Begin november: onomatopee
2 november: ***TheGirlNextDoor*** (meisje)
Half november: Takkie88 (meisje)
19 november: BananaPancake (jongetje)
8 december: altootje86 (jongen)
23 december: Poepz0r's vrouw (meisje)
Oud&nieuw 2021/2022: elamanilo (meisje)
2022
Begin januari: eponine (meisje)
22 januari: littledrummergirl
29 januari: LaBelleFleur27
30 januari: CaVaBien
8 maart: Bottoms_up (meisje)
3 april: B.ertha
***-----------------***vermeldingen zijn (a.s.) officiële fokbaby's (een fokbaby is een baby geboren uit een relatie waar man en vrouw elkaar hebben leren kennen op/door FOK).
Voor wijzigingen graag even een quote of DM. Of vraag even een mod!
[ Bericht 0% gewijzigd door littledrummergirl op 23-11-2021 13:19:32 ]
Er mag meisje achter mijn naamquote:Op dinsdag 23 november 2021 12:59 schreef littledrummergirl het volgende:
Voor wijzigingen graag even een quote of DM. Of vraag even een mod!
Hier staat de teller al op:
- babykleding
- schoenen voor peuter (shoesme heeft een goede sale!)
- newborn set dus
- bijna alle kerstcadeaus
- opbergboxen om alle meuk in kwijt te kunnen
En dan duurt het hele circus nog bijna een week
Wij hebben al gekocht
- Nieuwe babykleertjes want hormonen en de vorige keer hadden we alleen tweedehandse
- Babyfoon
- Slaaptrainer voor de oudste
- Knuffeldoekje
- Zwangerschapskleding
Het staat er ook bij als actie dus het zal wel kloppen! Mooie dealquote:Op dinsdag 23 november 2021 13:39 schreef Keroppi het volgende:
Ik heb bij Babyland een Tripp Trapp voor 188 euro gekocht en toen zat er in het winkelmandje ook nog de babyset voor 0 euro. Ergens vraag ik me af of dit wel klopt, maar we gaan het zien!
Black Friday deals…ik mag van man niets meer bestellen
dus dan betaal ik die wikkeldeken van Snoozebaby die ook in de autostoel kan wel zelf. Dezelfde hebben we nog van zoon, maar ik wil een ander kleurtje (en eentje extra is altijd handig, toch…TOCH?!)Precies, er komt vast poep op, of kotsquote:
Er kunnen volgens mij wat mensen uit het lijstje van de OP!
Black Friday deals…ik mag van man niets meer bestellen
Wij krijgen die van mijn ouders en die vonden het ook een goede deal.
Welke kleur heb je het besteld? Ik ga het ook bestellen maar twijfel alleen zo erg welke kleur te nemen.quote:
Ik heb bij Babyland een Tripp Trapp voor 188 euro gekocht en toen zat er in het winkelmandje ook nog de babyset voor 0 euro. Ergens vraag ik me af of dit wel klopt, maar we gaan het zien!
De witte. We hebben heel lang over de kleur getwijfeld omdat we al een brandweerrode hebben, maar die is uit de collectie. Geen van de andere kleuren matchen met felrood en de rest van het interieur (ja zwart of grijs).quote:
[..]
Welke kleur heb je het besteld? Ik ga het ook bestellen maar twijfel alleen zo erg welke kleur te nemen.
Was dit onze eerste stoel dan kocht ik de lichtgroene.
Maar als ik nu al zie hoeveel lol we van de eerste hebben wilde ik zeker weten weer een Tripp Trapp
Ik mag erbij voor eind mei!quote:
Uitgerekende data:
Begin november: onomatopee
2 november: ***TheGirlNextDoor*** (meisje)
Half november: Takkie88 (meisje)
19 november: BananaPancake (jongetje)
8 december: altootje86 (jongen)
23 december: Poepz0r's vrouw (meisje)
Oud&nieuw 2021/2022: elamanilo (meisje)
2022
Begin januari: eponine (meisje)
22 januari: littledrummergirl
29 januari: LaBelleFleur27
30 januari: CaVaBien
8 maart: Bottoms_up (meisje)
3 april: B.ertha
***-----------------***vermeldingen zijn (a.s.) officiële fokbaby's (een fokbaby is een baby geboren uit een relatie waar man en vrouw elkaar hebben leren kennen op/door FOK).
Voor wijzigingen graag even een quote of DM. Of vraag even een mod!
Ik heb ook nog een newbornset die ik ooit tweedehands overnam, via fok volgens mij zelfs.
We hebben hem bij de eenling(en) nooit gebruikt, maar bij de tweeling was het soms fijn dat er eentje even in kon zitten. Geen idee of we hem nu nodig zullen hebben, we gaan het merken!Ik heb verder nog niets gekocht in de sale nu, want we zitten net precies even heel krap bij kas, dus ik heb niets om uit te geven.
Vorige keer hebben we de newborn set geleend maar dat was het oude model. Hij heeft er nooit graag ingezeten. Toen hadden we in een Landal huisje het nieuwe model met de ligstand en hij was meteen KO erin.
Met de acties nu en de Prénatal mega mazzeldagen afgelopen september hebben we de voornaamste dingen wel in huis. Nu moeten we alleen nog wat meubels voor de nieuwe peuterkamer.
Toevallig heb ik vorige week een 2e hands stoel op de kop getikt voor een prikkie, alleen even een nieuw verfje geven
Verder hebben we de belangrijke dingen sowieso wel in huis maar ben morgen dan ook alweer 38 weken
zijn nu nog wel aan het kijken naar kaartjes, maar da's toch meer voor de leuk en als die wat later zijn prima. Stond toch al op het lijstje. De donkergrijze is het geworden 
.Ow, toen ik m kocht ging er nog 10% van die 89 af. Ik zie dat ze het aangepast hebben. Dan zal die extra korting een foutje geweest zijn. Jammer dat het nu niet meer is!quote:Op dinsdag 23 november 2021 23:05 schreef altootje86 het volgende:
Oeh die newbornset voor de tripptrapp willen wij ook nog! Maar als ik m in mijn mandje doe issie 89 euro, gaat er dan later nog extra korting af?
Toevallig heb ik vorige week een 2e hands stoel op de kop getikt voor een prikkie, alleen even een nieuw verfje geven
Verder hebben we de belangrijke dingen sowieso wel in huis maar ben morgen dan ook alweer 38 weken
Ik denk dat ze hem onder de categorie babymeubels hebben gezet, en dan valt ie onder de uitzonderingen. Helaas helaasquote:
[..]
Ow, toen ik m kocht ging er nog 10% van die 89 af. Ik zie dat ze het aangepast hebben. Dan zal die extra korting een foutje geweest zijn. Jammer dat het nu niet meer is!
Daarnaast merk ik een stuk minder koopdrang, zo bij de 2e.. Het meeste hebben we eigenlijk allemaal nog wel. Zie vooral op om onze rommelkamer leeg te maken, dat wordt de kamer van draak tzt. Maar pff, wat een zooi kun je toch allemaal verzamelen.. Hopelijk komt die nesteldrang nog
Hier staat de jongenskleding al klaar voor vinted en de kleinste maatjes zijn al weggegeven.quote:
Ik denk dat ik pas dingen ga kopen rond de 20 weken. Of in elk geval als we het geslacht weten, weet ik ook meteen of ik de hele bups aan jongenskleding kan doneren
Daarnaast merk ik een stuk minder koopdrang, zo bij de 2e.. Het meeste hebben we eigenlijk allemaal nog wel. Zie vooral op om onze rommelkamer leeg te maken, dat wordt de kamer van draak tzt. Maar pff, wat een zooi kun je toch allemaal verzamelen.. Hopelijk komt die nesteldrang nog
Hier moet dus exact hetzelfde gebeuren. De nesteldrang heb ik al, alleen vinden we er amper tijd voor met een peuter in huis. Als de opvang dicht gaat zie ik het al helemaal niet meer gebeuren. En ik wil hem tussen kerst en nieuwjaar op zijn nieuwe kamer hebben, haha.
Ik mag ook naar de fysio voor mijn bekken. Dat is iets nieuws deze zwangerschap. Ik ben heel benieuwd of de nieuwe maatregelen hier ook impact op gaan hebben.
Ja, die nam je over van mij!quote:
Wij hebben nog twee Tripp trapps, een roze en een groene. Ik twijfel om er eentje weg te doen, want we hebben er eigenlijk geen plek voor. Ik heb bij onze eettafel namelijk bankjes staan aan beide kanten omdat iedereen altijd heel dicht bij mij wil zitten. Dus alleen 1 kopse kant is vrij en 1 stoel daar lijkt me wel voldoende.
Ik heb ook nog een newbornset die ik ooit tweedehands overnam, via fok volgens mij zelfs.
Ik heb verder nog niets gekocht in de sale nu, want we zitten net precies even heel krap bij kas, dus ik heb niets om uit te geven.
OH die zijn heel schattig! En met die slaapsensor + bluetooth kan je van afstand bijhouden hoe de slaap is van de kleine?quote:
Kennen jullie witte/roze ruis? Kwam in ieder geval op deze site 20% korting tegen op zulke knuffels.
Ik kwam nog littleloet.nl tegen met 25% korting op alles, ook wel veel voor de allerkleinsten en leuke weekendtassen en rugtassen van Fresk onder andere.
Die van mij is vandaag bezorgd. 188 euro inclusief de babyset. Thanks voor de tipquote:
Ik heb bij Babyland een Tripp Trapp voor 188 euro gekocht en toen zat er in het winkelmandje ook nog de babyset voor 0 euro. Ergens vraag ik me af of dit wel klopt, maar we gaan het zien!
. Hij was vandaag weer ' normaal met korting' .Hier komt hij ook zometeenquote:Op vrijdag 26 november 2021 19:46 schreef douche-eendje het volgende:
[..]
Die van mij is vandaag bezorgd. 188 euro inclusief de babyset. Thanks voor de tip
na een dag was hij voor die prijs inderdaad weer van de site af, ik vermoed dat het een foutje was maar dat heeft ons wel mooi wat geld bespaard Volgens DHL komt die van ons ook elk momentquote:
[..]
Die van mij is vandaag bezorgd. 188 euro inclusief de babyset. Thanks voor de tip
Als je 'm via Stokke zelf kocht kreeg je 'alleen' de babyset er gratis bij, geen korting. Vond ik dit toch een betere deal
@LDG: Ik denk ook dat her misschien een foutje was. Mazzel voor ons!
Fijn dat je het hebt ontvangen!quote:
[..]
Die van mij is vandaag bezorgd. 188 euro inclusief de babyset. Thanks voor de tip
Balen dat de prijs weer is aangepast. Ik was nog aan het twijfelen
Ja hij stond namelijk twee keer op die site, ook voor de reguliere prijsquote:
[..]
Volgens DHL komt die van ons ook elk moment
Als je 'm via Stokke zelf kocht kreeg je 'alleen' de babyset er gratis bij, geen korting. Vond ik dit toch een betere deal
@:LDG: Ik denk ook dat her misschien een foutje was. Mazzel voor ons!
nou ja, mooi voor ons inderdaad 
Dat was de oak-variant geloof ik, ik heb zitten zoeken of er verschil wasquote:
[..]
Ja hij stond namelijk twee keer op die site, ook voor de reguliere prijs
Mijn vriend wilde in eerste instantie wachten met de babyset want misschien kunnen we dan de huidige gebruiken. Nu moet niet alles matchen voor mij maar een zwarte babyset op een gele tripp trapp gaat mij te ver, ik hoef geen maya de bij kinderstoel
Fijn eindelijk verlof eponine. Moet je nog veel voorbereiden?
We hebben een pretecho geboekt voor over twee weken. Ik hoop echt dat we haar gezichtje kunnen zien
[ Bericht 100% gewijzigd door BananaPancake op 29-11-2021 00:43:51 ]
In mijn hoofd ‘moet’ ik nog heel veel maar dat komt vooral doordat bij peuter alles met 32 weken al klaar stond. Nu 34 weken en een beetje en het kamertje is klaar (peuter is van kamer gewisseld en heeft een nieuw bed dus hoefde alleen het ledikant terug omhoog te zetten). Kleding is grotendeels gewassen en hangt/ligt schoon in de kast. Box, kinderwagen en autostoel moeten nog even naar beneden vanaf de zolder maar dat mag man ergens de komende weken doen. Ziekenhuistas komt over een week of twee wel als ik hopelijk een datum voor de ks heb. Volgens mij dus wel voor het grootste deel voorbereid maar mijn hoofd denkt daar soms anders overquote:
Ja bedankt @:Keroppi!
Mijn vriend wilde in eerste instantie wachten met de babyset want misschien kunnen we dan de huidige gebruiken. Nu moet niet alles matchen voor mij maar een zwarte babyset op een gele tripp trapp gaat mij te ver, ik hoef geen maya de bij kinderstoel
Fijn eindelijk verlof eponine. Moet je nog veel voorbereiden?
We hebben een pretecho geboekt voor over twee weken. Ik hoop echt dat we haar gezichtje kunnen zien
Ik twijfel een beetje of ik een badje in huis ga halen (tweedehands). Bij peuter hebben we destijds het badje nieuw gekocht en letterlijk vier keer gebruikt, hij ging al heel snel met mij mee onder de douche en dat vonden we allebei prettiger dan het badje. Het badje was toen vooral een in de weg staand gevaarte dat ik binnen drie maanden verkocht heb. Voor de kraamzorg is het niet per sé nodig (nagevraagd bij intake).
Leuk een pretecho! Hoeveel weken ben je dan? Wij lieten met 28 weken een 3D/4D echo maken, was leuk en daar hebben we mooie plaatjes van gekregen
We hebben de vorige keren de badjes het meest gebruikt wat later, op de grond onder de douche. Zelf douchen en kind(eren) erbij in het badje. Inmiddels hebben we daar ook een stokke opklapbadje voor, maar daar zit een scheurtje in een van de naden. Nu was ik dus aan het twijfelen om het kleinere model op standaard van stokke erbij te halen...
Ik herken je nesteldrang ook @eponine, hier is dus nog steeds niets voor de baby. En ik ben nu 35 weken en 4 dagen... En mijn lichaam kan haast niet meer! M'n vroedvrouw zei: Bij elke baby weet je lichaam beter hoe het hormonen aanmaakt en hoe het verweekt. Nou dat merk ik zeker. En ook door de vorige keer met alles dubbel weet mijn lichaam nu extra goed hoe het moet lijkt het. Mijn buik weet ook heel goed hoe het moet stretchen, dus de baby heeft plenty of room en zwemt alle kanten op, maar het hangt zwaar aan mijn lichaam zo! Dus als ik (staand) dingen doe, dan moet ik vaak even uitrusten tussendoor
Het gaat echt op standje slak. Vier kinderen daaromheen helpt ook niet mee. Ik heb echt al vuilniszakken vol met dingen weggedaan, maar overal staan nog steeds dozen in mijn huis die uitgezocht moeten of een plek moeten. Vrijdag heb ik via marktplaats wel een bed voor de peuters opgehaald. Ben benieuwd wat ze ervan vinden en of ze het misschien leuk vinden om daar in te slapen. Op zich is er ruimte in ons bed, maar ze willen zo graag naast mij liggen en kruipen 's nachts dan het bed door. Met een kleine baby is dat natuurlijk minder handig, maar dat zal ook wel weer loslopen. De vorige keren hebben we daar geen last van gehad, al waren de peuters dan ook wel een aantal maanden ouder en weer voorbij die kruip door het bed fase. Nou ja, we zullen zien! Het leek me in ieder geval praktisch om een extra bed neer te zetten. Hopelijk lukt het vandaag om een kast te verplaatsen naar een andere kamer zodat we dat bed kunnen neerzetten.SPOILEREn dan heb ik soms van die gedachten dat ik denk: Het is vast een teken dat niets lukt, dat het helemaal niet nodig blijkt omdat onze baby niet mag leven of zo...
En
voor de spoiler. Herkenbare angsten. Hopelijk heb je straks gewoon je babytje in je armen en blijkt alles goed genoeg te zijn. DM even bij interesse, prijs komen we wel uit!quote:
Nieuw gekocht en voor één baby gebruikt. Misschien is er interesse hier?
bébé-jou badstandaard met bébé-bubble
Deze (hetzelfde principe als de Tummy Tub) met een badstandaard van 103 cm die geschikt is voor de bubble en voor gewone babybadjes:
Ik gebruik het badje 2 keer per week sinds Bambi er is. Ze vind het heerlijk. Wil wel met haar douchen maar weet dus even niet hoe ik dat in de praktijk moet doen zonder dat 1 van ons het koud krijgt (ik dus
).Het scheelt dat we alles grotendeels wel in huis hebben en allen maar hoeven uit te pakken. Mja dat moeten we dus wel nog even doen
Zelf uitkleden, baby uitkleden, onder de douche stappen samen. Vooraf aankleedkussen neerleggen op de grond met dikke warme handdoek erop. Baby eruit, in doek wikkelen, zelf afdouchen/haar wassen, eruit, zelf afdrogen en aankleden, baby afdrogen en aankleden. Zeker zolang ze niet rollen gaat dat uitstekend en jij bent vaak prima entertainment om naar te kijken zolang ze daar liggenquote:
Hoe doen jullie dat dan, met baby onder de douche? En dan eigenlijk vooral daarna? Zelf nog nat de baby afdrogen en aankleden of..?
Ik gebruik het badje 2 keer per week sinds Bambi er is. Ze vind het heerlijk. Wil wel met haar douchen maar weet dus even niet hoe ik dat in de praktijk moet doen zonder dat 1 van ons het koud krijgt (ik dus
voor de spoiler van @elamanilo, het komt heus goed. Wat fijn dat je iig een bed voor je peuters hebt kunnen regelen!@Viv ik had het gezien en heb serieus getwijfeld, maar Tiel is helaas wat te ver weg vanuit mijn dorpje naast de mooie stad achter de duinen.
@TheGirlNextDoor, wat @Jentin zegt heb ik regelmatig gedaan maar ik ging met name douchen met baby als man thuis was en hij dus baby af kon drogen terwijl ik mezelf afdroogde. Ben benieuwd of dat nu met een peuter erbij ook weer haalbaar gaaf zijn. We’ll see!
Ik heb douchen met de baby eigenlijk nooit echt handig gevonden (of handig in geworden...). Team badje dusquote:
Hoe doen jullie dat dan, met baby onder de douche? En dan eigenlijk vooral daarna? Zelf nog nat de baby afdrogen en aankleden of..?
Ik gebruik het badje 2 keer per week sinds Bambi er is. Ze vind het heerlijk. Wil wel met haar douchen maar weet dus even niet hoe ik dat in de praktijk moet doen zonder dat 1 van ons het koud krijgt (ik dus
En dan de Stokke Flexibath. Nu gewoon op het aanrecht, lekker makkelijk met vullen en weer legen
Vaak doe ik dat ook als we met z'n allen thuis zijn. Dan geeft mijn man de baby aan en pakt hij haar ook weer aan als ze klaar is. Dan droogt hij haar af en kleedt hij haar aan, kan ik nog even me time hebben onder de douche.Herkenbare gevoelens ela. Ik heb het vaak ook.
En voor wie het vroeg: pretecho hebben we als ik 27 weken ben. Dus ik hoop ook op mooie plaatjes!SPOILERMaar dan omgekeerd. Ik ben best veel spullen aan het zorgen en soms geeft mij dat een gevoel van paniek. Want stel dat ik met al die spullen blijf zitten als ze toch niet mag blijven
Het is gelukkig al stukken minder dan de vorige keer. Ik heb nog maar 1 of 2 keer gedroomd dat ze dood ging vs gemiddeld 1 keer per week.
voor degene die ook van die nare dingen denken of dromen af en toe...Tummy tub, dat was mijn moeder haar 'grote' wens altijd vroeger. Het leek haar zalig voor haar baby. Ik denk dat ze het bij m'n jongste zusje ook gehad heeft.
Misschien is dat ook nog wel een leuk idee, en daarna kan ie prima als emmer gebruikt worden natuurlijk. Of wasmandje of zo.
Hier doen we het met douchen doorgaans ook met z'n tweeen. Eentje gaat onder de douche, de ander kleedt de baby uit en geeft de baby vervolgens aan. Na afloop pakt diegene de baby ook weer aan en gaat afdrogen en aankleden terwijl degene onder de douche nog even afspoelt etc.
Met de tweeling deden we dan zelfs dat eerst baby twee dan ook nog in de douche ging, of dat we dan juist wisselden en de persoon die nog niet gedoucht had baby twee dan meteen meenam.
Mijn lief werkt ook thuis, dus het kan op elk moment. Maar doorgaans zijn de douche tijden hier 's ochtends of juist net na het avondeten voor het naar bed gaan.
Als ik eens alleen was, dan kleedde ik eerst mezelf uit, daarna de baby. Dan samen onder de douche en wassen. Daarna baby in handdoek op aankleedkussen op de grond en zelf afdouchen/afdrogen en ondergoed aan. Dan de baby afdrogen en aankleden en mezelf aankleden.
Oh, klinkt wel als een goede routine inderdaad. Ga ik eens proberenquote:
[..]
Zelf uitkleden, baby uitkleden, onder de douche stappen samen. Vooraf aankleedkussen neerleggen op de grond met dikke warme handdoek erop. Baby eruit, in doek wikkelen, zelf afdouchen/haar wassen, eruit, zelf afdrogen en aankleden, baby afdrogen en aankleden. Zeker zolang ze niet rollen gaat dat uitstekend en jij bent vaak prima entertainment om naar te kijken zolang ze daar liggen
Ik ben vooral benieuwd wat Bambi fijner vindquote:
[..]
Ik heb douchen met de baby eigenlijk nooit echt handig gevonden (of handig in geworden...). Team badje dus
En dan de Stokke Flexibath. Nu gewoon op het aanrecht, lekker makkelijk met vullen en weer legen
Op dit moment kent ze alleen het badje (en daar geniet ze echt van). Ga binnenkort eens kijken hoe dat met douchen gaat. Als het haar (en/of mij) niet bevalt hou ik het verder ook gewoon bij het badje Meest voorkomende was overigens baby met maxi cosi op het dak van de auto zetten en dan wegrijden
. Vast gebaseerd op mensen die hun telefoon of beker koffie daarop laten staan en dan vertrekken. Needless to say dat ik nooit daadwerkelijk de baby op het dak heb gezet
kan er denk ik niet eens goed bij haha. maar dat je een enorm verantwoordelijkheidsgevoel hebt naar je kind toe. Schijnt ook heel normaal te zijn (en vrijwel iedereen heeft dat, dus je bent echt niet de enige), al kan ik het mij voorstellen dat je er nooit iemand over hoort. Het is natuurlijk niet alsof je bij het CB met andere moeders praat over die dwanggedachtes die je soms hebt over expres de MaxiCosi op het dak laten staan en dan wegscheuren enzo Vandaag ben ik precies 250 dagen zwanger Dat past in het rijtje van op een hoog dak staan en dan een fractie van een seconde fantaseren dat je eraf stapt. Dat heeft blijkbaar iets van doen met dat je hersenen zichzelf testen of dat je je remming test.quote:
Er stond van de week een stukje in het AD dat bijna iedereen die gedachtes/dromen heeft. Betekent niet dat je onbewust een psychopaat bent
Echt?quote:
[..]
Dat past in het rijtje van op een hoog dak staan en dan een fractie van een seconde fantaseren dat je eraf stapt. Dat heeft blijkbaar iets van doen met dat je hersenen zichzelf testen of dat je je remming test.
Ik heb zo vaak van die idiote split second gedachten. Zoals tijdens autorijden 'als ik nu een ruk aan m'n stuur geef dan..'. Ik zou die shit die dan in me opkomt nooit doen en ik schaam me echt dood voor die gedachten. De ergste durf ik hier niet eens te noemen. Maar het is dus heel normaal? In de auto heb ik dat ook wel eensquote:
[..]
Echt?
schijnt een vrij normaal iets te zijn. Heeft er niks mee te maken of je ongelukkig bent of knettergek o.i.d. er is een term voor maar daar kom ik nu even niet op 
https://www.ggznieuws.nl/(...)ts-wat-je-niet-wilt/
Iets heel anders, hebben jullie dit keer die zwangerschapsdozen enzo besteld? Waren ze de moeite waard? Ik bestel ze sowieso met mijn spammailaccount en een fake telefoonnummer, maar dan nog.
Jaquote:
Intrusies
https://www.ggznieuws.nl/(...)ts-wat-je-niet-wilt/
opgelostDie van de babydump gaat nergens overquote:
Oh ja, die gedachten heb ik ook, volgens mij hebben veel mensen dat. Goed om te lezen dat dat niet betekent dat je gek aan het worden bent
Iets heel anders, hebben jullie dit keer die zwangerschapsdozen enzo besteld? Waren ze de moeite waard? Ik bestel ze sowieso met mijn spammailaccount en een fake telefoonnummer, maar dan nog.
die kun je laten zitten. De gewone blije doos is wel leuk, zit naast reclame ook nog wel wat bruikbaars in Blije Doos en Zwangerbox (Ouders van Nu) zijn wel leuk. Tas van Etos en Kruidvat stelden weinig voor (bij die van Kruidvat kreeg ik de lege tas in m’n handen geduwd met “stop maar erin wat erin hoort”, waarop ik vroeg wat er dan in hoorde en daarvoor moest ze eerst met een andere vestiging bellen want ze wist het zelf ook nietquote:
Iets heel anders, hebben jullie dit keer die zwangerschapsdozen enzo besteld? Waren ze de moeite waard? Ik bestel ze sowieso met mijn spammailaccount en een fake telefoonnummer, maar dan nog.
)quote:
[..]
In de auto heb ik dat ook wel eens
Fijn om te lezen dat het normaal isquote:
Intrusies
https://www.ggznieuws.nl/(...)ts-wat-je-niet-wilt/
Gelukkig is het dus vrij normaal.
Ik heb nu alleen de blije doos. Daar zit een pakje pampers premium protection in en die gebruiken we ook.
Kruidvat ga ik waarschijnlijk laten zitten. Dat pak luiers is vorige keer niet opgegaan en de verzorgingsproducten heb ik liever ergens anders van.
Ik heb verder de blije doos en die van ouders van nu (zwangerbox?) bij de Blokker opgehaald. Het is niet per se de moeite waard, maar ik vond het toch gewoon leuk om te krijgen.
Ik wist helemaal niet dat Etos ook zo’n doos heeft joh! Ik kom daar altijd voor de luiers (wij gebruiken Naty).
vanuit niemandslandHet is geen zwangerschapsdoos maar een boek:
https://lemniscaat.nl/welkom/
Die kwam ik tegen door de recensie van MevrouwCactus
OUD / [Recensie]De Bijzondere Beer - Tjibbe Veldkamp & Marijke ten Cate
[ Bericht 26% gewijzigd door Elleska op 29-11-2021 22:42:46 ]
Oh ja, die heb ik bij draak ook gehaald! Super leuk idd.quote:
Het is geen zwangerschapsdoos maar een boek:
https://lemniscaat.nl/welkom/
Die kwam ik tegen door de recensie van MevrouwCactus
OUD / [Recensie]De Bijzondere Beer - Tjibbe Veldkamp & Marijke ten Cate
Leuk, dat boek van Lemniscaat! Helaas hier in de buurt niet op te halen
Direct alle babyspullen gepakt en uitgezocht, gelukkig zat het meeste in zakken en dan weer in afgesloten plastic dozen. De schade is een kapot en vies babynestje (die qua kleuren toch al niet mijn smaak was), wat vieze knuffeltjes en een kapotte puzzel van de peuter. Dat ruimt lekker op en ik heb weer iets om op het verlanglijstje te zetten, had namelijk al een nieuw babynestje op het oog maar vond het onzin er eentje te kopen zolang we die andere nog hadden
En dan begin ik nu ook maar langzaamaan met het wassen van de bekleding van de autostoel, tripp trapp newbornset enzo
Had alleen gehoopt dat die nesteldrang wat meer de kop op zou steken, er mag stiekem nog een hoop opgeruimd en gesopt worden maar heb er zo geen zin in
Jeetje zeg. Ik vraag me af hoe ik dit ga doen, twee kleine kinderen combineren
Peuter wil vermaakt worden, veel samenspelen. Ik wil liggen, uitrusten en stilte. Ik heb geen energie, maar ik vind het ook zo sneu als ik elke keer moet zeggen dat mama moe is. Hoe doen jullie dit? Ga ik hier mijn draai in vinden of is het een verloren zaak?
Ik ben echt angstig. Ik wil straks beide kinderen niet tekort doen, maar ik trek het nu al niet meer. Zucht.
Onze oudsten zijn volgens mij redelijk van dezelfde leeftijd, en ik snap je gedachten.quote:
Zijn er hier meer mensen die zwanger zijn en waarbij er ook nog een peuter rondloopt met de nodige uitbarstingen?
Jeetje zeg. Ik vraag me af hoe ik dit ga doen, twee kleine kinderen combineren
Peuter wil vermaakt worden, veel samenspelen. Ik wil liggen, uitrusten en stilte. Ik heb geen energie, maar ik vind het ook zo sneu als ik elke keer moet zeggen dat mama moe is. Hoe doen jullie dit? Ga ik hier mijn draai in vinden of is het een verloren zaak?
Ik ben echt angstig. Ik wil straks beide kinderen niet tekort doen, maar ik trek het nu al niet meer. Zucht.
Maar het komt goed. De eerste keer dat ik een dag met beiden alleen was dacht ik ook: "Maar hoe dan!?" "Hoe leg ik een baby die moeizaam inslaapt op bed terwijl er ook een peuter rondloopt?"
Maar het gaat je lukken!
Hier hoogzwanger met een verrot bekken en een verse kleuter. Ik lig veel vanwege de pijn en moet hierdoor mijn zoontje vaak "afwijzen" als hij komt vragen of we zullen doen wie het hardste kan rennen of wanneer hij bovenop me wil duiken. Ik leg hem gewoon vaak uit dat die dingen nu even niet kunnen, dat dat niet komt omdat ik hem niet leuk/lief vind en dat het weer over zal gaan. Daarna geef ik aan wat we wel samen kunnen doen. Meestal werkt dit wel (soms maar kortquote:
Zijn er hier meer mensen die zwanger zijn en waarbij er ook nog een peuter rondloopt met de nodige uitbarstingen?
Jeetje zeg. Ik vraag me af hoe ik dit ga doen, twee kleine kinderen combineren
Peuter wil vermaakt worden, veel samenspelen. Ik wil liggen, uitrusten en stilte. Ik heb geen energie, maar ik vind het ook zo sneu als ik elke keer moet zeggen dat mama moe is. Hoe doen jullie dit? Ga ik hier mijn draai in vinden of is het een verloren zaak?
Ik ben echt angstig. Ik wil straks beide kinderen niet tekort doen, maar ik trek het nu al niet meer. Zucht.
en herhaal ik het in allerlei varianten tig keer op een dag). Maar hij is dus wel op een leeftijd waarop hij daar tot op zekere hoogte iets mee kan.
Helemaal op de avonden dat ik alleen thuis ben, moet werken tot 17, beide kinderen op verschillende plekken moet ophalen, moet koken, naar bed moet brengen en dat allemaal binnen n uurtje of twee
lijkt nu nog echt een onoverkomelijke hobbelquote:
Zijn er hier meer mensen die zwanger zijn en waarbij er ook nog een peuter rondloopt met de nodige uitbarstingen?
Jeetje zeg. Ik vraag me af hoe ik dit ga doen, twee kleine kinderen combineren
Peuter wil vermaakt worden, veel samenspelen. Ik wil liggen, uitrusten en stilte. Ik heb geen energie, maar ik vind het ook zo sneu als ik elke keer moet zeggen dat mama moe is. Hoe doen jullie dit? Ga ik hier mijn draai in vinden of is het een verloren zaak?
Ik ben echt angstig. Ik wil straks beide kinderen niet tekort doen, maar ik trek het nu al niet meer. Zucht.
Vandaag was wat dat betreft een fantastische dag
, vanwege het weer toch wat meer aan huis gebonden en we werden gek van elkaar. Einde van de middag ben ik de kamer uitgelopen (man kwam drie minuten daarna van zolder want klaar met werk) omdat ik de zoveelste blèrsessie vanwege debiele redenen niet meer trok.Ik probeer hem telkens maar uit te leggen dat ik wel wil maar nu even niet zoveel kan. En dan iets voorstellen wat we wél kunnen doen op dat moment. Normaal werkt dat vrij goed, maar vandaag dus niet.
Angstig ben ik niet, het komt vast wel goed…
Ik heb een vriezer roulatie systeem! Ik kook op de rustigere avonden een dubbele portie (doe ik 2x per week) en die mik ik in de vriezer. Voor de drukke dagen haal ik het eten in de ochtend eruit, 's avonds opwarmen/aanvullen en eten maar.quote:
Trouwens herken ik me wel in de " hoe ga ik dit straks doen met twee kinderen"?
Helemaal op de avonden dat ik alleen thuis ben, moet werken tot 17, beide kinderen op verschillende plekken moet ophalen, moet koken, naar bed moet brengen en dat allemaal binnen n uurtje of twee
Er ligt hier afwisselend nu
- maaltijdsoep
- lasagne
- stamppotten (boerenkool, zuurkool)
- kip in zoetzure saus
- curry
- pastasaus
Dat is echt onze redding. Ik heb nu voor 5 dagen eten in de vriezr nu omdat ik nu wat meer tijd heb om vooruit te koken. En ik kies Bas zijn top favorieten hiervoor, dan eet hij sowieso iets.
En het komt uiteindelijk wel goed. Een baby is wel makkelijker dan een peuter merk ik nu
Ik had deze angst ook echt toen ik zwanger was. Ik had aan het eind ook echt weinig energie en geduld voor m'n bijna twee jarige. Dat was de eerste paar dagen na komst baby nog steeds zo, maar het is verrassend hoe snel je daarin je draai vindt. Ik maak nu al veel gebruik van de draagdoek en ik denk wel dat een tweede sowieso vanaf het begin eraan went de aandacht te moeten delen.quote:
Zijn er hier meer mensen die zwanger zijn en waarbij er ook nog een peuter rondloopt met de nodige uitbarstingen?
Jeetje zeg. Ik vraag me af hoe ik dit ga doen, twee kleine kinderen combineren
Peuter wil vermaakt worden, veel samenspelen. Ik wil liggen, uitrusten en stilte. Ik heb geen energie, maar ik vind het ook zo sneu als ik elke keer moet zeggen dat mama moe is. Hoe doen jullie dit? Ga ik hier mijn draai in vinden of is het een verloren zaak?
Ik ben echt angstig. Ik wil straks beide kinderen niet tekort doen, maar ik trek het nu al niet meer. Zucht.
En bij de tweeling had ik er heel veel vertrouwen in, want ik dacht de hele tijd dat er maar eentje bij zou komen en de tweede was zoooo makkelijk gegaan dat ik dacht: dat wordt een eitje!
Maar dat werd dus erg intens 😂
Nu maak ik me wel zorgen omdat de tweeling nog zoveel zorg nodig heeft. Ze willen nog niet zindelijk worden (M plast gewoon overal en lijkt het nog niet aan te voelen komen, S wil alleen maar een luier aan anders gaat ie huilen). Dus straks moeten we bij drie personen luiers verschonen… met twee vind ik dat al een grote taak, laat staan met drie… en straks willen er drie kindjes op mij geplakt zitten… En dan zijn er ook nog twee groteren die al wel veel zelf kunnen maar natuurlijk ook nog kind zijn en mij wel eens nodig hebben. Ik weet de vorige keer dat we onze toen peuter echt aan z’n lot hebben over moeten laten bijna. We hadden toen zoveel handen vol dat hij telkens moest wachten en/of dat onze grootste hem moest helpen, er was echt nauwelijks ruimte meer voor hem. Daar heb ik me heel lang schuldig over gevoeld. 😭
Ik zie nog niet zo goed voor me hoe dat nu praktisch kan gaan lopen. Ik heb nu nog minder hulp dan toen, dus alles komt op mijn schouders. Maar goed, het zal zich vanzelf wel wijzen natuurlijk. 😉 En er is altijd weer ergens licht aan het eind van de tunnel. Maar ik bereid me er wel op voor dat ik het eerste jaar gewoon geen tijd heb voor iets anders behalve zorgen voor kindjes. En daarna komt er misschien wel weer wat ruimte. Dan heb ik ook wel weer genoeg dingen die ik leuk vind om te doen.
Ik was me er al op aan het voorbereiden door nu eigenlijk al niets meer te doen met social media bijv. En heel weinig sociale afspraken en zo. Jammere is dat ik wel nu graag wil opruimen, maar m’n lichaam dat niets meer toe laat. En de eerste tijd ga ik daar natuurlijk niet aan toe komen. Misschien kunnen we, als er wat ademruimte is qua financiën, een hulp daarvoor inhuren of zo. Dat zou dan wel welkom zijn. Nu is er even geen budget voor, het is nu schipperen. Gisteren heeft m’n middelste heel veel meegeholpen, dat was lief, eindelijk de vloer leeg zodat ik dan kan stofzuigen (wat hopelijk vandaag lukt!).[ Bericht 98% gewijzigd door feestmaniak op 05-12-2021 19:17:23 ]
?SPOILERAlsof er een trottoirband naar buiten gewerkt moet worden... Geen beweging in te krijgen
Verder geen snelle oplossingen, duren minimaal een dag of 2 vaak (lactulose, macrogol oid). En extra extra extra veel drinken, opletten op je vezelinname enzo.
Ik had thuis gelukkig nog een fles Roosvicee laxo staan, dus daar heb ik gisterenavond nog flink wat van gedronken en vanmorgen kwam er gelukkig wat beweging inquote:
Euhm.... hooguit kun je wat vaseline inbrengen achteraan om het laatste stukje van de 'rit' wat gladder te maken?
Verder geen snelle oplossingen, duren minimaal een dag of 2 vaak (lactulose, macrogol oid). En extra extra extra veel drinken, opletten op je vezelinname enzo.
Ik haal morgen even microlax bij de drogist, dat (mocht dit nog eens gebeuren
)ik het ter plekke op kan lossen. En verder idd maar even wat meer vezels eten ect, vooral ook omdat ik vanwege mn bekken een heel stuk minder mobiel ben en niet even een extra wandeling kan gaan maken. Dus die stilstand zal ook echt niet helpen
.Dat is inderdaad ook nog een snelwerkende optie, ik dacht eigenlijk dat dat niet mocht tijdens zwangerschap maar lees nu dat dat toch wel mag (wel kortdurend).quote:
[..]
Ik had thuis gelukkig nog een fles Roosvicee laxo staan, dus daar heb ik gisterenavond nog flink wat van gedronken en vanmorgen kwam er gelukkig wat beweging in
Ik haal morgen even microlax bij de drogist, dat (mocht dit nog eens gebeuren
En verder idd maar even wat meer vezels eten ect, vooral ook omdat ik vanwege mn bekken een heel stuk minder mobiel ben en niet even een extra wandeling kan gaan maken. Dus die stilstand zal ook echt niet helpen
Ik heb zelf inmiddels via de huisarts macrogol gekregen omdat ik toch nog net een aambei inclusief bloedend scheurtje had ontwikkeld in de laatste weken
ik gebruikte hiervoor al lactulose want ik heb de hele zwangerschap al moeite met wcbezoek, maar dat werkte net niet voldoende voor mij eigenlijk. Ook dat ik aan het begin van mijn verlof wat meer moeite had met mijn nieuwe dagritme en daardoor weleens een dosis vergat hielp niet mee natuurlijk
begint me inmiddels toch wel een beetje op te breken . Ik weet dat het er tot op zekere hoogte bij hoort, maar ik maak wel echt steeds maar halve nachten hierdoor. Zijn er meer mensen die dit zo hebben?Afgelopen 1 december de 2e geboren, knaapje, met een grote broer van 5 (september 2016).
28 november was de uitgerekende datum, stuitligging dus sowieso ziekenhuisbevalling. Lang verhaal in spoiler
Vaginale stuitbevalling dus goed en zonder (ernstige) problemen doorlopen.SPOILERDinsdagavond 30 november nog eters gehad, de vrouw nergens last van. Rond kwart voor 10 naar bed. Rond 10 uur hoorde ik naast me "liefje! Pak jij de oude handdoeken??!!". Vliezen dus gebroken, dus het ziekenhuis bellen (vanwege de stuitligging).
Rustig aan doen, maar kom maar naar het ziekenhuis.
Kleuter gelukkig al in bed, dus daar "alleen even" oppas voor regelen. Mijn moeder bellen, "Tuurlijk kom ik. Tot zo!" (Woont 3 kwartier verder, maar schoonouders schieten bij het bericht al vol in de paniek, mijn moeder is veel nuchterder).
Kwart voor 12 reden we weg, om 0.26u stonden we voor een dichte deur. We moesten aanbellen maar kregen geen reactie, dus het noodnummer bellen (gebeld om 0.26u).
Ze deden de deur open, maar waar thuis niets aan de hand was, begonnen de weeën in de buurt van het ziekenhuis.
Nou mevrouw, we lopen maar gelijk door naar de kamer.
De gynaecoloog werd gebeld ter assistentie en onze verloskundige ook, die wilde er graag bij zijn. "Helaas" waren ze allebei te laat, want toen ze de kamer binnen kwamen was die kleine knaap er dus al; 01.01u. Waar we dus om 0.26u (nog) voor de deur stonden.
Even een klein beetje assistentie met adem halen (5 knijpjes in een of andere luchtzak) en toen deed hij het helemaal goed. Rond 3u mochten we alweer naar huis, ideaal!
De kleuter van 5 hier vindt het machtig mooi. Waar wij semi bang waren dat hij het opeens moeten delen van onze aandacht niet zou trekken, is hij juist super lief en wil van alles meehelpen. Niet super handig want subtiel is een woord dat niet voor komt in zijn woordenboek, maar ook dat gaat helemaal goed.
*Wel het "voordeel" hier dat mijn vrouw in het onderwijs zit en dus veel verlof heeft (ook een aantal weken onbetaald); 15 oktober 2021 begon het verlof, en ze hoeft 22 augustus 2022 pas weer te beginnen.
Ik zelf heb vanaf 19 november 2021 "verlof", en hoef 17 januari 2022 pas weer te beginnen, dus gaat ook lekker.
Verlof vanaf 19 november omdat hier in huis nog even corona om de hoek kwam kijken, dus de eerste (bijna) 2 weken quarantaine.
Aan de corona niets over gehouden en het doorlopen stelde ook weinig voor. We voelden ons dusdanig goed (alleen een hoestje) dat we ons er niet voor ziek zouden melden.
De kleine knaap groeit goed.
Verloop van gewicht
Geboorte: 3340 gr
Dag 2: 3170 gr
Dag 3: 3140 gr
Dag 4: 3170 gr
Dag 5: 3280 gr (!)
Dag 6: 3350 gr
Geen idee of er nog keer vragen /positieve berichten nodig zijn, daar niemand mij hier kent gok ik zo, maar dan heeft men hier even weer een positieve ervaring van een kort geleden, vaginale stuitbevalling.
Ik had dit ook. Bloedirritant. Vooral omdat er niet echt een duidelijke aanleiding voor was (geen pijn/ongemak oid).quote:
Ik wordt al twee weken tussen 4 en 5 wakker snachts en kan daarna niet meer slapen
Nee precies, gewoon klaar wakkerquote:
[..]
Ik had dit ook. Bloedirritant. Vooral omdat er niet echt een duidelijke aanleiding voor was (geen pijn/ongemak oid).
en dan maar wachten tot het 7 uur is en de mannen ook op moeten staan. en dat grote broer het zo goed doet in zn nieuwe rol.Yep was hier ook! Rond de tijd dat mijn verlof inging stopte dat weer, toen ging ik een soort winterslaap houden. Meestal tegen 4 uur wel 1x wakker om te plassen maar sliep daarna rustig door tot een uur of 9, 10quote:
Ik wordt al twee weken tussen 4 en 5 wakker snachts en kan daarna niet meer slapen
Ik vind eigenlijk dat dat de standaard moet zijn en dat vrouwen de mogelijkheid moeten hebben om een jaar verlof op te nemen na de bevalling. Het is eigenlijk belachelijk dat er van je verwacht wordt om na 10/12 weken weer aan de slag te gaan.
Dit keer wil ik wel iets meer zwangerschapsverlof, omdat ik nog best veel moet doen. Ik heb mijn verlof laten ingaan vanaf 34 weken (zul je net zien dat ik nu met 40 weken beval
). En heb aansluitend weer 5 weken vakantieverlof opgenomen.En wow dat is lang verlof. Ik neem ook wel extra (en ook een deel onbetaald) maar niet zo lang
Ik kan me het ook niet voorstellen Cavabien, om na 10-12 weken terug te beginnen. Vorige keer was het net zoals bij jou. Bij 36 weken gestopt en met 37 weken bevallen. En dan nog werd ik echt depri van het idee terug te gaan werken. Dus last minute 10 weken ouderschapsverlof opgenomen. Ik besef wat een enorme luxe dat is, als dat mogelijk is.
Nu stop ik ook ongeveer met 34 weken. En neem ik weer een deel vakantie en onbetaald om na 2 augustus nog een paar weken deels betaald op te kunnen nemen. Dit is de laatste keer dus ik wil graag van de nieuwe regeling gebruik maken
Dat is natuurlijk wel op te lossen, maar verre van ideaal.
Al met al is het hier hartstikke snel en goed gegaan, en hij maakt 's nachts al rukken van 4 tot 5 uur. Relatief veel slapen voor ons dus
Dankjewel voor het delen. Super fijn dat jullie allebei de tijd hebben om te wennen en voor elkaar te zorgen.
Wat Cavabien ook zegt, het zou (veel) gebruikelijk(er) moeten zijn om lang(er) verlof op te nemen. Ik denk dat vrouwen, maar ook mannen en gezinnen, daar veel meer aan hebben. Maar dat is dan vaak pas goed merkbaar op langere termijn, en daardoor komt zoiets niet makkelijk van de grond.
Littledrummergirl: Ik ben altijd zo'n slechte slaper, en ik lig nu ook standaard halve nachten wakker. Overdag heb ik er gelukkig niet teveel last van qua vermoeidheid. Maar ik kan sowieso erg weinig momenteel, dus het valt ook niet echt op of zo haha.
Volgens mij ben ik morgen 37 weken en er is dus nog steeds geen plek voor de baby, en niets klaargelegd voor de baby. Ik heb geen eens een vulslang of bevalbadhoes in huis op dit moment. Het voelt enorm uitzichtloos. Een paar keer heb ik het eigenlijk al opgegeven en dacht ik: Wat maakt het nog uit. Ik zie wel waar en hoe ik beval en dan ga ik in m'n bed liggen en zoekt de rest het maar uit met alle rommel... Maar ja, al die hormonen natuurlijk. Dus dan moet ik verschrikkelijk huilen en daarna pak ik weer ergens een doos vandaan en probeer ik zo goed als lukt verder te gaan met al die rommel. Ik zie het alleen nog niet gebeuren dat mijn huis netjes is voordat de baby komt. En dat maakt me dan ook weer verdrietig, ik had zo graag dat ik (nu al) met mijn beentjes omhoog zou kunnen gaan zitten, met m'n breiwerkje in de hand, kopje thee. Af en toe wat rommeltjes opruimen of een broodje smeren voor de andere kindjes...
Morgen heb ik weer een sessie met m'n psych. En vrijdag zie ik mijn allerliefste vroedvrouw
Hopelijk helpt dat mee om weer wat moed te verzamelen. Evenals uitzicht op vermindering van spullen Lichtpuntje was dat ik zag dat bepaalde onderdelen van de ikea kast die ik graag wil neerzetten eindelijk op voorraad zijn, dus ik heb goede hoop dat de onderdelen die ik dan nodig heb ook één dezer dagen aangevuld gaan worden. Dan lukt het hopelijk om een kast neer te zetten voor de babyspulletjes. Enige obstakel is dan nog dat de commode weg moet, die hebben ze zelfgemaakt bij de zwangerschap van de oudste. Dus dat is natuurlijk wel even een dingetje
maar hopelijk kan ie dan iemand anders heel blij gaan maken, want hij is nog steeds tof en relaxed.Wat zijn de dingen die je nu wel zou kunnen doen? De hoes en slang voor het bevalbad regelen, zodat dat in ieder geval in orde is misschien?
Kortom…wat is echt prioriteit voor de baby en jou? Een setje kleding, wat luiers, je bevalbad en je mooie affirmatiekaarten denk ik. Heb je al nieuwe gemaakt?, bij je vorige zwangerschap had je zulke mooie hangen
[ Bericht 0% gewijzigd door eponine op 07-12-2021 16:36:23 ]
Ik heb weer een mooie sticker gekregen van de VK en we hebben het uitgebreid gehad over wel/niet borstvoeden. Ik twijfel daar heel erg over want ik ken alle voordelen, heb C. ook een jaar lang gevoed, maar ben er ook zelf (mede) bijna aan onderdoor gegaan en daar ben ik nu heel bang voor. Dan klinken flesjes heel aanlokkelijk, maar ook die kennen natuurlijk flinke nadelen (gezondheid, gedoe). Terwijl ik borstvoeden ook bij tijden heel mooi heb gevonden. Eigenlijk kom ik er gewoon niet uit. Het is ook geen gebrek aan info ofzo.
En ik vrees dat ik misschien een blaasontsteking heb en daar heb ik echt geen zin in
Je zou kunnen beginnen met borstvoeding en zodra je merkt dat het niet lekker gaat/niet goed voelt, alsnog overgaan op kunstvoeding. Gelukkig worden kindjes op kunstvoeding ook gezond groot (ik ben er zelf het levende bewijs vanquote:
Ela, los van de praktische oplossingen, gaat het wel goed met je? Ik lees regelmatig berichtjes van je waarbij ik me afvraag of je niet langzaam afglijdt in een depressie. Let je goed op jezelf? Kaart je dit ook aan bij je psych?
Ik heb weer een mooie sticker gekregen van de VK en we hebben het uitgebreid gehad over wel/niet borstvoeden. Ik twijfel daar heel erg over want ik ken alle voordelen, heb C. ook een jaar lang gevoed, maar ben er ook zelf (mede) bijna aan onderdoor gegaan en daar ben ik nu heel bang voor. Dan klinken flesjes heel aanlokkelijk, maar ook die kennen natuurlijk flinke nadelen (gezondheid, gedoe). Terwijl ik borstvoeden ook bij tijden heel mooi heb gevonden. Eigenlijk kom ik er gewoon niet uit. Het is ook geen gebrek aan info ofzo.
En ik vrees dat ik misschien een blaasontsteking heb en daar heb ik echt geen zin in
).Ja, maar het punt is dus dat ik dat vorige keer ook niet deed. De drempel om te stoppen was te groot. En het opstarten de eerste week/weken was hel. Dus dat zou een reden zijn om er überhaupt niet aan te beginnen. Maar aan de andere kant, misschien gaat het nu wel heel makkelijk?quote:
[..]
Je zou kunnen beginnen met borstvoeding en zodra je merkt dat het niet lekker gaat/niet goed voelt, alsnog overgaan op kunstvoeding. Gelukkig worden kindjes op kunstvoeding ook gezond groot (ik ben er zelf het levende bewijs van
Ah, dat maakt het wat ingewikkelder ja. Heb je voor jezelf een lijstje gemaakt met alle voor- en nadelen voor jou? Misschien dat het helpt om dat op papier te zien. En heb je een partner? Hoe denkt die erover?quote:
[..]
Ja, maar het punt is dus dat ik dat vorige keer ook niet deed. De drempel om te stoppen was te groot. En het opstarten de eerste week/weken was hel. Dus dat zou een reden zijn om er überhaupt niet aan te beginnen. Maar aan de andere kant, misschien gaat het nu wel heel makkelijk?
Goed dat je je twijfels hebt besproken! Hoe denkt je partner er over?quote:
Ela, los van de praktische oplossingen, gaat het wel goed met je? Ik lees regelmatig berichtjes van je waarbij ik me afvraag of je niet langzaam afglijdt in een depressie. Let je goed op jezelf? Kaart je dit ook aan bij je psych?
Ik heb weer een mooie sticker gekregen van de VK en we hebben het uitgebreid gehad over wel/niet borstvoeden. Ik twijfel daar heel erg over want ik ken alle voordelen, heb C. ook een jaar lang gevoed, maar ben er ook zelf (mede) bijna aan onderdoor gegaan en daar ben ik nu heel bang voor. Dan klinken flesjes heel aanlokkelijk, maar ook die kennen natuurlijk flinke nadelen (gezondheid, gedoe). Terwijl ik borstvoeden ook bij tijden heel mooi heb gevonden. Eigenlijk kom ik er gewoon niet uit. Het is ook geen gebrek aan info ofzo.
En ik vrees dat ik misschien een blaasontsteking heb en daar heb ik echt geen zin in
Mijn oudste (nu 3 jaar) is groot geworden op kunstvoeding (wat ik overigens echt een heel vervelend woord vind) en ik ben dat met de baby straks ook weer van plan.
Oudste is nooit (echt) ziek, op de bekende snotneuzen na, maar ja welke peuter heeft dat niet. De keren dat hij koorts heeft gehad zijn op één hand te tellen en waren terug te leiden naar zijn vaccinaties en eenmaal een blaasontsteking. Daarbij vond (en vind) ik juist kunstvoeding erg gemakkelijk. Man kon vanaf moment 1 na de bevalling van de oudste, toen ik compleet in de kreukels lag en geen gedoe meer aan mijn lijf wenste, zorgen dat zoon niets tekort kwam op dat punt.
Ook zag ik vriendinnen enorm worstelen met allerlei problemen rondom borstvoeding, tot ondervoeding (en daardoor ziekenhuisopnames) van hun kinderen en psychische problemen bij hen zelf aan toe. Ik weet dat dat extremen zijn, maar het heeft mij wel gesterkt in mijn keuze voor flesvoeding.
Maarrrr ik weet ook dat ik hierin een minderheid ben op dit forum en ik zal ook nooit iemand (hier of IRL) veroordelen om welke keuze er qua voeding gemaakt wordt. Uiteindelijk moet een ieder doen wat voor haar goed voelt.
Wat ik wilde zeggen…eigenlijk waar ik mee begon: heel goed dat je het bespreekbaar hebt gemaakt! Hopelijk kan je vk je hierin ondersteunen. Wellicht zou je ook nog met een lk contact op kunnen nemen voor advies, zodat als je kiest om borstvoeding te geven er een plan klaar ligt?
Ik sluit me hier volledig bij aan! Ik heb ook ervoor gekozen om Bambi kunstvoeding te geven en alles wat jij noemt ervaar ik ook. In mijn centering groep zijn ook al twee dames weer gestopt met borstvoeding omdat ze er aan onderdoor gingen. Ik ben mede daardoor extra blij dat ik ervoor gekozen heb er nooit aan te beginnen. Maar inderdaad, ieder zijn eigen keuze en volledig respect voor elke keuzequote:
[..]
Goed dat je je twijfels hebt besproken! Hoe denkt je partner er over?
Mijn oudste (nu 3 jaar) is groot geworden op kunstvoeding (wat ik overigens echt een heel vervelend woord vind) en ik ben dat met de baby straks ook weer van plan.
Oudste is nooit (echt) ziek, op de bekende snotneuzen na, maar ja welke peuter heeft dat niet. De keren dat hij koorts heeft gehad zijn op één hand te tellen en waren terug te leiden naar zijn vaccinaties en eenmaal een blaasontsteking. Daarbij vond (en vind) ik juist kunstvoeding erg gemakkelijk. Man kon vanaf moment 1 na de bevalling van de oudste, toen ik compleet in de kreukels lag en geen gedoe meer aan mijn lijf wenste, zorgen dat zoon niets tekort kwam op dat punt.
Ook zag ik vriendinnen enorm worstelen met allerlei problemen rondom borstvoeding, tot ondervoeding (en daardoor ziekenhuisopnames) van hun kinderen en psychische problemen bij hen zelf aan toe. Ik weet dat dat extremen zijn, maar het heeft mij wel gesterkt in mijn keuze voor flesvoeding.
Maarrrr ik weet ook dat ik hierin een minderheid ben op dit forum en ik zal ook nooit iemand (hier of IRL) veroordelen om welke keuze er qua voeding gemaakt wordt. Uiteindelijk moet een ieder doen wat voor haar goed voelt.
Wat ik wilde zeggen…eigenlijk waar ik mee begon: heel goed dat je het bespreekbaar hebt gemaakt! Hopelijk kan je vk je hierin ondersteunen. Wellicht zou je ook nog met een lk contact op kunnen nemen voor advies, zodat als je kiest om borstvoeding te geven er een plan klaar ligt?
Epo, het is nu niet mogelijk om iets aan de kant te schuiven, daar is het geworstel mee. Ik hoop dat ik vandaag of morgen een stapel dozen weg kan brengen naar de opslag van m’n vader. En dat ik dan andere dozen opzij kan schuiven. We wonen met z’n 5en, bijna 6en op krap 75 vierkante meter zonder opbergruimte (geen zolder of vliering, minimaal klein schuurtje in de tuin). Het is dus schipperen met de ruimte.
Ha, zie meteen mijn thema: ruimte.
Ik vind het heel lastig om ruimte te maken. In m’n hoofd, in m’n huis. Ruimte voor mezelf, en ruimte voor dit baby’tje. Ik merk dat het erin hakt dat deze zwangerschap zo ongepland kwam. En ik worstel er dus ook mee met de vorige keer dat het ineens twee waren en dat het me nu bijna niet lukt om goed met m’n lichaam te verbinden voor m’n gevoel. Ik weet niet meer wat ik voel en wat het betekend. Vorige keer voelde dingen anders, en dat viel op z’n plek, maar ik snap niet waarom ik niet beter voelde wat er toen aan de hand was (dat er twee baby’s waren). En nu voelt alles zo hetzelfde als vorige keer, terwijl er nu ws maar 1 baby is. En dat maakt me zo in de war. Wat voel ik nu?!
Ik wil me nu focussen op het loslaten hiervan. Ik heb er geen controle op, en dat is ook niet nodig. Wederom bevind ik mezelf op hetzelfde punt in de zwangerschap als vorige keer toen ik rond 37 weken ineens zo onzeker werd over alles en me er voor ging inzetten om me daaraan over te geven. Dat alles wat op m’n pad komt precies is wat ik nodig heb. Dat alles goed is wat er gebeurt. Dat ik mag omarmen wat er langskomt. Ik hoef me er niet tegen te verzetten, maar mag het gewoon laten en erop vertrouwen dat dat precies is wat er nodig is.
Ook wat betreft de ruimte. Ik mag zachter en liever zijn voor mezelf. Ik merk dat ik veel scheld nu… en zoals ik me vorige keer zo voornam om tijdens de bevalling alleen maar lieve dingen tegen mezelf te zeggen, probeer ik dat nu ook al op te pikken. Ik hoef niet hardop of in m’n hoofd te schelden op de dingen waar ik niet blij mee ben, maar ik mag lief zijn voor mezelf en me daarop focussen. “Je bent lief Ela, het geeft niet, alles komt goed, neem maar wat thee en ga maar even zitten, je doet het heel goed, alles gaat zoals het hoort en het komt goed, het ís goed.”
Ik ben afgelopen maandag begonnen met m’n vlaggetjes
Dat vind ik leuk en fijn. Ik zal een foto maken zodra ze klaar zijn. Eentje gaat over m’n oudste dochter die haar zusje ‘ontvangt’. Dat is ook nog een factor. Als ik weer een keizersnede moet, dan heb ik de eerste periode al wel genoeg te verstouwen. Dus ik wil de beslissing ook nog uitstellen. Stel dat ik dat bij 30-35 weken al zeker weet, dan kan ik een beter gefundeerde beslissing nemen
En idd, met kunstvoeding worden ze zeker prima groot!
Nu heb ik me voorgenomen om opnieuw bv te proberen, maar tegelijkertijd heb ik ook gewoon een pak kv gekocht en de flesjes gewassen zodat het voorhanden is mocht het niet goed voelen
Nog weinig gerommel dus ik denk dat hij gewoon nog lekker bij mama zit, hij beweegt gelukkig ook nog genoeg. En ja ik weet dat de kans maar 4 of 5% is dattie vandaag zou komen dus daar maak ik me ook niet druk over. Wel gisteren bij de vk besproken dat mocht hij er nog steeds niet zijn met 41 weken we waarschijnlijk gaan strippen. Ik voel me verder nog steeds prima dus ook in dat opzicht geen haast gelukkig 😊
Ik vermaak me ondertussen met hele dagen bankhangen met Netflix, en sinds vandaag een klein knutselprojectje. Heerlijk zo die laatste "vrije" dagen
Over borstvoeding: bij m’n eerste heb ik ook opstartproblemen gehad. Ik heb uiteindelijk niet besloten te stoppen maar heb toen een soort knop omgezet en daarna is het gelukkig goed gekomen. Daar ging wel een hele intense periode aan vooraf en dat besluit kwam niet zomaar. En het voeden bij haar is bijv altijd gevoelig gebleven (geestelijk en lichamelijk) en ik heb nog vaak blaartjes en kloofjes gehad.
Bij nummer twee wilde ik weer borstvoeding geven, maar ik had me ook voorgenomen dat ik niet meer zou gaan kolven, dus bij opstartproblemen zou ik me niet meer in zoveel bochten wringen. Wat bleek: hij was een natuurtalent en ik had mijn onzekerheden, angsten en blokkades inmiddels allemaal overwonnen. Vanaf minuut 1 ging het vloeiend. Bij hem deed het voeden ook nooit pijn. Mijn dochter dronk toen ook nog bij mij, en bij haar bleef het gevoelig, ook toen nog.
Bij baby 3 en 4 ook nooit meer problemen gehad, het ging allemaal van een leien dakje. En ik hoop nu ook weer gewoon borstvoeding te gaan geven.
Nu was het bij mij dus wel zo dat ik baby 1 uiteindelijk dus wel borstvoeding heb kunnen blijven geven en haar zelfs nog borstvoeding gaf toen baby 2 geboren werd. Kan me voorstellen dat er opnieuw opstartproblemen vooral ontstaan als je geen borstvoeding meer geeft en/of de vorige keer korter borstvoeding hebt gegeven. Ik heb echt veel dingen/blokkades bij mezelf ‘overwonnen’ bij m’n oudste. Ik heb echt misschien wel 6 borstontstekingen gehad en twee maanden fulltime gekolfd en bv in flesjes gegeven, ook elke nacht. Bij nr twee wist ik dus heel goed hoe of wat en kende ik mijn grenzen heel goed.
Maar er is in ieder geval zeker een goede kans dat de borstvoeding bij een tweede of derde of vierde wel goed kan gaan, zonder gedoe aan het begin maar vanaf moment 1 soepel. Volg echt je eigen gevoel.
Voor mij was en is het heel belangrijk en ik was zeker bereid bij nr 2 om offers te brengen (ik had de kraamweken zo voorbereid dat ik enkel en alleen hoefde te focussen op het voeden van de baby, alle nummers van lactatiekunidgen lagen paraaf, iedereen om me heen had taken zodat ik echt alleen hoefde te rusten en voeden, alles om maar ervoor te zorgen dat ik tijd en ruimte zou hebben om de borstvoeding dit keer vanaf het begin succesvol te maken. Was dus helemaal niet nodig, maar het gaf wel rust in m’n hoofd, vooraf al). Al was mijn voornaamste eis dus dat ik absoluut niet meer wilde kolven. Uiteindelijk heb ik ooit 1 keer gekolfd bij hem, met de handkolf, de elektrische wilde ik niet. En bij de tweeling heb ik nooit gekolfd. Dat is iets wat nog steeds te gevoelig ligt, dat kolven. Als het echt moet, dan alleen met de hand of zo.
bijzonder ook dat er zo'n verschil zit tussen je kinderen. Bij mij was het bij de eerste ook best pijnlijk (en ik moet zeggen dat ik ervan uit gegaan was dat enige pijn er tot op zekere hoogte bij hoorde kan het echt volledig pijnloos zijn ?)Zeker, bij mij heeft het nooit pijn gedaan. Ook niet in het begin.quote:
Wat een hoopgevend BV verhaal elamanilo
En je kunt bv ook nog combineren met kv he? Heb ik ook nog een tijd gedaan omdat ik net als ela ook een enorme hekel had aan kolven. En het maar max 1x per dag op het werk wilde doen. Dat ging goed. Op een gegeven moment hoefde ik helemaal niet meer te kolven op het werk en voeden 2x per dag nog live. Andere momenten kv en soms in de nacht ook nog live bv.
Pff heftig verhaal. Mijn zoon is ook een natuur talentje en toch heb ik zoveel problemen met de borstvoeding (die liggen bij mij)quote:
Mijlpaal der mijlpalen Altootje! Nog even coconnen en dan voor jullie weten babyknuffelen.
Over borstvoeding: bij m’n eerste heb ik ook opstartproblemen gehad. Ik heb uiteindelijk niet besloten te stoppen maar heb toen een soort knop omgezet en daarna is het gelukkig goed gekomen. Daar ging wel een hele intense periode aan vooraf en dat besluit kwam niet zomaar. En het voeden bij haar is bijv altijd gevoelig gebleven (geestelijk en lichamelijk) en ik heb nog vaak blaartjes en kloofjes gehad.
[b]Bij nummer twee wilde ik weer borstvoeding geven, maar ik had me ook voorgenomen dat ik niet meer zou gaan kolven, dus bij opstartproblemen zou ik me niet meer in zoveel bochten wringen. Wat bleek: hij was een natuurtalent en ik had mijn onzekerheden, angsten en blokkades inmiddels allemaal overwonnen. Vanaf minuut 1 ging het vloeiend. Bij hem deed het voeden ook nooit pijn. Mijn dochter dronk toen ook nog bij mij, en bij haar bleef het gevoelig, ook toen nog.[b/]
Bij baby 3 en 4 ook nooit meer problemen gehad, het ging allemaal van een leien dakje. En ik hoop nu ook weer gewoon borstvoeding te gaan geven.
Nu was het bij mij dus wel zo dat ik baby 1 uiteindelijk dus wel borstvoeding heb kunnen blijven geven en haar zelfs nog borstvoeding gaf toen baby 2 geboren werd. Kan me voorstellen dat er opnieuw opstartproblemen vooral ontstaan als je geen borstvoeding meer geeft en/of de vorige keer korter borstvoeding hebt gegeven. Ik heb echt veel dingen/blokkades bij mezelf ‘overwonnen’ bij m’n oudste. Ik heb echt misschien wel 6 borstontstekingen gehad en twee maanden fulltime gekolfd en bv in flesjes gegeven, ook elke nacht. Bij nr twee wist ik dus heel goed hoe of wat en kende ik mijn grenzen heel goed.
Maar er is in ieder geval zeker een goede kans dat de borstvoeding bij een tweede of derde of vierde wel goed kan gaan, zonder gedoe aan het begin maar vanaf moment 1 soepel. Volg echt je eigen gevoel.
Voor mij was en is het heel belangrijk en ik was zeker bereid bij nr 2 om offers te brengen (ik had de kraamweken zo voorbereid dat ik enkel en alleen hoefde te focussen op het voeden van de baby, alle nummers van lactatiekunidgen lagen paraaf, iedereen om me heen had taken zodat ik echt alleen hoefde te rusten en voeden, alles om maar ervoor te zorgen dat ik tijd en ruimte zou hebben om de borstvoeding dit keer vanaf het begin succesvol te maken. Was dus helemaal niet nodig, maar het gaf wel rust in m’n hoofd, vooraf al). Al was mijn voornaamste eis dus dat ik absoluut niet meer wilde kolven. Uiteindelijk heb ik ooit 1 keer gekolfd bij hem, met de handkolf, de elektrische wilde ik niet. En bij de tweeling heb ik nooit gekolfd. Dat is iets wat nog steeds te gevoelig ligt, dat kolven. Als het echt moet, dan alleen met de hand of zo.
Als een 2e baby moeite heeft met de borst kap ik er meteen mee heb ik al besloten.
Hoe doe je dat met werk en niet kolven?
Bij mij doet het ook geen pijn.quote:
Wat een hoopgevend BV verhaal elamanilo
Wel in het begin met de tepelkloven
Sinds dat genezen is en ik hem nu goed aanleg heb ik nooit meer pijn gehad. Zelfs niet als hij zich ineens losrukt omdat hij weer eens half verzuipt in mijn TSR
zodra ik wakker wordt om te plassen val ik gewoon niet meer in slaap. Ik ben gisterenavond twee uur eerder gaan slapen maar ben nu dus alweer vanaf 1 uur vannacht klaarwakker (en doodmoe ). Om zeven uur gaat de wekker weer en ik heb er een hard hoofd in dat ik nog in slaap ga vallen voor die tijd Ik herken dit totaaal niet van mn vorige zwangerschap maar weet wel dat ik dit niet nog max 8 weken zo kan volhouden
. Denk dat ik straks de gyn maar bel om te overleggen of er misschien medicatie mogelijk is ofzo...Waardoor komen de slaapproblemen? Bekkenpijn? Dikke buik?quote:
Mijn slaapproblemen beginnen me een beetje te nekken
Ik herken dit totaaal niet van mn vorige zwangerschap maar weet wel dat ik dit niet nog max 8 weken zo kan volhouden
Nope,ik weet het dus niet echt.quote:
[..]
Waardoor komen de slaapproblemen? Bekkenpijn? Dikke buik?
ik ben ook niet onwijs aan het piekeren o.i.d. ik wordt gewoon wakker om te plassen en daarna doet mijn hoofd alsof het ochtend is en gaat niet meer "uit". Maak me een beetje zorgen omdat het niet maar een uurtje is maar meteen 5 a 6 uur ofzo, ik hou geen nachtrust over op deze manier
Een dooddoener: “hormonen”?quote:
[..]
Nope,ik weet het dus niet echt.
Maak me een beetje zorgen omdat het niet maar een uurtje is maar meteen 5 a 6 uur ofzo, ik hou geen nachtrust over op deze manier
Ik herken wat je zegt. Ik had dit ook tijdens de zwangerschap. Kwam zo’n beetje na 30 weken. Zelfs met borststuwing en baby en al slaap ik nu beter dan toen ik zwanger was.
Hormonen icm ADHD denk ikquote:
[..]
Een dooddoener: “hormonen”?
Ik herken wat je zegt. Ik had dit ook tijdens de zwangerschap. Kwam zo’n beetje na 30 weken. Zelfs met borststuwing en baby en al slaap ik nu beter dan toen ik zwanger was.
denk dat dat voor dat racende hoofd zorgt. Het is bekend dat hormonen rond je menstruatie al voor verergerende adhd klachten zorgen, dus hormonen on steroids door zwangerschap lijkt me ook een goede kanshebber hiervoor Ik heb morgen een belafspraak met mijn gyn, om het over de mogelijkheden te hebben. Wellicht kan een of twee dagen medicatie in de week wel voldoende de randjes eraf halen om niet helemaal uitgeput te raken. Would be nice
Was een fijn gesprek. We hebben in principe een datum voor de KS gepland.
Baby ligt ook al helemaal ingedaald (dat had ik dus goed gevoeld
). Ook belinstructies gekregen mocht de bevalling toch spontaan beginnen (en dus voor de geplande datum). Toen werd ik even emotioneel, merk steeds meer dat het verloop van de vorige bevalling (die eindigde in een spoed KS) toch wel sporen heeft nagelaten. Ze was gelukkig erg begripvol en heeft met mijn goedkeuren een korte notitie hierover in mijn dossier gemaakt. Bloeddruk was wel wat hoog, dus voor de zekerheid urine laten testen op eiwitten maar dat was allemaal goed.
@elamanilo, ik hoop dat het je gelukt is (of nog lukt) om wat dozen naar de opslag te brengen om zo de ruimte waar je zo naar verlangd te creëren. Wonen jullie trouwens nu niet al met z'n zessen
?@B.ertha, goed idee om de beslissing nog even uit te stellen! Hopelijk krijg je daarin ook wat meer rust als je weet hoe of wat qua bevalling.
@altootje86, je hebt nu dus wel meldplicht he
@littledrummergirl, wat vervelend dat de nachten zo ruk blijven... heb helaas geen tips voor je, maar fijn dat je een belafspraak hebt kunnen plannen!
Ik ga als het goed is morgen de dozen wegbrengen (goed onthouden dat ik de sleutel aan m’n vader vraag morgenochtend!).
Maar vandaag was wel m’n emmer overgelopen en ben ik van huis ‘gevlucht’ en heb de halve dag in m’n vaders huis gezeten waar helemaal niemand thuis was (hij en m’n zusje waren allebei aan het werk). Dus ik kon een soort van bijkomen. Al vind ik het nu te spannend om weer naar binnen te gaan, dus ik zit in de auto voor de deur en wacht tot C. de kleintjes in slaap heeft. 🙈
Morgen afspraak bij m’n vroedvrouw. Daar kijk ik wel naar uit, ik heb wel behoefte om haar even te zien.
Lijkt me heel lastig Ela, als je zo worstelt met ruimte creëren in je hoofd en huis. Sterk van je dat je vandaag voor jezelf gekozen hebt. En morgen de ruimte die je nodig hebt.
Mooi dat jullie nu een datum hebben eponine. Lijkt me ergens heel dubbel. Ik snap ook goed dat zo'n vorige ervaring sporen achterlaat. Fijn dat ze er rekening mee houden.
Ik was de laatste weken vooral bezig met de praktische kant, en ook met de praktische moeilijkheden als ze er is. Zoals het combineren van een peuter en een baby. En wat als het nu weer zo zwaar wordt in het begin, dan lukt borstvoeding echt niet etc. Vandaag de 3d echo gehad, waarvan ik hoopte dat ik zo wat meer binding zou krijgen en wat meer zou uitkijken naar haar. En dat is helemaal gelukt
En we hebben een hoop foto's plus de hele echo op film, dus telkens als ik vooral beren op de weg zie kan ik zo haar gezichtje tevoorschijn toveren en is het alleen maar liefde
Even een plaatje want
SPOILER
Vervelend van de slechte nachten LDG! Ik ben van nature niet bepaald een goede slaper en dat is in de zwangerschap niet anders. Ja de laatste week slaap ik vrij goed maar merk ik daar overdag weinig van
. Spannend een datum Eponine!
Hopelijk krijg je snel wat ruimte in de hoofd Ela!
Hier gaat het z’n gangetje, morgen 33 weken en elke vezel in mijn lichaam is toe aan verlof
. Nog 2,5 week werken! De vorige keer ging ik op het werk fluitend richting de 36 weken en daar heb ik me nu wel op verkeken (mede mogelijk gemaakt door 2 peuters thuis vermoed ik ). Mijn bekken vindt het ook allemaal niet meer zo leuk, helaas heb ik een fysiek beroep maar gelukkig kan ik mijn agenda zelf indelen dus heb ik iets meer pauzes. Zo maar weer een poging doen
ooit moet ik toch een keer in slaap vallen zou je zeggen. Bottoms, wat een snoetje
!Ik las net dit artikel: https://www.ad.nl/gezin/b(...)oe-zit-dat~a4bf5849/
Volgende week maar eens aan de vk vragen hoe het zit. Het artikel stelt het allemaal heel negatief voor.
Dat klinkt inderdaad helemaal niet fijn zo. Ook dat het zo als vanzelfsprekend wordt gebracht...quote:
Ow Ldg, dat is gewoon niet uit te houden. Sterkte vandaag!
Ik las net dit artikel: https://www.ad.nl/gezin/b(...)oe-zit-dat~a4bf5849/
Volgende week maar eens aan de vk vragen hoe het zit. Het artikel stelt het allemaal heel negatief voor.
Het bericht op de site van het RIVM is al een heel stuk genuanceerder. Ik kan ook nergens vinden dat het 1 januari al ingaat. Eerdere berichten spreken over medio 2022. Ik twijfel dus erg aan het artikel in het adquote:
[..]
Dat klinkt inderdaad helemaal niet fijn zo. Ook dat het zo als vanzelfsprekend wordt gebracht...
Sowieso kan ik al erg weinig met zo'n hele emotionele onderbuik reactie. Ik vind het niet erg dat zij mijn vk niet is
En dat terwijl ik vanuit mijn beroep heel goed weet dat orale vitamine K veel beter worden opgenomen in combinatie met een vette maaltijd.
Hopelijk vanavond weer een beetje lekker slapen
Zeker bij gepland is er best veel mogelijk. Ga dus nog voor jezelf na of er iets heel belangrijks voor je is en bespreek dan of daaraan tegemoet kan worden gekomen dit keer. En welke punten men op kan letten. Maak ook een geboorteplan wat je dan vooraf kan geven zodat de mensen die erbij betrokken zijn goed kunnen zien waar ze evt extra op kunnen letten en/of wat je besproken hebt vooraf.
Lijkt me trouwens heel bijzonder als je zo van te voren al stiekem weer wanneer je kindje er (uiterlijk) zal zijn! Ik vond het dit keer ook al zo bijzonder om vooraf het geslacht te weten.
Ik had toevallig twee nachten terug ineens een nacht waarin ik (op drie x plassen na) verder helemaal geslapen had! Daar betaalde ik afgelopen nacht de tol weer voor want toen heb ik denk ik alleen tussen 5 en half 9 geslapen. Toen moest ik opstaan.
Nou ja, ik heb niet zoveel advies, behalve dat ik zelf dus vaak de neiging heb om te gaan piekeren als ik wakker lig. Ik wil nooit uit bed omdat ik dan denk dat m’n kansen op slaap helemaal verkeken zijn, maar als ik dan blijf liggen en niets doen, ga ik snel piekeren. Omdat ik dat niet wil, ga ik dan dus expres mijn ideale bevalling visualiseren. (En als ik niet zwanger ben, dan m’n ideale huis of woonplek of zoiets). Anyway, dat helpt me dus om me te focussen op iets wat ik wel tof vind. Als ik dan merk dat ik afdwaal, ga ik snel weer terug naar die ideale bevalling. En met wat geluk val ik dan na een poosje toch nog weer in slaap.
Ik leerde later eens dat je hersenen ‘s nachts in een bepaalde stand van ontspanning zijn. En daarin zijn ze heel ontvankelijk voor hypnose. En dan visualiseren kan heel erg veel helpen om te manifesteren. Zo bleek ook wel bij m’n vorige bevalling die precies zo verliep als ik al die weken me had voorgesteld.
Dit keer vind ik het minder makkelijk om concrete dingen voor me te zie , maar ik heb nog een paar weken en hopelijk (of niet haha) kan ik me er dus nog een beetje op focussen ‘s nachts.
Fijn dat je nu medicatie hebt en dat er ook een optie is om naar het ziekenhuis te gaanquote:
Ik heb inmiddels slaapmedicatie via de gyn en de optie om me, als ik het niet meer trek, in het ziekenhuis vol te kunnen laten spuiten met slaapmiddel om te kunnen bijtanken daar.
Hopelijk vanavond weer een beetje lekker slapen
Vanavond dus lekker slapen Er zijn voedingsmiddelen die veel vitamine K bevatten. Je kunt er voor kiezen om daarop te letten voor de bevalling, zodat je lichaam meer heeft en dus voldoende aan de baby mee kan geven.
Er is weinig duidelijkheid over de normale levels van een pasgeboren baby. Niemand weet precies hoeveel een baby ‘hoort’ te hebben.
Wat wel veel verschil lijkt te maken is het (veel) langer laten uitkloppen van de navelstreng (sowieso tot nadat de placenta geboren is). In dat extra bloed zit een behooorlijke hoeveelheid vitamine K, om over ijzer nog maar te zwijgen.
En als je borstvoeding geeft, kun je na de bevalling er ook voor zorgen dat je zelf voldoende eet, zodat je genoeg door kunt geven aan je baby.
En je kunt ook overwegen om na de bevalling, als je daarbij hulp hebt gehad van bijv vacuümpomp of tang, dan vitamine K te geven bijv. Dat zijn vaak de situaties waarin het het meest verschil kan maken.
Nou ja, zomaar wat overwegingen.
Zelf laat ik mijn baby iig niet prikken en bekijk ik dus na de bevalling of ik denk dat het nodig is (mijn bevallingen waren so far allemaal heel rustig en zonder interventies, dus vonden wij het niet noodzakelijk om het überhaupt te geven).
Maar ik kan me dus voorstellen dat er omstandigheden kunnen zijn waarbij je er eerder voor kiest. En er zijn dus ook andere manieren om meer vit K bij je baby te krijgen, zoals het zelf voldoende eten in zwangerschap en/of bij borstvoeding.
M’n mama zei heel lange geleden wel eens: als de lieve heer had gewild dat de baby meer vitamine K had, dan had ie daar wel voor gezorgd.
Ze was niet gelovig, maar als de natuur het zo bedoelt had, dan zou het daar wel voor gezorgd hebben.Nu zijn er mensen die denken dat de moeder tekorten kan hebben en daardoor niet genoeg door kan geven, maar dat kun je dus oplossen door ervoor te zorgen dat je zelf meer hebt. Let wel weer op dat je het ook niet overdoet, want er kan ook weer een reden zijn dat je zelf minder hebt…
Zelf denk ik trouwens dat het een reden heeft dat baby’s een lager gehalte hebben. Het kan bijv goed te maken hebben met de bloedsomloop die direct na de geboorte verandert. En met het bloed uit te placenta dat nog extra naar het lichaam moet.
Dank je wel voor het delen van deze ervaring! Ik zie dat ik gisteren in het verhaal dat ik hier tikte nog best in de emotie van het gesprek zat. Gelukkig gaf degene met wie ik het gesprek had ook al aan dat het nu sowieso heel anders gaat zijn omdat het een veel rustiger setting is dan na zo'n 30 uur gedoe aan, in en om mijn lijf de situatie "dit kind moet er NU uit", de setting die het dus drie jaar geleden was. Eigenlijk wat jij ook al aangeeft met wat je schrijft.quote:
Eponine, wat spannend dat er een datum is. En ook de spanning van vorige keer die weer naar boven komt. Ik mocht een keer bij een tweede keizersnede zijn, een geplande gentle sectio nadat de mama bij haar eerste kindje een spoedkeizersnede had gehad die een trauma had achtergelaten. Om het trauma van vorige keer te helpen verwerken, mocht ik toen foto’s maken, zodat ze daarna alles zelf zou kunnen verwerken. Bij haar hielp het al heel erg veel dat het dit keer gepland was en ook zo kom gaan zoals zij fijn vond (baby direct bij haar aan de borst en zo). Dat maakte al een wereld van verschil ten opzichte van de eerste keer, waar ze uitgeput was en onder invloed van allerlei medicijnen waar ze zich heel suf/buiten zichzelf van voelde en waar ze haar baby pas na uren bij zich kreeg…
Zeker bij gepland is er best veel mogelijk. Ga dus nog voor jezelf na of er iets heel belangrijks voor je is en bespreek dan of daaraan tegemoet kan worden gekomen dit keer. En welke punten men op kan letten. Maak ook een geboorteplan wat je dan vooraf kan geven zodat de mensen die erbij betrokken zijn goed kunnen zien waar ze evt extra op kunnen letten en/of wat je besproken hebt vooraf.
Lijkt me trouwens heel bijzonder als je zo van te voren al stiekem weer wanneer je kindje er (uiterlijk) zal zijn! Ik vond het dit keer ook al zo bijzonder om vooraf het geslacht te weten.
Ik dacht altijd dat ik het wel goed verwerkt had, heb er verder nooit last van gehad hoe het toen gelopen is, maar nu de bevalling van nummer twee dichterbij komt blijkt er toch nog wel iets te zitten waar ik last van heb.
Wat betreft een geboorteplan heb ik gisteren de belangrijkste dingen denk ik wel besproken, maar het kan nooit kwaad om toch nog één en ander op papier te zetten wat dat betreft.
Drie jaar geleden was mijn schoonzus mee, ook ter ondersteuning van mijn man, maar helaas mag dat deze keer niet. Zij heeft drie jaar geleden ook foto's gemaakt (of laten maken door iemand van het personeel, dat weet ik even niet meer) en die heb ik inderdaad nog wel eens bekeken. Voor de zekerheid ga ik nog na of het mogelijk is dat iemand op de OK foto's kan maken deze keer. Het is inderdaad wel een gek idee om nu al te weten wanneer ze er uiterlijk gaat zijn, maar ook wel geruststellend ofzo.
Zo te lezen heb jij iig een fijn gesprek met je vroedvrouw gehad vandaag, en ook fijn dat jullie hetzelfde denken over een eventuele stuitbaby. Hoe gaat het verder met je vandaag?
@littledrummergirl, wat fijn dat je medicatie hebt! Hopelijk lekker slapen vannacht!
Twee geplande keizersnede gehad en bij beiden werden er door het personeel foto's gemaakt. Ze vroegen zelf al om een camera/telefoon.quote:
[..]
Voor de zekerheid ga ik nog na of het mogelijk is dat iemand op de OK foto's kan maken deze keer. Het is inderdaad wel een gek idee om nu al te weten wanneer ze er uiterlijk gaat zijn, maar ook wel geruststellend ofzo.
Als je ze met een telefoon laat maken, haal een evt toegangscode er dan tijdelijk even af
(Bij de tweede had ik ook mijn camera mee, netjes opgeladen maar niet gerealiseerd dat het geheugen vol was. Gelukkig had vriend zijn telefoon als back-up mee
).Ja! Neem zeker een camera mee, want er is inderdaad meestal wel een lieve zuster/assistent die dat wil doen, foto’s maken!quote:
[..]
Dank je wel voor het delen van deze ervaring! Ik zie dat ik gisteren in het verhaal dat ik hier tikte nog best in de emotie van het gesprek zat. Gelukkig gaf degene met wie ik het gesprek had ook al aan dat het nu sowieso heel anders gaat zijn omdat het een veel rustiger setting is dan na zo'n 30 uur gedoe aan, in en om mijn lijf de situatie "dit kind moet er NU uit", de setting die het dus drie jaar geleden was. Eigenlijk wat jij ook al aangeeft met wat je schrijft.
Ik dacht altijd dat ik het wel goed verwerkt had, heb er verder nooit last van gehad hoe het toen gelopen is, maar nu de bevalling van nummer twee dichterbij komt blijkt er toch nog wel iets te zitten waar ik last van heb.
Wat betreft een geboorteplan heb ik gisteren de belangrijkste dingen denk ik wel besproken, maar het kan nooit kwaad om toch nog één en ander op papier te zetten wat dat betreft.
Drie jaar geleden was mijn schoonzus mee, ook ter ondersteuning van mijn man, maar helaas mag dat deze keer niet. Zij heeft drie jaar geleden ook foto's gemaakt (of laten maken door iemand van het personeel, dat weet ik even niet meer) en die heb ik inderdaad nog wel eens bekeken. Voor de zekerheid ga ik nog na of het mogelijk is dat iemand op de OK foto's kan maken deze keer. Het is inderdaad wel een gek idee om nu al te weten wanneer ze er uiterlijk gaat zijn, maar ook wel geruststellend ofzo.
Zo te lezen heb jij iig een fijn gesprek met je vroedvrouw gehad vandaag, en ook fijn dat jullie hetzelfde denken over een eventuele stuitbaby. Hoe gaat het verder met je vandaag?
@:littledrummergirl, wat fijn dat je medicatie hebt! Hopelijk lekker slapen vannacht!
Overigens heb ik als vader wel steeds meer het besef (is dit herkenbaar?) dat je ouder aan het worden bent en hoopt dat je heel oud mag worden ofzo. Beetje melancholiek ofzo.
Nou ja, die injecties hebben ervoor gezorgd dat er nauwelijks meer intracraniele bloedingen zijn itt hoe het daarvoor was. Dat staat los van of je nu wel of niet suppleert met extra vitamine K. Daarmee onderhoud je je levels vitamine K, maar lost een tekort niet op. Dat doet die injectie wel. Kleine moeite voor zoveel ernstige complicaties lijkt me.quote:
Vitamine K, daar zijn verschillende meningen over.
Er zijn voedingsmiddelen die veel vitamine K bevatten. Je kunt er voor kiezen om daarop te letten voor de bevalling, zodat je lichaam meer heeft en dus voldoende aan de baby mee kan geven.
Er is weinig duidelijkheid over de normale levels van een pasgeboren baby. Niemand weet precies hoeveel een baby ‘hoort’ te hebben.
Wat wel veel verschil lijkt te maken is het (veel) langer laten uitkloppen van de navelstreng (sowieso tot nadat de placenta geboren is). In dat extra bloed zit een behooorlijke hoeveelheid vitamine K, om over ijzer nog maar te zwijgen.
En als je borstvoeding geeft, kun je na de bevalling er ook voor zorgen dat je zelf voldoende eet, zodat je genoeg door kunt geven aan je baby.
En je kunt ook overwegen om na de bevalling, als je daarbij hulp hebt gehad van bijv vacuümpomp of tang, dan vitamine K te geven bijv. Dat zijn vaak de situaties waarin het het meest verschil kan maken.
Nou ja, zomaar wat overwegingen.
Zelf laat ik mijn baby iig niet prikken en bekijk ik dus na de bevalling of ik denk dat het nodig is (mijn bevallingen waren so far allemaal heel rustig en zonder interventies, dus vonden wij het niet noodzakelijk om het überhaupt te geven).
Maar ik kan me dus voorstellen dat er omstandigheden kunnen zijn waarbij je er eerder voor kiest. En er zijn dus ook andere manieren om meer vit K bij je baby te krijgen, zoals het zelf voldoende eten in zwangerschap en/of bij borstvoeding.
M’n mama zei heel lange geleden wel eens: als de lieve heer had gewild dat de baby meer vitamine K had, dan had ie daar wel voor gezorgd.
Nu zijn er mensen die denken dat de moeder tekorten kan hebben en daardoor niet genoeg door kan geven, maar dat kun je dus oplossen door ervoor te zorgen dat je zelf meer hebt. Let wel weer op dat je het ook niet overdoet, want er kan ook weer een reden zijn dat je zelf minder hebt…
Zelf denk ik trouwens dat het een reden heeft dat baby’s een lager gehalte hebben. Het kan bijv goed te maken hebben met de bloedsomloop die direct na de geboorte verandert. En met het bloed uit te placenta dat nog extra naar het lichaam moet.
https://www.ntvg.nl/artik(...)ldragen-pasgeborenen
Zelf heb ik tijdens mijn eerste verlof er aardig wat over gelezen, en geconcludeerd dat de kans dat het nodig is voor mijn kind heel klein is, maar dat die eventuele winst zoveel groter is dan de moeite dat ik het graag wilde.
Maar ik weet wel graag op voorhand wat er gebeurt en waarom. Alleen kan ik weinig met zo'n artikel met sentimentele uitlatingen als "een flinke injectie in zo'n klein beentje" of hoe het er ook stond.
Wat ik de vorige keer ook geleerd heb is dat pasgeboren baby's absoluut badass zijn en het meestal de huilende moeder ernaast is die achteraf ergens last van heeft
Plus het algemene optimisme rond geboorte/baby's (want het zal allemaal wel meevallen, zo vaak is het niet erg) heeft bijna mijn zoons (gezonde) leven gekost. Dat laat ook wel sporen na.
Maargoed, uiteindelijk blijkt dus dat het via een injectie überhaupt beter opgenomen wordt?
Mijn dreumes heeft toen ze geboren was die injectie ook gehad, en ik vond dat helemaal prima. Zou het mezelf niet vergeven hebben als ze een vitamine K deficiëntie opgelopen zou hebben terwijl ik het zo gemakkelijk had kunnen voorkomen. Daarnaast vond ik hannessen met 1 set druppeltjes (vitamine D) genoeg
..Echt, werken heeft nul prioriteit en mijn hoofd dwaalt echt af naar vanalles, behalve mijn takenlijst.
Herkenbaar! Ik vind borstvoeding geven echt heel mooi en belangrijk, maar ben bij mijn oudste veel grenzen overgegaan om het allemaal mogelijk te maken. Was het het waard? Ja, uiteindelijk wel. Maar ik wilde absoluut niet weer in zo’n situatie belanden. Puur omdat het ongelooflijk veel tijd en energie kost, en ik ook nog aandacht wilde hebben voor mijn oudste.quote:
[..]
Ja, maar het punt is dus dat ik dat vorige keer ook niet deed. De drempel om te stoppen was te groot. En het opstarten de eerste week/weken was hel. Dus dat zou een reden zijn om er überhaupt niet aan te beginnen. Maar aan de andere kant, misschien gaat het nu wel heel makkelijk?
Ik heb toen aan mijn lief gevraagd om mijn grens te bewaken. Ik wist dat ik door hormonen anders tegen zaken aan zou kijken en waarschijnlijk weer grenzen over zou gaan als iemand anders niet voor mij op de rem zou gaan staan. We hebben goed besproken wat ik wel wilde proberen en wat niet. Want ik wilde niet bij voorbaat starten met kunstvoeding, ik was bang dat dat altijd zou blijven knagen... ‘wat als het dit keer gewoon goed was gegaan?’
Gelukkig was mijn tweede een stuk makkelijker aan de borst. De oudste was dysmatuur / randprematuur, de jongste was ook klein, maar toch sterker om goed te kunnen drinken. En mijn productie kwam véél sneller op gang, omdat mijn lichaam nog wel wist hoe het werkte (oudste had nog gedronken tot in mijn 8e maand van de zwangerschap). Ik ben heel blij dat ik het heb aangedurfd met goede afspraken en dat ik deze ervaring ook heb mogen hebben
. Het werkte ook helend voor de zware eerste weken met de oudste. Ik hoop dat je hier iets aan hebt. Als je ervoor kiest om het niet te proberen (mijn zus heeft daarvoor gekozen bijvoorbeeld), is dat ook ok. Een fijne kraamtijd is goud waard.
@elamanilo: dikke knuffel voor jou
. Ik zou je met alle liefde een middagje komen helpen, maar zit nu zwaar verkouden op een testuitslag te wachten. Uit ervaring weet ik dat het allemaal niks meer uitmaakt als de weeën starten, maar daar heb je NU niks aan. Wees lief voor jezelf .Ik ga daar heel slecht mee om. Ik moet deze week ook nog best veel doen in huis, daar ben ik veel liever mee bezig.quote:
Pffffft, hoe gaan jullie om met de 'ik heb nu al geen zin meer om te werken en ik moet nog 10 weken' stemming?
Echt, werken heeft nul prioriteit en mijn hoofd dwaalt echt af naar vanalles, behalve mijn takenlijst.
Thuiswerken helpt ook niet echt mee, plus dat mijn werk op dit moment echt saai is (voorbereidingen, plannen maken). Als de leuke dingen komen ga ik bijna met verlof
Nu ben ik blij dat 34+1 mijn laatste dag is, pfoe. Nog 6 weken (waarvan 1 vrij). Ik tel al een aantal weken af
Sterkte!
Ik weet niet hoe het zit met de gynaecologen en klinische vk, maar ik zou me niet onmiddellijk zorgen maken dat je baby zomaar geprikt gaat worden.
Maar voor mezelf ben ik dus nog niet veel wijzer geworden
Niemand?quote:Op zaterdag 11 december 2021 16:44 schreef Poepz0r het volgende:
Binnen nu en 2-3 weken zijn wij met 3. Dat is best gek eigenlijk
Overigens heb ik als vader wel steeds meer het besef (is dit herkenbaar?) dat je ouder aan het worden bent en hoopt dat je heel oud mag worden ofzo. Beetje melancholiek ofzo.
Wat ik wel ineens heel erg had is een besef van mn eigen sterfelijkheid. Dat ik me in de auto veel meer bewust ben dat wanneer ik bijvoorbeeld een ongeluk zou krijgen,dat mijn kind dan geen moeder meer zou hebben. Ik ben op veel vlakken wel wat gematigder geworden daardoor denk ik.quote:
Ja dat heb ik dus continu. Misschien komt het doordat wij beide totaal niet het besef hebben dat wij binnen nu en een aantal dagen vader en moeder worden. Bedoel we zijn er 8 jaar mee bezig geweest en dankzij de artsen is het gelukt zeg maar dat idee. Gek wel opzich.quote:
[..]
Wat ik wel ineens heel erg had is een besef van mn eigen sterfelijkheid. Dat ik me in de auto veel meer bewust ben dat wanneer ik bijvoorbeeld een ongeluk zou krijgen,dat mijn kind dan geen moeder meer zou hebben. Ik ben op veel vlakken wel wat gematigder geworden daardoor denk ik.
En als het kleintje geboren is dan voel je dat meteen tot in het diepste van je wezen, alsof je per direct ineens niet alleen maar voor jezelf leeft. Ik vond dat echt ontzettend overweldigend in het begin, ontzettend mooi maar ook overweldigend.quote:
[..]
Ja dat heb ik dus continu. Misschien komt het doordat wij beide totaal niet het besef hebben dat wij binnen nu en een aantal dagen vader en moeder worden. Bedoel we zijn er 8 jaar mee bezig geweest en dankzij de artsen is het gelukt zeg maar dat idee. Gek wel opzich.
Wij krijgen nu een tweede dus ik denk dat het daarbij iets anders zal zijn, maar ik weet het nog precies
Dat besef komt soms wat later. Ik had verwacht dat ik net na de bevalling superemotioneel en opgelucht zou zijn, maar als ik de eerste foto's met hem op mijn buik terugkijk, is dat kwartje dan nog niet gevallen. Zelfs de volgende dag toen we naar de auto gingen met mij in de rolstoel en de maxi cosi op schoot dacht ik dat iemand ons zou tegenhouden. Want dit kon toch niet. Komt uiteindelijk allemaal goed!quote:
[..]
Ja dat heb ik dus continu. Misschien komt het doordat wij beide totaal niet het besef hebben dat wij binnen nu en een aantal dagen vader en moeder worden. Bedoel we zijn er 8 jaar mee bezig geweest en dankzij de artsen is het gelukt zeg maar dat idee. Gek wel opzich.
Ik heb zo'n gevoel vooral richting mijn ouders toe. Zij hebben er ook 8 jaar over gedaan (die kinderen zijn het ook echt waard hoor
) en wij dan bijna 5. Voor mijn gevoel hebben ze zo veel jaren met hun kleinkinderen gemist en dat vind ik jammer. Tijdens mijn vorige zwangerschap was ik vaak ook echt bang dat er iets met ze zou gebeuren terwijl ze er zo erg naar uitkeken.Dat had ik ookquote:
[..]
Dat besef komt soms wat later. Ik had verwacht dat ik net na de bevalling superemotioneel en opgelucht zou zijn, maar als ik de eerste foto's met hem op mijn buik terugkijk, is dat kwartje dan nog niet gevallen. Zelfs de volgende dag toen we naar de auto gingen met mij in de rolstoel en de maxi cosi op schoot dacht ik dat iemand ons zou tegenhouden. Want dit kon toch niet. Komt uiteindelijk allemaal goed!
en ook een soort van "weten ze wel dat we hem nu mee naar huis nemen terwijl we werkelijk geeeen idee hebben hoe we dit eigenlijk allemaal moeten doen?" Het houden van ging bij mij bij de tweede veel sneller. Bij de eerste had ik nog een hele tijd dat "wtf" gevoel. Bij de tweede was ik natuurlijk al voorgeweektquote:
[..]
En als het kleintje geboren is dan voel je dat meteen tot in het diepste van je wezen, alsof je per direct ineens niet alleen maar voor jezelf leeft. Ik vond dat echt ontzettend overweldigend in het begin, ontzettend mooi maar ook overweldigend.
Wij krijgen nu een tweede dus ik denk dat het daarbij iets anders zal zijn, maar ik weet het nog precies
Bij de eerste was ik nog wel 2 dagen een beetje van waar the fuck zijn we aan begonnen
Ik weet niet meer wanneer het precies veranderde maar de totale omslag kwam ergens in de eerste week. De eerste nacht belde ik nog de vpk toen hij begon te huilen want wat moest ik ermee? Toen we een week later weer werden opgenomen en ik hem niet mocht oppakken toen hij huilde, deed dat gewoon fysiek pijn.
Deze smurf is ook abstract maar al echt veel meer deel van ons leven, ik vind het gezellig als hij schopt, de nesteldrang kickt al in, enzovoorts.
En daarna HONGER
Ik heb het exact andersom, bij de eerste was ik er zó mee bezig, met 30 weken zwangerschap stond zowat alles al klaar. Nu doe ik het er ‘even’ bij, hadden we tussendoor nog even een verbouwing die zo’n 12 weken duurde, en ik vergeet regelmatig dat ik zwanger ben (nou ja nu met bijna 37 weken inmiddels niet meer want mijn lijf protesteert als ik teveel doe) en het is voor m’n gevoel nog een heel gek/abstract idee dat er over ongeveer drie weken weer een baby’tje in huis is. De peuter speelt daar ook wel een rol in merk ik, die is heerlijk intens momenteelquote:
Ik merk nu al verschil. Bij de eerste heb ik het de hele zwangerschap zó ontzettend abstract gevonden. Wel alles voorbereid enzo, maar ook regelmatig vergeten dat ik zwanger was, niet kunnen voorstellen dat er straks iets in dat bedje zou liggen. Vast ook wel doordat het een lang proces was en ik het onbewust moeilijk kon geloven. En het duurde ook heel lang voordat ik écht tot op het bot van hem hield. De oerdrang tot beschermen was er wel meteen en ik kon ook echt smelten van zijn aanblik, maar liefde? Dat heeft maanden geduurd.
Deze smurf is ook abstract maar al echt veel meer deel van ons leven, ik vind het gezellig als hij schopt, de nesteldrang kickt al in, enzovoorts.
Hoe gaat het verder met iedereen?
@littledrummergirl, slaap je alweer wat beter? @elamanilo?
een nacht even een "harde reset" gedaan met slaapmedicatie thuis en sindsdien gaat het gewoon weer goed uit zichzelf. Ik was denk ik gewoon echt te moe om zelf nog in te kunnen slapen ofzo Ik voelde mezelf gewoon mentaal instabiel worden op een gegeven moment Ook maar eens wat spullen bij elkaar gaan zoeken voor in de vluchtkoffer binnenkort. Iets zegt mij dat deze baby niet tot 42 wk gaat blijven zitten (verre van zelfs
maar daar mag ik mezelf niet gek mee maken van mezelf).Ohh super fijn zeg! Het is je gegundquote:
@:eponine: ja ik slaap gelukkig weer
En ja slaapgebrek is niet goed voor je mentale gezondheid…Ik herkende haar de eerste tijd ook niet, ze leek sprekend op m'n schoonmoeder
en dat vond ik lastig. Ik heb er erg aan moeten wennen hoe ze eruit zag!Bij de tweede was het precies zoals het hoorde toen ik hem zag, alsof ik hem altijd al kende. Hij lijkt ook veel op mij, dus ik had blijkbaar meteen iets herkenbaars bij hem. Ik hield meteen van hem maar had ook diezelfde beschermende gevoelens meteen. Niemand mocht eraan komen en ik wilde hem de hele tijd alleen maar vasthouden.
Bij de derde was het een beetje zoals bij de eerste, hij zag er ineens heeeeel anders uit dan de eerdere twee baby's en ik herkende hem eigenlijk helemaal niet. Maar zijn geboorte was heel erg fijn, dus ik voelde me heel euforisch daarover. Nog steeds voel ik me af en toe vervreemd van hem omdat hij zo anders is dan de rest. Tegelijk bots ik met hem omdat hij (qua karakter iig) precies zo is als ik. Echt precies. Ik denk dat dat ook de reden is dat ik minder goed met hem kan omgaan en mijn lief juist heel goed. Die is immers gewend om met mij om te gaan en ik heb nogal een haat liefde verhouding met mezelf.
Nummer vier was weer heel herkenbaar, zoals bij de tweede. Maar dit keer omdat het net na de geboorte een kopie was van mijn eerste, waar ik destijds erg aan moest wennen juist. Maar nu was ik zo bekend met die looks dat het een en al herkenning was. Inmiddels heeft ie een heel eigen gezichtje, maar ik vind hem mijn mooiste creatie ooit. :'D Hij is qua karakter dan weer een kopie van mijn lief denk ik, en ik kan dus heel goed met hem omgaan. Terwijl mijn lief dat lastiger vindt.
En allemaal zijn ze in mijn hart en houd ik onvoorwaardelijk van ze. Ik heb nog vaak van die beschermende gevoelens. Met name als ze ruzie hebben met hun papa, dan word ik zo'n leeuwin die ze onder haar hoede neemt.
Ik bedenk me ook vaak dat ik mede hun stem ben, omdat ze (zeker heel klein) nog niet zomaar zelf alles duidelijk kunnen maken aan de rest van de wereld.Qua sterfelijkheid, dat heb ik pas gekregen toen mijn mama doodging. En dan vooral het stuk dat er zoveel van een persoon verdwijnt. Alle plannen die ze nog had, alle gedachtes van haar, heel veel van haar herinneringen, haar hele lichaam... Allemaal is het er niet meer. Dat vind ik gek en raar. Maar het maakte ook duidelijk wat er wél blijft, namelijk hoe zij met ons omging, hoe zij voor ons zorgde, er voor ons was. Dat zijn allemaal dingen die ik nog bij me draag en ook weer doorgeef aan mijn kinderen, vooral die dingen die ik als fijn heb ervaren natuurlijk.
Zo was mijn mama altijd mijn stem, ze stond altijd achter mij. Bijvoorbeeld met gesprekken op school, als ik 'iets' gedaan had, dan was zij mijn backup en kwam ze voor mij op en hadden de leraren het nakijken. En dat ze er altijd was, wat er ook aan de hand was. Dat ik altijd alles tegen haar kon zeggen en ze mij nooit veroordeelde maar altijd hielp om het (samen) op te lossen. Dat ik blind op haar kon vertrouwen. Dat zijn de dingen die nog tastbaar van haar in mijn leven aanwezig zijn en ook de dingen die ik hoop door te geven aan mijn kinderen. Dat gevoel van vertrouwen en veiligheid. Dat je eigen nestje ook je schuilplaats is en dat je van daaruit de wereld in mag gaan. Dat het er toe doet wie zij zijn en wat zij meemaken en voelen. Etc etc.
Ik heb al wat ruimte gemaakt in mn huis. Ik ben er druk mee
en hopelijk deze week nog meer ruimte en dan kan ik ook babywasjes gaan doen. En ik moet alles voor mn bevalplekje nog in orde maken. Ben hard bezig met mn vlaggetjes. Ik hoop ook dat ik dat misschien wel deze week kan afmaken?
Gisteren was ik ineens heel verdrietig. Ik bedacht me dat dit dus waarschijnlijk de allerlaatste weken van mijn leven ooit zijn dat er een babytje in mijn buik groeit... En dat vind ik lastig. Meteen ook iets waar ik nog wat mee wil doen, want ik wil dat dat uit de weg is als ik ga baren. Ik hoop dat dit kindje voorlopig nog in mijn buik wil blijven, ik heb nog even nodig voor mijn gevoel. Maar hoe of wat, ik weet niet zo goed wat ik ermee aan moet nog.
Aan de andere kant heeft m;n lichaam het nu echt zwaar. Ik kan echt amper meer iets..
Het is nog nooit zo erg geweest denk ik, zelfs bij de tweeling heb ik het gevoel dat ik nog meer kon op het einde. Op staan van de bank duurt al een uur, dus de kinderen moeten telkens open doen en dan weten de mensen aan de deur niet wat ze ermee aan moeten. En ik kan amper eten klaarmaken voor de kinderen en zo. Dus eigenlijk is elke dag een uitputtingsslag. Toch zou ik er nog 4 weken voor over hebben nu, gewoon omdat het dus die laatste keer is en ik dat op een of andere mnaier nog niet los kan laten...Baby is readyquote:
Mama ook welquote:
Ik herken dat wel. Ik ben voor mijn doen best wel een emotioneel wrak sinds J geboren is. Onder andere met dit vraagstuk. Ik voel me erg kwetsbaarquote:
Binnen nu en 2-3 weken zijn wij met 3. Dat is best gek eigenlijk
Overigens heb ik als vader wel steeds meer het besef (is dit herkenbaar?) dat je ouder aan het worden bent en hoopt dat je heel oud mag worden ofzo. Beetje melancholiek ofzo.
Maar ik heb ook mijn hele leven geleefd met het gevoel dat niemand me iets kon maken. Dat is nu voorbij
Dit heb ik ook enorm. J is 2,5 maand oud en ik ben meer in m’n rol gegroeid dan in het begin.quote:
Ik merk nu al verschil. Bij de eerste heb ik het de hele zwangerschap zó ontzettend abstract gevonden. Wel alles voorbereid enzo, maar ook regelmatig vergeten dat ik zwanger was, niet kunnen voorstellen dat er straks iets in dat bedje zou liggen. Vast ook wel doordat het een lang proces was en ik het onbewust moeilijk kon geloven. En het duurde ook heel lang voordat ik écht tot op het bot van hem hield. De oerdrang tot beschermen was er wel meteen en ik kon ook echt smelten van zijn aanblik, maar liefde? Dat heeft maanden geduurd.
Deze smurf is ook abstract maar al echt veel meer deel van ons leven, ik vind het gezellig als hij schopt, de nesteldrang kickt al in, enzovoorts.
Ik hield vanaf het 1e moment van hem. Maar nu voel ik het meer ofzo.
Ik vind de voedingen aan de borst fijn. In het begin had ik frisse tegenzin als het weer tijd was voor voeding en verveelde ik me enorm tijdens voeden. Ik voel nu meer connectie
Herkenbaar. Mijn gevoel van 'niemand kan me iets maken' kwam echter uit iets anders voort. Ik ben sinds zeer jonge leeftijd depressief en bij tijd en wijle suïcidaal (familietrekje helaas). Na de geboorte van de eerste maakte het me ineens wel uit of ik zou leven. Als je je hele leven hebt geleefd met de gedachte dat het leven je om het even is, is de drang tot in leven willen blijven ineens best overweldigend.quote:
[..]
Ik herken dat wel. Ik ben voor mijn doen best wel een emotioneel wrak sinds J geboren is. Onder andere met dit vraagstuk. Ik voel me erg kwetsbaar
Maar ik heb ook mijn hele leven geleefd met het gevoel dat niemand me iets kon maken. Dat is nu voorbij
En nu bijna drie jaar later is mijn eigen sterfelijkheid nog steeds weleens een dingetje.Het houden van de eerste ging hier heel hard en sterk. Zodra ze geboren was, was het er en nam het me helemaal over. Ik voelde bij haar ook constant een enorme urgentie om alles voor haar te doen. Bij de tweede was dit er niet. Wellicht heeft het direct na de geboorte van elkaar gescheiden zijn ook invloed gehad. Eerst met spoed naar het ziekenhuis vanwege bloedverlies, de volgende dag uitgedroogd opgenomen vanwege buikgriep. Ik heb haar in die eerste drie dagen maar een paar uur gezien. Al haar glimlachjes waren de eerste 2 maanden ook enkel voor mijn partner. En ik heb zo'n speciale band met de eerste, dat ik echt twijfelde of dit met de tweede wel goed zou komen. Maar de laatste weken begint dat bij te trekken van beide kanten. Zij is veel blijer me te zien en ik ben veel meer lovey dovey met haar.
Dat brengt me ook nog op het borstvoedingspunt van Bertha. Ik had me voorgenomen na de enorm moeilijke start met nr 1, dat als BV niet gemakkelijk zou gaan ik er direct mee zou stoppen. Toen ik in het ziekenhuis lag zonder baby werd er meermaals aan me gevraagd of ik niet wilde kolven om de melk op gang te brengen. Maar compleet uitgedroogd, kotsend en met 2 liter bloed minder en enorme bloedarmoede koos ik ervoor het niet te doen. Ik had al mijn kracht voor mezelf nodig. Lukte het bij thuiskomst niet, dan niet. Maar mijn lichaam pikte het zo op zodra ik thuis was. Melk in overvloed en geen van de opstartproblemen van de eerste. Alsof mijn lichaam meteen wist wat er moest gebeuren.
Gun jezelf gratie is mijn advies. Hoe het ook loopt.
Je bericht zinkt wel even in bij mij. Wat heb je veel moeten vechten. Wat je schrijft over sterfelijkheid raakt me. En ook wat je vertelt over je band met beide kinderen.quote:
[..]
Herkenbaar. Mijn gevoel van 'niemand kan me iets maken' kwam echter uit iets anders voort. Ik ben sinds zeer jonge leeftijd depressief en bij tijd en wijle suïcidaal (familietrekje helaas). Na de geboorte van de eerste maakte het me ineens wel uit of ik zou leven. Als je je hele leven hebt geleefd met de gedachte dat het leven je om het even is, is de drang tot in leven willen blijven ineens best overweldigend.
Het houden van de eerste ging hier heel hard en sterk. Zodra ze geboren was, was het er en nam het me helemaal over. Ik voelde bij haar ook constant een enorme urgentie om alles voor haar te doen. Bij de tweede was dit er niet. Wellicht heeft het direct na de geboorte van elkaar gescheiden zijn ook invloed gehad. Eerst met spoed naar het ziekenhuis vanwege bloedverlies, de volgende dag uitgedroogd opgenomen vanwege buikgriep. Ik heb haar in die eerste drie dagen maar een paar uur gezien. Al haar glimlachjes waren de eerste 2 maanden ook enkel voor mijn partner. En ik heb zo'n speciale band met de eerste, dat ik echt twijfelde of dit met de tweede wel goed zou komen. Maar de laatste weken begint dat bij te trekken van beide kanten. Zij is veel blijer me te zien en ik ben veel meer lovey dovey met haar.
Dat brengt me ook nog op het borstvoedingspunt van Bertha. Ik had me voorgenomen na de enorm moeilijke start met nr 1, dat als BV niet gemakkelijk zou gaan ik er direct mee zou stoppen. Toen ik in het ziekenhuis lag zonder baby werd er meermaals aan me gevraagd of ik niet wilde kolven om de melk op gang te brengen. Maar compleet uitgedroogd, kotsend en met 2 liter bloed minder en enorme bloedarmoede koos ik ervoor het niet te doen. Ik had al mijn kracht voor mezelf nodig. Lukte het bij thuiskomst niet, dan niet. Maar mijn lichaam pikte het zo op zodra ik thuis was. Melk in overvloed en geen van de opstartproblemen van de eerste. Alsof mijn lichaam meteen wist wat er moest gebeuren.
Gun jezelf gratie is mijn advies. Hoe het ook loopt.
Ik ben dus nog steeds een emotioneel wrak. Ik heb voor het eerst ook met moeder en man besproken wat er in mijn hoofd speelt en dat heeft flink opgelucht. Sowieso heeft mijn gezin (liefde vinden, moeder worden) mij geestelijk goed gedaan. Ik was daarvoor qua gevoelsleven nogal onverschillig en hard. Naar anderen en ook naar mezelf. Ik heb tijdens m’n bevalling geen kik gegeven, waardoor man tegen iedereen liep te verkondigen hoe makkelijk het was. Terwijl ik het bevallen heel moeilijk/pijnlijk vond. Dit heb ik nu ook gezegd tegen man en het voelde goed om het erover te hebben. Dus langzaam begin ik te “wennen” aan de kwetsbaarheid die ik heb sinds J er is en gewoon ondergaan wat ik voel
Hier waren de eerste lachjes van J ook voor man. Nu hij wat groter wordt wil ik wat meer tijd nemen om met hem te spelen (al weet ik niet goed hoe)
De eerste keer dat Mayra bij oma bleef slapen en mijn partner en ik een avondje weggingen, zat ik constant te denken aan dat Mayra een wees zou worden als er iets op dat moment iets zou gebeuren met partner en mij (bv een auto-ongeluk). Ook als ze op de opvang is, denk ik soms als daar nu brand uitbreekt, dan ben ik er niet bij om haar te beschermen.
Ook vraag ik me af in hoeverre het gescheiden zijn tijdens de eerste dagen invloed heeft op je band met je kind. Mayra houdt niet van knuffelen en kusjes geven. Bij niemand. Ook zij is de eerste 3 dagen gescheiden gebleven van mij en lag op de neonatologie afdeling. Ik ging uiteraard elke 3 uur langs om haar te zien, maar ze is toen vooral verzorgd door de verpleging daar. Zou ze daarom niet willen knuffelen en kusjes geven/ krijgen?
Ik hoop echt dat dit bij het volgende kind niet nodig zal zijn en dat we vanaf het begin de mogelijkheid krijgen om samen te zijn.
@CaVaBien, mijn zoon was ook nooit van de kusjes en knuffels en nu ineens, sinds een maandje ofzo (hij is in november 3 geworden) kan hij er geen genoeg van krijgen en deelt het grootste deel van de dag kusjes en knuffels uit als ie de kans krijgt. Misschien komt het nog bij Mayra
).Ik ben de eerste vijf dagen ook gescheiden geweest van mijn oudste, maar hij is de knuffelkont van mijn tweequote:
Sterfelijkheid is hier ook wel een dingetje. Ik sta er niet heel vaak bij stil, maar af en toe krijg ik beangstigende gedachten, die ik echt van me af moet zetten.
De eerste keer dat Mayra bij oma bleef slapen en mijn partner en ik een avondje weggingen, zat ik constant te denken aan dat Mayra een wees zou worden als er iets op dat moment iets zou gebeuren met partner en mij (bv een auto-ongeluk). Ook als ze op de opvang is, denk ik soms als daar nu brand uitbreekt, dan ben ik er niet bij om haar te beschermen.
Ook vraag ik me af in hoeverre het gescheiden zijn tijdens de eerste dagen invloed heeft op je band met je kind. Mayra houdt niet van knuffelen en kusjes geven. Bij niemand. Ook zij is de eerste 3 dagen gescheiden gebleven van mij en lag op de neonatologie afdeling. Ik ging uiteraard elke 3 uur langs om haar te zien, maar ze is toen vooral verzorgd door de verpleging daar. Zou ze daarom niet willen knuffelen en kusjes geven/ krijgen?
Ik hoop echt dat dit bij het volgende kind niet nodig zal zijn en dat we vanaf het begin de mogelijkheid krijgen om samen te zijn.
De andere wil er niet veel van hebben.Mijn band met de oudste is wel anders dan met de jongste, maar ik heb het idee dat dit komt doordat de oudste een huilbaby was.
Wat heftig voor je, het lijkt me nogal een omslag in gevoelens.. Maar wel ook heel mooi dat je plots een reden had om voor te levenquote:
[..]
Herkenbaar. Mijn gevoel van 'niemand kan me iets maken' kwam echter uit iets anders voort. Ik ben sinds zeer jonge leeftijd depressief en bij tijd en wijle suïcidaal (familietrekje helaas). Na de geboorte van de eerste maakte het me ineens wel uit of ik zou leven. Als je je hele leven hebt geleefd met de gedachte dat het leven je om het even is, is de drang tot in leven willen blijven ineens best overweldigend.
. Dank voor het delen allemaal.Het bracht vooral angst met zich mee voor doodnormale situaties, zoals autorijden. Heel veel 'wat als' denken. Het heeft wel 1,5 jaar geduurd denk ik voor ik gewend was aan deze nieuwe manier van in het leven staan.quote:
[..]
Wat heftig voor je, het lijkt me nogal een omslag in gevoelens.. Maar wel ook heel mooi dat je plots een reden had om voor te leven
Sowieso vond ik de identiteitstransitie naar 'moeder' heel heftig. Ik voelde me aan het einde van de zwangerschap ook heel leeg, alsof mijn oude ik was uitgewist en ik aan het wachten was tot de bevalling en het inkleuren van mijn nieuwe ik kon beginnen. Na de bevalling ben ik heel lang zoekende geweest en ook in rouw om het verlies van mezelf. Maar ook wetende dat ik niet terug zou willen. Gelukkig heb ik dat deze keer helemaal niet gehad.
Elvie wilde eerst ook niet aangeraakt worden. Wel vastgehouden uiteraard, maar als ik haar bvb liggende aan het voeden was en mijn hand op haar rug legde, duwde ze me weg met haar arm of trok ze haar rug helemaal krom om bij mijn hand weg te komen. Haar placenta lag voor en ik heb haar dus nooit via mijn buik kunnen aanraken. Vraag me af of dat ermee te maken heeft gehad. Lily heeft de hele zwangerschap met haar rug in mijn buikwand gehangen en die nestelde zich de hele dag in mijn buik-aaiende handen. Die was en is enorm van het fysieke contact. Elvie deinst ondertussen niet meer weg gelukkig. Hebben andere placenta voor liggers deze ervaring ook?
Hij was trouwens suuuper rustig in de buik, hij heeft ook sinds 30 weken in dezelfde houding gelegen en ik heb hem nooit op een koprol o.i.d. betrapt, alleen wat hand- en voetbewegingen of lekker uitstrekken. Dat is met deze baby wel anders! Die heeft ook de placenta voor.
Even dezelfde vraag hier…. Hoe was het bij jullie na de bevalling?
Ik merk dat ik problemen heb…. Ik geniet er veel minder van dan voor de zwangerschap en die zijn deels ook mentaal:
- man kan nauwelijks aan mijn borsten zitten, want pijnlijk. Daarnaast als hij ze aanraakt begint mijn melk meteen te spuiten, ook niet bevorderlijk
- in bepaalde houdingen heb ik nu associaties met de bevalling (alsof ik daar weer lig) en dan verdwijnt mijn opwinding meteen.
Kortom: seks is in mijn hoofd nu verbonden aan het baren van mijn kind (melk, bevalling, iets wat door het geboortekanaal gaat) en dat is killing voor mijn libido. Ook pijn op cruciale plekken (borsten, vanonder)
Ik had btw een ruptuur, die is gehecht en dat litteken voel ik ook telkens tijdens seks. Niet extreem dus ik kan “erdoorheen bijten” maar dat is natuurlijk ook niet bevorderlijk
J is nu bijna 3 maanden oud
Hoe zit dit bij jullie?
Sorry als dit too much information is
Na de vacuumbevalling en knip heb ik 1,5 jaar geen seks gehad. Ik wilde niets met dat hele gebied te maken hebben en ik heb naar die gevoelens geluisterd en nooit iets geforceerd. Was dat soms frustrerend voor partner? Ja. Maar ik ga toch echt geen seks tegen mijn zin in hebben en hij wil ook geen seks tegen mijn zin of als het pijn veroorzaakt. De eerste keer daarna vond ik heel eng. Liter glijmiddel gebruikt, maar alles was zo goed genezen dat het helemaal geen pijn meer deed. Ik was meteen over die grens heen.
Momenteel moet ik er met 3 maanden ook nog niet aan denken en dit keer was het een soepele bevalling. Ik heb echt geen behoefte aan nog iemand die aan me komt, zo met twee kinderen die de hele dag lichamelijk contact nodig hebben. Daarbij ben ik hartstikke moe, zijn er 100 andere dingen die moeten gebeuren en als ik 30 minuten voor mezelf heb, gebruik ik die om op te laden. En seks laadt mij niet op. So be it. Nog een heel leven ervoor hoor.
Wat seks betreft, ik heb vacuüm en knip bevalling gehad. Ik had na 4 weken enorme geilheid en dat is gebleven. Nadat ik stopte met vloeien, rond 5,5 week, heb ik seks gehad. Alleen voelde het zo anders dan ik gewend was. Daar waar mijn litteken van de knip zit heb ik gewoon geen gevoel meer. Dat neemt zoveel plezier weg
Seks viel mij dus vooral daarom tegen. Maar ook ik had tijdens seks steeds gedachten aan de bevalling. Inderdaad ook niet bevorderlijk. Maar ik merk wel dat ik nog weer zou willen. Maar mijn libido was altijd heel hoog, dus ik weet niet hoe het zou zijn als ik dat niet/minder had Bij mij gaf een verpleegkundige in het ziekenhuis aan dat wanneer ik lang last zou houden van het litteken (of littekenweefsel) dat ik dan vooral eens een afspraak moest maken met de gyn omdat er vaak veel mogelijk is op dat gebied. Misschien dat dat ook iets voor jou is (of op termijn)? Gewoon eens te laten kijken of het echt goed geneest ect.quote:
In het topic moeilijk zwanger worden werd gevraagd hoe om te gaan met problemen in je seksleven tijdens de vruchtbaarheidsbehandelingen.
Even dezelfde vraag hier…. Hoe was het bij jullie na de bevalling?
Ik merk dat ik problemen heb…. Ik geniet er veel minder van dan voor de zwangerschap en die zijn deels ook mentaal:
- man kan nauwelijks aan mijn borsten zitten, want pijnlijk. Daarnaast als hij ze aanraakt begint mijn melk meteen te spuiten, ook niet bevorderlijk
- in bepaalde houdingen heb ik nu associaties met de bevalling (alsof ik daar weer lig) en dan verdwijnt mijn opwinding meteen.
Kortom: seks is in mijn hoofd nu verbonden aan het baren van mijn kind (melk, bevalling, iets wat door het geboortekanaal gaat) en dat is killing voor mijn libido. Ook pijn op cruciale plekken (borsten, vanonder)
Ik had btw een ruptuur, die is gehecht en dat litteken voel ik ook telkens tijdens seks. Niet extreem dus ik kan “erdoorheen bijten” maar dat is natuurlijk ook niet bevorderlijk
J is nu bijna 3 maanden oud
Hoe zit dit bij jullie?
Sorry als dit too much information is
. Ik had bij Bubbles ook een voorliggende placenta en ik heb haar nooit heel erg goed voelen bewegen. Ze is geen enorme knuffelkont, maar ze is ook weer niet echt anti-knuffelen ofzo. Heb verder ook geen vergelijkingsmateriaal want ze is mijn eerste.
Sindsdien is het nooit meer als voorheen geweest. Alleen een beetje onze best gedaan voor de tweede zwangerschap. Dat ging op zich snel, dus daar hoefden we ook niet heel hard aan te werken.
Inmiddels voel ik geen pijn meer en kan er ook wel van genieten als we eenmaal bezig zijn. Het zin maken is alleen een beetje het probleem.
Maar goed, dat komt vast wel weer goed als de kinderen straks wat ouder zijn, doorslapen en niet meer aan je borsten hangen
Na de tweede hetzelfde en na de tweeling heb ik 6 maanden gewacht. Toen werden we echt geleefd een poosje en was er gewoon geen ruimte. En toen hebben we het erover gehad en besloten dat onze relatie de hoogste prioriteit had, want met z’n tweeen was het al nauwelijks te doen, dus in ons eentje zou nooit mogelijk zijn geweest vinden we allebei. En wilden we uiteraard allebei ook niet. Dit ging over onze hele relatie, niet allleen over seks uiteraard. Maar het maakte wel dat we vanaf toen elk ‘vrij’ moment samen doorbrachten zonder afleidingen. We schrapten series en films en social media, maar omdat we al best moe waren, gingen we samen in bed liggen in het donker. En we spraken ook af dat we echt eerlijk zouden zijn tegen elkaar, over alles, zodat er niets opgekropt zou worden of gaan sluimeren. Daar was gewoon ook geen ruimte voor. Dit resulteerde erin dat we onze verbinding samen een soort extra boost gaven en al heel snel kreeg ons seksleven ook een enorme boost. Het open en eerlijk zijn in het donker terwijl we heel dicht bij elkaar lagen bracht mee dat we veel knuffelden en ons seksleven dus nog nooit zo actief was geweest. We hadden echt elke dag ongeveer wel seks en soms zelfs 2 keer op een dag. Inmiddels is dat weer een beetje gesetteld en is het nu om de dag of zo. Wat er vooral ook gebeurde was dat de intimiteit, niet per se alleen de seks maar alle intimiteit samen, maakte dat zowel ik als mijn lief ons weer gewild voelden. Ik voelde me de hele dag sexy en keek alweer uit naar onze momenten helemaal samen. Het was heel vurig allemaal. En het gaf dus enorme energie, ook overdag. We waren echt pubers ineens weer haha. En dat is er nu nog steeds wel, dat gevoel van sexy te zijn voor m’n lief en uit te kijken naar ons samen zijn.
Ik ben benieuwd hoe dat nu zal gaan na de bevalling, want dan komt er natuurlijk ineens toch een pauze hierin. We zien wel hoe dat loopt. Het zal iig helpen als we dan blijven communiceren en tijd voor elkaar gebruiken.
Het is hier wel zo dat mijn lief vanuit zijn verleden best wel blokkades had/heeft op (bepaalde vormen van) intimiteit en dit hele gebeuren maakte veel los bij hem en dat hielp ook heel veel mee in de intimiteit tussen ons. Dat hij eindelijk dingen daarover durfde uitspreken tegen mij in al die eerlijkheid. Het werkte dus ook heel therapeutisch en dat hadden we blijkbaar ook nodig om nog meer verbinding en verdieping te ervaren.
Verder wilde ik nog vertellen over ‘matrescentie’. Namelijk blijkt het zo te zijn dat als je moeder wordt, dat je dan lichamelijk en geestelijk precies zulke grote veranderingen doormaakt als in de puberteit (adolescentie). En dat in 9 maanden op en 9 maanden af. In een best korte tijd dus. Het is dus hier gek of raar dat er een heleboel gevoelens bij komen kijken (denk maar terug aan je puberteit) en dat je jezelf ook echt anders zult/kunt gaan voelen. Je hersenen maken allerlei nieuwe verbindingen aan en er komen andere hormonen en stoffen vrij. En ook je lichaam verandert dus echt blijvend mee. Nou ja, het is niet erg om daar ruimte voor te nemen/maken. En je ervan bewust te zijn dat het dus echt een heleboel impact kan hebben/heeft. En dat je jezelf dus mag respecteren en dat niets gek of raar is.
en ook snel na de bevalling weer zin, maar we hebben steeds wel een paar maanden gewacht voordat we er helemaal voor gingen. In de tussentijd vermaakt met hand- en spandiensten dat is misschien ook wel iets om niet te vergeten: seks is zoveel meer dan alleen penetratie. Dus als dat laatste niet lukt, no rush, er is nog zoveel meer te doen wat fijn kan voelen En neem ook zelf de tijd om je lichaam weer te (her) ontdekken.Nu met twee kinderen is het hier ook niet meer zoooo vaak als voorheen. En soms moet ik mij er ook even toe zetten, maar ik slaap wel echt duizend keer beter en dieper als ik seks heb gehad, dus dat is wel een fijn voordeel voor mij
Het zijn allebei enorme knuffelkonten. En dan inderdaad vooral bij mij, bij anderen vinden ze het wel gezegend. Maar ze zijn ook pas 2, dus het is niet vreemd dat ze vooral nog aan mij gehecht zijn. En aan hun papa.
Bij mijn middelste lazen we in zijn geboortehoroscoop dat hij niet een enorme knuffelaar zou zijn. En ik denk dat hij dat ook het minst is. Maar aangezien mijn lief en ik erg aanrakerig zijn en dit dus ook het voorbeeld is wat we voorleven, valt het erg mee in hoe ‘on’knuffelig hij is. Het gaat wel vooral op zijn intitiatief, maar regelmatig kruipt ie even op schoot voor een knuffel. Of vindt ie het fijn als ik in bed nog even bij hem kom liggen.
Ik heb het vermoeden dat dit baby’tje ook wel weer heel aanrakerig knuffelig zal zijn. Gelukkig zijn er een heleboel mensen hier in huis die kunnen knuffelen.
En hier dus ook juist meer energie en betere slaap na seks. En dan liever seks dan internet ‘s avonds om te ontspannen.
Fijn als het zo kan gaan. Mijn borst begint soms onder de douche al melk te spuiten (TSR) door het warme water dat erop komt. Dus of man, baby, of een straal water erop staat, het maakt niet uit.quote:
Nog nooit een hechting of moeilijke baring gehad. Mijn libido is nooit echt weggeweest. Na de eerste geboorte heb ik 4 maanden gewacht. Ik had na 2 weken zo’n hormonen shift dat ik heel veel zin had, maar ik vloeide nog en was nog volop in het opgang brengen van borstvoeding en wennen aan het moederschap dat ik daar toen niets mee deed. Na 4 maanden durfde ik het weer aan. Ik heb geen last ervan gehad dat mijn lief dan aan mijn borsten zat oid. Het voelt heel anders als hij er iets mee doet dan als mijn kind(eren) er iets mee doen. Ik was eerst hooguit onzeker of hij het niet stom vond als er dan melk uit kwam, maar dat vond ie gelukkig niet. Dus dat belemmerde bier. Ook had ik direct na de bevalling bij mezelf gevoeld en voelde mijn vulva eigenlijk alweer als normaal, tikje opgezwollen, maar niet anders dan ervoor. En ook de seks voelde hetzelfde als ervoor.
Na de tweede hetzelfde en na de tweeling heb ik 6 maanden gewacht. Toen werden we echt geleefd een poosje en was er gewoon geen ruimte. En toen hebben we het erover gehad en besloten dat onze relatie de hoogste prioriteit had, want met z’n tweeen was het al nauwelijks te doen, dus in ons eentje zou nooit mogelijk zijn geweest vinden we allebei. En wilden we uiteraard allebei ook niet. Dit ging over onze hele relatie, niet allleen over seks uiteraard. Maar het maakte wel dat we vanaf toen elk ‘vrij’ moment samen doorbrachten zonder afleidingen. We schrapten series en films en social media, maar omdat we al best moe waren, gingen we samen in bed liggen in het donker. En we spraken ook af dat we echt eerlijk zouden zijn tegen elkaar, over alles, zodat er niets opgekropt zou worden of gaan sluimeren. Daar was gewoon ook geen ruimte voor. Dit resulteerde erin dat we onze verbinding samen een soort extra boost gaven en al heel snel kreeg ons seksleven ook een enorme boost. Het open en eerlijk zijn in het donker terwijl we heel dicht bij elkaar lagen bracht mee dat we veel knuffelden en ons seksleven dus nog nooit zo actief was geweest. We hadden echt elke dag ongeveer wel seks en soms zelfs 2 keer op een dag. Inmiddels is dat weer een beetje gesetteld en is het nu om de dag of zo. Wat er vooral ook gebeurde was dat de intimiteit, niet per se alleen de seks maar alle intimiteit samen, maakte dat zowel ik als mijn lief ons weer gewild voelden. Ik voelde me de hele dag sexy en keek alweer uit naar onze momenten helemaal samen. Het was heel vurig allemaal. En het gaf dus enorme energie, ook overdag. We waren echt pubers ineens weer haha. En dat is er nu nog steeds wel, dat gevoel van sexy te zijn voor m’n lief en uit te kijken naar ons samen zijn.
Ik ben benieuwd hoe dat nu zal gaan na de bevalling, want dan komt er natuurlijk ineens toch een pauze hierin. We zien wel hoe dat loopt. Het zal iig helpen als we dan blijven communiceren en tijd voor elkaar gebruiken.
Het is hier wel zo dat mijn lief vanuit zijn verleden best wel blokkades had/heeft op (bepaalde vormen van) intimiteit en dit hele gebeuren maakte veel los bij hem en dat hielp ook heel veel mee in de intimiteit tussen ons. Dat hij eindelijk dingen daarover durfde uitspreken tegen mij in al die eerlijkheid. Het werkte dus ook heel therapeutisch en dat hadden we blijkbaar ook nodig om nog meer verbinding en verdieping te ervaren.
Verder wilde ik nog vertellen over ‘matrescentie’. Namelijk blijkt het zo te zijn dat als je moeder wordt, dat je dan lichamelijk en geestelijk precies zulke grote veranderingen doormaakt als in de puberteit (adolescentie). En dat in 9 maanden op en 9 maanden af. In een best korte tijd dus. Het is dus hier gek of raar dat er een heleboel gevoelens bij komen kijken (denk maar terug aan je puberteit) en dat je jezelf ook echt anders zult/kunt gaan voelen. Je hersenen maken allerlei nieuwe verbindingen aan en er komen andere hormonen en stoffen vrij. En ook je lichaam verandert dus echt blijvend mee. Nou ja, het is niet erg om daar ruimte voor te nemen/maken. En je ervan bewust te zijn dat het dus echt een heleboel impact kan hebben/heeft. En dat je jezelf dus mag respecteren en dat niets gek of raar is.
Man vindt het ook geen probleem tijdens de seks. Maar vanwege mijn overproductie en de negatieve gevoelens die ik daarbij heb heb ik er een enorme hekel aan als de melk ineens weer begint te spuiten. Zo erg dat ik tijdens de seks in huilen uitbarstte. Ik dacht: straks denkt mijn tiet dat het J is die eraan ligt en gaat hij nog meer melk maken. Ik kan die melk overal ook gewoon niet meer aanzien dus voor mij enorme mood killer. Man vindt het niet erg
Hand en spandiensten, zeker. Ik prefereer dit tegenwoordig meer dan penetratiequote:
Mijn libido was tijdens de zwangerschappen echt sky high
Nu met twee kinderen is het hier ook niet meer zoooo vaak als voorheen. En soms moet ik mij er ook even toe zetten, maar ik slaap wel echt duizend keer beter en dieper als ik seks heb gehad, dus dat is wel een fijn voordeel voor mij
Terwijl ik voor de bevalling penetratie het fijnst vond
Het is ook niet niks. En ik herken het ook wat je schrijft. Het random melk spuiten en het wel eens in huilen uitgebarsten zijn daardoor tijdens of net na de seks..
Bij m’n eerste ook een intense opstart periode gehad bij borstvoeding met overproductie (door kolven) en diverse borstontstekingen en zo. En dat maakte me eerst (helemaal in combi met hormonen) dus ook best een beetje onzeker. Maar het hielp bij mij dus gelukkig wel veel om het er met mijn lief over te hebben en hij was telkens ook heel lief en geduldig, waardoor er ook geen druk was. Ik heb ook een poosje liever met een bh en hemd aan gevreeen bijvoorbeeld en daar deed ie ook nooit raar over.
Het aanraken van hem van mijn borsten is, mede door zijn oneindige begrip en voor mijzelf het los kunnen zien/voelen van borstvoeding en seksualiteit, geen issue geweest tijdens intimiteit. Ook al was de borstvoeding dus echt een heel gevoelig ding. Maar ik kan zeker begrijpen dat dat echt heel persoonlijk is.
Nu ben ik overigens ook best wel heel onzeker over mijn lichaam. Vooral na de tweeling heb ik bijvoorbeeld voor mijn gevoel geen mooie buik meer… en ik heb overgewicht. Maar ook hier is mijn lief heel geduldig en begripvol. En vrij ik ook vaak genoeg met een hemdje aan. Of in het donker onder de dekens. Maar gelukkig kan ik het alsnog tijdens de seks wel genoeg loslaten en me echt overgeven aan die seksuele gevoelens en aan hem. En is hij heel lief voor mij, dus heb ik dan tijdens geen schaamtevolle gevoelens. Ik denk dat ik dan ook niet optimaal zou kunnen vrijen. Ik stel me echt heel erg open tijdens de seks. Ik merk wel verschil met hoe onze dynamiek is en hoe ik in m’n vel zit en hoeveel ‘last’ ik dan heb van onzekerheden. Er zijn dagen dat liever niemand de badkamer in mag komen omdat ik me dan té onzeker voel (dit probeer ik overigens dan alsnog heel erg los te laten tegenover mijn kinderen, omdat ik het belangrijk vind dat zij zich ook nooit hoeven te schamen tegenover mij, dus wil ik dat voorbeeld ook voorleven). Op andere dagen mogen ze er sowieso allemaal gezellig bij komen staan en maakt het me veel minder uit (eigenlijk doen ze dit altijd alsnog gewoon
wat ik er ook van vind haha). :’)Ik kon niet ontspannen tijdens seks, het bleef ook lang pijnlijk. Omdat ik een lichte diastase had na mijn eerste bevalling, kwam ik bij een bekkenbodemfysio terecht. Het bleek ook dat juist de spieren van mijn bekkenbodem iets te goed aangespannen waren (ter compensatie van zwakkere buik- en rugspieren). Zij heeft me heel erg goed kunnen helpen. Ook om weer ‘relaxed’ met mijn lichaam om te gaan. Ik vond het idee van uitscheuren en het gevoelige litteken ook een beetje eng, wat me stiekem ook wel blokkeerde. Hoe langer ik me druk maakte en hoe vaker een poging tot seks pijn deed, hoe erger dat natuurlijk werd. Na 1,5 jaar werd dat door de oefeningen van de fysio eindelijk beter. Dus wacht niet te lang met hulp vragenquote:
In het topic moeilijk zwanger worden werd gevraagd hoe om te gaan met problemen in je seksleven tijdens de vruchtbaarheidsbehandelingen.
Even dezelfde vraag hier…. Hoe was het bij jullie na de bevalling?
Ik merk dat ik problemen heb…. Ik geniet er veel minder van dan voor de zwangerschap en die zijn deels ook mentaal:
- man kan nauwelijks aan mijn borsten zitten, want pijnlijk. Daarnaast als hij ze aanraakt begint mijn melk meteen te spuiten, ook niet bevorderlijk
- in bepaalde houdingen heb ik nu associaties met de bevalling (alsof ik daar weer lig) en dan verdwijnt mijn opwinding meteen.
Kortom: seks is in mijn hoofd nu verbonden aan het baren van mijn kind (melk, bevalling, iets wat door het geboortekanaal gaat) en dat is killing voor mijn libido. Ook pijn op cruciale plekken (borsten, vanonder)
Ik had btw een ruptuur, die is gehecht en dat litteken voel ik ook telkens tijdens seks. Niet extreem dus ik kan “erdoorheen bijten” maar dat is natuurlijk ook niet bevorderlijk
J is nu bijna 3 maanden oud
Hoe zit dit bij jullie?
Sorry als dit too much information is
.maar wat heb je aan goede diepe slaap als je baby je elke anderhalf uur wektquote:
Nu met twee kinderen is het hier ook niet meer zoooo vaak als voorheen. En soms moet ik mij er ook even toe zetten, maar ik slaap wel echt duizend keer beter en dieper als ik seks heb gehad, dus dat is wel een fijn voordeel voor mij
.Als dit aanhoudt ga ik dat zeker proberen, dank. Inmiddels ook eea over gelezenquote:
[..]
Bij mij gaf een verpleegkundige in het ziekenhuis aan dat wanneer ik lang last zou houden van het litteken (of littekenweefsel) dat ik dan vooral eens een afspraak moest maken met de gyn omdat er vaak veel mogelijk is op dat gebied. Misschien dat dat ook iets voor jou is (of op termijn)? Gewoon eens te laten kijken of het echt goed geneest ect.
Baby slaapt tegen me aan en ik kan met m’n ogen dicht aanleggen.quote:
[..]
maar wat heb je aan goede diepe slaap als je baby je elke anderhalf uur wekt
Maar ik ben wel een hele slechte slaper van mezelf. Ik slaap meer met nachtvoedingen dan zonder denk ik (zonder lig ik gewoon vaak en lang wakker, met nachtvoedingen slaap ik toch meest wel tussen de voedingen in en krijg ik tenminste evenveel slaap als zonder als het dus niet meer is).
Inmiddels zit ie op 2 uurquote:
[..]
maar wat heb je aan goede diepe slaap als je baby je elke anderhalf uur wekt
maar ik slaap dan dus met seks wel meteen dieper het eerste blokje. Daarna heeft het niet zo heel veel zin meer denk ik Gelukkig lukt het ook wel om zin te krijgen als we eenmaal samen zijn zonder baby in de buurt.Bij mij is het ook nog pijnlijk. Ik ga na de jaarwisseling naar een bekkenfysio, om te kijken of zij iets voor mij kan betekenen.
Nee dat heb ik niet…. Bij J lag de placenta ook voor en ik heb de hele zwangerschap geen contact met hem gehad. Daar maakte ik me toen ook zorgen over maar vanaf het begin was hij een baby die heel graag aangehaald en geknuffeld wil worden. En dan met name door man en mij. Bij een ander slaapt hij moeilijkerquote:
[..]
Het bracht vooral angst met zich mee voor doodnormale situaties, zoals autorijden. Heel veel 'wat als' denken. Het heeft wel 1,5 jaar geduurd denk ik voor ik gewend was aan deze nieuwe manier van in het leven staan.
Sowieso vond ik de identiteitstransitie naar 'moeder' heel heftig. Ik voelde me aan het einde van de zwangerschap ook heel leeg, alsof mijn oude ik was uitgewist en ik aan het wachten was tot de bevalling en het inkleuren van mijn nieuwe ik kon beginnen. Na de bevalling ben ik heel lang zoekende geweest en ook in rouw om het verlies van mezelf. Maar ook wetende dat ik niet terug zou willen. Gelukkig heb ik dat deze keer helemaal niet gehad.
Elvie wilde eerst ook niet aangeraakt worden. Wel vastgehouden uiteraard, maar als ik haar bvb liggende aan het voeden was en mijn hand op haar rug legde, duwde ze me weg met haar arm of trok ze haar rug helemaal krom om bij mijn hand weg te komen. Haar placenta lag voor en ik heb haar dus nooit via mijn buik kunnen aanraken. Vraag me af of dat ermee te maken heeft gehad. Lily heeft de hele zwangerschap met haar rug in mijn buikwand gehangen en die nestelde zich de hele dag in mijn buik-aaiende handen. Die was en is enorm van het fysieke contact. Elvie deinst ondertussen niet meer weg gelukkig. Hebben andere placenta voor liggers deze ervaring ook?
Iemand hier ervaring met een cordring in plaats van de standaard navelstrengklem?
Ik denk erover om er eentje aan te schaffen om mee te nemen naar het ziekenhuis. Vandaag bij m'n controle gaven ze aan deze zelf niet te hebben maar wanneer ik 'm zelf meeneem willen ze 'm wel gebruiken. Daarom ben ik op zoek naar ervaringen
(@elamanilo ik heb zo'n vermoeden dat jij er meer over kunt vertellen?)Controle vandaag was wel een dingetje. Bloeddruk net te hoog (op het randje om te blijven), bloed- en urineonderzoek was goed. Nu elke dag zelf m'n bloeddruk meten en als ik ook maar over iets twijfel moet ik laagdrempelig met het spoednummer bellen en word ik waarschijnlijk opgenomen ter observatie. En dat voelt gek, want ik heb nergens last van verder.
L had een klem en daar totaal geen last van gehad maar de navelstreng liet blijkbaar erg snel los. Ik kan me voorstellen dat het vervelender is wanneer dat lang duurt dus ik zie het nut wel van de cordring.
Als je nog mogelijkheid hebt, dan mag je er best eentje ophalen bij mij hoor! Of misschien kan ik hem langsbrengen? Ik heb er genoeg hier thuis liggenquote:
Vraagje!
Iemand hier ervaring met een cordring in plaats van de standaard navelstrengklem?
Ik denk erover om er eentje aan te schaffen om mee te nemen naar het ziekenhuis. Vandaag bij m'n controle gaven ze aan deze zelf niet te hebben maar wanneer ik 'm zelf meeneem willen ze 'm wel gebruiken. Daarom ben ik op zoek naar ervaringen
Controle vandaag was wel een dingetje. Bloeddruk net te hoog (op het randje om te blijven), bloed- en urineonderzoek was goed. Nu elke dag zelf m'n bloeddruk meten en als ik ook maar over iets twijfel moet ik laagdrempelig met het spoednummer bellen en word ik waarschijnlijk opgenomen ter observatie. En dat voelt gek, want ik heb nergens last van verder.
En zelf ga ik weer voor de Lotus
Oh en na vier eerdere baby’s waaronder een tweeling heeft deze baby nu genoeg rompers om drie keer per dag te wisselen… en dan nog hoeven we twee weken niet te wassen of zo hahaha. :’)
En gisteren, met dat mooie sprookjesachtige weer, heeft mijn vriendinnetje hele mooie foto’s gemaakt van ons! Midden tussen de hertjes in een bevroren landschap met een winters zonnetje. Eens kijken of ik straks of morgen iets kan uploaden.
, ik overleg morgen even met man voor eventueel ophalen want (zelf) autorijden is momenteel niet mijn hobby en ik gun jou graag de rust dat je niet heen en weer hoeft tijdens de laatste loodjes. Wat fijn ook van de babywasjes! Is het inmiddels allemaal gelukt met de kast die je voor ogen had?
Autorijden lukt mij nog! Maar ophalen is wel fijn als je man dat zou lukken.quote:
Bedankt voor de ervaringen! En ook voor het aanbod ela
Wat fijn ook van de babywasjes! Is het inmiddels allemaal gelukt met de kast die je voor ogen had?
De kast is niet gelukt, dus ik heb de ‘oude’ vertrouwde commode weer in gebruik genomen. En dozen in de opslag van m’n vader gezet, zodat er net aan genoeg plek in huis vrij was.
Bijzonder en ze is ontzettend lief SPOILER
Dankjewelquote:
@:Poepz0r och wat een lief meisje, veel geluk samen!!
Gefeliciteerd maatquote:
Gisteren - exact op de uitgerekende datum - is onze dochter Bo geboren. Moeder en kind maken het goed! Bevalling duurde slechts 2,5 uur, waarvan 20 minuten persenSPOILER
Thanks maat!quote:
quote:
Gisteren - exact op de uitgerekende datum - is onze dochter Bo geboren. Moeder en kind maken het goed! Bevalling duurde slechts 2,5 uur, waarvan 20 minuten persenSPOILER
gefeliciteerd!Wat een knapperdjequote:
Gisteren - exact op de uitgerekende datum - is onze dochter Bo geboren. Moeder en kind maken het goed! Bevalling duurde slechts 2,5 uur, waarvan 20 minuten persenSPOILER
gefeliciteerd! En hoe voelt het, papa zijn?Prachtig kindje! Gefeliciteerdquote:
Gisteren - exact op de uitgerekende datum - is onze dochter Bo geboren. Moeder en kind maken het goed! Bevalling duurde slechts 2,5 uur, waarvan 20 minuten persenSPOILER
Wow 2,5 uur deed dat niet vreselijk pijn qua weeen?
Over de cordring, die hadden we bij draak alleen toen werd het een keizersnede en natuurlijk vergeten te zeggen dat ik dat ding wilde.. Ging op zich best goed, draak leek er weinig last ofzo van te hebben maar bij de 2e wil ik het toch proberen.
Heel bijzonderquote:
[..]
Wat een knapperdje
@_Lily_ Ja ze had heel veel pijn, maar wilde geen pijnbestrijding. Ze heeft 4 x geperst en dan 3 x per keer en toen was ze er al. Volgens de verloskundige duurt het gemiddeld 1,30 uur, maar het was binnen 20 minuten gepiept
Heel bijzonder om mee te mogen maken. Nooit gedacht dat het nog zou lukken na al die jaren. Dankjewel allemaal voor de lieve woorden!
Ik heb ook zo kort geperst. 16 minuten om precies te zijn en toen plofte J al op mijn buikquote:
[..]
Heel bijzonder
@:_Lily_ Ja ze had heel veel pijn, maar wilde geen pijnbestrijding. Ze heeft 4 x geperst en dan 3 x per keer en toen was ze er al. Volgens de verloskundige duurt het gemiddeld 1,30 uur, maar het was binnen 20 minuten gepiept
Heel bijzonder om mee te mogen maken. Nooit gedacht dat het nog zou lukken na al die jaren. Dankjewel allemaal voor de lieve woorden!
Ik weet niet of dat nou zo bevorderlijk was haha, gescheurd en al, hechtingen en het heeft tot nu geduurd tot m’n bekken geen pijn meer doet (nu = bijna 3 maanden)
Gynaecoloog vond het ook ongehoord voor een eerste kind. Die had me net gepositioneerd en maakte zich klaar voor the long run
Edit: ik bedenk me ineens dat ik mijn bevallingsverhaal hier nooit heb gedeeld. Moest het zelf even laten bezinken geloof ik.
Ik heb helaas het knippen van de navelstreng niet gezien (man heeft dat gedaan). Ik lag met mijn ogen stijf dicht geknepen te wensen dat ik op vakantie was na zo’n heftige uitdrijving waarbij je de aambeien naar buiten voelt poppen
Mooie herinneringen. Ik kan er inmiddels om lachen. Met een traan
[ Bericht 13% gewijzigd door _Lily_ op 24-12-2021 12:39:50 ]
Twee keer geboorte in het ziekenhuis (geplande keizersnedes) en twee keer een eigen cordring meegenomen. Twee jaar geleden voelde het nog als iets wat niet routine was. De kinderarts op de OK wist er uiteindelijk niet mee om te gaan en toen heeft mijn partner gezegd (nadat hij haar wat vertwijfeld naar zag kijken) dat ze maar gewoon een navelklem moest plaatsen.quote:
Vraagje!
Iemand hier ervaring met een cordring in plaats van de standaard navelstrengklem?
Ik denk erover om er eentje aan te schaffen om mee te nemen naar het ziekenhuis. Vandaag bij m'n controle gaven ze aan deze zelf niet te hebben maar wanneer ik 'm zelf meeneem willen ze 'm wel gebruiken. Daarom ben ik op zoek naar ervaringen
Tweede keer was het al een stuk meer ingeburgerd merkte ik. Op de OK plaatsen ze dan wel een navelklem, ze laten de stomp dan expres wat langer. Eenmaal terug op de kamer kwam de verloskundige om de cordring te plaatsen.
Die dingen kosten maar een paar euro online, en CZ (?) heeft ze tegenwoordig standaard in het kerstpakket.
Het klinkt als een intense, maar mooie bevalling. Knuffelze
Dankjewelquote:
P0epzor en vrouw, van harte gefeliciteerd met jullie prachtige dochtertje! Ik moest gisteren al aan jullie denken en wilde naar je vragen.
Het klinkt als een intense, maar mooie bevalling. Knuffelze
Kun je zien dat ik een doormaakte nacht heb gehad?quote:
Enigzinsquote:
[..]
Kun je zien dat ik een doormaakte nacht heb gehad?
Ik ga zo mn kraampakket maar eens open maken
staat al maanden op zolder maar vind t zo'n seksloos gebeuren dat hij nog steeds dicht is, geen idee wat erin zit, stond niet uitgeschreven op de website van de verzekeraar.Een vriendin appte vanochtend dat zij nog een cordring had liggen, dus ik ben voorzien. Toch heel erg bedankt (nogmaals) voor je lieve aanbodquote:
[..]
Autorijden lukt mij nog! Maar ophalen is wel fijn als je man dat zou lukken.
De kast is niet gelukt, dus ik heb de ‘oude’ vertrouwde commode weer in gebruik genomen. En dozen in de opslag van m’n vader gezet, zodat er net aan genoeg plek in huis vrij was.
Ook wel een mooi idee dat dit kindje ook weer gebruik kan maken van de vertrouwde commode denk ik, of is dat te sentimenteel gedacht
@ de rest ook bedankt voor de ervaringen! Ik begreep inderdaad dat op de OK een navelstrengklem wordt geplaatst en later, op de ziekenhuiskamer dan een cordring kan worden geplaatst door een vpk of vk. Het staat iig genoteerd in m’n dossier
@Poepz0r gefeliciteerd!!
Hier twee maal een sectio (in 2015 en in 2018) en beide keren is er direct een cordring geplaatst op de OK. Had dat niet specifiek benoemd maar in ons ziekenhuis standaard blijkbaar?quote:
[..]
Een vriendin appte vanochtend dat zij nog een cordring had liggen, dus ik ben voorzien. Toch heel erg bedankt (nogmaals) voor je lieve aanbod
Ook wel een mooi idee dat dit kindje ook weer gebruik kan maken van de vertrouwde commode denk ik, of is dat te sentimenteel gedacht
@ de rest ook bedankt voor de ervaringen! Ik begreep inderdaad dat op de OK een navelstrengklem wordt geplaatst en later, op de ziekenhuiskamer dan een cordring kan worden geplaatst door een vpk of vk. Het staat iig genoteerd in m’n dossier
@:Poepz0r gefeliciteerd!!
)Thuis! Bloeddruk was vandaag ook weer prima (bij zelf meten). En verder geen gekke klachten of iets…dus hopen dat dat zo blijft de komende tijd en ik niet eerder opgenomen hoef te worden.quote:
Hoe is het verder eponine? Ben je nu in het ziekenhuis of nog thuis?
Check wel even bij haar hoe oud de codering is. Het materiaal kan verouderen en dan kan hij knappen met plaatsen, wat echt hele vervelende gevolgen kan hebben. Wij hadden er ook twee mee, voor het geval dat.quote:
[..]
Een vriendin appte vanochtend dat zij nog een cordring had liggen, dus ik ben voorzien. Toch heel erg bedankt (nogmaals) voor je lieve aanbod
Dank je voor de tip! Volgens mij heeft zij hem aangeschaft voor de geboorte van haar kindje in oktober, maar ik vraag het sowieso nog even naquote:
[..]
Check wel even bij haar hoe oud de codering is. Het materiaal kan verouderen en dan kan hij knappen met plaatsen, wat echt hele vervelende gevolgen kan hebben. Wij hadden er ook twee mee, voor het geval dat.
Ik had direct bij het plannen gezegd dat ik de datum voor onszelf wilde houden, totdat we 100% zeker weten dat het doorgaat die dag omdat we dan sowieso oppas nodig hebben voor zoon…aan de ene kant denk ik bij mezelf ‘waar zeur je over’, aan de andere kant vind ik het gewoon echt niet leuk
[ Bericht 76% gewijzigd door eponine op 25-12-2021 23:21:04 ]
Nee hoor, heel begrijpelijk.quote:
Mag ik het jammer vinden dat man de datum van de geplande ks heeft gedeeld met anderen?
Ik had direct bij het plannen gezegd dat ik de datum voor onszelf wilde houden, totdat we 100% zeker weten dat het doorgaat die dag omdat we dan sowieso oppas nodig hebben voor zoon…aan de ene kant denk ik bij mezelf ‘waar zeur je over’, aan de andere kant vind ik het gewoon echt niet leuk
Bij beide kindjes hebben we alleen onze ouders + siblings op de hoogte gesteld en richting de rest (vrienden etc) het vaag gehouden.
Ik wilde het wel met mijn ouders delen omdat ze ver weg wonen en zo konden ze een hotel in de buurt boeken. Bij de tweede hadden we natuurlijk een heel oppas-plan rond die datum, vond het wel fijn als iedereen daar bij betrokken was voldoende bijtijds van op de hoogte was.
Snap ik wel hoorquote:
Mag ik het jammer vinden dat man de datum van de geplande ks heeft gedeeld met anderen?
Ik had direct bij het plannen gezegd dat ik de datum voor onszelf wilde houden, totdat we 100% zeker weten dat het doorgaat die dag omdat we dan sowieso oppas nodig hebben voor zoon…aan de ene kant denk ik bij mezelf ‘waar zeur je over’, aan de andere kant vind ik het gewoon echt niet leuk
je wilt dat eerst gewoon voor jezelf goed op een rijtje krijgen en uitdenken en nu hebben ineens andere mensen er weet van (en wellicht ook nog eens een mening over ) Wij hebben de eerste keer niemand verteld dat het begonnen was. Had geen zin in " en? Is het er al?" berichtjes ect.
Deze keer ontkomen we er helaas niet aan, idd vanwege oppas voor kind nummer 1, maar ik zou het nu alsnog het liefst gewoon voor mezelf houden, blijf uit mn bubbel
Daar zou ik ook van balen denk ik!quote:
Mag ik het jammer vinden dat man de datum van de geplande ks heeft gedeeld met anderen?
Ik had direct bij het plannen gezegd dat ik de datum voor onszelf wilde houden, totdat we 100% zeker weten dat het doorgaat die dag omdat we dan sowieso oppas nodig hebben voor zoon…aan de ene kant denk ik bij mezelf ‘waar zeur je over’, aan de andere kant vind ik het gewoon echt niet leuk
Deze week word ik gebeld voor een intake bij de kraamzorg. Wat zijn ook alweer goede vragen om te stellen?
Toen onze tweede dochter werd geboren was het heel druk qua geboortes. Bij bepaalde organisaties (niet de onze gelukkig) was het toen zo dat gezinnen vaak niet de uren kregen die ze hadden aangevraagd, maar (veel) minder.quote:
[..]
Daar zou ik ook van balen denk ik!
Deze week word ik gebeld voor een intake bij de kraamzorg. Wat zijn ook alweer goede vragen om te stellen?
Of dat kan gebeuren is misschien goed om te weten?
Je kan eventueel vragen of je kraam van de vorige keer weer komt, als dat goed bevallen is. Ik had dezelfde weerquote:
[..]
Daar zou ik ook van balen denk ik!
Deze week word ik gebeld voor een intake bij de kraamzorg. Wat zijn ook alweer goede vragen om te stellen?
en dat was heel fijn .Wij hebben vooral verteld wat we nu hetzelfde willen en wat anders. En dat we zeker niet dezelfde willen als vorige keer en waaromquote:
[..]
Daar zou ik ook van balen denk ik!
Deze week word ik gebeld voor een intake bij de kraamzorg. Wat zijn ook alweer goede vragen om te stellen?
Ook wel handig om te vragen hoe ze de huidige corona maatregelen uitvoeren.
Ligt ook een beetje aan de hoeveelheid bevallingen in die maand.. Afgelopen september was het hier in ons babyboom dorp echt een probleem. Daar kreeg je alleen het minimum aantal uren, ongeacht je situatie.. Ben benieuwd hoen het nu is.quote:
Bij mij kon ik in de intake ook aangeven of dat ik het minimum aantal uren ( ik geloof iets van 24 u totaal) of het maximum ( weet niet meer hoeveel dat was). Daar houden ze dan in de planning rekening mee. Ik hen de max gekozen, vanwege mm bekken, tweede kind en corona (waardoor mogelijk minder hulp mogelijk us vanuit netwerk) Bij drukte kan het minder worden het aantal afgesproken uren, maar nooit zo weinig als met het minimum aantal uren. Zo doet mijn organisatie het tenminste.
Ook wel handig om te vragen hoe ze de huidige corona maatregelen uitvoeren.
Ja inderdaad, ze gaf aan dat deze organisatie in principe goed genoeg bezet is om aan de vraag te voldoen en niet meer aan te nemen dan ze zouden kunnen bieden. Maar er kan natuurlijk nog vanalles veranderen, ook qua covid ect. Als ze veel besmet personeel krijgen dan loopt het natuurlijk ook vast.quote:
[..]
Ligt ook een beetje aan de hoeveelheid bevallingen in die maand.. Afgelopen september was het hier in ons babyboom dorp echt een probleem. Daar kreeg je alleen het minimum aantal uren, ongeacht je situatie.. Ben benieuwd hoen het nu is.
quote:
[..]
Nee hoor, heel begrijpelijk.
Bij beide kindjes hebben we alleen onze ouders + siblings op de hoogte gesteld en richting de rest (vrienden etc) het vaag gehouden.
Ik wilde het wel met mijn ouders delen omdat ze ver weg wonen en zo konden ze een hotel in de buurt boeken. Bij de tweede hadden we natuurlijk een heel oppas-plan rond die datum, vond het wel fijn als iedereen daar bij betrokken was voldoende bijtijds van op de hoogte was.
quote:
[..]
Snap ik wel hoor
Wij hebben de eerste keer niemand verteld dat het begonnen was. Had geen zin in " en? Is het er al?" berichtjes ect.
Deze keer ontkomen we er helaas niet aan, idd vanwege oppas voor kind nummer 1, maar ik zou het nu alsnog het liefst gewoon voor mezelf houden, blijf uit mn bubbel
quote:
[..]
Daar zou ik ook van balen denk ik!
Deze week word ik gebeld voor een intake bij de kraamzorg. Wat zijn ook alweer goede vragen om te stellen?
Het ging me niet om eventuele meningen van anderen (want daar trek ik me wat mijn bevalling en hoe ik die wil beleven betreft toch niks van aan), maar meer om dat ik gewoon nog even iets bij ons zelf wilde houden. En dan toch merken dat ie gedeeld is en dat minstens één van de personen met wie de datum gedeeld is, hem weer verder met anderen heeft gedeeld. Ik snap daar echt niks van en vind dat toch wel een soort privé/intiem (kan het niet goed omschrijven). Inmiddels is mijn teleurstelling weer wat gezakt hoor, maar ik blijf het wel jammer vinden.quote:
Eponine, dat zou ik ook niet leuk vinden… vooral als je het vooraf nog zo had gezegd. Maar ja, het leed is al geschied. Hopelijk lukt het om dat naast je neer te leggen en in je eigen cocon te kruipen. Laat je man eventueel dealen met mensen die er iets over of op te zeggen hebben. Dan kun jij het lekker allemaal negeren. Laat de rest maar lekker de rest en focus je op jezelf en wat jij nu nodig hebt.
Over meningen van anderen - man en ik zijn allebei types die graag weten waar ze aan toe zijn en mijn werk bestaat uit plannen/roosteren/overzichten maken...dus niemand in onze nabije kring was verrast toen ik meldde dat het sowieso een geplande KS zou worden
(ook vanwege het verloop bij zoon).Ik verbaas me wel echt over het feit hoeveel mensen het raar vinden dat ik de exacte datum (nog) niet wil delen. Sommigen zijn gewoon echt half beledigd. Maar als we niet voor iets geplands zouden gaan, zouden ze het ook niet van tevoren weten, dus wát is exact het probleem denk ik dan
(en zo'n reactie maakt dat ik juist nog minder ga delen).Wat jij schrijft @littledrummergirl, over het de eerste keer aan niemand verteld hebben dat het begonnen was en het nu alsnog het liefst gewoon voor jezelf willen houden herken ik dus echt heel erg. Prima als mensen de behoefte hebben om elke wee met wie dan ook te delen, ik had (en heb) dat niet. Tijdens de weeën vorige keer belde ineens mijn opa om te vragen hoe het met me ging. Ik heb hem niets laten merken en hij had ook niets door, was super verrast dat hij de volgende dag een telefoontje kreeg dat na een aantal achterkleindochters nu zijn eerste achterkleinzoon geboren was
.Ik heb vorige week ook serieus aan de arts in het zh gevraagd of het mogelijk was dat we ons na 08:00 in het ziekenhuis kunnen melden, zodat we zelf onze zoon naar het kdv kunnen brengen die dag (kdv is om 07:30 open). Dan zouden we daarna gelijk doorrijden zodat we niet 's ochtends vroeg van oppas afhankelijk zijn, maar helaas!
Anyway... ik overleef het wel
, baalde gewoon echt heel erg van de week.Inmiddels heb ik mijn 'laatst gezien' status op Whatsapp uitgezet want blijkbaar zijn er toch (weer) mensen die daaraan denken te zien of de baby er is/of er iets gaande is of niet
@B.ertha, voor intake kraamzorg zijn we nagegaan wat we vorige keer wel en niet prettig vonden en hebben naar aanleiding daarvan wat vragen gesteld en aangegeven wat/hoe we zouden willen. Helaas werkt de kraam die we toen hadden niet meer bij de organisatie, anders had ik zeker om haar gevraagd. Maar ze zouden nu hun best doen om iemand te sturen die qua karakter en rust op haar lijkt, dus ik ben benieuwd. Als je het fijn vindt om zoveel mogelijk één vast iemand te hebben (voor zover dat mogelijk is natuurlijk) zou ik dat ook zeker aangeven. Dat is bij de organisatie waar wij bij zitten de norm (vanwege covid kan het natuurlijk anders lopen) maar ik heb pré-covid meegemaakt dat iemand wel drie verschillende kraamverzorgenden over de vloer had omdat dat nu eenmaal zo in de planning stond/standaard was bij die organisatie. Wij hebben ook nog wat praktische dingen doorgegeven met betrekking tot onze huisdieren (de katten mogen niet naar buiten bijvoorbeeld), dat we iemand willen die niet rookt, overleg gehad over hoe noodzakelijk een babybadje is voor de kraamzorg en dat we die vorige keer na de kraamweek niet meer gebruikt hebben etc...
van de vorige twee was ik best even ziek voor n dag of twee. Vind het wel een prettig idee om wat beter beschermd te zijn op t moment dat ik t ziekenhuis in ga en allerlei zorg over de vloer krijg thuis.
Als het daadwerkelijke bevallen nog even op zich laat wachten tenminste, dit heeft vast ook weer wat inwerktijd nodig.
Zelf wilde ik met kerst al niet eens meer met m’n schoonouders afspreken omdat ik vreesde dan geen goede smoes te kunnen bedenken om daar weg te gaan of hen mijn deur uit te zetten als er iets zou beginnen. En mijn schoonmoeder is zo angstig dat ik het ook no way zie zitten als zij vooraf iets weet. Vorige keer hebben we zelfs die ene week dat wij wisten dat het twee baby’s waren dat niet met hen gedeeld ivm al die angst die ze dan op ons zouden gaan projecteren. Dat hebben we toen ook echt alleen aan m’n ouders en enkele betrokkenen vertelt.
Nu weten zelfs heel veel mensen niet eens dat ik zwanger ben 😅 M’n schoonouders wel, maar volgens mij m’n zwager en schoonzus niet eens… dus ook weinig mensen die afwachtend zijn nu.
Goed vooruitzicht! Hopelijk weinig bijwerkingen inderdaad. Ik gok zo dat ik 'm niet meer kan halen voordat de kleine er is, maar zodra ie gepland kan worden ga ik dat in ieder geval wel doen. Met de snelheid waarmee de jaartallen nu vrijgegeven worden, gok ik dat ik donderdag een afspraak kan gaan maken. We'll see...quote:
Ik heb op de valreep nog even een boostershot gepland, hopelijk niet al te veel bijwerkingen gedoe
Vind het wel een prettig idee om wat beter beschermd te zijn op t moment dat ik t ziekenhuis in ga en allerlei zorg over de vloer krijg thuis.
Als het daadwerkelijke bevallen nog even op zich laat wachten tenminste, dit heeft vast ook weer wat inwerktijd nodig.
Snap ik hoor, dat je met kerst al mensen op afstand hebt gehouden met die reden. Hebben jullie weinig contact met zwager en schoonzus, dat ze waarschijnlijk niet eens van de zwangerschap weten? (als je het er niet over wil hebben hoef je hier natuurlijk niet op te reagerenquote:
Mijn zwager en schoonzus kregen ook een geplande keizersnede ivm placenta voor de uitgang, maar zij hielden het ook voor zichzelf en dat vond ik meer dan terecht.
Zelf wilde ik met kerst al niet eens meer met m’n schoonouders afspreken omdat ik vreesde dan geen goede smoes te kunnen bedenken om daar weg te gaan of hen mijn deur uit te zetten als er iets zou beginnen. En mijn schoonmoeder is zo angstig dat ik het ook no way zie zitten als zij vooraf iets weet. Vorige keer hebben we zelfs die ene week dat wij wisten dat het twee baby’s waren dat niet met hen gedeeld ivm al die angst die ze dan op ons zouden gaan projecteren. Dat hebben we toen ook echt alleen aan m’n ouders en enkele betrokkenen vertelt.
Nu weten zelfs heel veel mensen niet eens dat ik zwanger ben 😅 M’n schoonouders wel, maar volgens mij m’n zwager en schoonzus niet eens… dus ook weinig mensen die afwachtend zijn nu.
) Hoe voel je je ela?
Ja, weinig contact met ze inderdaad. C. heeft z’n broer wel een paar keer gesproken via whatsapp of telefoon, maar hij had kennelijk niet de behoefte om dit nieuws met hen te delen.quote:[..]
Snap ik hoor, dat je met kerst al mensen op afstand hebt gehouden met die reden. Hebben jullie weinig contact met zwager en schoonzus, dat ze waarschijnlijk niet eens van de zwangerschap weten? (als je het er niet over wil hebben hoef je hier natuurlijk niet op te reageren
Hoe voel je je ela?
Mijn schoonmoeder heeft er nog een paar keer wat van geprobeerd te zeggen en vinden, en druk op C. proberen te leggen om het aan z’n broer te vertellen, maar ik gok dat dat meer een averechts effect heeft gehad.
C. komt uit een niet zo fijne thuissituatie en heeft een aparte band met z’n gezin om het zo te zeggen. We hebben het m’n schoonouders dit keer ook pas met 24 weken of zo vertelt :’) Dat kon blijkbaar, ondanks dat m’n buik al best snel dikker werd. Maar ik heb zelf ook wel wat extra gewicht en we hebben ze blijkbaar rond die tijd een poosje niet gezien.
Dat we het hen elke zwangerschap laat (en ook steeds later) vertellen, heeft er ook mee te maken dat ik het niet aan anderen vertelde. En dit keer was het zo ‘laat’ in de zwangerschap dat ik er geen behoefte (meer) aan had om het aan mensen te vertellen. Mede door het rouwproces waar ik in zat/zit omtrent m’n moeder. Ik heb me behoorlijk afgesloten van alles en iedereen, wat eenvoudig is in deze tijden. Pas onlangs heb ik het aan een stuk of drie vrienden vertelt, via whatsapp zelfs. :’)
Nu moet ik zeggen dat het aan de ene kant best fijn is dat niemand het weet en dus ook niemand zich ermee bemoeit. (Alleen mensen die ik IRL zie weten het natuurlijk wel). Aan de andere kant heb ik er af en toe het gevoel over dat ik daarmee mijn baby’tje te kort doe, alsof het er ‘niet mag zijn’.
Ik voel me oké, denk ik. Lichamelijk voel ik me niet heel fit haha, ik kan echt ongeveer niets meer… en geestelijk voel ik me best stabiel. Ik maak me er alleen zorgen over dat ik er voor m’n gevoel nog niet klaar voor ben. Het voelt nog niet afgesloten en ik weet (nog) niet wat ik daarmee wil/moet doen. Of wel, m’n mantra weer uit de kast halen: alles gaat precies zoals het hoort. En: alles wat op mijn pad komt is precies wat ik nodig heb.
Hoe voel jij je? De laatste loodjes. Hoe gaat het met je bloeddruk?
en hard ook. Soms is dat zo gevoelig dat ik twijfel of ik geen blaasontsteking heb (had ik de vorige keer ook zonder klachten), dus toch maar even een plasje inleveren.Wat een lastige situatie zo met je schoonfamilie, vooral het druk uitoefenen door je schoonmoeder op C., maar het klinkt ook alsof je er wel vrede mee hebt hoe het gaat. Dat is het belangrijkste.quote:
[..]
Ja, weinig contact met ze inderdaad. C. heeft z’n broer wel een paar keer gesproken via whatsapp of telefoon, maar hij had kennelijk niet de behoefte om dit nieuws met hen te delen.
Mijn schoonmoeder heeft er nog een paar keer wat van geprobeerd te zeggen en vinden, en druk op C. proberen te leggen om het aan z’n broer te vertellen, maar ik gok dat dat meer een averechts effect heeft gehad.
C. komt uit een niet zo fijne thuissituatie en heeft een aparte band met z’n gezin om het zo te zeggen. We hebben het m’n schoonouders dit keer ook pas met 24 weken of zo vertelt :’) Dat kon blijkbaar, ondanks dat m’n buik al best snel dikker werd. Maar ik heb zelf ook wel wat extra gewicht en we hebben ze blijkbaar rond die tijd een poosje niet gezien.
Dat we het hen elke zwangerschap laat (en ook steeds later) vertellen, heeft er ook mee te maken dat ik het niet aan anderen vertelde. En dit keer was het zo ‘laat’ in de zwangerschap dat ik er geen behoefte (meer) aan had om het aan mensen te vertellen. Mede door het rouwproces waar ik in zat/zit omtrent m’n moeder. Ik heb me behoorlijk afgesloten van alles en iedereen, wat eenvoudig is in deze tijden. Pas onlangs heb ik het aan een stuk of drie vrienden vertelt, via whatsapp zelfs. :’)
Nu moet ik zeggen dat het aan de ene kant best fijn is dat niemand het weet en dus ook niemand zich ermee bemoeit. (Alleen mensen die ik IRL zie weten het natuurlijk wel). Aan de andere kant heb ik er af en toe het gevoel over dat ik daarmee mijn baby’tje te kort doe, alsof het er ‘niet mag zijn’.
Ik voel me oké, denk ik. Lichamelijk voel ik me niet heel fit haha, ik kan echt ongeveer niets meer… en geestelijk voel ik me best stabiel. Ik maak me er alleen zorgen over dat ik er voor m’n gevoel nog niet klaar voor ben. Het voelt nog niet afgesloten en ik weet (nog) niet wat ik daarmee wil/moet doen. Of wel, m’n mantra weer uit de kast halen: alles gaat precies zoals het hoort. En: alles wat op mijn pad komt is precies wat ik nodig heb.
Hoe voel jij je? De laatste loodjes. Hoe gaat het met je bloeddruk?
Fijn dat je je geestelijk stabiel voelt! Lichamelijk komt vast wel weer goed, als alles achter de rug is. En het gevoel dat je er nog niet klaar voor bent, misschien blijft dit baby'tje nog wel even zitten? Je mantra klinkt sowieso goed
Hier gaat het wel goed. Alleen weer teveel gedaan vandaag (zoon op kdv, dus dan wil ik dingen doen die ik met hem erbij minder makkelijk kan doen). En de baby vindt schone plinten straks heel belangrijk natuurlijk
Bloeddruk blijft thuis mooi stabiel, ik heb wat dat betreft duidelijk last van het wittejasseneffect.
Ik heb vandaag mijn boosterprik gehad. Via een of andere prikdag van een grote zorgorganisatie in de buurt. Heb m ook liever nu met 35,5 week dan pas 1-2 weken voor de UD. Tot nu toe heb ik gelukkig alleen wederom een pijnlijke arm.
En verder heb ik vandaag verlof gekregen
.Daar was ik ook zó aan toe. Bij de vorige zwangerschap kon ik bij wijze van spreken wel tot 39 weken door als het moest en nu ben ik blij dat ik dit heb gehaald
.Gelukkig kan ik zelf m’n werk indelen en tegemoet komen aan die gevoelens. Maar het moment dat ik dan verlofuitkering krijg is altijd wel een mijlpaaltje.
Herkenbaar Eponine, dat je dan van alles wilt doen wat minder handig is met andere kinderen erbij. Nu uitrusten jij!
ik denk dat dit de enige dag tijdens mijn hele verlof zal zijn dat ik alleen thuis ben en een beetje rond kan lummelen zonder dat ik iets hoef. Dus dat ga ik keihard doen vandaag, helemaal niks, in pyjama En oh wat hoop ik dat de scholen na de vakantie weer open gaan
Oh dat is zo fijn! Ik was ook zo toe aan even me time, dat ik een vakantiedag heb opgenomen en peuter lekker naar de opvang. Heerlijk.quote:
Mijn vriend is werken en de kleuter uit logeren
En oh wat hoop ik dat de scholen na de vakantie weer open gaan
Ik twijfel nog even over de timing van de booster. In januari krijg ik eerst nog de 22 weken prik en dan mag je 2 weken erna geen vaccinatie hebben. Dus het zal sowieso ergens in februari worden. Daarnaast is het ook nog niet helemaal duidelijk hoe lang die booster geldig is voor reizen naar het buitenland, nu is het 9 maanden, maar heb ook wel eens 6 maanden gelezen.. Als alles goed gaat willen we misschien nog ergens even naartoe voordat ik weer ga werken.
[ Bericht 9% gewijzigd door June. op 29-12-2021 11:13:49 ]
Booster krijg ik volgende week. Mooie timing met dik 3 weken na de 22 weken prik. Als ik er ziek van word is het minder goede timing want de volgende dag ben ik vrij met de peuter
LDG, hier nog een Annelies. Sowieso altijd een inlegkruisje in voor als ik wat druppels verlies. Maar toen ik verkouden was en flink moest hoesten, moest ik upgraden naar maandverband
Wij komen maar niet uit een naam en nu word ik er stilaan een beetje verdrietig van. We hebben allebei wisselende voorkeuren en nooit dezelfde naam. Ik zou het echt rot vinden als we achteraf spijt krijgen van een naam.
SPOILERHet hangt misschien ook samen met het feit dat ik het spannend vind om een dochter te krijgen. Niet dat ik er niet blij mee ben of liever een zoon had, maar ik zag mezelf altijd als jongensmoeder en ik weet niet of ik het even goed ga doen. Dat ik nog niet eens een naam heb voor haar vind ik geen goed teken. Hormonen...
vandaag is mijn UD! Rare jongens, he, die hormonen... maar ook heel herkenbaar. Er is echt wel ergens een naam die bij jullie dochter hoort. Ik hoop dat jullie ‘m snel gaan vinden. Ik weet nog bij mn eerste dat ik op een gegeven moment ook benauwd werd omdat we maar geen jongensnaam konden vinden. Toen bij mn tweede zn naam niet paste, en we dus na de geboorte alsnog een nieuwe naam hebben gezocht, én dat ook gewoon goed ging, hebben we bij de derde (en tevens meteen de vierde) helemaal geen naam meer klaargelegd voor de geboorte.
En dit keer is er wel een naam, ben benieuwd of ie ook echt past. Al heb ik het gevoel van wel, vooral omdat ie zo mooi bij mn moeders namen past, die we als tweede en derde naam willen meegeven.
Nou ja, ik hoop gewoon met je mee dat jullie naam in de lucht hangt en jullie hem snel te pakken hebben.
Bij draak hadden we ook pas een paar weken van tevoren de definitieve naam. En dan was er soms nog twijfel.
, maar het komt goed! Dé naam komt straks vast ineens bij jullie naar boven.De (eerste) naam die wij hebben gekozen is een naam die man al heel lang geleden eens had geopperd maar hij was ‘m zelf vergeten. In onze aanvankelijke zoektocht kwamen we er ook niet uit, totdat deze naam ineens weer bij mij naar boven kwam. Toen ik hem voorstelde, was man direct weer enthousiast. Ik heb nog wel even getwijfeld (mede doordat iemand met wie ik vroeger veel contact had ook zo heet), maar inmiddels ben ik er zo aan gewend dat ik het heel leuk vind om de naam ergens de komende week te kunnen gaan delen.
Wel heb ik trouwens ietsje minder het YES-gevoel bij deze naam. Bij zoon had ik dat gevoel wel heel erg, maar ik denk dat het toen ook makkelijker was omdat er nog geen andere naam (van een ouder kindje) was om “rekening mee te houden”. Uiteindelijk vind ik de namen qua stijl niet eens bij elkaar passen en bevatten ze dezelfde klinkers in dezelfde volgorde, maar hoe lang worden ze nou in één adem genoemd. Waarschijnlijk alleen tot het einde van de basisschool. En dan nog zijn het al die tijd twee persoonlijkheden dus het hóeft ook niet perfect te passen
Vandaag een dagje voor mezelf. Dus ik ga lekker bedden verschonen, stofzuigen, was wegwerken…
Ik ben ook gesetteld voor "goed genoeg" qua naam. Geen "jaaaaaquote:
Ik vind het ook zo lastig, namen. We zijn er ook nog niet uit, maar gelukkig hebben we ook nog even. Nu hebben wel een paar namen die we beide wel oke vinden, maar ja is wel oke goed genoeg? Twijfels..
Bij draak hadden we ook pas een paar weken van tevoren de definitieve naam. En dan was er soms nog twijfel.
" maar gewoon een prima naam en fijn icm die van grote broer. En ik denk dat als hij eenmaal geboren is dat die naam gewoon prima is
hormonen hou op met me!Ja dat geloof ik ook wel, toen draak er eenmaal was was en is de naam ook perfect. Maar ik twijfel sowieso in alles tot het laatste moment, dus dit is geen uitzonderingquote:
[..]
Ik ben ook gesetteld voor "goed genoeg" qua naam. Geen "jaaaaa
En ik denk dat als hij eenmaal geboren is dat die naam gewoon prima is
Nu wil de eerste naam al niet en de overige eigenlijk ook niet. Bij de eerste hebben we de opa's creatief vernoemd en dat ging heel makkelijk. Nu met de oma's wringt alles wat we leuk vinden met elkaar.
Gisterenavond toch wat vorderingen gemaakt. 2 van de drie namen van de lijst gegooid en een andere toegevoegd. Als we er binnenkort niet uitkomen mag ze zelf kiezen. Dan trek ik een lijn over het midden van mijn buik en zet aan elke kant een naam. De kant waar ze het eerste schopt, wordt t dan. Klaar
Vandaag heeft mijn lief mijn buik gehenna'd. Nu zit ik in de folie, vanavond laat kan het eraf.
En vandaag heb ik ook mijn hemeltje gemaakt, voor over m'n bevalbad.
Afgelopen nacht heb ik een paar uren wakker gelegen met een soort weeën, die wel echt gevoelig waren maar toch net niet helemaal doorzette. Ik vond het ineens heel erg spannend en had ook het gevoel dat nog niet alles klaar was, dus vandaar dat ik me vandaag daarvoor heb ingezet.
SPOILER
Dankje, ik ben er ook heel blij mee! Ik denk dat we het nog een kwartslag draaien en dan de bank opzij schuiven zodra er iets begint en het bad eronder gaat. Dan staat het niet zo in de weg de komende dagen. ‘:)quote:
Oh dat ziet er echt prachtig uit zeg!
Kom elke keer even kijken of jullie kleine meid zich al gemeld heeft hihi
Ik heb tegenwoordig elke avond last van opboeren, mega irritant!
Gelukkig had ik geen blaasontsteking, dat is dan tenminste nog iets
Hier nog steeds met volle buik. Nu is de verwachting dat ik snel ga baren, dus het kan nog in dit jaar, met gemak zelfs..
Maar er is nog niets begonnen vooralsnog.En bij deze ik wens iedereen hier alvast een heel mooi nieuw jaar, vol verse baby's en knuffels toe!
Ik ben benieuwd wanneer jullie kleintje zich aandient, de kamer is er in ieder geval klaar voorquote:
Thanks
Hier nog steeds met volle buik. Nu is de verwachting dat ik snel ga baren, dus het kan nog in dit jaar, met gemak zelfs..
En bij deze ik wens iedereen hier alvast een heel mooi nieuw jaar, vol verse baby's en knuffels toe!
Alvast een gelukkig nieuw jaar allemaal
Ik heb geen blaasontsteking maar heb wel een continu drukkend gevoel op mijn blaas of baarmoeder. Buiten mijn zwangerschap zou ik denken aan een blaasontsteking of ongesteld worden, dus wat is het dan?
Vandaag of morgen de kerstboom opruimen denk ik. We hebben maar een kleintje, maar we kunnen de ruimte in de woonkamer nu wel gebruiken voor andere dingen. Zoals de dozen van het bevalbad, spullen van het kraampakket en voor de baby (aankleedkussen, warme kruiken).
M’n broekje heb ik gisteren afgebreid. Alleen het koordje nog.
Al m’n kinderen zijn nu aan het buitenspelen. Wow, wat een oase van rust ben ik ineens in beland. Gisteravond ook al!
Ik dacht gisteravond nog: Zul je zien dat ik nu even m’n baby baar.Van te voren heb ik dat vaak gedacht, dan zag ik mezelf zo zitten op oudejaarsavond in het bevalbad en dan dat ik net voor of na 12en met vuurwerk een baby in m’n armen had. Maar niets hoor! C. werd om kwart voor 12 wakker en om kwart over 12 was er ook een verwarde peuter wakker. De groten kwamen pas om 1 uur of zo weer eens hier buurten. Ik was wel heel verdrietig rond 12 uur… het eerste volle jaar dat begint zonder mijn mama. Vorig jaar was ze er nog gewoon met oud&nieuw, deze maakt ze niet meer mee. Alles begint opnieuw zonder haar. Ik wilde ook niemand ‘gelukkig’ nieuwjaar wensen (en nog steeds niet). Ik probeer me te focussen op het baby’tje, dat het dit jaar het jaar wordt van het krijgen van dit kindje. Maar ik vind het even lastig om er vreugde uit te halen…
Op het geboortekaartje dat ik aan het maken ben heb ik 5 januari gezet als geboortedatum trouwens. Ik weet nog dat die datum bij mijn oudste toen ook klopte. Dus ik ben benieuwd. Toen ik het tegen m’n vader zei, zei hij dat hij ook aan die datum dacht.
Maandag heb ik nog een afspraak staan bij m’n vroedvrouw. Maar als ik me niet meer voel alsof ik nog naar Rotterdam wil rijden, kan ze dinsdag ook bij mij op bezoek komen.
Vooralsnog is autorijden ongeveer het enige wat ik nog wel kan
Behalve in en uit stappen is wel een hele klim geworden. Maar we zullen zien. Ik vul deze dagen nu met mindfulness in het moment zijn en weinig doen. Ik zou eigenlijk wel moeten stofzuigen (haha, hoe dan?) en wat was draaien (straks maar even roepen of C iets mee naar beneden kan nemen). Ik voel me vandaag wel wat beweeglijker dan gisteren./dagboek
Ik heb t ook gehad, ergens in het tweede trimester, ook laten checken op b-o en niks aan de hand. De assistente gaf aan dat het mogelijk met mijn bekken te maken had dat ik wat voelde (geen idee wat preciesquote:
Gelukkig Nieuwjaar allemaal
Ik heb geen blaasontsteking maar heb wel een continu drukkend gevoel op mijn blaas of baarmoeder. Buiten mijn zwangerschap zou ik denken aan een blaasontsteking of ongesteld worden, dus wat is het dan?
)Gistermiddag stonden mijn broer en schoonzus ineens voor de deur met een groooote doos met cadeautjes. Er was eigenlijk een babyshower gepland en vanwege alle maatregelen is die niet doorgegaan, maar zij en de rest van het groepje dat erbij zou zijn wilden toch iets doen
, dus ik heb gisteravond nog wat babywasjes gedraaid en te drogen gehangen. Er zat ook een boekje bij met ‘voorspellingen’ qua naam en geboortedatum etc. en waar bij de peuter destijds iemand de naam had geraden zitten ze er nu allemaal mijlenver naast Vandaag kwam een aangetrouwd nichtje met een enorme tas met babykleding (in wat grotere maatjes) dus daar ben ik ook mee bezig geweest om het uit te zoeken en te wassen. Het houdt me in ieder geval van de straat
Verder veel harde buiken hier en een erg beweeglijke baby. Ik hoop dat ze nog even blijft zitten tot de geplande datum en we niet alsnog met spoed naar het zh hoeven te rijden.
Oh men, ik vind het echt zo fijn (ondanks al m’n op hol geslagen emoties an hormonen) in mijn bubbel. Ik wilde dat ik dit al veel eerder had kunnen voelen, maar gelukkig is het nog niet te laat.
. En de cadeautjes zijn grotendeels handgemaakt en ik hou daarvan , ze hebben er echt over nagedacht met z’n allen. Hopelijk heb je nog eventjes om aan je bubbel te wennen, Ela! Ik ben benieuwd of je gevoel goed zit en jullie baby’tje inderdaad de 5e gaat komen.
dit gaat geen vijf weken meer duren gok ik. Begin ook ineens te nestelen 😂 ineens moet alles op zn plek liggen en staan.
Net werd ik gebeld door het ziekenhuis voor de covid-screening en doorgeven van de planning. We weten nu de definitieve datum en de tijd dat we verwacht worden. Dus net ook de hulptroepen voor peuter op de hoogte gebracht. Het wordt wel ineens echt zo
Eponine, ohhh wat spannend! Wie van ons zal er eerder zijn?!
Ik zag net een filmpje van een badbevalling waarbij grote zus van 8 het babytje helpt aanpakken. Straks aan mijnes laten zien, ze maakt de hele dag overal tekeningen van mij in bad met de baby en zij die helpt met aanpakken.
(Voordat ik beval dus)Spannendquote:
Herkenbaar van het nestelen ldg, hopelijk heb je verder niet al teveel last van je buik en kan je nog even toegeven aan je nesteldrang.
Net werd ik gebeld door het ziekenhuis voor de covid-screening en doorgeven van de planning. We weten nu de definitieve datum en de tijd dat we verwacht worden. Dus net ook de hulptroepen voor peuter op de hoogte gebracht. Het wordt wel ineens echt zo
het einde is in zicht en wat bedoelen ze met covid screening? Gewoon preventief een test voordat ze je opnemen? Heb ik mijn ziekenhuis nog niet over gehoord. Heb morgen weer een controle, dus zal het eens vragen. Vandaag een weer wat rustiger lijf hier
het is allemaal zo lekker onvoorspelbaar he. Ik ben zo benieuwd of ela idd op de vijfde gaat bevallen
Het topic loopt flink leeg deze maand.
Wie weet! Ben inderdaad benieuwd wie van ons als eerste is. Hoe zou je het vinden als je oudste helpt met de baby aanpakken?quote:
En zal dit topic nog volraken? En dat ik dan nog bovenaan kom te staan?!
Voor elk bezoek moest ik een vragenlijst online invullen waarin ze vragen of je klachten hebt die bij covid passen, of je contact hebt gehad met iemand die besmet is etc. en nu was het dezelfde vragenlijst maar dan telefonisch. Als ik of man klachten zouden hebben dan kunnen ze maatregelen nemen (en dan zou man er niet bij mogen zijn). Gelukkig allebei geen klachten <klopt af>.quote:
[..]
Spannend
Vandaag een weer wat rustiger lijf hier
Ik ben zo benieuwd of ela idd op de vijfde gaat bevallen
Mijn lief zal bij mij in het bad zitten (zoals alle voorgaande keren behalve bij de eerste vd tweeling, want toen was ie aan het plassen). En hij zal de baby waarschijnlijk het meest aanpakken (of ik zelf?) en dan mag zij helpen met de baby boven water halen (en dus ‘officieel’ geboren laten worden).
Soms ineens denk ik: omg ik moet nog gaan baren! En dan word ik ineens heel zenuwachtig. Al die oerkrachten door m’n lichaam en alles openen en toelaten. Dat lijkt dan ineens heel groots en denk ik ohhh kan ik het wel?!
Aan de andere kant word ik ook steeds nieuwsgieriger naar dat prulletje. Hoe ziet ze eruit? Lijkt ze op de anderen? Hoe klein is dat ook alweer?
. Pasgeboren baby’s zijn zo heerlijk. Eponine, ik ben verbaasd dat je schrijft dat je partner er niet bij zou mogen zijn als hij klachten heeft. Ik dacht dat desnoods iedereen in pak gaat maar dat je partner altijd aanwezig moet kunnen zijn, zelfs positief getest. Is dat bij jou echt anders?
Ik zie dat ik een aantal cruciale woorden vergeten ben in mijn zinquote:
Heel klein is het, en licht en schattig
Eponine, ik ben verbaasd dat je schrijft dat je partner er niet bij zou mogen zijn als hij klachten heeft. Ik dacht dat desnoods iedereen in pak gaat maar dat je partner altijd aanwezig moet kunnen zijn, zelfs positief getest. Is dat bij jou echt anders?
. Mocht man klachten hebben en aan de hand daarvan positief testen, dán zou hij er niet bij mogen zijn (laatst iemand in mijn omgeving die in hetzelfde zh is bevallen en waarbij dit dus speelde…daar waren beide ouders positief getest, man mocht er niet bij zijn). Met alleen klachten zou iedereen in speciaal pak gaan idd. Maar vooralsnog speelt dat gelukkig niet! (Zie het kopje “ Bevallen in het GHL wanneer jij óf je partner COVID positief is getest óf in quarantaine zit”; https://www.lumc.nl/org/g(...)pveelgesteldevragen/)Hopelijk loopt het los!