie uitspreken. Zit in een lat-relatie met iemand die kinderen heeft die gediagnostiseerd zijn met ASS. Ondanks de vele goede kanten valt het bij tijd en wijlen niet mee.
Naast dat ik hier een hoop heb opgestoken, bepaalde mensen op linkedin in dit onderwerp enorm inspirerend zijn, een x aantal boeken hierover heb gelezen en bepaalde psychologie websites regelmatig bekijk kwam ik ook ergens de boom van rust in ouderschap tegen. Dit ging niet specifiek over autisme maar zette wel mooi executieve functies op een rijtje.
Het begint met de wortels:
- bewustwording van omgeving
- bewustwording van jezelf
- aandacht
- werkgeheugen
- impulscontrole
Dan de stam:
- starten met een taak
- jezelf beoordelen
- jezelf verbeteren
- emoties reguleren
- tijdsbesef
- tempo houden
- flexibiliteit
En de kroon van de boom:
- planning
- inschatten wat nodig is
- analyseren
- voortbrengen & creëren
- prioriteiten stellen
- organiseren
- keuzes maken
Dit heeft mij wel doen beseffen dat ik te hoge verwachten had en helaas soms nog steeds heb. Herkennen jullie dit? Dat je de stam of de kroon verwacht maar de wortels ervoor eigenlijk ontbreken?
Naast dat ik hier een hoop heb opgestoken, bepaalde mensen op linkedin in dit onderwerp enorm inspirerend zijn, een x aantal boeken hierover heb gelezen en bepaalde psychologie websites regelmatig bekijk kwam ik ook ergens de boom van rust in ouderschap tegen. Dit ging niet specifiek over autisme maar zette wel mooi executieve functies op een rijtje.
Het begint met de wortels:
- bewustwording van omgeving
- bewustwording van jezelf
- aandacht
- werkgeheugen
- impulscontrole
Dan de stam:
- starten met een taak
- jezelf beoordelen
- jezelf verbeteren
- emoties reguleren
- tijdsbesef
- tempo houden
- flexibiliteit
En de kroon van de boom:
- planning
- inschatten wat nodig is
- analyseren
- voortbrengen & creëren
- prioriteiten stellen
- organiseren
- keuzes maken
Dit heeft mij wel doen beseffen dat ik te hoge verwachten had en helaas soms nog steeds heb. Herkennen jullie dit? Dat je de stam of de kroon verwacht maar de wortels ervoor eigenlijk ontbreken?
Your life is your life: go all the way
https://youtu.be/2lK4LrD8Ii4
https://youtu.be/2lK4LrD8Ii4
Dit lees ik nu pas (vanmiddag niet teruggelezen). Fijn dat er dingen op hun plek vallen, voor jullie als ouders maar zeker ook voor haarzelf. Succes met jullie weg vinden de komende tijdquote:
Wij weten sinds vorige week ook dat we een ASS-er in huis hebben. Zeer waarschijnlijk 2. Tweelingzus gaan we ook laten testen.
.
Venus in pocketformaat
© loveli
© loveli
Ja, dit klinkt heel bekend; ik hem als de omgekeerde piramide (https://www.stibco.nl/cognitieve-functies-omgekeerde-pyramide/). Daar staat ook dat een kind aan het einde van de basisschool de onderste vier rijen moet beheersen (bij jouw boom de wortels en stam). Maar vaak worden er al heel jong dingen verwacht die totaal niet realistisch zijn, zeker niet bij kinderen met ADHD of ASS. Alhoewel jonge kinderen natuurlijk best wel kunnen 'keuzes maken' en 'creëren' en dergelijke, maar lang niet altijd en zeker niet bij grotere taken.quote:Op maandag 10 juli 2023 20:33 schreef Hineni het volgende:
Kom hier even mijn bewondering (is dat het juiste woord?) voor jullie uitspreken. Zit in een lat-relatie met iemand die kinderen heeft die gediagnostiseerd zijn met ASS. Ondanks de vele goede kanten valt het bij tijd en wijlen niet mee.
Naast dat ik hier een hoop heb opgestoken, bepaalde mensen op linkedin in dit onderwerp enorm inspirerend zijn, een x aantal boeken hierover heb gelezen en bepaalde psychologie websites regelmatig bekijk kwam ik ook ergens de boom van rust in ouderschap tegen. Dit ging niet specifiek over autisme maar zette wel mooi executieve functies op een rijtje.
Het begint met de wortels:
- bewustwording van omgeving
- bewustwording van jezelf
- aandacht
- werkgeheugen
- impulscontrole
Dan de stam:
- starten met een taak
- jezelf beoordelen
- jezelf verbeteren
- emoties reguleren
- tijdsbesef
- tempo houden
- flexibiliteit
En de kroon van de boom:
- planning
- inschatten wat nodig is
- analyseren
- voortbrengen & creëren
- prioriteiten stellen
- organiseren
- keuzes maken
Dit heeft mij wel doen beseffen dat ik te hoge verwachten had en helaas soms nog steeds heb. Herkennen jullie dit? Dat je de stam of de kroon verwacht maar de wortels ervoor eigenlijk ontbreken?
Carpe diem, quam minimum credula postero.
Hier wel ervaring mee gehad, Schanu. Ook zo agressief en ook buitenshuis helaas. Bij ons heeft het geresulteerd in een opname van 9 maanden. Die 9 maanden hebben wij gebruikt om bij te komen. Dat was hard nodig ook. En mijn zoon heeft daar ook wat geleerd. Hij heeft medicatie gehad. Anti-depressiva en anti-psychotica (risperdal). Die anti-depressiva maar een paar maanden en met de risperdal zijn we zeker wel 3 jaar doorgegaan. Het maakte hem rustiger en minder angstig en hij sliep en at daardoor beter. Het afbouwen heeft eigenlijk weinig problemen met zich meegebracht. Niets wat ik me kan herinneren in ieder geval. We zijn gaan afbouwen omdat het steeds beter ging, vooral door een goede opvang en begeleiding in het Speciaal Onderwijs. Het was gewoon niet meer echt nodig.quote:
Goedemorgen allemaal, ik zit een beetje in de knoop. Mijn 6 jarige met ADHD type 1 heeft vanaf dreumes af aan altijd agressieve buien gehad waarbij ze ons pijn deed. Dat leek een jaar geleden ongeveer weg te ebben, waarbij ze wel agressief bleef op de momenten van overprikkeling maar dan op een uitdagende manier en niet meer met als daadwerkelijke doel om ons pijn te doen. Sinds een paar weken zijn we weer terug bij af en is ze weer op de volle toer met daadwerkelijk pijn toebrengen. Dit doet ze (vooralsnog) alleen binnen ons gezin, gelukkig.
Wij zitten op dit moment in een IPG traject en afgelopen week was de begeleidster aanwezig op het moment dat Jewel doorsloeg. Zij heeft nu met eigen ogen gezien wat er op zo'n moment gebeurt, hoe uitdagend ze was, dat ze met meubilair geen schuiven en gooien, dat ze aanviel, etc. Haar reactie was: ik weet niet of ik jullie hier mee kan helpen....
En dat verscheurde mij even van binnen, want als zelfs de psycholoog en de psychiater hier niet mee kunnen helpen, dan voelt het alsof we zijn vastgelopen. En de vraag is of ze dit gedrag ook buitenshuis gaat laten zien, wat er gaat gebeuren op school als het verder uit de hand loopt, etc. Want waar ze het gedrag eerst alleen liet zien als ze alleen met mijn vrouw of mij was, laat ze het nu thuis ook zien als er anderen bij zijn. Zo erg, dat we bijna geen bezoek meer durven te ontvangen. Laatst waren we in een schoenenwinkel en wilde ze graag nieuwe sandalen passen, maar flipte ze daar ook volkomen omdat alle schoenen voor haar gevoel te ruim zaten (ze kan vrijwel niets aan haar voeten hebben) en de enige schoenen die wel lekker genoeg zaten er niet meer in haar maat waren. De blikken die je dan krijgt, de afkeuring als ze je begint te slaan en te bijten en je haar niet in bedwang kan houden. Ik heb haar letterlijk in de houdgreep opgepakt en haar terwijl ze gilde en schopte en sloeg naar de auto getild.
Ik merk dat de koek bij ons op is, zowel bij vrouwlief als bij mij. Maar ook de jongste van 5 die steeds meer hetzelfde gedrag laat zien. De begeleidster merkte laatst op dat je met haar ook geen wederkerig gesprek kan aangaan. Zij begint in haar emoties tegenwoordig ook van zich af te bijten en te slaan. Gaat gillen, is onbereikbaar, verstopt zich en/of rent steeds bij je vandaan. Ons gezin lijdt er onder en ik heb het punt bereikt dat medicatie de enige uitweg is.
Gebruiken jullie kinderen medicatie? Wanneer bereikten jullie dat punt? Het voelt voor mij als een enorme (gevoelsmatige) drempel...
Als je goed om je heen kijkt zie je dat alles gekleurd is.
Wat vervelend dat je 't gevoel hebt dat school van haar af wil, Ericr. Het is mij wel veel waard geweest dat wij korte lijntjes hadden en nog wel enigszins hebben met de mensen op school, want over het algemeen heeft iedereen meestal echt wel 't beste voor met een kind. Dus als je daarin samen kunt optrekken is dat fijner (en ook zinvoller) dan in een strijd te belanden. Dus ik zou je adviseren om je zorgen hierover wel uit te spreken, maar ook te laten zien dat je als ouder echt graag constructief meedenkt over wat 't beste is voor jullie dochter.quote:
Onze dochter van 7 is vorig jaar gediagnostiseerd met een lichte vorm van ASS. Ze had daarnaast ook wat ontwikkelingsachterstanden welke door schooluitval (Covid-periode) niet veel beter werden natuurlijk. School leek/lijkt van haar af te willen ondanks dat ze goede stappen maakt op cognitief gebied en ook steeds socialer wordt. Natuurlijk heeft ze wel wat trekjes die haar anders maken maar buiten hier en daar zaken niet begrijpen met de bijkomende emoties is ze verre van een probleemkind. Kan natuurlijk nog anders worden als ze meer begrijpt waarom ze anders is maar voorlopig is ze blij met haar rijke fantasie en kan haar leergierigheid en pre-occupaties haar eerder verder helpen dan belemmeren.
Verder ís in sommige gevallen misschien speciaal onderwijs ook echt (tijdelijk?) beter passend (ik had ooit een gesprek met iemand die zelf ervaring had met het doorlopen van regulier onderwijs met een flinke autistische stoornis, zij adviseerde me juist 'als 't enigszins kan, ga voor speciaal onderwijs!'. Zij had zich op het regulier onderwijs altijd zo'n enorm buitenbeentje gevoeld, dat had haar zelfvertrouwen aardig aangetast. Ik vond dat een belangrijk advies, al was 't bij ons kind niet zo van toepassing omdat het op regulier onderwijs redelijk goed ging).
Het is tegenwoordig trouwens ook helemaal niet zo makkelijk om daarvoor in aanmerking te komen, dan moet er eerst wel uitgebreid geprobeerd zijn om passend onderwijs binnen de reguliere setting te realiseren. En dat kan vaak ook wel met wat extra ondersteuning en aandacht voor wat goed werkt bij je kind.
Hoe dan ook, mijn tip is dus vooral: probeer vooral positief te investeren in het contact met de docenten / intern begeleider op de school van je dochter, zodat je hopelijk echt samen kunt optrekken in het vinden van de beste voor haar. Niet te snel in de 'jullie zien het verkeerd' houding gaan staan. Zij zien misschien weer andere dingen in haar gedrag dan thuis, als jullie je observaties/inzichten samenvoegen krijg je uiteindelijk vast een vollediger beeld.
in de haak.
Pffff, de stoom komt even uit m'n oren. Zojuist gesprek gehad met de leerkracht van onze 6-jarige met licht autisme. Dat hij het steeds moeilijker vindt om zich in de klas te concentreren en zich aan het werk te zetten. Ik noemde dat onze 8-jarige ADHD heeft en daarvoor medicatie krijgt, en dat ik de 6-jarige niet meteen in hetzelfde hokje wil duwen maar dat het wel een punt van aandacht is. De reactie van de leerkracht: "ik ben geen voorstander van medicatie, ik zou iets natuurlijks willen aanraden zoals kruidenthee". Echt WTF, ik heb niet naar jouw mening over medicatie gevraagd, waar bemoei je je mee? Hij kent de 8-jarige helemaal niet, ziet niet hoe zij veel gelukkiger is op school nu ze zich eindelijk kan concentreren, weet niet hoe lang we de stap naar medicatie hebben uitgesteld door eerst al het andere mogelijke (behalve kruidenthee...) te proberen. Ik zou de 6-jarige echt niet zomaar vol met pillen stoppen, daar zijn psychologen en psychiaters voor die helpen om de juiste afwegingen te maken en eerst andere interventies in te zetten, maar kom niet aan met onzin als kruidenthee. Blij dat we volgend jaar niets meer met deze leerkracht te maken hebben, dit is me echt in het verkeerde keelgat geschoten.
Dat moet ik even kwijt
(Sorry voor mensen die wel in kruidenthee geloven
Niks op tegen, doe je ding. Maar heb geen kritiek op mensen die hun kinderen wél medicatie geven als dat in hun situatie het beste werkt.)
Dat moet ik even kwijt
(Sorry voor mensen die wel in kruidenthee geloven
Niks op tegen, doe je ding. Maar heb geen kritiek op mensen die hun kinderen wél medicatie geven als dat in hun situatie het beste werkt.)
Dit onderschrijf ik trouwens helemaal! Op bovengenoemde leerkracht na, ben ik heel gelukkig met hoe de school omgaat met ons neurodivergente grut. Vroeger snapte ik nooit wat een IB'er eigenlijk deed, nu zou ik niet meer zonder haar kunnenquote:
Hoe dan ook, mijn tip is dus vooral: probeer vooral positief te investeren in het contact met de docenten / intern begeleider op de school van je dochter, zodat je hopelijk echt samen kunt optrekken in het vinden van de beste voor haar.
quote:
Dat moet ik even kwijt
(Sorry voor mensen die wel in kruidenthee geloven
Ik drink al jaren kruidenthee en ben nog steeds autist Maar inderdaad. Groot gelijk. Maar dat gevoel heb ik wel vaker. Zag gisteren dat iemand iets deelde over dat er bij de Amish mensen geen autisme voorkomt (er wordt ook niet gevaccineerd). Tja, denk ook niet dat ze voor een diagnose naar de buitenwereld gaan, dus ergens wel logisch. Bovendien is een groot gedeelte erfelijk enzo. Tal van verklaringen, maar nee, het ligt uiteraard aan de vaccinaties.
troel (de ~ (v.), ~en)
1 [inf.] vrouw of meisje
2 trut
1 [inf.] vrouw of meisje
2 trut
quote:
[..]
Als je medicatie zou slikken zou je ook nog steeds een autist zijn trouwens
Daar kom je niet van af, ha!
Jamaar, jamaar, jamaarquote:Op dinsdag 11 juli 2023 15:46 schreef Amsel het volgende:
[..]
Als je medicatie zou slikken zou je ook nog steeds een autist zijn trouwens
Ik laat me wel opnieuw testen en geef alle wenselijke antwoorden, dan ben ik geen autist meer
troel (de ~ (v.), ~en)
1 [inf.] vrouw of meisje
2 trut
1 [inf.] vrouw of meisje
2 trut
True. Het is allemaal de schuld van mijn manquote:
Bovendien is een groot gedeelte erfelijk enzo.
Dat is toch altijd zo met de wat minder leuke eigenschappen?quote:
[..]
True. Het is allemaal de schuld van mijn man
troel (de ~ (v.), ~en)
1 [inf.] vrouw of meisje
2 trut
1 [inf.] vrouw of meisje
2 trut
Ik vind het een zeer onprofessionele reactie van deze leerkracht en eerlijk gezegd zou dit voor mij aanleiding zijn om een klacht in te dienen, of het in elk geval bespreekbaar maken (is er ook een IB’er betrokken?). Zou ze een blind iemand ook een kopje kruidenthee aanraden ipv een blindengeleidehond?quote:
Pffff, de stoom komt even uit m'n oren. Zojuist gesprek gehad met de leerkracht van onze 6-jarige met licht autisme. Dat hij het steeds moeilijker vindt om zich in de klas te concentreren en zich aan het werk te zetten. Ik noemde dat onze 8-jarige ADHD heeft en daarvoor medicatie krijgt, en dat ik de 6-jarige niet meteen in hetzelfde hokje wil duwen maar dat het wel een punt van aandacht is. De reactie van de leerkracht: "ik ben geen voorstander van medicatie, ik zou iets natuurlijks willen aanraden zoals kruidenthee". Echt WTF, ik heb niet naar jouw mening over medicatie gevraagd, waar bemoei je je mee? Hij kent de 8-jarige helemaal niet, ziet niet hoe zij veel gelukkiger is op school nu ze zich eindelijk kan concentreren, weet niet hoe lang we de stap naar medicatie hebben uitgesteld door eerst al het andere mogelijke (behalve kruidenthee...) te proberen. Ik zou de 6-jarige echt niet zomaar vol met pillen stoppen, daar zijn psychologen en psychiaters voor die helpen om de juiste afwegingen te maken en eerst andere interventies in te zetten, maar kom niet aan met onzin als kruidenthee. Blij dat we volgend jaar niets meer met deze leerkracht te maken hebben, dit is me echt in het verkeerde keelgat geschoten.
Dat moet ik even kwijt
(Sorry voor mensen die wel in kruidenthee geloven
No hay mal que dure cien años ni cuerpo que lo aguante
Ik ga je geen kruidenthee aanraden, althans niet op autisme te "genezen" ofzo, heeft hier net als bij Troel nog altijd niet geholpen.quote:
Pffff, de stoom komt even uit m'n oren. Zojuist gesprek gehad met de leerkracht van onze 6-jarige met licht autisme. Dat hij het steeds moeilijker vindt om zich in de klas te concentreren en zich aan het werk te zetten. Ik noemde dat onze 8-jarige ADHD heeft en daarvoor medicatie krijgt, en dat ik de 6-jarige niet meteen in hetzelfde hokje wil duwen maar dat het wel een punt van aandacht is. De reactie van de leerkracht: "ik ben geen voorstander van medicatie, ik zou iets natuurlijks willen aanraden zoals kruidenthee". Echt WTF, ik heb niet naar jouw mening over medicatie gevraagd, waar bemoei je je mee? Hij kent de 8-jarige helemaal niet, ziet niet hoe zij veel gelukkiger is op school nu ze zich eindelijk kan concentreren, weet niet hoe lang we de stap naar medicatie hebben uitgesteld door eerst al het andere mogelijke (behalve kruidenthee...) te proberen. Ik zou de 6-jarige echt niet zomaar vol met pillen stoppen, daar zijn psychologen en psychiaters voor die helpen om de juiste afwegingen te maken en eerst andere interventies in te zetten, maar kom niet aan met onzin als kruidenthee. Blij dat we volgend jaar niets meer met deze leerkracht te maken hebben, dit is me echt in het verkeerde keelgat geschoten.
Dat moet ik even kwijt
(Sorry voor mensen die wel in kruidenthee geloven
Maar ik zou het "licht" voor autisme gewoon weglaten. Omdat het naar mijn idee geen enkele toegevoegde waarde heeft om er een mate aan te hangen, maar dat is mijn mening. Je mag dit ook als niet gelezen beschouwen hoor, misschien bemoei ik me ergens mee waar ik me niet mee moet bemoeien
. @Troel, zou het niet zo zijn dat bij de Amish autisme ook minder opvalt? Stel dat zij net zo gemiddeld zijn als de rest van de bevolking, dan zouden er ook onder de Amish ass-ers moeten zijn. Maar hun leefwijze is naar mijn idee zo veel rustiger dan die in "onze maatschappij", dat het me niks zou verbazen dat een ass-er sowieso minder tegen dingen aanloopt en daardoor ook niet zo gauw een diagnose zou krijgen.
Of niet vaccineren is echt de truc...
ik dacht toch dat dat idee wel achterhaald was intussen...@Mariposas, ik zal mijn zeer slechtziende broertje eens kruidenthee aanraden, kijken of hij dan de weg weer kan vinden zonder stok
Toch raar dat mensen dat bij een blinde niet adviseren en bij iets als autisme wel.
Zal wel komen omdat mensen zich er geen voorstelling bij kunnen maken.
Fake it till you make it...
Ik zou er normaal gesproken ook wel wat mee doen, maar hij gaat de school verlaten en voor die 1,5 week dat hij er nog zit vind ik het de moeite nietquote:
[..]
Ik vind het een zeer onprofessionele reactie van deze leerkracht en eerlijk gezegd zou dit voor mij aanleiding zijn om een klacht in te dienen, of het in elk geval bespreekbaar maken (is er ook een IB’er betrokken?). Zou ze een blind iemand ook een kopje kruidenthee aanraden ipv een blindengeleidehond?
De kans op overprikkeling is er denk ik wel wat minder voor wat betreft het gebruik van radio, tv, telefoon en dergelijke, maar de bijeenkomsten met veel mensen en gezang lijkt me best een dingetje. Maar er zal ongetwijfeld een reden voor zijnquote:
@:Troel, zou het niet zo zijn dat bij de Amish autisme ook minder opvalt? Stel dat zij net zo gemiddeld zijn als de rest van de bevolking, dan zouden er ook onder de Amish ass-ers moeten zijn. Maar hun leefwijze is naar mijn idee zo veel rustiger dan die in "onze maatschappij", dat het me niks zou verbazen dat een ass-er sowieso minder tegen dingen aanloopt en daardoor ook niet zo gauw een diagnose zou krijgen.
Of niet vaccineren is echt de truc...
troel (de ~ (v.), ~en)
1 [inf.] vrouw of meisje
2 trut
1 [inf.] vrouw of meisje
2 trut
Oh nee geen probleem hoorquote:
Maar ik zou het "licht" voor autisme gewoon weglaten. Omdat het naar mijn idee geen enkele toegevoegde waarde heeft om er een mate aan te hangen, maar dat is mijn mening. Je mag dit ook als niet gelezen beschouwen hoor, misschien bemoei ik me ergens mee waar ik me niet mee moet bemoeien
Naar voor de context is het soms (vind ik) wel handig om te weten hoe belemmerend iemands autisme voor diegene is. Ik lees op Reddit veel mee in de subreddit voor ouders met kinderen met autisme, en in de VS gebruiken ze level 1, 2 en 3 (van 'licht' naar 'zwaar') om het onderscheid te maken. Het maakt een verschil of je het hebt over een kind met wat je vroeger Asperger zou noemen (zoals onze 6-jarige) of een kind dat non-verbaal is en nooit zelfstandig zal kunnen leven omdat de problemen zo ernstig zijn. Daarom zei ik in ons geval 'licht' autisme 
Of mensen die roepen dat we allemaal een beetje autisme hebben Gaat weg.
Gaat weg.
This doctor said to me; ''Mental illness is not an airborne virus.''
And this guy would say ''I don't really even want you to say mental illness.
I want you to say mental injury. You are not this way by accident.''
Cracked up; the Daryll Hammond Story
And this guy would say ''I don't really even want you to say mental illness.
I want you to say mental injury. You are not this way by accident.''
Cracked up; the Daryll Hammond Story
Bij mijn weten bestaat “licht” autisme (itt tot slechtziend, zeer slechtziend of blind ) ook niet. Je bent neurotypisch of neurodivers, niet een beetje van beide. Dat de omgeving er niet zo heel veel van merkt of last van heeft betekent vooral dat de persoon met ASS zich goed kan aanpassen. Maar dat betekent niet dat het aanpassen geen moeite kost voor diegene.
) ook niet. Je bent neurotypisch of neurodivers, niet een beetje van beide. Dat de omgeving er niet zo heel veel van merkt of last van heeft betekent vooral dat de persoon met ASS zich goed kan aanpassen. Maar dat betekent niet dat het aanpassen geen moeite kost voor diegene.
No hay mal que dure cien años ni cuerpo que lo aguante
Dat roept een vriend van mij trouwens. Zijn puber is onlangs gediagnostiseerd en mijn autiradar draait bij hem ook overuren. Hij moet er niks van wetenquote:
Of mensen die roepen dat we allemaal een beetje autisme hebben
This doctor said to me; ''Mental illness is not an airborne virus.''
And this guy would say ''I don't really even want you to say mental illness.
I want you to say mental injury. You are not this way by accident.''
Cracked up; the Daryll Hammond Story
And this guy would say ''I don't really even want you to say mental illness.
I want you to say mental injury. You are not this way by accident.''
Cracked up; the Daryll Hammond Story
Ik vind het soms trouwens wel vermoeiend om de enige neurotypische te zijn in mijn verder neurodiverse gezin 
Ik vind de oude termen ook veel duidelijker, alhoewel er ook wel klassiek autisten zijn die zich wel kunnen redden, waar een Asperger dat niet kan. Leuk joh, zo'n spectrumquote:
[..]
Oh nee geen probleem hoor
troel (de ~ (v.), ~en)
1 [inf.] vrouw of meisje
2 trut
1 [inf.] vrouw of meisje
2 trut
nou ja, ik snap je afkeer van die 'beetje autisme' - uitspraak heel goed, maar toch zit er een enorme diversiteit in de hele groep ASS'ers en hoe zij functioneren. Het wordt niet voor niks een spectrum genoemd.quote:
Bij mijn weten bestaat “licht” autisme (itt tot slechtziend, zeer slechtziend of blind
in de haak.
Dit was eigenlijk wat ik wilde zeggen... vaak zegt men "licht autisme" als ze van buiten niet zoveel zien.quote:
Bij mijn weten bestaat “licht” autisme (itt tot slechtziend, zeer slechtziend of blind
Maar ik vraag me wel eens af of de hinder aan de binnenkant dan ook als "licht" te classifiseren is.
Ik weet alleen hoe groot het verschil buiten en binnen bij mijzelf is, misschien vandaar ook dat ik een beetje huiverig ben voor termen als licht.
Fake it till you make it...
Daarom vind ik "autisme" voldoende de lading dekken. Want het is zo verschillend per persoon.quote:
[..]
nou ja, ik snap je afkeer van die 'beetje autisme' - uitspraak heel goed, maar toch zit er een enorme diversiteit in de hele groep ASS'ers en hoe zij functioneren. Het wordt niet voor niks een spectrum genoemd.
Is het niet zo dat er vanuit de DSM 5 een classificatie is qua ondersteuningsbehoefte?
Fake it till you make it...
Alleen melatonine om nog enigszins te kunnen slapen. Verder niets, nee.quote:
Gebruikt hij nu helemaal geen medicatie meer, Livelink?
Als je goed om je heen kijkt zie je dat alles gekleurd is.
Hoe gaat het nu verder @livelink? Tijdje terug ging het niet zo lekker meen ik me te herinneren?
Fake it till you make it...
Helaas gaat het onveranderd slecht. Er is niks veranderd. Hij is gestopt met alles en zit de hele dag op zijn kamer. Het is wel duidelijk dat het nog steeds allemaal angst is wat hem tegenhoudt. Het verschil met voorheen is dat we hem voor die tijd nog wel konden dwingen om iets te doen, waarmee hij zijn angsten moest overwinnen. Nu lukt me dat niet meer. Hij reageert nu zelfs weer agressief als we hem te veel pushen. Begeleiding en hulp is er nu eigenlijk niet meer, hoewel ik er wel over zit te denken om hulp voor mezelf te gaan regelen, want het drukt zwaar op me.quote:
Hoe gaat het nu verder @:livelink? Tijdje terug ging het niet zo lekker meen ik me te herinneren?
Als je goed om je heen kijkt zie je dat alles gekleurd is.
Livelink, zou het een optie zijn om juist wel weer te gaan kijken of medicatie hem kan helpen met die angsten of wat hem ook zo blokkeert? Dit lijkt me voor hemzelf toch ook niet fijn als het heel lang gaat duren.
in de haak.
@livelink, wat moeilijk om te zien als ouder. Goed om hulp te zoeken voor jezelf, dat is waar je wel invloed op hebt
Hier ligt de oudste ook het liefst in bed, als ze niks hoeft. Ze gaat wel naar school, ik denk vooral omdat het moet. Ze ziet er het nut niet van in en wil na het eindexamen niks. Gelukkig duurt dat nog 2 jaar...
Ik vind het lastig dat ik veel leeftijdsgenoten baantjes zie hebben en zich zie ontwikkelen en mijn oudste lijkt zo'n beetje stil te staan. Aan de andere kant, ze is ook gewoon jonger dan haar kalenderleeftijd.
Toch verlies ook ik dat wel eens uit het oog.
Ze zit nu op school, moet een cv schrijven. En dan appt ze mij wat erin moet.
Ik ben de hulplijn... enerzijds fijn, is toch ook hulp vragen. Maar het zou fijn zijn als dat op school ook zou lukken.
Hier ligt de oudste ook het liefst in bed, als ze niks hoeft. Ze gaat wel naar school, ik denk vooral omdat het moet. Ze ziet er het nut niet van in en wil na het eindexamen niks. Gelukkig duurt dat nog 2 jaar...
Ik vind het lastig dat ik veel leeftijdsgenoten baantjes zie hebben en zich zie ontwikkelen en mijn oudste lijkt zo'n beetje stil te staan. Aan de andere kant, ze is ook gewoon jonger dan haar kalenderleeftijd.
Toch verlies ook ik dat wel eens uit het oog.
Ze zit nu op school, moet een cv schrijven. En dan appt ze mij wat erin moet.
Ik ben de hulplijn... enerzijds fijn, is toch ook hulp vragen. Maar het zou fijn zijn als dat op school ook zou lukken.
Fake it till you make it...
Wat rot om te lezen Livelink. Vooral ook dat je als ouder met je rug tegen de muur staat zodra ze 18 zijn.
Sterkte ermee.quote:
[..]
Helaas gaat het onveranderd slecht. Er is niks veranderd. Hij is gestopt met alles en zit de hele dag op zijn kamer. Het is wel duidelijk dat het nog steeds allemaal angst is wat hem tegenhoudt. Het verschil met voorheen is dat we hem voor die tijd nog wel konden dwingen om iets te doen, waarmee hij zijn angsten moest overwinnen. Nu lukt me dat niet meer. Hij reageert nu zelfs weer agressief als we hem te veel pushen. Begeleiding en hulp is er nu eigenlijk niet meer, hoewel ik er wel over zit te denken om hulp voor mezelf te gaan regelen, want het drukt zwaar op me.
Piekert hij ook veel? Angst is bij ons erg herkenbaar. Doordat de hersenen structureel vele overuren maakte ontstond hoofdpijn.
Met medicijnen tegen migraine zagen we de rust toenemen (vroeg slapen), wonder boven wonder gezonder eten, en werden er (in combinatie met beloningen) sommige angsten overwonnen.
Your life is your life: go all the way
https://youtu.be/2lK4LrD8Ii4
https://youtu.be/2lK4LrD8Ii4
Ik vind het ook heel rot om te lezen, livelink. Arme J en arme jullie. Goed idee om hulp te zoeken voor jezelf.
Op maandag 14 november 2016 12:18 schreef Crumpette het volgende:
De eerste keer ben je zo'n magische eenhoorn van moeder natuur en creeert een wonder
De eerste keer ben je zo'n magische eenhoorn van moeder natuur en creeert een wonder
Dank jullie wel.
En medicatie is misschien wel een goed idee @trui ,maar ook weer iets waar hij zelf achter moet staan en hij wil niet naar huisarts of psycholoog.
Herkenbaar Nijna. Ik denk dat een groot deel van ons probleem nu ook is dat hij nu pas in de puberteit komt. Dat komt ook doordat hij eigenlijk in alles jonger is dan zijn kalenderleeftijd. Dat is ook een beetje mijn hoop. Dat dit gewoon even heftig pubergedrag is waar hij ook weer uit zal komen.quote:
@:livelink, wat moeilijk om te zien als ouder. Goed om hulp te zoeken voor jezelf, dat is waar je wel invloed op hebt
Hier ligt de oudste ook het liefst in bed, als ze niks hoeft. Ze gaat wel naar school, ik denk vooral omdat het moet. Ze ziet er het nut niet van in en wil na het eindexamen niks. Gelukkig duurt dat nog 2 jaar...
Ik vind het lastig dat ik veel leeftijdsgenoten baantjes zie hebben en zich zie ontwikkelen en mijn oudste lijkt zo'n beetje stil te staan. Aan de andere kant, ze is ook gewoon jonger dan haar kalenderleeftijd.
Toch verlies ook ik dat wel eens uit het oog.
Ze zit nu op school, moet een cv schrijven. En dan appt ze mij wat erin moet.
Ik ben de hulplijn... enerzijds fijn, is toch ook hulp vragen. Maar het zou fijn zijn als dat op school ook zou lukken.
En medicatie is misschien wel een goed idee @trui ,maar ook weer iets waar hij zelf achter moet staan en hij wil niet naar huisarts of psycholoog.
Als je goed om je heen kijkt zie je dat alles gekleurd is.
Livelink, wat ik me gister nog afvroeg, heeft hij wel iemand waarmee hij nog wat kan praten? Mijn puberteit was door depressie(s) ook behoorlijk heftig, maar ik had een vriendin waar ik ook die donkere gevoelens bij kwijt kon. Dus zelfs in de fases dat ik me nergens toe kon zetten en meer in mijn hoofd leefde dan daarbuiten, was ik niet helemaal alleen. Uiteindelijk kwam ik wel op het punt dat ik me niet zo wilde voelen en ging ik wel hulp zoeken.
Ik besef me nu pas hoe moeilijk dit voor mijn moeder ook geweest moet zijn.
Ik besef me nu pas hoe moeilijk dit voor mijn moeder ook geweest moet zijn.
Morgen ben ik vast weer mezelf.
Ik hoop met je mee livelinkquote:
Dank jullie wel.
[..]
Herkenbaar Nijna. Ik denk dat een groot deel van ons probleem nu ook is dat hij nu pas in de puberteit komt. Dat komt ook doordat hij eigenlijk in alles jonger is dan zijn kalenderleeftijd. Dat is ook een beetje mijn hoop. Dat dit gewoon even heftig pubergedrag is waar hij ook weer uit zal komen.
En medicatie is misschien wel een goed idee @:trui ,maar ook weer iets waar hij zelf achter moet staan en hij wil niet naar huisarts of psycholoog.
.
Fake it till you make it...
Zou huisbezoek van de huisarts haalbaar zijn?quote:
Dank jullie wel.
[..]
Herkenbaar Nijna. Ik denk dat een groot deel van ons probleem nu ook is dat hij nu pas in de puberteit komt. Dat komt ook doordat hij eigenlijk in alles jonger is dan zijn kalenderleeftijd. Dat is ook een beetje mijn hoop. Dat dit gewoon even heftig pubergedrag is waar hij ook weer uit zal komen.
En medicatie is misschien wel een goed idee @:trui ,maar ook weer iets waar hij zelf achter moet staan en hij wil niet naar huisarts of psycholoog.
Hebben wij ook wel eens gedaan omdat andere wegen onmogelijk waren.
Op 28 februari 2012 19:20 schreef lezzer en op 31 augustus 2013 21:27 schreef DancingPhoebe:Jezus, Vanyel, wat een fantastische tips geef jij toch altijd!
Hoi mensen
Al een paar keer meegelezen en gepoogd hier wat te posten maar ik kon de moed niet vinden. Tijdens mijn zwangerschappen veel gepost in OUD dus laat ik de draad weer oppakken!
Korte introductie; ik ben de mama, 32 jaar, bijna gediplomeerd doktersassistente, woonachtig te Amsterdam.
Mijn zoontje V van 4 heeft de diagnose autisme gekregen en begint in het nieuwe schooljaar op een cluster 4 school in de stad.
Vandaag is hij voor het laatst op het MOC en morgen gaan we kijken naar zijn school. Die avond gelijk het busje aanvragen (en zwemles, dat vind hij geweldig).
Hij heeft ook een taal-achterstand en zindelijk worden lijkt hij nog niet klaar voor te zijn. Intussen kan hij wel plassen op commando (volle spaarkaart = Lego trein). Jochie is gek op treinen, Duplo, Lego, puzzelen en z’n bijna 2-jarige zusje A.
Al een paar keer meegelezen en gepoogd hier wat te posten maar ik kon de moed niet vinden. Tijdens mijn zwangerschappen veel gepost in OUD dus laat ik de draad weer oppakken!
Korte introductie; ik ben de mama, 32 jaar, bijna gediplomeerd doktersassistente, woonachtig te Amsterdam.
Mijn zoontje V van 4 heeft de diagnose autisme gekregen en begint in het nieuwe schooljaar op een cluster 4 school in de stad.
Vandaag is hij voor het laatst op het MOC en morgen gaan we kijken naar zijn school. Die avond gelijk het busje aanvragen (en zwemles, dat vind hij geweldig).
Hij heeft ook een taal-achterstand en zindelijk worden lijkt hij nog niet klaar voor te zijn. Intussen kan hij wel plassen op commando (volle spaarkaart = Lego trein). Jochie is gek op treinen, Duplo, Lego, puzzelen en z’n bijna 2-jarige zusje A.
Spannende tijd dus voor jullie en voor V.quote:
Hoi mensen
Al een paar keer meegelezen en gepoogd hier wat te posten maar ik kon de moed niet vinden. Tijdens mijn zwangerschappen veel gepost in OUD dus laat ik de draad weer oppakken!
Korte introductie; ik ben de mama, 32 jaar, bijna gediplomeerd doktersassistente, woonachtig te Amsterdam.
Mijn zoontje V van 4 heeft de diagnose autisme gekregen en begint in het nieuwe schooljaar op een cluster 4 school in de stad.
Vandaag is hij voor het laatst op het MOC en morgen gaan we kijken naar zijn school. Die avond gelijk het busje aanvragen (en zwemles, dat vind hij geweldig).
Hij heeft ook een taal-achterstand en zindelijk worden lijkt hij nog niet klaar voor te zijn. Intussen kan hij wel plassen op commando (volle spaarkaart = Lego trein). Jochie is gek op treinen, Duplo, Lego, puzzelen en z’n bijna 2-jarige zusje A.
Ben benieuwd hoe hij het gaat vinden op school
Als je goed om je heen kijkt zie je dat alles gekleurd is.
De 7-jarige doet heel erg zijn best om op vakantie nieuwe dingen te proeven (superknap!), maar vindt het heel erg moeilijk dat alles net anders smaakt dan thuis. Hij overleeft op stokbrood, mariakaakjes, cherrytomaatjes en appels en ik vind het gezegend 
Precies. Choose your battles en tel je zegeningen!quote:
De 7-jarige doet heel erg zijn best om op vakantie nieuwe dingen te proeven (superknap!), maar vindt het heel erg moeilijk dat alles net anders smaakt dan thuis. Hij overleeft op stokbrood, mariakaakjes, cherrytomaatjes en appels en ik vind het gezegend
Als je goed om je heen kijkt zie je dat alles gekleurd is.
Het schooljaar is welgeteld twee dagen oud en beide dagen heb ik oudste uit bed moeten halen na thuiskomst van werk. (Te)veel indrukken, overprikkeld, noem maar op.
troel (de ~ (v.), ~en)
1 [inf.] vrouw of meisje
2 trut
1 [inf.] vrouw of meisje
2 trut
Ik kom even inbreken met een vraag als dat mag: weet iemand hier of er ook een volwassenen ASS-topic is? In R&P ofzo? Heb daar wel gezocht maar niet gevonden en ik durf het daar niet te vragen
Er is ooit wel zoiets geweest, maar ik weet niet of dat nog bestaat.quote:
Ik kom even inbreken met een vraag als dat mag: weet iemand hier of er ook een volwassenen ASS-topic is? In R&P ofzo? Heb daar wel gezocht maar niet gevonden en ik durf het daar niet te vragen
troel (de ~ (v.), ~en)
1 [inf.] vrouw of meisje
2 trut
1 [inf.] vrouw of meisje
2 trut
Mij staat ook iets bij dat zoiets er was? Ik ga dalijk zoeken.quote:
Je had me ook kunnen DMen @_flore
Breitling - Instruments for Professionals
Herkenbaar... oudste heeft 3 dagen tot 4 uur. Is dan rond half 5 thuis en moet eerst afdraaien... ze begint die dagen wel later, dus misschien zijn er in de ochtend huiswerkmomenten, maar pffff. Ik zie alweer een hoop beren op de weg. Maar hoorde van de jongste dat ze nog eens naar de roosters gaan kijken, omdat er om een of andere reden heel veel 8e uren zijn (en dat was voorgaande jaren hooguit 1 per week) nu hebben ze er beide 3.quote:
Het schooljaar is welgeteld twee dagen oud en beide dagen heb ik oudste uit bed moeten halen na thuiskomst van werk. (Te)veel indrukken, overprikkeld, noem maar op.
Er is wel een topic R&P / ASS [Autisme, Asperger, PDD-NOS] #153 het is lente maar daar is al een jaar niet in gepost.quote:
Ik kom even inbreken met een vraag als dat mag: weet iemand hier of er ook een volwassenen ASS-topic is? In R&P ofzo? Heb daar wel gezocht maar niet gevonden en ik durf het daar niet te vragen
Ik weet niet of je facebook hebt, daar zijn wel ass-groepen, wellicht dat daar meer actie is.
Althans, ik zit in een paar groepen waar wel redelijk actief gepost wordt.
Fake it till you make it...
Kijk, weet je?quote:
[..]
Herkenbaar... oudste heeft 3 dagen tot 4 uur. Is dan rond half 5 thuis en moet eerst afdraaien... ze begint die dagen wel later, dus misschien zijn er in de ochtend huiswerkmomenten, maar pffff. Ik zie alweer een hoop beren op de weg. Maar hoorde van de jongste dat ze nog eens naar de roosters gaan kijken, omdat er om een of andere reden heel veel 8e uren zijn (en dat was voorgaande jaren hooguit 1 per week) nu hebben ze er beide 3.
[..]
Er is wel een topic R&P / ASS [Autisme, Asperger, PDD-NOS] #153 het is lente maar daar is al een jaar niet in gepost.
Ik weet niet of je facebook hebt, daar zijn wel ass-groepen, wellicht dat daar meer actie is.
Althans, ik zit in een paar groepen waar wel redelijk actief gepost wordt.
Ik had net tijd om te zoeken, ik vind inderdaad die reeks, ik helemaal blij naar dít topic om dat te melden zodat @_flore geholpen is, en dan heb jij het al gepost.
Dat is....teleurstellend.
Breitling - Instruments for Professionals
Aww.. toch bedankt!quote:
[..]
Kijk, weet je?
Ik had net tijd om te zoeken, ik vind inderdaad die reeks, ik helemaal blij naar dít topic om dat te melden zodat @:_flore geholpen is, en dan heb jij het al gepost.
Dat is....teleurstellend.
En voor mij is het dan weer niet teleurstellend, maar een teken dat er hier meerdere behulpzame mensen zijn
Ja hoor, je bent gewoon welkom in R&Pquote:
[..]
Aww.. toch bedankt!
En voor mij is het dan weer niet teleurstellend, maar een teken dat er hier meerdere behulpzame mensen zijn
Breitling - Instruments for Professionals
Je kunt er vast wel een topic over openen in Klaagbaak Of R&Pquote:
[..]
Kijk, weet je?
Ik had net tijd om te zoeken, ik vind inderdaad die reeks, ik helemaal blij naar dít topic om dat te melden zodat @:_flore geholpen is, en dan heb jij het al gepost.
Dat is....teleurstellend.
troel (de ~ (v.), ~en)
1 [inf.] vrouw of meisje
2 trut
1 [inf.] vrouw of meisje
2 trut
Oh dat zeker! Het is alleen niet zo'n vlot lopend topic. Maar we kunnen het wellicht wel wat nieuw leven inblazen...quote:
[..]
Ja hoor, je bent gewoon welkom in R&P
Fake it till you make it...
Net mail van school, dat ze nog gaan kijken naar het rooster. Blijkbaar hebben ze een nieuw systeem waar nog wat kinderziektes in zitten ofzo. We wachten maar even af. Volgende week gesprek op school, weer even de neuzen dezelfde kant op proberen te krijgen.
Fake it till you make it...
Fijn begin van het schooljaar ook...quote:
Net mail van school, dat ze nog gaan kijken naar het rooster. Blijkbaar hebben ze een nieuw systeem waar nog wat kinderziektes in zitten ofzo. We wachten maar even af. Volgende week gesprek op school, weer even de neuzen dezelfde kant op proberen te krijgen.
De eerste week is nog niet voorbij of ik werd al gebeld of ik Dirk kon ophalen omdat hij alleen nog maar kon huilen dat hij naar huis wilde. Maar laten we vooral kijken hoe groep 3 loopt, want speciaal onderwijs was toch echt nog een stap te ver... 
Morgen ben ik vast weer mezelf.
Qua overleg hebben we nog niet zo snel om tafel gezeten aan het begin van het schooljaar (intussen zit ze in de 5e). Dat is dan weer het voordeel van dat we dit jaar dezelfde persoon moeten hebben hebben als vorig jaarquote:
[..]
Fijn begin van het schooljaar ook...
. Ahw...quote:
De eerste week is nog niet voorbij of ik werd al gebeld of ik Dirk kon ophalen omdat hij alleen nog maar kon huilen dat hij naar huis wilde. Maar laten we vooral kijken hoe groep 3 loopt, want speciaal onderwijs was toch echt nog een stap te ver...
Fake it till you make it...
Ah, dan begreep ik het eventjes verkeerd volgens mij. Maar wel heel fijn dat jullie dezelfde persoon hebben als vorig jaar.quote:
[..]
Qua overleg hebben we nog niet zo snel om tafel gezeten aan het begin van het schooljaar (intussen zit ze in de 5e). Dat is dan weer het voordeel van dat we dit jaar dezelfde persoon moeten hebben hebben als vorig jaar
[..]
Ahw...
Hier... jongste (wordt in oktober 3 jaar) heeft begin augustus de ADOS test gehad. Ik mocht er bij zijn, net als bij de oudste destijds. Voor mij kan het niet duidelijker dan dat er ASS uit komt. Maar goed, ik ben geen professional dus ik kan wel van alles vinden natuurlijk.
Morgen komt de ambulant begeleidster bij ons thuis. Ze is al een keer hier geweest voor de kennismaking, maar morgen voor het echie. We kennen haar al omdat oudste ook bij haar op de dagbehandeling zat, maar toen hadden we een andere begeleidster.
Ik hoop dat we deze maand nog het diagnosegesprek krijgen, ik ben ook wel toe aan duidelijkheid.
Slapen gaat ondanks E. zijn bedtent nog steeds ruk. Alleen nu blijft hij opgesloten in bed en kan hij de boel niet meer slopen. Dat scheelt wel iets.
Morgen komt de ambulant begeleidster bij ons thuis. Ze is al een keer hier geweest voor de kennismaking, maar morgen voor het echie. We kennen haar al omdat oudste ook bij haar op de dagbehandeling zat, maar toen hadden we een andere begeleidster.
Ik hoop dat we deze maand nog het diagnosegesprek krijgen, ik ben ook wel toe aan duidelijkheid.
Slapen gaat ondanks E. zijn bedtent nog steeds ruk. Alleen nu blijft hij opgesloten in bed en kan hij de boel niet meer slopen.
Dat scheelt wel iets.
Hij is (mentaal) echt moe en de dagen zijn lang. We zijn met andere medicatie gestart waardoor hij minder doorschiet in zijn emoties, wat beter kan schakelen en wat beter zijn aandacht bij zichzelf kan houden. Maar dat verandert niets op zijn prikkelverwerking en de overvraging, anders dan dat hij bij overprikkeling nu ontwijkt ipv compenseert. Afgelopen donderdag hadden ze een 'feestdag' vanwege een leraar die met pensioen ging. Allemaal workshops met muziek en dans en dat lukt dan s middags niet meer. Intens verdrietig trof ik hem op school aan, met de handen over z'n oren naast de directrice in een volle zaal met trommels en muziek.
Ik weet ook wel dat 1 week natuurlijk niet zoveel zegt. We zijn pas net gestart en wie weet trekt het wel weer beter bij. We hebben al een heleboel anders ingedeeld om de belasting te verminderen. Vorig schooljaar heb ik hem structureel de laatste 6 weken een dag in de week thuis gehouden omdat het niet meer ging, en daar kwam dan regelmatig nog een dag bij. Afspreken met vriendjes ging toen niet meer, hij was heel rigide en kon niks meer hebben. Ik weiger dat nog een jaar te doen, hij verdient meer dan dat.
Ik weet ook wel dat 1 week natuurlijk niet zoveel zegt. We zijn pas net gestart en wie weet trekt het wel weer beter bij. We hebben al een heleboel anders ingedeeld om de belasting te verminderen. Vorig schooljaar heb ik hem structureel de laatste 6 weken een dag in de week thuis gehouden omdat het niet meer ging, en daar kwam dan regelmatig nog een dag bij. Afspreken met vriendjes ging toen niet meer, hij was heel rigide en kon niks meer hebben. Ik weiger dat nog een jaar te doen, hij verdient meer dan dat.
Morgen ben ik vast weer mezelf.
En hulde aan de scholen die dit snappenquote:
Hij is (mentaal) echt moe en de dagen zijn lang. We zijn met andere medicatie gestart waardoor hij minder doorschiet in zijn emoties, wat beter kan schakelen en wat beter zijn aandacht bij zichzelf kan houden. Maar dat verandert niets op zijn prikkelverwerking en de overvraging, anders dan dat hij bij overprikkeling nu ontwijkt ipv compenseert. Afgelopen donderdag hadden ze een 'feestdag' vanwege een leraar die met pensioen ging. Allemaal workshops met muziek en dans en dat lukt dan s middags niet meer. Intens verdrietig trof ik hem op school aan, met de handen over z'n oren naast de directrice in een volle zaal met trommels en muziek.
Ik weet ook wel dat 1 week natuurlijk niet zoveel zegt. We zijn pas net gestart en wie weet trekt het wel weer beter bij. We hebben al een heleboel anders ingedeeld om de belasting te verminderen. Vorig schooljaar heb ik hem structureel de laatste 6 weken een dag in de week thuis gehouden omdat het niet meer ging, en daar kwam dan regelmatig nog een dag bij. Afspreken met vriendjes ging toen niet meer, hij was heel rigide en kon niks meer hebben. Ik weiger dat nog een jaar te doen, hij verdient meer dan dat.
troel (de ~ (v.), ~en)
1 [inf.] vrouw of meisje
2 trut
1 [inf.] vrouw of meisje
2 trut
Even iets heel anders hoor. Mijn zoon is nu toch maar begonnen met rijlessen. En moest vervolgens de gezondheidsverklaring van het CBR invullen. Daar heeft hij aangegeven dat hij de diagnose ASS had (wat ook volgens de regels aangegeven moet worden en hij volgt de regels).
Het gevolg is nu een medische keuring a 247 euro voordat zijn examen mag worden aangevraagd. Hij heeft morgen het gesprek met een onafhankelijke psychiater. En niet alleen dat gesprek, maar ook de diagnosebrief uit 2013 moest geupload worden. Het was bijna een trauma dat ik weer door al die papieren heen moest.
Nu ga ik er maar vanuit dat hij wordt goedgekeurd (ik heb geen idee wat ze gaan vragen en waar ze op gaan letten), maar jeetje, wat is dit een dure en tijdrovende grap, zeg.
Het gevolg is nu een medische keuring a 247 euro voordat zijn examen mag worden aangevraagd. Hij heeft morgen het gesprek met een onafhankelijke psychiater. En niet alleen dat gesprek, maar ook de diagnosebrief uit 2013 moest geupload worden. Het was bijna een trauma dat ik weer door al die papieren heen moest.
Nu ga ik er maar vanuit dat hij wordt goedgekeurd (ik heb geen idee wat ze gaan vragen en waar ze op gaan letten), maar jeetje, wat is dit een dure en tijdrovende grap, zeg.
Als je goed om je heen kijkt zie je dat alles gekleurd is.
Ynske
Bedankt voor de zon...
Echt triest he dat dat zoveel geld moet kosten. Ik hoop dat het allemaal positief doorlopen word en dat hij snel zijn rijbewijs op zak heeftquote:
Even iets heel anders hoor. Mijn zoon is nu toch maar begonnen met rijlessen. En moest vervolgens de gezondheidsverklaring van het CBR invullen. Daar heeft hij aangegeven dat hij de diagnose ASS had (wat ook volgens de regels aangegeven moet worden en hij volgt de regels).
Het gevolg is nu een medische keuring a 247 euro voordat zijn examen mag worden aangevraagd. Hij heeft morgen het gesprek met een onafhankelijke psychiater. En niet alleen dat gesprek, maar ook de diagnosebrief uit 2013 moest geupload worden. Het was bijna een trauma dat ik weer door al die papieren heen moest.
Nu ga ik er maar vanuit dat hij wordt goedgekeurd (ik heb geen idee wat ze gaan vragen en waar ze op gaan letten), maar jeetje, wat is dit een dure en tijdrovende grap, zeg.
Today is life -
the only life you are sure of. Make the most of today.
Dale Carnegie
the only life you are sure of. Make the most of today.
Dale Carnegie
Ik lees vaak dat die keuring een soort gesprekje is, kost een hoop geld, je staat zo weer buiten...
Gewoon een verdienmodel. NVA is ermee bezig volgens mij, er was eerder ook een verplichte rijtest, maar die is er intussen af. Nu de rest nog.
Er is geen onderzoek wat aantoont dat mensen met autisme slechte automobilisten zijn... en dan zou een psychiater even achter zn bureau kunnen bepalen of jij wel of niet veilig kan deelnemen aan het verkeer?
Lijkt me toch dat een rij instructeur dat veel beter kan inschatten...
Succes voor hem Livelink! Hopelijk rolt hij er zo doorheen en kan hij zijn rijbewijs gaan halen!
Gewoon een verdienmodel. NVA is ermee bezig volgens mij, er was eerder ook een verplichte rijtest, maar die is er intussen af. Nu de rest nog.
Er is geen onderzoek wat aantoont dat mensen met autisme slechte automobilisten zijn... en dan zou een psychiater even achter zn bureau kunnen bepalen of jij wel of niet veilig kan deelnemen aan het verkeer?
Lijkt me toch dat een rij instructeur dat veel beter kan inschatten...
Succes voor hem Livelink! Hopelijk rolt hij er zo doorheen en kan hij zijn rijbewijs gaan halen!
Fake it till you make it...
