Nu worden de maan meteorieten weer uit de kast gehaaldquote:Op dinsdag 9 juli 2013 09:13 schreef ExperimentalFrentalMental het volgende:
08-07-2013
"De aarde had ooit twee manen"
[ afbeelding ]
Op 22 juni stond een supermaan aan de hemel, hier boven het Colosseum in Rome. afp.
Had de aarde ooit twee manen? Erik Asphaug, onderzoeker aan de Amerikaanse Arizona State University, is er alvast van overtuigd. Dat schrijft de Britse krant The Telegraph.
Asphaug zal zijn theorie uiteenzetten in september op een conferentie over de maan die gehouden wordt in de Royal Society, de Britse academie voor wetenschappen.
Onze tweede maan zou veel kleiner geweest zijn - ongeveer een dertigste van de grootte van onze enige overblijvende maan - en zou maar enkele miljoenen jaren rond de aarde gedraaid hebben. Na verloop van tijd zou ze gebotst zijn met de huidige maan en door de impact samengesmolten zijn tot de bol die we vandaag kennen.
Volgens Asphaug is het landschap van de achterkant van de maan, dat vol met kraters en bergen staat, een direct gevolg van de botsing van de twee manen. Die zou een laag van "enkele tientallen kilometers diep" hebben achtergelaten.
Vorig jaar nog verklaarden professors van de universiteit van Harvard dat de maan als spin-off van de aarde ontstond, nadat die in botsing kwam met een ander object.
(HLN)
quote:Goud ontstaat uit botsing van uitgedoofde sterren
Edelmetalen zoals goud en platina ontstaan bij catastrofale botsingen van neutronensterren - de compacte, uitgebrande overblijfselen van supernova-explosies.
Op 3 juni vond zo'n botsing plaats op bijna vier miljard lichtjaar afstand. Daarbij is voor een slordige acht quadriljard (1028) euro aan goud geproduceerd, blijkt uit metingen met de Hubble-telescoop.
Vrijwel alle elementen in het periodiek systeem lichter dan ijzer ontstaan bij kernreacties in het binnenste van sterren. Elementen zwaarder dan ijzer zouden volgens astronomen gevormd worden tijdens supernova-explosies van zware sterren. Maar volgens Edo Berger van de Harvard-universiteit is dat mechanisme nooit goed begrepen. 'En nu is het niet eens meer nodig,' zegt hij.
Gammaflits
Berger en zijn collega's onderzochten een energierijke gammaflits in het heelal die slechts 0,2 seconde duurde. Waarnemingen aan het 'nagloeien' van de flits, onder andere met Hubble, leverden voor het eerst het bewijs dat zo'n extreem korte gammaflits ontstaat bij de botsing van twee neutronensterren - iets wat al astronomen al lang vermoedden.
De infraroodstraling die Hubble waarnam is afkomstig van het radioactief verval van zeer zware elementen. Uit de metingen blijkt dat maar liefst eenvijfde zonsmassa aan materie de ruimte in werd geblazen. Inclusief een hoeveelheid goud vergelijkbaar met een paar keer de massa van de maan.
'We weten hoe vaak korte gammaflitsen in het heelal voorkomen,' aldus Berger. 'Als daarbij elke keer zo veel goud ontstaat, kunnen we de gehele goudvoorraad van de kosmos verklaren.'
Bron: Volkskrant
Scroll eens een stukje naar bovenquote:
Mee eensquote:
quote:ESO toont gedetailleerde foto van intrigerende sterrenkraamkamer
De gigantische VLT-telescoop in Chili heeft een intrigerend stervormingsgebied in de Grote Magelhaense Wolk - een van de naaste begeleiders van de Melkweg - vastgelegd, meldt de Europese Zuidelijke Sterrenwacht ESO. .
Zelfs zonder een telescoop als de VLT is tijdens heldere, donkere nachten al een vage vlek in het zuidelijke sterrenbeeld Goudvis te zien, die op het eerste gezicht op een gewone wolk lijkt.
De Grote Magelhaense Wolk (GMW) op 163.000 lichtjaar van ons is een grote producent van nieuwe sterren. Sommige van zijn stervormingsgebieden, zoals de beroemde Tarantulanevel, zijn al waarneembaar met het blote oog. Er zijn hier echter ook kleinere, maar niet minder intrigerende stervormingsgebieden te vinden, zegt de ESO. Een nieuwe VLT-opname geeft een gedetailleerd beeld van een opmerkelijk tweetal: NGC 2014 en NGC 2020.
quote:Dit zijn de spectaculairste ruimtefoto's van afgelopen jaar
18 september wordt bekendgemaakt wie de astrofotograaf van 2013 is. In deze fotospecial zijn de spectaculaire foto's te zien van de genomineerden. Ook de Nederlandse fotograaf Andr van der Hoeven is genomineerd. De winnende foto's zijn vanaf 19 september te zien in het Koninklijk Observatorium van Greenwich te zien in Londen.
quote:Zesvoudige zwaartekrachtslens van quasar ontdekt
Een groep natuurkundestudenten van het Deense Niels Bohr Instituut heeft een quasar ontdekt, 11 miljard lichtjaar van de aarde verwijderd, waarvan het licht door een tussen de quasar en de aarde gelegen cluster van sterrenstelsels maar liefst zes keer is verbogen.
Die verbuiging heet een zwaartekrachtslens en is bijna honderd jaar geleden al door Albert Einstein voorspeld. Door het effect wordt het ene beeld van het verst verwijderde object meerdere keren verbogen en ontstaan extra beelden, meestal twee, drie of vier beelden. Maar nu hebben de vier studenten Anders Nielsen, Mikkel Kristensen, Mikkel Lindholmer en Thejs Brinckmann eentje ontdekt die zes keer is afgebeeld – op de afbeelding hierboven te zien als de objecten A, B, C, D, WD en Arc, G1 t/m G3 zijn delen van de cluster van sterrenstelsels op de voorgrond, genaamd SDSS J2222+2745.
De studenten hebben de quasar bestudeerd met behulp van de 2,56 m Nordic Optical Telescope (NOT) op het eiland La Palma. Door het licht van drie van de beelden tot spectra uiteen te rafelen, konden ze vaststellen dat ze n en dezelfde quasar lieten zien.
machtig thanxquote:Op zaterdag 14 september 2013 13:05 schreef Perrin het volgende:
De mooiste foto's van het heelal
[ afbeelding ]
voor 34$, dat valt mee. Mss iets voor de mensen van het Mars One Project.quote:
quote:Op zaterdag 21 september 2013 09:15 schreef ExperimentalFrentalMental het volgende:
De meeste astronomen denken dat het universum in korte tijd extreem uitdijde, tot het ongeveer zijn huidige afmetingen had.
Dat snap ik niet? Het heelal deed al zoveel miljard jaar uit?quote:De meeste astronomen denken dat het universum in korte tijd extreem uitdijde, tot het ongeveer zijn huidige afmetingen had.
Waarschijnlijk kun je het antwoord hier vindenhttp://www.wetenschapsfor(...)er-gemeten-dan-ooit/quote:Op donderdag 3 oktober 2013 20:57 schreef Parafernalia het volgende:
[..]
[..]
Dat snap ik niet? Het heelal deed al zoveel miljard jaar uit?
Hoe snel gaat dat uitdijen eigenlijk?
quote:An international team of astronomers has found the most distant gravitational lens yet — a galaxy that, as predicted by Albert Einstein’s general theory of relativity, deflects and intensifies the light of an even more distant object. The discovery provides a rare opportunity to directly measure the mass of a distant galaxy. But it also poses a mystery: lenses of this kind should be exceedingly rare. Given this and other recent finds, astronomers either have been phenomenally lucky — or, more likely, they have underestimated substantially the number of small, very young galaxies in the early Universe.
Light is affected by gravity, and light passing a distant galaxy will be deflected as a result. Since the first find in 1979, numerous such gravitational lenses have been discovered. In addition to providing tests of Einstein's theory of general relativity, gravitational lenses have proved to be valuable tools. Notably, one can determine the mass of the matter that is bending the light — including the mass of the still-enigmatic dark matter, which does not emit or absorb light and can only be detected via its gravitational effects. The lens also magnifies the background light source, acting as a "natural telescope" that allows astronomers a more detailed look at distant galaxies than is normally possible.
Gravitational lenses consist of two objects: one is further away and supplies the light, and the other, the lensing mass or gravitational lens, which sits between us and the distant light source, and whose gravity deflects the light. When the observer, the lens, and the distant light source are precisely aligned, the observer sees an Einstein ring: a perfect circle of light that is the projected and greatly magnified image of the distant light source.
Now, astronomers have found the most distant gravitational lens yet. Lead author Arjen van der Wel (Max Planck Institute for Astronomy, Heidelberg, Germany) explains: "The discovery was completely by chance. I had been reviewing observations from an earlier project when I noticed a galaxy that was decidedly odd. It looked like an extremely young galaxy, but it seemed to be at a much larger distance than expected. It shouldn't even have been part of our observing programme!”
Van der Wel wanted to find out more and started to study images taken with the Hubble Space Telescope as part of the CANDELS and COSMOS surveys. In these pictures the mystery object looked like an old galaxy, a plausible target for the original observing programme, but with some irregular features which, he suspected, meant that he was looking at a gravitational lens. Combining the available images and removing the haze of the lensing galaxy's collection of stars, the result was very clear: an almost perfect Einstein ring, indicating a gravitational lens with very precise alignment of the lens and the background light source [1].
The lensing mass is so distant that the light, after deflection, has travelled 9.4 billion years to reach us [2]. Not only is this a new record, the object also serves an important purpose: the amount of distortion caused by the lensing galaxy allows a direct measurement of its mass. This provides an independent test for astronomers' usual methods of estimating distant galaxy masses — which rely on extrapolation from their nearby cousins. Fortunately for astronomers, their usual methods pass the test.
But the discovery also poses a puzzle. Gravitational lenses are the result of a chance alignment. In this case, the alignment is very precise. To make matters worse, the magnified object is a starbursting dwarf galaxy: a comparatively light galaxy (it has only about 100 million solar masses in the form of stars [3]), but extremely young (about 10-40 million years old) and producing new stars at an enormous rate. The chances that such a peculiar galaxy would be gravitationally lensed is very small. Yet this is the second starbursting dwarf galaxy that has been found to be lensed. Either astronomers have been phenomenally lucky, or starbursting dwarf galaxies are much more common than previously thought, forcing astronomers to re-think their models of galaxy evolution.
Van der Wel concludes: "This has been a weird and interesting discovery. It was a completely serendipitous find, but it has the potential to start a new chapter in our description of galaxy evolution in the early Universe."
Notes
[1] The two objects are aligned to better than 0.01 arcseconds — equivalent to a one millimetre separation at a distance of 20 kilometres.
[2] This time corresponds to a redshift z = 1.53. This can be compared with the total age of the Universe of 13.8 billion years. The previous record holder was found thirty years ago, and it took less than 8 billion years for its light to reach us (a redshift of about 1.0).
[3] For comparison, the Milky Way is a large spiral galaxy with at least one thousand times greater mass in the form of stars than this dwarf galaxy.
quote:Astronomen ontdekken flinke planetode nabij de aarde
Astronomen hebben nabij de aarde een flinke ruimtesteen ontdekt. Het gaat om een planetode die ongeveer 400 meter groot is. De steen kwam half september redelijk dicht bij de aarde in de buurt en zal dat in 2032 opnieuw doen.
De planetode draagt de naam 2013 TV135. Het is n van de 10.332 aardscheerders die astronomen tot op heden ontdekt hebben. En net als al die aardscheerders komt er een moment waarop 2013 TV135 relatief dicht bij de aarde in de buurt komt. De laatste keer dat de planetode over onze aarde scheerde, was op 16 september van dit jaar, zo stellen de onderzoekers nadat ze de baan van de planetode bestudeerd hebben. Half september was de afstand tussen de aarde en de planetode met een slordige 6,7 miljoen kilometer het kleinst.
De planetode werd op 8 oktober ontdekt en sindsdien nauwlettend in de gaten gehouden. De onderzoekers proberen zo de baan van de planetode te achterhalen. Hoe meer observaties, hoe nauwkeuriger de astronomen de baan kunnen vaststellen. Voorlopig wijzen de observaties erop dat de planetode in 2032 opnieuw bij de aarde in de buurt zal komen.
Maar: dat is zeker geen reden voor paniek, zo benadrukt NASA. Voorlopig schat de ruimtevaartorganisatie de kans dat de planetode in 2032 op aarde zal inslaan heel klein. Ongeveer n op 63.000, om precies te zijn. “Om het anders te stellen: dat betekent dat de kans dat er in 2032 geen inslag zal plaatsvinden ongeveer 99,998 procent is,” benadrukt onderzoeker Don Yeomans. Naar verwachting wordt de kans op een inslag alleen maar kleiner naarmate de onderzoekers een nauwkeuriger beeld van de baan van 2013 TV135 krijgen.
Bron
Het zou Venus kunnen wezen, maar pin me er niet op vast.quote:Op donderdag 24 oktober 2013 17:20 schreef Sloggi het volgende:
Vanmorgen rond 0730 zag ik een helder object hoog in de zuid-zuidoostelijke hemel, linksboven (meer links dan boven) de maan. Ik denk dat dit een planeet was, gezien de helderheid en het feit dat het object niet 'flikkerde'.
Kan iemand me vertellen welke planeet (of ster) ik gezien heb?
quote:Op donderdag 24 oktober 2013 17:20 schreef Sloggi het volgende:
Vanmorgen rond 0730 zag ik een helder object hoog in de zuid-zuidoostelijke hemel, linksboven (meer links dan boven) de maan. Ik denk dat dit een planeet was, gezien de helderheid en het feit dat het object niet 'flikkerde'.
Kan iemand me vertellen welke planeet (of ster) ik gezien heb?
waarschijnlijk Marsquote:Op vrijdag 25 oktober 2013 00:59 schreef humorduck28 het volgende:
[..]
Het zou Venus kunnen wezen, maar pin me er niet op vast.
edit: vrijdag 25 oktober 2013
Linksboven de opkomende maan zie je de heldere planeet Jupiter. Kijk rond middernacht, vrij laag aan de oostnoordoostelijke hemel.
met dank aan ExperimentalFrentalMental
Maar de maan staat (stond de afgelopen 2 nachten) niet bij mars. Maar bij Jupiterquote:Op vrijdag 25 oktober 2013 09:45 schreef ExperimentalFrentalMental het volgende:
[..]
[..]
waarschijnlijk Mars
donderdag 24 oktober 2013
Bij het aanbreken van de ochtendschemering, rond 06.30 uur, staat de rode planeet Mars hoog in het oostzuidoosten, linksonder de blauwwitte hoofdster Regulus van het sterrenbeeld Leeuw.
(allesoversterrenkunde)
Het was rond 0730 en het was het zuidoosten (grofweg).quote:Op vrijdag 25 oktober 2013 23:43 schreef ExperimentalFrentalMental het volgende:
Dan zal het wel Jupiter zijn geweest maar dan heb je niet naar het noordoosten gekeken
Maar... ik zag het 'Jupiter' links van de maan. Of lees ik het kaartje verkeerd?quote:Op zaterdag 26 oktober 2013 20:59 schreef -CRASH- het volgende:
Zullen we maar zeggen Zuid-zuid-West
Je kunt het zelf nakijken op de Interactive sterrenkaart
Scrol naar onder en stel de datum en tijd in
Ja Jupiter stond links van de maan. niks mis met de kaartquote:Op maandag 28 oktober 2013 17:09 schreef Sloggi het volgende:
[..]
Maar... ik zag het 'Jupiter' links van de maan. Of lees ik het kaartje verkeerd?
Ok, 'what you see is what you get' dus.quote:Op maandag 28 oktober 2013 17:57 schreef -CRASH- het volgende:
[..]
Ja Jupiter stond links van de maan. niks mis met de kaart
n op de 5 van de zonachtige sterren zou een bewoonbare planeet hebben (n op de 15 van alle sterren). Als dat ongeveer waar is, zijn er echt bizar veel leefbare plekken in ons sterrenstelsel, laat staan in het universum als geheel.quote:Een op vijf sterren heeft planeet zoals de aarde
Waarschijnlijk heeft een op de vijf sterren zoals de zon een planeet zo groot als de aarde, waar heel misschien leven mogelijk is. Dat hebben Amerikaanse wetenschappers uitgerekend. Hun conclusies zijn maandag verschenen in het wetenschapsblad Proceedings of the National Academy of Sciences. .
'Als je 's nachts naar de duizenden sterren in de lucht kijkt, is de dichtstbijzijnde zonachtige ster met een planeet als de aarde waarschijnlijk maar twaalf lichtjaar van ons verwijderd. De ster is met het blote oog te zien', zegt onderzoeksleider Erik Petigura.
De berekening is gemaakt dankzij de ruimtetelescoop Kepler. Die kijkt naar ongeveer 150.000 sterren. Daarvan zijn circa 42.000 vergelijkbaar met onze zon. Rond die sterren zijn 603 mogelijke planeten gevonden. Tien daarvan waren ongeveer even groot als de aarde en kregen ongeveer evenveel licht van hun ster.
De onderzoekers wisten dat ze heel veel planeten nog niet konden zien. Na berekeningen kwamen ze tot de conclusie dat 22 procent van alle sterren als de zon een planeet zo groot als de aarde in het zogeheten Goudlokje-gebied heeft.
is dat nu de paardenkopnevel?quote:Op zaterdag 14 september 2013 13:05 schreef Perrin het volgende:
De mooiste foto's van het heelal
[ afbeelding ]
quote:Posted in: Space
Posted: November 6, 2013
Satellite Falling Out Of Orbit
A European satellite will soon be falling to Earth, and no one knows quite where it will land. About 25 to 45 fragments of the one-ton spacecraft should survive all the way to the surface, with the largest pieces possibly weighting 200 pounds.
The satellites job was mapping Earths gravitational field in detail, but that gravity will become the crafts enemy sometime in the next few days. The spacecrafts destruction makes it one in a parade of satellites and other objects falling from the sky in so-called uncontrolled entries.
However, it is just one ton of about 100 tons of debris that will fall from the sky just this year, reports The New York Times. While scientists cant predict where the debris will land, they assure there are no known instances of injuries sustained by space debris.
Rune Flogerghagen, the mission manager for the European Space Agencys Gravity Field and Steady-State Ocean Circulation Explorer (GOCE), explained, Its rather hard to predict where the spacecraft will re-enter and impact. Concretely our best engineering prediction is now for a re-entry on Sunday, with a possibility for it slipping into early Monday.
The European satellite has been falling toward Earth since it ran out of propellant last month. It drops about 2.5 miles per day and still had 113 miles to go as of Wednesday. Space.com notes that this isnt the first time a falling spacecraft or satellite stirred up media attention and made the public nervous.
The 2011 re-entries of NASAs Upper Atmosphere Research Satellite (UARS) and the German Rntgensatellit ROSAT satellite caused concern, followed by Russias failed Phobos-Grunt mission to Mars the next year.
Several space groups will follow the GOCEs descent. The ESAs Space Debris Office will also issue re-entry predictions and risk assessments as the satellite continues to fall to Earth. It will update its Member States and relevant safety authorities.
quote:
Ground Control to Major Tom(ato)
No, this is not a photoshop. You are looking at a fresh tomato—a cosmomato? A tomatonaut?—floating in space, orbiting at 4.791 miles per second, 230 miles above your heads. Why the hell is there a tomato in space?
If you're a good spacenerd cadet, you know already that the only things orbiting at 4.791 miles per second, 230 miles above your heads, and capable of having a fresh tomato onboard could be a) the International Space Station or b) an alien spaceship full of sentient, warp-drive capable alien tomatoes getting ready to strike our planet for centuries of tomato sacrifices by humans.
Astronaut Koichi Wakata has the answer: "One fresh tomato for dinner makes us happy in space. It came up with us on Soyuz TMA-11M two weeks ago." I wish I could have tomato salads in space too.
Lijkt me nog best lastig eten met alle sappen die eruit komen.quote:Op zondag 24 november 2013 13:20 schreef -CRASH- het volgende:
UFO vliegt langs de ISS...
OH Nee wacht... het is... het is... het is een TOMAAT
Yes, this is a fresh tomato orbiting in space at 4.8 miles per second
[..]
Of je snijdt het in plakjes en verpakt hetquote:Op maandag 25 november 2013 20:27 schreef Sloggi het volgende:
[..]
Lijkt me nog best lastig eten met alle sappen die eruit komen.
Copy/past er de volgende keer ook het verhaal erbijquote:Op zaterdag 7 december 2013 16:24 schreef Parafernalia het volgende:
http://web.mit.edu/newsof(...)a-wormhole-1205.html
mss is je vraag hier beter op z'n plaatsquote:Op woensdag 11 december 2013 00:25 schreef eight het volgende:
Vraagje:
In het artikel drie-piepjonge-exoplaneten-direct-gefotografeerd staat vermeld dat telescopen erin geslaagd zijn om deze exoplaneten rechtstreeks te fotograferen op een afstand van 470 lichtjaar van de aarde.
Nu zijn er echter talrijke exoplanets ontdekt die vele malen dichterbij staan, en zelfs verschillende habitable exoplanets die om en nabij 20 tot 25 lichtjaar verwijderd zijn.
Ze staan dus veel dichterbij en omdat ze in de goldilock zone zitten zijn ze ook nog eens interessanter.
Waarom worden deze planeten dan niet gefotografeerd?
En zou het ook mogelijk zijn om met de huidige telescopen meer te zien dan slechts een stipje?
quote:Hubble spots water spuring from Europa
Jupiter’s icy moon Europa, home to a probable buried ocean, just added another twist to its exotic cool. The Hubble Space Telescope has spotted possible plumes of water spraying from Europa’s south pole.
The jets resemble the giant icy geyser seen on Saturn’s moon Enceladus. Plumes on Europa could be even more exciting because they hint at the ability to tap a subsurface habitat that might even harbour extraterrestrial life.
“If this pans out, it’s potentially the biggest news in the outer Solar System since the discovery of the Enceladus plume,” says Robert Pappalardo, a planetary scientist at the Jet Propulsion Laboratory in Pasadena, California, who was not involved in the research.
nope jij?quote:
Bestaat dat ruimtepuin uit afgeschreven satellieten en resten van raketten? Of wat moet ik me daar bij voorstellen..quote:Op zaterdag 18 januari 2014 09:01 schreef ExperimentalFrentalMental het volgende:
17-01-2014
Japan wil ruimtepuin vangen... met een groot net
[ afbeelding ]
thinkstock.
De hoeveelheid puin in de ruimte is gigantisch en niet ongevaarlijk. De Japanse ruimtevaartorganisatie is van plan om de rommel met behulp van een magnetisch net uit het heelal te halen. Dat schrijft South China Morning Post.
Het uitvindsel van ruim 300 meter lang en nog geen halve meter breed wordt volgende maand gelanceerd. In theorie klinkt het simpel: het net zal in de ruimte geplaatst worden, rondzwevend puin aantrekken en door het gewicht langzaamaan opnieuw naar de aarde zakken. Eens in de atmosfeer zullen het vangnet en het verzamelde puin verbranden.
Het project zit nog in de testfase en de krant meldt dat het vangnet allicht nog groter zal worden. Japan hoopt tegen 2019 een definitief systeem om puin te ruimen klaar te hebben.
(HLN)
(Zie ook de OP van dit deel)quote:Wekker moet ruimtesonde op 800 miljoen kilometer uit winterslaap halen
Op 800 miljoen kilometer van de aarde gaat maandagochtend een wekker af. Die moet een Europese ruimtesonde uit een winterslaap van 957 dagen halen. Na het alarm volgen spannende uren. Op zijn vroegst maandagavond wordt duidelijk of Rosetta, zoals de sonde heet, inderdaad wakker is geworden. Lukt het niet, dan is een ambitieuze missie van ongeveer een miljard euro hoogstwaarschijnlijk mislukt. .
De Rosetta werd in 2004 gelanceerd. De sonde is op weg naar een komeet die 67P/Tsjoerjoemov-Gerasimenko heet. Dat is een zwart brokstuk van steen, stof en ijs. In augustus van dit jaar komt de sonde aan. Als eerste vaartuig ooit moet de Rosetta gaan meevliegen met een komeet. Bovendien zet ze in november een lander, Philae genaamd, op het oppervlak. Ook dat is nog nooit eerder gedaan.
Op alles wat maar nieuwe inzichten, informatie en vooral ook nieuwe foto's oplevert. Volgend jaar bijvoorbeeld ook de ruimtesonde New Horizons, die dan bij Pluto aankomt. Maar Rosetta ben ik ook zeer benieuwd naar.quote:Op maandag 20 januari 2014 18:55 schreef ATuin-hek het volgende:
Zitten meer mensen te wachten op Rosetta?
twitter:
twitter:esaoperations twitterde op maandag 20-01-2014 om 19:20:41 Team at @NASAJPL : Both Canberra & Goldstone have captured the #ROSETTA signal!Good morning ROSETTA, welcome back!!!!!!!!! reageer retweet
800 miljoen km ver wegquote:Op maandag 20 januari 2014 19:19 schreef Perrin het volgende:twitter:twitter:esaoperations twitterde op maandag 20-01-2014 om 19:20:41 Team at @NASAJPL : Both Canberra & Goldstone have captured the #ROSETTA signal!Good morning ROSETTA, welcome back!!!!!!!!! reageer retweet
Jammer, maar helaas. De reflectors zijn zo ontworpen dat een invallende lichtstraal met dezelfde hoek word teruggekaatst. Ze hoeven dus juist niet gericht te worden.quote:Op donderdag 13 februari 2014 08:36 schreef ExperimentalFrentalMental het volgende:
14-02-2014
Oorzaak van ‘maanvloek’ ontdekt
De retroreflectors – panelen ter grootte van een koffer die precies op de aarde zijn gericht –
wat een toffe foto. Wat is het? En waar vind je dit?quote:
"Deze foto toont de Melkweg boven de Yosemite Valley in het bekende nationale park in Californi."quote:Op dinsdag 25 maart 2014 13:10 schreef lipper het volgende:
[..]
wat een toffe foto. Wat is het? En waar vind je dit?
First ring system around asteroid: Chariklo found to have two ringsquote:
This is an orbit diagram for the outer solar system. The Sun and Terrestrial planets are at the center. The orbits of the four giant planets, Jupiter, Saturn, Uranus and Neptune, are shown by purple solid circles. The Kuiper Belt, including Pluto, is shown by the dotted light blue region just beyond the giant planets. Sedna's orbit is shown in orange while 2012 VP113's orbit is shown in red.
Credit: Scott Sheppard
Date: March 26, 2014
Source: Carnegie Institution
Summary:
The Solar System has a new most-distant member, bringing its outer frontier into focus. New work reports the discovery of a distant dwarf planet, called 2012 VP113, which was found beyond the known edge of the Solar System. This is likely one of thousands of distant objects that are thought to form the so-called inner Oort cloud. The work indicates the potential presence of an enormous planet, not yet seen, but possibly influencing the orbit of inner Oort cloud objects.
The Solar System has a new most-distant member, bringing its outer frontier into focus.
New work from Carnegie's Scott Sheppard and Chadwick Trujillo of the Gemini Observatory reports the discovery of a distant dwarf planet, called 2012 VP113, which was found beyond the known edge of the Solar System. This is likely one of thousands of distant objects that are thought to form the so-called inner Oort cloud. What's more, their work indicates the potential presence of an enormous planet, perhaps up to 10 times the size of Earth, not yet seen, but possibly influencing the orbit of 2012 VP113, as well as other inner Oort cloud objects.
Their findings are published March 27 in Nature.
The known Solar System can be divided into three parts: the rocky planets like Earth, which are close to the Sun; the gas giant planets, which are further out; and the frozen objects of the Kuiper belt, which lie just beyond Neptune's orbit. Beyond this, there appears to be an edge to the Solar System where only one object, Sedna, was previously known to exist for its entire orbit. But the newly found 2012 VP113 has an orbit that stays even beyond Sedna, making it the furthest known in the Solar System.
"This is an extraordinary result that redefines our understanding of our Solar System," says Linda Elkins-Tanton, director of Carnegie's Department of Terrestrial Magnetism.
Sedna was discovered beyond the Kuiper Belt edge in 2003, and it was not known if Sedna was unique, as Pluto once was thought to be before the Kuiper Belt was discovered. With the discovery of 2012 VP113 it is now clear Sedna is not unique and is likely the second known member of the hypothesized inner Oort cloud, the likely origin of some comets.
2012 VP113's closest orbit point to the Sun brings it to about 80 times the distance of Earth from the Sun, a measurement referred to as an astronomical unit or AU. For context, the rocky planets and asteroids exist at distances ranging between .39 and 4.2 AU. Gas giants are found between 5 and 30 AU, and the Kuiper belt (composed of thousands of icy objects, including Pluto) ranges from 30 to 50 AU. In our solar system there is a distinct edge at 50 AU. Only Sedna was known to stay significantly beyond this outer boundary at 76 AU for its entire orbit.
"The search for these distant inner Oort cloud objects beyond Sedna and 2012 VP113 should continue, as they could tell us a lot about how our Solar System formed and evolved," says Sheppard.
Sheppard and Trujillo used the new Dark Energy Camera (DECam) on the NOAO 4 meter telescope in Chile for discovery. DECam has the largest field-of-view of any 4-meter or larger telescope, giving it unprecedented ability to search large areas of sky for faint objects. The Magellan 6.5-meter telescope at Carnegie's Las Campanas Observatory was used to determine the orbit of 2012 VP113 and obtain detailed information about its surface properties.
From the amount of sky searched, Sheppard and Trujillo determine that about 900 objects with orbits like Sedna and 2012 VP113 and sizes larger than 1000 km may exist and that the total population of the inner Oort cloud is likely bigger than that of the Kuiper Belt and main asteroid belt.
"Some of these inner Oort cloud objects could rival the size of Mars or even Earth. This is because many of the inner Oort cloud objects are so distant that even very large ones would be too faint to detect with current technology," says Sheppard.
Both Sedna and 2012 VP113 were found near their closest approach to the Sun, but they both have orbits that go out to hundreds of AU, at which point they would be too faint to discover. In fact, the similarity in the orbits found for Sedna, 2012 VP113 and a few other objects near the edge of the Kuiper Belt suggests that an unknown massive perturbing body may be shepherding these objects into these similar orbital configurations. Sheppard and Trujillo suggest a Super Earth or an even larger object at hundreds of AU could create the shepherding effect seen in the orbits of these objects, which are too distant to be perturbed significantly by any of the known planets.
There are three competing theories for how the inner Oort cloud might have formed. As more objects are found, it will be easier to narrow down which of these theories is most likely accurate. One theory is that a rogue planet could have been tossed out of the giant planet region and could have perturbed objects out of the Kuiper Belt to the inner Oort cloud on its way out. This planet could have been ejected or still be in the distant solar system today. The second theory is that a close stellar encounter could have put objects into the inner Oort cloud region. A third theory suggests inner Oort cloud objects are captured extra-solar planets from other stars that were near our Sun in its birth cluster.
The outer Oort cloud is distinguished from the inner Oort cloud because in the outer Oort cloud, starting around 1500 AU, the gravity from other nearby stars perturbs the orbits of the objects, causing objects in the outer Oort cloud to have orbits that change drastically over time. Many of the comets we see were objects that were perturbed out of the outer Oort cloud. Inner Oort cloud objects are not highly affected by the gravity of other stars and thus have more stable and more primordial orbits.
quote:Date: March 26, 2014
Source: European Southern Observatory - ESO
Summary:
Astronomers have made the surprise discovery that the remote asteroid Chariklo is surrounded by two dense and narrow rings. This is the smallest object by far found to have rings and only the fifth body in the Solar System after the much larger planets Jupiter, Saturn, Uranus and Neptune to have this feature. The origin of these rings remains a mystery, but they may be the result of a collision that created a disc of debris.
Artists impression of the rings around Chariklo.
Credit: ESO
Observations at many sites in South America, including ESO's La Silla Observatory, have made the surprise discovery that the remote asteroid Chariklo is surrounded by two dense and narrow rings. This is the smallest object by far found to have rings and only the fifth body in the Solar System -- after the much larger planets Jupiter, Saturn, Uranus and Neptune -- to have this feature. The origin of these rings remains a mystery, but they may be the result of a collision that created a disc of debris. The new results are published online in the journal Nature on 26 March 2014.
The rings of Saturn are one of the most spectacular sights in the sky, and less prominent rings have also been found around the other giant planets. Despite many careful searches, no rings had been found around smaller objects orbiting the Sun in the Solar System. Now observations of the distant minor planet [1] (10199) Chariklo [2] as it passed in front of a star have shown that this object too is surrounded by two fine rings.
"We weren't looking for a ring and didn't think small bodies like Chariklo had them at all, so the discovery -- and the amazing amountof detail we saw in the system -- came as a complete surprise!" says Felipe Braga-Ribas (Observatrio Nacional/MCTI, Rio de Janeiro, Brazil) who planned the observation campaign and is lead author on the new paper.
Chariklo is the largest member of a class known as the Centaurs [3] and it orbits between Saturn and Uranus in the outer Solar System. Predictions had shown that it would pass in front of the star UCAC4 248-108672 on 3 June 2013, as seen from South America [4]. Astronomers using telescopes at seven different locations, including the 1.54-metre Danish and TRAPPIST telescopes at ESO's La Silla Observatory in Chile [5], were able to watch the star apparently vanish for a few seconds as its light was blocked by Chariklo -- an occultation [6].
But they found much more than they were expecting. A few seconds before, and again a few seconds after the main occultation there were two further very short dips in the star's apparent brightness [7]. Something around Chariklo was blocking the light! By comparing what was seen from different sites the team could reconstruct not only the shape and size of the object itself but also the shape, width, orientation and other properties of the newly discovered rings.
The team found that the ring system consists of two sharply confined rings only seven and three kilometres wide, separated by a clear gap of nine kilometres -- around a small 250-kilometre diameter object orbiting beyond Saturn.
"For me, it was quite amazing to realise that we were able not only to detect a ring system, but also pinpoint that it consists of two clearly distinct rings," adds Uffe Gre Jrgensen (Niels Bohr Institute, University of Copenhagen, Denmark), one of the team. "I try to imagine how it would be to stand on the surface of this icy object -- small enough that a fast sports car could reach escape velocity and drive off into space -- and stare up at a 20-kilometre wide ring system 1000 times closer than the Moon." [8] Although many questions remain unanswered, astronomers think that this sort of ring is likely to be formed from debris left over after a collision. It must be confined into the two narrow rings by the presence of small putative satellites.
"So, as well as the rings, it's likely that Chariklo has at least one small moon still waiting to be discovered," adds Felipe Braga Ribas.
The rings may prove to be a phenomenon that might in turn later lead to the formation of a small moon. Such a sequence of events, on a much larger scale, may explain the birth of our own Moon in the early days of the Solar System, as well as the origin of many other satellites around planets and asteroids.
The leaders of this project are provisionally calling the rings by the nicknames Oiapoque and Chu, two rivers near the northern and southern extremes of Brazil [9].
[1] All objects that orbit the Sun, which are too small (not massive enough) for their own gravity to pull them into a nearly spherical shape are now defined by the IAU as being small solar system bodies. This class currently includes most of the Solar System asteroids, near-Earth objects (NEOs), Mars and Jupiter Trojan asteroids, most Centaurs, most Trans-Neptunian objects (TNOs), and comets. In informal usage the words asteroid and minor planet are often used to mean the same thing.
[2] The IAU Minor Planet Center is the nerve centre for the detection of small bodies in the Solar System. The names assigned are in two parts, a number -- originally the order of discovery but now the order in which orbits are well-determined -- and a name.
[3] Centaurs are small bodies with unstable orbits in the outer Solar System that cross the orbits of the giant planets. Because their orbits are frequently perturbed they are expected to only remain in such orbits for millions of years. Centaurs are distinct from the much more numerous main belt asteroids between the orbits of Mars and Jupiter and may have come from the Kuiper Belt region. They got their name because -- like the mythical centaurs -- they share some characteristics of two different things, in this case comets and asteroids. Chariklo itself seems to be more like an asteroid and has not been found to display cometary activity.
[4] The event was predicted following a systematic search conducted with the MPG/ESO 2.2-metre telescope at ESO's La Silla Observatory and recently published.
[5] Besides the Danish 1.54-metre and TRAPPIST telescopes at ESO's La Silla Observatory, event observations were also performed by the following observatories: Universidad Catlica Observatory (UCO) Santa Martina operated by the Pontifcia Universidad Catlica de Chile (PUC); PROMPT telescopes, owned and operated by the University of North Carolina at Chapel Hill; Pico dos Dias Observatory from the National Laboratory of Astrophysics (OPD/LNA) -- Brazil; Southern Astrophysical Research (SOAR) telescope; Caisey Harlingten's 20-inch Planewave telescope, which is part of the Searchlight Observatory Network; R. Sandness's telescope at San Pedro de Atacama Celestial Explorations; Universidade Estadual de Ponta Grossa Observatory; Observatorio Astronomico Los Molinos (OALM) -- Uruguay; Observatorio Astronomico, Estacion Astrofisica de Bosque Alegre, Universidad Nacional de Cordoba, Argentina; Polo Astronmico Casimiro Montenegro Filho Observatory and Observatorio El Catalejo, Santa Rosa, La Pampa, Argentina.
[6] This is the only way to pin down the precise size and shape of such a remote body -- Chariklo is only about 250 kilometres in diameter and is more than a billion kilometres from Earth. Even in the best telescopic views such a small and distant object just appears as a faint point of light.
[7] The rings of Uranus, and the ring arcs around Neptune, were found in a similar way during occultations in 1977 and 1984, respectively. ESO telescopes were also involved with the Neptune ring discovery.
[8] Strictly speaking the car would have to be rather fast -- something like a Bugatti Veyron 16.4 or McLaren F1 -- as the escape velocity is around 350 km/hour!
[9] These names are only for informal use, the official names will be allocated later by the IAU, following pre-established rules.
Er zijn regelmatig open dagen bij sterrenwachten. Daar kan je door wat grotere telescopen de ringen van Saturnus en de manen van Jupiter zien. Maar waarschijnlijk niet de ringen van Jupiter, die zijn te zwak. De echte grote telescopen kan je helemaal niet doorheen kijken. Daar zit optische apparatuur in om invallend licht te meten.quote:Op zaterdag 10 mei 2014 22:30 schreef Pulzzar het volgende:
FF een korte vraag.
Kan je bijvoorbeeld als bezoeker bij een sterrenwacht door een krachtige telescoop kijken en dan bijvoorbeeld de planeet Jupiter en zijn banden zien?
interessantquote:Op maandag 26 mei 2014 15:43 schreef ExperimentalFrentalMental het volgende:
23-05-2014
Eerste breedbandconnectie met de maan is een feit
[ afbeelding ]
Het basisstation in White Sands, New Mexico. NASA
.
Verhuizen naar de maan zit er nog niet meteen in, maar goed om weten is dat we zeker over een communicatiekanaal met de aarde zullen beschikken wanneer het zo ver is. Een team onderzoekers van het Massachusetts Institute of Technology (MIT) werkte een technologie uit die ruimtebewoners zou kunnen voorzien van de connectiviteit waarvan wij hier op aarde genieten.
[ afbeelding ]
De ruimteterminal. NASA Goddard Photo and Video.
Het team van MIT werkte samen met NASA aan de datacommunicatietechnologie, die grote gegevensoverdrachten en zelfs HD-videostreaming naar de maan mogelijk maakt. Tijdens de conferentie CLEO: 2014 in juni worden de details en het eerste gedetailleerde overzicht van hun lasergebaseerde uplink tussen de aarde en de maan voorgesteld.
De uplink werd tijdens de herfst getest. "De prestatie was uitstekend, net zoals we voorspeld hadden", zegt Mark Stevens van MIT aan Science Daily. "Dit geeft ons vertrouwen dat we de onderliggende fysica goed begrijpen en dat de connectie in de toekomst kan gebruikt worden tijdens ruimtemissies." Volgens het team kan het gebruik op termijn zelfs uitgebreid worden voor verdere missies naar Mars en de andere planeten.
Vernieuwende technieken
De Lunar Laser Communication Demonstration, zoals het systeem heet, slaagde erin de 384.633 kilometer tussen de aarde en de maan te overbruggen en gegevens over te dragen met een downloadsnelheid van 622 megabits per seconde. Er werd ook data van de aarde naar de maan verzonden aan 19,44 megabits per seconde, 4.800 keer sneller dan de beste uplink die ooit gebruikt werd.
Grote gegevensoverdrachten met laserstralen van de aarde naar de maan vormen een uitdaging omwille van de grote afstand. De atmosfeer bemoeilijkt het proces nog omdat turbulentie het licht kan ombuigen, met een vervaagd signaal of haperingen tot gevolg. Om dat te vermijden, paste het team enkele vernieuwende technieken toe.
Vier telescopen
Een basisstation in White Sands, New Mexico maakt gebruik van vier aparte telescopen om het signaal naar de ruimte te verzenden. Elke telescoop is voorzien van een laserzender die informatie verstuurt, gecodeerd als pulsen van onzichtbaar infrarood licht. Elk van de vier telescopen verstuurt licht door een andere luchtkolom, waardoor de stralen verschillende buigingseffecten van de atsmosfeer ondergaan. Dat vergroot de kans dat minstens n van de laserstralen contact krijgt met de ontvanger, die gemonteerd is op een satelliet die rond de maan cirkelt.
De ontvanger gebruikt een smallere telescoop om het licht op te vangen, dat vervolgens verzameld wordt in een optische glasvezel, gelijkaardig aan glasvezels die gebruikt worden bij aardse netwerken. Het signaal wordt daarna ongeveer 30.000 keer versterkt. De lichtpulsen worden omgezet in elektrische signalen, om vervolgens weer omgezet te worden in bitpatronen die de overgedragen boodschap bevatten.
Van de 40 watt verzonden door het basisstation wordt uiteindelijk minder dan een miljardste van een watt ontvangen door de satelliet. Volgens Stevens is dat nog steeds tien keer zoveel als nodig is om foutenvrije communicatie tot stand te brengen.
(HLN)
quote:Gammaflits in Andromedastelsel lijkt 'vals alarm'
In het Andromedastelsel, de naaste buur van ons eigen Melkwegstelsel, leek gisteravond rond 22.25 uur Nederlandse tijd een extreem krachtige explosie waargenomen te zijn door de Amerikaanse rntgen- en gammasatelliet Swift. Onder sterrenkundigen ontstond grote opwinding: misschien ging het om een zogeheten gammaflits. Een latere analyse van de metingen lijkt echter uit te wijzen dat het vals alarm was.
Het Andromedasterrenstelsel gefotografeerd door ruimtesonde WISE.
Gammaflitsen zijn de energierijkste explosies in het heelal. Ze ontstaan wanneer extreem zware, snel roterende sterren aan het eind van hun leven ineenstorten tot zwarte gaten, of wanneer twee neutronensterren met elkaar botsen en versmelten. Gammaflitsen zijn zeer zeldzaam; de meeste worden dan ook op miljarden lichtjaren afstand van de aarde waargenomen.
Korte gammaflits
Als de explosie in het Andromedastelsel echt een gammaflits was geweest, dan ging het zo goed als zeker om een zogeheten 'korte' gammaflits, ontstaan bij de botsing van twee neutronensterren. De plaats van de explosie in het sterrenstelsel viel samen met de locatie van een bekende bolvormige sterrenhoop, waarin dubbele neutronensterren kunnen voorkomen.
Er werden ook alternatieve verklaringen voor de energierijke explosie aangedragen. Het zou om de uitbarsting van een zogeheten ultraluminous x-ray source kunnen gaan - vermoedelijk een middelzwaar zwart gat dat materie uit zijn omgeving opslokt - of om een zware oprisping van een zwart gat in een dubbelstersysteem dat materie opzuigt van een begeleidende ster.
Volgens een latere analyse van het Swift-team is er echter zo goed als zeker sprake van vals alarm. De Burst Alert Telescope van Swift reageerde weliswaar op een mogelijke detectie van gammastraling, maar de rntgenstraling die vervolgens werd gemeten was niet van n punt afkomstig, maar van n of meerdere bronnen in het beeldveld van Swifts rntgentelescoop.
quote:The HEAT-2X is the most advanced and sophisticated rocket design yet from Copenhagen Suborbitals, and probably the most advanced amateur rocket in the world. It is powered by the TM65-LE engine which outputs in excess of 45-65 kilonewton force. The engine is fueled with a mix of ethanol and liquid oxygen. This test will be performed in the VTC3 teststand with the rocket bolted down to large concrete blocks to keep it from launching during the full 90 second burn that will be performed, using 1.200 kilos of propellant. The purpose of the static test is to gather data and test various aspects of the technology and logistics. HEAT-2X is the first amateur rocket that potentially iscapable of flying above the Krmn line (100 km) in a suborbital trajectory to space! A full sea-launch of the rocket from the Baltic Sea is scheduled for late summer if all goes well.
Dit is toch wat anders dan ik in de illustratie zie volgens mij. Lijkt mij eerder een neutronenster (zwart gat?) die aan het snoepen is.quote:Thorne-Zytkow-objecten kunnen ontstaan wanneer een opzwellende rode superreus (links) een neutronenster (rechts) verzwelgt. (John Foster/Science Photo Library)
Ik denk dat de Thorne-Zytkow-objecten zo zeldzaam zijn dat er nog geen tekeningen van zijn.quote:Op zondag 8 juni 2014 14:37 schreef Kowloon het volgende:
[..]
Dit is toch wat anders dan ik in de illustratie zie volgens mij. Lijkt mij eerder een neutronenster (zwart gat?) die aan het snoepen is.
quote:Drie zware zonne-uitbarstingen in twee dagen tijd
Op de zon hebben zich vandaag en gisteren verschillende zeer zware zonne-uitbarstingen voorgedaan. De uitbarsting van vandaag was van de hoogste klasse, X.
De Amerikaanse weerdienst NOAA zag de zonnevlam om 11:06 uur Nederlandse tijd.
Gisteren waren er ook zonnevlammen, van de klasse X2,2 en X1.5. Alle zonnevlammen kwamen uit het gebied AR 2087. Dit bevestigde het gespecialiseerde Solar Influences Data Center (SIDC) in Ukkel.
De plasmawolk van de eerste uitbarsting zal de aarde niet bereiken, maar een schokgolf van de tweede zal dit wel doen, op 13 juni, volgens SIDC.
De zonne-uitbarsting van vandaag zorgde voor een korte radio-uitval op de aarde, maar medewerkers van het U.S. Space Weather Prediction Center in Colorado denken niet dat de vlam een uitbarsting van heet plasma bevat. Dit komt uit de zon tijdens sommige zonnevlammen.
Uitbarstingen van de X-klasse zijn de zwaarste: ze kunnen als ze op de aarde gericht zijn leiden tot het uitvallen van radioverbindingen en elektriciteitscentrales.
NASA maakte een video van de zonnevlammen:
Bron: Volkskrant
Een item voor WKN / Zonnevlammen #3: As The Sun Turnsquote:
quote:Bergtop Chili opblazen voor de wetenschap
Een enorme knal betekent morgen het begin van een groot nieuw wetenschapsproject. De top van een berg in Chili wordt weggeblazen, zodat daar de grootste telescoop ter wereld kan worden gebouwd. Het complex, de Europese Extreem Grote Telescoop (E-ELT), moet rond 2020 klaar zijn en kost ongeveer 1 miljard euro.
Door de knal wordt de berg, de 3064 meter hoge Cerro Armazones, ongeveer 40 meter kleiner. Ongeveer een miljoen ton gesteente gaat aan gruzelementen.
De E-ELT is een project van de Europese Zuidelijke Sterrenwacht (ESO), een wetenschappelijk samenwerkingsverband van 15 landen, waaronder Nederland en Belgi. Het complex wordt in de Chileense woestijn gebouwd, omdat de lucht daar gortdroog is en het vrijwel elke nacht onbewolkt is. Wetenschappers kunnen dus ongehinderd naar de sterrenhemel kijken.
Een van de betrokken wetenschappers is hoogleraar Ignas Snellen uit Leiden. Hij kijkt uit naar het project. 'De E-ELT wordt veel groter en sterker dan wat we nu hebben. De waarnemingen zijn misschien wel 100 of 1000 keer beter dan wat we nu hebben', zegt hij.
De telescoop kan onder meer helpen bij de zoektocht naar andere planeten waar misschien leven mogelijk is. Dat is de heilige graal in de sterrenkunde, maar het is ook zoeken naar een speld in een hooiberg. Alleen al in ons Melkwegstelsel staan waarschijnlijk 500 miljoen planeten op de goede afstand van hun ster, niet te dichtbij en niet te ver weg. Er zijn miljarden stelsels zoals de Melkweg.
Dat zoeken naar sporen van buitenaards leven is waar Snellen aan meewerkt. 'Als er leven op een andere planeet is, is dat heel ver weg. We kunnen het leven zelf niet zien. Maar we kunnen wel van een afstand bepalen wat voor gassen er in de atmosfeer zitten. Als je van een grote afstand naar de aarde kijkt, zie je hier zuurstof, omdat er leven is. Met de E-ELT kun je naar zuurstof op andere planeten zoeken.'
Dat kan nu nog niet. De huidige telescopen kunnen alleen de grote planeten bekijken. Die zijn ongeveer zo groot als Jupiter en bestaan uit gas. Ze zijn te groot voor een rotsachtig oppervlak zoals de aarde en zijn dus te groot voor leven. Snellen: 'We hebben op zulke planeten al koolmonoxide, methaangas en waterdamp gemeten. Maar objecten als de aarde zijn veel kleiner en dus veel moeilijker te zien.'
Stiekem hoopt Snellen bewijs van buitenaards leven te vinden. 'De mooiste uitkomst zou zijn dat we een planeet als de aarde vinden, de gassen in de atmosfeer meten en de eerste aanwijzing van leven zien. Dat wordt een heel gedoe, daar zijn we nog tientallen jaren zoet mee. Maar als we buitenaards leven vinden, zal dat een enorme invloed hebben op hoe we als mensheid denken over onszelf.'
Nog niet. Ik zal er eens eentje aanmakenquote:Op vrijdag 20 juni 2014 15:49 schreef Braindead2000 het volgende:
Is er nog geen apart Rosetta topic?
IC 1101 is 50x zo groot als het Melkwegstelsel en bevat meer dan 1000000000000 sterren.quote:Op maandag 7 juli 2014 13:54 schreef Parafernalia het volgende:
Hoeveel sterren bevat het grootste bekende sterrenstelsel?
Wat maakt deze raket beter dan de vorige dan?quote:Op donderdag 10 juli 2014 09:25 schreef ExperimentalFrentalMental het volgende:
09-07-2014
Rusland lanceert nieuw type ruimteraket
Rusland heeft woensdag voor het eerst sinds de ineenstorting van de Sovjet-Unie (1991) een nieuw type ruimteraket gelanceerd. De ruimteraket is er een uit de serie Angara.
[ afbeelding ]
Foto: 123RF
Hij is gelanceerd, bevestigden de autoriteiten volgens Russische persbureaus. De test met de Angara 1.2 raket is uitgevoerd vanaf ruimtevaartcentrum Plesetsk, circa 800 kilometer ten noorden van Moskou.
President Vladimir Poetin hoopt dat Rusland met de raket zijn prominente rol bij de ontwikkeling van deze ruimtevaarttechnologie terugwint.
(nu.nl)
waar staat dat je niet mag quoten?quote:Op dinsdag 26 augustus 2014 22:58 schreef Perrin het volgende:
Beste opname ooit van verre botsende sterrenstelsels
(quoten mag niet helaas)
[ afbeelding ]
Het geldt vooral voor dagbladen.. Zie bijv: WGR / Boete van Trouw, vanwege plaatsen artikelquote:Op donderdag 28 augustus 2014 08:22 schreef ExperimentalFrentalMental het volgende:
[..]
waar staat dat je niet mag quoten?
aiaiaiquote:Op donderdag 28 augustus 2014 09:14 schreef Perrin het volgende:
[..]
Het geldt vooral voor dagbladen.. Zie bijv: WGR / Boete van Trouw, vanwege plaatsen artikel
Mooie telescoop, ik heb een Maede telescoop, helaas defect op t momentquote:Op maandag 7 juli 2014 14:42 schreef Victuss het volgende:
[..]
IC 1101 is 50x zo groot als het Melkwegstelsel en bevat meer dan 1000000000000 sterren.
Dit is mijn instapmodel telescoop, trouwens. Nog andere mensen die deze gebruiken en last hebben van lichtvervuiling in de Randstad, en daardoor niet eens Mars goed kunnen waarnemen? :<
[ afbeelding ]
Het kan natuurlijk ook nog van beide bronnen komen, van donkere materie weten we nog niet zoveel, wat we weten is idd dat het zwaartekracht uitoefend. Voor zover de pulsar betreft is dat momenteel de beste kandidaat omdat het overeenkomt met metingen. Maar dat sluit niet uit dat er mogelijk nog andere (onbekende) bronnen kunnen zijn.quote:Op zaterdag 20 september 2014 05:49 schreef SiGNe het volgende:
Ik ga voor Pulsars.. Pulsars geven energie af immers en donkere materie benvloed (voor zover bekend) alleen zwaartekracht.
Zou die postitronen ook massa mee moeten geven dan en da's niet het geval. (aldus de huis-, tuin- en keukendeskundige)
Daar hebben ze wel iemand voor denk ik, ik heb mn handen vol aan t posten van wetenschap op t forum , wel leuk dat je t voorstelt.quote:Op zaterdag 20 september 2014 06:03 schreef SiGNe het volgende:
Ik zie dat je er enorm mee bezig bent, erg tof.. ik hou wel van dit soort nieuws.
Ik zou het eigenlijk wel leuk vinden als er meer van dit soort nieuws ook de frontpage zou bereiken, misschien vind je het leuk om Fok van dit soort wetenschappelijk nieuws wil voorzien? op de Frontpage dan.
http://www.kijkmagazine.n(...)op-maan-van-jupiter/quote:Platen verschuiven op maan van Jupiter
Geschreven op 9 september 2014 door KIJK-redactie
Jaren werd gedacht dat plaattektoniek iets unieks was voor onze aarde, maar ook op Jupiters maan ‘Europa’ zou het voorkomen.
Vorig jaar was n van de manen van Jupiter genaamd Europa al in het nieuws: er zou water verdampen op het hemellichaam. Alsof dit nog niet bijzonder genoeg is, hebben onderzoekers van de Johns Hopkins Universiteit nu ontdekt dat grote platen van ijs over elkaar heen schuiven op deze maan. Nooit eerder werd plaattektoniek ergens anders dan op aarde gesignaleerd.
Als ze dat eens wistenquote:Op zondag 28 september 2014 17:43 schreef Parafernalia het volgende:
Hoeveel superclusters bestaan er?
lekker uitgebreid, diepgaand artikelquote:Op maandag 14 juli 2014 13:15 schreef Aether het volgende:
How Deep Does the Multiverse Go?
Our observable Universe is a pretty impressive entity: extending 46 billion light-years in all directions, filled with hundreds of billions of galaxies and having been around for nearly 14 billion years since the Big Bang.
But what lies beyond it? Sure, there's probably more Universe just like ours that's unobservable, but what about the multiverse? Finally, a treatment that delineates the difference between the ideas that are thrown around and explains what's accepted as valid, what's treated as speculative, and what's completely unrelated to anything that could conceivably ever be observed from within our Universe.
quote:'Wind op planeet WASP-43b joelt met snelheid van geluid'
Wetenschappers hebben de weersomstandigheden op de planeet WASP-43b in kaart gebracht. Dat is niet eerder zo nauwkeurig gedaan bij een planeet in een ander stelsel, meldden de onderzoekers.
De wind op WASP-43b joelt met de snelheid van het geluid; ruim 1.200 kilometer per uur. De temperatuur is meer dan 1.500 graden boven nul, ''heet genoeg om ijzer te smelten".
WASP-43b is ongeveer even groot als Jupiter, maar twee keer zo zwaar omdat de planeet bestaat uit dichte wolken gas. ''Er is niets aan de oppervlakte te zien, zoals oceanen of werelddelen", aldus de Amerikaanse ruimtevaartorganisatie NASA.
Het onderzoek werd verricht met de ruimtetelescoop Hubble.
quote:
checkquote:Op maandag 13 oktober 2014 11:43 schreef ExperimentalFrentalMental het volgende:
[..]
mooi, zulk nieuws mag voortaan in het Exo-planeten topic
W&T / [CENTRAAL] Exo-Planeten Topic #2
quote:Mysterieus object is mogelijk 'verstoten' supermassief zwart gat
Astronomen hebben mogelijk een superzwaar zwart gat opgespoord dat bij een botsing tussen twee sterrenstelsels de ruimte in is geslingerd. Het object bevindt zich op een afstand van 90 miljoen lichtjaar van de aarde.
Als twee sterrenstelsels met elkaar in botsing komen, versmelten ze tot n groter stelsel. En als zich in het centrum van beide stelsels een superzwaar zwart gat bevindt, zullen ook die normaal gesproken 'fuseren'. Bij dat proces kunnen echter zwaartekrachtsgolven (vervormingen van ruimte en tijd) optreden die z hevig zijn dat een van de zwarte gaten wordt verstoten.
Tot nu toe is geen enkel voorbeeld van zo'n eenzaam superzwaar zwart gat opgespoord. Maar daar lijkt nu verandering in te zijn gekomen.
Een internationaal team van astronomen heeft met behulp van de Keck-telescoop op Hawa vastgesteld dat het object SDSS 1133 bezig is om materie uit de buitenste regionen van een naburig klein sterrenstelsel op te slokken. SDSS 1133 is compact en helder, maar lijkt niet omgeven te zijn door een sterrenstelsel.
Volgens de astronomen zou het kunnen gaan om een zwart gat dat uit het dwergstelsel is geslingerd. Er zijn ook andere verklaringen mogelijk, maar die zijn bijna net zo exotisch.
Zo zou SDSS 1133 ook een bijzonder soort supernova-explosie kunnen zijn: uit archiefbeelden blijkt dat het object dertien jaar geleden op zijn helderst was, maar ook al lang vr die tijd waarneembaar was. Dat zou betekenen dat het om een zware ster gaat die sinds 1950 een reeks uitbarstingen heeft vertoond, om uiteindelijk pas in 2001 als supernova te exploderen.
Als het inderdaad om een supernova gaat, is het een van de hevigste sterexplosies die ooit zijn waargenomen. Vervolgwaarnemingen met de Hubble-ruimtetelescoop, die voor volgend jaar op het programma staan, moeten uitsluitsel geven.
Dat moet een spektakel zijn geweest mocht je toeschouwer zijnquote:
Goeie zaak!quote:Op dinsdag 2 december 2014 21:35 schreef voetbalmanager2 het volgende:
Europa gaat werken aan nieuwe Arianeraket
[ afbeelding ]
Europese ministers hebben dinsdag ingestemd met het plan een nieuwe Arianeraket te ontwikkelen. Die wordt als Ariane 6 de opvolger van de succesvolle Ariane 5. Het plan kost 4,3 miljard euro volgens ESA-baas Jean-Jaques Dordain. De bewindslieden waren in Luxemburg bijeen in het kader van de Europese Ruimtevaartorganisatie (ESA).
Het project moet een raket opleveren die straks goed kan concurreren. De eerste test met de draagraket zou in 2020 in Frans Guyana worden gedaan. De ministers stemden ook in met de verdere exploitatie van raket Ariane-5 en van een lichtere versie, de Vega.
De eerste Europese raket die ESA met succes lanceerde was de Ariane 1, 24 december precies 35 jaar geleden. De grootste ESA-vestiging staat in Noordwijk. De Nederlandse minister van Economische Zaken beklemtoonde in het weekeinde nog het economisch belang van ESA en dat van de ruimtevaart voor ons land.
(telegraaf.nl)
quote:Pluto-Bound Spacecraft Ends Hibernation To Start Mission
NASA's New Horizons spacecraft awoke from hibernation on Saturday and sent a radio confirmation that it had successfully turned itself back on one and a half hours later. The spacecraft has been traveling for nine years across the solar system towards its destination, Pluto. From the article: "In 2006, with New Horizons already on its way, Pluto was stripped of its title as the ninth planet in the solar system and became a dwarf planet, of which more than 1,000 have since been discovered in the Kuiper Belt. With New Horizons approaching Pluto's doorstep, scientists are eager for their first close-up look at this unexplored domain."
Daar hebben we een apart topic voor beste Aetherquote:
Forum Opties | |
---|---|
Forumhop: | |
Hop naar: |