Zwangerschap en geboorte deel 1970 black friday, shop alle

Herkenbaar. Bij m’n tweede had ik het nog niet zo erg, ik maakte me toen vooral zorgen dat ik dan straks mijn oudste niet lief genoeg meer vond…

En bij de tweeling had ik er heel veel vertrouwen in, want ik dacht de hele tijd dat er maar eentje bij zou komen en de tweede was zoooo makkelijk gegaan dat ik dacht: dat wordt een eitje!
Maar dat werd dus erg intens 😂

Nu maak ik me wel zorgen omdat de tweeling nog zoveel zorg nodig heeft. Ze willen nog niet zindelijk worden (M plast gewoon overal en lijkt het nog niet aan te voelen komen, S wil alleen maar een luier aan anders gaat ie huilen). Dus straks moeten we bij drie personen luiers verschonen… met twee vind ik dat al een grote taak, laat staan met drie… en straks willen er drie kindjes op mij geplakt zitten… En dan zijn er ook nog twee groteren die al wel veel zelf kunnen maar natuurlijk ook nog kind zijn en mij wel eens nodig hebben. Ik weet de vorige keer dat we onze toen peuter echt aan z’n lot hebben over moeten laten bijna. We hadden toen zoveel handen vol dat hij telkens moest wachten en/of dat onze grootste hem moest helpen, er was echt nauwelijks ruimte meer voor hem. Daar heb ik me heel lang schuldig over gevoeld. 😭

Ik zie nog niet zo goed voor me hoe dat nu praktisch kan gaan lopen. Ik heb nu nog minder hulp dan toen, dus alles komt op mijn schouders. Maar goed, het zal zich vanzelf wel wijzen natuurlijk. 😉 En er is altijd weer ergens licht aan het eind van de tunnel. Maar ik bereid me er wel op voor dat ik het eerste jaar gewoon geen tijd heb voor iets anders behalve zorgen voor kindjes. En daarna komt er misschien wel weer wat ruimte. Dan heb ik ook wel weer genoeg dingen die ik leuk vind om te doen. Ik was me er al op aan het voorbereiden door nu eigenlijk al niets meer te doen met social media bijv. En heel weinig sociale afspraken en zo. Jammere is dat ik wel nu graag wil opruimen, maar m’n lichaam dat niets meer toe laat. En de eerste tijd ga ik daar natuurlijk niet aan toe komen. Misschien kunnen we, als er wat ademruimte is qua financiën, een hulp daarvoor inhuren of zo. Dat zou dan wel welkom zijn. Nu is er even geen budget voor, het is nu schipperen. Gisteren heeft m’n middelste heel veel meegeholpen, dat was lief, eindelijk de vloer leeg zodat ik dan kan stofzuigen (wat hopelijk vandaag lukt!).

.

[ Bericht 98% gewijzigd door feestmaniak op 05-12-2021 19:17:23 ]

Euhm.... hooguit kun je wat vaseline inbrengen achteraan om het laatste stukje van de 'rit' wat gladder te maken?

Verder geen snelle oplossingen, duren minimaal een dag of 2 vaak (lactulose, macrogol oid). En extra extra extra veel drinken, opletten op je vezelinname enzo.

quote:

Op maandag 6 december 2021 19:41 schreef littledrummergirl het volgende:

[..]
Ik had thuis gelukkig nog een fles Roosvicee laxo staan, dus daar heb ik gisterenavond nog flink wat van gedronken en vanmorgen kwam er gelukkig wat beweging in

Ik haal morgen even microlax bij de drogist, dat (mocht dit nog eens gebeuren )ik het ter plekke op kan lossen.

En verder idd maar even wat meer vezels eten ect, vooral ook omdat ik vanwege mn bekken een heel stuk minder mobiel ben en niet even een extra wandeling kan gaan maken. Dus die stilstand zal ook echt niet helpen .

Dat is inderdaad ook nog een snelwerkende optie, ik dacht eigenlijk dat dat niet mocht tijdens zwangerschap maar lees nu dat dat toch wel mag (wel kortdurend).

Ik heb zelf inmiddels via de huisarts macrogol gekregen omdat ik toch nog net een aambei inclusief bloedend scheurtje had ontwikkeld in de laatste weken

ik gebruikte hiervoor al lactulose want ik heb de hele zwangerschap al moeite met wcbezoek, maar dat werkte net niet voldoende voor mij eigenlijk. Ook dat ik aan het begin van mijn verlof wat meer moeite had met mijn nieuwe dagritme en daardoor weleens een dosis vergat hielp niet mee natuurlijk

Ik ben hier al een tijdje niet (meer) actief, maar lurk wel regelmatig.

Afgelopen 1 december de 2e geboren, knaapje, met een grote broer van 5 (september 2016).

28 november was de uitgerekende datum, stuitligging dus sowieso ziekenhuisbevalling. Lang verhaal in spoiler

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

Vaginale stuitbevalling dus goed en zonder (ernstige) problemen doorlopen.

De kleuter van 5 hier vindt het machtig mooi. Waar wij semi bang waren dat hij het opeens moeten delen van onze aandacht niet zou trekken, is hij juist super lief en wil van alles meehelpen. Niet super handig want subtiel is een woord dat niet voor komt in zijn woordenboek, maar ook dat gaat helemaal goed.

*Wel het "voordeel" hier dat mijn vrouw in het onderwijs zit en dus veel verlof heeft (ook een aantal weken onbetaald); 15 oktober 2021 begon het verlof, en ze hoeft 22 augustus 2022 pas weer te beginnen.

Ik zelf heb vanaf 19 november 2021 "verlof", en hoef 17 januari 2022 pas weer te beginnen, dus gaat ook lekker.

Verlof vanaf 19 november omdat hier in huis nog even corona om de hoek kwam kijken, dus de eerste (bijna) 2 weken quarantaine.
Aan de corona niets over gehouden en het doorlopen stelde ook weinig voor. We voelden ons dusdanig goed (alleen een hoestje) dat we ons er niet voor ziek zouden melden.

De kleine knaap groeit goed.
Verloop van gewicht
Geboorte: 3340 gr
Dag 2: 3170 gr
Dag 3: 3140 gr
Dag 4: 3170 gr
Dag 5: 3280 gr (!)
Dag 6: 3350 gr

Geen idee of er nog keer vragen /positieve berichten nodig zijn, daar niemand mij hier kent gok ik zo, maar dan heeft men hier even weer een positieve ervaring van een kort geleden, vaginale stuitbevalling.

quote:

Op dinsdag 7 december 2021 06:13 schreef littledrummergirl het volgende:
Ik wordt al twee weken tussen 4 en 5 wakker snachts en kan daarna niet meer slapen begint me inmiddels toch wel een beetje op te breken . Ik weet dat het er tot op zekere hoogte bij hoort, maar ik maak wel echt steeds maar halve nachten hierdoor. Zijn er meer mensen die dit zo hebben?

Ik had dit ook. Bloedirritant. Vooral omdat er niet echt een duidelijke aanleiding voor was (geen pijn/ongemak oid).

quote:

Op dinsdag 7 december 2021 06:13 schreef littledrummergirl het volgende:
Ik wordt al twee weken tussen 4 en 5 wakker snachts en kan daarna niet meer slapen begint me inmiddels toch wel een beetje op te breken . Ik weet dat het er tot op zekere hoogte bij hoort, maar ik maak wel echt steeds maar halve nachten hierdoor. Zijn er meer mensen die dit zo hebben?

Yep was hier ook! Rond de tijd dat mijn verlof inging stopte dat weer, toen ging ik een soort winterslaap houden. Meestal tegen 4 uur wel 1x wakker om te plassen maar sliep daarna rustig door tot een uur of 9, 10

Gefeliciteerd nijnja! Wat een super vlotte bevalling, klinkt ideaal. En heerlijk dat jullie lang verlof hebben

Ik vind eigenlijk dat dat de standaard moet zijn en dat vrouwen de mogelijkheid moeten hebben om een jaar verlof op te nemen na de bevalling. Het is eigenlijk belachelijk dat er van je verwacht wordt om na 10/12 weken weer aan de slag te gaan.

Bij mijn vorige bevalling liet ik mijn verlof ingaan vanaf 36 weken en ik beviel met precies 37 weken, dus ik had recht op 15 weken verlof na de geboorte. En had aansluitend al mijn vakantieverlof opgenomen, dus ik hoefde pas met 20 weken te beginnen. Dat was best fijn.

Dit keer wil ik wel iets meer zwangerschapsverlof, omdat ik nog best veel moet doen. Ik heb mijn verlof laten ingaan vanaf 34 weken (zul je net zien dat ik nu met 40 weken beval ). En heb aansluitend weer 5 weken vakantieverlof opgenomen.

Gefeliciteerd Nijnja.
En wow dat is lang verlof. Ik neem ook wel extra (en ook een deel onbetaald) maar niet zo lang

Ik kan me het ook niet voorstellen Cavabien, om na 10-12 weken terug te beginnen. Vorige keer was het net zoals bij jou. Bij 36 weken gestopt en met 37 weken bevallen. En dan nog werd ik echt depri van het idee terug te gaan werken. Dus last minute 10 weken ouderschapsverlof opgenomen. Ik besef wat een enorme luxe dat is, als dat mogelijk is.
Nu stop ik ook ongeveer met 34 weken. En neem ik weer een deel vakantie en onbetaald om na 2 augustus nog een paar weken deels betaald op te kunnen nemen. Dit is de laatste keer dus ik wil graag van de nieuwe regeling gebruik maken

Wij stonden er vooral van te kijken, dat als hij een X aantal jaar geleden geboren zou zijn, ik afgelopen zaterdag alweer zou moeten werken. Vooral omdat mijn vrouw toch nog wel herstellende is en de kleuter van 5 gewoon nog niet zelf naar school kan brengen.
Dat is natuurlijk wel op te lossen, maar verre van ideaal.

Al met al is het hier hartstikke snel en goed gegaan, en hij maakt 's nachts al rukken van 4 tot 5 uur. Relatief veel slapen voor ons dus

Wat een mooie positieve ervaring Nijnja, hulde aan je vrouw! Dankjewel voor het delen.

Super fijn dat jullie allebei de tijd hebben om te wennen en voor elkaar te zorgen.
Wat Cavabien ook zegt, het zou (veel) gebruikelijk(er) moeten zijn om lang(er) verlof op te nemen. Ik denk dat vrouwen, maar ook mannen en gezinnen, daar veel meer aan hebben. Maar dat is dan vaak pas goed merkbaar op langere termijn, en daardoor komt zoiets niet makkelijk van de grond.

Littledrummergirl: Ik ben altijd zo'n slechte slaper, en ik lig nu ook standaard halve nachten wakker. Overdag heb ik er gelukkig niet teveel last van qua vermoeidheid. Maar ik kan sowieso erg weinig momenteel, dus het valt ook niet echt op of zo haha.

Pfff, ik heb vandaag weer eens een enorme dipdag. Mijn hele huis staat (nog steeds) helemaal op z'n kop. Overal staan dozen die net zijn uitgezocht of met spullen die weg moeten of met dingen die nog uitgezocht moeten worden.

Volgens mij ben ik morgen 37 weken en er is dus nog steeds geen plek voor de baby, en niets klaargelegd voor de baby. Ik heb geen eens een vulslang of bevalbadhoes in huis op dit moment. Het voelt enorm uitzichtloos. Een paar keer heb ik het eigenlijk al opgegeven en dacht ik: Wat maakt het nog uit. Ik zie wel waar en hoe ik beval en dan ga ik in m'n bed liggen en zoekt de rest het maar uit met alle rommel... Maar ja, al die hormonen natuurlijk. Dus dan moet ik verschrikkelijk huilen en daarna pak ik weer ergens een doos vandaan en probeer ik zo goed als lukt verder te gaan met al die rommel. Ik zie het alleen nog niet gebeuren dat mijn huis netjes is voordat de baby komt. En dat maakt me dan ook weer verdrietig, ik had zo graag dat ik (nu al) met mijn beentjes omhoog zou kunnen gaan zitten, met m'n breiwerkje in de hand, kopje thee. Af en toe wat rommeltjes opruimen of een broodje smeren voor de andere kindjes...

Morgen heb ik weer een sessie met m'n psych. En vrijdag zie ik mijn allerliefste vroedvrouw Hopelijk helpt dat mee om weer wat moed te verzamelen. Evenals uitzicht op vermindering van spullen

Lichtpuntje was dat ik zag dat bepaalde onderdelen van de ikea kast die ik graag wil neerzetten eindelijk op voorraad zijn, dus ik heb goede hoop dat de onderdelen die ik dan nodig heb ook één dezer dagen aangevuld gaan worden. Dan lukt het hopelijk om een kast neer te zetten voor de babyspulletjes. Enige obstakel is dan nog dat de commode weg moet, die hebben ze zelfgemaakt bij de zwangerschap van de oudste. Dus dat is natuurlijk wel even een dingetje maar hopelijk kan ie dan iemand anders heel blij gaan maken, want hij is nog steeds tof en relaxed.

Ela, is er misschien een vriend(in) die je kan komen helpen of die je andere kinderen een dagje mee kan nemen zodat je wat dat betreft je handen vrij hebt? Je partner een dagje vrij van werk om in ieder geval de ergste/zwaarste dingen te doen zodat jij wat meer rust hebt en/of (hopelijk) krijgt? Wat is het voor rommel in die dozen, moet het echt allemaal NU of kan het ook aan de kant en dat je het op je gemak later uit kunt zoeken?
Wat zijn de dingen die je nu wel zou kunnen doen? De hoes en slang voor het bevalbad regelen, zodat dat in ieder geval in orde is misschien?

Kortom…wat is echt prioriteit voor de baby en jou? Een setje kleding, wat luiers, je bevalbad en je mooie affirmatiekaarten denk ik. Heb je al nieuwe gemaakt?, bij je vorige zwangerschap had je zulke mooie hangen

[ Bericht 0% gewijzigd door eponine op 07-12-2021 16:36:23 ]

Ela, los van de praktische oplossingen, gaat het wel goed met je? Ik lees regelmatig berichtjes van je waarbij ik me afvraag of je niet langzaam afglijdt in een depressie. Let je goed op jezelf? Kaart je dit ook aan bij je psych?

Ik heb weer een mooie sticker gekregen van de VK en we hebben het uitgebreid gehad over wel/niet borstvoeden. Ik twijfel daar heel erg over want ik ken alle voordelen, heb C. ook een jaar lang gevoed, maar ben er ook zelf (mede) bijna aan onderdoor gegaan en daar ben ik nu heel bang voor. Dan klinken flesjes heel aanlokkelijk, maar ook die kennen natuurlijk flinke nadelen (gezondheid, gedoe). Terwijl ik borstvoeden ook bij tijden heel mooi heb gevonden. Eigenlijk kom ik er gewoon niet uit. Het is ook geen gebrek aan info ofzo.

En ik vrees dat ik misschien een blaasontsteking heb en daar heb ik echt geen zin in

quote:

Op woensdag 8 december 2021 12:50 schreef B.ertha het volgende:
Ela, los van de praktische oplossingen, gaat het wel goed met je? Ik lees regelmatig berichtjes van je waarbij ik me afvraag of je niet langzaam afglijdt in een depressie. Let je goed op jezelf? Kaart je dit ook aan bij je psych?

Ik heb weer een mooie sticker gekregen van de VK en we hebben het uitgebreid gehad over wel/niet borstvoeden. Ik twijfel daar heel erg over want ik ken alle voordelen, heb C. ook een jaar lang gevoed, maar ben er ook zelf (mede) bijna aan onderdoor gegaan en daar ben ik nu heel bang voor. Dan klinken flesjes heel aanlokkelijk, maar ook die kennen natuurlijk flinke nadelen (gezondheid, gedoe). Terwijl ik borstvoeden ook bij tijden heel mooi heb gevonden. Eigenlijk kom ik er gewoon niet uit. Het is ook geen gebrek aan info ofzo.

En ik vrees dat ik misschien een blaasontsteking heb en daar heb ik echt geen zin in

Je zou kunnen beginnen met borstvoeding en zodra je merkt dat het niet lekker gaat/niet goed voelt, alsnog overgaan op kunstvoeding. Gelukkig worden kindjes op kunstvoeding ook gezond groot (ik ben er zelf het levende bewijs van ).

quote:

Op woensdag 8 december 2021 13:05 schreef TheGirlNextDoor het volgende:

[..]
Je zou kunnen beginnen met borstvoeding en zodra je merkt dat het niet lekker gaat/niet goed voelt, alsnog overgaan op kunstvoeding. Gelukkig worden kindjes op kunstvoeding ook gezond groot (ik ben er zelf het levende bewijs van ).

Ja, maar het punt is dus dat ik dat vorige keer ook niet deed. De drempel om te stoppen was te groot. En het opstarten de eerste week/weken was hel. Dus dat zou een reden zijn om er überhaupt niet aan te beginnen. Maar aan de andere kant, misschien gaat het nu wel heel makkelijk?

quote:

Op woensdag 8 december 2021 13:25 schreef B.ertha het volgende:

[..]
Ja, maar het punt is dus dat ik dat vorige keer ook niet deed. De drempel om te stoppen was te groot. En het opstarten de eerste week/weken was hel. Dus dat zou een reden zijn om er überhaupt niet aan te beginnen. Maar aan de andere kant, misschien gaat het nu wel heel makkelijk?

Ah, dat maakt het wat ingewikkelder ja. Heb je voor jezelf een lijstje gemaakt met alle voor- en nadelen voor jou? Misschien dat het helpt om dat op papier te zien. En heb je een partner? Hoe denkt die erover?

quote:

Op woensdag 8 december 2021 12:50 schreef B.ertha het volgende:
Ela, los van de praktische oplossingen, gaat het wel goed met je? Ik lees regelmatig berichtjes van je waarbij ik me afvraag of je niet langzaam afglijdt in een depressie. Let je goed op jezelf? Kaart je dit ook aan bij je psych?

Ik heb weer een mooie sticker gekregen van de VK en we hebben het uitgebreid gehad over wel/niet borstvoeden. Ik twijfel daar heel erg over want ik ken alle voordelen, heb C. ook een jaar lang gevoed, maar ben er ook zelf (mede) bijna aan onderdoor gegaan en daar ben ik nu heel bang voor. Dan klinken flesjes heel aanlokkelijk, maar ook die kennen natuurlijk flinke nadelen (gezondheid, gedoe). Terwijl ik borstvoeden ook bij tijden heel mooi heb gevonden. Eigenlijk kom ik er gewoon niet uit. Het is ook geen gebrek aan info ofzo.

En ik vrees dat ik misschien een blaasontsteking heb en daar heb ik echt geen zin in

Goed dat je je twijfels hebt besproken! Hoe denkt je partner er over?

Mijn oudste (nu 3 jaar) is groot geworden op kunstvoeding (wat ik overigens echt een heel vervelend woord vind) en ik ben dat met de baby straks ook weer van plan.

Oudste is nooit (echt) ziek, op de bekende snotneuzen na, maar ja welke peuter heeft dat niet. De keren dat hij koorts heeft gehad zijn op één hand te tellen en waren terug te leiden naar zijn vaccinaties en eenmaal een blaasontsteking. Daarbij vond (en vind) ik juist kunstvoeding erg gemakkelijk. Man kon vanaf moment 1 na de bevalling van de oudste, toen ik compleet in de kreukels lag en geen gedoe meer aan mijn lijf wenste, zorgen dat zoon niets tekort kwam op dat punt.
Ook zag ik vriendinnen enorm worstelen met allerlei problemen rondom borstvoeding, tot ondervoeding (en daardoor ziekenhuisopnames) van hun kinderen en psychische problemen bij hen zelf aan toe. Ik weet dat dat extremen zijn, maar het heeft mij wel gesterkt in mijn keuze voor flesvoeding.

Maarrrr ik weet ook dat ik hierin een minderheid ben op dit forum en ik zal ook nooit iemand (hier of IRL) veroordelen om welke keuze er qua voeding gemaakt wordt. Uiteindelijk moet een ieder doen wat voor haar goed voelt.

Wat ik wilde zeggen…eigenlijk waar ik mee begon: heel goed dat je het bespreekbaar hebt gemaakt! Hopelijk kan je vk je hierin ondersteunen. Wellicht zou je ook nog met een lk contact op kunnen nemen voor advies, zodat als je kiest om borstvoeding te geven er een plan klaar ligt?

quote:

Op woensdag 8 december 2021 13:47 schreef eponine het volgende:

[..]
Goed dat je je twijfels hebt besproken! Hoe denkt je partner er over?

Mijn oudste (nu 3 jaar) is groot geworden op kunstvoeding (wat ik overigens echt een heel vervelend woord vind) en ik ben dat met de baby straks ook weer van plan.

Oudste is nooit (echt) ziek, op de bekende snotneuzen na, maar ja welke peuter heeft dat niet. De keren dat hij koorts heeft gehad zijn op één hand te tellen en waren terug te leiden naar zijn vaccinaties en eenmaal een blaasontsteking. Daarbij vond (en vind) ik juist kunstvoeding erg gemakkelijk. Man kon vanaf moment 1 na de bevalling van de oudste, toen ik compleet in de kreukels lag en geen gedoe meer aan mijn lijf wenste, zorgen dat zoon niets tekort kwam op dat punt.
Ook zag ik vriendinnen enorm worstelen met allerlei problemen rondom borstvoeding, tot ondervoeding (en daardoor ziekenhuisopnames) van hun kinderen en psychische problemen bij hen zelf aan toe. Ik weet dat dat extremen zijn, maar het heeft mij wel gesterkt in mijn keuze voor flesvoeding.

Maarrrr ik weet ook dat ik hierin een minderheid ben op dit forum en ik zal ook nooit iemand (hier of IRL) veroordelen om welke keuze er qua voeding gemaakt wordt. Uiteindelijk moet een ieder doen wat voor haar goed voelt.

Wat ik wilde zeggen…eigenlijk waar ik mee begon: heel goed dat je het bespreekbaar hebt gemaakt! Hopelijk kan je vk je hierin ondersteunen. Wellicht zou je ook nog met een lk contact op kunnen nemen voor advies, zodat als je kiest om borstvoeding te geven er een plan klaar ligt?

Ik sluit me hier volledig bij aan! Ik heb ook ervoor gekozen om Bambi kunstvoeding te geven en alles wat jij noemt ervaar ik ook. In mijn centering groep zijn ook al twee dames weer gestopt met borstvoeding omdat ze er aan onderdoor gingen. Ik ben mede daardoor extra blij dat ik ervoor gekozen heb er nooit aan te beginnen. Maar inderdaad, ieder zijn eigen keuze en volledig respect voor elke keuze