quote:Op dinsdag 10 februari 2009 10:11 schreef Tan het volgende:
@maffemuts, hoe ging het gesprek 4 feb. en wanneer krijg je uitslagen van evt. vervolgonderzoeken?
@pluphy, ik kan me zó voorstellen dat je dat hebt uitgesteld, ook ik vind het dapper dat je er aan bent begonnen. Ik ben erg aanhanger van de uitspraak: 'alles op zijn tijd', als je dingen forceert voelt het alleen maar moeilijker.
Kan me ook goed voorstellen dat je geen afscheid kunt nemen van die kleertjes.
Ik heb zelf te weinig om een kast te vullen, alles zit nog in de plastik bewaarbox/doos van het kraampakketmaar ik zoek nog steeds de perfecte doos of kist om het in te bewaren (een beetje in kinderkamerstijl of zo). Ik heb al wel leuke manden gezien, maar het moet wel bestand zijn tegen vocht en motten enzo.
quote:Op dinsdag 10 februari 2009 10:25 schreef Lishe het volgende:
Phluphy, wat ik wil zeggen deed BE al voor mij.
Ik vind het dapper.
Tan, van die blikken van Rice (volgens mij hou je daarvan toch?) is dat niet iets.
Ik kan geen linkje vinden...
Nouja, je komt vast iets heel moois tegen.![]()
quote:Op dinsdag 10 februari 2009 10:48 schreef Tan het volgende:
[..]
Ja, Rice hou ik van,. Daar is ook die mand van die ik een tijd geleden zag (in de vorm van een huis), vind ik erg leuk, maar ben te bang voor vocht (vochtig huis).
Ik zal eens zoeken naar die blikken. Het moeten wel grote blikken zijn dan, er moeten bijv. mappen en albums in passen. Bedankt voor de tip iig.
succesquote:Op dinsdag 10 februari 2009 12:13 schreef _Bar_ het volgende:
De spullen staan nu in een kamertje waarvan de deur dicht zit, hoef ik er niet aldoor tegenaan te lopen.
Met mij gaat het wel enigzins, ben wel veel met thijs bezig, maar dan meer hoe ik Thijs kan betrekken in het nieuwe leven wat ik dus aan het krijgen ben, en hoe het straks allemaal zal gaan, met de nieuwe spruit.
Wel komen er spullen vanuit Thijs zijn oude kamertje (details) terug in het nieuwe babykamertje, zo krijgt bv Thijs zijn knuffelbeer daar een mooi plaatsje en een aantal schilderijtjes zullen daar ook opgehangen worden.
Gisteren een heel fijn gesprek gehad met de verloskundige, en als ik zou willen kan ik nadat ik bevallen ben, een gesprek aangaan met de betreffende kinderartsen zodat ik mijn hart kan luchten en vragen kan stellen.
Aankomend weekend, ben ik ook even te vinden in het huis in Sluiskil, waar ik dus al maanden niet meer geweest ben, en nu dus de rest leegtrekken.
Ben er nu op voorbereid dus maak me daar nu minder zorgen in, heb tenslotte toen al afscheid genomen van het huis en betreffende herrineringen.
Jawel hoor.quote:Op zaterdag 14 februari 2009 08:40 schreef phluphy het volgende:
Bar, ik denk dat die angst de eerste (bijna) 2 jaar evenzeer begrijpelijk als onvermijdelijk is. Goed dat je zoveel steun krijgt. Wat ik trouwens even niet helemaal snap: woon je niet meer in Zeeland?
Ja het staat er wel hard als ik dat zo lees (ook wat ik zelf schrijf)quote:Op woensdag 18 februari 2009 13:55 schreef Vlindur het volgende:
Och Tan..![]()
Ik kan me je gevoel wel voorstellen hoor, dat je ergens hoopt op mislukking omdat ze totaal niet naar jou heeft omgekeken. Lijkt me ook moeilijk..
Ik vind het allemaal heel natuurlijk overkomen hoor. Het is niet niks wat je hebt meegemaakt.quote:Op woensdag 18 februari 2009 14:07 schreef Tan het volgende:
[..]
Ja het staat er wel hard als ik dat zo lees (ook wat ik zelf schrijf)Het was niet echt een concrete gedachte, maar een zweem daarvan, kan het niet goed uitleggen, want ik heb nooit serieus gehoopt op een miskukking
Meer een vlaag van die gedachte...
Heel dubbel allemaal, want ik had namelijk ook wel serieus met haar te doen als ik haar zag waggelen met die dikke buik, heb ook oprecht gemeend hulp aangeboden etc. Want het is appels met peren vergelijken, haar zwangerschapsongemak met mijn verdriet om verlies. Zo ben ik niet. Maar er knaagde ergens ver op de achtergrond wel nare gevoelens.
True, dat is mogelijk, maar ik ben zo door een medische molen geweest met vanalles aan pillentroep dat op dit moment zelfs een paracetamolletje me eigenlijk al tegenstaat.quote:Op woensdag 18 februari 2009 13:09 schreef Moonah het volgende:
Jee Tan....Wat heb je je verdriet treffend verwoord...
Maffe, naar, die medische molen voor de uitslag. Sterkte met afwachten.
MarMar, je zegt dat je borsten nog steeds reageren. Je kunt daar toch medicatie tegen krijgen, als je dat wil? Dat neemt uiteraard het verdriet en de moeilijke tijden niet weg, maar wellicht wel wat confronterende momenten.
Ik denk dat je helemaal niet bedoelde dat haar ook zoiets ergs zou overkomen maar dat je gewoon graag wilt dat ze jou echt zou kunnen begrijpen.quote:Op woensdag 18 februari 2009 14:07 schreef Tan het volgende:
[..]
Ja het staat er wel hard als ik dat zo lees (ook wat ik zelf schrijf)Het was niet echt een concrete gedachte, maar een zweem daarvan, kan het niet goed uitleggen, want ik heb nooit serieus gehoopt op een miskukking
Meer een vlaag van die gedachte...
Heel dubbel allemaal, want ik had namelijk ook wel serieus met haar te doen als ik haar zag waggelen met die dikke buik, heb ook oprecht gemeend hulp aangeboden etc. Want het is appels met peren vergelijken, haar zwangerschapsongemak met mijn verdriet om verlies. Zo ben ik niet. Maar er knaagde ergens ver op de achtergrond wel nare gevoelens.
Ik breek hier even in, omdat mijn ervaring en info van de huisarts was dat het door het oestrogeen in de pil komt, en dat veroorzaakt de stuwingquote:Op woensdag 18 februari 2009 15:16 schreef MarMar het volgende:
Het is allang niet meer zo erg als een maand geleden en ik ben nu sinds kort ook weer gestart met anticonceptie wat zijn invloed ook wel lijkt te hebben. Als het me te lang duurt allemaal ga ik alsnog wel vragen om die medicatie, maar ik wacht nog even af of het nu niet vanzelf langzaam verdwijnt.
Ik ken iemand die hetzelfde is overkomen, alles was zo te zien goed met het kindje, maar toch is het overleden.quote:Op zondag 22 februari 2009 16:58 schreef jessie het volgende:
Als ze niks kunnen vinden kan ik daar ook wel mee leven. Alleen als je dan je zoontje ziet en alles is gewoon al ontwikkeld, ik kon de ribbentjes voelen, alle vingertjes en teentjes zaten er aan, 1 oogje was open enz enz. Dan denk ik wel wat is het zo niet eerlijk allemaal.
Och ja, tuurlijk, 20. Ik zat met de verkeerde dag in mijn hoofd. Ik ga het erin zetten voor je.quote:Op zondag 22 februari 2009 19:27 schreef jessie het volgende:
Thx allemaal
BE ik zou graag als overlijdensdatum zondag 15 feb willen (omdat ik toen heel bewust de "afscheids"schopjes gevoeld heb)
En 20 febr zijn geboortedatum. (overgens ook de geboortedatum van de inmiddels overleden lievelingsoma van mezelf)
Oh Jessie, wat mooi dat je daar ook in gelooft! Ik ben ervan overtuigd dat het zo werkt. Fijn voor je.quote:Op dinsdag 24 februari 2009 16:37 schreef jessie het volgende:
Het liedje wat ik zou afspelen tijdens zijn begrafenis word gedraaid.![]()
![]()
![]()
Hij laat me weten het mooi te vinden dacht ik gelijk.
De placenta was helemaal brokkelig, dus was maar moeilijk te zien of alles meegekomen was. Ze hebben van het vloeien laten afhangen of ze meteen zouden curreteren en dat leek goed.quote:Op donderdag 26 februari 2009 15:54 schreef jessie het volgende:
MarMar da klinkt ook wel hetig zeg
Was bij jou de placenta ook "gewoon" meegekomen bij de bevalling?
En kunnen ze niet va te voren zien aan de placenta of er een stukje is achtergebleven?
Bij mij is het vloeien nu aardig minder en lijkt het nu op een einde van een normale menstruatie. Ik vind dat vrij vlot gaan.
Verliep dat bij jou ook zo eerst?
Neem je rust lieverd
Jessie, ik heb echt dagen over deze post moeten nadenken. Wat je schreef greep me heel erg aan, het maakte me verdrietig om jouw verdriet, maar het maakte me ook boos. En dat laatste begreep ik maar niet.quote:Op woensdag 25 februari 2009 22:57 schreef jessie het volgende:
Dank jullie lieve meiden.
Nu ook, ik kan alleen maar weer huilen.
Nu vraag ik me weer af, wat heb ik hem aangedaan.
Heeft hij pijn gehad? Hoe heeft hij zich gevoeld toen hij dood ging.
En ik vind het erg van mezelf dat ik daar nu pas aan denk.
Soms heb ik ineens last van hyperventilatie.
Ik voel me zo in en in rot.
Het doet zoveel pijn.
Ik ga me bed maar in x x x
Goede vraag! Ik denk dat je gewoon mee moet gaan met haar. Bij rouwverwerking hoor je vaak dat mensen er een paar maanden over meepraten en dat ze daarna niet meer durven te vragen omdat ze bang zijn de ouders weer te confronteren of andersom, omdat de ouders uit de roes komen een beetje en denken dat dit onderwerp in het normale dagelijkse leven misschien niet elke keer gewaardeerd wordt.quote:Op zondag 1 maart 2009 07:20 schreef flowerbox het volgende:
Ik heb dat zelfs met een goede vriendin van me. Zij heeft vorige week een dood kind gebaard na 29 weken zwangerschap. Ik moet daar steeds aan denken en vooral als ik onze gezonde dochter zie.
Weet iemand hier hoe ik haar zou kunnen ondersteunen? waar heb je behoefte aan op zo'n moment?
Gewoon laten weten dat je er bent, dat je aan haar denkt en misschien gewoon haar vragen wat ze prettig vind?quote:Op zondag 1 maart 2009 07:20 schreef flowerbox het volgende:
Ik heb dat zelfs met een goede vriendin van me. Zij heeft vorige week een dood kind gebaard na 29 weken zwangerschap. Ik moet daar steeds aan denken en vooral als ik onze gezonde dochter zie.
Weet iemand hier hoe ik haar zou kunnen ondersteunen? waar heb je behoefte aan op zo'n moment?
Het is heel moeilijk om het juiste ding op het juiste moment te doen, laat haar iig weten dat je er voor haar (en haar partner) bent. Ook gewoon n keer iets afspreken om bv lekker te gaan shoppen, een strandwandeling/boswandeling te gaan doen.quote:Op zondag 1 maart 2009 07:20 schreef flowerbox het volgende:
Ik heb dat zelfs met een goede vriendin van me. Zij heeft vorige week een dood kind gebaard na 29 weken zwangerschap. Ik moet daar steeds aan denken en vooral als ik onze gezonde dochter zie.
Weet iemand hier hoe ik haar zou kunnen ondersteunen? waar heb je behoefte aan op zo'n moment?
T houd ook maar niet op bij jou hequote:Op zondag 1 maart 2009 14:20 schreef MarMar het volgende:
Ergens toch maar goed dat die kids gewoon lekker doorgaan met hun leventje he Jessie?
Da's hier ook hoor, et ene moment van "oh zielig" en nog geen minuut later "mama, mag ik een koekje?"
Vandaag een dagje alleen, Chris heeft vroege dienst en Mila kon gelukkig bij de oppas terecht.
Plat moeten liggen en een kindje van 2 in huis is namelijk geen combi..
Voel me behoorlijk flauwtjes vandaag, ben benieuwd hoe het morgen gaat gaan, of ze meteen gaan ingrijpen of eerst weer opnieuw voor echo of wat..
Het vloeien gaat behoorlijk door, maar zolang ik nog wat kan typen en lezen bloed ik niet zomaar leeg denk ik dan maar...
Wat door mijn hoofd spookt nu is vooral wat hier nou weer achter weg gaat komen..
Het zal wel meevallen maar een stemmetje in mijn achterhoofd piept over wat nou als...
Hoe het ook komt, ik moet het maar weer gewoon over me heen laten komen, er zit niets anders op.
Zo graag zou ik morgen opstaan en lichamelijk gewoon weer beter zijn en dan verder gaan met mn leven zodat het eindelijk echt een plek kan krijgen allemaal.
Aiiii...quote:Op zondag 1 maart 2009 20:11 schreef DJMO het volgende:
*voorzichtig even binnensluipt*
ik kreeg zojuist bericht dat MarMar in het ziekenhuis is opgenomen. Rond vijf uur werd ze duizelig en is ze naar het ziekenhuis toegegaan. Haar bloeddruk was "niet helemaal jofel" en omdat ze morgen toch voor onderzoek moest, leek het het ziekenhuis beter dat ze zou blijven. Ze ligt tussen zwangere moeders op een kamer alleen.. ze vroeg of ik het wilde doorgeven hier dus bij deze
*weer stilletjes weggaat*
ze ligt in een eigen kamertje mijsjequote:Op zondag 1 maart 2009 22:50 schreef mijsje het volgende:
ligt ze nou tussen zwangere moeders of op een kamer alleen?
hoe dan ook, ik hoop dat je snel weer wat opknapt MarMar, dit heeft lang genoeg geduurd voor je!
Nee, dat is erg pijnlijk. Mijn zusje lag ook op de kraamafdeling met haar mislukte ruggeprik. Die kon dus niet eens weglopen van alle verse babygeluiden terwijl haar kind niet bij haar mocht omdat het waarschijnkijk dood lag te gaan op de NICU. Ik weet dat dat er heel erg bij haar heeft ingehakt...quote:Op zondag 1 maart 2009 22:14 schreef Bluezz het volgende:
Jeetje, tussen zwangeren op een zaal... niet erg taktvol
Sterkte!
Heel goed.quote:Op maandag 2 maart 2009 19:39 schreef flowerbox het volgende:
Allemaal bedankt voor jullie tips en reacties! Ik heb een prachtige kaart gekocht en een heel verhaal er op gezet en van de week ga ik even bij haar op de.
geeft niet hoor! ik snap het nu helemaal!quote:Op zondag 1 maart 2009 22:56 schreef DJMO het volgende:
[..]
ze ligt in een eigen kamertje mijsjemisschien heb ik het wat onhandig neergezet, sorry daarvoor
wat moeilijk allemaal! ik hoop dat ze gauw geholpen is, en dat ze gauw weer naar huis mag! Dan kan ze echt gaan verwerken! (hoop ik...)quote:Op maandag 2 maart 2009 08:49 schreef DJMO het volgende:
ik kreeg net weer een smsje: ze mag niet ontbijten, dus hopelijk is ze snel aan de beurt. De nacht viel haar behoorlijk zwaar, met allemaal babygeluiden om zich heen (er dringt altijd wel wat door, al lig je alleen op een kamertje). Haar man is alweer onderweg naar haar (zal er nu wel zijn denk ik) ze laat het me weten als ze meer weet.
Ik heb meteen terug gebeld, maar kreeg de voicemail, volgens mij wordt de curettage nu toegepast.quote:Wil je fok zetten dat ik in het ziekenhuis ben en een curettage moet. Ben echt bang en helemaal leeg
quote:Op donderdag 5 maart 2009 21:58 schreef phluphy het volgende:
...
Heb je geen goede vriendin of moeder/zus, die jou eens een paar dagen flink kan komen vertroetelen, verwennen en zo?
...
Kijk, da's al een begin.quote:Op vrijdag 6 maart 2009 15:51 schreef jessie het volgende:
Strkas komt een vriendin lekker mac donalds bij me brengen en eten.
Lekker toch, even je verstand op nul!quote:Op vrijdag 6 maart 2009 15:51 schreef jessie het volgende:
Heb net mijn meiden weer even gezien. Ze kwamen met opa en oma nog wat spulletjes halen en blijven nog een nachtje bij hun slapen.
Ben lichamelijk echt uitgeput. Door de spanning het bloedverlies en wellicht ook de narcose.
Sta echt te trillen bv na het douchen. Dus vandaag een hele maar dan ook echt hele rustige dag voor mij. Van de bank naar me bed en andersom.
Strkas komt een vriendin lekker mac donalds bij me brengen en eten. Vanavond x factor kijken en dat zijn dan een beetje de hoogtepuntjes van mijn dag
En morgen zien we dan wel weer verder.
MarMar voelde jij je ook zo intens moe na die curretage?en weer bedankt meiden
Forum Opties | |
---|---|
Forumhop: | |
Hop naar: |