Zwangerschap en geboorte deel 1970 black friday, shop alle

Bertha, oplettend van jou! Het klopt wel dat ik op die rand of wellicht al erover ben. Ik heb bij de psych nu een heleboel EMDR sessies gehad om emoties meer te stabiliseren. Ik merk nu de afgelopen week dat m’n hormonen weer aan het veranderen zijn en dat ik ook weer meer wiebel. Vandaag had ik een sessie over de tweeling. Het was weer heel intens en ik schrik er ook zelf van hoe hard ik dan tegen mezelf ben. Ik heb volgende week een praatsessie en as vrijdag naar m’n vroedvrouw met wie ik ook goed kan praten. En as zondag een zwangercirkel. Ik hoop dat het allemaal helpt om wat ruimte te voelen.

Epo, het is nu niet mogelijk om iets aan de kant te schuiven, daar is het geworstel mee. Ik hoop dat ik vandaag of morgen een stapel dozen weg kan brengen naar de opslag van m’n vader. En dat ik dan andere dozen opzij kan schuiven. We wonen met z’n 5en, bijna 6en op krap 75 vierkante meter zonder opbergruimte (geen zolder of vliering, minimaal klein schuurtje in de tuin). Het is dus schipperen met de ruimte.

Ha, zie meteen mijn thema: ruimte.
Ik vind het heel lastig om ruimte te maken. In m’n hoofd, in m’n huis. Ruimte voor mezelf, en ruimte voor dit baby’tje. Ik merk dat het erin hakt dat deze zwangerschap zo ongepland kwam. En ik worstel er dus ook mee met de vorige keer dat het ineens twee waren en dat het me nu bijna niet lukt om goed met m’n lichaam te verbinden voor m’n gevoel. Ik weet niet meer wat ik voel en wat het betekend. Vorige keer voelde dingen anders, en dat viel op z’n plek, maar ik snap niet waarom ik niet beter voelde wat er toen aan de hand was (dat er twee baby’s waren). En nu voelt alles zo hetzelfde als vorige keer, terwijl er nu ws maar 1 baby is. En dat maakt me zo in de war. Wat voel ik nu?!

Ik wil me nu focussen op het loslaten hiervan. Ik heb er geen controle op, en dat is ook niet nodig. Wederom bevind ik mezelf op hetzelfde punt in de zwangerschap als vorige keer toen ik rond 37 weken ineens zo onzeker werd over alles en me er voor ging inzetten om me daaraan over te geven. Dat alles wat op m’n pad komt precies is wat ik nodig heb. Dat alles goed is wat er gebeurt. Dat ik mag omarmen wat er langskomt. Ik hoef me er niet tegen te verzetten, maar mag het gewoon laten en erop vertrouwen dat dat precies is wat er nodig is.

Ook wat betreft de ruimte. Ik mag zachter en liever zijn voor mezelf. Ik merk dat ik veel scheld nu… en zoals ik me vorige keer zo voornam om tijdens de bevalling alleen maar lieve dingen tegen mezelf te zeggen, probeer ik dat nu ook al op te pikken. Ik hoef niet hardop of in m’n hoofd te schelden op de dingen waar ik niet blij mee ben, maar ik mag lief zijn voor mezelf en me daarop focussen. “Je bent lief Ela, het geeft niet, alles komt goed, neem maar wat thee en ga maar even zitten, je doet het heel goed, alles gaat zoals het hoort en het komt goed, het ís goed.”

Ik ben afgelopen maandag begonnen met m’n vlaggetjes Dat vind ik leuk en fijn. Ik zal een foto maken zodra ze klaar zijn. Eentje gaat over m’n oudste dochter die haar zusje ‘ontvangt’.

@eponine, @TheGirlNextDoor

Dat is ook nog een factor. Als ik weer een keizersnede moet, dan heb ik de eerste periode al wel genoeg te verstouwen. Dus ik wil de beslissing ook nog uitstellen. Stel dat ik dat bij 30-35 weken al zeker weet, dan kan ik een beter gefundeerde beslissing nemen

En idd, met kunstvoeding worden ze zeker prima groot!

Omg gewoon UD vandaag!

Nog weinig gerommel dus ik denk dat hij gewoon nog lekker bij mama zit, hij beweegt gelukkig ook nog genoeg. En ja ik weet dat de kans maar 4 of 5% is dattie vandaag zou komen dus daar maak ik me ook niet druk over. Wel gisteren bij de vk besproken dat mocht hij er nog steeds niet zijn met 41 weken we waarschijnlijk gaan strippen. Ik voel me verder nog steeds prima dus ook in dat opzicht geen haast gelukkig 😊

Ik vermaak me ondertussen met hele dagen bankhangen met Netflix, en sinds vandaag een klein knutselprojectje. Heerlijk zo die laatste "vrije" dagen

Mijlpaal der mijlpalen Altootje! Nog even coconnen en dan voor jullie weten babyknuffelen.


Over borstvoeding: bij m’n eerste heb ik ook opstartproblemen gehad. Ik heb uiteindelijk niet besloten te stoppen maar heb toen een soort knop omgezet en daarna is het gelukkig goed gekomen. Daar ging wel een hele intense periode aan vooraf en dat besluit kwam niet zomaar. En het voeden bij haar is bijv altijd gevoelig gebleven (geestelijk en lichamelijk) en ik heb nog vaak blaartjes en kloofjes gehad.

Bij nummer twee wilde ik weer borstvoeding geven, maar ik had me ook voorgenomen dat ik niet meer zou gaan kolven, dus bij opstartproblemen zou ik me niet meer in zoveel bochten wringen. Wat bleek: hij was een natuurtalent en ik had mijn onzekerheden, angsten en blokkades inmiddels allemaal overwonnen. Vanaf minuut 1 ging het vloeiend. Bij hem deed het voeden ook nooit pijn. Mijn dochter dronk toen ook nog bij mij, en bij haar bleef het gevoelig, ook toen nog.

Bij baby 3 en 4 ook nooit meer problemen gehad, het ging allemaal van een leien dakje. En ik hoop nu ook weer gewoon borstvoeding te gaan geven.

Nu was het bij mij dus wel zo dat ik baby 1 uiteindelijk dus wel borstvoeding heb kunnen blijven geven en haar zelfs nog borstvoeding gaf toen baby 2 geboren werd. Kan me voorstellen dat er opnieuw opstartproblemen vooral ontstaan als je geen borstvoeding meer geeft en/of de vorige keer korter borstvoeding hebt gegeven. Ik heb echt veel dingen/blokkades bij mezelf ‘overwonnen’ bij m’n oudste. Ik heb echt misschien wel 6 borstontstekingen gehad en twee maanden fulltime gekolfd en bv in flesjes gegeven, ook elke nacht. Bij nr twee wist ik dus heel goed hoe of wat en kende ik mijn grenzen heel goed.

Maar er is in ieder geval zeker een goede kans dat de borstvoeding bij een tweede of derde of vierde wel goed kan gaan, zonder gedoe aan het begin maar vanaf moment 1 soepel. Volg echt je eigen gevoel.

Voor mij was en is het heel belangrijk en ik was zeker bereid bij nr 2 om offers te brengen (ik had de kraamweken zo voorbereid dat ik enkel en alleen hoefde te focussen op het voeden van de baby, alle nummers van lactatiekunidgen lagen paraaf, iedereen om me heen had taken zodat ik echt alleen hoefde te rusten en voeden, alles om maar ervoor te zorgen dat ik tijd en ruimte zou hebben om de borstvoeding dit keer vanaf het begin succesvol te maken. Was dus helemaal niet nodig, maar het gaf wel rust in m’n hoofd, vooraf al). Al was mijn voornaamste eis dus dat ik absoluut niet meer wilde kolven. Uiteindelijk heb ik ooit 1 keer gekolfd bij hem, met de handkolf, de elektrische wilde ik niet. En bij de tweeling heb ik nooit gekolfd. Dat is iets wat nog steeds te gevoelig ligt, dat kolven. Als het echt moet, dan alleen met de hand of zo.

quote:

Op woensdag 8 december 2021 20:01 schreef littledrummergirl het volgende:
Wat een hoopgevend BV verhaal elamanilo bijzonder ook dat er zo'n verschil zit tussen je kinderen. Bij mij was het bij de eerste ook best pijnlijk (en ik moet zeggen dat ik ervan uit gegaan was dat enige pijn er tot op zekere hoogte bij hoorde kan het echt volledig pijnloos zijn ?)

Zeker, bij mij heeft het nooit pijn gedaan. Ook niet in het begin.

En je kunt bv ook nog combineren met kv he? Heb ik ook nog een tijd gedaan omdat ik net als ela ook een enorme hekel had aan kolven. En het maar max 1x per dag op het werk wilde doen. Dat ging goed. Op een gegeven moment hoefde ik helemaal niet meer te kolven op het werk en voeden 2x per dag nog live. Andere momenten kv en soms in de nacht ook nog live bv.

quote:

Op woensdag 8 december 2021 17:58 schreef elamanilo het volgende:
Mijlpaal der mijlpalen Altootje! Nog even coconnen en dan voor jullie weten babyknuffelen.


Over borstvoeding: bij m’n eerste heb ik ook opstartproblemen gehad. Ik heb uiteindelijk niet besloten te stoppen maar heb toen een soort knop omgezet en daarna is het gelukkig goed gekomen. Daar ging wel een hele intense periode aan vooraf en dat besluit kwam niet zomaar. En het voeden bij haar is bijv altijd gevoelig gebleven (geestelijk en lichamelijk) en ik heb nog vaak blaartjes en kloofjes gehad.

[b]Bij nummer twee wilde ik weer borstvoeding geven, maar ik had me ook voorgenomen dat ik niet meer zou gaan kolven, dus bij opstartproblemen zou ik me niet meer in zoveel bochten wringen. Wat bleek: hij was een natuurtalent en ik had mijn onzekerheden, angsten en blokkades inmiddels allemaal overwonnen. Vanaf minuut 1 ging het vloeiend. Bij hem deed het voeden ook nooit pijn. Mijn dochter dronk toen ook nog bij mij, en bij haar bleef het gevoelig, ook toen nog.[b/]

Bij baby 3 en 4 ook nooit meer problemen gehad, het ging allemaal van een leien dakje. En ik hoop nu ook weer gewoon borstvoeding te gaan geven.

Nu was het bij mij dus wel zo dat ik baby 1 uiteindelijk dus wel borstvoeding heb kunnen blijven geven en haar zelfs nog borstvoeding gaf toen baby 2 geboren werd. Kan me voorstellen dat er opnieuw opstartproblemen vooral ontstaan als je geen borstvoeding meer geeft en/of de vorige keer korter borstvoeding hebt gegeven. Ik heb echt veel dingen/blokkades bij mezelf ‘overwonnen’ bij m’n oudste. Ik heb echt misschien wel 6 borstontstekingen gehad en twee maanden fulltime gekolfd en bv in flesjes gegeven, ook elke nacht. Bij nr twee wist ik dus heel goed hoe of wat en kende ik mijn grenzen heel goed.

Maar er is in ieder geval zeker een goede kans dat de borstvoeding bij een tweede of derde of vierde wel goed kan gaan, zonder gedoe aan het begin maar vanaf moment 1 soepel. Volg echt je eigen gevoel.

Voor mij was en is het heel belangrijk en ik was zeker bereid bij nr 2 om offers te brengen (ik had de kraamweken zo voorbereid dat ik enkel en alleen hoefde te focussen op het voeden van de baby, alle nummers van lactatiekunidgen lagen paraaf, iedereen om me heen had taken zodat ik echt alleen hoefde te rusten en voeden, alles om maar ervoor te zorgen dat ik tijd en ruimte zou hebben om de borstvoeding dit keer vanaf het begin succesvol te maken. Was dus helemaal niet nodig, maar het gaf wel rust in m’n hoofd, vooraf al). Al was mijn voornaamste eis dus dat ik absoluut niet meer wilde kolven. Uiteindelijk heb ik ooit 1 keer gekolfd bij hem, met de handkolf, de elektrische wilde ik niet. En bij de tweeling heb ik nooit gekolfd. Dat is iets wat nog steeds te gevoelig ligt, dat kolven. Als het echt moet, dan alleen met de hand of zo.

Pff heftig verhaal. Mijn zoon is ook een natuur talentje en toch heb ik zoveel problemen met de borstvoeding (die liggen bij mij)
Als een 2e baby moeite heeft met de borst kap ik er meteen mee heb ik al besloten.

Hoe doe je dat met werk en niet kolven?

quote:

Op woensdag 8 december 2021 20:01 schreef littledrummergirl het volgende:
Wat een hoopgevend BV verhaal elamanilo bijzonder ook dat er zo'n verschil zit tussen je kinderen. Bij mij was het bij de eerste ook best pijnlijk (en ik moet zeggen dat ik ervan uit gegaan was dat enige pijn er tot op zekere hoogte bij hoorde kan het echt volledig pijnloos zijn ?)

Bij mij doet het ook geen pijn.
Wel in het begin met de tepelkloven
Sinds dat genezen is en ik hem nu goed aanleg heb ik nooit meer pijn gehad. Zelfs niet als hij zich ineens losrukt omdat hij weer eens half verzuipt in mijn TSR

quote:

Op donderdag 9 december 2021 04:43 schreef littledrummergirl het volgende:
Mijn slaapproblemen beginnen me een beetje te nekken zodra ik wakker wordt om te plassen val ik gewoon niet meer in slaap. Ik ben gisterenavond twee uur eerder gaan slapen maar ben nu dus alweer vanaf 1 uur vannacht klaarwakker (en doodmoe ). Om zeven uur gaat de wekker weer en ik heb er een hard hoofd in dat ik nog in slaap ga vallen voor die tijd

Ik herken dit totaaal niet van mn vorige zwangerschap maar weet wel dat ik dit niet nog max 8 weken zo kan volhouden . Denk dat ik straks de gyn maar bel om te overleggen of er misschien medicatie mogelijk is ofzo...

Waardoor komen de slaapproblemen? Bekkenpijn? Dikke buik?

quote:

Op donderdag 9 december 2021 08:07 schreef littledrummergirl het volgende:

[..]
Nope,ik weet het dus niet echt. ik ben ook niet onwijs aan het piekeren o.i.d. ik wordt gewoon wakker om te plassen en daarna doet mijn hoofd alsof het ochtend is en gaat niet meer "uit".

Maak me een beetje zorgen omdat het niet maar een uurtje is maar meteen 5 a 6 uur ofzo, ik hou geen nachtrust over op deze manier

Een dooddoener: “hormonen”?
Ik herken wat je zegt. Ik had dit ook tijdens de zwangerschap. Kwam zo’n beetje na 30 weken. Zelfs met borststuwing en baby en al slaap ik nu beter dan toen ik zwanger was.

Vanmiddag eerste gesprek in het ziekenhuis gehad na overdracht door de verloskundige.
Was een fijn gesprek. We hebben in principe een datum voor de KS gepland.
Baby ligt ook al helemaal ingedaald (dat had ik dus goed gevoeld ). Ook belinstructies gekregen mocht de bevalling toch spontaan beginnen (en dus voor de geplande datum). Toen werd ik even emotioneel, merk steeds meer dat het verloop van de vorige bevalling (die eindigde in een spoed KS) toch wel sporen heeft nagelaten. Ze was gelukkig erg begripvol en heeft met mijn goedkeuren een korte notitie hierover in mijn dossier gemaakt.
Bloeddruk was wel wat hoog, dus voor de zekerheid urine laten testen op eiwitten maar dat was allemaal goed.

@elamanilo, ik hoop dat het je gelukt is (of nog lukt) om wat dozen naar de opslag te brengen om zo de ruimte waar je zo naar verlangd te creëren. Wonen jullie trouwens nu niet al met z'n zessen ?

@B.ertha, goed idee om de beslissing nog even uit te stellen! Hopelijk krijg je daarin ook wat meer rust als je weet hoe of wat qua bevalling.

@altootje86, je hebt nu dus wel meldplicht he

@littledrummergirl, wat vervelend dat de nachten zo ruk blijven... heb helaas geen tips voor je, maar fijn dat je een belafspraak hebt kunnen plannen!

Oja, nu met zes en binnenkort met zeven 😮😮😮

Ik ga als het goed is morgen de dozen wegbrengen (goed onthouden dat ik de sleutel aan m’n vader vraag morgenochtend!).

Maar vandaag was wel m’n emmer overgelopen en ben ik van huis ‘gevlucht’ en heb de halve dag in m’n vaders huis gezeten waar helemaal niemand thuis was (hij en m’n zusje waren allebei aan het werk). Dus ik kon een soort van bijkomen. Al vind ik het nu te spannend om weer naar binnen te gaan, dus ik zit in de auto voor de deur en wacht tot C. de kleintjes in slaap heeft. 🙈

Morgen afspraak bij m’n vroedvrouw. Daar kijk ik wel naar uit, ik heb wel behoefte om haar even te zien.

Wat goed dat je vandaag voor jezelf gekozen hebt! Hopelijk kun (durf) je snel weer naar binnen thuis. Succes morgen met de afspraak

Ldg, wat lastig die nachten. Hopelijk kunnen ze je even verder helpen zodat je wat slaap kan inhalen.

Lijkt me heel lastig Ela, als je zo worstelt met ruimte creëren in je hoofd en huis. Sterk van je dat je vandaag voor jezelf gekozen hebt. En morgen de ruimte die je nodig hebt.

Mooi dat jullie nu een datum hebben eponine. Lijkt me ergens heel dubbel. Ik snap ook goed dat zo'n vorige ervaring sporen achterlaat. Fijn dat ze er rekening mee houden.

Ik was de laatste weken vooral bezig met de praktische kant, en ook met de praktische moeilijkheden als ze er is. Zoals het combineren van een peuter en een baby. En wat als het nu weer zo zwaar wordt in het begin, dan lukt borstvoeding echt niet etc. Vandaag de 3d echo gehad, waarvan ik hoopte dat ik zo wat meer binding zou krijgen en wat meer zou uitkijken naar haar. En dat is helemaal gelukt
En we hebben een hoop foto's plus de hele echo op film, dus telkens als ik vooral beren op de weg zie kan ik zo haar gezichtje tevoorschijn toveren en is het alleen maar liefde

Even een plaatje want

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

Aah wat een mooi beeld bottoms!

Vervelend van de slechte nachten LDG! Ik ben van nature niet bepaald een goede slaper en dat is in de zwangerschap niet anders. Ja de laatste week slaap ik vrij goed maar merk ik daar overdag weinig van .

Spannend een datum Eponine!

Hopelijk krijg je snel wat ruimte in de hoofd Ela!

Hier gaat het z’n gangetje, morgen 33 weken en elke vezel in mijn lichaam is toe aan verlof . Nog 2,5 week werken! De vorige keer ging ik op het werk fluitend richting de 36 weken en daar heb ik me nu wel op verkeken (mede mogelijk gemaakt door 2 peuters thuis vermoed ik ). Mijn bekken vindt het ook allemaal niet meer zo leuk, helaas heb ik een fysiek beroep maar gelukkig kan ik mijn agenda zelf indelen dus heb ik iets meer pauzes.

Ow Ldg, dat is gewoon niet uit te houden. Sterkte vandaag!

Ik las net dit artikel: https://www.ad.nl/gezin/b(...)oe-zit-dat~a4bf5849/

Volgende week maar eens aan de vk vragen hoe het zit. Het artikel stelt het allemaal heel negatief voor.

quote:

Op vrijdag 10 december 2021 09:19 schreef Bottoms_up het volgende:
Ow Ldg, dat is gewoon niet uit te houden. Sterkte vandaag!

Ik las net dit artikel: https://www.ad.nl/gezin/b(...)oe-zit-dat~a4bf5849/

Volgende week maar eens aan de vk vragen hoe het zit. Het artikel stelt het allemaal heel negatief voor.

Dat klinkt inderdaad helemaal niet fijn zo. Ook dat het zo als vanzelfsprekend wordt gebracht...

quote:

Op vrijdag 10 december 2021 12:03 schreef B.ertha het volgende:

[..]
Dat klinkt inderdaad helemaal niet fijn zo. Ook dat het zo als vanzelfsprekend wordt gebracht...

Het bericht op de site van het RIVM is al een heel stuk genuanceerder. Ik kan ook nergens vinden dat het 1 januari al ingaat. Eerdere berichten spreken over medio 2022. Ik twijfel dus erg aan het artikel in het ad
Sowieso kan ik al erg weinig met zo'n hele emotionele onderbuik reactie. Ik vind het niet erg dat zij mijn vk niet is

Ik las pas laatst op het flesje vitamine K dat je het vlak voor de borstvoeding moet toedienen. Ik deed het altijd ergens random.

En dat terwijl ik vanuit mijn beroep heel goed weet dat orale vitamine K veel beter worden opgenomen in combinatie met een vette maaltijd.