Ouders van Prachtige Engeltjes (6)

Bar, daar moet je je toch niet schuldig over voelen!
Het is idd zijn werk en ik denk dat hij dat best weet te relativeren.

Maar hoe vind jíj het dat hij een kindje verwacht?
Wat ik wil zeggen dat je je niet moet gaan inhouden omdat je bepaalde dingen voor hem niet moeilijk wil maken.

Daarbij is het misschien weer een extra last dat je van hem weet dat hij een kindje verwacht, ik weet niet goed hoe ik dit moet omschrijven, maar ik vraag me een beetje af waarom hij je heeft verteld dat ze een kindje verwachten.
Ik hoop niet dat je het verkeerd leest, want zo bedoel ik het helemaal niet, maar ik kan me voorstellen dat het in sommige gevallen juist een negatieve factor kan zijn in jullie gesprekken doordat je dit weet.


pfff, ik ben weer eens onhandig in het uitdrukken

quote:

Op woensdag 7 februari 2007 10:17 schreef _Bar_ het volgende:
Laatste berichtje van mij:

Wat ik momenteel nog het ergste vind, is dat de psycholoog over een aantal weken papa word van zijn 1ste kindje, en dan heeft hij met mij zulke sessies...
Gelukkig is het zijn beroep, maar toch...
En dan voel ik me weer schuldig

Bar toch, daar hoef jij je echt niet schuldig om te voelen Dat is inherent aan zijn beroep, en hij weet toch waar je voor komt neem ik aan? Als hij het niet aan zou kunnen, draagt ie het vast wel over aan een collega?

Kej Fijn dat het niet in de weg staat, ik vroeg het me gewoon af omdat je vertelde dat je je schuldig voelde

Bar, ik reageer er later vandaag of morgen uitgebreid op je vraagjes. Op dit moment krijg ik het allemaal niet helder, mijn hoofd bonst en zoemt nog steeds door die rotgriep.
Veel succes voor jou ondertussen.

[ Bericht 1% gewijzigd door phluphy op 07-02-2007 13:40:54 ]

Phluphje, beterschap

ik krijg kippenvel als ik de voorgaande topics lees

nou ja, ik krijg ook kippenvel als ik naar "Ik mis je" kijk op TV

in elk geval wens ik jullie veel sterkte

Bedankt voor de beterschaps-wensjes. Het is een taaie griep, en ik ben er al behoorlijk sacherijnig van!

Het worden hier inderdaad steeds ”spannender” tijden Bar, de eerste sterfdag komt er aan, en dat brengt heel wat emoties met zich mee.

Tijdens de afgelopen jaarwisseling moesten we afscheid nemen van het jaar dat Danyel nog heeft geleefd, en dat vonden we een heel moeilijk moment. Nu hebben we nog een beetje de “troostende gedachte” dat Danyel nog maar minder dan een jaar geleden overleden is. En dat vervalt dus ook binnenkort. Ik vind het heel raar dat zoiets als een kalender dit soort invloed kan hebben, hebben anderen dit ook?

Verder zal dus ook ergens tussen nu en 21 maart een monumentje geplaatst gaan worden. Aan de ene kant vind ik dit heel fijn, aan de andere kant betekent dit ook dat het grafje zoals het nu is helemaal overhoop gehaald moet worden. Ook moeten we een gat graven voor de tankinstallatie voor de paraffine olie. Eest afbreken, en daarna weer opbouwen. Dat laatste is natuurlijk wel weer fijn.

De sterfdag zelf, daar kijken we ook gigantisch tegenop, met name de week daaraan voorafgaand, want dat was eigenlijk al de tijd van afscheid nemen. Ik denk dat we gedurende die dagen heel wat momenten zullen gaan herbeleven. Maar ook deze dagen zullen voorbij gaan, we zullen ze doorleven, een daarna zijn we weer een stapje verder. (Zo had jij het ook al omschreven, Bar.)

Ondertussen ben ik nog steeds bezig met een site voor Danyel, en dat is nog steeds heel fijn, hoe moeilijk het soms ook is. Als ik ermee bezig ben, merk ik vaak dat ik bepaalde dingen herbeleef, maar dat zijn dan meer herinneringen van de periode dat er nog geen sprake van was dat hij zou overlijden.

De laatste tijd praten we ook veel over de toekomst, en mogelijke invullingen daarvan. Maar daar zal ik in een ander stadium wat meer over vertellen. Het houdt ons in elk geval veel bezig, doorgaans op een prettige manier (omdat het doelgericht is).

Nog even een vraagje voor Bar, want ik las over de situatie van je psych. Denk je dat jullie de fase waarin je nu bent (van het herbeleven) afgerond hebben voordat hij met verlof gaat? Want dat lijkt me een moeilijk iets om zomaar over te laten nemen door een collega. Of is er geen sprake van een onderbreking van zijn werkzaamheden?

En over dat schuldig voelen, Bar, ik denk dat dit wel mee zal vallen. Het zijn inderdaad beroepsmensen, hoe "koud" dit ook klinkt. Toen Danyel in Nijmegen lag, zag ik eens zijn neurologe, die werd afgehaald door haar man en kinderen, ze stapten vrolijk op de fiets, terwijl ik wist dat zij een uurtje eerder een patiëntje verloren was.... Het hoort erbij voor hun, hoe erg het ook is.

Phluphy...
Even een praktische vraag...
Kan het zo geregeld worden met het monumentje dat het grafje rond en zeker op de sterfdatum "netjes" is? Ik bedoel... Dat het dan niet net overhoop ligt ofzo...
Zou ik denk ik vreselijk vinden rond en zeker op zo'n datum....

phluphy, zware tijden komen er even aan. je vraagt of anderen dat ook hebben, dat de kalender zo'n invloed heeft. ik denk dat dat heel menselijk is, we hebben het ten slotte ook met 1e verjaardagen. Ik kan me zo voorstellen dat je even ieder moment gaat herbeleven... ik zal aan je denken.

Fluf, wat een moeilijke periode komt er aan voor jullie. Veel sterkte

Onvoorstelbaar trouwens dat het alweer een jaar geleden is. Wat gaat de tijd snel...

quote:

Op donderdag 8 februari 2007 09:54 schreef vamperotica het volgende:
Phluphy...
Even een praktische vraag...
Kan het zo geregeld worden met het monumentje dat het grafje rond en zeker op de sterfdatum "netjes" is? Ik bedoel... Dat het dan niet net overhoop ligt ofzo...
Zou ik denk ik vreselijk vinden rond en zeker op zo'n datum....

De afspraak met de fabrikant/kunstenaar is dat het vóór 21 maart gerealiseerd is, dat is een voorwaarde die we gesteld hebben toen we het contract afsloten. Ik ga er ook wel van uit dat dit gehaald gaat worden. Overhoop liggen zal het zowiezo niet, want dan zou het gewoon blijven zoals het nu is (ook mooi, maar zonder monumentje).

Goh Bar, dan kan het dus best nog een tijdje gaan duren.
Ik hoop dat het heel snel voorjaar mag worden voor jullie, op alle fronten!
Hoe gaat het btw met SC? En heb je al een oplossing voor de box en zo?

Fluf en Bar.
Jullie moesten eens weten hoe vaak ik, als ik me rot voel om dingen die het niet eens waard zijn, denk aan jullie verdriet dat het helaas wel zo waard is. We moeten niks gaan vergelijken, natuurlijk niet. Maar het doet me verdriet dat jullie het verdriet écht moeten ervaren, dat verdriet dat algemeen gezien wordt als het grootste verdriet dat een mens kan overkomen. Het overkwam jullie, twee mensen die ik ken van het internet. Die me aan het hart gaan. Ik vind het heel vaak onvoorstelbaar dat jullie moeten leven (en het uiteindelijk ook kúnnen) met dat vreselijke verdriet.

Ik denk zelf ook altijd heel erg terug aan dingen die in een bepaalde tijd plaatsvonden, Fluf. De geur, het weer, bepaalde vaste dingen die elk jaar terugkomen, voor mij altijd een bron van heimwee, weemoed, vreugde en verdriet. Kan me er dus alles bij voorstellen dat jullie dat ook zo ervaren met zulke bijzondere en emotionele gebeurtenissen.

Mama-van-Pepijn, hoe gaat het met je? Al gestart met die EMDR-sessies?

gewoon omdat ik aan iedereen denk.

en met kalender, zelfs ik denk er heel vaak aan dat nu bijv Danyel alweer bijna een heel jaar geleden is overleden, laat staan hoe dat moet voelen voor fluf en manlief en familie en zo.

ze moet ik ook denken aan mama van pepijn, bij haar is het alweer bijna 3 jaar geleden.

en als je dan merkt hier op fok hoe iemand erover praat of schrijft, gaat je dat echt wel aan het hart
ik hoop werkelijk dat ik het nooit mee hoef te maken, maar ben me er wel degelijk van bewust dat dat mij/ons ook kan overkomen.

Bar dat lijkt me best een rare gewaarwording, praten met iemand over je eigen overleden kindje, terwijl die over een paar weken een kindje krijgt. zo merk je goed dat het leven doorgaat vind ik, en gewoon langs elkaar heen gaat. (moeilijk uit te leggen, maar probeerde het)

hoe gaat het met Dayves???

quote:

Op donderdag 8 februari 2007 11:50 schreef phluphy het volgende:

[..]

De afspraak met de fabrikant/kunstenaar is dat het vóór 21 maart gerealiseerd is, dat is een voorwaarde die we gesteld hebben toen we het contract afsloten. Ik ga er ook wel van uit dat dit gehaald gaat worden. Overhoop liggen zal het zowiezo niet, want dan zou het gewoon blijven zoals het nu is (ook mooi, maar zonder monumentje).

Dat is wel fijn... Dan ligt het straks iig niet helemaal overhoop...

En dat van die kalenderdageg betreft...
ik herken het wel.. Merk soms dat ik dagen niet lekker in mn vel zit.. chagerijnig, moe, huilerig...En dan kijk ik op de kalender en zie dat we een in de week zitten dat mn vader of moeder jarig zouden zijn.. (toevallig vandaag zou mn moeder jarig zijn..) Of dat we weer vlakbij de sterfadata (10 mei 1990 en 18 mei 2004) zitten...

En zeker in de beginjaren nadat mn moeder overleden is ( ik was toen 16) waren die data erg beladen... het eerste jaar dat... alle dingen die er dat afgelopen jaar gebeurd waren zonder haar.... Verjaardagen, sinterklaas, kerst, schooldingetjes enz...

Later werd dat vriendjes die ze nooit gezien had, trouwen, kinderen krijgen, scheiden enz...

Kan me zo voorstellen dat je die voorstellingen ook met je kind hebt... je kind een jaar ouder met verjaardagen, de gezichtjes met sinterklaas...Het genieten nu van de sneeuw buiten... Het veranderen van het kleine mannetje in een peuter, kleuter enz...
En steeds met sterfdagen, verjaardagen en andere "speciale dagen" blijft dat terug komen...



(sorry, ik ben niet goed in het onder woorden brengen van gevoelens, maar hoop dat de strekking een beetje overkomt)

van mijn kant bied ik jullie m'n steun aan

er is niets zo erger dan een kindje verliezen

lieve groeten vanuit Belgie

Sara Raats

quote:

Op donderdag 8 februari 2007 13:05 schreef Martineke het volgende:
zo moet ik ook denken aan mama van pepijn, bij haar is het alweer bijna 3 jaar geleden.

Het is over vier weken twee jaar geleden
Over twee weken is zijn 3e verjaardag.