Zwangerschap en geboorte deel 1970 black friday, shop alle

quote:

Op zondag 19 december 2021 06:04 schreef Rebubbled het volgende:

[..]
Herkenbaar. Mijn gevoel van 'niemand kan me iets maken' kwam echter uit iets anders voort. Ik ben sinds zeer jonge leeftijd depressief en bij tijd en wijle suïcidaal (familietrekje helaas). Na de geboorte van de eerste maakte het me ineens wel uit of ik zou leven. Als je je hele leven hebt geleefd met de gedachte dat het leven je om het even is, is de drang tot in leven willen blijven ineens best overweldigend. En nu bijna drie jaar later is mijn eigen sterfelijkheid nog steeds weleens een dingetje.

Wat heftig voor je, het lijkt me nogal een omslag in gevoelens.. Maar wel ook heel mooi dat je plots een reden had om voor te leven .

De openhartige verhalen en ervaringen raken me. Dank voor het delen allemaal.

quote:

Op maandag 20 december 2021 13:35 schreef Phaidra het volgende:

[..]
Wat heftig voor je, het lijkt me nogal een omslag in gevoelens.. Maar wel ook heel mooi dat je plots een reden had om voor te leven .

Het bracht vooral angst met zich mee voor doodnormale situaties, zoals autorijden. Heel veel 'wat als' denken. Het heeft wel 1,5 jaar geduurd denk ik voor ik gewend was aan deze nieuwe manier van in het leven staan.

Sowieso vond ik de identiteitstransitie naar 'moeder' heel heftig. Ik voelde me aan het einde van de zwangerschap ook heel leeg, alsof mijn oude ik was uitgewist en ik aan het wachten was tot de bevalling en het inkleuren van mijn nieuwe ik kon beginnen. Na de bevalling ben ik heel lang zoekende geweest en ook in rouw om het verlies van mezelf. Maar ook wetende dat ik niet terug zou willen. Gelukkig heb ik dat deze keer helemaal niet gehad.

Elvie wilde eerst ook niet aangeraakt worden. Wel vastgehouden uiteraard, maar als ik haar bvb liggende aan het voeden was en mijn hand op haar rug legde, duwde ze me weg met haar arm of trok ze haar rug helemaal krom om bij mijn hand weg te komen. Haar placenta lag voor en ik heb haar dus nooit via mijn buik kunnen aanraken. Vraag me af of dat ermee te maken heeft gehad. Lily heeft de hele zwangerschap met haar rug in mijn buikwand gehangen en die nestelde zich de hele dag in mijn buik-aaiende handen. Die was en is enorm van het fysieke contact. Elvie deinst ondertussen niet meer weg gelukkig. Hebben andere placenta voor liggers deze ervaring ook?

Placenta-voorligger hier. Spook is een enorme knuffelkont maar wel op zijn voorwaarden. Vooral ik mag eigenlijk altijd heel dichtbij komen, bij anderen wil hij nog wel van schoot kruipen of er snel klaar mee zijn. Hij geniet ook echt van wat wij 'chillenbillen' noemen, maar eigenlijk gewoon betekent nog even lekker rustig bij papa en mama in bed omdat die nog geen zin hebben om 'aan' te staan in de vroege ochtend. Dan kletst hij wat en geniet van ons. En hij frunnikt graag aan huid, misschien nog wel liever dan knuffelen.

Hij was trouwens suuuper rustig in de buik, hij heeft ook sinds 30 weken in dezelfde houding gelegen en ik heb hem nooit op een koprol o.i.d. betrapt, alleen wat hand- en voetbewegingen of lekker uitstrekken. Dat is met deze baby wel anders! Die heeft ook de placenta voor.

In het topic moeilijk zwanger worden werd gevraagd hoe om te gaan met problemen in je seksleven tijdens de vruchtbaarheidsbehandelingen.

Even dezelfde vraag hier…. Hoe was het bij jullie na de bevalling?
Ik merk dat ik problemen heb…. Ik geniet er veel minder van dan voor de zwangerschap en die zijn deels ook mentaal:
- man kan nauwelijks aan mijn borsten zitten, want pijnlijk. Daarnaast als hij ze aanraakt begint mijn melk meteen te spuiten, ook niet bevorderlijk
- in bepaalde houdingen heb ik nu associaties met de bevalling (alsof ik daar weer lig) en dan verdwijnt mijn opwinding meteen.

Kortom: seks is in mijn hoofd nu verbonden aan het baren van mijn kind (melk, bevalling, iets wat door het geboortekanaal gaat) en dat is killing voor mijn libido. Ook pijn op cruciale plekken (borsten, vanonder)
Ik had btw een ruptuur, die is gehecht en dat litteken voel ik ook telkens tijdens seks. Niet extreem dus ik kan “erdoorheen bijten” maar dat is natuurlijk ook niet bevorderlijk
J is nu bijna 3 maanden oud

Hoe zit dit bij jullie?
Sorry als dit too much information is

Een bevalling is ook heel heftig en ik begrijp die associaties helemaal. Mijn advies, doe niets wat nu niet oké voelt en laat het allemaal nog een tijdje slijten, bezinken en genezen.

Na de vacuumbevalling en knip heb ik 1,5 jaar geen seks gehad. Ik wilde niets met dat hele gebied te maken hebben en ik heb naar die gevoelens geluisterd en nooit iets geforceerd. Was dat soms frustrerend voor partner? Ja. Maar ik ga toch echt geen seks tegen mijn zin in hebben en hij wil ook geen seks tegen mijn zin of als het pijn veroorzaakt. De eerste keer daarna vond ik heel eng. Liter glijmiddel gebruikt, maar alles was zo goed genezen dat het helemaal geen pijn meer deed. Ik was meteen over die grens heen.

Momenteel moet ik er met 3 maanden ook nog niet aan denken en dit keer was het een soepele bevalling. Ik heb echt geen behoefte aan nog iemand die aan me komt, zo met twee kinderen die de hele dag lichamelijk contact nodig hebben. Daarbij ben ik hartstikke moe, zijn er 100 andere dingen die moeten gebeuren en als ik 30 minuten voor mezelf heb, gebruik ik die om op te laden. En seks laadt mij niet op. So be it. Nog een heel leven ervoor hoor.

Ook placenta-voorligger (rechts voor laag) hier. Ik heb het idee dat mijn baby het wel fijn vindt om te knuffelen. Maar in mijn buik kwam ze alsnog wel boven of naast de placenta tegen mijn handen aanliggen. Dus ik heb haar alsnog via mijn buik veel over de rug kunnen wrijven.

Wat seks betreft, ik heb vacuüm en knip bevalling gehad. Ik had na 4 weken enorme geilheid en dat is gebleven. Nadat ik stopte met vloeien, rond 5,5 week, heb ik seks gehad. Alleen voelde het zo anders dan ik gewend was. Daar waar mijn litteken van de knip zit heb ik gewoon geen gevoel meer. Dat neemt zoveel plezier weg Seks viel mij dus vooral daarom tegen. Maar ook ik had tijdens seks steeds gedachten aan de bevalling. Inderdaad ook niet bevorderlijk. Maar ik merk wel dat ik nog weer zou willen. Maar mijn libido was altijd heel hoog, dus ik weet niet hoe het zou zijn als ik dat niet/minder had

Ik heb in het verleden nooit libidoproblemen gehad, maar sinds ik in januari 2019 een positieve zwangerschapstest in mijn handen heb gehad is het tot het nulpunt gedaald en daar helaas gebleven. Eerst had ik hoop dat het in het tweede trimester beter zou worden, maar helaas. Na de geboorte van Bubbles dan? Helaas, ook niet. Nu moet ik zeggen dat pilgebruik ook altijd een enorm nadelig effect heeft op mijn libido en ik ben 6 weken pp weer aan de pil gegaan, dus dat heeft ook zeker niet geholpen. Ik heb overigens een keizersnede gehad, prima ervaring en verder ook geen pijn bij de seks door littekens ofzo. Dus vervelende associaties heb ik niet, ik heb gewoon simpelweg nooit zin. Maar dat maak ik af en toe wel .

Ik had bij Bubbles ook een voorliggende placenta en ik heb haar nooit heel erg goed voelen bewegen. Ze is geen enorme knuffelkont, maar ze is ook weer niet echt anti-knuffelen ofzo. Heb verder ook geen vergelijkingsmateriaal want ze is mijn eerste.

Vanaf de (eerste) zwangerschap is mijn libido ook tot het nulpunt gedaald. Ik heb vrijwel de gehele zwangerschap als 6 maanden na de bevalling geen seks gehad. Ik had er totaal geen behoefte aan en geen energie voor. Pas na 6 maanden begonnen we er weer een beetje mee, maar dat was zo pijnlijk dat het niet echt hielp om mijn libido omhoog te brengen, dus het bleef heel beperkt.

Sindsdien is het nooit meer als voorheen geweest. Alleen een beetje onze best gedaan voor de tweede zwangerschap. Dat ging op zich snel, dus daar hoefden we ook niet heel hard aan te werken.

Inmiddels voel ik geen pijn meer en kan er ook wel van genieten als we eenmaal bezig zijn. Het zin maken is alleen een beetje het probleem.

Maar goed, dat komt vast wel weer goed als de kinderen straks wat ouder zijn, doorslapen en niet meer aan je borsten hangen

Nog nooit een hechting of moeilijke baring gehad. Mijn libido is nooit echt weggeweest. Na de eerste geboorte heb ik 4 maanden gewacht. Ik had na 2 weken zo’n hormonen shift dat ik heel veel zin had, maar ik vloeide nog en was nog volop in het opgang brengen van borstvoeding en wennen aan het moederschap dat ik daar toen niets mee deed. Na 4 maanden durfde ik het weer aan. Ik heb geen last ervan gehad dat mijn lief dan aan mijn borsten zat oid. Het voelt heel anders als hij er iets mee doet dan als mijn kind(eren) er iets mee doen. Ik was eerst hooguit onzeker of hij het niet stom vond als er dan melk uit kwam, maar dat vond ie gelukkig niet. Dus dat belemmerde bier. Ook had ik direct na de bevalling bij mezelf gevoeld en voelde mijn vulva eigenlijk alweer als normaal, tikje opgezwollen, maar niet anders dan ervoor. En ook de seks voelde hetzelfde als ervoor.

Na de tweede hetzelfde en na de tweeling heb ik 6 maanden gewacht. Toen werden we echt geleefd een poosje en was er gewoon geen ruimte. En toen hebben we het erover gehad en besloten dat onze relatie de hoogste prioriteit had, want met z’n tweeen was het al nauwelijks te doen, dus in ons eentje zou nooit mogelijk zijn geweest vinden we allebei. En wilden we uiteraard allebei ook niet. Dit ging over onze hele relatie, niet allleen over seks uiteraard. Maar het maakte wel dat we vanaf toen elk ‘vrij’ moment samen doorbrachten zonder afleidingen. We schrapten series en films en social media, maar omdat we al best moe waren, gingen we samen in bed liggen in het donker. En we spraken ook af dat we echt eerlijk zouden zijn tegen elkaar, over alles, zodat er niets opgekropt zou worden of gaan sluimeren. Daar was gewoon ook geen ruimte voor. Dit resulteerde erin dat we onze verbinding samen een soort extra boost gaven en al heel snel kreeg ons seksleven ook een enorme boost. Het open en eerlijk zijn in het donker terwijl we heel dicht bij elkaar lagen bracht mee dat we veel knuffelden en ons seksleven dus nog nooit zo actief was geweest. We hadden echt elke dag ongeveer wel seks en soms zelfs 2 keer op een dag. Inmiddels is dat weer een beetje gesetteld en is het nu om de dag of zo. Wat er vooral ook gebeurde was dat de intimiteit, niet per se alleen de seks maar alle intimiteit samen, maakte dat zowel ik als mijn lief ons weer gewild voelden. Ik voelde me de hele dag sexy en keek alweer uit naar onze momenten helemaal samen. Het was heel vurig allemaal. En het gaf dus enorme energie, ook overdag. We waren echt pubers ineens weer haha. En dat is er nu nog steeds wel, dat gevoel van sexy te zijn voor m’n lief en uit te kijken naar ons samen zijn.

Ik ben benieuwd hoe dat nu zal gaan na de bevalling, want dan komt er natuurlijk ineens toch een pauze hierin. We zien wel hoe dat loopt. Het zal iig helpen als we dan blijven communiceren en tijd voor elkaar gebruiken.

Het is hier wel zo dat mijn lief vanuit zijn verleden best wel blokkades had/heeft op (bepaalde vormen van) intimiteit en dit hele gebeuren maakte veel los bij hem en dat hielp ook heel veel mee in de intimiteit tussen ons. Dat hij eindelijk dingen daarover durfde uitspreken tegen mij in al die eerlijkheid. Het werkte dus ook heel therapeutisch en dat hadden we blijkbaar ook nodig om nog meer verbinding en verdieping te ervaren.

Verder wilde ik nog vertellen over ‘matrescentie’. Namelijk blijkt het zo te zijn dat als je moeder wordt, dat je dan lichamelijk en geestelijk precies zulke grote veranderingen doormaakt als in de puberteit (adolescentie). En dat in 9 maanden op en 9 maanden af. In een best korte tijd dus. Het is dus hier gek of raar dat er een heleboel gevoelens bij komen kijken (denk maar terug aan je puberteit) en dat je jezelf ook echt anders zult/kunt gaan voelen. Je hersenen maken allerlei nieuwe verbindingen aan en er komen andere hormonen en stoffen vrij. En ook je lichaam verandert dus echt blijvend mee. Nou ja, het is niet erg om daar ruimte voor te nemen/maken. En je ervan bewust te zijn dat het dus echt een heleboel impact kan hebben/heeft. En dat je jezelf dus mag respecteren en dat niets gek of raar is.

Mijn libido was tijdens de zwangerschappen echt sky high en ook snel na de bevalling weer zin, maar we hebben steeds wel een paar maanden gewacht voordat we er helemaal voor gingen. In de tussentijd vermaakt met hand- en spandiensten dat is misschien ook wel iets om niet te vergeten: seks is zoveel meer dan alleen penetratie. Dus als dat laatste niet lukt, no rush, er is nog zoveel meer te doen wat fijn kan voelen En neem ook zelf de tijd om je lichaam weer te (her) ontdekken.

Nu met twee kinderen is het hier ook niet meer zoooo vaak als voorheen. En soms moet ik mij er ook even toe zetten, maar ik slaap wel echt duizend keer beter en dieper als ik seks heb gehad, dus dat is wel een fijn voordeel voor mij

Bij de tweeling had ik een voorliggende placenta. Maar ik kon ze daarboven en ernaast wel voelen en dus ook aanraken.

Het zijn allebei enorme knuffelkonten. En dan inderdaad vooral bij mij, bij anderen vinden ze het wel gezegend. Maar ze zijn ook pas 2, dus het is niet vreemd dat ze vooral nog aan mij gehecht zijn. En aan hun papa.

Bij mijn middelste lazen we in zijn geboortehoroscoop dat hij niet een enorme knuffelaar zou zijn. En ik denk dat hij dat ook het minst is. Maar aangezien mijn lief en ik erg aanrakerig zijn en dit dus ook het voorbeeld is wat we voorleven, valt het erg mee in hoe ‘on’knuffelig hij is. Het gaat wel vooral op zijn intitiatief, maar regelmatig kruipt ie even op schoot voor een knuffel. Of vindt ie het fijn als ik in bed nog even bij hem kom liggen.

Ik heb het vermoeden dat dit baby’tje ook wel weer heel aanrakerig knuffelig zal zijn. Gelukkig zijn er een heleboel mensen hier in huis die kunnen knuffelen.

Sluit me helemaal bij je aan Aure. Er zijn nog zoveel meer vormen van intimiteit en van seks. Waar ik hierboven over schreef ging bij de eerste keren ook over penetratie.

En hier dus ook juist meer energie en betere slaap na seks. En dan liever seks dan internet ‘s avonds om te ontspannen.

quote:

Op dinsdag 21 december 2021 20:41 schreef elamanilo het volgende:
Nog nooit een hechting of moeilijke baring gehad. Mijn libido is nooit echt weggeweest. Na de eerste geboorte heb ik 4 maanden gewacht. Ik had na 2 weken zo’n hormonen shift dat ik heel veel zin had, maar ik vloeide nog en was nog volop in het opgang brengen van borstvoeding en wennen aan het moederschap dat ik daar toen niets mee deed. Na 4 maanden durfde ik het weer aan. Ik heb geen last ervan gehad dat mijn lief dan aan mijn borsten zat oid. Het voelt heel anders als hij er iets mee doet dan als mijn kind(eren) er iets mee doen. Ik was eerst hooguit onzeker of hij het niet stom vond als er dan melk uit kwam, maar dat vond ie gelukkig niet. Dus dat belemmerde bier. Ook had ik direct na de bevalling bij mezelf gevoeld en voelde mijn vulva eigenlijk alweer als normaal, tikje opgezwollen, maar niet anders dan ervoor. En ook de seks voelde hetzelfde als ervoor.

Na de tweede hetzelfde en na de tweeling heb ik 6 maanden gewacht. Toen werden we echt geleefd een poosje en was er gewoon geen ruimte. En toen hebben we het erover gehad en besloten dat onze relatie de hoogste prioriteit had, want met z’n tweeen was het al nauwelijks te doen, dus in ons eentje zou nooit mogelijk zijn geweest vinden we allebei. En wilden we uiteraard allebei ook niet. Dit ging over onze hele relatie, niet allleen over seks uiteraard. Maar het maakte wel dat we vanaf toen elk ‘vrij’ moment samen doorbrachten zonder afleidingen. We schrapten series en films en social media, maar omdat we al best moe waren, gingen we samen in bed liggen in het donker. En we spraken ook af dat we echt eerlijk zouden zijn tegen elkaar, over alles, zodat er niets opgekropt zou worden of gaan sluimeren. Daar was gewoon ook geen ruimte voor. Dit resulteerde erin dat we onze verbinding samen een soort extra boost gaven en al heel snel kreeg ons seksleven ook een enorme boost. Het open en eerlijk zijn in het donker terwijl we heel dicht bij elkaar lagen bracht mee dat we veel knuffelden en ons seksleven dus nog nooit zo actief was geweest. We hadden echt elke dag ongeveer wel seks en soms zelfs 2 keer op een dag. Inmiddels is dat weer een beetje gesetteld en is het nu om de dag of zo. Wat er vooral ook gebeurde was dat de intimiteit, niet per se alleen de seks maar alle intimiteit samen, maakte dat zowel ik als mijn lief ons weer gewild voelden. Ik voelde me de hele dag sexy en keek alweer uit naar onze momenten helemaal samen. Het was heel vurig allemaal. En het gaf dus enorme energie, ook overdag. We waren echt pubers ineens weer haha. En dat is er nu nog steeds wel, dat gevoel van sexy te zijn voor m’n lief en uit te kijken naar ons samen zijn.

Ik ben benieuwd hoe dat nu zal gaan na de bevalling, want dan komt er natuurlijk ineens toch een pauze hierin. We zien wel hoe dat loopt. Het zal iig helpen als we dan blijven communiceren en tijd voor elkaar gebruiken.

Het is hier wel zo dat mijn lief vanuit zijn verleden best wel blokkades had/heeft op (bepaalde vormen van) intimiteit en dit hele gebeuren maakte veel los bij hem en dat hielp ook heel veel mee in de intimiteit tussen ons. Dat hij eindelijk dingen daarover durfde uitspreken tegen mij in al die eerlijkheid. Het werkte dus ook heel therapeutisch en dat hadden we blijkbaar ook nodig om nog meer verbinding en verdieping te ervaren.

Verder wilde ik nog vertellen over ‘matrescentie’. Namelijk blijkt het zo te zijn dat als je moeder wordt, dat je dan lichamelijk en geestelijk precies zulke grote veranderingen doormaakt als in de puberteit (adolescentie). En dat in 9 maanden op en 9 maanden af. In een best korte tijd dus. Het is dus hier gek of raar dat er een heleboel gevoelens bij komen kijken (denk maar terug aan je puberteit) en dat je jezelf ook echt anders zult/kunt gaan voelen. Je hersenen maken allerlei nieuwe verbindingen aan en er komen andere hormonen en stoffen vrij. En ook je lichaam verandert dus echt blijvend mee. Nou ja, het is niet erg om daar ruimte voor te nemen/maken. En je ervan bewust te zijn dat het dus echt een heleboel impact kan hebben/heeft. En dat je jezelf dus mag respecteren en dat niets gek of raar is.

Fijn als het zo kan gaan. Mijn borst begint soms onder de douche al melk te spuiten (TSR) door het warme water dat erop komt. Dus of man, baby, of een straal water erop staat, het maakt niet uit.

Man vindt het ook geen probleem tijdens de seks. Maar vanwege mijn overproductie en de negatieve gevoelens die ik daarbij heb heb ik er een enorme hekel aan als de melk ineens weer begint te spuiten. Zo erg dat ik tijdens de seks in huilen uitbarstte. Ik dacht: straks denkt mijn tiet dat het J is die eraan ligt en gaat hij nog meer melk maken. Ik kan die melk overal ook gewoon niet meer aanzien dus voor mij enorme mood killer. Man vindt het niet erg

quote:

Op dinsdag 21 december 2021 20:46 schreef Aure het volgende:
Mijn libido was tijdens de zwangerschappen echt sky high en ook snel na de bevalling weer zin, maar we hebben steeds wel een paar maanden gewacht voordat we er helemaal voor gingen. In de tussentijd vermaakt met hand- en spandiensten dat is misschien ook wel iets om niet te vergeten: seks is zoveel meer dan alleen penetratie. Dus als dat laatste niet lukt, no rush, er is nog zoveel meer te doen wat fijn kan voelen En neem ook zelf de tijd om je lichaam weer te (her) ontdekken.

Nu met twee kinderen is het hier ook niet meer zoooo vaak als voorheen. En soms moet ik mij er ook even toe zetten, maar ik slaap wel echt duizend keer beter en dieper als ik seks heb gehad, dus dat is wel een fijn voordeel voor mij

Hand en spandiensten, zeker. Ik prefereer dit tegenwoordig meer dan penetratie
Terwijl ik voor de bevalling penetratie het fijnst vond

😘

Het is ook niet niks. En ik herken het ook wat je schrijft. Het random melk spuiten en het wel eens in huilen uitgebarsten zijn daardoor tijdens of net na de seks..

Bij m’n eerste ook een intense opstart periode gehad bij borstvoeding met overproductie (door kolven) en diverse borstontstekingen en zo. En dat maakte me eerst (helemaal in combi met hormonen) dus ook best een beetje onzeker. Maar het hielp bij mij dus gelukkig wel veel om het er met mijn lief over te hebben en hij was telkens ook heel lief en geduldig, waardoor er ook geen druk was. Ik heb ook een poosje liever met een bh en hemd aan gevreeen bijvoorbeeld en daar deed ie ook nooit raar over.

Het aanraken van hem van mijn borsten is, mede door zijn oneindige begrip en voor mijzelf het los kunnen zien/voelen van borstvoeding en seksualiteit, geen issue geweest tijdens intimiteit. Ook al was de borstvoeding dus echt een heel gevoelig ding. Maar ik kan zeker begrijpen dat dat echt heel persoonlijk is.

Nu ben ik overigens ook best wel heel onzeker over mijn lichaam. Vooral na de tweeling heb ik bijvoorbeeld voor mijn gevoel geen mooie buik meer… en ik heb overgewicht. Maar ook hier is mijn lief heel geduldig en begripvol. En vrij ik ook vaak genoeg met een hemdje aan. Of in het donker onder de dekens. Maar gelukkig kan ik het alsnog tijdens de seks wel genoeg loslaten en me echt overgeven aan die seksuele gevoelens en aan hem. En is hij heel lief voor mij, dus heb ik dan tijdens geen schaamtevolle gevoelens. Ik denk dat ik dan ook niet optimaal zou kunnen vrijen. Ik stel me echt heel erg open tijdens de seks. Ik merk wel verschil met hoe onze dynamiek is en hoe ik in m’n vel zit en hoeveel ‘last’ ik dan heb van onzekerheden. Er zijn dagen dat liever niemand de badkamer in mag komen omdat ik me dan té onzeker voel (dit probeer ik overigens dan alsnog heel erg los te laten tegenover mijn kinderen, omdat ik het belangrijk vind dat zij zich ook nooit hoeven te schamen tegenover mij, dus wil ik dat voorbeeld ook voorleven). Op andere dagen mogen ze er sowieso allemaal gezellig bij komen staan en maakt het me veel minder uit (eigenlijk doen ze dit altijd alsnog gewoon wat ik er ook van vind haha). :’)

Deze zwangerschap is voor het eerst in 8 jaar dat ik 3 maanden geen borstvoeding geef. En ik heb nu juist zo’n enorme behoefte aan aanraking van mijn borsten door mijn lief. Het is een soort craving of zo, ik heb dat nog nooit zo meegemaakt. Ik kom al bijna klaar als ie er alleen al naar kijkt zoiets… :’D

quote:

Op dinsdag 21 december 2021 16:47 schreef _Lily_ het volgende:
In het topic moeilijk zwanger worden werd gevraagd hoe om te gaan met problemen in je seksleven tijdens de vruchtbaarheidsbehandelingen.

Even dezelfde vraag hier…. Hoe was het bij jullie na de bevalling?
Ik merk dat ik problemen heb…. Ik geniet er veel minder van dan voor de zwangerschap en die zijn deels ook mentaal:
- man kan nauwelijks aan mijn borsten zitten, want pijnlijk. Daarnaast als hij ze aanraakt begint mijn melk meteen te spuiten, ook niet bevorderlijk
- in bepaalde houdingen heb ik nu associaties met de bevalling (alsof ik daar weer lig) en dan verdwijnt mijn opwinding meteen.

Kortom: seks is in mijn hoofd nu verbonden aan het baren van mijn kind (melk, bevalling, iets wat door het geboortekanaal gaat) en dat is killing voor mijn libido. Ook pijn op cruciale plekken (borsten, vanonder)
Ik had btw een ruptuur, die is gehecht en dat litteken voel ik ook telkens tijdens seks. Niet extreem dus ik kan “erdoorheen bijten” maar dat is natuurlijk ook niet bevorderlijk
J is nu bijna 3 maanden oud

Hoe zit dit bij jullie?
Sorry als dit too much information is

Ik kon niet ontspannen tijdens seks, het bleef ook lang pijnlijk. Omdat ik een lichte diastase had na mijn eerste bevalling, kwam ik bij een bekkenbodemfysio terecht. Het bleek ook dat juist de spieren van mijn bekkenbodem iets te goed aangespannen waren (ter compensatie van zwakkere buik- en rugspieren). Zij heeft me heel erg goed kunnen helpen. Ook om weer ‘relaxed’ met mijn lichaam om te gaan. Ik vond het idee van uitscheuren en het gevoelige litteken ook een beetje eng, wat me stiekem ook wel blokkeerde. Hoe langer ik me druk maakte en hoe vaker een poging tot seks pijn deed, hoe erger dat natuurlijk werd. Na 1,5 jaar werd dat door de oefeningen van de fysio eindelijk beter. Dus wacht niet te lang met hulp vragen .

quote:

Op dinsdag 21 december 2021 20:46 schreef Aure het volgende:
Nu met twee kinderen is het hier ook niet meer zoooo vaak als voorheen. En soms moet ik mij er ook even toe zetten, maar ik slaap wel echt duizend keer beter en dieper als ik seks heb gehad, dus dat is wel een fijn voordeel voor mij

maar wat heb je aan goede diepe slaap als je baby je elke anderhalf uur wekt .

quote:

Op dinsdag 21 december 2021 18:51 schreef littledrummergirl het volgende:

[..]
Bij mij gaf een verpleegkundige in het ziekenhuis aan dat wanneer ik lang last zou houden van het litteken (of littekenweefsel) dat ik dan vooral eens een afspraak moest maken met de gyn omdat er vaak veel mogelijk is op dat gebied. Misschien dat dat ook iets voor jou is (of op termijn)? Gewoon eens te laten kijken of het echt goed geneest ect.

Als dit aanhoudt ga ik dat zeker proberen, dank. Inmiddels ook eea over gelezen

quote:

Op dinsdag 21 december 2021 22:40 schreef Lemijn het volgende:

[..]
maar wat heb je aan goede diepe slaap als je baby je elke anderhalf uur wekt .

Baby slaapt tegen me aan en ik kan met m’n ogen dicht aanleggen.

Maar ik ben wel een hele slechte slaper van mezelf. Ik slaap meer met nachtvoedingen dan zonder denk ik (zonder lig ik gewoon vaak en lang wakker, met nachtvoedingen slaap ik toch meest wel tussen de voedingen in en krijg ik tenminste evenveel slaap als zonder als het dus niet meer is).

quote:

Op dinsdag 21 december 2021 22:40 schreef Lemijn het volgende:

[..]
maar wat heb je aan goede diepe slaap als je baby je elke anderhalf uur wekt .

Inmiddels zit ie op 2 uur maar ik slaap dan dus met seks wel meteen dieper het eerste blokje. Daarna heeft het niet zo heel veel zin meer denk ik

Ik vind seks nu ook lastig, hoor. F. slaapt alleen 's avonds in haar bedje en vaak is het wel 19:30 uur voordat het ritueel afgerond is. En dan ga ik er altijd al het liefst naast liggen. Gelukkig lukt het ook wel om zin te krijgen als we eenmaal samen zijn zonder baby in de buurt.

Bij mij is het ook nog pijnlijk. Ik ga na de jaarwisseling naar een bekkenfysio, om te kijken of zij iets voor mij kan betekenen.

quote:

Op dinsdag 21 december 2021 15:34 schreef Rebubbled het volgende:

[..]
Het bracht vooral angst met zich mee voor doodnormale situaties, zoals autorijden. Heel veel 'wat als' denken. Het heeft wel 1,5 jaar geduurd denk ik voor ik gewend was aan deze nieuwe manier van in het leven staan.

Sowieso vond ik de identiteitstransitie naar 'moeder' heel heftig. Ik voelde me aan het einde van de zwangerschap ook heel leeg, alsof mijn oude ik was uitgewist en ik aan het wachten was tot de bevalling en het inkleuren van mijn nieuwe ik kon beginnen. Na de bevalling ben ik heel lang zoekende geweest en ook in rouw om het verlies van mezelf. Maar ook wetende dat ik niet terug zou willen. Gelukkig heb ik dat deze keer helemaal niet gehad.

Elvie wilde eerst ook niet aangeraakt worden. Wel vastgehouden uiteraard, maar als ik haar bvb liggende aan het voeden was en mijn hand op haar rug legde, duwde ze me weg met haar arm of trok ze haar rug helemaal krom om bij mijn hand weg te komen. Haar placenta lag voor en ik heb haar dus nooit via mijn buik kunnen aanraken. Vraag me af of dat ermee te maken heeft gehad. Lily heeft de hele zwangerschap met haar rug in mijn buikwand gehangen en die nestelde zich de hele dag in mijn buik-aaiende handen. Die was en is enorm van het fysieke contact. Elvie deinst ondertussen niet meer weg gelukkig. Hebben andere placenta voor liggers deze ervaring ook?

Nee dat heb ik niet…. Bij J lag de placenta ook voor en ik heb de hele zwangerschap geen contact met hem gehad. Daar maakte ik me toen ook zorgen over maar vanaf het begin was hij een baby die heel graag aangehaald en geknuffeld wil worden. En dan met name door man en mij. Bij een ander slaapt hij moeilijker