wow Beef, dat is de eerste keer dat een TT én OP in één keer helemaal goed (conform) zijn.

Sugar, prachtig gedicht ! Ik heb het gekopieerd en aan een kennis gegeven die kortgeleden een wiegedood heeft meegemaakt in de familie. Hopelijk vind ze er wat troost in

SoL, tuurlijk mag je hier posten. Het gaat om engeltjes toch?
Wat verdrietig zeg. Is dit de tijd wanneer hij/zij geboren werd?

Fluf, het is inderdaad van de Dolf Jansen. Vind het ook erg mooi.

Oef, dat is best een moeilijk situatie idd, als er nog en tweelingbroertje is, lijkt me. En dan je moeders verjaardag voor de begrafenis, dat maakt het nog dubbel beladen.

Jeumig, dat is ook niet niks, van je dochterje.
Hoe oud was je neefje, als ik mag vragen?

Oh sorry, ik zie nu dat je dat al zei. Tsjonge zeg...
Sterkte dan maar deze dagen. Kan me voorstellen dat je er toch steeds nog even aan denkt hoor.

Zeg het maar als je hem ook in de OP zou willen met een vlindertje erbij.

@ snoopy:

quote:

Pepper, wat fijn dat die tweede droom 'goed' was.Het zou natuurlijk naar zijn als je alleen maar van die rottige dromen zou hebben.

Ik ben inderdaad ook blij dat die tweede droom niet al te lang op die eerste volgde, enkele dagen of hooguit 2 a 3 weken. Dat maakte toch dat ik me snel over die akelige eerste droom kon zetten.

@ Phluphy:

quote:

pepper, wanneer had jij je eerste droom? En je tweede/laatste? Is dat al lang geleden?
Vind je het zelf niet jammer dat het maar bij 2 dromen gebleven is in al die jaren?

Oeh ik moet daarvoor heel erg in mn herinnering graven.
Volgens mij òf 2 maanden na z`n dood of ongeveer een half jaartje.
Ik het had het sowieso over die nare droom bij m`n ouders thuis en ik denk dat òf m`n zusje jarig was (1 augustus) òf m`n zwagertje( 20 Januari) want m`n zwagertjes moeder was er en zij zei dat het een droom was die over mijn schuldgevoel naar Max toe ging en niet dat Max echt boos op me was.
Eigenlijk alleen 97/98 over hem gedroomd dus daarna geen echte dromen meer.

Wel had ik regelmatig, en dat gaat vast spooky klinken, op momenten dat ik even heel diep ging in m`n verdriet momenten, dat ik Max om me heen voelde. Ik kreeg dan zo`n tril oog en dat had ik dan voor dagen of weken tot de bom barstte en ik een mega huilbui kreeg. Zoeen waardoor je amper nog adem kon halen zo heftig en benauwend. En rond die tijd voelde ik dan een soort wind pufje in m`n gezicht dan kreeg ik een rilling en dan voelde ik me van binnen warm worden. Een beetje dat effect van op een koude winter dag een grote warme beker chocomelk drinken. Zo voelde dat ongeveer. Echt heel wazig was dat. Maar wel heel heel fijn!

Ik heb buiten die twee dromen om ook nog wel een paar keertjes vlak voor het wakker worden heel vluchtig z`n gezichtje gezien. Maar dat was echt heel wazig en ook echt seconden werk.

@PM-girl:

quote:

Pepper, wat dromen met je kunnen doen he, zowel positief als negatief.

Dat kan soms best hard aankomen ja, want door die eerste droom was ik echt nog wel dagen later aan het nadenken.
Die tweede droom werd ik juist heel blij van.

allemaal.

voor iedereen die het kan gebruiken...

Het klinkt inderdaad spooky, pepper, maar ik weet uit eigen ervaring wat voor "vreemde dingen" er kunnen gebeuren en ik vind het inmiddels helemaal niet spooky meer. Integendeel. Wat ik wel jammer vind is dat er soms zoveel tijd kan zitten tussen de dagen/perioden dat hij zo "dichtbij" is. Soms duurt het me te lang. Dat is meestal in periodes waarin je druk bent vanalles en nog wat.
En die terugslagmomenten, ook heel herkenbaar. Wat moet een mens dan diep gaan he.

quote:

Op dinsdag 31 juli 2007 18:53 schreef phluphy het volgende:
Het klinkt inderdaad spooky, pepper, maar ik weet uit eigen ervaring wat voor "vreemde dingen" er kunnen gebeuren en ik vind het inmiddels helemaal niet spooky meer. Integendeel. Wat ik wel jammer vind is dat er soms zoveel tijd kan zitten tussen de dagen/perioden dat hij zo "dichtbij" is. Soms duurt het me te lang. Dat is meestal in periodes waarin je druk bent vanalles en nog wat.
En die terugslagmomenten, ook heel herkenbaar. Wat moet een mens dan diep gaan he.

om deze externe inhoud weer te geven is het noodzakelijk dat je toestemming geeft voor het gebruik van tracking en social mediacookies.

Ja toon me deze inhoud
ik accepteer de cookies.

meer informatie

Dat gevoel ken ik ook nog wel ja.
Aan de ene kant wist je dan, dat het eventjes niet helemaal lekker met je ging, maar aan de andere kant had je dan wel dat troostende fijne warme gevoel van; "hij is hier bij me,... even."
Dat warme close gevoel wilde ik dan liever niet loslaten, maar ik voelde ook dat het samen ging met; 'het me ontzettend diep zwaar klote voelen' en dat wilde ik dan weer liever niet te lang.

(snap je me een beetje?! Is een beetje warrig omschreven maar ik kan het even niet beter uitleggen )

Die lange pozen ertussen hangen dus gewoon samen met de bergen en dalen waar je doorheen gaat. Op een gegeven moment worden die periodes nòg langer, maar dan is het oke tegen die tijd.
Gelukkig komen dan ook die huilbuien minder vaak en dat is dan wel weer fijn.
Herken je die vreselijke huilbuien?

Dan hoeft er maar dìt te gebeuren en je gaat, je staat al een poos op springen, want dat voel je dan al een tijdje aankomen, ik had dan bv. een irritant tril-oogje als voorbode, en dan voelde die huilbui bijna als overgeven.
Echt vreselijk vond ik dat, je zat dan gewoon letterlijk naar adem te snakken van ellende, met als resultaat dat ik wel eens màànden met dat irritante zenuwachtige tril-oog heb rond gelopen omdat ik tegen weer zo`n jankbui vocht.
Moet er wel bij zeggen dat ik er wel altijd van opknapte van die huilbui.
Die druk op mn borst (hartzeer) en die spanning in mn lijf was daarna wel altijd even weg.

Oh ja, die huilbuien herken ik helaas maar al te goed. Ze nemen in frequentie wel af, maar kunnen nog steeds erg heftig zijn. Dan lijkt alles om je heen zwart en kun je je maar moeilijk voorstellen dat je ooit weer zult kunnen lachen.
Ik verbaas me altijd over de flexibiliteit van de mens, want het wordt toch altijd weer licht....

En ik vond je verhaal niet te warrig hoor

quote:

Op vrijdag 3 augustus 2007 15:40 schreef phluphy het volgende:
Oh ja, die huilbuien herken ik helaas maar al te goed. Ze nemen in frequentie wel af, maar kunnen nog steeds erg heftig zijn. Dan lijkt alles om je heen zwart en kun je je maar moeilijk voorstellen dat je ooit weer zult kunnen lachen.
Ik verbaas me altijd over de flexibiliteit van de mens, want het wordt toch altijd weer licht....

Ik verbaas me er ook over, die flexibiliteit. En het voelt 'goed' dat het niet altijd zo naar en zwart is voor jullie

Die huilbuien lijken me behoorlijk heftig. Wat goed dat ze ondanks alles toch weer voor opluchting zorgen.

Ik heb vandaag 3 kleine kleurige vlinders in de tuin zien dansen en ik moest aan jullie denken. Zo klein, zo mooi, zo vrij....

Tijdens een wandeling afgelopen week werden we "achtervolgd" door een (witte) vlinder. Af en toe maakte hij een rustpauze om even later weer achter ons aan te fladderen.