Ouders van Prachtige Engeltjes (8)

Pepper en Bar, wat een vreemd toeval toch dat jullie kinderen op dezelfde datum stierven. Ik denk aan jullie deze dagen.

Als ik terugdenk aan bijna een jaar terug, die vrijdagochtend dat ik op mijn werk Fok! even checkte, krijg ik weer kippenvel en een dikke keel. Wat stond daar voor een afschuwelijk bericht van Bar_en_Mar? Nu weten we dat het echt waar was, echt heel erg hard waar. Alweer bijna een jaar geleden.

Bar, ik vind het idee van de ballonnen heel erg mooi.

Och ja, Max ook, dat was ik even vergeten. Ook voor jou komt die rotdag dichterbij Pepper.

Pepper, ik had het wel gezien dat die twee sterfdata hetzelfde waren, maar ik was eerlijk gezegd bang dat dit misschien een foutje was (is wel erg toevallig) en dat ik je dan niet terecht zou addresseren. Daarbij dacht ik er slim aan te doen even af te wachten tot het vanzelf zou gaan blijken in dit topic, en aldus geschiedde.

Ook al zijn de verdrietmomenten bij jou minder aan de data verbonden, ik wil je toch sterkte wensen de komende dagen. Misschien overvalt het je toch ineens.


Bar ik ben echt blij te horen dat het nog steeds zo lekker gaat met je (naar omstandigheden dan). Ben je eigenlijk nog in therapie? En hoe is het nou met werken? Doe je dit nog en nog steeds op verschillende plekken? Ben je nog zwervende of inmiddels weer honkvast?
Ik vind het idee van de balonnen helemaal top. Sterkte met alle voorbereidingen (en emoties) voor de 9e.

Ja ik herinner het me ook nog heel goed dat bericht van Bar over Thijs. Ik geloofde echt mijn ogen niet gewoon. Bar sterkte de komende dagen En Pepper jij ook Of het nou 1 jaar of 10 jaar geleden is, dat maakt volgens mij niet veel uit.

Phluphy hoe is het met jouw? En MvP, gaat het nog een beetje met jouw?

En Humpeltje red jij het allemaal nog met de zorg voor al je meiden en je eigen verdriet? Ik maakte me toch wel een beetje zorgen na je berichtjes en het lezen op je website. De zorg voor 3 meiden en jezelf alleen zal zeker niet meevallen, en dan helemaal als je zoveel hartepijn met je meedraagt.

Ik heb even allerlei andere 'problemen' aan mijn hoofd dus vandaar dat ik hier even niet reageer.

Ik heb een glaasje laten snijden voor het lantaarntje en het zit er ook al in. Niet beschilderd nog maar ik wilde gewoon zo snel mogelijk de lantaarn weer 'compleet' hebben.
Ik bezoek trouw elke dag de graven.

Pepper bij mij in de buurt staat aan het water een kruisje met een foto erop en speelgoedjes er om heen. Ik ken het verhaal er achter niet maar het doet me elke dag aan jou denken. Ik ken het fenomeen dip maar al te goed. Dat de plantjes die je gaat planten maar mooi mogen bloeien.

Bar ik wend me tot jou op een andere manier dan een berichtje hier op fok, gij sterke vrouw

quote:

Op donderdag 31 mei 2007 13:15 schreef phluphy het volgende:


Bar ik ben echt blij te horen dat het nog steeds zo lekker gaat met je (naar omstandigheden dan). Ben je eigenlijk nog in therapie? En hoe is het nou met werken? Doe je dit nog en nog steeds op verschillende plekken? Ben je nog zwervende of inmiddels weer honkvast?
Ik vind het idee van de balonnen helemaal top. Sterkte met alle voorbereidingen (en emoties) voor de 9e.

4juni loopt mijn therapie af Het gaat lekker met me, en kan het gewoon goed hendelen nu, tis niet meer zo als ik verdriet heb om Thijs, dat ik dan terug in die "depressie"zak,
Maar dat ik terug kan denken aan de juist mooie en bijzondere momenten die we met Thijs hadden.

_{mijn werk daar mail ik je nog over}

De ballonnen was iets wat ik eigenlijk al wilde tijdens de begrafenis, alleen vond Marco dat te feestelijk...
Dat vind hij eigenlijk nu nog steeds, maar gaat er wel in mee.
21 is idd veel, maar staan wel voor alle 21 maandjes die Thijs hier heeft mogen beleven.
En tja denk ook wel dat Thijs kan genieten van al die witte en blauwe ballonnen die ineens naar dat ene wolkje komen
Aan elke wolk zal ook een klein tekstje komen.

En er komen 21 gele rozen op zijn grafje, beetje van ons en beetje voor oma, mijn moeder was dol op gele rozen, en hiermee wil ik haar bedanken dat ze nu op Thijs past


Mama van peppijn ik ga jou een dikke geven
Pepper en man

quote:

Op donderdag 31 mei 2007 21:24 schreef mama_van_pepijn het volgende:
Ik heb even allerlei andere 'problemen' aan mijn hoofd dus vandaar dat ik hier even niet reageer.

Ik heb een glaasje laten snijden voor het lantaarntje en het zit er ook al in. Niet beschilderd nog maar ik wilde gewoon zo snel mogelijk de lantaarn weer 'compleet' hebben.
Ik bezoek trouw elke dag de graven.

Pepper bij mij in de buurt staat aan het water een kruisje met een foto erop en speelgoedjes er om heen. Ik ken het verhaal er achter niet maar het doet me elke dag aan jou denken. Ik ken het fenomeen dip maar al te goed. Dat de plantjes die je gaat planten maar mooi mogen bloeien.

Bar ik wend me tot jou op een andere manier dan een berichtje hier op fok, gij sterke vrouw

Dat kruisje bij het water, betreft dat een donker jongetje?

quote:

Op donderdag 31 mei 2007 22:03 schreef bibi het volgende:

[..]

Dat kruisje bij het water, betreft dat een donker jongetje?

Ik heb de foto nooit van dichtbij bekeken maar getint zou denk ik de juiste omschrijving zijn hier

quote:

Op donderdag 31 mei 2007 22:13 schreef mama_van_pepijn het volgende:

[..]

Ik heb de foto nooit van dichtbij bekeken maar getint zou denk ik de juiste omschrijving zijn hier

Ja sorry was niet een goeie woordkeuze... Als het in de buurt is van een oud konmar filiaal, dan weet ik helaas het verhaal er achter wel. En dan is het bijna ook alweer een jaar geleden dat hij is overleden

quote:

Op donderdag 31 mei 2007 15:34 schreef Lewis.de.boxer het volgende:
Phluphy hoe is het met jouw?

quote:

Op woensdag 30 mei 2007 07:50 schreef phluphy het volgende:
Verder gaat het hier wel redelijk goed. In het rouwproces hebben zich weer wat veranderingen voorgedaan, maar ik vind het nu nog een beetje moeilijk om dit goed onder woorden te brengen. Dat hou je van me te goed.

Heden: situatie ongewijzigd. Het betreft overigens wel positieve ontwikkelingen.

Ik had hier nog niet gemeld dat ik bezig ben met een monumentje voor Pepijn en dat ik er vertrouwen in heb dat het heel mooi wordt. Het was moeilijk maar het brengt ook rust en tevredenheid. Een prachtig monumentje voor mijn prachtige ventje. Het is nu goed. De tijd is daar om dit nu te doen.

Fijn mvp! Voelt het ook als een opluchting dat het er nu van gekomen is? Want je zat er toch al een tijdje tegenaan te "hikken" als het ware?
Ik ben erg benieuwd wat je gekozen hebt. Wanneer verwachten ze dat het geplaatst kan worden?

Ja ik voel me er erg goed bij. Ik kon die stap maar niet zetten omdat het zo met je neus op de feiten gedrukt worden is. Een monumentje met daarop de geboorte en sterf datum maar het is oke nu. Een eigen monumentje voor mijn kleintje maar wel passend bij het graf van zijn papa. Mijn twee mannen horen bij elkaar en dat wil ik terug laten komen in de graven.

Het gaat ongeveer drie maanden duren.

Mvp, wat lees ik in het zw. topic!
lijkt me dubbel etc etc en zo fijn en moeilijk etc etc, wist niet eens dat je een nieuwe vriend had?
Of heb ik daarover heen gelezen? Of moet ik me gewoon nergens mee bemoeien? Ook goed hoor

Ik wil het hier niet uitgebreid neerzetten maar nieuw issie niet en vriend vriend ook al een tijd niet meer tot mijn spijt en het was ook niet gepland maar soms kan je alles doen zoals het hoort en dan nog gebeuren er wonderen.
Hij weet ook nog niet wat ie er mee aan moet en voorlopig gunnen we elkaar rust om het te laten bezinken.

Ik ben één grote emo kip op het moment. In het begin voelde ik me er vooral rot over. Ik wist niet of ik er klaar voor was en ik wist dat de vader er niet happy mee zou zijn en wil ik dat een kindje aan doen. Ik ben zelf natuurlijk ook lang niet altijd op mijn best en dan eventueel alleen een kindje opvoeden.
Maar na een paar dagen veranderde mijn gevoel. Ik merkte dat de gedachte aan het wondertje in mijn buik me happy maakt, het geeft me hoop in mijn hart en geloof me mijn hoop was vaak ver te zoeken de laatste twee jaar. Juist ook omdat ik niet verwacht had dit er de komende tijd in zou zitten. En ik weet dondersgoed dat dit kind niet de leegte op kan vullen maar het geeft wel een nieuwe invulling aan mijn leven, vooruit.

Maar ondanks dat ik heb besloten er vol voor te gaan vind ik het doodeng. Sowieso omdat ik niet weet of ik op de vader kan rekenen maar ook wat het emotioneel met me gaat doen. Hoe om te gaan als die 13 maanden grens nadert etc.
Ga ik juist meer of minder met Pepijn bezig zijn hierdoor en moet ik me dan schuldig voelen t.o.v. Pepijn of de baby?
Moet ik alle spullen van Pepijn te voorschijn trekken of juist niet en nieuwe spullen kopen? Ik ben er qua gevoel op zoveel vlakken gewoon nog niet uit en hoop dat binnen 8 maanden toch wel te doen want ik wil absoluut dit babietje niet met mijn verdriet opzadelen.

En dan zegt Lishe zo lief je wordt mama van nog een kindje en dan denk ik 'ja dadelijk ben ik niet alleen meer mama van een overleden kindje maar ziet iedereen weer dat ik mama ben.' Maar aan de andere kant achter het nieuwe geluk blijft heel veel verdriet schuil gaan maar mensen staan daar dan niet meer zo bij stil. Je hebt dan weer een kindje dus dat maakt alles dan ook maar oke ofzo. Een volgend kindje is heus geen pleister die alle wonden heelt ofzo.

En lieve B-M die juist Pepijn erbij betrekt en zegt pepijntje krijgt een broertje of zusje. Zo lief vond ik dat maar tegelijkertijd drukt het zo je neus op de feiten.
De plannen waren er namelijk allang voor een brusje en nu is Pepijn er niet meer om als grote stoere broer te fungeren maar ook de man met wie ik dat brusje wilde is er niet meer.
En oh dit gaat verschrikkelijk klinken. Niks tegen de vader van dit kindje. Hij is iemand waarmee ik juist ooit wel weer die stap wilde nemen maar het is gewoon niet zoals ik destijds de toekomst voor me had gezien. En tegelijkertijd besef ik me dat hoewel ik zonder het ongeluk misschien wel weer zwanger was van een kindje van William dan was dat niet dit kindje en elk kindje is uniek en ik moet mezelf gewoon gelukkig prijzen maar oh wat kunnen dingen tegenstrijdig voelen.

quote:

En tegelijkertijd besef ik me dat hoewel ik zonder het ongeluk misschien wel weer zwanger was van een kindje van William dan was dat niet dit kindje en elk kindje is uniek en ik moet mezelf gewoon gelukkig prijzen maar oh wat kunnen dingen tegenstrijdig voelen.

Ik haal dit stukje eruit mvp, heel erg bedankt voor je openhartige eerlijke en oh zo kwetsbare verhaal.
Wat kan internet toch goed zijn om zo beschermd, doordat niemand je -echt- kent, je verhaal te kunnen doen, vind je niet?

Wat je schrijft (vooral in het gequote stukje) is zo herkenbaar, al zijn feiten en gruwelijke, ingrijpende ervaringen voor iedereen anders natuurlijk...
Het lijkt me verschrikkelijk moeilijk om nu in jouw situatie te zitten, maar je kan er over 'praten' hier, het van je af schrijven, want aan de werkelijke omstandigheden is nu eenmaal niets te doen. (..)
Dit nieuwe leven wat nu in je groeit, staat helemaal op zichzelf, en toch ook helemaal niet, dat dubbele moeilijke gevoel zal zijn/haar leven lang verweven zijn met jullie leven samen.
Probeer daar óók naar te kijken, en probeer er ook van te genieten!!

Dit is een kind wat erg graag je 'medicijn' wil zijn.

Hopelijk komt dit bovenste niet al te zweverig over, maar mijn jongste (nu alweer 20..) niet gepland, we waren er niet echt klaar voor, was er simpel weg niet eens geweest als Jamie was blijven leven...hoe vaak ik daar mee heb geworsteld, echt, ik snap je helemaal.
En wat een geluk, plezier en zéér warme gevoelens ik juist daarom voor hem heb, zal hij misschien pas over 20 jaar een beetje kunnen begrijpen, al laat ik hem dat wel op allerlei manieren zo af en toe merken

MvP, hoe dubbel, tegenstrijdig en emotioneel beladen deze zwangerschap ook voor je is, ik ga je toch van harte feliciteren! Hoe gecompliceerd de situatie ook is / lijkt, er is nieuw leven, en dat is mooi.

Ik hoop dat je snel zult kunnen genieten van je zwangerschap, ondanks alle moeilijke gedachten eromheen. Ik kan me voorstellen dat het een behoorlijke wirwar moet zijn in je hoofd. De zin "het leven nemen zoals het komt" blijft maar in me opkomen. Misschien is dat maar het beste. De toekomst die je nu tegemoet gaat omarmen, je richten op het nieuwe leven, waarin William en Pepijn altijd een rol zullen blijven spelen, maar waar toch weer ruimte is voor geluk.
Succes!

[ Bericht 1% gewijzigd door phluphy op 03-06-2007 10:34:59 ]

quote:

Op zaterdag 2 juni 2007 18:02 schreef pepper_961 het volgende:
Het is wel een beetje te raden vrees ik. Zoveel kindjes gaan op die manier.....

Gisteren nog, een meisje (in de unit waar Jeroen werkt). Met de helicopter naar Nijmegen gebracht.
Ze leeft nog, maar waarschijnlijk met veel hersenbeschadiging. Wat een hel moet het nu voor de ouders zijn.
Dat vind ik altijd zo moeilijk, dat het maar door gaat. Het hield niet op met onze kindjes. Nog steeds raken er kindjes te water, nog steeds worden kinderen ziek. Soms sluit ik me er het liefst voor af, al die nare berichten.

quote:

Plantjes staan!! Het ziet er weer helemaal mooi uit.
Ik hoop ook dat ze mooi blijven bloeien want het is wel snel verdroogd hoor op de begraafplaats. Ze staan gewoon vet in de volle zon daar natuurlijk.

Wat je kunt doen of waar je op kunt letten:

Plantjes kopen die lang zonder water kunnen. Die zijn er best veel, je moet er even naar vragen in een goede zaak.

Plantjes poten in aarde die het water lang vasthouden. Wij gebruiken speciale pieremest, maar die is niet overal verkrijgbaar. Bij een goed tuincentrum weten ze wel een goed alternatief.

Verder kun je nog overwegen om de plantjes in zo'n speciale bloembak te zetten, die je vervolgens ingraaft. Die bloembakken hebben zo'n speciaal systeem, deels met korreltjes, waar je door zo'n buisje water moet geven. Ze hebben dan genoeg vocht voor een week, zelfs met hoge temperaturen.

quote:

Op zondag 3 juni 2007 14:10 schreef pepper_961 het volgende:Ach gos wat akelig. Ik lees ook liefst zo snel mogelijk over zulke berichten heen. Niet omdat ik niet wil geloven dat het bestaat en voorkomt want dat weet ik donders goed natuurlijk, maar omdat je toch steeds weer terug in de tijd schiet en alles herbeleeft en ook zo goed weet in wat voor hel/nachtmerrie die mensen zitten. Je weet ook hoeveel jaren hard werk het kost om je huwelijk en je eigen welzijn op de rails te houden. Dan denk je; "ah god, niet weer he?! Niet weer een familie die nog maar aan het begin van een lang slopend proces staan. Dat blijft dan ook de hele tijd door mn kop malen allemaal.

Dat is exact wat ik denk en voel, wanneer ik in de oudergroep voor kinderen met een moeilijk instelbare epilepsie weer een aanmelding zie (ook al hebben de meeste kinderen een aanmerkelijk langer leven, de onzekerheid etc. geldt voor iedereen

quote:

Heey wat een goeie tips!! Dankjewel.
Stom he, maar al die jaren kopen wij gewoon plantjes die leuk bloeien zonder naar de verzorging te kijken. Nou weten we inmiddels ook wel een beetje welke plantjes daar niet goed houden en welke geliefd voer voor de konijnen daar zijn, maar ik heb me er nooit in verdiept dat betere grond of bakken met een hydro systeem ook nog uitkomst bieden.
En nu zal ik het nog even genanter maken ook!! Ik heb op een land en tuinbouw school gezeten!!