abonnement Unibet Coolblue
pi_131962942
quote:
0s.gif Op donderdag 3 oktober 2013 20:57 schreef Parafernalia het volgende:

[..]

[..]

Dat snap ik niet? Het heelal deed al zoveel miljard jaar uit?

Hoe snel gaat dat uitdijen eigenlijk?
Waarschijnlijk kun je het antwoord hier vindenhttp://www.wetenschapsfor(...)er-gemeten-dan-ooit/
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_131962967
07-10-2013

Rotatie Mercurius verklaard


De kleine planeet Mercurius. (NASA)

Planeetonderzoekers hebben voor het eerst een goede verklaring gevonden voor de bijzondere rotatietoestand van de kleine planeet Mercurius, de binnenste planeet in het zonnestelsel. Mercurius draait in 88 dagen in een vrij excentrische baan rond de zon, en in 58 dagen één maal rond zijn as - precies tweederde van de omlooptijd. Tot op heden kon nooit goed verklaard worden waarom de planeet in deze merkwaardige 'resonantie' terecht is gekomen, in plaats van (bijvoorbeeld) een volledig synchrone rotatie, waarbij omlooptijd en rotatietijd precies even lang duren (zoals het geval is bij de maan).

Onderzoekers van de Universteit van Namen in België hebben nu samen met Braziliaanse en Amerikaanse collega's betere theoretische modellen ontwikkeld voor de respons van een planeet op getijdenkrachten - in dit geval van de zon. Daarbij wordt o.a. nauwkeurig rekening gehouden met de baanexcentriciteit, de temperatuur en de viscositeit van de planeetmantel. In het geval van Mercurius gaat het om getijdenkrachten die tot kleine vervormingen in de vaste mantel leiden. Net als de getijden in de aardse oceanen verplaatsen die vervormingen zich over het planeetoppervlak, wat tot vertraging van de oorspronkelijk snellere rotatie leidt.

Uit de nieuwe berekeningen, die vandaag gepresenteerd zijn op de 45ste bijeenkomst van de Division for Planetary Sciences (DPS) van de American Astronomical Society in Denver, Colorado, blijkt dat een 2:3-resonantie voor Mercurius inderdaad de meest waarschijnlijke uitkomst van het subtiele getijdenspel is. Een van de implicaties van het nieuwe model is dat de vorming van de grote metaalkern van Mercurius - door het naar binnen zakken van zware materialen in de nog vloeibare planeet - vermoedelijk pas plaatsvond nadat Mercurius in de huidige rotatietoestand was 'gevangen'.

De onderzoekers voorspellen dat vergelijkbare 2:3-resonanties ook aangetroffen zullen worden bij aardse planeten die op kleine afstand rond andere sterren bewegen. (GS)

(allesoversterrnekunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_132052032
<a href="http://www.vwkweb.nl/" rel="nofollow" target="_blank">Vereniging voor weerkunde en klimatologie</a>
<a href="http://www.estofex.org/" rel="nofollow" target="_blank">ESTOFEX</a>
pi_132198385
_O_
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_132198465
15-10-2013

Rusland wil maan van Mars verkennen

Rusland gaat een tweede poging wagen om bodemmonsters te verzamelen op Phobos, een van de manen van Mars.


Foto: AFP

Dat heeft het Russische persbureau RIA Novosti gemeld. De eerste poging in 2011 mislukte. Het ruimtevaartuig stortte toen uiteindelijk neer op de aarde.

De missie moet plaatsvinden tussen 2020 en 2022, zei Lev Zeljoni, de directeur van het Russische Instituut voor Ruimteonderzoek, op een persconferentie.

Aangenomen wordt dat de maan, waarvan de naam Phobos 'angst' betekent in het Grieks, een asteroïde is die in het zwaartekrachtveld van Mars vastzit. Zeljoni en andere wetenschappers denken dat verkenning van de maan tot nieuwe inzichten over de vroege dagen van het zonnestelsel kan leiden.

In november 2011 lanceerde Rusland een ruimtevaartuig om Phobos te verkennen. Er was echter een mankement in een van de raketten en het ruimteschip strandde in een baan om de aarde. Twee maanden later stortte hij neer.

Door: Novum

(nu.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_132202824
En als er iets is wat de moeite is om er te gaan delven.. claimt Rusland Phobos voor zich op.
<a href="http://www.vwkweb.nl/" rel="nofollow" target="_blank">Vereniging voor weerkunde en klimatologie</a>
<a href="http://www.estofex.org/" rel="nofollow" target="_blank">ESTOFEX</a>
pi_132256224
16-10-2013

Oplossing-vraagstuk is een stapje dichterbij


De (waarschijnlijke) voorloper van supernova iPTF13bvn. (I. Arcavi)

Amerikaanse astronomen zijn er voor het eerst in geslaagd om de voorloper van een supernova-explosie van type Ib op te sporen. De ontdekking kan meer duidelijkheid geven over de oorsprong van deze supernova’s.

Op 15 juni van dit jaar ontplofte er een ster in het (relatief) nabije sterrenstelsel NGC 5806. De gebeurtenis werd geregistreerd door de intermediate Palomar Transient Factory (iPTF), een geautomatiseerd zoekprogramma dat speciaal is gericht op het opsporen van hemelobjecten die plotselinge helderheidsveranderingen vertonen. De iPTF-survey wordt uitgevoerd met de 1,2-meter Samuel Oschin-telescoop op Palomar Mountain (Californië), die elke heldere nacht een flink stuk hemel afspeurt.

De supernova van 15 juni, die de aanduiding iPTFbvn heeft gekregen, bleek van het type Ib te zijn. Supernova’s van dit type zijn talrijk, maar waardoor ze worden veroorzaakt is nog steeds niet helemaal duidelijk. Uit hun spectra kan worden afgeleid dat het gaat om zware sterren die hun buitenste, waterstofrijke lagen hebben afgestoten.

Een veelbelovende categorie sterren die aan dit signalement voldoen is die van de Wolf-Rayet-sterren. Dat zijn zeer hete sterren die tien keer zo zwaar zijn als onze zon en duizenden keren helderder. Wolf-Rayet-sterren produceren zo’n sterke sterrenwind, dat ze hun omhulsel van waterstof wegblazen. Het ligt dus voor de hand om deze sterren in verband te brengen met supernova’s van type Ib. Maar harde bewijzen ontbraken tot nu toe.

De astronomen hebben in het beeldarchief van de Hubble-ruimtetelescoop nu echter een ster opgespoord die (in 2005) precies op de plek van supernova iPTFbvn stond. De ster lijkt inderdaad de kenmerken van een Wolf-Rayet-ster te vertonen. Het wachten is nu op het uitdoven van de ‘nagloed’ van de supernova: als het inderdaad om een Wolf-Rayet-ster ging, is daar na de explosie niets van overgebleven. (EE)

(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_132270935
Most distant gravitational lens helps weigh galaxies
but deepens a galactic mystery



quote:
An international team of astronomers has found the most distant gravitational lens yet — a galaxy that, as predicted by Albert Einstein’s general theory of relativity, deflects and intensifies the light of an even more distant object. The discovery provides a rare opportunity to directly measure the mass of a distant galaxy. But it also poses a mystery: lenses of this kind should be exceedingly rare. Given this and other recent finds, astronomers either have been phenomenally lucky — or, more likely, they have underestimated substantially the number of small, very young galaxies in the early Universe.

Light is affected by gravity, and light passing a distant galaxy will be deflected as a result. Since the first find in 1979, numerous such gravitational lenses have been discovered. In addition to providing tests of Einstein's theory of general relativity, gravitational lenses have proved to be valuable tools. Notably, one can determine the mass of the matter that is bending the light — including the mass of the still-enigmatic dark matter, which does not emit or absorb light and can only be detected via its gravitational effects. The lens also magnifies the background light source, acting as a "natural telescope" that allows astronomers a more detailed look at distant galaxies than is normally possible.

Gravitational lenses consist of two objects: one is further away and supplies the light, and the other, the lensing mass or gravitational lens, which sits between us and the distant light source, and whose gravity deflects the light. When the observer, the lens, and the distant light source are precisely aligned, the observer sees an Einstein ring: a perfect circle of light that is the projected and greatly magnified image of the distant light source.

Now, astronomers have found the most distant gravitational lens yet. Lead author Arjen van der Wel (Max Planck Institute for Astronomy, Heidelberg, Germany) explains: "The discovery was completely by chance. I had been reviewing observations from an earlier project when I noticed a galaxy that was decidedly odd. It looked like an extremely young galaxy, but it seemed to be at a much larger distance than expected. It shouldn't even have been part of our observing programme!”

Van der Wel wanted to find out more and started to study images taken with the Hubble Space Telescope as part of the CANDELS and COSMOS surveys. In these pictures the mystery object looked like an old galaxy, a plausible target for the original observing programme, but with some irregular features which, he suspected, meant that he was looking at a gravitational lens. Combining the available images and removing the haze of the lensing galaxy's collection of stars, the result was very clear: an almost perfect Einstein ring, indicating a gravitational lens with very precise alignment of the lens and the background light source [1].

The lensing mass is so distant that the light, after deflection, has travelled 9.4 billion years to reach us [2]. Not only is this a new record, the object also serves an important purpose: the amount of distortion caused by the lensing galaxy allows a direct measurement of its mass. This provides an independent test for astronomers' usual methods of estimating distant galaxy masses — which rely on extrapolation from their nearby cousins. Fortunately for astronomers, their usual methods pass the test.

But the discovery also poses a puzzle. Gravitational lenses are the result of a chance alignment. In this case, the alignment is very precise. To make matters worse, the magnified object is a starbursting dwarf galaxy: a comparatively light galaxy (it has only about 100 million solar masses in the form of stars [3]), but extremely young (about 10-40 million years old) and producing new stars at an enormous rate. The chances that such a peculiar galaxy would be gravitationally lensed is very small. Yet this is the second starbursting dwarf galaxy that has been found to be lensed. Either astronomers have been phenomenally lucky, or starbursting dwarf galaxies are much more common than previously thought, forcing astronomers to re-think their models of galaxy evolution.

Van der Wel concludes: "This has been a weird and interesting discovery. It was a completely serendipitous find, but it has the potential to start a new chapter in our description of galaxy evolution in the early Universe."

Notes

[1] The two objects are aligned to better than 0.01 arcseconds — equivalent to a one millimetre separation at a distance of 20 kilometres.

[2] This time corresponds to a redshift z = 1.53. This can be compared with the total age of the Universe of 13.8 billion years. The previous record holder was found thirty years ago, and it took less than 8 billion years for its light to reach us (a redshift of about 1.0).

[3] For comparison, the Milky Way is a large spiral galaxy with at least one thousand times greater mass in the form of stars than this dwarf galaxy.
<a href="http://www.vwkweb.nl/" rel="nofollow" target="_blank">Vereniging voor weerkunde en klimatologie</a>
<a href="http://www.estofex.org/" rel="nofollow" target="_blank">ESTOFEX</a>
pi_132357669
Een schitterende mozaïek van Saturnus, van bovenaf gefotografeerd
20 oktober 2013 door Arie Nouwen

klikbaar


Op donderdag 10 oktober 2013 vloog de sonde Cassini boven de noordpool van de planeet Saturnus en vanaf daar had ‘ie een schitterende blik op het noordelijk halfrond van Saturnus en op zijn ringen. Er werden 12 zwart-wit foto’s gemaakt, die met toepassing van rood-, groen- en blauwfilters werden ingekleurd. Vervolgens was amateur-fotobewerker Gordan Ugarkovic zo vriendelijk om van deze raw-foto’s één majestueuze foto te maken, hierboven te bewonderen – dubbelklikken voor de ooooooooohhhhhh-versie, 4000 x 3200 pixels groot. Op de noordpool zelf is heel goed in lichtblauw de hexagonale vortex te zien, een gigantische orkaan die daar al heel lang woedt. Phil Plait beschrijft op zijn website Bad Astronomy de foto tot in alle details.

[ Bericht 5% gewijzigd door -CRASH- op 20-10-2013 14:30:08 ]
<a href="http://www.vwkweb.nl/" rel="nofollow" target="_blank">Vereniging voor weerkunde en klimatologie</a>
<a href="http://www.estofex.org/" rel="nofollow" target="_blank">ESTOFEX</a>
pi_132384402
19-10-2013

EuroVenus wil drie jaar lang planeet Venus bestuderen


Een beeld van de planeet Venus vanuit het ISS. © epa.

Met EuroVenus wil een groep planeetwetenschappers drie jaar lang de atmosfeer en winden van de planeet Venus bestuderen. Bij het project met steun van de Europese Commissie is ook België betrokken.

EuroVenus stoelt op twee soorten observaties. Vooreerst is er de in 2005 gelanceerde Europese sonde Venus Express waarvan de missie in juni tot 2015 is verlengd en die de enige is die momenteel rond de planeet draait. Simultaan zijn er observaties met grondtelescopen zoals de ALMA in Chili.

"Venus heeft waarschijnlijk nog veel te ontsluieren geheimen", zegt Thomas Widemann van het Observatorium, het project leidend dat 2,2 miljoen euro van de Europese Commissie kreeg. Er werken zes onderzoekscentra mee, waaronder ook het Belgisch Instituut voor Ruimte-Aëronomie (BIRA) in Ukkel.

Onherbergzaam
Venus is op hetzelfde moment als de Aarde ontstaan, en wellicht uit dezelfde materialen. De diameter en massa van beide planeten gelijken op elkaar, maar toch is Venus - onder meer door zijn gigantisch broeikaseffect - een volslagen onherbergzaam hemellichaam geworden. Wat de wetenschappers bijzonder intrigeert zijn de winden op Venus.

(HLN)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
  maandag 21 oktober 2013 @ 10:19:46 #61
258756 Unmountable
Thinking out of your mind!
pi_132386015
quote:
Astronomen ontdekken flinke planetoïde nabij de aarde



Astronomen hebben nabij de aarde een flinke ruimtesteen ontdekt. Het gaat om een planetoïde die ongeveer 400 meter groot is. De steen kwam half september redelijk dicht bij de aarde in de buurt en zal dat in 2032 opnieuw doen.

De planetoïde draagt de naam 2013 TV135. Het is één van de 10.332 aardscheerders die astronomen tot op heden ontdekt hebben. En net als al die aardscheerders komt er een moment waarop 2013 TV135 relatief dicht bij de aarde in de buurt komt. De laatste keer dat de planetoïde over onze aarde scheerde, was op 16 september van dit jaar, zo stellen de onderzoekers nadat ze de baan van de planetoïde bestudeerd hebben. Half september was de afstand tussen de aarde en de planetoïde met een slordige 6,7 miljoen kilometer het kleinst.

De planetoïde werd op 8 oktober ontdekt en sindsdien nauwlettend in de gaten gehouden. De onderzoekers proberen zo de baan van de planetoïde te achterhalen. Hoe meer observaties, hoe nauwkeuriger de astronomen de baan kunnen vaststellen. Voorlopig wijzen de observaties erop dat de planetoïde in 2032 opnieuw bij de aarde in de buurt zal komen.

Maar: dat is zeker geen reden voor paniek, zo benadrukt NASA. Voorlopig schat de ruimtevaartorganisatie de kans dat de planetoïde in 2032 op aarde zal inslaan heel klein. Ongeveer één op 63.000, om precies te zijn. “Om het anders te stellen: dat betekent dat de kans dat er in 2032 geen inslag zal plaatsvinden ongeveer 99,998 procent is,” benadrukt onderzoeker Don Yeomans. Naar verwachting wordt de kans op een inslag alleen maar kleiner naarmate de onderzoekers een nauwkeuriger beeld van de baan van 2013 TV135 krijgen.

Bron
Rozen zijn tieten, viooltjes zijn tieten, ik hou van tieten, tieten.
pi_132440430
COMET EXPLOSION:

Almost 450 million km from Earth, Comet C/2012 X1 (LINEAR) has exploded. Amateur astronomers are reporting a 100-fold increase in the comet's brightness compared to predictions, and the comet's atmosphere or "coma" now resembles that of exploding Comet 17P/Holmes in 2007. Using a remotely-controlled 0.5 meter telescope in New Mexico, European observers Ernesto Guido, Martino Nicolini and Nick Howes took this picture of the spherical explosion on Oct 21st:



"The predicted magnitude of the comet on Oct. 20th was about +14," says Guido. "Now it is close to +8.5." This is below the threshold for naked-eye visibility, but bright enough for backyard telescopes equipped with digital cameras.

Prompted by the reports of Guido et al, Romanian amateur astronomer Maximilian Teodorescu observed the comet on Oct. 22nd, confirming its brightness and spherical structure: image. "It looked exactly like Comet Holmes back in 2007," says Teodorescu.

Located in the constellation Coma Berenices, Comet LINEAR X1 rises in the east about an hour before the sun. The low altitude of the comet in morning twilight is a challenge. "I could not see the comet through the eyepiece of my 4.5 inch refracting telescope," adds Teodorescu, "but the camera detected it easily enough."

The outburst does not necessarily signal a disintegration of the comet. Possibly, a local vein or cavern of deep ice in the comet's nucleus has been exposed to sunlight. Rapid evaporation of fragile ices could account for the comet's bigger- and brighter-than-expected atmosphere. Monitoring in the nights ahead might reveal clues to what happened ... and when.
<a href="http://www.vwkweb.nl/" rel="nofollow" target="_blank">Vereniging voor weerkunde en klimatologie</a>
<a href="http://www.estofex.org/" rel="nofollow" target="_blank">ESTOFEX</a>
pi_132464831
22-10-2013

De Melkweg deint


Bewegingen van sterren in de buurt van de zon; de pijlen geven de richting aan, de kleuren de snelheid. (AIP)

Een internationaal team van astronomen, onder wie Amina Helmi van de Rijksuniversiteit Groningen, heeft ontdekt dat de Melkweg een golfbeweging maakt. Het team heeft voor deze ontdekking gebruik gemaakt van het RAdial Velocity Experiment (RAVE) dat een half miljoen sterren rond de zon in kaart heeft gebracht. Uit het onderzoek blijkt dat de Melkweg - buiten de bekende rotatie rond het galactisch centrum - loodrecht op het galactisch vlak beweegt. Het onderzoek is gepubliceerd in het tijdschrift Monthly Notices of the Royal Astronomical Society.

De astronomen brachten de snelheden in kaart van sterren in een driedimensionale regio rond de zon, die een gebied beslaat met een straal van 6500 lichtjaar, en tot een kwart van de afstand tot het Melkwegcentrum reikt. Het team gebruikte een klasse van rode reuzensterren (zogeheten 'red clumpsterren'), die bijna allemaal even helder zijn, waardoor het het mogelijk is om de afstand tot deze sterren vast te stellen. De snelheden die zijn bepaald met RAVE werden gecombineerd met gegevens van andere surveys, waardoor met een ongekend groot aantal red clumpsterren driedimensionale snelheden in een groot gebied rond de zon konden worden bestudeerd.

Uit de analyse blijkt dat de Melkweg niet alleen rond zijn centrum draait, maar ook kleine golvende of zuigende bewegingen maakt. Ons sterrenstelsel gedraagt zich als een enorme vlag die wappert langs het galactisch vlak. Het chaotische golfpatroon ontstaat door krachten uit verschillende richtingen. De bron van de krachten is nog niet bekend. Mogelijk veroorzaken de spiraalarmen de golfbewegingen, maar een andere verklaring zou kunnen zijn dat een klein melkwegstelsel door het onze beweegt.

De driedimensionale bewegingspatronen vertonen ingewikkelde structuren. De opwaartse en neerwaartse snelheden laten een golfachtige beweging zien, met sterren die naar binnen en naar buiten worden geslingerd. “Vroeger dachten we dat de Melkweg een stabiel en tijdonafhankelijk systeem was, maar nu zien we dat er processen gaande zijn die we nog niet zo goed begrijpen, en die leiden tot deze complexe patronen die we niet hadden verwacht”, zegt Helmi. "We willen de driedimensionale modellen van de Melkweg nu verder verfijnen om de snelheidsverdeling van sterren in de Melkweg werkelijk te kunnen doorgronden."

(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_132518545
Vanmorgen rond 0730 zag ik een helder object hoog in de zuid-zuidoostelijke hemel, linksboven (meer links dan boven) de maan. Ik denk dat dit een planeet was, gezien de helderheid en het feit dat het object niet 'flikkerde'.

Kan iemand me vertellen welke planeet (of ster) ik gezien heb?
pi_132537257
quote:
7s.gif Op donderdag 24 oktober 2013 17:20 schreef Sloggi het volgende:
Vanmorgen rond 0730 zag ik een helder object hoog in de zuid-zuidoostelijke hemel, linksboven (meer links dan boven) de maan. Ik denk dat dit een planeet was, gezien de helderheid en het feit dat het object niet 'flikkerde'.

Kan iemand me vertellen welke planeet (of ster) ik gezien heb?
Het zou Venus kunnen wezen, maar pin me er niet op vast.

edit: vrijdag 25 oktober 2013
Linksboven de opkomende maan zie je de heldere planeet Jupiter. Kijk rond middernacht, vrij laag aan de oostnoordoostelijke hemel.

met dank aan ExperimentalFrentalMental
Herman Finkers... He buurman, ik hier ?
pi_132541004
24-10-2013

Oeroud sterrenstelsel ontdekt


Een impressie van z8_GND_5296. © Wikimedia.

Amerikaanse wetenschappers hebben mogelijk het oudste sterrenstelsel ooit gevonden. Ze zagen een stelsel uit de beginjaren van het heelal. Het licht ervan heeft er meer dan 13 miljard jaar over gedaan om de aarde te bereiken, zo schrijven ze in het gezaghebbende wetenschapsblad Nature.

Ter illustratie: licht legt per seconde een afstand van bijna 300.000 kilometer af.

Het stelsel kreeg de naam z8_GND_5296 mee. Toen het zijn licht uitzond, was het heelal pas 700 miljoen jaar oud. Door zijn jonge leeftijd is het gevonden stelsel heel actief. Elk jaar ontstaan er ongeveer 300 nieuwe sterren. In onze Melkweg gebeurt dat een of twee keer per jaar.

Of de onderzoekers echt het record hebben, weten ze niet helemaal zeker. Andere stelsels zijn ook kandidaat, "maar dit is het verste en oudste stelsel waarvan de afstand definitief vaststaat", aldus de wetenschappers.

Oeroude stelsels geven wetenschappers een inkijkje in het ontstaan van het heelal. De Amerikaanse krant Washington Post stelt het zo: "In mensentermen is de ontdekking vergelijkbaar met een 80-jarige die beelden terugziet van zijn 4de verjaardag."

Met de omstandigheden van toen kunnen de astronomen de situatie nu beter begrijpen. Het probleem is echter dat hoe verder ze terugkijken, hoe moeilijker dat wordt. In de beginjaren was het heelal immers een ondoorzichtige wolk waterstof. Die nevel verduistert het licht.

(HLN)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_132541124
quote:
7s.gif Op donderdag 24 oktober 2013 17:20 schreef Sloggi het volgende:
Vanmorgen rond 0730 zag ik een helder object hoog in de zuid-zuidoostelijke hemel, linksboven (meer links dan boven) de maan. Ik denk dat dit een planeet was, gezien de helderheid en het feit dat het object niet 'flikkerde'.

Kan iemand me vertellen welke planeet (of ster) ik gezien heb?
quote:
0s.gif Op vrijdag 25 oktober 2013 00:59 schreef humorduck28 het volgende:

[..]

Het zou Venus kunnen wezen, maar pin me er niet op vast.

edit: vrijdag 25 oktober 2013
Linksboven de opkomende maan zie je de heldere planeet Jupiter. Kijk rond middernacht, vrij laag aan de oostnoordoostelijke hemel.

met dank aan ExperimentalFrentalMental

waarschijnlijk Mars :)

donderdag 24 oktober 2013
Bij het aanbreken van de ochtendschemering, rond 06.30 uur, staat de rode planeet Mars hoog in het oostzuidoosten, linksonder de blauwwitte hoofdster Regulus van het sterrenbeeld Leeuw.
(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_132541641
quote:
0s.gif Op vrijdag 25 oktober 2013 09:45 schreef ExperimentalFrentalMental het volgende:

[..]

[..]

waarschijnlijk Mars :)

donderdag 24 oktober 2013
Bij het aanbreken van de ochtendschemering, rond 06.30 uur, staat de rode planeet Mars hoog in het oostzuidoosten, linksonder de blauwwitte hoofdster Regulus van het sterrenbeeld Leeuw.
(allesoversterrenkunde)
Maar de maan staat (stond de afgelopen 2 nachten) niet bij mars. Maar bij Jupiter
<a href="http://www.vwkweb.nl/" rel="nofollow" target="_blank">Vereniging voor weerkunde en klimatologie</a>
<a href="http://www.estofex.org/" rel="nofollow" target="_blank">ESTOFEX</a>
pi_132553686
Dus....?
pi_132569974
Dan zal het wel Jupiter zijn geweest maar dan heb je niet naar het noordoosten gekeken :)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_132576969
quote:
0s.gif Op vrijdag 25 oktober 2013 23:43 schreef ExperimentalFrentalMental het volgende:
Dan zal het wel Jupiter zijn geweest maar dan heb je niet naar het noordoosten gekeken :)
Het was rond 0730 en het was het zuidoosten (grofweg).
pi_132582353
Ik bdoelde te zeggen dat je dan Jupiter hebt gezien maar niet naar het zuidoosten hebt gekeken ; maar naar het noordoosten :)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_132593423
Zullen we maar zeggen Zuid-zuid-West
Je kunt het zelf nakijken op de Interactive sterrenkaart
Scrol naar onder en stel de datum en tijd in
<a href="http://www.vwkweb.nl/" rel="nofollow" target="_blank">Vereniging voor weerkunde en klimatologie</a>
<a href="http://www.estofex.org/" rel="nofollow" target="_blank">ESTOFEX</a>
pi_132658127
^O^
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_132658201
25-10-2013

Zo ziet de koudste plek (-272,15 graden) in het heelal eruit


In het blauw zijn de waarnemingen van de Hubble-ruimtetelescoop te zien en in het rood de waarnemingen van de ALMA-telescoop. © Bill Saxton; NRAO/AUI/NSF; NASA/Hubble; Raghvendra Sahai.

Astronomen hebben met behulp van de Alma-telescoop nieuw licht geworpen op de koudste plek in het heelal, oftewel de Boemerangnevel. Deze nevel is met een temperatuur van één Kelvin (-272,15 graden Celsius) het koudst bekende object in het universum.

De nevel dankt zijn naam aan zijn vorm, tenminste, zoals de nevel oorspronkelijk werd waargenomen met telescopen vanaf de aarde, toen had de nevel een scheve vorm. Later bleek, met behulp van waarnemingen van de Hubble-ruimtetelescoop, dat de nevel meer de vorm van een zandloper had.

Met de nieuwe waarnemingen van de Alma-telescoop (Atacama Large Millimeter/submillimeter Array) werd de vorm van de Boemerangnevel nog duidelijker, doordat deze telescoop wel het vermogen heeft om het extreem koude moleculaire gas in de nevel te zien (op de foto in het rood). De 'taille' van de nevel blijkt helemaal niet zo smal als een zandloper, maar een stuk breder.

Randen warmen op
Uit het nieuwe onderzoek blijkt daarnaast ook dat de buitenste rand van de Boemerangnevel langzaamaan begint op te warmen. Ook al blijft de temperatuur nog steeds iets kouder dan die van de kosmische achtergrondstraling (de warmtestraling die kort na de oerknal werd uitgezonden) van het heelal.

De Boemerangnevel is een planetaire nevel die zich op een afstand van ongeveer 5000 lichtjaar van de aarde bevindt in het sterrenbeeld Centaur. Een planetaire nevel ontstaat als de centrale ster tijdens haar laatste levensfase een veelkleurige gasnevel uitstoot.

Oudere beelden van de Boemerangnevel:


© NASA, ESA and The Hubble Heritage Team (STScI/AURA) .



(HLN)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
abonnement Unibet Coolblue
Forum Opties
Forumhop:
Hop naar:
(afkorting, bv 'KLB')