Ouders van Prachtige Engeltjes (14)

Maffemuts, wat een verdrietig verhaal.
Wil je dat Joshua ook in het lijstje komt hier in dit topic?

_{En las ik nou op Joshua's site tussen de regels door dat je zelf ziek bent?}

Lijkt me fijn BE
Alle anderen die reageerden hartstikke bedankt!
Icicle, ik had ook al via via van iets dergelijks gehoord, maar besloten het niet te doen. Hoe goed ze hun best ook zullen doen, en hoeveel liefde ze er ook in stoppen, voor mijn gevoel is en blijft het dan een plaatje.
dan liever vanuit mn geheugen, ook al zal dat ooit aftakelen. misschien ga ik ooit nog eens een teken cursus doen en proberen hem te tekenen... maar t kost tijd, een hele hoop tijd.
_{Ja BE maar daar doe ik voorlopig hier geen uitspraken over *maffe nog in ontkenningsfase/acceptatie fase zit*}

Hij staat ertussen. Klopt het zo?

Helemaal BrightEyes

Toch niet helemaal. Iemand ( ) wees me er op dat ik er een dochter van had gemaakt. Nu staat het er wel goed.

Ik lees veel mee in dit topic maar weet nooit zo goed wat ik kan zeggen... Het is allemaal zo vreselijk oneerlijk. Wilde in elk geval even laten weten dat ik aan jullie en jullie engeltjes denk...

Het jongste kindje van mijn zus zou vandaag jarig geweest zijn... Bah wat doet dat pijn.. Ik weet helemaal niet wat ik er mee aan moet...

quote:

Op maandag 1 december 2008 18:56 schreef Chan het volgende:
Ik lees veel mee in dit topic maar weet nooit zo goed wat ik kan zeggen... Het is allemaal zo vreselijk oneerlijk. Wilde in elk geval even laten weten dat ik aan jullie en jullie engeltjes denk...

Het jongste kindje van mijn zus zou vandaag jarig geweest zijn... Bah wat doet dat pijn.. Ik weet helemaal niet wat ik er mee aan moet...

Vreselijk he, die onmacht. "Gewoon over je heen laten komen" is het enige dat ik erop weet te zeggen.
En je zus laten weten dat je eraan gedacht hebt, zo je dat niet al gedaan hebt, natuurlijk.
Sterkte deze moeilijke dag.

Maffemuts, wat verdrietig. En wat rot voor je dat je het zo lang voor je hebt "moeten" houden.
Het is "goed" zijn naam in het lijstje te zien staan. Zodat er vaak aan hem gedacht wordt.

Maffemuts

Oooh MaffeMuts....
Wat vreselijk voor je.

Chan, sterkte.

Ach Maffemuts, ook al mama van een engeltje Heel veel sterkte in deze dagen

En ook sterkte voor jou Chan.

MaffeMuts wat een verhaal zeg. Ik zat het met tranen in mijn ogen te lezen.

Gisteren ging ik een pakje naar het postkantoor brengen en daar stond een vrouw achter de balie die mij blijkbaar al eerder had gezien toen ik zwanger was, dat zei ze ook en meteen erachter aan dat zij toen ook zwanger was maar dat haar kindje vlak voor de bevalling was overleden. Er was ook geen oorzaak gevonden, het was een soort wiegedood maar dan in de buik zei ze. Ze stond het heel nuchter te vertellen ook, ik wist niet zo goed hoe ik erop moest reageren. Het lijkt mij zelf zo moeilijk als je dan een kindje ziet wat dezelfde leeftijd heeft/gehad zou hebben. Ze keek ook wel op een aparte manier naar Dean vond ik, en zei heel vaak dat hij zo'n mooi kind was enzo. ik kreeg er toch een soort gevoel bij dat ze wat minder nuchter was dan dat ze wilde doen overkomen (logisch ook).

Ik vind het zo ontzettend knap dat jullie de kracht hebben m toch door te gaan. Ik was er meteen naast gaan liggen denk ik .

Maffe Muts even een dikke knuffel voor jou...

Chan ook een knuffel voor jou...

Hey Maffemuts,

Wat een verhaal. Bah, ik ben er helemaal naar van. Wat is het toch oneerlijk allemaal.
Heel veel sterkte deze tijd van het jaar!

Daarbij wil ik je ook nog zeggen dat ik je steun-berichten heel erg waardeer op het Thijmen topic!
Echt

Trouwens dat laatste geldt voor iedereen natuurlijk hier....

_{Nou, ik hoop dat ik nu niet verkeerd overkom... maar hopelijk snappen jullie een beetje wat ik bedoel...}

Miffy das niet meer dan normaal lieverd Geniet lekker van je schat en geef m n dikke van me.

Vivi, het is wat ik eigenlijk op de site van joshua ook aangaf, de pijn verdwijnt nooit je leert er slechts mee omgaan (ik denk dat de meesten hier dat kunnen beamen) Mij doet het ook pijn als ik een jongetje zie wat de leeftijd van Joshua heeft, en zal de ouders dan (in dien in gesprek rakende) ook prijzen met zon mooi kindje. Gewoon omdat ik weet wat een gemis het is als je je zoontje verloren hebt. Ik kan er in sommige situatie's heel soms heel nuchter over praten... maar kijk niet hoe ik na zo'n gesprek ben
En nee, ik was niet de dame in het postkantoor

Chan, voor jou ook even een kleine

Vivi, zoiets geeft echt een rot gevoel he.. Toen ik bevallen ben van Jongste, beviel een kennis van een overleden kindje. Zo'n vreselijk gevoel.. Ik kreeg allemaal felicitaties en genoot van het nieuwe leven op mijn arm, terwijl zij dat óók had moeten beleven op dat moment, maar met hele andere dingen moest doen.

quote:

Op maandag 1 december 2008 15:54 schreef maffemuts het volgende:
Icicle, ik had ook al via via van iets dergelijks gehoord, maar besloten het niet te doen. Hoe goed ze hun best ook zullen doen, en hoeveel liefde ze er ook in stoppen, voor mijn gevoel is en blijft het dan een plaatje.
dan liever vanuit mn geheugen, ook al zal dat ooit aftakelen. misschien ga ik ooit nog eens een teken cursus doen en proberen hem te tekenen... maar t kost tijd, een hele hoop tijd.

Wat moeilijk om hem alleen in je geheugen te hebben.. Ik zou het ontzettend knap vinden wanneer je ooit een tekening van hem kunt maken! Ik hoop het voor je
De stichting maakt geen (digitale) tekeningen of iets dergelijks (ik weet niet wat je gehoord hebt?) maar een echte fotoreportage van het kindje zelf. Ouders of verpleegkundigen op bijv. een NICU afdeling kunnen contact opnemen met de stichting, waarna zij ervoor zorgen dat een fotograaf gestuurd wordt.

oh ik dacht dat je n andere stichting bedoelde Icicle sorry er is ook een bedrijf stichting hoe je het noemen wil hihi, die via een foto van vader en moeder een foto reconstrueren zoals je kindje er mogelijk uit had kunnen zien. Ik dacht dat je dat bedoelde. maar je bedoelde iets anders dus dan heb ik niets gezegd excuses excuses.

maffemuts, ik heb je verhaal gelezen. Wat verschrikkelijk moet het zijn geweest en nu nog!

hoi maffemuts,

Wat ontzettend zwaar en wreed moet dat geweest zijn om te bevallen, wetende dat je kindje niet meer leeft.
Wat verdrietig en akelig lijkt me dat. Veel van ons "boffen" nog een soort van, voor zover je van "boffen" spreken kunt. Maar veel van ons hebben nog wat herinneringen kunnen opbouwen van een huiltje of lachje of zo.

Ik hoop dat je hier wat troost of herkenning vindt in de verhalen van de andere mama`s. (papa`s)
kus voor jou en allemaal.

wat zijn jullie allemaal lief

Maffemuts k heb je site gelezen... woorden schieten tekort..

Iemand die hier veel meeleest stuurde mij een lieve PM met het volgende nummer, persoon wilde graag anoniem blijven maar wilde toch het nummer met jullie delen

Songtekst

I watch her waiting powerless
She can't understand this is her son
Holding him tight late at night
Knowing she'll never rock him to sleep
She's singing him songs
As she fights the tears

I watch him holding his hand
Kissing his face carefully
Saying hello, saying goodbye
Never forgetting the smell of the skin
As the tears filling his eyes
Every move of his boy he's absorbing

I close my eyes as I cry
And see You comming closer
With Your arms open wide we hand him over
We want to see him grow
But we know he can't stay
So please take him home
To the place where one day
We'll meet again

Now that you're gone
There's a wound in my heart
You're blood of my blood
Now that you are gone
There's an empty space
That can never be filled

I close my eyes as I cry
And see You comming closer
With Your arms open wide we hand him over
We wanted to see him grow
But we know he couldn't stay
You've taken him home
To the place where one day
We'll meet again

Whispering your name
Reminds us we are parents
Calling out your name
Proves you are part of us
And our heart cries
And our soul aches

We wanted to see him grow
You've taken him home
To the place where one day
We'll meet again

Zo toepasselijk, zo rakend...
*maffe nieuwe doos tissues pakt*

Het kippevel staat in mijn nek. Wat een toeval, en wat enorm treffend geschreven...