abonnement bol.com Unibet Coolblue
pi_128782068

Welkom in de Kosmos!
Ga mee op een reis door het heelal, langs de sterren, planeten, zwarte gaten en nog veel meer...

Het astronomie topic #2

Het astronomie topic #3

Het astronomie topic #4
.
Het astronomie topic #5

Het astronomie topic #6

Het astronomie topic #7

Het astronomie topic #8

Een paar gerelateerde topics:
W&T / [CENTRAAL] Exo-Planeten Topic #2
W&T / Zwarte gaten en dummies #2 Dement in een andere dimensie
W&T / MARS - De Missies! Deel 9
W&T / Het Astronomie Topic #9

We gaan verder met het laatste artikel uit het vorige topic

08-07-2013

"De aarde had ooit twee manen"


Op 22 juni stond een supermaan aan de hemel, hier boven het Colosseum in Rome. afp.

Had de aarde ooit twee manen? Erik Asphaug, onderzoeker aan de Amerikaanse Arizona State University, is er alvast van overtuigd. Dat schrijft de Britse krant The Telegraph.

Asphaug zal zijn theorie uiteenzetten in september op een conferentie over de maan die gehouden wordt in de Royal Society, de Britse academie voor wetenschappen.

Onze tweede maan zou veel kleiner geweest zijn - ongeveer een dertigste van de grootte van onze enige overblijvende maan - en zou maar enkele miljoenen jaren rond de aarde gedraaid hebben. Na verloop van tijd zou ze gebotst zijn met de huidige maan en door de impact samengesmolten zijn tot de bol die we vandaag kennen.

Volgens Asphaug is het landschap van de achterkant van de maan, dat vol met kraters en bergen staat, een direct gevolg van de botsing van de twee manen. Die zou een laag van "enkele tientallen kilometers diep" hebben achtergelaten.

Vorig jaar nog verklaarden professors van de universiteit van Harvard dat de maan als spin-off van de aarde ontstond, nadat die in botsing kwam met een ander object.

(HLN)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
  woensdag 10 juli 2013 @ 00:19:14 #2
65434 Parafernalia
Leuker als je denkt
pi_128782457
*O*
Eindelijk iemand die denkt wat iedereen zegt
pi_128783983
quote:
0s.gif Op dinsdag 9 juli 2013 09:13 schreef ExperimentalFrentalMental het volgende:
08-07-2013

"De aarde had ooit twee manen"

[ afbeelding ]
Op 22 juni stond een supermaan aan de hemel, hier boven het Colosseum in Rome. afp.

Had de aarde ooit twee manen? Erik Asphaug, onderzoeker aan de Amerikaanse Arizona State University, is er alvast van overtuigd. Dat schrijft de Britse krant The Telegraph.

Asphaug zal zijn theorie uiteenzetten in september op een conferentie over de maan die gehouden wordt in de Royal Society, de Britse academie voor wetenschappen.

Onze tweede maan zou veel kleiner geweest zijn - ongeveer een dertigste van de grootte van onze enige overblijvende maan - en zou maar enkele miljoenen jaren rond de aarde gedraaid hebben. Na verloop van tijd zou ze gebotst zijn met de huidige maan en door de impact samengesmolten zijn tot de bol die we vandaag kennen.

Volgens Asphaug is het landschap van de achterkant van de maan, dat vol met kraters en bergen staat, een direct gevolg van de botsing van de twee manen. Die zou een laag van "enkele tientallen kilometers diep" hebben achtergelaten.

Vorig jaar nog verklaarden professors van de universiteit van Harvard dat de maan als spin-off van de aarde ontstond, nadat die in botsing kwam met een ander object.

(HLN)
Nu worden de maan meteorieten weer uit de kast gehaald
en opnieuw onderzocht. Want het zou dan zo kunnen zijn dat er ook
stukken tussen zitten van de kleinere maan.
<a href="http://www.vwkweb.nl/" rel="nofollow" target="_blank">Vereniging voor weerkunde en klimatologie</a>
<a href="http://www.estofex.org/" rel="nofollow" target="_blank">ESTOFEX</a>
pi_128825686
10-07-2013

Satelliet brengt 'staart' van het zonnestelsel in beeld


Artist's impression van de 'staart' van ons zonnestelsel. (NASA)

Ons zonnestelsel heeft, net als een komeet, een staart. De NASA-satelliet IBEX heeft nu voor het eerst de structuur ervan in kaart gebracht.

Sterren zenden een aanhoudende stroom van geladen deeltjes de ruimte in. Deze 'sterrenwind' vormt een reusachtige bel die tegendruk geeft aan het ijle gas waarmee de interstellaire ruimte is gevuld. Doordat elke ster in beweging is ten opzichte van dat interstellaire medium, is die 'bubbel' nooit precies bolvormig. Aan de voorkant is hij samengedrukt, terwijl hij aan de achterkant juist is uitgerekt tot een lange staart.

Bij verschillende sterren is die staart ook werkelijk waargenomen. Maar de staart van onze eigen ster – de zon – is niet zo gemakkelijk waarneembaar, al was het maar omdat de deeltjes waaruit hij bestaat geen licht uitstralen. IBEX heeft de vorm van 'onze' staart dan ook op indirecte wijze moeten vaststellen. Daartoe heeft hij de afgelopen drie jaar de neutrale atomen gemeten die ontstaan bij botsingen tussen deeltjes aan de rand van het zonnestelsel.

Anders dan geladen deeltjes, die onder invloed van het magnetische veld van de zon van hun koers afwijken, bewegen deze energierijke neutrale atomen vanaf hun ontstaan gewoon rechtdoor. Door bij te houden waar de neutrale atomen vandaan komen, kan worden gereconstrueerd in welke richtingen de meeste botsingen tussen zonnedeeltjes en het interstellaire gas optreden.

De metingen geven geen informatie over de lengte van de staart van ons zonnestelsel, maar laten wel de dwarsdoorsnede ervan zien. Deze heeft ongeveer de vorm van een klavertjevier: twee lobben van relatief traag bewegende deeltjes aan weerszijden, met erboven en eronder een lob van snellere deeltjes. Deze vorm kan worden toegeschreven aan het feit dat de zon de afgelopen jaren vanaf haar polen snellere deeltjes de ruimte in heeft gezonden dan vanaf haar evenaar. Dat is het normale patroon in perioden dat de zon weinig actief is. (EE)

(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_128996529
15-07-2013

Hubble ontdekt veertiende Neptunusmaan


Hubble-opname van de 14e Neptunusmaan, S/2004N1. (NASA/ESA)

Op foto's van Neptunus, tussen 2004 en 2009 gemaakt door de Hubble Space Telescope, is een nieuwe maan van de verre reuzenplaneet ontdekt. Het kleine hemellichaam - hooguit twintig kilometer in middellijn en daarmee de kleinst bekende Neptunusmaan tot nu toe - is S/2004 N 1 genoemd. De omloopbaan van het maantje ligt tussen de banen van de Neptunusmanen Larissa en Proteus. Met de nieuwe ontdekking is het aantal bekende manen van Neptunus gestegen tot 14.

Het kleine, zwakke maantje kon alleen ontdekt worden door verschillende Neptunusfoto's op zo'n manier 'over elkaar heen te leggen' dat het licht van mogelijke rondcirkelende objecten bij elkaar 'opgeteld' zou raken. Mark Showalter van het SETI-instituut in Mountain View, Californi, analyseerde op die manier 150 Hubble-foto's van Neptunus.

S/2004 N 1 draait op een gemiddelde afstand van ca. 105.000 kilometer afstand rond de planeet, en heeft een omlooptijd van 23 uur. (GS)

(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_129034937
16-07-2013

Uiterst gedetailleerde foto van de maan vrijgegeven


NASA.

De Amerikaanse ruimtevaartorganisatie NASA heeft vandaag een uiterst nauwkeurige foto van onze maan vrijgegeven. Het onbemande Russische ruimtetuig Zond 8 legde het beeld vast op de gevoelige plaat.

De donkere vlek in het bovenste halfrond van de maan is de Mare Orientale, een gigantisch bassin dat is ontstaan na een botsing met een asterode. Beneden op de foto is een deel te zien van Oceanus Procellarum, de grootste mare op de maan. De donkere vlek beslaat een oppervlakte van maar liefst vier miljoen vierkante kilometer. Het is eveneens die kant van de maan die we 's nachts te zien krijgen.

(HLN)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_129044748
Misschien is Mare Orintale wel het overblijfsel
van de inslag van die kleinere maan....
<a href="http://www.vwkweb.nl/" rel="nofollow" target="_blank">Vereniging voor weerkunde en klimatologie</a>
<a href="http://www.estofex.org/" rel="nofollow" target="_blank">ESTOFEX</a>
pi_129112504
17-07-2013

Aards goud is afkomstig van botsende neutronensterren



Deze artist's impression toont de botsing tussen twee neutronensterren. Nieuwe waarnemingen wijzen erop dat bij zulke botsingen zware elementen, zoals goud, ontstaan. (Dana Berry, SkyWorks Digital, Inc.)
Waarnemingen van een zogeheten korte gammaflits laten zien waar het goud op aarde (en elders) vandaan komt: het ontstaat bij botsingen tussen neutronensterren.

Goud is niet alleen zeldzaam op aarde, ook in de ruimte komt het weinig voor. Anders dan elementen als koolstof en ijzer wordt het niet door sterren geproduceerd. Daar moet zwaarder geschut aan te pas komen, bijvoorbeeld in de vorm van neutronensterren – de compacte kernen van zware sterren die aan het einde van hun leven als supernova zijn ontploft.

Volgens het meest waarschijnlijke scenario ontstaat een korte gammaflits als twee neutronensterren met elkaar in botsing komen. Waarnemingen van een recente gammaflits bewijzen dat bij dit explosieve verschijnsel inderdaad goud en andere zware elementen zijn geproduceerd.

Astronomen schatten dat bij de recente gammaflits GRB 130603B een hoeveelheid goud is ontstaan die tien keer zo groot is als de massa van de maan. Dat leiden zij af uit een analyse van het nagloeien van de gammaflits. Deze vertoont een infraroodgloed die kenmerkend is voor het radioactieve verval van zware elementen.

Goudzoekers zullen er wel heel wat voor over moeten hebben om het goud te verzamelen. GRB 130603B speelde zich namelijk af in een sterrenstelsel op 3,9 miljard lichtjaar van de aarde. (EE)

(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_129147498
19-07-2013

Nieuwe 'smaakverandering' van neutrino's waargenomen


Kijkje in de Super-Kamiokande-detector. (T2K)

Door een bundel neutrino's via de aardkorst naar een 295 kilometer verderop staande detector te schieten, hebben wetenschappers nieuw gedrag van deze ongrijpbare subatomaire deeltjes waargenomen. De metingen zouden kunnen helpen verklaren waarom het heelal gevuld is met materie in plaats van antimaterie.

Neutrino's komen in drie 'smaken': muon, elektron en tau. En al sinds 2001 is bekend dat deze nietige deeltjes van de ene smaak in de andere kunnen veranderen. Zo hebben fysici muonneutrino's in tauneutrino's zien veranderen, en elektronneutrino's in muonneutrino's en tauneutrino's. Maar de overgang van muonneutrino's naar elektronneutrino's was nog niet met zekerheid gemeten.

Dankzij het T2K-experiment, waarbij gebruik wordt gemaakt van de Japanse Super-Kamiokande-detector, is dat nu wel gelukt – naar alle waarschijnlijkheid dan. In een bundel van muonneutrino's zijn namelijk 22 elektronneutrino's gedetecteerd, waar dat er – zonder 'smaakverandering' – maar zes mochten zijn. Zestien elektronneutrino's lijken hun leven dus als muonneutrino's te zijn begonnen.

De wetenschappers zijn nu van plan om te onderzoeken of antineutrino's zich in dit opzicht net zo gedragen als normale neutrino's. Als dat niet zo is, zou dat wel eens de reden kunnen zijn dat er veel meer materie is in het heelal dan antimaterie. (EE)

(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_129150363
Zou het niet makkelijker zijn geweest om met duikers te werken
ipv eerst al het water eruit te pompen.
<a href="http://www.vwkweb.nl/" rel="nofollow" target="_blank">Vereniging voor weerkunde en klimatologie</a>
<a href="http://www.estofex.org/" rel="nofollow" target="_blank">ESTOFEX</a>
  zaterdag 20 juli 2013 @ 16:48:03 #11
172669 Papierversnipperaar
Cafene is ook maar een drug.
pi_129157673
quote:
Goud ontstaat uit botsing van uitgedoofde sterren


Edelmetalen zoals goud en platina ontstaan bij catastrofale botsingen van neutronensterren - de compacte, uitgebrande overblijfselen van supernova-explosies.

Op 3 juni vond zo'n botsing plaats op bijna vier miljard lichtjaar afstand. Daarbij is voor een slordige acht quadriljard (1028) euro aan goud geproduceerd, blijkt uit metingen met de Hubble-telescoop.

Vrijwel alle elementen in het periodiek systeem lichter dan ijzer ontstaan bij kernreacties in het binnenste van sterren. Elementen zwaarder dan ijzer zouden volgens astronomen gevormd worden tijdens supernova-explosies van zware sterren. Maar volgens Edo Berger van de Harvard-universiteit is dat mechanisme nooit goed begrepen. 'En nu is het niet eens meer nodig,' zegt hij.

Gammaflits
Berger en zijn collega's onderzochten een energierijke gammaflits in het heelal die slechts 0,2 seconde duurde. Waarnemingen aan het 'nagloeien' van de flits, onder andere met Hubble, leverden voor het eerst het bewijs dat zo'n extreem korte gammaflits ontstaat bij de botsing van twee neutronensterren - iets wat al astronomen al lang vermoedden.

De infraroodstraling die Hubble waarnam is afkomstig van het radioactief verval van zeer zware elementen. Uit de metingen blijkt dat maar liefst eenvijfde zonsmassa aan materie de ruimte in werd geblazen. Inclusief een hoeveelheid goud vergelijkbaar met een paar keer de massa van de maan.

'We weten hoe vaak korte gammaflitsen in het heelal voorkomen,' aldus Berger. 'Als daarbij elke keer zo veel goud ontstaat, kunnen we de gehele goudvoorraad van de kosmos verklaren.'

Bron: Volkskrant
Free Assange! Hack the Planet
[b]Op dinsdag 6 januari 2009 19:59 schreef Papierversnipperaar het volgende:[/b]
De gevolgen van de argumenten van de anti-rook maffia
pi_129161027
quote:
7s.gif Op zaterdag 20 juli 2013 16:48 schreef Papierversnipperaar het volgende:

[..]

Scroll eens een stukje naar boven ;)
<a href="http://www.vwkweb.nl/" rel="nofollow" target="_blank">Vereniging voor weerkunde en klimatologie</a>
<a href="http://www.estofex.org/" rel="nofollow" target="_blank">ESTOFEX</a>
pi_129203602
Vandaag 44 jaar geleden....

"That's one small step for [a] man, one giant leap for mankind."
<a href="http://www.vwkweb.nl/" rel="nofollow" target="_blank">Vereniging voor weerkunde en klimatologie</a>
<a href="http://www.estofex.org/" rel="nofollow" target="_blank">ESTOFEX</a>
pi_129244671
22-07-2013

Het is officieel: raketmotoren die Armstrong op de maan zetten, ontdekt



In maart van dit jaar viste miljardair Jeff Bezos twee raketmotoren van de bodem van de Atlantische Oceaan. Dat ze gebruikt werden tijdens een Apollo-missie was wel duidelijk. Maar welke? Conservatoren kunnen nu bevestigen dat het om raketmotoren van de beroemde Apollo 11-missie gaat.

De raketmotoren die tijdens de Apollo-missies werden gebruikt, waren maar heel even actief. Ze brachten de ruimtesondes in de lucht, om zich vervolgens na enkele minuten los te koppelen en terug op aarde te vallen. Daar belandden ze – zoals gepland – in de Atlantische Oceaan.

Opvissen
Zonde eigenlijk, zo vond miljardair Jeff Bezos. Hij besloot de raketmotoren – die zo’n belangrijke bijdrage hadden geleverd aan de Amerikaanse ruimtegeschiedenis – op te sporen en op te vissen. Want zulke belangrijke objecten horen toch immers thuis in musea? In maart van dit jaar kondigde Bezos aan de raketmotoren te hebben opgevist. Ze waren nog in redelijk goede staat, maar de raketmotoren was wel aan te zien dat ze een heftige reis achter de rug hadden. Bovendien hadden ze ook nog eens enkele tientallen jaren in het water gelegen. Geen wonder dat de serienummers op de raketmotoren vrijwel onleesbaar waren geworden en dus niet in n oogopslag te achterhalen was bij welke missie deze raketmotoren hoorden. Sterker nog: het was maar zeer de vraag of deze raketmotoren ooit aan een missie gekoppeld konden worden.


Een raketmotor die Bezos opviste. Afbeelding: Bezos Expeditions.

Unit No 2044
Conservatoren bestudeerden de raketmotoren. En ze hebben goed nieuws. Nadat de raketmotoren wat waren opgepoetst, ontdekten ze de tekst ‘Unit No 2044‘ op n van de raketmotoren (zie afbeelding hierboven). En dat bewijst dat dit de raketmotoren zijn die gebruikt werden tijdens de beroemde Apollo 11-missie. “44 jaar geleden zette Neil Armstrong voet op de maan en nu hebben we een belangrijk technologisch hoogstandje ontdekt dat dit alles mogelijk maakte,” zo schrijft Bezos op zijn blog.

De raketmotoren – die nog steeds aan NASA toebehoren – worden waarschijnlijk gerestaureerd. Daarna zullen ze een plekje in het museum krijgen.

(Scientias.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_129249637
Beetje misleidende Titel vind ik
<a href="http://www.vwkweb.nl/" rel="nofollow" target="_blank">Vereniging voor weerkunde en klimatologie</a>
<a href="http://www.estofex.org/" rel="nofollow" target="_blank">ESTOFEX</a>
pi_129358465
quote:
0s.gif Op dinsdag 23 juli 2013 12:13 schreef -CRASH- het volgende:

Beetje misleidende Titel vind ik
Mee eens :)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_129358491
25-07-2013

‘Deeltjesversneller’ ontdekt in stralingsgordels rond aarde


Recente waarnemingen met de beide Van Allen-sondes laten zien dat de deeltjes in de stralingsgordels rond de aarde worden versneld door een lokale 'deeltjesversneller'. (G. Reeves/M. Henderson)

Wetenschappers hebben een enorme deeltjesversneller ontdekt in het hart van de Van Allen-gordels – de natuurlijke stralingsgordels rond de aarde. Waarnemingen met twee (gelijknamige) satellieten laten zien dat de energie die de daar aanwezige deeltjes hun enorme snelheden geven binnen de gordels zelf wordt opgewekt (Science, 26 juli).

De aarde is omgeven door twee gordels van geladen deeltjes op duizenden kilometers boven het planeetoppervlak. De deeltjes in deze gordels, waarvan de eerste in 1958 door James Van Allen werd ontdekt, zijn voor een deel afkomstig van de zon, voor een ander deel uit de ruimte (kosmische straling).

Tot de jaren negentig bestond het idee dat de Van Allen-gordels zich tamelijk rustig gedroegen en maar langzaam veranderden. Maar inmiddels is duidelijk geworden dat hun gedrag heel wispelturig en onvoorspelbaar kan zijn.

Om de veranderingen in de stralingsgordels beter te leren begrijpen, vliegen de Van Allen-sondes er dwars doorheen. Een van de belangrijkste doelen van hun missie, die bijna een jaar geleden is begonnen, is om erachter te komen hoe de deeltjes in de gordels zulke hoge snelheden kunnen bereiken.

Voor dat versnellingsproces bestonden twee mogelijke verklaringen: radiale versnelling en lokale versnelling. Bij radiale versnelling worden de deeltjes loodrecht op de magnetische veldlijnen rond de aarde getransporteerd van gebieden van lage veldsterkte (ver van de aarde) naar gebieden van hoge veldsterkte (dichterbij de aarde). Volgens de lokale versnellingstheorie ontlenen de deeltjes hun energie aan een lokale energiebron.

Bij waarnemingen die op 9 oktober vorig jaar tijdens een plotselinge energietoename in de stralingsgordels zijn gedaan, is geconstateerd dat de energietoename niet bovenin de gordels begon, maar ergens in het midden. Dat wijst erop dat er een lokale energiebron in actie was. Het onderzoek laat zien dat de energie afkomstig is van elektromagnetische golven die zich door de gordels voortplanten en hun energie ontlenen aan andere deeltjes die zich in dit deel van de ruimte ophouden. (EE)

(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_129358535
25-07-2013

Nieuwe zonnesatelliet maakt eerste beelden


IRIS-opname van de omgeving van enkele zonnevlekken. De heldere plekjes worden veroorzaakt door de straling van silicium-ionen en spelen mogelijk een rol bij het verhitten van de zonneatmosfeer. (NASA)

NASA's Interface Region Imaging Spectrograph (IRIS), een satelliet voor zonneonderzoek, heeft zijn eerste beelden en spectra gemaakt. IRIS werd op 27 juni jl. gelanceerd en is sindsdien uitgebreid getest.

De opnamen geven een detailrijk beeld van de dynamische chromosfeer van de zon, de atmosferische laag tussen de fotosfeer en de hete corona. In dit overgangsgebied zijn – in het ultraviolette golflengte gebied – allerlei snel veranderende heldere structuren te zien. Onduidelijk is nog of en welke rol deze spelen bij het verhitten van de corona.

En van de hoofddoelen van de IRIS-missie is begrijpen hoe de miljoenen graden hete corona aan die hoge temperatuur komt. Daartoe moet de satelliet de energiestromen in het overgangsgebied tussen het zonneoppervlak en de corona in kaart brengen. Dit is het gebied waar de meeste ultraviolette straling van de zon vandaan komt. Het is voor het eerst dat de zon in dit energierijke golflengtegebied zo gedetailleerd onder de loep wordt genomen. (EE)

(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_129460299
25-07-2013

Meeste ‘centauren’ lijken op kometen



Nieuwe waarnemingen met de infraroodsatelliet WISE wijzen erop dat veel centauren, kleine hemellichamen tussen de banen van Jupiter en Neptunus, op kometen lijken. (NASA/JPL-Caltech)

De geheimzinnige centauren, kleine hemellichamen die tussen de banen van Jupiter en Neptunus om de zon cirkelen, zijn grotendeels ontmaskerd. Waarnemingen met de Amerikaanse infraroodsatelliet WISE wijzen erop dat de meeste centauren kometen zijn.

Tot nu toe wisten astronomen niet zeker of de centauren planetoden waren die uit het binnenste deel van het zonnestelsel waren weggeslingerd of kometen die vanuit de verten van het zonnestelsel juist richting zon waren gemigreerd. Duidelijk was wel dat ten minste een aantal van deze objecten ‘komeetgedrag’ vertoont: ze zijn omgeven door stof dat ze zelf hebben uitgestoten.

De nieuwe waarnemingen laten nu zien dat twee op de drie centauren een donker blauwgrijs oppervlak hebben. Ook dat is kenmerkend voor komeetachtige objecten: die bestaan grotendeels uit ijs, maar zijn wel met een laagje roet bedekt. Planetoden zijn doorgaans lichter en/of roder van tint.

Helemaal opgelost is het raadsel van de centauren echter nog niet. Want van n op de drie is de oorsprong nog steeds niet helemaal duidelijk. (EE)

(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_129580828
Meteorite in of Akto County



This photo taken on August 1, 2013,
shows the dump site which was
hit by a meteorite in a village of Akto County
of northwest China's Xinjiang Uygur Autonomous Region.
<a href="http://www.vwkweb.nl/" rel="nofollow" target="_blank">Vereniging voor weerkunde en klimatologie</a>
<a href="http://www.estofex.org/" rel="nofollow" target="_blank">ESTOFEX</a>
pi_129604761
aardige krater :)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_129604791
01-08-2013

Hubble-survey lost raadsel van de 'uitgebluste' sterrenstelsels op


Selectie van 'uitgebluste' sterrenstelsels – stelsels die geen sterren meer produceren – die bij de COSMOS-survey zijn ontdekt. (NASA, ESA, M. Carollo (ETH Zrich))

Sommige sterrenstelsels bereiken een punt in hun bestaan waarbij de vorming van nieuwe sterren stilvalt. In het verre verleden lijken deze 'uitgebluste' sterrenstelsels veel kleiner te zijn geweest dan hun tegenwoordige soortgenoten. Dat heeft astronomen altijd verbaasd, want hoe kan een stelsel dat geen sterren meer produceert nog groeien? Een grootschalig onderzoek met onder meer de Hubble-ruimtetelescoop geeft het verrassend eenvoudige antwoord op deze vraag.

Tot nu toe gingen astronomen ervan uit dat de grote uitgebluste sterrenstelsels van nu simpelweg uit de kleine, verre sterrenstelsels-in-ruste zijn voortgekomen. Hun verdere groei zou te danken zijn aan onderlinge samensmeltingen. Dit fusiemodel vereist wel dat er ooit een forse populatie van die kleine stelsels is geweest, en die hebben astronomen nooit kunnen vinden...

Een uitgebreide inventarisatie van verre uitgebluste sterrenstelsels, de COSMOS-survey, biedt uitkomst. Uit de COSMOS-waarnemingen blijkt dat de meeste kleine uitgeputte sterrenstelsels gewoon blijven zoals ze zijn. Ze groeien dus helemaal niet.

En die grote uitgebluste sterrenstelsels van nu dan? Dat blijken sterrenstelsels te zijn die langer zijn doorgegaan met de productie van nieuwe sterren en pas later zijn stilgevallen. Slechts in incidentele gevallen zijn deze grote stelsels het resultaat van fusies tussen kleine soortgenoten. (EE)

(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
  woensdag 7 augustus 2013 @ 19:33:59 #23
38496 Perrin
Toekomst. Made in Europe.
pi_129801861
quote:
ESO toont gedetailleerde foto van intrigerende sterrenkraamkamer

De gigantische VLT-telescoop in Chili heeft een intrigerend stervormingsgebied in de Grote Magelhaense Wolk - een van de naaste begeleiders van de Melkweg - vastgelegd, meldt de Europese Zuidelijke Sterrenwacht ESO. .

Zelfs zonder een telescoop als de VLT is tijdens heldere, donkere nachten al een vage vlek in het zuidelijke sterrenbeeld Goudvis te zien, die op het eerste gezicht op een gewone wolk lijkt.

De Grote Magelhaense Wolk (GMW) op 163.000 lichtjaar van ons is een grote producent van nieuwe sterren. Sommige van zijn stervormingsgebieden, zoals de beroemde Tarantulanevel, zijn al waarneembaar met het blote oog. Er zijn hier echter ook kleinere, maar niet minder intrigerende stervormingsgebieden te vinden, zegt de ESO. Een nieuwe VLT-opname geeft een gedetailleerd beeld van een opmerkelijk tweetal: NGC 2014 en NGC 2020.
Vr het internet dacht men dat de oorzaak van domheid een gebrek aan toegang tot informatie was. Inmiddels weten we beter.
pi_129802701
<a href="http://www.vwkweb.nl/" rel="nofollow" target="_blank">Vereniging voor weerkunde en klimatologie</a>
<a href="http://www.estofex.org/" rel="nofollow" target="_blank">ESTOFEX</a>
pi_129821633
...
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
  donderdag 8 augustus 2013 @ 10:45:26 #26
38496 Perrin
Toekomst. Made in Europe.
pi_129823555
quote:
Dit zijn de spectaculairste ruimtefoto's van afgelopen jaar

18 september wordt bekendgemaakt wie de astrofotograaf van 2013 is. In deze fotospecial zijn de spectaculaire foto's te zien van de genomineerden. Ook de Nederlandse fotograaf Andr van der Hoeven is genomineerd. De winnende foto's zijn vanaf 19 september te zien in het Koninklijk Observatorium van Greenwich te zien in Londen.
Vr het internet dacht men dat de oorzaak van domheid een gebrek aan toegang tot informatie was. Inmiddels weten we beter.
  vrijdag 9 augustus 2013 @ 13:26:08 #27
38496 Perrin
Toekomst. Made in Europe.
pi_129862511


quote:
Zesvoudige zwaartekrachtslens van quasar ontdekt

Een groep natuurkundestudenten van het Deense Niels Bohr Instituut heeft een quasar ontdekt, 11 miljard lichtjaar van de aarde verwijderd, waarvan het licht door een tussen de quasar en de aarde gelegen cluster van sterrenstelsels maar liefst zes keer is verbogen.

Die verbuiging heet een zwaartekrachtslens en is bijna honderd jaar geleden al door Albert Einstein voorspeld. Door het effect wordt het ene beeld van het verst verwijderde object meerdere keren verbogen en ontstaan extra beelden, meestal twee, drie of vier beelden. Maar nu hebben de vier studenten Anders Nielsen, Mikkel Kristensen, Mikkel Lindholmer en Thejs Brinckmann eentje ontdekt die zes keer is afgebeeld – op de afbeelding hierboven te zien als de objecten A, B, C, D, WD en Arc, G1 t/m G3 zijn delen van de cluster van sterrenstelsels op de voorgrond, genaamd SDSS J2222+2745.

De studenten hebben de quasar bestudeerd met behulp van de 2,56 m Nordic Optical Telescope (NOT) op het eiland La Palma. Door het licht van drie van de beelden tot spectra uiteen te rafelen, konden ze vaststellen dat ze n en dezelfde quasar lieten zien.
Vr het internet dacht men dat de oorzaak van domheid een gebrek aan toegang tot informatie was. Inmiddels weten we beter.
pi_129949676


Hubble finds source of Magellanic Stream - Astronomers explore origin of gas ribbon wrapped around our galaxy [heic1314]

08 August 2013
Astronomers using the NASA/ESA Hubble Space Telescope have solved the 40-year-old mystery of the origin of the Magellanic Stream, a long ribbon of gas stretching nearly halfway around the Milky Way. New Hubble observations reveal that most of this stream was stripped from the Small Magellanic Cloud some two billion years ago, with a smaller portion originating more recently from its larger neighbour.

The Magellanic Clouds, two dwarf galaxies orbiting our galaxy, are at the head of a huge gaseous filament known as the Magellanic Stream. Since the Stream's discovery in the early 1970s, astronomers have wondered whether this gas comes from one or both of the satellite galaxies. Now, new Hubble observations show that most of the gas was stripped from the Small Magellanic Cloud about two billion years ago – but surprisingly, a second region of the stream was formed more recently from the Large Magellanic Cloud.

A team of astronomers determined the source of the gas filament by using Hubble's Cosmic Origins Spectrograph (COS), along with observations from ESO's Very Large Telescope, to measure the abundances [1] of heavy elements, such as oxygen and sulphur, at six locations along the Magellanic Stream. COS detected these elements from the way they absorb the ultraviolet light released by faraway quasars as it passes through the foreground Stream. Quasars are the brilliant cores of active galaxies.

The team found low abundances of oxygen and sulphur along most of the stream, matching the levels in the Small Magellanic Cloud about two billion years ago, when the gaseous ribbon was thought to have been formed.

In a surprising twist, the team discovered a much higher level of sulphur in a region closer to the Magellanic Clouds. "We're finding a consistent amount of heavy elements in the stream until we get very close to the Magellanic Clouds, and then the heavy element levels go up," says Andrew Fox, a staff member supported by ESA at the Space Telescope Science Institute, USA, and lead author of one of two new papers reporting these results. "This inner region is very similar in composition to the Large Magellanic Cloud, suggesting it was ripped out of that galaxy more recently."

This discovery was unexpected; computer models of the Stream predicted that the gas came entirely out of the Small Magellanic Cloud, which has a weaker gravitational pull than its more massive cousin.

"As Earth's atmosphere absorbs ultraviolet light, it's hard to measure the amounts of these elements accurately, as you need to look in the ultraviolet part of the spectrum to see them," says Philipp Richter of the University of Potsdam, Germany, and lead author on the second of the two papers. "So you have to go to space. Only Hubble is capable of taking measurements like these."

All of the Milky Way's nearby satellite galaxies have lost most of their gas content – except the Magellanic Clouds. As they are more massive than these other satellites they can cling on to this gas, using it to form new stars. However, these Clouds are approaching the Milky Way and its halo of hot gas. As they drift closer to us, the pressure of this hot halo pushes their gas out into space. This process, together with the gravitational tug-of-war between the two Magellanic Clouds, is thought to have formed the Magellanic Stream [2].

"Exploring the origin of such a large stream of gas so close to the Milky Way is important," adds Fox. "We now know which of our famous neighbours, the Magellanic Clouds, created this gas ribbon, which may eventually fall onto our own galaxy and spark new star formation. It's an important step forward in figuring out how galaxies obtain gas and form new stars."

Notes

[1] The "abundance" of an element is a measure of how common it is in its environment relative to other elements.

[2] The Magellanic Clouds can be used as a good testing ground for theories on how galaxies strip gas from one another and form new stars. This process seems episodic rather than smooth, without a continuous, slow stream of gas being stripped away from a small galaxy by a larger one. As both of the Magellanic Clouds are approaching our own galaxy, the Milky Way, they can be used to explore the dynamics of this process.
[/quote]
<a href="http://www.vwkweb.nl/" rel="nofollow" target="_blank">Vereniging voor weerkunde en klimatologie</a>
<a href="http://www.estofex.org/" rel="nofollow" target="_blank">ESTOFEX</a>
pi_130033869
Earth in crossfire on NASA hazardous asteroid map

Earth is near the center of a tangled mass of potentially hazardous asteroids. But there's little to worry about.


The orbits of all known Potentially Hazardous Asteroids (PHAs) as of early 2013 are shown here. But none are worrisome threats over the next century.
(Credit: NASA/JPL-Caltech)


If you've been watching the skies for the spectacle of the Perseid meteor shower over the past few days, you've probably thought about some of the larger rocks up above.

A few are downright scary compared to shooting stars. This graphic from NASA shows the orbits of more than 1,400 Potentially Hazardous Asteroids (PHAs), objects measuring at least 460 feet across that come within 4.7 million miles of Earth's orbit.

It looks like a giant Spirograph drawing with Earth near the center, but NASA assures us that these giant boulders of rock and ice are not "a worrisome threat" over the next 100 years.

Of course, 4.7 million miles is really, really far away -- about 20 times the distance to the moon. But not all PHAs have been found. As one looks further into the future, the orbits of known PHAs become less predictable.

"By continuing to observe and track these asteroids, their orbits can be refined and more precise predictions made of their future close approaches and impact probabilities," NASA's Jet Propulsion Laboratory reported on its Photojournal page.

The recent discovery of the 10,000th near-Earth object (NEO) highlighted that there are a lot of marbles zooming around up there. NEOs are defined as objects approaching the Earth's orbital distance to within some 28 million miles.

Of greatest concern are the roughly 900 near-Earth asteroids that are at least 1 kilometer (0.62 miles) across. Judging by studies of mass-extinction events of the past, an impact by one of these could be a real bummer.

On NASA's NEO Program Sentry Risk Table of more than 400 near-Earth asteroids, only one is flagged as a yawn-inducing green on the Torino Impact Hazard Scale.

The asteroid known as 2007 VK184 is believed to be about 430 feet across and presents an unlikely chance of hitting us in 2048. Further observations likely will reduce that chance to zero.

But the threat of a big hit has prompted some scientists to hatch plans to deflect or destroy dangerous space rocks by using everything from nuclear weapons to huge laser guns.

What do you think? Do asteroids concern you? Or is the danger far too miniscule to care about?
<a href="http://www.vwkweb.nl/" rel="nofollow" target="_blank">Vereniging voor weerkunde en klimatologie</a>
<a href="http://www.estofex.org/" rel="nofollow" target="_blank">ESTOFEX</a>
pi_130117879
Bright Nova Discovered in The Constellation Delphinus Visible To Unaided Eye



A star is shedding it’s material for all to see in a classic nova, which may be a rare event for one living on a planet. The nova is high up in the evening sky and visible to the unaided eye. Reports today indicate it is still brightening. How bright will it get? No one knows for sure but it is exciting.

Not much changes in astronomy. We see the same planets, stars, and deep-sky objects all the time. It can get boring to many. However, when things such as novas happen they become a treat to all who witness it. Try to locate it using the charts included in this article.

A classical nova happens in a special kind of tightly-orbiting binary star system: one where a relatively normal star pours a stream of hydrogen onto the surface of a companion white dwarf. When the layer of fresh hydrogen on the white dwarf’s surface grows thick and dense enough, the bottom of the layer explodes in a runaway hydrogen-fusion reaction — a hydrogen bomb in the shape of a thin shell roughly the size of Earth. The underlying white dwarf remains intact, and as new hydrogen builds up, the process may repeat in a few years to tens of thousands of years.

The nova was discovered by Japanese astronomer Koichi Itagaki of Yamagata, Japan.
<a href="http://www.vwkweb.nl/" rel="nofollow" target="_blank">Vereniging voor weerkunde en klimatologie</a>
<a href="http://www.estofex.org/" rel="nofollow" target="_blank">ESTOFEX</a>
pi_130164675


[ Bericht 100% gewijzigd door Patriance op 17-08-2013 14:46:07 ]
pi_130339408
22-08-2013

WISE-satelliet gaat weer op planetoden jagen


Artist's impression van de WISE-satelliet in zijn omloopbaan om de aarde. Vanaf september moet hij weer op planetoden en kometen gaan jagen. (NASA/JPL-Caltech)

De in februari van dit jaar uitgeschakelde NASA-satelliet WISE wordt in september weer opgestart. Als deze procedure slaagt, zal de infraroodsatelliet nog eens drie jaar naar kometen en (vooral) planetoden gaan speuren. Eerder heeft WISE al een twintigtal kometen en tienduizenden planetoden ontdekt.

In zijn nieuwe missie moet WISE vooral gaan zoeken naar planetoden en kometen die dicht in de buurt van de aarde kunnen komen. Naar verwachting zal dat ongeveer 150 nieuwe ‘aardscheerders’ opleveren. Daarnaast zullen van nog eens 2000 van deze objecten de grootte en de thermische eigenschappen worden bepaald.

De vervolgmissie maakt deel uit van de plannen die NASA heeft om een kleine planetode te ‘vangen’ en voor gedetailleerd onderzoek in een baan rond te maan brengen. Uiterlijk in 2025 zouden astronauten een bezoek aan dit kleine rotsachtige hemellichaam moeten brengen.

Al deze inspanningen hebben tot doel om meer te weten te komen over planetoden die de aarde mogelijk zouden kunnen bedreigen, en de manier waarop dat gevaar afgewend zou kunnen worden. (EE)

(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_130339477
21-08-2013

Astronomen maken de scherpste hemelfoto’s ooit


De Magellan-telescoop met bovenin de secundaire spiegel van het MagAO-systeem. (Yuri Beletsky, Las Campanas Observatory)

Amerikaanse en Italiaanse astronomen hebben een nieuw type camera ontwikkeld waarmee scherpere hemelopnamen kunnen worden gemaakt dan ooit tevoren. De nieuwste versie van deze camera is nu gekoppeld aan de 6,5-meter Magellan-telescoop in het noorden van Chili.

Met de nieuwe camera, de MagAO, kan op visuele golflengten een scheidend vermogen (‘resolutie’) van 0,02 boogseconde worden bereikt. Tot nu toe haalden telescopen op aarde deze beeldscherpte alleen in het nabij-infrarood.

Ter vergelijking: de resolutie van de (veel kleinere) Hubble-ruimtetelescoop is ongeveer 0,05 boogseconde. Maar daarbij moet worden opgemerkt dat Hubble-opnamen een groter stuk hemel tonen.

Bij de eerste waarneming die met het nieuwe camerasysteem is gedaan, is de telescoop op het hart van de bekende Orionnevel gericht. Daar bevindt zich onder meer de ster Thta 1 Ori C. Daarvan was al bekend dat het een dubbelster is, maar de beide sterren waren nog nooit los van elkaar gezien, omdat hun onderlinge afstand – vergelijkbaar met de gemiddelde afstand tussen de aarde en de planeet Uranus – te klein was. Met MagAO is dat nu voor het eerst wl gelukt. (EE)



(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_130769369
02-09-2013

NASA’s nieuwste maansonde is klaar voor de lancering



Eind deze week lanceert NASA de nieuwste maansonde: LADEE. De sonde moet onder meer onderzoek gaan doen naar de atmosfeer van de maan en maanstof. Onderzoekers verwachten dat de sonde heel wat mysteries omtrent de maan kan gaan oplossen.

LADEE staat voor Lunar Atmosphere and Dust Environment Explorer. De ruimtesonde – die meer dan 380 kilo weegt – moet komend weekend gelanceerd worden. De eerste mogelijkheid daartoe is komende vrijdag. Als het weer tegenzit, kan de lancering tot zo’n vijf dagen worden uitgesteld.

Onderzoek
LADEE gaat onderzoek doen naar de omstandigheden op het oppervlak van de maan, maanstof en de atmosfeer van de maan. De onderzoekers verwachten op basis van de waarnemingen van LADEE verschillende prangende vragen omtrent de maan te kunnen beantwoorden. Zo hopen ze bijvoorbeeld te kunnen achterhalen of maanstof – dat door toedoen van ultraviolet zonlicht een elektrische lading meekreeg – verantwoordelijk was voor de gloed die de Apollo-astronauten voorafgaand aan zonsopgang zagen.


Neerstorten
De missie van LADEE duurt 160 dagen. De eerste 30 dagen zal LADEE gebruiken om naar de maan te reizen en in de juiste baan om de maan te arriveren. De dertig dagen benut LADEE om zijn nieuwe situatie te verkennen. In de 100 dagen die dan nog overblijven, doet LADEE wetenschappelijk onderzoek. Als de missie erop zit, zal LADEE de maan nog verder naderen en uiteindelijk op het maanoppervlak neerstorten.

LADEE is overigens niet alleen. Er cirkelen nog meer orbiters om de maan. Bijvoorbeeld de Lunar Reconnaissance Orbiter (LRO).

(scientias.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_130803355
02-09-2013

Eerste ALMA-waarnemingen op 6 mm golflengte


De verdeling van atomair koolstof (geel) in de planetaire nevel NGC 6302. (NAOJ)

Voor het eerst zijn gedetailleerde waarnemingen op een golflengte van 6 mm verricht met de Atacama Large Millimeter/submillimeter Array (ALMA) in Noord-Chili. Daarvoor is gebruik gemaakt van de zogeheten Band 8-ontvagers, gebouwd door het National Astronomical Observatory of Japan.

Op deze golflengte (overeenkomend met een frequentie van 500 gigahertz) kan onder andere straling worden waargenomen van atomair koolstof in het heelal. ALMA bracht de verdeling in kaart van atomair koolstof in de planetaire nevel NGC 6302. Het blijkt dat de koolstofatomen vooral geconcentreerd zijn in een relatief kleine schijf of ring rond de stervende ster die het nevelgas uitstoot.

In de toekomst, wanneer alle 66 ALMA-antennes zijn uitgerust met Band 8-ontvangers, zullen de waarnemingen in dit golflengtegebied nog veel gedetailleerder worden. (GS)

(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_130803405
03-09-2013

Water op de maan



Diep binnenin de maan zit water, veel water. Volgens geleerden uit India blijkt dat uit data van hun maansonde Chandrayaan- 1. Deze sonde heeft met een instrument diep in het binnenste van de maan gekeken. In een krater bij de evenaar pikte dit instrument grote hoeveelheden hydroxyl op in gesteente. Dat molecuul duidt op de aanwezigheid van water.

Omdat op het oppervlak van de maan geen water kan voorkomen – het zou gelijk verdampen – moet dat water zich dus dieper binnenin de maan bevinden, zo schrijven ze in Nature Geoscience. Dat het uitgerekend bij een krater zichtbaar wordt, is niet verwonderlijk. Daar is waarschijnlijk een meteoriet ingeslagen die diepere lagen van het oppervlak heeft blootgelegd. Daardoor komt het water dat daarin zit naar boven.

Dat er water op de maan zit, weten we sinds analyse van stenen die door de Apollo missies zijn meegenomen. De huidige metingen duiden echter op een veel grotere hoeveelheid dan eerder werd vermoed. Dat water bevindt zich waarschijnlijk grotendeels in magmakamers op grote diepte in de maan.

Het voorkomen van water is een belangrijke ontdekking om uiteindelijk op de maan een basis te gaan bouwen. Die heeft water nodig, dat anders met veel moeite van de aarde meegenomen moet worden.

(faqt.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_130840211
04-09-2013

Historische ‘ruimtefoto's’ online gezet


Deel van de (opgepoetste) foto die de Lunar Orbiter in 1966 van aarde en maan maakte. (Lunar Orbiter Image Recovery Project/NASA)

Het University College London (UCL) heeft een gedeelte van zijn historische archief van foto's uit de onbemande ruimtevaart online gezet. De zeldzame foto's en kaarten, waarvan sommige nog nooit eerder via internet beschikbaar waren, zijn gepubliceerd in het kader van het Festival of the Planets, dat van 8 tot 13 september in Londen plaatsvindt.

De UCL heeft een groot archief van historische ruimtefoto's van NASA en andere ruimteagentschappen. Vr de opkomst van internet stuurde NASA echte afdrukken van foto's naar een aantal instituten. Het UCL was een van de zeven instituten buiten de VS die ze ontving.

Te zien zijn onder meer de foto die de Lunar Orbiter in 1966 van aarde en maan maakte, de eerste mozaeken van opnamen van de Jupitermanen Io en Ganymedes (Voyager, 1979) en opnamen van het Venusoppervlak van de Russische ruimtesondes Venera 13 en 14. (EE)

(allesoversterrnekunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_131038848
Eleven Spacecraft Show Interstellar Wind Changed Direction Over 40 Years

by Karen C. Fox for Goddard Space Flight Center
Greenbelt, MD (SPX) Sep 10, 2013



The solar system moves through a local galactic cloud at a speed of 50,000 miles per hour,
creating an interstellar wind of particles, some of which can travel all the way toward
earth to provide information about our neighborhood.
Image Credit: NASA/Adler/U. Chicago/Wesleyan.


Like the wind adjusting course in the middle of a storm, scientists have discovered that the particles streaming into the solar system from interstellar space have most likely changed direction over the last 40 years. Such information can help us map out our place within the galaxy surrounding us, and help us understand our place in space.

The results, based on data spanning four decades from 11 different spacecraft, were published in Science.

Vestiges of the interstellar wind flowing into what's called the heliosphere -- the vast bubble filled by the sun's own constant flow of particles, the solar wind - is one of the ways scientists can observe what lies just outside of our own home, in the galactic cloud through which the solar system travels.

The heliosphere is situated near the inside edge of an interstellar cloud and the two move past each other at a velocity of 50,000 miles per hour. This motion creates a wind of neutral interstellar atoms blowing past Earth, of which helium is the easiest to measure.

"Because the sun is moving though this cloud, interstellar atoms penetrate into the solar system," said Priscilla Frisch, an astrophysicist at the University of Chicago, Ill. and the lead author on the paper.

"The charged particles in the interstellar wind don't do a good job of reaching the inner solar system, but many of the atoms in the wind are neutral. These can penetrate close to Earth and can be measured."

Frisch became interested in this subject when results in January 2012 from NASA's Interstellar Boundary Explorer, or IBEX, showed that the interstellar wind was entering the heliosphere from a slightly different direction than had been observed by NASA's Ulysses mission in the 1990s.

Frisch and her colleagues set out to gather as much evidence from as many sources as they could to determine whether the newer instruments simply provided more accurate results, or whether the wind direction itself changed over the years.

The earliest historical data on the interstellar wind comes from the 1970s from the U.S. Department of Defense's Space Test Program 72-1 and SOLRAD 11B, NASA's Mariner, and the Soviet Prognoz 6. While instruments have improved since the 1970s, comparing information from several sets of observations helped the researchers gain confidence in results from that early data.

The team went on to look at another seven data sets including the Ulysses information from 1990 to 2001, and more recent data from IBEX, as well as four other NASA missions: the Solar Terrestrial Relations Observatory, or STEREO, the Advanced Composition Explorer, or ACE, the Extreme Ultraviolet Explorer, and the MErcury Surface, Space ENvironment, GEochemistry, and Ranging mission, or MESSENGER, currently in orbit around Mercury. The eleventh set of observations came from the Japanese Aerospace Exploration Agency's Nuzomi.

"The direction of the wind obtained from the most recent data does not agree with the direction obtained from the earlier measurements, suggesting that the wind itself has changed over time," said Eric Christian, the IBEX mission scientist at NASA's Goddard Space Flight Center in Greenbelt, Md. "It's an intriguing result, which relied on looking at a suite of data measured in a bunch of different ways."

The various sets of observations relied on three different methods to measure the incoming interstellar wind. IBEX and Ulysses directly measure neutral helium atoms as they coursed through the inner solar system. IBEX's measurements are made close to Earth, while Ulysses' measurements reach out to the orbit of Jupiter.

The earliest measurements in the 1970s observed fluorescence that occurs when the extreme ultraviolet radiation coming from the sun scatters off the interstellar helium wind passing by the sun. Neutral helium atoms get caught by the sun's gravity, forming a focusing cone. As radiation from the sun bounces off these atoms, they give off light. Measuring the light provides information about the helium inflow direction.

The third technique to measure the helium wind relies on the fact that after this interaction with the sun's radiation, a fraction of neutral helium atoms gain an electron, and thus become charged. Many instruments in space are geared to study charged particles, such as instruments on NASA's STEREO and ACE. Such instruments can measure the longitudinal direction of the particle wind, providing one last set of historical observations to round out the picture.

The data from these diverse sources shows that the direction of the interstellar wind has changed some 4 to 9 degrees over the last 40 years.

"Previously we thought the local interstellar medium was very constant, but these results show that it is highly dynamic, as is the heliosphere's interaction with it," said David McComas, IBEX principal investigator at Southwest Research Institute in San Antonio, Texas.

While the reason for - and, indeed, the exact timing of - the shift is still unclear, Frisch pointed out that scientists know our solar system is close to the edge of the local interstellar cloud. Such an area of the galaxy might experience turbulence, and as we hurtle through space, the heliosphere could be exposed to different directions of wind.

While the scientists don't yet know for sure how the direction switch happened, the team believes that additional observations should ultimately explain its cause, giving us even more information about the galaxy that surrounds us.
<a href="http://www.vwkweb.nl/" rel="nofollow" target="_blank">Vereniging voor weerkunde en klimatologie</a>
<a href="http://www.estofex.org/" rel="nofollow" target="_blank">ESTOFEX</a>
pi_131112868
http://www.nu.nl/wetensch(...)at-zonnestelsel.html

Ruimtesonde Voyager 1 verlaat ons zonnestelsel
De Amerikaanse ruimtesonde Voyager 1 heeft na 36 jaar vliegen ons zonnestelsel verlaten.

Foto: AFP/NASA/JPL-Caltech
Het is de eerste keer in de geschiedenis dat een bouwsel van de mens die grens overgaat en terechtkomt in de eindeloze ruimte tussen de sterren. Het historische moment gebeurde in augustus vorig jaar.
Dat heeft de Amerikaanse ruimtevaartorganisatie NASA donderdag bekendgemaakt. Het nieuws staat donderdag ook in het gezaghebbende wetenschapsblad Science.
Eerder dit jaar meldden wetenschappers ook al dat de Voyager 1 buiten het zonnestelsel was beland, maar dat werd toen nog afgezwakt door de Amerikaanse ruimtevaartorganisatie NASA.
De Voyager 1 vliegt op ongeveer 18,8 miljard kilometer van de aarde. Omdat de mens daar nog nooit is geweest, wisten de wetenschappers niet hoe het gebied eruitziet en wat ze moesten verwachten. Bepalen waar de Voyager 1 precies was, was dan ook erg ingewikkeld.
Plasmadeeltjes
Voor het definitieve bewijs kregen de wetenschappers hulp van de zon. Die slingerde in maart 2012 een enorme hoeveelheid plasmadeeltjes de ruimte in. Die zogeheten plasmawolk kwam 13 maanden later, in april van dit jaar, aan bij de Voyager 1. Uit metingen bleek dat de plasmawolk bij de sonde veel dikker was dan wat er eerder was gemeten aan de rand van ons zonnestelsel. Dat betekende dat de Voyager was aangekomen in een eindeloos gebied dat het interstellaire medium wordt genoemd.
Toen de wetenschappers oudere gegevens terugkeken, zagen ze dat dat vorig jaar ook al was gemeten. Op basis daarvan rekenden ze uit dat de Voyager 1 in augustus 2012 het zonnestelsel verliet.
De Voyager 1 is in 1977 gelanceerd. Na anderhalf jaar vloog het vaartuig langs de planeet Jupiter. Weer anderhalf jaar later bereikte de sonde de planeet Saturnus. In 2004 kwam hij in de buitenste schil van ons zonnestelsel terecht.
Tweelingbroer
De sonde vliegt met een snelheid van ongeveer 17 kilometer per seconde. Waarschijnlijk heeft hij nog genoeg stroom om te blijven werken tot 2025, 48 jaar na de lancering. Over ongeveer 40.000 jaar bereikt de Voyager 1 de dichtstbijzijnde ster.
Kort voor de Voyager 1 was zijn tweelingbroer gelanceerd, de Voyager 2. Die staat nu op 15,3 miljard kilometer van de aarde. Ook de Voyager 2 werkt nog altijd.
Herman Finkers... He buurman, ik hier ?
  zaterdag 14 september 2013 @ 13:05:37 #40
38496 Perrin
Toekomst. Made in Europe.
pi_131160079
Vr het internet dacht men dat de oorzaak van domheid een gebrek aan toegang tot informatie was. Inmiddels weten we beter.
pi_131183155
Herman Finkers... He buurman, ik hier ?
pi_131203267
Mars kopen !!!!
<a href="http://www.vwkweb.nl/" rel="nofollow" target="_blank">Vereniging voor weerkunde en klimatologie</a>
<a href="http://www.estofex.org/" rel="nofollow" target="_blank">ESTOFEX</a>
pi_131269739
quote:
0s.gif Op zondag 15 september 2013 17:48 schreef -CRASH- het volgende:
Mars kopen !!!!
voor 34$, dat valt mee. Mss iets voor de mensen van het Mars One Project. :)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_131269798
16-09-2013

Komeetinslagen produceren aminozuren


Aminozuren kunnen geproduceerd worden bij komeetinslagen. (LLNL)

Bij de inslag van een komeet op aarde kunnen aminozuren ontstaan - de bouwstenen van eiwitten. Dat blijkt uit laboratoriumproeven die zijn uitgevoerd door Britse onderzoekers.

Nir Goldman van het Amerikaanse Lawrence Livermore National Laboratory suggereerde eerder op basis van computersimulaties al dat de energie van een inslag deels gebruikt kan worden voor chemische reacties waarbij koolwaterstoffen in de komeet in complexere moleculen worden omgezet, waaronder aminozuren.

Door in een laboratorium ijsmengsels (met dezelfde samenstelling als kometen) te beschieten met kleine projectielen, is nu aangetoond dat zulke reacties inderdaad optreden. De nieuwe bevindingen zijn zondag online gepubliceerd door Nature Geoscience. Volgens de onderzoekers tonen ze aan dat de bouwstenen van het leven hun bestaan mogelijk te danken hebben aan kosmische inslagen op de pasgeboren aarde. (GS)

(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_131270234
13-09-2013

Hubble ontdekt grootste groep bolvormige sterrenhopen ooit



Ruimtetelescoop Hubble heeft een enorme populatie bolvormige sterrenhopen ontdekt. Naar schatting bevinden zich in het hart van het cluster Abell 1689 zo’n 160.000(!) bolvormige sterrenhopen. Ter vergelijking: onze eigen Melkweg telt er maar 150.

De grote groep bolvormige sterrenhopen bevindt zich voornamelijk in het hart van Abell 1689, waar zich ook een grote hoeveelheid donkere materie bevindt. Hoe verder men van dit hart vandaan gaat, hoe minder bolvormige sterrenhopen er aangetroffen worden. Ook neemt dan de hoeveelheid donkere materie af.

Over de hopen
Bolvormige sterrenhopen zijn zeer dichte groepen sterren. De hopen bevatten doorgaans zeer oude sterren: bijna 95 procent van alle bolvormige sterrenhopen ontstond binnen n tot twee miljard jaar na het ontstaan van het universum.

Hubble heeft tot op heden zo’n 10.000 bolvormige sterrenhopen in Abell 1689 aangetroffen. Maar er zijn er veel meer, zo stellen de astronomen in het blad The Astrophysical Journal. “Zelfs wanneer we diep in het cluster kijken, zien we enkel de helderste bolvormige sterrenhopen en alleen de bolvormige sterrenhopen die zich in het centrum van Abell 1689 bevinden,” legt onderzoeker John Blakeslee uit. In totaal zouden er zo’n 160.000 bolvormige sterrenhopen in het cluster aanwezig zijn. En deze strekken zich samen uit over een afstand van ongeveer 2,4 miljoen lichtjaar.

Het onderzoek kan ons meer inzicht geven in donkere materie. “We tonen aan dat de relatie tussen bolvormige sterrenhopen en donkere materie afhangt van de afstand tot het hart van het cluster,” legt onderzoeker Karla Alamo-Martinex uit. “In andere woorden: als je weet hoeveel bolvormige sterrenhopen zich binnen een bepaalde afstand ophouden, kun je de hoeveelheid donkere materie inschatten.”


De bolvormige sterrenhopen in Abell 1689. Foto: NASA / ESA, J. Blakeslee (NRC Herzberg Astrophysics Program, Dominion Astrophysical Observatory) / K. Alamo-Martinez (National Autonomous University of Mexico).

(Scientias)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_131405969
19-09-2013

'Babyfoto' geeft mogelijk verklaring ontstaan van universum


archieffoto thinkstock.

Een paar maanden geleden is er een nieuwe, hoge-resolutiefoto van de kosmische achtergrondstraling genomen. Deze foto zou alle details over het begin van het universum moeten onthullen. Nu hebben wetenschappers de foto minitieus onderzocht, waarmee ze een idee hebben over hoe het universum plotseling heel groot werd.

De meeste astronomen denken dat het universum in korte tijd extreem uitdijde, tot het ongeveer zijn huidige afmetingen had. De vorige foto's van de achtergrondstraling (de warmtestraling die is uitgezonden kort na de oerknal) bevestigden dat. Op de foto's waren overal kleine 'brokjes' te zien, het van sterren en sterrenstelsels. Aangezien de brokken overal op de foto's zaten, leek het universum wel degelijk op een mooie, egale manier zijn stervormende materiaal te hebben verspreid.

Toch waren er verschillen: aan n kant van de foto verschilden de brokken onderling veel meer dan aan de andere kant. Die onregelmatigheid viel lastig te verklaren. Toen in maart van dit jaar een superscherpe foto werd gepresenteerd, hoopten astronomen dat het verschil eigenlijk een foto-foutje was. Helaas: ook de scherpe foto liet die 'scheefheid' zien.

Dus wilden de onderzoekers van de universiteit van Edinburgh een verklaring vinden. Die vonden ze uiteindelijk door twee oude theorien te combineren, vertellen ze aan New Scientist.

Luchtbel in kokend water
Volgens hen ging het ontstaan van het universum als volgt: in het begin was er niet niets, maar was er een bol waarin het minuscule beginnetje van ons universum zich bevond. Doordat er om onduidelijke reden rimpeltjes in de bol ontstonden begon ons universum op te zwellen, zoals een luchtbel dat doet in een pannetje kokend water. Als het inderdaad zo gebeurd is, zou de 'bol' die ons universum omringd hebben gezorgd voor de onregelmatigheden in de achtergrondstraling, die we nu zien.

Het idee is nieuw en nog lang niet bewezen; daarvoor moeten er veel meer metingen gedaan worden. Sommige natuurkundigen denken nog steeds dat de onregelmatigheden in de foto gewoon foutjes van de camera zijn.

Bovendien breken astronomen hun hoofd al tientallen jaren over het begin van het universum en is de kans dat deze theorie d verklaring is erg klein. Aan de andere kant laat het wel zien dat astronomen steeds meer leren en hun ideen daarmee kunnen verfijnen.


De foto van de achtergrondstraling, die begin dit jaar getoond werd. De verdeling van rood en blauw is niet overal gelijk. ap.

(HLN)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_131773769
<a href="http://www.vwkweb.nl/" rel="nofollow" target="_blank">Vereniging voor weerkunde en klimatologie</a>
<a href="http://www.estofex.org/" rel="nofollow" target="_blank">ESTOFEX</a>
pi_131820047
Heeft iemand de ruimtevaart expo die momenteel in de jaarbeurs in Utrecht plaatsvindt al bezocht?

Is het de moeite waard en hoelang duurt het ongeveer om het meeste te kunnen zien?
Never argue with idiots. First they will lower you to their level then beat you with experience.
pi_131820592
Ja, ik heb hem bekeken. Best mooi! Volgens mij ben ik er 3 uur geweest ofzo.
  donderdag 3 oktober 2013 @ 20:57:38 #50
65434 Parafernalia
Leuker als je denkt
pi_131821597
quote:
0s.gif Op zaterdag 21 september 2013 09:15 schreef ExperimentalFrentalMental het volgende:
De meeste astronomen denken dat het universum in korte tijd extreem uitdijde, tot het ongeveer zijn huidige afmetingen had.
quote:
De meeste astronomen denken dat het universum in korte tijd extreem uitdijde, tot het ongeveer zijn huidige afmetingen had.
Dat snap ik niet? Het heelal deed al zoveel miljard jaar uit?

Hoe snel gaat dat uitdijen eigenlijk?
Eindelijk iemand die denkt wat iedereen zegt
pi_131962942
quote:
0s.gif Op donderdag 3 oktober 2013 20:57 schreef Parafernalia het volgende:

[..]

[..]

Dat snap ik niet? Het heelal deed al zoveel miljard jaar uit?

Hoe snel gaat dat uitdijen eigenlijk?
Waarschijnlijk kun je het antwoord hier vindenhttp://www.wetenschapsfor(...)er-gemeten-dan-ooit/
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_131962967
07-10-2013

Rotatie Mercurius verklaard


De kleine planeet Mercurius. (NASA)

Planeetonderzoekers hebben voor het eerst een goede verklaring gevonden voor de bijzondere rotatietoestand van de kleine planeet Mercurius, de binnenste planeet in het zonnestelsel. Mercurius draait in 88 dagen in een vrij excentrische baan rond de zon, en in 58 dagen n maal rond zijn as - precies tweederde van de omlooptijd. Tot op heden kon nooit goed verklaard worden waarom de planeet in deze merkwaardige 'resonantie' terecht is gekomen, in plaats van (bijvoorbeeld) een volledig synchrone rotatie, waarbij omlooptijd en rotatietijd precies even lang duren (zoals het geval is bij de maan).

Onderzoekers van de Universteit van Namen in Belgi hebben nu samen met Braziliaanse en Amerikaanse collega's betere theoretische modellen ontwikkeld voor de respons van een planeet op getijdenkrachten - in dit geval van de zon. Daarbij wordt o.a. nauwkeurig rekening gehouden met de baanexcentriciteit, de temperatuur en de viscositeit van de planeetmantel. In het geval van Mercurius gaat het om getijdenkrachten die tot kleine vervormingen in de vaste mantel leiden. Net als de getijden in de aardse oceanen verplaatsen die vervormingen zich over het planeetoppervlak, wat tot vertraging van de oorspronkelijk snellere rotatie leidt.

Uit de nieuwe berekeningen, die vandaag gepresenteerd zijn op de 45ste bijeenkomst van de Division for Planetary Sciences (DPS) van de American Astronomical Society in Denver, Colorado, blijkt dat een 2:3-resonantie voor Mercurius inderdaad de meest waarschijnlijke uitkomst van het subtiele getijdenspel is. Een van de implicaties van het nieuwe model is dat de vorming van de grote metaalkern van Mercurius - door het naar binnen zakken van zware materialen in de nog vloeibare planeet - vermoedelijk pas plaatsvond nadat Mercurius in de huidige rotatietoestand was 'gevangen'.

De onderzoekers voorspellen dat vergelijkbare 2:3-resonanties ook aangetroffen zullen worden bij aardse planeten die op kleine afstand rond andere sterren bewegen. (GS)

(allesoversterrnekunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_132052032
<a href="http://www.vwkweb.nl/" rel="nofollow" target="_blank">Vereniging voor weerkunde en klimatologie</a>
<a href="http://www.estofex.org/" rel="nofollow" target="_blank">ESTOFEX</a>
pi_132198385
_O_
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_132198465
15-10-2013

Rusland wil maan van Mars verkennen

Rusland gaat een tweede poging wagen om bodemmonsters te verzamelen op Phobos, een van de manen van Mars.


Foto: AFP

Dat heeft het Russische persbureau RIA Novosti gemeld. De eerste poging in 2011 mislukte. Het ruimtevaartuig stortte toen uiteindelijk neer op de aarde.

De missie moet plaatsvinden tussen 2020 en 2022, zei Lev Zeljoni, de directeur van het Russische Instituut voor Ruimteonderzoek, op een persconferentie.

Aangenomen wordt dat de maan, waarvan de naam Phobos 'angst' betekent in het Grieks, een asterode is die in het zwaartekrachtveld van Mars vastzit. Zeljoni en andere wetenschappers denken dat verkenning van de maan tot nieuwe inzichten over de vroege dagen van het zonnestelsel kan leiden.

In november 2011 lanceerde Rusland een ruimtevaartuig om Phobos te verkennen. Er was echter een mankement in een van de raketten en het ruimteschip strandde in een baan om de aarde. Twee maanden later stortte hij neer.

Door: Novum

(nu.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_132202824
En als er iets is wat de moeite is om er te gaan delven.. claimt Rusland Phobos voor zich op.
<a href="http://www.vwkweb.nl/" rel="nofollow" target="_blank">Vereniging voor weerkunde en klimatologie</a>
<a href="http://www.estofex.org/" rel="nofollow" target="_blank">ESTOFEX</a>
pi_132256224
16-10-2013

Oplossing-vraagstuk is een stapje dichterbij


De (waarschijnlijke) voorloper van supernova iPTF13bvn. (I. Arcavi)

Amerikaanse astronomen zijn er voor het eerst in geslaagd om de voorloper van een supernova-explosie van type Ib op te sporen. De ontdekking kan meer duidelijkheid geven over de oorsprong van deze supernova’s.

Op 15 juni van dit jaar ontplofte er een ster in het (relatief) nabije sterrenstelsel NGC 5806. De gebeurtenis werd geregistreerd door de intermediate Palomar Transient Factory (iPTF), een geautomatiseerd zoekprogramma dat speciaal is gericht op het opsporen van hemelobjecten die plotselinge helderheidsveranderingen vertonen. De iPTF-survey wordt uitgevoerd met de 1,2-meter Samuel Oschin-telescoop op Palomar Mountain (Californi), die elke heldere nacht een flink stuk hemel afspeurt.

De supernova van 15 juni, die de aanduiding iPTFbvn heeft gekregen, bleek van het type Ib te zijn. Supernova’s van dit type zijn talrijk, maar waardoor ze worden veroorzaakt is nog steeds niet helemaal duidelijk. Uit hun spectra kan worden afgeleid dat het gaat om zware sterren die hun buitenste, waterstofrijke lagen hebben afgestoten.

Een veelbelovende categorie sterren die aan dit signalement voldoen is die van de Wolf-Rayet-sterren. Dat zijn zeer hete sterren die tien keer zo zwaar zijn als onze zon en duizenden keren helderder. Wolf-Rayet-sterren produceren zo’n sterke sterrenwind, dat ze hun omhulsel van waterstof wegblazen. Het ligt dus voor de hand om deze sterren in verband te brengen met supernova’s van type Ib. Maar harde bewijzen ontbraken tot nu toe.

De astronomen hebben in het beeldarchief van de Hubble-ruimtetelescoop nu echter een ster opgespoord die (in 2005) precies op de plek van supernova iPTFbvn stond. De ster lijkt inderdaad de kenmerken van een Wolf-Rayet-ster te vertonen. Het wachten is nu op het uitdoven van de ‘nagloed’ van de supernova: als het inderdaad om een Wolf-Rayet-ster ging, is daar na de explosie niets van overgebleven. (EE)

(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_132270935
Most distant gravitational lens helps weigh galaxies
but deepens a galactic mystery



quote:
An international team of astronomers has found the most distant gravitational lens yet — a galaxy that, as predicted by Albert Einstein’s general theory of relativity, deflects and intensifies the light of an even more distant object. The discovery provides a rare opportunity to directly measure the mass of a distant galaxy. But it also poses a mystery: lenses of this kind should be exceedingly rare. Given this and other recent finds, astronomers either have been phenomenally lucky — or, more likely, they have underestimated substantially the number of small, very young galaxies in the early Universe.

Light is affected by gravity, and light passing a distant galaxy will be deflected as a result. Since the first find in 1979, numerous such gravitational lenses have been discovered. In addition to providing tests of Einstein's theory of general relativity, gravitational lenses have proved to be valuable tools. Notably, one can determine the mass of the matter that is bending the light — including the mass of the still-enigmatic dark matter, which does not emit or absorb light and can only be detected via its gravitational effects. The lens also magnifies the background light source, acting as a "natural telescope" that allows astronomers a more detailed look at distant galaxies than is normally possible.

Gravitational lenses consist of two objects: one is further away and supplies the light, and the other, the lensing mass or gravitational lens, which sits between us and the distant light source, and whose gravity deflects the light. When the observer, the lens, and the distant light source are precisely aligned, the observer sees an Einstein ring: a perfect circle of light that is the projected and greatly magnified image of the distant light source.

Now, astronomers have found the most distant gravitational lens yet. Lead author Arjen van der Wel (Max Planck Institute for Astronomy, Heidelberg, Germany) explains: "The discovery was completely by chance. I had been reviewing observations from an earlier project when I noticed a galaxy that was decidedly odd. It looked like an extremely young galaxy, but it seemed to be at a much larger distance than expected. It shouldn't even have been part of our observing programme!”

Van der Wel wanted to find out more and started to study images taken with the Hubble Space Telescope as part of the CANDELS and COSMOS surveys. In these pictures the mystery object looked like an old galaxy, a plausible target for the original observing programme, but with some irregular features which, he suspected, meant that he was looking at a gravitational lens. Combining the available images and removing the haze of the lensing galaxy's collection of stars, the result was very clear: an almost perfect Einstein ring, indicating a gravitational lens with very precise alignment of the lens and the background light source [1].

The lensing mass is so distant that the light, after deflection, has travelled 9.4 billion years to reach us [2]. Not only is this a new record, the object also serves an important purpose: the amount of distortion caused by the lensing galaxy allows a direct measurement of its mass. This provides an independent test for astronomers' usual methods of estimating distant galaxy masses — which rely on extrapolation from their nearby cousins. Fortunately for astronomers, their usual methods pass the test.

But the discovery also poses a puzzle. Gravitational lenses are the result of a chance alignment. In this case, the alignment is very precise. To make matters worse, the magnified object is a starbursting dwarf galaxy: a comparatively light galaxy (it has only about 100 million solar masses in the form of stars [3]), but extremely young (about 10-40 million years old) and producing new stars at an enormous rate. The chances that such a peculiar galaxy would be gravitationally lensed is very small. Yet this is the second starbursting dwarf galaxy that has been found to be lensed. Either astronomers have been phenomenally lucky, or starbursting dwarf galaxies are much more common than previously thought, forcing astronomers to re-think their models of galaxy evolution.

Van der Wel concludes: "This has been a weird and interesting discovery. It was a completely serendipitous find, but it has the potential to start a new chapter in our description of galaxy evolution in the early Universe."

Notes

[1] The two objects are aligned to better than 0.01 arcseconds — equivalent to a one millimetre separation at a distance of 20 kilometres.

[2] This time corresponds to a redshift z = 1.53. This can be compared with the total age of the Universe of 13.8 billion years. The previous record holder was found thirty years ago, and it took less than 8 billion years for its light to reach us (a redshift of about 1.0).

[3] For comparison, the Milky Way is a large spiral galaxy with at least one thousand times greater mass in the form of stars than this dwarf galaxy.
<a href="http://www.vwkweb.nl/" rel="nofollow" target="_blank">Vereniging voor weerkunde en klimatologie</a>
<a href="http://www.estofex.org/" rel="nofollow" target="_blank">ESTOFEX</a>
pi_132357669
Een schitterende mozaek van Saturnus, van bovenaf gefotografeerd
20 oktober 2013 door Arie Nouwen

klikbaar


Op donderdag 10 oktober 2013 vloog de sonde Cassini boven de noordpool van de planeet Saturnus en vanaf daar had ‘ie een schitterende blik op het noordelijk halfrond van Saturnus en op zijn ringen. Er werden 12 zwart-wit foto’s gemaakt, die met toepassing van rood-, groen- en blauwfilters werden ingekleurd. Vervolgens was amateur-fotobewerker Gordan Ugarkovic zo vriendelijk om van deze raw-foto’s n majestueuze foto te maken, hierboven te bewonderen – dubbelklikken voor de ooooooooohhhhhh-versie, 4000 x 3200 pixels groot. Op de noordpool zelf is heel goed in lichtblauw de hexagonale vortex te zien, een gigantische orkaan die daar al heel lang woedt. Phil Plait beschrijft op zijn website Bad Astronomy de foto tot in alle details.

[ Bericht 5% gewijzigd door -CRASH- op 20-10-2013 14:30:08 ]
<a href="http://www.vwkweb.nl/" rel="nofollow" target="_blank">Vereniging voor weerkunde en klimatologie</a>
<a href="http://www.estofex.org/" rel="nofollow" target="_blank">ESTOFEX</a>
pi_132384402
19-10-2013

EuroVenus wil drie jaar lang planeet Venus bestuderen


Een beeld van de planeet Venus vanuit het ISS. epa.

Met EuroVenus wil een groep planeetwetenschappers drie jaar lang de atmosfeer en winden van de planeet Venus bestuderen. Bij het project met steun van de Europese Commissie is ook Belgi betrokken.

EuroVenus stoelt op twee soorten observaties. Vooreerst is er de in 2005 gelanceerde Europese sonde Venus Express waarvan de missie in juni tot 2015 is verlengd en die de enige is die momenteel rond de planeet draait. Simultaan zijn er observaties met grondtelescopen zoals de ALMA in Chili.

"Venus heeft waarschijnlijk nog veel te ontsluieren geheimen", zegt Thomas Widemann van het Observatorium, het project leidend dat 2,2 miljoen euro van de Europese Commissie kreeg. Er werken zes onderzoekscentra mee, waaronder ook het Belgisch Instituut voor Ruimte-Aronomie (BIRA) in Ukkel.

Onherbergzaam
Venus is op hetzelfde moment als de Aarde ontstaan, en wellicht uit dezelfde materialen. De diameter en massa van beide planeten gelijken op elkaar, maar toch is Venus - onder meer door zijn gigantisch broeikaseffect - een volslagen onherbergzaam hemellichaam geworden. Wat de wetenschappers bijzonder intrigeert zijn de winden op Venus.

(HLN)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
  maandag 21 oktober 2013 @ 10:19:46 #61
258756 Unmountable
Thinking out of your mind!
pi_132386015
quote:
Astronomen ontdekken flinke planetode nabij de aarde



Astronomen hebben nabij de aarde een flinke ruimtesteen ontdekt. Het gaat om een planetode die ongeveer 400 meter groot is. De steen kwam half september redelijk dicht bij de aarde in de buurt en zal dat in 2032 opnieuw doen.

De planetode draagt de naam 2013 TV135. Het is n van de 10.332 aardscheerders die astronomen tot op heden ontdekt hebben. En net als al die aardscheerders komt er een moment waarop 2013 TV135 relatief dicht bij de aarde in de buurt komt. De laatste keer dat de planetode over onze aarde scheerde, was op 16 september van dit jaar, zo stellen de onderzoekers nadat ze de baan van de planetode bestudeerd hebben. Half september was de afstand tussen de aarde en de planetode met een slordige 6,7 miljoen kilometer het kleinst.

De planetode werd op 8 oktober ontdekt en sindsdien nauwlettend in de gaten gehouden. De onderzoekers proberen zo de baan van de planetode te achterhalen. Hoe meer observaties, hoe nauwkeuriger de astronomen de baan kunnen vaststellen. Voorlopig wijzen de observaties erop dat de planetode in 2032 opnieuw bij de aarde in de buurt zal komen.

Maar: dat is zeker geen reden voor paniek, zo benadrukt NASA. Voorlopig schat de ruimtevaartorganisatie de kans dat de planetode in 2032 op aarde zal inslaan heel klein. Ongeveer n op 63.000, om precies te zijn. “Om het anders te stellen: dat betekent dat de kans dat er in 2032 geen inslag zal plaatsvinden ongeveer 99,998 procent is,” benadrukt onderzoeker Don Yeomans. Naar verwachting wordt de kans op een inslag alleen maar kleiner naarmate de onderzoekers een nauwkeuriger beeld van de baan van 2013 TV135 krijgen.

Bron
Rozen zijn tieten, viooltjes zijn tieten, ik hou van tieten, tieten.
pi_132440430
COMET EXPLOSION:

Almost 450 million km from Earth, Comet C/2012 X1 (LINEAR) has exploded. Amateur astronomers are reporting a 100-fold increase in the comet's brightness compared to predictions, and the comet's atmosphere or "coma" now resembles that of exploding Comet 17P/Holmes in 2007. Using a remotely-controlled 0.5 meter telescope in New Mexico, European observers Ernesto Guido, Martino Nicolini and Nick Howes took this picture of the spherical explosion on Oct 21st:



"The predicted magnitude of the comet on Oct. 20th was about +14," says Guido. "Now it is close to +8.5." This is below the threshold for naked-eye visibility, but bright enough for backyard telescopes equipped with digital cameras.

Prompted by the reports of Guido et al, Romanian amateur astronomer Maximilian Teodorescu observed the comet on Oct. 22nd, confirming its brightness and spherical structure: image. "It looked exactly like Comet Holmes back in 2007," says Teodorescu.

Located in the constellation Coma Berenices, Comet LINEAR X1 rises in the east about an hour before the sun. The low altitude of the comet in morning twilight is a challenge. "I could not see the comet through the eyepiece of my 4.5 inch refracting telescope," adds Teodorescu, "but the camera detected it easily enough."

The outburst does not necessarily signal a disintegration of the comet. Possibly, a local vein or cavern of deep ice in the comet's nucleus has been exposed to sunlight. Rapid evaporation of fragile ices could account for the comet's bigger- and brighter-than-expected atmosphere. Monitoring in the nights ahead might reveal clues to what happened ... and when.
<a href="http://www.vwkweb.nl/" rel="nofollow" target="_blank">Vereniging voor weerkunde en klimatologie</a>
<a href="http://www.estofex.org/" rel="nofollow" target="_blank">ESTOFEX</a>
pi_132464831
22-10-2013

De Melkweg deint


Bewegingen van sterren in de buurt van de zon; de pijlen geven de richting aan, de kleuren de snelheid. (AIP)

Een internationaal team van astronomen, onder wie Amina Helmi van de Rijksuniversiteit Groningen, heeft ontdekt dat de Melkweg een golfbeweging maakt. Het team heeft voor deze ontdekking gebruik gemaakt van het RAdial Velocity Experiment (RAVE) dat een half miljoen sterren rond de zon in kaart heeft gebracht. Uit het onderzoek blijkt dat de Melkweg - buiten de bekende rotatie rond het galactisch centrum - loodrecht op het galactisch vlak beweegt. Het onderzoek is gepubliceerd in het tijdschrift Monthly Notices of the Royal Astronomical Society.

De astronomen brachten de snelheden in kaart van sterren in een driedimensionale regio rond de zon, die een gebied beslaat met een straal van 6500 lichtjaar, en tot een kwart van de afstand tot het Melkwegcentrum reikt. Het team gebruikte een klasse van rode reuzensterren (zogeheten 'red clumpsterren'), die bijna allemaal even helder zijn, waardoor het het mogelijk is om de afstand tot deze sterren vast te stellen. De snelheden die zijn bepaald met RAVE werden gecombineerd met gegevens van andere surveys, waardoor met een ongekend groot aantal red clumpsterren driedimensionale snelheden in een groot gebied rond de zon konden worden bestudeerd.

Uit de analyse blijkt dat de Melkweg niet alleen rond zijn centrum draait, maar ook kleine golvende of zuigende bewegingen maakt. Ons sterrenstelsel gedraagt zich als een enorme vlag die wappert langs het galactisch vlak. Het chaotische golfpatroon ontstaat door krachten uit verschillende richtingen. De bron van de krachten is nog niet bekend. Mogelijk veroorzaken de spiraalarmen de golfbewegingen, maar een andere verklaring zou kunnen zijn dat een klein melkwegstelsel door het onze beweegt.

De driedimensionale bewegingspatronen vertonen ingewikkelde structuren. De opwaartse en neerwaartse snelheden laten een golfachtige beweging zien, met sterren die naar binnen en naar buiten worden geslingerd. “Vroeger dachten we dat de Melkweg een stabiel en tijdonafhankelijk systeem was, maar nu zien we dat er processen gaande zijn die we nog niet zo goed begrijpen, en die leiden tot deze complexe patronen die we niet hadden verwacht”, zegt Helmi. "We willen de driedimensionale modellen van de Melkweg nu verder verfijnen om de snelheidsverdeling van sterren in de Melkweg werkelijk te kunnen doorgronden."

(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_132518545
Vanmorgen rond 0730 zag ik een helder object hoog in de zuid-zuidoostelijke hemel, linksboven (meer links dan boven) de maan. Ik denk dat dit een planeet was, gezien de helderheid en het feit dat het object niet 'flikkerde'.

Kan iemand me vertellen welke planeet (of ster) ik gezien heb?
pi_132537257
quote:
7s.gif Op donderdag 24 oktober 2013 17:20 schreef Sloggi het volgende:
Vanmorgen rond 0730 zag ik een helder object hoog in de zuid-zuidoostelijke hemel, linksboven (meer links dan boven) de maan. Ik denk dat dit een planeet was, gezien de helderheid en het feit dat het object niet 'flikkerde'.

Kan iemand me vertellen welke planeet (of ster) ik gezien heb?
Het zou Venus kunnen wezen, maar pin me er niet op vast.

edit: vrijdag 25 oktober 2013
Linksboven de opkomende maan zie je de heldere planeet Jupiter. Kijk rond middernacht, vrij laag aan de oostnoordoostelijke hemel.

met dank aan ExperimentalFrentalMental
Herman Finkers... He buurman, ik hier ?
pi_132541004
24-10-2013

Oeroud sterrenstelsel ontdekt


Een impressie van z8_GND_5296. Wikimedia.

Amerikaanse wetenschappers hebben mogelijk het oudste sterrenstelsel ooit gevonden. Ze zagen een stelsel uit de beginjaren van het heelal. Het licht ervan heeft er meer dan 13 miljard jaar over gedaan om de aarde te bereiken, zo schrijven ze in het gezaghebbende wetenschapsblad Nature.

Ter illustratie: licht legt per seconde een afstand van bijna 300.000 kilometer af.

Het stelsel kreeg de naam z8_GND_5296 mee. Toen het zijn licht uitzond, was het heelal pas 700 miljoen jaar oud. Door zijn jonge leeftijd is het gevonden stelsel heel actief. Elk jaar ontstaan er ongeveer 300 nieuwe sterren. In onze Melkweg gebeurt dat een of twee keer per jaar.

Of de onderzoekers echt het record hebben, weten ze niet helemaal zeker. Andere stelsels zijn ook kandidaat, "maar dit is het verste en oudste stelsel waarvan de afstand definitief vaststaat", aldus de wetenschappers.

Oeroude stelsels geven wetenschappers een inkijkje in het ontstaan van het heelal. De Amerikaanse krant Washington Post stelt het zo: "In mensentermen is de ontdekking vergelijkbaar met een 80-jarige die beelden terugziet van zijn 4de verjaardag."

Met de omstandigheden van toen kunnen de astronomen de situatie nu beter begrijpen. Het probleem is echter dat hoe verder ze terugkijken, hoe moeilijker dat wordt. In de beginjaren was het heelal immers een ondoorzichtige wolk waterstof. Die nevel verduistert het licht.

(HLN)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_132541124
quote:
7s.gif Op donderdag 24 oktober 2013 17:20 schreef Sloggi het volgende:
Vanmorgen rond 0730 zag ik een helder object hoog in de zuid-zuidoostelijke hemel, linksboven (meer links dan boven) de maan. Ik denk dat dit een planeet was, gezien de helderheid en het feit dat het object niet 'flikkerde'.

Kan iemand me vertellen welke planeet (of ster) ik gezien heb?
quote:
0s.gif Op vrijdag 25 oktober 2013 00:59 schreef humorduck28 het volgende:

[..]

Het zou Venus kunnen wezen, maar pin me er niet op vast.

edit: vrijdag 25 oktober 2013
Linksboven de opkomende maan zie je de heldere planeet Jupiter. Kijk rond middernacht, vrij laag aan de oostnoordoostelijke hemel.

met dank aan ExperimentalFrentalMental

waarschijnlijk Mars :)

donderdag 24 oktober 2013
Bij het aanbreken van de ochtendschemering, rond 06.30 uur, staat de rode planeet Mars hoog in het oostzuidoosten, linksonder de blauwwitte hoofdster Regulus van het sterrenbeeld Leeuw.
(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_132541641
quote:
0s.gif Op vrijdag 25 oktober 2013 09:45 schreef ExperimentalFrentalMental het volgende:

[..]

[..]

waarschijnlijk Mars :)

donderdag 24 oktober 2013
Bij het aanbreken van de ochtendschemering, rond 06.30 uur, staat de rode planeet Mars hoog in het oostzuidoosten, linksonder de blauwwitte hoofdster Regulus van het sterrenbeeld Leeuw.
(allesoversterrenkunde)
Maar de maan staat (stond de afgelopen 2 nachten) niet bij mars. Maar bij Jupiter
<a href="http://www.vwkweb.nl/" rel="nofollow" target="_blank">Vereniging voor weerkunde en klimatologie</a>
<a href="http://www.estofex.org/" rel="nofollow" target="_blank">ESTOFEX</a>
pi_132553686
Dus....?
pi_132569974
Dan zal het wel Jupiter zijn geweest maar dan heb je niet naar het noordoosten gekeken :)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_132576969
quote:
0s.gif Op vrijdag 25 oktober 2013 23:43 schreef ExperimentalFrentalMental het volgende:
Dan zal het wel Jupiter zijn geweest maar dan heb je niet naar het noordoosten gekeken :)
Het was rond 0730 en het was het zuidoosten (grofweg).
pi_132582353
Ik bdoelde te zeggen dat je dan Jupiter hebt gezien maar niet naar het zuidoosten hebt gekeken ; maar naar het noordoosten :)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_132593423
Zullen we maar zeggen Zuid-zuid-West
Je kunt het zelf nakijken op de Interactive sterrenkaart
Scrol naar onder en stel de datum en tijd in
<a href="http://www.vwkweb.nl/" rel="nofollow" target="_blank">Vereniging voor weerkunde en klimatologie</a>
<a href="http://www.estofex.org/" rel="nofollow" target="_blank">ESTOFEX</a>
pi_132658127
^O^
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_132658201
25-10-2013

Zo ziet de koudste plek (-272,15 graden) in het heelal eruit


In het blauw zijn de waarnemingen van de Hubble-ruimtetelescoop te zien en in het rood de waarnemingen van de ALMA-telescoop. Bill Saxton; NRAO/AUI/NSF; NASA/Hubble; Raghvendra Sahai.

Astronomen hebben met behulp van de Alma-telescoop nieuw licht geworpen op de koudste plek in het heelal, oftewel de Boemerangnevel. Deze nevel is met een temperatuur van n Kelvin (-272,15 graden Celsius) het koudst bekende object in het universum.

De nevel dankt zijn naam aan zijn vorm, tenminste, zoals de nevel oorspronkelijk werd waargenomen met telescopen vanaf de aarde, toen had de nevel een scheve vorm. Later bleek, met behulp van waarnemingen van de Hubble-ruimtetelescoop, dat de nevel meer de vorm van een zandloper had.

Met de nieuwe waarnemingen van de Alma-telescoop (Atacama Large Millimeter/submillimeter Array) werd de vorm van de Boemerangnevel nog duidelijker, doordat deze telescoop wel het vermogen heeft om het extreem koude moleculaire gas in de nevel te zien (op de foto in het rood). De 'taille' van de nevel blijkt helemaal niet zo smal als een zandloper, maar een stuk breder.

Randen warmen op
Uit het nieuwe onderzoek blijkt daarnaast ook dat de buitenste rand van de Boemerangnevel langzaamaan begint op te warmen. Ook al blijft de temperatuur nog steeds iets kouder dan die van de kosmische achtergrondstraling (de warmtestraling die kort na de oerknal werd uitgezonden) van het heelal.

De Boemerangnevel is een planetaire nevel die zich op een afstand van ongeveer 5000 lichtjaar van de aarde bevindt in het sterrenbeeld Centaur. Een planetaire nevel ontstaat als de centrale ster tijdens haar laatste levensfase een veelkleurige gasnevel uitstoot.

Oudere beelden van de Boemerangnevel:


NASA, ESA and The Hubble Heritage Team (STScI/AURA) .



(HLN)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_132661151
quote:
0s.gif Op zaterdag 26 oktober 2013 20:59 schreef -CRASH- het volgende:
Zullen we maar zeggen Zuid-zuid-West
Je kunt het zelf nakijken op de Interactive sterrenkaart
Scrol naar onder en stel de datum en tijd in
Maar... ik zag het 'Jupiter' links van de maan. Of lees ik het kaartje verkeerd?
pi_132662681
quote:
7s.gif Op maandag 28 oktober 2013 17:09 schreef Sloggi het volgende:

[..]

Maar... ik zag het 'Jupiter' links van de maan. Of lees ik het kaartje verkeerd?
Ja Jupiter stond links van de maan. niks mis met de kaart
<a href="http://www.vwkweb.nl/" rel="nofollow" target="_blank">Vereniging voor weerkunde en klimatologie</a>
<a href="http://www.estofex.org/" rel="nofollow" target="_blank">ESTOFEX</a>
pi_132662710
quote:
0s.gif Op maandag 28 oktober 2013 17:57 schreef -CRASH- het volgende:

[..]

Ja Jupiter stond links van de maan. niks mis met de kaart
Ok, 'what you see is what you get' dus.
pi_132751810
30-10-2013

Gevoelige detector van donkere materie meet geen WIMP’s


Onderzoeker Jeremy Mock bekijkt de tank met vloeibare xenon in het hart van de donkeremateriedetector LUX, voordat de kamer met gezuiverd water werd gevuld. (Matt Kapust/Sanford Lab)

LUX, een nieuwe detector van donkere materiedeeltjes in een oude mijn in South Dakota (VS), heeft zijn eerste resultaten opgeleverd. Na drie maanden van metingen kan worden vastgesteld dat LUX de meest gevoelige detector in zijn soort is. Maar desalniettemin is hij er niet in geslaagd om een klasse van exotische deeltjes op te sporen die als belangrijke kandidaat voor de donkere materie worden gezien.

Donkere materie heeft zich tot dusver alleen kenbaar gemaakt via de zwaartekracht die zij uitoefent op sterrenstelsels en clusters van sterrenstelsels. Licht of andere waarneembare vormen van straling zendt deze vorm van materie, die ongeveer 85 procent van alle massa in het heelal voor haar rekening neemt, niet uit.

Waar de donkere materie uit bestaat is nog onbekend. Maar een belangrijke kandidaat zijn de WIMP’s – theoretische deeltjes die, afgezien van hun zwaartekrachtsaantrekking, maar zelden in interactie gaan met normale materie.

Onlangs zijn met andersoortige detectors drie mogelijke detecties van WIMP’s gedaan. Omdat LUX vele malen gevoeliger is, bestond de hoop dat het aantal detecties nu veel groter zou zijn: gemiddeld n per tachtig minuten. Maar na drie maanden staat de teller nog op nul.

De onderzoekers geven hun speurtocht echter nog niet op: het LUX-experiment gaat nog twee jaar door. En ondertussen wordt ook al gewerkt aan een opvolger, de LUX-ZEPLIN, die nog eens duizend keer zo gevoelig zal zijn. (EE)

(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_132850134
Nu een live eclipse te zien hier. (over een uurtje vanaf nu)



(Tussendoor wat termonologie)
🐱
pi_132881664
02-11-2013

China lanceert volgende maand robotjeep naar Maan


reuters.

China maakt zich op om volgende maand een robotjeep naar de Maan te lanceren, zo heeft het officile persbureau Xinhua vandaag gemeld.

Het gaat om een in Shanghai vervaardigde zeswielige jeep die over vier camera's beschikt, twee armen die in de bodem kunnen graven en stalen nemen, en een in- en uitschuifbaar zonnepaneel. Het is uitgeschoven tijdens de dag om energie te ontvangen en ingeklapt tijdens de nacht om de apparatuur te beschermen tegen de koude. De robot beschikt ook over een nucleaire batterij met plutonium-238 die meer dan dertig jaar stroom kan leveren.

De 100 kilo wegende jeep moet minstens drie maanden op het Maanoppervlak rijden, bestuurd vanuit de vluchtleiding op Aarde. De jeep vertrekt met de derde Chinese Maansonde, de Chang'e-3, in de nok van een Lange Mars draagraket, van op de basis Xichang.

China lanceerde in oktober 2007 een eerste en in oktober 2010 een tweede Maansonde. Een in 2017 te lanceren vijfde onbemande verkenner moet stalen van de natuurlijke satelliet van de Aarde naar onze planeet brengen. Een datum om een Chinees op de Maan te zetten is er nog niet.

(HLN)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
  dinsdag 5 november 2013 @ 09:35:10 #82
38496 Perrin
Toekomst. Made in Europe.
pi_132916671
quote:
Een op vijf sterren heeft planeet zoals de aarde

Waarschijnlijk heeft een op de vijf sterren zoals de zon een planeet zo groot als de aarde, waar heel misschien leven mogelijk is. Dat hebben Amerikaanse wetenschappers uitgerekend. Hun conclusies zijn maandag verschenen in het wetenschapsblad Proceedings of the National Academy of Sciences. .

'Als je 's nachts naar de duizenden sterren in de lucht kijkt, is de dichtstbijzijnde zonachtige ster met een planeet als de aarde waarschijnlijk maar twaalf lichtjaar van ons verwijderd. De ster is met het blote oog te zien', zegt onderzoeksleider Erik Petigura.

De berekening is gemaakt dankzij de ruimtetelescoop Kepler. Die kijkt naar ongeveer 150.000 sterren. Daarvan zijn circa 42.000 vergelijkbaar met onze zon. Rond die sterren zijn 603 mogelijke planeten gevonden. Tien daarvan waren ongeveer even groot als de aarde en kregen ongeveer evenveel licht van hun ster.

De onderzoekers wisten dat ze heel veel planeten nog niet konden zien. Na berekeningen kwamen ze tot de conclusie dat 22 procent van alle sterren als de zon een planeet zo groot als de aarde in het zogeheten Goudlokje-gebied heeft.
n op de 5 van de zonachtige sterren zou een bewoonbare planeet hebben (n op de 15 van alle sterren). Als dat ongeveer waar is, zijn er echt bizar veel leefbare plekken in ons sterrenstelsel, laat staan in het universum als geheel.
Vr het internet dacht men dat de oorzaak van domheid een gebrek aan toegang tot informatie was. Inmiddels weten we beter.
  dinsdag 5 november 2013 @ 13:38:17 #83
130830 hoatzin
begint, eer ge bezint...
pi_132923039
quote:
is dat nu de paardenkopnevel?
  dinsdag 5 november 2013 @ 13:44:19 #84
38496 Perrin
Toekomst. Made in Europe.
pi_132923232
quote:
0s.gif Op dinsdag 5 november 2013 13:38 schreef hoatzin het volgende:

[..]

is dat nu de paardenkopnevel?
Yep! Zeer fotogeniek..

meer plaatjes
Vr het internet dacht men dat de oorzaak van domheid een gebrek aan toegang tot informatie was. Inmiddels weten we beter.
pi_132996411
Zet de helm maar alvast op... Er komt iets naar onder.....

European Satellite Falling To Earth, And No One Knows Where It Will Land
quote:
Posted in: Space
Posted: November 6, 2013

Satellite Falling Out Of Orbit
A European satellite will soon be falling to Earth, and no one knows quite where it will land. About 25 to 45 fragments of the one-ton spacecraft should survive all the way to the surface, with the largest pieces possibly weighting 200 pounds.

The satellites job was mapping Earths gravitational field in detail, but that gravity will become the crafts enemy sometime in the next few days. The spacecrafts destruction makes it one in a parade of satellites and other objects falling from the sky in so-called uncontrolled entries.

However, it is just one ton of about 100 tons of debris that will fall from the sky just this year, reports The New York Times. While scientists cant predict where the debris will land, they assure there are no known instances of injuries sustained by space debris.

Rune Flogerghagen, the mission manager for the European Space Agencys Gravity Field and Steady-State Ocean Circulation Explorer (GOCE), explained, Its rather hard to predict where the spacecraft will re-enter and impact. Concretely our best engineering prediction is now for a re-entry on Sunday, with a possibility for it slipping into early Monday.

The European satellite has been falling toward Earth since it ran out of propellant last month. It drops about 2.5 miles per day and still had 113 miles to go as of Wednesday. Space.com notes that this isnt the first time a falling spacecraft or satellite stirred up media attention and made the public nervous.

The 2011 re-entries of NASAs Upper Atmosphere Research Satellite (UARS) and the German Rntgensatellit ROSAT satellite caused concern, followed by Russias failed Phobos-Grunt mission to Mars the next year.

Several space groups will follow the GOCEs descent. The ESAs Space Debris Office will also issue re-entry predictions and risk assessments as the satellite continues to fall to Earth. It will update its Member States and relevant safety authorities.
<a href="http://www.vwkweb.nl/" rel="nofollow" target="_blank">Vereniging voor weerkunde en klimatologie</a>
<a href="http://www.estofex.org/" rel="nofollow" target="_blank">ESTOFEX</a>
pi_133113018
Van FrontPage

Brokstukken van de Europese onderzoekssatelliet die zondagavond of -nacht in de dampkring terugkeert zullen waarschijnlijk in de oceaan of de poolgebieden vallen. Dat heeft het Europese ruimtevaartbureau ESA meegedeeld.

De GOCE-satelliet zal waarschijnlijk tussen zondag 19.30 uur en maandag 01.30 uur in de dampkring komen en grotendeels verbranden. Maar er zullen brokstukken overblijven die op aarde zullen vallen. Volgens ESA 'kan een terugkeer boven Europa met een zeer hoge waarschijnlijkheid worden uitgesloten'.

De aardobservatiesatelliet werd in 2009 gelanceerd.
<a href="http://www.vwkweb.nl/" rel="nofollow" target="_blank">Vereniging voor weerkunde en klimatologie</a>
<a href="http://www.estofex.org/" rel="nofollow" target="_blank">ESTOFEX</a>
pi_133506395
21-11-2013

Monsterachtige gammaflits waargenomen


Close-up van de mosterachtige gammaflits GRB 130427A. (Swift Satellite)

Astronomen hebben voor het eerst een extreem krachtige gammaflits waargenomen in onze kosmische ‘achtertuin’. De resultaten van het onderzoek van deze uitbarsting van gammastraling, uitgezonden door een exploderende zware ster, zijn verschenen in het wetenschappelijke tijdschrift Science.

De gammaflits werd op 27 april van dit jaar als eerste opgemerkt door Swift, een satelliet die voortdurend uitkijkt naar nieuwe gammaflitsen. Swift detecteert er gemiddeld een stuk of honderd per jaar, die elk een eigen aanduiding krijgen (in dit geval GRB 130427A).

De gammaflits van april was uitzonderlijk krachtig en langdurig (20 uur) – de ontdekkers spreken dan ook van een ‘monsterflits’. Het nagloeien van een gammaflits is doorgaans nog dagen of weken na de eerste detectie waarneembaar met telescopen op aarde. Maar in dit geval kon het uitdovende restant van de ontplofte ster zelfs maanden worden gevolgd.

Uit de spectrale eigenschappen van de nagloeiende gammaflits van 27 april blijkt dat de ontploffende ster twintig tot dertig keer zo zwaar was als onze zon en snel om zijn as draaide. Tegelijkertijd was de ster slechts drie tot vier keer zo groot als onze zon – relatief compact dus. Sterren van dit type worden Wolf-Rayet-sterren genoemd.

Het onderzoek heeft ook laten zien dat de ontplofte ster deel uitmaakte van een sterrenstelsel op ‘slechts’ 3,75 miljard lichtjaar van de aarde. Dat betekent dat op het moment van de ontploffing het heelal zo’n beetje 10 miljard jaar oud was. (EE)

- See more at: http://www.allesoversterr(...)maflits-waargenomen/

(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_133506420
21-11-2013

‘IceCube’ detecteert eerste energierijke neutrino’s uit het heelal


Artist’s impression van enkele IceCube-detectormodules onder het ijs van Antarctica. (Jamie Yang, The IceCube Collaboration)

Met behulp van een detector in het ijs van Antarctica hebben wetenschappers voor het eerst energierijke neutrino’s gedetecteerd die afkomstig zijn van bronnen buiten ons zonnestelsel. Tussen mei 2010 en mei 2012 wist deze IceCube-detector alles bij elkaar 28 neutrino’s met energien van meer dan 30 teraelektronvolt (TeV) op te vangen. Twee van de neutrino’s hadden zelfs een energie van meer dan 1000 TeV – ongeveer de kinetische energie van een vlieg, samengepakt in een nietig elementair deeltje (Science, 22 november).

Neutrino’s zijn ongeladen deeltjes die zich met de snelheid van het licht voorplanten, vrijwel geen massa hebben en bijna nooit interacties met andere deeltjes aangaan. Hierdoor laten ze zich, anders dan licht, vrijwel niet tegenhouden door materie van extreem hoge dichtheid. Vandaar dat de neutrino’s afkomstig van de befaamde supernova 1987A drie uur eerder op aarde aankwamen dan het licht ervan, dat zich eerst nog een weg moest banen door de ontploffende ster. En vandaar ook dat neutrino’s – ondanks hun onvoorstelbaar grote aantallen – bijzonder moeilijk te detecteren zijn.

De neutrino’s die IceCube de afgelopen jaren heeft gedetecteerd hadden miljoenen keren zoveel energie als de neutrino’s van supernova 1987A. Waar deze extreem energierijke deeltjes vandaan komen, is nog onduidelijk: daar moet IceCube nu juist achter zien te komen. Mogelijk ontstaan ze bij dezelfde uitzonderlijk zware supernova-explosies die ook als oorzaak van de zogeheten gammaflitsen worden gezien. Een andere mogelijkheid is dat ze worden gegenereerd in de directe omgeving van de superzware zwarte gaten in de kernen van sterrenstelsels buiten de Melkweg.

IceCube is een internationaal project waar 260 wetenschappers uit elf landen aan meewerken. De detector omvat een kubieke kilometer Antarctisch ijs, waarin ruim vijfduizend optische modules zijn ingebed. Deze modules zijn gevoelig voor de zwakke lichtflitsjes die ontstaan als neutrino’s in botsing komen met atomen.

De tot nu toe gedetecteerde neutrino’s zijn met wisselende tussenpozen geregistreerd en kwamen uit allerlei richtingen. Om iets over hun herkomst te kunnen zeggen, zal het aantal detecties flink aanzienlijk groter moeten worden. (EE)

(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_133570985
UFO vliegt langs de ISS...

OH Nee wacht... het is... het is... het is een TOMAAT :P

Yes, this is a fresh tomato orbiting in space at 4.8 miles per second
quote:

Ground Control to Major Tom(ato)

No, this is not a photoshop. You are looking at a fresh tomato—a cosmomato? A tomatonaut?—floating in space, orbiting at 4.791 miles per second, 230 miles above your heads. Why the hell is there a tomato in space?

If you're a good spacenerd cadet, you know already that the only things orbiting at 4.791 miles per second, 230 miles above your heads, and capable of having a fresh tomato onboard could be a) the International Space Station or b) an alien spaceship full of sentient, warp-drive capable alien tomatoes getting ready to strike our planet for centuries of tomato sacrifices by humans.

Astronaut Koichi Wakata‏ has the answer: "One fresh tomato for dinner makes us happy in space. It came up with us on Soyuz TMA-11M two weeks ago." I wish I could have tomato salads in space too.

<a href="http://www.vwkweb.nl/" rel="nofollow" target="_blank">Vereniging voor weerkunde en klimatologie</a>
<a href="http://www.estofex.org/" rel="nofollow" target="_blank">ESTOFEX</a>
pi_133621131
quote:
0s.gif Op zondag 24 november 2013 13:20 schreef -CRASH- het volgende:
UFO vliegt langs de ISS...

OH Nee wacht... het is... het is... het is een TOMAAT :P

Yes, this is a fresh tomato orbiting in space at 4.8 miles per second

[..]

Lijkt me nog best lastig eten met alle sappen die eruit komen.
pi_133626787
quote:
10s.gif Op maandag 25 november 2013 20:27 schreef Sloggi het volgende:

[..]

Lijkt me nog best lastig eten met alle sappen die eruit komen.
Of je snijdt het in plakjes en verpakt het
voordat je de ruimte ingaat.
Of er word voor het eten een gaatje ingeprikt
zodat de spanning van de tomaat minder is
zodat ie niet spat
<a href="http://www.vwkweb.nl/" rel="nofollow" target="_blank">Vereniging voor weerkunde en klimatologie</a>
<a href="http://www.estofex.org/" rel="nofollow" target="_blank">ESTOFEX</a>
pi_133972944
03-12-2013

Jupitermaan Europa kent mogelijk ‘warme’ oceaanstromingen


Computersimulatie van de stromingen in de ‘onderijse’ oceaan van de Jupitermaan Europa. (University of Texas Institute for Geophysics)

In de oceaan die onder de ijskorst van de Jupitermaan Europa schuilgaat treden mogelijk stromingen op die gunstig kunnen zijn voor het instandhouden van primitieve organismen. Dat volgt uit computersimulaties door onderzoekers van twee Amerikaanse universiteiten en het Max-Planck-Institut fr Sonnensystemforschung (Nature Geosciences, 1 december).

De berekeningen laten zien dat de oceaan van Europa een circulatiepatroon in stand kan houden waarbij aan de evenaar relatief warm water opstijgt, terwijl aan de polen juist koud water de diepte in zakt. Zo’n circulatiepatroon zou het bestaan kunnen verklaren van de chaotische gebieden die de ijskorst van Europa rond de evenaar vertoont.

De toetsing van deze circulatiehypothese zal overigens nog wel even op zich laten wachten. Pas over een jaar of tien vertrekken er weer n of twee ruimtesondes richting Jupiter: de Europese JUICE-missie en wellicht ook de Europa Clipper van NASA. Dat betekent dat we pas rond 2030 meer te weten zullen komen over het inwendige van deze intrigerende Jupitermaan. (EE)

(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
  zaterdag 7 december 2013 @ 16:24:38 #93
65434 Parafernalia
Leuker als je denkt
pi_134019127
Eindelijk iemand die denkt wat iedereen zegt
pi_134021303
quote:
Copy/past er de volgende keer ook het verhaal erbij
<a href="http://www.vwkweb.nl/" rel="nofollow" target="_blank">Vereniging voor weerkunde en klimatologie</a>
<a href="http://www.estofex.org/" rel="nofollow" target="_blank">ESTOFEX</a>
pi_134073169
06-12-2013

Moon Express: “Met deze private maanlander gaan we in 2015 naar de maan!”



De private ruimtevaartorganisatie Moon Express heeft gisteren zijn maanlander MX-1 gepresenteerd. De maanlander – die ook wel wordt aangeduid als ‘de iPhone van de ruimte’ – moet in 2015 voet op de maan gaan zetten.

De MX-1 is niet zomaar een maanlander. De lander is van heel veel markten thuis. Zo kan deze niet alleen – tegen een fractie van de huidige kosten – goederen op de maan zetten, maar ook ruimteafval opruimen en satellieten in een baan om de aarde brengen. “De MX-1 is ‘de iPhone van de ruimte’,” stelt Bob Richards, mede-oprichter van Moon Express. “Het is een platform met meerdere applicaties.”


Afbeelding: Moon Express.
Het belangrijkste doel dat de MX-1 nastreeft, is het verkennen van de maan. Moon Express heeft als doel de mysteries die de maan nog herbergt, te ontrafelen en te achterhalen hoe de maan de mensheid dienen kan. Bijvoorbeeld als een bron van grondstoffen die op aarde schaars beginnen te worden.

MX-1 is ongeveer zo groot als een koffietafel en redelijk ‘groen’. De lander gebruikt zonlicht als energiebron en waterstofperoxide als raketbrandstof.

Het is de bedoeling dat MX-1 in 2015 al gaat zien wat deze in huis heeft. Moon Express wil de lander dan enkele goederen op de maan af laten leveren. Het zou voor het eerst zijn dat een private lander voet op de maan zette. Met die primeur aast Moon Express ook op de Google Lunar X Prize: een slordige twintig miljoen dollar die Google uitlooft aan het bedrijf dat er als eerste in slaagt om een lander op het maanoppervlak te zetten. Ondernemingen hebben tot en met 2015 de kans om die prijs te innen, daarna vervalt het aanbod van Google.


MX-1 fotografeert zichzelf op de maan. Afbeelding: Moon Express.

(scientias)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_134138481
Vraagje:
In het artikel drie-piepjonge-exoplaneten-direct-gefotografeerd staat vermeld dat telescopen erin geslaagd zijn om deze exoplaneten rechtstreeks te fotograferen op een afstand van 470 lichtjaar van de aarde.

Nu zijn er echter talrijke exoplanets ontdekt die vele malen dichterbij staan, en zelfs verschillende habitable exoplanets die om en nabij 20 tot 25 lichtjaar verwijderd zijn.

Ze staan dus veel dichterbij en omdat ze in de goldilock zone zitten zijn ze ook nog eens interessanter.
Waarom worden deze planeten dan niet gefotografeerd?
En zou het ook mogelijk zijn om met de huidige telescopen meer te zien dan slechts een stipje?
Never argue with idiots. First they will lower you to their level then beat you with experience.
pi_134142451
11-12-2013

Wat zag ruimtesonde Juno toen deze langs de aarde scheerde? Nou, dit!



Op 9 oktober scheerde ruimtesonde Juno langs de aarde, waarna deze eindelijk koers kon zetten richting Jupiter. Tijdens die scheervlucht maakte de sonde foto’s van onze aarde en de maan. En NASA heeft daar nu een fraai filmpje van gemaakt.

De beelden die we in het filmpje zien, zijn gemaakt door een camera die zich op het puntje van n van Juno’s zonnepanelen bevindt. De camera kreeg de aarde en de maan in het vizier toen Juno daar zo’n 966.000 kilometer van verwijderd was.

De beelden hebben een vrij lage resolutie. Toch brengen ze prachtig in beeld hoe onze aarde er voor een verre vreemdeling uit zou zien.

Juno werd in 2011 gelanceerd en is sindsdien onderweg naar Jupiter. Om voldoende snelheid te maken, cirkelde Juno enige tijd door het zonnestelsel. De ontmoeting met de aarde – in oktober van dit jaar – was bedoeld om de ruimtesonde letterlijk een duwtje in de rug te geven. Door de scheervlucht langs de aarde versnelde de sonde met zo’n 7,3 kilometer per seconde. En daarmee is deze nu eindelijk echt op weg naar Jupiter. Naar verwachting komt Juno daar in 2016 aan.


(scientias.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_134142510
quote:
0s.gif Op woensdag 11 december 2013 00:25 schreef eight het volgende:
Vraagje:
In het artikel drie-piepjonge-exoplaneten-direct-gefotografeerd staat vermeld dat telescopen erin geslaagd zijn om deze exoplaneten rechtstreeks te fotograferen op een afstand van 470 lichtjaar van de aarde.

Nu zijn er echter talrijke exoplanets ontdekt die vele malen dichterbij staan, en zelfs verschillende habitable exoplanets die om en nabij 20 tot 25 lichtjaar verwijderd zijn.

Ze staan dus veel dichterbij en omdat ze in de goldilock zone zitten zijn ze ook nog eens interessanter.
Waarom worden deze planeten dan niet gefotografeerd?
En zou het ook mogelijk zijn om met de huidige telescopen meer te zien dan slechts een stipje?
mss is je vraag hier beter op z'n plaats ;)
W&T / [CENTRAAL] Exo-Planeten Topic #2
Maar ik zou zeggen dat de reden hiervoor simpel is en ook al aangegeven is in het artikel, we hebben meer krachtigere telescopen nodig. De KEck is pas een van de eerste telescopen waarmee licht van een ster uit een opname gefilterd kan worden, zodat een eventueel planetenstelsel van de betreffende ster waargenomen kan worden.

[ Bericht 5% gewijzigd door ExperimentalFrentalMental op 11-12-2013 10:30:12 ]
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
  vrijdag 13 december 2013 @ 14:55:21 #99
38496 Perrin
Toekomst. Made in Europe.
pi_134225628
quote:
Hubble spots water spuring from Europa

Jupiter’s icy moon Europa, home to a probable buried ocean, just added another twist to its exotic cool. The Hubble Space Telescope has spotted possible plumes of water spraying from Europa’s south pole.

The jets resemble the giant icy geyser seen on Saturn’s moon Enceladus. Plumes on Europa could be even more exciting because they hint at the ability to tap a subsurface habitat that might even harbour extraterrestrial life.

“If this pans out, it’s potentially the biggest news in the outer Solar System since the discovery of the Enceladus plume,” says Robert Pappalardo, a planetary scientist at the Jet Propulsion Laboratory in Pasadena, California, who was not involved in the research.
Vr het internet dacht men dat de oorzaak van domheid een gebrek aan toegang tot informatie was. Inmiddels weten we beter.
pi_134319084
12-12-2013

Eerste edelgasmoleculen ontdekt in de ruimte


Gecombineerde opname van de Krabnevel, gemaakt door de ruimtetelescopen Hubble (blauw = zichtbaar licht) en Herschel (rood = infrarood licht). Uit een analyse van de Herschel-gegevens blijkt dat het gas van de supernovarest onder meer argonhydride bevat. (NASA, ESA, Alison Loll & Jeff Hester (University of Arizona))

Een team van voornamelijk Europese astronomen is er voor het eerst in geslaagd om edelgasmoleculen waar te nemen in de ruimte. Met behulp van de infraroodsatelliet Herschel hebben zij in de Krabnevel, het bijna duizend jaar oude restant van een supernova-explosie, de chemische vingerafdruk van argonhydride-ionen ontdekt (Science, 13 december).

De ontdekking werd gedaan bij een onderzoek van koel stof in diverse supernovarestanten. Dat daarbij argonhydride werd opgespoord kwam als een grote verrassing, omdat een edelgas als argon maar heel moeilijk moleculen – bindingen met andere atomen – vormt. Dat dit uitgerekend in de roerige omgeving van een supernova wel lukt is opmerkelijk.

Het argon dat in de Krabnevel is waargenomen is niet de stabiele variant (argon-40), die veel voorkomt in de aardatmosfeer, maar de isotoop argon-36. In de ruimte komt juist deze theoretisch instabiele isotoop, die ontstaat bij supernova-explosies, het meest voor. In dit geval lijkt de energie van de neutronenster in het hart van de Krabnevel het argon te hebben geoniseerd, waardoor het bindingen kan aangaan met waterstofatomen.

De ontdekking van argon-36 in de Krabnevel bevestigt de theoretische voorspelling dat bij een supernova-explosie veel argon-36 en geen argon-40 wordt geproduceerd. (EE)

(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_134319219
14-12-2013

De Rosetta-missie: een fascinerende reis naar de oorsprong van het leven



2014 wordt een intensief jaar voor ESA’s kometenjager Rosetta. Na een reis van bijna tien jaar en een winterslaap van 957 dagen zal ruimtesonde Rosetta komeet Churyumov-Gerasimenko ontmoeten. Als klap op de vuurpijl maakt lander Philae zich klaar om voor het eerst in de geschiedenis te landen op een komeet. Rosetta is n van de meest complexe en ambitieuze missies ooit. Tijd om de missie eens onder de loep te nemen.


Een prachtig beeld van Rosetta boven Mars, gemaakt door de Philae-camera op een afstand van ongeveer duizend kilometer van Mars. Foto: CIVA / Philae / ESA.

Sinds november 1993 hebben wetenschappers en ingenieurs uit Europa en de Verenigde Staten hun krachten gebundeld om de ruimtesonde Rosetta en een lander genaamd Philae te bouwen. Rosetta werd in 2004 gelanceerd en zette middels een aantal flyby’s langs de aarde en Mars koers richting komeet Churyumov-Gerasimenko. Rosetta in de buurt van de komeet Churyumov Gerasimenko krijgen is niet makkelijk. “Geen enkele bestaande raket is in staat om een ruimtesonde rechtstreeks naar een komeet te sturen. In plaats daarvan slingert Rosetta door het zonnestelsel mede dankzij de zwaartekracht van de aarde en Mars. “De Rosetta-missie is een fascinerende reis naar onze oorsprong,” vertelt Matt Taylor, projectwetenschapper bij het ESA Rosetta-team. “Rosetta is uniek omdat het de eerste missie is die heel dicht bij een komeet zal komen en een lander zal plaatsen. Daarnaast zal de ruimtesonde getuige zijn van de spectaculaire transformatie van de komeet naarmate de afstand tot de zon kleiner wordt.”

Wakker worden
In juni 2011 werd Rosetta in een diepe winterslaap gebracht voor de koudste, meest afgelegen deel van de reis. Rosetta werd in een langzame draai gezet om de stabiliteit te handhaven en haar zonnevleugels naar zon gericht om zoveel mogelijk zonlicht als mogelijk op te vangen. “Het is de eerste missie voorbij de asterodengordel die afhankelijk is van energie-opwekking door de zon, waardoor de sonde in staat is te opereren op 800 miljoen kilometer van de zon.” ESA is bezorgd om de gezondheid van het ruimtevaartuig. Zonder kleerscheuren een ruimtereis van meer dan tien jaar doorkomen is heel wat. “De onderdelen van Rosetta zijn uitvoerig getest, zodat zij kan omgaan met de ontberingen in de ruimte. We weten niet meer van Rosetta als toen ze in de sluimerstand ging,” aldus Taylor. Op dit moment zijn zowel de komeet als Rosetta op de terugreis naar het binnenste van het zonnestelsel en staat het Rosetta-team klaar om op 20 januari 2014 Rosetta, na een winterslaap van 957 dagen, wakker te maken.

Ontmoeting
“Zodra we de ruimtesonde met succes uit de winterslaap hebben gehaald en de instrumenten uitvoerig zijn getest, zullen we voorzichtig de komeet naderen en metingen verrichten.” Op het moment dat Rosetta wakker wordt, bevindt de sonde zich op nog zo’n negen miljoen kilometer van de komeet. Begin mei 2014 is die afstand naar verwachting verkleind tot twee miljoen kilometer en dan worden de eerste beelden van de Churyumov-Gerasimenko verwacht.

BELANGRIJKE LES
De ruimtesonde Rosetta is gebouwd met technologie van de jaren negentig en is niet de eerste ruimtesonde die naar een komeet wordt gestuurd. ESA’s Giotto werd ontworpen om de mysteries rond de komeet Halley op te lossen. Op 13 maart 1986 vloog Giotto heel dicht langs de komeet. Niemand had verwacht dat de ruimtesonde het spervuur aan komeetstof zou overleven. Hoewel Giotto flink werd beschadigd tijdens de flyby, bleven de meeste instrumenten operationeel. “De Giotto-missie was voor de ESA een belangrijke les. Hierdoor kon de technologie voor toekomstige missies zoals Rosetta worden verbeterd.”

Rosetta zal de eerste ruimtesonde zijn die, op korte afstand, getuige is van een spectaculaire transformatie van de komeet. De verwachting is dat het prachtige beelden oplevert, maar het is ook een groot gevaar. Naarmate de komeet in toenemende intensiteit wordt blootgesteld aan de straling van de zon begint het ijs te sublimeren. Het gas dat uit de kern ontsnapt neemt ook stof mee en dat leidt tot de vorming van twee staarten. De ionenstaart bevat geoniseerd gas en stof en stroomt altijd in tegengestelde richting van de zon. De stofstaart van microscopische stofdeeltjes draait enigszins in de richting van de baan van de komeet. Hoewel het gas en stof de helderheid verhoogt, verbergt het ook de kern van de komeet. Het gas en het stof kunnen er voor zorgen dat Rosetta en Philae schade oplopen. Rosetta zal komeet Churyumov-Gerasimenko in het koude gebied van het zonnestelsel ontmoeten op het moment dat de komeet nog geen activiteit vertoont. “Het ontwerp van de baan van Rosetta is zodanig goed uitgezocht dat het ruimtevaartuig de gevaarlijke gebieden vermijdt, zoals de staart van de komeet. De navigatiecamera en het regelsysteem rekent op het zien van een deel van de zonnige zijde van de komeet, zodat het ruimtevaartuig niet in het staartgebied terechtkomt.”

Landing
Voor het eerst in de geschiedenis van de mensheid zal er een poging gedaan worden om te landen op een komeet. Rosetta zal een serie manoeuvres maken om dichtbij de komeet te komen en dan zal de snelheid worden verlaagd tot ongeveer 25 meter per seconde. Het naderen van een komeet, erom heen cirkelen en er ook nog eens op landen is en delicate aangelegenheid. Aangezien er weinig bekend is van de komeet moeten beelden en analyses van de komeet meer duidelijkheid verschaffen. “Aan de hand van die informatie besluiten wetenschappers en operationele teams wat de beste landingsplaats zal zijn. Hierdoor kunnen wij de veiligheid van de lander het beste waarborgen.” Uiteindelijk wordt het ruimtevaartuig in een baan rond de kern van de komeet gebracht op een afstand van ongeveer 25 kilometer. “De zwaartekracht van de komeet is een miljoen keer kleiner dan die van de aarde. Een natuurlijke baan om de komeet is daardoor alleen mogelijk onder de 30 kilometer,” aldus Taylor. In november 2014 wordt de lander Philae losgelaten op een hoogte van ongeveer een kilometer en zal op loopsnelheid landen op de uitgekozen landingsplaats. Onmiddellijk na de landing zal een harpoen worden afgevuurd om de lander te verankeren en te voorkomen dat Philae ontsnapt aan de zeer zwakke zwaartekracht van de komeet. Op de komeet zal Philae hoge resolutie foto’s maken en boringen verrichten op het oppervlak. De ruimtesonde Rosetta zal in een baan om de komeet Churyumov-Gerasimenko blijven in de nabijheid van de ijzige kern. Het zal meer dan een jaar duren voordat de opmerkelijke missie, in december 2015, tot een einde komt.


Rosetta’s Philae lander op de kern van de komeet. Animatie: ESA / AOES Medialab

Of de Rosetta-missie een succes wordt, is de nog de vraag. Op 20 januari weten we of Rosetta wakker wordt en klaar is voor de laatste etappe van haar bijzondere reis. “Ik ben ervan overtuigd dat we in staat zijn om dat te doen. Van daaruit moeten we de belangrijkste uitdagingen aangaan zoals de ontmoeting met de komeet en vervolgens de landing. Echter, voor mij is het belangrijkste aspect de wetenschap. Kometen zijn de meest primitieve objecten in het zonnestelsel. Een tijdcapsule uit de vroege stadia van de vorming van ons zonnestelsel. Kometen worden verantwoordelijk gehouden voor het leveren van een groot deel van het water in het zonnestelsel, waaronder het water op aarde. Door te kijken naar bepaalde isotopen zullen we in staat zijn om verhoudingen van de komeet te vergelijken met die van de aarde en de link tussen het ontstaan van het leven, de aarde en de kometen versterken,” aldus Taylor. De ijzige resten van de vorming van de planeten kunnen de sleutel zijn tot het ontrafelen van het mysterie dat ‘de oorsprong van het leven’ heet.

(scientias.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_134936496
Magnetisch veld zon omgedraaid

Spectaculair nieuws zo voor het einde van 2013. Het magnetisch veld van de zon heeft zich de afgelopen week omgedraaid. Dat betekent heel nvoudig dat de zuidpool nu de noordpool is geworden en omgekeerd. Of dit grote gevolgen zal hebben voor de Aarde is voorlopig nog onzeker.

Kans op spectaculair noorderlicht

Dr. Tony Phillips van NASA spreekt over een belangrijk evenement, want een ompoling van het magnetisch veld op de zon vindt slechts om de 11 jaar plaats. Of we daar op Aarde veel van gaan merken is nog maar de vraag, want het lijkt zich vooral af te spelen in de heliosfeer (gebied waar de zonnewind aanwezig is). Als deze geoniseerde deeltjes van de zon doordringen (via de heliopauze) richting onze magnetosfeer kan er spectaculair noorderlicht ontstaan (poollicht).

Problemen met communicatie

Het stormachtig ruimteweer kan zijn invloed hebben op de communicatie op Aarde. Doordat satellieten overspoelt worden door elektronisch geladen deeltjes zouden deze verbindingen kortstondig onderbroken kunnen worden. Het moge duidelijk zijn. De ruimte is deze keer actiever dan het doorsnee weer in West-Europa.

Bron bericht: www.noodweer.be
<a href="http://www.vwkweb.nl/" rel="nofollow" target="_blank">Vereniging voor weerkunde en klimatologie</a>
<a href="http://www.estofex.org/" rel="nofollow" target="_blank">ESTOFEX</a>
pi_135178766
06-01-2014

Eerste gamma-waarnemingen van zwaartekrachtslens


Artist impression van een 'blazar'. (NASA)

Met de Amerikaanse ruimtetelescoop Fermi is voor het eerst energierijke gammastraling waargenomen van een zogeheten zwaartekrachtslens. Het gaat om een sterrenstelsel op een afstand van 4,35 miljard lichtjaar met een superzwaar zwart gat in de kern. Straling uit de omgeving van dit zwarte gat is min of meer op de aarde gericht; zulke energierijke objecten worden 'blazars' genoemd. Op weg naar de aarde beweegt het licht van de blazar (B0218+357 geheten) door een dichterbij gelegen sterrenstelsel. Daarbij wordt het enigszins afgebogen en versterkt door de zwaartekracht van het voorgrondstelsel - astronomen spreken in zo'n geval van een zwaartekrachtslens.

In september 2012 vertoonde de blazar een krachtige uitbarsting op radiogolflengten. Sterrenkundigen hielden het object vervolgens in de gaten met de ruimtetelescoop Fermi, die gevoelig is voor energierijke gammastraling, die ook door de blazar wordt uitgezonden. Op die manier werden vertraagde uitbarstingen waargenomen, veroorzaakt doordat de straling van de blazar - dankzij de tussenliggende zwaartekrachtslens - langs verschillende routes op aarde aankomt, met steeds een net wat andere reistijd.

Uit de waarnemingen blijkt dat de gammastraling uit een ander gebied van de blazar afkomstig moet zijn dan de minder energierijke radiostraling. Ook is het gebied waaruit de gammastraling afkomstig is veel kleiner dan het gebied waarin radiostraling en zichtbaar licht wordt geproduceerd. Dankzij de zwaartekrachtslens kan dus informatie over het verre object worden afgeleid die anders nooit beschikbaar was geweest. De resultaten worden binnenkort gepubliceerd in Astrophysical Journal Letters en zijn vandaag gepresenteerd op de 223ste bijeenkomst van de American Astronomical Society in Washington, D.C. (GS)

(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
  donderdag 9 januari 2014 @ 13:47:37 #104
390538 Dimauro
Vuurbezweerder
pi_135271642
Vandaag mooi stuk over een bruine dwergster in de Volkskrant. Heb het idee dat een wetenschapsredacteur interesse heeft voor het heelal, er staan iedere keer leuke stukken in de krant.

http://www.volkskrant.nl/(...)e-dwergsterren.dhtml


edit: zie nu dat het van allesoversterrenkunde komt :@

[ Bericht 16% gewijzigd door Dimauro op 09-01-2014 14:07:46 ]
I'm not the girl in the picture..
  vrijdag 10 januari 2014 @ 13:51:13 #105
277627 Seven.
We are Borg.
pi_135314678
Iemand noorderlicht gezien?
Resistance is futile.
pi_135468893
quote:
7s.gif Op vrijdag 10 januari 2014 13:51 schreef Seven. het volgende:
Iemand noorderlicht gezien?
nope :) jij?
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_135468913
13-01-2014

Voor het eerst in veertig jaar zien we onze planeet vanaf het maanoppervlak



Hoe ziet de aarde eruit vanaf het oppervlak van de maan? Op deze vraag geeft de Chinese maanlander Chang’e 3 nu antwoord. En wel met een hl mooi kiekje.

Ruim een maand na de eerste landing van een Chinese maanlander komt China nu met meer nieuwe haarscherpe foto’s. Dit meldt het blog Universe Today. Het is voor het eerst in veertig jaar tijd dat we zien hoe de aarde er vanaf de maan uitziet. In veertig jaar tijd is er visueel weinig aan de aarde veranderd, maar toch is het een leuk weetje.





Op de eerste foto is de aarde in normaal licht zichtbaar. De foto is gemaakt op Eerste Kerstdag. Het wolkendek en de blauwe oceaan is duidelijk herkenbaar. De tweede foto is op 16 december 2013 gemaakt en toont de aarde in extreem ultraviolet licht. Hierdoor is de plasmasfeer van onze planeet goed zichtbaar.

En dan nog een paar hele mooie foto’s van de Yutu-rover en de Chang’e 3-lander. Dit duo maakt foto’s van elkaar, waardoor het maanoppervlak iets minder kaal oogt.





(scientias.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_135468935
09-01-2014

Is dit de vreemdste ster in het universum?

Astronomen ontdekten deze week een zeer bijzondere en zeldzame ster. Op dit kosmische verrassingsei jaagden zij al bijna 40 jaar.


Een tekening van een neutronenster. Bron: NASA

De gevonden ster is een zeldzame samensmelting van twee andere galactische objecten: een rode reus en een neutronenster. Rode reuzen zijn gigantische sterren die in de laatste fase zitten van hun leven en daarin opgepompt worden tot enorme proporties – een toestand die onze eigen zon over grofweg 5 miljard jaar zal bereiken. Neutronensterren zijn daarentegen juist heel klein, maar hebben wel een gigantische dichtheid. Zij ontstaan wanneer sterren sterven en ineenstorten onder hun eigen zwaartekracht. Wanneer hele zware sterren dat doen, ontstaan zwarte gaten, maar wanneer iets minder zware sterren dat doen ontstaan de iets minder extreme, maar tevens onvoorstelbaar zware neutronensterren.

Wanneer deze twee objecten met elkaar in aanraking komen, kan volgens sommige astronomen een soort kosmisch verrassingsei ontstaan: een rode reus met een neutronenster in zijn binnenste. Sterrenkundigen opperden al in 1975 dat deze zogeheten Thorne-Żytkow-objecten mogelijk zouden kunnen bestaan. Hoewel sindsdien een aantal mogelijke Thorne-Żytkow-objecten ontdekt werden, werd van geen enkele het bestaan definitief bevestigd.

Daarin komt nu vermoedelijk verandering. Emily Levesque van de Amerikaanse University of Colorado meldde begin deze week op een bijeenkomst van de American Astronomical Society dat zij een dergelijke ster ontdekt heeft, schrijft Nature News. Omdat haar resultaat nog niet in een vakblad is gepubliceerd, maakte zij nog niet bekend waar de ster zich exact bevindt. Zeker is wel dat de ster in in de zogeheten Kleine Magelhaense Wolk zit, een dwergsterrenstelsel met enkele honderden miljoenen sterren dat zich relatief erg dicht bij onze melkweg bevindt.

De reden dat Levesque meent dat zij een Thorne-Żytkow-object heeft gevonden, is omdat de onderzoekers in de ster verhoogde hoeveelheden van de elementen lithium, rubidium en molybdeen aantroffen. Volgens astronomen bevatten Thorne-Żytkow-objecten deze stoffen omdat de aanwezigheid van de neutronenster in het binnenste van de rode reus de gebruikelijke fusieprocessen van de ster overhoop gooit.

(newscientist.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_135533148
We zijn er bijna, we zijn er bijna
maar nog niet helemaal.
(kontje kaal!)
We zijn er bijna, we zijn er bijna
maar nog niet helemaal.

<a href="http://www.vwkweb.nl/" rel="nofollow" target="_blank">Vereniging voor weerkunde en klimatologie</a>
<a href="http://www.estofex.org/" rel="nofollow" target="_blank">ESTOFEX</a>
pi_135633433
17-01-2014

Japan wil ruimtepuin vangen... met een groot net


thinkstock.

De hoeveelheid puin in de ruimte is gigantisch en niet ongevaarlijk. De Japanse ruimtevaartorganisatie is van plan om de rommel met behulp van een magnetisch net uit het heelal te halen. Dat schrijft South China Morning Post.

Het uitvindsel van ruim 300 meter lang en nog geen halve meter breed wordt volgende maand gelanceerd. In theorie klinkt het simpel: het net zal in de ruimte geplaatst worden, rondzwevend puin aantrekken en door het gewicht langzaamaan opnieuw naar de aarde zakken. Eens in de atmosfeer zullen het vangnet en het verzamelde puin verbranden.

Het project zit nog in de testfase en de krant meldt dat het vangnet allicht nog groter zal worden. Japan hoopt tegen 2019 een definitief systeem om puin te ruimen klaar te hebben.

(HLN)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
  zaterdag 18 januari 2014 @ 10:00:15 #111
390538 Dimauro
Vuurbezweerder
pi_135634117
quote:
0s.gif Op zaterdag 18 januari 2014 09:01 schreef ExperimentalFrentalMental het volgende:
17-01-2014

Japan wil ruimtepuin vangen... met een groot net

[ afbeelding ]
thinkstock.

De hoeveelheid puin in de ruimte is gigantisch en niet ongevaarlijk. De Japanse ruimtevaartorganisatie is van plan om de rommel met behulp van een magnetisch net uit het heelal te halen. Dat schrijft South China Morning Post.

Het uitvindsel van ruim 300 meter lang en nog geen halve meter breed wordt volgende maand gelanceerd. In theorie klinkt het simpel: het net zal in de ruimte geplaatst worden, rondzwevend puin aantrekken en door het gewicht langzaamaan opnieuw naar de aarde zakken. Eens in de atmosfeer zullen het vangnet en het verzamelde puin verbranden.

Het project zit nog in de testfase en de krant meldt dat het vangnet allicht nog groter zal worden. Japan hoopt tegen 2019 een definitief systeem om puin te ruimen klaar te hebben.

(HLN)
Bestaat dat ruimtepuin uit afgeschreven satellieten en resten van raketten? Of wat moet ik me daar bij voorstellen..
I'm not the girl in the picture..
  zaterdag 18 januari 2014 @ 14:33:55 #112
38496 Perrin
Toekomst. Made in Europe.
pi_135640593
quote:
Wekker moet ruimtesonde op 800 miljoen kilometer uit winterslaap halen

Op 800 miljoen kilometer van de aarde gaat maandagochtend een wekker af. Die moet een Europese ruimtesonde uit een winterslaap van 957 dagen halen. Na het alarm volgen spannende uren. Op zijn vroegst maandagavond wordt duidelijk of Rosetta, zoals de sonde heet, inderdaad wakker is geworden. Lukt het niet, dan is een ambitieuze missie van ongeveer een miljard euro hoogstwaarschijnlijk mislukt. .

De Rosetta werd in 2004 gelanceerd. De sonde is op weg naar een komeet die 67P/Tsjoerjoemov-Gerasimenko heet. Dat is een zwart brokstuk van steen, stof en ijs. In augustus van dit jaar komt de sonde aan. Als eerste vaartuig ooit moet de Rosetta gaan meevliegen met een komeet. Bovendien zet ze in november een lander, Philae genaamd, op het oppervlak. Ook dat is nog nooit eerder gedaan.
(Zie ook de OP van dit deel)
Vr het internet dacht men dat de oorzaak van domheid een gebrek aan toegang tot informatie was. Inmiddels weten we beter.
pi_135643423
http://www.astroblogs.nl/(...)escoop-is-overleden/


Vandaag werd bekendgemaakt dat op 15 januari 2014 John Dobson op 98-jarige leeftijd in Burbank (Californi) is overleden. Hij was de uitvinder naar de naar hem genoemde Dobson-telescoop, de eenvoudige, goedkope, maar onder amateur-astronomen zeer populaire telescoop
Ware Wijsheid Liefdevolle Vrede
Peaceful Warrior "What are you?" "This Moment"
pi_135708490
18-01-2014

Is de zon in slaap gevallen?


epa.

Normaal zou de zon rond deze tijd van het jaar moeten barsten van de activiteit maar de ster houdt zich nu angstvallig gedeisd, enkele krachtige explosies niet te na gesproken. "De zon is al 100 jaar niet meer zo rustig geweest", verklaren verbaasde wetenschappers. De keren dat dit in het verleden gebeurde, waren de winters wel erg streng. Houdt de zon een lange winterslaap en wat zijn de mogelijke gevolgen?


epa.


ap.


photo news.


reuters.


afp.

"Ik ben al dertig jaar zonnefysicus en ik heb nog nooit iets dergelijk gezien", vertelt Richard Harrison van het Rutherford Appleton Laboratory in Oxfordshire aan de BBC. Hij toont recente beelden van de ster. Het gelaat van de zon is "expressieloos".

Zonnemaxima
De zon kent normaal een cyclus die zo'n elf jaar duurt. Normaal zou nu ongeveer de periode met maximale activiteit moeten aanbreken (het zonnemaxima) met heel veel zonnevlekken maar in tegenstelling tot de verwachtingen is het oppervlak heel rustig. In plaats van gestaag in activiteit te stijgen, daalt het aantal zonnevlekken en lijkt de zon dus gas terug te nemen.

Kleine IJstijd
Toch is het niet de eerste keer dat dit gebeurt. Ook in de tweede helft van de 17e eeuw tot halverwege de 18e eeuw was het aantal zonnevlekken erg laag. Normaal worden er jaarlijks gemiddeld 50.000 zonnevlekken waargenomen maar volgens historische bronnen werden er in die periode slechts 50 geteld. Die rustige fase werd toen een Maunderminimum genoemd. De verminderde zonneactiviteit ging gepaard met extreem koude winters in Europa. De Kleine IJstijd was een feit.

10.000 jaar
Volgens professor Mike Lockwood van de universiteit van Reading vermindert de activiteit van de zon aan een schrikbarend tempo waardoor er een nieuw Maunderminimum lijkt aan te komen. Het is naar verluidt zelfs 10.000 jaar geleden dat de activiteit zo snel afzwakte. Zonnefysici schatten de kans dat de zon binnen veertig jaar opnieuw in een Maunderminimumfase terechtkomt op twintig procent.

Klimaatverandering
Vermits het weer op Aarde sterk wordt benvloed door de zonneactiviteit of het gebrek daaraan, is de kans dus groot dat Europa op termijn zeer strenge winters te verwerken krijgt. Al zou de op til zijnde klimaatverandering dit effect nog kunnen afzwakken. Tijdens de Maunderminimumfase krijgen we het noorderlicht nog amper te zien want dat fenomeen hangt volledig samen met de zonneactiviteit.

Onvoorspelbaar
Terwijl de gevolgen van een zon in 'winterslaap' nog niet voldoende gekend zijn, zijn wetenschappers het alvast eens over het feit dat de ster zeer onvoorspelbaar is en eigenlijk nog alles mogelijk blijft. "Het voelt raar aan om de zon zo rustig te zien maar het benadrukt evenzeer hoe weinig we eigenlijk echt begrijpen van onze zon", besluit Richard Harrison.

(HLN)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_135708524
19-01-2014

'Kosmisch web' voor het eerst gefotografeerd


Foto van het kosmisch web. (S. Cantalupo (UCSC))

Voor het eerst zijn sterrenkundigen erin geslaagd om een foto te maken van de ruimtelijke structuur van het 'kosmisch web' - de ijle maar uitgestrekte gasslierten die verschillende sterrenstelsels in het heelal met elkaar verbinden.

Uit computersimulaties was al gebleken dat het gas in het vroege, uitdijende heelal (voornamelijk waterstof en helium) zich zou moeten verdelen in een spinnewebachtige structuur van draderige filamenten. Op de knooppunten van dit 'kosmisch web' zijn later de afzonderlijke sterrenstelsels ontstaan.

Op basis van absorptiepatronen in het licht van ver verwijderde quasars was het bestaan van intergalactische gasslierten al aangetoond, maar een echte 'foto' van het kosmisch web, waarop de ruimtelijke verdeling te zien is, was nog nooit gemaakt. Dat is nu voor het eerst wl gelukt, met de 10-meter Keck I-telescoop op Mauna Kea, Hawaii.

De sterrenkundigen, onder leiding van Sebastiano Cantalupo van de Universiteit van Californi in Santa Cruz, maakten dankbaar gebruik van een nabijgelegen 'schijnwerper': de quasar UM287. Quasars zijn de extreem heldere kernen van verre sterrenstelsels; de energierijke straling van een quasar wordt opgewekt in de directe omgeving van het superzware zwarte gat in de kern van het stelsel.

De fluorescerende werking van de quasarstraling brengt een deel van het omringende kosmisch web tot gloeien. Door gebruik te maken van een speciaal ontwikkeld filter dat uitsluitend straling doorlaat met de verwachte fluorescentie-frequentie, slaagden de sterrenkundigen erin het kosmisch web vast te leggen - in elk geval een deel in de omgeving van de quasar. De draderige structuur is op de resulterende foto vrij goed te zien.

De resultaten zijn vandaag gepubliceerd in Nature. (GS)

(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
  maandag 20 januari 2014 @ 18:55:39 #116
47122 ATuin-hek
theguyver's sidekick!
pi_135728632
Zitten meer mensen te wachten op Rosetta? :)
Egregious professor of Cruel and Unusual Geography
Onikaan ni ov dovah
pi_135729004
quote:
0s.gif Op maandag 20 januari 2014 18:55 schreef ATuin-hek het volgende:
Zitten meer mensen te wachten op Rosetta? :)
Op alles wat maar nieuwe inzichten, informatie en vooral ook nieuwe foto's oplevert. Volgend jaar bijvoorbeeld ook de ruimtesonde New Horizons, die dan bij Pluto aankomt. Maar Rosetta ben ik ook zeer benieuwd naar.
  maandag 20 januari 2014 @ 19:19:21 #118
38496 Perrin
Toekomst. Made in Europe.
pi_135729964
esaoperations twitterde op maandag 20-01-2014 om 19:20:41 Team at @NASAJPL : Both Canberra & Goldstone have captured the #ROSETTA signal!Good morning ROSETTA, welcome back!!!!!!!!! reageer retweet
Vr het internet dacht men dat de oorzaak van domheid een gebrek aan toegang tot informatie was. Inmiddels weten we beter.
  maandag 20 januari 2014 @ 19:30:48 #119
47122 ATuin-hek
theguyver's sidekick!
pi_135730722
It lives!
Egregious professor of Cruel and Unusual Geography
Onikaan ni ov dovah
pi_135734551
quote:
0s.gif Op maandag 20 januari 2014 19:19 schreef Perrin het volgende:
esaoperations twitterde op maandag 20-01-2014 om 19:20:41 Team at @NASAJPL : Both Canberra & Goldstone have captured the #ROSETTA signal!Good morning ROSETTA, welcome back!!!!!!!!! reageer retweet
800 miljoen km ver weg _O_
pi_135749167
20-01-2014

Europese komeetverkenner Rosetta gewekt


De Europese komeetverkenner Rosetta en de kleine lander Philae bij komeet 67P/Churyumov-Gerasimenko. (ESA)

Na een jarenlange reis door de ruimte is ESA's Rosetta-sonde maandag 20 januari volgens schema uit zijn diepe winterslaap ontwaakt. Om 19.18 uur Nederlandse tijd kwam het verlossende eerste signaal binnen bij ESA's Space Operations Centre (ESOC) in het Duitse Darmstadt.

De laatste keer dat er radiocontact was tussen Rosetta en de aarde, was dik 31 maanden geleden. Nu de sonde ontwaakt is, kan Rosetta zijn weg vervolgen richting de komeet 67P/Churyumov-Gerasimenko. Eenmaal daar aangekomen (komende zomer) moet de kometenjager de eerste sonde worden die op een komeet landt: de kleine lander Philae zal op 11 november naar het bevroren oppervlak afdalen.

Rosetta werd in juni 2011 in een diepe winterslaap gebracht op een afstand van zo'n 800 miljoen kilometer van de zon. Tijdens zijn winterslaap vloog Rosetta weer een stuk dichter naar de zon toe. De afstand tot onze voornaamste warmtebron bedraagt nu 673 miljoen kilometer, een afstand die dichtbij genoeg is om weer energie op te wekken met behulp van zonnepanelen.

(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_135791373
21-01-2014

NASA presenteert verlanglijstje voor de komende dertig verjaardagen



Wat kan een ruimtevaartorganisatie met supertelescopen in de lucht, robots op Mars en een ruimtesonde buiten het zonnestelsel zich nog meer wensen? Daar komen we vandaag achter! NASA maakt het verlanglijstje voor de komende dertig jaar bekend. Dit wil de ruimtevaartorganisatie hebben, gaan doen en ontdekken!

In een paper zet NASA de verlangens die deze op het gebied van astrofysica nog heeft, op een rijtje. Het resulteert in een verlanglijstje dat uit drie vragen bestaat: ‘Zijn we alleen?’ en ‘Hoe zijn we hier gekomen?’ en ‘Hoe werkt het universum?’

Vooruitgang
“Het antwoord zoeken op deze stokoude vragen resulteert in een voortdurende zoektocht van de mensheid,” zo schrijven de onderzoekers. Ze voorspellen dat NASA de komende decennia op deze gebieden enorme vooruitgang zal gaan boeken.

Op zoek naar anderen
Maar het blijft niet bij voorspellingen. Het paper legt ook direct uit hoe NASA die vooruitgang hoopt te gaan boeken. Om te achterhalen of we alleen zijn in dit grote universum, zet NASA onder meer de in aanbouw zijnde James Webb Space Telescope en de Large UV-Optical-IR (LUVOIR) Surveyor in. Laatstgenoemde is in staat om waterdamp, zuurstof en andere moleculen in de atmosfeer van aardachtige exoplaneten te meten en is het verlengstuk van de James Webb Space Telescope (de opvolger van Hubble). Ondertussen zoekt NASA tijdens de WFIRST-AFTA-missie onder meer naar planeten die niet rond een ster draaien. Daarnaast wil NASA een ExoEarth Mapper bouwen: deze combineert de gegevens die optische telescopen verzamelen om zich letterlijke en beeld te vormen van aardachtige exoplaneten. “Voor het eerst zullen we continenten en oceanen en misschien zelfs sporen van leven op verre werelden identificeren,” schrijven de onderzoekers.

JAMES WEBB SPACE TELESCOPE
Ruimtetelescoop James Webb lijkt een spectaculaire rol te gaan spelen in de toekomstdromen van NASA. Nieuwsgierig naar deze nu nog in aanbouw zijnde, peperdure telescoop? Lees er hier alles over!
Op zoek naar de oorsprong
Minstens zo interessant als de vraag ‘Zijn we alleen?’ is de vraag ‘Hoe zijn we hier terechtgekomen?’. Om een antwoord op die vraag te vinden, zet NASA wederom de James Web-ruimtetelescoop, LUVOIR en WFIRST-AFTA in. “Deze missies zullen de historie van sterrenstelsels en intergalactisch gas in kaart brengen door bijna veertien miljard jaar terug te kijken,” stelt NASA. “In samenwerking met de Gravitational Wave Surveyor zullen ze de complexe symbiose tussen sterrenstelsels en de superzware zwarte gaten in hun centrum achterhalen.”

Op zoek naar antwoorden
In een poging ook nog eens de werking van het universum te ontrafelen, gaat NASA op zoek naar extreme situaties in het heelal die onmogelijk in een aards laboratorium kunnen worden nagebootst. Denk aan zwarte gaten en het binnenste van neutronensterren. Met behulp van onder meer de Gravitational-Wave Surveyor gaat NASA de voorspellingen die Einstein reeds deed op de meest extreme plaatsen toetsen.

De plannen van NASA zijn enthousiasmerend. Ze maken nieuwsgierig. Want wat gaan we ontdekken? “Over dertig jaar kunnen deze onderzoeken wel eens aantonen dat leven regelmatig op planeten rondom andere sterren ontstaat of dat er in het hart van neutronensterren fundamenteel nieuwe vormen van materie ontstaan of dat de eerste sterren in de kosmos heel anders waren dan die van vandaag de dag of dat er meer dimensies zijn dan de vier waar wij elke dag mee te maken hebben.” Of de instrumenten die NASA in het verlanglijstje aanhaalt om dit soort ontdekkingen te doen, daar ook daadwerkelijk toe in staat zullen zijn? Dat acht NASA zelf ook twijfelachtig. “Hoewel toekomstplannen voort moeten bouwen op de huidige kennis is het waarschijnlijk dat de belangrijkste resultaten voortkomen uit missies waar we ons nu nog geen voorstelling van kunnen maken.”

(scientias.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_135837413
22-01-2014

Water komt mogelijk overal in heelal voor

Sterrenstof die overal in het heelal voorkomt, kan waterdeeltjes bevatten. Dat blijkt uit nieuw wetenschappelijk onderzoek.


Foto: Thinkstock

In sterrenstof uit de stratosfeer rondom de aarde hebben Amerikaanse wetenschappers waterdeeltjes aangetroffen.
Aanvullend onderzoek suggereert dat water in sterrenstof op elke plek in het heelal kan ontstaan onder invloed van stormen van geladen deeltjes van nabijgelegen sterren.

Dat melden de onderzoekers in het wetenschappelijk tijdschrift Proceedings of the National Academy of Sciences.

Botsingen
De wetenschappers onderzochten sterrenstof uit de stratosfeer met bijzonder sterke microscopen. Ze slaagden erin om stofdeeltjes van slechts 5 tot 25 micrometer te onderzoeken. Binnenin troffen ze minuscule zakjes met water aan.
Uit experimenten in het laboratium bleek dat het water waarschijnlijk is gevormd door botsingen tussen sterrenstof en geladen deeltjes van de zon.
Sterrenstof bestaat voor een groot deel uit zogenaamde silicaten, deeltjes die zuurstof bevatten. Als deze zuurstof in aanraking komt met geladen deeltjes met waterstof die worden uitgestoten door de atmosfeer van de zon, of andere sterren, kan er water ontstaan.

Bouwstenen
Het onderzoek biedt dan ook een nieuw perspectief op het ontstaan van leven.
"De implicaties zijn gigantisch", verklaart hoofonderzoeker Hope Ishii op nieuwssite New Scientist. "Het is een bijzonder spannende mogelijkheid dat de stroom van sterrenstof zorgt voor een continue regen van kleine reactievaten met water andere bouwstenen die nodig zijn voor de eventuele origine van leven."

De reactie tussen sterrenstof en geladen deeltjes van sterren kan in theorie overal in het heelal plaatsvinden. Daardoor zouden er levensvormen kunnen zijn ontstaan op veel meer plekken in het universum dan tot nu toe werd aangenomen.
Door: NU.nl/Dennis Rijnvis

(nu.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_135837465
22-01-2014

Neem eens een kijkje in een 100 lichtjaar grote kraamkamer!



De VLT Survey Telescope heeft een prachtige, gedetailleerde foto gemaakt van de Lagunenevel. In de reusachtige nevel, die uit gas en stof bestaat, ontstaan intens heldere jonge sterren. Met een grootte van 100 lichtjaar is het dan ook een indrukwekkende stellaire kraamkamer.

De nevel bevindt zich op ongeveer 5000 lichtjaar van de aarde, in het sterrenbeeld Boogschutter. In het stof en gas ontstaan nieuwe sterren. De nevel – die ook wel aangeduid wordt als Messier 8 – is daarmee de bakermat van diverse jonge sterrenhopen.

Om deze foto van de Lagunenevel te maken, werd de VST niet met opzet op de nevel gericht. De nevel maakt simpelweg deel uit van een enorm hemelsurvey, waarbij de VST een veel groter deel van de Melkweg in kaart brengt.

Deze hemelsurveys zijn bijzonder interessant. Ze kunnen meer inzicht geven in het vraagstuk van de donkere energie en het onderzoek naar de structuur van de Melkweg. Ook is de kans groot dat tijdens de onderzoeken nog nieuwe of ongewone hemelobjecten worden ontdekt.

(scientias.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_135858688
Londense studenten hebben per toeval een nieuwe supernova ontdekt. Het is de dichtstbijzijnde exploderende ster in ruim twintig jaar.

De vier studenten zouden dinsdagavond een college krijgen in de sterrenwacht van de University of London, maar er was slecht weer op komst. Docent Steve Fossey besloot daarom een korte uitleg over een telescoop te geven.

Hij richtte de lens op het sterrenstelsel Messier 82, ook bekend als het Sigaarstelsel. De studenten wilden graag dit fotogenieke stelsel dat op 12 miljoen lichtjaar afstand van de aarde staat bekijken.

Ongelooflijk

Bij het scherpstellen zag Fossey een ster in Messier 82 die hij zich niet kon herinneren van eerdere observaties. Een vergelijking met recente afbeeldingen van het sterrenstelsel bevestigde zijn voorgevoel: ze hadden een nieuwe ster ontdekt.

De studenten konden hun ogen niet geloven. "Het ene moment zaten we nog pizza te eten en 5 minuten later hadden we geholpen bij de ontdekking van een supernova. Nu weet ik weer waarom ik in astronomie genteresseerd was geraakt", zegt Tom Wright. "Ik was van plan om astrofysica te studeren, maar het zal moeilijk worden om deze ervaring te overtreffen", zegt Ben Cooke.

Docent Fossey zocht die avond nog contact met collega's van over de hele wereld om zijn waarneming te bevestigen. Uit verschillende lichtmetingen die hij terugkreeg, bleek dat het om een supernova ging.



Het sterrenstelsel Messier 82 voor en na de ontdekking van de supernova

(Bron ; http://nos.nl/artikel/601269-studenten-zien-nieuwe-supernova.html).
"You can call me Susan if it makes you happy"
pi_136019610
CHINESE MOON ROVER IN TROUBLE:
China's moon rover, the Jade Rabbit, which made an historic landing in Sinus Iridum (the Bay of Rainbows) on Dec. 14th, is in trouble. Night is falling over the rover's landing site, and the rover should be going into hibernation to preserve power. China's space agency is reporting, however, that a "mechanical anomaly" may be interfering with the hibernation process. If so, the Jade Rabbit might not survive the extreme cold (-180 C) it is about to experience during two weeks of lunar night. Even if the rover fails, the mission is a success for China, which has joined the exclusive club of nations that have landed on the Moon.

www.spaceweather.com
<a href="http://www.vwkweb.nl/" rel="nofollow" target="_blank">Vereniging voor weerkunde en klimatologie</a>
<a href="http://www.estofex.org/" rel="nofollow" target="_blank">ESTOFEX</a>
pi_136313528
03-01-2014

Nieuwe radio-'foto' van kern Sigaarstelsel


Radio-opname van de kern van het sterrenstelsel M82.

Met de Karl G. Jansky Very Large Array, een netwerk van 27 radioschotels in New Mexico, is een nieuwe gedetailleerde radio-'foto' gemaakt van het centrale deel van het Sigaarstelsel (M82), een sterrenstelsel op 12 miljoen lichtjaar afstand in het sterrenbeeld Grote Beer. De opname toont alleen de binnenste 5200 lichtjaar van het stelsel.

M82 is het dichtsbijzijnde 'starburst'-stelsel: er komt een geweldige stervormingsactiviteit in voor. De meeste radiostraling is afkomstig van heet interstellair gas en van elektronen die met hoge snelheden door magnetische veldlijnen bewegen. De heldere stippen op de radio-opname zijn stervormingsgebieden of supernovaresten (de overblijfselen van gexplodeerde sterren). De slierterige structuren, die nooit eerder zo gedetailleerd in beeld zijn gebracht, zijn vermoedelijk geassocieerd met de krachtige 'superwind' van het stelsel.

In januari explodeerde in M82 een nieuwe supernova (SN2014J), maar daarvan is tot op heden nog geen radiostraling gedetecteerd. Ook andere supernova's van hetzelfde type (Ia) zenden vrijwel nooit radiostraling uit. Overigens bevindt de supernova zich net buiten het hier afgebeelde gebied. (GS)

(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_136391440
05-02-2014

Deze planten groeien nu in de ruimte


Peultjes groeien in de broeikas van het ISS. NASA.

Russische astronauten zijn erin geslaagd meerdere soorten gewassen te oogsten aan boord van het Internationale Ruimtestation (ISS). Het is veilig om de groenten te eten, laat wetenschapper Margarita Levinskikh vandaag weten. "Het experiment met de erwten is zeer belovend".


Japanse bladgroenten. NASA.

De astronauten zijn er daarnaast ook in geslaagd Japanse bladgroenten en dwergtarwe te produceren. Aan die dwergtarwe zaten weer tarwekorrels van "uitmuntende kwaliteit", aldus de wetenschapper. Levinskikh is onderzoeker aan het Institute of Biomedical Problems van de Russische Academie van Wetenschappen in Moskou.

Kas repareren
Het is de bedoeling dat Russische astronauten volgend jaar ook rijst, tomaten en paprika gaan kweken. De groenten worden geproduceerd in de broeikas aan boord van het ISS. De kas moet eerst reparaties ondergaan voordat ze volgend jaar weer gebruikt kan worden, meldt het Russische persbureau RIA Novosti.

Genetische verandering
De gewassen zouden uiteindelijk een aanvulling kunnen zijn op de voeding van de astronauten. Maar daarnaast zal ook onderzocht worden of de gewassen in de ruimte genetisch veranderen.

Al het voedsel aan boord van het ISS wordt tot nu toe nog regelmatig bevoorraad vanaf de aarde. Een paar weken geleden vertrok een commercieel vrachtschip naar het ruimtestation, met aan boord 1.300 kilo aan voorraad, waaronder voeding, kleding, kerstcadeautjes van de families van de astronauten en mieren voor een onderzoeksproject.

Tot 2024
Begin dit jaar maakte NASA bekend dat de levensduur van het ISS met zeker vier jaar wordt verlengd, dankzij een financile garantie van de Amerikaanse overheid. Hierdoor kan het ruimtelaboratorium minstens tot 2024 onderzoek blijven doen. De verlengde levensduur moet er onder meer toe leiden dat onderzoeksinstituten en bedrijven geld blijven investeren in het onderzoek in gewichtsloosheid.

(HLN)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_136577863
10-02-2014

Australische astronomen ontdekken oudste ster ooit


(Illustratiefoto) thinkstock.

Een team astronomen van de Australian National University heeft de tot nu oudst bekende ster in het universum ontdekt. Dat heeft het Chinese persbureau Xinhua gemeld op gezag van een communiqu van de ANU. Het hemellichaam is kort na de Oerknal 13,7 miljard jaar geleden ontstaan.
Onderzoekers rond Stefan Keller stootten met de SkyMapper-telescoop in het Siding Spring Observatorium op de ster die zowat 6.000 lichtjaar van ons is verwijderd. Het observatorium is in het kader van een project van vijf jaar op zoek naar oude sterren om de eerste digitale kaart van de zuidelijke sterrenhemel te kunnen maken. Met een telescoop in Chili zag het team de vondst bevestigd.

Meteen was het ook voor het eerst mogelijk de scheikundige samenstelling van de eerste sterren te bestuderen, zodat wetenschappers een duidelijker idee krijgen van wat het universum in zijn kindertijd was.

De samenstelling van de nieuw gevonden ster toont aan dat zij zich in het zog van een primordiale ster heeft gevormd met een massa die zestig keer zo groot was als die van onze Zon.

"Om een ster als onze Zon te maken heb je de basisingredinten van waterstof en helium uit de Big Bang nodig en je voegt daar een enorme hoeveelheid ijzer aan toe. Voor deze oude ster heb je niet meer nodig dat een asterode ter grootte van Australi en veel koolstof", aldus Keller. Het bleek ook dat de ontploffing van de primordiale ster veel minder krachtig was dan gedacht.

(HLN)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_136653489
12-02-2014

NASA zoekt bedrijven om de maan te ontginnen


epa.

De NASA heeft een oproep gelanceerd voor bedrijven die de Amerikaanse ruimtevaartorganisatie moeten helpen om de maan te beginnen verkennen en er te zoeken naar waardevolle grondstoffen als helium 3 en zeldzame metalen. De oproep doet het debat over de exploitatie van de maan opnieuw oplaaien.

Het programma, met de naam CATALYST, zoekt bedrijven die robots kunnen bouwen voor de NASA. Die moeten op termijn in de ondergrond van de maan op zoek kunnen gaan naar waardevolle grondstoffen. Het is de eerste oproep waar de Amerikaanse overheid geen geld in zal pompen, dat zal enkel uit privhanden komen.

De NASA werkt nu al met private bedrijven voor het onderhoud en voorraadbeheer van het Internationale Ruimtestation ISS, en die contracten lopen allemaal vlekkeloos. Dat gegeven, samen met de budgettaire krapte waar de NASA mee kampt door dalende overheidssubsidies, maakt dat de organisatie nu ook voor maanexploratie op zoek gaat naar samenwerking met de bedrijfswereld.

Nochtans is niet iedereen opgezet met een inmening van private bedrijven in wat er op de maan gebeurt. Volgens het Ruimteverdrag van de Verenigde Naties uit 1967 kan geen enkele staat soevereiniteit opeisen over de maan of delen ervan. In dat tijdperk ging iedereen er van uit dat enkel landen de maan zouden kunnen verkennen. Nu echter ook steeds meer bedrijven interesse beginnen te tonen, is een nieuw debat en een uitbreiding van het ruimterecht nodig, betogen ruimtewetenschappers.

(HLN)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_136653507
14-02-2014

Oorzaak van ‘maanvloek’ ontdekt


Een op de verduisterde maan gerichte laserbundel doet dunne bewolking in de hoge aardatmosfeer oplichten. (Jack Dembicky, Apache Point Observatory)

Er is een plausibele verklaring gevonden voor het merkwaardige feit dat de weerkaatste signalen van laserbundels die bij Volle Maan op het maanoppervlak worden gericht tien keer zo zwak zijn als tijdens andere nachten. De verzwakking wordt waarschijnlijk veroorzaakt door opwarming van de prisma’s in de zogeheten retroreflectors die bij verschillende ruimtemissies op de maan zijn achtergelaten.

De retroreflectors – panelen ter grootte van een koffer die precies op de aarde zijn gericht – stellen wetenschappers sinds 1969 in staat om de afstand tussen aarde en maan, en de kleine veranderingen daarin, heel nauwkeurig te meten. Door vanaf de aarde een laserbundel op deze reflectors te richten en exact de tijd te meten die licht nodig heeft om de retourtrip naar de maan te maken (ongeveer 2,5 seconde), kan de afstand van de maan tot op de millimeter nauwkeurig worden bepaald.

De laserpulsen die op de maan worden afgeschoten bestaan ruwweg uit een biljard fotonen. Van die duizend biljoen lichtdeeltjes wordt er na weerkaatsing hooguit n teruggezien. Dat komt door de verstrooiende werking van de aardatmosfeer, maar ook doordat zich in de loop van de tijd steeds meer maanstof op de reflectors heeft afgezet.

En bij Volle Maan is het nog erger: dan is het weerkaatste signaal nog eens honderd keer zo zwak. Deze opmerkelijke afname werd – bij wijze van grap en door het ontbreken van een goede verklaring – wel de ‘vloek van de Volle Maan’ genoemd.

Vermoed werd al dat het verschijnsel wordt veroorzaakt doordat de lichtweerkaatsende prisma’s in de reflectoren een beetje verzonken in cilinders zijn gemonteerd, waardoor ze alleen bij Volle Maan volledig door de zon worden beschenen. Als dat gebeurt, warmt het donkere maanstof op de prisma’s op en ontstaat er een temperatuurverschil tussen hun bovenkant en onderkant. Gevolg: een veranderde lichtbreking die ervoor zorgt dat nog minder fotonen de telescoop op aarde weten te bereiken.

Deze theorie is nu getest tijdens een totale maansverduistering, een Volle Maan waarbij de aarde vanaf de maan gezien voor de zon schuift. Daarbij is vastgesteld dat, zoals voorspeld, de signalen van de reflectors sterk toenemen zodra het zonlicht wegvalt en na afloop van de verduistering weer verzwakken. (EE)

(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_136801465
13-02-2014

Wetenschap zet grootste maan van ons zonnestelsel op de kaart



Onderzoekers hebben voor het eerst een geologisch kaartje van geheel Ganymedes gemaakt. De kaart kan in de toekomst gebruikt worden om Ganymedes – de grootste maan van Jupiter – te verkennen.

De onderzoekers maakten de kaart op basis van informatie die ruimtesondes Voyager 1 en 2 en orbiter Galileo verzamelden. Voyager passeerde de maan in 1979 en maakte de eerste foto’s van Ganymedes. Op die foto’s (met een lage resolutie) zien we een ijzig, zeer gesegmenteerd oppervlak. Galileo maakte ons beeld in de jaren negentig een stuk completer door foto’s met een hoge resolutie van de maan te maken.

Het resulteert allemaal in een heel gedetailleerde kaart van de maan. Op de kaart zien we onder meer kraters en geulen. “De zeer gedetailleerde en kleurrijke kaart bevestigt een aantal bijzondere wetenschappelijke hypotheses over de geologische geschiedenis van Ganymedes, maar spreekt ook een aantal van deze hypotheses tegen,” vertelt onderzoeker Baerbel Lucchitta. “Zo laten de gedetailleerde beelden van Galileo zien dat cryovulkanisme, oftewel het ontstaan van vulkanen die water en ijs spugen heel zeldzaam is op Ganymedes.”

Ganymedes werd meer dan 400 jaar geleden ontdekt. Het is voor het eerst dat een geologische kaart van de gehele maan is gemaakt. Naar verwachting gaat dat kaartje een cruciale rol spelen tijdens de verdere verkenning van de maan. “Na Mars wordt het binnenste van ijzige satellieten van Jupiter beschouwd als de beste kandidaat voor leefbare omgevingen in ons zonnestelsel,” legt onderzoeker Laszlo Kestay uit. “Deze kaart vormt de basis voor heel wat beslissingen die NASA en partners in aanloop naar toekomstige missies bedoeld om deze werelden te verkennen, nemen.”

Bekijk deze YouTube-video

(scientias.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
  maandag 17 februari 2014 @ 09:14:59 #133
172669 Papierversnipperaar
Cafene is ook maar een drug.
pi_136802099
quote:
0s.gif Op donderdag 13 februari 2014 08:36 schreef ExperimentalFrentalMental het volgende:
14-02-2014

Oorzaak van ‘maanvloek’ ontdekt

De retroreflectors – panelen ter grootte van een koffer die precies op de aarde zijn gericht –
Jammer, maar helaas. De reflectors zijn zo ontworpen dat een invallende lichtstraal met dezelfde hoek word teruggekaatst. Ze hoeven dus juist niet gericht te worden.
Free Assange! Hack the Planet
[b]Op dinsdag 6 januari 2009 19:59 schreef Papierversnipperaar het volgende:[/b]
De gevolgen van de argumenten van de anti-rook maffia
  woensdag 5 maart 2014 @ 15:33:40 #134
38496 Perrin
Toekomst. Made in Europe.
pi_137415338
Vr het internet dacht men dat de oorzaak van domheid een gebrek aan toegang tot informatie was. Inmiddels weten we beter.
pi_137415891
Asterode rakelings langs aarde

Net ontdekt, nog geen dertig meter doorsnee, en ze komt op ons af: '2014 DX110'. Om 22.07 uur is het zover, dan scheert de asterode rakelings langs de aarde.

Nou ja rakelings, dat gebeurt nog altijd op een afstand van 350.000 kilometer. Maar dat is dichterbij dan de maan, die op 384.000 kilometer staat.

Het is een jaar na de meteorietinslag in de Russische stad Tsjeljabinsk, op 15 februari 2013. Hierbij raakten zo'n 1200 mensen gewond. Honderden gebouwen liepen schade op.

De kans dat '2014 DX110' op aarde inslaat is gering, een kans van 1 op de 10.000.000. De asterode is vanavond live te volgen via deze website http://live.slooh.com/

(http://nos.nl/artikel/619371-asteroide-rakelings-langs-aarde.html)
"You can call me Susan if it makes you happy"
pi_137438697
05-03-2014

NASA wil op zoek naar water en leven op Jupiters maan Europa


Het ijsoppervlak van Europa zit vol scheuren en barsten, maar is een van de meest egale uit het zonnestelsel NASA.

De Amerikaanse ruimtevaartorganisatie NASA heeft zich een nieuw doel in de ruimte gesteld: Europa, een van de manen van Jupiter. NASA wil in 2015 beginnen met het plannen van een missie. De Amerikaanse wetenschappers geloven dat onder het ijsoppervlak op de maan twee keer zoveel water te vinden is als op de hele Aarde. Ze hopen er dan ook leven in aan te treffen.

Voor de plannen voor de Europa-missie is 15 miljoen dollar budget op NASA's begrotingaanvraag voor 2015 voorzien, die gisteren werd gepresenteerd. De ruimtevaartorganisatie presenteerde een totaal budget van 17,5 miljard dollar.

NASA hoopt ergens tussen 2020 en 2030 een sonde naar Europa te sturen. Eenvoudig wordt de missie niet, onder meer vanwege de straling rond Jupiter en de afstand tot de aarde. Ruimtesonde Galileo, die in 1989 naar Jupiter werd gestuurd, deed maar liefst zes jaar over de reis.


Een impressie van hoe de geisers op Europa eruit kunnen zien. NASA.

Miljarden
Astronomen lobbyen al jaren voor een missie naar Europa, maar het kostenplaatje is tot dusver een obstakel gebleken. De missie zou in totaal miljarden euro's kosten.

Maar wetenschappers ontdekten vorig jaar water dat 200 kilometer hoog door de ijslaag op Europa heen spoot. Dat zou de missie een stuk goedkoper kunnen maken, door een eventuele sonde door deze fonteinen heen te laten vliegen in plaats van te landen op de maan. Op die manier zou de sonde watermonsters kunnen verzamelen.

Gigantische watermassa
Het lijkt er bovendien op dat onder de ijslaag van Europa een gigantische oceaan ligt, die tot twee keer zoveel water bevat als op onze planeet. Het water blijft vloeibaar door de aantrekkingskracht van Jupiter, een kracht die getijden veroorzaakt die 1.000 keer zo sterk zijn als op de Aarde.

Volgens astronoom Avi Loeb van Harvard University zou een missie naar Europa veel spannender zijn dan een naar Mars. "Er zitten misschien wel vissen onder het ijs." NASA benadrukt wel dat de plannen zich nog in een verkennende fase bevinden en dat de details nog moeten worden uitgewerkt.


Een satellietbeeld van de zuidelijke pool van Europa, waar de geisers zich zouden bevinden. NASA.

(HLN)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_137479608
quote:
Deze is leuk :)
pi_137608099
11-03-2014

Melkweg en Andromeda omgeven door ring van sterrenstelsels


Bovenaanzicht van de 'ring' van sterrenstelsels. (Marshall McCall / York University)

De sterrenstelsels in de omgeving van de Lokale Groep zijn verdeeld in een platte ring. Die conclusie trekt Marshall McCall van York University in een artikel dat vandaag gepubliceerd wordt in Monthly Notices of the Royal Astronomical Society. De ontdekking sugereert dat de verdeling van sterrenstelsels in het heelal ook op relatief kleine schaal vlies-achtige structuren vertoont.

De Lokale Groep is een kleine groep van sterrenstelsels waarvan ons eigen Melkwegstelsel en het nabijgelegen Andromedastelsel de twee grootste leden zijn. De Lokale Groep heeft een middellijn van ca. 3 miljoen lichtjaar. McCall heeft nu de sterrenstelsels in de wijde omgeving van de Lokale Groep in kaart gebracht. Daarbij blijkt dat de meeste stelsels binnen 35 miljoen lichtjaar afstand gegroepeerd zijn in een platte ring met een middellijn van 24 miljoen lichtjaar maar een dikte van niet meer dan 1,5 miljoen lichtjaar.

Van de 14 grote sterrenstelsels in dit 'Lokale Vlak' (de ring wordt door McCall 'the Council of Giants' genoemd) zijn er twaalf spiraalstelsels (inclusief de Melkweg en Andromeda); de andere twee zijn grote elliptische stelsels. Die bevinden zich min of meer tegenover elkaar op de ring; de invloed die zij op hun omgeving hebben uitgeoefend heeft wellicht bijgedragen tot de vorming van ons Melkwegstelsel en zijn naaste grote buur.

McCall ontdekte bovendien dat de orintatie van de spiraalstelsels in het Lokale Vlak niet geheel willekeurig is, maar een bepaalde ordening vertoont. Op basis van dit soort resultaten hopen sterrenkundigen een beter inzicht te krijgen in het ontstaan van sterrenstelsels en de groteschaalstructuur van het heelal. (GS)

(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_137683735
12-03-2014

Gele hyperreus is exotische dubbelster


Artist’s impression van de gele hyperreus HR 5171 A. (ESO)

Nieuw waarnemingen met de Europese Very Large Telescope Interferometer laten zien dat HR 5171 A, ook bekend als V766 Centauri, de grootste gele ster is die we kennen. De ‘hyperreus’, die ongeveer een miljoen keer zo fel straalt als de zon, blijkt meer dan 1300 keer zo groot te zijn als onze ster.

Bij het onderzoek van HR 5171 A hebben astronomen gebruik gemaakt van een techniek die interferometrie wordt genoemd. Daarbij werd het licht dat met meerdere afzonderlijke telescopen was verzameld zodanig gecombineerd dat effectief een reusachtige telescoop met een middellijn van 140 meter ontstond. Om de afmetingen van een 12.000 lichtjaar verre reuzenster te kunnen meten heb je ook echt een instrument van dat kaliber nodig.

Hun onderzoek bracht de astronomen ertoe om nog eens grondig naar eerdere waarnemingen van de hyperreus te kijken, om erachter te komen hoe deze zich de afgelopen zestig jaar heeft gedragen. Gegevens van zijn veranderlijke helderheid laten zien dat HR 5171 A een dubbelster is: hij heeft een kleinere begeleider die zo dichtbij staat dat hij de atmosfeer van de hyperreus kan ‘leegzuigen’.

Gele hyperreuzen zoals HR 5171 A zijn erg zeldzaam: tot nu toe zijn er in onze Melkweg nog geen vijftien ontdekt. Ze behoren tot de grootste en helderste sterren die we kennen en bevinden zich in een onstabiele fase van hun leven waarin ze heel snel veranderen. Door deze instabiliteit stoten gele hyperreuzen materiaal uit, waardoor zich een uitgestrekte atmosfeer rond de ster vormt. Vandaar de kolossale afmetingen van HR 5171 A. (EE)

(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_137872700
17-03-2014

Baanbrekende ontdekking over ontstaan heelal


De telescoop op de Zuidpool levert bewijs voor Einsteins oude theorie. ap.

Amerikaanse astronomen hebben een baanbrekende ontdekking gedaan die de theorie ondersteunt dat het heelal na de oerknal razendsnel is uitgebreid. Met een telescoop op de Zuidpool hebben ze naar eigen zeggen zwaartekrachtgolven waargenomen, bijna een eeuw nadat Albert Einstein het bestaan daarvan had voorspeld.

Het opvangen van het oeroude signaal geldt als wetenschappelijke 'heilige graal': er wordt al tientallen jaren naar gezocht, omdat het een direct bewijs vormt voor de aanname dat het heelal in een minuscule fractie van een seconde een duizelingwekkende uitbreiding heeft doorgemaakt.

"Het opvangen van dit signaal is een van de belangrijkste doelen van de hedendaagse kosmologie'', aldus onderzoeksleider John Kovac van het Harvard-Smithsonian Center for Astrophysics.

"Vrijwel zeker goed voor Nobelprijs"
Andere wetenschappers spraken direct van een spectaculaire ontdekking. "De argumenten zijn overtuigend en de betrokken wetenschappers behoren tot de meest voorzichtige en conservatieve mensen die ik ken'', zei bijvoorbeeld professor Marc Kamionkowski van de Johns Hopkins Universiteit in Baltimore tegen de BBC.

Als herhaling van het onderzoek dezelfde resultaten oplevert, is dat vrijwel zeker goed voor een Nobelprijs, stelde de Britse omroep vast na diverse opgewonden deskundigen te hebben geraadpleegd.

De zoektocht naar het signaal komt voort uit een heel specifieke verwachting, namelijk dat het uitdijen van het heelal onuitwisbare sporen moet hebben achtergelaten in het oudste licht dat in het heelal te vinden is. Met computermodellen was al vastgesteld welk patroon die sporen zouden moeten hebben. Uit de waarnemingen met de telescoop op de Zuidpool rolde precies dt patroon.

(HLN)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_138010100
21-03-2014

Spitzer levert 360 graden panorama van onze Melkweg af



NASA heeft een fantastische foto vrijgegeven waarop u kunt blijven inzoomen. Het is een 360 graden panorama van onze eigen Melkweg. Het panorama bestaat uit meer dan twee miljoen infrarood foto’s die Spitzer de afgelopen tien jaar maakte.

De foto telt zo’n 20 gigapixels en laat ongeveer drie procent van onze hemel zien. Desalniettemin pronken op het panorama meer dan de helft van alle sterren die onze Melkweg rijk is. “Als we deze foto zouden afdrukken, zouden we een billboard ter grootte van het Rose Bowl Stadion nodig hebben,” merkt Robert Hunt, werkzaam bij NASA, op. “Maar in plaats daarvan hebben we er een digitaal plaatje van gemaakt dat iedereen – ook astronomen – kan gebruiken.”

Want het plaatje is niet alleen mooi. Het is ook interessant. Ons sterrenstelsel is een platte schijf. Ons zonnestelsel bevindt zich in n van de armen van dat stelsel. Wanneer we naar het centrum van de Melkweg kijken, zien we vooral veel drukte: het krioelt er van de sterren. Een infraroodtelescoop als Spitzer kan dat centrum – en een stukje voorbij dat centrum – uitstekend in kaart brengen. “Spitzer helpt ons bepalen waar de rand van het sterrenstelsel ligt,” vertelt onderzoeker Ed Churchwell. “We brengen de plaats van de armen in kaart en proberen de vorm van het sterrenstelsel te achterhalen.”

Uiteindelijk zal het plaatje dat Spitzer zo van ons sterrenstelsel schetst tijdens toekomstige ruimtemissies gebruikt gaan worden. Bijvoorbeeld door de James Webb-ruimtetelescoop. Het 360 graden panorama kan ons helpen deze telescoop op de meest interessante gebieden binnen onze Melkweg te richten en deze gebieden nog gedetailleerder dan Spitzer dat doet in kaart te brengen.

• Spitzer werpt blik op centrum van de Melkweg
• Nieuwe stervormingsgebieden in Melkweg ontdekt

Bronmateriaal:
"NASA's Spitzer Telescope Brings 360-Degree View of Galaxy to Our Fingertips" - NASA.gov
De foto bovenaan dit artikel is gemaakt door NASA / JPL-Caltech / University of Wisconsin.

(scientias.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_138152972
quote:
0s.gif Op donderdag 8 augustus 2013 10:45 schreef Perrin het volgende:

[..]

[ afbeelding ]
wat een toffe foto. Wat is het? En waar vind je dit?
  dinsdag 25 maart 2014 @ 13:17:15 #143
38496 Perrin
Toekomst. Made in Europe.
pi_138153152
quote:
1s.gif Op dinsdag 25 maart 2014 13:10 schreef lipper het volgende:

[..]

wat een toffe foto. Wat is het? En waar vind je dit?
"Deze foto toont de Melkweg boven de Yosemite Valley in het bekende nationale park in Californi."

Klik op het linkje naar de volkskrant voor meer van die spectaculare ruimtefoto's van 2013.

En klik hier voor meer google search plaatjes van de melkweg boven Yosemite Valley.
Vr het internet dacht men dat de oorzaak van domheid een gebrek aan toegang tot informatie was. Inmiddels weten we beter.
pi_138191497
24-03-2014

De zwaartekracht is al zeker negen miljard jaar onveranderd gebleven



De zwaartekracht is al negen miljard jaar onveranderd gebleven. Die conclusie trekken Australische onderzoekers nadat ze de gegevens van alle supernova’s die ooit bestudeerd zijn, bundelden.

De gravitatieconstante (G) beschrijft – samen met de massa van objecten en de afstand tussen die objecten – de aantrekkingskracht die er tussen twee objecten is. In het verleden hebben onderzoekers wel eens gesuggereerd dat die constante niet zo constant is als men zou denken, maar dat deze in de historie van ons universum ietsje veranderd is. Zo zou het kunnen dat de zwaartekracht sterker wordt. Als dat het geval zou zijn, zou dat betekenen dat de afstand tussen de aarde en de zon in het verleden ietsje groter was en de seizoenen nu dus langer zijn dan in het verleden het geval was. Maar nieuw onderzoek toont nu aan dat dat niet aan de orde is. De zwaartekracht is werkelijk constant.

Australische onderzoekers trekken die conclusie nadat ze supernova’s van het type Ia bestudeerden. Zo’n supernova ontstaat doordat een witte dwerg materie steelt van zijn begeleidende ster en zo steeds meer massa verkrijgt. Maar de witte dwerg kan niet blijven groeien: op een gegeven moment bezit deze te veel materie en ontploft de ster. “Die kritieke massa is afhankelijk van Newtons gravitatieconstante G en stelt ons in staat om deze over miljarden jaren te bestuderen,” vertelt onderzoeker Jeremy Mould.

Het is niet voor het eerst dat onderzoekers de mate waarin de zwaartekracht constant is, proberen vast te stellen. Zo meet men binnen het Lunar Laser Ranging Experiment de afstand tussen de aarde en de maan sinds de jaren zestig om te achterhalen of de aantrekkingskracht tussen die twee gelijk blijft. Maar dit onderzoek gaat een stap verder: het kijkt hoe de zwaartekracht zich over miljarden jaren gedroeg. Die resultaten blijken in lijn te zijn met het Lunar Laser Ranging Experiment: de zwaartekracht is constant.

(scientias.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_138206344
Solar System has a new most-distant member
quote:


This is an orbit diagram for the outer solar system. The Sun and Terrestrial planets are at the center. The orbits of the four giant planets, Jupiter, Saturn, Uranus and Neptune, are shown by purple solid circles. The Kuiper Belt, including Pluto, is shown by the dotted light blue region just beyond the giant planets. Sedna's orbit is shown in orange while 2012 VP113's orbit is shown in red.

Credit: Scott Sheppard


Date: March 26, 2014
Source: Carnegie Institution

Summary:
The Solar System has a new most-distant member, bringing its outer frontier into focus. New work reports the discovery of a distant dwarf planet, called 2012 VP113, which was found beyond the known edge of the Solar System. This is likely one of thousands of distant objects that are thought to form the so-called inner Oort cloud. The work indicates the potential presence of an enormous planet, not yet seen, but possibly influencing the orbit of inner Oort cloud objects.

The Solar System has a new most-distant member, bringing its outer frontier into focus.

New work from Carnegie's Scott Sheppard and Chadwick Trujillo of the Gemini Observatory reports the discovery of a distant dwarf planet, called 2012 VP113, which was found beyond the known edge of the Solar System. This is likely one of thousands of distant objects that are thought to form the so-called inner Oort cloud. What's more, their work indicates the potential presence of an enormous planet, perhaps up to 10 times the size of Earth, not yet seen, but possibly influencing the orbit of 2012 VP113, as well as other inner Oort cloud objects.

Their findings are published March 27 in Nature.

The known Solar System can be divided into three parts: the rocky planets like Earth, which are close to the Sun; the gas giant planets, which are further out; and the frozen objects of the Kuiper belt, which lie just beyond Neptune's orbit. Beyond this, there appears to be an edge to the Solar System where only one object, Sedna, was previously known to exist for its entire orbit. But the newly found 2012 VP113 has an orbit that stays even beyond Sedna, making it the furthest known in the Solar System.

"This is an extraordinary result that redefines our understanding of our Solar System," says Linda Elkins-Tanton, director of Carnegie's Department of Terrestrial Magnetism.

Sedna was discovered beyond the Kuiper Belt edge in 2003, and it was not known if Sedna was unique, as Pluto once was thought to be before the Kuiper Belt was discovered. With the discovery of 2012 VP113 it is now clear Sedna is not unique and is likely the second known member of the hypothesized inner Oort cloud, the likely origin of some comets.

2012 VP113's closest orbit point to the Sun brings it to about 80 times the distance of Earth from the Sun, a measurement referred to as an astronomical unit or AU. For context, the rocky planets and asteroids exist at distances ranging between .39 and 4.2 AU. Gas giants are found between 5 and 30 AU, and the Kuiper belt (composed of thousands of icy objects, including Pluto) ranges from 30 to 50 AU. In our solar system there is a distinct edge at 50 AU. Only Sedna was known to stay significantly beyond this outer boundary at 76 AU for its entire orbit.

"The search for these distant inner Oort cloud objects beyond Sedna and 2012 VP113 should continue, as they could tell us a lot about how our Solar System formed and evolved," says Sheppard.

Sheppard and Trujillo used the new Dark Energy Camera (DECam) on the NOAO 4 meter telescope in Chile for discovery. DECam has the largest field-of-view of any 4-meter or larger telescope, giving it unprecedented ability to search large areas of sky for faint objects. The Magellan 6.5-meter telescope at Carnegie's Las Campanas Observatory was used to determine the orbit of 2012 VP113 and obtain detailed information about its surface properties.

From the amount of sky searched, Sheppard and Trujillo determine that about 900 objects with orbits like Sedna and 2012 VP113 and sizes larger than 1000 km may exist and that the total population of the inner Oort cloud is likely bigger than that of the Kuiper Belt and main asteroid belt.

"Some of these inner Oort cloud objects could rival the size of Mars or even Earth. This is because many of the inner Oort cloud objects are so distant that even very large ones would be too faint to detect with current technology," says Sheppard.

Both Sedna and 2012 VP113 were found near their closest approach to the Sun, but they both have orbits that go out to hundreds of AU, at which point they would be too faint to discover. In fact, the similarity in the orbits found for Sedna, 2012 VP113 and a few other objects near the edge of the Kuiper Belt suggests that an unknown massive perturbing body may be shepherding these objects into these similar orbital configurations. Sheppard and Trujillo suggest a Super Earth or an even larger object at hundreds of AU could create the shepherding effect seen in the orbits of these objects, which are too distant to be perturbed significantly by any of the known planets.

There are three competing theories for how the inner Oort cloud might have formed. As more objects are found, it will be easier to narrow down which of these theories is most likely accurate. One theory is that a rogue planet could have been tossed out of the giant planet region and could have perturbed objects out of the Kuiper Belt to the inner Oort cloud on its way out. This planet could have been ejected or still be in the distant solar system today. The second theory is that a close stellar encounter could have put objects into the inner Oort cloud region. A third theory suggests inner Oort cloud objects are captured extra-solar planets from other stars that were near our Sun in its birth cluster.

The outer Oort cloud is distinguished from the inner Oort cloud because in the outer Oort cloud, starting around 1500 AU, the gravity from other nearby stars perturbs the orbits of the objects, causing objects in the outer Oort cloud to have orbits that change drastically over time. Many of the comets we see were objects that were perturbed out of the outer Oort cloud. Inner Oort cloud objects are not highly affected by the gravity of other stars and thus have more stable and more primordial orbits.
First ring system around asteroid: Chariklo found to have two rings

quote:
Date: March 26, 2014
Source: European Southern Observatory - ESO

Summary:
Astronomers have made the surprise discovery that the remote asteroid Chariklo is surrounded by two dense and narrow rings. This is the smallest object by far found to have rings and only the fifth body in the Solar System after the much larger planets Jupiter, Saturn, Uranus and Neptune to have this feature. The origin of these rings remains a mystery, but they may be the result of a collision that created a disc of debris.


Artists impression of the rings around Chariklo.

Credit: ESO


Observations at many sites in South America, including ESO's La Silla Observatory, have made the surprise discovery that the remote asteroid Chariklo is surrounded by two dense and narrow rings. This is the smallest object by far found to have rings and only the fifth body in the Solar System -- after the much larger planets Jupiter, Saturn, Uranus and Neptune -- to have this feature. The origin of these rings remains a mystery, but they may be the result of a collision that created a disc of debris. The new results are published online in the journal Nature on 26 March 2014.

The rings of Saturn are one of the most spectacular sights in the sky, and less prominent rings have also been found around the other giant planets. Despite many careful searches, no rings had been found around smaller objects orbiting the Sun in the Solar System. Now observations of the distant minor planet [1] (10199) Chariklo [2] as it passed in front of a star have shown that this object too is surrounded by two fine rings.

"We weren't looking for a ring and didn't think small bodies like Chariklo had them at all, so the discovery -- and the amazing amountof detail we saw in the system -- came as a complete surprise!" says Felipe Braga-Ribas (Observatrio Nacional/MCTI, Rio de Janeiro, Brazil) who planned the observation campaign and is lead author on the new paper.

Chariklo is the largest member of a class known as the Centaurs [3] and it orbits between Saturn and Uranus in the outer Solar System. Predictions had shown that it would pass in front of the star UCAC4 248-108672 on 3 June 2013, as seen from South America [4]. Astronomers using telescopes at seven different locations, including the 1.54-metre Danish and TRAPPIST telescopes at ESO's La Silla Observatory in Chile [5], were able to watch the star apparently vanish for a few seconds as its light was blocked by Chariklo -- an occultation [6].

But they found much more than they were expecting. A few seconds before, and again a few seconds after the main occultation there were two further very short dips in the star's apparent brightness [7]. Something around Chariklo was blocking the light! By comparing what was seen from different sites the team could reconstruct not only the shape and size of the object itself but also the shape, width, orientation and other properties of the newly discovered rings.

The team found that the ring system consists of two sharply confined rings only seven and three kilometres wide, separated by a clear gap of nine kilometres -- around a small 250-kilometre diameter object orbiting beyond Saturn.

"For me, it was quite amazing to realise that we were able not only to detect a ring system, but also pinpoint that it consists of two clearly distinct rings," adds Uffe Gre Jrgensen (Niels Bohr Institute, University of Copenhagen, Denmark), one of the team. "I try to imagine how it would be to stand on the surface of this icy object -- small enough that a fast sports car could reach escape velocity and drive off into space -- and stare up at a 20-kilometre wide ring system 1000 times closer than the Moon." [8] Although many questions remain unanswered, astronomers think that this sort of ring is likely to be formed from debris left over after a collision. It must be confined into the two narrow rings by the presence of small putative satellites.

"So, as well as the rings, it's likely that Chariklo has at least one small moon still waiting to be discovered," adds Felipe Braga Ribas.

The rings may prove to be a phenomenon that might in turn later lead to the formation of a small moon. Such a sequence of events, on a much larger scale, may explain the birth of our own Moon in the early days of the Solar System, as well as the origin of many other satellites around planets and asteroids.

The leaders of this project are provisionally calling the rings by the nicknames Oiapoque and Chu, two rivers near the northern and southern extremes of Brazil [9].

[1] All objects that orbit the Sun, which are too small (not massive enough) for their own gravity to pull them into a nearly spherical shape are now defined by the IAU as being small solar system bodies. This class currently includes most of the Solar System asteroids, near-Earth objects (NEOs), Mars and Jupiter Trojan asteroids, most Centaurs, most Trans-Neptunian objects (TNOs), and comets. In informal usage the words asteroid and minor planet are often used to mean the same thing.

[2] The IAU Minor Planet Center is the nerve centre for the detection of small bodies in the Solar System. The names assigned are in two parts, a number -- originally the order of discovery but now the order in which orbits are well-determined -- and a name.

[3] Centaurs are small bodies with unstable orbits in the outer Solar System that cross the orbits of the giant planets. Because their orbits are frequently perturbed they are expected to only remain in such orbits for millions of years. Centaurs are distinct from the much more numerous main belt asteroids between the orbits of Mars and Jupiter and may have come from the Kuiper Belt region. They got their name because -- like the mythical centaurs -- they share some characteristics of two different things, in this case comets and asteroids. Chariklo itself seems to be more like an asteroid and has not been found to display cometary activity.

[4] The event was predicted following a systematic search conducted with the MPG/ESO 2.2-metre telescope at ESO's La Silla Observatory and recently published.

[5] Besides the Danish 1.54-metre and TRAPPIST telescopes at ESO's La Silla Observatory, event observations were also performed by the following observatories: Universidad Catlica Observatory (UCO) Santa Martina operated by the Pontifcia Universidad Catlica de Chile (PUC); PROMPT telescopes, owned and operated by the University of North Carolina at Chapel Hill; Pico dos Dias Observatory from the National Laboratory of Astrophysics (OPD/LNA) -- Brazil; Southern Astrophysical Research (SOAR) telescope; Caisey Harlingten's 20-inch Planewave telescope, which is part of the Searchlight Observatory Network; R. Sandness's telescope at San Pedro de Atacama Celestial Explorations; Universidade Estadual de Ponta Grossa Observatory; Observatorio Astronomico Los Molinos (OALM) -- Uruguay; Observatorio Astronomico, Estacion Astrofisica de Bosque Alegre, Universidad Nacional de Cordoba, Argentina; Polo Astronmico Casimiro Montenegro Filho Observatory and Observatorio El Catalejo, Santa Rosa, La Pampa, Argentina.

[6] This is the only way to pin down the precise size and shape of such a remote body -- Chariklo is only about 250 kilometres in diameter and is more than a billion kilometres from Earth. Even in the best telescopic views such a small and distant object just appears as a faint point of light.

[7] The rings of Uranus, and the ring arcs around Neptune, were found in a similar way during occultations in 1977 and 1984, respectively. ESO telescopes were also involved with the Neptune ring discovery.

[8] Strictly speaking the car would have to be rather fast -- something like a Bugatti Veyron 16.4 or McLaren F1 -- as the escape velocity is around 350 km/hour!

[9] These names are only for informal use, the official names will be allocated later by the IAU, following pre-established rules.


[ Bericht 6% gewijzigd door -CRASH- op 26-03-2014 21:18:50 ]
<a href="http://www.vwkweb.nl/" rel="nofollow" target="_blank">Vereniging voor weerkunde en klimatologie</a>
<a href="http://www.estofex.org/" rel="nofollow" target="_blank">ESTOFEX</a>
pi_138495404
03-04-2014

Ondergrondse oceaan op Saturnusmaan ontdekt


Foto van Saturnus' maan Enceladus waarop waterdam is te zien. ap.

Op de Saturnusmaan Enceladus is een ondergrondse oceaan ontdekt. Dat meldden de Amerikaanse ruimtevaartorganisatie NASA en de Europese Ruimtevaartorganisatie ESA.
Bewijs daarvoor is verzameld door de Europees-Amerikaanse satelliet Cassini. Die draait sinds 2004 in een baan rond Saturnus.

Wetenschappers vermoedden al jaren dat er op Enceladus vloeibaar water is. In 2005 werden stralen waterdamp gezien die opspoten uit de kleine maan, met een diameter van 500 kilometer.

Cassini vloog in 2010 en 2012 enkele keren op 100 kilometer afstand langs de maan. Met speciale apparatuur is vastgesteld dat Enceladus een zee herbergt

(HLN)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_138679808
07-04-2014

Uitdijingssnelheid van vroege heelal nauwkeurig bepaald


Illustratie van de door BOSS gehanteerde meetmethode. (LBNL)

Een kleine elf miljard jaar geleden, toen het heelal pas drie miljard jaar oud was, dijde het ruim drie keer zo snel uit als nu. Dat blijkt uit precisiemetingen aan de verdeling van intergalactische wolken van waterstofgas op grote afstanden, uitgevoerd in het kader van de Baryon Oscillation Spectroscopic Survey (BOSS). BOSS is een project van de Sloan Digital Sky Survey III, die gebruik maakt van een telescoop in New Mexico.

BOSS heeft precisiemetingen verricht aan 140.000 ver verwijderde quasars (sterrenstelsels met een zeer actieve, heldere kern). Het licht van die quasars passeert door intergalactische wolken van waterstofgas op verschillende afstanden langs de gezichtslijn. Hun afstand kan afgeleid worden uit de locatie van absorptielijnen die ze produceren in het spectrum van de quasar.

De verdeling van waterstofwolken in het verre heelal vertoont een onderliggend patroon dat zijn oorsprong vindt in dichtheidsgolven in het pasgeboren heelal. Metingen aan dat patroon leveren informatie op over de evolutie van het heelal en over de uitdijingssnelheid in het verre verleden.

Eerder zijn al soortgelijke BOSS-resultaten gepubliceerd aan sterrenstelsels tot op afstanden van zes miljard lichtjaar. De nieuwe resultaten, voor publicatie aangeboden aan Journal of Cosmology and Astrroparticle Physics en Astronomy and Astrophysics, bestrijken een veel verder weg gelegen deel van het heelal.

Uit de metingen blijkt dat het heelal op een roodverschuiving van 2,34 (overeenkomend met een terugkijktijd van 10,8 miljard jaar) een uitdijingssnelheid had van ca. 220 kilometer per seconde per megaparsec - ca. 3,25 maal zo hoog als de huidige waarde. Dat komt erop neer dat alle afstanden indertijd in 44 miljoen jaar met n procent toenamen. Volgens de onderzoekers heeft het resultaat een nauwkeurigheid van 2,2%. (GS)

(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_138754263
10-04-2014

Astronomen ontdekken ‘recept’ voor stervorming


Computersimulatie van de geboorte van de nieuwe sterren in een turbulente gaswolk. (C. Federrath, Monash University)

Astronomen hebben een nieuwe manier gevonden om het tempo te voorspellen waarin een moleculaire gaswolk – een stellaire kraamkamer – nieuwe sterren produceert. Daarbij is een nieuwe techniek gebruikt om de driedimensionale structuur van zo’n gaswolk te reconstrueren (Science, 11 april).

Stervorming vindt plaats in enorme wolken van interstellaire gas en stof. Als er binnen zo’n moleculaire wolk plekken ontstaan waar de dichtheid groot genoeg is, trekken deze onder invloed van hun eigen zwaartekracht vanzelf verder samen. Zodra temperatuur en druk in het hart van zo’n verdichting hoog genoeg zijn om kernfusiereacties te laten plaatsvinden, is de ster ‘geboren’.

Het stervormingsproces wordt dus vooral bepaald door de dichtheidsverdeling binnen een moleculaire wolk. Maar bij de meeste wolken is die verdeling niet goed bekend.

Nu hebben drie astronomen echter een methode bedacht om de dichtheidsverschillen binnen een moleculaire wolk op eenvoudige wijze in kaart te brengen. Daarbij maken ze gebruik van het feit dat licht van verre sterren dat door de wolk heen schijnt, door het in de wolk aanwezige stof wordt afgezwakt.

De astronomen hebben deze zogeheten extinctie benut om van zestien nabije moleculaire wolken de dichtheidsverschillen te bepalen. Vervolgens berekenden ze met behulp van computermodellen hoeveel sterren er in dergelijke wolken zouden moeten ontstaan, en vergeleken de uitkomsten de waargenomen aantallen pasgeboren sterren.

Op manier is ontdekt dat alleen die delen van gaswolk tot sterren samentrekken waar de dichtheid de drempel van 5000 waterstofmoleculen per kubieke centimeter overschrijdt. Deze waargenomen drempelwaarde ligt aanzienlijk lager dan de theoretisch voorspelde ‘kritische dichtheid’. Anders gezegd: stervorming komt sneller op gang dan gedacht. (EE)

(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_138936187
11-04-2014

NASA start bouw van ruimtesonde die planetode gaat bezoeken



NASA heeft opdracht gegeven te beginnen met de bouw van OSIRIS-REx. De ruimtesonde gaat een bezoek brengen aan planetode Bennu en zal – zonder te landen – monsters van de planetode verwijderen en terug naar de aarde brengen.

“Dit is de laatste stap die nodig is om een NASA-missie van papier naar product te vertalen,” vertelt onderzoeker Gordon Johnston. “Dit bevestigt dat het uiteindelijke ontwerp klaar is en we naar de lancering toe kunnen gaan bouwen.” Die lancering vindt plaats in de herfst van 2016. Naar verwachting arriveert OSIRIS-REx (dat staat voor: Origins Spectral Interpretation Resource Identification Security Regolith Explorer) dan in 2018 bij Bennu. In 2023 moet de ruimtesonde de verzamelde monsters (minstens 60 gram) terug naar de aarde brengen.

UW NAAM OP OSIRIS-REX?
NASA geeft de ruimtesonde een microchip mee waarop namen van aardbewoners staan. Wilt u ook op de chip? Tot eind september 2014 kunt u hier uw naam en gegevens achterlaten.
Het is een uitdagende missie, want er wordt nogal wat van OSIRIS-Rex verwacht. De ruimtesonde moet allereerst twee jaar reizen om bij Bennu te arriveren. Vervolgens zal deze een kaart van de planetode maken door er omheen te cirkelen en deze te bestuderen. Vervolgens moet OSIRIS-REx – zonder te landen – materiaal van het oppervlak van Bennu zien te verwijderen. Daarvoor gebruikt deze een robotarm. Daarna is het de bedoeling dat de sonde weer terugkeert naar de aarde om de monsters daar af te leveren.

Onderzoekers hopen dankzij OSIRIS-REx meer te weten te komen over de samenstelling van het jonge zonnesysteem (Bennu is een brokstuk uit die tijd) en de bron van organische materialen en water (nodig voor leven op aarde) te achterhalen. De missie kan ook een bijdrage leveren aan het verlangen om meer te weten te komen over een populatie planetoden die vroeg of laat een gevaar voor de aarde kan gaan vormen. En tenslotte vormt de missie een onmisbare voorbereiding op die andere ambitieuze missie van NASA: een bemande ruimtesonde naar een planetode sturen.

(Kennislink)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_139005140
16-04-2014

Saturnus staat op het punt te bevallen van nieuwe maan


Reuters/NASA.

Nieuwe beelden van NASA's planeetverkenner Cassini suggereren dat Saturnus op dit moment een nieuw maantje aan het vormen is. Het gaat om een poreuze ijsbal die door wetenschappers al liefdevol 'Peggy' werd gedoopt.

Het maantje werd niet rechtstreeks waargenomen maar een heldere boog van tien kilometer breed en 1.200 km lang aan de buitenrand van de A-ring van de planeet zou wijzen op de nakende geboorte van de ijsbal. 'Peggy' zal weldra de reeds indrukwekkende Saturnusfamilie van 62 manen vervoegen.

"Zoiets hebben we voorheen nog nooit geobserveerd", aldus Carl Murray, astronoom en tevens auteur van het gepubliceerde wetenschappelijk artikel over de bijzondere ontdekking in het vakblad Icarus. "We zijn getuige van een geboorte, waarbij een maantje het ringenstelsel van de planeet verlaat en op eigen kracht naar buiten migreert."

Het markante 'baringsproces' kan wetenschappers meer inzicht verschaffen in de manier waarop de grotere manen van Saturnus zijn ontstaan.

(HLN)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_139005332
16-04-2014

Rosetta-missie maakt – op 600 miljoen kilometer afstand van de aarde – een selfie



Zelfs op zo’n 600.000.000 kilometer afstand van de aarde is de selfie een hit. ESA heeft zojuist een foto vrijgegeven die Rosetta van zichzelf maakte. Op de foto zien we de zonnepanelen van de kometenjager.

U moet misschien even twee keer kijken. Maar wie goed kijkt, kan de zonnepanelen er zeker uithalen. We kijken op deze foto tegen de achterkant van die panelen aan (want de voorkant is op de zon gericht). De achterkant van de panelen is pikzwart, omdat er niets is waar het licht op kan reflecteren.

Nog een selfie
Ziet u het al? Nee? Misschien kan onderstaande selfie helpen. Deze maakte Rosetta in 2007 toen deze voorbij Mars vloog. Ook hier zien we de achterkant van de zonnepanelen. Alleen zijn ze nu niet zo donker, omdat er wat licht van Mars komt zetten.


Afbeelding: ESA / Rosetta / Philae / CIVA.

Geen echte selfie
De foto helemaal bovenaan dit artikel werd eergisteren gemaakt door een camera aan boord van lander Philae. Daarmee is het geen loepzuivere selfie. De term ‘missie-selfie’ is misschien accurater.

Rosetta is momenteel onderweg naar komeet 67/P Churyumov-Gerasimenko. Rosetta zal de komeet gaan bestuderen en lander Philae naar het oppervlak van de komeet sturen: iets wat nog nooit eerder is gedaan. Naar verwachting arriveert Rosetta in augustus van dit jaar bij de komeet, waarna deze de komeet zal volgen terwijl deze de zon nadert.

(scientias.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_139006023
17-04-2014

Hubble vereeuwigt duizenden sterrenstelsels op n foto



Richt een ruimtetelescoop op een zwart stukje hemel en laat de sluiter open staan. Het resultaat: een foto met vele duizenden sterrenstelsels. Sommige sterrenstelsels bevinden zich op een afstand van slechts enkele tientallen of honderden miljoen lichtjaar, terwijl andere nog veel verder verwijderd zijn.

WE ZIEN OBJECTEN DIE EEN MILJARD KEER ZWAKKER ZIJN DAN DE ZWAKSTE OBJECTEN DIE WIJ MET HET MENSELIJK OOG KUNNEN ZIEN
Op een nieuwe Hubble-foto zijn veel objecten in het nabije, oude universum en in het verre, jonge universum zichtbaar. De meeste sterrenstelsels op de foto zijn vijf miljard lichtjaar van ons verwijderd. Dit betekent dat wij licht zien dat al vijf miljard jaar onderweg is. Oftewel: toentertijd was het heelal 8,7 miljard jaar oud in plaats van 13,7 miljard jaar.

De totale belichtingstijd is veertien uur. Dit betekent dat Hubble’s camera veertien uur op hetzelfde stukje ruimte is gericht. Op deze foto zijn ontelbaar veel sterren, sterrenstelsels en clusters zichtbaar. Hieronder zijn drie objecten uitgelicht: Fred, Ginger en CLASS B1608+656. CLASS B1608+656 is een groot cluster op vijf miljard lichtjaar afstand met vele sterrenstelsels. Fred ([FMK2006] ACS J160919+6532) ligt achter de sterrenstelsels, terwijl Ginger ([FMK2006] ACS J160910+6532) juist dicht bij ons bevindt. Toch lijkt het net alsof al deze sterrenstelsels tot dezelfde groep behoren.



Een hele bijzondere foto, want we zien objecten die een miljard keer zwakker zijn dan de zwakste objecten die wij met het menselijk oog kunnen zien. Smult u van dit soort foto’s? Hubble fotografeert regelmatig babysterrenstelsels en het jonge universum, dus kijk gerust eens in het archief van Scientias.nl.


(scientias.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_139578486
01-05-2014

Klein naburig sterrenstelsel is ‘fossiel’ overblijfsel


De Magellan-telescopen van de Las Campanas-sterrenwacht in Chili, van waaruit het dwergstelsel Segue 1 is onderzocht. (Anna Frebel)

Het sterrenstelsel Segue 1, een kleine begeleider van de Melkweg op 75.000 lichtjaar afstand, heeft merkwaardige kenmerken. Het nietige sterrenstelsel, dat in 2006 is ontdekt, telt maar ongeveer duizend sterren. En nieuw Amerikaans onderzoek laat zien dat het vrijwel geen elementen zwaarder dan helium bevat. Volgens astronomen kan het dwergstelsel worden beschouwd als een ‘fossiel’ overblijfsel uit de begintijd van het heelal.

Normaal gesproken vormt een sterrenstelsel nieuwe sterren, waarvan de zwaarste al na enkele tientallen miljoenen jaren als supernova exploderen en hun omgeving verrijken met zware elementen. Deze laatste komen vervolgens terecht in latere generaties van sterren.

Behalve dan in het geval van Segue 1. Nauwkeurig onderzoek laat zien dat dit stelsel een heel primitieve chemische samenstelling heeft: het bestaat vrijwel volledig uit de twee elementen die bij de oerknal zijn gevormd: waterstof en helium. Wat er aan zwaardere elementen is aangetroffen zou afkomstig zijn van n of hooguit een paar supernova-explosies.

Het lijkt erop dat het stervormingsproces in het dwergstelsel al in een heel vroeg stadium is gestopt. Waarschijnlijk bevatte het simpelweg te weinig gas, en kon het ook niet genoeg gas verzamelen, om meer sterren te produceren.

Dat maakt Segue 1 overigens niet minder interessant. Integendeel: astronomen vermoeden dat het schamele stelsel wel eens sterke overeenkomsten zou kunnen vertonen met de eerste kleine sterrenstelsels die in ons heelal zijn ontstaan. (EE)

(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_139578515
30-04-2014

Sterrenstelsels slingert complete sterrenhoop de ruimte in


Het elliptische sterrenstelsel M87 heeft een complete sterrenhoop de ruimte in geslingerd. (CfA)

Het elliptische sterrenstelsel M87 in het sterrenbeeld Maagd heeft een complete sterrenhoop met hoge snelheid de ruimte in geslingerd. De bolvormige sterrenhoop, HVGC-1 geheten, racet met een snelheid van ca. 3,5 miljoen kilometer per uur door het heelal. Die snelheid is hoog genoeg om aan de zwaartekracht van M87 te ontsnappen,

M87 is een reusachtig sterrenstelsel dat wordt omgeven door duizenden bolvormige sterrenhopen (ter vergelijking: ons eigen Melkwegstelsel telt er ca. 150). Een van die bolhopen is vermoedelijk te dicht in de buurt gekomen van het superzware zwarte gat in het centrum van het elliptische reuzenstelsel. Er zijn aanwijzingen dat het hier in werkelijkheid om een dubbel zwart gat gaat. In dat geval kan een passerende sterrenhoop door de zwaartekrachtswerking van de twee om elkaar heen draaiende zwarte gaten versneld worden en met enorme snelheid worden weggeslingerd.

De ontdekking is gedaan door een systematisch onderzoek aan de snelheden van bolvormige sterrenhopen in en rond M87, uitgevoerd met de MMT-telescoop in Arizona. De resultaten worden gepubliceerd in The Astrophysical Journal Letters. (GS)

(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_139578692
25-04-2014

Onbekend signaal uit de ruimte verbaast sterrenkundigen

Sterrenkundigen hebben een mysterieus signaal opgevangen, vermoedelijk van buiten ons sterrenstelsel. Het is nog een raadsel wat de bron van de radiogolven is.


De Arecibo-radiotelescoop in Puerto Rico. Bron: Wikimedia Commons

De Arecibo-radiotelescoop in Puerto Rico heeft een stoot korte, maar zeer krachtige, radiogolven opgevangen, misschien uit een ander sterrenstelsel. De energie die nodig is voor het creren van die zogeheten fast radio bursts is zo groot dat de golven niet afkomstig kunnen zijn van bekende kosmische objecten.

‘De afstand die de radiogolven hebben afgelegd lijkt enorm, en wijst erop dat de radiogolven drie miljard lichtjaar hebben gereisd om ons te bereiken’, zegt Jason Hessels, een van de onderzoekers, verbonden aan het Nederlands instituut voor radioastronomie ASTRON en de Universiteit van Amsterdam. Die afstand berekenen sterrenkundigen door te meten hoeveel later lange golflengtes op aarde aankomen dan korte golflengtes. Lange golflengtes komen een fractie van een second later aan, omdat ze meer interacties aangaan met deeltjes die ze onderweg tegenkomen, waaronder elektronen. Omdat sterrenkundigen een goed beeld hebben van het aantal elektronen in de ruimte kunnen zij de afstand berekenen die het signaal heeft afgelegd. De gemeten afbuiging van de radiogolven was zo groot dat het aantal elektronen in ons sterrenstelsel dat niet konden veroorzaken. De onderzoekers vermoeden daarom dat het signaal afkomstig is van ver buiten de Melkweg.

Twijfelachtig verleden
De huidige meting maakt een einde aan de twijfel over het bestaan van de radiogolven. In 2007 werd voor het eerst zo’n signaal waargenomen met de Parkes-radiotelescoop in Australi. De telescoop pikte daarna nog vijf soortgelijke signalen op. Sterrenkundigen twijfelden of die signalen niet werden veroorzaakt door een afwijking van de Parkes-radiotelescoop. Dergelijke signalen waren immers nog nooit eerder waargenomen door andere telescopen. De nieuwe metingen met de Arecibo-radiotelescoop bevestigen dat de signalen niet toe te schrijven zijn aan een afwijking van de Parkes-radiotelescoop.


Is het signaal mogelijk afkomstig van een enorme neutronenster? Bron: Wikimedia Commons

De vraag blijft hoe fast radio bursts ontstaan. ‘Het is nog een compleet onbekend signaal en we hebben tot nu toe geen idee wat deze radiogolven veroorzaakt’, zegt mede-onderzoeker Joeri van Leeuwen (ASTRON). Wel denken de onderzoekers dat er een gigantische hoeveelheid energie nodig is om de radiogolven te creren. De onderzoekers vermoeden dat het een zeer krachtige explosie moet zijn geweest of een nog onbekende catastrofe op een neutronenster, die enorm veel energie afgeeft.

Mogelijk kunnen sterrenkundigen over enkele jaren de bron achterhalen. Tegen die tijd moet het mogelijk zijn om tientallen fast radio bursts per jaar te vinden, denkt Van Leeuwen. Twee nieuwe Nederlandse telescopen, LOFAR en Westerbork/Apertif, moeten daarvoor zorgen. Die worden de gevoeligste breedbeeldtelescopen ter wereld. Van Leeuwen: ‘Hoewel Arecibo de grootste schotel ter wereld is, mis je 99,99 procent van wat er zich allemaal aan de hemel afspeelt. Omdat de nieuwe telescopen een 1000 keer groter deel van hemel kunnen bekijken dan Arecibo, hopen we snel beter te begrijpen welke kosmische ontploffingen deze radioflitsen veroorzaken.’

De onderzoekers maakten hun bevindingen bekend op de voorpublicatiewebsite Arxiv: http://arxiv.org/pdf/1404.2934v1.pdf

(newscientist.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_139629518
06-05-2014

Planck brengt magnetisch veld Melkwegstelsel in kaart


Polarisatiemetingen brengen het magnetisch veld van het Melkwegstelsel in beeld. (ESA and the Planck Collaboration)

De Europese ruimtetelescoop Planck heeft een hemelkaart gemaakt waarop de polarisatie zichtbaar is van de thermische straling die uitgezonden wordt door interstellaire stofdeeltjes. De polarisatiekaart brengt tevens het magnetisch veld van het Melkwegstelsel in beeld. De resultaten worden gepubliceerd in vier artikelen in Astronomy & Astrophysics.

Interstellaire stofdeeltjes zijn vaak langgerekt en roteren met hoge snelheid om hun as. In een magnetisch veld zullen ze zich bij voorkeur langs de magnetische veldlijnen orinteren. Door die voorkeursrichting raakt de uitgezonden warmtestraling gepolariseerd. Op de nieuwe hemelkaart van Planck is de polarisatie het sterkst in de donker gekleurde gebieden. De richting van de polarisatie wordt aangegeven door de streepjespatronen.

Planck heeft polarisatiemetingen in een groot aantal verschillende frequentiegebieden verricht. Daardoor moet het mogelijk zijn om de polarisatie die veroorzaakt wordt door interstellair stof te onderscheiden van de polarisatie in de kosmische achtergrondstraling, die afkomstig is van kort na de oerknal. Een nauwkeurige analyse van de Planck-metingen, die naaar verwachting komend najaar wordt gepubliceerd, zal uitwijzen of de polarisatiemetingen van de BICEP2-telescoop op de Zuidpool inderdaad zijn toe te schrijven aan de kosmische achtergrondstraling, zoals in maart werd geclaimd. (GS)

(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_139796968
FF een korte vraag.

Kan je bijvoorbeeld als bezoeker bij een sterrenwacht door een krachtige telescoop kijken en dan bijvoorbeeld de planeet Jupiter en zijn banden zien?
  zaterdag 10 mei 2014 @ 22:36:56 #158
172669 Papierversnipperaar
Cafene is ook maar een drug.
pi_139797625
quote:
0s.gif Op zaterdag 10 mei 2014 22:30 schreef Pulzzar het volgende:
FF een korte vraag.

Kan je bijvoorbeeld als bezoeker bij een sterrenwacht door een krachtige telescoop kijken en dan bijvoorbeeld de planeet Jupiter en zijn banden zien?
Er zijn regelmatig open dagen bij sterrenwachten. Daar kan je door wat grotere telescopen de ringen van Saturnus en de manen van Jupiter zien. Maar waarschijnlijk niet de ringen van Jupiter, die zijn te zwak. De echte grote telescopen kan je helemaal niet doorheen kijken. Daar zit optische apparatuur in om invallend licht te meten.
Free Assange! Hack the Planet
[b]Op dinsdag 6 januari 2009 19:59 schreef Papierversnipperaar het volgende:[/b]
De gevolgen van de argumenten van de anti-rook maffia
pi_139870445
09-05-2014

Wetenschappers ontdekken broertje van de zon


Volgens de onderzoekers is er een kleine kans dat de broertjes van de zon ook planeten hebben waar leven mogelijk is. Wikimedia Commons/NASA.

Voor het eerst hebben wetenschappers een ster gedentificeerd die ontstaan is uit dezelfde moleculaire gas- en stofwolk als onze zon. Dat meldt de Amerikaanse omroep ABC. De onderzoekers hopen dat deze ontdekking hen meer zal leren over het ontstaan van de zon.
De zon en tal van andere sterren werden 4,6 miljard jaar geleden gevormd door de implosie van moleculair gas en stof. De sterren zijn sindsdien uit elkaar gedreven. Wetenschappers bestudeerden dertig sterren die in de melkweg rondzweefden volgens een vast patroon ten opzichte van de zon. Van die sterren werd de chemische samenstelling vergeleken met die van de zon.

De onderzoekers ontdekten n ster die uit hetzelfde materiaal bestaat. De ster, HD 162826 genaamd, bevindt zich op 110 lichtjaren van het sterrenbeeld Hercules. Hij is een beetje groter en wat warmer dan de zon.

Planeten
De resultaten van het onderzoek verschenen in het vakblad Astrophysical Journal. Volgens de leider van het onderzoek, Dr. Ivan Ramirez van de Universiteit van Texas, is er een kleine maar niet onbestaande kans dat de zon broertjes heeft die omgeven worden door planeten die leven bevatten. "Deze ster heeft alvast geen warme, massieve planeet zoals Jupiter", zegt hij. "Maar kleine planeten zoals de aarde zijn moeilijk te detecteren."

Kort na het ontstaan van het zonnestelsel deden zich botsingen voor die stukken van planeten losrukten. "Het zou kunnen dat die zich tussen verschillende sterrenstelsels bewogen en mogelijk zijn ze zelfs verantwoordelijk voor het leven op aarde", zegt Dr. Ramirez. "Dus je zou kunnen argumenteren dat we in de zoektocht naar leven buiten de aarde eerst moeten kijken naar de broertjes van onze zon."

De onderzoekers gaan nu op zoek naar nog meer sterren die uit hetzelfde materiaal zijn ontstaan. Op die manier willen ze meer te weten komen over de weg die sterren afleggen in de melkweg. Een beter begrip van hoe de melkweg evolueert, kan meer duidelijkheid geven over het ontstaan van de zon.

(HLN)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_139870522
08-05-2014

Computersimulatie geeft realistisch beeld van het heelal


Een stukje 'virtueel heelal', gecentreerd rond de grootste cluster van sterrenstelsels die de Illustris-simulatie heeft voortgebracht. Illustris Collaboration.

Een team van Europese en Amerikaanse astronomen heeft een computersimulatie gemaakt van de grootschalige structuur van het heelal en het ontstaan van sterrenstelsels. Volgens de website 'Alles over sterrenkunde' begint de simulatie slechts 12 miljoen jaar na de oerknal en laat ze zien hoe kosmisch gas en donkere materie zich in de loop van de miljarden jaren tot een 'web' van sterrenstelsels hebben georganiseerd.


Illustris Collaboration.

Het Illustris-project hield rekening met de uitdijing van het heelal en de aantrekkingskracht die materie uitoefent. Daarnaast speelden ook de evolutie van sterren, de gevolgen van supernova-explosies en het ontstaan van zwaardere chemische elementen mee.

De simulatie kostte in totaal zestien miljoen uur rekentijd, verdeeld over 8.192 processors. De berekeningen werden eind 2013 afgerond.

Het nagebootste Illustris-heelal stemt beter overeen met het waargenomen heelal dan eerdere simulaties. De spiraalvormige en elliptische sterrenstelsels hebben de juiste chemische samenstelling. Maar in het virtuele heelal komt de vorming van sterren in kleine sterrenstelsels eerder op gang dan in werkelijkheid lijkt te zijn gebeurd.

Onderstaande video is een compilatie van de simulatie.

(HLN)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_139870676
08-05-2014

Rusland bouwt in 2030 kolonie op de maan


photo news.

Rusland moet in 2030 een permanente nederzetting op de maan bouwen om daarmee de kolonisatie van dat hemellichaam ter hand te nemen. Dat meldt de krant Izvestia op basis van plannen van de Russische Academie van Wetenschappen, het ruimtevaartbureau Roskosmos en de Universiteit van Moskou.

De eerste expeditie naar de maan die een permanente basis moet voorbereiden, zou al in 2016 zijn. De wetenschappers stellen dat "de geopolitieke wedijver over het bemachtigen van de natuurlijke hulpbronnen van de maan deze eeuw van start gaat''.

Het plan gaat ervan uit dat Rusland op eigen kracht zonder bemoeienis van andere mogendheden de enige natuurlijke satelliet van de aarde moet kunnen exploiteren.

(HLN)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_139870803
08-05-2014

Zo (slecht) reageert je lichaam op een ruimtereis


thinkstock.

Velen dromen wel eens van een ruimtereis, zeker nu Marsmissies, kolonies op de maan en toeristische tochtjes rond onze planeet effectief op de planning staan. Je ooit al afgevraagd wat zo'n vlucht in de ruimte met je lichaam kan doen?


thinkstock.

"Ruimte is ziekte en gevaar, verpakt in duisternis en stilte", sprak Leonard 'Bones' McCoy ooit in Star Trek. Als we de wetenschap mogen geloven, zat de fictieve dokter er niet bepaald naast. In een notendop: reizen in de ruimte laat je zwak, vermoeid, ziek en mogelijk depressief achter. De mens is niet aangepast om te overleven in de ruimte en een ruimtevlucht is meer dan al zwevend wat tijd doden.

Ruimtereis
Stel dat je morgen in een astronautenpak zou kruipen, klaar om naar de maan geschoten te worden, dan is dit wat je lichaam zou meemaken na enkele seconden, minuten, dagen en maanden. De informatie werd verzameld op basis van onderzoek en getuigenissen van wetenschappers, ingenieurs en astronauten.

Impact

...na 10 seconden

De versnelling naar 4G zorgt voor het gevoel dat je lichaam 4 keer zo zwaar weegt als in werkelijkheid. Je wordt in de stoel gedrukt en bewegen wordt stapsgewijs moeilijker. Je bloed wordt naar je voeten gestuwd, wat het risico op flauwvallen uiteraard vergroot. In moderne ruimtevaartuigen worden astronauten zodanig gerinteerd dat ze de versnelling door hun borst voelen.

...na 10 minuten

En van de eerste dingen waar astronauten over klagen is misselijkheid. Het gebrek aan zwaartekracht treft het gevoelige binnenoor, waardoor evenwicht, cordinatie en ruimtelijke orintatie benvloed worden. Ook het volgen van bewegende objecten wordt bemoeilijkt, wat voor piloten uiteraard niet handig is. Naast de onaangename realiteit van ronddobberende bolletjes braaksel, kan ruimteziekte je behoorlijk aftakelen. Wist je dat n zieke de maanlanding van Apollo 9 bijna saboteerde?

...na 2 dagen

In de ruimte vertoeven is zoals op je hoofd gaan staan. Vocht heeft de neiging om op te hopen in het bovenste deel van je lichaam, met als gevolg: een gezwollen gezicht en een vervelende, geblokkeerde neus. Omdat je lichaam van nature al de drang heeft om vocht naar boven te stuwen, zorgt het gebrek aan zwaartekracht alleen maar voor een intensere opwaartse beweging. Hierdoor zwellen de weefsels in je hoofd. MRI-scans van astronauten hebben aangetoond dat er ook een risico is voor de ogen. Naast milde visuele veranderingen, zagen ze zwelling in de oogzenuw en wijzigingen in de vorm van de oogbal. Ook een verhoofde druk onder de schedel is niet uitgesloten.

...na 1 week

Zonder zwaartekracht begint je lichaam zachtjes aan af te takelen omdat heel wat systemen in je lijf nood hebben aan deze druk. Experimenten met ratten hebben aangetoond dat 10 dagen in de ruimte al kan leiden tot een derde spierverlies bij bepaalde spiergroepen, inclusief de hartspier. Ook botverlies is een reel probleem. Zolang je taak erin bestaat rond te zweven op het ISS is dit niet zo probematisch, maar voor missies naar bijvoorbeeld Mars, moeten astronauten in staat zijn zich fysiek in te spannen. Stel je voor dat 'one small step for mankind' op Mars je een gebroken been bezorgt.

Sinds het begin van de ruimtevaart zijn wetenschappers al op zoek naar manieren om lichaamskracht te behouden bij astronauten. Geen wonder dat ze dagelijks een uur cardio n een uur krachttraining moeten doen in hun ruimtestation. Ondanks deze regelmatige oefeningen blijft het na een verblijf van 6 maanden in de ruimte moeilijk om te stappen bij een terugkeer op aarde.

...na 2 weken

Wie nu al geen bioritme heeft om over naar huis te spreken, boekt best geen ruimtereis. Slaaptekort is namelijk n van de zwaarste problemen die gepaard gaan met leven in de ruimte. Zeker bij astronauten die rond de aarde cirkelen is dit het geval. Elke 90 minuten krijgen ze een nieuwe zonsopgang te zien, wat uiteraard je licht-donkercyclus niet ten goede komt. Daar komt nog bij dat een astronaut overenthousiast begint, in shiften moet meedraaien n zich moet aanpassen aan het slapen in een slaapzak, vastgesnoerd aan de muur. Ruimtestations als het ISS zijn daarom uitgerust met individuele slaapcompartimenten die verduisterd kunnen worden om nacht te simuleren.

...na 1 jaar

Het bewijs dat (langdurige) ruimtereizen nadelige gevolgen hebben voor het immuunsysteem stapelt op. Een studie van Nasa toonde aan dat de werking van witte bloedcellen (bij fruitvliegen) vermindert, waardoor het lichaam veel minder bestand is tegen schadelijke micro-organismen en infecties. Soortgelijke studies met muizen, salamanders en andere insecten eindigden in gelijkaardige conclusies. Ook hier zou het gebrek aan zwaartekracht de boosdoener zijn.

Nog schadelijker is het effect van kosmische straling. Astronauten klagen vaak over het "zien" van felle lichtflitsen. Deze worden veroorzaakt door kosmische stralen die een weg banen door het brein. Het ISS ligt strategisch om de impact van deze straling tot een minimum te beperken, maar bij reizen naar de maan of Mars is het risico op een dodelijk dosis reel. Het enige goede nieuws is (voorlopig) dat onderzoek bij Apollo-astronauten die enkele dagen in 'deep space' doorbrachten in capsules die slecht bewapend waren tegen kosmische straling geen verhoogd risico vertoonden op kanker.

...na 2 jaar

Uiteraard wordt niet alleen je fysieke welzijn getroffen. Een experiment van de European Space Agency en het Russische Institute of Biomedical Problems ging na wat de stress van langdurige ruimtevluchten en isolatie doen met de mentale gezondheid. Conclusie: depressie ligt op de loer. Ze simuleerden daarvoor een 520 dagen durende missie naar Mars en terug in een vervalste ruimteshuttle in Moskou. De eerste maanden werden de deelnemers gedreven door adrenaline en spanning, maar van zodra routine en verveling de kop opstaken, waren de dagen veel moeilijker te verduren. Het zal je dan ook niet verbazen dat ingezet wordt op gedragstraining en het ontwikkelen van betere communicatietechnologie.


thinkstock.

(HLn)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_140026434
16-05-2014

Enorme vlek van Jupiter krimpt steeds sneller


De Grote Rode Vlek op Jupiter epa.

Midden op de planeet Jupiter zit al eeuwenlang een gigantische rode vlek, een enorme storm, en die vlek wordt steeds kleiner. De doorsnee is nu nog maar 16.500 kilometer, kleiner dan ooit eerder gemeten. Dat blijkt uit nieuw onderzoek van de Amerikaanse ruimtevaartorganisatie NASA, dat de ruimtetelescoop Hubble naar Jupiter heeft laten kijken. De oorzaak van de krimp is niet bekend.


afp.

De Grote Rode Vlek is een storm, die vanaf de aarde te zien is met telescopen. De wind haalt er snelheden tot 680 kilometer per uur. Het is niet bekend hoe lang de storm al raast. In de 17e eeuw zagen astronomen de vlek mogelijk al. Een paar jaar geleden slokte de storm een kleinere storm op.

Eind 19e eeuw was de vlek nog ongeveer 41.000 kilometer in doorsnee. Dat betekent dat de aarde er drie keer in zou passen. Rond 1980 was de doorsnee nog maar 23.335 kilometer. De storm bleek in 2009 verder gekrompen, tot bijna 18.000 kilometer, en is nu dus 16.500 kilometer.

Tussen 1996 en 2006 werd de vlek dagelijks een kilometer kleiner. Nu is dat al drie keer zo veel. Als dat continu door zou gaan, is het kenmerk van Jupiter over enkele decennia verdwenen. Wetenschappers durven echter niet te zeggen of het echt zo ver kan komen.

(HLN)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_140026589
16-05-2014

Europese sonde Venus Express maakt zich op voor kamikazeduik in atmosfeer

Ruim acht jaar na lancering maakt de Europese sonde Venus Express zich op om dieper dan ooit tevoren in de atmosfeer van de planeet te duiken en daar een wisse dood te sterven, zo heeft het Europese Ruimtevaartbureau ESA meegedeeld.

De Venus Express werd op 9 november 2005 van op Bajkonoer met een Sojoez-Fregat draagraket gelanceerd, om zijn doelwit op 11 april 2006 te bereiken.

Met zeven instrumenten bestudeerde de sonde de ionosfeer, de atmosfeer en het oppervlak van de planeet uitgebreid. Dit gebeurde van uit een elliptsche polaire baan met een hoogte van 66.000 km boven de zuidelijke en 250 km boven de noordelijke pool.

Na acht jaar begint de brandstofvoorraad om die baan aan te houden, opgebruikt te worden. Daarom is het routine-wetenschappelijk werk deze week afgerond. Bedoeling is uiteindelijk dieper dan ooit in de atmosfeer van Venus te duiken, mogelijk tot 130 km en mogelijk nog dieper.

(HLN)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_140027389
15-05-2014

Ontstaansgeschiedenis magnetars verklaard

Magnetars zijn de bizarre supercompacte overblijfselen van supernova-explosies. Ze zijn voor zover bekend de sterkste magneten in het heelal – miljoenen keren sterker dan de sterkste magneten op aarde. Een team van Europese astronomen heeft nu voor het eerst een magnetar met een begeleidende ster ontdekt. Deze ontdekking helpt verklaren hoe magnetars ontstaan.

Wanneer een zware ster tijdens een supernova-explosie onder zijn eigen zwaartekracht bezwijkt, verandert hij in een neutronenster [1] of een zwart gat [2]. Magnetars zijn zeer exotische neutronensterren. Net als andere neutronensterren zijn ze heel klein en hebben een buitengewoon hoge dichtheid – een theelepel neutronenstermaterie zou een massa van ongeveer een miljard ton hebben – maar daarnaast hebben ze ook extreem krachtige magnetische velden.


Een impressie van een magnetar, een compacte neutronenster met een extreem sterk magneetveld.
ESO/L. Calada

De sterrenhoop [3] Westerlund 1, die op een afstand van 16.000 lichtjaar in het zuidelijke sterrenbeeld Altaar staat, bevat n van de ruim twintig magnetars die tot nu toe in de Melkweg [4] zijn ontdekt. Het object, dat CXOU J164710.2-455216 wordt genoemd, bezorgt astronomen al geruime tijd hoofdbrekens.

“In eerder onderzoek hebben we aangetoond dat de magnetar in deze sterrenhoop moet zijn ontstaan bij de explosieve dood van een ster die ongeveer veertig keer zo zwaar was als de zon. Maar dit introduceert een nieuw probleem, omdat zulke zware sterren na hun dood naar verwachting ineenstorten tot zwarte gaten, niet tot neutronensterren. We begrepen maar niet hoe deze een magnetar kon zijn geworden,” zegt Simon Clark, hoofdauteur van het artikel waarin deze resultaten worden gepresenteerd.


De sterrenhoop Westerlund 1 met de magnetar en zijn vermoedelijke voormalige begeleider gemarkeerd.

Interactie met begeleider
Astronomen bedachten een uitweg. Zij opperden dat de magnetar was ontstaan door de interactie met een tweede zeer zware ster die binnen de zon-aarde-afstand om het hemellichaam draait. Maar tot nu toe was er op de plek van de magnetar in Westerlund 1 geen begeleidende ster opgemerkt.

Daarom werd de Very Large Telescope [5] ingeschakeld om er in andere delen van de sterrenhoop naar te gaan zoeken. De astronomen zochten naar wegloopsterren – objecten die met hoge snelheid aan de sterrenhoop ontsnappen – die door de supernova-explosie waarbij de magnetar is ontstaan zijn ‘weggeschopt’. Bij een van de sterren van de sterrenhoop, Westerlund 1-5, bleek inderdaad de juiste kenmerken te vertonen.

“Niet alleen heeft deze ster een snelheid die het gevolg kan zijn van een supernova-explosie, hij is ook veel te helder om als enkelvoudige ster geboren te zijn. Bovendien heeft hij een ongewoon koolstofrijke samenstelling die een enkelvoudige ster onmogelijk tot stand kan brengen – een duidelijk bewijs dat hij oorspronkelijk een begeleider moet hebben gehad”, aldus Ben Ritchie van de Open University, mede-auteur van het nieuwe onderzoeksverslag.

Dankzij deze ontdekking konden de astronomen reconstrueren waarom er in dit geval een magnetar is ontstaan in plaats van het verwachte zwarte gat. Het begon ermee dat de zwaarste van de twee sterren zonder brandstof kwam te zitten, opzwol en zijn buitenste lagen overdroeg aan zijn minder zware begeleider – de latere magnetar – waardoor deze steeds sneller ging draaien. Deze snelle rotatie lijkt een essentile voorwaarde te zijn voor de vorming van het ultra-sterke magnetische veld van de magnetar.


Dubbelster waarbij een ster massa opslokt van haar begeleider en daardoor sneller gaat draaien.
STScI

Ten gevolge van de massa-overdracht werd de begeleidende ster vervolgens zo zwaar dat deze op zijn beurt een aanzienlijk deel van zijn zojuist verworven massa afstootte. Veel van deze massa is verloren geraakt, maar een deel ervan bereikte de oorspronkelijke ster, die we nu kennen als Westerlund 1-5.

‘Afslanken’ tot magnetar
“Het is deze uitwisseling van materiaal die Westerlund 1-5 een unieke chemische signatuur heeft gegeven en ervoor heeft gezorgd dat de massa van zijn begeleider voldoende afnam om een magnetar te laten ontstaan in plaats van een zwart gat”, concludeert teamlid Francisco Najarro van het Centro de Astrobiologa in Spanje.

Het lijkt er dus op dat het hebben van een stellaire begeleider een essentile voorwaarde is voor het ontstaan van een magnetar. De snelle rotatie die het gevolg is van de massa-overdracht tussen twee sterren lijkt noodzakelijk om het ultra-sterke magnetische veld te genereren, en vervolgens zorgt een tweede fase van massa-overdracht ervoor dat de magnetar-in-wording voldoende afslankt om uiteindelijk niet tot een zwart gat ineen te storten.

(Kennislink)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_140089271
18-05-2014

Nederlands oud-astronaut Wubbo Ockels (68) overleden


Wubbo Ockels (1986-2014) ANP.

In het Anthoni van Leeuwenhoekziekenhuis in Amsterdam is vanochtend om 11:08 uur oud-astronaut Wubbo Ockels overleden. Ockels stierf aan de gevolgen van niercelkanker. Hij was al enige dagen geleden opgenomen in het ziekenhuis.


Wubbo Ockels als astronaut aan boord van de Challenger ANP.

Wubbo Ockels was natuurkundige, ruimtevaarder, piloot en hoogleraar. Van 31 oktober tot en met 6 november 1985 maakte hij als eerste Nederlander een vlucht door de ruimte met het ruimteveer Challenger Hij was tijdens de vlucht en het verblijf in het Spacelab D-1 verantwoordelijk voor de vele meetapparatuur, waarmee allerlei proeven werden uitgevoerd.

Hij was tot voor kort hoogleraar Aerospace for Sustainable Science and Technology aan de faculteit Lucht- en Ruimtevaart van de TU Delft.

In 2008 werd bij toeval een vergevorderde niertumor bij hem geconstateerd. De tumor werd succesvol verwijderd, maar op 29 mei 2013 maakte Ockels bekend dat er een maand eerder opnieuw niercelkanker bij hem is ontdekt.

Hij is 68 jaar oud geworden.


Archieffoto ANP.

(HLN)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_140170766
Meteorenregen boven Nederland

Komend weekeinde wordt een grote meteorenregen verwacht. Dat meldt onderzoeksinstituut NOVA. In de nacht van vrijdag op zaterdag is mogelijk een deel van de 'vallende sterren' in ons land te zien.

Tussen middernacht en 4.00 uur verwacht NOVA tussen de 20 en 75 meteoren per uur. De beste tijd om te kijken is volgens het onderzoeksinstituut kwart voor drie in de ochtend. De meeste meteoren worden verwacht in de buurt van de Poolster, aan het einde van de steel van de Kleine Beer.

De meteorenregen houdt de rest van de dag aan, maar zal in het daglicht verder niet te zien zijn.

Uitzonderlijk

De meteorenzwerm is uitzonderlijk en hoort niet tot de jaarlijks terugkerende zwermen. Dat maakt volgens NOVA het precieze aantal meteoren moeilijk in te schatten.

Vallende sterren

Een meteorenregen wordt in de volksmond ook wel 'vallende sterren' genoemd, maar heeft niets met sterren te maken.

Ze worden veroorzaakt door ruimtegruis dat op zo'n honderd kilometer boven ons hoofd in de aardatmosfeer terechtkomt. Dat levert het lichtverschijnsel op dat we 'vallende sterren' noemen.

(http://nos.nl/artikel/650275-meteorenregen-boven-nederland.html)
"You can call me Susan if it makes you happy"
  vrijdag 23 mei 2014 @ 04:57:22 #168
45 SiGNe
Uitspraak: Sign
pi_140269450
Bovenstaande heb ik ook al in de nieuwssubmit gegooid, is helaas nog niks mee gedaan..

Ik ga zelf in elk geval wel kijken en proberen foto's te maken met m'n crappy cameratje
pi_140269804
Eigenlijk is er een ander soort topic voor zulk nieuws

W&T / Astronomie in de Achtertuin #3
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_140269932
21-05-2014

Universum begon 11 miljard jaar geleden af te koelen



Het universum begon zo’n 11 miljard jaar geleden af te koelen. Na een maximale temperatuur van 13.000 graden te hebben bereikt, koelde het universum in n miljard jaar tijd met 1000 graden af. Dat blijkt uit nieuw onderzoek.

Onderzoekers trekken hun conclusie nadat ze achterhaalden hoe warm het universum drie tot vier miljard jaar na het ontstaan was. In die tijd begonnen de eerste extreem actieve sterrenstelsels te ontstaan en zij verwarmden hun omgeving. “Maar elf miljard jaar geleden werd de ‘koorts’ van het universum doorbroken en begon het universum weer af te koelen,” vertelt onderzoeker Elisa Boera.

Intergalactisch
De onderzoekers stelden de temperatuur van het jonge universum vast door te kijken naar het gas tussen sterrenstelsels, ook wel het intergalactisch medium genoemd. “Het intergalactisch medium doet uitstekend verslag van de historie van het universum. Het ‘onthoudt’ de grote gebeurtenissen die de eigenschappen van het intergalactisch medium – zoals de temperatuur en samenstelling – tijdens verschillende evolutionaire fasen benvloedden,” vertelt onderzoeker Elisa Boera.

Vergelijken
Tijdens een eerder onderzoek stelden wetenschappers al dat het universum in een vroeg stadium begon op te warmen. De onderzoekers stelden nu de temperatuur die het universum in een iets later stadium had, vast en kunnen zo in kaart brengen hoe die temperatuur zich in de eerste miljarden jaren van het bestaan van het universum ontwikkelde. Het onderzoek suggereert dat het universum elf miljard jaar geleden begon af te koelen. In n miljard jaar koelde het universum met zo’n 1000 graden Celsius af, nadat het eerder een maximale temperatuur van 13.000 graden had bereikt. “Die trend zet waarschijnlijk tot op de dag van vandaag door.”

Het universum koelde waarschijnlijk af door toedoen van helium. “Veertien procent van het intergalactische gas is helium,” legt Michael Murphy uit. “Twaalf miljard jaar geleden absorbeerde het de intense straling van actieve sterrenstelsels en verloor daarbij elektronen. De elektronen suisden in het rond en verwarmden het gas. Zodra het helium geoniseerd was, ging de straling simpelweg door het gas heen zonder het te verwarmen. Toen het universum vervolgens verder ging uitdijen, koelde het gas verder af.”

(scientias.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_140387906
23-05-2014

Eerste breedbandconnectie met de maan is een feit


Het basisstation in White Sands, New Mexico. NASA
.
Verhuizen naar de maan zit er nog niet meteen in, maar goed om weten is dat we zeker over een communicatiekanaal met de aarde zullen beschikken wanneer het zo ver is. Een team onderzoekers van het Massachusetts Institute of Technology (MIT) werkte een technologie uit die ruimtebewoners zou kunnen voorzien van de connectiviteit waarvan wij hier op aarde genieten.


De ruimteterminal. NASA Goddard Photo and Video.

Het team van MIT werkte samen met NASA aan de datacommunicatietechnologie, die grote gegevensoverdrachten en zelfs HD-videostreaming naar de maan mogelijk maakt. Tijdens de conferentie CLEO: 2014 in juni worden de details en het eerste gedetailleerde overzicht van hun lasergebaseerde uplink tussen de aarde en de maan voorgesteld.

De uplink werd tijdens de herfst getest. "De prestatie was uitstekend, net zoals we voorspeld hadden", zegt Mark Stevens van MIT aan Science Daily. "Dit geeft ons vertrouwen dat we de onderliggende fysica goed begrijpen en dat de connectie in de toekomst kan gebruikt worden tijdens ruimtemissies." Volgens het team kan het gebruik op termijn zelfs uitgebreid worden voor verdere missies naar Mars en de andere planeten.

Vernieuwende technieken
De Lunar Laser Communication Demonstration, zoals het systeem heet, slaagde erin de 384.633 kilometer tussen de aarde en de maan te overbruggen en gegevens over te dragen met een downloadsnelheid van 622 megabits per seconde. Er werd ook data van de aarde naar de maan verzonden aan 19,44 megabits per seconde, 4.800 keer sneller dan de beste uplink die ooit gebruikt werd.

Grote gegevensoverdrachten met laserstralen van de aarde naar de maan vormen een uitdaging omwille van de grote afstand. De atmosfeer bemoeilijkt het proces nog omdat turbulentie het licht kan ombuigen, met een vervaagd signaal of haperingen tot gevolg. Om dat te vermijden, paste het team enkele vernieuwende technieken toe.

Vier telescopen
Een basisstation in White Sands, New Mexico maakt gebruik van vier aparte telescopen om het signaal naar de ruimte te verzenden. Elke telescoop is voorzien van een laserzender die informatie verstuurt, gecodeerd als pulsen van onzichtbaar infrarood licht. Elk van de vier telescopen verstuurt licht door een andere luchtkolom, waardoor de stralen verschillende buigingseffecten van de atsmosfeer ondergaan. Dat vergroot de kans dat minstens n van de laserstralen contact krijgt met de ontvanger, die gemonteerd is op een satelliet die rond de maan cirkelt.

De ontvanger gebruikt een smallere telescoop om het licht op te vangen, dat vervolgens verzameld wordt in een optische glasvezel, gelijkaardig aan glasvezels die gebruikt worden bij aardse netwerken. Het signaal wordt daarna ongeveer 30.000 keer versterkt. De lichtpulsen worden omgezet in elektrische signalen, om vervolgens weer omgezet te worden in bitpatronen die de overgedragen boodschap bevatten.

Van de 40 watt verzonden door het basisstation wordt uiteindelijk minder dan een miljardste van een watt ontvangen door de satelliet. Volgens Stevens is dat nog steeds tien keer zoveel als nodig is om foutenvrije communicatie tot stand te brengen.

(HLN)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
  maandag 26 mei 2014 @ 16:49:31 #172
118453 Pinnenmutske
Tante Sara maal 7
pi_140390410
quote:
0s.gif Op maandag 26 mei 2014 15:43 schreef ExperimentalFrentalMental het volgende:
23-05-2014

Eerste breedbandconnectie met de maan is een feit

[ afbeelding ]
Het basisstation in White Sands, New Mexico. NASA
.
Verhuizen naar de maan zit er nog niet meteen in, maar goed om weten is dat we zeker over een communicatiekanaal met de aarde zullen beschikken wanneer het zo ver is. Een team onderzoekers van het Massachusetts Institute of Technology (MIT) werkte een technologie uit die ruimtebewoners zou kunnen voorzien van de connectiviteit waarvan wij hier op aarde genieten.

[ afbeelding ]
De ruimteterminal. NASA Goddard Photo and Video.

Het team van MIT werkte samen met NASA aan de datacommunicatietechnologie, die grote gegevensoverdrachten en zelfs HD-videostreaming naar de maan mogelijk maakt. Tijdens de conferentie CLEO: 2014 in juni worden de details en het eerste gedetailleerde overzicht van hun lasergebaseerde uplink tussen de aarde en de maan voorgesteld.

De uplink werd tijdens de herfst getest. "De prestatie was uitstekend, net zoals we voorspeld hadden", zegt Mark Stevens van MIT aan Science Daily. "Dit geeft ons vertrouwen dat we de onderliggende fysica goed begrijpen en dat de connectie in de toekomst kan gebruikt worden tijdens ruimtemissies." Volgens het team kan het gebruik op termijn zelfs uitgebreid worden voor verdere missies naar Mars en de andere planeten.

Vernieuwende technieken
De Lunar Laser Communication Demonstration, zoals het systeem heet, slaagde erin de 384.633 kilometer tussen de aarde en de maan te overbruggen en gegevens over te dragen met een downloadsnelheid van 622 megabits per seconde. Er werd ook data van de aarde naar de maan verzonden aan 19,44 megabits per seconde, 4.800 keer sneller dan de beste uplink die ooit gebruikt werd.

Grote gegevensoverdrachten met laserstralen van de aarde naar de maan vormen een uitdaging omwille van de grote afstand. De atmosfeer bemoeilijkt het proces nog omdat turbulentie het licht kan ombuigen, met een vervaagd signaal of haperingen tot gevolg. Om dat te vermijden, paste het team enkele vernieuwende technieken toe.

Vier telescopen
Een basisstation in White Sands, New Mexico maakt gebruik van vier aparte telescopen om het signaal naar de ruimte te verzenden. Elke telescoop is voorzien van een laserzender die informatie verstuurt, gecodeerd als pulsen van onzichtbaar infrarood licht. Elk van de vier telescopen verstuurt licht door een andere luchtkolom, waardoor de stralen verschillende buigingseffecten van de atsmosfeer ondergaan. Dat vergroot de kans dat minstens n van de laserstralen contact krijgt met de ontvanger, die gemonteerd is op een satelliet die rond de maan cirkelt.

De ontvanger gebruikt een smallere telescoop om het licht op te vangen, dat vervolgens verzameld wordt in een optische glasvezel, gelijkaardig aan glasvezels die gebruikt worden bij aardse netwerken. Het signaal wordt daarna ongeveer 30.000 keer versterkt. De lichtpulsen worden omgezet in elektrische signalen, om vervolgens weer omgezet te worden in bitpatronen die de overgedragen boodschap bevatten.

Van de 40 watt verzonden door het basisstation wordt uiteindelijk minder dan een miljardste van een watt ontvangen door de satelliet. Volgens Stevens is dat nog steeds tien keer zoveel als nodig is om foutenvrije communicatie tot stand te brengen.

(HLN)
interessant O+
Koning, keizer, admiraal, schijten moeten ze allemaal by cafca.
  Moderator woensdag 28 mei 2014 @ 10:52:50 #173
8781 crew  Frutsel
pi_140461208
quote:
Gammaflits in Andromedastelsel lijkt 'vals alarm'

In het Andromedastelsel, de naaste buur van ons eigen Melkwegstelsel, leek gisteravond rond 22.25 uur Nederlandse tijd een extreem krachtige explosie waargenomen te zijn door de Amerikaanse rntgen- en gammasatelliet Swift. Onder sterrenkundigen ontstond grote opwinding: misschien ging het om een zogeheten gammaflits. Een latere analyse van de metingen lijkt echter uit te wijzen dat het vals alarm was.

Het Andromedasterrenstelsel gefotografeerd door ruimtesonde WISE.
Gammaflitsen zijn de energierijkste explosies in het heelal. Ze ontstaan wanneer extreem zware, snel roterende sterren aan het eind van hun leven ineenstorten tot zwarte gaten, of wanneer twee neutronensterren met elkaar botsen en versmelten. Gammaflitsen zijn zeer zeldzaam; de meeste worden dan ook op miljarden lichtjaren afstand van de aarde waargenomen.

Korte gammaflits
Als de explosie in het Andromedastelsel echt een gammaflits was geweest, dan ging het zo goed als zeker om een zogeheten 'korte' gammaflits, ontstaan bij de botsing van twee neutronensterren. De plaats van de explosie in het sterrenstelsel viel samen met de locatie van een bekende bolvormige sterrenhoop, waarin dubbele neutronensterren kunnen voorkomen.

Er werden ook alternatieve verklaringen voor de energierijke explosie aangedragen. Het zou om de uitbarsting van een zogeheten ultraluminous x-ray source kunnen gaan - vermoedelijk een middelzwaar zwart gat dat materie uit zijn omgeving opslokt - of om een zware oprisping van een zwart gat in een dubbelstersysteem dat materie opzuigt van een begeleidende ster.

Volgens een latere analyse van het Swift-team is er echter zo goed als zeker sprake van vals alarm. De Burst Alert Telescope van Swift reageerde weliswaar op een mogelijke detectie van gammastraling, maar de rntgenstraling die vervolgens werd gemeten was niet van n punt afkomstig, maar van n of meerdere bronnen in het beeldveld van Swifts rntgentelescoop.
pi_140502307
28-05-2014

Astronomen met handen in het haar na krachtige uitbarsting Andromedanevel


photo news.

In de naburige Andromedanevel heeft de Swift-ruimtetelescoop van de NASA gisteren een krachtige uitbarsting waargenomen, zo heeft het NBC News gemeld. Vandaag volgen er echter al berichten als zou het om "vals alarm" gaan.

Eerst dachten astronomen en/of astrofysici dat het om een gammaflits ging. Gamma-uitbarstingen zijn de krachtigste explosies in de kosmos en doen zich zelden voor. Ze worden veroorzaakt door een botsing van neutronensterren of zwarte gaten. Nog nooit is er n zo dichtbij gezien.

Later opperden astronomen dan dat de flits misschien door een minder exotisch type van ultraheldere rntgenstraling (ULX) is ontstaan. Zoiets is al gezien, zelfs in de Andromeda die ook als M31 bekendstaat. Wellicht gaat zo'n stralingsbron terug naar reusachtige zwarte gaten die omgevende materie opslokken.

Een derde theorie is dat de flits te maken heeft met een binair rntgensterrensysteem (LMXB).

Indien de eerste hypothese klopt is het de beste mogelijkheid ooit om n van de meest exotische gebeurtenissen in de kosmos te besturen, aldus NBC.

Als er zich een gammaflits in onze Melkweg zou voordoen en naar ons zou gericht zijn, zou die waarschijnlijk onze ozonlaag wegvegen en aan massale vernietiging van leven doen, schreef Business Insider. De dinsdag geziene uitbarsting zou zich 2,5 miljoen jaar geleden hebben voorgedaan. Het licht heeft ons nu pas bereikt.

Onder de hashtag #GRBM31 zorgde het evenement alvast voor veel verkeer op Twitter.

Maar een en ander zou vals alarm zijn geweest, zo blijkt uit een kort rapport van het Swift-XRT team. Het waargenomen signaal zou van een constante bron in M31 zijn.

(HLN)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_140502395
27-05-2014

'Bermudadriehoek van de ruimte' geeft stilaan geheimen prijs


thinkstock.

Van crashende computers tot falende satellieten: er is plek in de ruimte, een paar honderden kilometers boven de Braziliaanse kustlijn, die astronauten hoofdbrekens bezorgt. Wetenschappers proberen nu die 'Bermudadriehoek van de ruimte' in kaart te brengen.

Mocht u niet genoeg hebben met de mysterieuze Bermudadriehoek op aarde - een mythe die enkele maanden geleden overigens volledig onderuit gehaald werd door het Amerikaanse agentschap National Oceanic and Atmospheric Administration (NOAA) - dan kunt u uw fantasie botvieren op een andere plek die vraagtekens oproept. Het gaat dan wel om een locatie in de ruimte, honderden kilometers boven de kust van Brazili, zo bericht New Scientist.

Het gaat om een deel van de Van Allen-gordels, twee gordels van geladen deeltjes rond de aarde. Het gebied waar de binnenste van de Van Allen-gordels het aardoppervlak het dichtst nadert, wordt de Zuid-Atlantische Anomalie genoemd (ook wel South Atlantic Anomaly of SAA). De concentratie van hoogenergetische geladen deeltjes is daar op een bepaalde plaats hoger dan elders.


Steve Snowden (US ROSAT Science Data Center).

Gevarenzone
Astronauten in spaceshuttles merkten eerder dat hun laptops soms crashten wanneer ze langs die plek reisden. Het internationaal ruimtestation ISS is om die reden extra beschermd tegen de straling in de SAA. De Hubble-ruimtetelescoop is zelfs zo voorgeprogrammeerd dat delicate instrumenten op die plek even worden uitgeschakeld om schade te vermijden.

Nu wetenschappers van het Nationale Instituut voor Astrofysica in Bologna een ruimtetelescoop aan het ontwikkelen zijn die geregeld langs die gevarenzone zal passeren, wordt het stilaan tijd om meer zicht te krijgen op het hoe en het waarom van de 'Bermudadriehoek van de ruimte'. Dat doen ze door data van een oude satelliet die er vaak passeerde, BeppoSAX, opnieuw onder de loep te nemen.

In kaart
Uit de gegevens blijkt dat het stralingsniveau in het lagere gedeelte van de SAA veel beperkter is dan in de bovenste lagen. Dat komt overeen met de data van een andere satelliet die vijf jaar geleden geanalyseerd werden, maar zorgt wel voor een veel gedetailleerder beeld van de plek. Met de extra informatie wordt de SAA langzaam maar zeker in kaart gebracht, waardoor 's werelds ruimteagentschappen en onderzoekscentra hun missies en apparatuur effectiever kunnen uitrusten als ze door de SAA moeten reizen.

(HLN)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_140570650
Copenhagen Suborbitals test vanmiddag hun HEAT-2X raket d.m.v. een static-burn test. De raket gebruikt ethanol en lox als brandstof. Het vullen met de vloeibare zuurstof is zojuist afgerond. Livestream:

quote:
The HEAT-2X is the most advanced and sophisticated rocket design yet from Copenhagen Suborbitals, and probably the most advanced amateur rocket in the world. It is powered by the TM65-LE engine which outputs in excess of 45-65 kilonewton force. The engine is fueled with a mix of ethanol and liquid oxygen. This test will be performed in the VTC3 teststand with the rocket bolted down to large concrete blocks to keep it from launching during the full 90 second burn that will be performed, using 1.200 kilos of propellant. The purpose of the static test is to gather data and test various aspects of the technology and logistics. HEAT-2X is the first amateur rocket that potentially iscapable of flying above the Krmn line (100 km) in a suborbital trajectory to space! A full sea-launch of the rocket from the Baltic Sea is scheduled for late summer if all goes well.
pi_140676228
dinsdag 3 juni 2014
De ster Regulus in het sterrenbeeld Leeuw staat op vrij grote afstand linksboven de wassende maan. Kijk rond 23.30 uur in het westen.

woensdag 4 juni 2014
Rechtsboven de maan staat Regulus, de hoofdster van het sterrenbeeld Leeuw. Bekijk de samenstand tegen middernacht, aan de westelijke hemel.

donderdag 5 juni 2014
Eerste Kwartier (22.39 uur). Op grote afstand rechts van de halfverlichte maan zie je de ster Regulus in het sterrenbeeld Leeuw.

vrijdag 6 juni 2014
Tegen middernacht zie je de rode planeet Mars aan de zuidwestelijke hemel, op grote afstand linksboven de maan.

zaterdag 7 juni 2014
Rond middernacht is boven de zuidwestelijke horizon een mooie samenstand zichtbaar van de maan en de planeet Mars, vlak boven de maan.

zondag 8 juni 2014
Tegen middernacht is in het zuidwesten een zeer nauwe samenstand te zien van de maan en de ster Spica in het sterrenbeeld Maagd, direct linksonder de maan. Mogelijk heb je een verrekijker nodig om de ster te zien in het felle maanlicht. Rond 02.00 uur wordt de kleinste onderlinge afstand bereikt.

maandag 9 juni 2014
De maan staat vanavond vrijwel exact halverwege de ster Spica in het sterrenbeeld Maagd en de planeet Saturnus, die zich in de Weegschaal bevindt.

dinsdag 10 juni 2014
Een mooie, nauwe samenstand van de maan met Saturnus, rechtsboven de maan. Rond middernacht staat het duo vrij hoog boven de zuidelijke horizon.

woensdag 11 juni 2014
Op vrij grote afstand linksonder de maan zie je de ster Antares in het sterrenbeeld Schorpioen. Bekijk de samenstand rond middernacht, aan de zuidelijke hemel.

donderdag 12 juni 2014
Antares, de hoofdster in de Schorpioen, staat vanavond op vrij grote afstand rechtsonder de bijna volverlichte maan. Kijk tegen middernacht in het zuidzuidoosten.

vrijdag 13 juni 2014 Volle Maan (06.11 uur). Rond 23.30 uur zie je de maan laag in het zuidoosten. In de zomer staat de Volle Maan nooit hoog aan de hemel. Door de lage stand lijkt hij extra groot, maar dat is gezichtsbedrog.

zaterdag 14 juni 2014
Tijdens de avondschemering is de reuzenplaneet Jupiter nog te zien, laag boven de westnoordwestelijke horizon. Kijk rond 23.00 uur.

zondag 15 juni 2014
Rond middernacht zie je hoog aan de oostelijke hemel de Zomerdriehoek. Die wordt gevormd door drie heldere sterren: Deneb in het sterrenbeeld Zwaan, Wega in het kleine sterrenbeeldje de Lier, en Altar in de Arend.

maandag 16 juni 2014
Heb je een vrij uitzicht op het westnoordwesten, dan kun je tijdens de avondschemering, tussen 23.00 en 23.30 uur, op zoek naar de planeet Jupiter.

dinsdag 17 juni 2014
De planeet Mars prijkt rond middernacht aan de zuidwestelijke hemel. Links van Mars staat de ster Spica in het sterrenbeeld Maagd; op nog grotere afstand is ook Saturnus zichtbaar.

donderdag 19 juni 2014
Mercurius beweegt vandaag min of meer tussen de aarde en de zon door. De kleine planeet is daardoor geruime tijd niet zichtbaar. Vandaag is het ook Laatste Kwartier (20.39 uur).

vrijdag 20 juni 2014
's Morgens vroeg, rond 03.30 uur, zie je de halfverlichte maan boven de oostzuidoostelijke horizon, onder het zogeheten Herfstvierkant (het sterrenbeeld Pegasus).

zaterdag 21 juni 2014
Begin van de astronomische zomer (12.51 uur). De zon bereikt zijn noordelijkste positie aan de sterrenhemel. Op het noordelijk halfrond van de aarde is 21 juni de langste dag van het jaar.

zondag 22 juni 2014
De twee helderste 'sterren' die je rond middernacht aan de zuidwestelijke hemel ziet staan, zijn de planeten Mars en Saturnus. Links van de oranjerode planeet Mars zie je de ster Spica in het sterrenbeeld Maagd, die een duidelijk blauwwitte kleur heeft.

maandag 23 juni 2014
's Morgens rond 04.00 uur is de afnemende maan laag boven de oostelijke horizon zichtbaar.

dinsdag 24 juni 2014
Als je een vrij uitzicht op de oostnoordoostelijke horizon hebt, kun je tijdens de ochtendschemering, tussen 04.00 en 04.30 uur, op zoek naar de afnemende maansikkel, met direct links daarvan de planeet Venus.

woensdag 25 juni 2014
De planeet Mars en de ster Spica in het sterrenbeeld Maagd staan rond 23.30 uur boven de zuidwestelijke horizon. Op grote afstand links van het tweetal is de planeet Saturnus zichtbaar.

donderdag 26 juni 2014
Kijk eens of je rond middernacht de heldere winterster Capella kunt vinden. Die bevindt zich 's zomers laag aan de noordelijke hemel.

vrijdag 27 juni 2014
Nieuwe Maan (10.08 uur).

zaterdag 28 juni 2014
De heldere planeet Venus is zichtbaar als 'morgenster'. Tussen 04.30 en 05.00 uur zie je hem laag boven de oostnoordoostelijke horizon.

zondag 29 juni 2014
De beroemde Steelpan (gevormd door de zeven helderste sterren van de Grote Beer) staat rond middernacht hoog in het noordwesten. In het verlengde van de kromme steel vind je de heldere, oranje ster Arcturus in het sterrenbeeld Botes.

maandag 30 juni 2014
De oranje ster die rond 23.30 uur in het zuiden staat is Antares in de Schorpioen. Op grote afstand rechtsboven Antares zie je de planeet Saturnus; in het zuidwesten staan de ster Spica in het sterrenbeeld Maagd en de rode planeet Mars.
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_140676239
03-06-2014

'Nieuwe' asterode scheert vanavond langs Aarde


Archiefbeeld. ap.

Een pas ontdekte asterode zal dinsdagavond - in astronomische termen - rakelings onze planeet passeren. Dat meldt Universe.com.

Op 24 mei gaf planetode 2014 KH39 zich voor het eerst bloot en het bleek een aardscheerder te zijn: de baan van het ding kan het in de buurt van onze planeet brengen.

Geen gevaar voor botsing
Het wellicht 22 meter groot hemellichaam zal ons op zowat 440.000 km passeren, of 1,14 keer de afstand Aarde-Maan. De asterode bereikt haar dichtste punt omstreeks 22.00 uur Belgische tijd. Het is dan bij ons reeds duister genoeg, maar het object is te weinig helder om met amateurtelescopen te begluren. Er is geen enkel gevaar voor een botsing, stelt Universe.com gerust.

(HLN)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_140789678
Evidence of Protoplanet Found On Moon
http://m.slashdot.org/story/202991

'Researchers have found evidence of the world that crashed into the Earth billions of years ago to form the Moon. Analysis of lunar rock brought back by Apollo astronauts shows traces of the "planet" called Theia.

The researchers claim that their discovery confirms the theory that the Moon was created by just such a cataclysmic collision. The accepted theory since the 1980s is that the Moon arose as a result of a collision between the Earth and Theia 4.5bn years ago. It is the simplest explanation, and fits in well with computer simulations.

The main drawback with the theory is that no one had found any evidence of Theia in lunar rock samples. Earlier analyses had shown Moon rock to have originated entirely from the Earth whereas computer simulations had shown that the Moon ought to have been mostly derived from Theia. Now a more refined analysis of Moon rock has found evidence of material thought to have an alien origin.'
Be curious, not judgmental
pi_140799091
Een klein uurtje geleden het ISS voorbij zien vliegen :)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_140830241
04-06-2014

Hubble maakt unieke panoramafoto van kosmos


De kosmosfoto van de Hubbletelescoop. reuters.

De ruimtetelescoop Hubble heeft een wel heel bijzondere foto gemaakt. De sterrenkijker maakte een panorama dat het universum op zijn kleurrijkst toont. Sterrenstelsels van vijf tot tien miljard jaar oud werden vastgelegd op de gevoelige plaat.

Ruimtevaartorganisatie NASA legde voor de eerste keer op een panorama ultraviolet licht vast, dat niet zichtbaar is voor de mens. Het ziet er op de foto uit als een lichtblauw schijnsel dat zich rondom roterende sterrenstelsels begeeft.

Het panorama is een compositie van meer dan achthonderd foto's van de laatste elf jaar. Op het kiekje zijn ongeveer tienduizend sterrenstelsels te bewonderen.

(HLN)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_140830363
05-06-2014

Isotopenonderzoek bevestigt ontstaanstheorie maan


Een stukje maangesteente. (Addi Bischoff, Westflische Wilhelms-Universitt Mnster)

Een nieuwe reeks metingen van zuurstofisotopen heeft meer bewijs opgeleverd dat de maan is ontstaan na de botsing van de aarde met een andere planeet, ongeveer 4,5 miljard jaar geleden. Dat zeggen Duitse wetenschappers die hun resultaten deze week in Science publiceren.

Pogingen om de botsingstheorie te bevestigen draaien veelal om metingen van de verhoudingen tussen de verschillende isotopen van elementen als zuurstof, titanium en silicium. Isotopen zijn varianten van een bepaald chemisch element waarvan de atoomkernen allemaal hetzelfde aantal protonen bevatten, maar het aantal neutronen verschilt.

Bekend is dat de isotopenverhoudingen in ons zonnestelsel van plaats tot plaats verschillen. Bij aarde en maan zijn de verschillen echter klein en dat lijkt in strijd te zijn met de botsingstheorie. Volgens deze theorie zou de maan namelijk voor een flink deel moeten bestaan uit puin dat afkomstig wasvan de botsende planeet, die Theia wordt genoemd. De samenstelling van de maan zou daarom veel meer moeten verschillen van die van de aarde.

De wetenschappers hebben (Apollo-)gesteenten van de maan en de aarde nog eens goed onderzocht op de isotopenverhouding van zuurstof. En uit die analyse blijkt dat de maangesteenten significant meer zuurstof-17 bevatten dan hun aardse tegenhangers.

De meeste modellen schatten dat de maan voor zeventig tot tachtig procent afkomstig is van Theia. Andere modellen komen echter uit op niet meer dan acht procent. De nieuwe meetwaarden zouden in overeenstemming zijn met een 50:50-verdeling. (EE)

(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_140830413
04-06-2014

Bizarre ster ontdekt



Thorne-Zytkow-objecten kunnen ontstaan wanneer een opzwellende rode superreus (links) een neutronenster (rechts) verzwelgt. (John Foster/Science Photo Library)

Astronomen hebben mogelijk een zogeheten Thorne-Zytkow-object opgespoord: een opgezwollen, stervende ster met een neutronenster in zijn kern. Het bestaan van zulke ‘hybride sterren’ werd al in 1975 voorspeld door de astrofysici Kip Thorne en Anna Zytkow, maar overtuigende waarnemingen ontbraken tot nu toe.

De meest recente kandidaat is de rode superreus HV 2112 in de Kleine Magelhaense Wolk, een klein buurstelsel van de Melkweg. De ster vertoont een overschot aan lithium, rubidium en molybdeen – elementen die via bijzondere kernreacties in Thorne-Zytkow-objecten kunnen ontstaan. Daarbij moet wel worden aangetekend dat de waargenomen hoeveelheden geringer zijn dan theoretisch wordt verwacht.

Er zijn verschillende scenario’s denkbaar die tot het ontstaan van een Thorne-Zytkow-object kunnen leiden. Maar het meest waarschijnlijke scenario gaat uit van een dubbelster bestaande uit een opzwellende zware ster en een neutronenster – het uiterst compacte restant van een zware ster die aan het einde van zijn bestaan als supernova is ontploft. Van zulke objecten zouden er onze Melkweg enkele tientallen kunnen bestaan.

Tijdens het opzwellen slokt de rode superreus de neutronenster als het ware op, waarna deze laatste naar het hart van de ster spiraalt. (EE)

(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_140831298
quote:
Thorne-Zytkow-objecten kunnen ontstaan wanneer een opzwellende rode superreus (links) een neutronenster (rechts) verzwelgt. (John Foster/Science Photo Library)
Dit is toch wat anders dan ik in de illustratie zie volgens mij. :{ Lijkt mij eerder een neutronenster (zwart gat?) die aan het snoepen is.
  zondag 8 juni 2014 @ 22:12:00 #185
172669 Papierversnipperaar
Cafene is ook maar een drug.
pi_140848007
quote:
7s.gif Op zondag 8 juni 2014 14:37 schreef Kowloon het volgende:

[..]

Dit is toch wat anders dan ik in de illustratie zie volgens mij. :{ Lijkt mij eerder een neutronenster (zwart gat?) die aan het snoepen is.
Ik denk dat de Thorne-Zytkow-objecten zo zeldzaam zijn dat er nog geen tekeningen van zijn.
Free Assange! Hack the Planet
[b]Op dinsdag 6 januari 2009 19:59 schreef Papierversnipperaar het volgende:[/b]
De gevolgen van de argumenten van de anti-rook maffia
  FOK!-Schrikkelbaas woensdag 11 juni 2014 @ 20:55:39 #186
862 Arcee
Look closer
pi_140967207
quote:
Drie zware zonne-uitbarstingen in twee dagen tijd


Op de zon hebben zich vandaag en gisteren verschillende zeer zware zonne-uitbarstingen voorgedaan. De uitbarsting van vandaag was van de hoogste klasse, X.

De Amerikaanse weerdienst NOAA zag de zonnevlam om 11:06 uur Nederlandse tijd.

Gisteren waren er ook zonnevlammen, van de klasse X2,2 en X1.5. Alle zonnevlammen kwamen uit het gebied AR 2087. Dit bevestigde het gespecialiseerde Solar Influences Data Center (SIDC) in Ukkel.

De plasmawolk van de eerste uitbarsting zal de aarde niet bereiken, maar een schokgolf van de tweede zal dit wel doen, op 13 juni, volgens SIDC.

De zonne-uitbarsting van vandaag zorgde voor een korte radio-uitval op de aarde, maar medewerkers van het U.S. Space Weather Prediction Center in Colorado denken niet dat de vlam een uitbarsting van heet plasma bevat. Dit komt uit de zon tijdens sommige zonnevlammen.

Uitbarstingen van de X-klasse zijn de zwaarste: ze kunnen als ze op de aarde gericht zijn leiden tot het uitvallen van radioverbindingen en elektriciteitscentrales.

NASA maakte een video van de zonnevlammen:


Bron: Volkskrant
pi_140967329
quote:
0s.gif Op woensdag 11 juni 2014 20:55 schreef Arcee het volgende:

[..]

Een item voor WKN / Zonnevlammen #3: As The Sun Turns ;)
<a href="http://www.vwkweb.nl/" rel="nofollow" target="_blank">Vereniging voor weerkunde en klimatologie</a>
<a href="http://www.estofex.org/" rel="nofollow" target="_blank">ESTOFEX</a>
pi_141152004
11-06-2014

Voorloper van kolossale reuzentelescoop maakt eerste opnamen



Deze ‘radiofoto’ van het sterrenstelsel NGC 253 is gemaakt met de ASKAP-radiotelescoop in West-Australi. De kleuren laten zien dat het stelsel roteert: blauw beweegt naar ons toe, rood van ons af. (Paolo Serra & ACES team/CSIRO)

De voorpagina van de krant zullen ze niet halen, maar de ASKAP-radiotelescoop in West-Australi heeft zijn eerste opnamen gemaakt. ASKAP staat voor Australia SKA Pathfinder: het is de voorloper van de internationale Square Kilometre Array (SKA), een netwerk van radiotelescopen dat vanaf 2018 in Australi en Zuid-Afrika wordt gebouwd.

ASKAP maakt gebruik van dezelfde techniek die straks bij SKA, maar nu al bijvoorbeeld bij de grotendeels Nederlandse LOFAR-radiotelescoop wordt gebruikt: fasegestuurde antennes. Daarbij gebeurt het richten van de radiotelescoop vrijwel geheel softwarematig – de afzonderlijke antennes hoeven niet of nauwelijks te draaien. Het geheel werkt als een soort ‘radiocamera’ die in n ‘oogopslag’ een groot deel van de hemel kan overzien.

De fasegestuurde antenne-array van ASKAP bestaat uit 36 schotelantennes, waarvan er bij de eerste opnamen zes zijn gebruikt. Zelfs in dit stadium is ASKAP al de meest gevoelige radiotelescoop van het zuidelijk halfrond. (EE)

(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_141152058
11-06-2014

Standaardkosmologie kan eigenschappen dwergstelsels niet verklaren



Het Andromedastelsel is omgeven door een 'pannenkoek' van dwergstelsels. (CFHT)

De verdeling van satellietstelsels rond ons eigen Melkwegstelsel en rond het nabijgelegen Andromedastelsel kan niet verklaard worden door de standaardtheorie van de kosmologie. Dat schrijft een internationaal team van astronomen in een artikel dat geaccepteerd is voor publicatie in Monthly Notices of the Royal Astronomical Society.

Volgens de standaardtheorie wordt de vorming van sterrenstelsels gedomineerd door donkere materie. Uit computersimulaties volgt dat daarbij talloze kleine satellietstelsels moeten ontstaan in een uitgestrekte, min of meer bolvormige halo rond een groot spiraalstelsel. Die stelsels zouden willekeurige bewegingsrichtingen moeten hebben.

In plaats daarvan worden het Melkwegstelsel en het Andromedastelsel vergezeld door slechts enkele tientallen dwergsterrenstelsels, die bovendien in beide gevallen in een plat vlak zijn verdeeld, en allemaal in dezelfde richting rond het 'moederstelsel' bewegen.

Dat de systematische verdeling van de dwergstelsels in beide gevallen een toevallige uitzondering betreft, is extreem onwaarschijnlijk; de kans daarop wordt geschat op 1 op 100.000. In plaats daarvan denken de astronomen dat de satellietstelsels ontstaan zijn door samenklontering van materie in zogeheten getijdenstaarten: slierten van gas die bij botsingen van sterrenstelsels de ruimte in getrokken kunnen worden door getijdenkrachten.

Als de standaardtheorie van de kosmologie niet in overeenstemming is met de waarnemingen, aldus de auteurs, moeten alternatieve theorien, zoals MOND (Modified Newtonian Dynamics) misschien serieus genomen worden. (GS)

(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_141152429
16-06-2014

Bezat Pluto’s maan Charon ooit een ondergrondse oceaan?



Bevond zich onder het ijzige oppervlak van Pluto’s maan Charon ooit een oceaan? Misschien wel. En als dat zo is, dan heeft NASA goede hoop volgend jaar al sporen van die oceaan op Charon te ontdekken.

Door scheuren in het oppervlak van Charon te bestuderen, kunnen we achterhalen of de maan ooit een ondergrondse oceaan bezat. Die conclusie trekken onderzoekers. “Ons model voorspelt verschillende patronen van scheuren in het oppervlak van Charon,” vertelt onderzoeker Alyssa Rhoden. Die patronen zijn afhankelijk van de dikte van het ijs en de structuur van het binnenste van Charon. Ook het gemak waarmee Charon vervormt en de wijze waarop de baan van Charon door de tijd heen veranderd is, hebben invloed op die scheuren. Door Charon te bestuderen en de daadwerkelijke scheuren in het oppervlak naast de modellen te leggen, kunnen de onderzoekers achterhalen welk model het beste bij Charon past en of de maan in het verleden een ondergrondse oceaan bezat.

Europa en Enceladus
Het zou niet voor het eerst zijn dat onderzoekers op basis van scheuren in het oppervlak van een maan kunnen concluderen dat deze een ondergrondse oceaan bezat. Eerder concludeerden onderzoekers al dat onder het oppervlak van Jupiters maan Europa en Saturnus’ maan Enceladus waarschijnlijk een oceaan schuilgaat. Ook deze manen hebben scheuren in hun oppervlak. De manen draaien in een ovaalvormige baan rond hun planeten, waardoor getijden ontstaan. Die getijden zorgen ervoor dat de manen zich herhaaldelijk uitstrekken en samentrekken. Door al die bewegingen komt het oppervlak onder druk te staan en ontstaan de scheuren. De getijdenwerking zorgt bovendien voor extra inwendige warmte. Die warmte zou de levensduur van de ondergrondse oceanen op Europa en Enceladus flink verlengd hebben.

NU NIET MEER
De onderzoekers sluiten op voorhand uit dat Charon nog steeds een ondergrondse oceaan bezit. Charon volgt inmiddels een cirkelvormige baan rond Pluto en wordt niet langer aan significante getijdenwerking blootgesteld. Als er ooit een ondergrondse oceaan was, dan is die nu wel bevroren.
Charon
De onderzoekers stellen dat Charon in het verleden wellicht ook een sterk ovaalvormige baan rond Pluto maakte en met indrukwekkende getijden te maken kreeg (aangenomen wordt dat de maan ooit een stuk dichter bij Pluto stond). Die getijden zorgden ervoor dat het oppervlak van Charon vervormde. Daarbij warmde het binnenste van de maan op. En die warmte kan er wel eens voor gezorgd hebben dat onder het oppervlak van Charon gedurende enige tijd vloeibaar water te vinden was.

New Horizons
Als zich ooit een oceaan op Charon bevond, dan kunnen we dat dus aan eventuele scheuren in het oppervlak aflezen. Helaas bevindt Charon zich ver van de aarde. Het maakt het lastig om de maan gedetailleerd te bestuderen. Toch hebben onderzoekers goede hoop op korte termijn te kunnen vaststellen of Charon een ondergrondse oceaan bezat. Over iets meer dan een jaar arriveert de ruimtesonde New Horizons bij Pluto. De sonde zal zowel de dwergplaneet als Charon bestuderen. “Dit onderzoek geeft ons een voorsprong op het arriveren van New Horizons. We weten nu waar we naar moeten kijken en wat we ervan kunnen leren. We gaan naar Pluto en Pluto is heel fascinerend, maar Charon is ook heel fascinerend.”


Enceladus in close-up. De scheuren zijn goed zichtbaar. Afbeelding: NASA / JPL / SSI.

Vloeibaar water wordt gezien als een cruciaal ingredint voor leven. Europa en Enceladus worden met hun ondergrondse oceanen dan ook beschouwd als veelbelovende locaties als het gaat om het vinden van buitenaards leven. Maar alleen vloeibaar water is niet genoeg. Leven heeft nog meer ingredinten nodig. Denk aan koolstof, fosfor en stikstof. Onduidelijk is of de oceanen op Europa en Enceladus die ingredinten bezitten. Eveneens is onduidelijk of de oceanen al lang genoeg ontstaan: de ontwikkeling van leven vergt tijd. Als op Charon sporen van een oceaan worden aangetroffen, zullen dezelfde vragen gesteld worden. Heeft deze oceaan lang genoeg bestaan en de andere benodigde ingredinten voor leven bevat?

(scientias.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_141205567
17-06-2014

Nieuwe moleculen rond oude sterren


In de Helixnevel is het 'watervormende' molecuul OH+ gevonden. (ESA)

Onder invloed van energierijke ultraviolette straling kunnen in de omgeving van stervende sterren moleculen ontstaan die nodig zijn voor de vorming van water. Dat blijkt uit twee studies die zijn uitgevoerd op basis van waarnemingen van de Europese infraroodruimtetelescoop Herschel.

Herschel heeft metingen verricht aan planetaire nevels - uitdijende gasschillen die de ruimte in geblazen worden door sterren zoals de zon die aan het eind van hun leven zijn gekomen. De nevels worden tot gloeien gebracht door de ultraviolette straling van de stervende ster, die ineenschrompelt tot een kleine, hete witte dwerg.

In planetaire nevels komen relatief veel koolstof-, zuurstof- en stikstofatomen voor, soms als onderdeel van eenvoudige moleculen zoals koolmonoxide. Algemeen werd aangenomen dat de energierijke straling van de witte dwerg de vorming van andere moleculen verhindert.

In planetaire nevels met een extreem hete centrale ster (tot meer dan 100.000 graden) is nu echter ook het molecuul OH+ (geoniseerd hydroxyl) aangetroffen - een van de bouwstenen van watermoleculen. In de nabijgelegen Helixnevel bleek dit molecuul vooral voor te komen in gebieden waar koolmonoxide (CO) onder invloed van de ultraviolette straling wordt gedissocieerd.

Het idee is nu dat de energierijke straling juist in gebiedjes met een hogere dichtheid tot onverwachte chemische processen aanleiding kan geven. Op die manier kunnen rond stervende sterren de 'bouwstenen' gevormd worden voor watermoleculen (H2O). Of dat in de onderzochte planetaire nevels ook daadwerkelijk gebeurt, is overigens zeer onzeker.

De twee studies zijn uitgevoerd door Isabel Aleman van de Leidse Sterrewacht en door Mireya Etxaluze van het Instituto de Ciencia de los Materiales in Madrid. De resultaten zijn gepubliceerd in Astronomy & Astrophysics. (GS)

(allesoversterrenknude)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_141205626
16-06-2014

Nieuw methaanspectrum helpt speurtocht naar leven


Artist's impression van een Jupiter-achtige exoplaneet die voor zijn ster langs schuift. (NASA/ESA/G. Bacon (STScI))

Onderzoekers van University College London en de University of New South Wales hebben extreem gedetailleerde modelberekeningen uitgevoerd aan het spectrum van methaan (CH4). Met behulp van een krachtige supercomputer zijn de golflengten van duizenden absorptielijnen van methaan berekend, onder sterk uiteenlopende omstandigheden, zoals temperaturen tot ca. 1200 graden.

Veel van de berekende spectraallijnen zijn inmiddels met laboratoriumexperimenten bevestigd. De nieuwe resultaten zijn vandaag gepubliceerd in PNAS. In de toekomst zal het gedetailleerde modelspectrum gebruikt kunnen worden bij de detectie van methaan in de atmosferen van exoplaneten.

Methaan wordt gezien als een belangrijke biomarker - de aanwezigheid van het gas kan wijzen op biologische activiteit. (GS)

(allesoversterrnekunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
  woensdag 18 juni 2014 @ 14:37:16 #193
172669 Papierversnipperaar
Cafene is ook maar een drug.
pi_141244990
quote:
Bergtop Chili opblazen voor de wetenschap

Een enorme knal betekent morgen het begin van een groot nieuw wetenschapsproject. De top van een berg in Chili wordt weggeblazen, zodat daar de grootste telescoop ter wereld kan worden gebouwd. Het complex, de Europese Extreem Grote Telescoop (E-ELT), moet rond 2020 klaar zijn en kost ongeveer 1 miljard euro.

Door de knal wordt de berg, de 3064 meter hoge Cerro Armazones, ongeveer 40 meter kleiner. Ongeveer een miljoen ton gesteente gaat aan gruzelementen.

De E-ELT is een project van de Europese Zuidelijke Sterrenwacht (ESO), een wetenschappelijk samenwerkingsverband van 15 landen, waaronder Nederland en Belgi. Het complex wordt in de Chileense woestijn gebouwd, omdat de lucht daar gortdroog is en het vrijwel elke nacht onbewolkt is. Wetenschappers kunnen dus ongehinderd naar de sterrenhemel kijken.

Een van de betrokken wetenschappers is hoogleraar Ignas Snellen uit Leiden. Hij kijkt uit naar het project. 'De E-ELT wordt veel groter en sterker dan wat we nu hebben. De waarnemingen zijn misschien wel 100 of 1000 keer beter dan wat we nu hebben', zegt hij.

De telescoop kan onder meer helpen bij de zoektocht naar andere planeten waar misschien leven mogelijk is. Dat is de heilige graal in de sterrenkunde, maar het is ook zoeken naar een speld in een hooiberg. Alleen al in ons Melkwegstelsel staan waarschijnlijk 500 miljoen planeten op de goede afstand van hun ster, niet te dichtbij en niet te ver weg. Er zijn miljarden stelsels zoals de Melkweg.

Dat zoeken naar sporen van buitenaards leven is waar Snellen aan meewerkt. 'Als er leven op een andere planeet is, is dat heel ver weg. We kunnen het leven zelf niet zien. Maar we kunnen wel van een afstand bepalen wat voor gassen er in de atmosfeer zitten. Als je van een grote afstand naar de aarde kijkt, zie je hier zuurstof, omdat er leven is. Met de E-ELT kun je naar zuurstof op andere planeten zoeken.'

Dat kan nu nog niet. De huidige telescopen kunnen alleen de grote planeten bekijken. Die zijn ongeveer zo groot als Jupiter en bestaan uit gas. Ze zijn te groot voor een rotsachtig oppervlak zoals de aarde en zijn dus te groot voor leven. Snellen: 'We hebben op zulke planeten al koolmonoxide, methaangas en waterdamp gemeten. Maar objecten als de aarde zijn veel kleiner en dus veel moeilijker te zien.'

Stiekem hoopt Snellen bewijs van buitenaards leven te vinden. 'De mooiste uitkomst zou zijn dat we een planeet als de aarde vinden, de gassen in de atmosfeer meten en de eerste aanwijzing van leven zien. Dat wordt een heel gedoe, daar zijn we nog tientallen jaren zoet mee. Maar als we buitenaards leven vinden, zal dat een enorme invloed hebben op hoe we als mensheid denken over onszelf.'
Free Assange! Hack the Planet
[b]Op dinsdag 6 januari 2009 19:59 schreef Papierversnipperaar het volgende:[/b]
De gevolgen van de argumenten van de anti-rook maffia
pi_141321917
19-06-2014

Planetenverkenner Venus Express vliegt mogelijk zijn dood tegemoet


De Venus Express NASA.

De Europese planeetverkenner Venus Express duikt de komende drie weken steeds dieper in de dikke dampkring van de planeet Venus. De kans is groot dat zij dat niet overleeft. Venus Express zal dan verbranden in de koolzuurrijke atmosfeer.

Daarmee komt ook een voorlopig einde aan het onbemande onderzoek van de planeet. Venus Express beschrijft sinds april 2006 een langgerekte baanrond Venus, met het laagste punt op 250 kilometer hoogte. De brandstof aan boord is bijna op; de wetenschappelijke missie is voltooid en vluchtleiders van de Europese ruimtevaartorganisatie ESA hebben nu een spannende slotact voor de ruimtesonde in petto.

Sinds gisteren wordt het laagste punt van de omloopbaan steeds verder omlaag gebracht. Elke dag duikt Venus Express zodoende iets dieper de dampkring in, uiteindelijk tot een hoogte van slechts 130 kilometer. Daarbij worden metingen verricht aan temperatuur en luchtdruk.

Schat aan informatie
Dat Venus Express in de komende weken misschien de laatste adem uitblaast, is niet erg. Het toestel heeft een schat aan informatie verzameld, voornamelijk over de dampkring van de planeet. Zo is ontdekt dat Venus lang geleden oceanen gehad moet hebben. Die zijn verdampt toen er een extreem broeikaseffect op gang kwam. De dampkring is in de afgelopen jaren ook sneller gaan roteren, terwijl de draaisnelheid van de planeet zelf iets is afgenomen. Boven de zuidpool van Venus is een grote cycloon ontdekt en infraroodcamera's vonden aan het zinderend hete oppervlak aanwijzingen voor recent vulkanisme.

Uitstel van executie
Mocht de ruimtesonde de duikvluchten toch overleven, dan zal de baan na 11 juli weer worden 'opgekrikt'. Maar dan is er hooguit sprake van uitstel van executie: later dit jaar is echt alle brandstof aan boord verbruikt en is het gedaan met Venus Express.

Eind 2015 hoopt de Japanse ruimtevaartorganisatie JAXA de planeetverkenner Akatsuki in een baan rond Venus te brengen. Of dat lukt is de vraag: Akatsuki kampte eind 2010 met motorpech en draait sindsdien in een baan om de zon. Daarna zijn er geen ruimtevluchten naar de planeet gepland

(HLN)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
  vrijdag 20 juni 2014 @ 15:49:42 #195
215090 Braindead2000
DO NOT FEED!!!
pi_141331935
Is er nog geen apart Rosetta topic?
pi_141439824
23-06-2014

Melkwegstof in kaart gebracht


Deel van de kaart van de stofverdeling in het Melkwegstelsel. (IPHAS)

Interstellair stof in het Melkwegstelsel vertoont een turbulente, fractale structuur en is niet per se georinteerd langs de spiraalarmen. Dat blijkt uit driedimensionale kaarten van de verdeling van Melkwegstof die gemaakt zijn op basis van waarnemingen met de Isaac Newton Telescope op het Canarische eiland La Palma. De resultaten van de Isaac Newton Telescope Photometric H-alpha Survey of the Northern Galactic Plane (IPHAS) worden vandaag gepresenteerd op de National Astronomy Meeting van de Royal Astronomical Society in Portsmouth.

Met de 2,5-meter telescoop is de zogeheten extinctie (lichtabsorptie door stof) van ca. 38 miljoen sterren aan de noordelijke hemel opgemeten, voornamelijk in het deel van het Melkwegstelsel dat zich buiten de omloopbaan van de zon bevindt, tot op afstanden van ca. 12.000 lichtjaar. Uit de metingen kon ook de radiale afstand van het absorberende stof worden afgeleid, wat een driedimensionaal beeld van de verdeling opleverde. Het project werd geleid door Janet Drew van de University of Hertfordshire.

Door de IPHAS-metingen in de toekomst te combineren met waarnemingen van de Europese Gaia-ruimtetelescoop, die van n miljard sterren afstanden, bewegingen en kleuren gaat opmeten, hopen astronomen een compleet beeld van de structuur en opbouw van het Melkwegstelsel te verkrijgen. (GS)

(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_141439838
23-06-2014

Organisch raadsel in Magelhaense Wolk


Infraroodfoto van de Grote Magelhaense Wolk, gemaakt door de Spitzer Space Telescope. (NASA/JPL-Caltech/STScI)

De verscheidenheid aan polycyclische aromatische koolwaterstoffen (PAK's) in de atmosferen van stervende sterren in de Grote Magelhaense Wolk is veel groter dan in de atmosferen van sterren in ons eigen Melkwegstelsel. Gek genoeg lijkt die grotere verscheidenheid weer te verdwijnen nadat de PAK's de interstellaire ruimte in zijn geblazen.

PAK's zijn complexe organische moleculen die onder andere voorkomen in uitlaatgassen en sigarettenrook. Ze ontstaan in de koele buitenste lagen van oude sterren waarin fusiereacties van koolstof optreden. De sterren in de Grote Magelhaense Wolk - een van de satellietstelsels van ons eigen Melkwegstelsel - bevatten verhoudingsgewis meer elementen die zwaarder zijn dan waterstof en helium; die grotere abundantie is vermoedelijk de oorzaak van de grotere verscheidenheid aan PAK's in hun atmosferen, zoals bepaald aan de hand van waarnemingen door de Spitzer Space Telescope van 24 zorgvuldig geselecteerde sterren.

De buitenste gaslagen van de stervende sterren worden de ruimte in geblazen in de vorm van zogeheten planetaire nevels, en vermengen zich uiteindelijk met de interstellaire materie. Merkwaardig genoeg vertoont het interstellaire medium in de Grote Magelhaense Wolk geen grotere verscheidenheid aan PAK's dan de interstellaire materie in ons eigen Melkwegstelsel.

Volgens Mikako Matsuura van University College London, die de metingen aan de 24 sterren vandaag presenteert op de National Astronomy Meeting van de Royal Astronomical Society in Portsmouth, gaat de grotere verscheidenheid aan PAK's mogelijk verloren door de inwerking van de energierijke ultraviolette straling die de stervende ster uitzendt nadat hij ineengeschrompeld is tot een compacte hete dwerg. Een andere mogelijkheid is dat er in de interstellaire ruimte chemische reacties plaatsvinden waarbij de moleculaire verscheidenheid afneemt.(GS)

(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_141439842
quote:
0s.gif Op vrijdag 20 juni 2014 15:49 schreef Braindead2000 het volgende:
Is er nog geen apart Rosetta topic?
Nog niet. Ik zal er eens eentje aanmaken :)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_141439846
20-06-2014

Rosetta’s komeet doet het wat rustiger aan



Rosetta heeft opnieuw foto’s gemaakt van haar eindbestemming: komeet 67P/Churyumov-Gerasinmenko. En die foto’s laten zien dat de komeet het – na een periode van verhoogde activiteit – nu weer even rustig aan doet.

Rosetta fotografeerde de komeet in april en mei ook al. Op die beelden was te zien dat de komeet actiever werd. De komeet had een lange staart gekregen. Dat is goed te verklaren: 67P/Churyumov-Gerasimenko nadert de zon en warmt op. Het ijs aan het oppervlak van de komeet verdampt en zo krijgt de komeet een staartje.

OVER ROSETTA
Alles weten over de baanbrekende missie van Rosetta? Klik hier!

Rustig
Begin deze maand heeft Rosetta opnieuw foto’s gemaakt van de komeet. En op die foto is te zien dat deze het momenteel weer even rustig aan doet. De grote stofwolk die in april en mei rond de kern van de komeet te zien was, is verdwenen en de helderheid van de komeet is afgenomen. Het is niet ongebruikelijk dat de activiteit van kometen varieert, maar het is voor het eerst dat onderzoekers er van zo dichtbij getuige van zijn. Rosetta bevond zich op het moment dat deze de laatste foto’s maakte op ‘slechts’ 430.000 kilometer afstand. “De komeet is nu bijna binnen ons bereik,” stelt onderzoeker Holger Sierks. “En leert ons dat we het onverwachte moeten verwachten.”

Augustus
Ruimtesonde Rosetta bevindt zich inmiddels op zo’n 165.000 kilometer van de komeet. Naar verwachting komt de sonde in augustus bij de komeet aan. De sonde gaat de komeet dan verder bestuderen en tevens een lander op het oppervlak van de komeet plaatsen.

Hoewel de afstand tussen Rosetta en de komeet nog groot is, zijn de wetenschappelijke instrumenten aan boord van Rosetta al volop aan het werk. Momenteel bestuderen ze het staartje van de komeet en bepalen in welk tempo de komeet water en gassen als koolstofdioxide produceert. De onderzoekers hopen zo een beter beeld te krijgen van de samenstelling van de komeet. Als Rosetta dichter bij de komeet in de buurt komt, zal deze ook gas- en stofdeeltjes verzamelen en in een laboratorium aan boord van de sonde analyseren.

(scientias.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_141479537
23-06-2014

Titan stelt wetenschappers voor raadsel: golven of drijvend ijs?


Een NASA-conceptbeeld van een zee op Titan, gebaseerd op gegevens van de ruimtesonde Cassini. reuters.

Titan, de maan van Saturnus, stelt wetenschappers voor een nieuwraadsel. De zeen op de maan vertonen mysterieuze eigenschappen. Onderzoekers vermoeden dat het om golven gaat, wat zou betekenen dat Titan nog meer overeenkomsten vertoont met de Aarde dan voorheen gedacht.
De gelijkenissen met onze Aarde zijn frappant. Titan heeft heuvels, een dichte atmosfeer, regen, wind en grote meren. Maar de atmosfeer zou ons verstikken, want ze bestaat uit stikstof en methaan, en water komt er alleen voor als ijs, omdat de temperatuur omwille van de grote afstand tot de zon -180 graden celsius bedraagt.

Toch is Titan de enige plek in het zonnestelsel, buiten de Aarde, waar vloeibare meren, rivieren en zeen zijn. De waterkringloop op Titan is gebaseerd op vloeibaar methaan en ethaan dat wolken vormt in de atmosfeer, neerdaalt als regen en via rivieren in meren en zeen stroomt.

Golven
Die zeen herbergen vele geheimen. De ruimtesonde Cassini verstuurde recent vreemde gegevens door over Ligeia Mare, een zee die zich 500 kilometer uitstrekt over de noordpool van Titan. Volgens Jason Hofgartner van Cornell University in New York, die het onderzoek leidde, was een deel van de zee sterk opgelicht. Op later beeldmateriaal was het opgelichte vlak weer verdwenen.

De ontdekking verscheen in het vakblad Nature Geoscience. De meest plausibele verklaring is volgens de onderzoekers dat de zee op dat moment woester was, waardoor meer energie werd gereflecteerd naar de ruimtesonde. "En dat komt dan wellicht door de wind, die ontstaat wanneer op het noordelijke halfrond van Titan de zomer start", aldus Hofgartner. "Getijden kunnen ook golven veroorzaken, maar dan zou het fenomeen exact n Titandag later - of 16 dagen op Aarde - opnieuw opduiken. En dat was niet het geval."

Opborrelende gassen
Als de zeen op Titan effectief aangestuurd worden door de wind, zou dat betekenen dat de seizoenen er dezelfde klimaatregelende rol spelen als op Aarde. Maar zeker is dat niet. Een andere mogelijke verklaring die de onderzoekers naar voren schuiven, is dat gassen door de stijgende temperatuur opborrelen van de bodem van Ligeia Mare naar het oppervlak. Of het zou ook gewoon om drijvend ijs kunnen gaan.

(HLN)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_141479567
24-06-2014

Higgsdeeltje en inflatie hadden einde aan heelal moeten maken


Simulatie van een deeltjesbotsing in de Large Hadron Collider van CERN waarbij het Higgsboson wordt gevormd. (CERN)

Een team van Britse kosmologen onder leiding van Robert Hogan van Kings College London heeft berekend dat het heelal een minieme fractie van een seconde na het ontstaan alweer van het toneel verdwenen zou moeten zijn. Tenminste, als het Higgsdeeltje bestaat en als er inderdaad een periode van exponentile uitdijing (inflatie) heeft plaatsgevonden. Hogan presenteert zijn resultaten vandaag op de National Astronomy Meeting van de Royal Astronomical Society in Portsmouth.

Volgens de theorie van het Higgsdeelte verkeert het heelal in een semi-stabiele toestand die wordt omschreven als 'vals vacum'. Tijdens het inflatietijdperk, waarbij de lege ruimte in zeer korte tijd exponentieel opzwol, zou er volgens de kosmologen echter een overgang naar het 'echte vacum' plaatsgevonden moeten hebben, zeker wanneer het inflatietijdperk zo snel begon als gesuggereerd wordt door de meetresultaten van de BICEP2-telescoop op de Zuidpool die in maart gepresenteerd werden. Bij zo'n overgang naar het 'echte vacum' zou het heelal direct ineenstorten tot een punt met oneindig hoge dichtheid en oneindig hoge temperaruur.

Volgens Hogan is er iets mis met de resultaten van BICEP2, of begrijpen we het inflatieproces niet voldoende, of moet er sprake zijn van onbekende natuurkundige processen die een snelle ineenstorting van de ruimte hebben weten te voorkomen.

(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_141564927
25-06-2014

Cosmic Journeys: meer dan 50 jaar ruimtevaart

Cosmic Journeys: zo heet de nieuwe kaart die gemaakt is door National Geographic en 5W Infographics. De prachtige plaat vertelt het verhaal van meer dan vijftig jaar ruimtevaart.

Sinds we in de jaren zestig besloten onze horizon te verleggen buiten de aardatmosfeer, hebben we niet stilgezeten. We stuurden 72 missies naar de maan, 40 naar Venus, 38 naar Mars en een handvol naar nog verdere bestemmingen. Onze ware verkenner is Voyager 1, die het zonnestelsel heeft verlaten. Voyager communiceert nog steeds met de aarde. Ook gruwelijk ver weg zweven en Voyager 2 en onze sondes Pioneer 10 en 11. Deze laatste twee helden krijgen echter minder roem, omdat ze al jarenlang geen signaal maar zenden.

Wil je nou wel eens in n oogopslag zien wat we daarbuiten allemaal bereikt hebben? Dan biedt deze kaart uitkomst. Meer dan vijftig jaar ruimtevaart zijn in n plaatje getoond. De kaart is een recente update van de oorspronkelijke versie, die inmiddels alweer vier jaar oud was.


Bron: National Geographic/5W Infographics

Een nieuwe feature is dat op deze kaart zowel succesvolle als mislukte missies te zien zijn. Wist je bijvoorbeeld dat maar de helft van de missies naar Mars hun doel bereikten? Ook laat de kaart met een kleurcode zien welke landen of organisaties voor de missies verantwoordelijk waren.

Wil je de kaart in detail bestuderen (of naar de printshop sturen om er een megaposter van te laten drukken)? Hij is beschikbaar in hoge resolutie.

(newscientist.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_141843041
30-06-2014

Saturnusmissie krijgt grootse finale


Impressie van ruimtesonde Cassini tijdens het slotstuk van zijn missie. (NASA/JPL-Caltech)

Het slotstuk van de missie van de ruimtesonde Cassini heeft de benaming ‘Cassini Grand Finale’ gekregen. De naam is door het publiek gekozen uit een lijst van suggesties die NASA in april van dit jaar online heeft gezet. Cassini draait al tien jaar rondjes rond de planeet Saturnus.

Eind 2016 begint Cassini aan een reeks gewaagde omlopen om Saturnus. Daarbij zal hij twintig keer hoog boven de noordpool van de planeet uitstijgen en de buitenste begrenzing van het ringenstelsel op een afstand van slechts 10.000 kilometer passeren. Bij die gelegenheden zal hij onder meer de pluim van ijsdeeltjes onderzoeken die door de actieve maan Enceladus worden uitgestoten.

Als klap op de vuurpijl zal Cassini op 22 april 2017 een laatste scheervlucht langs de grote Saturnusmaan Titan maken. Die ontmoeting brengt hem in een baan die hem door het ‘gat’ tussen Saturnus en de binnenste begrenzing van het ringenstelsel voert. Tweentwintig keer zal de ruimtesonde door dit ‘oog van de naald’ duiken.

Op 15 september 2017 komt er een definitief einde aan de Cassini-missie. De zwaartekracht van Titan geeft hem dan een klein zetje dat ervoor zorgt dat hij in de atmosfeer van Saturnus duikt. (EE)

(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_141878799
03-07-2014

Saturnusmaan Titan heeft ondergrondse oceaan die zo zout is als Dode Zee


epa.

Wetenschappers hebben dankzij de Amerikaanse Saturnussonde Cassini sterke aanwijzingen gevonden dat de ondergrondse oceaan op de maan Titan mogelijk even zout is als de Dode Zee op Aarde, zo heeft het Amerikaanse ruimtevaartbureau NASA meegedeeld.

De Cassini scheerde de voorbije tien jaar herhaaldelijk langs Titan, de grootste maan van Saturnus. Bij die passages stuurde de onbemande sonde data omtrent zwaartekacht en topografie door. Aan de hand hiervan slaagden de onderzoekers erin om een model van Titan te maken.

De ondergrondse oceaan op Titan blijkt daarbij een extreem hoge dichtheid te hebben. Dat betekent dat deze oceaan mogelijk "zware" zouten bevat, zoals zwavelzouten, natriumzouten en kaliumzouten. "Dit is heel erg zout", aldus Giuseppe Mitri van de universiteit van Nantes. "Nu we dit weten, verandert het onze kijk op de oceaan als een potentile broedplaats van leven."

Bovendien ontdekten de wetenschappers dat de dikke ijskorst boven de oceaan zeer stijf is. Dit verklaart waarom de dikte van de ijskorst van Titan van plek tot plek verschilt. Een minder stijve korst zou zich op een gegeven moment aanpassen aan de vorm van de maan, maar dat is hier niet mogelijk.

Het model verklaart ook hoe het vijf procent methaan in de atmosfeer van Titan wordt aangevuld. Omdat zonlicht methaan afbreekt, is er een proces actief dat het gas aanvult. De onderzoekers vermoeden dat dit plaatselijk gebeurt op zogenoemde hotspots, te vergelijken met vulkanisme op Aarde. Methaan komt dus maar op enkele plekken in de atmosfeer terecht.

(HLN)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
  maandag 7 juli 2014 @ 13:54:03 #205
65434 Parafernalia
Leuker als je denkt
pi_142003506
Hoeveel sterren bevat het grootste bekende sterrenstelsel?
Eindelijk iemand die denkt wat iedereen zegt
  maandag 7 juli 2014 @ 14:42:54 #206
406777 Victuss
Tally-ho, chaps.
pi_142005280
quote:
0s.gif Op maandag 7 juli 2014 13:54 schreef Parafernalia het volgende:
Hoeveel sterren bevat het grootste bekende sterrenstelsel?
IC 1101 is 50x zo groot als het Melkwegstelsel en bevat meer dan 1000000000000 sterren.

Dit is mijn instapmodel telescoop, trouwens. Nog andere mensen die deze gebruiken en last hebben van lichtvervuiling in de Randstad, en daardoor niet eens Mars goed kunnen waarnemen? :<

If only Africa had more mosquito nets, then every year we could save millions... of mosquitoes from dying needlessly of aids.
pi_142129082
08-07-2014

Kosmisch licht is zoek


Computersimulatie van het intergalactische waterstof in een ‘zwak verlicht’ heelal (links) en een ‘fel verlicht’ heelal (rechts). (Ben Oppenheimer & Juna Kollmeier)

Er iets mis is in het heelal. De kosmische begroting lijkt een enorm tekort aan ultraviolet licht te vertonen. Tot die conclusie komen astronomen na een recent onderzoek dat in The Astrophysical Journal Letters is gepubliceerd.

Volgens de astronomen is het licht van bekende populaties van sterrenstelsels en quasars lang niet toereikend om de waargenomen hoeveelheden intergalactisch waterstofgas te kunnen verklaren. Het verschil bedraagt maar liefst 400 procent. ‘Het is alsof je je in een helder verlichte kamer bevindt, maar slechts een paar gloeilampjes van 40 watt ziet hangen,’ aldus Juna Kollmeier, die het onderzoek leidde.

Opvallend genoeg lijkt het tekort zich alleen voor te doen in het nabije, relatief goed onderzochte heelal. Wanneer telescopen op miljarden lichtjaren verre sterrenstelsels worden gericht, lijkt de lichtbegroting nog sluitend te zijn.

Het ontbrekende licht bestaat uit energierijke ultraviolet-fotonen die in staat zijn om ongeladen waterstofatomen te ioniseren. Modelberekeningen laten zien dat er in onze kosmische omgeving veel meer geoniseerd waterstof is dan je op grond van de beschikbare bronnen van ultraviolette straling zou mogen verwachten.

Dat kan betekenen dat het gebruikte model model niet deugt. Maar het is ook denkbaar dat een belangrijke bron van uv-straling over het hoofd wordt gezien.

Die bron zou kunnen bestaan uit de geheimzinnige donkere materie – materie die wel zwaartekracht uitoefent, maar van zichzelf geen waarneembare straling uitzendt. Deze materie kan bestaan uit deeltjes met een eindige levensduur, die bij hun verval ultraviolette straling uitzenden. (EE)

(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_142129112
09-07-2014

Verst bekende sterren van de Melkweg ontdekt


Impressie van de Melkweg, gezien vanuit de 775.000 lichtjaar verre ster ULAS J0744+25. (SOHO (ESA & NASA), John Bochanski (Haverford College) & Jackie Faherty (American Museum of Natural History & Carnegie Institute))

Het verre buitengebied van de Melkweg – de zogeheten halo — bevat waardevolle aanwijzingen over het ontstaan van ons sterrenstelsel. Maar de halo is zo ver weg en bevat zo weinig sterren dat er nog maar zeven sterren op afstanden van meer dan 400.000 lichtjaar ontdekt waren. Daar zijn nu twee nieuwe exemplaren bij gekomen.

De twee rode reuzensterren, die de aanduidingen ULAS J0744+25 en ULAS J0015+01, hebben gekregen bevinden zich op afstanden van respectievelijk 775.000 en 900.000 lichtjaar – een derde van de afstand tot het naburige Andromedastelsel. Daarmee zijn ze ruimschoots de verst bekende leden van onze Melkweg.

Rode reuzen zijn relatief schaars, maar zenden wel veel licht uit. Hierdoor zijn ze ook op zeer grote afstanden waarneembaar. Vermoedelijk bevat de halo, naast deze opvallende lichtbakens, ook nog vele miljoenen zwakkere sterren, zoals rode dwergen.

Het belang van ULAS J0744+25 en ULAS J0015+01 schuilt niet zozeer in hun recordafstanden, maar in het feit dat ze deel uitmaken van de halo van onze Melkweg. Volgens sommige astronomen is de halo vergelijkbaar met een wolk van galactische kruimels – de overblijfselen van de samensmelting van de Melkweg met een reeks kleinere sterrenstelsels. Door de populatie van verre rode reuzen in kaart te brengen hopen astronomen meer te weten te komen over de ontstaansgeschiedenis van ons stelsel. (EE)

(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_142129209
09-07-2014

Nieuw bewijs dat Voyager 1 zich in de interstellaire ruimte bevindt



De zon heeft opnieuw een schokgolf op de ruimtesonde Voyager 1 afgevuurd. De GOLF bewijst wat onderzoekers eigenlijk al bijna zeker wisten: Voyager 1 bevindt zich echt in de interstellaire ruimte.

De ongeveer elf jaar durende cyclus van de zon kent een periode van verhoogde activiteit. We noemen dat het zonnemaximum. In deze periode produceert de zon meer coronale massa-ejecties. Hierbij werpt de zon materie van het oppervlak. Coronale massa-ejecties genereren schokgolven. Tot op heden hebben drie van deze schokgolven Voyager 1 bereikt. De eerste was te klein om op het moment dat deze Voyager 1 raakte, te kunnen worden opgemerkt. De tweede werd wel door Voyager 1 geregistreerd en leidde ertoe dat onderzoekers BEGIN 2013 konden concluderen dat Voyager 1 zich hoogstwaarschijnlijk in de interstellaire ruimte bevond.


Nog een schokgolf
En nu heeft de zon opnieuw zo’n schokgolf op Voyager 1 afgevuurd. “Normaal gesproken is de interestellaire ruimte vergelijkbaar met een stil meer,” vertelt onderzoeker Ed Stone. “Maar wanneer onze zon uitbarst, zendt deze een schokgolf die Voyager ongeveer een jaar later bereikt. De GOLF zorgt ervoor dat het plasma rond het ruimtevaartuig gaat zingen.” De metingen van deze derde golf wijzen erop dat de dichtheid van het plasma vergelijkbaar is met de dichtheid die Voyager eerder mat. Het bevestigt dat Voyager zich in de interstellaire ruimte – het gebied tussen sterren, gevuld met plasma – bevindt.

Nog wel in het zonnestelsel
Voyager mag dan in de interstellaire ruimte zijn gearriveerd, de onderzoekers benadrukken dat deze het zonnestelsel nog niet verlaten heeft. Voyager 1 is door de heliosfeer – die onze zon omringt – gebroken, maar moet nog door een halo van kometen heen.

Voyager 1 is het eerste door mensen gebouwde OBJECT dat de interstellaire ruimte bezoekt. Zoals de naam al doet vermoeden is Voyager 1 niet alleen. Er is ook nog een Voyager 2. Deze tweede sonde zal naar verwachting binnen enkele jaren in de interstellaire ruimte arriveren. Beide sondes zijn al een tijdje onderweg: ze werden in 1977 gelanceerd.

(Scientias.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_142129391
09-07-2014

Rusland lanceert nieuw type ruimteraket

Rusland heeft woensdag voor het eerst sinds de ineenstorting van de Sovjet-Unie (1991) een nieuw type ruimteraket gelanceerd. De ruimteraket is er een uit de serie Angara.


Foto: 123RF

Hij is gelanceerd, bevestigden de autoriteiten volgens Russische persbureaus. De test met de Angara 1.2 raket is uitgevoerd vanaf ruimtevaartcentrum Plesetsk, circa 800 kilometer ten noorden van Moskou.

President Vladimir Poetin hoopt dat Rusland met de raket zijn prominente rol bij de ontwikkeling van deze ruimtevaarttechnologie terugwint.

(nu.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_142194104
quote:
0s.gif Op donderdag 10 juli 2014 09:25 schreef ExperimentalFrentalMental het volgende:
09-07-2014

Rusland lanceert nieuw type ruimteraket

Rusland heeft woensdag voor het eerst sinds de ineenstorting van de Sovjet-Unie (1991) een nieuw type ruimteraket gelanceerd. De ruimteraket is er een uit de serie Angara.

[ afbeelding ]
Foto: 123RF

Hij is gelanceerd, bevestigden de autoriteiten volgens Russische persbureaus. De test met de Angara 1.2 raket is uitgevoerd vanaf ruimtevaartcentrum Plesetsk, circa 800 kilometer ten noorden van Moskou.

President Vladimir Poetin hoopt dat Rusland met de raket zijn prominente rol bij de ontwikkeling van deze ruimtevaarttechnologie terugwint.

(nu.nl)
Wat maakt deze raket beter dan de vorige dan?
pi_142279374
How Deep Does the Multiverse Go?
Our observable Universe is a pretty impressive entity: extending 46 billion light-years in all directions, filled with hundreds of billions of galaxies and having been around for nearly 14 billion years since the Big Bang.

But what lies beyond it? Sure, there's probably more Universe just like ours that's unobservable, but what about the multiverse? Finally, a treatment that delineates the difference between the ideas that are thrown around and explains what's accepted as valid, what's treated as speculative, and what's completely unrelated to anything that could conceivably ever be observed from within our Universe.
Be curious, not judgmental
pi_142352759
15-07-2014

Ruimtesonde overleeft diepe duik in Venus’ atmosfeer



De ruimtesonde VENUS Express heeft een duizelingwekkende duik in de atmosfeer van Venus overleefd. De sonde naderde de planeet tot zo’n 130 kilometer. Nog nooit dook een ruimtevaartuig zo diep in Venus’ atmosfeer.

Venus Express cirkelt alweer acht jaar rond Venus en begint zo langzamerhand door zijn brandstof heen te raken. Voor ESA – trotse eigenaar van Venus Express – reden om eens iets nieuws te proberen: diep in de atmosfeer van Venus duiken en zo op de valreep ng meer over de planeet te weten komen.

Duik
Precies een maand geleden begon het grote avontuur en dook Venus in de atmosfeer. Gedurende een maand zweefde deze tussen de 131 en 135 kilometer boven Venus’ oppervlak. Venus Express hoefde voor die duik niets te doen: de zwaartekracht van Venus deed al het werk. Om nog iets dieper te kunnen duiken, werden onlangs de stuwraketten van Venus Express kort ingezet. Dankzij hun stuwkracht wist de sonde het oppervlak van Venus tot 129,1 kilometer te naderen.

Informatie
“We hebben onontgonnen terrein verkend en dieper in de atmosfeer gedoken dan ooit,” stelt onderzoeker Hkan Svedhem. Het levert waardevolle informatie op. “We hebben de effecten van de weerstand van de atmosfeer op het ruimtevaartuig gemeten en dat vertelt ons meer over hoe de dichtheid van de atmosfeer varieert.” Ook kan de duik gebruikt worden om in de toekomst nog betere ruimtevaartuigen te bouwen. VENUSExpress werd aan extreme omstandigheden blootgesteld, zo warmde deze bijvoorbeeld heel snel op. “Het analyseren van de reactie van het ruimtevaartuig op die snelle opwarming is nuttig voor het plannen van toekomstige ruimtevaartuigen en het ontwerp van subsystemen.”

Venus Express heeft nu opdracht gekregen om vijftien manoeuvres uit te voeren die deze naar een hoogte van zo’n 460 kilometer moeten brengen. De laatste manoeuvre uit deze reeks wordt naar verwachting eind juli uitgevoerd. Zodra Venus Express op de gewenste hoogte is, zal ESA er de handen vanaf trekken, waarna deze geleidelijk aan naar Venus wordt getrokken en uiteindelijk – naar verwachting tegen december – in de atmosfeer zakt en zijn definitieve ondergang tegemoet gaat. Of het gaat lukken om Venus Express op 460 kilometer hoogte te krijgen, is overigens nog even afwachten. ESA kan niet uitsluiten dat de sonde al tijdens de manoeuvres die nodig zijn om op hoogte te komen, zijn laatste brandstof verbruikt. Als dat gebeurt, zal het niet langer mogelijk zijn om met Venus Express te communiceren en zal deze nog iets eerder dan gepland weer gaan afdalen.

(scientias.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_142388996
16-07-2014

Adembenemend mooi: deze foto’s van onze eigen ster



De zon heeft het druk. En de Amerikaanse fotograaf Alan Friedman legt dat – praktisch vanuit zijn achtertuin in Buffalo – op onnavolgbare wijze vast. Het resultaat is adembenemend. Zo mooi is onze ster!

De foto helemaal bovenaan dit artikel is toch zeker n van onze favorieten en reden genoeg om Friedman te vragen of we deze – en enkele andere foto’s van zijn hand – met jullie mochten delen. Dat mocht! En we hopen dat jullie net zo onder de indruk zijn als wij.

De foto helemaal bovenaan dit artikel is niet het origineel. Dat zie je hieronder. Hij draaide deze foto een slag en kleurde deze in. De foto laat duidelijk twee grote zonnevlekken zien. Om een beeld te krijgen van hoe groot deze zonnevlekken zijn: het hart van n van deze zonnevlakken is net ietsje groter dan de aarde.


Foto: Alan Friedman / avertedimagination.com.

Friedman maakte de foto’s begin vorige week. De zon was toen bijzonder actief, zo blijkt ook wel uit de foto die hij eveneens begin vorige week maakte en enkele uren geleden op zijn blog plaatste.


Foto: Alan Friedman / avertedimagination.com.

Meer foto’s van Friedman zien? Neem eens een kijkje op zijn website of volg hem op Tumblr. Absoluut de moeite waard!

(HLN)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_142470951
We zijn niet alleen en dat zullen we binnen 20 jaar bewijzen, zegt Nasa

Honderd miljoen werelden. Honderd miljoen. Niet in het hele universum, maar gewoon, dichtbij, in onze eigen Melkweg. Volgens wetenschappers van de Amerikaanse ruimtevaartorganisatie Nasa is op zoveel plekken in ons sterrenstelsel misschien buitenaards leven te vinden. En die zoektocht duurt niet lang meer, ruimtewetenschappers schatten dat het bewijs voor ander leven binnen twintig jaar zal worden geleverd.


Maandag discussieerde een panel van wetenschappers op het kantoor van Nasa in Washington over de mogelijkheid van leven buiten de aarde. De aanwezige wetenschappers waren eensgezind in hun oordeel: het vinden van leven in de ruimte is een kwestie van tijd. Een nieuwe reeks telescopen gaat de komende jaren de Melkweg afspeuren naar andere organismen.

Nasa kondigde op de bijeenkomst de lancering van de Transiting Exoplanet Surveying Satelliet aan. Deze ruimteloep moet in 2017 in een baan om de aarde worden gebracht. Het jaar daarop volgt de James Webb Space Telescope van het Space Telescope Science Institute in Baltimore. Directeur Matt Mountain kan niet wachten tot hij stuit op andere organismen. 'Stel je het moment voor waarin de wereld wakker wordt en de mensheid beseft dat haar lange eenzaamheid in tijd en ruimte voorbij is', zei hij.

'Vijf jaar geleden wisten we nog niet dat 10 tot 20 procent van de sterren om ons heen planeten hebben met een grootte van de aarde in hun leefbare zones', zei Mountain. 'Een ontdekking die de wereld voor altijd zal veranderen ligt binnen ons handbereik.'

100 miljard sterren met 17 miljard planeten
Nasa-wetenschappers menen een veilige gok te maken met een schatting van honderdmiljoen werelden in de Melkweg waar leven mogelijk is. De schatting heeft betrekking op de 17 miljard aardachtige planeten die volgens wetenschappers om de 100 miljard sterren in de Melkweg draaien.

Met telescopen moet de aanwezigheid van water kunnen worden vastgesteld, denkt Nasa. Water is een essentieel teken voor potentieel leven. Nasa-astronoom Kevin Hand meent dat er misschien leven bestaat op de maan Europa die rond Jupiter draait. 'Ik denk dat we in de komende twintig jaar zullen ontdekken dat we niet alleen zijn in het heelal', zei hij.

De meeste Nasa-wetenschappers vinden de aanwezigheid van ander leven aannemelijk, zei Nasa-medewerker Charles Bolden. 'Het is onwaarschijnlijk dat in de eindeloze grootsheid van het universum wij mensen de enigen zijn.
http://www.volkskrant.nl/(...)jzen-zegt-Nasa.dhtml
Steun het Kiva Fok! team!
http://www.kiva.org/team/fok
pi_142671100
23-07-2014

Ruimtesonde Voyager toch niet in de interstellaire ruimte?



‘Voyager 1 heeft het zonnestelsel verlaten.’ Die mededeling hebben we de afgelopen twee jaar verschillende keren mogen lezen. Maar nog steeds zijn lang niet alle wetenschappers ervan overtuigd dat de inmiddels 37 jaar oude ruimtesonde de grens met de interstellaire ruimte is gepasseerd.Twee wetenschappers van het Voyager-team hebben nu echter een test ontwikkeld die – naar eigen zeggen – echt de knoop zal doorhakken.

De wetenschappers voorspellen dat de Voyager 1 binnen twee jaar de dunne grenslaag zal passeren waar de polariteit van het magnetische veld van de zon van richting omkeert. Als dat inderdaad gebeurt, bevindt de ruimtesonde zich nog binnen de heliosfeer – het deel van de ruimte waar het magnetische veld van de zon de overhand heeft. Gebeurt het niet, dan heeft Voyager 1 de interstellaire ruimte bereikt.

Volgens collega’s is het overigens nog maar de vraag of de test echt doorslaggevend zal blijken te zijn. De heliosfeer hoeft namelijk geen vaste omvang te hebben: ze kan uitdijen of krimpen. Het is dus niet ondenkbaar dat Voyager 1 de grens van het zonnestelsel meerdere keren tegenkomt.

Voyager 1 en haar zustersonde Voyager 2 werden in 1977 gelanceerd om de planeten Jupiter en Saturnus te onderzoeken. Voyager 2 scheerde ook langs Uranus en Neptunus. Beide zijn hard op weg naar de grens van ons zonnestelsel – waar die momenteel ook mag liggen. (EE)

(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_143330062
07-08-2014

Prehistorie van het zonnestelsel ontrafeld


Impressie van een jong zonnestelsel-in-wording. (Bill Saxton/NRAO/AUI/NSF)

Een internationaal team van wetenschappers heeft meer inzicht gekregen in de prehistorie van ons zonnestelsel – de periode onmiddellijk voorafgaand aan de geboorte van onze zon. Door de zware radioactieve elementen in meteorieten te analyseren, hebben ze vastgesteld wanneer voor het laatst zware elementen zoals goud, zilver, platina, lood en zeldzame aardmetalen aan de oermaterie van het zonnestelsel werden toegevoegd (Science, 8 augustus).

Sterren zoals onze zon ontstaan wanneer de dichtste delen van een grote wolk stof en gas onder invloed van de zwaartekracht samentrekken. Behalve waterstof en helium bevat zo’n oerwolk ook zwaardere elementen, die afkomstig zijn van sterren die aan het einde van hun leven een groot deel van hun materie hebben uitgestoten.

Uit het nieuwe onderzoek blijkt dat de oermaterie van ons zonnestelsel ongeveer 100 miljoen jaar voor de geboorte van de zon voor het laatst met goud, zilver en platinum is verrijkt. De laatste zeldzame aardmetalen – elementen die onder andere worden gebruikt bij de productie van smartphones – kwamen 70 miljoen jaar later.

Dat betekent dat het materiaal waaruit het zonnestelsel is ontstaan zich al ongeveer 30 miljoen jaar voor de geboorte van de zon van de rest van het Melkwegstelsel heeft afgezonderd. Tijdens die lange ‘incubatieperiode’ ontstond een stellaire kraamkamer waarin naast de zon nog een x-aantal andere sterren ontstonden. (EE)

(allrsoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_143437995
14-08-2014

Primeur: stofdeeltjes van buiten zonnestelsel bekeken


En van de stofdeeltjes die van buiten ons zonnestelsel zouden komen. ap.

Wetenschappers hebben voor het eerst stofdeeltjes onderzocht die vermoedelijk van buiten ons zonnestelsel afkomstig zijn. De analyse van de zeven deeltjes toont aan dat er in het stof buiten het zonnestelsel meer zit dan tot nu is aangenomen.

Dat meldt het team van onderzoekers onder leiding van Andrew Westphal van de Universiteit van Berkeley in Californi in het natuurwetenschappelijk tijdschrift Science.

De sonde Stardust bracht de deeltjes in 2006 naar de aarde. Die moest ook stof van de komeet Wild 2 verzamelen. Om het stof op te vangen, had het onbemande ruimtevaartuig aan de bovenkant een rond rooster ter grootte van een tennisracket.

(HLN)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_143438174
12-08-2014

Cassini ziet wolkenvorming boven meren op Titan


Wolken boven Ligeia Mare op de Saturnusmaan Titan. (NASA/JPL-Caltech/Space Science Institute )

De Amerikaanse planeetverkenner Cassini heeft eind juli gezien hoe grote wolkencomplexen zich ontwikkelen boven Ligeia Mare, een van de methaanmeren nabij de noordpool van de grote Saturnusmaan Titan. Eerder zijn al wolken waargenomen op het zuidelijk halfrond van Titan, toen het daar 'zomer' was (de gemiddelde oppervlaktetemperatuur op Titan is ca. 180 graden onder nul). Inmiddels is op het zuidelijk halfrond de winter aangebroken, en wordt het op het noordelijk halfrond van Titan zomer; op basis van atmosferische modellen was dan ook verwacht dat er wolkenactiviteit op het noordelijk halfrond zou gaan optreden. Nog onduidelijk is of de nu gefotografeerde wolken inderdaad het begin van een noordelijk 'wolkenseizoen' markeren. Ook is onbekend of de wolken bij voorkeur boven de methaanmeren ontstaan, of dat ze ook boven het 'landoppervlak' van Titan voorkomen, waar ze veel minder gemakkelijk zijn waar te nemen. (GS)
(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_143438758
12-08-2014

Kometen maken organische moleculen in hun atmosfeer



Observaties van de kometen ISON en Lemmon geven meer inzicht in hoe en waar deze ‘vuile sneeuwballen’ nieuwe chemicalin maken. Dat blijkt bijvoorbeeld in hun coma – de stoffige atmosfeer van een komeet – te gebeuren.

Komeet ISON werd eind 2013 ontdekt en bestempeld als ‘de komeet van de eeuw’. De komeet was onderweg naar de zon en zou daar een prachtige show gaan weggeven. Het werd een desillusie. De komeet overleefde zijn scheervlucht langs de zon niet en de prachtige show bleef uit.

ALMA
Maar het goede nieuws is dat onderzoekers komeet ISON tijdens diens reis richting de zon op de voet hebben kunnen volgen. En ze hebben enorm veel van de komeet geleerd, zo schrijven ze nu in het blad The Astrophysical Journal. Voor dit paper bestudeerden de onderzoekers de komeet met behulp van ALMA (Atacama Large Millimeter/submillimeter Array). Ze deden dat in november 2013 toen de afstand tussen de zon en de komeet nog zo’n 75 miljoen kilometer bedroeg. Naast ISON richtten ze hun ogen datzelfde jaar ook op de komeet Lemmon die op dat moment zo’n 224 miljoen kilometer van de zon verwijderd was.

HET BELANG
Kometen worden gezien als ‘vuile sneeuwballen’ die materialen bevatten die nog stammen uit de tijd waarin ons zonnestelsel tot stand kwam. Een beter begrip van de samenstelling van kometen kan ons meer vertellen over die periode uit de geschiedenis. Maar mogelijk komen we zo ook meer te weten over het ontstaan van leven op aarde. Veel onderzoekers gaan ervan uit dat kometen water en cruciale bouwblokken voor het ontstaan van leven op aarde afleverden. Het maakt onderzoek naar kometen razend interessant. Vandaar dat velen bijvoorbeeld de Rosetta-missie op de voet volgen.

Moleculen
De onderzoekers slaagden erin om de moleculen in de atmosfeer van de kometen te identificeren. “We zijn er voor het eerst in geslaagd om de belangrijke moleculen die ons helpen om de aard van kometen te begrijpen, in kaart te brengen,” legt onderzoeker Martin Cordiner uit. Zo zag hij bijvoorbeeld dat HCN (waterstofcyanide) zich gelijkmatig vanaf de kern in alle richtingen van de atmosfeer verspreidt, terwijl stofjes als HNC (waterstof isocyanaat) meer samenklonterden in de atmosfeer. “ALMA stelt ons niet alleen in staat om individuele moleculen in de atmosfeer te identificeren, maar helpt ons ook om hun locaties vast te stellen,” vertelt onderzoeker Anthony Remijan. Wat de onderzoekers met behulp van ALMA zagen, wijst erop dat moleculen als HNC (waterstof isocyanaat) en H2CO (formaldehyde) in de atmosfeer van de komeet ontstaan.

Organisch stof
Bovendien leveren ze nieuw bewijs dat HNC daar geproduceerd wordt door de afbraak van grote moleculen of organisch stof. Een beter begrip van organisch stof is belangrijk, omdat zulke materialen beter bestand zijn tegen de vernietigende krachten waar ze tijdens het binnenkomen van een andere atmosfeer – bijvoorbeeld die van de aarde – mee te maken krijgen. “Deze materialen kunnen intact op de vroege aarde zijn afgeleverd en zo het ontstaan van leven een boost hebben gegeven,” vertelt onderzoeker Michael Mumma.

In de toekomst hopen onderzoekers nog veel meer kometen te kunnen bestuderen. Wellicht zijn ze dan zelfs in staat om complexere moleculen die tot op heden nog niet op kometen zijn gedetecteerd, op te sporen.

(Scientias.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_143805092
23-08-2014

Nieuwe 'wereldkaart' van Triton, 25 jaar na Voyager-passage


Kaart van de Neptunusmaan Triton. (NASA/JPL-Caltech/Lunar & Planetary Institute)

Vijfentwintig jaar na de historische scheervlucht van de Amerikaanse planeetverkenner Voyager 2 langs de verre planeet Neptunus en zijn grote ijsmaan Triton (op 25 augustus 1989) heeft NASA een nieuwe 'wereldkaart' van Triton gepubliceerd, gemaakt op basis van de oorspronkelijke Voyagerfoto's en -metingen. Bij het produceren van de kaart (grotendeels door Paul Schenk van het Lunar and Planetary Institute in Houston) zijn verbeterde technieken gebruikt voor het corrigeren van bewegingseffecten van Voyager, en is ook gebruik gemaakt van modernere beeldbewerkings- en kleurcorrectietechnieken. De kaart heeft een hoogste resolutie van 600 meter per pixel (in het deel waar de afstand van Voyager 2 het kleinst was). Het noordelijk halfrond van Triton is door Voyager 2 niet waargenomen. Op het oppervlak van Triton zijn merkwaardige stromingspatronen en stikstofgeisers ontdekt.

Triton lijkt in veel opzichten op de verre dwergplaneet Pluto, die volgend jaar juli van dichtbij bestudeerd zal worden door de Amerikaanse ruimtesonde New HORIZONS. De productie van de nieuwe 'wereldkaart' van Triton kan dan ook als een 'vingeroefening' voor de scheervlucht langs Pluto worden beschouwd. (GS)

(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
  dinsdag 26 augustus 2014 @ 22:58:24 #222
38496 Perrin
Toekomst. Made in Europe.
pi_143866439
Vr het internet dacht men dat de oorzaak van domheid een gebrek aan toegang tot informatie was. Inmiddels weten we beter.
pi_143907495
quote:
waar staat dat je niet mag quoten?
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_143907504
27-08-2014

Neutrino’s uit kern zon gedetecteerd


Kijkje in de Borexino-neutrinodetector. (INFN)

Met behulp van een van de gevoeligste neutrinodetectors op aarde heeft een internationaal team van wetenschappers voor het eerst de neutrino’s gedetecteerd die vrijkomen bij de fusiereacties in de kern van onze zon. Daarbij is vastgesteld dat deze deeltjes – zoals al werd verwacht – vrijkomen bij het samensmelten van twee protonen (Nature, 28 augustus). Dat is de eerste stap in de reactieketen die verantwoordelijk is voor ongeveer 99 procent van de energie die de zon produceert.

De neutrino’s die vrijkomen bij de fusiereacties in het hart van de zon stromen met bijna de snelheid van het licht de ruimte in. Per seconde wordt elke vierkante centimeter van het aardoppervlak getroffen door ruwweg honderd miljard van deze deeltjes. Neutrino’s gaan echter bijna geen interacties aan met materie, waardoor ze maar heel moeilijk te detecteren zijn.

Het moeilijkst detecteerbaar zijn neutrino’s die relatief weinig energie hebben, zoals die welke vrijkomen bij de proton-protonreactie. Deze laten zich namelijk moeilijk onderscheiden van de neutrino’s die vrijkomen bij natuurlijke radioactieve processen op aarde.

Om dat probleem te omzeilen hebben de wetenschappers gebruik gemaakt van de Borexino-detector, die diep onder het Italiaanse Apennijnengebergte ligt. Deze detecteert de schaarse interacties tussen neutrino’s met de elektronen in een extreem zuivere organische vloeistof. De detector, die zich in een bijna veertien meter grote bol van roestvrij staal bevindt, omringd door duizend ton water, wordt beschouwd als de meest stralingsvrije plek op aarde. (EE)

(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_143907528
27-08-2014

Metingen onder oerknalomstandigheden bevestigen lithiumprobleem


De Duitse fysicus Michael Anders bij de LUNA-deeltjesversneller waarmee de oerknalomstandigheden werden nagebootst. (HZDR/M. Anders)

Experimenten die in een ondergronds laboratorium in Itali zijn uitgevoerd, laten zien dat onder ‘oerknalomstandigheden’ behalve waterstof en helium ook kleine hoeveelheden van het element lithium worden gevormd. Kosmologen zullen daar niet van opkijken, want hun berekeningen hadden dat al ‘voorspeld’. Astrofysici blijven nu echter met een hardnekkige kwestie zitten…

De elementen waterstof, helium en lithium zijn volgens de oerknaltheorie ontstaan toen het heelal nog maar enkele minuten oud was – ruimschoots vr de vorming van de eerste sterren. Het ligt dus voor de hand dat de oudste sterren in bijvoorbeeld onze Melkweg de oorspronkelijke lithiumconcentratie vertonen. Alleen, dat doen ze niet: ongeveer de helft van het lithium is zoek.

Nu de vroege vorming van lithium ook experimenteel is aangetoond, is deze kwestie alleen maar prangender geworden. De oplossing het lithiumprobleem moet blijkbaar niet bij de oerknal worden gezocht, maar bij de sterren. (EE)

(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
  donderdag 28 augustus 2014 @ 09:14:58 #226
38496 Perrin
Toekomst. Made in Europe.
pi_143908160
quote:
0s.gif Op donderdag 28 augustus 2014 08:22 schreef ExperimentalFrentalMental het volgende:

[..]

waar staat dat je niet mag quoten?
Het geldt vooral voor dagbladen.. Zie bijv: WGR / Boete van Trouw, vanwege plaatsen artikel
Vr het internet dacht men dat de oorzaak van domheid een gebrek aan toegang tot informatie was. Inmiddels weten we beter.
pi_143942383
quote:
0s.gif Op donderdag 28 augustus 2014 09:14 schreef Perrin het volgende:

[..]

Het geldt vooral voor dagbladen.. Zie bijv: WGR / Boete van Trouw, vanwege plaatsen artikel
aiaiai :)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_144412765
10-09-2014

Verklaring ‘magnetische reconnectie’ is stapje dichterbij


Opname van plasma tijdens een magnetische reconnectie. De magnetische veldlijnen die tijdens het experiment zijn gemeten zij met witte lijnen aangegeven. (PPPL)

Bij magnetische reconnectie – het ‘knappen’ en vervolgens weer aaneenvoegen van magnetische veldlijnen – komt enorm veel energie vrij. Maar wetenschappers worstelen allang met de vraag hoe dat proces in zijn werk gaat, Wetenschappers van het Princeton Plasma Physics Laboratory (PPPL) in de VS lijken een stap dichter bij een verklaring te zijn gekomen (Nature Communications, 10 september).

Bij een relatief klein laboratoriumonderzoek met plasma – heet, geoniseerd gas – hebben de wetenschappers niet alleen gezien hoe de transformatie zich voltrekt, maar ook vastgesteld dat ongeveer de helft van de magnetische energie wordt omgezet in deeltjesenergie c.q. de snelheid waarmee de deeltjes in het plasma bewegen.

Volgens de onderzoekers wordt de vrijgekomen energie in eerste instantie gebruikt om de elektronen in het plasma te versnellen. Hierdoor ontstaat een elektrisch veld dat op zijn beurt de belangrijkste energiebron voor de ionen (geoniseerde atoomkernen) wordt.

Overal waar sterke magnetische velden in het spel zijn kan magnetische reconnectie optreden. Op de zon resulteert deze omzetting van energie, waarbij het equivalent van miljoenen tonnen TNT vrijkomt, in kolossale uitbarstingen. Bij het magnetische veld van de aarde blijven de gevolgen beperkt tot geomagnetische ‘stormen’ die satellieten en kunnen beschadigen en (in extreme gevallen) stroomnetten op aarde kunnen platleggen. (EE)

(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_144576894
12-09-2014

Gaia ontdekt haar eerste supernova


Supernova Gaia14aaa en zijn moederstelsel SDSS J132102.26+453223, gefotografeerd met de geautomatiseerde Liverpool-telescoop op La Palma. Links: opname van het tweetal samen; midden: een eerdere opname van alleen het sterrenstelsel; rechts: na aftrek van foto 2 van foto 1 blijft de supernova over. (M. Fraser/S. Hodgkin/L. Wyrzykowski/H. Campbell/N. Blagorodnova/Z. Kostrzewa-Rutkowska/Liverpool Telescope/SDSS)

De Europese satelliet Gaia, die bezig is om de posities en bewegingen van sterren in onze Melkweg te meten, heeft een ontploffende ster ontdekt op 500 miljoen lichtjaar van de aarde. De supernova viel op doordat het sterrenstelsel waar hij deel van uitmaakt van de ene maand op de andere veel helderder was geworden.

Gaia, die op 25 juli met zijn meetprogramma is begonnen, scant de hele hemel bij herhaling af. Hierdoor wordt elk van de ruwweg n miljard sterren die onderzocht moeten worden in de loop van de komende vijf jaar gemiddeld zeventig keer bekeken. Deze tactiek leent zich heel goed voor het opsporen van objecten die – al dan niet plotseling – van helderheid veranderen.

Supernova Gaia14aaa werd op 30 augustus jl. ontdekt. Uit de kenmerken van het lichtspectrum van het object blijkt dat het gaat om een supernova van type Ia – een ontploffende witte dwergster. Van supernova's van dit type kan relatief gemakkelijk de afstand worden bepaald.

De astronomen die veranderlijke objecten in de enorme hoeveelheid Gaia-gegevens opsporen, zijn eigenlijk nog bezig om de detectiesoftware te optimaliseren. Naar verwachting zal Gaia binnen enkele maanden ongeveer drie supernova's per dag ontdekken. (EE)

(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_144714231
18-09-2014

Duits ruimtevaartbedrijf gebruikt de Maan voor een In Memoriam


belga.

Het Duitse ruimtevaartbedrijf OHB plant een ongewone missie naar de Maan. In oktober zal het een sonde naar de natuurlijke satelliet van de Aarde sturen om daar bedrijfsoprichter Manfred Fuchs te eren die in april is gestorven.

De door LuxSpace gebouwde sonde vertrekt op 23 oktober met een Chinese draagraket. Het ruimtetuig zal n keer rond de Maan cirkelen. Er staat een aantal kleine wetenschappelijke experimenten op, en een amateurradiobaken dat ongeveer vierduizend boodschappen zal uitzenden waarin familieleden, vrienden en medewerkers aan Fuchs herinneren. Radio-amateurs op Aarde zullen die kunnen opvangen.

Volgens bedrijfsleider Jochen Harms van LuxSpace, een dochter van OHB, zal de achtdaagse missie ongeveer 400.000 euro kosten en wordt het de eerste privaat gefinancierde Maanmissie.

(HLN)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_144714368
18-09-2014

Monsterlijk zwart gat ontdekt


NASA, ESA, STScI-RCC14-41a.

Astronomen hebben met de Hubble-telescoop een monsterlijk groot zwart gat ontdekt in een van de kleinste bekende sterrenstelsels. Dat meldt de Amerikaanse ruimtevaartorganisatie NASA vandaag.
De NASA ontdekte een van de kleinste en meest compacte sterrenstelsel ooit: 140 miljoen sterren binnen een diameter van 300 lichtjaar. In het midden van dat sterrenstelsel bleek een zwart gat te zitten dat bijna vijf keer zo groot is als dat in de Melkweg.

Een miljoen sterren
"Als je in dit kleine sterrenstelsel zou leven, zou je 's nachts minstens een miljoen sterren kunnen zien met het blote oog", leggen de wetenschappers uit. Ter vergelijk: op aarde zijn er 's nachts zo'n 4.000 sterren zichtbaar.

De nieuwe vondst zou kunnen bewijzen dat 'dwergsterrenstelsels' afgescheurde delen zijn van grotere sterrenstelsels. "We kennen geen enkele andere manier waarop er zo'n groot zwart gat zou kan ontstaan in zo'n klein object", zegt astronoom Anil Seth van de Universiteit van Utah.

(HLN)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_144714417
17-09-2014

NASA maakt potje van opsporing gevaarlijke planetoden


afp.

De NASA ligt mijlenver achter op schema bij het in kaart brengen van planetoden die een bedreiging vormen voor de aarde. Het Amerikaanse Congres had bepaald dat de ruimtevaartorganisatie voor de decenniumwisseling 90 procent van gevaarlijke ruimteobjecten groter dan 140 meter in de gaten moest hebben.


Delen van een meteoriet in Nicaragua epa.


epa.

Om dit doel te bereiken, is het budget om de planetoden op te sporen de afgelopen vijf jaar vertienvoudigd, van 4 miljoen dollar naar 40 miljoen. Maar de NASA heeft er een potje van gemaakt, concludeert de interne rekenkamer die de boeken van de ruimtevaartorganisatie bijhoudt. De werkzaamheden van het Near Earth Objects-project zijn slecht gecordineerd, slecht geleid en het project is onderbezet, aldus het rapport dat dinsdag verscheen.

Gevolgen
De NASA schat dat ze ongeveer 10 procent van alle potentieel gevaarlijke planetoden in het vizier heeft. Daarvan zijn er naar schatting ruim 100.000. Met de huidige inspanningen zal het gestelde doel in 2020 bij lange na niet worden gehaald, aldus het rapport. De meeste vooruitgang is zelfs geboekt voor er sprake was van een budgetverhoging. Wel is inmiddels 95 procent van alle planetoden in beeld met een omtrek van meer dan een kilometer, denkt de NASA. Komt zo'n object op aarde neer, dan zijn de gevolgen van de inslag wereldwijd merkbaar.

In een reactie op het rapport stelt de baas van de wetenschappelijke tak van de ruimtevaartorganisatie, de voormalige astronaut John Grunsfeld, dat er een planning is gemaakt om de aanbevelingen over te nemen. Grunsfeld belooft de problemen binnen een jaar te hebben opgelost.

Meteoriet
De roep om beter zicht op wat er op de aarde afkomt, is luider geworden sinds begin vorig jaar een 18 meter grote meteoriet in de Russische stad Tsjeljabinsk honderden gewonden en grote materile schade veroorzaakte. Meteorieten van deze omvang komen volgens schattingen gemiddeld elke dertig tot veertig jaar ergens ter aarde neer, meestal in zee.

(HLN)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_144714432
17-09-2014

Amerika gaat vanaf 2017 weer mensen de ruimte insturen

De Verenigde Staten gaan vanaf 2017 opnieuw zelf austronauten naar het internationale ruimtestation ISS sturen. Eerder zette de NASA in 2011 als gevolg van het dodelijke ongeluk met het ruimteveer Columbia zijn ruimteveren op stal. Sindsdien waren de Amerikanen voor bemand transport van en naar het ruimtestation afhankelijk van de Russische Sojoez. Daar komt in de toekomst dus verandering in, zo kondigde het Amerikaanse ruimtevaartbureau op een persconferentie op Cape Canaveral in Florida aan.


Charles Bolden afp.

Voor de shuttles wordt beroep gedaan op de Amerikaanse bedrijven Boeing en SpaceX. NASA trekt in totaal 6,8 miljard dollar, omgerekend zo'n 5,2 miljard euro, uit voor de ontwikkeling van de commercile ruimteveren door de twee bedrijven. Het grootste deel van dat geld gaat naar Boeing, dat 4,2 miljard dollar krijgt voor zijn CST-100-toestel. SpaceX beschikt over 2,6 miljard voor de Dragon.

"We zijn vandaag een stap dichter bij de mogelijkheid om onze astronauten vanop Amerikaanse bodem en aan boord van een Amerikaans ruimteschip de ruimte in te sturen", aldus NASA-directeur Charles Bolden, die het had over een van de "meest opwindende en ambitieuze hoofdstukken in de geschiedenis van de bemande ruimtevaart". De samenwerking tussen Boeing en SpaceX moet meer mensen de kans geven om kennis te maken met de opwinding van een ruimtevlucht, aldus nog Bolden, zelf een voormalig astronaut. "Door het ruimtetransport in lage baan toe te vertrouwen aan de privsector, kan NASA zich zelf meer focussen op een ambitieuze reis naar Mars", klonk het verder.

De eerste vluchten van de priv-ruimtevaartuigen zouden in 2017 moeten plaatsvinden. Het contract is goed voor in totaal maximaal zes bemande missies naar ISS per bedrijf.

(HLN)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_144714448
16-09-2014

De Melkweg in kaart: 219 miljoen sterren


UPDATE Een internationaal team van sterrenkundigen heeft 219 miljoen sterren in de Melkweg in kaart gebracht, de meest uitgebreide catalogus tot nu toe.

De catalogus is vandaag in het vakblad Monthly Notices of the Royal Astronomical Society verschenen. Het team maakte gebruik van de Isaac Newton Telescope (INT) op het Spaanse eiland La Palma. Daarmee kunnen sterren worden gespot die een miljoen keer zwakker schijnen dan met het blote oog te zien is. Het duurde tien jaar om de miljoenen sterren in kaart te brengen.

Sterrenkundigen schatten dat er minstens 100 miljard sterren in de Melkweg zijn. Vanaf de aarde is daar maar een klein deel van te zien. De Melkweg heeft een doorsnede van zo'n 100.000 lichtjaren. En lichtjaar is zo'n 10 biljoen kilometer.

De kaart is samengesteld onder leiding van Geert Barentsen van de universiteit van Hertfordshire in het Britse Hatfield.

(HLN)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_144714511
18-09-2014

Bron van kosmische antimateriedeeltjes blijft onduidelijk


De Alpha Magnetic Spectrometer (AMS) is bevestigd aan de buitenkant van het internationale ruimtestation ISS. (NASA)

Wetenschappers hebben de meest recente resultaten bekend gemaakt van het AMS-experiment aan boord van het internationale ruimtestation ISS. AMS detecteert sinds 2011 binnenkomende geladen deeltjes uit de ruimte. De teller staat inmiddels op 41 miljard (Physical Review Letters, 18 september).

De ruimte wemelt van de deeltjes – voornamelijk protonen en elektronen, maar ook andere soorten, zoals positronen. Positronen zijn de tegenpolen van elektronen: ze hebben dezelfde massa, maar een tegengestelde lading. Waar deze vorm van ‘antimaterie’ vandaan komt, is nog onduidelijk. Vermoed wordt dat een klein deel ervan ontstaat door botsingen tussen normale deeltjes.

De overige positronen moeten ergens anders vandaan komen. De energieverdeling van de deeltjes, zoals gemeten met AMS, lijkt vooralsnog in overeenstemming te zijn met het vermoeden dat de meeste positronen afkomstig zijn van pulsars – snel ronddraaiende neutronensterren met een sterk magnetisch veld.

Een andere mogelijke bron van positronen is de donkere materie – de hypothetische materie in het heelal die geen straling uitzendt, maar wel zwaartekracht uitoefent. Ook met die mogelijkheid zijn de meetresultaten nog in overeenstemming. Pas als er grotere aantallen detecties zijn gedaan van positronen met extreem hoge energien, zal kunnen worden vastgesteld of de positronen het signaal zijn van donkere materie of van pulsars. (EE)

(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
  zaterdag 20 september 2014 @ 05:49:03 #236
45 SiGNe
Uitspraak: Sign
pi_144715368
Ik ga voor Pulsars.. Pulsars geven energie af immers en donkere materie benvloed (voor zover bekend) alleen zwaartekracht.
Zou die postitronen ook massa mee moeten geven dan en da's niet het geval. (aldus de huis-, tuin- en keukendeskundige)
  zaterdag 20 september 2014 @ 06:03:36 #237
45 SiGNe
Uitspraak: Sign
pi_144715378
Ik zie dat je er enorm mee bezig bent, erg tof.. ik hou wel van dit soort nieuws.
Ik zou het eigenlijk wel leuk vinden als er meer van dit soort nieuws ook de frontpage zou bereiken, misschien vind je het leuk om Fok van dit soort wetenschappelijk nieuws wil voorzien? op de Frontpage dan.
pi_144716349
quote:
0s.gif Op maandag 7 juli 2014 14:42 schreef Victuss het volgende:

[..]

IC 1101 is 50x zo groot als het Melkwegstelsel en bevat meer dan 1000000000000 sterren.

Dit is mijn instapmodel telescoop, trouwens. Nog andere mensen die deze gebruiken en last hebben van lichtvervuiling in de Randstad, en daardoor niet eens Mars goed kunnen waarnemen? :<

[ afbeelding ]
Mooie telescoop, ik heb een Maede telescoop, helaas defect op t moment :(
ik woon in een dorp, daar is het makkelijker om een 'minder lichtvervuilde plek' te vinden ;)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_144716402
quote:
0s.gif Op zaterdag 20 september 2014 05:49 schreef SiGNe het volgende:
Ik ga voor Pulsars.. Pulsars geven energie af immers en donkere materie benvloed (voor zover bekend) alleen zwaartekracht.
Zou die postitronen ook massa mee moeten geven dan en da's niet het geval. (aldus de huis-, tuin- en keukendeskundige)
Het kan natuurlijk ook nog van beide bronnen komen, van donkere materie weten we nog niet zoveel, wat we weten is idd dat het zwaartekracht uitoefend. Voor zover de pulsar betreft is dat momenteel de beste kandidaat omdat het overeenkomt met metingen. Maar dat sluit niet uit dat er mogelijk nog andere (onbekende) bronnen kunnen zijn.
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_144716416
quote:
0s.gif Op zaterdag 20 september 2014 06:03 schreef SiGNe het volgende:
Ik zie dat je er enorm mee bezig bent, erg tof.. ik hou wel van dit soort nieuws.
Ik zou het eigenlijk wel leuk vinden als er meer van dit soort nieuws ook de frontpage zou bereiken, misschien vind je het leuk om Fok van dit soort wetenschappelijk nieuws wil voorzien? op de Frontpage dan.
Daar hebben ze wel iemand voor denk ik, ik heb mn handen vol aan t posten van wetenschap op t forum :) , wel leuk dat je t voorstelt.
Fijn dat je mee leest SiGNe!
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_144813292
22-09-2014

Bewijs voor versnelde oerknal nu echt van tafel


De Bicep2-radiotelescoop op de Zuidpool. reuters.

Het team van Amerikaanse astronomen dat dit voorjaar spectaculaire eerste waarnemingen vanaf de zuidpool van de versnellende oerknal presenteerde, heeft voor zijn beurt gesproken. Wat ze voor veelzeggende kreukels in de oerknal hielden, is niet te onderscheiden van stof in de Melkweg.

Die vernietigende conclusie komt uit een nieuwe analyse van de waarnemingen van de kosmische achtergrondruis die eerder werden gemaakt met de Planck-satelliet. Stof, zo blijkt, geeft hetzelfde soort verstoringen van die ruis als het effect dat het Bicep2-team voor zogeheten inflatie hield.

Inflatie is de extreem versnelde uitzetting van het piepjonge heelal, vlak na de oerknal zelf, zo'n 15 miljard haar geleden. Dat effect verklaart waarom het heelal op grote schaal zo gelijkmatig is, maar is tot nog toe nooit direct waargenomen. Bicep2 claimde dat nu wel te kunnen.

Inflatie is zo heftig, dat ruimte en tijd zelf rimpelingen vertonen. Die zijn in theorie nog steeds te zien aan de manier waarop de achtergrondstraling verdraaid is, de zogeheten B-modepolarisatie.


Het Dark Sector Lab op de Zuidpool. Steffen Richter, Harvard University.

"Bewijs voor kosmische inflatie"
Dit voorjaar meldde het team van de Bicep2-radiotelescoop op de Zuidpool dat het die verdraaiingen op een stukje hemel had gevonden. Dat zou het rechtstreekse bewijs voor kosmische inflatie zijn. Kosmologen vierden het nieuws met champagne.

Het spectaculaire resultaat werd kort daarna echter al in twijfel getrokken, omdat experts meenden dat de Amerikanen het signaal van stof in hun analyses waren vergeten. Daarna was het wachten op het team van Planck, dat nu concludeert dat de claims van Bicep2 onhoudbaar zijn. Het stofsignaal, stellen ze vast, is niet te verwaarlozen en zelfs even sterk als wat Bicep2 voor oerknalrimpels hield.

De Groningse kosmoloog Diederik Roest noemt de Planck-resultaten overtuigend. "Dit wil niet helemaal zeggen dat Bicep2 niets van vlak na de oerknal ziet, maar wat er na aftrek van stof overblijft, is binnen de foutenmarges niet veel."

De teams van Planck en Bicep2 zeggen nu samen nog beter te gaan uitzoeken wat er eventueel nog wel uit de waarnemingen is af te leiden over kosmische inflatie. Uit de Planck-metingen is bijvoorbeeld af te leiden welke gebieden aan de hemel weinig stof bevatten, zodat nieuwe metingen op die plaatsen misschien wel bewijzen voor inflatie kunnen leveren.


De B-mode polarisatie. ..

(HLN)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_144813308
21-09-2014

Tegen 2050 met een lift naar de ruimte?


Obayashi.

De Japanse bouwreus Obayashi wil tegen 2050 een ruimtelift bouwen, zo heeft de Australische televisiezender ABC gemeld. Indien het project een succes wordt, zal dit een revolutie in het reizen door de ruimte ontketenen en potentieel de wereldeconomie transformeren.

De ruimtelift zal 96.000 km moeten overbruggen naar een nieuw te bouwen ruimtestation. Door magnetische lineaire motoren aangedreven voertuigen zullen tot dertig mensen en vracht vervoeren tegen een kostprijs die maar een fractie is van die voor raketten, meent Obayashi. De reis zal zeven dagen duren.

Dat fantasie werkelijkheid wordt, heeft te maken met de ontwikkeling van koolstof nanotechnologie. Een grote internationale studie toonde in 2012 aan dat een ruimtelift een haalbare kaart is, maar best via internationale samenwerking te verwezenlijken is. Deskundigen menen dat een ruimtelift het einde kan inluiden van raketten die van op Aarde worden gelanceerd.

De specialisten menen ook dat een ruimtelift de energieproblemen in de wereld kan oplossen door grote hoeveelheden zonne-energie te kunnen leveren of ook een oplossing kan bieden voor het opslaan van nucleair afval. Ook ruimtetoerisme kan erdoor gediend zijn.

(HLN)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_144813409
22-09-2014

Primeur! Eerste 3D-printer onderweg naar het ruimtestation



Na een succesvolle lancering is ruimtesonde Dragon onderweg naar het internationale ruimtestation. In zijn buik bevinden zich onder meer muizen en ‘s werelds eerste voor gebruik in de ruimte ontwikkelde 3D-printer.

Dragon koos gisteren – met behulp van de SpaceX Falcon 9-raket – het luchtruim. “Voor zover ik weet ging het allemaal perfect,” stelt Hans Koenigsman namens SpaceX. Naar verwachting arriveert Dragon morgen in de loop van de dag bij het internationale ruimtestation.

3D-printer
Met enige regelmaat brengt Dragon een bezoekje aan het ISS. Maar dit tochtje is bijzonder. En wel vanwege de lading van Dragon. Aan boord van de ruimtesonde bevindt zich namelijk de allereerste voor gebruik in de ruimte ontwikkelde 3D-printer. Deze 3D-printer kan de ruimtevaart wel eens gaan revolutioneren. Als de printer ook in de ruimte goed functioneert, betekent dat dat deze goedkoop en on demand objecten kan gaan printen die de astronauten op dat moment nodig hebben. Nu is het nog zo dat benodigdheden op aarde geproduceerd moeten worden en vervolgens naar het ISS moeten worden gestuurd. Dat is niet alleen tijdrovend, maar ook duur (met name door de hoge kosten van lanceren en vervoeren).

Mars
Een 3D-printer die ook in de ruimte goed functioneert, zou niet alleen handig zijn voor de astronauten aan boord van het ISS, maar ook voor astronauten die in de toekomst verre ruimtereizen gaan maken. Bijvoorbeeld naar Mars of een planetode.

Naast de 3D-printer brengt Dragon ook elementen voor zo’n 255 wetenschappelijke onderzoeken naar het ISS. Tevens levert deze muizen en RapidScat af. RapidScat is een apparaat dat de winden boven de aardse oceanen moet gaan meten. Het zal aan de buitenkant van het ISS bevestigd worden en moet ervoor zorgen dat meteorologen het weer op aarde straks nog beter kunnen voorspellen. Ook bevinden zich in de buik van Dragon zaadjes van planten. Astronauten zullen de groei van deze planten in de ruimte op de voet gaan volgen en kijken hoe deze planten – zonder wind en met beperkte zwaartekracht – groeien.

(scientias.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_144883283
24-09-2014

Melkweg en sterrenstelsel Andromeda gaan botsen en dat wordt geen pretje

Ons sterrenstelsel, de Melkweg, gaat botsen met het naburige sterrenstelsel Andromeda en dat wordt niet fraai. Dat wisten we al enkele jaren, maar het Australische centrum voor radio-astronomisch onderzoek heeft daar nu een simulatie van gemaakt die ons een idee geeft van wat er onze planeet te wachten staat.

Deze simulatie maakt deel uit van onderzoek dat probeert aan te tonen dat reuzensterrenstelsels zoals Andromeda de neiging hebben kleinere sterrenstelsels zoals de Melkweg op te vreten om te groeien.

"In oorsprong zijn alle sterrenstelsels klein. Ze groeien door gas te verzamelen dat ze omzetten in sterren", zo stelt astronoom Aaron Robotham, die dit onderzoek leidde. "Nu en dan worden sterrenstelsels letterlijk opgeslokt door grotere sterrenstelsels".

U hoeft echter nog niet meteen naar de dichtstbijzijnde schuilkelder te rennen. De kans dat u het nog meemaakt, is uiterst gering. De botsing komt er immers pas over zo'n vijf miljard jaar.


(HLN)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_144918222
25-09-2014

Rusland lanceert zijn vierde vrouw naar de ruimte


Elena Serova. epa.

Op de lanceerbasis Bajkonoer in Kazachstan zijn vanavond de laatste voorbereidingen aan de gang voor de lancering van een nieuwe bemanning naar het Internationaal Ruimtestation ISS. Dat deelt de NASA mee.

Om 22.25 uur Belgische tijd moet de Sojoez TMA-14M in de nok van een Sojoez-draagraket opstijgen, om minder dan zes uur later te koppelen aan de spacemeccano. De Sojoez vervoert drie mensen: de Russische gezagvoerder Aleksandr Samokoetajev, de Amerikaan Barry 'Butch' Wilmore en Elena Serova. Het drietal moet 5,5 maand in het ruimtestation werken.

Serova is pas de vierde Russin die de ruimte in gaat. Haar voorgangsters waren Valentina Teresjkova, Svetlana Savitskaja (die tweemaal vloog) en Jelena Kondakova (ook twee missies). Het is al van 1997 geleden dat nog een vrouw uit Rusland of de vroegere Sovjet-Unie de ruimte in gaat, zodat Serova de eerste Russin in het ISS wordt.

Het ontvangstcomit in het complex bestaat uit de Russische gezagvoerder Maksim Soerajev (die nog met Frank De Winne in het ISS heeft gewerkt), de Amerikaan Reid Wiseman en de Duitser Alexander Gerst namens het Europese Ruimtevaartbureau ESA.

(HLN)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_144918649
25-09-2014

Aards water ouder dan Zon

Een nieuwe computersimulatie volgt het spoor van water vanaf het ontstaan van ons zonnestelsel.
Water through time: Ices from the parent molecular cloud are incorporated into planet-forming disks around young stars. These ancient ices, including water, are available to nascent planetary systems, including our own. This picture shows the time sequence of water ice, starting in the cloud (prior to the Sun's formation), traveling through the stages of star formation, and eventually being incorporated into the planetary system itself.


Bill Saxton, NSF/AUI/NRAO

Water komt volop voor in ons zonnestelsel: niet alleen op aarde, maar ook in kometen, meteorieten en op ijzige manen van reuzenplaneten. Daarnaast heeft water zijn sporen nagelaten in mineralen die op de maan en op Mars voorkomen. Amerikaanse wetenschappers hebben nu in Science de eerste aanwijzingen gepresenteerd dat een deel van het water in ons zonnestelsel er al geweest moet zijn voordat de zon werd gevormd.

Om de vraag naar de astronomische oorsprong van ons water te beantwoorden, analyseerden ze eerst de verhouding tussen twee isotopen in meteorieten, kometen en in gesteente van de maan en van Mars. Het gaat dan om de isotopen waterstof (de H uit H20) en het net iets zwaardere deuterium (D). Isotopen zijn atomen van hetzelfde element die hetzelfde aantal protonen hebben, maar een verschillend aantal neutronen. Sommige watermoleculen bevatten het iets zwaardere deuterium in plaats van waterstof.

Chemische evolutie

De verhouding tussen hoeveel deuterium er in water voorkomt en hoeveel waterstof, geeft informatie over de omstandigheden waaronder de watermoleculen zijn gevormd. Waterijs uit de interstellaire ruimte heeft bijvoorbeeld een relatief grote D/H-verhouding door de lage temperaturen tijdens de vorming van de watermoleculen.

De experimentele analyse vulden ze aan met een computermodel van een protoplanetaire schijf (een materieschijf waaruit planeten ontstaan) en volgden de chemische evolutie van de schijf gedurende miljoenen jaren.

Wanneer ze aannamen dat er geen water aanwezig was in het begin, waren de computersimulaties niet in staat om D/H-verhoudingen te creren die in werkelijkheid in meteorieten, kometen en andere hemellichamen voorkomen. Alleen wanneer ze aannamen dat er wel al water aanwezig was voordat de Zon werd geboren, kon de miljoenen jaren lange chemische evolutie op de juiste D/H-verhoudingen uitkomen.

Als deze analyse klopt, dan is de kans groot dat waterijs ook voorkomt in andere protoplanetaire schijven die draaien rond sterren die zich nog aan het vormen zijn. En dat zou weer de kans vergroten dat er zich elders in het universum leven heeft ontwikkeld dat lijkt op het aardse leven.

"The ancient heritage of water ice in the solar system" L.I. Cleeves et al., Science 26 september 2014

(NPO.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_144918725
25-09-2014

Hubble fotografeert piepjong dwergstelsel



De Hubble-ruimtetelescoop heeft wederom een prachtige foto gemaakt. Ditmaal van dwergstelsel DDO 68. Dit dwergstelsel vertoont overeenkomsten met de allereerste sterrenstelsels in het universum.

DDO 68 is namelijk een jong sterrenstelsel, dat zich nog aan het vormen is. Hierdoor kunnen wetenschappers van dichtbij onderzoeken hoe dit gebeurt. De afstand tot DDO 68 is slechts 39 miljoen lichtjaar. Dit is dichterbij dan de meeste andere jonge sterrenstelsels, die miljarden lichtjaren van ons verwijderd zijn.

WALLPAPER
Deze foto instellen als achtergrond voor je bureaublad? Download hier de foto op hoge resolutie.
Qua structuur, uiterlijk en samenstelling oogt DDO 68 – ook wel bekend als UGC 5340 – erg jong. Toch denken onderzoekers dat dit dwergstelsel ouder is dan het lijkt. De eerste sterrenstelsels in het universum werden bevolkt door sterren met lichte elementen, zoals waterstof en helium. Door kernfusie en supernova-explosies werden er steeds meer zwaardere elementen gebakken, waardoor latere generaties sterren meer zware elementen bevatten.

Op dit moment onderzoeken wetenschappers of DDO 68 sterren met zware elementen huisvest. Is dit het geval, dan bestaat het dwergstelsel niet alleen uit jonge sterren. Als de sterren in DDO 68 wel voornamelijk uit lichte elementen bestaat, dan bevestigt dit het unieke karakter van dit dwergstelsel en kunnen wetenschappers het object gebruiken om meer te weten te komen over de vorming van sterrenstelsels.

(Scientias.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_144934638
quote:
Platen verschuiven op maan van Jupiter

Geschreven op 9 september 2014 door KIJK-redactie

Jaren werd gedacht dat plaattektoniek iets unieks was voor onze aarde, maar ook op Jupiters maan ‘Europa’ zou het voorkomen.

Vorig jaar was n van de manen van Jupiter genaamd Europa al in het nieuws: er zou water verdampen op het hemellichaam. Alsof dit nog niet bijzonder genoeg is, hebben onderzoekers van de Johns Hopkins Universiteit nu ontdekt dat grote platen van ijs over elkaar heen schuiven op deze maan. Nooit eerder werd plaattektoniek ergens anders dan op aarde gesignaleerd.
http://www.kijkmagazine.n(...)op-maan-van-jupiter/
pi_144948785
27-09-2014

Complexe organische moleculen gevonden in de ruimte

Wetenschappers hebben diep in de ruimte complexe organische moleculen gevonden, het begin van al het leven op aarde.


Foto: AFP

Amerikaanse en Duitse astronomen onderzochten de samenstelling van een gaswolk waarin stervorming plaatsvond.
De gaswolk Sagittarius B2, op een afstand van 27.000 lichtjaar van de aarde, bleek moleculen te bevatten die nooit eerder zo diep in de ruimte waren aangetroffen.

In de gaswolk vonden de astronomen isopropyl cyanide, een molecuul met een vertakte koolstofketen. Wetenschappers zijn genteresseerd in dergelijke moleculen, omdat al het leven op aarde afhankelijk is van moleculen met vertakte koolstofketens. Tot nu werden er alleen onvertakte koolstofmoleculen gevonden.

De vondst kan erop duiden dat de bouwstenen van leven in groten getale aanwezig zijn in de ruimte, een belangrijke ontdekking in de zoektocht naar buitenaards leven.

Aminozuren
Al het leven zoals wij het op aarde kennen is afhankelijk van eiwitten, die opgebouwd zijn uit aminozuren. Wetenschappers die zoeken naar buitenaards leven hopen deze complexe organische moleculen aan te treffen in stervormende gaswolken, want waar de bouwstenen van leven worden gevormd, ontstaat mogelijk ook leven.

De astronomen ontdekten de isopropyl cyanide-moleculen door te kijken naar het licht dat uit de gaswolk kwam. De waargenomen golflengtes geven informatie over de samenstelling van de gaswolk.
De vondst is vrijdag gepubliceerd in Science.

(nu.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
  zondag 28 september 2014 @ 17:43:54 #250
65434 Parafernalia
Leuker als je denkt
pi_144987979
Hoeveel superclusters bestaan er?
Eindelijk iemand die denkt wat iedereen zegt
pi_144988506
quote:
0s.gif Op zondag 28 september 2014 17:43 schreef Parafernalia het volgende:
Hoeveel superclusters bestaan er?
Als ze dat eens wisten ;)

&lt;a href="http://www.vwkweb.nl/" rel="nofollow" target="_blank"&gt;Vereniging voor weerkunde en klimatologie&lt;/a&gt;
&lt;a href="http://www.estofex.org/" rel="nofollow" target="_blank"&gt;ESTOFEX&lt;/a&gt;
  zondag 28 september 2014 @ 18:36:17 #252
65434 Parafernalia
Leuker als je denkt
pi_144990147
quote:
7s.gif Op maandag 14 juli 2014 13:15 schreef Aether het volgende:
How Deep Does the Multiverse Go?
Our observable Universe is a pretty impressive entity: extending 46 billion light-years in all directions, filled with hundreds of billions of galaxies and having been around for nearly 14 billion years since the Big Bang.

But what lies beyond it? Sure, there's probably more Universe just like ours that's unobservable, but what about the multiverse? Finally, a treatment that delineates the difference between the ideas that are thrown around and explains what's accepted as valid, what's treated as speculative, and what's completely unrelated to anything that could conceivably ever be observed from within our Universe.
lekker uitgebreid, diepgaand artikel
Eindelijk iemand die denkt wat iedereen zegt
pi_145084226
29-09-2014

Radar-raadsel in Titan-meer


Radarwaarnemingen van Ligeia Mare. (NASA/JPL-Caltech/ASI/Cornell )

Planeetonderzoekers hebben een mysterieuze structuur ontdekt in Ligeia Mare, een van de grote methaanmeren op de Saturnusmaan Titan. De meren - die behalve methaan vermoedelijk ook ethaan bevatten - zijn donker op de radarmetingen van de Amerikaanse planeetverkenner Cassini, omdat het gladde oppervlak vrijwel geen radargolven verstrooit. Het omringende 'land' is veel ruwer en verstrooit de radargolven wl, waardoor het helder is op de radarfoto's.

Nabij de kust van Ligeia Mare is in 2013 een nieuw helder gebied waargenomen, dat in 2012 niet zichtbaar was. Nieuwe waarnemingen in augustus 2014 tonen aan dat de merkwaardige structuur nog steeds zichtbaar is, maar iets minder helder en vooral groter is geworden: ca. 160 vierkante kilometer in plaats van 75 vierkante kilometer.

Het Titanoppervlak is niet met gewone camera's zichtbaar, doordat het schuil gaat onder een dikke, smogrijke dampkring. Infraroodwaarnemingen van Cassini hebben in het betreffende gebied geen bijzonderheden aan het licht gebracht. Van 'zeespiegeldaling', bijvoorbeeld als gevolg van verdamping van methaan, kan geen sprake zijn: de kustlijn van Ligeia Mare is sinds 2012 niet van vorm veranderd.

Planeetonderzoekers denken dat er mogelijk sprake is van golven aan het oppervlak van het Titan-meer, maar het zou ook kunnen gaan om vast materiaal dat in het methaanmeer ronddrijft. Een sluitende verklaring is er in ieder geval nog niet. (GS)

(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_145084270
30-09-2014

Mini-ster produceert mega-vlammen


Artist’s impression van de rode dubbelster DG Canum Venaticorum (DG CVn). (NASA/GSFC/S. Wiessinger)

Op 23 april van dit jaar heeft de NASA-satelliet Swift de krachtigste, heetste en langdurigste reeks ‘sterrenvlammen’ gedetecteerd die ooit bij een nabije rode dwergster zijn waargenomen. De eerste van deze reeks explosies was meer dan tienduizend keer zo krachtig als de grootste zonnevlam die ooit is geregistreerd.

Dat rode dwergsterren hevige uitbarstingen kunnen vertonen was al langer bekend. Maar doorgaans duurden die nooit langer dan een dag. Bij een van de rode dwergsterren die samen de dubbelster DG CVn vormen is nu echter een aaneengesloten reeks van zeven krachtige sterrenvlammen waargenomen, verspreid over een periode van ongeveer twee weken. Op het hoogtepunt werd een temperatuur van 200 miljoen graden Celsius bereikt – twaalf keer zo heet als het centrum van onze zon.

De dubbelster DG CVn staat in het sterrenbeeld Jachthonden en is ongeveer zestig lichtjaar van ons verwijderd. De twee rode dwergen, die beide ongeveer drie keer zo klein zijn als onze zon, draaien op zo’n kleine afstand om elkaar, dat onduidelijk is op welke van de twee de uitbarstingen hebben plaatsgevonden.

DG CVn is naar schatting maar 30 miljoen jaar oud – heel jong naar astronomische maatstaven. Hierdoor draaien de beide sterren heel snel om hun as, net zoals onze zon dat ruim vier miljard jaar geleden deed. Door deze snelle rotatie ontstaan extreem sterke magnetische velden, waarvan de veldlijnen zodanig verstrengeld kunnen raken dat ze ‘knappen’ en zich vervolgens weer samenvoegen. Bij die ‘recollectie’ komen enorme hoeveelheden energie vrij. (EE)

(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_145386011
09-10-2014

Astronomen staan voor een raadsel: hoe kan deze dode ster zo helder zijn?


De krachtige pulsar stuurt X-stralen met een ongeziene energie uit. NASA/Caltech.

Amerikaanse astronomen hebben een dode ster ontdekt die evenveel energie produceert als tien miljoen zonnen. Hoe dit mogelijk is? Niemand die het weet. Omwille van de grote energie van het hemellichaam dachten wetenschappers tot nu dat het om een zwart gat ging.
Wetenschappers onder leiding van fysicaprofessor Fiona Harrison van de Californische universiteit Caltech ontdekten de ster met de NuSTAR-telescoop van NASA. "Dit kleine overblijfsel is een echte krachtpatser. We hebben nooit eerder zoiets gezien", zegt Harrison. "We dachten dat een object met zo veel energie wel een zwart gat moest zijn."

Omdat het object met grote regelmaat pulseert, zijn de astronomen er echter zeker van dat het om een pulsar gaat. Dat is de laatste levensfase van een ster met een massa van ongeveer tien keer de zon. Als pulsar is de ster meestal nog hoogstens twee keer zo zwaar als de zon. Dat is ook nu het geval, maar deze pulsar is wel honderd keer helderder dan normaal.

We hebben nog nooit een pulsar gezien die qua helderheid nog maar in de buurt kwam van dit exemplaar
Dom Walton, postdoctoraatsstudent Caltech
"We hebben nog nooit een pulsar gezien die qua helderheid nog maar in de buurt kwam van dit exemplaar", zegt postdoctoraatsstudent Dom Walton. "We hebben geen idee hoe dit mogelijk is. Theoretici zullen hier een vette kluif aan hebben."

De pulsar werd begin dit jaar ontdekt in het sterrenstelsel M82 op twaalf miljoen lichtjaren van de aarde. Harrison, Walton en collega's beschrijven hun ontdekking in het vakblad Nature.

"We wisten dat een pulsar iets helderder kon zijn dan de gekende limiet", zegt Walton, "maar deze ster blaast die limiet gewoon weg." De ster overschrijdt de Eddingtonlichtkracht, de maximale lichtkracht die een gas kan hebben alvorens het uit elkaar geblazen wordt. De astronomen staan dus voor een gigantisch raadsel.


(HLN)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
  vrijdag 10 oktober 2014 @ 19:09:49 #256
172669 Papierversnipperaar
Cafene is ook maar een drug.
pi_145404616
quote:
'Wind op planeet WASP-43b joelt met snelheid van geluid'

Wetenschappers hebben de weersomstandigheden op de planeet WASP-43b in kaart gebracht. Dat is niet eerder zo nauwkeurig gedaan bij een planeet in een ander stelsel, meldden de onderzoekers.

De wind op WASP-43b joelt met de snelheid van het geluid; ruim 1.200 kilometer per uur. De temperatuur is meer dan 1.500 graden boven nul, ''heet genoeg om ijzer te smelten".

WASP-43b is ongeveer even groot als Jupiter, maar twee keer zo zwaar omdat de planeet bestaat uit dichte wolken gas. ''Er is niets aan de oppervlakte te zien, zoals oceanen of werelddelen", aldus de Amerikaanse ruimtevaartorganisatie NASA.

Het onderzoek werd verricht met de ruimtetelescoop Hubble.
Free Assange! Hack the Planet
[b]Op dinsdag 6 januari 2009 19:59 schreef Papierversnipperaar het volgende:[/b]
De gevolgen van de argumenten van de anti-rook maffia
pi_145486319
13-10-2014

Delicaat geweld in de ruimte


Deze foto van Nasa is de meest gedetailleerde rntgenstralingsbeeld dat ooit is gemaakt van een supernova. Te zien is de voormalige ster Puppis A, die ongeveer 7000 lichtjaar van ons vandaan ligt. Het explosieve einde van die ster is 3700 jaar geleden zichtbaar geweest op aarde.

Puppis A is ongeveer 10 lichtjaar breed en bevat chemische elementen die zich van de ster af bewegen met een snelheid van meer dan 1500 kilometer per seconde. In het centrum van het overblijfsel ligt waarschijnlijk een pulsar, een roterende neutronenster. Dat is de superdichte kern van de oorspronkelijke ster die gexplodeerd is. De verschillende kleuren in dit delicate overblijfsel vertegenwoordigen verschillende niveaus van rntgenenergie, met lage niveaus aangegeven in rood, medium in het groen, en de hoge energiefotonen in het blauw.

Supernova-explosies leveren de zware elementen op die de grondstoffen zijn waaruit toekomstige generaties van sterren en planeten kunnen ontstaan. Deze elementen worden de omringende ruimte in geslingerd. Nasa bestudeert Puppis A om dat proces beter te leren begrijpen.

(Faqt.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_145486363
quote:
^O^
mooi, zulk nieuws mag voortaan in het Exo-planeten topic
W&T / [CENTRAAL] Exo-Planeten Topic #2
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
  maandag 13 oktober 2014 @ 12:23:32 #259
172669 Papierversnipperaar
Cafene is ook maar een drug.
pi_145487506
quote:
0s.gif Op maandag 13 oktober 2014 11:43 schreef ExperimentalFrentalMental het volgende:
[..]
^O^
mooi, zulk nieuws mag voortaan in het Exo-planeten topic
W&T / [CENTRAAL] Exo-Planeten Topic #2
check ^O^
Free Assange! Hack the Planet
[b]Op dinsdag 6 januari 2009 19:59 schreef Papierversnipperaar het volgende:[/b]
De gevolgen van de argumenten van de anti-rook maffia
pi_145562443
14-10-2014

Maan bleef veel langer vulkanisch actief dan eerst gedacht


NASA.

De maan mag dan lijken op een stille, kale satelliet, ooit was hij het toneel van een reeks heftige vulkanen die het oppervlak tekenden. Decennialang gingen onderzoekers ervan uit dat dat een miljard jaar geleden gebeurde. Maar uit een nieuwe studie blijkt dat de vulkanische activiteit op de maan slechts geleidelijk afnam en 100 miljoen jaar geleden nog bezig was - de tijd waarin onze aarde bevolkt was door dinosaurussen.

Amerikaanse en Duitse wetenschappers kwamen tot die conclusie op basis van observaties van de Lunar Reconaissance Orbiter (LRO) van NASA. De hogeresolutiebeelden toonden verspreid over de vulkanische vlakten van de maan rotsafzettingen die minder dan 100 miljoen jaar oud zijn.

Een van de grootste daarvan, Ina genoemd, werd al in beeld gebracht door de astronauten van Apollo 15 en intensief bestudeerd. Onderzoekers concludeerden dat Ina vrij jong was. Maar omdat er niet meer voorbeelden gevonden werden, werd aangenomen dat er 'recent' geen wijdverbreide vulkanische activiteit was.

Geen uitzondering
De beelden van de LRO onthulden nu echter dat er nog gelijkaardige gebieden op de maan zijn. Onderzoekers van de universiteiten van Arizona en Westfalen ontdekten er in totaal 70, verspreid over het maanoppervlak. Het grote aantal, de grote verspreiding en de afmetingen van de kraters wijzen erop dat vulkanische activiteit in een later stadium geen uitzondering was, maar een belangrijk deel van de geologische geschiedenis van de maan.

Drie van de afzettingen worden geschat op minder dan 100 miljoen jaar oud. Ina zelf is mogelijk zelfs minder dan 50 miljoen jaar oud. De vlakten rond deze gebieden worden toegeschreven aan vulkanische activiteit die ongeveer 3,5 miljard jaar geleden startte en grofweg een miljard jaar geleden eindigde.
Temperatuur

Deze bevindingen zijn van het soort dat ons zal dwingen de boeken over de maan te herschrijven
John Keller, onderzoeker

"Deze bevindingen zijn van het soort dat ons zal dwingen de boeken over de maan te herschrijven", zegt onderzoeker John Keller. Het is inderdaad een ingrijpende ontdekking. Het grote aantal bewijzen suggereert dat de vulkanische activiteit op de maan een miljard jaar geleden niet abrupt stopte, maar geleidelijk afnam. Deze nieuwe informatie is in strijd met wat onderzoekers tot nu dachten over de temperatuur binnenin de maan.

Dit zou immers betekenen dat radioactieve elementen de maan van binnenuit warm houden. "Het bestaan en de leeftijd van de afzettingen zeggen ons dat de mantel van de maan heet genoeg moest blijven om magma te kunnen aanmaken voor de kleine uitbarstingen", zegt onderzoeker Sarah Braden.

(HLN)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_145633096
15-10-2014

[b]Melkweg rooft nabije sterrenstelsels leeg[/b]


Artist’s impression van de Melkweg. (NRAO/AUI/NSF)

Uit waarnemingen met radiotelescopen blijkt dat onze naaste galactische buren, de sferodale dwergstelsels, verstoken zijn van gas waaruit nieuwe sterren kunnen ontstaan. De vermoedelijke dief is bekend: dat is onze Melkweg (Astrophysical Journal Letters).

De nieuwe radiowaarnemingen, de gevoeligste in hun soort die ooit zijn ondernomen, laten zien dat dwergstelsels tot op zekere afstand van onze Melkweg helemaal geen waterstofgas bevatten. Voorbij die grens zijn zulke kleine stelsels juist rijk aan gas.

Vermoed wordt dat de gasloze dwergstelsels al miljarden jaren om onze Melkweg zwermen en geleidelijk zijn leeggeplunderd. Dat komt doordat ze zich binnen de uitgestrekte halo van ijl, heet waterstofgas bevinden waarin de Melkweg gehuld is. Door de grote snelheid waarmee de stelsels door deze halo bewegen is hun gas als het ware weggeblazen. (EE)

(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_145633174
16-10-2014

16-10-2014

3D-kaart gemaakt van het jonge heelal


3D-kaart van het kosmische web op een afstand van 10,8 miljard lichtjaar van de aarde. De kaart is gebaseerd op de 'vingerafdrukken' van waterstofgas in het spectrum van 24 verre sterrenstelsels. (Casey Stark (UC Berkeley) & Khee-Gan Lee (MPIA))

Een internationaal team van astronomen heeft een driedimensionale kaart gemaakt van het heelal, zoals dat er drie miljard jaar na de oerknal uitzag. Daarbij is gebruik gemaakt van een techniek die vergelijkbaar is met de computertomografie (CT), zoals die in de geneeskunde wordt toegepast.

Op de allergrootste schaal is de materie in het heelal verdeeld over een enorm netwerk van honderden miljoenen lichtjaren lange, draderige structuren die het 'kosmische web' vormen. De 'ruggengraat' van dit web bestaat uit een mengsel van (onwaarneembare) donkere materie en waterstofgas.

Net als bij een CT-scan, die een driedimensionale afbeelding reconstrueert uit de rntgenstraling die door een patint gaat, hebben de astronomen hun driedimensionale afbeelding van het kosmische web gereconstrueerd door gebruik te maken van het licht van 24 verre sterrenstelsels dat door het waterstofgas in het kosmische web is gegaan.

De daaruit voortkomende kaart van de waterstofabsorptie toont een uitsnede van het heelal op een afstand van 10,8 miljard lichtjaar. Het is voor het eerst dat het kosmische web op zo'n grote afstand in kaart is gebracht.

Het licht van het afgebeelde gebied heeft er bijna elf miljard jaar over gedaan om ons te bereiken. De kaart toont dus de prille structuur van het heelal, op een moment dat dit nog maar een kwart van zijn huidige leeftijd had bereikt. (EE)

http://www.mpia.de/Public(...)R_2014_09_1en_gr.jpg

(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_145633590
16-10-2014

Waar gaat New Horizons na Pluto naar toe?



Wetenschappers hebben met de Hubble-ruimtetelescoop drie Kuipergordelobjecten gevonden. Nadat de New Horizons-ruimtesonde de dwergplaneet Pluto heeft bezocht, zal de sonde mogelijk doorreizen naar n van deze drie Kuipergordelobjecten.

De drie gevonden objecten zijn tien keer groter dan gemiddelde kometen. Maar dat betekent dat deze hemellichamen slechts n tot twee procent zo groot zijn als Pluto. In tegenstelling tot asteroden, worden Kuipergordelobjecten niet verwarmd door de zon. Het zijn bevroren tijdcapsules, die ons iets vertellen over hoe ons zonnestelsel is ontstaan.

Er zijn al meer Kuipergordelobjecten gevonden, maar deze zijn allemaal onbereikbaar voor de New Horizons-ruimtesonde. Daarom werd de Hubble-telescoop ingezet om kandidaten te vinden. En de tijd begon te dringen, want volgend jaar komt New Horizons al aan bij Pltuo. “We werden een beetje onrustig, omdat het even duurde voordat we kandidaten vonden”, vertelt John Spencer van het New Horizons-team. “Uiteindelijk is het toch gelukt. We zijn enorm blij met deze ontdekking.”

Speld in een hooiberg
De zoektocht naar Kuipergordelobjecten is als het zoeken naar een speld in een hooiberg. Deze objecten zijn klein en lichtzwak. Zelfs voor de Hubble-ruimtetelescoop is het lastig om deze kleine lichtpuntjes te spotten in een zee van sterren.

De reis gaat door
De drie Kuipergordelobjecten hebben nog geen namen, maar zijn 1,5 miljard kilometer verwijderd van Pluto. De reis daarnaartoe zal dus even duren. Twee exemplaren hebben een doorsnee van 55 kilometer, terwijl het andere object niet groter is dan 25 kilometer. In 2016 zal beslist worden welk Kuipergordelobject New Horizons gaat bezoeken.

(scientias.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_145633697
16-10-2014

Voor het eerst waterijs op Mercurius gefotografeerd



NASA’s MESSENGER-ruimtesonde heeft voor het eerst waterijs op de noordpool van Mercurius gefotografeerd. Het waterijs bevindt zich in diepe, donkere kraters. Het is een verrassing, want op Mercurius kan het 400 graden Celsius worden.

MESSENGER heeft een extreem overbelichte foto gemaakt van de 60 kilometer brede Kandinsky-krater op de noordpool. Hierdoor is de kraterbodem zichtbaar, inclusief het waterijs. Wetenschappers vermoeden dat het ijs hier recentelijk is neergelegd en dat het waterijs dus niet miljarden jaren oud is.

Het waterijs in de krater ziet er anders uit dan het waterijs in de kraters op de maan. Mogelijk omdat het waterijs op Mercurius jonger is. “Het is in ieder geval zeer interessant om verder uit te zoeken”, zegt onderzoeker Nancy Chabot.

In totaal heeft MESSENGER al meer dan 250.000 fotos gemaakt van Mercurius. De ruimtesonde blijft nog zeker tot begin 2015 operationeel.

(scientias.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_145633857
16-10-2014

Geluiden uit de ruimte

In space, nobody can hear you scream. Dat was de tagline van de filmhit Alien uit 1979. En dat klopt: als er geen medium (bijvoorbeeld lucht of water) zit tussen een schreeuwende mond en een luisterend oor, kunnen de geluidsgolven zich niet verplaatsen. Maar dat wil niet zeggen dat de ruimte echt saai en geluidloos is. Een astrofysicus-student verzamelde de gaafste ruimtegeluiden op zijn of haar Tumblr-account. De lijst is hieronder te vinden.

Via her-cosmos.tumblr.com:

: Elektromagnetische trillingen van de aarde, opgenomen door NASA.
Geluidsgolven van Jupiter: Trillingen van elektromagnetische golven van Jupiter.
: In 1977 hoorde Jerry R. Ehman van SETI een radiosignaal van onbekende oorsprong. Naast de lettercode van het signaal (die de intensiteitsvariatie weergeeft) schreef de verraste Ehman ‘Wow!’.


De krabbel naast het Wow!-signaal. Bron: Ohio State University/NAAPO
Bron: Ohio State University/NAAPO

Jupiters radiogolven: Deze herrie is opgenomen door Cassini, de ruimtesonde die momenteel rondom Saturnus beweegt. De opname zijn echter radiogolven van Jupiter.
Saturnus radiogolven: Cassini heeft ook de geluiden van Saturnus opgenomen. Deze opname is in april 2002 gemaakt. Er zijn nog meer opnamen uit april 2002.
: De sonde Voyager nam de geluiden van Uranus op.
: Geluidsopname door een satelliet.
: Opname door…? Wie het weet, mag het zeggen.
: Voyager 2 nam deze geluiden op in augustus 1989.
: Op 25 augustus 1981 nam Voyager 2 het geluid van de ringen van Saturnus op.
: Een meer recente opname (2010) van de Solar Dynamics Observatory van Nasa.
: In november 2012 wist de pioniersonde Voyager 1 voor de eerste keer geluiden van de interstellaire ruimte op te nemen.

+ bonus
: De Voyager-sondes, die inmiddels het zonnestelsel hebben verlaten / bijna zullen verlaten, dragen een geluidsopname met zich mee. Met deze geluidsopname zeggen wij (de aardlingen) hallo tegen andere beschavingen. De vijf uur lange opname is hier te beluisteren.

(newscientist.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_145660949
17-10-2014

En van de eerste sterrenstelsels ooit gevonden?



Met de Hubble-ruimtetelescoop hebben wetenschappers een stokoud sterrenstelsel gevonden. Of piepjong, het is net hoe je het bekijkt. Het sterrenstelsel is ruim 13 miljard lichtjaar van ons verwijderd.

Dit sterrenstelsel is 500 miljoen jaar na de oerknal gevormd. Het is daarmee n van de eerste sterrenstelsels in het heelal. Omdat het licht 13 miljard jaar heeft gereisd om ons te bereiken, zien we het sterrenstelsel in zijn peutertijd. Maar in werkelijkheid is dit sterrenstelsel nu 13 miljard jaar ouder, en daarmee wellicht n van de oudste sterrenstelsels in het heelal.

Het sterrenstelsel heeft een diameter van 850 lichtjaar. Daarmee is deze groep sterren 500 keer kleiner dan ons Melkwegstelsel. Het verre sterrenstelsel heeft een massa van slechts veertig miljoen zonnen. In het stelsel wordt iedere drie jaar n nieuwe ster gevormd. Hoewel in het Melkwegstelsel dit tempo een stuk hoger ligt (n nieuwe ster per jaar), verwachten wetenschappers dat het langzame stervormingsproces te maken heeft met het feit dat dit n van de eerste sterrenstelsels is.

Zwaartekrachtlens
Hoe hebben wetenschappers dit lichtzwakke sterrenstelsel gevonden? De onderzoekers hebben gebruik gemaakt van het sterrenstelselcluster Abell 2744. Dit cluster bevindt zich voor het verre sterrenstelsel en fungeert als een soort kosmische lens. Omdat het cluster zo massief is, is het in staat om licht van achterliggende sterrenstelsels te buigen. Hierdoor zien we hetzelfde sterrenstelsel niet n, maar drie keer. Daarnaast is het achterliggende sterrenstelsel tien keer groter en helderder dan zonder de kosmische lens.

De allereerste sterren
De zoektocht naar verre sterrenstelsels blijft doorgaan. Wetenschappers hopen deze eeuw de allereerste sterren te spotten. Op die manier kunnen zij het verhaal over het ontstaan van het heelal en de ontwikkeling van de eerste sterren en sterrenstelsels nog verder bijslijpen. Daarvoor zijn nieuwe telescopen nodig, die nog verder kunnen kijken. Er komen de komende jaren veel mooie telescopen bij, zoals de James Webb-telescoop (de opvolger van Hubble) en de Thirty Meter-telescoop.

(scientias.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_145844989
21-10-2014

Radarreflecties van Venus blijven raadselachtig


Radaropname van het hooggebergte Ovda Regio op Venus. (NASA)

Een nieuwe analyse van twintig jaar oude meetgegevens heeft geen oplossing opgeleverd voor de raadselachtige radarreflectie-eigenschappen van de planeet Venus.

Het Venusoppervlak gaat schuil onder een permanent gesloten wolkendek, en kan alleen met behulp van radar in kaart worden gebracht. De Amerikaanse planeetverkenner Magellan ontdekte in de jaren negentig al dat radarsignalen sterker door het Venusoppervlak worden gereflecteerd naarmate het betreffende terrein hoger ligt. Bovendien werden op grote hoogte enkele merkwaardige donkere vlekken ontdekt - gebieden die juist vrijwel gn radarsignaal reflecteren.

Amerikaanse geologen hebben de Magellan-metingen nu aan een uitgebreide nieuwe analyse onderworpen. Daarbij zijn honderden nieuwe donkere vlekken ontdekt. De resultaten zijn gepresenteerd op een bijeenkomst van de Geological Society of America in Vancouver, Canada.

Het nieuwe onderzoek spitste zich toe op het hooggebergte in Ovda Regio. Op 2400 meter hoogte blijkt de radarreflectiviteit van het Venusoppervlak vrij gering te zijn; op 4500 meter hoogte is de reflectiviteit aanzienlijk hoger. Maar op een hoogte van 4700 meter is er sprake van een plotselinge afname van de radarhelderheid.

De oorzaak is nog steeds onopgehelderd. Vermoedelijk is er een relatie met de temperatuur, die op Venus extreem hoog is (ca. 500 graden) maar wel afneemt bij toenemende hoogte. Er is al gesuggereerd dat er sprake zou kunnen zijn van een soort metallische neerslag met bepaalde elektrische eigenschappen die van invloed zijn op de radarreflectiviteit, maar om wat voor verbindingen het dan zou gaan is onduidelijk. (GS)

(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_145985154
26-10-2014

Wist je dat al onze planeten netjes passen tussen de aarde en de maan?


kos.

Je krijgt alle planeten van ons zonnestelsel netjes gepropt tussen de aarde en de maan. Dat beweerde ene CapnTrip op Reddit. Fraser Cain van Universe Today vond dit zo intrigerend dat hij de berekening nog eens zelf overdeed om te zien of ze klopte.

Ja, zo blijkt. Cain haalde zijn cijfers bij de NASA en kwam op een licht afwijkend resultaat uit. Maar ook volgens hem zouden Mercurius, Venus, Mars, Jupiter, Saturnus, Uranus en Neptunus wel degelijk naast elkaar gezet kunnen worden en zouden de planeten zo inderdaad mooi passen op de gemiddelde afstand tussen onze planeet aarde en de maan. Die gemiddelde afstand bedraagt 384.400 kilometer. We zouden dan zelfs nog 4.392 kilometer overhouden. Dwergplaneet Pluto kan er dus ook nog bij.

PLANEET GEMIDDELDE DIAMETER IN KM
Mercurius 4.879
Venus 12.104
Mars 6.771
Jupiter 139.822
Saturnus 116.464
Uranus 50.724
Neptunus 49.244
TOTAAL 380.008
Afstand aarde-maan 384.400
Pluto 2.300

(HLN)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_145985201
24-10-2014

Europa stelt lancering 'vliegend strijkijzer' uit


esa.

De voor volgende maand voorziene lancering van een Europees experimenteel ruimtevliegtuigje is uitgesteld om de baan van de IXV fijner uit te werken, zo heeft het Europese Ruimtevaartbureau ESA meegedeeld.

De 'Intermediate eXperimental Vehicle' of IXV diende op 18 november met een lichte Vega-draagraket te vertrekken op de basis Kourou in Frans-Guyana. Maar ESA wil naar eigen zeggen samen met het Franse ruimtevaartbureau CNES de baan bijspijkeren van wat op een vliegend strijkijzer lijkt. Een nieuwe lanceerdatum is er nog niet.

Volgens een bron dicht bij het programma strookte het traject niet met de veiligheidsvoorschriften op Kourou.

De Vega moet de minishuttle op 450 km hoogte uitzetten. Het tuig duikt dan weer de atmosfeer in en dient aan een valscherm neer te ploffen in de Stille Oceaan, waarna een schip het zal oppikken.

Het programma kost, alles inbegrepen, minimaal 170 miljoen euro. Zeven landen nemen primair deel, waaronder Belgi dat voor ongeveer tien procent participeert.

Sabca leverde de actuatoren (een soort hydraulische hefbomen) die de 'flappen' besturen en die dezelfde zijn als voor de Vega. QinetiQ Space speelt een rol in de 'avionics' en software. SAS is betrokken bij de 'operaties' en het grondsegment. De Karolingische dochter van hoofdaannemer Thales Alenia Space werkte mee aan elektrische systemen op de grond en aan het elektronisch geheugen van het tuig zelf.

(HLN)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_145985449
24-10-2014

Hubble maakt fraaie foto van Mars en komeet Siding Spring



NASA heeft een prachtige compositiefoto vrijgegeven waarop te zien is hoe komeet Siding Spring op relatief kleine afstand langs de rode planeet scheert. We hebben het kiekje te danken aan het harde werk van ruimtetelescoop Hubble.

Afgelopen zondag scheerde komeet Siding Spring – officieel komeet C/2013 A1 genaamd – naar astronomische begrippen rakelings langs Mars. Toen de afstand tussen Mars en de komeet het kleinst was, bedroeg deze ongeveer 139.500 kilometer. Ter vergelijking: dat is ongeveer nderde van de afstand tussen de aarde en de maan.

Opportunity
Diverse observatoria hielden de komeet nauwlettend in de gaten. Zo gaf NASA eerder deze week al foto’s van Opportunity vrij. Op de foto’s zien we de komeet vanuit het perspectief van een op Mars rondrijdende robot.

Hubble
En nu doet ook ruimtetelescoop Hubble een duit in het zakje met een compositiefoto. Op de foto zien we hoe komeet Siding Spring langs Mars scheert. Hubble fotografeerde de komeet en Mars los van elkaar, omdat dat de enige manier was om zo’n heldere foto van beiden te verkrijgen. Dat komt onder meer doordat de komeet en Mars ten opzichte van elkaar bewegen en wanneer je ze samen fotografeert n van de twee dus altijd wazig zal zijn. De sterrijke achtergrond waarop je de komeet en Mars ziet, is het werk van de Palomar Digital Sky Survey. De foto is zo bewerkt dat deze de resolutie van Hubble benadert.


Foto: NASA / ESA / PSI, JHU / APL / STScI / AURA.

Stofstaart
Op de foto van Hubble zien we dat de kern van de komeet te klein is om duidelijk te kunnen onderscheiden. Wel zijn de stofwolk die de kern van de komeet omringt en de stofstaart duidelijk zichtbaar.

Siding Spring is afkomstig uit de Oortwolk en brengt voor het eerst een bezoekje aan ons zonnestelsel. Observatoria houden de komeet goed in de gaten. Ze hopen zo niet alleen meer over deze komeet, maar ook over de babyjaren van ons zonnestelsel te weten te komen. De komeet is namelijk een brok puin afkomstig uit die tijd.

(scientias.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_146143795
30-10-2014

Ruimtesonde maakt zonnig plaatje van zeen op Titan


Cassini-opname van zonlicht dat is weerspiegeld door de noordelijke methaanzeen op Titan. De opname is gemaakt op 21 augustus 2014. (NASA/JPL-Caltech/University of Arizona/University of Idaho)

Een nieuwe, schitterende opname van de ruimtesonde Cassini, gemaakt in het nabij-infrarood, toont zonlicht dat is weerspiegeld door de zeen rond de noordpool van de grote Saturnusmaan Titan. Het is voor het eerst dat de meren en de zonneglinstering in n beeld zijn vastgelegd.

De weerspiegeling van het zonlicht is op zijn helderst in het noordelijke deel van Kraken Mare, de grootste zee op Titan. Het weerkaatste licht was zelfs zo helder dat de detector waarmee Cassini het licht vastlegde oververzadigd raakte.

Ook het zuidelijke deel van Kraken Mare is op de foto te zien. De heldere rand van dat deel duidt erop dat de zee voorheen groter was. Mogelijk is door verdamping van de vloeibare methaan en ethaan, waarmee de zee is gevuld, de zeespiegel gedaald. Dat is opmerkelijk, omdat de naastgelegen zee Ligeia Mare, die in verbinding staat met Kraken Mare, sinds 2012 niet van vorm lijkt te zijn veranderd. (EE)

(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_146358040
11-11-2014

China derde land dat naar de Maan en terug vliegt


Archiefbeeld van de lancering van de ruimtesonde. belga.

UPDATE De Chinese autoriteiten hebben met succes een onbemande ruimtesonde opnieuw aan de grond gezet nadat het naar de Maan en terug was gevlogen. Na de Verenigde Staten en de voormalige Sovjet-Unie is China nog maar het derde land dat daarin slaagt.

Het was het eerste retourtje naar de Maan in veertig jaar. De op 23 oktober gestarte testvlucht moest technologisch een nieuwe vlucht naar de Maan in 2017 voorbereiden, waarbij het de bedoeling is dat deze Chang'e-5 op het Maanoppervlak landt, stalen neemt en naar de Aarde terugkeert.

Volgens het Chinese staatspersagentschap Xinhua landde de, op Chinese sociale netwerken "Kleine Vlucht" genoemde maar officieel naamloze ruimtesonde zaterdagochtend rond 06.15 uur plaatselijke tijd in de noordelijke regio Binnen-Mongoli. De robot dook aan 11,2 km per seconde onze atmosfeer in, om daarna te vertragen en probleemloos in het vooropgestelde landingsgebied tegen de grond te smakken.

Het toestel heeft in acht dagen tijd 840.000 kilometer afgelegd en vloog daarbij met succes rond de natuurlijke satelliet van onze planeet. Volgens Xinhua heeft de sonde "fantastische foto's" van de Aarde en Maan gemaakt. Het verste punt van de sonde tot onze planeet bedroeg zowat 413.000 km.

Peking droomt ervan, wellicht na 2025, het eerste Aziatische land te zijn om een landgenoot op de Maan te laten rondhuppelen.

In december slaagde China erin een robotjeep op de Maan te zetten en die onderzoek te laten doen.

(HLN)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_146393786
06-11-2014

Heelal geeft meer (infrarood)licht dan gedacht


Opname van de laatste van de vier lanceringen van het Cosmic Infrared Background Experiment (CIBER). (T. Arai/University of Tokyo)

Een experiment aan boord van een sondeerraket heeft een verrassende ontdekking opgeleverd: de donkere hemel tussen de sterrenstelsels vertoont een diffuse infraroodgloed die net zo helder is als de gloed van alle bekende sterrenstelsels bij elkaar. De infraroodgloed is waarschijnlijk afkomstig van sterren die uit hun sterrenstelsels zijn geslingerd (Science, 7 november).

Dat de ogenschijnlijk donkere hemel een zwakke infraroodgloed vertoont, is al jaren bekend. Maar tot nu toe was onduidelijk waar dit zwakke schijnsel vandaan komt.

Om daar uitsluitsel over te krijgen werden vier korte vluchten gemaakt met het Cosmic Infrared Background Experiment (CIBER). CIBER maakte groothoekopnamen van de kosmische infraroodachtergrond op golflengten die vanaf de aarde niet kunnen worden waargenomen, omdat de aardatmosfeer zo’n zelfde gloed vertoont.

Wetenschappers hebben heel zorgvuldig alle bekende lichtbronnen, zoals sterren, sterrenstelsels en de gloed van onze Melkweg, uit de CIBER-opnamen verwijderd. Wat dan overblijft is een ‘kaart’ van de kosmische infraroodachtergrond.

De meetresultaten zijn het best verklaarbaar als de infraroodgloed afkomstig is van een niet eerder gedetecteerde populatie van sterren - sterren die zich geen deel uitmaken van sterrenstelsels zoals onze Melkweg, maar in de intergalactische ruimte rondzwerven. Vermoed wordt dat het gaat om sterren die bij botsingen en andere interacties tussen sterrenstelsels zijn weggeslingerd.

Om de waargenomen kosmische infraroodgloed te kunnen verklaren, moet het aantal ‘dakloze’ sterren enorm groot zijn. Mogelijk vertegenwoordigen ze zelfs de helft van alle sterren in het heelal. (EE)

(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_146425830
Een prachtig filmpje

07-11-2014

Astronauten laten camera filmen vanuit waterbel


Screenshot.

Het hoeft er voor astronauten in het ISS niet altijd doodserieus aan toe te gaan. Zo beleefden ze heel wat plezier met een speels experiment.

Nadat astronauten Alexander Gerst, Steve Swanson en Reid Wiseman een GoPro-camera 'gevangen' hadden in een waterbel, lieten ze het waterdichte toestel unieke beelden maken. Ruimtevaartorganisatie NASA plaatste de video deze week online.

Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_146425849
07-11-2014

NASA voert op 4 december eerste testvlucht uit met Orion-capsule


De Orion-capsule van NASA (archiefbeeld). ap.

De NASA gaat op 4 december een eerste testvlucht uitvoeren met een onbemande Orion-capsule. Die zou ooit astronauten naar de maan, de planeet Mars of een asterode moeten kunnen brengen. Een eerste bemande vlucht komt er pas ten vroegste in 2021.

De lancering zal gebeuren met een Delta-4 raket van het bedrijf United Launch Alliance, vanop Cape Canaveral in het Amerikaanse Florida. De Orion-capsule zal tijdens de 4,5 uur durende testvlucht een afstand van 5.800 kilometer boven de aarde afleggen. Prijskaartje van de vlucht bedraagt zo'n 375 miljoen dollar, de kostprijs van de capsule niet meegerekend. De vlucht is vooral bedoeld om het hitteschild van de capsule te testen, dat temperaturen van 2.200 graden moet kunnen weerstaan. Ook de parachutes die voor een goede landing moeten zorgen en de boordcomputers worden aan een test onderworpen. Daarnaast meten 1.200 sensoren de trillingen, het geluidsniveau en de temperatuur.

(HLN)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_146426287
06-11-2014

De verdubbeling van het heelal
De helft van alle sterren is tot nu toe over het hoofd gezien

In het vroege heelal zaten sterrenstelsels veel dichter op elkaar dan nu, en botsten daarom vaker. Tot nu toe had niemand er op gelet, dat daardoor de helft van de sterren lossloeg en op drift raakte in de ruimte tussen die sterrenstelsels.


Nasa

Je ziet het pas als je het doorhebt: bij botsingen tussen twee sterrenstelsels raakt een deel van de sterren verspreid door de ruimte, waardoor ze niet meer zichtbaar zijn. Maar niemand had eerder bedacht dat dit er zo veel zijn: misschien wel de helft.

Stel je een volkstelling voor, waaruit blijkt dat de bevolking van een land twee keer zo groot is als altijd was aangenomen. De consequenties voor de planning van de infrastructuur, de omvang van de zwarte economie en de gezondheidszorg zouden nauwelijks te overzien zijn. In deze situatie verkeren astronomen door twee korte paraboolvluchten van een raket met een speciale infrarood-camera. Die camera registreerde het diffuse infraroodlicht van biljoenen, individueel onzichtbare sterren die tussen de zichtbare sterrenstelsels in zweven.

Boekhouding
Astronomen beschouwen het als een van hun kerntaken om de boekhouding van het heelal op orde te krijgen: hoeveel massa zit er in alle sterren en gaswolken, hoeveel is donkere materie, hoeveel blijft er over voor donkere energie, verklaart dit hoeveel licht en andere straling in het heelal geproduceerd wordt?

Daarom is er uitgebreid gerekend aan het aantal sterren in het zichtbare heelal en de hoeveelheid licht die ze uitstralen, zowel op grond van waarnemingen als op grond van stermodellen en modellen over de vorming van sterrenstelsels in het jonge heelal, rond een miljard jaar na de Oerknal. Daarbij ging men altijd uit van waarnemingen aan hele sterrenstelsels, die elk miljarden tot honderden miljarden sterren bevatten.

Daar is een heel praktische reden voor: buiten ons eigen sterrenstelsel, de Melkweg, zijn individuele sterren over het algemeen niet te detecteren, de afstand is te groot (uitzonderingen zijn: bijzonder zware sterren in naburige sterrenstelsels, zoals Andromeda, en supernova's, maar die zijn heel zeldzaam, en treden op onvoorspelbare plaatsen aan de hemel op). Op miljoenen of miljarden lichtjaren afstand produceren alleen sterrenstelsels genoeg licht om individueel zichtbaar te zijn in onze telescopen.

Botsing
Pas sinds enkele jaren is er aandacht voor de kwestie of wel (bijna) alle sterren in sterrenstelsels voorkomen. Bekend is, dat sterrenstelsels in het jonge heelal veel dichter bij elkaar zaten dan nu, zodat ze vaak met elkaar in botsing kwamen. Als twee sterrenstelsels 'botsen' betekent dat eigenlijk dat twee wolken sterren in elkaar schuiven, een proces dat miljoenen jaren duurt.

Tussen de sterren zit zoveel ruimte, dat er niet of nauwelijks botsingen tussen individuele sterren plaatsvinden. Maar door het sterk veranderende zwaartekrachtsveld van de in elkaar schuivende sterrenstelsels is het mogelijk dat sterren uit hun stabiele baan raken en de ruimte in worden geslingerd. Foto's van botsende sterrenstelsels suggerren ook dat dit gebeurt: hele stromen sterren lijken te worden losgescheurd uit hun moederstelsel.

Diffuse gloed
Als deze sterren verspreid raken door de ruimte, zijn ze individueel niet meer zichtbaar, maar moeten ze over de hele hemelbol een diffuse gloed van zichtbaar licht produceren. De golflengte van dit licht is inmiddels door de uitdijng van het heelal opgerekt tot ongeveer een duizendste millimeter, zodat het bij ons binnenkomt als infrarood licht.

De camera op de raket van het Japans-Amerikaanse team astronomen heeft specifiek naar die golflengte gekeken. Na aftrek van alle andere bekende bronnen van dit infrarood (sterren, gaswolken en sterrenstelsels in de voorgrond - op zich een omvangrijke, technisch lastige klus) , bleef een verrassende hoeveelheid diffuus licht over, zoveel dat mogelijk in de ruimte tussen sterrenstelsels net zo veel sterren voorkomen als in sterrenstelsels.

De consequenties zijn nog niet goed te overzien: modellen over de vorming van sterren, sterrenstelsels in het jonge heelal, over de hoeveelheid donkere materie en over donkere energie moeten waarschijnlijk worden aangepast of grondig op de schop.


On the origin of near-infrared extragalactic background light anisotropy,
Michael Zemcov e.a., Science, 6 november 2014

(npo.wetenschap.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_146524222
10-11-2014

MUSE ontraadselt een galactische botsing

.
MUSE-beeld van het leeg gewaaide sterrenstelsel ESO 137-001. (ESO/M. Fumagalli)

Het nieuwe MUSE-instrument van ESO’s Very Large Telescope (VLT) heeft onderzoekers een beter beeld gegeven van een spectaculaire kosmische botsing. De waarnemingen tonen voor het eerst de beweging van gas dat uit het sterrenstelsel ESO 137-001 wordt gerukt, terwijl dit stelsel zich met hoge snelheid in een omvangrijke cluster boort. De resultaten zijn de sleutel tot de oplossing van een al lang bestaand mysterie: waarom de stervorming in clusters tot stilstand komt.

Een onderzoeksteam onder leiding van Michele Fumagalli van de Extragalactic Astronomy Group en het Institute for Computational Cosmology van Durham University behoorde tot de eerste gebruikers van ESO’s Multi Unit Spectroscopic Explorer-instrument (MUSE) van de VLT. Door ESO 137-001 waar te nemen – een spiraalstelsel dat op 200 miljoen lichtjaar afstand in het zuidelijke sterrenbeeld Zuiderdriehoek (Triangulum Australis) staat – kregen de onderzoekers het beste beeld tot nu toe van wat er met dit stelsel gebeurt terwijl het door de Norma-cluster suist.

MUSE geeft astronomen niet alleen een foto, maar levert ook een spectrum – een band van kleuren – voor elke pixel van het beeldveld. Met dit instrument verzamelen wetenschappers elke keer dat zij naar een object kijken ongeveer 90.000 spectra. Op die manier worden de bewegingen en andere eigenschappen van de waargenomen objecten buitengewoon gedetailleerd in kaart gebracht.

ESO 137-001 is onderhevig aan een proces dat ram-pressure stripping wordt genoemd. Dat proces treedt op wanneer een object met hoge snelheid door een vloeistof of gas beweegt. Het laat zich vergelijken met de wijze waarop het haar van een hond door de lucht naar achteren wordt geblazen wanneer deze zijn kop uit het raam van een rijdende auto steekt. In dit geval behoort het gas tot het enorme omhulsel van zeer ijl, heet gas rond de cluster waar ESO 137-001 met een snelheid van enkele miljoenen kilometers per uur doorheen beweegt [2].

Daarbij raakt het sterrenstelsel het grootste deel van zijn gas kwijt – de grondstof die nodig is om nieuwe generaties van jonge, blauwe sterren te kunnen maken. ESO 137-001 ondergaat op dit moment een galactische metamorfose die ertoe zal leiden dat hij van een blauw, gasrijk stelsel in een rood, gasarm stelsel verandert. Wetenschappers denken dat het waargenomen proces een al lang bestaand wetenschappelijk vraagstuk kan helpen oplossen.

(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_146524271
10-11-2014

Cassini meet diepte van methaanmeer op Titan


Radaropname van Kraken Mare op de Saturnusmaan Titan. (NASA/JPL)

De Amerikaanse planeetverkenner Cassini heeft dieptemetingen verricht in Kraken Mare, een van de grote methaanmeren op het noordelijk halfrond van de Saturnusmaan Titan. Dicht bij de kust, nabij de monding van wat op een brede rivierbedding lijkt, werd met het radarinstrument van Cassini een diepte gemeten van 20 tot 35 meter. Op andere plaatsen waar de radarhoogtemetingen zijn uitgevoerd werden geen echo's ontvangen, wat kan wijzen op een grotere diepte of op een sterker absorberende vloeistof. De hellingen nabij de kustlijn lijken vrij steil te zijn, wat overeen zou komen met een grote diepte.

In Kraken Mare zijn ook vreemde heldere 'eilanden' ontdekt (gebieden met een hoge radarreflectiviteit), vergelijkbaar met het 'magische eiland' dat de afgelopen jaren gezien is in Ligeia Mare. In het geval van Kraken Mare gaat het met zekerheid om structuren aan het oppervlak: gebieden met sterke golfbewegingen, of vast drijvend materiaal - mogelijk 'ijsschotsen' van bevroren koolwaterstoffen.

De nieuwe resultaten worden deze week gepresenteerd op de 46ste bijeenkomst van de Division for Planetary Science van de American Astronomical Society in Tucson, Arizona. (GS)

(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_146765533
17-11-2014

Orion is klaar voor lancering


NASA's bemande ruimtevaartuig Orion is klaar voor zijn eerste testvlucht in december.

Tussen al het geweld van de commercile ruimtevaarders, zouden we bijna vergeten dat NASA zelf ook nog hardware ontwikkelt. Een van de meest in het oog springende voorbeelden daarvan is de Orion, een zogenaamd Multi-Purpose Crew Vehicle (MPCV), die volgens NASA vorige week ‘klaar’ was.

Daarmee bedoelt de Amerikaanse ruimtevaartorganisatie dat ze klaar is met de laatste tests en dat de Orion in de juiste positie is gemanouvreerd om later deze maand naar het lanceerplatform op Kennedy Space Center te worden verplaatst. Daar zal de Orion ruim 50 m hoog op de top van de Delta IV Heavy-raket worden gehesen, waarna op 4 december de eerste – onbemande – testlancering moet plaatsvinden, Exploration Flight Test-1 (EFT-1).

De Orion bestaat onder meer uit een Crew Module (CM), service-modules en een adapter om het toestel bovenop een lanceerraket te bevestigen. De CM kan maximaal zes bemanningsleden herbergen en vervoeren naar de ruimte.

Het ruimtevaartuig is losjes gebaseerd op de modules van de Apollo-missies uit de jaren zestig en zeventig van de vorige eeuw. Een gecontroleerde, zelfstandige landing zoals de spaceshuttle dat kon, is voor de Orion daarom niet weggelegd: de CM landt uiteindelijk aan parachutes in de oceaan.

(technischweekblad.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
  donderdag 20 november 2014 @ 11:26:46 #280
172669 Papierversnipperaar
Cafene is ook maar een drug.
pi_146836492
quote:
Mysterieus object is mogelijk 'verstoten' supermassief zwart gat

Astronomen hebben mogelijk een superzwaar zwart gat opgespoord dat bij een botsing tussen twee sterrenstelsels de ruimte in is geslingerd. Het object bevindt zich op een afstand van 90 miljoen lichtjaar van de aarde.

Als twee sterrenstelsels met elkaar in botsing komen, versmelten ze tot n groter stelsel. En als zich in het centrum van beide stelsels een superzwaar zwart gat bevindt, zullen ook die normaal gesproken 'fuseren'. Bij dat proces kunnen echter zwaartekrachtsgolven (vervormingen van ruimte en tijd) optreden die z hevig zijn dat een van de zwarte gaten wordt verstoten.

Tot nu toe is geen enkel voorbeeld van zo'n eenzaam superzwaar zwart gat opgespoord. Maar daar lijkt nu verandering in te zijn gekomen.

Een internationaal team van astronomen heeft met behulp van de Keck-telescoop op Hawa vastgesteld dat het object SDSS 1133 bezig is om materie uit de buitenste regionen van een naburig klein sterrenstelsel op te slokken. SDSS 1133 is compact en helder, maar lijkt niet omgeven te zijn door een sterrenstelsel.

Volgens de astronomen zou het kunnen gaan om een zwart gat dat uit het dwergstelsel is geslingerd. Er zijn ook andere verklaringen mogelijk, maar die zijn bijna net zo exotisch.

Zo zou SDSS 1133 ook een bijzonder soort supernova-explosie kunnen zijn: uit archiefbeelden blijkt dat het object dertien jaar geleden op zijn helderst was, maar ook al lang vr die tijd waarneembaar was. Dat zou betekenen dat het om een zware ster gaat die sinds 1950 een reeks uitbarstingen heeft vertoond, om uiteindelijk pas in 2001 als supernova te exploderen.

Als het inderdaad om een supernova gaat, is het een van de hevigste sterexplosies die ooit zijn waargenomen. Vervolgwaarnemingen met de Hubble-ruimtetelescoop, die voor volgend jaar op het programma staan, moeten uitsluitsel geven.
Free Assange! Hack the Planet
[b]Op dinsdag 6 januari 2009 19:59 schreef Papierversnipperaar het volgende:[/b]
De gevolgen van de argumenten van de anti-rook maffia
pi_146892543
quote:
Dat moet een spektakel zijn geweest mocht je toeschouwer zijn :)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_146892556
20-11-2014

ESA-ruimtemissies worden verlengd

.
Aan de onderzoeksmissie van de Europese Venus Express komt in 2015 een einde. (ESA)

Het Europese ruimteagentschap ESA heeft besloten om het leven van de bestaande vloot van ruimtesondes en onderzoekssatellieten te verlengen. Dat is op 19 november in Madrid besloten tijdens een vergadering van ESA’s Science Programme Committee.

Het gaat om zes missies waar ESA de leiding over heeft – Cluster, INTEGRAL, Mars Express, PROBA-2, SOHO en XMM-Newton – en drie internationale missies waar ESA een bijdrage aan levert – Hinode (met JAXA en NASA), en Cassini-Huygens en de Hubble Space Telescope (met NASA). Ook is bevestigd dat een tiende missie – Venus Express – volgend jaar zijn laatste fase in gaat. Overigens is ook voor ruimtesonde Cassini het einde in zicht: die zal eind 2017 neerstorten in de atmosfeer van de planeet Saturnus.

De succesvolle kometensonde Rosetta stond niet op de agenda van de vergadering. Hoewel deze missie normaal gesproken in december 2015 zal worden beindigd, is het wetenschappelijke onderzoek nog maar net begonnen. Daarom zal pas begin 2015 worden bekeken of Rosetta voor een verlenging in aanmerking komt.

De besluiten om ESA-ruimtemissies al dan niet te verlengen worden met tussenpozen van twee jaar genomen. De volgende vergadering is in 2016. (EE)

Working life extensions for ESA's science missions

(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_146946965
21-11-2014

Europa lanceert "vliegend strijkijzer" op 11 februari


De eerder uitgestelde lancering van een prototype van Europese spaceshuttle, de IXV, is nu voor 11 februari voorzien, zo heeft het Europese Ruimtevaartbureau ESA bekendgemaakt.


esa.

Het "vliegend strijkijzer" diende oorspronkelijk op 18 november met een Vega-draagraket vanop de basis Kourou te vertrekken. Maar ESA en het Franse ruimtevaartbureau CNES beslisten de start uit te stellen in verband met de veiligheid van het traject voor de lanceerbasis in Frans-Guyana.

"IXV" staat voor "Intermediate eXperimental Vehicle". Het onbemande ruimtetuig ziet er uit als een zeer kleine spaceshuttle ter grootte van een auto, en heeft min of meer de vorm van een strijkijzer.

De Vega moet het tuig op 450 km hoogte uitzetten, waarna de IXV terug de atmosfeer induikt en uiteindelijk, afgeremd door een valscherm, in de Stille Oceaan neerploft. Een schip moet de minishuttle bergen.

In 1992 schrapte ESA de verdere ontwikkeling van een eigen spaceshuttle, Hermes.


esa.

170 miljoen euro
Het programma kost, alles inbegrepen, minimaal 170 miljoen euro. Zeven landen nemen primair deel, waaronder Belgi dat voor ongeveer tien procent participeert.

Sabca leverde de actuatoren (een soort hydraulische hefbomen) die de "flappen" besturen en die dezelfde zijn als voor de Vega. QinetiQ Space speelt een rol in de "avionics" en software. SAS is betrokken bij de "operaties" en het grondsegment. De dochter van hoofdaannemer Thales Alenia Space werkte mee aan elektrische systemen op de grond en aan het elektronisch geheugen van het tuig zelf.

(HLN)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_146980604
24-11-2014

NASA poetst haar beste kiekje van Europa op


Geschreven door Caroline Kraaijvanger op 24 november 2014 om 10:28 uur

NASA heeft de beste foto die de Amerikaanse ruimtevaartorganisatie ooit van Jupiters maan Europa maakte, opgepoetst. De mozaekfoto – die aan het eind van de jaren negentig werd gemaakt – is met behulp van moderne technieken opnieuw verwerkt en het resultaat mag er zijn.

De foto werd eerder in 2001 – in een lagere resolutie – vrijgegeven. De kleuren van de ijzige maan waren toen al wat opgepoetst. Maar NASA heeft er – met behulp van moderne technieken – nu nog meer werk van gemaakt. Het oude kiekje komt nu veel beter overeen met wat het menselijk oog zou zien wanneer het Europa zelf zou aanschouwen. De foto is dus een stuk natuurlijker geworden.


De foto die NASA in 2001 vrijgaf. Afbeelding: NASA / JPL-Caltech / SETI Institute.

Breuken
Wat direct op de foto opvalt, zijn de vele lijnen op het oppervlak van Europa. Het zijn breuken in het dikke pak ijs dat het oppervlak van de maan bedekt.

Oceaan
Naast het opgepoetste kiekje heeft NASA ook een nieuw filmpje vrijgegeven dat duidelijk maakt waarom wetenschappers zo nieuwsgierig zijn naar Europa. Vermoed wordt dat zich onder het dikke pak ijs een oceaan bevindt. Het is in de ogen van veel onderzoekers de beste plek in ons zonnestelsel om op zoek te gaan naar buitenaards leven.

Eerder dit jaar werd duidelijk dat NASA in de begroting voor 2015 wat geld heeft vrijgemaakt voor onderzoek naar een missie naar Jupiters ijzige maan. Die missie zou – als het aan NASA ligt – moeten bestaan uit een ruimtevaartuig (Europa Clipper) en mini-satellietjes. Samen moeten zij uit gaan zoeken of er op Europa daadwerkelijk sprake is van omstandigheden die gunstig zijn voor leven. Maar niet alleen NASA laat momenteel de gedachten over een missie naar Europa gaan. Objective Europa – een crowd-researched denktank – gaat nog een stap verder en denkt na over een bemande missie naar Jupiters maan. En ook ESA werkt aan een missie naar Europa. In 2022 moet JUICE (Jupiter Icy Moon Explorer) het luchtruim kiezen. Deze sonde komt dan naar verwachting in 2030 aan.

(scientias.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_146985218
Leuk om te zien. Die namen zijn vaak wel geinig gekozen. JUICE :D
pi_147052602
26-11-2014

Zonsverduistering in de ruimte



Al bijna vijf jaar tuurt het Solar Dynamics Observatory (SDO) van de Amerikaanse ruimtevaartorganisatie NASA voortdurend naar de zon. Op zaterdag wist deze ruimtesonde het moment vast te leggen dat de maan langs de voorkant van onze ster gleed en een gedeeltelijke zonsverduistering veroorzaakte. Deze kon niet worden waargenomen vanaf de aarde.

Op ongeveer 34.600 kilometer hoogte draait het Solar Dynamics Observatory een baan rond de aarde om de zon goed te kunnen observeren. Buiten onze dampkring kunnen veel gemakkelijker metingen worden gedaan. Gemiddeld twee tot vier keer per jaar zit de maan in de weg. Dit weekend duurde het dik een half uur voor onze satelliet voorbij kroop.

Wetenschappers gebruiken zulke passages van de maan als een manier om na te gaan hoe nauwkeurig de camera’s van de SDO zijn. Met de scherpe randen van het maansilhouet blijkt namelijk hoe het licht in de lens breekt en kan de software eventueel worden aangepast om foutjes te corrigeren.

(faqt.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_147052666
26-11-2014

Afrika broedt op haar eerste missie naar de maan


Geschreven door Caroline Kraaijvanger op 26 november 2014 om 19:12 uur

Afrika wil naar de maan en is een crowdfunding-campagne gestart om daar geld voor in te zamelen. Op korte termijn wil het continent een robot op de maan zetten of een orbiter in een baan rond onze natuurlijke satelliet plaatsen.

De Africa2Moon Mission wordt voornamelijk getrokken door Foundation for Space Development, een non-profitorganisatie in Kaapstad (Zuid-Afrika). De Africa2Moon Mission is voornamelijk bedoeld om te laten zien waartoe Afrika – een continent dat toch vooral bekend staat om oorlogen en onrust – in staat is. De missie moet jonge Afrikanen inspireren. “Inspiratie is van cruciaal belang voor de toekomst van Afrika,” zo stellen de initiatiefnemers op crowdfunding-website Indiegogo. “Inspiratie leidt tot educatie en educatie leidt tot kansen en een krachtige economische positie.”

Potentie
Het idee is om – middels crowdfunding – voldoende geld in te zamelen om een robot op het oppervlak van de maan te zetten of een orbiter in een baan rond de maan te plaatsen. Die robot of orbiter maakt vervolgens opnames van het maanoppervlak en die opnames worden naar de aarde gestuurd en via het internet verspreid. Onder meer naar klaslokalen in heel Afrika. “Zo hopen de initiatiefnemers en deelnemers aan dit project de huidige generatie Afrikanen te laten realiseren waartoe ze in staat zijn.”

Wetenschap
Maar de maansonde moet niet alleen inspireren. Het is de bedoeling dat deze tevens een platform wordt voor n of meerdere wetenschappelijke experimenten. Zo zal de missie ook onze kennis omtrent de maan moeten vergroten en ervoor zorgen dat Afrika bijdraagt aan het verkennen van de ruimte.

De eerste fase
In eerste instantie zal 150.000 dollar (iets meer dan 120.000 euro) moeten worden ingezameld voor de eerste fase. Deze fase (die van januari tot november 2015 loopt) bestaat uit het uitwerken van de missie en een haalbaarheidsstudie. In de tweede fase komt het ontwerp van de missie aan bod.

HELP MEE!
Wil je meer weten of de missie financieel een hart onder de riem steken? Klik hier!

Veel mensen denken bij Afrika aan burgeroorlogen en geweld. En lang dicteerden die twee ook het leven van veel Afrikanen. Maar het continent krabbelt op, zo blijkt wel uit het feit dat zeven van de tien snelstgroeiende economien van het afgelopen in Afrika te vinden zijn. Tegelijkertijd is Afrika een ‘jong’ continent: vijftig procent van alle Afrikanen zijn negentien jaar oud of jonger. Het maakt Afrika tot een continent met potentie en dat wil Africa2Moon met deze maanmissie aan de wereld, maar misschien wel bovenal aan de Afrikanen zelf laten zien.

(scientias.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_147176737
28-11-2014

Europese Jupitersonde wordt verder ontwikkeld


Impressie van de toekomstige ruimtesonde JUICE bij Jupiter. (ESA/AOES)

De Europese ruimtemissie JUICE (JUpiter ICy moons Explorer) heeft het groene licht gekregen voor verdere ontwikkeling. Dat moet ertoe leiden dat JUICE in 2022 richting Jupiter vertrekt.

Na aankomst (in 2030) zal de ruimtesonde enkele jaren om de grootste planeet van ons zonnestelsel cirkelen, om diens atmosfeer, magnetische veld en ringenstelsel te onderzoeken. Dat is echter niet zijn hoofdtaak: de aandacht zal vooral uitgaan naar de drie grote ijsmanen van Jupiter: Ganymedes, Europa en Callisto.

Uiteindelijk is het de bedoeling om JUICE in een omloopbaan om Callisto te brengen. Het onderzoek moet meer inzicht geven in de eigenschappen en de 'leefbaarheid' van de drie Jupitermanen. De ruimtesonde zal worden uitgerust met onder meer camera's, spectrometers, een radar en een hoogtemeter. (EE)

(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_147231868
Europa gaat werken aan nieuwe Arianeraket



Europese ministers hebben dinsdag ingestemd met het plan een nieuwe Arianeraket te ontwikkelen. Die wordt als Ariane 6 de opvolger van de succesvolle Ariane 5. Het plan kost 4,3 miljard euro volgens ESA-baas Jean-Jaques Dordain. De bewindslieden waren in Luxemburg bijeen in het kader van de Europese Ruimtevaartorganisatie (ESA).
Het project moet een raket opleveren die straks goed kan concurreren. De eerste test met de draagraket zou in 2020 in Frans Guyana worden gedaan. De ministers stemden ook in met de verdere exploitatie van raket Ariane-5 en van een lichtere versie, de Vega.
De eerste Europese raket die ESA met succes lanceerde was de Ariane 1, 24 december precies 35 jaar geleden. De grootste ESA-vestiging staat in Noordwijk. De Nederlandse minister van Economische Zaken beklemtoonde in het weekeinde nog het economisch belang van ESA en dat van de ruimtevaart voor ons land.
(telegraaf.nl)
Steun het Kiva Fok! team!
http://www.kiva.org/team/fok
pi_147232658
quote:
0s.gif Op dinsdag 2 december 2014 21:35 schreef voetbalmanager2 het volgende:
Europa gaat werken aan nieuwe Arianeraket

[ afbeelding ]

Europese ministers hebben dinsdag ingestemd met het plan een nieuwe Arianeraket te ontwikkelen. Die wordt als Ariane 6 de opvolger van de succesvolle Ariane 5. Het plan kost 4,3 miljard euro volgens ESA-baas Jean-Jaques Dordain. De bewindslieden waren in Luxemburg bijeen in het kader van de Europese Ruimtevaartorganisatie (ESA).
Het project moet een raket opleveren die straks goed kan concurreren. De eerste test met de draagraket zou in 2020 in Frans Guyana worden gedaan. De ministers stemden ook in met de verdere exploitatie van raket Ariane-5 en van een lichtere versie, de Vega.
De eerste Europese raket die ESA met succes lanceerde was de Ariane 1, 24 december precies 35 jaar geleden. De grootste ESA-vestiging staat in Noordwijk. De Nederlandse minister van Economische Zaken beklemtoonde in het weekeinde nog het economisch belang van ESA en dat van de ruimtevaart voor ons land.
(telegraaf.nl)
Goeie zaak!
pi_147270461
03-12-2014

Orion, het ruimtevaartuig dat u moet leren kennen


ap.

RUIMTEVAART De Amerikaanse ruimtevaartorganisatie NASA voert morgen de eerste testlancering van ruimtecapsule Orion uit. Een mijlpaal in de ruimtevaartgeschiedenis, want de opvolger van de spaceshuttle moet astronauten toelaten om verder te reizen dan ze ooit hebben gedaan. Naar Mars bijvoorbeeld. Toch is de kans groot dat u nooit van Orion gehoord heeft.

Het Smithsonian National Air and Space Museum in Washington leert de bezoekers alles over ruimtevaart. En dat is nodig, blijkt uit een reportage van de Amerikaanse National Public Radio. Van de zes genterviewde bezoekers in het museum had niemand gehoord van Orion. Toch staat het ruimtetuig klaar om geschiedenis te schrijven.

De ruimtecapsule wordt morgen voor het eerst onbemand getest. Hij wordt om 13.05 uur (Belgische tijd) met een draagraket in de ruimte gelanceerd. De motoren moeten de Orion 5.700 kilometer van de aarde brengen. Die verre afstand is nodig om te verifiren of astronauten en de apparatuur voldoende beschermd worden. De testcapsule zal tweemaal rond de aarde draaien, waarna de crewmodule ontkoppeld wordt, opnieuw de atmosfeer binnenkomt en uiteindelijk in de Stille Oceaan landt.

(HLN)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_147383570
05-12-2014

Oortwolk telt mogelijk acht miljard planetoden


Geschreven door Caroline Kraaijvanger op 5 december 2014 om 19:37 uur

De Oortwolk wordt doorgaans beschouwd als een verzameling komeetachtige objecten. Maar nieuw onderzoek suggereert dat er veel meer te vinden is. Naast de kometen zouden er ook een slordige acht miljard (mogelijk gevaarlijke) planetoden uithangen.

Dat schrijven onderzoekers in het blad Monthly Notices of the Royal Astronomical Society. Ze baseren hun conclusies op simulaties.


Deze afbeelding geeft een goed beeld van de Oortwolk en Kuipergordel ten opzichte van ons zonnestelsel. Afbeelding: ESA.

“We gebruiken simulaties van de totstandkoming van de Oortwolk om aan te tonen dat ongeveer vier procent van de kleine hemellichamen in de Oortwolk op 2,5 AU van de zon moeten zijn ontstaan,” zo schrijven de onderzoekers. AU staat voor ‘Astronomical Unit‘ en 1 AU is bijna 150.000.000 kilometer (vergelijkbaar met de afstand tussen de aarde en de zon). Simulaties wijzen er dus op dat een deel van de objecten in de Oortwolk relatief dicht bij de zon moet zijn ontstaan. “En zijn dus ijsvrije hemellichamen bestaande uit steen en ijzer.” Oftewel: het zijn geen kometen, maar planetoden.

Het onderzoek suggereert dus dat de Oortwolk deels uit planetoden bestaat. Het zou om zo’n slordige acht miljard planetoden gaan. Die planetoden kunnen een gevaar vormen voor de aarde. Met name omdat ze heel moeilijk te zien zijn. Maar, zo stellen de onderzoekers ons direct gerust, een catastrofale botsing tussen zo’n Oortwolk-planetode en de aarde zou slechts n keer in de miljard jaar voorkomen.

(scientias.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_147389380
quote:
Pluto-Bound Spacecraft Ends Hibernation To Start Mission
NASA's New Horizons spacecraft awoke from hibernation on Saturday and sent a radio confirmation that it had successfully turned itself back on one and a half hours later. The spacecraft has been traveling for nine years across the solar system towards its destination, Pluto. From the article: "In 2006, with New Horizons already on its way, Pluto was stripped of its title as the ninth planet in the solar system and became a dwarf planet, of which more than 1,000 have since been discovered in the Kuiper Belt. With New Horizons approaching Pluto's doorstep, scientists are eager for their first close-up look at this unexplored domain."
Be curious, not judgmental
pi_147397530
quote:
7s.gif Op maandag 8 december 2014 13:52 schreef Aether het volgende:

[..]

Daar hebben we een apart topic voor beste Aether ;)

W&T / New Horizons: De reis naar Pluto (en verder)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_147659595
16-12-2014

Venus Express geeft de geest


Venus Express. (ESA)

De missie van de Europese planeetverkenner Venus Express is ten einde gekomen. De brandstof van de ruimtesonde, nodig voor het uitvoeren van kleine baancorrecties, is - zoals al werd verwacht - volledig opgebruikt. Sinds eind november zijn er problemen met de radioverbinding, die erop wijzen dat de ruimtesonde hoogte aan het verliezen is. Binnen enkele weken zal hij verbranden in de dichte dampkring van de planeet.

Venus Express kwam in 2006 aan in een elliptische baan rond Venus met een omlooptijd van 24 uur en een laagste punt op 200 kilometer hoogte boven de noordpool. Afgelopen voorjaar zijn periodieke duikvluchten in de bovenste lagen van de dampkring uitgevoerd, waarbij metingen zijn verricht die anders nooit mogelijk waren geweest. Tijdens baancorrecties in november is kennelijk het laatste beetje brandstof aan boord verbruikt.

Venus Express heeft vooral onderzoek gedaan aan dampkring, atmosfeerdynamica en klimaat van Venus. Ook zijn er indirecte aanwijzingen gevonden voor actief vulkanisme op de planeet. (GS)

(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_147872479
18-12-2014

Ons zonnestelsel wordt ‘binnenkort’ bezocht door een andere ster


Geschreven door Tim Kraaijvanger op 18 december 2014 om 10:17 uur

Het klinkt misschien een beetje eng, maar ons zonnestelsel wordt over 240.000 tot 480.000 jaar bezocht door een andere ster. Dit heeft mogelijk grote gevolgen voor de aarde. De ster zal namelijk invloed uitoefenen op de banen van kometen, waardoor de aarde een korte periode bestookt kan worden door meer kosmische ijsballen.

Hoewel het net lijkt alsof de sterren in ons Melkwegstelsel stil staan, bewegen ze om het centrum van de Melkweg. Ook onderling zijn er verschillen, waardoor sommige sterren naar ons toe bewegen, terwijl andere exemplaren in de loop der jaren naar een andere buurt verhuizen. Er ontstaan nooit grote problemen, zoals botsingen. Dit heeft ermee te maken dat er enorm veel lege ruimte tussen sterren is. Zelfs wanneer het Andromedastelsel over een paar miljard jaar botst met het Melkwegstelsel, verwachten wetenschappers dat het aantal botsingen meevalt. Maar indirect kunnen er wel probleempjes ontstaan.

DE MEEST NABIJE STER
0,13 tot 0,65 lichtjaar: misschien zegt je dit helemaal niets. Ter vergelijking: de afstand tot de meest nabije ster – Proxima Centauri – is ongeveer 4 lichtjaar. De dwergplaneet Pluto, die volgend jaar wordt bezocht door New Horizons, is ongeveer 0,0005 lichtjaar verwijderd van de aarde. Kortom: 0,13 lichtjaar is binnen ons zonnestelsel nog steeds een flinke afstand, maar op kosmologische schaal is het een schijntje.

Hooggeerd bezoek
Zo is de kans 90 procent dat de ster Hip 85605 over een kwart miljoen jaar tot een half miljoen jaar een bezoek brengt aan ons zonnestelsel. Deze ster blijft op een afstand van 0,13 tot 0,65 lichtjaar verwijderd van de zon en zal dus voor onze moederster en de planeten geen problemen veroorzaken. Toch zal de ster wel door de Oortwolk vliegen. Deze regio strekt zich uit tot 1,63 lichtjaar bij de zon vandaan en huisvest vele miljarden kometen, planetoden en andere restobjecten van de vorming van het zonnestelsel.

Kometenbanen
“Ik verwacht dat Hip 85605 diverse kometenbanen gaat verstoren”, vertelt onderzoeker Coryn Bailer-Jones van het Max Planck Instituut voor Astronomie aan New Scientist. Hij analyseerde de banen van 50.000 sterren en concludeert nu dat veertien sterren de komende miljoenen jaren dicht in de buurt komen van de zon. Van deze veertien sterren spant Hip 85605 de kroon.

Inslag?
Als Hip 85606 inderdaad veel kometenbanen verstoort, zullen meer kometen hun weg vinden richting de aarde en andere planeten. Het gevolg: een verhoogde kans op inslagen. Het is misschien een beetje doemdenken, maar er zijn genoeg kometen in de Oortwolk die groot genoeg zijn om leven op aarde uit te roeien.

De juiste tijd om te verhuizen?
Gelukkig zien visionairs ook weer mogelijkheden. Als Hip 85605 een leefbare exoplaneet heeft, dan is dit d kans om deze exoplaneet een bezoek te brengen. Nu is het de tijd om van de kleine afstand te profiteren en we hebben nog tijd zat om een goed ruimtevaartuig te ontwikkelen.

(scientias.com)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_147872778
16-12-2014

Voyager nog steeds in ‘zonnetsunami’

Ruimtesonde Voyager 1 bevindt zich nog steeds in een langdurige ‘zonnetsunami’, rapporteert ruimtevaartorganisatie NASA. In totaal hebben drie schokgolven de sonde geraakt sinds november 2012.


Sonde Voyager 1. Bron: Nasa
Bron: Nasa

NASA merkte de meest recente schokgolf op in februari 2014. De laatste metingen, van afgelopen november, geven aan dat Voyager zich nog steeds in de golf bevindt. Daardoor weet NASA dat de golf in ieder geval een gebied bestrijkt van 400 miljoen kilometer. Voyager botste eerder op twee vergelijkbare schokgolven, die een stuk minder lang duurden. De eerste vond plaats van oktober tot november 2012, en de tweede golf in april en mei 2013.

Tsunami
De schokgolven, of ‘zonnetsunami’s’, zijn het resultaat van plasmawolken die de zon uitspuwt. Een plasmawolk is een grote uitbarsting van zonnewind, waarbij de zon magnetisch plasma uitstoot. De wolk veroorzaakt een drukgolf die de ruimte in raast. Zodra de drukgolf botst met geladen deeltjes die in de interstellaire ruimte zitten, ontstaat een schokgolf. Het interstellaire gas gaat ‘zingen’ dankzij de trillingen.

NASA-wetenschappers weten niet hoe lang de golf nog zal voortduren, of hoe snel hij door de interstellaire ruimte reist.

Heliosfeer
De tweede schokgolf, die in 2013 plaatsvond, bewees dat Voyager 1 de heliosfeer had verlaten. Dit is een beschermende bubbel van zonnewind die het hele zonnestelsel omsluit. Toen Voyager de grens doorboorde, lieten zijn metingen zien dat zijn omgeving een dichtheid had die veertig keer groter was dan voorheen gemeten. Voyager is daarmee het eerste door de mens gemaakte voertuig dat het zonnestelsel heeft verlaten. De sonde, en zijn broertje Voyager 2, zijn in 1977 gelanceerd.


'newscientist.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_148381459
05-01-2015

Truc met helium stelt crash ruimtesonde maand uit


NASA/APL.

Het einde van de MESSENGER-missie is na tien jaar bijna in zicht. Als een onderdeel van het Discovery-programma van NASA cirkelt de ruimtesonde al bijna vier jaar rond Mercurius. De brandstof raakt stilaan op en einde maart zou de sonde op het oppervlak van de planeet neerstorten. Wetenschappers hebben echter een trucje uitgedokterd om hem nog een maand langer in leven te houden.

Door het heliumgas te laten ontsnappen, krijgt de ruimtesonde nog een klein laatste zetje
Door het brandstofgebrek worden de rondjes van MESSENGER rond de planeet steeds kleiner. Einde maart zou de missie aflopen en zou het ruimtevaartuig op de planeet te pletter storten.

Maar onderzoekers van de universiteit Johns Hopkins in Baltimore bedachten een methode om het einde van de missie wat uit te stellen. Het heliumgas dat normaal dient om de brandstoftanks onder druk te zetten, zal gebruikt worden om ervoor te zorgen dat MESSENGER hoog boven Mercurius blijft vliegen. Als de brandstof op is, is er immers geen nood meer aan het gas. Door het te laten ontsnappen, krijgt de ruimtesonde nog een klein laatste zetje.

Dat manoeuvre wordt uitgevoerd op 21 januari. Die dag zal de sonde zich op amper 25 kilometer van het oppervlak bevinden. Die afstand wordt vergroot tot 80 kilometer, waarna de sonde weer stelselmatig zal dalen. Uiteindelijk zal MESSENGER in de lente op Mercurius landen.

Het is de eerste keer in de geschiedenis van de ruimtevaart dat helium gebruikt wordt als brandstof, al is het maar voor heel even. De missie kan met een maand worden verlengd, tijd die benut zal worden om Mercurius van heel dichtbij te onderzoeken en het magnetische veld van de planeet in kaart te brengen.

(HLN)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_148381531
05-01-2015

'Zuilen van de schepping' opnieuw gefotografeerd door Hubble


Hubble-foto van de Adelaarnevel. (NASA/ESA/STScI)

Bijna twintig jaar nadat de Hubble Space Telescope een inmiddels iconische foto van de Adelaarnevel (M16) maakte, is vandaag een nieuwe Hubble-opname gepresenteerd van het stervormingsgebied, dat zich op een afstand van 6500 lichtjaar bevindt. Het nieuwe fotomozaek (een combinatie van opnamen op zichtbare en ultraviolette golflengten, gemaakt met de Wide Field Camera 3) beslaat een veel groter deel aan de hemel en toont ook veel meer detail: in de loop van de afgelopen twintig jaar heeft Hubble veel gevoeliger camera's gekregen.

De Hubble-opname uit 1995 kreeg de bijnaam 'The Pillars of Creation' ('zuilen van de schepping'): in de donkere stofkolommen worden nieuwe sterren geboren. De stofwolken eroderen onder invloed van de energierijke straling van hete, jonge sterren die zich op enige afstand 'boven' de zuilen bevinden (buiten beeld). De delen met de grootste dichtheid, op de foto zichtbaar als kleine, donkere 'kikkervisjes', bieden weerstand tegen dit proces van stralingsverdamping en vormen de kiemen van nieuwe sterren. Indertijd werden ze EGG's genoemd: evaporating gaseous globules.

Onderzoek aan de nieuwe foto's wijst uit dat het verdampingsproces relatief snel gaat. Dat betekent dat de zuilen een korte levensduur hebben van hooguit een paar miljoen jaar. Ze zijn ook extreem scherp begrensd. Vergelijking met de oude opname uit 1995 laat op sommige plaatsen subtiele veranderingen zien. Zo is een straalstroom van materie, weggeblazen door een pasgeboren ster, op de nieuwe opname ca. 100 miljard kilometer langer dan op de oude foto.

Hubble heeft ook een infraroodopname van hetzelfde gebied gemaakt, waarop het stof veel doorzichtiger is, zodat protosterren in de stofpilaren zichtbaar zijn. Beide opnamen zijn vandaag gepresenteerd op de 225ste bijeenkomst van de American Astronomical Society, ter gelegenheid van het feit dat het dit jaar (op 24 april) vijfentwintig jaar geleden is dat Hubble werd gelanceerd. (GS)

(allesoversterrenkunde.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_148381538
05-01-2015

Magelhaense Wolken veel groter en ongelijkmatiger dan gedacht


De Grote Magelhaense Wolk. (ESO)

De Magelhaense Wolken - twee relatief kleine begeleiders van ons eigen Melkwegstelsel - blijken enorm veel groter te zijn en een ongelijkmatiger structuur te vertonen dan tot nu toe altijd is gedacht. Dat blijkt uit waarnemingen die verricht zijn met de Dark Energy Camera op de 4-meter Blanco-telescoop op de Cerro Tololo-sterrenwacht in Chili. De nieuwe resultaten zijn vandaag gepresenteerd op de 225ste bijeenkomst van de American Astronomical Society in Seattle.

De Magelhaense Wolken zijn vanaf het zuidelijk halfrond zichtbaar als wazige nevels aan de sterrenhemel. De Grote Magelhaense Wolk staat op 160.000 lichtjaar afstand; de Kleine Magelhaense Wolk staat iets verder weg. De Grote Wolk beslaat aan de hemel een gebied met een middellijn van ca. 5 graden - tien maal zo groot als de schijnbare afmeting van de Volle Maan.

Het SMASH-project (Survey of the MAgellanic Stellar History) heeft nu echter aan het licht gebracht dat het sterrenstelsel enorm veel groter is. Over een zeer groot gebied aan de sterrenhemel zijn opnamen gemaakt waarin de sterren van de Magelhaense Wolk gedentificeerd konden worden op basis van hun kleuren en helderheden. Tot op 20 graden afstand van het centrum, overeenkomend met een afstand van ca. 55.000 lichtjaar, werden nog sterren aangetroffen die deel uitmaken van de Grote Magelhaense Wolk.

Bovendien blijken de sterren in de dunbevolkte buitendelen van het stelsel niet heel gelijkmatig te zijn verdeeld. Dat doet vermoeden dat de Grote Magelhaense Wolk misschien ook ooit is ontstaan uit de 'versmelting' van kleinere bouwstenen. Voor de Kleine Magelhaense Wolk geldt iets soortgelijks.

De hoop is dat het SMASH-project meer inzicht zal bieden in de dynamische en evolutionaire geschiedenis van de twee dwergstelsels. SMASH gaat ook nog onderzoek doen aan de zogeheten Magelhaense Stroom - een soort brug van gas en sterren die de twee Wolken met elkaar lijkt te verbinden, en wijst op een wisselwerking tussen de twee kleine sterrenstelsels. (GS)

- See more at: http://allesoversterrenku(...)en-ongelijkmatiger-/
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_148381543
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
abonnement bol.com Unibet Coolblue
Forum Opties
Forumhop:
Hop naar:
(afkorting, bv 'KLB')