W&T Wetenschap & Technologie
Een plek om te discussiëren over wetenschappelijke onderwerpen, wetenschappelijke problemen, technologische projecten en grootse uitvindingen.
Waarschijnlijk kun je het antwoord hier vindenhttp://www.wetenschapsfor(...)er-gemeten-dan-ooit/quote:Op donderdag 3 oktober 2013 20:57 schreef Parafernalia het volgende:
[..]
[..]
Dat snap ik niet? Het heelal deed al zoveel miljard jaar uit?
Hoe snel gaat dat uitdijen eigenlijk?
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
07-10-2013
Rotatie Mercurius verklaard
De kleine planeet Mercurius. (NASA)
Planeetonderzoekers hebben voor het eerst een goede verklaring gevonden voor de bijzondere rotatietoestand van de kleine planeet Mercurius, de binnenste planeet in het zonnestelsel. Mercurius draait in 88 dagen in een vrij excentrische baan rond de zon, en in 58 dagen één maal rond zijn as - precies tweederde van de omlooptijd. Tot op heden kon nooit goed verklaard worden waarom de planeet in deze merkwaardige 'resonantie' terecht is gekomen, in plaats van (bijvoorbeeld) een volledig synchrone rotatie, waarbij omlooptijd en rotatietijd precies even lang duren (zoals het geval is bij de maan).
Onderzoekers van de Universteit van Namen in België hebben nu samen met Braziliaanse en Amerikaanse collega's betere theoretische modellen ontwikkeld voor de respons van een planeet op getijdenkrachten - in dit geval van de zon. Daarbij wordt o.a. nauwkeurig rekening gehouden met de baanexcentriciteit, de temperatuur en de viscositeit van de planeetmantel. In het geval van Mercurius gaat het om getijdenkrachten die tot kleine vervormingen in de vaste mantel leiden. Net als de getijden in de aardse oceanen verplaatsen die vervormingen zich over het planeetoppervlak, wat tot vertraging van de oorspronkelijk snellere rotatie leidt.
Uit de nieuwe berekeningen, die vandaag gepresenteerd zijn op de 45ste bijeenkomst van de Division for Planetary Sciences (DPS) van de American Astronomical Society in Denver, Colorado, blijkt dat een 2:3-resonantie voor Mercurius inderdaad de meest waarschijnlijke uitkomst van het subtiele getijdenspel is. Een van de implicaties van het nieuwe model is dat de vorming van de grote metaalkern van Mercurius - door het naar binnen zakken van zware materialen in de nog vloeibare planeet - vermoedelijk pas plaatsvond nadat Mercurius in de huidige rotatietoestand was 'gevangen'.
De onderzoekers voorspellen dat vergelijkbare 2:3-resonanties ook aangetroffen zullen worden bij aardse planeten die op kleine afstand rond andere sterren bewegen. (GS)
(allesoversterrnekunde)
Rotatie Mercurius verklaard
De kleine planeet Mercurius. (NASA)
Planeetonderzoekers hebben voor het eerst een goede verklaring gevonden voor de bijzondere rotatietoestand van de kleine planeet Mercurius, de binnenste planeet in het zonnestelsel. Mercurius draait in 88 dagen in een vrij excentrische baan rond de zon, en in 58 dagen één maal rond zijn as - precies tweederde van de omlooptijd. Tot op heden kon nooit goed verklaard worden waarom de planeet in deze merkwaardige 'resonantie' terecht is gekomen, in plaats van (bijvoorbeeld) een volledig synchrone rotatie, waarbij omlooptijd en rotatietijd precies even lang duren (zoals het geval is bij de maan).
Onderzoekers van de Universteit van Namen in België hebben nu samen met Braziliaanse en Amerikaanse collega's betere theoretische modellen ontwikkeld voor de respons van een planeet op getijdenkrachten - in dit geval van de zon. Daarbij wordt o.a. nauwkeurig rekening gehouden met de baanexcentriciteit, de temperatuur en de viscositeit van de planeetmantel. In het geval van Mercurius gaat het om getijdenkrachten die tot kleine vervormingen in de vaste mantel leiden. Net als de getijden in de aardse oceanen verplaatsen die vervormingen zich over het planeetoppervlak, wat tot vertraging van de oorspronkelijk snellere rotatie leidt.
Uit de nieuwe berekeningen, die vandaag gepresenteerd zijn op de 45ste bijeenkomst van de Division for Planetary Sciences (DPS) van de American Astronomical Society in Denver, Colorado, blijkt dat een 2:3-resonantie voor Mercurius inderdaad de meest waarschijnlijke uitkomst van het subtiele getijdenspel is. Een van de implicaties van het nieuwe model is dat de vorming van de grote metaalkern van Mercurius - door het naar binnen zakken van zware materialen in de nog vloeibare planeet - vermoedelijk pas plaatsvond nadat Mercurius in de huidige rotatietoestand was 'gevangen'.
De onderzoekers voorspellen dat vergelijkbare 2:3-resonanties ook aangetroffen zullen worden bij aardse planeten die op kleine afstand rond andere sterren bewegen. (GS)
(allesoversterrnekunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
Binnenkort gaat het gebeuren...
Komeet ISON laat zich zien....
New reseach shows Ison Will survive the Sun and will put on a show!
Lees ook het topic:
W&T / Nieuwe komeet ISON kan helderste in decennia worden?
Komeet ISON laat zich zien....
New reseach shows Ison Will survive the Sun and will put on a show!
Lees ook het topic:
W&T / Nieuwe komeet ISON kan helderste in decennia worden?
<a href="http://www.vwkweb.nl/" rel="nofollow" target="_blank">[b]Vereniging voor weerkunde en klimatologie[/b]</a>
<a href="http://www.estofex.org/" rel="nofollow" target="_blank">[b]ESTOFEX[/b]</a>
<a href="http://www.estofex.org/" rel="nofollow" target="_blank">[b]ESTOFEX[/b]</a>
15-10-2013
Rusland wil maan van Mars verkennen
Rusland gaat een tweede poging wagen om bodemmonsters te verzamelen op Phobos, een van de manen van Mars.
Foto: AFP
Dat heeft het Russische persbureau RIA Novosti gemeld. De eerste poging in 2011 mislukte. Het ruimtevaartuig stortte toen uiteindelijk neer op de aarde.
De missie moet plaatsvinden tussen 2020 en 2022, zei Lev Zeljoni, de directeur van het Russische Instituut voor Ruimteonderzoek, op een persconferentie.
Aangenomen wordt dat de maan, waarvan de naam Phobos 'angst' betekent in het Grieks, een asteroïde is die in het zwaartekrachtveld van Mars vastzit. Zeljoni en andere wetenschappers denken dat verkenning van de maan tot nieuwe inzichten over de vroege dagen van het zonnestelsel kan leiden.
In november 2011 lanceerde Rusland een ruimtevaartuig om Phobos te verkennen. Er was echter een mankement in een van de raketten en het ruimteschip strandde in een baan om de aarde. Twee maanden later stortte hij neer.
Door: Novum
(nu.nl)
Rusland wil maan van Mars verkennen
Rusland gaat een tweede poging wagen om bodemmonsters te verzamelen op Phobos, een van de manen van Mars.
Foto: AFP
Dat heeft het Russische persbureau RIA Novosti gemeld. De eerste poging in 2011 mislukte. Het ruimtevaartuig stortte toen uiteindelijk neer op de aarde.
De missie moet plaatsvinden tussen 2020 en 2022, zei Lev Zeljoni, de directeur van het Russische Instituut voor Ruimteonderzoek, op een persconferentie.
Aangenomen wordt dat de maan, waarvan de naam Phobos 'angst' betekent in het Grieks, een asteroïde is die in het zwaartekrachtveld van Mars vastzit. Zeljoni en andere wetenschappers denken dat verkenning van de maan tot nieuwe inzichten over de vroege dagen van het zonnestelsel kan leiden.
In november 2011 lanceerde Rusland een ruimtevaartuig om Phobos te verkennen. Er was echter een mankement in een van de raketten en het ruimteschip strandde in een baan om de aarde. Twee maanden later stortte hij neer.
Door: Novum
(nu.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
En als er iets is wat de moeite is om er te gaan delven.. claimt Rusland Phobos voor zich op.
<a href="http://www.vwkweb.nl/" rel="nofollow" target="_blank">[b]Vereniging voor weerkunde en klimatologie[/b]</a>
<a href="http://www.estofex.org/" rel="nofollow" target="_blank">[b]ESTOFEX[/b]</a>
<a href="http://www.estofex.org/" rel="nofollow" target="_blank">[b]ESTOFEX[/b]</a>
16-10-2013
Oplossing-vraagstuk is een stapje dichterbij
De (waarschijnlijke) voorloper van supernova iPTF13bvn. (I. Arcavi)
Amerikaanse astronomen zijn er voor het eerst in geslaagd om de voorloper van een supernova-explosie van type Ib op te sporen. De ontdekking kan meer duidelijkheid geven over de oorsprong van deze supernova’s.
Op 15 juni van dit jaar ontplofte er een ster in het (relatief) nabije sterrenstelsel NGC 5806. De gebeurtenis werd geregistreerd door de intermediate Palomar Transient Factory (iPTF), een geautomatiseerd zoekprogramma dat speciaal is gericht op het opsporen van hemelobjecten die plotselinge helderheidsveranderingen vertonen. De iPTF-survey wordt uitgevoerd met de 1,2-meter Samuel Oschin-telescoop op Palomar Mountain (Californië), die elke heldere nacht een flink stuk hemel afspeurt.
De supernova van 15 juni, die de aanduiding iPTFbvn heeft gekregen, bleek van het type Ib te zijn. Supernova’s van dit type zijn talrijk, maar waardoor ze worden veroorzaakt is nog steeds niet helemaal duidelijk. Uit hun spectra kan worden afgeleid dat het gaat om zware sterren die hun buitenste, waterstofrijke lagen hebben afgestoten.
Een veelbelovende categorie sterren die aan dit signalement voldoen is die van de Wolf-Rayet-sterren. Dat zijn zeer hete sterren die tien keer zo zwaar zijn als onze zon en duizenden keren helderder. Wolf-Rayet-sterren produceren zo’n sterke sterrenwind, dat ze hun omhulsel van waterstof wegblazen. Het ligt dus voor de hand om deze sterren in verband te brengen met supernova’s van type Ib. Maar harde bewijzen ontbraken tot nu toe.
De astronomen hebben in het beeldarchief van de Hubble-ruimtetelescoop nu echter een ster opgespoord die (in 2005) precies op de plek van supernova iPTFbvn stond. De ster lijkt inderdaad de kenmerken van een Wolf-Rayet-ster te vertonen. Het wachten is nu op het uitdoven van de ‘nagloed’ van de supernova: als het inderdaad om een Wolf-Rayet-ster ging, is daar na de explosie niets van overgebleven. (EE)
(allesoversterrenkunde)
Oplossing-vraagstuk is een stapje dichterbij
De (waarschijnlijke) voorloper van supernova iPTF13bvn. (I. Arcavi)
Amerikaanse astronomen zijn er voor het eerst in geslaagd om de voorloper van een supernova-explosie van type Ib op te sporen. De ontdekking kan meer duidelijkheid geven over de oorsprong van deze supernova’s.
Op 15 juni van dit jaar ontplofte er een ster in het (relatief) nabije sterrenstelsel NGC 5806. De gebeurtenis werd geregistreerd door de intermediate Palomar Transient Factory (iPTF), een geautomatiseerd zoekprogramma dat speciaal is gericht op het opsporen van hemelobjecten die plotselinge helderheidsveranderingen vertonen. De iPTF-survey wordt uitgevoerd met de 1,2-meter Samuel Oschin-telescoop op Palomar Mountain (Californië), die elke heldere nacht een flink stuk hemel afspeurt.
De supernova van 15 juni, die de aanduiding iPTFbvn heeft gekregen, bleek van het type Ib te zijn. Supernova’s van dit type zijn talrijk, maar waardoor ze worden veroorzaakt is nog steeds niet helemaal duidelijk. Uit hun spectra kan worden afgeleid dat het gaat om zware sterren die hun buitenste, waterstofrijke lagen hebben afgestoten.
Een veelbelovende categorie sterren die aan dit signalement voldoen is die van de Wolf-Rayet-sterren. Dat zijn zeer hete sterren die tien keer zo zwaar zijn als onze zon en duizenden keren helderder. Wolf-Rayet-sterren produceren zo’n sterke sterrenwind, dat ze hun omhulsel van waterstof wegblazen. Het ligt dus voor de hand om deze sterren in verband te brengen met supernova’s van type Ib. Maar harde bewijzen ontbraken tot nu toe.
De astronomen hebben in het beeldarchief van de Hubble-ruimtetelescoop nu echter een ster opgespoord die (in 2005) precies op de plek van supernova iPTFbvn stond. De ster lijkt inderdaad de kenmerken van een Wolf-Rayet-ster te vertonen. Het wachten is nu op het uitdoven van de ‘nagloed’ van de supernova: als het inderdaad om een Wolf-Rayet-ster ging, is daar na de explosie niets van overgebleven. (EE)
(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
Most distant gravitational lens helps weigh galaxies
but deepens a galactic mystery
but deepens a galactic mystery
quote:An international team of astronomers has found the most distant gravitational lens yet — a galaxy that, as predicted by Albert Einstein’s general theory of relativity, deflects and intensifies the light of an even more distant object. The discovery provides a rare opportunity to directly measure the mass of a distant galaxy. But it also poses a mystery: lenses of this kind should be exceedingly rare. Given this and other recent finds, astronomers either have been phenomenally lucky — or, more likely, they have underestimated substantially the number of small, very young galaxies in the early Universe.
Light is affected by gravity, and light passing a distant galaxy will be deflected as a result. Since the first find in 1979, numerous such gravitational lenses have been discovered. In addition to providing tests of Einstein's theory of general relativity, gravitational lenses have proved to be valuable tools. Notably, one can determine the mass of the matter that is bending the light — including the mass of the still-enigmatic dark matter, which does not emit or absorb light and can only be detected via its gravitational effects. The lens also magnifies the background light source, acting as a "natural telescope" that allows astronomers a more detailed look at distant galaxies than is normally possible.
Gravitational lenses consist of two objects: one is further away and supplies the light, and the other, the lensing mass or gravitational lens, which sits between us and the distant light source, and whose gravity deflects the light. When the observer, the lens, and the distant light source are precisely aligned, the observer sees an Einstein ring: a perfect circle of light that is the projected and greatly magnified image of the distant light source.
Now, astronomers have found the most distant gravitational lens yet. Lead author Arjen van der Wel (Max Planck Institute for Astronomy, Heidelberg, Germany) explains: "The discovery was completely by chance. I had been reviewing observations from an earlier project when I noticed a galaxy that was decidedly odd. It looked like an extremely young galaxy, but it seemed to be at a much larger distance than expected. It shouldn't even have been part of our observing programme!”
Van der Wel wanted to find out more and started to study images taken with the Hubble Space Telescope as part of the CANDELS and COSMOS surveys. In these pictures the mystery object looked like an old galaxy, a plausible target for the original observing programme, but with some irregular features which, he suspected, meant that he was looking at a gravitational lens. Combining the available images and removing the haze of the lensing galaxy's collection of stars, the result was very clear: an almost perfect Einstein ring, indicating a gravitational lens with very precise alignment of the lens and the background light source [1].
The lensing mass is so distant that the light, after deflection, has travelled 9.4 billion years to reach us [2]. Not only is this a new record, the object also serves an important purpose: the amount of distortion caused by the lensing galaxy allows a direct measurement of its mass. This provides an independent test for astronomers' usual methods of estimating distant galaxy masses — which rely on extrapolation from their nearby cousins. Fortunately for astronomers, their usual methods pass the test.
But the discovery also poses a puzzle. Gravitational lenses are the result of a chance alignment. In this case, the alignment is very precise. To make matters worse, the magnified object is a starbursting dwarf galaxy: a comparatively light galaxy (it has only about 100 million solar masses in the form of stars [3]), but extremely young (about 10-40 million years old) and producing new stars at an enormous rate. The chances that such a peculiar galaxy would be gravitationally lensed is very small. Yet this is the second starbursting dwarf galaxy that has been found to be lensed. Either astronomers have been phenomenally lucky, or starbursting dwarf galaxies are much more common than previously thought, forcing astronomers to re-think their models of galaxy evolution.
Van der Wel concludes: "This has been a weird and interesting discovery. It was a completely serendipitous find, but it has the potential to start a new chapter in our description of galaxy evolution in the early Universe."
Notes
[1] The two objects are aligned to better than 0.01 arcseconds — equivalent to a one millimetre separation at a distance of 20 kilometres.
[2] This time corresponds to a redshift z = 1.53. This can be compared with the total age of the Universe of 13.8 billion years. The previous record holder was found thirty years ago, and it took less than 8 billion years for its light to reach us (a redshift of about 1.0).
[3] For comparison, the Milky Way is a large spiral galaxy with at least one thousand times greater mass in the form of stars than this dwarf galaxy.
<a href="http://www.vwkweb.nl/" rel="nofollow" target="_blank">[b]Vereniging voor weerkunde en klimatologie[/b]</a>
<a href="http://www.estofex.org/" rel="nofollow" target="_blank">[b]ESTOFEX[/b]</a>
<a href="http://www.estofex.org/" rel="nofollow" target="_blank">[b]ESTOFEX[/b]</a>
Een schitterende mozaïek van Saturnus, van bovenaf gefotografeerd
20 oktober 2013 door Arie Nouwen
klikbaar
Op donderdag 10 oktober 2013 vloog de sonde Cassini boven de noordpool van de planeet Saturnus en vanaf daar had ‘ie een schitterende blik op het noordelijk halfrond van Saturnus en op zijn ringen. Er werden 12 zwart-wit foto’s gemaakt, die met toepassing van rood-, groen- en blauwfilters werden ingekleurd. Vervolgens was amateur-fotobewerker Gordan Ugarkovic zo vriendelijk om van deze raw-foto’s één majestueuze foto te maken, hierboven te bewonderen – dubbelklikken voor de ooooooooohhhhhh-versie, 4000 x 3200 pixels groot. Op de noordpool zelf is heel goed in lichtblauw de hexagonale vortex te zien, een gigantische orkaan die daar al heel lang woedt. Phil Plait beschrijft op zijn website Bad Astronomy de foto tot in alle details.
[ Bericht 5% gewijzigd door -CRASH- op 20-10-2013 14:30:08 ]
20 oktober 2013 door Arie Nouwen
klikbaar
Op donderdag 10 oktober 2013 vloog de sonde Cassini boven de noordpool van de planeet Saturnus en vanaf daar had ‘ie een schitterende blik op het noordelijk halfrond van Saturnus en op zijn ringen. Er werden 12 zwart-wit foto’s gemaakt, die met toepassing van rood-, groen- en blauwfilters werden ingekleurd. Vervolgens was amateur-fotobewerker Gordan Ugarkovic zo vriendelijk om van deze raw-foto’s één majestueuze foto te maken, hierboven te bewonderen – dubbelklikken voor de ooooooooohhhhhh-versie, 4000 x 3200 pixels groot. Op de noordpool zelf is heel goed in lichtblauw de hexagonale vortex te zien, een gigantische orkaan die daar al heel lang woedt. Phil Plait beschrijft op zijn website Bad Astronomy de foto tot in alle details.
[ Bericht 5% gewijzigd door -CRASH- op 20-10-2013 14:30:08 ]
<a href="http://www.vwkweb.nl/" rel="nofollow" target="_blank">[b]Vereniging voor weerkunde en klimatologie[/b]</a>
<a href="http://www.estofex.org/" rel="nofollow" target="_blank">[b]ESTOFEX[/b]</a>
<a href="http://www.estofex.org/" rel="nofollow" target="_blank">[b]ESTOFEX[/b]</a>
19-10-2013
EuroVenus wil drie jaar lang planeet Venus bestuderen
Een beeld van de planeet Venus vanuit het ISS. © epa.
Met EuroVenus wil een groep planeetwetenschappers drie jaar lang de atmosfeer en winden van de planeet Venus bestuderen. Bij het project met steun van de Europese Commissie is ook België betrokken.
EuroVenus stoelt op twee soorten observaties. Vooreerst is er de in 2005 gelanceerde Europese sonde Venus Express waarvan de missie in juni tot 2015 is verlengd en die de enige is die momenteel rond de planeet draait. Simultaan zijn er observaties met grondtelescopen zoals de ALMA in Chili.
"Venus heeft waarschijnlijk nog veel te ontsluieren geheimen", zegt Thomas Widemann van het Observatorium, het project leidend dat 2,2 miljoen euro van de Europese Commissie kreeg. Er werken zes onderzoekscentra mee, waaronder ook het Belgisch Instituut voor Ruimte-Aëronomie (BIRA) in Ukkel.
Onherbergzaam
Venus is op hetzelfde moment als de Aarde ontstaan, en wellicht uit dezelfde materialen. De diameter en massa van beide planeten gelijken op elkaar, maar toch is Venus - onder meer door zijn gigantisch broeikaseffect - een volslagen onherbergzaam hemellichaam geworden. Wat de wetenschappers bijzonder intrigeert zijn de winden op Venus.
(HLN)
EuroVenus wil drie jaar lang planeet Venus bestuderen
Een beeld van de planeet Venus vanuit het ISS. © epa.
Met EuroVenus wil een groep planeetwetenschappers drie jaar lang de atmosfeer en winden van de planeet Venus bestuderen. Bij het project met steun van de Europese Commissie is ook België betrokken.
EuroVenus stoelt op twee soorten observaties. Vooreerst is er de in 2005 gelanceerde Europese sonde Venus Express waarvan de missie in juni tot 2015 is verlengd en die de enige is die momenteel rond de planeet draait. Simultaan zijn er observaties met grondtelescopen zoals de ALMA in Chili.
"Venus heeft waarschijnlijk nog veel te ontsluieren geheimen", zegt Thomas Widemann van het Observatorium, het project leidend dat 2,2 miljoen euro van de Europese Commissie kreeg. Er werken zes onderzoekscentra mee, waaronder ook het Belgisch Instituut voor Ruimte-Aëronomie (BIRA) in Ukkel.
Onherbergzaam
Venus is op hetzelfde moment als de Aarde ontstaan, en wellicht uit dezelfde materialen. De diameter en massa van beide planeten gelijken op elkaar, maar toch is Venus - onder meer door zijn gigantisch broeikaseffect - een volslagen onherbergzaam hemellichaam geworden. Wat de wetenschappers bijzonder intrigeert zijn de winden op Venus.
(HLN)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
quote:Astronomen ontdekken flinke planetoïde nabij de aarde
Astronomen hebben nabij de aarde een flinke ruimtesteen ontdekt. Het gaat om een planetoïde die ongeveer 400 meter groot is. De steen kwam half september redelijk dicht bij de aarde in de buurt en zal dat in 2032 opnieuw doen.
De planetoïde draagt de naam 2013 TV135. Het is één van de 10.332 aardscheerders die astronomen tot op heden ontdekt hebben. En net als al die aardscheerders komt er een moment waarop 2013 TV135 relatief dicht bij de aarde in de buurt komt. De laatste keer dat de planetoïde over onze aarde scheerde, was op 16 september van dit jaar, zo stellen de onderzoekers nadat ze de baan van de planetoïde bestudeerd hebben. Half september was de afstand tussen de aarde en de planetoïde met een slordige 6,7 miljoen kilometer het kleinst.
De planetoïde werd op 8 oktober ontdekt en sindsdien nauwlettend in de gaten gehouden. De onderzoekers proberen zo de baan van de planetoïde te achterhalen. Hoe meer observaties, hoe nauwkeuriger de astronomen de baan kunnen vaststellen. Voorlopig wijzen de observaties erop dat de planetoïde in 2032 opnieuw bij de aarde in de buurt zal komen.
Maar: dat is zeker geen reden voor paniek, zo benadrukt NASA. Voorlopig schat de ruimtevaartorganisatie de kans dat de planetoïde in 2032 op aarde zal inslaan heel klein. Ongeveer één op 63.000, om precies te zijn. “Om het anders te stellen: dat betekent dat de kans dat er in 2032 geen inslag zal plaatsvinden ongeveer 99,998 procent is,” benadrukt onderzoeker Don Yeomans. Naar verwachting wordt de kans op een inslag alleen maar kleiner naarmate de onderzoekers een nauwkeuriger beeld van de baan van 2013 TV135 krijgen.
Bron
Rozen zijn tieten, viooltjes zijn tieten, ik hou van tieten, tieten.
COMET EXPLOSION:
Almost 450 million km from Earth, Comet C/2012 X1 (LINEAR) has exploded. Amateur astronomers are reporting a 100-fold increase in the comet's brightness compared to predictions, and the comet's atmosphere or "coma" now resembles that of exploding Comet 17P/Holmes in 2007. Using a remotely-controlled 0.5 meter telescope in New Mexico, European observers Ernesto Guido, Martino Nicolini and Nick Howes took this picture of the spherical explosion on Oct 21st:
"The predicted magnitude of the comet on Oct. 20th was about +14," says Guido. "Now it is close to +8.5." This is below the threshold for naked-eye visibility, but bright enough for backyard telescopes equipped with digital cameras.
Prompted by the reports of Guido et al, Romanian amateur astronomer Maximilian Teodorescu observed the comet on Oct. 22nd, confirming its brightness and spherical structure: image. "It looked exactly like Comet Holmes back in 2007," says Teodorescu.
Located in the constellation Coma Berenices, Comet LINEAR X1 rises in the east about an hour before the sun. The low altitude of the comet in morning twilight is a challenge. "I could not see the comet through the eyepiece of my 4.5 inch refracting telescope," adds Teodorescu, "but the camera detected it easily enough."
The outburst does not necessarily signal a disintegration of the comet. Possibly, a local vein or cavern of deep ice in the comet's nucleus has been exposed to sunlight. Rapid evaporation of fragile ices could account for the comet's bigger- and brighter-than-expected atmosphere. Monitoring in the nights ahead might reveal clues to what happened ... and when.
Almost 450 million km from Earth, Comet C/2012 X1 (LINEAR) has exploded. Amateur astronomers are reporting a 100-fold increase in the comet's brightness compared to predictions, and the comet's atmosphere or "coma" now resembles that of exploding Comet 17P/Holmes in 2007. Using a remotely-controlled 0.5 meter telescope in New Mexico, European observers Ernesto Guido, Martino Nicolini and Nick Howes took this picture of the spherical explosion on Oct 21st:
"The predicted magnitude of the comet on Oct. 20th was about +14," says Guido. "Now it is close to +8.5." This is below the threshold for naked-eye visibility, but bright enough for backyard telescopes equipped with digital cameras.
Prompted by the reports of Guido et al, Romanian amateur astronomer Maximilian Teodorescu observed the comet on Oct. 22nd, confirming its brightness and spherical structure: image. "It looked exactly like Comet Holmes back in 2007," says Teodorescu.
Located in the constellation Coma Berenices, Comet LINEAR X1 rises in the east about an hour before the sun. The low altitude of the comet in morning twilight is a challenge. "I could not see the comet through the eyepiece of my 4.5 inch refracting telescope," adds Teodorescu, "but the camera detected it easily enough."
The outburst does not necessarily signal a disintegration of the comet. Possibly, a local vein or cavern of deep ice in the comet's nucleus has been exposed to sunlight. Rapid evaporation of fragile ices could account for the comet's bigger- and brighter-than-expected atmosphere. Monitoring in the nights ahead might reveal clues to what happened ... and when.
<a href="http://www.vwkweb.nl/" rel="nofollow" target="_blank">[b]Vereniging voor weerkunde en klimatologie[/b]</a>
<a href="http://www.estofex.org/" rel="nofollow" target="_blank">[b]ESTOFEX[/b]</a>
<a href="http://www.estofex.org/" rel="nofollow" target="_blank">[b]ESTOFEX[/b]</a>
22-10-2013
De Melkweg deint
Bewegingen van sterren in de buurt van de zon; de pijlen geven de richting aan, de kleuren de snelheid. (AIP)
Een internationaal team van astronomen, onder wie Amina Helmi van de Rijksuniversiteit Groningen, heeft ontdekt dat de Melkweg een golfbeweging maakt. Het team heeft voor deze ontdekking gebruik gemaakt van het RAdial Velocity Experiment (RAVE) dat een half miljoen sterren rond de zon in kaart heeft gebracht. Uit het onderzoek blijkt dat de Melkweg - buiten de bekende rotatie rond het galactisch centrum - loodrecht op het galactisch vlak beweegt. Het onderzoek is gepubliceerd in het tijdschrift Monthly Notices of the Royal Astronomical Society.
De astronomen brachten de snelheden in kaart van sterren in een driedimensionale regio rond de zon, die een gebied beslaat met een straal van 6500 lichtjaar, en tot een kwart van de afstand tot het Melkwegcentrum reikt. Het team gebruikte een klasse van rode reuzensterren (zogeheten 'red clumpsterren'), die bijna allemaal even helder zijn, waardoor het het mogelijk is om de afstand tot deze sterren vast te stellen. De snelheden die zijn bepaald met RAVE werden gecombineerd met gegevens van andere surveys, waardoor met een ongekend groot aantal red clumpsterren driedimensionale snelheden in een groot gebied rond de zon konden worden bestudeerd.
Uit de analyse blijkt dat de Melkweg niet alleen rond zijn centrum draait, maar ook kleine golvende of zuigende bewegingen maakt. Ons sterrenstelsel gedraagt zich als een enorme vlag die wappert langs het galactisch vlak. Het chaotische golfpatroon ontstaat door krachten uit verschillende richtingen. De bron van de krachten is nog niet bekend. Mogelijk veroorzaken de spiraalarmen de golfbewegingen, maar een andere verklaring zou kunnen zijn dat een klein melkwegstelsel door het onze beweegt.
De driedimensionale bewegingspatronen vertonen ingewikkelde structuren. De opwaartse en neerwaartse snelheden laten een golfachtige beweging zien, met sterren die naar binnen en naar buiten worden geslingerd. “Vroeger dachten we dat de Melkweg een stabiel en tijdonafhankelijk systeem was, maar nu zien we dat er processen gaande zijn die we nog niet zo goed begrijpen, en die leiden tot deze complexe patronen die we niet hadden verwacht”, zegt Helmi. "We willen de driedimensionale modellen van de Melkweg nu verder verfijnen om de snelheidsverdeling van sterren in de Melkweg werkelijk te kunnen doorgronden."
(allesoversterrenkunde)
De Melkweg deint
Bewegingen van sterren in de buurt van de zon; de pijlen geven de richting aan, de kleuren de snelheid. (AIP)
Een internationaal team van astronomen, onder wie Amina Helmi van de Rijksuniversiteit Groningen, heeft ontdekt dat de Melkweg een golfbeweging maakt. Het team heeft voor deze ontdekking gebruik gemaakt van het RAdial Velocity Experiment (RAVE) dat een half miljoen sterren rond de zon in kaart heeft gebracht. Uit het onderzoek blijkt dat de Melkweg - buiten de bekende rotatie rond het galactisch centrum - loodrecht op het galactisch vlak beweegt. Het onderzoek is gepubliceerd in het tijdschrift Monthly Notices of the Royal Astronomical Society.
De astronomen brachten de snelheden in kaart van sterren in een driedimensionale regio rond de zon, die een gebied beslaat met een straal van 6500 lichtjaar, en tot een kwart van de afstand tot het Melkwegcentrum reikt. Het team gebruikte een klasse van rode reuzensterren (zogeheten 'red clumpsterren'), die bijna allemaal even helder zijn, waardoor het het mogelijk is om de afstand tot deze sterren vast te stellen. De snelheden die zijn bepaald met RAVE werden gecombineerd met gegevens van andere surveys, waardoor met een ongekend groot aantal red clumpsterren driedimensionale snelheden in een groot gebied rond de zon konden worden bestudeerd.
Uit de analyse blijkt dat de Melkweg niet alleen rond zijn centrum draait, maar ook kleine golvende of zuigende bewegingen maakt. Ons sterrenstelsel gedraagt zich als een enorme vlag die wappert langs het galactisch vlak. Het chaotische golfpatroon ontstaat door krachten uit verschillende richtingen. De bron van de krachten is nog niet bekend. Mogelijk veroorzaken de spiraalarmen de golfbewegingen, maar een andere verklaring zou kunnen zijn dat een klein melkwegstelsel door het onze beweegt.
De driedimensionale bewegingspatronen vertonen ingewikkelde structuren. De opwaartse en neerwaartse snelheden laten een golfachtige beweging zien, met sterren die naar binnen en naar buiten worden geslingerd. “Vroeger dachten we dat de Melkweg een stabiel en tijdonafhankelijk systeem was, maar nu zien we dat er processen gaande zijn die we nog niet zo goed begrijpen, en die leiden tot deze complexe patronen die we niet hadden verwacht”, zegt Helmi. "We willen de driedimensionale modellen van de Melkweg nu verder verfijnen om de snelheidsverdeling van sterren in de Melkweg werkelijk te kunnen doorgronden."
(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
Vanmorgen rond 0730 zag ik een helder object hoog in de zuid-zuidoostelijke hemel, linksboven (meer links dan boven) de maan. Ik denk dat dit een planeet was, gezien de helderheid en het feit dat het object niet 'flikkerde'.
Kan iemand me vertellen welke planeet (of ster) ik gezien heb?
Kan iemand me vertellen welke planeet (of ster) ik gezien heb?
Het zou Venus kunnen wezen, maar pin me er niet op vast.quote:Op donderdag 24 oktober 2013 17:20 schreef Sloggi het volgende:
Vanmorgen rond 0730 zag ik een helder object hoog in de zuid-zuidoostelijke hemel, linksboven (meer links dan boven) de maan. Ik denk dat dit een planeet was, gezien de helderheid en het feit dat het object niet 'flikkerde'.
Kan iemand me vertellen welke planeet (of ster) ik gezien heb?
edit: vrijdag 25 oktober 2013
Linksboven de opkomende maan zie je de heldere planeet Jupiter. Kijk rond middernacht, vrij laag aan de oostnoordoostelijke hemel.
met dank aan ExperimentalFrentalMental
Herman Finkers... He buurman, ik hier ?
24-10-2013
Oeroud sterrenstelsel ontdekt
Een impressie van z8_GND_5296. © Wikimedia.
Amerikaanse wetenschappers hebben mogelijk het oudste sterrenstelsel ooit gevonden. Ze zagen een stelsel uit de beginjaren van het heelal. Het licht ervan heeft er meer dan 13 miljard jaar over gedaan om de aarde te bereiken, zo schrijven ze in het gezaghebbende wetenschapsblad Nature.
Ter illustratie: licht legt per seconde een afstand van bijna 300.000 kilometer af.
Het stelsel kreeg de naam z8_GND_5296 mee. Toen het zijn licht uitzond, was het heelal pas 700 miljoen jaar oud. Door zijn jonge leeftijd is het gevonden stelsel heel actief. Elk jaar ontstaan er ongeveer 300 nieuwe sterren. In onze Melkweg gebeurt dat een of twee keer per jaar.
Of de onderzoekers echt het record hebben, weten ze niet helemaal zeker. Andere stelsels zijn ook kandidaat, "maar dit is het verste en oudste stelsel waarvan de afstand definitief vaststaat", aldus de wetenschappers.
Oeroude stelsels geven wetenschappers een inkijkje in het ontstaan van het heelal. De Amerikaanse krant Washington Post stelt het zo: "In mensentermen is de ontdekking vergelijkbaar met een 80-jarige die beelden terugziet van zijn 4de verjaardag."
Met de omstandigheden van toen kunnen de astronomen de situatie nu beter begrijpen. Het probleem is echter dat hoe verder ze terugkijken, hoe moeilijker dat wordt. In de beginjaren was het heelal immers een ondoorzichtige wolk waterstof. Die nevel verduistert het licht.
(HLN)
Oeroud sterrenstelsel ontdekt
Een impressie van z8_GND_5296. © Wikimedia.
Amerikaanse wetenschappers hebben mogelijk het oudste sterrenstelsel ooit gevonden. Ze zagen een stelsel uit de beginjaren van het heelal. Het licht ervan heeft er meer dan 13 miljard jaar over gedaan om de aarde te bereiken, zo schrijven ze in het gezaghebbende wetenschapsblad Nature.
Ter illustratie: licht legt per seconde een afstand van bijna 300.000 kilometer af.
Het stelsel kreeg de naam z8_GND_5296 mee. Toen het zijn licht uitzond, was het heelal pas 700 miljoen jaar oud. Door zijn jonge leeftijd is het gevonden stelsel heel actief. Elk jaar ontstaan er ongeveer 300 nieuwe sterren. In onze Melkweg gebeurt dat een of twee keer per jaar.
Of de onderzoekers echt het record hebben, weten ze niet helemaal zeker. Andere stelsels zijn ook kandidaat, "maar dit is het verste en oudste stelsel waarvan de afstand definitief vaststaat", aldus de wetenschappers.
Oeroude stelsels geven wetenschappers een inkijkje in het ontstaan van het heelal. De Amerikaanse krant Washington Post stelt het zo: "In mensentermen is de ontdekking vergelijkbaar met een 80-jarige die beelden terugziet van zijn 4de verjaardag."
Met de omstandigheden van toen kunnen de astronomen de situatie nu beter begrijpen. Het probleem is echter dat hoe verder ze terugkijken, hoe moeilijker dat wordt. In de beginjaren was het heelal immers een ondoorzichtige wolk waterstof. Die nevel verduistert het licht.
(HLN)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
quote:
Vanmorgen rond 0730 zag ik een helder object hoog in de zuid-zuidoostelijke hemel, linksboven (meer links dan boven) de maan. Ik denk dat dit een planeet was, gezien de helderheid en het feit dat het object niet 'flikkerde'.
Kan iemand me vertellen welke planeet (of ster) ik gezien heb?
waarschijnlijk Marsquote:
[..]
Het zou Venus kunnen wezen, maar pin me er niet op vast.
edit: vrijdag 25 oktober 2013
Linksboven de opkomende maan zie je de heldere planeet Jupiter. Kijk rond middernacht, vrij laag aan de oostnoordoostelijke hemel.
met dank aan ExperimentalFrentalMental
donderdag 24 oktober 2013
Bij het aanbreken van de ochtendschemering, rond 06.30 uur, staat de rode planeet Mars hoog in het oostzuidoosten, linksonder de blauwwitte hoofdster Regulus van het sterrenbeeld Leeuw.
(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
Maar de maan staat (stond de afgelopen 2 nachten) niet bij mars. Maar bij Jupiterquote:
[..]
[..]
waarschijnlijk Mars
donderdag 24 oktober 2013
Bij het aanbreken van de ochtendschemering, rond 06.30 uur, staat de rode planeet Mars hoog in het oostzuidoosten, linksonder de blauwwitte hoofdster Regulus van het sterrenbeeld Leeuw.
(allesoversterrenkunde)
<a href="http://www.vwkweb.nl/" rel="nofollow" target="_blank">[b]Vereniging voor weerkunde en klimatologie[/b]</a>
<a href="http://www.estofex.org/" rel="nofollow" target="_blank">[b]ESTOFEX[/b]</a>
<a href="http://www.estofex.org/" rel="nofollow" target="_blank">[b]ESTOFEX[/b]</a>
Dan zal het wel Jupiter zijn geweest maar dan heb je niet naar het noordoosten gekeken
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
Het was rond 0730 en het was het zuidoosten (grofweg).quote:
Dan zal het wel Jupiter zijn geweest maar dan heb je niet naar het noordoosten gekeken
Ik bdoelde te zeggen dat je dan Jupiter hebt gezien maar niet naar het zuidoosten hebt gekeken ; maar naar het noordoosten
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
Zullen we maar zeggen Zuid-zuid-West
Je kunt het zelf nakijken op de Interactive sterrenkaart
Scrol naar onder en stel de datum en tijd in
Je kunt het zelf nakijken op de Interactive sterrenkaart
Scrol naar onder en stel de datum en tijd in
<a href="http://www.vwkweb.nl/" rel="nofollow" target="_blank">[b]Vereniging voor weerkunde en klimatologie[/b]</a>
<a href="http://www.estofex.org/" rel="nofollow" target="_blank">[b]ESTOFEX[/b]</a>
<a href="http://www.estofex.org/" rel="nofollow" target="_blank">[b]ESTOFEX[/b]</a>
25-10-2013
Zo ziet de koudste plek (-272,15 graden) in het heelal eruit
In het blauw zijn de waarnemingen van de Hubble-ruimtetelescoop te zien en in het rood de waarnemingen van de ALMA-telescoop. © Bill Saxton; NRAO/AUI/NSF; NASA/Hubble; Raghvendra Sahai.
Astronomen hebben met behulp van de Alma-telescoop nieuw licht geworpen op de koudste plek in het heelal, oftewel de Boemerangnevel. Deze nevel is met een temperatuur van één Kelvin (-272,15 graden Celsius) het koudst bekende object in het universum.
De nevel dankt zijn naam aan zijn vorm, tenminste, zoals de nevel oorspronkelijk werd waargenomen met telescopen vanaf de aarde, toen had de nevel een scheve vorm. Later bleek, met behulp van waarnemingen van de Hubble-ruimtetelescoop, dat de nevel meer de vorm van een zandloper had.
Met de nieuwe waarnemingen van de Alma-telescoop (Atacama Large Millimeter/submillimeter Array) werd de vorm van de Boemerangnevel nog duidelijker, doordat deze telescoop wel het vermogen heeft om het extreem koude moleculaire gas in de nevel te zien (op de foto in het rood). De 'taille' van de nevel blijkt helemaal niet zo smal als een zandloper, maar een stuk breder.
Randen warmen op
Uit het nieuwe onderzoek blijkt daarnaast ook dat de buitenste rand van de Boemerangnevel langzaamaan begint op te warmen. Ook al blijft de temperatuur nog steeds iets kouder dan die van de kosmische achtergrondstraling (de warmtestraling die kort na de oerknal werd uitgezonden) van het heelal.
De Boemerangnevel is een planetaire nevel die zich op een afstand van ongeveer 5000 lichtjaar van de aarde bevindt in het sterrenbeeld Centaur. Een planetaire nevel ontstaat als de centrale ster tijdens haar laatste levensfase een veelkleurige gasnevel uitstoot.
Oudere beelden van de Boemerangnevel:
© NASA, ESA and The Hubble Heritage Team (STScI/AURA) .
(HLN)
Zo ziet de koudste plek (-272,15 graden) in het heelal eruit
In het blauw zijn de waarnemingen van de Hubble-ruimtetelescoop te zien en in het rood de waarnemingen van de ALMA-telescoop. © Bill Saxton; NRAO/AUI/NSF; NASA/Hubble; Raghvendra Sahai.
Astronomen hebben met behulp van de Alma-telescoop nieuw licht geworpen op de koudste plek in het heelal, oftewel de Boemerangnevel. Deze nevel is met een temperatuur van één Kelvin (-272,15 graden Celsius) het koudst bekende object in het universum.
De nevel dankt zijn naam aan zijn vorm, tenminste, zoals de nevel oorspronkelijk werd waargenomen met telescopen vanaf de aarde, toen had de nevel een scheve vorm. Later bleek, met behulp van waarnemingen van de Hubble-ruimtetelescoop, dat de nevel meer de vorm van een zandloper had.
Met de nieuwe waarnemingen van de Alma-telescoop (Atacama Large Millimeter/submillimeter Array) werd de vorm van de Boemerangnevel nog duidelijker, doordat deze telescoop wel het vermogen heeft om het extreem koude moleculaire gas in de nevel te zien (op de foto in het rood). De 'taille' van de nevel blijkt helemaal niet zo smal als een zandloper, maar een stuk breder.
Randen warmen op
Uit het nieuwe onderzoek blijkt daarnaast ook dat de buitenste rand van de Boemerangnevel langzaamaan begint op te warmen. Ook al blijft de temperatuur nog steeds iets kouder dan die van de kosmische achtergrondstraling (de warmtestraling die kort na de oerknal werd uitgezonden) van het heelal.
De Boemerangnevel is een planetaire nevel die zich op een afstand van ongeveer 5000 lichtjaar van de aarde bevindt in het sterrenbeeld Centaur. Een planetaire nevel ontstaat als de centrale ster tijdens haar laatste levensfase een veelkleurige gasnevel uitstoot.
Oudere beelden van de Boemerangnevel:
© NASA, ESA and The Hubble Heritage Team (STScI/AURA) .
(HLN)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
Maar... ik zag het 'Jupiter' links van de maan. Of lees ik het kaartje verkeerd?quote:
Zullen we maar zeggen Zuid-zuid-West
Je kunt het zelf nakijken op de Interactive sterrenkaart
Scrol naar onder en stel de datum en tijd in
Ja Jupiter stond links van de maan. niks mis met de kaartquote:
[..]
Maar... ik zag het 'Jupiter' links van de maan. Of lees ik het kaartje verkeerd?
<a href="http://www.vwkweb.nl/" rel="nofollow" target="_blank">[b]Vereniging voor weerkunde en klimatologie[/b]</a>
<a href="http://www.estofex.org/" rel="nofollow" target="_blank">[b]ESTOFEX[/b]</a>
<a href="http://www.estofex.org/" rel="nofollow" target="_blank">[b]ESTOFEX[/b]</a>
Ok, 'what you see is what you get' dus.quote:
[..]
Ja Jupiter stond links van de maan. niks mis met de kaart
30-10-2013
Gevoelige detector van donkere materie meet geen WIMP’s
Onderzoeker Jeremy Mock bekijkt de tank met vloeibare xenon in het hart van de donkeremateriedetector LUX, voordat de kamer met gezuiverd water werd gevuld. (Matt Kapust/Sanford Lab)
LUX, een nieuwe detector van donkere materiedeeltjes in een oude mijn in South Dakota (VS), heeft zijn eerste resultaten opgeleverd. Na drie maanden van metingen kan worden vastgesteld dat LUX de meest gevoelige detector in zijn soort is. Maar desalniettemin is hij er niet in geslaagd om een klasse van exotische deeltjes op te sporen die als belangrijke kandidaat voor de donkere materie worden gezien.
Donkere materie heeft zich tot dusver alleen kenbaar gemaakt via de zwaartekracht die zij uitoefent op sterrenstelsels en clusters van sterrenstelsels. Licht of andere waarneembare vormen van straling zendt deze vorm van materie, die ongeveer 85 procent van alle massa in het heelal voor haar rekening neemt, niet uit.
Waar de donkere materie uit bestaat is nog onbekend. Maar een belangrijke kandidaat zijn de WIMP’s – theoretische deeltjes die, afgezien van hun zwaartekrachtsaantrekking, maar zelden in interactie gaan met normale materie.
Onlangs zijn met andersoortige detectors drie mogelijke detecties van WIMP’s gedaan. Omdat LUX vele malen gevoeliger is, bestond de hoop dat het aantal detecties nu veel groter zou zijn: gemiddeld één per tachtig minuten. Maar na drie maanden staat de teller nog op nul.
De onderzoekers geven hun speurtocht echter nog niet op: het LUX-experiment gaat nog twee jaar door. En ondertussen wordt ook al gewerkt aan een opvolger, de LUX-ZEPLIN, die nog eens duizend keer zo gevoelig zal zijn. (EE)
(allesoversterrenkunde)
Gevoelige detector van donkere materie meet geen WIMP’s
Onderzoeker Jeremy Mock bekijkt de tank met vloeibare xenon in het hart van de donkeremateriedetector LUX, voordat de kamer met gezuiverd water werd gevuld. (Matt Kapust/Sanford Lab)
LUX, een nieuwe detector van donkere materiedeeltjes in een oude mijn in South Dakota (VS), heeft zijn eerste resultaten opgeleverd. Na drie maanden van metingen kan worden vastgesteld dat LUX de meest gevoelige detector in zijn soort is. Maar desalniettemin is hij er niet in geslaagd om een klasse van exotische deeltjes op te sporen die als belangrijke kandidaat voor de donkere materie worden gezien.
Donkere materie heeft zich tot dusver alleen kenbaar gemaakt via de zwaartekracht die zij uitoefent op sterrenstelsels en clusters van sterrenstelsels. Licht of andere waarneembare vormen van straling zendt deze vorm van materie, die ongeveer 85 procent van alle massa in het heelal voor haar rekening neemt, niet uit.
Waar de donkere materie uit bestaat is nog onbekend. Maar een belangrijke kandidaat zijn de WIMP’s – theoretische deeltjes die, afgezien van hun zwaartekrachtsaantrekking, maar zelden in interactie gaan met normale materie.
Onlangs zijn met andersoortige detectors drie mogelijke detecties van WIMP’s gedaan. Omdat LUX vele malen gevoeliger is, bestond de hoop dat het aantal detecties nu veel groter zou zijn: gemiddeld één per tachtig minuten. Maar na drie maanden staat de teller nog op nul.
De onderzoekers geven hun speurtocht echter nog niet op: het LUX-experiment gaat nog twee jaar door. En ondertussen wordt ook al gewerkt aan een opvolger, de LUX-ZEPLIN, die nog eens duizend keer zo gevoelig zal zijn. (EE)
(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
02-11-2013
China lanceert volgende maand robotjeep naar Maan
© reuters.
China maakt zich op om volgende maand een robotjeep naar de Maan te lanceren, zo heeft het officiële persbureau Xinhua vandaag gemeld.
Het gaat om een in Shanghai vervaardigde zeswielige jeep die over vier camera's beschikt, twee armen die in de bodem kunnen graven en stalen nemen, en een in- en uitschuifbaar zonnepaneel. Het is uitgeschoven tijdens de dag om energie te ontvangen en ingeklapt tijdens de nacht om de apparatuur te beschermen tegen de koude. De robot beschikt ook over een nucleaire batterij met plutonium-238 die meer dan dertig jaar stroom kan leveren.
De 100 kilo wegende jeep moet minstens drie maanden op het Maanoppervlak rijden, bestuurd vanuit de vluchtleiding op Aarde. De jeep vertrekt met de derde Chinese Maansonde, de Chang'e-3, in de nok van een Lange Mars draagraket, van op de basis Xichang.
China lanceerde in oktober 2007 een eerste en in oktober 2010 een tweede Maansonde. Een in 2017 te lanceren vijfde onbemande verkenner moet stalen van de natuurlijke satelliet van de Aarde naar onze planeet brengen. Een datum om een Chinees op de Maan te zetten is er nog niet.
(HLN)
China lanceert volgende maand robotjeep naar Maan
© reuters.
China maakt zich op om volgende maand een robotjeep naar de Maan te lanceren, zo heeft het officiële persbureau Xinhua vandaag gemeld.
Het gaat om een in Shanghai vervaardigde zeswielige jeep die over vier camera's beschikt, twee armen die in de bodem kunnen graven en stalen nemen, en een in- en uitschuifbaar zonnepaneel. Het is uitgeschoven tijdens de dag om energie te ontvangen en ingeklapt tijdens de nacht om de apparatuur te beschermen tegen de koude. De robot beschikt ook over een nucleaire batterij met plutonium-238 die meer dan dertig jaar stroom kan leveren.
De 100 kilo wegende jeep moet minstens drie maanden op het Maanoppervlak rijden, bestuurd vanuit de vluchtleiding op Aarde. De jeep vertrekt met de derde Chinese Maansonde, de Chang'e-3, in de nok van een Lange Mars draagraket, van op de basis Xichang.
China lanceerde in oktober 2007 een eerste en in oktober 2010 een tweede Maansonde. Een in 2017 te lanceren vijfde onbemande verkenner moet stalen van de natuurlijke satelliet van de Aarde naar onze planeet brengen. Een datum om een Chinees op de Maan te zetten is er nog niet.
(HLN)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
Één op de 5 van de zonachtige sterren zou een bewoonbare planeet hebben (één op de 15 van alle sterren). Als dat ongeveer waar is, zijn er echt bizar veel leefbare plekken in ons sterrenstelsel, laat staan in het universum als geheel.quote:Een op vijf sterren heeft planeet zoals de aarde
Waarschijnlijk heeft een op de vijf sterren zoals de zon een planeet zo groot als de aarde, waar heel misschien leven mogelijk is. Dat hebben Amerikaanse wetenschappers uitgerekend. Hun conclusies zijn maandag verschenen in het wetenschapsblad Proceedings of the National Academy of Sciences. .
'Als je 's nachts naar de duizenden sterren in de lucht kijkt, is de dichtstbijzijnde zonachtige ster met een planeet als de aarde waarschijnlijk maar twaalf lichtjaar van ons verwijderd. De ster is met het blote oog te zien', zegt onderzoeksleider Erik Petigura.
De berekening is gemaakt dankzij de ruimtetelescoop Kepler. Die kijkt naar ongeveer 150.000 sterren. Daarvan zijn circa 42.000 vergelijkbaar met onze zon. Rond die sterren zijn 603 mogelijke planeten gevonden. Tien daarvan waren ongeveer even groot als de aarde en kregen ongeveer evenveel licht van hun ster.
De onderzoekers wisten dat ze heel veel planeten nog niet konden zien. Na berekeningen kwamen ze tot de conclusie dat 22 procent van alle sterren als de zon een planeet zo groot als de aarde in het zogeheten Goudlokje-gebied heeft.
And what rough beast, its hour come round at last,
Slouches towards Bethlehem to be born?
Slouches towards Bethlehem to be born?
is dat nu de paardenkopnevel?quote:Op zaterdag 14 september 2013 13:05 schreef Perrin het volgende:
De mooiste foto's van het heelal
[ afbeelding ]
And what rough beast, its hour come round at last,
Slouches towards Bethlehem to be born?
Slouches towards Bethlehem to be born?
Zet de helm maar alvast op... Er komt iets naar onder.....
European Satellite Falling To Earth, And No One Knows Where It Will Land
European Satellite Falling To Earth, And No One Knows Where It Will Land
quote:Posted in: Space
Posted: November 6, 2013
Satellite Falling Out Of Orbit
A European satellite will soon be falling to Earth, and no one knows quite where it will land. About 25 to 45 fragments of the one-ton spacecraft should survive all the way to the surface, with the largest pieces possibly weighting 200 pounds.
The satellites job was mapping Earths gravitational field in detail, but that gravity will become the crafts enemy sometime in the next few days. The spacecrafts destruction makes it one in a parade of satellites and other objects falling from the sky in so-called uncontrolled entries.
However, it is just one ton of about 100 tons of debris that will fall from the sky just this year, reports The New York Times. While scientists cant predict where the debris will land, they assure there are no known instances of injuries sustained by space debris.
Rune Flogerghagen, the mission manager for the European Space Agencys Gravity Field and Steady-State Ocean Circulation Explorer (GOCE), explained, Its rather hard to predict where the spacecraft will re-enter and impact. Concretely our best engineering prediction is now for a re-entry on Sunday, with a possibility for it slipping into early Monday.
The European satellite has been falling toward Earth since it ran out of propellant last month. It drops about 2.5 miles per day and still had 113 miles to go as of Wednesday. Space.com notes that this isnt the first time a falling spacecraft or satellite stirred up media attention and made the public nervous.
The 2011 re-entries of NASAs Upper Atmosphere Research Satellite (UARS) and the German Röntgensatellit ROSAT satellite caused concern, followed by Russias failed Phobos-Grunt mission to Mars the next year.
Several space groups will follow the GOCEs descent. The ESAs Space Debris Office will also issue re-entry predictions and risk assessments as the satellite continues to fall to Earth. It will update its Member States and relevant safety authorities.
<a href="http://www.vwkweb.nl/" rel="nofollow" target="_blank">[b]Vereniging voor weerkunde en klimatologie[/b]</a>
<a href="http://www.estofex.org/" rel="nofollow" target="_blank">[b]ESTOFEX[/b]</a>
<a href="http://www.estofex.org/" rel="nofollow" target="_blank">[b]ESTOFEX[/b]</a>
Van FrontPage
Brokstukken van de Europese onderzoekssatelliet die zondagavond of -nacht in de dampkring terugkeert zullen waarschijnlijk in de oceaan of de poolgebieden vallen. Dat heeft het Europese ruimtevaartbureau ESA meegedeeld.
De GOCE-satelliet zal waarschijnlijk tussen zondag 19.30 uur en maandag 01.30 uur in de dampkring komen en grotendeels verbranden. Maar er zullen brokstukken overblijven die op aarde zullen vallen. Volgens ESA 'kan een terugkeer boven Europa met een zeer hoge waarschijnlijkheid worden uitgesloten'.
De aardobservatiesatelliet werd in 2009 gelanceerd.
Brokstukken van de Europese onderzoekssatelliet die zondagavond of -nacht in de dampkring terugkeert zullen waarschijnlijk in de oceaan of de poolgebieden vallen. Dat heeft het Europese ruimtevaartbureau ESA meegedeeld.
De GOCE-satelliet zal waarschijnlijk tussen zondag 19.30 uur en maandag 01.30 uur in de dampkring komen en grotendeels verbranden. Maar er zullen brokstukken overblijven die op aarde zullen vallen. Volgens ESA 'kan een terugkeer boven Europa met een zeer hoge waarschijnlijkheid worden uitgesloten'.
De aardobservatiesatelliet werd in 2009 gelanceerd.
<a href="http://www.vwkweb.nl/" rel="nofollow" target="_blank">[b]Vereniging voor weerkunde en klimatologie[/b]</a>
<a href="http://www.estofex.org/" rel="nofollow" target="_blank">[b]ESTOFEX[/b]</a>
<a href="http://www.estofex.org/" rel="nofollow" target="_blank">[b]ESTOFEX[/b]</a>
21-11-2013
Monsterachtige gammaflits waargenomen
Close-up van de mosterachtige gammaflits GRB 130427A. (Swift Satellite)
Astronomen hebben voor het eerst een extreem krachtige gammaflits waargenomen in onze kosmische ‘achtertuin’. De resultaten van het onderzoek van deze uitbarsting van gammastraling, uitgezonden door een exploderende zware ster, zijn verschenen in het wetenschappelijke tijdschrift Science.
De gammaflits werd op 27 april van dit jaar als eerste opgemerkt door Swift, een satelliet die voortdurend uitkijkt naar nieuwe gammaflitsen. Swift detecteert er gemiddeld een stuk of honderd per jaar, die elk een eigen aanduiding krijgen (in dit geval GRB 130427A).
De gammaflits van april was uitzonderlijk krachtig en langdurig (20 uur) – de ontdekkers spreken dan ook van een ‘monsterflits’. Het nagloeien van een gammaflits is doorgaans nog dagen of weken na de eerste detectie waarneembaar met telescopen op aarde. Maar in dit geval kon het uitdovende restant van de ontplofte ster zelfs maanden worden gevolgd.
Uit de spectrale eigenschappen van de nagloeiende gammaflits van 27 april blijkt dat de ontploffende ster twintig tot dertig keer zo zwaar was als onze zon en snel om zijn as draaide. Tegelijkertijd was de ster slechts drie tot vier keer zo groot als onze zon – relatief compact dus. Sterren van dit type worden Wolf-Rayet-sterren genoemd.
Het onderzoek heeft ook laten zien dat de ontplofte ster deel uitmaakte van een sterrenstelsel op ‘slechts’ 3,75 miljard lichtjaar van de aarde. Dat betekent dat op het moment van de ontploffing het heelal zo’n beetje 10 miljard jaar oud was. (EE)
- See more at: http://www.allesoversterr(...)maflits-waargenomen/
(allesoversterrenkunde)
Monsterachtige gammaflits waargenomen
Close-up van de mosterachtige gammaflits GRB 130427A. (Swift Satellite)
Astronomen hebben voor het eerst een extreem krachtige gammaflits waargenomen in onze kosmische ‘achtertuin’. De resultaten van het onderzoek van deze uitbarsting van gammastraling, uitgezonden door een exploderende zware ster, zijn verschenen in het wetenschappelijke tijdschrift Science.
De gammaflits werd op 27 april van dit jaar als eerste opgemerkt door Swift, een satelliet die voortdurend uitkijkt naar nieuwe gammaflitsen. Swift detecteert er gemiddeld een stuk of honderd per jaar, die elk een eigen aanduiding krijgen (in dit geval GRB 130427A).
De gammaflits van april was uitzonderlijk krachtig en langdurig (20 uur) – de ontdekkers spreken dan ook van een ‘monsterflits’. Het nagloeien van een gammaflits is doorgaans nog dagen of weken na de eerste detectie waarneembaar met telescopen op aarde. Maar in dit geval kon het uitdovende restant van de ontplofte ster zelfs maanden worden gevolgd.
Uit de spectrale eigenschappen van de nagloeiende gammaflits van 27 april blijkt dat de ontploffende ster twintig tot dertig keer zo zwaar was als onze zon en snel om zijn as draaide. Tegelijkertijd was de ster slechts drie tot vier keer zo groot als onze zon – relatief compact dus. Sterren van dit type worden Wolf-Rayet-sterren genoemd.
Het onderzoek heeft ook laten zien dat de ontplofte ster deel uitmaakte van een sterrenstelsel op ‘slechts’ 3,75 miljard lichtjaar van de aarde. Dat betekent dat op het moment van de ontploffing het heelal zo’n beetje 10 miljard jaar oud was. (EE)
- See more at: http://www.allesoversterr(...)maflits-waargenomen/
(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
21-11-2013
‘IceCube’ detecteert eerste energierijke neutrino’s uit het heelal
Artist’s impression van enkele IceCube-detectormodules onder het ijs van Antarctica. (Jamie Yang, The IceCube Collaboration)
Met behulp van een detector in het ijs van Antarctica hebben wetenschappers voor het eerst energierijke neutrino’s gedetecteerd die afkomstig zijn van bronnen buiten ons zonnestelsel. Tussen mei 2010 en mei 2012 wist deze IceCube-detector alles bij elkaar 28 neutrino’s met energieën van meer dan 30 teraelektronvolt (TeV) op te vangen. Twee van de neutrino’s hadden zelfs een energie van meer dan 1000 TeV – ongeveer de kinetische energie van een vlieg, samengepakt in een nietig elementair deeltje (Science, 22 november).
Neutrino’s zijn ongeladen deeltjes die zich met de snelheid van het licht voorplanten, vrijwel geen massa hebben en bijna nooit interacties met andere deeltjes aangaan. Hierdoor laten ze zich, anders dan licht, vrijwel niet tegenhouden door materie van extreem hoge dichtheid. Vandaar dat de neutrino’s afkomstig van de befaamde supernova 1987A drie uur eerder op aarde aankwamen dan het licht ervan, dat zich eerst nog een weg moest banen door de ontploffende ster. En vandaar ook dat neutrino’s – ondanks hun onvoorstelbaar grote aantallen – bijzonder moeilijk te detecteren zijn.
De neutrino’s die IceCube de afgelopen jaren heeft gedetecteerd hadden miljoenen keren zoveel energie als de neutrino’s van supernova 1987A. Waar deze extreem energierijke deeltjes vandaan komen, is nog onduidelijk: daar moet IceCube nu juist achter zien te komen. Mogelijk ontstaan ze bij dezelfde uitzonderlijk zware supernova-explosies die ook als oorzaak van de zogeheten gammaflitsen worden gezien. Een andere mogelijkheid is dat ze worden gegenereerd in de directe omgeving van de superzware zwarte gaten in de kernen van sterrenstelsels buiten de Melkweg.
IceCube is een internationaal project waar 260 wetenschappers uit elf landen aan meewerken. De detector omvat een kubieke kilometer Antarctisch ijs, waarin ruim vijfduizend optische modules zijn ingebed. Deze modules zijn gevoelig voor de zwakke lichtflitsjes die ontstaan als neutrino’s in botsing komen met atomen.
De tot nu toe gedetecteerde neutrino’s zijn met wisselende tussenpozen geregistreerd en kwamen uit allerlei richtingen. Om iets over hun herkomst te kunnen zeggen, zal het aantal detecties flink aanzienlijk groter moeten worden. (EE)
(allesoversterrenkunde)
‘IceCube’ detecteert eerste energierijke neutrino’s uit het heelal
Artist’s impression van enkele IceCube-detectormodules onder het ijs van Antarctica. (Jamie Yang, The IceCube Collaboration)
Met behulp van een detector in het ijs van Antarctica hebben wetenschappers voor het eerst energierijke neutrino’s gedetecteerd die afkomstig zijn van bronnen buiten ons zonnestelsel. Tussen mei 2010 en mei 2012 wist deze IceCube-detector alles bij elkaar 28 neutrino’s met energieën van meer dan 30 teraelektronvolt (TeV) op te vangen. Twee van de neutrino’s hadden zelfs een energie van meer dan 1000 TeV – ongeveer de kinetische energie van een vlieg, samengepakt in een nietig elementair deeltje (Science, 22 november).
Neutrino’s zijn ongeladen deeltjes die zich met de snelheid van het licht voorplanten, vrijwel geen massa hebben en bijna nooit interacties met andere deeltjes aangaan. Hierdoor laten ze zich, anders dan licht, vrijwel niet tegenhouden door materie van extreem hoge dichtheid. Vandaar dat de neutrino’s afkomstig van de befaamde supernova 1987A drie uur eerder op aarde aankwamen dan het licht ervan, dat zich eerst nog een weg moest banen door de ontploffende ster. En vandaar ook dat neutrino’s – ondanks hun onvoorstelbaar grote aantallen – bijzonder moeilijk te detecteren zijn.
De neutrino’s die IceCube de afgelopen jaren heeft gedetecteerd hadden miljoenen keren zoveel energie als de neutrino’s van supernova 1987A. Waar deze extreem energierijke deeltjes vandaan komen, is nog onduidelijk: daar moet IceCube nu juist achter zien te komen. Mogelijk ontstaan ze bij dezelfde uitzonderlijk zware supernova-explosies die ook als oorzaak van de zogeheten gammaflitsen worden gezien. Een andere mogelijkheid is dat ze worden gegenereerd in de directe omgeving van de superzware zwarte gaten in de kernen van sterrenstelsels buiten de Melkweg.
IceCube is een internationaal project waar 260 wetenschappers uit elf landen aan meewerken. De detector omvat een kubieke kilometer Antarctisch ijs, waarin ruim vijfduizend optische modules zijn ingebed. Deze modules zijn gevoelig voor de zwakke lichtflitsjes die ontstaan als neutrino’s in botsing komen met atomen.
De tot nu toe gedetecteerde neutrino’s zijn met wisselende tussenpozen geregistreerd en kwamen uit allerlei richtingen. Om iets over hun herkomst te kunnen zeggen, zal het aantal detecties flink aanzienlijk groter moeten worden. (EE)
(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
UFO vliegt langs de ISS...
OH Nee wacht... het is... het is... het is een TOMAAT
Yes, this is a fresh tomato orbiting in space at 4.8 miles per second
OH Nee wacht... het is... het is... het is een TOMAAT
Yes, this is a fresh tomato orbiting in space at 4.8 miles per second
quote:
Ground Control to Major Tom(ato)
No, this is not a photoshop. You are looking at a fresh tomato—a cosmomato? A tomatonaut?—floating in space, orbiting at 4.791 miles per second, 230 miles above your heads. Why the hell is there a tomato in space?
If you're a good spacenerd cadet, you know already that the only things orbiting at 4.791 miles per second, 230 miles above your heads, and capable of having a fresh tomato onboard could be a) the International Space Station or b) an alien spaceship full of sentient, warp-drive capable alien tomatoes getting ready to strike our planet for centuries of tomato sacrifices by humans.
Astronaut Koichi Wakata has the answer: "One fresh tomato for dinner makes us happy in space. It came up with us on Soyuz TMA-11M two weeks ago." I wish I could have tomato salads in space too.
<a href="http://www.vwkweb.nl/" rel="nofollow" target="_blank">[b]Vereniging voor weerkunde en klimatologie[/b]</a>
<a href="http://www.estofex.org/" rel="nofollow" target="_blank">[b]ESTOFEX[/b]</a>
<a href="http://www.estofex.org/" rel="nofollow" target="_blank">[b]ESTOFEX[/b]</a>
Lijkt me nog best lastig eten met alle sappen die eruit komen.quote:
UFO vliegt langs de ISS...
OH Nee wacht... het is... het is... het is een TOMAAT
Yes, this is a fresh tomato orbiting in space at 4.8 miles per second
[..]
Of je snijdt het in plakjes en verpakt hetquote:Op maandag 25 november 2013 20:27 schreef Sloggi het volgende:
[..]
Lijkt me nog best lastig eten met alle sappen die eruit komen.
voordat je de ruimte ingaat.
Of er word voor het eten een gaatje ingeprikt
zodat de spanning van de tomaat minder is
zodat ie niet spat
<a href="http://www.vwkweb.nl/" rel="nofollow" target="_blank">[b]Vereniging voor weerkunde en klimatologie[/b]</a>
<a href="http://www.estofex.org/" rel="nofollow" target="_blank">[b]ESTOFEX[/b]</a>
<a href="http://www.estofex.org/" rel="nofollow" target="_blank">[b]ESTOFEX[/b]</a>
03-12-2013
Jupitermaan Europa kent mogelijk ‘warme’ oceaanstromingen
Computersimulatie van de stromingen in de ‘onderijse’ oceaan van de Jupitermaan Europa. (University of Texas Institute for Geophysics)
In de oceaan die onder de ijskorst van de Jupitermaan Europa schuilgaat treden mogelijk stromingen op die gunstig kunnen zijn voor het instandhouden van primitieve organismen. Dat volgt uit computersimulaties door onderzoekers van twee Amerikaanse universiteiten en het Max-Planck-Institut für Sonnensystemforschung (Nature Geosciences, 1 december).
De berekeningen laten zien dat de oceaan van Europa een circulatiepatroon in stand kan houden waarbij aan de evenaar relatief warm water opstijgt, terwijl aan de polen juist koud water de diepte in zakt. Zo’n circulatiepatroon zou het bestaan kunnen verklaren van de chaotische gebieden die de ijskorst van Europa rond de evenaar vertoont.
De toetsing van deze circulatiehypothese zal overigens nog wel even op zich laten wachten. Pas over een jaar of tien vertrekken er weer één of twee ruimtesondes richting Jupiter: de Europese JUICE-missie en wellicht ook de Europa Clipper van NASA. Dat betekent dat we pas rond 2030 meer te weten zullen komen over het inwendige van deze intrigerende Jupitermaan. (EE)
(allesoversterrenkunde)
Jupitermaan Europa kent mogelijk ‘warme’ oceaanstromingen
Computersimulatie van de stromingen in de ‘onderijse’ oceaan van de Jupitermaan Europa. (University of Texas Institute for Geophysics)
In de oceaan die onder de ijskorst van de Jupitermaan Europa schuilgaat treden mogelijk stromingen op die gunstig kunnen zijn voor het instandhouden van primitieve organismen. Dat volgt uit computersimulaties door onderzoekers van twee Amerikaanse universiteiten en het Max-Planck-Institut für Sonnensystemforschung (Nature Geosciences, 1 december).
De berekeningen laten zien dat de oceaan van Europa een circulatiepatroon in stand kan houden waarbij aan de evenaar relatief warm water opstijgt, terwijl aan de polen juist koud water de diepte in zakt. Zo’n circulatiepatroon zou het bestaan kunnen verklaren van de chaotische gebieden die de ijskorst van Europa rond de evenaar vertoont.
De toetsing van deze circulatiehypothese zal overigens nog wel even op zich laten wachten. Pas over een jaar of tien vertrekken er weer één of twee ruimtesondes richting Jupiter: de Europese JUICE-missie en wellicht ook de Europa Clipper van NASA. Dat betekent dat we pas rond 2030 meer te weten zullen komen over het inwendige van deze intrigerende Jupitermaan. (EE)
(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
Copy/past er de volgende keer ook het verhaal erbijquote:
http://web.mit.edu/newsof(...)a-wormhole-1205.html
<a href="http://www.vwkweb.nl/" rel="nofollow" target="_blank">[b]Vereniging voor weerkunde en klimatologie[/b]</a>
<a href="http://www.estofex.org/" rel="nofollow" target="_blank">[b]ESTOFEX[/b]</a>
<a href="http://www.estofex.org/" rel="nofollow" target="_blank">[b]ESTOFEX[/b]</a>
06-12-2013
Moon Express: “Met deze private maanlander gaan we in 2015 naar de maan!”
De private ruimtevaartorganisatie Moon Express heeft gisteren zijn maanlander MX-1 gepresenteerd. De maanlander – die ook wel wordt aangeduid als ‘de iPhone van de ruimte’ – moet in 2015 voet op de maan gaan zetten.
De MX-1 is niet zomaar een maanlander. De lander is van heel veel markten thuis. Zo kan deze niet alleen – tegen een fractie van de huidige kosten – goederen op de maan zetten, maar ook ruimteafval opruimen en satellieten in een baan om de aarde brengen. “De MX-1 is ‘de iPhone van de ruimte’,” stelt Bob Richards, mede-oprichter van Moon Express. “Het is een platform met meerdere applicaties.”
Afbeelding: Moon Express.
Het belangrijkste doel dat de MX-1 nastreeft, is het verkennen van de maan. Moon Express heeft als doel de mysteries die de maan nog herbergt, te ontrafelen en te achterhalen hoe de maan de mensheid dienen kan. Bijvoorbeeld als een bron van grondstoffen die op aarde schaars beginnen te worden.
MX-1 is ongeveer zo groot als een koffietafel en redelijk ‘groen’. De lander gebruikt zonlicht als energiebron en waterstofperoxide als raketbrandstof.
Het is de bedoeling dat MX-1 in 2015 al gaat zien wat deze in huis heeft. Moon Express wil de lander dan enkele goederen op de maan af laten leveren. Het zou voor het eerst zijn dat een private lander voet op de maan zette. Met die primeur aast Moon Express ook op de Google Lunar X Prize: een slordige twintig miljoen dollar die Google uitlooft aan het bedrijf dat er als eerste in slaagt om een lander op het maanoppervlak te zetten. Ondernemingen hebben tot en met 2015 de kans om die prijs te innen, daarna vervalt het aanbod van Google.
MX-1 fotografeert zichzelf op de maan. Afbeelding: Moon Express.
(scientias)
Moon Express: “Met deze private maanlander gaan we in 2015 naar de maan!”
De private ruimtevaartorganisatie Moon Express heeft gisteren zijn maanlander MX-1 gepresenteerd. De maanlander – die ook wel wordt aangeduid als ‘de iPhone van de ruimte’ – moet in 2015 voet op de maan gaan zetten.
De MX-1 is niet zomaar een maanlander. De lander is van heel veel markten thuis. Zo kan deze niet alleen – tegen een fractie van de huidige kosten – goederen op de maan zetten, maar ook ruimteafval opruimen en satellieten in een baan om de aarde brengen. “De MX-1 is ‘de iPhone van de ruimte’,” stelt Bob Richards, mede-oprichter van Moon Express. “Het is een platform met meerdere applicaties.”
Afbeelding: Moon Express.
Het belangrijkste doel dat de MX-1 nastreeft, is het verkennen van de maan. Moon Express heeft als doel de mysteries die de maan nog herbergt, te ontrafelen en te achterhalen hoe de maan de mensheid dienen kan. Bijvoorbeeld als een bron van grondstoffen die op aarde schaars beginnen te worden.
MX-1 is ongeveer zo groot als een koffietafel en redelijk ‘groen’. De lander gebruikt zonlicht als energiebron en waterstofperoxide als raketbrandstof.
Het is de bedoeling dat MX-1 in 2015 al gaat zien wat deze in huis heeft. Moon Express wil de lander dan enkele goederen op de maan af laten leveren. Het zou voor het eerst zijn dat een private lander voet op de maan zette. Met die primeur aast Moon Express ook op de Google Lunar X Prize: een slordige twintig miljoen dollar die Google uitlooft aan het bedrijf dat er als eerste in slaagt om een lander op het maanoppervlak te zetten. Ondernemingen hebben tot en met 2015 de kans om die prijs te innen, daarna vervalt het aanbod van Google.
MX-1 fotografeert zichzelf op de maan. Afbeelding: Moon Express.
(scientias)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
Vraagje:
In het artikel drie-piepjonge-exoplaneten-direct-gefotografeerd staat vermeld dat telescopen erin geslaagd zijn om deze exoplaneten rechtstreeks te fotograferen op een afstand van 470 lichtjaar van de aarde.
Nu zijn er echter talrijke exoplanets ontdekt die vele malen dichterbij staan, en zelfs verschillende habitable exoplanets die om en nabij 20 tot 25 lichtjaar verwijderd zijn.
Ze staan dus veel dichterbij en omdat ze in de goldilock zone zitten zijn ze ook nog eens interessanter.
Waarom worden deze planeten dan niet gefotografeerd?
En zou het ook mogelijk zijn om met de huidige telescopen meer te zien dan slechts een stipje?
In het artikel drie-piepjonge-exoplaneten-direct-gefotografeerd staat vermeld dat telescopen erin geslaagd zijn om deze exoplaneten rechtstreeks te fotograferen op een afstand van 470 lichtjaar van de aarde.
Nu zijn er echter talrijke exoplanets ontdekt die vele malen dichterbij staan, en zelfs verschillende habitable exoplanets die om en nabij 20 tot 25 lichtjaar verwijderd zijn.
Ze staan dus veel dichterbij en omdat ze in de goldilock zone zitten zijn ze ook nog eens interessanter.
Waarom worden deze planeten dan niet gefotografeerd?
En zou het ook mogelijk zijn om met de huidige telescopen meer te zien dan slechts een stipje?
Never argue with idiots. First they will lower you to their level then beat you with experience.
11-12-2013
Wat zag ruimtesonde Juno toen deze langs de aarde scheerde? Nou, dit!
Op 9 oktober scheerde ruimtesonde Juno langs de aarde, waarna deze eindelijk koers kon zetten richting Jupiter. Tijdens die scheervlucht maakte de sonde foto’s van onze aarde en de maan. En NASA heeft daar nu een fraai filmpje van gemaakt.
De beelden die we in het filmpje zien, zijn gemaakt door een camera die zich op het puntje van één van Juno’s zonnepanelen bevindt. De camera kreeg de aarde en de maan in het vizier toen Juno daar zo’n 966.000 kilometer van verwijderd was.
De beelden hebben een vrij lage resolutie. Toch brengen ze prachtig in beeld hoe onze aarde er voor een verre vreemdeling uit zou zien.
Juno werd in 2011 gelanceerd en is sindsdien onderweg naar Jupiter. Om voldoende snelheid te maken, cirkelde Juno enige tijd door het zonnestelsel. De ontmoeting met de aarde – in oktober van dit jaar – was bedoeld om de ruimtesonde letterlijk een duwtje in de rug te geven. Door de scheervlucht langs de aarde versnelde de sonde met zo’n 7,3 kilometer per seconde. En daarmee is deze nu eindelijk echt op weg naar Jupiter. Naar verwachting komt Juno daar in 2016 aan.
(scientias.nl)
Wat zag ruimtesonde Juno toen deze langs de aarde scheerde? Nou, dit!
Op 9 oktober scheerde ruimtesonde Juno langs de aarde, waarna deze eindelijk koers kon zetten richting Jupiter. Tijdens die scheervlucht maakte de sonde foto’s van onze aarde en de maan. En NASA heeft daar nu een fraai filmpje van gemaakt.
De beelden die we in het filmpje zien, zijn gemaakt door een camera die zich op het puntje van één van Juno’s zonnepanelen bevindt. De camera kreeg de aarde en de maan in het vizier toen Juno daar zo’n 966.000 kilometer van verwijderd was.
De beelden hebben een vrij lage resolutie. Toch brengen ze prachtig in beeld hoe onze aarde er voor een verre vreemdeling uit zou zien.
Juno werd in 2011 gelanceerd en is sindsdien onderweg naar Jupiter. Om voldoende snelheid te maken, cirkelde Juno enige tijd door het zonnestelsel. De ontmoeting met de aarde – in oktober van dit jaar – was bedoeld om de ruimtesonde letterlijk een duwtje in de rug te geven. Door de scheervlucht langs de aarde versnelde de sonde met zo’n 7,3 kilometer per seconde. En daarmee is deze nu eindelijk echt op weg naar Jupiter. Naar verwachting komt Juno daar in 2016 aan.
(scientias.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
mss is je vraag hier beter op z'n plaatsquote:
Vraagje:
In het artikel drie-piepjonge-exoplaneten-direct-gefotografeerd staat vermeld dat telescopen erin geslaagd zijn om deze exoplaneten rechtstreeks te fotograferen op een afstand van 470 lichtjaar van de aarde.
Nu zijn er echter talrijke exoplanets ontdekt die vele malen dichterbij staan, en zelfs verschillende habitable exoplanets die om en nabij 20 tot 25 lichtjaar verwijderd zijn.
Ze staan dus veel dichterbij en omdat ze in de goldilock zone zitten zijn ze ook nog eens interessanter.
Waarom worden deze planeten dan niet gefotografeerd?
En zou het ook mogelijk zijn om met de huidige telescopen meer te zien dan slechts een stipje?
W&T / [CENTRAAL] Exo-Planeten Topic #2
Maar ik zou zeggen dat de reden hiervoor simpel is en ook al aangegeven is in het artikel, we hebben meer krachtigere telescopen nodig. De KEck is pas een van de eerste telescopen waarmee licht van een ster uit een opname gefilterd kan worden, zodat een eventueel planetenstelsel van de betreffende ster waargenomen kan worden.
[ Bericht 5% gewijzigd door ExperimentalFrentalMental op 11-12-2013 10:30:12 ]
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
quote:Hubble spots water spuring from Europa
Jupiter’s icy moon Europa, home to a probable buried ocean, just added another twist to its exotic cool. The Hubble Space Telescope has spotted possible plumes of water spraying from Europa’s south pole.
The jets resemble the giant icy geyser seen on Saturn’s moon Enceladus. Plumes on Europa could be even more exciting because they hint at the ability to tap a subsurface habitat that might even harbour extraterrestrial life.
“If this pans out, it’s potentially the biggest news in the outer Solar System since the discovery of the Enceladus plume,” says Robert Pappalardo, a planetary scientist at the Jet Propulsion Laboratory in Pasadena, California, who was not involved in the research.
And what rough beast, its hour come round at last,
Slouches towards Bethlehem to be born?
Slouches towards Bethlehem to be born?
12-12-2013
Eerste edelgasmoleculen ontdekt in de ruimte
Gecombineerde opname van de Krabnevel, gemaakt door de ruimtetelescopen Hubble (blauw = zichtbaar licht) en Herschel (rood = infrarood licht). Uit een analyse van de Herschel-gegevens blijkt dat het gas van de supernovarest onder meer argonhydride bevat. (NASA, ESA, Alison Loll & Jeff Hester (University of Arizona))
Een team van voornamelijk Europese astronomen is er voor het eerst in geslaagd om edelgasmoleculen waar te nemen in de ruimte. Met behulp van de infraroodsatelliet Herschel hebben zij in de Krabnevel, het bijna duizend jaar oude restant van een supernova-explosie, de chemische vingerafdruk van argonhydride-ionen ontdekt (Science, 13 december).
De ontdekking werd gedaan bij een onderzoek van koel stof in diverse supernovarestanten. Dat daarbij argonhydride werd opgespoord kwam als een grote verrassing, omdat een edelgas als argon maar heel moeilijk moleculen – bindingen met andere atomen – vormt. Dat dit uitgerekend in de roerige omgeving van een supernova wel lukt is opmerkelijk.
Het argon dat in de Krabnevel is waargenomen is niet de stabiele variant (argon-40), die veel voorkomt in de aardatmosfeer, maar de isotoop argon-36. In de ruimte komt juist deze theoretisch instabiele isotoop, die ontstaat bij supernova-explosies, het meest voor. In dit geval lijkt de energie van de neutronenster in het hart van de Krabnevel het argon te hebben geïoniseerd, waardoor het bindingen kan aangaan met waterstofatomen.
De ontdekking van argon-36 in de Krabnevel bevestigt de theoretische voorspelling dat bij een supernova-explosie veel argon-36 en geen argon-40 wordt geproduceerd. (EE)
(allesoversterrenkunde)
Eerste edelgasmoleculen ontdekt in de ruimte
Gecombineerde opname van de Krabnevel, gemaakt door de ruimtetelescopen Hubble (blauw = zichtbaar licht) en Herschel (rood = infrarood licht). Uit een analyse van de Herschel-gegevens blijkt dat het gas van de supernovarest onder meer argonhydride bevat. (NASA, ESA, Alison Loll & Jeff Hester (University of Arizona))
Een team van voornamelijk Europese astronomen is er voor het eerst in geslaagd om edelgasmoleculen waar te nemen in de ruimte. Met behulp van de infraroodsatelliet Herschel hebben zij in de Krabnevel, het bijna duizend jaar oude restant van een supernova-explosie, de chemische vingerafdruk van argonhydride-ionen ontdekt (Science, 13 december).
De ontdekking werd gedaan bij een onderzoek van koel stof in diverse supernovarestanten. Dat daarbij argonhydride werd opgespoord kwam als een grote verrassing, omdat een edelgas als argon maar heel moeilijk moleculen – bindingen met andere atomen – vormt. Dat dit uitgerekend in de roerige omgeving van een supernova wel lukt is opmerkelijk.
Het argon dat in de Krabnevel is waargenomen is niet de stabiele variant (argon-40), die veel voorkomt in de aardatmosfeer, maar de isotoop argon-36. In de ruimte komt juist deze theoretisch instabiele isotoop, die ontstaat bij supernova-explosies, het meest voor. In dit geval lijkt de energie van de neutronenster in het hart van de Krabnevel het argon te hebben geïoniseerd, waardoor het bindingen kan aangaan met waterstofatomen.
De ontdekking van argon-36 in de Krabnevel bevestigt de theoretische voorspelling dat bij een supernova-explosie veel argon-36 en geen argon-40 wordt geproduceerd. (EE)
(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
