Voorgaande delen*
Wat luister je nu? -nieuwe stijl- (deel 1)
Wat luister je nu? -nieuwe stijl- (deel 3)
Wat luister je nu? -nieuwe stijl- (deel 4).
Wat luister je nu? -nieuwe stijl- (deel 5)
Wat luister je nu? -nieuwe stijl- (deel 6)
Wat luister je nu? -nieuwe stijl- (deel 7)
Wat luister je nu? -nieuwe stijl- (deel 8)
Wat luister je nu? -nieuwe stijl- (deel 9)
Wat luister je nu? -nieuwe stijl- (deel 10)
Wat luister je nu? - nieuwe stijl- (deel 11)
Wat luister je nu? -nieuwe stijl- Deel 12.
Wat luister je nu? -nieuwe stijl- Deel 13.
Wat luister je nu? -nieuwe stijl- Deel 14
Wat luister je nu? -nieuwe stijl- Deel 15
Wat luister je nu? -nieuwe stijl- Deel 16
Wat luister je nu? - nieuwe stijl - deel 17
Wat luister je nu - nieuwe stijl - deel 18
Wat luister je nu - nieuwe stijl - deel 19
Wat luister je nu - nieuwe stijl - deel 20
Wat luister je nu - nieuwe stijl - deel 21
Wat luister je nu? -- Nieuwe stijl -- deel 22
Wat luister je nu? -- Nieuwe stijl -- deel 23
Wat luister je nu? -- Nieuwe stijl -- deel 24
Wat luister je nu? (Nieuwe stijl) #25.
Wat luister je nu (Nieuwe stijl) #26
Level 42 - World Machine
Ik heb deze cd weer eens opgezocht. Eigenlijk kun je hem na de openingstrack Something about you meteen weer afzetten, omdat je dan het beste nummer al gehad hebt. Leaving me now en Hot Water zijn ook wel leuke nummers, en die laatste was ook de single waarmee Level 42 in Nederland echt doorbrak.
Op de een of andere manier is dit depressief makende muziek, alsof de artiest de handdoek in de ring gooit, alsof de wereld altijd hetzelfde zal blijven. Ik hoor geen gevecht als ik dit luister, ik hoor overgave.
Ik hou dus meer van verzetsmuziek, waar de artiest echt laat blijken dat hij het kotszat is in deze wereld. Waar hij een duidelijk standpunt naar voren brengt.
Ik hou niet zo van zeurderige muziek.
Laat ze schreeuwen van innerlijke pijn.
Ik hou dus van het hardere werk jah
Waar een artiest tot het bot gaat.[ Bericht 23% gewijzigd door Verdwaalde_99 op 14-01-2006 20:31:08 ]
Zelfde verhaal. Een zeurderig gevoel komt over me heen tijdens het luisteren. Zometeen maar Iron Maiden, ook niet het hardste werk dat je krijgen kan op muziek gebied.
Maar ik wil krijgen wat ik verlang, en ik ga tot het bot hier als ik denk of voel. Dus ik wil ook muziek die tot het bot gaat.
What comes around goes around.
Hier word ik blij en vrolijk van. Catchy punkrock van een Brits jaren 90 gitaarbandje, met erg grappige teksten.
Bevat hilarische hidden-track.
Een tijdje geleden al eens gekocht maar niet vaak gedraaid dus doe ik het nu even. Radioactivity i s naar mening niet een van de sterkste Kraftwerk albums, maar er staan wel 3 toptracks op (Airwaves, Antenna en Radioactivity) die de kwaliteit van de rest van het materiaal compenseren.
Veel tracks lijken namelijk wat op inspiratieloze opvulling en bestaan vooral uit elkaar opvolgende tonen. In de jaren '70 nog vernieuwend, maar helaas niet tijdloos.
This Mortal Coil - It'll end in tears
Tja, eigenlijk heb ik dit album maar voor 1 nummer gekocht: de Tim Buckley cover "Song to the Siren". Elizabeth Fraser (Cocteau Twins) maakt dit nummer tot een klassieker, die iedereen zou moeten kennen.
De rest van het album haalt het niet bij dit nummer, maar ieder album dat zo'n topper herbergt is eigenlijk verplichte kost.
[ Bericht 0% gewijzigd door Mark op 16-01-2006 10:30:32 ]
Horrorpops-hell yeah het is een lekkere cd met rockabilly stijl, bas erbij heerlijk hier wordt ik gewoon vrolijk van!
The Three Degrees - The Runner
What can I say? Heerlijke discomuziek.
Kan ik uren naar luisteren. Ongedwongen muziek. Ze dringt geen mening op. Ze zegt hoe ze zich voelt, ze vertelt een verhaal.
Ze heeft een heerlijke stem. En een super band om zich heen.
En ze ziet er ook nog eens mooi uit
( maar dat komt bij muziek op een 2e of 3e plaats)Vraag me wel af waarom nieuwe stijl zo slecht loopt en oude stijl zo goed
Wat is er zo leuk aan oude stijl in Godsnaam. Is het zo moeilijk om commentaar toe te voegen als je wat luistert?
Het zou leuk moeten zijn om commentaar toe te voegen en uit te leggen hoe je muziek ervaart die je luistert.
Anouk rocks- en dit vind ik een van haar mooiste liedjes
Damn' de beste cd van 2006 is misschien wel gewoon al in januari uitgekomen...
Luister maar 'ns naar 'Fake Tales Of San Fransisco', 'Still Take You Home' of 'From The Ritz To The Rubble', maar bijna alles is eigenlijk even goed!
God, wat ben ik trouwens blij dat er tegenwoordig tenminste weer ECHTE muziek gemaakt wordt na jaren van Radiohead en meer van die etherisch voortjengelende SCHIJTbandjes.
2005 was ook al zo'n geweldig popjaar en in 2006 gaat het dus gewoon door, zo te horen.
Anniewee, deze band gaat dus echt heel GROOT worden, mark my words.
Weird Al Yankovic - Bohemian Polka
De enige versie van dat nummer van Queen die ik aan kan horen zonder direct vlekken in mijn nek te krijgen.
Texas - White on blonde
Hun beste album, dat daar geen twijfel over bestaat. Uitgebracht in 1997, met de hitsingles Say what you want (zonder vervelende rapper) en het bijna Motown-achtige Black Eyed Boy. Van deze cd verschenen nog twee singles, maar in Nederland scoorden die niet zo heel erg goed: Halo en het mede door Dave Stewart geschreven Put your arms around me. Die laatste is ook mijn favoriete nummer van White on Blonde, en eigenlijk een heel erg niet als Texas klinkend liefdesliedje.
. quote:dat is ook het enige nummer waarvoor ik hem zou kopen als ik hem ergens goedkoop tegenkom. In de film Lost Highway zit ie ook maar hij staat dan weer niet op de soundtrack. Blood van TMC moet ik ook nog eens aanschaffen vanwege You and your sister (Kim Deal en Tanya Donnelly....hoewel ik altijd gedacht had dat Kim Deal ook meezong.....)Op maandag 16 januari 2006 08:33 schreef Mark het volgende:
[afbeelding]
This Mortal Coil - It'll end in tears
Tja, eigenlijk heb ik dit album maar voor 1 nummer gekocht: de Tim Buckley cover "Song to the Siren". Elizabeth Fraser (Cocteau Twins) maakt dit nummer tot een klassieker, die iedereen zou moeten kennen.
De rest van het album haalt het niet bij dit nummer, maar ieder album dat zo'n topper herbergt is eigenlijk verplichte kost.
Heerlijk nummer, gaat je kop ook niet meer uit. Het zou overigens zo uit een musical als Chicago kunnen komen, zo'n stijl is het een beetje. Furtado blijft zichzelf continu vernieuwen. En ook dit is weer een topper, maar zijn we eigenlijk ooit wel eens anders gewend geweest van Nelly?
Sisters of Mercy - First and Last and Always
Bij deze plaat hoort maar één smiley
Heerlijke plaat en ik snap niet dat niemand me ooit in mijn middelbare schooltijd een tape heeft toegestopt van The Sisters, want ik heb ze eigenlijk veel te laat leren kennen.
quote:Toch op de verkeerde middelbare school gezeten, blijkbaar.Op vrijdag 10 februari 2006 19:47 schreef Berkery het volgende:
[afbeelding]
Sisters of Mercy - First and Last and Always
Bij deze plaat hoort maar één smiley
Heerlijke plaat en ik snap niet dat niemand me ooit in mijn middelbare schooltijd een tape heeft toegestopt van The Sisters, want ik heb ze eigenlijk veel te laat leren kennen.
Bij ons waren the Sisters toch wel gemeengoed bij de zwartgeklede piekhaar-jeugd.......
Geweldig nummer
Ik (en velen met mij) worden er helemaal vrolijk van.
De combinatie van melodie en de stem van Stevie Ann
maken het een geweldige plaatquote:Ik kan me idd geen zwartgeklede piekhaar jongeren herinneren. Wel Public Enemy- of Iron Maiden jasjes.Op zondag 12 februari 2006 20:28 schreef cafca het volgende:
[..]
Toch op de verkeerde middelbare school gezeten, blijkbaar.
Bij ons waren the Sisters toch wel gemeengoed bij de zwartgeklede piekhaar-jeugd.......
quote:Ergens op zondag 22 januari 2006 schreef Nuoro het volgende:
Fallout Boy - Our Lawyers Made Us Change The Title Of This Song So We Wouldn't Get Sued
quote:Jij zoekt gewoon naar ingewikkelde titels!Op zondag 22 januari 2006 18:50 schreef Nuoro het volgende:
Arctic Monkeys - Whatever People Say I Am, That's What I'm Not
Damn' de beste cd van 2006 is misschien wel gewoon al in januari uitgekomen...
God, wat ben ik trouwens blij dat er tegenwoordig tenminste weer ECHTE muziek gemaakt wordt
*gaat toch ff luisteren*
Uiteindelijk toch 1 van de betere nummer van 'morning view', redelijk rustig nummertje met veel afwisseling.
Jimi Hendrix - Hear my Music
Heeel erg fijn album met vette nummers van hem in een ander jasje.
Heb deze CD vandaag gekocht en vind em erg fijn.quote:Op zondag 22 januari 2006 14:58 schreef Marietje_34 het volgende:
Anouk- One word
Anouk rocks- en dit vind ik een van haar mooiste liedjes
Heerlijk nummer.
Tip: zet 'm gerust iets harder.
Roxy Music - Siren
Zo'n beetje het laatste echt goede, en in ieder geval één van de beste Roxy Music albums, met klassiekers als "Love is the Drug' en "Both Ends Burning".
Vóórdat Bryan Ferry echt een "Sentimental Fool" werd en dingen als "Dance Away' en "Avalon' ging maken.
quote:zo is het.Op dinsdag 14 februari 2006 15:31 schreef cafca het volgende:
[afbeelding]
Roxy Music - Siren
Zo'n beetje het laatste echt goede, en in ieder geval één van de beste Roxy Music albums, met klassiekers als "Love is the Drug' en "Both Ends Burning".
Vóórdat Bryan Ferry echt een "Sentimental Fool" werd en dingen als "Dance Away' en "Avalon' ging maken.
duidelijk een verzamelaar die een beetje rommelig overkomt, wat vooral komt door de overstap die band maakte om beter door te breken in de VS: waar het oudere werk de betere shoegazer/indiepop is, wordt het latere werk poppy/dansmuziek. Bevat absolute parels als Untogether, Lovelife, Thoughtforms en Love at first Sight.
Laibach wederom op zijn best: mindere invloed van de industriele/sloveense volkszang mix, meer techno achtig. UItermatig duister en onheilspellende muziek. Bevat de kapitale Queens cover Geburt einer nation, het heerlijke mixnummer Jägerspiel, F.I.A.T. Aanrader voor iedereen die meer in de inustriele hoek wil kijken, gemaakt door de epitomen van deze muziekstijl
Heel mooi nummer, naar mijn mening het mooiste nummer van het album X & Y, heel mooie melodie.
Black metal met brains en gothische invloeden, vooral in de nummers Vampiria en An Erotic Alchemy. Wat mij betreft ook meteen de twee beste nummers van het album, hoewel ook het stevigere slotnummer Alma Mater er zeker ook mag wezen! In Vampiria weet "zanger" Langsuyar de Roemeense intonaties zo goed uit zijn strot te krijgen, dat je je zowat in de Karpaten waant, wat een sfeer!
Het Irreligious album wat hierna volgde was ook zeer te pruimen, maar daarna ben ik de band uit het oog geraakt en zijn ze volgens mij wat meer de gothic hoek in gegaan. Correct me if I'm wrong.
Na Brave het beste Marillion werk met Steve Hogarth als frontman. Vergelijk het Marillion van nu alsjeblieft niet meer met het Marillion uit het Fish tijdperk, het hedendaagse Marillion heeft wat mij betreft meer te brengen dan vroeger, je hoort allerlei stijlen voorbij komen van poppy tot jazzy, maar de roots liggen, gelukkig, toch nog wel in de progressiev hoek. Voor mij steken vooral het lange (bij 18 minuten) Ocean Cloud en het ingetogen (hoewel het hele album ingetogen klinkt) Angelina er met kop en schouders bovenuit, maar daarmee doe andere geweldige songs op Marbles echt te kort! Marillion is niet dood, lang leve Marillion!
Eendagsvlieg uit 1987. Alhoewel, Breakfast Club-drummer Stephen Bray heeft wel meer dan één hit op zijn geweten. Hij schreef een aantal nummers voor Like a Virgin, dat toch redelijk bekende album van zijn ex-vriendin Madonna (waaronder Into the groove) en voor True Blue schreef hij de titeltrack. Samen met diezelfde Madonna schreef Bray ook Each Time You Break My Heart voor spijkerbroekenmodel Nick Kamen. En het moet gezegd worden: het lijkt allemaal op elkaar.
Andy Bell - Electric Blue
De zanger van Erasure dus. Ditmaal zonder Vince Clarke, maar onder andere met
Claudia Brucken van Propaganda en Jake Shears (hij weer!) van Scissor Sisters. Uitermate vriendelijk album, vol met blijde poppy dansmuziek. I Thought It Was You is een stampende discokneiter (sorry) en ik merkte dat ik continu met mijn voet mee zat te tikken op de maat van de muziek. Dit album is al van oktober vorig jaar, maar blijkbaar was het nog niemand opgevallen. Ik las afgelopen zondag pas een recensie, en die was eigenlijk best wel positief. 
Echt een supervette CD met erg ontspannende muziek.
Vooral nummers als J'ai Dormi Sous L'eau en Le Soleil Est Pres De Moi. Ik vind Air een van de betere electronica-muziekgroepen. het nummer is mooi, maar de tekst is als m'n ergste nachtmerrie.
Pearl Jam - Ten
Dit is écht een supermooi album, met memorabele nummers als Black, Jeremy en Alive. Er zit zeer veel gevoel in deze nummers.
Ook als je het album dan verder gaat luisteren kom je erachter hoe cool ook de andere nummers zijn.
De (ingekorte) documentaire bij Het uur van de Wolf deed me weer eens naar deze verzamelaar grijpen. 58 nummers met een speelduur van nog geen 3 minuten gemiddeld, maar wel de nodige klassiekers: Blitzkrieg Bop, The KKK took my baby away en ga maar door. Ongelooflijk om te beseffen dat driekwart van de band inmiddels dood is, hun muzikale erfenis zal niet zo snel verdwijnen
Hey ho, let's go!
Bob Dylan - Desire - Sara
Vroeger kon ik 'Desire' als geheel album niet luisteren. Te vaak gehoord. Echter de laatste tijd herontdekt. 'Sara' is toch een prachtig nummer, waarin Bob Dylan zijn geliefde Sara, op dat moment al ex, bezingt. Veel te rooskleurig, voor wat ik ervan weet, dat wel.
quote:En natuurlijk een tweede quote, waarin hij een van zijn allerbeste nummers en sowieso een van de allerbeste albums ooit gemaakt, aanhaalt:I can still see them playing with their pails in the sand
They run to the water their buckets to fill
I can still see the shells falling out of their hands
As they follow each other back up the hill.
Sara, Sara
Sweet virgin angel, sweet love of my life
Sara, Sara
Radiant jewel, mystical wife.
quote:Daarbij moet worden gezegd dat "Blonde on Blonde" natuurlijk een absolute aanrader, zelfs een must-have is. Maar dat spreekt voor zich, eigenlijk.I can still hear the sounds of those Methodist bells,
I'd taken the cure and had just gotten through,
Stayin' up for days in the Chelsea Hotel,
Writin' "Sad-Eyed Lady of the Lowlands" for you.
Om precies te zijn het nummer Doomed, wat mij betreft ook meteen het beste nummer is van deze Rotterdamse deathmetal band. Verrotte grunts, gierende riffs, beukende blastbeats, snerpende solo's en geheel in de zesde versnelling gespeeld, just the way I like it zo op z'n tijd!
Op een of andere manier konden de Sinister albums die volgden me niet meer boeien, waarom weet ik niet. Of de band nog bestaat weet ik ook niet, moet je aan Summoner vragen
Gewoon een heel mooi liedje.. June die zingt dit lekker eigenwijs ofzo
Heerlijk album met veel rustige, duistere triphop die onder je huid lijkt te kruipen. Naast de raps langzame, haast sinister klinkende raps krijgt Tricky hulp van een gastzangeres (Martine?) waar ik jammer genoeg verder nooit meer van heb gehoord. Wat een heerlijke stem, sexy maar toch een donkere ondertoon erin die de sfeer alleen maar versterkt.
Wel heel erg zoet, maar onweerstaanbaar leuk. Net als de clip.
And I'll tell all my mates my dad's B.A. Baracus, only with a JCB and Bruce Lee's nunchakus.
quote:Je zoekt Martina Topley-Bird, inmiddels heeft ze zelf ook enige solo-platenOp maandag 27 februari 2006 20:51 schreef kipknots het volgende:
Naast de raps langzame, haast sinister klinkende raps krijgt Tricky hulp van een gastzangeres (Martine?) waar ik jammer genoeg verder nooit meer van heb gehoord. Wat een heerlijke stem, sexy maar toch een donkere ondertoon erin die de sfeer alleen maar versterkt.
quote:Ah, bedanktOp maandag 27 februari 2006 22:58 schreef Mark het volgende:
[..]
Je zoekt Martina Topley-Bird, inmiddels heeft ze zelf ook enige solo-platen
Samen met Anybody Listening de allerbeste song van het Empire album, een album dat mij toch wel wat tegenviel na de knaller die Operation: Mindcrime heette. Ik denk toch dat de band met Empire wat meer mainstream publiek aan wilde spreken, wat uiteindelijk ook gedeeltelijk gelukt is, Silent Lucidity haalde over de hele wereld de hitlijsten. Toch uitzonderlijk voor dit soort songs. Na het Empire album ben ik de band uit het oog verloren (op de Operation: Livecrime boxset na dan) en weet ik niet wat de heren hierna voor muziek geproduceerd hebben......
Ooit een van mijn eerste LP's (geez, ik
Gewelidige plaat. Goede, erg gevarieerde muziek, met ijzersterke teksten. (zoals we van de Ray Davies gewend zijn)
Naar mijn idee een erg ondergewaardeerd album van the Kinks.
Cocteau Twins - Heaven Or Las Vegas
Na Treasure nog altijd m'n favoriete Cocteau Twins plaat. Een wat gepolijstere sound dan het oudere werk, waarbij het gebruikelijke gitaarwerk minder prominent in de mix staat - maar daarom niet minder mooi. Bevat enkele van de beste composities uit het oeuvre van Cocteau Twins, waaronder de titeltrack, het briljante Iceblink Luck en Fifty-Fifty Clown. I Wear A Ring is het enige nummer dat ik nét iets zwakker vind dan de rest, maar gelukkig ligt de kwaliteit gemiddeld gewoon érg hoog. Pareltje!
quote:een erg goed album genaamd Promised Land in 1994, en daarna nog wat albums waar ik kort over kan zijn: niet goed.Op zaterdag 4 maart 2006 17:46 schreef thecrook het volgende:
en weet ik niet wat de heren hierna voor muziek geproduceerd hebben......
binnenkort komt Operation: Mindcrime II uit, wat ook geen meesterwerk is maar het gaat wel.
Het is het enigste nummer dat ik heb van deze band, doet me altijd denken aan een bepaald persoon, en is daarom ook gewoon mooi.
Een indiebandje die rock en dance combineert en op een zeer geslaagde manier. Nummers als Love like SEMTEX en Jagger '67 zijn heerlijk rocky met een beetje dance-achtige ondertoon, terwijl Can't get enough wat meer dance is. Leuke cd en zeker een aanrader voor mensen die eens niet stil willen blijven zitten als ze naar een cd luisteren
Nog nooit van gehoord. Ik kwam het nummer per toeval tegen, dus als iemand meer info heeft dan zou ik dat graag horen...
[ Bericht 35% gewijzigd door Adidah op 13-03-2006 00:19:13 ]
quote:dat is het laatste nummer van hun allerlaatste cd, The Funeral Album, die vorig jaar uitkwam.Op maandag 13 maart 2006 00:10 schreef Adidah het volgende:
Sentenced - End Of The Road (metal album?)
Nog nooit van gehoord. Ik kwam het nummer per toeval tegen, dus als iemand meer info heeft dan zou ik dat graag horen...
Iron & Wine - The Creek Drank The Cradle
Als er één artiest is die naar mijn mening nog nooit één slecht nummer gemaakt heeft, moet het Sam Beam zijn. Onder de naam Iron & Wine maakt hij al enkele jaren furore (hoe ontoepasselijk dit woord dan ook klinkt in deze context) met briljante platen als dit The Creek Drank The Cradle (2002), Our Endless Numbered Days (2004) en een keur aan briljante EPs. Hoewel het gegeven van man met baard op (onder meer) akoestische gitaar niet erg origineel klinkt, is de muziek van Iron & Wine anders dan alles wat er eerder reeds gemaakt is. De man blinkt uit in het schrijven van de meest sublieme melodieën, die zich stevig nestelen in het hart van de luisteraar en er nooit meer uit verdwijnen. Tel hierbij op de bijzondere uitvoering (op TCDTC nog erg lo-fi, Sam met fluisterstem en sporadisch een tweede (fluister)stem) en de meest prachtige teksten, en het mag duidelijk zijn dat Iron & Wine werkelijk een uniek artiest is. Hoogtepunten zijn moeilijk te kiezen, want werkelijk elk nummer blinkt uit, maar luister toch vooral eens naar Lion's Mane, Bird Stealing Bread, Muddy Hymnal en vooral Upward Over The Mountain, een nummer dat Sam voor zijn moeder schreef. "Mother, remember the night that the dog had her pups in the pantry? / Blood on the floor, flees on their paws and you cried till the morning". Wonderschoon!
Sadus - Out for blood
Sadus doet in menig opzicht denken aan Exodus: ze zijn al sinds midden jaren 80 bezig, de stem van Darren Travis valt in de categorie love-it-or-hate-it, technisch zijn de heren prima onderlegd en alles ademt Agressie met een hoofdletter A. Sadus is wel wat constanter in haar line-up: sinds de begindagen is alleen tweede gitarist Rob Moore afgehaakt, de originele leden Steve DiGiorgio (bas) en Jon Allen (drums) completeren nog steeds met zanger/gitarist Darren hun band.
Wat Sadus nog meer met Exodus gemeen heeft is de lange periode van stilte en het gebrek aan succes. Steve DiGiorgio heeft in de tussentijd niet stilgezeten en is met Gene Hoglan de onverwoestbare ritmetandem geweest van Death en speelde ook met maatje Jon Allen in Testament. Nu is het echter weer tijd voor Sadus en gelijk Exodus hebben ze een meer dan prima schijf afgeleverd om te laten zien dat de oudjes het nog kunnen.
Out for Blood draait momenteel het ene rondje na het andere in mijn CD-speler (natuurlijk de originele CD, want bij de eerste 2000 exemplaren zit een bonus-Cd met een "making of" en 3 opmerkelijke bonus-nummers), en de heren laten horen dat je ze om een boodschap kunt sturen. Niet alle nummers zijn op volle snelheid en daardoor neemt de plaat alleen maar in kracht toe. Steve DiGiorgio is natuurlijk een meesterlijk bassist, maar ook gooit hij er af en toe keyboards doorheen, wat een opmerkelijk resultaat oplevert. Opmerkelijk is ook afsluiter Crazy, waarin Chuck Billy (Testament) laat horen dat zijn brulstem zich ook prima leent voor het extreme werk.
Liefhebbers van goed gemaakte metal moeten zeker bij de platenboer eens gaan luisteren!
Ik heb dus zin in rustige muziek vandaag
Heb sowieso behoefte aan rustige muziek vandaag. Deze muziek sluit goed aan op die behoefte nu. Lekkere rustige neder-pop. ( is neder-pop de juiste term voor deze muziek?)Soms word ik rustig van harde muziek. Maar nu dus niet. Nu heb ik echt rustige muziek nodig.
Zometeen overschakelen op delerium en enigma. Richting meditatie dus
Eerst maar Nederlandstalig gaan, dus ik neem de top 100 van Nederland erbij
Kijken of daar nog rustige muziek tussen staat. En wat rustig is dat is ook een geval apart hier. Sommige rustige nummers kunnen hier gigantische stress opwekken. Dus het ligt ook aan mijn stemming in zijn algemeenheid en de noten die worden aangeslagen natuurlijk. Rustige muziek kan ook de foute snaar raken.Maar dat is denk ik bij muziek vaker. Dat muziek aan moet sluiten op de stemming.
leuke psychedelc rock uit 67
quote:niks bijzonders maar best wel goedArt were the psychedelic halfway house between the V.I.P.s, the soul- and R&B-rock group they evolved from, and Spooky Tooth, the much more famous progressive rock group that Art evolved into in the late 1960s. Art did one album for Island at the end of 1967, Supernatural Fairy Tales, produced by Guy Stevens, and indeed it's almost exactly at the midpoint between British R&B-soul-rock and British prog. Actually it's not too much different from early Spooky Tooth, except that the material's a little more psych- and pop-oriented. It's fair, though not great, psychedelia that's most effective when the vocals are sullen and the melodies haunting.
Bvd
Een tribute set ter nagedachtenis aan de onlangs aan een hartaanval overleden Mark Spoon (links op de foto), de helft van het duo Jam & Spoon, die vooral in de jaren negentig regelmatig successen hadden met hun pre-trance muziek. Sommige mensen stellen zelfs dat zij baanbrekend werk hebben verricht voor de trance-scene zoals deze er nu is. Of dit waar is weet ik niet, maar de klassiekers in deze set zijn niet van de lucht en voor mij een verademing tussen al de dertien-in-een-dozijn dans muziek van de afgelopen tijd.
Toch wel een talent-volle dame, je hoort nog maar weinig van haar tegenwoordig, geloof wel dat ze nog steeds muziek doet maken. Goede muziek met een lekker ritme
Muziek die opfrist ook wel. Dit is de Engelstale versie dus ik kan ook nog eens de tekst begrijpend luisteren. Tekst met een boodschap en dan zit er nog een ritme in om op te dansen ( ik zeg nu wel muziek met een boodschap, maar ieder nummer heeft wel een of andere boodschap erin zitten, dus dat is niet nieuw
)Lekkere muziek dus
Heb meer van Gloria Estefan en er zit meer goed materiaal tussen. Gewoon lekker af en toe tussendoor om te luisteren 
Lekkere muziek om op de weg te luisteren
Net in de auto ook opgezet, en dan heb ik zin om uren achter elkaar in de auto te touren Lekker nummer met een heerlijke beat
Lekker snelle muziek en een stoere stem heeft hij ook 
Devin Townsend Band - Synchestra
Is Devin Townsend niet de ware erfgenaam van Frank Zappa? Niet alleen is hij enorm productief, maar hij weet ook nog eens verschillende stijlen op plaat te mikken. Zijn de platen die hij met Strapping Young Lad uitbrengt een furieuze uitbarsting van herrie en snelheid, zo groot is het verschil met de platen die hij met zijn Devin Townsend Band uitbrengt. Pop, polka (!), rock: het staat allemaal op Synchestra. Daarnaast is er nog de sik, de humor en natuurlijk de link met Steve Vai, die op Synchestra een solo inspeelt op zijn bekende wijze.
Synchestra omschrijven is moeilijk, juist vanwege die uiteenlopende stijlen. Opener "Let it roll" is eigenlijk een soort country-achtig deuntje, dat naar het eind toe in spanning toeneemt, waarna "Hypergeek" het stokje overneemt en de snelheid omhoog gaat. Maar nergens bereiken de heren "warpspeed" zoals dat bij SYL usance is. Devin krijst niet, maar zingt, en dat kan hij verdomd goed. "Vampolka" is inderdaad polka en "Vampira" is de eerste single.
Ach, ik kan de hele plaat wel doorlopen, maar het is beter als je deze plaat zelf gaat beluisteren bij de platenboer en je laat verrassen. Niet alleen de nummers zelf, ook de productie van Devin mag er zijn, en als je snel bent krijg je er nog een extra DVD bij met bijna 75 minuten aan live-opnames...
[ Bericht 9% gewijzigd door Mark op 20-03-2006 17:10:27 ]
You could be mine - Guns & roses
geweldig nummer, uit een geweldige film
Aangewakkerd door de prachtige soundtrack van Lisa Gerrard voor de film Gladiator, heb ik de cd Into The Labyrinth van Dead Can Dance er weer eens bijgepakt. Ik weet nog goed dat ik de cd kocht omdat ik het prachtige The Carnival is Over eens op de radio hoorde. Eerlijk gezegd is dit mijn enige cd van Dead Can Dance omdat ik toendertijd alleen dit nummer van de cd kon waarderen. En nu ik het zo terughoor is dat eigenlijk nog steeds zo. Misschien moet ik eens een andere cd van ze proberen waar meer nummers a la The Carnival..... op staan? Misschien iemand een tip welk album ik dan eens aan een luisterbeurt moet onderwerpen?
Lekkere muziek
Heerlijke muziek. Zalige stem en mooi in elkaar gezet. Ik ben al langer fan van haar maar ik luister het niet iedere dag. Nu dus de tijd nemen om alles op het gemak te luisteren en ik word er helemaal ontspannen van Heerlijk dus. Ze krijgt voor mij de nominatie beste vrouwelijke artiest op dit moment. Maar dat komt omdat ik een soort band heb met haar. De muziek zegt me dus veel. Niet zoals andere vrouwelijke artiesten dat doen.
Lekkere muziek
Heerlijke muziek. Zalige stem en mooi in elkaar gezet. Ik ben geen fan van Westlife en ik luister het niet iedere dag. Nu dus de tijd nemen om dat nummer op het gemak te luisteren en ik word er bijna helemaal ontspannen van. Heerlijk dus. Westlife krijgt voor mij de nominatie beste gayband op dit moment. Maar dat komt omdat ik een soort band heb met hun. De muziek zegt me dus veel. Niet zoals andere bands dat doen.
nieuwe live dubbel-cd van deze in de jaren 80 beruchte hardrockers.
Lekker catchy hardrock, waarvan je tegenwoordig zeker niet meer kan voorstellen dat dit zo populair was. Toen was het onbeschoft, ruig, rebels, en mateloos populair in vooral de Verenigde Staten. Tegenwoordig weer actief met touren, wederom vooral in de Verenigde Staten, en daar nog altijd mateloos populair heb ik begrepen. Europa zal hier wel te nuchter voor zijn, denk ik. Maar het luistert wel lekker weg.
oh, en een paar jaar terug waren minimaal 2 van de bandleden vooral weer bekend van wat sexvideo's. Tommy Lee duwde z'n drumstock in Pamela Anderson, en van zanger Vince Neil stond een filmpje op internet waarin hij het met pornoster Janine aan het doen was, die tot op dat moment alleen lesbische films deed. Dat wou men dus wel zien, natuurlijk.
quote:Mee eens, zeer mooi album.Op vrijdag 10 maart 2006 09:35 schreef sxesven. het volgende:
[afbeelding]
Cocteau Twins - Heaven Or Las Vegas
Na Treasure nog altijd m'n favoriete Cocteau Twins plaat. Een wat gepolijstere sound dan het oudere werk, waarbij het gebruikelijke gitaarwerk minder prominent in de mix staat - maar daarom niet minder mooi. Bevat enkele van de beste composities uit het oeuvre van Cocteau Twins, waaronder de titeltrack, het briljante Iceblink Luck en Fifty-Fifty Clown. I Wear A Ring is het enige nummer dat ik nét iets zwakker vind dan de rest, maar gelukkig ligt de kwaliteit gemiddeld gewoon érg hoog. Pareltje!
Ik draai momenteel 'Lullabies To Violaine - vol. 2' Alle nummers van ze die ooit op single verschenen zijn. Echt aanrader.
helaas geen plaatje vanwegen niet te vinden
wel een link naar een website: Ross Curry
Deze schreeuwlelijk ken ik door Spo dee o dee (ach, wie kent ze niet), uit de tijd van Fatal Flowers en Claw Boys Claw. Met een telecaster, half gesloopte Marshall stacks en het volume op 10.
Een tijdje in de vergetelheid geraakt, en toen een paar soloalbums gemaakt, waarvan de titelloze versie het onderwerp van deze post is. Leukste nummer is Somedays met een soort perputueel refrein
Tegenwoordig is Ross meer op de akoestische toer (zo goed Pink_Floyd ) en rent hij voor Lenny, samen met Acda en de Munick. Maar ik blijf een zwak houden voor dit kereltje. Misschien moet ie z'n haren maar weer laten groeien, en wordt ie dan heel erg hip en retro. Voor als de negentiger jaren weer hip worden
Voor liefhebbers van gitaarrock. Zoek eens in de tweedehandsplaten bak naar Ross Curry of Spo dee o dee. Of Julia P. Hersheimer, hoewel dat niets met Ross Curry te maken heeft
Heb de muziekdvdtracks geript naar mp3.
Leuk om de dag mee te beginnen. Van laag naar hoog niveau
.
Michael Buble - Caught in the Act.
Idem dito.
Dit voor de terugweg, beetje avondvoorbereiding, oudelullenmuziek of niet!
Heerlijk funky maar smooth nummer... De nieuwe nummer 1 van Engeland.. Perfecte releks-stem...
White Rose Movement - Girls in the Back
De nieuwste singel van WRM.. Beetje hysterisch, soms, maar heerlijk nr.. Moet hier ook doorbreken.. Hoop ik
Omdat ik vannacht niet kon slapen heb ik de biografie van Syd Barrett maar eens uitgelezen. Vanmorgen gelijk Relics opgezet (een verzamelaar met het vroege werk van PF). The Nile Song is zo'n beetje het meest heavy nummer van de vroege PF en klinkt als Stonerrock avant la letter. Het zou niet misstaan op bijvoorbeeld een oudere plaat van Monster Magnet. Erg lekker nummer.
[ Bericht 1% gewijzigd door bartrid op 05-04-2006 11:19:51 ]
Duitse rock. De eerste keer kut, daarna wordt het héél snel beter. Nu een keertje of 10 geluisterd en hij is geniaal
Er staan behoorlijk wat matige nummers op de cd maar:
Der ziemliche okaye popsong, apocalypse wann anders en zehn zijn errug goed.
De laatste ontdekking van de gitaarrifs van Joshua Homme, nadat ik Queens of the Stone Age afgelopen zomer op Lowlands ontdekte, heb ik al hun albums goed beluisterd... toen overgegaan op zijn oude band Kyuss en vervolgens zijn side-project The Desert Sessions ontdekt met nummers als Johnny Boy en Screamin' Eagle!
Lang moest ik niets hebben van recenter werk van Fugazi (wat zeg ik nou, deze cd is van 1993...), maar een tijdje terug toch al tweedehandsje aangekocht.
Energieke punk, met hart en ziel. Ik geloof dat ik ze toch meer waardeer nu. Spat uit de speakers.
.Dimitri From Paris - A Night at the Playboy Mansion (2000)
Black Masses - Wonderful person
.
Eerste paar nummers zijn errug gaaf, beetje tussen Latin en het bekende nummer Broad Daylight in.
Vooral dat latin verbaasde me nogal, maar die verbazing was positief
De voorman van Clem Snide solo. One man and his guitar. Op de grens van breekbaar. Voor de goede orde: ik addoreer Clem Snide. Ik hou van Clem Snide. Ik verafgod Clem Snide. Een mening te vormen. Over Eef solo.
Van tijd tot tijd gewoon een geweldig nummer
Het hele album is ook de moeite waard trouwens
Björk's Greatest Hits
Wat ik eigenlijk het beste vind aan deze Greatest Hits cd, is het ontbreken van It's Oh So Quiet, want ik kan niet echt zeggen dat ik fan ben van dat nummer. Daarnaast kun je niet spreken van een verzameling hits, want zo ontzettend succesvol is Björk nooit geweest. Natuurlijk, Play Dead, Human Behaviour en Army Of Me hebben de hitlijst gehaald, maar een veel beter nummer als
Isobel niet.Ter ere van de 20ste verjaardag van dit nummer (het origineel stamt uit 1986), komt het kokette meidengroepje Clea met een frisse update van de eighties kraker van cult-held Jermaine Stewart. Hier is een kort stukje van de videoclip. Ik voorspel dit groepje een gouden carrière in het bubblegumcircuit. Vooral die blonde heeft een hoofd dat zo aanstekelijk vrolijk is, dat al je misère als sneeuw voor de zon verdwijnt. En alleen een zuurpruim maalt er dan nog om dat de clip met al dat ontblote mannenvlees volledig tegen de tekst van het nummer in gaat.
Dat nummer van The Rembrandts is nog steeds bagger trouwens.
De eerste luister sessie.
Heerlijk album om mee wakker te worden. Ik zit slaperig in de woonkamer te luisteren. Zo op het eerste gehoor de typische SY verkenningen in echo, feedback, wat gitaarnoise en af en toe wat computerbeats/samples. Nog geen zware noise explosies tegengekomen, toegankelijk werk dus. Puik album tot nu toe.
Dit is dus Missing en niet You're Missing dat is weer een andere
Ik moet meteen zeggen dat ik absoluut geen springsteen kenner ben maar dit nummer schijnt behoorlijk anders te zijn dan wat men van bruce gewend is. Ik heb t nummer gehoord in de film "The Crossing Guard" en vond t meteen geweldig. Beetje onheilspalende muziek, geweldige tekst en met de stem van Bruce. Het paste ook echt perfect in die film.Ik ben door dit nummer ook andere nummers van Springsteen beter gaan waarderen merk ik
Atomsmasher is 1 van James Plotkin's vele projecten (oa zat hij in OLD en meer recentlijk speelt hij in Khanate). Atomsmasher doet z'n naam eer aan en borduurt voort op Plotkin's andere projecten, dat wil zeggen een mengelmoes van grindcore, noise, digital hardcore en nog een hoop andere lawaaiige stijlen. Aanrader voor de liefhebbers van een lekker brokje noise op deze zonnige maandagmiddag.
edit: http://www.ipecac.com/bio.php?id=13
[ Bericht 6% gewijzigd door bartrid op 17-04-2006 16:49:40 ]
Trage duistere je zou het doom jazz kunnen noemen. Onheilspellende muziek. Trage voorslepende stukken. De meeste nummers hebben een piano boventoon maar ook de saxofoon heeft het in sommige nummers voor het zeggen. Het gaat voornamelijk om de sfeer die ze creëren. Zelf vind ik het jammer dat ze in hun latere album geisterfaust de sax een nog minder prominente rol hebben gegeven. Ik vind dit een hele mooie manier om dit instrument te benutten. Toch maar eens opzoek gaan naar wat ouder werk van deze duitsers.
Rob Zombie - Educated horses
Zoals gewoonlijk heb ik ook de nieuwe Zombie-plaat weer blindelings aangeschaft toen ik hem zag liggen. Ik vond White Zombie immers een wereldband en ook het solo-werk van De Grote Zombie himself mocht er wezen.
Mocht? Ja, de nieuwe plaat doet me jammergenoeg (nog?) niet veel. Qua zang gaat Ome Rob steeds meer de Alice Cooper-kant op, en ook de nummers zelf zijn een stuk meer mainstream dan het oude werk. Eerlijk gezegd kabbelt het maar door en zit ik tot mijn grote verwondering al naar nummer 9 (van 11) te luisteren
Met een runtime van 38:31 is de CD uberhaupt zo voorbij...Kortom: de laatste CD van meneer Zombie die ik blindelings gekocht heb, de volgende keer gaat eerst een luistersessie er aan voor af.
Natuurlijk ben ik bevooroordeeld aangezien ik zowel 1 van de leden van Audio War ken als de baas van het platenlabel waar ze op zitten. Vorig jaar kwam Negativity uit en dat was een mix tussen the Prodigy, Meat Beat Manifesto (Armed Audio Warfare leverde de naam van Audio War) en Junkie XL maar dan heavier en noisier met meer industriele invloeden. Graham Raynor speelde vroeger namelijk in Cubanate en dat hoor je zo af en toe goed. Behind Enemy Lines is de remix versie van Negativity met remixes van de band zelf, Kreuzdammer en the Pain Machinery. Heavy maar toch dansbaar. Erg lekker. Beluister de nummers hier: http://www.last.fm/music/Audio+War/Under+Enemy+Control
Normaal gesproken luister ik metal, industrial, electronica en alles wat daar tussen in zit, maar zo heel af en toe komt er wat poppy stuff tussendoor. Sugababes heb ik vanaf het begin stukken beter gevonden dan de meeste girl bands omdat ze een `edge' hebben. Red Dress is ongelofelijk catchy en blijft vervelend in je hoofd hangen. Het tweede nummer op de single is de cover I bet that you look good.. van die zwaar overschatte kutban Arctic Monkeys. Ook deze is leuk.
maar Heidi is natuurlijk de enige reden waarom ik sugababes leuk vind
[ Bericht 1% gewijzigd door bartrid op 29-04-2006 12:45:43 ]
Het gebeurt zelden dat iets uit de top40 mij kan bekoren maar Lola's theme (I'm a different person) van Shapeshifters was een van die nummers die dat wel kon
Dus toen ben ik meer muziek van deze gasten gaan zoeken. You never know van hun cd Sound Advice vind ik ook een goed nummer. Iets minder vrolijk dan Lola's theme maar wel mooi. En iets minder vaak gedraaid op de radio dus het is nog nieuw nu (dat is best een belangrijk criterium want de radio kan leuke nummers irritant maken door ze overmatig te draaien). 
Genesis - Genesis
En toch is het best een leuk album.
Maar dat zullen de Phil Collins haters niet met me eens zijn. Het beste stuk van de cd vind ik eigenlijk het instrumentale gedeelte van/tussen Home en Second Home By The Sea, dus misschien hebben ze ook wel een beetje gelijk.
Beste nummers: Home By The Sea en Second Home By The Sea. Meest catchy numme: That's All. Bekendste nummer: Mama.
Curse of the Golden Vampire is een samenwerkingsverband tussen Techno Animal (Kevin Martin van oa God en Justin Broadrick van Godflesh/Jesu) en Alec Empire. ALs je bekend bent met het werk van beiden weet je wat je zo'n beetje kunt verwachten: industriele noise, heavy breakbeats, zware dubby basslijnen, zo af en toe de saxofoon van Kevin Martin en boze buren die op je deur bonken omdat het zo lawaaiig is
Ooit ben ik in slaap gevallen met Re-Entry van Techno Animal nog spelend en ik heb nog nooit zulke bizarre dromen gehad...
Working man - A tribute to Rush.
Een tribute-album uit '96, met songs van deze 'ouwe lullen' uitgevoerd door bijv. George Lynch, Jake E. Lee, Eric Martin en leden van o.a. Dream Theater, Shadow Gallery, Magellan en Symphony X, en ook de Nederlander Marcel Coenen speelt een nummer mee. Ik ken niet alle originelen maar dit is een zeer geslaagd album als je of van Rush houdt of van de genoemde uitvoerenden. Of van beide.
. Audio clips en tracklisting staan hier.'t Nummer is alweer 10 jaar oud. Arrenbie plaatje van drie leuke meisjes en ene Missy Elliott. Stemmen als nachtegaaltjes, strakke beat, leuke gitaarsample. Where My Girls At? was in 1999 ook nog een aardige single, en daar hield het wel mee op. Voor 702 dan.
De grootste en één van de weinige hits in Nederland van deze zangeres met de donkere, zwoele stem. Ik vind het gewoon een tof nummer.
Wat luister ik nu.. tja, ik zou het willen omschrijven maar kortgezegd is het een bak herrie van Squarepusher. Het lijkt op Drum 'n Bass maar dan in de meest krankzinnige vorm. Snerpende synthesizers, motor-achtige geluiden, lekkere uptempo ritmes.. heerlijke muziek. Je moet het vast niet te vaak beluisteren maar voor een avond is het best te doen.
Er zit overigens ook nog een live CD bij met een optreden in Japan, oftewel, dezelfde muziek als op het album maar dan uitgevoerd in een galmbak.
Dan maar hier posten naar wat ik luister. Pink Floyd is gewoon keigoed! en dit is een mooi rustig nummer om de ochtend mee te beginnen. Part 1-5 dacht ik, duurt wel ff... dus genieten..
quote:Op woensdag 10 mei 2006 09:15 schreef _Cara_ het volgende:
Dan maar hier posten naar wat ik luister. :
The Cardigans - live and learn
Toen 'Super Extra Gravity' uitkwam, besloot ik, omdat ik 'Gran Turismo' wel aardig vond, maar eens aandacht te luisteren. Langzamerhand groeide er een soort liefde tussen mij en Nina
. Heb toen alles maar aangeschaft (:P) van The Cardigans (incl. A Camp), waaronder ook "Long Gone Before Daylight" waar dit erg gave "Live And Learn" vanaf komt. Sowieso een erg mooi album imo. Vergeet dat vreselijke "lovefool" trouwens van 'First Band On The Moon'..
quote:Welk nummer?Op woensdag 10 mei 2006 20:40 schreef cosmick het volgende:
Vergeet dat vreselijke "lovefool" trouwens van 'First Band On The Moon'..
"Super Extra Gravity" is de eerste Cardigans plaat die me niet meteen grijpt. Heb hem sinds de release nog een paar keer gedraaid, maar er mist iets. Of het ligt aan mij natuurlijk. Maar ik zet veel liever één van de vorige albums op.
Drudkh - Forgotten Legends
Vrij epische black metal met een bovengemiddeld sterke verbondenheid met de natuur. De muziek klinkt zo ongeveer als het artwork doet vermoeden. rauw en glorieus. Drudkh zijn ware meesters van de riff-geòrrienteerde black metal.
Charles Mingus - Mingus, Mingus, Mingus, Mingus, Mingus
Heb onlangs deze plaat in huis gehaald, wederom een goede aankoop wat betreft Mingus. "Better Get Hit in Yo´ Soul" en "Theme For Lester Young" kende ik al van Mingus Ah Um, maar de snelheid waarop het ensemble de eerste speelt maakt deze alternatieve versie zeer de moeite waard. Sowieso in z´n geheel de moeite waard dit album, in essentie re-interpretaties van oude nummers en thema´s, met uitzondering van het briljante "Celia".
quote:Het nummer Lovefool dus.
Ik heb juist (nog) niets met die allereerste albums
--
A Flock Of Seagulls - the more you live the more you love
Wereldbekend nummer natuurlijk, maar totaal in de vergetelheid gekomen bij mij.
Maar gelukkig is daar Gerard Ekdom met zijn Arbeidsvitaminen om mijn geheugen weer even op te frissen
Verder weet ik weinig te vertellen over de band eigenlijjk.
Volstaat deze manier van posten trouwens?
Deerhoof - Green Cosmos
Deze EP van vorig jaar is een beetje ondergesneeuwd door Deerhoofs redelijke productiviteit, maar toont de band van misschien wel de meest luistervriendelijke kant tot dusver. Noise en dwarse zang- en gitaarlijnen ontbreken natuurlijk niet, maar het is bij vlagen allemaal net wat warmer wat we van de band gewend zijn. Absolute hoogtepunten zijn de orkestrale big-beat van Spiral Golden Town en het springerige en aanstekelijke Byun. Een prima release om mee te beginnen als je je door hun al redelijk omvangrijke, maar niet altijd even makkelijke oeuvre wilt spitten. Op het eerste nummer na volledig in het Japans gezongen, trouwens.
In navolging van de horror-trend die Michael Jackson zette met 'Thriller' kwam Rockwel in de jaren '80 met een nog engere videoclip. Rockwell heet niet echt Rockwell maar is de zoon van Motown oprichter Berry Gordy en tevens ex-zwager van Jermaine Jackson. Ik persoonlijk (en volgens mij de rest van de wereld ook niet) heeft hierna ooit nog wat van de beste knul gehoord. Nu is het nummer weer actueel in een remix van Beatfreakz. Zelf vind ik het origineel veel beter.
edit: deze afbeeldingen doen het niet en omdat die 'this image is not available' banner in sommige browsers nogal voor een lelijk uitgerekt topic zorgen heb ik ze even weggehaald
[ Bericht 14% gewijzigd door Beathoven op 11-05-2006 02:22:44 ]
Gewoon omdat ik er rustig van wordt..zo mooi..
van het album damnation.. dit is dat weer een heerlijk rustig nummer met die prachtige stem... die ook de meest gruwelijke grunts kan voortbrengen. Ik vind het muzikaal erg goed in elkaar zitten, de rustigere en harde nummers van Opeth.. eigenlijk voor elke bui wel wat
Fantastisch mooi 'stevig' popliedje. De verzamelaar "The Singles" is sowieso de moeite waard voor mensen die hier en daar wel een nummertje van ze kennen en meer willen horen (zoals moi). Op dit moment zijn o.a. "shatter" en "lost and found" favorites. Goede band!
Van het album St. Elsewhere
Ook leuk liedje van 'm is Crazy
Gewoon lekkere relaxte muziek, om te luisteren als je in de zon zit.
Ook lekkere deuntjes in elk liedje!
Machtig mooie tekst. En de 12- snarige gitaarsolo vind ik adembenemend.
Here comes the helicopter -- second time today
Everybody scatters and hopes it goes away
How many kids they've murdered only God can say
If I had a rocket launcher...I'd make somebody pay
I don't believe in guarded borders and I don't believe in hate
I don't believe in generals or their stinking torture states
And when I talk with the survivors of things too sickening to relate
If I had a rocket launcher...I would retaliate
On the Rio Lacantun, one hundred thousand wait
To fall down from starvation -- or some less humane fate
Cry for guatemala, with a corpse in every gate
If I had a rocket launcher...I would not hesitate
I want to raise every voice -- at least I've got to try
Every time I think about it water rises to my eyes.
Situation desperate, echoes of the victims cry
If I had a rocket launcher...Some son of a bitch would die
Een van mijn favoriete platen van vorig jaar, na een tijdje niet beluisterd te hebben weer eens opgezet. Korte impressieschets vanuit een AMG-recensie:
quote:Het is even wennen aan de zang en je moet de hype rond de band in het begin wel een beetje doorprikken, maar deze plaat wordt per luisterbeurt beter. Vooral nummers als Shine a Light, This Heart's on Fire, Grounds for Divorce en I am a Runner and I am my father's son zijn prachtige nummers.Wolf Parade admit their love and theft of the past 30 years of rock music, from Bowie to Black Francis. They allow that, then purposely strip the songs of any slickness or accoutrements, so the keys and squiggly guitars and terrifically simple drums (Arlen Thompson might play just a kick drum and one big snare) teeter and balance together in a hectic and gloriously alive pop state. Have you heard Wolf Parade? They'll change your life.
Ministry - Rio grande blood
Wederom een Ministry-schijf met een knipoog naar een bekend album (ditmaal is ZZ Top de "klos"), maar daarna is het direct afgelopen met lachebekje spelen. De drummachine staat op "tilt" en weg is ome Al Jourgensen op zijn snelweg naar de hel. Met waarschijnlijk de hardste plaat sinds topper "Psalm 69", wat op zich niet vreemd is als je Al's broeders in het kwaad bekijkt:
Joey Jordison (Slipknot) gunt de drumcomputer af en toe wat rust, Paul Raven (Kiling Joke) vult met zijn basslijnen de rtimesectie meedogenloos aan en met de gitaartandem Mike Scaccia / Tommy Victor (Prong) kun je alle kanten op. Met name het typische Prong-geluid van Victor komt goed uit de verf als tegenhanger van de blinde furie die Ministry soms is, middels het tragende, hakkende dat we zo goed kennen van platen als "Cleansing" en "Beg to Differ" (luister maar naar een nummer als Gangreen). Victor heeft dan ook duidelijk meegeschreven aan de muziek van diverse nummers en mag soms zelfs richting microfoon stappen
Een andere gast aan de microfoon is good old Jello Biafra, die natuurlijk geen introductie nodig heeft, maar stiekem zou ik wel weer eens een Ministry-plaat met tekstvel willen.....
Ministry treedt op op Lowlands, hopelijk boeken ze nog een paar separate optredens!
DVD met hun clips.
voor de zoveelste keer opgezet. heerlijk voor tijdens t stofzuigen en daarna gewoon aan laten staan
In de UK doen ze in ieder geval wel losse optredens en ik heb m'n kaartje al binnen. MInistry en Prong, 2 van m'n favoriete bands. 
Eerste paar nummers nu gehad en het swingt aardig moet ik zeggen
. Goede snelheid. Goede zangstem. Helemaal goed gewoon 
Oftewel het 'back to basic' album van 16 Horsepower. Heb het een tijdje geleden aangeschaft maar nog weinig kunnen draaien. De liefhebbers zullen het zwaardere drumwerk en diverse instrumentlagen die de voorgaande albums hadden misschien wel moeten missen. Maar imho doet het geen afbreuk aan de kwaliteit van de muziek.
Op dit album voert de band een aantal country klassiekers uit zoals Single Girl, Horse Head Fiddle en the Outlaw Song. Voor degenen die de nummers niet kennen een mooie gelegenheid om zowel kennis te maken met traditionele Country als met 16 Horsepower.
Aufgehoben - Anno Fauve
Als je dacht dat je wist wat het begrip ´noiserock´ inhoud, check again. Het Britse Aufgehoben combineert noise en rock op een ongehoord dynamische manier. Geen free jazz maar free noiserock. The Dead C meets Merzbow meets Faust? Arme buurman. Geen album om elke dag te draaien, maar als je een stevige pot hoogstaande herrie nodig hebt is dit geen onverdienstelijke plaat.
quote:klinkt interesant .. *onthoudOp maandag 15 mei 2006 18:48 schreef Summoner het volgende:
[afbeelding]
Aufgehoben - Anno Fauve
Als je dacht dat je wist wat het begrip ´noiserock´ inhoud, check again. Het Britse Aufgehoben combineert noise en rock op een ongehoord dynamische manier. Geen free jazz maar free noiserock. The Dead C meets Merzbow meets Faust? Arme buurman. Geen album om elke dag te draaien, maar als je een stevige pot hoogstaande herrie nodig hebt is dit geen onverdienstelijke plaat.
en @beathoven ik heb helaas geen 16 horsepower platen .. * zoekt wovenhand op
van het album: The Soft Parade. Velen vonden dit het slechtste album van The Doors.
Ik niet.
Selig - Hier
Band uit Hamburg, die midden jaren '90 mede boegbeeld van de Duitse rock waren. Met roots in de jaren 70, stampende bas, strakke hesjes en broeken met uitwaaierende pijpen. Erg strakke ritmesectie, goeie jonge gitarist die tegenwoordig met een band Kung Fu vrij retestrakke funkrock schijnt te spelen.
met de single: Ist es wichtig?
quote:Ich hör’ es immer wieder, immer öfter, immer mehr
Komm schon, sei’n sie tapfer und nehm’n sie’s nicht so schwer
Verzeih’n sie dies und jedem und diesem, der es war
Alles, was zu sehn ist, bleibt sowieso ein Jahr
Was ich anfass’, zerfließt so wie dies
Doch es ist mehr, als Du siehst
Sag mir, ist es wichtig?
So richtig wichtig ist es nicht
Manchmal bin ich glücklicher als ich
Ja als ich
Drei Tage vor dem Absprung hielten sie sich für bereit
Doch weiter ging es leider nicht, weiter war zu weit
Hier und da kam jemand und fragte, wie es geht
Aufs trock’ne Herz getreten, tut mir leid, zu spät
Was ich anfass’...
Sag mir, ist es wichtig?
So richtig wichtig ist es nicht
Sag mir, bist du glücklicher als ich
Ich
Sag mir, ist es wichtig?
So richtig wichtig ist es nicht
Manchmal bin ich glücklicher als ich
Als ich, ja
ow nee vrouw van Texas. Sharleen Spiteri en Rammstein met Stirb nicht vor mir/don't die before i do ..Mooi liedje en het heeft een mooie betekenis voor me
Frank Zappa - Hot Rats
Zonet kwam Willie the Pimp voorbij, nu is het Son of mr. Green Genes. Frank hevig aan het soleren en Ian Underwood als eenmansorkest. Spectaculair. Zometeen heb ik zin in "King Kong".
Met een sample van Curtis Mayfield, en niet iedereen vindt dit een goed nummer.
Move On Up wordt net iets langzamer afgespeeld dan in de Mayfield-versie, en het klinkt wonderbaarlijk genoeg heel erg goed. De cd Late Registration zit al een paar weken in de cd-speler (geen idee wat dat over mij of Kanye West zegt) maar dit nummer vind ik echt de uitschieter, wat ook op mijn lijstje bij last.fm te zien is.
[ Bericht 1% gewijzigd door dwerg op 16-05-2006 21:30:03 ]
quote:Ik lees dit nu pas. Maar fijn om te horen, dwerg.Op zaterdag 15 april 2006 16:02 schreef dwerg het volgende:
Ik ben zo blij dat ik op die link in je sig klikte, Marble. Je hebt een matige dag toch een stuk leuker gemaakt.
Dat nummer van The Rembrandts is nog steeds bagger trouwens.
.Begint rustig, een traag, melancholisch nummer met akoestische gitaar.
Op 1'35" krijg je een tempo- en stijlverandering en wordt het een snel punkrock nummer met electrische gitaren en drums, helemaal in de stijl van Bad Religion.
Het nummer is afkomstig van het album "Triumph of the Will", door de National Socialist Movement USA omschreven als "Classic Midwestern NS band and album". Afkomstig uit Wisconsin, niet te verwarren met de gelijknamige band uit Brazilië.
De groep en het nummer zijn duidelijk politiek incorrect met tekst als "Open your eyes do you see the sickening lies that I've seen six million times?" ( lyrics van heel de CD te vinden op de Blood & Honour Slovenia website). Maar een kneus die daar z'n luisterplezier door laat vergallen.
Ik kende de band eigenlijk alleen omdat het voorganger was van het geweldige "the mars volta". Maar At the drive-in focussen wat meer op de liedjes. Ik ken eigenlijk alleen deze cd maar van ze en dit is een best off / rareties cd dus ik weet niet of het heel representatief is maar ik vind het fijn cdtje. Van the one armed siccor naar tot de the smiths ? (of morrisey) cover 'this night had opened my eyes' erg leuk plaatje als je iets meer liedjes wilt dan 'the mars volta'
Van de CD--> Piece by Piece..Easy listening music..wegdroom muziek. Korte mooie rake text... ( en hij staat nog steeds niet in de data-base van actionradio
mijn favo muziekstation tegenwoordig.. ) OM ~ Conference of the Birds
Het eerste nummer is erg rustig gezongen, lekker ritme met een mooie baslijn. Zeer ingetogen gespeeld en niet zo monotoom als Sleep ~ Dopesmoker of het vorige OM album.
Het tweede nummer wordt wat sterker aangezet met een zwaardere bas. Zang en ritme zit meer in de richting van wat we eerder van de heren hebben gehoord. Lekker zwaar.
Totaal twee nummers van ongeveer 15 minuten. Veel te kort natuurlijk.
Het volume moet wel wat omhoog voordat het echt tot zijn recht komt.
DOOOOOOM
het titelloze (of spinvis) debuutalbum van spinvis. Ik heb het via fok leren kennen (
QyRoZ ) en ik vind het zelf het beste van zijn albums. De meeste liedjes lopen gewoon lekker... de sfeer van het album is goed. Favoriete nummers:
de talen van mijn tong
limonadeglazen wodka
herfst en nieuwegein
Dé CD van Rowwen Heze imho. Nummers die geselecteerd zijn door de fans waardoor er bekende nummers op staan en ook veel wat minder bekende nummers. Paar live-tracks met het Metropole orkest
. Een hele goede CD voor nu Blieve loepe De meest gedraaide single van 1988 op BBC Radio One. En toch kwam hij nooit hoger dan de 20e plaats in de Top 40. Dit nummer gaat over de langdurige strijd in Ierland, waar zanger Terry Sharpe geboren is. Eendagsvlieg. Maar wel een mooie.
Air - Moon Safari
Op het moment dat ik Sexy Boy voor het eerst hoorde, wist ik dat ik deze cd ging kopen. De hypnotizerende synthesizer, de strakke beat, de vervormde vocalen, liefde op het eerste gezicht. Openingsnummer La Femme d'Argent zet de toon met dromerige klanken, zeven minuten lang, voor de singles Sexy Boy, All I Need en Kelly Watch The Stars de aandacht opeisen. Ik luister de nummers meestal in een volkomen willekeurige volgorde die winamp voor me bepaalt: er staat toch geen minder nummer op de cd. Moon Safari staat in mijn top 3 van favo cd's. Al jaren.
Gecomposeerd door Clint Mansell, uitvoering door The Kronos Quartet. Origineel uit Requiem for a Dream, ook gebruikt voor trailers van o.a. Lord of the Rings en The Da Vinci Code. Ideaal voor een donkere stemming in combinatie met een fles wijn. Bij voorkeur zonder glas.
[ Bericht 1% gewijzigd door opgezegd250420142210 op 20-05-2006 03:41:16 ]
Voortgekomen uit maudlin of the well, dat ik heb leren kennen door summoner, en seborik wees me op dit album. Ik moet zeggen een stevige kluif op het eerste gehoor. Maar jemig wat kruipt die plaat onder je huid. Ik ga hem mooier en mooier vinden. Er zit zoveel in de muziek ik hoor nu een stuk uit het nummer "the manifold curiosity" dat me doet denken aan moterpsycho+jaga jazzist maar in hetzelfde nummer deden ze me ook al denken aan jeff buckley. En het nummer is pas op de helft. Zoals ik al zei geen lichte kost maar voor mensen die eens wat dieper willen duiken een pracht plaat.
Je hebt wel eens een album (althans, dat heb ik soms) waar je heel bevooroordeeld naar gaat luisteren. Dat had ik ook met deze plaat met zijn grijsgedraaide "Sitting, waiting. wishing". Maar al met al valt het me reuze mee. Banana Pancakes bijvoorbeeld, compleet anders als Sitting.... en toch heel duidelijk Jack Johnson. Dit album bevalt me wel
. Niets waar van die vooroordelen 
quote:en er tussenin durven en doen ze ook veel meer dan GYBEOp zaterdag 20 mei 2006 14:13 schreef Summoner het volgende:
Bij die Kayo Dot plaat, sommige nummers hebben zo´n postrock-achtige opbouw á la GYBE en Explosions in the Sky, met als verschil dat Kayo Dot veeeel verder gaat. Regelrecht naar de hel.
Nummertje van de soundtrack van de vreselijk ondergewaardeerde fim "The Cable Guy".
Misschien is het meer dat ik de film zo goed vind, dan dat dit nummer zo geweldig is. Het is eigenlijk niet zo super bijzonder maar de tekst vind ik toch wel briljant "get outta my head or into my bed".
Heeft dit nummer nog een review nodig?
Een nieuw album van Don Caballero. Nou ja, Don Caballero, er zijn niet veel van de oorspronkelijke leden over (alleen de drummer).
Verwacht niet de oude Don Caballero, sommige nummers hebben wat meer structuur en zijn wat zachter van aard. Al met al toch een prima instrumentale math rock album. Redelijk strak en complex de meeste tijd. Puike drums zoals gewoonlijk.
Naar aanleiding van het songfestival. Nummers die een beetje de spot drijven met het songfestival zijn dus niet nieuw (denk aan Litouwen : "We are the winners of Eurovision")
Ik heb deze inzending niet zelf meegemaakt (inzending is uit 80 en ik ben zelf van 84). Maar ik hou wel van deze soort muziek dus ik kan dit nummertje wel waarderen. Ontdekte het trouwens per toeval op wikipedia had er nog nooit van gehoord.
De zanger van Iron Maiden heeft op sologebied ook al veel bereikt. Dit vind ik persoonlijk een van zijn betere nummers, mede door het fantastische gitaarspel van Roy-Z.
Zo vandaag is het zover... eindelijk de hele box achter elkaar luisteren. Met 6 cd's is dat een hele zit.
Ik ben nu bij cd 4. Bij 3 had ik even een dipje, die vond ik wat minder maar cd 4 is geweldig (hier vang je de hints voor de toekomstige fusion op).
Als je E.S.P., Miles Smiles, Sorcerer, Nefertiti, Miles in the Sky al hebt dan bevat deze box weinig nieuws hoewel het wel mooi bijeengebracht is.
Fugazi - In on the Kill Taker
Niet m´n favoriete Fugazi plaat, maar dat zegt natuurlijk niet zoveel over de kwaliteit, aangezien de platen van de band rond Ian MacKaye varieren van goed tot steengoed. Deze is lekker ruig en gruizig ten opzichte van de andere albums, met in het midden het experimentele "23 Beats Off".
"Pressure" is het eerste nummer van zijn nieuwe album, Jagged en klinkt lekker duister en mysterieus. Geen idee of het de toon zet voor de rest van het album, want het is het eerste nummer die ik beluister
Dit klinkt iig goed!
Begin jaren 90 bracht het label Dynamica een aantal geweldige industriele bands uit onder de noemer "Metal-Hacking Industrialism". Cubanate, Oomph, Think about Mutation, Templebeat en ook dit Coptic Rain. Dit gezelschap komt uit Slovenie en Peter Penko heeft onder andere de gitaren voor Laibach's Jesus Christ SUperstar ingespeeld. Grote verschil met voornoemde bands zijn echter de vocalen. Zangeres Katrin's stem varieert van liefelijk a la Toni Halliday van Curve tot een vervaarlijke schreeuwlelijk met een cirkelzaag in haar keel. Muzikaal is het typisch vroege jaren 90 industral, dansbare beats en lekkere gitaren.
Een nummer van haar nieuwe cd Goodbye Alice In Wonderland, geproduceerd door Rob Cavallo, die al jaren leuke dingen doet met Green Day. 't Is een ouder nummer, ze schreef het toen ze 18 was (over twee dagen wordt ze 32), voor dit album is het opnieuw opgenomen met een paar extra regels tekst. Satellite is een ontzettend goed popnummer, en wat mij betreft het beste wat op deze cd staat. De tekst is niet echt briljant, maar de muziek, de stem van Jewel, de versnelling aan het eind.
Het nummer blijft zo makkelijk in je hoofd hangen, ze zouden het op single uit moeten brengen.
Het album Gran Turismo '98 had natuurlijk de superhit "my favorite game" en, zij het in mindere mate, "erase/rewind" en "explode". "Hanging Around" was echter, getuige de videoclip (zie eigen cap), ook een single. Geen idee of deze ook in Nederland uitgekomen is eigenlijk.
Wel een erg leuk nummer en oe, Nina in die clip
Uit de tijd dat er nog zoiets als hiphop was. De bekendste plaat van dit duo is toch wel het waanzinnige "Rap N Scratch Goes Rambo", mede door de uitzinnige schreeuw in het nummer. Dezelfde schreeuw komt in "now you know", gecut en wel, terug.
Fantastisch nummer. Zeker een van mijn favorieten. Afkomstig van de EP "4 Rhymes 2 Go" uit 1988.
quote:Was de titel 'Gran Turismo' nu een verwijzing naar het playstation spel of had het een niks met het ander te maken?Op maandag 22 mei 2006 23:42 schreef cosmick het volgende:
The Cardigans - hanging around
[afbeelding]
Het album Gran Turismo '98 had natuurlijk de superhit "my favorite game" en, zij het in mindere mate, "erase/rewind" en "explode". "Hanging Around" was echter, getuige de videoclip (zie eigen cap), ook een single. Geen idee of deze ook in Nederland uitgekomen is eigenlijk.
Wel een erg leuk nummer en oe, Nina in die clip
quote:Geen idee! Maar Wikipedia zegt er dit over:Op dinsdag 23 mei 2006 00:45 schreef Beathoven het volgende:
[..]
Was de titel 'Gran Turismo' nu een verwijzing naar het playstation spel of had het een niks met het ander te maken?
The album is named after the PlayStation game Gran Turismo which the band played extensively while on tour.
A remix of the song My Favourite Game opens the racing game Gran Turismo 2, the sequel to the above mentioned game.
Nooit geweten
quote:Mooie vrouw idd, maar in de clip van 'love fool' vond ik haar toch iets knapperWel een erg leuk nummer en oe, Nina in die clip
quote:Dat nummer vind ik alleen zo vreselijk! Ken je "sick and tired"? Uit dezelfde periode. Zelfde looks, zo niet leukerOp dinsdag 23 mei 2006 01:15 schreef Beathoven het volgende:
Ik ook niet
[..]
Mooie vrouw idd, maar in de clip van 'love fool' vond ik haar toch iets knapper
.. love fool was wel wat een zeiknummer
Heb zelf maar weer eens Radioactivity van Kraftwerk opgezet.
Een beetje een ondergewaardeerd album van de groep net als Computerworld. Zeer vooruitstrevend, helaas op sommige gebieden iets te experimenteel.. en dan bedoel ik puur experimenteel. Zo zijn nummers als geigercounter en andere tracks die alleen uit effecten / bliepjes bestaan totaal niet boeiend. Maar de singles Radioactivity en Antenna maken het album weer goed imho
Peter Gabriel - So
Iedereen kent minstens twee nummer van dit album uit 1986: Sledgehammer, en Don't Give Up, het duet dat Peter Gabriel zingt met Kate Bush. Big Time hoorde ik toevallig vorige week nog op de radio, maar je kan niet zeggen dat dat een succesvolle single was. Het mooiste nummer van deze cd, In Your Eyes, komt ook voor in de film Say Anything, waarin John Cusack het nummer afspeelt op een lomp grote radio. Blijkbaar waren die dingen populair in de jaren 80. Op In Your Eyes zijn ook Youssou N'Dour én Jim Kerr (Simple Minds) te horen. Als ik het boekje van de cd zo eens bekijk, gekreukeld, gevouwen, is dit toch wel één van mijn meest beluisterde cd's van de afgelopen
20 jaar. Oh, en het openingsnummer Red Rain is ook erg goed.
Spirit - Twelve Dreams Of Dr. Sardonicus
Een band die ik leerde kennen via fok en de plaat The Family That Plays Together, een geweldige plaat. Spirit was een rockband uit de jaren zestig afkomstig van de westcoast van Amerika. Over deze plaat (een conceptplaat
) kan ik nog niet veel zeggen, dit is de eerste keer dat ik hem beluister maar Sardonicus wordt vaak gezien als de beste Spirit-plaat.Dit nummer zou zo uit de soundtrack van Sim City kunnen komen. alleen is het dan iets te snel. het is een soort Sim City on speed. (simcity dat simulatiespel, niet de film siNcity). prettig nummertje voor op de achtergrond.
Eén van mijn favo Ant-tracks, afkomstig van "Kings Of The Wild Frontier" uit 1980, het tweede album met de 'hits' "Ant Music" en "Dog Eat Dog". De albumhoes is overigens 'geïnspireerd' door Lou Reed's 'rock and roll animal'.
Dit was volgens mij de tweede LP die ik kocht (daarvoor "Dynasty" Kiss in '79). Ik kom uit '71, dus dit vooral jeugdsentiment. Heb dan ook laatst de Remastered Box aangeschaft. Nu nog ff wachten op de Digital Tenderness DVD-box.
En als je ze afvraagt wat Adam nu toch steeds zingt in "the human beings":
Blackfoot-Pawnee-Cheyenne-Crow
Apache
Arapaho
the human beings
goklayeh-ho
[ Bericht 14% gewijzigd door cosmick op 25-05-2006 16:57:48 ]
Liz
. Haar titelloze album uit '03 vond ik al wat minder, maar toch stonden er nog wat aardige nummertjes op. Het jaar daarna heb ik haar nog live in Paradiso gezien, wat erg leuk was. Haar recente album, "Somebody's Miracle" was een teleurstelling voor mij. Het Phair-geluid was compleet verdwenen! M.i. een mislukte poging om het grote publiek te bereiken.
Vandaar dat ik nog maar eens weer haar debutalbum uit '93, Exile In Guyville, heb opgezet. Mooi was die tijd
Electronic - Electronic
Johnny Marr (The Smiths) en Bernard Sumner (New Order) maakten in 1991 samen dit album. Ze kregen wat hulp van Neil Tennant (Pet Shop Boys). Het resultaat is een onevenwichtige cd, met een paar softe PSB-achtige nummers, anderhalf uptempo New Order-nummer, en niet zo veel ruimte voor Johnny Marr. Alleen aan het eind van Tighten Up maakt hij zich een beetje moe. De singles Get The Message en Getting Away With It klinken nog steeds leuk. Maar toch, als ik de cd niet al had, zou ik hem zeker niet kopen.
quote:Ik heb die CD destijds blind gekocht, maar viel inderdaad een beetje tegen. Maar met zo'n line-up verwacht je natuurlijk heel veelOp vrijdag 26 mei 2006 13:06 schreef dwerg het volgende:
[afbeelding]
Electronic - Electronic
Johnny Marr (The Smiths) en Bernard Sumner (New Order) maakten in 1991 samen dit album. Ze kregen wat hulp van Neil Tennant (Pet Shop Boys). Het resultaat is een onevenwichtige cd, met een paar softe PSB-achtige nummers, anderhalf uptempo New Order-nummer, en niet zo veel ruimte voor Johnny Marr. Alleen aan het eind van Tighten Up maakt hij zich een beetje moe. De singles Get The Message en Getting Away With It klinken nog steeds leuk. Maar toch, als ik de cd niet al had, zou ik hem zeker niet kopen.
Na 4 maten weet je gelijk dat je te maken hebt met een 45 King-productie. Naast Marley Marl voor mij de meest toonaangevende hiphopproducers uit de jaren 80. DJ Mark The 45 King (Mark James voor z'n moeder) was o.a. ook verantwoordelijk voor het succes van Queen Latifah en Lakim Shabazz.
De track "the power" stond basis voor het gelijknamige nummer van Snap! In de eerste versie van dit nummer, kleinschalig gereleased op Wild Pitch, het label van the 45 King, werden de coupletten uit het Chill Rob-nummer gesampeld. Het gebruik van de sample "I've Got The Power" (afkomstig van Love's Gonna Get You" van Jocelyn Brown) waren echter niet gecleared. In de wereldwijde release gebeurde dit wel, maar werden ook de raps overgedaan door Turbo B.
Een recent uitgebrachte registratie van een Soft Machine concert in het Concertgebouw uit 1970. Ja weer een Soft Machine live album opgenomen in ons landje (na Live in Zaandam, Breda reactor en Live at Paradiso 1969) .
Net begonnen aan de eerste luisterbeurt maar ik heb nu al veel moois gehoord. Mooie sax/klarinet(?) solo's en de fuzz organ is geweldig.
Bij tijd en wijlen lekker "free".Men speelt voornamelijk materiaal van Third en Fourth.
De geluidskwaliteit is prima.
Neil Young - American Stars 'n Bars
Een van zijn minder geliefde albums uit de jaren zeventig, ondanks Like A Hurricane. Een bijelkaar geraapte verzameling songs, met op kant 1 vooral countrynummers. Persoonlijk vind ik het geen slecht album, het is erg aangenaam luisteren maar geen klassieker.
Gisteren was er een reportage van Metalllica op tv..met een aantal coole jam-sessies. Leuk om te zien dat mensen die zulke ruige muziek maken ook gewoon hun huis thuin en keuken zorgen hebben. En de nodige afkick-problemen hebben..ook dat..
Verder vind ik "Nothing Else matters" van het album Metallica [Black Album] gewoon erg mooi...
heerlijk conceptalbum, waarna je nooit meer hetzelfde zult kijken naar een poppenkast (niet dat je die vaak ziet, maar toch he). Van levende mensen worden poppen gemaakt (niet geheel vrijwillig, overigens), die door een soort voodoo en hun eigen bloed dan tijdelijk weer kunnen bewegen, om zo een show op te voeren in een theater. Zonder draden, dus. en het publiek is stomverbaasd, en vindt het prachtig.
(Net aangevraagd op ActionRadio..
Het beste nummer naar mijn idee van deze CD.
CD" Away from the sun" vind ik zelf beter, met name: Here without You
En I feel You en vanzelfsprekend Away from the sun.
Ongeveer anderhalve maand geleden zat in de stromende regen met een glimlach op de fiets omdat ik me voor het eerst sinds tijden weer erg goed voelde toen dit nummer voorbij kwam op de mp3 speler. De eerste regels gaven precies aan hoe ik mij toen voelde.
Oh God, it's raining
But I'm not complaining
It's filling me up
With new life
Sindsdien een van m'n absolute favorieten wat DM betreft.
De wondeschone Anousheh verwierf natuurlijk bekendheid met haar bijdrage aan 'flashdance' van Deepdish. In 2004 kwam haar album "let the world know who's standing on it" uit. Fijne breekbare liedjes, waarvan "submarines" het leukst is.
Info
Nu net begonnen aan Volume One. One is een lekkere psychedelische plaat die meer pop/rock is dan ik van ze tot nu toe gehoord heb. Dit album bevat veel meer vocals dan de albums die ik al heb. Overigens erg goede nummers.
Two verwacht ik meer jazz/avant-garde te zijn.
Legendarische en nog immer pompende 11 minuut durende acidhouse track uit 1987. Bijna 20 jaar oud dus, en dat kan je horen ook. How oldschool can you go
De versie die het bekendst is, is de remix door Marshall Jefferson. Het nummer is 'geschreven' (altijd vaag; een 303 sequence en een 909 loop.. en thats it) door DJ Pierre , Herbert J. en Spanky. haha!Ik vind haar gewoon echt "rocken", en dit is een sterke song...
Blur - The Great Escape
Al 2 jaar niet meer gehoord, toen vond ik het de minste van de drie die ik had (Blur en Parklife zijn de anderen die ik ook al in geen tijden meer geluisterd heb). Eens kijken of ik hem nu wat beter vind.
Die beat is geniaaal, hier kun je een stukje luisteren
http://www.soulseduction.com/common/item_detail.php?ItemID=161871
De soundtrack van een van de beste series die ik ooit heb gekend. Prachtige combinaties van violen, piano en meer. Een echte aanrader voor iedereen die van goede (film) muziek houdt.
Er is ook een Serenity/Firefly topic: Joss Whedon's Serenity
Sophie B. Hawkins - Tongues and Tails
Met Damn I Wish I Was Your Lover scoorde Sophie B. Hawkins in 1992 een redelijke hit. In het kader van "dwerg maakt mp3's van z'n cd's" kreeg deze ook een beurt. Het album is niet echt bijzonder, kabbelt een beetje voort. Beste nummer vind ik zelf California Here I Come, over een meisje uit New York (waar Sophie B. geboren is) die haar broer volgt naar het zonnige en warme Californië. Op Tongues and Tails staat ook een jazzy (als de term lounge in 1992 al was uitgevonden had ik dat woord wel gebruikt) versie van Robert Zimmerman's I Want You.
van het album ´Lovebox´... heerlijk nummer
Oe, dit blijft fokking lekker! Een soort van herontdekking, het album "11-11" uit 2004. Destijds al veel gedraaid, maar de laatste paar maanden wekelijks een paar tracks! Dit "enjoy the kickback", het laatste nummer van het album en ook de langste (ruim 5 minuten), sowieso. Rock 'n roll, erg leuk.
Geschreven door Billy Corgan en Natalie Imbruglia voor de soundtrack bij de film Stigmata, uit 1999. Sfeervol nummer, past goed bij de film. Ingetogen gezongen, en zo komt haar stem ook het meest tot z'n recht. Synth op de achtergrond is wel wat overheersend. Nummer doet denken aan het oudere werk van Dusty Springfield, vind ik. Had een single kunnen zijn, maar dat was het niet. Jammer.
Lekker nummer, heel erg lekkere beat. Heel erg verslavend, dus ik blijf het maar luisteren. Maarja alles van Organized Konfusion vind ik echt goed
. Pharao Monche is ook zo goed 
Peter Cetera was bassist en zanger van Chicago t/m 1984 en was oa verantwoordelijk voor de tranentrekkers "if you leave me now" en "baby what a big surprise". In dat jaar kwam Chicago 17 uit, waarvan "stay the night" de meest succesvolle singles van de groep was. Chicago bestaat overigens nog steeds (sinds 1969!), maar het materiaal dat ik 10 jaar geleden voor het laatst checkte, was niet echt de moeite waard.
"On The Line" is afkomstig van Cetera's titeloze eerste solo-album uit '81. Een sterk album als je het mij vraagt, zo niet de beste en meest interessante van al zijn (inmiddels 7, zijn kerstcd niet meegerekend) soloalbums.
Zeer leuk nummer, met een leuk melodietje die leuk kan zijn in een mix. Gisteravond voor het eerst gehoord op mtv (
), en vandaag wat nummers van Prodigy.. ahum.. gedownload. Zeer leuke band, of wat het ook precies is?
Deze best of... bevat alle klassieke singles zoals Wishing, I ran, Space Age Love Song etc, maar ik heb me nooit verder verdiept in A Flock of Seagulls, ik hoor dus de meeste nummers voor het eerst.
Tering, wat een goeie band.
Prachtige muziek,met name het nummer Dolphin's Cry . Naar mijn mening niet hun beste album, maar dat is smaakverschil. Ik vind zelf het album "V" mooier En op hun album "Birds of Pray" uit 2003 staan ook mooie nummers.
Alweer de Cardigans? Nog steeds
Na bijzonder veel metal beluisterd te hebben deze week (en da's echt nieuw voor mij), maar weer eens wat rustigs. Aanleiding was echter toch wel, dat "super extra gravity" (de cd mét bonus dvd) vandaag bij mij in de bus lag. Het album heb ik weliswaar al geruime tijd, maar 't dvd'tje niet En die 's best leuk. Soort making of.. (op z'n 'sound of musics' dan als je het met die Metallica-documentaire vergelijkt)
Depeche Mode - 101
De beroemde live-plaat van dit gezelschap. Helaas doet het me niet zoveel als Music For The Masses, gezien de reputatie van deze plaat had ik er meer van verwacht. Niet dat het een slechte plaat is maar toch niet van het niveau MFTM. Cd 2 heeft mijn voorkeur op dit moment.
Legendarische Lolitaplaat waarvan ik zeker weet dat een Madonna of een Kylie er gewoon stikjaloers op zijn en balen als een stekker dat zij die producers niet hadden binnengesleept voor hun meest recente albums. Zowel muzikaal als tekstueel een geniaal disconummer. Zo zie je maar weer wat je allemaal kunt veroorloven met een rijke pappie, dan haal je gewoon de allerbeste producers erbij en wordt het vanzelf topmuziek, ook al heb je zelf misschien niet zo héél veel talent. Stars Are Blind van Paris Hilton, wmb dé zomerhit van dit jaar, is hier ook een goed voorbeeld van. Gewoonweg smullen.
In Suburbiaaa, it always stays the same, ah ah, ah ah, aaah
In Suburbiaaa, people never change, ah ah, ah ah, aaah
.
Stone Sour - Come What(ever) May
men kent de band nog wel van de hit Bother van een paar jaar terug. Nu komt de band met een tweede album, wat zo op het eerste gehoor redelijk in het verlengde van het debuut ligt. Echter, zanger Corey Taylor (ook in Slipknot) klinkt wel wat beter, eigenlijk. En het album is wat gevarieerder. Maar goed dit was nog maar de 1e keer dat ik 'm draaide (en een beetje als achtergrondmuziek, dus ik lette niet zo heel erg op), en hopelijk ontdek ik nog wat meer er aan.
komt 31 juli uit, trouwens.
Heerlijke fijne italo uit 1984. uitgebracht op Superradio Records.
Weergaloos nummer. Can't get enough of this.
'Walking in London'. Erg lekker nummer (van de gelijknamige CD). Zangeres Johnette Napolitano heeft een heerlijk rauwe broeierige stem. Vreemd dat ze hier in NL totaal niet bekend waren of zijn. Als je van rock houdt met wat diepgaandere teksten en een mooie, diepe, rauwe vrouwenstem moet je dit eens proberen.
Beetje bizar, maar zo voel ik me op het moment een beetje.. dat ik iemand zou hebben die mijn tong af zou bijten en dat het geen probleem zou zijn omdat we verder geen woorden nodig zouden hebben... blame the wine
Vorige week zondag liep ik bij de Oxfam bij mij om de hoek binnen en kwam daar een cd van Van Basten tegen. Merkwaardige naam natuurlijk voor een Engelse band maar omdat ie niet duur was (2 pond) kon ik het niet laten om hem mee te nemen. En wat blijkt, het is niet eens onaardige muziek, typisch mid jaren 90 (beetje Orbital achtig zo af n toe) met aardig wat variatie. Dit nummer gebruikt volgens mij de zelfde drumbeat als Prodigy's Diesel Power.
Ultieme tranentrekker, dit wonderschone nummer afkomstig van "The Dirty South" uit '04.
Wel een van mijn favo tracks eigenlijk.
En bedankt nog Prep2Fight voor het wijzen op deze groep
Body Count - Murder 4 Hire
de nieuwe Body Count plaat. lastig te beoordelen. Niets wereldschokkends meer, zoals ze dat destijds wel waren op hun debuut. Maar nog altijd best vermakelijke metal. Niet slecht ofzo, ook niet het album van het jaar
komt 28 juli uit, trouwens.
Mooi nummer. Net zoals "My immortal" of "Haunted".
Ik vind ook de muziekclips mooi die erbij horen.. Mysterieus..verlangend.. twijfel..sinister..
[ Bericht 8% gewijzigd door _Cara_ op 20-06-2006 13:59:35 ]
Slayer? Moi? Ach ja, grenzen verleggen zullen we maar zeggen. Na jaaaren lang alleen maar de naam Slayer te kennen van die t-shirtjes, besloot ik het dan een paar weken geleden ook maar eens te luisteren.
Wow.. feeeuw... energievol hoor
Erg gaaf. 
Samen met Dazed and Confused, Kashmir, Since I've been Lovin You, The Song Remains the same de beste nummers van het Album Remasters uit 1992.
Tis al van een tijdje geleden, maar hij blijft mooi!
Maar weer eens "Kings Of The Wild Frontier" opgezet, geript van lp. Niet die ik destijds in '80 heb gekocht, maar een recentelijk op de kop getikt krasvrij exemplaar.
Erg leuk nummer, met de bekende Ant-kreten in de breaks. De gitaarlijne komt 1 op 1 van Link Wray, maar dat mag de pret niet drukken. Blijft vooral jeudsentiment.
De meeste mensen zullen Consolidated kennen van het hitje You Suck samen met de Yeastie Girlz.Op eerdere albums maakte ze sterk industrial getinte hiphop dat later steeds meer verschoof richting soul en funk georienteerd werk. Dit nummer komt van Friendly Facsism en bevat samples van de politieke discussies de heren van Consolidated tijdens hun concerten hadden. Muzikaal heerlijk met vette beats maar zo af en toe worden hun anti-vlees,pro-feminisme teksten mij iets te drammerig.
Geinig italiaans niemandalletje van een paar jaar geleden. Vooral bepaalde herinneringen aan. Destijds gekocht in Verona op een dance-verzamelcdtje .... En lekker geen standaardhousebeat, maar een fijne 90 BPM-breakbeat
De fantastische nieuwe single van het Engelse Chicane met na Maire Brennan (Salt Water) en Bryan Adams (Don't Give Up) nu de vocals van "good old" Tom Jones. Hopelijk komt het nieuwe Chicane album snel uit, want ik krijg altijd zomer en vakantiekriebels van deze geweldige muziek!
De clip bij dit nummer is trouwens ook fantastisch!
Dit is een zeer housie nummertje met een zwaar diepe bass. Simpele bass met een klein hi-hattje erin. Erg kunstig gemaakt.
Hierna de volgende cd en die is van de SAAFI BROTHERS. Die cd heet liquid beach.
Ik draai hier graag het nummertje "LOVIN-MUSIC" van.
Ook weer een hele diepe bass. Een goed speakersysteem met D/A converter is een must. Geweldige stereo weergave. En wederom bass en hi-hat. De oldschool house.
Vorige week gratis bij iemand meegenomen omdat die anders toch naar de tweedehands platenzaak zou gaan en gelukkig heb ik hem kunnen redden. Dansbare beats met noisy gitaren en het doet me denken aan Pop Will Eat Itself. Erg lekker.
quote:In elk housenummer, oud of nieuw, zit toch de bassdrum en hi-hat?Op dinsdag 27 juni 2006 17:13 schreef Casperrrr het volgende:
En wederom bass en hi-hat. De oldschool house.
Stuurbaard Bakkebaard - Los Saccos Para Espiradoras
Ik heb Stuurbaard Bakkebaard nu 4 keer live gezien, grappig genoeg nooit als hoofdact. Maar ik heb me zeker nooit hoeven te vervelen bij hun optredens, het zijn altijd goede entertainers geweest met een hoop (leuke!) gimmicks en goede songschrijverskunsten. Los Saccos Para Espiradoras is zo'n prachtig nummer dat ik ze volgens mij bij elk optreden heb zien vertolken. Heerlijk wegzweven op de onderkoelde koelheid voorbereid met extra doses Koel tijdens de eerste helft van dit koele nummer, tot het verzandt in een heerlijke climax. Prachtnummer. En koel.
Carla Bruni - Raphaël
Het heeft een beetje weg van Katie Melua. Ik zeg een beetje, want het heeft veel meer pit en omdat ze in het frans zingt klinkt het veel intellectueler..
Carla Bruni serveer je het liefst op je balkon/in de tuin met je lief.
Sash! (Feat. Rodrigues) - Ecuador
Mijn favoriete album van Sash!: "It's My Life". De cd heeft 22 weken in de Album Top 100 gestaan, en de hoogste positie was de 22ste plaats. Zijn debuutalbum album had het meeste succes van al zijn albums, vooral ook omdat daar ook andere de hits "Encore Une Fois", "Stay" en "Ecuador" op te vinden zijn.
Zijn eerste single, "It's My Life" is echter nooit een hit geworden in Nederland, simpelweg omdat deze niet was uitgebracht in Nederland. Ik heb deze cd écht hélemaal grijs gedraaid. Verreweg één van mijn meest favoriete dance-albums allertijden. De single "Ecuador" behaalde de nummer 8 als hoogste positie.
quote:Ik hoorde haar gisteren nog.. onder een filmpje van het Franse elftal op Nederland 2..Op donderdag 6 juli 2006 00:03 schreef Principessa het volgende:
ik luister nu:
Carla Bruni - Raphaël
Carla Bruni serveer je het liefst op je balkon/in de tuin met je lief.
Yup, gelegenheids-Indiaan Tony Scott (Peter van der Bosch) maakte voor zijn commerciele (en succesvolle) hiphouse-hits ook nog enigszins hiphop.
Een geweldige rapper heb ik 'm nooit gevonden, maar dit nummer bezorgd mij keer op keer kippevel. En wel door de cuts door DJ Fix (Orlando Voorn). Een legendarische man: werkte mee met Fix-O-Matic en 2 Brothers In Business (met MC TEN; de man achter Gotcha!). Daarnaast was hij verantwoordelijk voor het legendarische "Solid Sessions" onder de naam Format #1 en het project "Nighttripper".
Dit "Pick up the pieces" uit 1988 is gebaseerd op het gelijknamige nummer van the Average White Band..
Leuk detail: DJ Fix riep mij als winnaar uit bij een DJ-wedstrijd in 1991
Dankzij de fameuze jaarlijkse CBS Top 100 had ik deze plaat nooit gekend waarschijnlijk
Heerlijke uptempo "retro" electro van begin vorig jaar; in dit geval in de edit door FE.
En gisteren zat ik de directors cut van Bladerunner te kijken en aha. Daar komt VK dus vandaan
Ik wist niet eens dat ik hem had.
Vage directory als playlist er komen de grootste verrassingen voorbij.
Hét nummer uit mijn jeugd. Daar dansden we op in de disco op een rijtje, met een flesje cola heel stoer in je hand en het liefst de mooiste jongen tegenover je.
Mijn eerste kennismaking met math-rock, en ik ben verkocht.
Waanzinnig mooie complexe herrie die blijft boeien.
Een meer verantwoorde omschrijving van het genre:
quote:Hier staan onder 'hear it' twee nummers.Math Rock
Obliquely related to post-rock, math rock largely consists of complex, interlocking instrumental lines over jagged, changing, rhythmic patterns in a heavy, angular musical style. It is often described as the meeting between punk, hard rock or heavy metal energy and the complexity of jazz and classical music. Examples include Don Caballero, A Minor Forest and Atavin. A good starter list of groups in this style can be found at http://www.epitonic.com/genre_listings/mathrock.html.
The Sound - The Dutch Radio Recordings #1: 08.03.81 Amsterdam Paradiso
Franz Ferdinand, Editors, Bloc Party en al dat soort nieuwerwetse groepjes, eat your heart out! Dit is het echte werk! Een band aan de vooravond van hun doorbraak naar wereldfaam, die helaas nooit kwam. Wereldberoemd in alternatief Nederlad, verder kwamen de heren nooit.
Rauw, intens en eerlijk zonder je druk te maken over je "looks", misschien was dat wel het probleem van The Sound, want ook hier klinken ze weer ongelooflijk lekker.
[ Bericht 3% gewijzigd door MuadDib op 09-07-2006 12:23:56 ]
Nadat ik de nieuwe single van Boris hoorde, moest ik eerst denken aan Luchini van Camp Lo, maar dat was natuurlijk niet het origineel. In 1980 nam de band Dynasty uit Los Angeles het album Adventures in the land of music op. De band valt te vergelijken met Earth Wind & Fire, hoge zangstemmen, en gebruik van veel koper. Het begin van dit nummer is de basis van Luchini, en daarmee ook van Within my hands van Boris.
Larry Young - Unity
Even wat jazz in de morgen. Organist Larry Young met een fijne groep met daarin ook saxofonist Joe Henderson die op heeeel veel jazz albums uit die tijd (jaren zestig) meespeelt. Topspul.
The Cardigans - erase and rewind (accoustic)
Dit nummer is afkomstig van een accoustische set uit, ik geloof, 2004 voor een radiostation. De avi had ik al eens gedownload, maar nu ook de audioversie. Ik ben een aardige Cardifan, maar live laat de zang van Nina nog wel eens te wensen over. "t Is ook nu niet over even zuiver, maar 't is zeker te doen
Het mooie van deze set is, dat er melodieen naar voren komen die me nog niet opgevallen waren foto is niet van de liveset, betreft opname recente cd
Het eerste nummer van zijn eerste solo LP Curtis uit 1970. Na jaren van suikerzoet met The Impressions gooit Curtis alle remmen los in dit protestnummer. Moddervette soul geproduceerd door Curtis zelf. Zijn sound heeft door uitgebreide begeleiding (band, blazers, strijkers, percussie, etc) iets weg van de wall of sound die Phil Spector voortbracht. Move on up is een ander nummer van hetzelfde album dat ook zo heerlijk 'vol' geproduceerd is. Perfecte zomermuziek.
The B-52's - Cosmic thing
Uit 1989, geproduceerd door Don Was en Nile Rodgers (u kent hem wel, ooit was hij gitarist van Chic en hij deed het ook aardig als producer met albums van Diana Ross, David Bowie, Duran Duran). Cosmic Thingd is het meest succesvolle album van deze Amerikaanse groep, die in 1989 al tien jaar bestond. Het is ook de eerste cd die de band opnam na de dood van gitarist Ricky Wilson: hij overleed tijdens de opnames van Bouncing off the satellites uit 1986. Iedereen kent natuurlijk de single Love Shack, maar mijn favoriete nummer van de cd is Roam, bijna vijf minuten vrolijkheid, gezongen door Cindy Wilson met Kate Pierson als tweede stem.
quote:LeukOp maandag 17 juli 2006 15:13 schreef Ludger het volgende:
Leun op mij - van een jongerenkoor.... origineel van Ruth Jacott
Nizlopi - Half These Songs Are About You
Heerlijk debuutalbum van dit duo, wat alweer uit 2004 stamt. Ergens tussen David Gray en Van Morrisson las ik ergens in een review en dat klopt aardig als je het mij vraagt. Soms folky en op een ander moment weer heerlijk breekbaar! Mijn persoonlijke favorieten: het veel op 3FM gedraaide JCB Song (wat een geweldige titel en dito teksten) en het eveneens rustige Girls, ook met een heerlijke tekst. Wat mij betreft is het tijd voor een waardige opvolger heren!
[ Bericht 4% gewijzigd door thecrook op 17-07-2006 21:08:43 ]
Achter Opium Jukebox gaat Martin Atkins schuil, van onder andere Pigface,PIL en een hoop andere samenwerkingsverbanden. Zoals de naam al zegt is dit een album vol met Rolling Stones covers, maar dan zoals je ze in een Indiaas restaurant voorbij zou kunnen horen komen. Tablas en andere Indiase instrumenten. Leuk voor een paar nummers maar daarna gaat het gauw vervelen. OJ heeft ook een tribute to the Sex Pistols gedaan(Never Mind the Banghra) en een album met gewoon alternative covers die Music to download pornography by heet...
D.St was begin jaren 80 de dj van The Infinity Four MC's en releaste deze plaat na zijn succes met Herbie Hancock's "rock it" in 1983. In deze funky electro plaat staat wederom de bekende "fresh" scratch centraal, en bevat de track vocoder vocalen, blazers en zelfs een gitaarsolo! D.St toerde destijds ook mee met Hancock (heb nog een Soulshow-opname). D.ST gaat al een tijdje door het leven als DXT (Derek Howells). 't Is zekerl een van mijn favoriete dj-tracks.
Ben totaal geen Claudia de Breij-fan, maar ik wil haar toch wel bedanken voor het feit dat zij mij in aanraking heeft gebracht met HC. Ik draai het niet dagelijks, zelfs niet wekelijks, maar 't is erg mooi. Vooral dit "in the union of wine". Mooi tweestemmig, kriebelige melodieën... i love it.
Maar 's even checken of ze al weer 's wat nieuws hebben....
Ben totaal geen
quote:Op zaterdag 22 juli 2006 01:30 schreef Principessa het volgende:
Hidden Cameras - in the union of wine
Ben totaal geenClaudia de BreijCosmick-fan, maar ik wilhaarhem toch wel bedanken voor het feit datzijhij mij in aanraking heeft gebracht met HC.Ik draai het niet dagelijks, zelfs niet wekelijks,Ik heb meteen de website opgezocht en de liedjes geluisterd en 't is erg mooi. Vooral dit "in the union of wine". Mooi tweestemmig, kriebelige melodieën... i love it.
Techno Animal is een van de vele projecten van Justin Broadrick (oa Godflesh en nu Jesu). Techno Animal is z'n hiphop georienteerde project, maar er zit veel meer in. Noise, industrial, ambient enzovoort. Fans van Dalek moeten dit zeker checken.
De soundtrack van een van de beste series die ik ooit heb gekend. Prachtige combinaties van violen, piano en meer. Een echte aanrader voor iedereen die van goede (film) muziek houdt.
Er is ook een Serenity/Firefly topic: Joss Whedon's Serenity
En vandaag nog maar een keer!
OST It's all gone Pete Tong
De soundtrack bij deze onderschatte film. Veel hippe dance, maar ook Good Vibrations van Beach Boys, en daarnaast was dit mijn eerste kennismaking met Flashdance van Deep Dish. Erg geschikte cd voor lange autoritten en saai werk. Oh, en ga de film ook kijken. Paul Kaye speelt DJ Frankie Wilde, een soort Tiesto die wordt aanbeden door iedereen (okee, Tiesto was een slecht voorbeeld, hij zit overigens ook in de film) en zijn gehoor kwijtraakt. Mensen die Spinal Tap konden waarderen: dit is de Spinal Tap van de 21e eeuw.
Tröckener Kecks - Meer! Meer! Meer!
De Kecks live in '89, toen Leo Kenter nog gewoon in de band drumde en Rob de Weerd er gitaar speelde, toen ze nog geen pretentieus orgeltjes nodig hadden en toen Rik de Leeuw z'n ego nog net binnen de landsgrenzen (en binnen de rock&roll) kon houden. En dat klinkt als lekkere pretentieloze, vol overgave gespeelde Nederlandstalige R&R.
Jeugdsentiment, altijd lekker op een broeierige dondrdagmiddag...
Boozoo Bajou - Camioux
De eerste cd van BB die ik heb is Jatta! Waar dit nummer Camioux op staat. De hele cd is erg relax maar dit nummer is nog wel het lekkerst vind ik. Album komt uit 2001. Heeft een heerlijk rustige lounge sound, met een heerlijke bass erdoorheen.
In WO2 waren uitdrukkingen van religie verboden. Dit is een katholieke mis waarin de duitsters opgeroepen worden te sterven omdat ze minder dan nks zijn, en waarin de Tsjechen opgeroepen worden weerstand te bieden aan het nazi-regime.
Je zou het niet zeggen, maar ik heb dit in een serieus mannenkoor gezongen. En ja, dat doet je wat.
Toegankelijke, soulvolle rap- en reggae als basis om politieke statements te ondersteunen die er niet om liegen.
Een aanklacht tegen oorlog en haat, maar vooral een heel sfeervol en positief gestemd pleidooi voor vrede en verdraagzaamheid.
Believe in coexistence.
[ Bericht 13% gewijzigd door svann op 02-08-2006 03:04:20 ]
Lamb of God - Burn the Priest
Luister deze cd nu voor het eerst.. Klinkt wel aardig maar niet helemaal mijn soort metal.
Artiest: Switch
Nummer: A bit Patchy
Genre: dance
Ik kan dit nummer wel eeuwig blijven luisteren. Echt een heerlijk nummer, veel afwisseling. Kortom een aanrader!!
Tot vanmiddag vijf voor twee had ik nog nooit van deze groep gehoord
.. (Rob Stenders mag nog eens vaker in vallen voor Claudia de Breij). Leuk, gezellig 80's aandoend nummer. Op de site kun je wat nummers luisteren (waaronder "best friend", wat ik tot nu toe ook gelijk het leukst vind), en het klinkt allemaal wel redelijk. Nanda mag alleen wel iets beter haar best doen op haar Engelse uitspraak.
Verder vooral lekker sympathiek.
Neil Young - Prairie Wind
Zoals je al kon raden aan de titel is dit een country album van Neil. Niet echt pure country, want op het titelnummer zijn zelfs blazers te horen. Rustige muziek, het kabbelt een beetje voort. Er staan geen verrassingen op deze cd, liefhebbers van Harvest (en Harvest Moon) kunnen dit album blind aanschaffen. Voor 13 Euro kun je hem bij cd-wow bestellen.
Emo nummer
Ben het nummer een keer tegengekomen in een OC aflevering.Dit was nieuw voor me...mooi.. rustig..
Ook geluisterd naar het nummer "Surrender" ...erg mooi...Nu de rest eens luisteren.
Single van het album Shampoo Victims, ooit draaide Kobus Bosscha dit nummer in zijn pogramma. Mix van goedkope disco en electronica met een lieve Franse jongedame die teksten praat waar je geen woord van begrijpt (en die waarschijnlijk nergens op slaan als ik de titel van het nummer zo zie).
Overigens vermeld ik er even bij dat ik nu geen coke heb gesnuiven of zo dat ben ik ook niet meer van plan want de ' kater ' erna is enorm. Maar het was wel een wereldse ervaring om een keer je hersenen te laten ontploffen.
quote:Op zaterdag 12 augustus 2006 20:34 schreef Naief_And_Nasty het volgende:
Cocaïne in my brain uitgevoerd door Dillinger
Maar het was wel een wereldse ervaring om een keer je hersenen te laten ontploffen.
Thin Lizzy - Live and Dangerous
Door menigeen beschouwd als een van de beste liveplaten in de (hardere) rockmuziek, en zelf mag ik hem ook graag luisteren. Phil Lynott was naast een charismatisch voorman ook een prima songwriter, en gevoegd bij de (voor die tijd) revolutionaire twin-gitaar en een solide ritme-sectie levert dat een plaat vol prachtige nummers op.
De vlotte nummers als Jailbreak, Rosalie, Massacre, en natuurlijk The Boys are back in town, worden afgewisseld met de rustigere nummers als Southbound en het prachtige Still in love with you.
Omdat dit meteen een prima overzicht is van de beginperiode van Thin Lizzy, is het daarmee ook een aanrader voor mensen die wel eens wat willen horen van deze allereerste grote Ierse band.
Zelf zet ik hem weer even wat harder
Paris - The devil made me do it
Geweldig nummer, neemt me terug naar de goede oude tijd in Studio '54
bestaat WLJN oude stijl niet meer? Ik heb me suf gezocht
quote:ThanksOp woensdag 16 augustus 2006 16:30 schreef PaRoDiUzZ het volgende:
ja hoor , oude stijl staat tegenwoordig in MEN : Wat luister je nu, oude stijl, Deel 1052
wrm in MEN???
GOD was een twaalfkoppige band waarvan de bekendste leden Justin Broadrick (oa Godflesh/Jesu) en Kevin Martin zijn. In Nederland voornamelijk berucht vanwege een extreem hard concert tijdens Tegentonen begin jaren 90. Ook John Zorn blaast op het album een partijtje mee en misschien kan je GOD nog wel het beste omschrijven als een langzame Pain Killer. Een interessant artikel over Kevin Martin is overigens hier te vinden: http://www.cut-up.com/news/detail.php?sid=86
Ik had hier nog nooit van gehoord maar kreeg dit linkje toegestuurd. Vrolijk melancholisch liedje met een sympathiek clipje.
-ig.
De nieuwe cd van Slayer....Christ Illusion..
Na een goeie recensie in OOR via de digitale snelweg het cd'tje aangeschaft..
Het zou een goeie opvalger van Reign in Blood zijn en ik moet zeggen dat het niet gek klinkt...
Rete strak en een berg herrie...
Slayer Rocks
Neil Young & Crazy Horse - Ragged Glory...
Na de bak Herrie van Slayer maar wat rustigers opgezet...
Neil Young, Lekker muziekje voor de zaterdag avond.
Een gitaar virtuoos is neil young niet op dit album maar het staat als een huis.
Heerlijke indie die hopenlijk nog een keer een vervolg krijgt!
I'm From Barcelona - Let me introduce you to my friends
Lekker blije, vrolijke popdeuntjes van een 29(!)-koppige "band" uit Zweden
Wordt je echt
van
Deacon Blue - Raintown
Onovertroffen debuut uit 1987 van deze Schotse band rond zanger Ricky Ross. De hoes van de cd is een grauwe overzichtsfoto van Glasgow, waar de band in 1985 werd opgericht. De plaat bevat van begin tot het eind, 13 nummers lang, uitstekende melodieuze popmuziek. De single Dignity werd in de goeie oude tijd door de Vara op dinsdag ontzettend vaak gedraaid, zonder ooit een seconde te vervelen. Andere nummers die een onuitwisbare indruk achterlieten: Chocolate Girl, When Will You (Make My Telephone Ring) en Love's Great Fears.
Prachtig nummer, hoorde het gisteren weer eens, dit keer in een aflevering van Six Feet Under tijdens een biker begrafenis. Het nummer is al eerder in een film te horen geweest. Namelijk Halloween, uit 1978. Ik krijg er altijd een heel speciaal gevoel bij.
Vangelis - West Across The Ocean Sea
Het liedje komt van de soundtrack 1492: Conquest of Paradise, gecomponeerd door de Griekse synthesizer-god Vangelis. Voor mij is deze soundtrack de beste soundtrack ooit, en daarom draai ik deze nog steeds hélemaal grijs. Vangelis had de soundtrack gemaakt voor de gelijknamige film Conquest of Paradise, geregiseerd door Ridley Scott en de Fransman Gérard Depardieu vertolkt de hoofdrol als ontdekkingsreiziger Columbus. Als je van synthesizer én Vangelis houdt, dan is deze een must-have!
[ Bericht 4% gewijzigd door MauroPicotto op 23-08-2006 00:14:22 ]
Dat deze band niet meer aandacht krijgen. Ze verdienen het echt! Heerlijke muziek met een fijne bass die gewoon gevraagd wordt om luid over je speakers gespeeld te worden. De scherpe stem van de zangeres met de mysterieuze sound is echt magisch
Al moet ik wel zeggen dat sommige nummers te experimenteel zijn, maar de rustige nummers zijn goed om bij weg te zwijmelen (en niet op een love-rock/pop manier)
Depeche Mode - Some Great Reward
Een van de grotere bands uit de muziekgeschiedenis. Ik ben de laatste tijd in een enorme DM bui en vind dit een erg prettig album om te luisteren met Blasphemous Rumours als hoogtepunt.
Dit nummer betekende mijn eerste kennismaking met het oude Yes toen ze dit nummer speelden tijdens het ABWH concert in Ahoy' ergens in 1989 (geloof ik). Een klassieker. Ben je een prog-freak bent en je kent het niet, meteen het album "Fragile" aanschaffen!
Best bang for your buck ever!
Van het leukste platenlabel der lage landen. Muziek met het hart op de snaren.
The Pipettes - We Are The Pipettes
Ik ben verliefd. Op drie meiden uit Brighton. Zaterdag heb ik deze cd voor 14,99 bij Concerto gekocht, en ik wil geen andere cd meer luisteren. Drie nachtegaaltjes die zingen alsof ze The Supremes zijn, maar dan witter. Zulke lieve teksten ook, bijvoorbeeld over Judy: 'I knew a girl and her name was Judy. She used to do things I thought were rude. But I never said anything to her face, 'Cuz my friends thought she'd kick my arse all over the place.' Ze komen naar Nederland, 10 oktober Rotown, de 11e in Paradiso, 12 oktober in de Effenaar, Eindhoven en een dag later in Vera, Groningen. Ik wil ze live zien.
Maar zij heeft mooi wél The Scissor Sisters gezien op Lowlands. En op die cd moeten we (hoi Seborik) nog twee weken wachten.De soundtrack van een van de beste series die ik ooit heb gekend. Prachtige combinaties van violen, piano en meer. Een echte aanrader voor iedereen die van goede (film) muziek houdt.
Er is ook een Serenity/Firefly topic: Joss Whedon's Serenity
En vandaag nog maar een keer!
edit: alweer!
Ze hebben onlangs hun vierde album uitgebracht, "Awoo" en ik ben er aardig verzot op.
BIjzonder mooie, boeiende, gevoelige nummers ("wandering", "fee fie" en dit "heaven turns to") en leuke uptempo tracks ("death of a tune" en "awoo"). Enig nummer wat ik skip is "lollipop".
Nergens vernieuwend maar gewoon fijn The Hidden Cameras.
8 oktober in Paradiso.
Goldfrapp - Supernature
Ooh La La. Dat was al voldoende reden om deze cd van Goldfrapp te kopen. Stampende glamrock, met de sensuele stem van Alison Goldfrapp waar ook Mark Bolan op z'n plaats zou zijn. De cd is poppy, nog steeds met overmatig gebruik van synthesizers. Alison Goldfrapp heeft een geweldige stem, soms donker, altijd zwoel. Koko is mijn favoriete nummer van de cd, maar ook Satin Chic (met piano die nog het meest lijkt op Taco's Puttin On The Ritz) moet je gehoord hebben. De hele cd is goed! En dat voor slechts 11,50 gekocht bij Brutus in Amsterdam! Gaat allen naar Brutus in de Molsteeg! En ga ook naar Concerto, Boudisque, Get Records.
geniaal nummer! Bij deze versie mis je weliswaar de mooie tekst ( die is nu zowat helemaal gerobotiseerd zegmaar ) maar de muziek is beter in deze versie. Zitten prachtige stukken in, vooral richting midde, einde.
Ik draai vandaag bijna niks anders dan duistere ambient en daar past dit Broccoli van 1 van de meest toonaangevende, influentiele, experimentele en geniale electronische bands prima tussen. Vooral de gesproken vocalen van Jhonn Balance geven me kippenvel. Absoluut geniaal. Ik ben blij dat ik ze live heb mogen aanschouwen een paar jaar geleden.
Een legendarisch concert van de duke, die in een dipje in zijn carriere zat, maar na dit concert weer vooruit kon. Hoewel hij al 56 was moesten sommige van zijn beste platen nog komen (hallo overjarige rocksterren, letten we even op). Verder topmuziek maar een beetje veel geklets tussendoor. Ik verwacht niet dat ik vanochtend beide cd's ga luisteren, ik heb nog meer te doen maar van cd 1 ga ik even genieten
Lekker nummer
Ieder mens zal zich waarschijnlijk in the winning mood voelen bij het luisteren ervan
Ze wilt dat (o.a.) Guus Meeuwis met 'Geef mij je angst' op haar crematie wordt gespeeld.
Daar luister ik nu naar.
En ik huil.
Guus Meeuwis - Geef mij je angst
Je zegt ik ben vrij maar jij bedoelt ik ben zo eenzaam
Je voelt je te gek zeg jij maar ik zit niet te dromen
Want die blikken in je ogen zegen alles tegen mij
Ik voel me precies als jij dus jij kan eerlijk zijn
Je voelt je heel goed zeg jij je mond begint te trillen
Ik weet dat ik jou kan helpen maar je moet zelf willen
Elkaar nu een dienst bewijzen dat is alles wat ik vraag
Zet weg nu die angst ik wist het al het is mijn dag vandaag
Geef mij nu je angst ik geef je er hoop voor terug
Geef mij nu de nacht ik geef je hem morgen terug
Zolang ik je niet verlies vind ik heus wel de weg met jou
Kijk mij nu eens aan nee zeg maar niets je mag best zwijgen
Het valt nu nog zwaar maar ik weet dat ik jou kan krijgen
Dit hoeft nooit meer te gebeuren als je bij me blijft vannacht
Want dan zal je zien als jij straks wakker wordt dat jij weer lacht
Geef mij het gevoel dat ik er weer bij hoor voortaan
Ik ga met je mee want ik laat je nu nooit meer gaan
Geef mij nu je angst ik geef je er hoop voor terug
Geef mij nu de nacht ik geef je hem morgen terug
Zolang ik je niet verlies vind ik heus wel de weg met jou
Geef mij het gevoel dat ik er weer bij hoor voortaan
Ik ga met je mee want ik laat je nu nooit meer gaan
Geef mij nu je angst ik geef je er hoop voor terug
Geef mij nu de nacht ik geef je hem morgen terug
Zolang ik je niet verlies vind ik heus wel de weg met jou
quote:Op zaterdag 16 september 2006 18:10 schreef DuchessX het volgende:
Sterkte
Ik hoorde "all my little words" naar ik dacht in een film, maar aangezien Imdb.com het hier niet mee eens is, ga ik er vanuit dat het in een docu ofzo zat. Grappig, want dat heb ik vaker. Nog net een muzikale glimp van een nummer oppikken waar ik jaren na dato nog steeds van geniet.
Lang niet alles van MG vind ik even sterk, maar dit nummer, "sweet lovin' man", "abigail belle of kilronan" en "i dont believe in the sun" mag ik graag horen.
dit zal dus wel niet helemaal kloppen- van Omnia. Omnia is, naar eigen zeggen, een neo-keltische band en ze maken paganfolk/ medieaval muziek. Hoe dan ook whatever, sommige nrs zijn erg lekker om naar te luisteren. Eigenlijk nog leuker om live te aanschouwen en op te bewegen. Dit nummer is er 1 van (eerste minuut begint langzaam daarna begint t). Heerlijk, de energie die het bij me kan oproepen. Ik luister m nu al een uur achter elkaar geloof ik.
t nummer komt van het album Live religion en dit is meen ik een live opgenomen concert in de Domkerk te Utrecht in 2004 of 2005 (summerdarkness?)
De zwanenzang van deze talentvolle groep. Toen ze hun eerste plaat maakten waren het nog broekies van onder de twintig (bassist Andy Fraser was geloof ik nog 16) maar leverden direkt een klassieker af met Tons Of Sobs. Een paar platen, wat succes en veel drugs (vooral bij gitarist Paul Kossof) later viel de groep uit elkaar na het opnemen van deze plaat. Fraser is al weg en Kossof speelt niet meer op alle nummers mee. Desondanks een goede ouderwetse (in de goede zin van het woord) rockplaat met Wishing Well als bekendste nummer. Paul Rodgers begon hierna Bad Company, naar mijn idee een stuk minder dan Free.
Het gaat hier om een spaanstalige cover op een lekkere uptempo latin beat van John Legend -- Ordinary People die ik persoonlijk beter dan het origineel vind.(als dat al het origineel is)
Booka Shade - Movements
Wat een heerlijk chilldown album toch!
Ik kan hier echt naar blijven luisteren Minimal/techno, en subtiele melodiën. Een echte aanrader als je van het genre houdt!
quote:Draai ik nu ook, ook na duizend keer draaien, blijft dit een geweldig nummer. Op een of andere manier grijpt het me en doet het me op een hele prettige manier aan vroeger denken.Op zaterdag 19 augustus 2006 17:35 schreef Sai het volgende:
Nizlopi - JCB
Ik had hier nog nooit van gehoord maar kreeg dit linkje toegestuurd. Vrolijk melancholisch liedje met een sympathiek clipje.
And we pull over to let cars pass
And pull off again, speedin by the summer green grass
And we're like giants up here in our big yellow digger
Like zoids, or transformers, or maybe even bigger
And I wanna transform into a Tyrannosaurus Rex!
And eat up all the bullies and the teachers and their pets
And I'll tell all my mates that my dad's B.A. Baracus
Only with a JCB and Bruce Lee's nunchuckas
Andere aanraders van het album "Half These Songs are About You" zijn het bijna even mooie "Girls" en "Wash Away".
De film ervan heb ik ook gezien, lang geleden, ook zo goed gemaakt.
Weet nog dat ik het zo zielig vond voor die konijntjes.
Draai nu sacred truth van Deeper in Zen. De CD heet Balance.
Echte psytrance met een snoeiharde diepe beat. De maker (James Skylar) heeft de intentie je in een soort ACID Roes te brengen. Lukt aardig als je flink aan de wiettak hebt gezeten moet ik zeggen. Heb momenten gehad dat ik heel schijterig de muziek af heb gezet...... (ik ging te hard
)Hier een cdhoesje:
Iets minder hard en minder diep maar net zo goed is "GREEN OMS" Check ze maar uit.
[ Bericht 67% gewijzigd door Casperrrr op 02-10-2006 18:09:37 ]
Best verkochte single van een Australisch bandje. Werd in 1986 regelmatig gedraaid op de Nederlandse zenders, volgens mij heeft hij nog in de Verukkelijke Vijftien gestaan. En het nummer zat ook in de meest bekende film van Paul (niet Hulk) Hogan, Crocodile Dundee.
quote:Op dinsdag 5 september 2006 11:12 schreef iamredleader het volgende:
[afbeelding]
De soundtrack van een van de beste series die ik ooit heb gekend. Prachtige combinaties van violen, piano en meer. Een echte aanrader voor iedereen die van goede (film) muziek houdt.
Er is ook een Serenity/Firefly topic: Joss Whedon's Serenity
En vandaag nog maar een keer!
edit: alweer!
alweer!quote:Ik heb ook iets met deze band. Op de middelbare school, tijdens werkweek in Londen, mijn laatste ponden uitgegeven aan de cd-single van Love & Regret. Daarop staat ook Undeveloped Heart, heerlijk nummer! 2 jaar geleden in Schotland heb ik de "Best of" cd aangeschaft, wat mij betreft steken ook op deze cd Your Town en Dignity weer met kop en schouders boven de rest uit!Op dinsdag 22 augustus 2006 21:17 schreef dwerg het volgende:
[afbeelding]
Deacon Blue - Raintown
Onovertroffen debuut uit 1987 van deze Schotse band rond zanger Ricky Ross. De hoes van de cd is een grauwe overzichtsfoto van Glasgow, waar de band in 1985 werd opgericht. De plaat bevat van begin tot het eind, 13 nummers lang, uitstekende melodieuze popmuziek. De single Dignity werd in de goeie oude tijd door de Vara op dinsdag ontzettend vaak gedraaid, zonder ooit een seconde te vervelen. Andere nummers die een onuitwisbare indruk achterlieten: Chocolate Girl, When Will You (Make My Telephone Ring) en Love's Great Fears.
het nieuwe album van deze Ierse metallers, waarin ze extreme metal weer met Ierse folk mixen. Godzijdank is de productie een stuk beter dan de vorige plaat (want daar was dat even een marteling om aan te horen). Nu zijn het helaas de nummers die bij een eerste luisterbeurt erg tegenvallen. Misschien is het leuker als je wat ale door je keel gegoten hebt. Maar ik zal 'm nog wat meer kansen geven, misschien valt het kwartje nog.
Een oudje van Cynic, een "deathmetal" band uit Florida (where else). Deze band durfde als eerste jazz invloeden en vervormde zang ipv grunts in haar muziek te stoppen. Destijds kreeg de band een hele bak stront over zich heen geknikkerd van alle deathmetal puristen, maar deze cd heeft in de loop van de jaren binnen een bepaald kringtje toch een cultstatus opgebouwd.
Waanzinnig leuk bandje, dat Voicst. "11 11", hun nog enige album, draai ik nog regelmatig. Helemaal verkocht toen ik ze begin dit jaar live heb gezien. En dan eindelijk zijn daar wat nieuwe tracks. Via de site kun je iig al het o zo fijne "acts of fire" en via hun myspace het met C-Mon & Kypski gemaakte "Eyes on the roads" luisteren!
Morgen staan ze in Hamburg in het voorprogramma van Juliette Lewis
Ali Farka Touré & Toumani Diabaté - Debe
Hij was in heel Afrika bekend. Zijn muziek was een kruising tussen traditionele Malinese muziek en Noord-Amerikaanse en Britse blues. Ik word echt geraakt door deze muziek, helaas is hij onlangs overleden, maar damn die muziek is zo mooi
.Lekker rustgevend liedje met een subtiele fluit erdoor van één van de zangers
Ik word er lekker relaxed van
Zo af en toe gebeurt het wel eens. 2 weken geleden liep ik een pub binnen op zaterdagavond omdat ik gehoord had dat ze op zaterdagavond redelijk wat metal draaien. Na een tijdje begint een live band te spelen en dat klinkt best goed, sterker nog het klinkt erg goed. Na afloop de cd gekocht en ook op plaat klinkt het erg fijn. Lekker stevige stonerdoom met erg goede zweverige vocalen (en een megafoon). En het is nog een lokaal bandje ook.
DJ Kicks mixed by Henrik Schwarz
gruwelijke cd met heel veel vette tracks van oa, Womack & Womack, James Brown, Marvin Gaye, Women Of The World en natuurlijk H. Schwarz zelf... dikke aanrader!
Trespass is een vroege Genesis plaat en volgens AMG het eerste echte progressieve album van de band. Het is een beetje een ondergewaardeerd album. Persoonlijk vind ik de beste track op het album 'The Knife'. Een ontzettend opzwepend nummer met een heerlijke orgelloop een beetje vergelijkbaar met het begin van 'In the Cage'.
Allmusic heeft 'm niet als essentieel nummer aangevinkt en ook is het nooit een echte Genesis klassieker geworden, wat mij verbaast. Misschien komt het wat door het contrasterend geschreeuw van een vrouw in het midden van het stuk waarin een theatrale moordscene plaatsvind.
In ieder geval is het wel een nummer wat ik zowel Peter Gabriel als Phil Collins niet meer hoor zingen, het past totaal niet in het werk wat ze later gezongen hebben.
Waarom? Kortweg omdat het een superrelaxe cd is van Morcheeba. Ik vind het de beste cd die ze hebben! Heerlijk, deze cd valt altijd goed en je krijgt er altijd heerlijke zin van, althans ik..
Net terug van stappen en nu lekker morcheeba luisteren met een heerlijke thee
Klassieker, met een geweldige sound en feel, alles klopt, sterke nummers, een van mijn favoriete rockplaten.
Klinkt ook heerlijk op LP
Jeetje, die Beatles in een mash-up? Ondanks dat ik nog steeds nachtmerries heb van die Dangermouse-gedrochten heb ik er toch maar een rake muisklik op de playknop van winamp aan gewaagd.
En hmm, wow. De beat van "tomorrow never knows" is sowieso al subliem, maar met de vocalen van "within' without you" wordt het helemaal cool. Heb de 5.1-versie maar besteld, want dat wil ik wel eens horen.
Schitterend album, meestal in de vergetelheid gedrukt door zijn fantastische opvolger "Underwater Moonlight", maar dit album mag er zeker ook zijn!
Geweldig mix van punk, blues en jaren 60 psychelica, met fantastisch weirde teksten.
Of, zoals ik ooit in een review las: "Like Syd Barrett writing for and singing with the Buzzcocks"
Mooier kan ik het niet zeggen
[ Bericht 8% gewijzigd door cafca op 19-11-2006 20:12:51 ]
Rosy Parlane ~ Jessamine
Drie tittelloze nummers staan op dit tweede album van de nieuw zeelander voor het touch label. Deze plaat bevat van ambient, drone, noise en wat er tussen zit. De nummers zijn heel precies opgebouwd, langzaam worden er geluiden toegevoegd tot er een climax volgt. Na de climax ebt het rustig weg en volgt de volgende track. Geen wereldschokkende plaat als je vaker naar dit soort muziek luistert maar dit de uitvoering is uitstekend naar mijn mening.
Opnames van twee live sessies in de beginperiode van de band (1967 en 1968). Je hoort de band in een experimentele (nog niet zo jazz georienteerde) fase met de organ regelmatig in de hoofdrol. De geluidskwaliteit is niet geweldig dit kan de pret niet drukken. Dit is zeker iets voor de Soft Machine liefhebber.
Kirsty MacColl - Walking Down Madison
In 1991 scoorde Kirsty met een hip-hop georiënteerd nummer een onverwachte hit. Ze schreef het samen met Johnny Marr, en gek genoeg werkt het ook gewoon. De gitaar van Marr, de rustige stem van MacColl en een stukje rap van Aniff Cousins (wie?) maken dit nummer 15 jaar later nog steeds interessant.
Ja, ik luister nu naar het album Galore van Kirsty MacColl, maar ik heb geen zin om een lange post te schrijven over New England, Fairytale of New York, Days, of dat nummer over die gozer die denkt dat hij Elvis is.
Son Volt - Trace op
Son Volt met Farrar lijkt meer op Uncle Tupelo dan Tweedy met Wilco ooit zal doen. Mooie meeslepende alt.county, al word je na twee weken de stem van Farrar wel een beetje zat. Tweedy rockt daarentegen veel meer, dus volgende week is Tweedy-week
Echt een superrelaxt nummer.. Ik zoek eigenlijk meer van deze muziek.. Dergelijke muziek hoorde ik ook (die intro) bij de Asterix en Obelix films... Alleen weet ik niet hoe die artiest daar heet.