Neoliberalisme, wat houdt het in? #12

quote:

Op zondag 23 april 2017 20:40 schreef GSbrder het volgende:

[..]

Dat kan. Jij gebruikt zelf de persoonlijke aanval als instrument voordat anderen daarmee beginnen.

quote:

Op zondag 23 april 2017 22:25 schreef GSbrder het volgende:

[..]

Dat onderscheid werd niet door mij gemaakt, ik reageerde op een eerdere post.
Jouw reactie daarop was een vraag. Volgens mij zie je spoken.

quote:

Op zondag 23 april 2017 20:31 schreef GSbrder het volgende:

[..]

Voordat ik antwoord kan geven op de vraag of Duitse Rijnlandse bedrijven internationaal gezien meer of minder bedrijven overnemen dan hun Angelsaksische of Nederlandse tegenhangers, wil ik eerst een lijstje van je met wie in jouw ogen Duits/Rijnlands genoemd mag worden.

quote:

Op zondag 23 april 2017 22:38 schreef GSbrder het volgende:

[..]

Ik laat het graag over aan de aandeelhouders. Oftwel belastingbetalers.

quote:

Op maandag 24 april 2017 10:35 schreef Klopkoek het volgende:
Even ter informering van de rest; als ik op GSbrder zijn schermafbeelding zoek dan krijg ik dit als resultaat.

[ afbeelding ]

Een kernaspect van neoliberalisme inderdaad.


Dat is inderdaad de agenda en het macchiavellistische ideaal dat door diverse lieden al jaren wordt verdedigt in allerlei bochten en kronkelingen. Tot het centrale bankenstelsel aan toe (neergezet als 'red vs blue pill').

quote:

Op maandag 24 april 2017 10:37 schreef bijdehand het volgende:

[..]

how low can you go

quote:

Op maandag 24 april 2017 10:35 schreef Klopkoek het volgende:
Even ter informering van de rest; als ik op GSbrder zijn schermafbeelding zoek dan krijg ik dit als resultaat.

[ afbeelding ]

Een kernaspect van neoliberalisme inderdaad.

Dat is inderdaad de agenda en het macchiavellistische ideaal dat door diverse lieden al jaren wordt verdedigt in allerlei bochten en kronkelingen. Tot het centrale bankenstelsel aan toe (neergezet als 'red vs blue pill').

quote:

Op maandag 24 april 2017 11:07 schreef Reya het volgende:

[..]

Dit heeft natuurlijk weinig met het topic te maken. Beter om het op de inhoud te houden dan op de persoon te spelen.

quote:

'Overheid heeft geen realistisch beeld van burger' | NOS

De overheid moet een realistischer beeld krijgen van de zelfredzaamheid van de burger. Dat is er nu niet, vindt de Wetenschappelijke Raad voor Regeringsbeleid (WRR). "Er bestaat een behoorlijk verschil tussen wat van de burgers wordt verwacht en wat zij daadwerkelijk kunnen doen", staat in het rapport Weten is nog geen doen.

Vooral bij tegenslag en stress zijn niet alle mensen in staat om hun leven goed op te rit te houden. Rationeel weten ze vaak wel wat ze moeten doen, maar met alle verleiding en tegenslagen is het vaak erg moeilijk om zich aan dat plan te houden.

Dat geldt volgens de WRR niet alleen voor de kwetsbare groepen in de maatschappij. "Ook mensen met een hoge opleiding en een goede maatschappelijke positie kunnen in situaties verzeild raken waarin hun redzaamheid ontoereikend is, zeker op momenten dat het leven tegenzit."

In het rapport maakt de WRR onderscheid tussen het doen- en denkvermogen van mensen. Daar blijken grote verschillen tussen te zitten. Zelfs als mensen rationeel weten wat ze moeten doen en wat er van hen wordt verwacht, kan je er niet van uitgaan dat ze daar naar kunnen handelen.

De WRR vindt dat de overheid daar meer rekening mee moet houden. "Een belangrijk onderdeel van een realistische benadering is het terugdringen van verleidingen, zodat mensen niet voortdurend een beroep hoeven te doen op hun zelfcontrole", schrijft de WRR.

Zo vindt de WRR het nodig dat goed gekeken wordt naar de hoeveelheid keuzemogelijkheden bij belangrijke financiële voorzieningen, zoals ziektekosten- en arbeidsongeschiktheidsverzekeringen en pensioenvoorzieningen.

En het moet persoonlijker. Een te star beleid, gecombineerd met geautomatiseerde beleidsuitvoering, kan "hele onaangename" gevolgen hebben, zegt het WRR. "De overheid legt bijvoorbeeld automatische boetes op als een burger niet betaalt. Wie even niet oplet, of verzuimt op tijd te betalen, ziet zijn boetes in korte tijd oplopen tot een enorm bedrag."

Sneller en persoonlijk contact bij onregelmatigheden moet leiden tot een beter onderscheid tussen de onwelwillende en de onkundige burger. Door in een vroeg stadium bij te sturen, hebben mensen nog genoeg mentale ruimte om helder na te denken en op de juiste manier in actie te komen.

Bron: nos.nl

quote:

Wiet stelt Colorado voor personeelsprobleem

quote:

At the time of the Trespass in 1932, calls for a "right to roam" had been being made for years. This was at base a question of competing freedoms, and of course one of class: should the land-owners be able to prevent the common man and woman from traversing open country, or did the latter have a fundamental and basic right to enjoy the countryside as much as the former?

In the 18th and 19th centuries, various Enclosures Acts packaged up common land and moved it into privately-owned estates. Altogether, millions of acres of common land, which had been used by Britain’s rural population to graze cattle and grow crops, were privatised. This in turn robbed many of their livelihoods and way of life.

The first parliamentary demand for the right to roam was made in 1884. It was unsuccessful, as were the many subsequent calls.

quote:

Op maandag 24 april 2017 13:42 schreef GSbrder het volgende:

[..]

Wordt vanzelf opgelost als wiet gelegaliseerd wordt in andere staten.
Nu krijg je toerisme en aan toeristen kun je meer verdienen dan aan locals.
De oplossing is dus: verdere legalisering.

quote:

Op dinsdag 25 april 2017 00:09 schreef Klopkoek het volgende:
Akzo Nobel valt ten prooi aan het Angelsaksische systeem, met Angelsaksische grootaandeelhouders (Elliott, Franklin Templeton, Causeway) die dichtbij de financieringsbronnen in Londen en New York staan.

Bij een casino wint het huis altijd

quote:

Branko Milanovic over wereldwijde ongelijkheid

De Amerikaans-Servische econoom schreef een boek over de verschillen tussen arm en rijk op wereldniveau. ‘Technologie en globalisering zijn barsten in het systeem.’
Tim de Gier
21 april 2017

‘Op verschillende momenten in de geschiedenis van de mensheid zie je dat er schuldenverlichting nodig is om het systeem te redden”, zegt de Servisch-Amerikaanse onderzoeker en voormalig econoom van de Wereldbank Branko Milanovic. „Schuldenverlichting of in ieder geval een soort kwijtschelding bestond al in de Romeinse tijd. Of nog verder terug, in de Babylonische tijd. Wat Dijsselbloem en de Eurogroep nu met Griekenland doen is een historische poging om een kale kip te plukken, ‘to bleed a stone’ zoals wij zeggen.”

Branko Milanovic (1953) is in Amsterdam om zijn boek Wereldwijde ongelijkheid te promoten, dat vorig voorjaar verscheen als Global Inequality. Twee wapenfeiten maakten hem beroemd. Het eerste is zijn lovende recensie van Kapitaal in de 21ste eeuw van Thomas Piketty, die hij publiceerde terwijl de rest van de wereld het boek nog negeerde. Het tweede is de ‘olifant-curve’, de grafiek die laat zien hoe het inkomen van zo ongeveer iedereen ter wereld steeg sinds de jaren tachtig, behalve van de westerse middenklasse. De olifant-curve wordt door veel economen gebruikt om de woede van de middenklasse en de opkomst van Trump en Wilders te verklaren.

Milanovic is een opgetogen spreker. Maar zodra het over Griekenland gaat, zucht hij diep. „Als je de situatie van Griekenland vergelijkt met die van de Oost-Europese transitielanden uit de jaren negentig (die overgingen op een vrije markt-economie, red.), zoals Servië, dan staat Griekenland er nu veel slechter voor. De dip hoort kort te zijn. Maar voor de Grieken is er geen licht aan het einde van de tunnel. In juli hebben ze weer geld nodig van de trojka en dan wordt de crisis weer groter.”

In uw boek onderzoekt u ongelijkheid over de grenzen van landen heen, de verhoudingen tussen arm en rijk op mondiaal niveau. Waarom is ongelijkheid eigenlijk een probleem?

„Het is ten eerste een morele kwestie. Net als de politiek filosoof John Rawls ga ik er vanuit dat mensen fundamenteel gelijk zijn en dat elke stap verder weg van die gelijkheid verantwoord moet worden: komt het door inspanning, geluk, opleiding, intelligentie of iets anders.

„Ongelijkheid zou niet lukraak mogen bestaan. We moeten ervan uitgaan dat ongelijkheid een begrijpelijke oorzaak heeft. Daarnaast heb ik een instrumenteel bezwaar tegen te veel ongelijkheid. Empirisch onderzoek laat overtuigend zien hoe in een bepaalde context de economische groei van een land wordt tegengehouden door grote inkomensverschillen. Bijvoorbeeld wanneer de rijken in een samenleving zo geïsoleerd zijn van de rest dat ze hun interesse verliezen in openbaar onderwijs of gezondheidszorg. Daarmee remmen ze de ontwikkeling van zowel armere mensen als de samenleving als geheel af. De derde reden dat ik tegen grote ongelijkheid ben is dat die leidt tot een onverantwoorde concentratie van politieke macht bij de elite. De invloed van geld op de politiek is zo groot dat de rijken de regels bepalen van het spel waar ze zelf aan meedoen.”

Politiek lijkt het nu een strijd te zijn tussen economische en sociale rechtvaardigheid.

„Met die tegenstelling ben ik het oneens. Het een kan niet zonder het ander. Je kan deze situatie in de politiek niet begrijpen zonder economie én identiteit. De economische situatie van de middenklasse is in dertig jaar tijd sluipenderwijs verslechterd. Je merkt het pas als je ineens achterblijft en het land om je heen in een plutocratie is veranderd. De laatste jaren is er een kookpunt bereikt. De achtergebleven middenklasse grijpt naar zondebokken: migranten, buitenlanders, de opkomst van China.

„Stel je het tegenovergestelde voor, dat het alleen om identiteit zou draaien. Als economische motieven niets verklaren, zijn rijke mensen dan minder xenofoob? Natuurlijk niet. Maar de belangen van de rijke klasse vallen nu samen met het systeem. De rijken houden van reizen en van handelen, dus van open grenzen. De achtergebleven middenklasse profiteert niet van het systeem en wil verandering.”

Verklaart dat ook waarom de rijke landen nu zo’n ruk naar rechts maken?

„Ja, maar daarnaast voert links een hopeloze ideologische strijd. Een grote groep voelt zich bedreigd door het systeem en links heeft nauwelijks nieuwe voorstellen. Rechtse partijen stellen dingen voor die misschien niet werken of verkeerd zijn, maar het zijn in ieder geval níeuwe voorstellen. Links herhaalt telkens het liedje van de jaren negentig. Er zit niks bij voor de groep die niet profiteert van globalisering.”

Hoe verhoudt uw onderzoek zich tot Piketty’s ‘Kapitaal in de 21ste eeuw’?

„Ik vond zijn onderzoek geweldig. Maar Piketty onderzocht vooral wat er in rijke landen gebeurt. Op basis van een enorm aantal gegevens ontkracht hij de economische theorie dat ongelijkheid bij economische groei hoort en vanzelf afneemt. Piketty is genadeloos in zijn oordeel over de economische wetenschap. Ik ben minder streng.

„We hebben de beschikking over steeds meer data, waardoor we meer weten. In mijn boek laat ik zien hoe ongelijkheid zich op lange termijn in golven ontwikkelt, de zogenoemde Kuznetz-waves.

„Globalisering en industrialisering veroorzaakten enorme ongelijkheid aan het begin van de twintigste eeuw. Dan krijg je in de jaren zeventig, door de verwoestingen van de oorlog maar ook door beter onderwijs, een periode van afnemende ongelijkheid. Maar die neemt in de jaren tachtig weer toe. En die groei is fors, dankzij een combinatie van open grenzen, technologie en politieke keuzes. Het is een golf.”

U hebt het over ‘golven’ en niet over een ‘golf’? Gaat dit proces zo door?

„Helaas hebben we niet genoeg informatie om een lijn van vloeiende golven te tekenen over een periode van eeuwen in de geschiedenis. Dat zou prachtig zijn, maar ongelijkheid is nooit zo eenduidig. Een ander moment waarop je duidelijk een Kuznetz-golf ziet is tijdens de Middeleeuwen. De pest veranderde tijdelijk de verhoudingen tussen kapitaal en arbeid. Er was een tekort aan arbeidskrachten en daardoor gingen de lonen omhoog. Dat was tijdelijk, want toen de bevolking weer toenam, steeg ook de ongelijkheid weer. Erger nog, toen er genoeg arbeiders waren maakten de landheren van de gelegenheid gebruik om nog meer van ze te vragen dan daarvoor. Het verschil met de oude tijden is dat de golven toen vooral veroorzaakt werden door niet-economische omstandigheden.”

Welke economische omstandigheden veroorzaken nu die golven?

„Technologie en globalisering zijn barsten in het systeem. Die veroorzaken een impuls van economische groei. Tot 1820 kenden we dat niet. Toen groeide de economie langzamer. De introductie van stoomkracht, spoorwegen, elektriciteit veranderde alles. Dat geldt ook voor de iPhone. Na de introductie van deze technologieën neemt de ongelijkheid iets af, doordat nieuwe spelers de technologie kopiëren en goedkoper maker. Maar vergeet niet dat zij die er als eersten bij zijn niet alleen het grootste gedeelte van de winst opstrijken, maar ook enorme rentes. Een technologische revolutie in een systeem van open grenzen zorgt wereldwijd voor een grote kloof tussen rijk en arm.”

In ‘Kapitaal in de 21ste eeuw’ lijkt het steeds op vechten uit te draaien.

„Je moet vaststellen dat door de wereldoorlogen de ongelijkheid tijdelijk is afgenomen. Piketty zegt niet wát oorlog veroorzaakt. Je zou best kunnen zeggen dat een grote ongelijkheid daarmee samenhangt. Dat is een bekend argument van Lenin en van de Britse econoom Hobson, die een ongelijke inkomensverdeling als verklaring zagen voor WOI.”

Zie je zo’n dynamiek nu ook?

„Aan het eind van de negentiende eeuw zag je dat rijke landen hun kapitaal naar het buitenland verplaatsten, omdat je daar sneller winst kon maken. Een van de problemen was dat zo’n land failliet kon gaan en dat ze daardoor hun geld kwijtraakten. Rijke landen hielden onder meer om die reden een enorme vinger in de pap van de landen waarin ze investeerden. Nu hoef je daar niet meer zo bang voor te zijn. We hebben een ineen gevlochten internationale economie, met de Wereldbank, de Europese Unie en tal van handelsakkoorden.

„Toen het Ottomaanse Rijk dreigde in te storten, stuurden de Engelsen hun vloot om hun geld terug te krijgen. Nu hebben rijke landen zorgen over Griekenland, maar ze sturen niet meteen hun vloot eropaf. Er zijn andere middelen. De Europese Unie bijvoorbeeld.”

Levert deze opleving van onderzoek naar ongelijkheid nog iets op?

„Absoluut. Het is vooral belangrijk dat dit onderzoek niet alleen linkse onderzoekers interesseert. Ook het IMF doet steeds meer onderzoek naar ongelijkheid, net als de rechtse denktanks in Washington. Het is niet alleen maar torenkamertjes-research en dat is goed nieuws. Nu maar hopen dat de politiek er beleid van gaat maken.”

quote:

Op dinsdag 25 april 2017 09:54 schreef Klopkoek het volgende:

[..]

https://www.nrc.nl/nieuws(...)ter-8341992-a1555374

quote:

Op dinsdag 25 april 2017 00:09 schreef Klopkoek het volgende:
Akzo Nobel valt ten prooi aan het Angelsaksische systeem, met Angelsaksische grootaandeelhouders (Elliott, Franklin Templeton, Causeway) die dichtbij de financieringsbronnen in Londen en New York staan.

Bij een casino wint het huis altijd

quote:

The 1996 experiment ranked Oslo the world's most honest city, well ahead of Stockholm, where only seven wallets came back.

Alexander Cappelen, a professor at the Norwegian School of Economics, cited a French study which argues that high levels of trust underpin the high standard of living in Scandinavian countries.

"Trust is a more important resource for Norway than oil," he said . "So this is something politicians should take seriously."

quote:

Op dinsdag 25 april 2017 22:31 schreef Bart2002 het volgende:

[..]

Dit is natuurlijk het gevolg van als je de Geldwolf (de aandeelhouder) baas over je bedrijf laat worden. De Geldwolf ziet het bedrijf enkel als een pinautomaat (flappentap). En als de Geldwolf de indruk heeft dat je deze flappentap voor meer flappen dan de flappentap kan leveren kan verkopen dan doe je dat gewoon. De Geldwolf heeft geen enkel gevoel bij "zijn club". Verpatsen is de boodschap. Voor profit. Het is triest. Het is om te janken. Maar de Geldwolf verkwanselt zijn eigen moeder als ie daar beter van wordt. Dus wat kan je verwachten aan ethiek of moreel besef? Niets.

quote:

Op maandag 24 april 2017 15:57 schreef Klopkoek het volgende:
Vóór het neoliberalisme was er liberalisme:

[..]

http://www.newstatesman.c(...)ed-gates-countryside

Onteigening via de achterdeur:
https://www.nytimes.com/2(...)ml?ref=business&_r=1

quote:

De sociaal-democratie moet bij zijn kern-taak blijven

Doelen en idealen van de sociaaldemocratie blijven: bestaanszekerheid, goed werk en verheffing
PvdA moet kernwaarden van de radicale filosofen uit de 17de en 18de eeuw blijven hooghouden.

Door: Carel Zuil voormalig gemeenteraadslid en wethouder voor de PvdA 28 april 2017, 02:00

Op deze 1 mei valt er weinig te vieren: in ons land, Frankrijk en Groot-Brittannië staan de sociaaldemocratische partijen er belabberd voor. De traditionele band tussen de arbeidersklasse en hogeropgeleiden is doorbroken. Belangrijkste oorzaak is het meedeinen van de sociaal-democratie met het marktdenken en het neoliberalisme, al vanaf de jaren negentig. Overheidsgrip op belangrijke terreinen als zorg, onderwijs, volkshuisvesting, openbaar vervoer en, niet te vergeten, het bankwezen, is grotendeels prijsgegeven.

Dat paste in de tijdgeest, zoals die in de praktijk werd gebracht door Reagan en Thatcher. Met de val van de Muur en daarmee van het communisme in 1989 leek de triomf van het kapitalisme en de vrije markt compleet. Maar sinds 2008 weten we waartoe het casino-kapitalisme en het neoliberalisme leiden: een economische crisis, werkloosheid, permanente bestaansonzekerheid en miljardenverliezen van pensioenfondsen en particulieren, een snel stijgende staatsschuld. De geminachte staat moest ingrijpen om faillissementen van banken te voorkomen. 'Wie met de tijdgeest trouwt, wordt snel weduwe.'

Waar moet de sociaal-democratie in de 21ste eeuw nu voor staan? Kern-taak was, is en blijft het beteugelen van de uitwassen van het kapitalisme. Doelen en idealen van de sociaaldemocratie blijven: bestaanszekerheid, goed werk en verheffing.

Natuurlijk staan bestaanszekerheid en goed werk voorop. En hoewel de werkloosheid daalt, is er een grote groep van wie die bestaanszekerheid bedreigd wordt door lage opleiding, flexibilisering en robotisering. Een nieuw Plan van de Arbeid kan hierbij van nut zijn: afzonderlijke ideeën over industrie- en energiepolitiek, infrastructuur, kenniseconomie, duurzaamheid en natuur zouden in een samenhangend plan moeten worden gegoten. Experimenten met basisinkomen en het opnieuw invoeren van 'melkertbanen' horen hier zeker bij. Een taak voor de wetenschappelijke instituten van de linkse politieke partijen!

Bij de (volks)verheffing moeten we denken aan: lezen, goed onderwijs genieten, de natuur verkennen, actieve cultuurbeoefening en deelgenoot worden aan de schoonheid van de kunsten. Steeds duidelijker wordt dat het met de gelijkheid van onderwijskansen matig is gesteld en dat de economische, culturele en sociale kloof tussen laag- en hooggeschoolden toeneemt. Onderwijs, culturele instellingen en publieke omroep staan onder druk door marktwerking en onverstandig overheidsbeleid. De PvdA moet zich bij dat verheffingsstreven niet baseren op een vaag cultuurrelativisme, dat geen onderscheid maakt tussen culturen. Immers, als alle culturen gelijk zijn, dan is kannibalisme een kwestie van smaak. Nee, de PvdA moet de kernwaarden zoals die geformuleerd zijn door radicale filosofen uit de 17de en 18de eeuw als Spinoza en de Franse denkers hooghouden en verdedigen: universele kernwaarden zoals democratie, etnische en seksuele gelijkheid, vrijheid van denken, spreken en drukpers, scheiding van kerk en staat.

In Het land is moe beschrijft de veel te vroeg overleden historicus Tony Judt (1948-2010) een wereld die we hebben verloren: de jaren na de Tweede Wereldoorlog tot de jaren tachtig. Vooral onder invloed van de Britse econoom John Maynard Keynes (1883-1946) was er een algemeen geloof in een actieve staat, planning en publieke investeringen op grote schaal. Dat gold uiteraard voor sociaal-democraten, maar ook voor christen-democraten. Na de ervaringen van de crisis van de jaren dertig geloofden maar weinigen in de magie van de vrije markt.

Wat was het resultaat van deze politiek in de drie decennia na de oorlog? Veiligheid, welvaart, sociale dienstverlening en grotere gelijkheid. Zoals de liberale (!) Duits-Britse politieke wetenschapper Sir Ralf Dahrendorf het zei: 'In veel opzichten betekent de sociaal-democratische consensus de grootste vooruitgang die de geschiedenis tot nu toe heeft gezien. Nooit eerder hebben zoveel mensen zoveel kansen in hun leven gehad.'

Hoever we nu verwijderd zijn van de naoorlogse periode van vooruitgang, maatschappelijke kansen en gelijkheid blijkt onder andere uit Thomas Piketty's Kapitaal in de 21ste eeuw en het onlangs verschenen Oxfamrapport: de inkomens- en vermogensongelijkheid neemt wereldwijd toe. De 80 rijkste mensen van de wereld bezitten nu evenveel als de armste 3,5 miljard! Meer dan ooit is een tegenwicht tegen deze maatschappelijke ontwikkeling noodzakelijk. Het is de historische taak van de sociaal-democratie deze uitwassen van het kapitalisme fel te bestrijden!

Carel Zuil was van 1990-2000 gemeenteraadslid en wethouder voor de PvdA in Ooststellingwerf.

quote:

Op vrijdag 28 april 2017 08:53 schreef Bondsrepubliek het volgende:
De sociaal-democratie is superieur aan het neoliberalisme.

quote:

'Theorie vrijhandel kan bij het grof vuil'

quote:

Is vrijhandel inderdaad voor iedereen goed, zoals econoom Mathijs Bouman ook zegt? Volgens RTL Z-beurscommentator Hans de Geus is het juist hard tijd om te gaan twijfelen aan David Ricardo's theorie van comparatieve kostenvoordelen.

quote:

Neoliberalism – the ideology at the root of all our problems

Financial meltdown, environmental disaster and even the rise of Donald Trump – neoliberalism has played its part in them all. Why has the left failed to come up with an alternative?
Ronald Reagan and Margaret Thatcher at the White House.
‘No alternative’ … Ronald Reagan and Margaret Thatcher at the White House. Photograph: Rex Features

George Monbiot
@GeorgeMonbiot

Friday 15 April 2016 12.00 BST
Last modified on Monday 6 February 2017 14.25 GMT

Imagine if the people of the Soviet Union had never heard of communism. The ideology that dominates our lives has, for most of us, no name. Mention it in conversation and you’ll be rewarded with a shrug. Even if your listeners have heard the term before, they will struggle to define it. Neoliberalism: do you know what it is?

Its anonymity is both a symptom and cause of its power. It has played a major role in a remarkable variety of crises: the financial meltdown of 2007‑8, the offshoring of wealth and power, of which the Panama Papers offer us merely a glimpse, the slow collapse of public health and education, resurgent child poverty, the epidemic of loneliness, the collapse of ecosystems, the rise of Donald Trump. But we respond to these crises as if they emerge in isolation, apparently unaware that they have all been either catalysed or exacerbated by the same coherent philosophy; a philosophy that has – or had – a name. What greater power can there be than to operate namelessly?

Inequality is recast as virtuous. The market ensures that everyone gets what they deserve.

So pervasive has neoliberalism become that we seldom even recognise it as an ideology. We appear to accept the proposition that this utopian, millenarian faith describes a neutral force; a kind of biological law, like Darwin’s theory of evolution. But the philosophy arose as a conscious attempt to reshape human life and shift the locus of power.

Neoliberalism sees competition as the defining characteristic of human relations. It redefines citizens as consumers, whose democratic choices are best exercised by buying and selling, a process that rewards merit and punishes inefficiency. It maintains that “the market” delivers benefits that could never be achieved by planning.

Attempts to limit competition are treated as inimical to liberty. Tax and regulation should be minimised, public services should be privatised. The organisation of labour and collective bargaining by trade unions are portrayed as market distortions that impede the formation of a natural hierarchy of winners and losers. Inequality is recast as virtuous: a reward for utility and a generator of wealth, which trickles down to enrich everyone. Efforts to create a more equal society are both counterproductive and morally corrosive. The market ensures that everyone gets what they deserve.

We internalise and reproduce its creeds. The rich persuade themselves that they acquired their wealth through merit, ignoring the advantages – such as education, inheritance and class – that may have helped to secure it. The poor begin to blame themselves for their failures, even when they can do little to change their circumstances.

Never mind structural unemployment: if you don’t have a job it’s because you are unenterprising. Never mind the impossible costs of housing: if your credit card is maxed out, you’re feckless and improvident. Never mind that your children no longer have a school playing field: if they get fat, it’s your fault. In a world governed by competition, those who fall behind become defined and self-defined as losers.

Among the results, as Paul Verhaeghe documents in his book What About Me? are epidemics of self-harm, eating disorders, depression, loneliness, performance anxiety and social phobia. Perhaps it’s unsurprising that Britain, in which neoliberal ideology has been most rigorously applied, is the loneliness capital of Europe. We are all neoliberals now.

***

The term neoliberalism was coined at a meeting in Paris in 1938. Among the delegates were two men who came to define the ideology, Ludwig von Mises and Friedrich Hayek. Both exiles from Austria, they saw social democracy, exemplified by Franklin Roosevelt’s New Deal and the gradual development of Britain’s welfare state, as manifestations of a collectivism that occupied the same spectrum as nazism and communism.

In The Road to Serfdom, published in 1944, Hayek argued that government planning, by crushing individualism, would lead inexorably to totalitarian control. Like Mises’s book Bureaucracy, The Road to Serfdom was widely read. It came to the attention of some very wealthy people, who saw in the philosophy an opportunity to free themselves from regulation and tax. When, in 1947, Hayek founded the first organisation that would spread the doctrine of neoliberalism – the Mont Pelerin Society – it was supported financially by millionaires and their foundations.

With their help, he began to create what Daniel Stedman Jones describes in Masters of the Universe as “a kind of neoliberal international”: a transatlantic network of academics, businessmen, journalists and activists. The movement’s rich backers funded a series of thinktanks which would refine and promote the ideology. Among them were the American Enterprise Institute, the Heritage Foundation, the Cato Institute, the Institute of Economic Affairs, the Centre for Policy Studies and the Adam Smith Institute. They also financed academic positions and departments, particularly at the universities of Chicago and Virginia.

As it evolved, neoliberalism became more strident. Hayek’s view that governments should regulate competition to prevent monopolies from forming gave way – among American apostles such as Milton Friedman – to the belief that monopoly power could be seen as a reward for efficiency.

Something else happened during this transition: the movement lost its name. In 1951, Friedman was happy to describe himself as a neoliberal. But soon after that, the term began to disappear. Stranger still, even as the ideology became crisper and the movement more coherent, the lost name was not replaced by any common alternative.

At first, despite its lavish funding, neoliberalism remained at the margins. The postwar consensus was almost universal: John Maynard Keynes’s economic prescriptions were widely applied, full employment and the relief of poverty were common goals in the US and much of western Europe, top rates of tax were high and governments sought social outcomes without embarrassment, developing new public services and safety nets.

But in the 1970s, when Keynesian policies began to fall apart and economic crises struck on both sides of the Atlantic, neoliberal ideas began to enter the mainstream. As Friedman remarked, “when the time came that you had to change ... there was an alternative ready there to be picked up”. With the help of sympathetic journalists and political advisers, elements of neoliberalism, especially its prescriptions for monetary policy, were adopted by Jimmy Carter’s administration in the US and Jim Callaghan’s government in Britain.

It may seem strange that a doctrine promising choice should have been promoted with the slogan 'there is no alternative'

After Margaret Thatcher and Ronald Reagan took power, the rest of the package soon followed: massive tax cuts for the rich, the crushing of trade unions, deregulation, privatisation, outsourcing and competition in public services. Through the IMF, the World Bank, the Maastricht treaty and the World Trade Organisation, neoliberal policies were imposed – often without democratic consent – on much of the world. Most remarkable was its adoption among parties that once belonged to the left: Labour and the Democrats, for example. As Stedman Jones notes, “it is hard to think of another utopia to have been as fully realised.”

***

It may seem strange that a doctrine promising choice and freedom should have been promoted with the slogan “there is no alternative”. But, as Hayek remarked on a visit to Pinochet’s Chile – one of the first nations in which the programme was comprehensively applied – “my personal preference leans toward a liberal dictatorship rather than toward a democratic government devoid of liberalism”. The freedom that neoliberalism offers, which sounds so beguiling when expressed in general terms, turns out to mean freedom for the pike, not for the minnows.

Freedom from trade unions and collective bargaining means the freedom to suppress wages. Freedom from regulation means the freedom to poison rivers, endanger workers, charge iniquitous rates of interest and design exotic financial instruments. Freedom from tax means freedom from the distribution of wealth that lifts people out of poverty.

Naomi Klein documented that neoliberals advocated the use of crises to impose unpopular policies while people were distracted. Photograph: Anya Chibis for the Guardian

As Naomi Klein documents in The Shock Doctrine, neoliberal theorists advocated the use of crises to impose unpopular policies while people were distracted: for example, in the aftermath of Pinochet’s coup, the Iraq war and Hurricane Katrina, which Friedman described as “an opportunity to radically reform the educational system” in New Orleans.

Where neoliberal policies cannot be imposed domestically, they are imposed internationally, through trade treaties incorporating “investor-state dispute settlement”: offshore tribunals in which corporations can press for the removal of social and environmental protections. When parliaments have voted to restrict sales of cigarettes, protect water supplies from mining companies, freeze energy bills or prevent pharmaceutical firms from ripping off the state, corporations have sued, often successfully. Democracy is reduced to theatre.

Neoliberalism was not conceived as a self-serving racket, but it rapidly became one

Another paradox of neoliberalism is that universal competition relies upon universal quantification and comparison. The result is that workers, job-seekers and public services of every kind are subject to a pettifogging, stifling regime of assessment and monitoring, designed to identify the winners and punish the losers. The doctrine that Von Mises proposed would free us from the bureaucratic nightmare of central planning has instead created one.

Neoliberalism was not conceived as a self-serving racket, but it rapidly became one. Economic growth has been markedly slower in the neoliberal era (since 1980 in Britain and the US) than it was in the preceding decades; but not for the very rich. Inequality in the distribution of both income and wealth, after 60 years of decline, rose rapidly in this era, due to the smashing of trade unions, tax reductions, rising rents, privatisation and deregulation.

The privatisation or marketisation of public services such as energy, water, trains, health, education, roads and prisons has enabled corporations to set up tollbooths in front of essential assets and charge rent, either to citizens or to government, for their use. Rent is another term for unearned income. When you pay an inflated price for a train ticket, only part of the fare compensates the operators for the money they spend on fuel, wages, rolling stock and other outlays. The rest reflects the fact that they have you over a barrel.

Those who own and run the UK’s privatised or semi-privatised services make stupendous fortunes by investing little and charging much. In Russia and India, oligarchs acquired state assets through firesales. In Mexico, Carlos Slim was granted control of almost all landline and mobile phone services and soon became the world’s richest man.

Financialisation, as Andrew Sayer notes in Why We Can’t Afford the Rich, has had a similar impact. “Like rent,” he argues, “interest is ... unearned income that accrues without any effort”. As the poor become poorer and the rich become richer, the rich acquire increasing control over another crucial asset: money. Interest payments, overwhelmingly, are a transfer of money from the poor to the rich. As property prices and the withdrawal of state funding load people with debt (think of the switch from student grants to student loans), the banks and their executives clean up.

Sayer argues that the past four decades have been characterised by a transfer of wealth not only from the poor to the rich, but within the ranks of the wealthy: from those who make their money by producing new goods or services to those who make their money by controlling existing assets and harvesting rent, interest or capital gains. Earned income has been supplanted by unearned income.

Neoliberal policies are everywhere beset by market failures. Not only are the banks too big to fail, but so are the corporations now charged with delivering public services. As Tony Judt pointed out in Ill Fares the Land, Hayek forgot that vital national services cannot be allowed to collapse, which means that competition cannot run its course. Business takes the profits, the state keeps the risk.

The greater the failure, the more extreme the ideology becomes. Governments use neoliberal crises as both excuse and opportunity to cut taxes, privatise remaining public services, rip holes in the social safety net, deregulate corporations and re-regulate citizens. The self-hating state now sinks its teeth into every organ of the public sector.

Perhaps the most dangerous impact of neoliberalism is not the economic crises it has caused, but the political crisis. As the domain of the state is reduced, our ability to change the course of our lives through voting also contracts. Instead, neoliberal theory asserts, people can exercise choice through spending. But some have more to spend than others: in the great consumer or shareholder democracy, votes are not equally distributed. The result is a disempowerment of the poor and middle. As parties of the right and former left adopt similar neoliberal policies, disempowerment turns to disenfranchisement. Large numbers of people have been shed from politics.

Chris Hedges remarks that “fascist movements build their base not from the politically active but the politically inactive, the ‘losers’ who feel, often correctly, they have no voice or role to play in the political establishment”. When political debate no longer speaks to us, people become responsive instead to slogans, symbols and sensation. To the admirers of Trump, for example, facts and arguments appear irrelevant.

Judt explained that when the thick mesh of interactions between people and the state has been reduced to nothing but authority and obedience, the only remaining force that binds us is state power. The totalitarianism Hayek feared is more likely to emerge when governments, having lost the moral authority that arises from the delivery of public services, are reduced to “cajoling, threatening and ultimately coercing people to obey them”.

***

Like communism, neoliberalism is the God that failed. But the zombie doctrine staggers on, and one of the reasons is its anonymity. Or rather, a cluster of anonymities.

The invisible doctrine of the invisible hand is promoted by invisible backers. Slowly, very slowly, we have begun to discover the names of a few of them. We find that the Institute of Economic Affairs, which has argued forcefully in the media against the further regulation of the tobacco industry, has been secretly funded by British American Tobacco since 1963. We discover that Charles and David Koch, two of the richest men in the world, founded the institute that set up the Tea Party movement. We find that Charles Koch, in establishing one of his thinktanks, noted that “in order to avoid undesirable criticism, how the organisation is controlled and directed should not be widely advertised”.

The nouveau riche were once disparaged by those who had inherited their money. Today, the relationship has been reversed

The words used by neoliberalism often conceal more than they elucidate. “The market” sounds like a natural system that might bear upon us equally, like gravity or atmospheric pressure. But it is fraught with power relations. What “the market wants” tends to mean what corporations and their bosses want. “Investment”, as Sayer notes, means two quite different things. One is the funding of productive and socially useful activities, the other is the purchase of existing assets to milk them for rent, interest, dividends and capital gains. Using the same word for different activities “camouflages the sources of wealth”, leading us to confuse wealth extraction with wealth creation.

A century ago, the nouveau riche were disparaged by those who had inherited their money. Entrepreneurs sought social acceptance by passing themselves off as rentiers. Today, the relationship has been reversed: the rentiers and inheritors style themselves entre preneurs. They claim to have earned their unearned income.

These anonymities and confusions mesh with the namelessness and placelessness of modern capitalism: the franchise model which ensures that workers do not know for whom they toil; the companies registered through a network of offshore secrecy regimes so complex that even the police cannot discover the beneficial owners; the tax arrangements that bamboozle governments; the financial products no one understands.

The anonymity of neoliberalism is fiercely guarded. Those who are influenced by Hayek, Mises and Friedman tend to reject the term, maintaining – with some justice – that it is used today only pejoratively. But they offer us no substitute. Some describe themselves as classical liberals or libertarians, but these descriptions are both misleading and curiously self-effacing, as they suggest that there is nothing novel about The Road to Serfdom, Bureaucracy or Friedman’s classic work, Capitalism and Freedom.

***

For all that, there is something admirable about the neoliberal project, at least in its early stages. It was a distinctive, innovative philosophy promoted by a coherent network of thinkers and activists with a clear plan of action. It was patient and persistent. The Road to Serfdom became the path to power.

Neoliberalism’s triumph also reflects the failure of the left. When laissez-faire economics led to catastrophe in 1929, Keynes devised a comprehensive economic theory to replace it. When Keynesian demand management hit the buffers in the 70s, there was an alternative ready. But when neoliberalism fell apart in 2008 there was ... nothing. This is why the zombie walks. The left and centre have produced no new general framework of economic thought for 80 years.

Every invocation of Lord Keynes is an admission of failure. To propose Keynesian solutions to the crises of the 21st century is to ignore three obvious problems. It is hard to mobilise people around old ideas; the flaws exposed in the 70s have not gone away; and, most importantly, they have nothing to say about our gravest predicament: the environmental crisis. Keynesianism works by stimulating consumer demand to promote economic growth. Consumer demand and economic growth are the motors of environmental destruction.

What the history of both Keynesianism and neoliberalism show is that it’s not enough to oppose a broken system. A coherent alternative has to be proposed. For Labour, the Democrats and the wider left, the central task should be to develop an economic Apollo programme, a conscious attempt to design a new system, tailored to the demands of the 21st century.

• George Monbiot’s How Did We Get into This Mess? is published this month by Verso. To order a copy for £12.99 (RRP £16.99) ) go to bookshop.theguardian.com or call 0330 333 6846. Free UK p&p over £10, online orders only. Phone orders min p&p of £1.99.

quote:

Op maandag 1 mei 2017 11:10 schreef GSbrder het volgende:

[..]

Comparatieve voordelen zijn allemaal ingewisseld voor reguleringsarbitrage, dat zou betekenen dat we niet meer hoeven te investeren in een hoogopgeleide bevolking, want het enige wat een bedrijf wil is zo laag mogelijke belastingen en belemmeringen.

quote:

Op maandag 1 mei 2017 11:50 schreef Weltschmerz het volgende:
Aardige samenvatting van het neoliberalisme, van The Guardian nog wel.

[..]

https://www.theguardian.c(...)oblem-george-monbiot

quote:

Ep. 667 Mises and Hayek Caused the Financial Crisis, and the Rest of the World’s Problems, Too

The left-wing George Monbiot of The Guardian says the financial crisis was caused by “neoliberalism,” a term Mises and Hayek never used, but a category into which Monbiot places them. He then says pretty much all our problems have been caused by “neoliberalism.” It’s a smorgasbord of stupidity, but (or should I say “so”?) it went viral.

quote:

Op woensdag 3 mei 2017 01:04 schreef heiden6 het volgende:
“neoliberalism,” a term Mises and Hayek never used

quote:

Op woensdag 3 mei 2017 04:03 schreef deelnemer het volgende:

[..]

Milton Friedmann wel.

http://centredelangues.en(...)beral%20Politics.pdf

quote:

Op zondag 30 april 2017 17:24 schreef Papierversnipperaar het volgende:
Filmpje op RTLZ:

[..]

[..]

quote:

Op woensdag 3 mei 2017 12:18 schreef Kaas- het volgende:

[..]

Hans de Geus begrijpt er wel echt duidelijk weinig van. Overigens kloppen z'n uitspraken ook niet. In Nederland is er onder economen bijvoorbeeld wel een redelijke consensus dat de baten van vrijhandel wel grotendeels geplukt zijn en dat het niet in alle gevallen hard te maken is dat de baten van een nieuw vrijhandelsverdrag de kosten ervan overtreffen.

quote:

Zweden legt een bom onder private equity-bedrijven die in het land actief zijn

De Zweedse fiscus heeft een bom gelegd onder in het land actieve private equity-investeringsfondsen. Deze investeerders die bedrijven overnemen en ze dan saneren om met winst weer te kunnen verkopen of naar de beurs te brengen, zullen worden aangeslagen voor de inkomstenbelasting.

Door: Redactie 4 mei 2017, 21:43

De verdiensten die ze maken, worden niet gezien als vermogenswinsten maar als salarissen van de partners. De hoogste schijf voor de inkomstenbelasting in Zweden is 57 procent. De regels zouden met terugwerkende kracht gaan gelden, zo heeft een rechtbank bepaald. Thomas von Koch, beheerder van EQT AB, het grootste private equityfonds in Scandinavië, zegt tegen persbureau Bloomberg dat hij compleet in shock is door de uitspraak.

'Dit is de grootste aardverschuiving in deze sector ooit. We kunnen op die manier niet verder opereren in dit land. We weten totaal niet waar we aan toe zijn. Het sterkt zich uit tot de winsten van wel tien jaar geleden.' De hoogste rechter heeft bepaald dat private equityfondsen moeten worden gezien als consultancybedrijven en de partners als werknemers. In 2013 verloor de fiscus nog deze zaak.

Het is totaal onduidelijk wat de private equityfondsen de fiscus nu nog schuldig zijn. Er wordt gesproken van honderden miljoenen, zo niet miljarden. Von Koch zegt geen idee te hebben. Hij denkt dat er sprake is van een totaal onvoorspelbaar klimaat voor private equityfondsen in Zweden. Die onvoorspelbaarheid ondergraaft het investeringsklimaat.

quote:

Op vrijdag 5 mei 2017 06:53 schreef Bondsrepubliek het volgende:
Thomas von Koch, beheerder van EQT AB, het grootste private equityfonds in Scandinavië, zegt tegen persbureau Bloomberg dat hij compleet in shock is door de uitspraak.

quote:

Op vrijdag 5 mei 2017 06:53 schreef Bondsrepubliek het volgende:
Verstandige mensen die Zweden.

[..]

http://www.volkskrant.nl/(...)ctief-zijn~a4492598/

quote:

Op vrijdag 5 mei 2017 19:25 schreef heiden6 het volgende:

[..]

Volstrekt krankzinnig. En dan ook nog met terugwerkende kracht.

quote:

Op vrijdag 5 mei 2017 19:50 schreef Weltschmerz het volgende:

[..]

PE's worden vaak verdedigd

quote:

Op vrijdag 5 mei 2017 19:25 schreef heiden6 het volgende:

[..]

Volstrekt krankzinnig. En dan ook nog met terugwerkende kracht.

quote:

Op vrijdag 5 mei 2017 22:39 schreef Klopkoek het volgende:

[..]

Krankzinnig zijn pas alle renteaftrek van de belasting door deze slopers. Iets wat een gezond bedrijf zonder zelf-destructie schulden niet heeft.

quote:

Hup antifa

quote:

Politici zijn onvoldoende bezig met de essentie: werk

De week van Jonathan Holslag

Als één thema de politieke agenda blijft bepalen, dan is het werk. Dit werd vorige week nog duidelijk toen de Franse presidentskandidaat Emmanuel Macron machteloos toekeek hoe ­rivaal Marine Le Pen een schare ontslagen mannen in Amiens op haar hand kreeg. De werkloosheid in de Noord-Franse stad bedraagt 20 procent. 'De Franse ziekte', zult u misschien denken, maar met 1 mei in het verschiet, moeten we eens goed onder ogen zien dat de crisis op de arbeidsmarkt alle landen treft en dat zij de stabiliteit en de menselijke waardigheid wereldwijd bedreigt.

De situatie in Nederland toont misschien nog het best aan dat Frankrijk niet alleen staat. De Nederlandse economie boomt, zit vooraan op gebied van innovatie, breekt records met haar export en heeft een flexibele arbeidsmarkt. Ondanks dat succes zijn er in de Nederlandse private sector nog steeds 91 duizend mensen minder aan het werk dan in 2008. De lonen in Nederland stegen sindsdien niet snel genoeg in vergelijking met de inflatie. Daar sta je dan met je groei. De economen zijn optimistisch, maar de meeste mensen zijn allerminst onder de ­indruk en voelen zich op de arbeidsmarkt uitgeknepen als een citroen.

In de hele eurozone zijn er vandaag nog steeds een miljoen mensen minder aan het werk dan in 2008. In Griekenland, Ierland, Portugal en Spanje is nu bijna tien jaar lang bezuinigd en ingeleverd, maar de tewerkstelling zit er nog lang niet op het niveau van voor het uitbreken van de crisis. Maar ook wereldwijd worden er veel te weinig ­banen gecreëerd. Sinds 2008 kwamen er volgens de Internationale Arbeidsorganisatie 330 miljoen banen bij, maar de wereld­bevolking groeide tezelfdertijd met 780 miljoen. Je kunt nagaan wat dat betekent voor regio's met een sterke bevolkingsgroei, zoals Afrika, het Midden-Oosten of Zuid-Azië.

Die evolutie is een aanslag op de menselijke waardigheid. Ook bij ons, in het rijke hart van Europa, zien we dat steeds meer mensen in een uitputtingsslag worden gedwongen. In mijn vriendenkring ken ik verschillende jonge krachten die ondanks flexibiliteit en bijscholing niet op kunnen tegen werkkrachten uit armere Europese landen met wie ze steeds vaker de werkplek delen. Ze rijgen kleine baantjes aaneen en de verplaatsingen naar het werk worden steeds langer. Slavernij komt terug naar Europa. Spanjaarden komen hier goedkoop klussen, maar bemannen hun eigen bedrijven met uitgebuite vluchtelingen.

Ook de positie van vrouwen komt in het gedrang. Dat de enorme kloof tussen de wereldwijde bevolkingsgroei en het aanbod op de arbeidsmarkt nog niet tot een explosie van onrust heeft gezorgd, ligt grotendeels aan het feit dat vrouwen er in veel landen niet eens aan mogen denken buitenshuis te werken. Als er al banen zijn, dan zijn die voor mannen. In Europa is de toenemende werkdruk een fenomenale uitdaging voor vrouwen die nog steeds veel meer huishoudelijke taken op zich nemen. Nu reeds kampen vrouwen vaker met burn-out en stress.

Het zal moeilijker worden om leefbare steden te ontwikkelen. Kleine steden en dorpen stellen vaak te weinig mensen aan het werk, waardoor meer en meer mensen ofwel in de pendelellende worden gedwongen ofwel naar de grote stad verhuizen. De grote steden creëren ook te weinig banen, waardoor ze kreunen onder armoede en ontwrichtende ongelijkheid. In ontwikkelingslanden uit zich dit in waanzinnige sloppenwijken; bij ons in verloederde zombiewijken als pakweg de Kolenkitbuurt in Amsterdam of de Seefhoek in Antwerpen.

De schaarste op de arbeidsmarkt werkt vervreemding tussen elite en de rest van de bevolking in de hand. Overal hoor je bewindspartijen euforisch over groei en herstel, maar veel mensen zien amper tastbare baten. Als er al werk is, dan schept het slechts voor een kleine minderheid kansen om creatief te zijn of om het te combineren met een gezin. Een wereldwijde peiling door Gallup onthulde dat maar een kwart van de werknemers zich echt gemotiveerd voelt en dat de helft niet tevreden is over het werk. Zolang beleidsmakers die realiteit niet inzien, zullen ze met hun verhaal van vooruitgang voor dovemansoren spreken.

Ze effenen het pad voor protectionistische en populistische rivalen. Kijk naar Donald Trump, die met protectionisme banen belooft, de fiscale oorlogen die nu al woeden in Europa, of het economische nationalisme van landen als China, India en Indonesië. Politici zijn onvoldoende bezig met de essentie: waardig werk in waardevolle bedrijven. In plaats van duurzame industrieën op te bouwen, pompen overheden miljarden ­belastinggeld in oude bedrijven. In plaats van een sterkere samenleving te bouwen, ondergraven ze de sociale rechtvaardigheid. Ondertussen balanceren honderden miljoenen werkloze jongeren tussen verveling, ­cynisme en woede.

Jonathan Holslag is hoogleraar internationale politiek aan de Vrije Universiteit Brusel. Hij heeft een wisselcolumn met Paul Brill.

twitter:

toetiev twitterde op zondag 30-04-2017 om 23:35:20 Politici zijn onvoldoende bezig met de essentie: werk https://t.co/g1I5gT79PN via @volkskrant Werk is belangrijk voor welzijn van mensen! reageer retweet

quote:

Op zondag 7 mei 2017 18:52 schreef Klopkoek het volgende:
Argument voor een door de overheid beheerde Facebook

https://www.theatlantic.c(...)-of-facebook/524037/

https://www.theguardian.c(...)-real-world-facebook

quote:

Getting rich is largely about luck – shame the wealthy don’t want to hear it
May 3, 2017 12.57pm BST

The UK suffers from the highest levels of income inequality in Europe – partly because of the delusions of its rich. In countries where the rich have less, they tend to be less delusional, about themselves, about other people, about what is possible, and about why some become rich.

In the UK, it is unsurprising to read that an investment banker thinks £100m is a lot of money but “not a ridiculous amount of money”. In a report in The Guardian newspaper this week, we also heard that one particular banker is “fairly confident” that a driven and passionate individual could “start from zero and get to £100m within 20 years”.

quote:

Op maandag 8 mei 2017 18:28 schreef Klopkoek het volgende:
Waarom lachen Amerikanen zo vaak? Neoliberale bedrijfsterreur heeft er mee van doen.
https://www.theatlantic.c(...)mile-so-much/524967/

Uiteraard zorgen die neppe glimlachen voor onaangename gevoelens en desillusie met al die nepheid.

[..]

https://theconversation.c(...)ant-to-hear-it-77111

Artikel bevat verwijzingen en linkjes.

quote:

In truth, no one creates wealth out of the ether as the mythic phrase “wealth creator” suggests. Most wealth is appropriated from others, not made.

quote:

Op woensdag 10 mei 2017 02:30 schreef heiden6 het volgende:

[..]

[..]

Ehm, nee.

Banned TED Talk: Nick Hanauer "Rich people don't create jobs"

twitter:

ewaldeng twitterde op zaterdag 22-04-2017 om 18:58:43 @MireilleJansma Nee, dank, ga ik kijken - en dat TED het heeft verwijderd is een aanbeveling - mij teveel d66 reageer retweet

quote:

Op woensdag 10 mei 2017 16:23 schreef Klopkoek het volgende:
Bernie Sanders en Jimmy Carter leggen uit hoe ongelijkheid het autoritaire bestuur voedt.

https://theintercept.com/(...)ds-authoritarianism/

quote:

Op woensdag 10 mei 2017 16:26 schreef Pietverdriet het volgende:

[..]

De democraten willen nog steeds niet inzien dat ze, met het nomineren van Hillary Clinton, ervoor gezorgd hebben dat Trump won.
Net zo goed dat Corbyn er voor zorgt dat Theresa May gaat winnen in de UK

quote:

Op woensdag 10 mei 2017 16:57 schreef Klopkoek het volgende:

[..]

Wie of wat voor type hadden ze moeten zoeken?

quote:

Dit is de prijs van zelfredzaamheid

In het kader van kostenbesparing heeft het kabinet maar besloten dat iedereen 'zelfredzaam' is tot het tegendeel bewezen is. Maar dat beleid maakt schrijnende gevallen nóg schrijnender. En drijft de kosten juist op, schrijven Albert Jan en Harry Kruiter.


We willen je graag voorstellen aan Mike.

Mike is 19. Hij komt net uit een jeugdzorginstelling, heeft geen opleiding afgerond en kan niet meer terug naar zijn ouders. Volgens hulpverleners heeft Mike een laag IQ.

Hij zoekt een woning en logeert af en toe bij vrienden. Omdat de jongen geen vaste verblijfplaats heeft, krijgt hij geen uitkering. En omdat hij geen uitkering heeft, kan hij zijn zorgverzekeringspremie niet betalen. Bovendien kan hij zonder een uitkering ook niet aan een vaste woonplek komen. Hij kan immers geen huur te betalen.

Hij werkt wel 14 uur per week, maar dat is bij lange na niet voldoende om in zijn levensonderhoud te voorzien. Uiteindelijk zijn ook zijn vrienden Mike zat. Hij belandt op straat en klopt aan bij de maatschappelijke opvang. Daar is geen plek voor Mike. De opvang zit vol. Niet veel later wordt hij verward op straat gevonden en met een psychose opgenomen in een GGZ instelling.

Mikes leven lijkt, zoals bij veel schrijnende gevallen, een aaneenschakeling van pech, maar hier zitten gewoon politieke keuzes achter. Keuzes waardoor deze 19-jarige jongen veel verder is weggezakt dan nodig, en de overheid veel meer geld moet uitgeven dan gepland.

Eerst een stukje geschiedenis. Onze verzorgingsstaat is in beginsel gebaseerd op de gedachte dat de meeste mensen niet zelfredzaam zijn. We geven 260 miljard per jaar uit, aan elkaar. In de 20e eeuw was daar de hoop aan verbonden dat we ons individueel zouden ontplooien.

Dat hebben we ook behoorlijk massaal gedaan. Met z’n allen, voor ons eigen, zouden Koot en De Bie zeggen. Onafhankelijkheid door individualisme mogelijk te maken.

Maar de kosten van dat collectieve project bleken begin deze eeuw moeilijk te betalen, of zelfs: te beheersen. De ontplooiingsindustrie bleek mensen weliswaar onafhankelijk van elkaar te maken, maar des te afhankelijker van de staat. Een staat die mensen die afhankelijkheid in toenemende mate ging verwijten.

Waar we tijdens de paarse kabinetten nog 'klanten' van 'de overheid' waren die 'vraaggericht' bediend zouden worden, luidde de 21e eeuw de revival van de ‘eigen verantwoordelijkheid’ in. Waar beleid onbeheersbaar of ineffectief werd, moesten burgers effectief, productief en zelfredzaam worden.

Net als de WRR afgelopen week in haar rapport, zien wij regelmatig dat dat vooral ten koste gaat van mensen zoals Mike. Want hij is niet de enige die op straat is beland: tussen 2009 en 2015 nam het aantal daklozen met 74 procent toe.

De overheid snijdt ook zichzelf in de vingers: de zorgkosten die we nu voor Mike moeten maken zijn ook nog eens vele malen hoger, dan als we erkend hadden dat hij niet zelfredzaam was. Van een half jaar in een GGZ instelling of de maatschappelijke opvang kun je jarenlang een jongerenuitkering en een woning betalen. Penny wise, pound foolish.

Natuurlijk denkt de Rijksoverheid vooral in macrotermen. Het demissionaire kabinet lijkt de kosten voor zorg en sociale zekerheid onder controle te hebben. Maar de veronderstelling die achter dit beleid schuilt, dat mensen ‘zelfredzaam’ zijn tot het tegendeel bewezen is, is een gevaarlijke denkfout.

Ten eerste heeft het dus een prijs. Het repareren van veronderstelde zelfredzaamheid is altijd duurder dan het ondersteunen van mensen om zoveel mogelijk zelfredzaam te zijn. Juist de beheersbaarheid van de zorg- en sociale zekerheid komt zo in gevaar.

Bovendien is bijna niemand 100 procent zelfredzaam. Alleen mensen die meerdere keren modaal verdienen, zonder kinderen, die in een particulier huurhuis wonen, ontvangen geen steun van de overheid. Die groep is te verwaarlozen. Wel is het zo dat sommige mensen verminderd zelfredzaam worden doordat we veronderstellen dat ze zelfredzaam zijn, zoals Mike. Mensen met de minste cognitieve vermogens, confronteren we met de grootste bureaucratische complexiteit.

Niemand is volledig zelfredzaam. Mensen zijn in meer of mindere mate zelfredzaam. Dat de kosten van de verzorgingsstaat moeilijk beheersbaar zijn, betekent niet dat mensen ineens volledig zelfredzaam zijn.

Dat is geen revolutionaire gedachte. De gemeenten Utrecht (zoals afgelopen maandag bleek) en Den Haag experimenteren met het opkopen van problematische schulden van jongeren. Na een roerige opstartperiode maakt de Sociale Verzekeringsbank de uitvoering en administratie van het PGB eenvoudiger. Het argument dat een basisinkomen complexiteit reduceert, wint snel terrein.

Het zijn voorbeelden van overheden die de complexiteit die ze vaak zelf organiseren niet onder de noemer 'zelfredzaamheid' op burgers projecteren, maar zelf naar eenvoud streven. Daar heeft Mike (en de rest van Nederland) veel meer aan.

quote:

Op woensdag 10 mei 2017 08:27 schreef Klopkoek het volgende:

[..]

Ja.

quote:

Op donderdag 11 mei 2017 10:59 schreef corehype het volgende:
Is neoliberalisme hetzelfde als postmodernisme?

quote:

Op woensdag 10 mei 2017 23:48 schreef heiden6 het volgende:

[..]

Er kan nooit meer vermogen worden afgenomen dan gecreëerd, want letterlijk alle vermogen wordt eerst gecreëerd. Als het niet gecreërd wordt kan het niet worden afgenomen, want dan bestaat het niet.

Trouwens, Ewald Engelen.

quote:

Op donderdag 11 mei 2017 16:21 schreef deelnemer het volgende:

[..]


Maar het is onjuist dat alleen de markt reeel is. Veel heeft met een markt niets te maken. Waarom draait de aarde om de zon? Waarom hebben autonome individuen een neiging tot groepsgedrag? Waarom wil je dit en niet dat? De reden dat we zozeer in markttermen denken, is dat de wet van vraag en aanbod alles aan elkaar kan knopen. Het leidt tot de gekste vergelijkingen. Als een kilo bananen 1 euro kost, en de nieuwste smartphone 600 euro, dan geldt:

1 smartphone = 600 kilo bananen

Er is geen andere manier om tot zo'n vergelijking te komen. De markt werkt als een universele vertaler tussen alle mogelijk wensen en doelen. Dat geeft de marktlogica zijn leidende rol. Maar het is zeer misleidend. Want is allerlei opzichten is een smartphone niet gelijk aan 600 kilo bananen. En zelfs als de marktwaarden gelijk zijn, dan zijn er nog allerlei zaken die niet in de prijs zijn opgenomen (positieve en negatieve externaliteiten).

quote:

Op donderdag 11 mei 2017 18:32 schreef Pietverdriet het volgende:

[..]

Wat laat zien hoe prachtig industrialisatie en kapitalisme is, want een smartphone vereist een enorme orde van grote meer aan kennis en kunde, infrastructuur en materiaal dan het verbouwen van 600 kilo bananen (of aardappels)

quote:

Op donderdag 11 mei 2017 18:44 schreef Weltschmerz het volgende:

[..]

Die kennis, kunde en infrastuctuur is dan weer voor 99% te danken aan de overheid, en de neoliberalen hebben het materiaal ook niet geschapen.

quote:

Op donderdag 11 mei 2017 19:11 schreef Pietverdriet het volgende:

[..]

πόλεμος πάντων μὲν πατήρ ἐστι, πάντων δὲ βασιλεύς, καὶ τοὺς μὲν θεοὺς ἔδειξε τοὺς δὲ ἀνθρώπους, τοὺς μὲν δούλους ἐποίησε τοὺς δὲ ἐλευθέρους.

quote:

Op donderdag 11 mei 2017 22:21 schreef Klopkoek het volgende:

[..]

Jij ziet liever Trump dan Sanders of Corbyn he?

Nou, ik zie hem ook liever dan D66 meuk.

quote:

Op donderdag 11 mei 2017 22:23 schreef Pietverdriet het volgende:

[..]

Goh, als ik jou een tijdje ignore kom je aandacht vragen.

quote:

Op donderdag 11 mei 2017 16:21 schreef deelnemer het volgende:
Veel dat van waarde blijkt, is niet door mensen gecreëerd

quote:

Is een andere vorm van kapitalisme mogelijk?

De kwestie

Door: Peter de Waard 10 mei 2017, 02:00

Nadat de familie de op de beurs genoteerde aandelen had teruggekocht, was winstmaximalisatie bij de Duitse multinational van meubelbeslag Hettich niet langer het parool.

De volcontinudienst werd afgeschaft. Er kwamen zelfstandige productie-eenheden, zoals die voor scharnieren, die zelf de vakantieroosters, opvang bij ziektes en innovatieprojecten regelden. De arbeidsproductiviteit ging omhoog en er werden minder fouten gemaakt

Ondernemen hoeft niet op zijn Angelsaksisch. Het kan heel goed op zijn Rijnlands. En nu de Britten uit de EU willen en de Amerikanen een isolationistische president hebben, krijgt Europa een kans zijn eigen Rijnlandse weg te kiezen. Ondanks een nieuw geluid in Frankrijk en een vierpartijencoalitie hier blijft op het vasteland toch alles bij het oude. Dat geeft de Europeanen de kans het jachtterein van de aasgieren uit de City en Wall Street een lesje te leren en hun jachtterrein in te perken.

Terwijl het Angelsaksische model het creëren van aandeelhouderswaarde als hoogste doel heeft, legt het Rijnlandse ondernemingsmodel de nadruk op de continuïteit van de onderneming voor alle betrokkenen. Succes wordt niet alleen afgemeten aan de winst, maar ook aan de kwaliteit van de producten, het werkplezier van het personeel en de bijdrage van het bedrijf aan de samenleving.

Kleinschaligheid en burenhulp - het bijstaan van concurrenten in moeilijke tijden, zoals in de traditionele landbouw gebeurde bij het oogsten - zijn mogelijk. Vijandige overnames zoals die van PPG op AkzoNobel passen hier niet in.

De kiem voor het Rijnlandse model ligt in het Duitse Rijnland. Maar het model werd in 1991 vastgelegd door Michel Albert, een voormalig directeur van het Franse planbureau in zijn boek Capitalisme contre Capitalisme.

Na de val van de Muur twee jaar eerder had het communisme afgedaan als alternatief voor het westerse kapitalistische systeem. Maar dat betekende volgens Albert niet dat iedereen meteen het neoliberale model van Reagan en Thatcher hoefde te omarmen.

Er was een tussenvariant mogelijk. Niettemin gingen politici, ook die in Nederland tijdens Paars 1 en 2, massaal overstag voor het neoliberale model dat als het meest heilzaam voor de winstgevendheid, concurrentiekracht en dynamiek van bedrijven werd gezien en daarom ook voor de werkgelegenheid. Talrijke Nederlandse bedrijven eindigden in buitenlandse handen als prooi in de mondialiseringsslag.

Traditionele overheidsactiviteiten als de nutssector, de post en de zorg werden naar de vrije markt overgeheveld en ondergingen het zelfde lot.

Europa kan nu Reaganomics en Thatcherism van zich afschudden. Het wordt tijd dat weer een lans wordt gebroken voor het vergeten Rijnlandse model. Er zijn meer bedrijven dan Hettich die het goed doen zonder beursnotering.

twitter:

PeterdeWaard twitterde op woensdag 10-05-2017 om 10:52:30 Europa krijgt de unieke kans Angelsaksische kapitalisme met eigen kapitalisme te keren https://t.co/3aATzcYqRv via @volkskrant reageer retweet

quote:

Op vrijdag 12 mei 2017 09:58 schreef Kaas- het volgende:
https://esb.nu/esb/200265(...)n-bijstandsuitkering

De auteurs analyseren de kosteneffectiviteit van het Rotterdamse programma 'WerkLoont' waar je verplicht aan mee moet doen als je in Rotterdam een bijstandsuitkering aanvraagt.

En wat blijkt? Het programma is effectief, zowel voor de deelnemers als voor de maatschappij. Het levert meer op dan het kost. Dit doordat personen vaker werk vinden en uit de uitkering stromen dan de controlegroep die niet verplicht aan het programma meedoet.

Zo snel mogelijk invoeren in de rest van Nederland dus; laat ze eens wat doen voor het geld en zie wat de resultaten zijn.

quote:

Op vrijdag 12 mei 2017 10:57 schreef Klopkoek het volgende:

Het vult me met woede en haat, en de neiging om Wilders te stemmen

quote:

Op vrijdag 12 mei 2017 10:57 schreef Klopkoek het volgende:

[..]

Het sluit juist mensen permanent op in de armoede. Door puur als een korte termijn boekhouder naar kosteneffectiviteit te kijken sorteer je alvast voor op de uitkomst.

Beetje als die CPB modellen waar de werkgelegenheid toe neemt bij minimumloon en uitkeringen

quote:

Op vrijdag 12 mei 2017 11:00 schreef Kaas- het volgende:

[..]

Je hebt het niet gelezen. Het is een experiment, geen model. Door deze verplichting neemt de kans op werk bewezen toe en stromen ze vaker uit een uitkering. En dat is gemeten over een periode van drie jaren. Snel uitrollen dus.

quote:

Op vrijdag 12 mei 2017 11:07 schreef Klopkoek het volgende:

[..]

Door enkel te kijken naar kosteneffectiviteit is het de facto wel een model. Ik zie ook dat ze verdringingseffecten, en dat organisaties te afhankelijk worden van deze machteloze arbeidskrachten, mooi negeren.

quote:

Op vrijdag 12 mei 2017 11:08 schreef Kaas- het volgende:

[..]

Ik zie eigenlijk enkel dat jij negeert dat die verplichting blijkbaar helpt om je bijstandsvrienden netjes aan het werk te krijgen.

Michael Moore: Norway is unbelievable for americans

quote:

Op vrijdag 12 mei 2017 09:58 schreef Kaas- het volgende:
https://esb.nu/esb/200265(...)n-bijstandsuitkering

De auteurs analyseren de kosteneffectiviteit van het Rotterdamse programma 'WerkLoont' waar je verplicht aan mee moet doen als je in Rotterdam een bijstandsuitkering aanvraagt.

quote:

Een stap in de goede richting, vindt hoogleraar De Koning.

„Het programma voor mensen die nog maar kort in de bijstand zitten, is effectief. Je lost er niet het hele probleem mee op, maar wel een gedeelte omdat het is gericht op zowel de in- als de uitstroom van bijstandsgerechtigden. Zij worden vijftien weken begeleid bij het vinden van een baan, krijgen ondersteuning bij het solliciteren en werken ook een dagdeel. Het levert qua besparing op de bijstandsuitkeringen méér op dan het kost, bleek uit een evaluatie waaraan ik meewerkte. Daarbij werden mensen in dit programma vergeleken met bijstandsgerechtigden zonder zo’n programma.”
[..]
Op lange termijn verwacht De Koning effect van het Nationaal Programma Rotterdam Zuid, gericht op betere begeleiding van jongeren tijdens hun schooltijd zodat ze beter beslagen op de arbeidsmarkt komen en wordt voorkomen dat ze in de WW en bijstand belanden.
Meer vakscholing kan volgens hem ook helpen. „Gemeenten doen daar opvallend weinig aan, geven meestal een korte training.”

quote:

Effectief, maar geen aandacht voor scholing

Jaap de Koning is wetenschappelijk directeur van SEOR en hoogleraar arbeidsmarktbeleid aan de Erasmus Universiteit. Hij doet onderzoek naar de resultaten van het re-integratiebeleid in Rotterdam. ‘We hebben gedurende een aantal jaren twee groepen gevolgd; één groep volgde het traject WerkLoont en een controlegroep kreeg wel toegang tot informatie over vacatures, maar volgde geen WerkLoont-programma. We volgen over de jaren hoe het die mensen op de arbeidsmarkt vergaat. Dan blijkt dat de groep die WerkLoont volgde, minder vaak en minder lang in de uitkering komt en meer deelneemt aan het arbeidsproces. Daarmee is het dus effectief.’

Dat wil niet zeggen dat het daarmee uitontwikkeld is. De Koning onderzoekt de werkzame onderdelen in het programma. ‘Je kunt kijken hoe je het omstreden onderdeel van de acht uur werken het beste kunt invullen. Nu is het een prikkel om uit de uitkering te gaan, maar je kunt het ook zo opzetten dat je er iets van opsteekt. Dan kom je alleen wel sneller in de richting van verdringing van regulier werk. Het is moeilijk een balans te vinden tussen die belangen.’

Scholing gebeurt nu te weinig

Scholing zou volgens De Koning een prominentere rol moeten krijgen in de bestrijding van werkloosheid. ‘Je moet werken aan een betere match tussen de vraag van de arbeidsmarkt en het aanbod van werkzoekenden. De samenleving stelt steeds meer eisen, maar dat zie je niet terug in re-integratiebeleid. Trainingen gaan over vaardigheden rond solliciteren, maar we leven in een kenniseconomie. Het is vreemd dat je de werkzoekenden daar niet meer in biedt. Uiteindelijk is het volgens mij het best om te werken met een combinatie van instrumenten; loonkostensubsidie om werkervaring op te doen, kennis vergroten bij werkzoekenden en maatwerk leveren door goed te kijken wat past bij elke persoon.’

quote:

Op vrijdag 12 mei 2017 09:58 schreef Kaas- het volgende:
https://esb.nu/esb/200265(...)n-bijstandsuitkering

De auteurs analyseren de kosteneffectiviteit van het Rotterdamse programma 'WerkLoont' waar je verplicht aan mee moet doen als je in Rotterdam een bijstandsuitkering aanvraagt.

En wat blijkt? Het programma is effectief, zowel voor de deelnemers als voor de maatschappij. Het levert meer op dan het kost. Dit doordat personen vaker werk vinden en uit de uitkering stromen dan de controlegroep die niet verplicht aan het programma meedoet.

Zo snel mogelijk invoeren in de rest van Nederland dus; laat ze eens wat doen voor het geld en zie wat de resultaten zijn.

quote:

of voorkomen dat ze uberhaupt gehandicapt raken (75% van de mensen in de bijstand hebben een arbeidsbeperking; lang leve de extreme luchtvervuiling).

quote:

Op vrijdag 12 mei 2017 11:43 schreef Verfassungsschutz het volgende:

[..]

Want al die mensen zouden het prima doen zonder luchtvervuiling?

quote:

Op vrijdag 12 mei 2017 11:29 schreef 99.999 het volgende:

[..]
Maar hoe wil jij mensen dan wel van de uitkering naar een baan krijgen?

quote:

Op vrijdag 12 mei 2017 11:39 schreef Hexagon het volgende:

[..]

Interessant! De gemeente Eindhoven heeft geen beste reputatie qua effectiviteit op dit gebied dus wellicht eens wat info inwinnen over hoe ze het in de maasstad doen.

quote:

Op vrijdag 12 mei 2017 11:39 schreef Hexagon het volgende:

[..]

Interessant! De gemeente Eindhoven heeft geen beste reputatie qua effectiviteit op dit gebied dus wellicht eens wat info inwinnen over hoe ze het in de maasstad doen.

quote:

Op vrijdag 12 mei 2017 11:57 schreef Klopkoek het volgende:

[..]

Het is een feit dat circa 75% van de mensen in de bijstand een arbeidsbeperking hebben. Dankzij neoliberaal beleid worden gehandicapten en werklozen op één hoop gegooid, in dezelfde stigmatiserende en vernederende groep geduwd.

Daarvan komt een deel door de gausse verdeling van de natuur, een deel door levensstijl, maar absoluut ook een groot deel door allerlei typen grootschalige verontreiniging. Volgens de WHO 7 miljoen doden per jaar in de wereld puur als gevolg daarvan, om het over de handicaps maar niet te hebben. Nederland scoort zéér hoog als het gaat om allerlei kanker-aandoeningen, ook wanneer de kwaliteit en dichtheid van de diagnoses wordt uitgefactoreerd.

[ afbeelding ]
http://www.nu.nl/binnenla(...)n-2016-gestegen.html
https://www.trouw.nl/groe(...)me-energie~af5eeddb/

quote:

Op vrijdag 12 mei 2017 12:09 schreef Verfassungsschutz het volgende:

[..]

Geen enkel bewijs voor de link met arbeidsbeperkingen dus.

Allemaal leuk die vermoedens en hypotheses, maar zo worden we niet veel wijzer. Er zijn tig andere factoren die het zouden kunnen verklaren.

quote:

Op vrijdag 12 mei 2017 12:08 schreef 99.999 het volgende:

[..]

Nou nee, waar heb jij uitgelegd hoe Wilders dit beter gaat doen? En waar heb jij uitgelegd hoe jij deze mensen wel aan het werk denkt te krijgen?

Het blijft maar bij die focus op het negatieve...

quote:

Op vrijdag 12 mei 2017 11:59 schreef Klopkoek het volgende:

[..]

Nog een vraagje: vind jij dat in het 'oude' Amsterdam het leven van de 'hipsters' werd vergald?

quote:

Op vrijdag 12 mei 2017 12:08 schreef 99.999 het volgende:

[..]

Nou nee, waar heb jij uitgelegd hoe Wilders dit beter gaat doen? En waar heb jij uitgelegd hoe jij deze mensen wel aan het werk denkt te krijgen?

Het blijft maar bij die focus op het negatieve...

quote:

Op vrijdag 12 mei 2017 12:53 schreef 99.999 het volgende:

[..]

Leuk hoor, dat rookgordijn van je. Maar uiteindelijk probeer je gewoon weer de aandacht van de discussie over mensen uit de bijstand krijgen af te leiden.

quote:

Op vrijdag 12 mei 2017 12:54 schreef 99.999 het volgende:

[..]

En wederom geen inhoudelijke reactie. Hoe denk jij dat Wilders het beter zou doen?
En wat wil je zelf? Of denk je dat het SP-verhaaltje werkelijk werkt?

quote:

Op vrijdag 12 mei 2017 13:00 schreef Hexagon het volgende:

[..]

Bovendien wel raar om met SP-verhalen te komen wanneer je de PVV steunt

quote:

Op vrijdag 12 mei 2017 13:03 schreef Klopkoek het volgende:

[..]

Ik steun de PVV niet. Verkies ze wel boven de D66 en Macron politiestaat en multinationals dictatuur. Het pragmatische nep-liberalisme van Rutte.

Net zoals Pietverdriet en consorten Trump lijken te prefereren boven Sanders.

quote:

Op vrijdag 12 mei 2017 10:57 schreef Klopkoek het volgende:
Het vult me met woede en haat, en de neiging om Wilders te stemmen

quote:

Op vrijdag 12 mei 2017 09:58 schreef Kaas- het volgende:
https://esb.nu/esb/200265(...)n-bijstandsuitkering

De auteurs analyseren de kosteneffectiviteit van het Rotterdamse programma 'WerkLoont' waar je verplicht aan mee moet doen als je in Rotterdam een bijstandsuitkering aanvraagt.

En wat blijkt? Het programma is effectief, zowel voor de deelnemers als voor de maatschappij. Het levert meer op dan het kost. Dit doordat personen vaker werk vinden en uit de uitkering stromen dan de controlegroep die niet verplicht aan het programma meedoet.

Zo snel mogelijk invoeren in de rest van Nederland dus; laat ze eens wat doen voor het geld en zie wat de resultaten zijn.

quote:

Op vrijdag 12 mei 2017 11:29 schreef 99.999 het volgende:

[..]

Weer veel blabla over wat niet goed gaat. Maar hoe wil jij mensen dan wel van de uitkering naar een baan krijgen?

En hoe gaat een Wilders dit beter doen dan de middenpartijen?

Of blijft het tegen zijn om het tegen zijn?

quote:

Op vrijdag 12 mei 2017 11:39 schreef Hexagon het volgende:

[..]

Interessant! De gemeente Eindhoven heeft geen beste reputatie qua effectiviteit op dit gebied dus wellicht eens wat info inwinnen over hoe ze het in de maasstad doen.

quote:

Op vrijdag 12 mei 2017 14:16 schreef 99.999 het volgende:
Mogelijk een andere dan de sociaaldemocraten of christendemocraten maar zeker niet per definitie veel kleiner.

quote:

Op vrijdag 12 mei 2017 14:16 schreef 99.999 het volgende:

[..]
Zie ook daarvoor Rotterdam, in en rond Rotterdam is gewoon best heel veel werk.

quote:

Op vrijdag 12 mei 2017 13:05 schreef Kaas- het volgende:
Is er ooit één persoon op aarde geweest die de clowneske term 'D66-politiestaat' serieus neemt? Retorische vraag uiteraard.

quote:

Op vrijdag 12 mei 2017 14:01 schreef deelnemer het volgende:

quote:

Op vrijdag 12 mei 2017 14:16 schreef 99.999 het volgende:

[..]

Beetje vreemde conclusie. Ik denk juist dat de doelgroep er bij gebaat is om actief deel te nemen aan de maatschappij. Bij voorkeur zonder uitkering, dus zelf in het levensonderhoud kunnen voorzien. En daar is soms ook enige dwang bij nodig. De doelgroep zet die extra stap helaas vaak niet uit zichzelf. Zie ook daarvoor Rotterdam, in en rond Rotterdam is gewoon best heel veel werk. Ook voor mensen zonder geweldige opleiding, toch weten veel mensen vanuit de bijstand zichzelf daar niet toe te motiveren en dat is erg jammer en op de lange termijn niet erg goed. De doelgroep maar laten stikken is wat mij betreft geen optie.

quote:

[..]

Dit is wat makkelijk. Er zijn maar zeer weinigen die echt het liberalisme als ideologie zien met het antwoord op alles. Bijna iedereen ziet ook een stevige rol voor de overheid weggelegd. Mogelijk een andere dan de sociaaldemocraten of christendemocraten maar zeker niet per definitie veel kleiner.

quote:

Op vrijdag 12 mei 2017 14:48 schreef Igen het volgende:

[..]

De belangrijkste problemen van 'flexwerk' zijn 1) dat je na het maximale aantal contracten een tijdje werkloos moet worden en 2) dat je door het ingeprogrammeerde wederkerende gebrek aan inkomsten geen hypotheek o.i.d. kan krijgen.

Die problemen kun je net zo goed ook oplossen door van flexwerk de norm te maken en de limiet op het aantal tijdelijke contracten te schrappen.

quote:

Werkenden armer door flexibele arbeidsmarkt
Het aantal flexbanen stijgt, het aantal vaste banen daalt. Het effect: lagere inkomsten voor burgers, meer winst voor bedrijven.

De snelle flexibilisering van de Nederlandse arbeidsmarkt leidt per saldo tot lagere beloning van werkenden. Dat valt op te maken uit halfjaarlijkse ramingen die De Nederlandsche Bank (DNB) donderdag publiceerde.

quote:

Laagopgeleiden zijn dupe van flexibele arbeidsmarkt
Laagopgeleiden zijn de dupe van de snel groeiende kloof op de arbeidsmarkt. De nadelen van flexibele arbeidsrelaties worden vooral afgewenteld op de zwakkere groepen op de arbeidsmarkt. Dat concludeert het Centraal Planbureau (CPB) in een donderdag verschenen rapport.

quote:

Door de flexibilisering van werk ontstaan nieuwe kwetsbare groepen. Dat concludeert de Wetenschappelijke Raad voor het Regeringsbeleid (WRR) in zijn rapport Voor de zekerheid.

Te veel flexibilisering kan leiden tot psychologische problemen, zoals stress en gebrek aan erkenning, en veel onzekerheid over inkomen en sociale zekerheid, zoals over het kopen van een huis of het stichten van een gezin, aldus de WRR.

Daarnaast kunnen de ontwikkelingen nadelige gevolgen hebben voor de Nederlandse economie als geheel, als door flexibel werk minder scholing en innovatie plaatsvindt.

Het aantal mensen met een tijdelijk contract of werkzaam als zzp-er is inmiddels bijna eenderde van het aantal werkenden. Daarmee is Nederland koploper in Europa.

quote:

Op vrijdag 12 mei 2017 15:09 schreef 99.999 het volgende:

[..]

Weer enkel bekeken vanuit de negatieve insteek.

quote:

Op vrijdag 12 mei 2017 15:01 schreef 99.999 het volgende:
Tja, het grote complot geloof ik nooit zo in.

quote:

Op vrijdag 12 mei 2017 15:15 schreef 99.999 het volgende:

[..]

Je hebt überhaubt nog niet inhoudelijk gereageerd op mijn niet bepaald onlogische vragen. Wederom een zwaktebod dus...

Je valt steeds meer door de mand klopkoek.

quote:

Op vrijdag 12 mei 2017 14:43 schreef Hexagon het volgende:

[..]

Eenhele hoop tekst. Maar wat is er nu precies zo erg aan om er naar te streven om mensen als het even kan aan het werk te hebben? Wanneer je ze op kosten van de samenleving onderhoud is het toch ook netjes als men een beetje meewerkt om zo goed en kwaad als het kan weer op eigen benen te staan?

Je kan in discussie over de manier waarop en de bejegening. Maar ik snap die aversie voor de verwachting dat mensen zelf iets aan hun situatie proberen te doen.

quote:

Op vrijdag 12 mei 2017 14:54 schreef deelnemer het volgende:

[..]

Het heeft twee kanten, maar de leefbaren worden vooral gemotiveerd door 1 kant. In onze samenleving zijn we zozeer gaan denken in termen van competitie, successtreven, meritocratie en privileges, dat men tegenwoordig neerkijkt op mensen zonder veel succes. Degene met een goede positie (leuk werk dat carriere mogelijk maakt en ambities handen en voeten geeft, een goed inkomen, hoge status) kunnen wel vinden dat mensen, waarvoor dit alles veel minder is, dezelfde motivatie aan de dag moeten leggen als zij, maar is dat reeel?

quote:

Op vrijdag 12 mei 2017 13:03 schreef Klopkoek het volgende:

[..]

Ik steun de PVV niet. Verkies ze wel boven de D66 en Macron politiestaat en multinationals dictatuur. Het pragmatische nep-liberalisme van Rutte.

Net zoals Pietverdriet en consorten Trump lijken te prefereren boven Sanders.

quote:

Op vrijdag 12 mei 2017 15:49 schreef Igen het volgende:
Maar dat probleem los je niet op met het "meer vaste contracten" van de SP.

quote:

Op vrijdag 12 mei 2017 15:01 schreef 99.999 het volgende:
Tja, het grote complot geloof ik nooit zo in.

quote:

Op vrijdag 12 mei 2017 15:38 schreef Verfassungsschutz het volgende:

[..]

Die competitie wordt ons opgelegd. Niet door een sociaal systeem maar door een natuur waarin wij toevallig zijn geboren. Al het geneuzel eromheen mag dan wel een menselijk verzinsel zijn, maar competitie zeer zeker niet. Heeft allemaal niets met geld of carrière of wat voor nonsens dan ook te maken. Het leven is competitie, geldt voor al het leven. Niet alleen het leven van een aap met grote hersenen.

quote:

Op vrijdag 12 mei 2017 16:06 schreef Igen het volgende:

[..]

Juist minder. Ik heb nog even in beide verkiezingsprogramma's gekeken. Het belangrijkste speerpunt op dit gebied is bij beiden de invoering van een vrijwillig collectief pensioen- en arbeidsongeschiktheidsfonds voor zzp'ers. De SP wil verder wat lastenverschuiving bij werkgevers om tijdelijke contracten te ontmoedigen - niet erg ambitieus. De PvdD wil een hogere ontslagvergoeding bij mensen die al lang bij een bedrijf werken, wat de schaar tussen de haves en have-nots natuurlijk alleen maar verder open duwt.

Erg ambitieus om de uitwassen van het 'daglonerswerk' tegen te gaan is het allemaal niet.

quote:

Op vrijdag 12 mei 2017 16:10 schreef deelnemer het volgende:

[..]

Dit is een voorbeeld van de uitwerking van eenzijdig ideologisch denken.

quote:

Op vrijdag 12 mei 2017 15:49 schreef Igen het volgende:
Maar dat probleem los je niet op met het "meer vaste contracten" van de SP. Als wij als bedrijf een project in stad X moeten doen gedurende 3 maanden, no way dat we daar dan personeel gaan aannemen met een echt vast contract waar je in geen jaren meer vanaf komt. Met zo'n verkeerde insteek voor wetgeving help je niemand en maak je alleen maar werkgelegenheid kapot.

quote:

Op vrijdag 12 mei 2017 17:53 schreef 99.999 het volgende:
Efficiënter en goedkoper werken en eigenlijk dezelfde diensten leveren is dus geen verbetering. Bijzonder.

quote:

Op vrijdag 12 mei 2017 15:09 schreef 99.999 het volgende:

[..]

Weer enkel bekeken vanuit de negatieve insteek. Maar hoe denk jij dat het wel beter kan? En hoe denk je dat jouw voorkeurskandidaten als Le Pen, Wilders en Trump het beter zouden doen?

quote:

Op vrijdag 12 mei 2017 18:24 schreef 99.999 het volgende:

[..]

Ik vind zelf de stap van links naar extreemrechts nogal wat... en dat jij dat goed gaat zitten praten is ook wat dubieus.

quote:

Op vrijdag 12 mei 2017 14:01 schreef deelnemer het volgende:

Het liberalisme begint te kraken. Er zitten grote contradicties in de ideologie.

quote:

Op vrijdag 12 mei 2017 18:53 schreef 99.999 het volgende:
Je stelt wel dat het liberalisme kraakt maar dat is juist altijd al een relatief kleine stroming. De sociaaldemocratie kraakt, de christendemocratie kraakt, het socialisme is gebroken maar het liberalisme doet het stiekem best goed over het algemeen.

quote:

Op vrijdag 12 mei 2017 20:09 schreef Bram_van_Loon het volgende:
Het dogmatisme van neoliberaal rechts, doen alsof een bepaald geloof een feit is, hierbij niets onderbouwen (toon maar eens aan dat het beter werkt en definieer om te beginnen eens wat jij onder efficiëntie verstaat!) en van daaruit redeneren en de ander drogredeneren verwijten. Bijzonder.

quote:

Op vrijdag 12 mei 2017 19:47 schreef Igen het volgende:

[..]

Het gaat niet om verlies van opdrachten door aanbestedingen. Het gaat om werk wat in campagnes wordt uitgevoerd. Dan heb je gedurende een paar maanden 50 man personeel in Friesland nodig, en dan over twee jaar nog eens. En in de tussentijd is er dan bijvoorbeeld wel campagne in Luxemburg waarvoor een paar maanden lang 75 man personeel nodig is. En dan ook een paar maanden helemaal niks.

Je snapt denk ik zelf ook wel, dat het geen optie is om dan de werkgelegenheid in de vorm van vaste contracten in pakweg Utrecht te concentreren en tig werknemers elke dag 4 uur heen, 4 uur terug in de auto naar Luxemburg te laten reizen. Of om het zo te organiseren dat het personeel zoals in de scheepvaart bijna nooit thuis is.

quote:

Op vrijdag 12 mei 2017 20:05 schreef Igen het volgende:
Als je je er iets bij voor wil stellen, denk dan maar aan kermissen. Personeel daarvoor kun je als tijdelijk bijbaantje organiseren, of met kampers die met de kermis mee rondreizen, maar niet met personeel dat een vast contract heeft en ergens in een rijtjeshuis woont en elke dag op en neer forenst.

quote:

Op vrijdag 12 mei 2017 20:09 schreef Bram_van_Loon het volgende:
Het dogmatisme van neoliberaal rechts, doen alsof een bepaald geloof een feit is, hierbij niets onderbouwen (toon maar eens aan dat het beter werkt en definieer om te beginnen eens wat jij onder efficiëntie verstaat!) en van daaruit redeneren en de ander drogredeneren verwijten. Bijzonder.

quote:

Op vrijdag 12 mei 2017 20:57 schreef deelnemer het volgende:

[..]

Er is geen idee van efficientie zonder een gekozen doelstelling. Vooral de discussie over de doelstellingen is zoek in de neoliberale ideologie (TINA).

quote:

Op vrijdag 12 mei 2017 20:09 schreef Bram_van_Loon het volgende:
Het dogmatisme van neoliberaal rechts, doen alsof een bepaald geloof een feit is, hierbij niets onderbouwen (toon maar eens aan dat het beter werkt en definieer om te beginnen eens wat jij onder efficiëntie verstaat!) en van daaruit redeneren en de ander drogredeneren verwijten. Bijzonder.

quote:

Op vrijdag 12 mei 2017 21:46 schreef Klopkoek het volgende:

[..]

De arrogantie zit zo diep dat ze hun eigen censuur en repressie niet meer zien. De agenda van administratieve detentie is al een tijdje gaande. Goed naar Dachau gekeken.

quote:

Op vrijdag 12 mei 2017 15:35 schreef deelnemer het volgende:

[..]

Omdat men al langer harder is dan het wordt voorgesteld in het publieke debat. Het marktmodel kent geen sociaal uitgangspunt. Dit model is zozeer het denkkader geweest, dat ieder sociaal beleid inconsistent is met 'de ideologische waarheid'. Bijstandsgerechtigden op redelijke voorwaarden invoegen in de economie conflicteert met marktwerking op de arbeidsmarkt. Het liefst zou men ze op een boot zetten naar elders, want men denkt alleen in termen van kosten. De rest is verkooppraat.

Neem Trump. Trump is een entrepreneur en verdient veel geld. Stop deze twee gegevens in de ideologie die geen naam heeft, en hij is de perfecte mens. Wat je verdient is de waarde die je creeert (want een markt bestaat alleen uit vrijwillige transacties). Als je zoveel waarde creeert als Trump ben je heel goed bezig (een bewijs van talent, moraal en karakter). Omgekeerd is de bijstandsgerechtigde de grootste lul. Dit hebben we 30 jaar lang uitgedragen. Leuk voor Trump, maar niet voor degenen aan de onderkant van de economische ladder.

Het denken wordt daardoor inhumaan. Daarbij gaat het niet alleen om wat de bestuurselite zelf denkt. Als je de ideologie dmv propaganda uitvent, zijn er genoeg mensen in de samenleving die daar raar mee omgaan. Niet alleen het denken, maar ook het gedrag wordt arrogant en inhumaan. Niemand voelt dat zo goed, als degene die daarin het pispaaltje is. De sukkels begrijpen daardoor bepaalde dingen beter. Net zo als jij kritiek kunt hebben op Trump, terwijl je veel minder verdient.

Als je vijandig wordt naar mensen, gaan ze jou ook als vijand zien. Constructief gedrag kun je dan niet meer verwachten. Leuk aanhaken in een omgeving die je agressief benaderd is psychologisch ondoenbaar. Nu in de VS een groter deel van de bevolking met de keerzijde in aanraking dreigt te komen, worden ze niet bepaald enthousiaster.

quote:

Op zaterdag 13 mei 2017 03:34 schreef Bram_van_Loon het volgende:

[..]
Nederland is heel wat minder beschaafd dan dat veel Nederlanders zichzelf graag wijsmaken. Het heeft nog wat verworvenheden dankzij een rijker (sociaaldemocratie) verleden maar die worden rap afgebroken.

quote:

In East Germany, conversations were not monitored by society. It was society that was monitored by the Stasi. I find it odd to hear Thiel, who is obviously an intelligent man, say something so wrongheaded.

Of course, the societal transparency demanded by the Stasi went hand in hand with a heavily guarded privacy at the top of the administration. It is the same, I am afraid to say, at Bilderberg. Privacy is not a problem for the billionaires and the heads of transnational corporations that run it. It is just a matter of how many rings of riot police they want around the venue.

Meanwhile, the people outside are having their identities checked, being filmed by police and closely monitored online. Transparency is no issue for Bilderberg. But it is a problem for the public.

quote:

Op zaterdag 13 mei 2017 10:14 schreef Hexagon het volgende:

[..]

Tja, ik denk dat je van alles voor mij en anderen aan het invullen bent. Kijk ik heb er alle begrip voor als niet iedereen het altijd lukt om zichzelf te redden. En dan hoor je imo geholpen te worden. Maar ik vind wel dat je van iemand mag verwachten dat hij het op zijn minst probeert. Is dan nou zo onmenselijk om te verwachten?

Ik begrijp serieus niet waarom die nuance voor velen zo moeilijk is.

quote:

Op zaterdag 13 mei 2017 10:38 schreef 99.999 het volgende:

[..]

En jij probeert wat steeds uitzonderlijker wordt tot regel te maken. Dat gaat evenmin werken... de maatschappij is gewoon veranderd de afgelopen veertig jaar.

quote:

What makes Finland’s schoolchildren so smart?


Finnish children are consistently high performers in the world’s maths, science and reading rankings. Janice Turner travels north to find out why


Spring comes late in Kuopio. It is almost May, but lakes are frozen and horizontal snow blasts the windows. Yet at breaktime, Haapaniemi schoolchildren are playing ice hockey and vigorous ball games. My sons’ London primary kept pupils indoors at the first flurry, fearful they’d slip; in Finland, they boot them outdoors until the glass falls below minus 15C.

Even so, this winter Tim Walker discovered that his three-year-old son's kindergarten class had walked 1km each way to the local library when it was minus 30C. "Kids here are hardy," says Walker, an American teacher who moved to Finland four years ago. "They're trusted to look after themselves and given so much freedom." Even in the capital, Helsinki, his five-year-old students commuted across the city alone, taking buses and crossing busy roads.

In his book, Teach Like Finland, Walker tries to unpick why a tiny nation of 5.5 million people, whose topography is 88 per cent forest and water, is described as "the West's reigning educational superpower". Since 2001, Finland has consistently been at or near the top of the Organisation for Economic Co-operation and Development's rankings of 70 countries for reading, maths and science, and Walker wonders what other nations can learn from its methods. He subtitles his book 33 Simple Strategies for Joyful Classrooms. Although a better one might be How an Uptight American Workaholic Learnt to Chill Out Like a Finn.

Walker is an earnest, intense young man who regards teaching as a quasi-religious vocation. His father back in Connecticut is a youth pastor, his mother a preschool teacher. He seems much older than his 30 years, perhaps because he already has 2 children, with a third on the way. He met his Finnish wife, Johanna, when he was 17 and she was 16, on a community service trip to Russia. They became pen pals, then while he was at college, she came to the US and they married when Walker was 20.

He could not wait to start teaching. In his first year at a school in Arlington, Massachusetts, he'd arrive at 6.30am and leave late in the evening. He'd pore over lesson plans during breakfast, wake up in the night worrying about not having enough sharp pencils. He'd spend hours decorating his classroom and poring through educational manuals, devising elaborate projects he hoped would set his pupils' brains alight. Racked with nerves before school, he'd often throw up.

He longed to be the perfect teacher, but within a year he was miserable and so burnt out he needed a leave of absence. In part, he blames the US system with its "presentee culture": his headmaster disdained teachers who left the premises before the school bus. (Some US schools even make teachers clock in like factory workers.) But he also blames his own type A, hypercompetitive personality: "I dreamt of going part-time just so I had longer to prepare my lessons," he says.

When he was on the verge of a second burn-out, Johanna suggested they move to Finland. She'd never heard teachers at home complain about their lot; indeed, they were relaxed, calm and highly respected. So the couple moved to Helsinki, where Walker taught in a primary school that has an English-speaking stream. (His Finnish is adequate; it is one of the hardest European languages to master, resembling no other Nordic tongue.) At first, he looked down on Finnish colleagues who took 15-minute breaks between lessons to drink coffee and flick through magazines. Few ever stayed later than 2pm or worked much in the evenings. They were casual about things that stressed out Walker: he'd fret all summer about the first day of term; they'd go to houses by a lake and turn up in September breezily unprepared.

"I actually suspected the Finns were lazy," says Walker, as we chat in the staff room, "and I thought that I was, if I'm honest, a superior educator, because I was pushing myself more." Meanwhile, his Finnish colleagues were worried - why did he spend every break and lunch toiling away in his classroom? So at their insistence he started visiting the staff lounge once a day. Not only was he refreshed by pausing his roiling brain for a few minutes, but he realised Finland had a different teaching ethos: it was collaborative, while America's was individualistic. He wanted to be a master-teacher; they pooled knowledge and problems to improve the whole school.

I ask what is the single most important factor in helping Finnish pupils thrive and he says, "The support system, the welfare team." Every school has a social worker, psychologist and nurse who pick up home or educational problems immediately. He can take his concerns about any pupil to a weekly meeting attended by the school principal. He recalls two difficult boys at his US school - one who threatened to kill him, another so disturbed he'd hide under the table. "I remember as a young teacher, aged 24, thinking, 'What do I do?' I had to cope with these complex cases alone." In Finland, he'd simply call for help: around one in three children receives some form of extra classroom support.

As I observe lessons and meet children in Kuopio, Finnish education seems an odd mix of traditional and ultra-progressive.

The kids have old-fashioned lift-up desks in which to store their stuff, often arranged in rows facing the front. They learn every subject from curriculum textbooks, set by the government. This, says Walker, accounts for lack of teacher stress: while he was reinventing the wheel every term, pulling together material, photocopying and planning, Finnish teachers have a ready, reliable framework, although they are free to extemporise. Schools are not obsessed with the newest technology - Walker was shocked when he arrived in Helsinki by the battered old computers.

On the progressive side, pupils don't wear shoes in class, so they are more comfortable and the classroom is quieter. (The Finns, the most taciturn nation in Europe, value peace.) Children don't start formal education until seven. They address their teachers by their first names. The Year 5 girls I chat with at lunch collapse in giggles at the thought of calling Olli-Pekka Hiltunen, their wry, bearded master, "Herr". There is no uniform code in any Finnish school. "You get sent home for having the wrong colour shirt?" a girl asks in wonder when I explain the British system. One of the ten-year-olds is wearing bright red lipstick, but no one cares. "We believe it is for the parents to decide what is appropriate," I'm told.

The schools have no inspectors, no league tables. The variation of quality between institutions is minimal. Whereas all the other nations excelling in those OECD Pisa scores (programme for international student assessment) are hot-housing, tiger-mothering Asian countries, Finnish kids often have only four hours' school per day and almost no homework. Private tutoring is very rare. Children are not examined until matriculation aged 18-19, but only 50 per cent take it, since education divides at 16 between academic and vocational. (The latter is not looked down upon, I am told.) Every year the government tests a random sample of schools to ensure quality is maintained. But general assessment is done by teachers, who assign a grade each term that they discuss with pupils face to face before parents are told.

It is worth considering, however, underlying forces that might explain the Finnish educational miracle. This is one of the most equal and homogenous societies on earth. Immigration is very low, so 99 per cent of children speak either Finnish or Swedish as their first language. Almost every face at Haapaniemi is white - Finland is in the process of sending back 20,000 of 2016's asylum applicants, but others have returned voluntarily, many because they hated the climate. (It is not hard to see why an Iraqi might detest eight-month winters with scant sunlight.)

Quite simply, Finnish schools contain fewer children with social problems. According to Unicef, child poverty in the US is 23 per cent and 12 per cent in Britain, but in Finland it is just 5 per cent. The top personal income tax rate is around 52 per cent, but negligible among low earners. There is a universal healthcare system and highly subsidised childcare: Walker pays a total of ¤140 (£120) a month for his two children. Every child in Finland gets a free, healthy school meal. The agreed political objective is a level playing field. Even speeding tickets are means-tested, so in 2015 a wealthy businessman travelling 64mph in a 50mph zone was fined ¤54,000.

Moreover, there is no private school system at all. "In my class in Helsinki were the kids of incredibly wealthy, successful, international businessmen, but then you also saw immigrant families who, when they came to Finland a few years ago, had nothing. Schools have great socioeconomic diversity."

This equality extends into the classroom: children are not encouraged to compete against each other in tests, which, in any case, are rare. But then again children with learning difficulties are not assigned simple work. The theory is that with enough help everyone can attain the required standard.

So where does this leave very talented children? "One criticism of the Finnish system," says Walker, "is that gifted students are not encouraged to achieve their potential." But then this is a modest nation. In his book on Nordic countries, The Almost Nearly Perfect People, author Michael Booth observes that, apart from Sibelius and the Moomins, there are few famous Finns. This is not a pushy people of thrusting individuals. Rather it values stoicism, reliability, endurance, trust and silence.

It was the taciturnity of Finnish people, particularly men, that most astonished Walker: "My father-in-law sits down to a meal, eats in silence, then just gets up and leaves without a word." At school he was chastised by fellow teachers for saying hello too often, and told he should only do it once a day.

Teachers seldom raise their voices. Observing a class, I note Olli-Pekka Hiltunen attract wandering attention by clapping rhythmically - the children clap in response and in doing so stop chatting. Tim Walker says he has learnt a lot from his colleagues' confidence in their own expertise. All Finnish schoolteachers are required to have master's degrees, not graduating until they are 25. Teaching is prestigious, often harder to enter than law or medicine, so attracts the best graduates. This is, in part, because of the country's history: when Finland was trying to establish its national identity after 600 years of Swedish rule and 100 years as a duchy of Russia (it is the centenary of Finnish independence this year), teachers were regarded as the cultural vanguard.

Finnish teachers, however, earn about the same as British counterparts yet they only teach a baseline of 24 hours a week, and within each hour is a 15-minute break. Primary teachers don't take classes all day long: specialists in handicrafts, English or sport conduct these subjects. Olli-Pekka Hiltunen, like many teachers, leaves at lunchtime most days to collect his young son from preschool. Not surprisingly, teacher retention is high.

I ask the Haapaniemi principal, Jussi Kukkola, if he has ever sacked a bad teacher. He looks at me as if I'm mad. "We don't have them!" he cries. "If there is a teacher who makes mistakes, of course we have to talk to the teacher and try to guide them on the right path. But to fire one ..." Around 95 per cent of teachers are in the sole Finnish teaching union, as are the school principals. What about a drunken teacher? "A warning and treatment, also some therapy, and then if the teacher continues, then we can fire - but it's a long way."

Walker's colleagues were quick to tell him that he was pandering too much to parents and needed to grow a thicker skin. "The idea here is they are experts at home and we are experts in the classroom." While he admires the enormous freedom given to children, allowing them to go off into the woods alone or cycle home even when very small, he wonders if the Finns take their laissez-faire parenting too far. "Here children of five have smartphones," he said. "I feel that is way too young. Also, I see teenagers often left to cope with problems alone when they would benefit from more engaged adult contact."

In the summer, when Johanna finishes her studies in nutrition in Kuopio, the family will return to Helsinki. Walker admits he's found his two years in Finland's ninth largest city (population: 112,000) a little ... slow. If you don't like saunas or cross-country skiing, options are limited. "We go to Ikea once a week because kids eat free," he says drily. "That's a highlight."

It's a shame Walker, like many Americans, barely drinks. Instead, he watches whilehis normally quiet friends turn riotous on cheap beer. Although alcohol is tightly state-controlled, Finns are notorious bingers. "In Helsinki you see wasted kids on the buses at 11am," says Walker. "At weekends there's broken glass and vomit everywhere." Once he discovered what he thought was a dead body in his recycling bin. He called a passer-by. "He's still breathing," the man shrugged. Walker rang the police, who did nothing. Then, next morning, he watched the person climb out and walk off unperturbed.

But Finland has taught Walker a lot about himself. "I'm still this type A person who needs endless challenges," he says. "But I no longer think it selfish or lazy to enjoy my free time. I've learnt how to live as well as work."

How to teach like the Finns
Schedule brain breaks - Let kids disconnect from their work.
Learn on the move - Students should stand up or walk round in class.
Recharge after school - Keep homework to a minimum.
Connect with nature - Open windows. Let in natural light. Go outside.
Play with your students - Join their games rather than leading your own.
Let children celebrate their learning - Presenting your work to others fosters pride.
Pursue a class dream - Collectively choose a shared project.
Buddy up - Team up older and younger students for activities.
Start the year with autonomy - Let students show you what they are already capable of.
Offer choices - Let students pick a short learning task, or give open-ended assignments.
Plan with your students - Give them a voice and use their feedback.
Demand responsibility - Students thrive when trusted to succeed alone.
Teach the essentials - Prioritise the basics over extracurricular activities.
Prove the learning - Get students to justify their answers to difficult, open-ended questions.
Don't forget joy - Remember it and prioritise it.

quote:

Op zaterdag 13 mei 2017 13:25 schreef Klopkoek het volgende:
Klopt. Een grote groep heeft geprofiteerd van het gemengde scholen en gemengde wijken beleid. Krijg je een samenleving met veel vertrouwen en welvaart van.
https://blogs.imf.org/2017/05/10/the-economics-of-trust/

How economic inequality harms societies - Richard Wilkinson

quote:

Op zondag 14 mei 2017 14:53 schreef Bram_van_Loon het volgende:
Corporate tool... post van een kilometer verwijderd...

quote:

Op zondag 14 mei 2017 16:57 schreef Bart2002 het volgende:

[..]

Het is duidelijk dat je in KLB geoefend hebt Bram, de afgelopen tijd. Ik heb het beste met je voor, maar niemand gaat dat toch lezen?

quote:

Op zondag 14 mei 2017 19:03 schreef Klopkoek het volgende:
Dit is de nieuwe fase in het neoliberalisme:
https://mobile.twitter.com/marcoderksen/status/863303915072303108

De consument als gratis arbeidskracht, vernederingsobject en voor grotere winstmarges.

quote:

Op zondag 14 mei 2017 17:16 schreef GSbrder het volgende:

[..]

Contracten van 3 jaar de standaard in de vrije huursector? Lekker handig, haal je meteen één van de voordelen van een huurwoning, namelijk flexibiliteit, weg voor een of ander ondoorzichtig doel. En dit is allemaal veel te veel micromanagen op de woningmarkt, zonder de echte issues aan te pakken.

quote:

Op zaterdag 13 mei 2017 13:40 schreef deelnemer het volgende:

quote:

Op zondag 14 mei 2017 19:47 schreef Bram_van_Loon het volgende:

[..]

Je kan er puntjes uit pakken waarover te discussiëren valt maar dan ga je voorbij aan de essentie: een agenda waarbij van alles wat geprivatiseerd is gerenationaliseerd wordt, waarbij de politici weer het volk dienen in plaats van het grootkapitaal, waarbij onderwijs en gezondheidszorg voor iedereen in gelijke mate en tot op zeer vergaande hoogte beschikbaar zijn, waarbij we niet langer toestaan dat bedrijven ons natuurlijk kapitaal verkwansen (schaliegas) etc.
De PvdA wordt nog steeds teveel gegijzeld door het neoliberalisme en eerlijk gezegd zijn de politici van die partij ook schijterds. De Labour Party in de UK geeft nu eens een keer het goede voorbeeld aan de PvdA, in plaats van weer naar het 'midden' op te schuiven juist terug de sociaaldemocratie omarmen. Bij de PvdA zijn er politici die dat ook doen maar het zijn er te weinig en ze krijgen te weinig ruimte. Dat is de reden dat de PvdA klappen kreeg! Het begon al de eertse week na Rutte 1,25, nadat de VVD-'baronnen' jankten over de zorgverzekeringspremiedifferentiatie (nog een reden dat het spijtig is dat het niet doorging; scrabble ) en de PvdA direct akkoord ging met het schrappen van deze maatregel terwijl het toch echt in het regeerakkoord stond.

Verder durf ik inhoudelijk te bestrijden wat jij hier stelt, met contracten van 3 jaar zonder toegestane huurverhogen zorg je ervoor dat de huren niet al te fors stijgen. De verhuurder weet dat er veel woningen tegeljkertijd beschikbaar komen en dat de huurder gemakkelijk naar een andere verhuurder kan stappen als de verhuurder al te veel gaat huisjesmelken. Het nadeel is dat de verhuurder er in theorie mee weg kan komen om 2-3 jaar niets te doen, je kan dan in theorie naar de rechter stappen maar...

quote:

Op zaterdag 13 mei 2017 03:34 schreef Bram_van_Loon het volgende:

[..]

Sowieso staat Nederland in een slecht groepje landen met deze 'administratieve detentie' (= ontvoering, de persoon heeft immers geen misdrijf gepleegd en er komt geen rechter aan te pas), ook is Nederland een van de weinige landen, zo niet het enige land, welk dit middel misbruikt om betaling van boetes af te dwingen en dit dan ook nog eens bij mensen die ze onmogelijk kunnen betalen aangezien van een kale kip niet geplukt kan worden en deze ontvoering weer leidt tot het ontslagen worden etc.
Eerder hebben wij het er al over gehad dat Nederland tot de top behoort in Europa van de landen waarin de meeste burgers - criminelen en omstanders - het slachtoffer worden van politiekogels omdat Nederland een van de weinige landen is waarin politie-agenten mogen schieten met een vuurwapen op een persoon wanneer die persoon niet een acuut en concreet groot gevaar vormt voor andere mensen, het aanhoudingsvuur. Merk hierbij op dat dit ook misbruikt mag worden tegen verdachten die verdenkt worden van niet-gevaarlijke misdrijven (niet enkel seriemoordenaars en serieverkrachters etc.) en dat het zijn van een verdachte al voldoende is, wij weten dat veel onschuldige mensen een verdachte waren en zijn voor een ernstig misdrijf en hoeveel onschuldige mensen in de gevangenis zaten/zitten doordat ze ten gevolge van een rechtelijke dwaling en geblunder/fraude van justitie en/of politie ten onrechte zijn veroordeeld voor een zwaar misdrijf.
In veel landen heb je een single payer health system, in Nederland heeft de elite ervoor gekozen om dit uit handen te geven aan private bedrijven, de overheid voorziet wel in een compensatie voor mensen die een laag inkomen hebben - zolang dat duurt - maar het is volgens mij nog nooit aangetoond dat tig private bedrijven efficiënter handelen dan 1 publieke organisatie. Er zijn mogelijk wat efficiencywinsten gehaald met het meer onderhandelen over de prijs met farmaceutische bedrijven maar dat kan die ene publieke organisatie ook prima. Verder kon dat wachtlijstenprobleem natuurlijk ook op andere manieren worden opgelost en was het tweetierstelsel uiteraard geen motivatie voor dit private stelsel aangezien je met 1 publieke verzekering voor iedereen ook het tweetierstelsel hebt opgelost.
Ik kan zo nog wel even doorgaan.
Nederland is heel wat minder beschaafd dan dat veel Nederlanders zichzelf graag wijsmaken. Het heeft nog wat verworvenheden dankzij een rijker (sociaaldemocratie) verleden maar die worden rap afgebroken.

quote:

Op zondag 14 mei 2017 20:09 schreef Hexagon het volgende:

[..]

Wederom een enorm verhaal met allerlei claims die je mij ook niet zult horen uitspreken. En wat Paper_Tiger allemaal zegt daar heb ik verder niet zoveel boodschap aan.

quote:

Het gaat maar om een simpel vraag. Vind je dat wanneer je een systeem bouwt op solidariteit, je ook van degene die hulp ontvangt enige inspanning mag verwachten. Dus iemand die de pech heeft om werkloos te raken wordt gewoon onderhouden, maar op voorwaarde dat deze ook probeert weer zelfvoorzienend te worden.

Als je dat niet vind dan stort in mijn ogen het hele systeem van solidariteit gewoon in elkaar. Mensen willen elkaar best helpen. Maar er zit een grens aan.

quote:

The ultimatum game is a game in economic experiments. The first player (the proposer) receives a sum of money and proposes how to divide the sum between the proposer and the other player. The second player (the responder) chooses to either accept or reject this proposal. If the second player accepts, the money is split according to the proposal. If the second player rejects, neither player receives any money.

https://en.wikipedia.org/wiki/Ultimatum_game

quote:

Nederland verder gedaald op ranglijst kinderrechten

VANDAAG, 01:03BINNENLAND

Nederland is opnieuw gedaald op de KidsRights Index, een ranglijst die weergeeft hoe kinderrechten internationaal worden nageleefd. Vorig jaar zakte Nederland al uit de top-10, nu staat het op de vijftiende plaats. Daarmee komt het onder minder welvarende landen als Thailand en Tunesië, die wel tot de beste tien behoren.

Portugal komt als beste uit de bus. In de top-10 staan ook Noorwegen, Zwitserland, IJsland, Spanje, Frankrijk, Zweden en Finland.

De internationale kinderrechtenorganisatie heeft de ranglijst opgesteld samen met de Erasmus Universiteit Rotterdam. Er wordt ook gekeken wat landen doen om de rechten van kinderen te verbeteren.

Alarmerend

Rijke landen doen het niet automatisch beter dan andere, concludeert de organisatie. Zo staan het Verenigd Koninkrijk en Nieuw-Zeeland onderaan, samen met enkele Afrikaanse landen, Afghanistan en Papoea-Nieuw-Guinea. Geïndustrialiseerde landen investeren te weinig in kinderrechten. Armere landen dragen met beperkte middelen relatief veel bij. KidsRights noemt dat alarmerend en vindt dat het rijke Westen hierin leidend zou moeten zijn.

De kinderrechtenorganisatie is blij dat verschillende landen nieuwe wetten hebben aangenomen, maar teleurgesteld dat de uitvoering daarvan nog te wensen overlaat. Een aantal landen wordt opgeroepen hun nationale wetgeving beter af te stemmen op het VN-kinderrechtenverdrag.

Nederland

Uit de publicatie blijkt dat Nederland op dezelfde punten als vorig jaar nog heel wat kan verbeteren. In 2016, toen Nederland zakte van de tweede naar de dertiende plaats, bleek dat niet alle kinderen gelijke toegang hebben tot jeugdzorg, sinds de gemeenten er verantwoordelijk voor zijn. Ook leefde een groot aantal kinderen in armoede en werden kinderen in gezinnen met een minimuminkomen de dupe van bezuinigingen.

De toegang tot en de kwaliteit van de jeugdzorg is nog steeds niet overal op orde. Kwetsbare kinderen zouden als eerste moeten profiteren van de aantrekkende economie, vindt Marc Dullaert van KidsRights. Volgens de oud-Kinderombudsman ligt daar een belangrijke taak voor het nieuwe kabinet. "Door te blijven investeren in kinderen en gezinnen die in armoede leven, wordt voorkomen dat armoede van generatie op generatie overgaat."

Daarnaast vindt hij het van belang dat de kinderen zelf gehoord worden. "Laat kinderen meepraten en meebeslissen over zaken die hen aangaan."

quote:

Op maandag 15 mei 2017 00:23 schreef deelnemer het volgende:

[..]

Ik heb helemaal niet gezegd dat jij zo denkt, maar je bent in je eentje de samenleving niet. Je zult je moeten verdiepen in hoe de samenleving draait.

[..]

Zeker. Als de samenleving inderdaad solidair en fair is.

Niemand is zelfvoorzienend. We bestaan in onderlinge afhankelijkheid. Daarom is het niet louter een kwestie van een inkomen verwerven, maar van rechtvaardigheid.

Bijvoorbeeld, een manager die vindt dat zijn salaris van 600 ton te weinig is, omdat andere managers in vergelijkbare posities meer verdienen, doet geen beroep op een inkomen waar hij van rond kan komen, maar op rechtvaardigheid. Nog een voorbeeld. Passend werk is een ander criterium, dan maar alles aanpakken dat er te krijgen is.

Neem het ultimatumspel

[..]

Uit dit spel blijkt dat mensen zich niet gedragen als een homo economicus, omdat ze rechtvaardigheid belangrijk vinden. Zo weigeren mensen zelfs gratis geld om een ander te straffen als hij onrechtvaardig is. Typisch aan samenlevingen is dat ze niet voor iedereen even rechtvaardig zijn. Wordt dat te gortig dan weigeren de misdeelden mee te werken en gooien ze de kont tegen de krib.

quote:

Op maandag 15 mei 2017 08:26 schreef Klopkoek het volgende:

neuromarketing en big data

quote:

Op maandag 15 mei 2017 08:37 schreef Hexagon het volgende:

[..]

Duidelijk jouw nieuwe stopwoordjes om je achter te verschuilen als je geen overtuigend verhaal hebt.

Lekker stampvoeten "De kiezer stemt niet op mijn stroming! Hij moet wel gehersenspoeld zijn want ik heb altijd gelijk!!!"

quote:

Op maandag 15 mei 2017 08:44 schreef Klopkoek het volgende:

[..]

Arrogander Pechtold: "racisme, onwetendheid en onderbuik".

Lees je eens in over het team dat Merkel achter haar heeft staan. Dat is het geheime wapen (en deed haar ook switchen tav kernenergie).

quote:

Op maandag 15 mei 2017 08:37 schreef Hexagon het volgende:

[..]

Duidelijk jouw nieuwe stopwoordjes om je achter te verschuilen als je geen overtuigend verhaal hebt.

quote:

Op maandag 15 mei 2017 08:48 schreef Hexagon het volgende:

[..]

Ja goede politici realiseren inderdaad dat ze het niet alleen kunnen en hebben een goed team achter zich. Dat heeft meneer Schulz duidelijk onderschat.

quote:

Op maandag 15 mei 2017 09:04 schreef Klopkoek het volgende:

[..]

"Nepnieuws! Laat Google en Facebook hun algoritmes aanpassen, zij, de alwetenden, moeten bepalen wat het toegestane verdeel en heers nieuws is."

quote:

Op maandag 15 mei 2017 09:20 schreef Hexagon het volgende:

[..]

Het heeft Hillary in ieder geval niet geholpen. Dus zal een verkiezing wel van meer zaken afhangen.